#juist randoms

[ant0on]

Do you think JAR is a huge pussy?

Yes, kinda, and I can understand why. He has to compromise with a lot of people in the commentary community, so any wrong move and he would get backlash and possible get into more drama. He has gone through a lot of online theatre over the years, so I can see why he is choosing to be so careful with every fucking thing, like even removing my Mr. Leaps character from his intro we made for him... He doesnt want any more risk as he knows the consequences. When I started out in my drama, I had zero experience of any online battles, I didnt even know how to make a commentary video at the time, as I was only starting out that summer of 2020 with a few shitty history vids with bad editing. I can see how bad of a response I made towards Daft pina at the time now, since I didnt even write it. It was my editor who wrote most of it, and I just gave the general points to talk about (there was also no time to think about it, since I wanted a response to Daft asap), as I didnt know how to put it into proper English commentary when all I did prior was animation for years. Animation/art =/= commentary, you just use completely different parts of the brain I noticed when you do one of those. I made that first QnA video in like 2019, and you dont wanna know how long it took me to record and redo most of it, I hated how I sounded, I hated what words I used, it was all so ugly to me, I juist had no experience of talking to random online people at the time - my brain was developing in other fields (animation, cinema stuff, music/score), so I guess you can say I was a retard when it came to speaking online.

 Over the years I followed a few drama stories, like the Onision one, a bit of LEafyis Here, and few Daft pina stuff when he was a :good guy: in the eyes of the public, but you dont really learn about the stakes or the consequences in such situations unless youve been there yourself. Its a completely different understanding when youre just a viewer or a spectator, so you dont see the full picture on whats happening behind the stage. I was very late to realize how much damage online battles can do to someone, both mentally and financially. It can develop into serious trauma if youre relying on online audience to pay the bills. Luckily for me, most of the subs are not interested in any drama stuff, as I mainly lost audience who watched the history vids, while the usual main series I make seem to be doing the same , so deathbed stuff gets the most views, while other parodies can be huge hit or miss, so I dont want to do them anymore, as its huge gamble. For Just a Robot, he has built his online career with commentary, so its obvious he will lose it all in an instant once the community turns on him. I do think he isnt brave to just stick to his own opinion and not care what others will think, but its also not gonna align with his community if he does go out of line. 

Daft Pina is a recent example of what happens when commentary turns on you. He has lost a lot of power over the years, but of course he will never fully vanish like Creepshow art, since he has way too many “friends” in art circles who seem to be his safety net, though you can see his sub count has dropped since last year, and so did his views. SonnyTM has made a great recent video on Daft, to show what I mean, you can watch that vid on his channel.

Also I do not know why I made this post so fucking long, but I guess its late here and Im super bored so here you go

[ernstiggroteadelaar]

ik ga dan proberen The Bachelor te spelen in de sims he...

(De meeste van deze characterdesigns zijn half gestolen uit de gallery, don’t shoot me. Maar andere mensen zijn dus heel creatief en ik bouw daar graag op. Ik heb het idee van een The Bachelor-household van een random youtubevideo en heb m’n best gedaan een hoop zeer uiteenlopende personages bijeen te gooien)

Barend Blauwbaard (he/they) is een zelfzekere, modebewuste atleet met het hart op de juiste plaats, die een lief zoekt.

Anneke Avonduur (she/her) is een creatieve timide aspiring writer, zo de seut(/pos) die zich iets te vaak laat doen door anderen.

Giselle Generat (she/her) is een goth vrouw die niet op haar mondje is gevallen, maar tbh maakt dat haar ook een beetje het “not like other girls” typetje. (Denk Emma van #LikeMe lol)

Juliette Najadini (lees op het ritme van O julissi na jalini) (she/her) is een fashionista en een rijke snob die vooral op geld uit lijkt, maar ook gewoon graag een gezin wil stichten.

Banshee vanGoth (she/they) speel ik eigenlijk al superlang, want zij is een selfmade girlboss queen. Die is een onsterfelijke witchlike creature en heeft de gewoonte zich steeds opnieuw in verschillende generaties van de adelijke en ondertussen koninklijke familie vanGoth binnen te werken. Met haar achterkleinkinderen aanpappen doet ze steeds met wisselende identiteiten (Baba Yaga, Barbie Nieuwhoor, Banshee), en de periodes dat ze haar dood in scene zet, leeft ze in het woonzorgcentrum, tot ze weer naar het paleis trekt om een troonsopvolger die verdacht veel op haar lijkt te schaken. Banshee is best een genie te noemen, en het komt hen altijd net iets te goed uit wanneer iemand die hen niet zo zint plotseling omkomt in een tragisch ongeval...

Christen Kinderte (she/her) is een echt feestbeest die houdt van alle muziekstijlen en van grappen en grollen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, is altijd haar motto! Christen is opgegroeid in het weeshuis ‘Josdubbels Kindertehuis’, waar haar moeder opgroeide als wees en later bleef werken.

(Dat weeshuis heb ik ooit opgericht om af en toe kindjes van npc’s in te droppen en hun ouders te deleten for storytelling maar it got out of hand en ze kregen daar zelf teveel kinderen lol)

Helma Huisjesvaart (she/her) is een lieve ziel die gewoon op zoek is naar een lieve man om een gezin mee te stichten. Niets complexs, ze weet wat ze wil, maybe i should be rooting for her?

Barb Goot-Khan (they/them) is ook echt geboren in mijn simswereld, die komt uit een gezin met twee poly queer vaders. Blijkbaar is Barb een beetje evil, maar tegelijk focust die zich op lekker(!) eten, en vooral op grilled cheese, want ik heb pas ontdekt dat dat kon lol.

(Eén van hun vaders is trouwens een afstammeling van de Goth-familie, via de Goot-tak waarvan de stammoeder ooit haar rijke familie ontvluchtte en in de lagere klasse/in de goot belandde, en dus bekend kwam te staan als Goot ipv Goth.)

[throwing-roses-into-the-abyss]

Niezen is sowieso een heel Ding in folklore. Waarom zeggen we gezondheid bij niezen. Waarom zeggen we dat we morgen mooi weer krijgen als iemand 3 keer niest (en ook 'nog 1 keer!!!' als iemand 2 keer niest). Waarom zeggen we 'iemand praat over je' als je uit het niets opeens moet niezen. Misschien is het ook wel juist omdat hoesten vaker een duidelijke oorzaak heeft terwijl niezen gewoon random gebeurt soms? Ik weet het niet. (Maar ik ga denk ik wel graven want ik was hier toevallig gisteren ook al over aan het nadenken.)

[blackkennyg]

[froyo-ocs]

16 & 27 for lunaes

16. Do they have or want kids?

"Absolutely no. A get annoyit already whan little kids walk intae the shop juist tae waste ma time. Dae A leuk jade material????"

27. Has a chance encounter ever had an unexpected effect on them?

"A will say thon A did meet a random goldie an now he's obsessit wi messin wi me. Sae thon wis unexpectit."

[nerdreid]

wacht dat was toch helemaal niet slim van renée? je wil toch juist dat je verdachten hun scherm zien zodat je er één potentieel kan elimineren? dat is toch veel waardevoller dan een andere random kandidaat naar huis werken?

[pastelpaperplanes]

Calling in a favour - Part 3 - Cops and Mob AU

Bumblebee glanced around the club, a wave of confusion he refused to let fully surface as he tried to focus on his job of preparing drinks.

Something was up, but he couldn’t place it.

The air felt wrong, there was a tense charge to it, it made his plating crawl in a way that had him fighting a fidget. 

He’d brushed it off when Orion hadn’t been in the kitchen making something to eat for them both, he had just assumed that he’d been called in early to take the spot of a burlesque who’d called in sick, it had happened before and meant Orion wasn’t there when he woke up for his shift. 

But now that he was behind the bar, he realised he should have been more… what? World aware?

He wasn’t a dictionary, sue him for not being able to finish a sentence in his own head…

He paused, and stared at the glass he’d been cleaning for the last minute, thank Primus no one had come up for a drink at that time…

He glanced around the club from where he stood, trying to spot the familiar blue face and protoform tight playbot outfit said bot wore.

Nothing, no big blue lips in a pert smile, and no sauntering hips that drew every bots optics. 

Maybe he really had been just called in for an earlier show and was just entertaining some high paying bots in one of the private booths?

No… he could see from his spot they were all currently unoccupied…

Maybe he was backstage preparing for another round of dancing? Knockout was probably fussing over his make up if that was the case.

As logical an explanation as that was… something… something heavy in his tanks was telling him that wasn’t the case…

Orion wasn’t in the back getting a touch up from Knockout…

He couldn’t even hear Knockout over the unnatural quiet of the club…

Wait… it was quiet…

The band was playing, but none of the normal chatter persisted…

No one was drinking…

They were all just… sitting… exchanging glances between their table mates…

Something in him twisted suddenly and painfully, much like what he imagined getting shanked with a knife felt like.

Something was wrong…

It had to do with Orion, his apartment mate, and close friend…

Megatron seemed to have the best and worst timing in the world, because it was as Bumblebee made that realisation did Megatron walk in the front doors from outside, a briefcase in servo, with Lugnut and Shockwave flanking him…

Bumblebee’s optics weren’t deceiving him though… Megatron was… walking funny, a slightly wider gait than usual…

He wasn’t the only odd sight out of the three, Shockwave looked… furious… as much as a mech with only a single red optic for a face could emote… but he also seemed to be cowing away from Megatron a bit as they continued to walk in further into the club.

The only one acting remotely normal was Lugnut… but even then, the normally very loud mech was… eerily quiet… just looking ahead and walking…

Bumblebee realised lubricant was starting to well in his optics, he ducked down behind the counter before anyone could spot it and wiped away every bit of evidence he could, and tried, oh he very much tried, to get himself together. 

The more he tried, the more he thought about it…

Orion was dead… nothing else could explain the somber mood…

Megatron was walking funny… Orion must of gotten a good hit in before Megatron killed him… that’s why Shockwave’s mad… he didn’t get the killing blow…

No, no, he shook his helm, Orion was alive, he was just dandy, probably in the back doing his own makeup, and it was Knockout who had called out sick, that’s why he couldn’t hear the red mech.

Yeah, that was it, he’d see Orion later when it was his time to perform again.

The somber mood had nothing to do with Orion, something else he wasn’t in the loop to know had probably happened and everyone was being quiet to pay respect, a bot they all respected probably kicked it. It had happened before.

Bumblebee was interrupted from his musings when a familiar face sat down on the opposite side of the bar from him, more accurately, a set of familiar faces.

“The usual Blitzy?” Bumblebee enquired, already setting down the glass he’d been cleaning to get one of the proper shape to fit Blitzwings prefered order.

The currently red-faced mech growled an affirmation and went back to glaring death at the bar between them. Bumblebee had been around here enough to know this wasn’t Blitzwing’s first drink of the night, if it was, it would have been the icy blue face that was glaring at him, and not red at the counter. 

At least Blitzwing was in his normal irritable state.

Bumblebee finished prepping the drink and slid it across the counter to him, adding the drink to the mechs tab. 

The whole thing was gone in one big gulp.

Bumblebee wanted to whistle, that drink had the kick to floor some mechs.

The glass came back down on the counter and Bumblebee took that as orders to refill it. 

He did, again, and again, four more times until the red face switched out with random. “Hiya Bellow Yot!” The random face paused, then laughed at his own butchering of words, evidently overcharged. 

Bumblebee spotted one or two bots looking over to Blitzwing with put off looks, before electing to ignore the random faces antics, so long as he only really bothered the bartender, it was none of their problems. 

Random tapped the counter and held up two digits. “Vun more…” 

Bumblebee frowned, he didn’t like serving to Random, one, he did a weird thing with that really long glossa to the glass and it was always a bit unnerving having to wash it after, two, Random was… well… random when drunk, and he really, really didn’t want to get on Megatron’s bad side because he let Random get drunk enough to start a fight in the club.

Decision made, he spoke. “No can do Blitzy, you’ve already had enough, I doubt you wanna pay off anymore of a tab than you already got.”

It was always a smaller reaction when he didn’t make the alcohol intake the problem. 

Random pouted, crossed his arms and fumed for a moment, before perking up and leaning over the counter. “Vut I’m in moaning!”

Bumblebee felt his optic ridges try to vacate his helm; they were going so high. “You’re… what?”

Random frowned, leaned in. “Vhy aren’t zu in moaning too? I vought he lived with you!”

Oh… oh that was not something Bumblebee wanted to hear, all the worries he’d been trying very hard to shove down so he could work came rushing back to the forefront of his mind.

Random seemed to somehow be coherent enough to notice. “Ou… ou zou didn’ know! Megatron… zust got vack… from takin’ Orion… to tha docks.”

Bumblebee swore someone tore the floor out from under him at the moment. 

He dropped down behind the counter, crawled into one of the cubby holes that was empty, and just curled up and rocked on his aft, not caring if the seat of his suit was ditied by whatever had built up under there.

The docks…

Megatron had taken Orion to the docks.

Orion was dead…

Orion was probably floating face down and dead on the surface, if not weighed down with cement shoes at the bottom… probably beaten to the point of not being recogniseable… or riddle with bullet holes he’s practically falling apart...

He wanted to be sick…

His tanks churned and heaved but nothing came out.

He hadn’t had any energon since that morning… he hadn’t refueled when he woke up for his evening shift… because Orion hadn’t reminded him.

He hadn’t reminded him because he was being taken to the docks to be… be murdered…

At somepoint Random had gotten behind the bar, and was now crouching next to his not so secret cubby hole, frown on the normal jagged face.

The much larger goon hiccuped once, then reached out and coaxed Bumblebee’s curled up form out, and into a somewhat tight hug as the larger mech shifted his legs about to sit properly with the much smaller bartender in his lap.

From there, he just carefully patted the helm of the yellow and black mech, much like one would a youngling or a turbo hound pup spooked by a crack of lightning during an acid storm.

No one was really coming to the bar for drinks that night… so no one cared the bartender for the shift was now out of commision.

Everyone just, stayed in silence and tried to ignore the anguished sobbing now trickling out from behind the bar counter.

----

The Polaris - Primary Med Bay, floor seventeen

Optimus groaned as his optics opened to the low light of the room he was in.

He wasn’t sure exactly what caused him to rouse, but he had a suspicion it had to do with whatever it was that was poking him in the cheek repeatedly.

“Hey Ma! He’s wakin’ up!”

“Ma! Get yah aft in gear!”

“Ay ay, ah hear yah yah heathens, Frenzy! Stop poking tha mech!”

A weight was suddenly lifted off his shoulder and the poking stopped, he looked over and barely had his optics focused enough to realise there were three bots with him.

Two younglings no taller than Bumblebee’s hips, and a much larger rather banged up and scuffed up purple femme in tattered attire he’d seen on bots fresh out of the energon mines.

The femme was holding the purple youngling, while a black and red one, identical twins he noted, continued to stare him down with a lopsided pout from where he was kneeling juist to his side on the berth he was laying flat on.

The femmed seemed to notice, as she promptly plucked the black and red mech up by the scruff, moving him to perch on her wide hip like the other one, Frenzy already was.

That was when he spotted the extra limbs.

Two arms, made of gears, pulleys and other such mechanisms seemed to be riveted into her sides, coming out of a second pair of sleeves just over the tattered dungarees she wore, both arms were being used to keep the two younglings where they were as she looked him over, her helm tilted from left to right as unnervingly focused optics looked him over.

Optimus noted that her frame, on top of being covered in grime and soot, also had a number of cracks on it, stapled shut along the jagged edges to keep them shut. 

Had a medic even tried to weld them shut?

“Ummm…” He mumbled.

The femme’s optics widened a bit as her helm jerked back slightly, surprised he’d actually said something. “Ai, sorry, guess yah were expectin’ ah medic tah be waitin’ for yah tah wake up, huh?” Optimus tried to keep up with what she was saying, but the accent and fast pace she spoke in was a little hard to follow with his processor still getting back into gear.

He pushed himself up to sit and looked around, confusion really starting to take over. “Where… where am I?”

The femme tilted her helm to the side, the black and red one looked up to her. “Neb didn’ say nothin’ abou’ bangin’ his helm? Right?”

The femmed hummed and shrugged to the youngling before turning back to Optimus. “Nah she didn’ Rumble… Yah in tha main med-bay ah tha Polaris, yah collapsed from shock and Dust, our chief medic, told me an’ mah youngun’s tah keep an optic on yah while she’s operatin’ on a patient.” She gestured with one of her actual arms to a door not far down the ward with ‘surgery’ labelled above. 

That… made some sense… memories were coming back now… the small blue femme who’d taken him onto the ship and told him he worked for her now… after kicking Megatron between the legs…

Something told him that image was going to be forever burned into his memory banks, and he had to let himself have a small chuckle at the thought.

A servo with some rather intimidating claws tipping the digits was offered to him. “Ah’m Shrike, Chief Engineer, sorry if me an mah young’uns are a bit… filthy, Dust asked if we could keep an optic on yah righ’ afta we got done with fixing an issue on one of tha main fuel lines, slagger was clogged… gonna be sendin’ ah rather vocal condemnation of the docks feul supply when ah get tha time.”

He took the servo, and carefully shook it. “Um… I’m Ori-” 

He was cut off by an unholy screeching sound coming from the surgery room.

His helm snapped around to stare at the door in shock. 

Shrike just chuckled, Optimus swore he heard some mania in it. “Ah don’ min’ tha, Dust’s just found her punchin’ bag fah tha day. KICK IT’S AFT DUST!”

“YEAH! SNAP IT’S NECK!” The one called Frenzy shouted after, making a gesture that was obviously him acting out just such a motion. 

Optimus felt his optics go wide as the sounds of what had to be a double barrel shotgun going off came from the surgery room, his jaw dropping in horror.

What kind of medic brought a shotgun to active surgery?!

Shrike glanced at him and noticed his distress. “Ah… maybe we should start with that tour yah gonna need.” She offered her free servo. “Think yah can walk on yah own power?” She remarked.

He glanced between the offered servo and the surgery doors where the unholy screeching and more gun fire was coming from.

He re-took the servo and let her help him get his pedes under him.

Just in time for him to look back to the door and watch as a massvie white and red femme, the aforementioned Medic Dust, to come flying backwards through the door, crashing into the opposite wall, leaving a sizeable crater in the wall, some of which clattered to the ground around her, one bouncing off the side of the red painted plate on the side of her helm. 

Shrike laughed, showing no concern at all for the fact the chief medic had apparently just been bodily thrown into a wall. “Slagger putting up a good fight Dust?”

The femme didn’t even answer, wiping a trail of energon from her mouth as she glared from behind a medical visor at the now burst open surgery doors, she pushed herself up, dropped the shotgun, and pulled out two machettes from inside her green gunk stained white doctors coat, she was charged back at the door with a Primus be damned war cry, just as a massive organic tentacle with a mouth full of jagged teeth at the end burst out of the surgery to meet her, still screeching. One of the machetes met the green thrashing thing and more of the green stuff sprayed out like a severed hose pipe.

Shrike’s servo wrapped around his wrist and tugged him back. “C’mon, Dust’s ain’ free tah chat right now.” 

How… how was this femme, with younglings still on her hips, so unaffected by.... that monster, that was in the other room?!

“What… what was that?!” He exclaimed as the medical ward doors slid shut behind them, silencing the cacophony that was coming from inside. 

Shrike just chuckled. “Ah just ah liiiiittle parasite, Dust’s been trackin’ down everyone infected along with her medical crew and killing tha slaggers before they can replicate anymore than they already have… you don’ recharge with yah mouth open do yah?”

Optimus felt his lower lip quiver a bit. “I… I wanna go home now… please?”

Shrike gave him a pitying smile and patted his broad shoulder. “Ah know this is all very new, an’ ah know yah got no tolerance fah tha bull slag tha’ happens on this ship, bu’ wha’ ah can say, is we’re gonna take good care of yah, okay?” One of her servos moved to pat the black and red youngling, Rumble’s helm. “Don’t worry, time flies on this ship, we’ll be back on Cybertron again before yah know it.”

He felt his spark sink. “Will… will I be able to call my friends? I didn’t have time to tell them anything… didn’t know what was going on either…”

Shrike’s optics widened in alarm. “Wait.. really? Bucket helm didn’t give yah any time tah prep for tha transfer?!”

He shook his helm and she snarled, before he knew what was happening her un-occupied arms were thrown over his shoulders and he was pulled into a surprisingly tight hug. 

“Next time we’re on Cybertron, I’m gonna give that slagger a piece of mah processor, but tha’s for another cycle, right now, we gotta see if we can get you in contact with yah buds okay?” 

He nodded, not sure what to do when the purple one, Frenzy, clambered up his carrier and perched himself on her shoulder to be at optic height with them both.

“Ma, yah think tha Captain recorded herself kicking him in tha spike?”

Shrike chuckled into Optimus shoulder. “Knowin’ her, probably, but lets focus on givin’ this young lad here a tour first ai?”

Both younglings nodded, and she released him from the hug, giving him a reassuring smile and another pat on the shoulder. 

Optimus couldn’t help but smile, and offered his servo. “Pax, Orion Pax.” 

Shrike chuckled and retook his servo. “Mah pleasure, c’mon, let’s get this tour on the road!”

He let her pull him along, her sons glancing back at him every so often and acting as the announcers of everything they passed, as well as telling many a, what he hoped, tall tale about something or other that had happened in that specific corridor, corner, door way… ceiling vent? 

They passed a couple bots as they went, all of them pausing to salute at Shrike, and then give him curious looks as they spotted him too. 

“Don’ mind them, yah tha first fresh face we’ve had in ah while, yall get tah no them eventually!” Frenzy chirped up, grinning and showing off his bucked denta. 

‘Cute.’ Optimus mused. 

Things certainly never got any less interesting in his life it seemed.

Maybe he’d actually enjoy this…

Sentinel certainly wasn’t gonna be able to hound him here…

He froze in his pace, Shrike jerked to a sudden stop in front of him, and looked back to him in alarm. “Orion? Yah all righ’?”

“Uh… yeah… just realised that… some bots back on Cybertron can’t get at me no more.”

Shrike seemed to light up at that. “Wonderful! Yah clicking why yah here! Ha! Alrigh’, let’s get movin’ again! Next stop, tha main entertainment hall! That’s where yah’ll be workin’ once we’ve got yah up tah speed ah course!”

He let her pull him along again, and sent a smile to Rumble and Frenzy whenever they looked back at him to provide more titbits of information.

Yup, things were definitely gonna be interesting.

He just hoped he’d be able to get a hold of his friends soon so that he could let them know he’s fine. 

They probably hadn’t even realised he was gone…

Frenzy babbling excitedly about something that sounded rather scandalous, something a youngling really shouldn’t know about, brought his attention back to the present.

“I’m sorry, someone was found with a what in their where in that closet?! And were only found out because two other bots wanted to use that closet?!”

[lonedivinity-archived]

[ yingjie ] voicelines

HELLO:  i’m yingjie  ,  surely you’ve heard of the rumors that go around about me  .  i won’t confirm or deny any of them  ,  that’s for me to know and you to find out  .

GOOD MORNING:  rise and shine  ,  new day means new adventures and more people to piss off  .  namely my father  ,  but that’s not anything new  .

GOOD AFTERNOON:  well  ,  look at the time . . . it’s late  ,  shall we grab a late lunch or maybe wait until dinner  ??  we’re going to need the energy for some nighttime mischief  .

GOOD EVENING:  haha  ,  that was fun  ,  wasn’t it  ??  the thrill of almost getting caught and running away just as we’re spotted  .  it’s good exercise after a large meal  .

GOOD NIGHT:  sleep well  ,  sweet dreams  !!  don’t forget our promise for tomorrow  !!

CHAT  —  IDLENESS:  are you thinking of a new adventure  ??  let’s brainstorm together  .

CHAT  —  TRAVELING:  you’ve never been here before  ??  oh  ,  i’ve got so much to show you  !!  forget the path  ,  come here  !!

CHAT   —  LIYUE QIXING:  a glorified authoritative group that thinks they’re just ALL that  .  yuck  ,  they’d be nothing without money  .

CHAT  —  SOCIAL EVENTS:  these are so droll . . . no wonder all the people that attend these are all so old and wrinkly  .

WHEN IT RAINS:  hey  ,  have you ever danced in the rain  ??  it’s a really refreshing feeling  !!  

WHEN THE SUN IS OUT:  this is the PERFECT day to go on an adventure near the plains  !!  or maybe take a short trip around the shores  ??

WHEN IT’S WINDY:  this wind . . . it’s great for setting sail  .  shall we go borrow a boat and go somewhere fun  ??

ABOUT YINGJIE  —  CHILDHOOD:  i wouldn’t call it a childhood  ,  it was more like . . . hm  ,  i’m not sure what the word is  ,  but it was just simply a lot of teaching  ,  words  ,  and swords  .  the only fun part was the explosions  .

ABOUT YINGJIE  —  INHERITING:  it’s not that i’m against inheriting the business  ,  don’t get me wrong  .  i wil  .  i juist want to have all the fun before i get stuck behind a desk and i can’t do as i please anymore  !!

ABOUT YINGJIE  —  RIGHT EYE:  ahh . . . my right eye  ??  oh  ,  stop waving your hand in front of it  ,  i can see your hand  .  it’s just not as good as it used to me . . . i was reckless when i was younger and it got struck by a flying debris when a hilichurl set off an explosive barrel next to me  .

ABOUT US  —  COMPANIONSHIP:  don’t worry  !!  as long as i’m around  ,  you won’t ever have to travel alone  !!  i’ll happily join you in any journey you have  ,  and you don’t ever have to worry about going hungry or lacking money  .

ABOUT US  —  SOUVENIRS:  i saw this in a market on my travels around qingce village  .  i thought it’d be something you’d like . . . here  ,  if you like this  ,  i’ll be sure to keep my eye out for more of the similar things  !!

ABOUT THE VISION:  it gives my father a headache knowing that if i act out  ,  i can burn down his entire warehouse and for that  ,  he’s cautious in reprimanding me  .  i gotta say  ,  it’s useful in more ways than one . . . though  ,  he has empty fears  ;  there’s no way i’d risk so many lives and inventory for a petty tantrum  .

ANYTHING TO SHARE:  the best view in most definitely in jueyun karst  ;  that’s the best place to see the sun rise and set  ,  to see the stars above the clouds . . . it’s so peaceful there  .  no wonder it’s so dangerous  ,  the adepti do have to protect their precious scenery  .

INTERESTING THINGS:  i once came upon a temple  ,  i somehow triggered the mechanism to open the gates and well  ,  it was quite the adventure  ,  can’t say i didn’t get lost in the maze  .  it took me several days  !!  there was no way to tell what time it was  ,  but man  ,  it was a thrill  !!

ABOUT BEIDOU:  captain beidou  ??  truly an inspiring figure  ,  i love her company  .  she’s taken me on a great adventure before and i hope to go again with her as a companion  .  she never fails to bring something interesting back for me or regale me in her tales over a good cup of strong liquor  .

ABOUT NINGGUANG:  . . . i’d rather not talk of her  .  i don’t think i’d have the best relationship with her  ,  i always try to keep our meetings short  .  she’s a difficult person to handle  ,  i’ll admit  .  even the most sociable have to admit defeat one day  .

ABOUT KATHERINE:  she’s really interesting  ,  i enjoy talking to the adventurer’s guild  ,  she always directs me to the interesting places in teyvat  .  they always have something new for me  .  the commissions they give me lead me all over the place  ,  that’s the reason i do it  !!  the fighting is just a bonus  .

ABOUT WEINA:  she’s a really eccentric doctor but she’s good at what she does so i keep going to her to be patched up  .  plus  ,  she’s good at keeping secrets and startling you awake with her cold hands  .  i wonder  ,  how come she’s always so layered up  ,  isn’t she hot  ??

ABOUT CARINA:  i’ve see this little lady walking around and looking very lost . . . i’ve seen her a few times at the gathering of the merchants  ,  but she doesn’t talk much  .  how curious  .  i wonder if her parents know that she wanders the city alone  .

MORE ABOUT YINGJIE   —  I:  if i wasn’t born a merchant’s child  ,  i’d definitely become an adventurer  .  who doesn’t love traveling around and seeing new sights  ??

MORE ABOUT YINGJIE  —  II:  i truly cannot fathom how people are able to sit still at a desk for so long  !!  it definitely is a learned skill that i do not have  .  ugh  ,  sitting for so long  ??  staring at so many words and numbers  ??  how does one really enjoy doing that  ??  unless it’s a rousing novel  ,  you won’t ever find me seated for such a long time  !!

MORE ABOUT YINGJIE  —  III:  i think i will reform my father’s company when i take over . . . i cannot stand how stuck in traditional ways they are  !!  nothing gets done if we do it the way my father did  .  how inefficient  !!

HOBBIES:  i do enjoy collection random trinkets  ,  from those chests and just random scrounging around  .  i discovered some of them sell for a good price  !!  that definitely spurs me to go adventuring more  . 

TROUBLES:  my father and his persistent guards . . . they think they can really keep me from leaving the house  !!  i’ve see the multitude of ways they’ve tried  ,  but honestly  ,  it’s getting rather tiresome of trying to get away  .  they’re getting too smart  !!

FAVORITE FOOD:  my favorite food  ??  noodles with mountain delicacies is definitely the one  ,  i had the pleasure of trying it on my travel to qingce village the first time and i’ve just been going back there for more  !!

LEAST FAVORITE FOOD:  i don’t have one  ,  i’m not a picky eater . . . as long as it’s edible and not suspicious  ,  i’ll eat it  .

BIRTHDAY:  it’s your birthday  ??  why didn’t you say so  ??  goodness  ,  i’ve got nothing prepared  !!  but the excitement is the spontaneity of things right  ??  lend me your day  ,  i’ll make it unforgettable  .

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  INTRO:  oh  ??  this feeling of power  ,  interesting  !!  does this mean i can get even stronger  ??

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  BUILDING UP:  a skilled warrior must always keep his skills sharp . . . like a blade  ,  without polishing  ,  it’ll just dull and become useless  .

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  CLIMAX:  amazing  !!  with your help  ,  i’ve gotten stronger than i can ever imagine  !!  i never knew i can achieve this strength  !!

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  CONCLUSION:  my dear friend  ,  curiosity never killed the cat  ,  it was the anticipation that did . . . so don’t hesitate to answer the call for adventure and remember to keep your skills sharp  !!

Battle and Exploration

ADDED TO PARTY:  care to go on an adventure  ??  /  need an extra hand  ??

ELEMENTAL SKILL:  watch your step  !!  /  all we need is some fireworks now

ELEMENTAL BURST:  you’re going to need some ice for that burn

IDLE:  (  same as the chats above  )

DASH:  where’s the fire  ??

GLIDING:  the sights from the sky is truly beautiful

DAMAGE:  didn’t see that coming

KNOCKED OUT:  i’ll never hear the end of this  /  how can this be  ??

[malibvnghts]

[ yingjie ] voicelines

HELLO:  i’m yingjie  ,  surely you’ve heard of the rumors that go around about me  .  i won’t confirm or deny any of them  ,  that’s for me to know and you to find out  .

GOOD MORNING:  rise and shine  ,  new day means new adventures and more people to piss off  .  namely my father  ,  but that’s not anything new  .

GOOD AFTERNOON:  well  ,  look at the time . . . it’s late  ,  shall we grab a late lunch or maybe wait until dinner  ??  we’re going to need the energy for some nighttime mischief  .

GOOD EVENING:  haha  ,  that was fun  ,  wasn’t it  ??  the thrill of almost getting caught and running away just as we’re spotted  .  it’s good exercise after a large meal  .

GOOD NIGHT:  sleep well  ,  sweet dreams  !!  don’t forget our promise for tomorrow  !!

CHAT  —  IDLENESS:  are you thinking of a new adventure  ??  let’s brainstorm together  .

CHAT  —  TRAVELING:  you’ve never been here before  ??  oh  ,  i’ve got so much to show you  !!  forget the path  ,  come here  !!

CHAT   —  LIYUE QIXING:  a glorified authoritative group that thinks they’re just ALL that  .  yuck  ,  they’d be nothing without money  .

CHAT  —  SOCIAL EVENTS:  these are so droll . . . no wonder all the people that attend these are all so old and wrinkly  .

WHEN IT RAINS:  hey  ,  have you ever danced in the rain  ??  it’s a really refreshing feeling  !!  

WHEN THE SUN IS OUT:  this is the PERFECT day to go on an adventure near the plains  !!  or maybe take a short trip around the shores  ??

WHEN IT’S WINDY:  this wind . . . it’s great for setting sail  .  shall we go borrow a boat and go somewhere fun  ??

ABOUT YINGJIE  —  CHILDHOOD:  i wouldn’t call it a childhood  ,  it was more like . . . hm  ,  i’m not sure what the word is  ,  but it was just simply a lot of teaching  ,  words  ,  and swords  .  the only fun part was the explosions  .

ABOUT YINGJIE  —  INHERITING:  it’s not that i’m against inheriting the business  ,  don’t get me wrong  .  i wil  .  i juist want to have all the fun before i get stuck behind a desk and i can’t do as i please anymore  !!

ABOUT YINGJIE  —  RIGHT EYE:  ahh . . . my right eye  ??  oh  ,  stop waving your hand in front of it  ,  i can see your hand  .  it’s just not as good as it used to me . . . i was reckless when i was younger and it got struck by a flying debris when a hilichurl set off an explosive barrel next to me  .

ABOUT US  —  COMPANIONSHIP:  don’t worry  !!  as long as i’m around  ,  you won’t ever have to travel alone  !!  i’ll happily join you in any journey you have  ,  and you don’t ever have to worry about going hungry or lacking money  .

ABOUT US  —  SOUVENIRS:  i saw this in a market on my travels around qingce village  .  i thought it’d be something you’d like . . . here  ,  if you like this  ,  i’ll be sure to keep my eye out for more of the similar things  !!

ABOUT THE VISION:  it gives my father a headache knowing that if i act out  ,  i can burn down his entire warehouse and for that  ,  he’s cautious in reprimanding me  .  i gotta say  ,  it’s useful in more ways than one . . . though  ,  he has empty fears  ;  there’s no way i’d risk so many lives and inventory for a petty tantrum  .

ANYTHING TO SHARE:  the best view in most definitely in jueyun karst  ;  that’s the best place to see the sun rise and set  ,  to see the stars above the clouds . . . it’s so peaceful there  .  no wonder it’s so dangerous  ,  the adepti do have to protect their precious scenery  .

INTERESTING THINGS:  i once came upon a temple  ,  i somehow triggered the mechanism to open the gates and well  ,  it was quite the adventure  ,  can’t say i didn’t get lost in the maze  .  it took me several days  !!  there was no way to tell what time it was  ,  but man  ,  it was a thrill  !!

ABOUT BEIDOU:  captain beidou  ??  truly an inspiring figure  ,  i love her company  .  she’s taken me on a great adventure before and i hope to go again with her as a companion  .  she never fails to bring something interesting back for me or regale me in her tales over a good cup of strong liquor  .

ABOUT NINGGUANG:  . . . i’d rather not talk of her  .  i don’t think i’d have the best relationship with her  ,  i always try to keep our meetings short  .  she’s a difficult person to handle  ,  i’ll admit  .  even the most sociable have to admit defeat one day  .

ABOUT KATHERINE:  she’s really interesting  ,  i enjoy talking to the adventurer’s guild  ,  she always directs me to the interesting places in teyvat  .  they always have something new for me  .  the commissions they give me lead me all over the place  ,  that’s the reason i do it  !!  the fighting is just a bonus  .

ABOUT WEINA:  she’s a really eccentric doctor but she’s good at what she does so i keep going to her to be patched up  .  plus  ,  she’s good at keeping secrets and startling you awake with her cold hands  .  i wonder  ,  how come she’s always so layered up  ,  isn’t she hot  ??

ABOUT CARINA:  i’ve see this little lady walking around and looking very lost . . . i’ve seen her a few times at the gathering of the merchants  ,  but she doesn’t talk much  .  how curious  .  i wonder if her parents know that she wanders the city alone  .

MORE ABOUT YINGJIE   —  I:  if i wasn’t born a merchant’s child  ,  i’d definitely become an adventurer  .  who doesn’t love traveling around and seeing new sights  ??

MORE ABOUT YINGJIE  —  II:  i truly cannot fathom how people are able to sit still at a desk for so long  !!  it definitely is a learned skill that i do not have  .  ugh  ,  sitting for so long  ??  staring at so many words and numbers  ??  how does one really enjoy doing that  ??  unless it’s a rousing novel  ,  you won’t ever find me seated for such a long time  !!

MORE ABOUT YINGJIE  —  III:  i think i will reform my father’s company when i take over . . . i cannot stand how stuck in traditional ways they are  !!  nothing gets done if we do it the way my father did  .  how inefficient  !!

HOBBIES:  i do enjoy collection random trinkets  ,  from those chests and just random scrounging around  .  i discovered some of them sell for a good price  !!  that definitely spurs me to go adventuring more  .

TROUBLES:  my father and his persistent guards . . . they think they can really keep me from leaving the house  !!  i’ve see the multitude of ways they’ve tried  ,  but honestly  ,  it’s getting rather tiresome of trying to get away  .  they’re getting too smart  !!

FAVORITE FOOD:  my favorite food  ??  noodles with mountain delicacies is definitely the one  ,  i had the pleasure of trying it on my travel to qingce village the first time and i’ve just been going back there for more  !!

LEAST FAVORITE FOOD:  i don’t have one  ,  i’m not a picky eater . . . as long as it’s edible and not suspicious  ,  i’ll eat it  .

BIRTHDAY:  it’s your birthday  ??  why didn’t you say so  ??  goodness  ,  i’ve got nothing prepared  !!  but the excitement is the spontaneity of things right  ??  lend me your day  ,  i’ll make it unforgettable  .

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  INTRO:  oh  ??  this feeling of power  ,  interesting  !!  does this mean i can get even stronger  ??

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  BUILDING UP:  a skilled warrior must always keep his skills sharp . . . like a blade  ,  without polishing  ,  it’ll just dull and become useless  .

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  CLIMAX:  amazing  !!  with your help  ,  i’ve gotten stronger than i can ever imagine  !!  i never knew i can achieve this strength  !!

FEELINGS ABOUT ASCENSION  —  CONCLUSION:  my dear friend  ,  curiosity never killed the cat  ,  it was the anticipation that did . . . so don’t hesitate to answer the call for adventure and remember to keep your skills sharp  !!

Battle and Exploration

ADDED TO PARTY:  care to go on an adventure  ??  /  need an extra hand  ??

ELEMENTAL SKILL:  watch your step  !!  /  all we need is some fireworks now

ELEMENTAL BURST:  you’re going to need some ice for that burn

IDLE:  (  same as the chats above  )

DASH:  where’s the fire  ??

GLIDING:  the sights from the sky is truly beautiful

DAMAGE:  didn’t see that coming

KNOCKED OUT:  i’ll never hear the end of this  /  how can this be  ??

[sterling-starlight]

No Texting During Drama Club

Me: Alright! Week two of Vesuvian pride is all about the modern day AUs, I can do this!

*Eight pages later*

What happened? (Pen pals/online friends meeting in person for the first time. Not quite as adherent to the prompt, but I think it works well enough)

Unknown Sender

3:30 PM.  

“-heard u have a&p with prof valdemar. If you let me copy ur notes, I will owe u pizza for the rest of our lives.

-this is Julian, btw. from the theater club.

-in case u thought this was some, u know, random creep.”

You

3:35 PM

“-Fine. But only because no one deserves to be failed by Valdemar.  

-I’ll drop them off at the dressing room tomorrow. I like pineapple and olive pizza.”

Unknown Sender

3:37 PM

“-pineapple doesn’t belong on pizza, u monster!

-sigh. but I'll let it slide since you’re saving my ass.”

You

3:41 PM

“-Did you really just type out ‘sigh’?”

Unknown Sender

3:43 PM

“-….

-Yes.”

----------------

You

6:30 PM

“-So, hey. Congrats on getting to play Hamlet.”

Julian

6:34 PM

“-not the most original production we’ve done, but a role’s a role. seeing Lucio’s face when he realized he wasn’t the star was worth it.”

You

6:40 PM

“-Remind me who that is.

I’m seriously drawing a blank here.”

Julian

6:43 PM

“-blonde. rich. Insufferable. loud.

-he has that fancy prosthetic arm that somehow makes him better than everyone.”

You

6:50 PM

“-Oooooooooh. Him.

-He doesn’t really come to bother us production people unless he wants to bitch about costuming or the sets. Which is a lot.”

Julian

6:55 PM

“-i think I've heard you chew him out a few times. Ur the girl with the venterran accent, right?”

You

7:01 PM

“-Aye.

-Surprised you could even understand me. Not a lot of people can when I get PO’d.”

Julian

7:10 PM

“-i understood enough to know you called him a prick.  

-my mom and dad took me to venterre once. it was almost as pretty as you.”

You  

7:20

“-Wow.

-That was horrible and you should feel horrible.”

Julian

7:12

“-I have no shame, and never will, my dear.”  

-------------------------------------

Julian

3:00 AM

“-natalia

“-hey, natalia.”

“-tali”

Julian 3:05 AM

“-how did people in the middle ages first think to start using leeches?

“-like, did they stick leeches on themselves and realize that pain and blood loss and disease was the medicine?”

You

3:06 AM

“Jules, it is 3 in the goddamn morning. Go to bed.”

Julian

3:07 AM

“I work the graveyard shift at supermarket.  it’s my lunchtime.”

You

3:08 AM

“-Then fuckin eat your lunch and let normal people sleep before I cram it up your ass.”

Julian

3:10 AM

“- I can think of much more fun things we can do.”

You

3:15 AM

“-Fuck you, I’m going back to sleep.”

-----------------------

Jules

2:30 PM

“-So you really had a pet ram as a kid?”

You

2:31 PM

“-Technically, I still do. I just couldn’t bring him with me.

“-my flat allows large dogs, but won’t allow rams? It’s bullshit.”

Jules

2:32 PM

“-rams aren’t really normal pets tho.”

You

2:33 PM

“-Says the guy who has a pet crow.”

Jules

2:34 PM

“-malak is a raven, number 1.  

-number 2, he is an absolute delight. how dare you say otherwise?

You

2:40

“-Rufus is better.

“-Behold the glory”

Jules

2:50 PM

“-oh, so it’s a pet off then? Fine! May the cutest animal win!”

You

3:00 PM

“-Fine!”

Jules

3:05 PM

“-Have at you!”  

-------------------------------------

When Natalia’s phone rang, she was actually shocked to see Julian’s caller id flash on the screen.   They had never actually... talked on the phone before.  

The worst-case scenarios instantly popped into her head. Was he hurt? Did something happen? What if this was the hospital calling her to say he was in critical condition. Why would he put her as an emergency medical contact without telling her?!

Her phone buzzed again, more insistently, and she pressed the answer button with a trembling finger.  

“Hello?”

“Oh, hi~” The feminine voice from the other line was definitely not Julian, not even at his most dramatic falsetto. And she sounded too chipper to be the bearer of doom and death. Natalia let out a breath she hadn’t been aware she’d been holding. “This is... Tali? Right?”

“It’s Natalia, actually. Who is this?”

“My name is Portia! I’m Ilya’s- oh, sorry. One sec,” Portia put a hand over the speaker, muffling the commotion on her side of the line. There was thumping, shuffling, and her shouting “You have her listed as ‘My Dearest Tali’, Ilya! Come on!”  

A voice that sounded somewhat like Julian’s shouted back something, but Natalia couldn’t hear it clearly.  There was a sound like static or rushing wind, before a door slammed and Portia let out a triumphant laugh. Portia’s voice fully came back on the line. “Sorry. But, yeah. I’m Ilya’s little sister. I would have liked to meet you in person, but my brother is completely hopeless.”  Someone thumped against the door, and Portia lowered the phone again. “You know I’m right!”  She yelled at the door.

Back to normal. “Aaaanyway. He’s been lamenting, and sighing, and wallowing over whether or not he should ask you out. So! You wanna go on a date with him?”  

Natalia opened and closed her mouth a few times, wordless sounds escaping. She was sure her face was burning pink. She could feel the heat spreading from her cheeks to her neck.  “Take your time. I can be in here all day.” Portia said casually. Natalia could almost picture her reclining back casually on whatever it was she was sitting on.  

“Ah- Ah,” Natalia finally managed to choke out. She took in a deep breath, and let it out in a slow whistle.  “...if he really wants tae.” She finally said.  

“Oh, he does. Trust me, I know him better than anyone.” Natalia could hear Portia’s smile through the phone. Distantly, a lock clicked and a door swung open. “She said yes, Ilyushka. You can thank me later.”

“That wasn’t- you’re missing the-!” Julian stammered. He took a breath and lifted the phone to his ear. “Listen, whatever Pasha said, you can just forget it. Really. It’s nothing.”

For a moment, Natalia found herself stunned by the sound of his voice. It wasn’t anything new to her. She had heard it from behind thick velvet curtains and up on catwalks. She had heard him bellow for lost love mournfully, monologue passionately, and condemn his enemies. But those were all characters. Hamlet, and Romeo, and Othello. None of them had been Julian Devorak. Not really.  

“Natalia?” His voice broke her out of her stupor, and sent a shiver down her spine. The way his tongue curled around the syllables of her name, like he had never spoken anything more sacred, sent her heart aflame in the best possible way.  

“Julian.” She spoke his name barely above whisper.  Natalia leaned against her desk for support, head spinning. When had- how did- why didn’t he- she- they-? She took in a breath through her nose, just as Julian heaved a resigned sigh.

“Good night, Tali.”  

“No, wait, Julian! Don’t-!” The dial tone droning in her ear was all she got.  And when she tried calling him, all she got was his voice mail.  

Try again. Voice mail.

Try again. Voice mail.  

You

8:00 PM

“-Julian, you asshole! Pick up your phone!”

*Last Read by Jules at 8:05 PM.  

--------------

Natalia Valeth was not a quitter.

She hadn’t given up when she left her home country to become a pharmacist. She hadn’t lost hope when she didn’t make the cut to be on the acting team. She didn’t back down even as Professor Valdemar verbally tore the first draft of her thesis to shreds. So, when she drove to the community theater the very next weekend, she was a woman on a mission.  

She was hours early for once, but not so early that the doors to the theater weren’t already unlocked. The only person who would wake up at the ass crack of dawn for theater was Julian, and that was exactly what Natalia was betting on.  She threw open the auditorium doors with a resounding bang that echoed resoundingly all throughout the room. Sitting on the edge of the stage was Julian, who looked up at her when she made her entrance. The script he had been looking over listlessly fell from his grip, scattering like leaves in the wind. In such a quiet room, Natalia could hear him curse as if she were right at his side.  She steeled herself and marched down the steps of the auditorium, stopping less than an arm’s length away from were Julian sat on his haunches collecting the papers.  

“We need tae talk. Face tae face this time.”  

“Do we?” Julian finally collected the script and rose to his full height. Despite having a good foot on Natalia, he had never looked smaller gunmetal gray eyes looking everywhere but at her. He turned his back on her to tap the pages crisply against the stage.  

“You bet yer ass we dae! Whit th’ hell urr ye thinking’s? Whit, did ye think ignoring this wid mak’ it go away?”  

“...Maybe a little.”

“Och! Yer impossible!” Natalia threw her hands up with the exclamation. “Did ye think Ah juist said ‘aye’ tae fuck wi’ ye? A’m waantin’ tae gang oan a date wi’ ye! Mibbie even twa! If we feel really crazy, we’ll mak’ it three.”

It might not have been the three magical worlds that would have been most dramatic. If this were a stage production, this would be the part where the lights would dim, and the spotlight would narrow over the two lovers, giving the illusion that they were the only two people in the world.   With the theater as empty as it was, they might as well have been.  

“Do you... Do you mean that?”

Such vulnerability didn't seem like Julian.  Julian could throw out innuendos as easily as breathing. Julian was overly dramatic in everything he did, even when he wasn’t in front of an adoring audience. But it was the Julian who wanted to be a doctor. It was the Julian who looked at all the pandemics of the past, and wondered why so many people had to die.  The Julian who was wound up so tightly like he was bracing himself for ejection like it would come as a physical blow.  

Sarcasm felt like it would just add fuel to the fire, so Natalia opted for compassion instead. When she brushed her hand against Julian’s cheek, he leaned into it like he needed her touch the same way needed air.

“I’m willin tae huv a go at this.” She said gently, like everything would shatter around them if she was too abrasive. “Ye in?”  

“Absolutely.” Julian placed a hand over hers and tilted his head enough to plant a shy, fleeting kiss to her palm.  

Maybe this would end in a romance for the ages. Maybe this would end in tragedy. Whatever happened, it was better than not pursing it at all.  

[zoekend]

4, 5, 15, 17, 31, 32, 54, 55

4. what are you looking forward to? mensen terugzien die ik graag zie

5. is there anyone who can always make you smile? er is niemand waar ik specifiek aan denk tbh xD

15. personality description: ik ben over het algemeen wel een redelijk gesloten persoon, ik geef heel veel om mensen eens ik gehecht aan ze ben en doe ook veel moeite om mijn belangrijke connecties te onderhouden. ik ben creatief, ik heb mijn hele middelbare graad deeltijds kunstonderwijs gevolgd. ik ben heel empathisch, ik volg een levensstijl waarbij ik niets gebruik of eet waarvoor diertjes moeten sterven (of uitgebuit worden). ik ben gevoelig en ga dingen snel overanalyseren, wat zijn mooie en minder mooie kanten heeft. ik gebruik vaak humor om de dingen wat luchtiger te maken.

17. opinion on insecurities: iedereen heeft ze en ik vind ook vaak dat het juist die dingen zijn die mensen zo interessant maken

31. 3 random facts: ik ben half nederlands, ik eet elke ochtend havermout, ik luister heel veel muziek

32. are your friends mainly girls or guys? vooral meisjes

54. something thats worrying me at the moment: ik heb heel veel voor school te doen deze maand en heb het de afgelopen week erg uitgesteld, love me some passieve faalangst

55. tumblr friends: @vergetend is eigenlijk de enige persoon die ik echt enkel van tumblr ken, ze was jaren geleden mijn secret santa op tumblr en we zijn nog altijd vriendinnen. CHEERS TO US <333

[lunafaeris-archive]

@nxvatines​ said :

🗣+ The Bean and Grears! Subject music choices!!

send me 🗣+ the names of 2 muses on the blog, and there will be a random conversation written involving them.

       “ Ye lads th'day think ye hae it sae grate, that ye'r sae innovative 'n' groundbreaking wi' yer music. Ye'r juist borrawin’ auld chaipters from th' history books, sweetie. Whit's sae grate aboot musicians th'day, eh? Whin a' thair songs ur electronically synthesized or some gobshiet? ”

       “ ... I don’t think you’re giving modern day musicians enough credit, Grear.  Not everyone relies on computers for that kind of stuff; some of us still prefer listening to the classics. ”

       “ Och, lik' whit? Dinnae tell me ye lik' Nicki Minaj or that Ariana Grande lass? Whit's sae grand aboot her anyway? She cannae even carry a proper tune! Makes ‘er soond like 'er voice is oan th' fritz. ”

       “ I was thinking more along the lines of classic rock. You know: The Beatles, Creedence Clearwater Revival, Fleetwood Mac, Jefferson Airplane, Queen... And those are just a few of the greats from this last century alone. I could make you a mix of them if you’d like. ”

       “ ... Really? Ah thought ye wur only intae those auld codgers wha played th' piano. ”

       “ Well, yeah, but I listen to other music, too. It’s not just classical piano. Tell you what: I’ll go ahead and make you that mix and after you give it a listen, then you can pass your final judgement. Deal? ”

       “ Heh, ye'r oan, squirt! ”

[jillianserbes]

Concert van Alec Benjamin 

Voor mijn verjaardag heeft mijn beste vriendin mij uitgenodigd op het concert van Alec Benjamin in 'de Madeleine'. Ik kende die zanger enkel van zijn liedje ‘Let me down slowly’. In vergelijking met mijn beste vriendin, kon ik mij niet echt fan noemen van hem. Ik had er wel voor gezorgd dat ik al zijn liedjes en de lyrics ervan beluisterd en bekeken had. 

Ik ben naar dat concert met een ‘niet-wetend’ gevoel vertrokken. Hiermee bedoel ik dat ik niet wist wat ik moest verwachten, omdat ik ten eerste zijn liedjes niet goed kende en ten tweede omdat ik ervoor nooit naar zijn liedjes luisterde. Ik voelde mij niet echt op mijn gemak, omdat er daar voornamelijk fans aanwezig waren.

Gedurende het concert vond ik het ene liedje na het andere super leuk. Ik dacht van: ‘Waarom heb ik niet veel eerder naar zijn liedjes geluisterd?’ Ik vond het gewoon fantastisch en met de lichten en het drum erbij was dat echt de moeite waard.

Wat ik ook mooi vind bij Alec Benjamin, is dat zijn lyrics niet random over iets gaan, maar dat het echt gezochte onderwerpen zijn. Hij heeft het in één van zijn liedjes bijvoorbeeld over huiselijk geweld, wat een zeer actuele thema is. Bovendien vond ik het geweldig om te zien hoe juist hij in live kon zingen. (Ik vind dat sommige zangers bij het opnemen van hun liedje goed kunnen zingen, maar wanneer ze het in live moeten brengen, is dat vals.)

Alec brengt ook zijn emoties over wanneer hij zingt. Op een bepaald moment heeft hij het liedje ‘Paper Crown’ gezongen en ik draaide mij even om en de helft van de zaal was aan het wenen.

Gedurende zijn concert zijn sommige mensen flauwgevallen en in plaats van gewoon verder te zingen, heeft Alec een minuut stilte gevraagd om aan die mensen te ‘denken’. Boven zijn zang- ,gitaar-en piano talent vind ik hem ook heel menselijk.

Mijn vriendin had er ook voor gezorgd dat we VIP-plaatsen hadden. Dit sloot in dat wij foto’s met hem mochten maken, met hem mochten praten en dat wij sommige van zijn nieuwe songs als eerste mochten beluisteren. In het begin dachten ik en mijn vriendin dat hij deze liedjes effectief zou zingen, maar hij liet ze gewoon horen via een soort van radio. Dit vond ik wel een beetje spijtig, omdat ik meer had verwacht dan dat er was. Maar ik heb het concert zo leuk gevonden dat ik dat niet zo erg vond.  

Ik ben mijn vriendin dus heel dankbaar, omdat ik door haar de mogelijkheid gehad heb om naar dat concert te gaan.

[offtoljubljana]

21. Reflectie

23/02/2020

Ten eerste, ik ben zo blij dat mensen mijn blog leuk vinden. Mam en pap zeiden dat mensen dit graag lezen.

Ik had niet gedacht dat mensen mijn enigszins ongestructureerde blog interessant zouden vinden.

Aangezien ik net nummer 20 heb gepubliceerd, staat Starkid Homecoming nog steeds op. (Inmiddels bij de Holy Musical B@man medley. Jammer dat Dylan niet het openingsnummer heeft gezongen, maar Nick C. doet het goed. De overgang tussen Rogues Are We naar Super Friends is heel nice.)

Ik ben wel even gaan koken voor de lunch. Gewoon simpelweg een omelet met spek. Ik had wel te veel boter te warm opstaan, dus het spetterde alle kanten op. 

Caroline sprong weg om de vliegende boter te ontwijken.

Ten tweede, blijkbaar was mams verjaardagsfeest gisteren. Oeps. Ik was van plan om te bellen om hallo te zeggen, maar ik was onder de impressie dat het vandaag zou zijn. Ik weet dat mam zelf foto’s had gestuurd van de hapjes, maar ik dacht dat ze die hapjes (zonder bescherming) neer had gezet als voorbereiding. Ja, Galaxy Brain moment nummer 3. Deze week gaat goed 🤦🏻‍♀️.

Ten derde, misschien vraag je je af: Yuè, where’s the tea?

Well, here’s the tea: zowel de kwantitatieve als kwalitatieve onderrepresentatie van F/F ships in queer media en hun bijhorende fandom spaces is toe te schrijven aan de problemen van complexiteit, identificatie (zowel internalised als externalised misogyny), interactie (alhoewel, aanvechtbare deductieve hypothese) en aanwezigheid in statistische zin.

Oh, wacht. Foute soort tea.

De thee-reviews zijn voorbij. Ik heb alle soort thee die te vinden was in dit huis geprobeerd. En dit liet me weer denken: het was best wel leuk om dat extra onderdeel toe te voegen aan mijn blog. Ik schrijf dit blog grotendeels voor mezelf, vandaar dat het zo ongeordend is en vandaar dat alle random muziek recommandaties tussen mijn verhaal zit.

(De speech van Denise voor de Starship medley is best wel awkward. Ik snap ook nog steeds niet waarom Mariah en Alex Status Quo zongen, aangezien ze beiden niets te maken hebben met Starship. Ik klaag niet, tho, ze klinken geweldig.)

Dan denk ik toch: het is toch wel leuk om zoiets extra te hebben, ook al is het puur voor mijn eigen amusement. Maar vinden de lezers dit ook leuk?

Ik zat er aan te denken ok de quotes terug te brengen, maar de quote die vandaag in mijn hoofd zit is "CHRIS? Is that a WEED?" en toen schrapte ik het idee maar weer.

Maar ja, dit is niet echt een blogpost maar meer een reflectie op de blog? Zoals ik al zei, ik hoor van mijn ouders dat mensen dit graag lezen en dat liet me denken. 

Eén van de enige goede dingen van tumblr is dat het onmogelijk is om beroemd te worden op deze site. Alle andere social media hebben hun celebrities en influencers, van YouTubers, naar Viners (rip), naar Instagram influencers, naar de nieuw TikTok stars en op tumblr heb je wel “notes” (vergelijk het met Instagram likes), maar er is geen manier om echt te zien wie op je blog zitten te kijken en de mensen die je blog bezoeken kunnen ook geen follower count zien. Je kan ook geen geld verdienen aan deze shit site, dus mensen zijn ook niet geneigd om zich te profileren voor een monetaire redenen.

Alsnog, normaal is dat heel handig. Op tumblr zie ik ook geen reden om andere mensen de pleasen. Mijn eigen tumblr is gewoon een shout into the void. Alle dingen die ik post zorgen voor een grote mengelmoes tussen fandom, shitpost, social justice, memes enz. Ironisch: de laatste tijd heel wat YouTubers content.

Maar nu vind ik het toch wel jammer dat ik geen beeld heb op wie mijn blog leest. Niet wegens een ego-reden, zoals bij Instagram influencers, maar omdat ik me af vraag wat mensen vinden van mijn *kuch* avonturen in Slovenië. Bij al mijn andere 11 (yeah) blogs, houdt het me totaal niet bezig wat anderen van mijn quality shitposts(TM) denken, maar het doel van dit blog is toch iets anders dan die van, bijvoorbeeld, mijn blog over Avatar. Ja, ik heb een blog toegewijd aan Avatar: the Last Airbender en Avatar: the Legend of Korra.

(Me and My Dick medley is zeer goed, wat interessant is, want de soundtrack van Me and My Dick is mijn minst favoriete soundtrack. Maar de nummers die ze gekozen hebben voor deze medley zijn toevallig een paar van de kleine groep nummers die ik wel goed vind. Me and My Dick is gewoon hilarisch, A.J. zingt geweldig in Listen To Your Heart en Ready To Go is juist één van de beste Starkid nummers in het algemeen en zoals ik altijd zeg, it makes me go apeshit.)

Dus ik zit te denken: is er een manier om een vorm van interactie toe te voegen? Er moeten toch wel third-party widgets zijn die er voor kunnen zorgen dat mensen zonder tumblr account commentaar kunnen achterlaten. Ik heb het eerder gedaan voor een aardrijkskunde opdracht uit de derde (shout out to my former blog staphdawater!).

Want is er interesse in feedback? Ik heb van sommigen wel iets gehoord, zoals Marleen die me een F wilde geven, of Leon die de zin “kort antwoord: niet” grappig vond, maar hebben mensen vragen over mijn geweldige avonturen in Slovenië.

(We zijn aangekomen bij deel 2 van het concert: nummers van de Potter Musical Series (A Very Potter Musical, A Very Potter Sequel en A Very Potter Senior Year). Hier is er niet echt meer een volgorde, maar nummers van de drie shows gaan door elkaar heen. Nu zijn we bij het grote Going Back To Hogwarts/Get Back To Hogwarts/Gotta Go Back To Hogwarts/Getta Back To Hogwarts (?). Niemand weet meer zeker wat nu de echte titel is. Dylan overtreft zichzelf met zijn langen noot en dit nummer is ook de terugkeer van Bonnie Socha, vandaar het lange applaus voor Bonnie.)

Of misschien is er interesse in vragen of commentaar in het algemeen. Misschien leest iemand mijn blog en denkt diegene iets zoals “Huh, wat bedoelt ze met winkelen voor haar sims?” (I just wanna talk about my sims they look banging) of “Wat is nu de P!ATD consparicy theory?” of “Wat is nu je favoriete thee smaak?” of “Welke waterverf raad je aan?” of “Wie tf is Ed the Cat ook alweer?”

Of misschien hebben mensen wensen voor de obag store! Er is nog steeds tot 70% korting op bepaalde producten.

Alsnog, mijn blog is best wel een rotzooi dus ik kan me voorstellen dat mensen sommige dingen lezen en wtf moment hebben. Disclaimer: mijn blog blijft waarschijnlijk een rotzooi, dus mogelijk commentaar over de rootzooi-ness van mijn blog... meh. Het formaat wordt niet veranderd.

De beste manier om commentaar achter te laten is door een account te maken, maar iedereen weet inmiddels wel dat ik dat niet echt aanraad. Alsnog, je kan het doen, I ain’t judging ya, but don’t tell I didn’t warn you.

Dan alsnog, als je puur een account aanmaakt om me te volgen, denk ik niet dat je de meer chaotische kanten van tumblr tegen gaat komen.

(Harry Freakin’ Potter. Dit nummer hebben ze op YouTube gezet als een sneak peek. Ik vind het een leuk extra dat Brittney “I just can’t stop dancing y’all” roept, zoals ze deed in de show. Alhoewel, in de show is het op een ander moment. Oh en er is een hele saxofoon solo toegevoegd!)

Het is volgens mij wel mogelijk om berichten achter te laten als je geen account hebt via “ask”. Ik heb de ask box en de submit box aangezet. Als je een account hebt, kan je zeker een bericht sturen. Anon staat aan voor als je niet wilt dat anderen meteen een link krijgen naar je blog.

(To Have A Home. Goede versie met verbeterde instrumentatie, maar niet de beste versie imo.)

Herinner je post 13. Hoe werkt deze site? nog? Op de desktop versie kan je de link naar mijn ask box (plek om berichten te sturen) aan de linkerkant. Op mobile heb ik het later toe moeten voegen, maar het staat nu naast de link naar het archief. Op app... ga ik niet eens uitleggen want a) het is best onduidelijk (shocking) en b) ik wil niemand motiveren om app te gebruiken 🤷🏻.

(Different As Can Be en de reprise. Unpopular opinion: maar ik ben nooit de grootste fan geweest van dit nummer.)

Dus ik denk dat je wel je e-mail adres moet opgeven, dus dat is een keuze die je moet maken in deze Big Data platformsamenleving, en je ask wordt automatisch geanonimiseerd, dus je kan het beste je ask ondertekenen, zodat ik tenminste nog weet wie je bent.

Iemand moet het voor mij uitproberen, want ik weiger om uit te loggen want... uh.... ik weet mijn tumblr wachtwoord niet meer 😅😅😅. Ja, slim hè. 

Replies staan ook aan, maar daar heb je zeker een tumblr account voor nodig en het is non-anon. Ach.

(The Coolest Girl!!! Zoveel te vertellen! De terugkeer van Bonnie Socha née Gruessen! De toevoeging van Meredith, die haar nummers en rollen grotendeels heeft overgenomen na Bonnie’s vertrek!!! De strijkinstrumenten!!!!!)

Alsnog, dit is allemaal onder de impressie dat mensen geïnteresseerd zijn in interactie. Mij lijkt het wel leuk. Dit wordt niet een gestructureerd fan driven media, zoals influencers gebruiken, maar het lijkt me dus wel interessant. Zo niet, dan negeer dit hele stuk.

(Cho’s Song en The Dragon Song. Huh. Darren blijft er natuurlijk doorheen praten.)

Een ander ding dat ik me ook afvraag: is mijn Nederlands te volgen? Ik ben nu niet in de stemming voor een groot debat over de verengelsing van de Nederlandse taal en samenleving, maar ik merk van mezelf dat ik soms het gevoel heb dat ik de zinsconstructie van de Engelse taal probeer toe te passen op mijn Nederlands. Soms vertaal ik in mijn hoofd mijn blogposts in het Engels voor de lol (yeah... I do that) en dan denk ik dat er sommige dingen zijn die beter werken in Nederlands, maar andere dingen werken weer beter in het Engels. Ik geef ook toe dat ik Google Translate Engels naar Nederlands te vaak open 😳.

Dus ja, is mijn taalgebruik duidelijk? Kan je geloven dat ik mijn posts ook nog filter? Does profanity still exist in the digital age?

(Granger Danger! Het grote nummer van Lauren en Joey, the LA people, en dit is één van de beste versies. Alweer, de instrumentatie is geweldig. Dit is de eerste keer dat Starkid hun nummers uitvoert met een live 13 deels concert. Clark en A.J. hebben nieuwe arrangementen geschreven voor en het is het zo waard. Ik geniet oprecht zoveel van de instrumenten.)

Als laatste wil ik misschien een paar reblogs toevoegen aan mijn blog. Op de dag van het broekenfestijn kwam ik zo’n goede strip tegen op mijn dashboard en het paste precies bij mijn frustratie. Ik heb meerdere soorten posts (blog post, ramblings, photoset), maar die zijn allemaal gecreëerd door mij. Je kan reblogs vergelijken met shares to own timeline op Facebook, dus het zijn posts van anderen. Sommigen passen gewoon goed bij het verhaal en sommigen zijn gewoon leuke kattenvideo’s, maar ik wil mensen die tumblr amper kennen ook niet verwarren. Eh, misschien moet ik het proberen.

Herinnering: als je het overzicht kwijt bent, of je vraagt je af of je iets gemist heb, check mijn archief. Dit is de meest overzichtelijke manier om bij te houden wat ik post. 

(To Dance Again. Voldemorts grote balletnummer van AVPM. Goede lyrics update! Helaas kneusde Joe W. zijn enkel tijdens één optreden.)

En ja... dat is het. Alsnog, dit was meer een reflectie. Ik ben nu precies 2 hele weken in Slovenië en ik zit al op post 21 zonder te weten wat er aan de hand is aan de andere kant. Ik studeer Communicatiewetenschap, damnit. Ik als geen ander weet hoe belangrijk het is dat communicatie via media wederzijds is.

Sommigen zouden “message” en “encoding” omruilen maar.... whatever.

(Gilderoy, het grote nummer van A.J. en ik ben blij dat ze dit nummer gedaan hebben. A.J. klink geweldig, as always.)

Ik bedoel maar... ik steek belachelijk veel tijd in deze dingen. Ik begon het schrijven van 20 en 21 en het luisteren van Starkid Homecoming op hetzelfde moment. Ik ben al ongeveer anderhalf uur aan het luisteren naar Homecoming, dus ik schrijf al anderhalf uur. Ach, ik heb de tijd.

(Guys Like Potter. Zo fijn om te zien dat Tyler en Joe M. ook tijd in de spotlight hebben. Dat kan ik niet zeggen van Sango, Nico en Richard en helemaal niet van Lily en Elona 😒. Dat is denk ik mijn enige kritiekpunt van Homecoming.)

Maar ja, ik ga weer chillen en ik ga Homecoming afkijken. Peace out ✌🏻✌🏻✌🏻.

[annewijnmaalen]

zintuigen&makerschap

les 1: viel uit 

les 2: algemene intro, wie is de docent, wie zijn wij. Ik had op dit moment nog niet echt gekeken naar een plek, wel nagedacht over wat voor plek ik wilde kiezen, maar er was nogal wat verwarring over wat wel een niet openbaar was. 

Beelden: tekenen van een zintuigelijke ervaring.

les 3: De afgelopen week heb ik lang nagedacht over welke plek ik wilde kiezen, maar ik merkte dat de vermoeidheid van de afgelopen periode en gewoon eigen emotionele shit even zorgde voor weinig inspiratie. Ik heb toen een plek gekozen puur omdat ik een plek moest kiezen en hoopte dat gewoon ergens beginnen zou werken. 

Ik besloot naar het park in Breda te gaan, het Park dat achter het station ligt.  Hier heb ik rondgelopen, foto’s en video’s gemaakt en een beetje geschetst. 

Of het door het druilerige weer kwam of door de plek zelf weet ik niet zo goed maar ik vond het een enorm inspiratieloze plek en er kwamen niet echt positieve gevoelens omhoog.  daarnaast bleek het in de rest van de week enorm moeilijk (roostertechnisch) om weer terug te gaan naar dat park (ik woon in Rotterdam en ik kon steeds pas in het donker naar dat park toe.)

Ook had ik de les gemist omdat ik ziek was, dus ik kwam niet zo goed op gang. 

wat gaat goed?  ik heb mezelf ertoe kunnen zetten te beginnen en niet te lang na te denken. 

waar loop ik tegenaan? rooster technisch lukt het niet om terug te gaan als het niet donker is en ik word helemaal niet gelukkig van deze plek. 

volgende stap?  Mijn volgende stap weet ik niet zo goed. in ieder geval even praten over waar ik tot nu toe mee bezig ben geweest en misschien wel alsnog van plek wisselen?

les 4: Dit was een hele hulpvolle les. Ik had het echt even nodig om te kunnen praten over waar ik tegenaan liep en wat ik nu als volgende stap had. Na een lang gesprek met Bente en ook een gesprek met de docent besloot ik om ondanks dat het hier wel een beetje laat voor was, toch te wisselen van plek. het park in Breda deed gewoon niks voor me en de negatieve gevoelens die het steeds opriep wilde ik echt even niks mee doen. 

Maar dan komt de vraag, welke plek wordt dan m’n nieuwe uitgangspunt. In het lokaal heb ik in m’n gedachten een tijdje door mijn eigen buurt gelopen en bedacht me toen dat er een plekje bij mij in de buurt is waar ooit een flat stond en waar later een soort parkje van gemaakt is. een plek waar ik jaren lang al elke dag langs fiets en/of wandel, maar waar ik nooit echt de moeite voor heb genomen om er eens echt te gaan kijken. Ik was meteen enthousiast heb met Bente gepraat over de plek en ben begonnen met opschrijven wat ik me kan herinneren van deze plek en wat mijn verwachtingen waren van de plek.

dit is wat ik opschreef:

“flatgebouw > platgelegd > plannen voor bouw van appartementen > ging niet door > leegstaand grasveld > parkje gemaakt door mensen om ruwe natuur na te bootsen > nooit door veel mensen bezocht > nu een random parkje op het midden van een grasveld waar niemand meer naar omkijkt”

“een sprookjesachtig rustgevende plek, een soort oase van natuur waar je even niet bezig bent met de buitenwereld. alsof je in een andere wereld bent. Niet in de stad of in een bewoonde omgeving. een plek waar je even een kan zijn met de natuur. mooi. bankjes om op te zitten. etc.”

wat gaat goed? Ik heb nu een plek gevonden waar ik daadwerkelijk enthousiast van word en waar ik ook makkelijker heen kan, ook in het weekend. Ik heb er weer zin in om te onderzoeken. 

waar loop ik tegenaan?  Dat ik nu toch wel een beetje achterloop. 

Volgende stap?  Naar de plek toe, onderzoeken. veel beeld verzamelen. gewoon lekker beginnen.

bezoek 1: Na deze les ben ik onderweg naar huis meteen langs de plek gegaan, maar het was erg donker en heel erg nat, dus ik besloot dat het handiger was om dat weekend even terug te gaan, om het parkje de eerste keer met daglicht te bezoeken. Ik heb dan ook die avond niks gedocumenteerd. 

bezoek 2: Vol goede moed liep ik in de richting van het parkje waar ik zulke hoge, bijna sprookjesachtige verwachtingen van had. een soort oase van rust verwachtte ik te vinden. maar niets bleek minder waar. 

Het parkje ligt in het midden van een groot grasveld, zonder paden, enkel gras. Na 7 stappen en 3 ontweken hondendrollen werd het gras steeds zompiger en mijn voeten steeds natter. ik besloot toch voorzichtig door te lopen en eenmaal bij het parkje had ik vooral een enorm groot gevoel van verwarring en tegenstelligheden. het was chaotisch en vervallen, maar tegelijk toch ook vredig en rustig. dat wat een groep mensen ooit gemaakt had om de natuur als het ware na te bootsen was weer compleet door de natuur overgenomen. de bankjes waren overgroeid met riet, het veld lag vol met water en de enigen die nog van de plek gebruik maakten waren de eenden, de vogels en de insecten. het geluid van ritselend riet was in m'n hoofd een rustgevend geluid, maar maakte me toch ergens ook onrustig. 

er was niet echt een specifieke geur. 

de wandeling om het parkje heen was ongemakkelijk, mensen keken me raar aan,” wat doet dat meisje daar in het midden van dat grasveld” ik voelde me bekeken, terwijl het voelde alsof de dieren in het parkje zich juist afgezonderd voelde en niet bezig waren met wat er buiten het parkje gebeurde. toch een soort afgesloten wereldje? 

Ergens wilde ik graag verder het parkje inlopen en misschien zelfs het water in springen, maar het leek me verstandiger om een andere keer nog eens terug te komen met kaplaarzen en zo het water in te kunnen lopen zonder helemaal nat te worden en een verkoudheid op te lopen. 

bezoek 3: Ik besloot om nog eens naar het parkje terug te gaan zonder het van mezelf vast te moeten leggen. gewoon er nog even langslopen en kijken wat het met me doet. nog steeds verwarrend. grappig om te zien dat mensen er langslopen zonder er ook maar één keer naar om te kijken. nog steeds wel de behoefte om er middenin te gaan staan. 

les 5: Een enthousiast gesprek over wat er allemaal gebeurd was in MIJN parkje die week. want zo begint het wel te voelen, als mijn plek, niemand heeft er in die tijd dat het er was naar omgekeken, daarom is het nu zo aan het vervallen, maar ik? ik ben het nu aan het onderzoeken, aan het bezoeken, en ik begin er steeds meer van te houden. 

enthousiasme is er dus inmiddels zeker wel, maar wat is dan nu de volgende stap? 

Ik was in ieder geval tot de conclusie gekomen dat ik nog eens terug moest, maar dit keer met de juiste uitrusting en misschien ook wel met iemand die me even zou kunnen helpen met foto’s maken en dat soort dingen. 

daarnaast kwamen we ook tot de conclusie dat het gevoel dat ik over zou willen brengen in de uiteindelijke zintuiglijke ervaring nog niet helemaal duidelijk werd in wat ik tot nu toe liet zien en dat ik dat eigenlijk voor mezelf ook nog niet helemaal duidelijk op een rijtje had. 

Die plek doet enorm veel met me, het roept een hele hoop (tegenstrijdige) gevoelens op en er waren een hoop aspecten waar ik eventueel wel iets mee wilde doen. dus dat waren de doelen voor de volgende les.

-duidelijk maken wat ik over wil brengen, welk aspect van mijn plek ik op de academie zichtbaar, of eigenlijk voelbaar wil maken.

-nog een keer terug gaan, maar dit keer met de juiste materialen en wat hulp. 

-met een plan komen voor de zintuigelijke ervaring. 

Bezoek 3: Met de kaplaarzen, een camera en mijn vader ging ik weer richting m’n parkje. 

De grootste lol, want plezier maken met papa lukt altijd wel, waar we dan ook heen gaan. én ik wilde toch ook graag mijn plekje aan hem laten zien, zijn reactie zien, mijn verwarring delen. want dat bleek toch wel het grootste gevoel te zijn dat deze plek bij me oproept. verwarring. van de geschiedenis ervan tot aan de verwarring over waarom niemand er gebruik van maakte toen het nog een prachtig rustgevend parkje was, tot waarom de gemeente niks met deze plek doet en het bijvoorbeeld niet beter onderhouden wordt. 

De tegenstrijdige gevoelens, die verwarring. een met riet overgroeit bankje en waarom mensen daar nog op zouden gaan zitten terwijl ik eigenlijk juist ervaarde dat de plek, juist doordat het door de natuur terug overgenomen was weer op een hele andere manier rustgevend was geworden en ik dus eigenlijk juist wel op dat bankje wilde gaan zitten hoe achterlijk dat ook lijkt. verwarring dus. 

eenmaal bij het parkje aangekomen leek het anders, minder riet hier, meer riet daar, het leek een beetje omgevallen, er waren geen dieren meer. het was stiller en grauwer. Het weer dacht ik. het had wel gestormd deze week, dat zal het zijn. 

toen de zoektocht naar de bankjes. daar moet het bankje staan pap! ga maar zitten, dan maak ik een foto” 

“weet je zeker dat het hier was? ik zie geen bankje”

“ja daar! of toch meer aan de rechter kant?” ik begon aan mezelf te twijfelen, en papa aan mij. 

even naar dat andere bankje dan maar. he? die is er ook niet. noujaaaa ik heb dat bankje toch met mijn eigen ogen gezien de vorige keer. 

Een voorbijganger verteld in een kort gesprek dat er 2 dagen geleden gemeente werklui aan de gang waren, monsters van de grond genomen, bankjes weggezaagd en zelf het insectenhotel bleek weg te zijn gehaald. 

nóg meer verwarring. hoe dan? waarom nu? 

maar vooral ook eigenlijk een beetje woede, irritatie misschien. Mijn parkje, aangetast, Mijn bankjes, weg. 

6 jaar lang hebben ze er niks mee gedaan en precies als ik er van begin te houden word het weggehaald. 

Nog meer gevoelens, nog meer wat ik even niet kan plaatsen en dat precies toen ik eindelijk wel een plan had.

les 6: deze les was niet zo productief of helpend voor mij. De emoties die dag lagen erg hoog en toen ik uit ging leggen wat er die week gebeurd was voelde ik me niet begrepen. Mijn plan was van de baan en ik wist gewoon even niet meer wat ik nu moest doen en wat mijn plan werd. het voelde ook nogmaals alsof het doel van wat ik over wilde brengen niet meer passend was, veranderd was, maar ik kon mijn vinger er gewoon niet op leggen wat het dan wel was, wat het dan nu is. 

ik ben nog even verder gegaan met mijn foto’s, de aanwezigheid en de afwezigheid van het bankje. maar was eigenlijk even klaar met dat alles die dag/die week een doel moest hebben en wilde gewoon dingen maken zonder er zoveel over na te denken. los van de opdracht.

Ik heb het geprobeerd even los te laten en ben een rondje gaan lopen, maar heb vervolgens nog wel even geprobeerd alles op een rijtje te zetten en tot een conclusie te komen. helaas is dat die les niet meer gelukt. 

en nu? 

-verder gaan met die verwarring? op een andere manier?

-verandering en dat ik daar niet zo goed tegen kan?

-dat wat “van mij was” is afgepakt en daar word ik boos/verdrietig/geïrriteerd\gefrustreerd van?

Wat gaat goed/waar loop ik tegenaan? eigenlijk gaat het even helemaal niet goed meer.  natuurlijk is het ergens ook juist heel interessant dat dit ineens gebeurd. dat ik al bezig was met de verwarring die deze plek oproept en dat er dan iets gebeurd waar alleen maar meer verwarring door ontstaat, maar ik weet even niet zo goed wat ik daar nu mee moet.  ik vind het lastig dat ik eindelijk toch een soort plan voor mezelf had en dat dat nu voor m’n gevoel compleet omgegooid is door factoren van buitenaf.  maar daar moet ik mee leren omgaan en er het beste van proberen te maken. deze realisatie is er, ik moet alleen nog even uitzoeken hoe ik dit in de praktijk ga toepassen. 

wat is de volgende stap? Nogmaals voor mezelf op een rijtje zetten wat ik wil bereiken, wat nu het gevoel/ de ervaring is die ik over wil brengen. en vanuit hier een zintuigelijke ervaring maken voor op de academie.  Erover praten met klasgenoten, want meestal kom ik daar wel verder door. Maken. er gewoon mee bezig zijn werkt misschien ook wel. 

les 7:

De volgende stap in de richting van een experiment is gezet.  Ik wilde de verwarring oproepen. Dit heb ik gedaan door riet mee te nemen uit het veld en een campingstoel. 

Dit heb ik zo neergezet dat er hopelijk twijfel zou ontstaan of je nou wel of niet op de stoel moest/mocht gaan zitten. in de les heb ik dit uitgeprobeerd met een aantal van mijn klasgenoten en dit bleek bij de meesten te werken zoals ik wilde. 

Het gesprek met de docent was fijn. de volgende stap is duidelijk en ik heb er een goed gevoel over.

Vakantie:

In de vakantie heb ik het veld nog een aantal keer bezocht, ik heb nog meer riet gekapt en naar school gebracht en ben met mijn vader nog een keer het veld in gegaan om te filmen. van deze videobeelden heb ik een video ge-edit voor mijn eindwerk. 

In de video zijn er verschillende dingen die veranderen, er zijn 2 personen die afwisselend in beeld komen, deze mensen hebben verschillende kleuren kaplaarzen aan, de stoel veranderd van kleur en soms is hij ineens leeg. ook dit was om verwarring/vervreemding te verbeelden. 

Eindwerk:

video die op het scherm te zien was:

https://youtu.be/dqht0GzKH8M

Tijdens de beoordeling heb ik een aantal mensen die de installatie bezochten gefilmd voor mijn persoonlijke documentatie. De video waarin de docent te zien is heb ik hier ge-upload voor de beoordeling van de blog. na de beoordeling wil ik deze er weer afhalen, en voor mijn eigen portfolio wil ik graag een korte video maken met delen van deze reactie video’s.

https://youtu.be/8LWRNydNcwY

[outrealm-gates]

Random muse. "Did ye juist sloch th' hail thing?" The dragonic lady was baffled by such appetite.

Raising her head from her greasy hands and her handheld she’d just retrieved, she looked up at the dragon lady with a mixture of confusion and interest.....she looked like she came from the game she was playing. “I’m....sorry? Did I eat that...?” Chiaki often blanked out on what happened around her when she set her mind to gaming, so even if she wasn’t playing she might still be on autopilot....so she was watching the story progress on autoplay while her hands crammed greasy meaty food into her maw.