annewijnmaalen

[annewijnmaalen]

zintuigen&makerschap

les 1: viel uit 

les 2: algemene intro, wie is de docent, wie zijn wij. Ik had op dit moment nog niet echt gekeken naar een plek, wel nagedacht over wat voor plek ik wilde kiezen, maar er was nogal wat verwarring over wat wel een niet openbaar was. 

Beelden: tekenen van een zintuigelijke ervaring.

les 3: De afgelopen week heb ik lang nagedacht over welke plek ik wilde kiezen, maar ik merkte dat de vermoeidheid van de afgelopen periode en gewoon eigen emotionele shit even zorgde voor weinig inspiratie. Ik heb toen een plek gekozen puur omdat ik een plek moest kiezen en hoopte dat gewoon ergens beginnen zou werken. 

Ik besloot naar het park in Breda te gaan, het Park dat achter het station ligt.  Hier heb ik rondgelopen, foto’s en video’s gemaakt en een beetje geschetst. 

Of het door het druilerige weer kwam of door de plek zelf weet ik niet zo goed maar ik vond het een enorm inspiratieloze plek en er kwamen niet echt positieve gevoelens omhoog.  daarnaast bleek het in de rest van de week enorm moeilijk (roostertechnisch) om weer terug te gaan naar dat park (ik woon in Rotterdam en ik kon steeds pas in het donker naar dat park toe.)

Ook had ik de les gemist omdat ik ziek was, dus ik kwam niet zo goed op gang. 

wat gaat goed?  ik heb mezelf ertoe kunnen zetten te beginnen en niet te lang na te denken. 

waar loop ik tegenaan? rooster technisch lukt het niet om terug te gaan als het niet donker is en ik word helemaal niet gelukkig van deze plek. 

volgende stap?  Mijn volgende stap weet ik niet zo goed. in ieder geval even praten over waar ik tot nu toe mee bezig ben geweest en misschien wel alsnog van plek wisselen?

les 4: Dit was een hele hulpvolle les. Ik had het echt even nodig om te kunnen praten over waar ik tegenaan liep en wat ik nu als volgende stap had. Na een lang gesprek met Bente en ook een gesprek met de docent besloot ik om ondanks dat het hier wel een beetje laat voor was, toch te wisselen van plek. het park in Breda deed gewoon niks voor me en de negatieve gevoelens die het steeds opriep wilde ik echt even niks mee doen. 

Maar dan komt de vraag, welke plek wordt dan m’n nieuwe uitgangspunt. In het lokaal heb ik in m’n gedachten een tijdje door mijn eigen buurt gelopen en bedacht me toen dat er een plekje bij mij in de buurt is waar ooit een flat stond en waar later een soort parkje van gemaakt is. een plek waar ik jaren lang al elke dag langs fiets en/of wandel, maar waar ik nooit echt de moeite voor heb genomen om er eens echt te gaan kijken. Ik was meteen enthousiast heb met Bente gepraat over de plek en ben begonnen met opschrijven wat ik me kan herinneren van deze plek en wat mijn verwachtingen waren van de plek.

dit is wat ik opschreef:

“flatgebouw > platgelegd > plannen voor bouw van appartementen > ging niet door > leegstaand grasveld > parkje gemaakt door mensen om ruwe natuur na te bootsen > nooit door veel mensen bezocht > nu een random parkje op het midden van een grasveld waar niemand meer naar omkijkt”

“een sprookjesachtig rustgevende plek, een soort oase van natuur waar je even niet bezig bent met de buitenwereld. alsof je in een andere wereld bent. Niet in de stad of in een bewoonde omgeving. een plek waar je even een kan zijn met de natuur. mooi. bankjes om op te zitten. etc.”

wat gaat goed? Ik heb nu een plek gevonden waar ik daadwerkelijk enthousiast van word en waar ik ook makkelijker heen kan, ook in het weekend. Ik heb er weer zin in om te onderzoeken. 

waar loop ik tegenaan?  Dat ik nu toch wel een beetje achterloop. 

Volgende stap?  Naar de plek toe, onderzoeken. veel beeld verzamelen. gewoon lekker beginnen.

bezoek 1: Na deze les ben ik onderweg naar huis meteen langs de plek gegaan, maar het was erg donker en heel erg nat, dus ik besloot dat het handiger was om dat weekend even terug te gaan, om het parkje de eerste keer met daglicht te bezoeken. Ik heb dan ook die avond niks gedocumenteerd. 

bezoek 2: Vol goede moed liep ik in de richting van het parkje waar ik zulke hoge, bijna sprookjesachtige verwachtingen van had. een soort oase van rust verwachtte ik te vinden. maar niets bleek minder waar. 

Het parkje ligt in het midden van een groot grasveld, zonder paden, enkel gras. Na 7 stappen en 3 ontweken hondendrollen werd het gras steeds zompiger en mijn voeten steeds natter. ik besloot toch voorzichtig door te lopen en eenmaal bij het parkje had ik vooral een enorm groot gevoel van verwarring en tegenstelligheden. het was chaotisch en vervallen, maar tegelijk toch ook vredig en rustig. dat wat een groep mensen ooit gemaakt had om de natuur als het ware na te bootsen was weer compleet door de natuur overgenomen. de bankjes waren overgroeid met riet, het veld lag vol met water en de enigen die nog van de plek gebruik maakten waren de eenden, de vogels en de insecten. het geluid van ritselend riet was in m'n hoofd een rustgevend geluid, maar maakte me toch ergens ook onrustig. 

er was niet echt een specifieke geur. 

de wandeling om het parkje heen was ongemakkelijk, mensen keken me raar aan,” wat doet dat meisje daar in het midden van dat grasveld” ik voelde me bekeken, terwijl het voelde alsof de dieren in het parkje zich juist afgezonderd voelde en niet bezig waren met wat er buiten het parkje gebeurde. toch een soort afgesloten wereldje? 

Ergens wilde ik graag verder het parkje inlopen en misschien zelfs het water in springen, maar het leek me verstandiger om een andere keer nog eens terug te komen met kaplaarzen en zo het water in te kunnen lopen zonder helemaal nat te worden en een verkoudheid op te lopen. 

bezoek 3: Ik besloot om nog eens naar het parkje terug te gaan zonder het van mezelf vast te moeten leggen. gewoon er nog even langslopen en kijken wat het met me doet. nog steeds verwarrend. grappig om te zien dat mensen er langslopen zonder er ook maar één keer naar om te kijken. nog steeds wel de behoefte om er middenin te gaan staan. 

les 5: Een enthousiast gesprek over wat er allemaal gebeurd was in MIJN parkje die week. want zo begint het wel te voelen, als mijn plek, niemand heeft er in die tijd dat het er was naar omgekeken, daarom is het nu zo aan het vervallen, maar ik? ik ben het nu aan het onderzoeken, aan het bezoeken, en ik begin er steeds meer van te houden. 

enthousiasme is er dus inmiddels zeker wel, maar wat is dan nu de volgende stap? 

Ik was in ieder geval tot de conclusie gekomen dat ik nog eens terug moest, maar dit keer met de juiste uitrusting en misschien ook wel met iemand die me even zou kunnen helpen met foto’s maken en dat soort dingen. 

daarnaast kwamen we ook tot de conclusie dat het gevoel dat ik over zou willen brengen in de uiteindelijke zintuiglijke ervaring nog niet helemaal duidelijk werd in wat ik tot nu toe liet zien en dat ik dat eigenlijk voor mezelf ook nog niet helemaal duidelijk op een rijtje had. 

Die plek doet enorm veel met me, het roept een hele hoop (tegenstrijdige) gevoelens op en er waren een hoop aspecten waar ik eventueel wel iets mee wilde doen. dus dat waren de doelen voor de volgende les.

-duidelijk maken wat ik over wil brengen, welk aspect van mijn plek ik op de academie zichtbaar, of eigenlijk voelbaar wil maken.

-nog een keer terug gaan, maar dit keer met de juiste materialen en wat hulp. 

-met een plan komen voor de zintuigelijke ervaring. 

Bezoek 3: Met de kaplaarzen, een camera en mijn vader ging ik weer richting m’n parkje. 

De grootste lol, want plezier maken met papa lukt altijd wel, waar we dan ook heen gaan. én ik wilde toch ook graag mijn plekje aan hem laten zien, zijn reactie zien, mijn verwarring delen. want dat bleek toch wel het grootste gevoel te zijn dat deze plek bij me oproept. verwarring. van de geschiedenis ervan tot aan de verwarring over waarom niemand er gebruik van maakte toen het nog een prachtig rustgevend parkje was, tot waarom de gemeente niks met deze plek doet en het bijvoorbeeld niet beter onderhouden wordt. 

De tegenstrijdige gevoelens, die verwarring. een met riet overgroeit bankje en waarom mensen daar nog op zouden gaan zitten terwijl ik eigenlijk juist ervaarde dat de plek, juist doordat het door de natuur terug overgenomen was weer op een hele andere manier rustgevend was geworden en ik dus eigenlijk juist wel op dat bankje wilde gaan zitten hoe achterlijk dat ook lijkt. verwarring dus. 

eenmaal bij het parkje aangekomen leek het anders, minder riet hier, meer riet daar, het leek een beetje omgevallen, er waren geen dieren meer. het was stiller en grauwer. Het weer dacht ik. het had wel gestormd deze week, dat zal het zijn. 

toen de zoektocht naar de bankjes. daar moet het bankje staan pap! ga maar zitten, dan maak ik een foto” 

“weet je zeker dat het hier was? ik zie geen bankje”

“ja daar! of toch meer aan de rechter kant?” ik begon aan mezelf te twijfelen, en papa aan mij. 

even naar dat andere bankje dan maar. he? die is er ook niet. noujaaaa ik heb dat bankje toch met mijn eigen ogen gezien de vorige keer. 

Een voorbijganger verteld in een kort gesprek dat er 2 dagen geleden gemeente werklui aan de gang waren, monsters van de grond genomen, bankjes weggezaagd en zelf het insectenhotel bleek weg te zijn gehaald. 

nóg meer verwarring. hoe dan? waarom nu? 

maar vooral ook eigenlijk een beetje woede, irritatie misschien. Mijn parkje, aangetast, Mijn bankjes, weg. 

6 jaar lang hebben ze er niks mee gedaan en precies als ik er van begin te houden word het weggehaald. 

Nog meer gevoelens, nog meer wat ik even niet kan plaatsen en dat precies toen ik eindelijk wel een plan had.

les 6: deze les was niet zo productief of helpend voor mij. De emoties die dag lagen erg hoog en toen ik uit ging leggen wat er die week gebeurd was voelde ik me niet begrepen. Mijn plan was van de baan en ik wist gewoon even niet meer wat ik nu moest doen en wat mijn plan werd. het voelde ook nogmaals alsof het doel van wat ik over wilde brengen niet meer passend was, veranderd was, maar ik kon mijn vinger er gewoon niet op leggen wat het dan wel was, wat het dan nu is. 

ik ben nog even verder gegaan met mijn foto’s, de aanwezigheid en de afwezigheid van het bankje. maar was eigenlijk even klaar met dat alles die dag/die week een doel moest hebben en wilde gewoon dingen maken zonder er zoveel over na te denken. los van de opdracht.

Ik heb het geprobeerd even los te laten en ben een rondje gaan lopen, maar heb vervolgens nog wel even geprobeerd alles op een rijtje te zetten en tot een conclusie te komen. helaas is dat die les niet meer gelukt. 

en nu? 

-verder gaan met die verwarring? op een andere manier?

-verandering en dat ik daar niet zo goed tegen kan?

-dat wat “van mij was” is afgepakt en daar word ik boos/verdrietig/geïrriteerd\gefrustreerd van?

Wat gaat goed/waar loop ik tegenaan? eigenlijk gaat het even helemaal niet goed meer.  natuurlijk is het ergens ook juist heel interessant dat dit ineens gebeurd. dat ik al bezig was met de verwarring die deze plek oproept en dat er dan iets gebeurd waar alleen maar meer verwarring door ontstaat, maar ik weet even niet zo goed wat ik daar nu mee moet.  ik vind het lastig dat ik eindelijk toch een soort plan voor mezelf had en dat dat nu voor m’n gevoel compleet omgegooid is door factoren van buitenaf.  maar daar moet ik mee leren omgaan en er het beste van proberen te maken. deze realisatie is er, ik moet alleen nog even uitzoeken hoe ik dit in de praktijk ga toepassen. 

wat is de volgende stap? Nogmaals voor mezelf op een rijtje zetten wat ik wil bereiken, wat nu het gevoel/ de ervaring is die ik over wil brengen. en vanuit hier een zintuigelijke ervaring maken voor op de academie.  Erover praten met klasgenoten, want meestal kom ik daar wel verder door. Maken. er gewoon mee bezig zijn werkt misschien ook wel. 

les 7:

De volgende stap in de richting van een experiment is gezet.  Ik wilde de verwarring oproepen. Dit heb ik gedaan door riet mee te nemen uit het veld en een campingstoel. 

Dit heb ik zo neergezet dat er hopelijk twijfel zou ontstaan of je nou wel of niet op de stoel moest/mocht gaan zitten. in de les heb ik dit uitgeprobeerd met een aantal van mijn klasgenoten en dit bleek bij de meesten te werken zoals ik wilde. 

Het gesprek met de docent was fijn. de volgende stap is duidelijk en ik heb er een goed gevoel over.

Vakantie:

In de vakantie heb ik het veld nog een aantal keer bezocht, ik heb nog meer riet gekapt en naar school gebracht en ben met mijn vader nog een keer het veld in gegaan om te filmen. van deze videobeelden heb ik een video ge-edit voor mijn eindwerk. 

In de video zijn er verschillende dingen die veranderen, er zijn 2 personen die afwisselend in beeld komen, deze mensen hebben verschillende kleuren kaplaarzen aan, de stoel veranderd van kleur en soms is hij ineens leeg. ook dit was om verwarring/vervreemding te verbeelden. 

Eindwerk:

video die op het scherm te zien was:

https://youtu.be/dqht0GzKH8M

Tijdens de beoordeling heb ik een aantal mensen die de installatie bezochten gefilmd voor mijn persoonlijke documentatie. De video waarin de docent te zien is heb ik hier ge-upload voor de beoordeling van de blog. na de beoordeling wil ik deze er weer afhalen, en voor mijn eigen portfolio wil ik graag een korte video maken met delen van deze reactie video’s.

https://youtu.be/8LWRNydNcwY