#kalp kırmak

[selin-n]

Unutmamalıyız__//

Peygamber efendimiz; mübârek elleri ile Kâbe'yi göstererek; (Ey Kâbe, sen Allahın evisin. Sen mübâreksin fakat bir Müslüman,bir mü'minin kalbini kırsa 70 defa seni yıkmaktan daha büyük günaha girer) buyuruyor.....

(Rıyad-un-nasihin)

Kalb kırmak çok günah olduğu gibi, o kalbi yapmak yani gönül almak da büyük sevabdır.

İşte bundan dolayı Yunus Emre, (Bir gönül yapmak, yüz Kâbe’yi yapmaktan iyidir) demiştir.

(Burada Kâbe küçümsenmiyor, gönül yapmanın önemi vurgulanıyor. Bu inceliği iyi anlamalıdır.)

[sadeceanlamayacalis]

seninle tanışmak güzeldi ama seni tanımak iğrençti

[elbetunuturuz]

ölümle yaşam arası

Bir gün gelecek bir daha hiç dönemeyecek kadar gideceksin. Öyle bir gideceksin ki ne uğruna yaşadıkların gelecek seninle ne de uğruna öldüklerin. Ne kurtarır bilmiyorum ama çok şeyin kaybettirdiğini biliyorum. O kadar dolu yaşadığımız boş hayatlarımız varki bazen durup düşündüğümde kayboluyorum o boşlukta. Kiminin elde etmek için uğuruna bedel ödediği o kariyer yolları kiminin de sevilmek için verdiği binbir türlü çaba… ölüm akla gelince hepsi boş geliyor. Kendime sorsam pişmanlık duyduğum hiç bir şey yoktu. Neticede hepsi tecrübeydi. Ölüme sorsan tecrübe mi kurtaracaktı seni ? Hayır. Çoğu zaman sevdiğini zannettiğin insanların güvenini kırması, haddinden fazla fedakarlık yaptığın insanların nankörlükleri, ailenin seni sevmesi için girdiğin kendinin çeşit çeşit versiyonları kurtaracak mıydı seni ? Daha çok mu kaybedecektin her iki dünyada da ? 

Kazanırım diye çıktığım yolda kaybettim en sevdiğim özelliklerimi. En Başta merhametimi,sevgimi. kendime bile işlemez oldu. Halbuki en çok kendimi sevmeliydim. Şimdilerde bunu başaramasamda benden başka her şeyden vazgeçmiştim. Kendime gösteremediğim sevgimi insanlardan da esirgiyordum artık. Onlara verdiğim çabanın yüzde birini kendim için vermiş olsaydım dünyada iyi denebilecek bir insan yaşatabilirdim ama başaramadım. Herkesin yaptığı gibi bende kendim hariç herkes için yaşamıştım Ve sonunda onlar gibi insanlığımdan çıkmıştım. 

Ölümün gerçekliğiyle karşı karşıya geldikçe bu duygu ve düşüncelerle de yüzleşmek zorunda kalıyordum. Sanki dünya da çok az acı gerçek varmış gibi birde içsel felsefelerim farkındalığımı artırıyordu. İstemezdim bu kadar bilmek, görmek. Ya çocuk olsaydım aklım ermeseydi insanların kötülüklerine ya da mecnun olsaydım merhametimi kaybettiren bu dünyayı anlamasaydım. 

dünya düşünenlerin dünyası değildi anladım. Bu dünya düşünenlere dünya değil cehennemdi bunu da gitmeden anladım. 

O dünyada kazanır mıyım ? Bilmiyorum ama bu dünyada herkes gibi çok şeyi kaybettiğimizi biliyorum.

Şimdi sizi bu yazı kadar karmaşık kafanızla, kayıp insanlığınızla ve ölümün gerçekliğiyle başbaşa bırakıyorum. Elveda kaybedişimizin asıl sebepleri.

Merhametinizi koruyun, kendiniz olun ve en çokta kendiniz için yaşayın.

aydanrosee

[efsungeradam]

Miyavladığı başka biri varmış

[hayatakusmusbirkiz]

Ben bugün yine birini kırdım ama kırdığım kadar da kırılmıştım :(

[cicikiz58]

Uçmayı Beceremeyenler;

Kanat kırmayı çok sever, bilmezler ki, kökünde saygı, sevgi ve dürüstlük olan hiçbir şeyi kırarak yenemezler!

[halledecegizz]

Yalnız o son kırdığın benim en sevdiğim hevesimdi.

[birgecebirdesen]

Bağlanırım dedim,kırılırım dedim.

Deneyelim dedi, başarırız dedi.

Tamam dedim, inandım.

Giden oydu, kalan ben, bağlanan ben.

[siyahgalaksii]

"yazıp yazıp silmelerim çok yine, derdime derman kelimeler yok niye.."

[dilhunbiri]

"Çok yerden kırıldı kalbim, söyle kaç ay kaldı ömrüm? Çatlaklarımın arasında onun güzel yüzünü gördüm."

[lavniyaa]

Biraz yaşıyacaktık birazda gülücektik sonra ölüp gidiceğiz zaten. Neden bu kadar ağır yaralar açıldı ki ruhumuzda, neden bu kadar kırgınlık birikti ki kalbimizde...

[aycicegimisali]

“İnsanlar insanların içinde insana hasret yaşarlar.”

Özdemir Asaf

[sadeceanlamayacalis]

oysaki malefizin kanatlarını da sevdiği adam kesmemiş miydi zaten ?💔

#malefiz

[elbetunuturuz]

umut

Böyle miydi hayat ? Bu kadar zormuydu büyümek ve öğrenmek ? Sanardım ki okuma yazma öğrenince her şey daha kolay olacak. Öğrenmenin onullardan ibaret olduğunu düşünmüştüm, düşündürmüşlerdi. Şimdi büyüyorum ve okuma yazmanın nasıl bir yük olduğunu iliklerime kadar hissediyorum. Ben o çocuk değildim. Ben çocuk değildim. Büyümek başka, farkında olarak büyümek çok başkaymış. Her şeyin en iyisini alman gerekiyor gibi… çok iyi düşünmen, doğru hissetmen gerekiyor ki hem çevrene hemde kendine zarar verme. Hatta ilerde kuracağın aileye layık bir eş bir anne olacaksın ki öyle doğrularla inşa edeceksin kişiliğini. En doğrusu olmak istiyorsun ama doğru ne bilmiyorsun. İyi biri olmak istiyorsun ama iyiliğini en kaybetmiş çağda büyümeye çalışıyorsun. Pes etmek mi ? İstemiyorsun. Çünkü içindeki potansiyelin farkındasın. Çabalamak mı ? Olduğun topluma, coğrafyaya baktığında bu iki çizgi arasında debelenip duruyorsun. Bir gün her şey iyi olacak mı ? Olacak. Çünkü başka çaremiz yok. İnsan cenneti de cehennemide kendi içinde yaşarmış. Madem yaşıyoruz, madem mecburuz buna umut etmekten başka çaremiz kalmıyor. O yüzden inanın. Bir gün kendinizin en iyi versiyonuna ulaşacaksınız. Cebinize girerin bereketi, eve girince içinizi ısıtan aile sıcaklığı ve o anne yemekleri, balkonunuzda ya da pencere kenarınızdaki çiçekler saha güzel kokacak. Aşk olacak, huzur olacak, ve siz olduğunuz kişiden gurur duymaya başlayacaksınız. Kalbinize kalbinize… bütün savaşlarınızı bitireceksiniz. Diliyorum ki bu sayede dünyada ki savaşlar da bitecek… içinde cehennemi taşıyan (yaşayan) çevresine cenneti yansıtamaz (yaşatamaz) 

Ruhunuzun güzel yanlarınızdan öpüyorum… 

[fani-hayat]

Zaten kişiyi en ÇOK Sevdiği ( Sevdikleri ) kırabilir ... Huzur Kokan bir Günümüz olsun ...

[hepeksikk]

Kalbe dokunmasını biliyorlar, ama kırarak..