#iyiinsanbulmakzor

[afilimeczup]

ne de güzeldir beraber okuduğumuz kitaplar.

[passpassive]

Bay Head kıpırdamaya cesaret edemeyerek durdu ve merhamet hissini yeniden içinde duymayı bekledi; ama bu kez dünyada onu adlandırmaya, tanımlamaya yetecek kelime olmadığının farkındaydı. Hiçbir insandan esirgenmeyen ve çocuklara da akıl sır ermez yollarla çektirilen ıstıraptan doğduğunu anlamaya başlıyordu bu hissin. İnsanın öldüğünde Yaratıcısına sunmak üzere öbür dünyaya götürüp götürebileceği yegane şey olduğunu anladı merhametin ve kendinde bunca az bulunmasından duyduğu utançla yüzü birden ateş basmış gibi kıpkırmızı kesildi. İhtiyar dehşet içinde durmuş kendini Tanrı’nın ince eleyip sık dokuyan titizliğiyle yargılarken, merhamet, kibrini bir alev gibi sarıp kül etti. Daha önce kendini hiç azılı bir günahkar olarak görmemişti, ama artık gerçek yüzünün, sırf umutsuzluğa kapılmasın diye kendinden gizlenmiş olduğunu anlıyordu. Adem’in zamanın başlangıcından kalma günahlarının kendi yüreğinde filizlendiği andan, zavallı Nelson’ı inkar ettiği şimdiki zamana dek işlemiş olduğu bütün günahların bağışlandığını sezdi. Hiçbir günahın kendine konduramayacağı kadar korkunç olmadığını anladı ve Tanrı sevdiği kadar bağışlayıcı da olduğuna göre hemen o an Cennet’e girmeye hazır hissetti kendini.

[afilimeczup]

ne de güzeldir beraber okuduğumuz kitaplar.