#karolina zajączkowska

[plenumofcare]

premiera zina "nie widać mnie" nr3

Piknik pod Zachętą: premiera zina „nie widać mnie” nr 3 Spotkanie z Plenum Osób Opiekujących Się

Wydarzenie z tłumaczeniem na PJM.

Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, plac Małachowskiego wstęp wolny, bez zapisów

28.07 niedziela godz. 10:00–14:00

osoby uczestniczące: Wera Morawiec, Ada Rączka, Anna Steller, Ania Witkowska osoba prowadząca: Pamela Bożek gościnnie: Grupa Klocka

tłumaczenie na polski język migowy: Alicja Famulska, Emilia Szuchniewicz

Spotkajmy się pod Zachętą, by celebrować premierę zina Plenum Osób Opiekujących Się „nie widać mnie” nr 3 i spędzić niedzielne chwile na rozmowach, przyjemnościach, wspólnej zabawie i czytaniu. Zabierzcie swoje rodziny i bliskie osoby – będziemy piknikować międzygatunkowo na kocach i leżakach, cieszyć się swoim towarzystwem i smakołykami, opiekować i o opiece rozmawiać.

Co będziemy jeść? Chaczapuri, baklawy i inne smakołyki od Kobiet Wędrownych.

Co będziemy robić? – Uczestniczyć w meminarium – spotkaniu w formule, dzięki której w nieakademicki sposób porozmawiamy o tym, jak to jest być osobą opiekującą się, która tworzy sztukę, ale jest też jej odbiorczynią.  – Czytać zina „nie widać mnie” nr 3. – Odbijać (na wszystkim!) grafiki metodą sitodruku razem z Grupą Klocka. – Bawić się i performować podczas warsztatów o otwartej, wolnej i nieograniczonej formule, prowadzonych przez edukatorki Zachęty.

Co ze sobą zabrać? Bawełniane koszulki, torby, bluzy, śpioszki i wszystko, na czym chcielibyście i chciałybyście odbić grafiki przygotowane przez Grupę Klocka metodą sitodruku.

Zin „nie widać mnie” nr 3 został wyprodukowany w ramach programu Laboratorium realizowanego przez Pamelę Bożek i Tarasa Gembika i towarzyszącego wystawie „Łzy szczęścia”.

Plenum Osób Opiekujących Się to grupa robocza składająca się z osób pracujących w świecie sztuki. Na wiele różnych sposobów mówimy o tym, czym dla nas jest opieka i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą, która opiekuje się: dzieckiem/uczniami/domem/kimkolwiek. W naszych realizacjach różne prace towarzyszą sobie i współdzielą przestrzeń, tak jak osoby w Plenum, po to, aby wzmacniać i współdzielić to, co bywa opisywane jako słabe i niewidzialne. Plenum działa nieregularnie, ale w stałym ze sobą kontakcie od 2021 roku.

Grupa Klocka czyli Kasia Kubak, Violetta Kocik, Maja Słowikowska, Aleksander Steblik, Malwina Szymocha, we współpracy z Pamelą Bożek – to grupa terenowa założona w ASP w Katowicach i działająca na styku edukacji artystycznej, streetworkingu i designu. 

zdjęcie: Karolina Zajączkowska

[emzeciorrr]

HIT | Fajniej 30'' Director's Cut from MARCIN STARZECKI on Vimeo.

DIR: Marcin Starzecki DOP: Mikołaj Syguda Editor: Kuba Tomaszewicz -------------------- Client: HIT Agency: LVOV -------------------- Production: OTO film Producer: Piotr Pasternak / Daga Strzeszewska Production Assistant: Arek Waś 1st AD: Kuba Tarnowski Set Manager: Michał Przybysz Location Manager: Michał Mańka -------------------- Gaffer: Darek Barwiejuk Focus Puller: Marcin Studniarek Camera: Michał Studniarek Video: Janek Konikowski Grip: Edwin Wolski Steadicam: Adam Mendry Drone: Filip Jurzyk Making of: Piotrek Nowicki Photography: Karolina Zajączkowska Set designer: Iza Niepokólczycka Props Master: Michał Purchalak Stagehands: Patryk Chudzik / Marcin Głowacki Custume Designer: Dzvinka Kukul / TBC Make-up: Aneta Paciorek / Magda Rupińska / Klementyna Porazińska -------------------- Postproduction: TELEVISOR

[thesunlounge]

Reviews 310: Bartosz Kruczyński

As mentioned during my write-up for Masala Kiss, I fell behind this year in covering Growing Bin Records and am trying to get back on track, having just visited the Trance Not Trance 12” on Glowing Pin. So next I’d like to focus on Bartosz Kruczyński’s Baltic Beat II, which was released back in April and serves as a sequel to one of my favorite albums ever in 2016′s Baltic Beat. Though Bartosz had already hinted at the direction he would take on Baltic Beat as early as 2015 with The Phantom’s “Ocean” (on Transatlantyk), the album was nevertheless a total revelation…a near perfect summation of minimalism, new age, kosmische, and post-rock built from solar organ swells, aqueous synthesizer environments, sunset orchestrations, liquid space guitars, and interlocking cycles of piano, vibraphone, and marimba. And I’m overjoyed to report that Baltic Beat II, which is appropriately subtitled Pastoral Sequences, continues exploring these same realms of bucolic dream ambiance, though there are some new textures and influences that reveal themselves on deep listening, with Bartosz touching upon spiritual jazz, avant-prog, and even ambient techno while also expanding the instrumental palette via guitar and bass from Marek Stuckzyński (aka Eltron John), flute from Marek Pędziwiatr, and vocals from Jagoda Gawliczek. As well, Baltic Beat II references the first Baltic Beat visually by once again featuring the serene photography of Karolina Zajączkowska, with the visual artist here focusing on rolling grain fields, cloudy skies, and scenes of farm life during harvest…a strange yet sympathetic match for Bartosz’s worlds of spiritual sonic nostalgia.

Bartosz Kruczyński - Baltic Beat II: Pastoral Sequences (Growing Bin Records, 2019) Lapping water and a symphony of insects introduce “Pastoral Sequences”…the sounds evoking the cool comforts of dawn and the feeling of a world waking up. Crystalline pads and sunrise organs smear together and buzzing tones sitting somewhere between hornet and saxophone flow across the spectrum, with thunder rumbling far in the distance. Bodies rustle through seas of grass and pianos fall like a rain until whooshing sounds sourced from a train (or a jet engine?) wash the mix clean, leaving space for spiritual vocals to fade in and sing child-like hymns. As the singing wavers through arresting vibrato motions, bleary-eyed synth layers surround laser-light glitches and mutating birdsong and eventually, idiophonic sequences bubble into the mix, though never rising above a meditative whisper. Next comes “In the Garden” and its oceanic fogs colored in hues of deep blue and dark grey. Piano chords drift and bass electronics float the spirit while mallet instruments add gentle touches of exotica to the evolving post-rock swoon. A muted kick taps out a hypnotic groove, which is then given further shape by tambourine jangles, kinetic rimshot rhythms, and jazzwise acoustic guitar riffing from Marek Stuczyński. An electric guitar executes fluid slides and starbeam solo dances, synthesized woodwind ensembles weave cinematic themes, and string synths are smothered in phaser psychedelics until the melodic elements pull away, leaving behind marimbas and a soft percussive hypno-glide…the feeling as if skipping through some flower field paradise. Phaser-blasted strings diffuse back in alongside sliding six-string melodics and now the rhythms are accented by tribalistic tom-tom dances, which somehow pull my mind to Popoul Vuh and the rhythmic work of Daniel Fichelscher.

“Petals” opens on an orchestral awakening, as seemingly millions of strings saw quickly back and forth…the effect like a cloud of fluttering butterflies. The hyperspeed repetitions blur into a minimalist dream haze as a technoid sequence bounces in, reveling in playful filtering and melancholic melodicism. Marimba taps are surrounded by blasts of spaceage gas and piercing feedback sonics fade in and out…cycling the mind through repeated ecstasy ascents while string orchestrations soar through phase shifting madness. Then, after piano chords drop from the clouds, they settle into a peaceful cycle, alternating back and forth with sliding electric leads and buried dream-pop arpeggiations. We rush right into a prismatic world of chiming starlight in “Voices,” with uncountable marimba, vibraphone, and guitar layers woven into a minimalist tapestry of every possible color. Cymbal taps keep a rhythmic pulse as galactic guitars solo overhead, with occasional volume knob echo-swells evoking the whalesong space psychedelics of Gilmour and Göttsching. At some point everything spreads out…mystifies…transmutes into ether…with the minimalist patterns almost imperceptibly receding until all that remains are tapped percussions and shimmering webs of guitar majesty. Then, further six-string layers fade in, with everything locking into syncopated echo grooves in the style of Schickert and Reichel…a sort of kosmische music generated purely by guitar, with layered arpeggiations flowing through mechanized delay trails and bluesy leads swimming across the sky. It’s a brief but glorious moment, and as the guitars slowly peel away, tick-tocking cyborg electronics progressively filter into indistinction while a lone guitar references the minimalist glories of the track’s introduction. And all the while, pianos wash out through liquid layers and tremolo hallucinations.

The B-side opens with “If You Go Down in the Woods Today,” which sees shakers rattling and marimbas moving through thrilling runs and dramatic key changes. The mallet motions are tracked by sprightly reeds and shining cymbal taps and eventually, low-down brass skronks join the panoramic dream flow (in way recalling Colin Stetson). Choirs bring touches of Zuehl to the proceeding, with masculine voices dispersing into shadow and feminine choirs chanting towards the sun. Cymbals swell, brass and woodwind instruments scat into hypnotic ecstasy, and pianos solo as waves of electronic smolder fade into view. Later, bass heavy marimba notes splash through tide pools alongside pulsating fusion basslines from Stuczyński, with the pianos swooning through mystical McCoy Tyner-style patterns. In fact, when viewed from afar, the track takes on the form of a spiritual jazz bop, though nearly beatless and landing like a dream. Moving into “The Orchard,” mallet instruments dance through kosmische echoes, with the repeating star-trails approximating Berlin School sequencers even as the melodies portend atmospheres of hope and joy. Vibraphones bend through mirage-like vibrato and electric guitars spray cosmic hazes as they solo…almost as if each note is carried within an aquamarine fog. The continually cycling marimba and vibraphone layers create an irrestible groove, one that causes the body to sway at peace in an ambient trance state, and occasionally, reversing bell-tones dance in counterpoint. Later, buzzing bass synths pound on the beat, with industrialized echoes spreading out…as if decaying within a cavernous warehouse structure.  And briefly towards the end, vibraphones solo joyously and mermaid voices flow in from underwater kingdoms, causing the spirit to soar beyond the clouds.

Baltic Beat II closes with the two-part “Along the Sun-Drenched Road,” the first part of which is built on mesmerizing synthetic cycles…almost as if a Leslie speaker has been slowed to the speed of evolution while being submerged deep within some galactic ocean. These throbbing dream sequences are flashed around by seascape tracers as a piano meditation unfolds, all glorious new age magic accented by glassy electronics that mutate into glowing gas. Seed shakers rattle like snake tails, orchestral woodwind themes are blurred by seafoam, and wavering organ majesties float towards the sky…all while Bartosz’s ivory note cluster and golden chordscapes wrap around the heart. Ebowed guitars swim in the background and strange sci-fi sequences float against the grain until the oceanic sound environments recede, leaving just drunken space electronics and birdsong. Marek Pędziwiatr’s flute then swells across the stereo field, alighting on breathy mysticisms and spiritual incantations…as if some satyr-like being is skipping through a forest of light. Birds of every color flit branch to branch and rainbow hazes are beamed in from futuristic dimensions while hovering just out of reach and eventually, the flute playing devolves into delay-soaked finger tapping. As we move into “Along the Sun-Drenched Road 2,” Pedziwiatr’s woodwinds flutter through white noise winds as psychedelic pad layers diffuse into the mix, with overlapping resonances creating softly lapping wavefronts. The flute eventually disappears as distorted voices lock into an esoteric chant and as we move towards the end, technoid rhythm patterns flow into the mix, with electronic cymbal taps and tom-toms locking into manic groove cycles while the tempo continuously morphs, sometimes accelerating wildly towards hyperspace delirium.

(images from my personal copy)

[characterdesignreferences]

Art by   Karolina Zajączkowska

April’s Theme: #FashionShowExtravaganza

Presented by CDQ Magazine

Discover the artists of the Character Design Challenge community and the current Theme of the Month in our Facebook Group! And when you repost your design on our Patreon page, you can also win awesome prizes every month and choose the future themes!

RULES | WINNERS | MAGAZINE | BOOKS

[burlveneer-music]

Bartosz Kruczyński - Baltic Beat II

Synths, keys, libraries, guitar, percussions and mix by Bartosz Kruczyński. Additional guitar (A2, A4) and bass (B1) by Marek Stuczyński, flute (B3, B4) by Marek Pędziwiatr, vocal (B1) by Jagoda Gawliczek. Mastered by Sergey Luginin. Recorded with love in Warsaw, Poland. Field recordings were made in Chełm, Hordzieżka. Photography and cover by Karolina Zajączkowska.

[dzarro72]

© Karolina Zajączkowska

[dwazeta]

Zbiok Czajkowski i Karolina Zajączkowska czyli DWA ZETA

[grazynasiedlecka]

FFP ZINE #1 - DISTORTION

Edited by Grażyna Siedlecka & Monika Proniewska & Paulina Oknińska

Zine by Fresh From Poland, in collaboration with Hekla Studio

DISTORTION has been chosen as one of the 10 top photobooks of 2016 in Poland by Culture.pl (https://culture.pl/pl/artykul/rok-2016-najlepsze-ksiazki-fotograficzne).

Featured artists: Kamil I, Piotr Bekas, Filip Berendt, Magda Biernat, Jan Brykczyński, Grzegorz Czaplicki, Alicja Dobrucka, Anna Kieblesz, Kasia Klimpel, Wawrzyniec Kolbusz, Paulina Korobkiewicz, Gabriel Orłowski, Jerzy Piątek, Natalia Podgórska, Monika Proniewska, Ernest Protasiewicz, Ernest Wińczyk, Martyna Wyrzykowska, Karolina Zajączkowska  / DWA ZETA

Printed in limited edition of 100; 48 pages, soft cover; April 2016. Launch in Super Salon bookshop, Warsaw - 31.03.2016

Read more: 

https://freshfrompoland.com/zine

https://culture.pl/en/work/fresh-from-poland-zine-1-distortion

[mmekelevra]

non-accidential photoshoot w/ Karolina Zajączkowska aka Ban

[asmanagement]

Eva Lebeuf for K MAG magazine by Karolina Zajączkowska

[sylwiarochala-blog]

Szafa_Polska 90_10, Guest meeting at gallery BWA Dizajn, Wrocław, 2013

fot. Karolina Zajączkowska

[lookoutthiswindow-blog]

Karolina Zajączkowska

[dwazeta]

polish zine

DWA ZETA (Karolina Zajączkowska i Zbiok Czajkowski)

2016, xero, papier 80g/m2, czerwony. Szyte. 16str. A5

[dwazeta]

DWA ZETA

DWA ZETA to Karolina Zajączkowska oraz Zbiok Czajkowski, duet artystyczny, przestrzeń do eksperymentu, ciało artystyczno-usługowe.

Obszar zainteresowań Karoliny Zajączkowskiej leży pomiędzy fotografią, budowaniem subiektywnych narracji a teorią obrazu. Tworzy książki fotograficzne, ziny oraz obiekty.

Studiowała w Instytucie Twórczej Fotografii (ITF) na Uniwersytecie Śląskim w Opavie w Czechach. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2016 roku.

Zbiok Czajkowski malarz, ilustrator, popularyzator oraz jeden z najbardziej znanych polskich artystów z kręgu street art. Maluje murale, obrazy, tworzy instalacje przestrzenne, interwencje w przestrzeni publicznej. Często eksperymentuje, w jego twórczości odnajdujemy fascynację kubizmem, popartem, internetem i graffiti. Studiował w Instytucie Sztuk Wizualnych w Zielonej Górze. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2010 roku.

DWA ZETA jest wzajemnym wypychaniem poza strefę komfortu, jest wyzwaniem poszerzającym własne praktyki artystyczne. DWA ZETA pracuje ponad schematem,jak wunderteam możemy więcej.

Zajmujemy się sztuką na styku, wykorzystując spectrum narzędzi właściwych kulturze popularnej, językowi reklamy czy polityce, razem potrafimy więcej. Interesuje nas linia frontu między High i Lowbrow, naszą twórczością chcemy dotrzeć do szerokiego odbiorcy, nie interesują nas bańki kulturowe, interesuje nas ich przebijanie. Mieszkamy w Warszawie, pracujemy na całym świecie od Nowego Jorku do New Dehli.

[dwazeta]

Co pozostaje

Karolina Zajączkowska

10 - 16.06.2017 r. ulica Piotrkowska 36, Łódź

Kuratorzy Franek Ammer, Agata Połeć - Przestrzeń Robocza  w ramach festiwalu sztuki współczesnej BLASK BRZASK

“Co pozostaje” jest dokumentacją niekończącej się porażki w byciu artystą, który zmuszony jest by produkować i prezentować coraz to nowe materialne formy swoich pomysłów i idei. Prace, które zostaną zaprezentowane pochodzą z wielu różnych projektów realizowanych przez Karolinę Zajączkowską w ciągu ostatnich 5 lat, które to po dokończeniu swojego żywota, czyli w momencie zamknięcia wystawy w galerii, trafiają zapakowane w karton do piwnicy. Wiele tych prac było realizowanych z myślą o danym miejscu i czasie, a późniejsze znalezienie dla nich użytecznego i praktycznego zastosowania okazywało się często niemożliwe. Po wygaśnięciu ekspozycji, nie wychodzą one poza standardowe koło pierwszego obiegu - produkcji, ekspozycji, archiwizacji. Na wystawie “Co pozostaje” te prezentowane produkty artystyczne niepierwszej świeżości, częściowo zniszczone i zapomniane będą poddawane próbie recyklingu. Czy sztuka może być praktyczna? Czy jest sens tworzyć w ogóle w niepewnych czasach nadprodukcji?

[dwazeta]

25/ 7

DWA ZETA (Karolina Zajączkowska i Zbiok Czajkowski)

wystawa

Katowice, Miasto Ogrodów, 2016

Koncepcja wystawy opiera się na abstrakcyjnej konstrukcji dodatkowej godziny w dobie. Dodatkowa godzina jest hipotetyczną przestrzenią ku aktywności na którą zwykle brakuje czasu. Według badań najchętniej wymienianymi aktywnościami którymi wypełnimy dodatkowy czas w ciągu doby są odpoczynek, sen i rodzina. To dobitnie pokazuje że mamy do czynienia z poważnym kryzysem społecznym gdzie praca i wynikająca z pracy konsumpcja sprawia że fantazjujemy o tym żeby odpocząć. Wolny czas stał się formą luksusu na który stać niewielu, stał się pewną formą posiadania na którą trzeba sobie zapracować. Czy sam fakt że fantazjujemy o rozciągnięciu czasu jest rodzajem opresji? Czy nadmiar czasu może być aktem rewolucyjnym, biernym powiedzeniem NIE?

Artystów interesuje impas miedzy tym o czym marzymy a pozycją jednostki zmuszanej do współzawodnictwa w neoliberalnym społeczeństwie.Artyści w kolejnych warstwach ekspozycji eksplorują wizualnie zarówno fizyczne jak i psychiczne skutki kryzysu wynikłego z współczesnych form późnego kapitalizmu. Szczególnie to co interesuje autorów to subtelne zmiany na linii prawo a przywilej, jak choćby sen przesunięty do kategorii towarów luksusowych. Na wystawie można będzie zobaczyć przygotowane specjalnie na ten cel fotografie, obiekty oraz obrazy.