#jerzy górski

[wagingmywarsbehindmyface]

hiiiii I heard about your essay writing skills

I have this friend who has a huge crush on Jakub Gierszał, can you write an essay about him?

hiiii 👀 of course, i’m at your service! Jakub Gierszał is an accomplished, talented and I think still a bit underrated polish actor. Due to the fact he spent his childhood in Germany, he is also bilingual which gives him much more job opportunities when it comes to working abroad. He made some projects outside of Poland but still, he built his career there. Quite broad and diverse career in my humble opinion. At the beginning of it he won Shooting Star Award which is prestigious one for promising young actors in Europe. He debuted with film All That I Love in 2008 when he still attended acting classes. However, it was Suicide Room in 2011 which brought him the popularity. He played depressed, entitled, well-off teenager who gets lost in the cyber life. He even dyed his (beautiful blonde! ✨) hair for this role. No wonder why he got two awards and one nomination for it! Later on he starred in a couple of german productions. In the meanwhile he got leading role in Yuma (2012) telling the story of young Zyga who becomes 'Robin Hood’ of his town. In 2014 he got small role in American film Dracula Untold. A project, which seems interesting for me because of the idea behind it, is definitely Lure (Córki Dancingu). It is combination of the fairytale and musical on the basis of polish folklore. I must say that sometimes I still blast the soundtrack from this movie! Overall, 2017 was the year of GIERSZAŁ. He starred in four films and all of them were part of Gdynia Film Festival, let me introduce: Najlepszy (Breaking the limits) - based on the real story of Jerzy Górski, who was addicted to drugs but thanks to sport he fought dark times in his life and won Double Ironman. (Kuba killed it with this role 🤧🤍), next one was Beyond words which takes in the subject of immigration and identity. Spoor is about retired woman who becomes mixed up in a mystery when avid hunters in her mountain village start turning up dead and there are deer tracks next to their bodies. Then there was also film called Zgoda which takes place after the second world war and it is quite tough movie about sacrifice and love. I think Kuba chooses his work really precisely and he needs to be convinced to the project and characters he plays. It was quite chaotic during pandemic, but he even agreed to star in tv series which was quite shocking for me. He had been always denying to take part in tv series because it were films he loved the most. Nevertheless, he played a killer psycho and I was sold, me loves. Recently we could see him in Zadra where he plays a rapper! 👀👀👀 and in Doppelgänger where he plays a spy, the plot takes place in 70s/90s. I’m sorry for being chaotic! I might have omitted something but I said about his most acclaimed projects. I admire Kuba’s energy, he is a modest, kind and adorably shy human being, who doesn’t like attention and he is really private. He just wants to do his job and I admire him a lot. I could listen to him forever, his train of thoughts are always interesting! I think that the future of polish cinema is in good hands. Recommend to look his projects up ✨🤍

[keepingupwithjakubgierszal]

JAKUB GIERSZAŁ as Jerzy Górski in Najlepszy [Breaking the Limits] (2017) 🌟💫

[ofertabukmacherskafortuny]

Który trener prowadzi reprezentację Polski w piłce nożnej?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Który trener prowadzi reprezentację Polski w piłce nożnej?

Trenerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu sukcesów narodowej drużyny. Przez lata funkcję selekcjonera pełniło wiele wybitnych postaci związanych z piłką nożną. Jednym z najbardziej znanych i cenionych trenerów był Kazimierz Górski, który prowadził polską reprezentację w latach 1971-1976 i 1978-1981. Pod jego wodzą drużyna zdobyła historyczny srebrny medal podczas Mistrzostw Świata w 1974 roku oraz zajęła trzecie miejsce na Mistrzostwach Europy w 1980 roku.

Kolejnym wybitnym trenerem był Antoni Piechniczek, który dwukrotnie prowadził reprezentację Polski. W latach 1976-1982 i ponownie w 1986-1989 zdołał osiągnąć wiele sukcesów, w tym awans do 1/8 finału Mistrzostw Świata w 1986 roku. Innym godnym wspomnienia selekcjonerem jest Leo Beenhakker, który w latach 2006-2009 doprowadził drużynę narodową do udziału w Mistrzostwach Europy w 2008 roku oraz Mistrzostwach Świata w 2006 roku.

Obecnie reprezentację Polski prowadzi Jerzy Brzęczek, który jako trener kontynuuje dzieło poprzedników i stara się rozwijać potencjał drużyny narodowej. Dzięki ciężkiej pracy, profesjonalizmowi i zaangażowaniu trenerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej przyczyniają się do budowania silnej i konkurencyjnej drużyny na arenie międzynarodowej. Odniesione sukcesy i rozwój polskiej piłki nożnej są wynikiem wysiłku wielu utalentowanych trenerów, którzy nieustannie pracują nad doskonaleniem umiejętności zawodników i realizacją sportowych celów.

Aktualny selekcjoner drużyny narodowej

Aktualny selekcjoner drużyny narodowej pełni kluczową rolę w kształtowaniu sukcesów i przyszłości reprezentacji kraju. Ich odpowiedzialność polega na wybieraniu najlepszych piłkarzy do gry w międzynarodowych rozgrywkach oraz organizowaniu skutecznych strategii gry. Selekcjoner drużyny narodowej musi być osobą zaradną, kompetentną oraz odpowiedzialną, mającą szeroką wiedzę na temat piłki nożnej oraz umiejętność motywowania zawodników.

Aby zyskać stanowisko selekcjonera drużyny narodowej, kandydat musi posiadać bogate doświadczenie trenerskie oraz znakomitą wizję rozwoju zespołu. Ich zadaniem jest budowanie zgranego zespołu, który potrafi odnosić sukcesy na najwyższym poziomie sportowym. Komunikatywność, umiejętność pracy w zespole oraz zdolność podejmowania szybkich decyzji to cechy niezbędne dla osoby zajmującej stanowisko selekcjonera.

Selekcjoner drużyny narodowej pełni również rolę mentora i autorytetu dla zawodników, motywując ich do ciężkiej pracy oraz dążenia do doskonałości. Ich decyzje mają kluczowe znaczenie dla wyników reprezentacji narodowej, dlatego wymagana jest solidna znajomość taktyki oraz strategii gry.

Wnioski, których podejmuje aktualny selekcjoner drużyny narodowej mają wpływ nie tylko na losy poszczególnych meczów, ale także na wizerunek oraz prestiż kraju w światowej piłce nożnej. Dlatego też wybór odpowiedniej osoby na to stanowisko jest kluczowy dla sukcesów reprezentacji narodowej w wielkich turniejach.

W skrócie, aktualny selekcjoner drużyny narodowej to osoba pełniąca istotną rolę w kształtowaniu drużyny oraz osiąganiu sukcesów sportowych na arenie międzynarodowej. Ich zadaniem jest nie tylko wybór odpowiednich zawodników, ale także budowanie zgranego zespołu i motywowanie do osiągania wybitnych wyników w kluczowych rozgrywkach piłkarskich.

Głównym trenerem kadry narodowej Polski w piłce nożnej jest obecnie Paulo Sousa. Portugalczyk objął stanowisko po poprzednim selekcjonerze, Jerzym Brzęczku. Sousa jest doświadczonym szkoleniowcem, który prowadził już kilka znaczących drużyn w różnych krajach Europy. Jego zadaniem jako trenera reprezentacji Polski jest rozwijanie i poprawa wyników zespołu, aby osiągnąć sukcesy zarówno na arenie międzynarodowej, jak i podczas turniejów takich jak Mistrzostwa Europy czy Mistrzostwa Świata.

Podczas meczów reprezentacji Polski można także zaobserwować rolę kapitana drużyny, którą obecnie pełni Robert Lewandowski. Sławny napastnik Bayernu Monachium jest kluczową postacią nie tylko w klubie, ale także jako lider polskiej kadry. Jego umiejętności na boisku, doświadczenie i charyzma sprawiają, że jest ważnym ogniwem w zespole, motywującym innych zawodników do osiągania sukcesów.

Oprócz trenera i kapitana, na czele sztabu szkoleniowego Polaków stoi także sztab trenerski, który tworzą doskonali specjaliści zajmujący się taktyką, przygotowaniem fizycznym czy analizą meczową. Ich praca i wsparcie dla zawodników są kluczowe podczas przygotowań do spotkań międzynarodowych oraz podczas samych rozgrywek.

Wspólnym celem całej kadry narodowej Polski jest reprezentowanie kraju na najwyższym poziomie, zdobywanie zwycięstw i sprawianie radości kibicom. Dzięki zaangażowaniu, determinacji i umiejętnościom zarówno trenera, kapitana jak i całego sztabu szkoleniowego, polska drużyna piłkarska ma szansę na osiągnięcie wielkich sukcesów w przyszłości.

Menadżer reprezentacji Polski w futbolu odgrywa kluczową rolę w przygotowaniach zespołu narodowego do ważnych turniejów i meczów międzynarodowych. Jego zadaniem jest dbanie o skład drużyny, taktykę gry oraz motywowanie zawodników do osiągania jak najlepszych wyników na boisku.

Menadżer reprezentacji Polski musi być doskonale zaznajomiony z polskimi piłkarzami, ich umiejętnościami i specyfiką gry. Musi także być dobrym negocjatorem, aby skutecznie współpracować z klubami piłkarskimi w kwestii powoływania zawodników na zgrupowania oraz mecze reprezentacyjne.

Praca menadżera reprezentacji Polski wymaga dużego zaangażowania i ciągłego monitorowania formy zawodników. Musi podejmować trudne decyzje dotyczące składu drużyny oraz taktyki, mając na uwadze najlepsze interesy reprezentacji narodowej.

Menadżer reprezentacji Polski musi być również liderem i mentorem dla piłkarzy, pomagając im rozwijać umiejętności i budować silny zespół. Jego decyzje mogą mieć kluczowe znaczenie dla wyników meczów i sukcesów polskiej reprezentacji na arenie międzynarodowej.

Wielu menedżerów reprezentacji Polski odnosiło sukcesy, prowadząc drużynę do zwycięstw i udziałów w prestiżowych turniejach. Ich praca jest nieoceniona dla rozwoju polskiego futbolu i budowania pozytywnego wizerunku kraju w świecie sportu.

Podsumowując, menadżer reprezentacji Polski w futbolu to kluczowa figura, która ma niebagatelny wpływ na wyniki i rozwój polskiej piłki nożnej. Jego praca wymaga wielu umiejętności i zaangażowania, ale może przynieść wiele radości i dumy dla kibiców oraz całego kraju.

Trener drużyny narodowej odgrywa kluczową rolę w sukcesie zespołu podczas międzynarodowych zawodów. Jest odpowiedzialny za przygotowanie i motywację zawodników, opracowanie strategii gry oraz analizę przeciwników. W naszym artykule przedstawimy pięć istotnych informacji na temat trenera drużyny narodowej.

Po pierwsze, trener drużyny narodowej musi posiadać bogate doświadczenie w piłce nożnej. Zazwyczaj jest to były zawodowy piłkarz lub trener, który zdobył wiele osiągnięć w swojej karierze. Posiadanie odpowiednich kwalifikacji oraz wiedzy technicznej i taktycznej jest kluczowe dla skutecznego prowadzenia drużyny.

Po drugie, trener musi być dobrym liderem i motywatorem. Jego zadaniem jest nie tylko poprawa umiejętności piłkarzy, ale również budowanie zespołowego ducha i zaufania. Umiejętność współpracy z różnymi osobowościami oraz zarządzanie konfliktami w zespole są niezbędne dla osiągnięcia sukcesu.

Po trzecie, trener drużyny narodowej musi być wszechstronny i elastyczny w podejmowaniu decyzji. Podczas meczu może zdarzyć się wiele niespodziewanych sytuacji, dlatego umiejętność szybkiego reagowania i dostosowywania strategii do zmieniających się warunków jest niezwykle ważna.

Po czwarte, trener powinien być profesjonalny i odpowiedzialny. Musi dbać o kondycję fizyczną i psychiczną zawodników, unikać kontrowersyjnych zachowań oraz dbać o wizerunek drużyny na arenie międzynarodowej.

Wreszcie, trener drużyny narodowej powinien być pasjonatem piłki nożnej i oddanym swojej pracy. Tylko osoba zaangażowana i pełna zapału może wpłynąć pozytywnie na wyniki zespołu oraz zyskać szacunek i uznanie zarówno zawodników, jak i kibiców.

Podsumowując, trener drużyny narodowej to kluczowa postać w świecie piłki nożnej, która decyduje o sukcesie i rozwoju zespołu. Jego kompetencje, osobowość i pasja mają ogromne znaczenie dla osiągania zwycięstw i zdobywania prestiżowych tytułów na arenie międzynarodowej.

[writtenforthesoul]

Nigdy nie byliśmy i nigdy nie będziemy przeciętni.      Każdy z nas ma w sobie demony i anioły, złe i dobre wilki. Tylko od ciebie zależy, którego będziesz karmić. Nie jesteśmy kryształowi.

Łukasz Grass, “Najlepszy”

[hipol2003]

“The Best” Najlepszy

[donospl]

Literackie Biuro Podróży [sezon 3 odc.2]

Literackie Biuro Podróży [sezon 3 odc.2]

PODRÓŻ BIOGRAFICZNA W audycji: Helena Janeczek „Fotografka”  Wydawnictwo Prószyński i Spółka Krzysztof Potaczała „Świerczewski. ” Wydawnictwo Prószyński i Spółka PRZERYWNIK MUZYCZNY 1:   Damsel Talk & Nicolas Boccanera “By the Roots” z albumu „Peppermint” Edycja własna Ula Ryciak „Niemoralna. Kalina” Wydawnictwo Literackie Jerzy Pilch  „Autobiografia w sensie ścisłym, a nawet umownym” …

[bierki-sztuki]

"Najlepszy"

“Najlepszy”

      Głównym bohaterem filmu jest Polak, który zachwycił świat, a który u nas, do dziś, pozostaje osobą praktycznie nieznaną. To fascynująca, pełna morderczego wysiłku, spektakularnych upadków i niezwykłej siły, historia inspirowana życiem Jerzego Górskiego, który ukończył bieg śmierci oraz ustanowił rekord świata w triathlonowych mistrzostwach świata, zdobywając tytuł mistrza na dystansie…

[downloadarmy]

Breaking the Limits

Based on true events. In 1980s Poland, Jerzy Górski is a young man who finds the determination to struggle against his drug addiction through athletic training, with the aim of competing in the US Ironman Triathlon.

[nowness]

KINOTEKA—Polish Film Festival

The Fastest (2017), Dir. by Łukasz Palkowski

A biopic about the inspirational true story of Polish athletics legend, Jerzy Górski (Jakub Gierszał). 

[wagingmywarsbehindmyface]

As someone who doesn't typically watch foreign language/subtitled films, which of Jakub Gierszał's film do you suggest I watch first?

hi! 🥰 didn’t expect this one, but i’m very happy to give you advice ✨ i’d go with Yuma or Breaking The Limits, especially the latter one. the story is really amazing, based on the life of Jerzy Górski. i’d say that it’s close to hollywood film biography 😅 it has that range, i think. also the one of his recent films - Ultima Thule - is in English so I will share the link as soon as it will be on streaming ☺️ (i hope it will be! 🤞) thank you for this qn! 🩷

(here’s Kuba giving an interview on the set of Breaking The Limits)

[papierowyhimalaizm]

Jak pokochałem literaturę górską

Patrzę na ten tytuł i uśmiecham się, oczywiście wewnętrznie w duchu. Przecież nie będę się szczerzył do samego siebie, a tym bardziej do monitora. Myślę, że to dobry początek dla tego bloga. Jednak nie dajcie się zwieźć pozorom. Nie będziemy tu rozmawiać tylko o Himalajach i wspinaczce. Mam nadzieję, że przekrój tematów będzie tak szeroki, jak nam na pozwoli czytelnicza wyobraźnia.

Nie uciekajmy jednak w dygresję, pozostańmy przy głównym temacie, czyli jak pokochałem literaturę górską. To było dokładnie w 2013 roku i wbrew pozorom nie zaczęło się od tragedii na Broad Peaku. O niej dowiedziałem się dużo później. Początkiem była „Ucieczka na szczyt” Bernadette McDonald. Książka, która doskonale wprowadza w temat polskiego himalaizmu. Opowiada w przystępny sposób legendę lodowych wojowników. Zresztą do dzisiaj jak ktoś przychodzi i pyta mnie od czego zacząć, to polecam właśnie tę pozycję.

Po przeczytaniu „Ucieczki na szczyt” czułem ogromny niedosyt. To jest właśnie fenomen tej książki. Ona nie zaspokoi w pełni naszej ciekawości. Otworzy drzwi. To czy podejmiemy tę wędrówkę zależy już tylko wyłącznie od nas samych. Ja byłem zaintrygowany. Istniała dziedzina, o której nie miałem pojęcia, w której Polacy osiągali ogromne sukcesy. Teraz z perspektywy czasu wydaje mi się nie do pomyślenia, że o takich osobach jak Jerzy Kukuczka, Wanda Rutkiewicz, czy Wojciech Kurtyka nie uczy się w szkołach. Przecież zdobycie korony Himalajów i Karakorum to jak wygranie mundialu albo nawet lepiej.

Jak już wcześniej wspomniałem, byłem zaintrygowany. Pewnie byłoby kłamstwem stwierdzenie, że do końca roku czytałem tylko literaturę górską, ale stanowiła ona znakomitą większość. Zacząłem od poznawania historii Jerzego Kukuczki i Wandy Rutkiewicz. „Mój pionowy świat” i „Na szczytach świata” pochłonąłem od razu. Później nadszedł czas na „Na jednej linie”. Podstawy miałem i mogłem dalej zgłębiać temat zwłaszcza, że niespodziewanie pojawiło się kilkadziesiąt tytułów na horyzoncie.

Pewnego popołudnia, które tradycyjnie spędzałem nad lekturą, wspinając się na Dhaulagiri, czy Lhotse, brodząc po pas w śniegu, uważając na niestabilne seraki i pilnując, żeby nie zgubić towarzyszy w śnieżnej burzy, do mojego świata brutalnie wtargnęła rzeczywistość w postaci Pani Rodzicielki, która przyniosła pokaźny stosik książek o górach. Okazało się, że leżały ukryte przez te wszystkie lata, żebym się nadmiernie nimi nie zainspirował i nie rozpoczął własnej kariery wspinaczkowej. Do dzisiaj, to wspomnienie przywołuje na twarz uśmiech. Tyle lat straconych. Przecież mogłem zostać kolejnym lodowym wojownikiem. A zamiast tego zostałem papierowym.

Poznawanie się nabierało rumieńców. Nasza więź umacniała się. Większość czasu spędzaliśmy razem, a to wcale nie było takie proste jakby mogło się wydawać. Teraz dostęp do literatury górskiej jest prosty. Można pójść do Empiku albo lepiej, wejść na jego stronę i zamówić sobie kilka pozycji. Agora zaczęła gromadzić w swoim portfolio pozycje, które wcześniej rozrzucone były po różnych mniejszych wydawnictwach. Aż chce się napisać, kiedyś to było. Pamiętam, że jak tylko w okolicy odbywał się jakiś festiwal górski, to biegłem w te pędy, żeby uzupełnić moją biblioteczkę. Zakup nowej pozycji, to za każdym razem było święto. Naprawdę, musicie mi uwierzyć na słowo.

Oczywiście, jak w każdym związku pojawiły się wątpliwości. Część pozycji wydawanych pod koniec lata osiemdziesiątych była siermiężna i wymagała dużo samozaparcia, żeby dotrzeć do szczytu. A himalaizm nie kończy się na szczycie, trzeba jeszcze wrócić do bazy. Dzisiaj pewnie określilibyśmy te książki mianem pozycji dla koneserów, bo też w istocie takie są. Nie dla wszystkich. Jednak najtrudniejszą próbą była kwestia fabuły. W gruncie rzeczy wszystkie mówią o tym samym, o górach i ich zdobywaniu. Pewien schemat jest niezmienny. Trzeba dotrzeć pod wybrany przez siebie szczyt, następnie założyć bazę, zaaklimatyzować się, zdobyć szczyt, zwinąć bazy i wrócić. Wyjątkiem są wyprawy w stylu alpejskim, ale nie wchodźmy w detale. To może być za dużo jak na pierwszy raz.

A więc fabuła stała się problemem, zwłaszcza że po dłuższym obcowaniu z tą literaturą można osiągnąć złudne poczucie wszechwiedzy. Na takiej wyprawie przeważnie jest od kilku do kilkunastu osób. Wystarczy, że dwie-trzy z nich napiszą swoje autobiografię i pozyskana raz wiedza zaczyna się utrwalać. Może to być męczące. Jednak ta wszechwiedza jest złudna, jak już wcześniej napisałem. Każda perspektywa jest inna, każdy przeżywa wyprawę na swój unikalny sposób. Właśnie jestem w trakcie „Gór w cieniu życia” Janusza Majera i Dariusza Jaronia. Niby o wielu z tych wypraw już czytałem, ale są w niej informację, o których nigdy nie słyszałem.

Za każdym razem można dowiedzieć się czegoś nowego. Z czasem po prostu warto robić większe przerwy między kolejnymi pozycjami literatury górskiej, dzięki temu przyjemność ze wspólnie spędzonego czasu będzie większa. Nie bywam już tak często w papierowy Himalajach, ale zawsze do nich wracam. Jak to mówią stara miłość nie rdzewieje.

[a-jaki-jest-twoj-sekret]

#21600

Powiem wam wszystkim tyle. Byłem dziś na filmie ,,Najlepszy". Każdemu w złym stanie, kto w siebie nie wierzy, kto czuje się lepszy, ale boi się to okazać, boi się walczyć o siebie - nie polecam, wręcz każę obejrzeć. Osobiście strasznie mnie wciągnął mimo mało przekonującego początku. Wiadomo, jak to w filmach, wiele rzeczy jest przerysowanych, ale tylko po to, żeby lepiej do nas trafiał. Nie zawiedziecie się, po prostu go obejrzyjcie, niech Jerzy Górski będzie dla nas motywacją. Kocham was.

[writtenforthesoul]

Wszystko łatwe to o dupę potłuc. Jeżeli chce się wam rzygać, to dobrze. Jeżeli pijecie kawę, to kiepsko. Jak będziecie mieli tu wszystko, to dacie dupy jak motyle. Bo trzeba ciągle coś tworzyć. Każde pokolenie młodych ludzi, które coś stworzy, wygra swoje życie; każde, które będzie konsumowało... jest przegrane.

Łukasz Grass, “Najlepszy”

[cassiiann-blog1]

Born To Be Wild

It is known from today that life writes the best scenarios. In the Polish cinema for a couple of years we can observe a growing trend for biographical films. We already had a Beksiński family history, Sztuka kochania by Michalina Wisłocka, a story about the leader of the cult Dżem band, and a picture about the cardiac surgeon Zbigniew Religa, who first dared to carry out the operation what was the transplantation of the human heart. The last of these titles was directed by Łukasz Palkowski - the creator of this year's film about Jerzy Górski - triathloniście, who passed (or maybe ran?) A long way in the pursuit of the dreams of Jerzy Górski (in this role great and unappreciated at the 42nd Polish Feature Film Festival Gdynia, Jakub Gierszał) we meet as a boy entering adulthood. He is a man with no reality who has escaped the addiction of heroin. Without much support from his parents (Magdalena Cielecka, Artur Żmijewski), he is falling down from the drug marasmus day by day. His girlfriend movies (Anna Próchniak) is now living with him, which he introduces to the world of drugs. Hopes from a young age as a professional athlete seem to be completely lost. Then the nurse Ewa (Kamila Kamińska) becomes the main character on the way. Jakub Gierszał Robert Pałka The film is kept in a light convention of comedy-drama. In addition, it is very versatile, which is rare in Polish cinema. Each viewer will find something interesting here. Arkadiusz Jakubik, Jakub Gierszał, Kamila Kamińska Robert Pałka The greatest asset of "the Best" is the acting team. Everyone played above their abilities. The episodic roles of Janusz Gajos, Szymon Piotr Warszawski and Mateusz Kościukiewicz are created with great passion and theatrical workshop. From the technical side the film is done very well - it is one of the few Polish films that I watched during this year, where there was no problem with sound . All issues were understood, they were not drowned out by music or sounds from the background. Piotr Sobociński Jr, responsible mainly for the production of Wojciech Smarzowski (the winner of the Eagle for the photographs for the painting "Wołyń"), was responsible for the photographs. Thanks to the photos, the film is very vivid, the scenes of participation in the triathlon are created in great detail and with panache. Janusz Gajos Robert Pałka Szymon Piotr Warszawski Robert Pałka Mateusz Kościukiewicz Robert Pałka Łukasz Palkowski is delighted once again. His name is slowly becoming a brand in the film world. After the huge success of his previous film titled "Gods", everything indicates that the "best" will dominate the Polish box-office. Palkowski very neatly combines elements of drama and comedy and I get inspiration from iconic foreign productions, including such as "Trainspotting", "Underground Circle (1999) Underground Circle" or "Twin Peaks Town". His rich imagination allows us to tell a story in an original way, in a way that I can see through the screening of a seated chair and waiting for the next scene. Łukasz Palkowski Robert Pałka "Best" was really the best of all the films in the main competition at the 42nd Polish Film Festival in Gdynia. He competed with 16 other productions and, although he did not win the main prize, he received other distinctions. He won the Audience Award and the Golden Klakier Award for the longest applauded film at the festival. In addition, Marek Warszewski received the award for the best set design, and Kamila Kamińska, for the best acting debut, received the award for the best set design. Kamila Kamińska Robert Pałka I recommend everyone to go to the cinema to see how good condition Polish cinema is and how much it can offer even the demanding viewer. .

[radiotokfm]

Pierwszy, który miał iść do piachu... Jerzy Górski (powtórka z 12.11.2107)

from Najnowsze audycje - Radio TOK FM http://bit.ly/2posGIX via TOK FM

[hansenowie]

Projekty urbanistyczne i architektoniczne Oskara Hansena realizowane w latach 1948–1981

1948 - Osiedle Dębiec pod Poznaniem.

1948/1949 - Aluminiowe wille: osiedle w Ville Neuve St. Georges we Francji w pracowni Pierre'a Jeannereta.

1949 - Projekt osiedla dla 5 tys. mieszkańców International Summer School of Architecture, CIAM, Londyn (jedna lokata w dziale mieszkalnictwa).

1951 - Udział w konkursie na odbudowę Cedergrenu (współautor: Zofia Hansen).

1951/1952 - Projekt wnętrza na torach wyścigowych na Służewcu w Warszawie (współautor: Jerzy Sołtan).

1952 - Projekt wnętrza tymczasowego ratusza w Warszawie, w dawnym kinie „Świat” (współautor: Lechosław Rosiński).

1954 - Inwalidzki Kiosk Ruchu.

1955 

 Wnętrza własnego mieszkania w Warszawie (współautor: Zofia Hansen),  

Projekt pawilonu o powłoce wypełnionej gazem lotnym na Międzynarodowe Targi w Izmirze (Turcja).

1955/1956 - Pawilon Polski, Międzynarodowe Targi, Izmir, (współautor: Lech Tomaszewski).

1956 - Stoisko wydawnictw lekarskich na Targach Książki w Warszawie.

1957 - Projekt stoiska wydawnictwa „Arkady”, Warszawa.

1958

– Osiedle Rakowiec dla WSM – budynek 12, 13 (współautor: Zofia Hansen).

– projekt konkursowy pawilonu polskiego na EXPO 58 w Brukseli (współautorzy: Zofia Hansen, Zofia Antosik, Witold Janowski, Jan Kosiński, Jan Meissner, Lechosław Rosiński).

– projekt konkursowy centrum kulturalnego w Montevideo (współautorzy: Zofia Hansen, Lech Tomaszewski).

– projekt  rozbudowy gmachu wystawowego CBWA Zachęta w Warszawie (współautorzy: Lech Tomaszewski, Stanisław Zamecznik).

– projekt pawilonu na Festiwal Muzyki Współczesnej w Warszawie (współautor: Zofia Hansen).

1959

– Centrum handlowe, Pułtusk, (współautor: Zofia Hansen).

– Pawilon Polski, Międzynarodowe Targi, Sao Paulo, (współautorzy: Zofia Hansen, Lech Tomaszewski).

1960 - Studio Eksperymentalne Polskiego Radia (muzyka elektroakustyczna), Warszawa (współautorzy: Zofia Hansen, Jerzy Dowgiałło, Zbigniew Lebecki, Krzysztof Szlifirski, Józef Patkowski, Edmund Jaroszewicz, Witold Straszewicz).

1961 - Osiedle Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej im. J. Słowackiego (współautorzy: Zofia Hansen, Jerzy Dowigałło oraz zespół).

1962

– Teatr Formy Otwartej w plenerze, Lublin, (współautorzy: Zofia Hansen, Marek Konieczny).

– Osiedle Energetyka, Torwar, Warszawa, (współautorzy: Zofia Hansen, współpraca: Bohdan Ufnalewski).

1963

– Projekt 24-kondygnacyjnego budynku dla osiedla Torwar (współautor: Zofia Hansen).

– Osiedle Przyczółek Grochowski dla Spółdzielni Młodych, Warszawa, (współautor: Zofia Hansen, współpraca: Marek Konieczny).

– Studium Pedagogiczne, Lublin, (współautorzy: Zofia Hansen, Jacek Wolski, współpraca: Marek Konieczny).

– Opracowanie plastyczne stopnia wodnego, Dębe pod Warszawą, (współautor: Emil Cieślar).

1964 - Projekt zagospodarowania Ogrodu Botanicznego dla Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (współautor: Zofia Hansen).

1965–1966 - Kolorystyka i centrum handlowe dla osiedla im. J. Słowackiego LSM w Lublinie oraz projekt drugiej części osiedla (współautorzy: Zofia Hansen, Jerzy Dowigałło oraz zespół).

1966

– opracowania modelowe Linearnego Systemu Ciągłego i jego I konkretyzacja (współautor: Zofia Hansen, współpraca: Marek Konieczny, T. Kujawa, G. Marczak, H. Rzenca).

– Projekt Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Skopje, Jugosławia, (współautorzy: Sveln Hatloy, Barbara Cybulska, Lars Fasting).

1967 - Projekt centrum handlowego dla osiedla Przyczółek Grochowski w Warszawie (współautor: Zofia Hansen).

1968

– Własny dom na wsi, Szumin, (współautor: Zofia Hansen).

– II projekt konkretyzacji LSC dla 16 tys. mieszkańców Warszawy: Ursynów – Lasy Kabackie, tzw. fragment Pasma Mazowieckiego (współpraca: Jerzy Dowigałło, Witold Chróścicki, Arwid Hansen, Grzegorz Kowalski, Bohdan Urbanowicz, Stanisław Zych, Henryk Jurkowski, Tadeusz Michalak, Teresa Pietkiewicz, J. Sibiga).

1969 - III projekt konkretyzacji LSC i projekt osiedla mieszkaniowego dla terenów sejsmicznych w Limie (Peru) wykonany na zlecenie ONZ, w ramach międzynarodowego konkursu na projekty taniego budownictwa, częściowo zrealizowany, (współautor: Svein Hatloy, współpraca: Jerzy Dowigałło, Józef Kozierski, Jan Goots, Grzegorz Kowalski).

1970 - Projekty „Światowit” i „Autoteatr”, Sympozjum Plastyczne, Wrocław '70.

1971 - Projekt zagospodarowania starego koryta rzeki Warty (współpraca: Jan Berdyszak, Jerzy Buszkiewicz, Ryszard Semka, Magdalena Więcek).

1972

– Opracowanie prognostyczne zagospodarowania kraju w oparciu o LSC (współautor: Svein Hatloy).

– Projekt modernizacji Teatru „Studio”, PKiN, Warszawa, (współpraca: Piotr Damięcki, Henryk Górka, Stanisław Górski, Adolf Szczepiński, Włodzimierz Witkowski).

– IV projekt konkretyzacji LSC dla 6 tys. mieszkańców Poznań-Piątkowo, tzw. fragment Pasma Wielkopolskiego.

1973

– Projekt konkursowy na budynek ambasady polskiej w Waszyngtonie (współautorzy: Piotr Damięcki, Bohdan Dzierżawski).

– Projekt adaptacji gotyckiego kościoła św. Jerzego w Gdańsku do współczesnych potrzeb kulturowych (współautor: Zofia Hansen).

– Adaptacja lokalu ASP na Wybrzeżu Kościuszkowskim do dydaktyki w konwencji Formy Otwartej.

1974 - V projekt konkretyzacji LSC dla 5 tys. mieszkańców Przemyśla, tzw. fragment Pasma Wschodniego (współautorzy: Svein Hatloy, Zofia Hansen, Piotr Damięcki, Mieczysław Czernicki).

1975 - Studium humanizacji miasta Lubina (współautorzy: Edward Bartman, Piotr Damięcki, Hanna Szmalenberg, Henryk Górka, Ewa Kun, współpraca: Piotr Piwowarczyk, Witold Chróścicki, Tamas Banovich).

1976 - VI projekt konkretyzacji LSC dla Legnicy, Lubina, Głogowa; tzw. fragment Pasma Zachodniego (współautorzy: Edward Bartman, Mieczysław Czernicki, Henryk Górka, Piotr Piwowarczyk).

1977/1979 - Studium Fabryki Automatów Tokarskich w Chocianowie (współautorzy: Edward Bartman, Henryk Górka, Ewa Kun, Hanna Szmalenberg, Piotr Damięcki, współpraca: Jolanta Kłyszcz, Elżbieta Myjak, Anna Osóbka, Marcin Świetlik).

1979 - Studium Humanizacji Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Pruszkowie (współautorzy: Edward Bartman, Henryk Górka, Hanna Szmalenberg, Elżbieta Myjak, Irena Baszkowska, Barbara Cybulska, współpraca: Andrzej Borcz, Jerzy Dowigałło, Marek Karkoszka, Władysław Klamerus, Konrad Kosiński, Mariusz Simiński, Barbara Śmigulska).

1981 - Studium humanizacji i rozwoju miasta Montreal (współautor: Henryk Górka).