#kek span

[deviantartdramahub]

Lol imagine unironically saying kek- https://web.archive.org/web/20240523054740/https://www.deviantart.com/liesoft/status-update/It-really-isn-t-personal-but-1055229175 uh ohhh more slur using!! And honey, what you're saying isn't just swears, they're words created to DISCRIMINATE against people, that's what a slur is, sweetheart. And that's why it's so bad and bigoted. How old are you? It's pretty embarrassing a teenager on the internet has to explain things like this to you. But I suppose not surprising, considering the fact you and your allies live in a magical little world where you all are incapable of doing any wrong, and anyone who suggests you aren't perfect must be exterminated. Also no one asked about this Dollcreep person no one cares why are you giving random ass lore dump lmao. And what makes you think anyone will believe your fake ass proof (btw screenshots aren't valid proof bc they can be manipulatedddd!! How many times do I have to repeat that to you toddler attention span mfs lmfao) when you're proving right there that your harassing is purely out of bigotry?? It's not putting words in your mouth, because the R slur is right there XD

Also I obviously have no problem with normal swearing, I swear all the time, so idk why you're making us out to be little 5 year olds going "MOMMYYYY BIG BROTHER SAID HECK!!!" bc that's not the case at all lmaoo.

Btw more slur using, the fact it's only the one used for disabled people surely is telling. Wonder when they'll start calling Tri the f-slur for being LGBT, bc we know they're obviously not above that. https://web.archive.org/web/20240523171148/https://www.deviantart.com/liesoft/status-update/Would-also-like-to-add-1055290265

It's so fucking hilarious how they're saying we're the ones deleting our comments to avoid backlash when their ally Evie literally just did that very thing. DADN and their allies love doing bad things to throw the blame onto their victims, they do it all the damn time. At this point, "hypocrite" would be a compliment to them. Also Ninja mentioned this post in their most recent ask, so Liar confidently saying Ninja won't see the post is so funny. Uh ohhh they actually look at shit because they have critical thinking skills unlike you uh ohhhh.

Don't even know what ask this one's directed to bc the archive won't let me go to it, and the link's preview doesn't give any clues, but oh well. https://web.archive.org/web/20240523205657/https://www.deviantart.com/liesoft/status-update/Another-retard-spewing-shite-But-1055447327 Blah blah more slurring blah blah also we can tell you have no friends lol.

Alright bye bye looks like someone wants to be the new Mod-S bc their goddess abandoned them lmaooo so sad and pathetic :3

Which means I'll probably have to post frequently again and call out more bullshit. Sighhh... -_-

(But my source of knowing about these posts is Ninja's asks, so if Ninja can keep alerting me about these, it'd be greatly appreciated <3

Also, if I remember correctly, slurs are against DA rules.

[enkisstories]

The bridge spanning the cantina and the shopping mile marked the summer race's finishing line. When the riders reached Black Spire, the sun wasn't directly aboved the bridge anymore.

Last to cross were Hux and Jannah. Finishing order being the most important category, they knew then that they hadn't won, but a place in the upper middle of the ranking was still feasible.

Meanwhile the others had come in with barely any spacing, one large ball of hooves, tails and manes. The audience - be that on site, along the track or at home watching the holonet broadcast - was now anxiously awaiting the results to get announced.

Timmain: Kek-kek?

Rose: "Welcome to Black Spire!"

[amosscoveredcat]

Man my fucking boyfriend. So many people want to be that guy in gaming. The guy who can play on a controller but aim his reticle like he’s using a mouse. The kind of guy who’s hands are an actual human aimbot. The kind of guy who intuitively gets timing and movement. The kind of guy who doesn’t get rusty when he takes breaks. The kind of guy who rarely loses a fight even if the opponent cheats. The kind of guy who’s gameplay is perfect for content because of how clean it is. The kind of guy who is perfect for streaming because of the things he can pull off that would hype up a stream. He’s the kind of guy that insecure people fear and other positive gamers respect his skill level. He’s the kind of guy who can be good at every aspect of a game. The kind of guy you could teach your specialty to and within weeks he will be doing it better.

My guy makes me so proud I don’t care if it sounds silly he makes me proud I’ve grown up playing games and they used to be so looked down in but we’re finally at a place where being good and entertaining while gaming can be a job so I’m proud of my guy for being so good and being entertaining. I’m proud of him for being a skilled gamer and being like me and respecting online multiplayer games, we do not cheat. Period. We don’t play cheap, we are legitimate tryhards, the real kind who simply want to be the best they can be at a game and get the best and hardest fights from people who want to fight we want NOTHING to do with someone who doesn’t want to fight that gives us nothing. I’m proud of him for being like me but being even better, it’s not a question he’s twice as good as me at least and I’m not upset or mad about that at all it’s humbling because I rarely ever lose and it makes me better practicing with someone better than me, and it also makes a big contribution to the content. I can do everything he does but not as quick, not as good looking, and not as often like I can take someone out of godmode and kill them but I’d do that like twice a year myself he does it like 2-3 a month sometimes for example.

But lately playing beach with him has just been a blast and an honest admiration for how easily he can lick something up and how good he’s gotten.

He didn’t know how to play beach aw in gta before he met me and maybe a full year and a half ago now we started playing it and I learned just from watching montages and YouTube guides and streams so my grasp was slow and not very hands on I knew the rules but the in game practice was lacking so when we started playing it was good to start actually practicing but at first we just fought at the beach and I slowly told him rule by rule until we were eventually playing full beach aw matches by the book and even starting to get keks sometimes when we play. Then maybe 6 months ago we both got it down a lot we’d both Atleast get a kek each match and we played a lot more begginer beach’s players. Now though is diffferent. We both okay like full blown beach aw tryhards. We both constantly are going for keks, higher keks more stylish keks, forcing spawns and playing beach at a faster more aggressive pace sometimes he keks me back to back to back sometimes it’s impossible to spawn in because he covers every single span possible and really playing indistinguishable from other real beach players that only okay beach we’re actually freemode players. And now he’s actually SO good at aw he doesn’t even just kek at beach he has been getting keks in the city now he got his first real on a few months ago in June on his birthday and he just texts me that he keks someone in the city and saw the rag doll. He’s something else. Not to mention he is human aimbot with the sniper. He loves his reticle like nothing I’ve ever seen it just moves all over and moves right on target it’s insane it’s not even really drag scoping sometimes it damn near like using a mouse but he doesn’t lmao he’s something else honesty he’s a whole different level of gamer.

Mom so glad that he joined me in making content and running a YouTube channel because I wish he had done it before he is so talented but then I guess we wouldn’t have our channel doing our thing but I’m glad he Atleast does it now because his gameplay and everything deserves to be out there and his clips everything he’s so above average at gaming it blows my mind when I’m editing sometimes I don’t understand how he does things sometimes.

Ahh sorry babe done ranting about how great you are I love you <3

[yfmeurs]

A p p e l k l i e k

Part 83620125782625

Mars duwde het gordijn een stukje opzij en zag in het avonddonker dat 'n zilvergrijze auto pal achter de blauwe Mini One werd geparkeerd. Het portier aan de bijrijderskant van dit groot gevaarte met ronkende motor zwaaide langzaam uitnodigend open.

Wat 'n bakbeest. Ze herkende het automodel vanzelfsprekend niet. Hoe kan 't ook anders, een perfect gerestaureerde parelgrijze Bentley T2 komt niet iedere dag de straat ingereden.

Nog gauw de makeup checken, spiedend nam ze zichzelf onder de loep en tevreden met het spiegelbeeld streken d'r vingers door de franse bob coupe. Gekleed in 'n wit jurkje, kek en klassiek tegelijk, bovenop de lange slanke benen in roze killer heels 'n verpletterend plaatje.

Daarna sloeg ze haastig 'n witte foulard, omzoomd met kleurig bloemenpatroon om d'r schouders. Romantische bloemenschakeringen, perfect passende bij de zardozi borduursels op de envelope clutch tas die ze voor die avond had uitgekozen en zo liep die avond deze hinde op 'n drafje met opgeladen spanning naar buiten. 

Hem, sinds diezelfde dag al 'n onbetwiste soulmate, wist weliswaar iets later dan het zich had voorgedaan bij Mae, toch nog een onuitwisbare indruk op Mars te maken op deze nazomerse avond. Hij had zich vanzelfsprekend in iets totaal anders dan het grijze tweedpak van die middag gehesen. Een kostuum waarvan Mars de auberginekleur lastig kon beschrijven, behalve die van het giletje dan, onmiskenbaar kakikleurig en het klassieke overhemd, wit, zonder stropdas. Auberginekleurige italiaanse snit met roodgoud iriserend zijde pochetje. Te samen het resultaat van verfijnde smaak, feestelijke elegantie en rijke ervaring. Deze vermeende bijlesleraar had zeker geen kostuum gehuurd bij de lokale feestwinkel en de zandkleurige lederen autobekleding waar d'r witte jurkje soepeltjes overheen gleed, gaf aroma's af van ouderwets houtachtige parfums. Geen bekleding van een huurauto waar iemand nog snel even met toiletverfrisser doorheen was gegaan. In tegendeel, ze was terechtgekomen in 'n majestueuze cocon van historische waarde. Maar Mars gleed niet woelig heen en weer over het zandkleurig leer om zich te wentelen in allure. De imposante atmosfeer op dat moment werd volledig overschaduwd door koortsachtige hersenspinsels over wat komen ging, en dat wat komen ging heette Yola.

'Hem, ik moet je iets vertellen.', barstte ze meteen los op de passagiersstoel nadat het portier in het slot viel. Hij boog zich sensueel naar de bijrijderstoel. 'Oh, nu al...we kennen elkaar nog geen dag. Wie is het ?!', grapte Hem en gaf haar de breedste lach die ze vandaag van 'm gezien had.

Ze wijfelde een vertraagde seconde over het sarcasme maar kon door de nervositeit desondanks een spontane giegel niet voorkomen. 'Hihi..nee, het gaat over dat feestje vanavond, bij CO2PR.'

'Maak je geen zorgen, ik heb mijn huiswerk gedaan', zei man-man geruststellend.

'Zullen we dan maar ?!' Hij leunde nog 's flirterig opzij waardoor Mars reflexmatig 'n terugdeinsend gebaar maakte. Niet te enthousiast, vriend. De avond is nog lang. Hij lachtte schappelijk, 'Ik bedoel, zullen we dan maar 's naar CO2PR gaan, anders is het feest straks voorbij.' De versnellingspook werd met drie vingers soepeltjes in eerste versnelling gezet en vervolgens zweefde deze majestueuze cocon, dankzij het sublieme veringsysteem, richting CO2PR.

'Dus je kent Yola ?', vroeg Mars vertwijfeld. Hoe kon hij nou in vredesnaam weten wie Yola is. 'Yola, wat is Yola ?' Hem schudde meewarrig z'n hoofd.

Niet dus. 'Yola is een collega van me, Hem. Altijd in de weer om opdrachten te ontfutselen en mij te diskwalificeren met d'r gigantisch netwerk bij de celebs. Die gaat soms echt alle perken te buiten, maar betrappen, dat kan je wel vergeten. Zo sluw als een vos.' Over die ervaring begon ze Hem in 'n notendop uit de doeken te doen. 

'Vreemd', zei Hem met geacteerde overpeinzing, tenslotte kende ie menig 'celebs' zoals Mars het noemt, als de palm van zijn hand. 'Ik heb anders nog nooit van die naam gehoord. Maak je je daar druk over ?!' Dat viel niet te ontkennen.

Het PR rewardfeestje van vorig jaar stond nog helder voor de geest. Vooral dat moment bij binnenkomst toen ze ineens tegenover Yola stond, oog in oog, met identieke outfit, tot en met de schoenen en handtasje aan toe. Wie niet beter wist zou hebben vermoed dat er reklame werd gemaakt voor een nieuw pikant stewardessen uniform en wie wèl beter wist kon op z'n vingers natellen dat Yola via de meest dubieuze wegen een en ander had uitgevogeld om vervolgens bijzonder overtuigend tegen potentiële klanten te klagen dat ze een hinderlijke copycat met zich op sleeptouw meezeulde. Naar mens. Een beschamende toestand die misschien vanavond met man-man aan d'r zijde voor een kleine kentering kon zorgen. Nadat deze intelligente aantrekkelijkheid die middag met groot elan een nieuwe tijd voor Mop en de rest van de wereld verkondigde, zomaar ineens had ingestemd om diezelfde avond mee te gaan naar CO2PR, ontstond bij Mars in gedachten een hypothetische beeldrijm van kleine fantasietjes richting 'n horizon aan nieuwe mogelijkheden èn iets minder altruïstische doelen. Vooral daarom, voorzag Mars, zou die avond alleen maar een succesvol beloop kunnen hebben zodra Hem mee zou gaan als haar vriend, niet zomaar 'n vriend maar dé vriend. Wat zou Yola opkijken, zeg. Deze paradijsvogel kon ze absoluut niet zo een, twee, drie, kopiëren. De man was uniek.

'Weet je wat, ik ga je als 'mijn vriend' aan Yola voorstellen, oké ?!' Ze floepte 't eruit, voordat ze er erg in had, onvervloerst rolden de woorden over de tong. Zij weer met d'r grote mond. Gespannen beet ze op d'r lip in afwachting van een mogelijke afwijzing. Zó goed kende ze Hem nou ook weer niet. Het voelde vertrouwd, maar toch. Hij was niet de minste, intuïtief wist ze dat deze filantroop onbeduidend veel invloed in de reklamewereld was toebedeeld, ook al kon ze zijn naam nergens naar herleiden en veel over zichzelf liet ie niet los. Deze niet mis te verstane inschatting had ze correct aangevoeld maar dat een player, hoog op de ladder, een bon vivant met onbegrenste mogelijkheden, dol is op een spelletje had ze even over het hoofd gezien. Zijn reaktie kon dus ook bijna niet anders dan net zo ongecompliceerd zijn toen ie zonder vijven en zessen, eerder die dag, de uitnodiging om Mars te vergezellen naar het bedrijfsfeest van CO2PR zelfs uitdágend met beide handen accepteerde. 'Accoord, goed plan, Mars. Scheelt mij een lang voorspel.' Hem gaf een knipoog en dat was het. Opgelucht zuchtte ze de spanning van zich af en een golf aan optimistische toekomstbeelden van dit tragikomisch spel kwamen weer op de radar.

'Dan moeten we alleen nog een andere naam voor je verzinnen, je weet maar nooit, en een bezigheid.', opperde Mars doortastend. Geen radartje kon nog uit de pas lopen, nu Hem de regie over de avond had gecovered. 'Heb ik al, hoeven we niet meer over na te denken. Ik heet Rein, investeerder, altijd op zoek naar nieuwe mogelijkheden en ben 'n slimme jongen die rijk is geworden met de aandelenhandel.' Nou, nou, daar was niet eens zoveel van gelogen. 

Hem kende de weg. Nu pas, nadat ze al een kwartier op pad waren, werd Mars ineens overvallen met de gedachte dat ze ongestoord heeft zitten kwebbelen zonder richtingaanwijzigen te geven, misschien door de ultieme schokdempers waarmee dit high end vehikel stilletjes en soepel ieder wegdek wist glad te strijken. Door de ramen heen, in het schijnsel van de straatverlichting waar de winkelgevels verlicht met vertrouwde namen voorbij zoefden, realiseerde ze zich ineens dat ie warempel op de juiste route zat.

'Weet je waar het is ?', vroeg Mars verbaasd. 'Ik heb geen rij-instructies nodig binnen de reklame wereld. Maar lief dat je het vraagt. Jouw team is niet genomineerd dit jaar, las ik.' Hem zond een krachtig signaal uit, not to worry, en omzeilde de nieuwsgierigheid met die wedervraag. Mars vond het prima. 'Nee, klopt. We zijn bezig met een megaproject voor de stad. Dat kost veel tijd en aandacht voor een breed draagvlak.'

'Ach, nou volgend jaar dan maar. Vertel 's iets over dat megaproject.' Mars vertelde enthousiast over de internationale stunt waarbij de stad als kenniscentrum van Europa opnieuw zou worden geïntroduceerd, met een eigen 'tag', een digitaal parallelle stad, marketing, culturele hoogstandjes en supercoole merchandise. 'Ik heb al een geweldige tagnaam voor dat project, De M van Mind, de O van Omnipresent en de P van Perfect.', zei Hem terwijl ie behendig de Bentley op het nabij gelegen privé parkeerterrein van CO2PR reed.

'Fantastisch idee ! Mop als acroniem, een impliciete trigger. Ik begrijp welke kant je op wil, Hem.'  Hij wilde Mop als zijn 'muze' in ruil voor de beloofde droomman en zij was d'r vriendin dus steun aan Mop evident en met Hem's invloed zou ze daarmee voortvarend aan de slag kunnen gaan in de reklamewereld. Als die Yola nou maar niet iedere keer voor de voeten ging lopen. De camaraderie tussen deze twee werd op die ene dag met het verstrijken van minuten steeds knusser. Dat was ook wel prettig als Hem in de rol van dé vriend zich wilde manifesteren. Innig gearmd liepen ze naar de ingang van het imposante gebouw van CO2PR. Altijd al werd het gemoderniseerde pand 's avonds uit de blokkerige landschapsarchitectuur naar een sprookjesachtige sfeer getild met groene verlichting tot 'n opvallende aandachtstrekker tussen de veelal schaars verlichte eenvormige kantoorpanden. Vanavond stonden op de brede bordestrappen aan weerszijde, tot aan het entree, honderden misschien wel 'n duizendtal kleine cilindervormige windlichten van papierdun groen materiaal dat onregelmatig ingekleurd werd door swingende kaarsvlammetjes. Deze woelige zee van koel groene kleuren bescheen met een rusteloze charme de guirlandes van klimop, witte lelies en rozen, die in gevarieerde kleuren regelmatige krullend, paradijselijk om de balustrades waren geslingerd. Bij de entreedeur stonden aan beide kanten van het dubbele deurkozijn twee levensgrote standbeelden gemaakt uit groenkleurige petflessen. Davids, kunstobjecten, gekopiëerd naar Michelangelo's voorbeeld, onlangs nog de belangrijkste showstoppers in een succesvolle commercial ter ere van een nieuw taliaans bronwatertje. Na schrijdende stappen omhoog door het betoverende decor, op iedere vierkante centimeter de belofte tot toegang naar het Hof van Eden, viel bij binnenkomst pardoes het doek voor deze opflikkerende simulatie.

Maaaaaarrrrssss !', hoorde ze een bekende stem roepen bovenuit de luidruchtige kakofonie van misschien 250 genodigden in de ruime ontvangsthal, de anders zo kille geluidsluwte waar normaalgesproken d'r high heels op het basalte hardsteen met goudkleurig voegsel tegen de hagelwitte muren met oneindige echo's weerkaarste. Yola, natuurlijk was het Yola, alsof ze d'r had opgewacht. 

Hem kreeg een porrende elleboog in zijn zij. 'Daar heb je d'r.', fluisterde ze hardop maar Hem maakte aanstalten om de benen te nemen. Wat ?! Liet ie haar in de steek op het gevoelige moment suprême waar Mars zo tegenop had gezien die avond ?! 'Dit kan je aan, sprookjesprinses. Ik zie al meteen 'n zakenpartner waar ik nog 'n appeltje mee te schillen heb. Ben zo terug.' En weg was ie. Hoe kon ie dat nou doen ?! Ze stond perplex, ieder spoor van hun plannetje leek te worden uitgewist maar hij kwam zo terug, had ie gezegd en een ontembaar verlangen naar zijn terugkomst legde beslag op haar gehele gemoedsrust. Yola gaf met de gebruikelijk acteerdrift twee luchtzoenen, dat was geen typisch Yola dingetje maar een ongeschreven conventie in het wereldje. Heb je mijn mailing niet ontvangen ?!', zei ze met knipperende wimpers. Oh dear, daar gaan we weer.

'Já, je weet toch wel wat een mailtje is, Mars ? Ik heb vanmiddag nog op het laatst iedereen gemaild in verband met de dresscode.', zei Yola onversneden cynisch en de avond was nog maar nèt begonnen.

'Er was toch geen dresscode ?!' Mars, altijd georganiseerd, gesteld op 'n ordentelijke aanpak en helemaal geen zin om weer 'n oorlog in te worden gesleept om 'n nieuwe reeks vernederingen, haalde geïrriteerd met haastige vingers de blackberry uit de clutch. Toch gestressed liet ze zich in de boom jagen door gehaast de recente mails te checken alsof dat überhaupt nog iets zou uitmaken. Yola, gebrand om ook deze avond weer voor d'r te verzieken, althans meer dan slechts een zweem van die waarschijnlijkheid hing in de lucht, probeerde mee te kijken. 'Oh Mars, wat vervelend nou !', slaakte Yola onvervalst sarcastisch. Toen Yola de vernedering met een beteuterde grimas stond uit te venten, tuurde Mars met haviksachtige aandacht in het rond en constateerde tot haar schrik dat er inderdaad uitzonderlijk veel conculega's in zwarte jurkjes zich gemengd hadden met de goedgeluimde en vrolijke bende genodigden, net zoals Yola, gekleed in een stijlvol zwart driekwart jurkje. Er was dus echt een dress code en Yola had er voor gezorgd dat zij daarvan niet op de hoogte werd gesteld. Wat 'n draak. Hoe krijgt ze het voor elkaar. Bah. De aanwezigheid van Hem had moed gegeven om niet rechtsomkeers te maken want waarom zou ze een leuke feestavond weer nodeloos laten verpesten door dat achterbaks geneuzel van dit sujet. Desalniettemin herpakte deze sprookjesprinses zich, schudde zelfverzekerd d'r franse bob coupe naar achteren en riposteerde onderkoeld, 'Je ziet er fantastisch uit, Yola. Maar wat is je punt precies ?' De beteuterde grimas maakte plaats voor beledigde onschuld.

'Punt...punt...., Mars toch !  De dresscode is vanavond van het hoogste belang. Ik heb speciaal vanmiddag nog 'n nieuwe mailinglijst doorgegeven aan de office manager om te voorkomen dat er iets fout kon gaan. Heb je ècht geen mailtje ontvangen?'

Mars knikte ontkennend en vroeg zich af waar die pesterij nou weer goed voor was, maar daar kwam ze binnen een paar seconden achter. 'Echt héél jammer, Mars. Ik had je zó graag een podiumplaatsje gegeven voor onze promo stunt.' 

'Welke promo stunt, waar heb je 't over ?' Even leek het alsof de paniekerige act van Yola toch op Mars was overgeslagen.

'Je weet net zo goed als ik dat dit Award feestje een pers evenement is voor het nieuwe koffiemerk dat we aan het promoten zijn, Mars. De andere genomineerden krijgen van ons free publicity. Jij was er niet vanmiddag. Niemand kon je bereiken, vandaar dat we zelf adhoc 'n promostunt hebben voorbereid waarbij alleen de campagne manager in het wit is.'

Yola had Mars helemaal niet proberen te bereiken vammiddag, Mars is zeker niet de campagne manager en hoe kon Yola weten dat Mars in een wit jurkje zou komen ?! Ze had alleen bij de boetiek, waar ze vaste klant was, tussen neus en lippen door laten ontvallen dat ze iets zocht voor een promotiefeestje deze week...

'Nu kan je niet meer meedoen. Dat gaat nu echt niet meer, Mars. Straks denkt de klant natuurlijk, 'Oh, daar heb je weer zo'n PR advisor die naast d'r schoenen loopt en denkt dat ze de baas is.' Yola sloeg aanvallend d'r armen over elkaar. 'Volgende keer beter, Mars.' Ze deed een stap opzij om triomfantelijk de menigte in te verdwijnen, toen ze tegen iets aanliep dat haar pad doorkruiste. 'Lompe hork', had je Yola kunnen horen mompelen als de synthesizers en het vermakelijke gekakel van een tweehonderd genodigden niet lawaaierig door elkaar meanderde. Het postuur dat opdoemde en makkelijk vergeleken kon worden met die van 'n topatleet was van Hem.

'En wie is deze Cassandra ?!' Hij belemmerde Yola brutaal de doorgang maar zocht dankzij het kophoogteverschil, meteen oogcontact met Mars.  Ze maakte inwendig een sprongetje van vreugde. Daar was ie, eindelijk ! Mijn God, wie had gedacht dat ze zo intens blij kon worden van Hem's aanwezigheid, ze kenden elkaar notabene nog maar een halve dag. Een last viel van d'r schouders af of misschien juist wel niet. Ze was namelijk absoluut niet het type dat een afhankelijkheidsrelatie ambieerde. Bruusk draaide Yola zich om, zichtbaar verbouwereerd. Precies de gemoedstoestand waar Mars de dominante Yola wilde hebben. Dat trof.

'Rein, dit is Yola. Yola, dit is Rein, mijn vriend.' Yola wilde Rein een hand geven maar Rein vouwde zijn handen onverwachts samen in 'n bidgebaar en maakte theatraal 'n lichte buiging alsof man-man een heilige had ontmoet, negeerde ook nog 's Yola's commentaar door zichzelf op eerbiedige toon en diepzinnig te herhalen. 'Cassandra !'

'Nee, je ziet me voor iemand anders aan. Ik ben Yola.' Was ze nou serieus beledigd ?! 'Ik herken een Cassandra als ik een Cassandra zie, ontkennen heeft geen zin', zei Hem streng en emotieloos. Mars deed er nog een schepje bovenop, 'Sorry Rein, ik dacht Yola. Maar als jij zegt n Cassandra dan is het 'n Cassandra.'

'Volgende keer beter, Mars.', grijnste ie breeduit met pretlichtjes in z'n ogen.

'Over naam en faam gesproken, wàt is Yola. Is Yola 'n geregistreerde merknaam ?!' Hij fronste quasi serieus zijn wenkbrauwen en onderzoekend nam ie Yola op, van top tot teen, zonder enige gène. 'Ik zie een gloednieuwe marketingstrategie voor me met die kreet.'  Hij richtte zich naar het hoge plafond waar de kristallen bollen in een kolossale kroonluchter van Maretti op de gasten neerkeek en mijmerde zachtjes met van die typisch liederlijk godsdienstige toonladders, 'Ik ben zó Yola vandaag..hmmmm....doe niet zo Yolááá !' Na dit transcendente momentje, waarmee ie Yola in een staat van verwarring figuurlijk wegvaagde, keek ie voor het eerst Yola streng en indringend aan. 'We moeten alleen nog een bijpassend produkt ontwikkelen. Een remedie voor als je je Yola voelt.' Ze probeerde tevergeefs, gevangen door z'n predatorale blik, haar ogen af te wenden, tijdens deze suggestieve Yola-haat. Toen neens, hield het spartelen tegen deze mastodont op want hij liet Yola uit zijn charisma ontsnappen door Mars 'n ontladende en luidruchtige zoen op de wang te geven. Zoiets overkwam Mars niet iedere dag. Ondanks een lichte opschrikking door de plotselinge smakkerd, genoot ze van ieder moment met Rein aan d'r zijde die avond. Nu stond zij 's aan de kant van de overwinnaars. Een zwaktebod ?! Beetje cheesy was het zeker. Ze hoefde zichzelf heus geen moralistisch schouderklopje te geven. De tribale plannen die ze vanmiddag in grove pennestreken hadden besproken waren heus geen bewijs van karakter en voor de manier waarmee deze herder haar gevoel van eigenwaarde streelde, Yola daarentegen er als 'n gedumpte puppy in de berm verloren bij liet staan, kon ze 'm op dit moment alleen maar adoreren. 

'Heb jij daar nog een mening over, ...Cassandra ?!'

Yola's grote woorden van zonet waren verstomd.  'Kom op, Cassandra, issue making is a 24/7 business... Ikzelf denk al aan een nominatie voor de nieuwe Van Dale.' 

Yola begon langzaam weer te ontdooien uit de freeze-reaktie en probeerde grip te krijgen op deze spindoctor en de woorden, die ze onthutst maar rakelings had opgevangen. 'Nieuwe vandalen? Ik ben geen vandaal !' Dit vergezicht, de inspiratie voor 'n gedepersonaliseerd abstract produkt te worden gebruikt, voelde voor Yola niet als 'n vriendelijke lofzang op de muze die Hem's scheppingsdrang aanwakkerde en dat was in een mug en een scheet zo ongeveer niets minder dan de ontluisterende waarheid. De plaats voor 'n muze die wèl liefdevol geabstraheerd zou worden, de zetel voor 'n goddelijke entiteit had Hem gereserveerd voor iemand anders. Een Yola was een ziekte, iets waar je van af wilde, iets dat je kwijt moest, troep. 'Wóórdenboek, Cassandra, het woordenboek. Je weet toch wel wat een woordenboek is, hè ?!'

Mars glimlachte venijnig naar Yola. 'Of...'n liedje ?' Hem's bron aan affiliatie marketing bleek nog lang niet uitgeput. 'Ik heb vriendjes in de muziek, Cassandra.' Man- man zette sarrend 'n stupide lied in, 'Yola Hi, Yola Ha, Yola hieti !' 

Yola, inmiddels in aanvalmodus met de handen demonstratief in de zij geplant, sputterde ontdaan, 'Luister, ik kan je in 'n handomdraai op de stoep laten zetten. Dus pas een beetje op je woorden.'

Dàt was voor Hem 'n brug te ver. Op zijn beurt werden nu de handen demonstratief in de zij gezet, 'Luister, Cassandra. Ik ken de eigenaar van dit pand en kan jou èn je bedrijf zó op straat zetten. Dusssss....', hij siste door zijn tanden, '...een beetje liever voor Mars zijn, begrepen ?!' 

Er werd nog geen Yola gelanceerd, er ontplofte wel iets en dat iets was niets minder dan Yola. Met rood aangelopen hoofd van kwaadheid draaide blonde smurfin in kek zwart jurkje zich stuurs om en verliet de scene. Yola's vileine concurrentieslag was gelukkig onaf, weliswaar een gedeeltelijk echec, nu het witte jurkje waar Mars d'r opgang in had gemaakt ook bij de andere conculega's niet onopvallend gebleven. Commentaar of vragen bleven echter uit want de rest had het wonderwel zichtbaar veel te plezierig druk. Tegelijkertijd met de wegmarcherende bewegingen van Yola, werd, alsof de duvel ermee speelde, de elektronische muziek langzaam zachter gedraaid om 'n mannenstem ruimte te geven op 'n geïmproviseerd podium het geroezemoes van de bonte verzameling mensen te overstemmen met een korte visionaire speech. Het was de campagne manager, een excentriek flamboyante reklameman, zelden op kantoor, altijd en route, precies zoals je je 'n reklameman voorstelt en inderdaad in een witter dan wit tweedelig pak waarvan alleen de driekwart lengte van het colbert de enige uitzondering was op de conventionele pasvorm.  'People, people !!!'  Hij maakte clownesk 'n huppeltje, hief zijn armen in de lucht, lachte vrolijk.

De geroezemoezige sfeer werd vager, lomer totdat de aandacht van de genodigden als een zwerm zich stilletjes op de witte bohémien richtte. 'Welkom, welkom, wereldburgers ! Trots als wij zijn, willen we aan U de genomineerden voorstellen. Ons platform is de wereld en die kijkt ongemerkt over onze schouders mee. Door de mondialisering en het internettijdperk gaat bereik voor merkbeloftes alleen maar groter en grandiozer worden. We zullen daarom het publiek opnieuw moeten verdelen en aan ons opnieuw proberen te binden met 'n collectieve waarheid. Een innovatieve collectieve waarheid gaan we samen met issue'makers nieuwe content geven want publiek wil tegenwoordig weten wat ze niet weten. Die evolutie, dáár liggen grote kansen. Misschien komt er ooit een tijdperk dat publiek kan kiezen wat ze willen ervaren, maar zo ver is het nog niet. En omdat de kennis van publiek gaat meegroeien, mondiger worden, betrokkener en politieker zal er meer kritiek komen, meer verontwaardiging, meer ironie maar ook meer angst. En dat, lieve wereldburgers, zien we als 'n cadeautje om onszelf in de markt te zetten, inspelend op de toekomstige ontwikkelingen. Aanpakken die handel !! Ons vlaggenschip voor vanavond is het koffieconcept  'O.'

We noemen het vanaf nu geen merk meer maar 'n concept. Geteisterd in de publiciteit door negatieve berichten van mensenrechtenorganisaties werd het tijd voor 'O' om na de revival van fairtade en de recente fusie met 'n amerikaanse koffiebranderij om 'O' opnieuw te lanceren. De vernieuwde beleving, een franchise proeverij waar via speciaal ontwikkeld uitwisselingsschoolprojecten in samenwerking met de overheid, jongelui, waarvan ouders op de plantages werkzaam zijn, zowel kunnen werken en leren. Public matters, mensen !'

Na een kort maar geanimeerd applaus, werd de promofilm voor 'O' met subtitel 'Renaissance' op de brede witte muur van de ontvangstruimte achter het geïmproviseerde podiumpje opgestart. 'Renaissance, creating new memories'. Het logo, een half geopende parelschelp met koffieboon, groots uitgebeeld, introduceerde Renaissance als een doe-woord, iets dat je kan doen. 'I Renaissance. When are you ready to Renaissance ?!' Glansrijk opgeluisterd met muziek van Gabrielle, 'Dreams can come true', straalde het concept niet alleen gezelligheid en dynamiek uit maar ook hoop, een parade van grootmoedigheid voor 'n nieuwe wereld, betere toekomst. Een nieuw bewustzijn dwars over de hele wereldbol, van plantage tot aan de hippe cosmopolite metropolen in kapitaalkrachtige businesscentra. Een aaneenschakeling van beelden uit een utopische wereld vloog over de muur voorbij. 'We are learning', het mantra dat herhaaldelijk in de camera werd uitgesproken door een mixmatch van koffieplukkers, hun kinderen, de manager, de ceo, kinderen op 'n westerse school en ook de casual koffiedrinker in een café, genietend van het eindprodukt.

'Dat lijkt Mop wel....', fluisterde Mars verbaasd. Hem zweeg. Een veelzeggend zwijgen dat suggestief kon worden uitgelegd als 'Ik heb er niks mee te maken, hoor !' Een verraderlijke lach vergezelde plotseling het zwijgen, dat kon natuurlijk zomaar een mysterieuze hint zijn maar afleiding van dat gefilosofeer lag al snel op de loer toen ze zonder enige terughoudendheid zich door hem wederom liet zoenen, een fluweelzachte kus op de wang. Ach, hij was tenslotte vanavond haar vriend, dé vriend. Een hoger doel, zullen we maar zeggen.

Een van de twee vriendinnen op de witte muur, 'n lachend koffiedrinkend gezelschap in een gezellig lunchcafe leek inderdaad sprekend op Mop, geen twijfel over mogelijk. 'When are you ready to renaissance.' De grote zwarte letters bleven aan het einde langdurig geprojekteerd. De campagne manager sprong tijdens een overweldigend applaus energiek het podium weer op en salueerde dankbaar naar de zaal. Een buiging was schijnbaar te gewoontjes voor de reklameman.

'Are you ready to Renaissance !!', riep reklame man, overduidelijk de bezielende kracht achter dit nieuwe geesteskind van CO2PR, enthousiast de zaal in.

'Lieve wereldburgers, dat is nog niet alles voor vanavond, zoals u weet. Met net zoveel trots presenteren wij dan ook nog graag aan U de genomineerde reklame projekten van collega PR BURO 'Common Creatives'. Enjoy !' Het witte pak versmolt weer in het publiek. Waar Mars en Hem nu naar keken op de witte muur was een voetafdruk van babyvoetjes, het Witty logo, verzorgingsproduct voor babies met de tekst 'dierproefvrij'. Schattige leeuwenwelpjes die door vooral hele blije mensen werden geknuffeld kwamen in beeld. Het publiek stond op het punt, net als Mars en Hem, om zich massaal deemoedig te laten meeslepen in gelukzaligheid met een vertederd Ahhhhhh, toen de sfeer en muziek met de seconde 'n grimmiger karakter kreeg. Als een estafette aan beeldmateriaal werd het knuffelhormoon bij de toeschouwers steeds verder afgebroken. Het verhaal van knuffelfarms in Afrika dook op uit een oh zo wonderschone schijn van liefde. De film maakte een sprongetje naar de moderne wereld en zo belandde de toeschouwer ineens in een kinderkamer waar een baby op de arm van zijn lachende moeder een klein knuffeltijgertje van zachte fleece vasthield met daaronder de tekst, 'Omdat we weten hoe het voelt'. Veel tijd voor applaus kregen de genodigden niet. Achtereenvolgens 'n bizarre reklamecampagne voor de seksindustrie, aangeprezen met 'n oud produkt, Viagra, dat nieuw leven kreeg ingeblazen. De 'V van Viagra, voor alles wat het daglicht niet kan verdragen'. Slim ingespeeld op de Hollywoodfilm 'V for Vendetta', binnenkort in première. Het was 'n grappige bedscene waar fnuikend om kon worden gelachen. Gelukkig, geen afkeurend gemompel. Merkwaardig genoeg leek deze vrouw in de commercial dan weer sprekend op Tory, maar dat kon Mars niet weten. Ze had Tory nooit ontmoet. Het laatste promofilmpje dan, Flowerpower confetti verspreidde zich diffuus over de witte muur. Het betrof de lancering van 'n weekendkrantje, genaamd 'Vak W' met vaste columnisten die als sidekicks onder rare synoniemen zoals 'klootviool', 'juniorsoda' en 'bonusbalk' adrem reageerden op actueel city tumult. Oorspronkelijk initiatief van radio deejees die, namens commerciële radiozenders, via crossmedia strategie een grotere doelgroep wilden bereiken. Na afloop van 't betoverende schouwspel op de muur draafde de catering rond met verfijnde hors d'oeuvres en sprankelende champagne, elegant gepresenteerd, delicate flutes op weelderige dienbladen. In die sfeervolle ambiance deed de bittere ernst van de commercials niets af aan de levendige cadans en zorgeloze energie die onder de genodigden hing. Ook Mars en Hem hadden al een elegante flute in hun handen. Hem nam een klein slokje maar zou de champagne omruilen voor spa rood zodra er weer een dienblad vol lekkernijen voorbij kwam gedrenteld. Hij dronk zelden alcohol en immers nog de verantwoordelijkheid om te rijden die avond.

'Yola!.....Yola!.....Yola hietie!!! Waar ben je?!' riep man-man plotseling. Huh...tòch dronken geworden, wat was ie in vredesnaam aan 't doen? 'Waar is die vervloekte meid gebleven?', vroeg ie retorisch, turende door de grote lounge.

'Wat doe je?!" fluisterde Mars, zichtbaar opgelaten. Ze had helemaal geen behoefte aan nog meer Yola die avond.

'Dat hoor je toch?!' antwoordde Hem luchtig. Een paar journalisten van de landelijke krant stonden toevallig vlakbij Hem en keken niet verstoord maar nieuwsgierig zijn kant op. 'Hebben jullie die PR meid gezien in 'n zwart jurkje ?!' vroeg Hem met geveinsde onschuld.

'Volgens mij hebben ze allemaal een zwart jurkje aan !', zei een van de journalisten uit het gezelschap grinnikend. 'Tje, nu je het zegt...donder op man...we zitten toch niet in een flashmob à la de 'Thomas Crown Affair, hè ?! Ik vermoedde al 'n dresscode', en keek quasie achterdochtig om zich heen.

'Ahhh, dáár ben je !' Hem wees geheel overbodig naar Mars die nog geen meter van 'm vandaan stond. 'Volgens mij is dat een wit jurkje.', zei de journalist geamuseerd. Hem bekeek een paar seconden overpeinzend het witte jurkje van Mars, terwijl hij haar gefronste nonverbale ergernis volstrekt negeerde.

'Bij deze verklaar ik wit het nieuwe zwart, heren. Mag ik jullie voorstellen...'. Hem stak zijn ene hand uit naar het clubje journalisten en de andere naar Mars. Een van de journalisten, archetypisch beroepshalve herkenbaar tussen de bonte reklame parsdijsvogels door kledingstijl, te weten, oude spijkerbroek en ongestreken pretentieloos tshirt, stak vriendschappelijk zijn hand uit naar Mars.

'Luuk, van krant 'Het gesprek van de Dag. Hallo Yola,. uhhm...de PR meid ?!'

'De PR meid wordt liever Mars genoemd. Yola is zó vreselijk Yola.' Man-man glimlachte vermakelijk.

[mahayaty]

malem-malem w kek orang gila misuh-misuh karena baca tulisan jelek bgt. Bukan kontennya (mencoba mevalidasi pengalaman si penulis, meskipun sangat tidak membumi dan hidup teraliensi dari realita kehidupan di Indonesia) tapi karena penulisannya yang jelek. Pertama, EYD berantakan bgt broooo, kedua flow dan plotnya ga enak wkwkwk. W ngomong kek gini seolah-olah tulisan w dah enak dibaca dan sempurna dari galat penulisan aja, padahal mah ya sama aja. Tapi poinku adalah w jadi sadar bahwa twitter sangat membantu meningkatkan kemampuan membaca komprehensif dan melatih menulis secara terstuktur. Segala diskursus yang bahkan masalah diksi aja dipermasalahin, sangat bermanfaat ternyata. Ini yang bikin w seneng ma twitter. Ya memang twitter bukan satu-satunya media untuk meningkatkan literasi (yg sebenernya buruk juga buat focus-span), tapi kalo kamu ga biasa baca, twitter tu kek upaya paling minimum yang bisa diusahakan. Tapi ya main twitter syarat utamanya menurutku adalah kamu harus terbiasa dengan teks alih-alih visual. Jadi intinya, ni tulisan adalah refleksi tentang pentingnya twitter di hidupku WKWKWK gapenting amat socmed yang katanya penuh orang toxic😜

[nurulaishah]

fluffy pandan chiffon cake

fluffy pandan chiffon cake

Kek Chiffon Pandan 7 biji telur 1 cawan tepung gandam sedikit pandan paste 1 sudu ovallete 3/4 cawan gula 1 sudu cream of tartar 1 cawan minyak Pukul putih telur sehingga kembang.Masuk gula sedikit demi sedikit sehingga menjadi meringue.Masuk cream of tartar hingga meringue kental.masuk ovallete dan pes pandan Pukul kuning telur sehingga memutih kembang.Satukan dengan meringue.masuk minyak…

[pikslasrce]

me: why do i feel so distractable and shakey

also me: only had one (1) meal yesterday

[bukuresepiibu]

Resepi Ibu #2: Kek Span

Resepi Ibu #2: Kek Span

Bahan-bahan:

200 g mentega

1 tin susu pekat

10 biji telur ayam

2 gelas gula

1 gelas air

2 gelas tepung gandum

2 sudu kecil (rata) soda bikarbonat

Cara-cara:

Pukul telur hingga kembang. Ketepikan.

Pukul mentega & susu pekat hingga kembang. Ketepikan.

Campurkan gula & air dan masak hingga jadi gula hangus. Sejukkan.

Ayak tepung gandum & soda bikarbonat.

Campurkan adunan telur & adunan mentega.

Mas…

[dyana-bakery-supplies]

Sponge Mix On Sale

Sponge Mix On Sale

[kekwcomics]

You can score copies of my Historical-Horror-Conspiracy-Thriller novella, THE RECONSTRUCTED MAN via my ETSY Shop (link below) or directly from me for £4, plus £2 UK postage. DM me for Paypal deets.

"THE RECONSTRUCTED MAN combines Historical Fantasy, Horror and paranoid Conspiracy Thriller to create a breathless, centuries-spanning tale -- a time-travel story without a time machine -- that balances horror, intrigue and psychological insight with humanity, humour and hope."

From the author of DARK JUDGES: THE FALL OF DEADWORLD and THE ORDER.

"James Patterson for weirdos."

[bluiex]

Currently writing smth rn and uhhhh its a new series. Thats make like 5 series i have written in the span of less than a yr and there's only 2 of them im willing to upload, most of it is bc i have oc there and im,,,,nervous posting writings about my ocs wjxj

Also i blame yall cause i have the brain worms for the spore cult au now. Cause im writing for that au with my oc.

I am so normal about it KEK

It's a good au Also dont be afraid to upload/post stuff with your oc involved :) There's a lot of people out there who eat that stuff up!

[yuri-shibuya]

Arctic AU Ranboo carries a notebook, jots everything down and makes reminders (not for himself tho haha his memory is very good) but for Tommy and Tubbo who combined have the attention span of a dying lemming kek

But between all of yall, he's the first one to 'forget' a meeting if it's with people he doesn't like

[queercomixspring2022]

Comic Recs: Castle Swimmer

This week, I’ve been reading Castle Swimmer by Wendy Lian Martin. It’s a far future fantasy set in an underwater society of mermaid species. Martin did a really good job of thinking for the Webtoon medium. They create these long, blue panels with underwater topography that genuinely feel like swimming through the cartoon. The story’s cast spans a diverse range of sexualities and gender expression. focusing on a young, queer couple. The story is a heartwarming bildungsroman, supervised by a charming array of eccentric queens. It’s just one of those comics that looks cute and makes you feel excited to be alive. There’s even a companion axolotl. -KEK :)

[viastro]

whats from winter to spring about?

it's a story about how mingyu and yn are college sweethearts who fell in love over a span of three seasons, but a few years after they get married they get a divorce. so the night before the divorce, mingyu goes to sleep, but wakes up to find himself back in his college dorm, now 21 years old again.

having traveled back in time, he thinks that he came back to change his fate. however, he finds out that someone has taken his place beside you, which is sir jeon wonwoo.

so we follow mingyu around on this journey in watching wonwoo take his place by your side, and he begins to question whether or not he actually wanted a divorce in the first place.

and yeah... i hope i explained that okay SKJFBGKJ gina is usually better at this than me kek

[ubemango]

wait shy pups!hoseok but he’s extremely oblivious to how much he unintentionally makes ppl swoon for example one day pups!oc takes him out for lunch (remember in the cum inflation drabble she said she needed to thank him for sexiling himself out of the apartment so often just so oc n joon could bang) so when they’re at this idk eating place? oc fascinatedly watches hoseok just innocently catches a girl by her waist his wide palms and long fingers just loosely spanning her waist like that after she quite literally bumps into his chest because she was busy looking at her phone n the girl just stands there frozen staring up at him for 2 secs looking like she’s not leaving his arms anytime soon 😂😂 and pups!oc watching all of this happen is just 👀👀 n then later on she’s like... HOW ARE YOU STILL SINGLE I DONT GET IT JOONIE WHYS HE STILL SINGLE n joons like baby he’s shy 😔 n she’s like ???????? 😂😂😂

I’m gonna tag @hoseoksyn because.... jus because. KEK NOOOO this is so cute please yes pups Hoseok the type to just.... unknowingly make everyone fall in love with him v_v Im crying this is too good

[radbutsafe]

ALL FUCKIN 35 OF THEM SKLNWESDJFPXO

I SHOULDVE EXPECTED THIS FROM YOU

1. From one to five stars, how would you rate your writing? (No downplaying yourself!)

A three! I think I’m mid range cause I ain’t terrible but there is still shit I gotta improve and grow in my writing

2. Why do you write fanfiction?

to manifest what canon won’t give me and to write more! (though yes it is mainly about the smooching and the— I’ll stop there LOL)

3. What do you think makes your writing stand out from other works?

Hm! My weird research details? I’m that “fun fact, did you know...” in my fics sometimes LOL! I plan on giving a penthouse for erina in a fic and I went through penthouse listings in Japan for floor layouts and locations💀 my research gives me inspo and depth to stuff I think I lack in comparison to others sometimes.

4. Are there any writers that inspire you?

In terms of fellow fic writers, one of them I can’t name here but she’s an inspiration with her exceptional gift for prose period and her lovely skill at comedy! I want to be as funny as her when I write, I love her ironic situational humor. Other fic writers are @takoyakitenchou, @royaldragonsevgisi15 who I always love sharing ideas with and motivate me to create more! For non-fic writers it would be V.E. Schwab, Leigh Bardugo, Oda, and Horikoshi! The last two may be mangaka, however they are writers as well to create their stories! The depth these creators have given their worlds and interesting characters theyve given life to are all what I aspire to be like!

5. What’s the fic you’re most proud of?

so far uh?? hm everything I’m currently writing are wips lol!! im proud of my wip that has been nicknamed ‘soma panics’ that is a multi-chapter fic that spans like probs 20 plus chapters maybe

6. What element of writing do you find comes easily?

dialogue! it’s so much fun! and character thoughts. I’ve said to people I may be better suited for script writing

7. What element of writing do you struggle with most?

I think it’s description, of like setting and showing action. also an expansion of my vocabulary LOL

8. Which character(s) do you find easiest to write?

erina! I think it’s because canon has shown us many of her different faces and range of emotion.

9. Which character(s) do you find most difficult to write?

SOMA!! chill ass mofo whos more carefree compared to the common shonen protagonist! for other shokugeki characters I’m not sure just yet because I haven’t flexed my fingers enough for the rest of them.

10. What’s your favorite genre to write for?

I guess I should say romance cause that’s what I mostly write LOL!

11. Who or what do you find yourself writing about most?

sorina and I try to get them to smooch eventually KEK and yeah it’s..usually romantic fluff lmao

12. Tell us about a WIP you’re excited about.

HONESTLY ALL OF THEM but “soma panics” is my brain child

13. First fandom you ever wrote for?

pretty sure it’s digimon....

14. What’s your favorite fandom to write for?

currently shokugeki no soma!!!!

15. What’s the weirdest fandom you’ve ever written for?

uhhhh I guess SNS? LMAO fandoms...all have their quirks to them.

16. Any guilty pleasure trope(s)?

characters cuddling!!!! or getting the urge to smooch!!!!

17. A trope you’ll never, ever write for.

unrequited love GOOD FUCKIN BYEEEEEE

18. Wildest fic you’ve ever written?

I have plot ideas thst can be wild potentially but so far nothing fits this criteria so far that I actually have written.

19. Do you prefer canon-compliant, AUs, or something in-between?

depends on the fandom, but if written well, all of it!

20. Gen fic or shippy stuff?

shippy 100% like I said I like smoochin

21. Favorite pairing to write for? (platonic or romantic!)

romantic is...*drumroll* SORINA! platonic, soutaku and erina and alice!

22. Do you listen to anything while you write?

Sometimes! There are times songs will be on loop and times I just shuffle a playlist. and if I’m writing in random bursts it’ll be with no music but it really does depend lmao I think music is when I’m forcing myself to write?

23. Do you prefer prompts and challenges, or completely independent ideas?

completely independent ideas, I’ve realized in the past prompts shoot me in the foot often unless I luckily figure something out. but I’m often driven by my own sporadic self interest with shitty ping ponging attention

24. One-shots or multi-chaptered works?

multi-chap I guess cause I can post without being finished LOLLL but tbh can I really answer? I haven’t finished anything.....

25. Have you ever daydreamed about side adventures/spin-offs from your fic? Tell us about them!

I can’t answer this question imo because I haven’t finished a fic yet so technically stuff could all fit in the one fic?

26. Is there anything you’ve wanted to write, but you’ve been too scared to try?

MYSTERY AND CRIME! I love the genre and I have plot ideas once a blue moon but I can’t dive in because I want to make details that work and reduce plot holes where suspension of disbelief isn’t as needed. I need to study it more (I need to study all the details for any of my fics imo to be confident sometimes LOL)

27. What’s the nicest comment you’ve ever received?

I don’t think I can say one comment was the nicest because I’ve gotten comments that have given me quite the smiles to my face many times! I know this is a cop out but it’s true!

IS WHAT I WAS GONNA SAY UNTIL REINA SENT ME THE FOLLOWING ON DISCORD LIKE TWENTY MINS AGO:

and also rad. i am never this vocal about my emotions like EVER but this needs to be said your fics are obviously far from perfect, as are mine and everyone else's. but the thing about your works is that they're so well-sanded that it's impossible to find any rough edges or faults in them in terms of cohesion to a plot. your cast is never OOC and the amount of effort you devote to developing your takes on the characters as accurately as possible is unimaginably awe-inspiring.

BITCH I WANNA CRY 😭

28. How well do you handle criticism when it comes to your writing?

I’d like to believe I take it often well to try and improve because that’s always my goal. if someone is rude lol that’s not constructive snd is unhelpful. If I disagree with criticism I’ll explain why !

29. Have you ever gone outside of your comfort zone for a fic? How did it turn out?

Not yet, but I have some plot ideas I think will let me test this.

30. Tooth-rotting fluff or merciless angst?

F L U F F.

31. Do you have any OCs? Tell us about them!

elliott fuji, a japanese-american award winning photographer who is erina’s boyfriend in ‘soma panics’ which..causes soma’s panic LOL he’s 30 with slightly wavy black hair. I still haven’t pinpointed his personality just yet...he kind of humble brags for sure an artsy fucker and flirts maybe I’ll make him a lil shy though. he teaches sometimes, and becomes an adjunct photography professor in Tokyo so he can be with erina.

32. Summarize a random fic of yours in 10 words or less.

a cook is unfashionably late in realizing his feelings.

33. Is there anything you wish your audience knew about your writing or writing process?

I am a slow. so slow. motivation who is she? I also write out of order, unfortunately a bit too often.

34. Copy and paste an excerpt you’re particularly fond of.

this should be for the fic ‘soma panics’ it’s either megumi or satoshi talkin to him rn, I’m leaning towards satoshi

“You thought she would always wait for you, didn’t you Soma-kun? To always welcome you home.”

Soma drags his palms down his face and groans. He doesn’t like this at all. He doesn’t shy from confrontation but this is a whole different ballgame. Soma doesn’t play any ball.

“I guess..?” Is his reply, because he thinks he isn’t sure how to answer that.

“You guess?”

Just being questioned again is enough to crack Soma’s pathetic facade as if it was dropped chinaware and he lets out the longest sigh.

“No.”

Coming home means coming home to Nakiri Erina too.

Nakiri Erina is his forever.

this is @takoyakitenchou’s excerpt she’s most proud of that I’ve written, which is also from you guessed it, the long fic soma panics

SOMA: I am, I mean I will be, I swear I will always come home to you, not spend as much time abroad, once I’m done with work I’ll come right back. I’ll make sure to message you. Nakiri, I’m in love you with you. Maybe for a really long time. You know how I say I dedicate my food to you? My dad—my dad said that the key to become a good chef is to find someone to dedicate your cooking to. A special someone. For my dad it was my mom, you know? For me it’s...

(this is a good piece of dialogue tbh so I am also proud of this)

35. Ramble about any fic-related thing you want!

I’ve mentioned it throughout this but the WIP I’ve nicknamed ‘soma panics’ is something I’m super excited to write, but it’s going on slowly...and almost completely out of order. out of all of my writing it showed off that particular habit of mine, along with “what is this, a shoujo manga?!” though the latter is currently being written chronologically now that I’ve posted chapter one and is pretty solid in direction. it was originally supposed to be a one shot but I got impatient and wanted to post at least something for the sorina / soueri fandom.

however, because ‘soma panics’ (I won’t call it that LOL) is my baby I want to keep true to my rule of refusing to post it until I have a draft of the entire fic finished and I’m satisfied with the main points pretty much. due to my writing out of order, I’m worried I’ll change my mind about scenes or want to reflect things in earlier chapters for later ones etc etc

I joined the SnS fandom extremely late, as season five was airing. I was a fan of the manga five years ago and dropped it because I forgot to check for updates when I caught up 😔 I really want to bang out the different fics and aus for sorina that I have before the fandom fizzles out entirely but tbh I’m writing for myself, I’m manifesting what I want to see and I’ll just share it with all my friends to read if no one else will. cause I’m slow broski I dunno what writing fast even is like LMAO I do really want to write faster though, so I can contribute more and let the words free from the discord dms....