#intrekking

[vdhradvocatennl]

Van Den Hoogen & Ruiijters Advocaten

Vreemdelingenrecht Ons kantoor is al bijna 30 jaar gespecialiseerd in het vreemdelingenrecht. Wij staan particulieren bij die te maken krijgen met de intrekking van hun verblijfsvergunning of Nederlands paspoort, de afwijzing van een visum of naturalisatieverzoek of bij de aanvraag van (een wijziging van) een verblijfsvergunning. Ook voor beroep tegen een terugkeerbesluit of inreisverbod en voor bijstand tijdens een inbewaringstelling kunt u bij ons terecht. Daarnaast staan wij ondernemers bij die gebruik willen maken van de kennismigrantenregeling of een boete krijgen op grond van de Wet Arbeid Vreemdelingen. Meer informatie Strafrecht U kunt bij ons terecht met strafzaken in de ruimste zin van het woord. Bent u gedagvaard om bij de strafrechter te verschijnen? Is uw rijbewijs ingevorderd? Uw auto in beslag genomen? Hebt u een strafbeschikking ontvangen en bent u het daar niet mee eens? Neem direct contact met ons op! U kunt ook bij ons terecht met jeugdstrafzaken, tbs-zaken en uit- en overleveringsprocedures. Meer informatie Personen- en familierecht In het personen- en familierecht is bijstand van een advocaat in bijna alle zaken verplicht. U kunt bij ons terecht wanneer u bijstand wenst in bijvoorbeeld een echtscheidingsprocedure of een omgangsprocedure, maar ook wanneer uw (ex-)partner weigert om de noodzakelijke toestemming te verlenen voor een paspoort voor uw kind of een reis naar het buitenland. U kunt ook rekenen op onze bijstand wanneer het gaat om afstamming, adoptie of ouderlijk gezag. Daarnaast zijn wij gespecialiseerd in procedures met betrekking tot ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen. Meer informatie Civiel recht Bent u aansprakelijk gesteld? Of hebt u schade geleden en wenst u daarvoor een ander aansprakelijk te stellen? Hebt u een overeenkomst gesloten die niet wordt nagekomen door de ander? Ook voor civielrechtelijke kwesties kunt u bij ons terecht.

Website: https://www.vdhradvocaten.nl/

Address: paradijslaan 42a, Eindhoven, 5611 KP

Phone Number: 040 212 4198

Business Hours: Maandag 9:00 – 17:00 Dinsdag 9:00 – 17:00 Woensdag 9:00 – 17:00 Donderdag 9:00 – 17:00 Vrijdag 9:00 – 17:00

[ongediertebestrijdingbreda]

In onze nieuwste podcastaflevering duiken we in het groeiende probleem van ratten in stedelijke omgevingen. Ratten worden steeds vaker gespot in stadsgebieden, wat risico's met zich meebrengt voor zowel de volksgezondheid als de infrastructuur. Wat zorgt voor deze groei? En wat kunnen bewoners doen om het probleem aan te pakken?

In “Ratten in de Stad: Een Groeiend Probleem” bespreken we de belangrijkste oorzaken van de rattenoverlast en bieden we praktische tips om te voorkomen dat deze knaagdieren hun intrek nemen in jouw omgeving. Luister mee en leer hoe je jouw huis en buurt beschermt tegen deze ongewenste bezoekers.

Beluister de volledige aflevering hier: [link naar SoundCloud]. Volg ons voor meer tips en updates over ongediertebestrijding.

#OngediertebestrijdingBreda #rattenoverlast #stadsleven #gezondheid #ongediertebestrijding

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Onverwachte rijbewijzen-intrekking in Jabbeke: verrassende resultaten van verkeerscontrole https://www.indegazette.be/onverwachte-rijbewijzen-intrekking-in-jabbeke-verrassende-resultaten-van-verkeerscontrole/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[jeleukstevakantie]

Volop vakantiegenot voor mindervaliden

Wil je volop vakantiegenot voor mindervaliden ervaren? Dan is de plek waar je jouw vakantie gaat doorbrengen van het grootste belang. Het is vooral zaak om een plek te vinden waar de toegankelijkheid extra gemakkelijk is. Zo kan je er op jouw manier gebruik van maken en heb je verder geen zorgen over het gemak. Ook voor jou moet de vakantie gewoon een ontspannen tijd zijn, waar je verder niet over hoeft na te denken. Een rolstoelvriendelijk vakantiehuis heeft in dat opzicht alles te bieden wat jij nodig hebt. Denk aan brede ingangen en het ontbreken van drempels. Vakantie met een groep Volop vakantiegenot voor mindervaliden is ook fijn wanneer het een groepsvakantie betreft. Wanneer je mindervalide bent, hoeft dat niet te betekenen dat je alle leuke dingen moet missen. Het is juist fijn om te weten dat daar ook goede woningen voor te huren zijn. Wie slim is, kiest dan voor een mooie groepsaccommodatie in Brabant. Dit zijn de woningen waar je als groep je intrek in kan nemen, maar waar ook rekening is gehouden met de wensen en eisen voor mindervaliden. Zo kan het voor de hele groep een fijne tijd worden. Dit maakt het aantrekkelijk. Genieten van de omgeving Volop vakantiegenot voor mindervaliden draait natuurlijk niet alleen maar om de toegankelijkheid van de vakantiewoning. Het gaat er juist ook om hoe je de vakantie invult. Ook in dat opzicht is het fijn om te weten dat er veel mogelijkheden liggen. Wanneer je een woning in Brabant huurt, dan kan je bijvoorbeeld de vakantie op allerlei manieren invullen. Denk bijvoorbeeld aan het boeken op een vakantiepark in de Brabantse Kempen. Er zijn bijna geen mooiere plekken te bedenken. Dat maakt het wel heel gemakkelijk om er met volle teugen van te genieten. Het is aantrekkelijk om hier te verblijven.

[de-meerpeen]

Opvang Wieringerwerf vanaf maandag open

Lokaal nieuws: 'Opvang Wieringerwerf vanaf maandag open'

WIERINGERWERF – De afgelopen weken is er hard gewerkt aan de opvanglocatie voor asielzoekers in Wieringerwerf. De noodzakelijke aanpassingen zijn afgerond en de locatie is klaar om de bewoners te ontvangen. In de aankomende week zullen de bewoners hun intrek nemen. Asielzoekers en statushouders In Hotel Wieringermeer worden vanaf aanstaande maandag (1 juli 2024) 100 asielzoekers opgevangen. Op…

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘Holleken’ van Martijn Doolaard: ’t Holleken, de middelhoge Parnassus van de Lage Landen

Met de reeks portretten Holleken keert kunstenaar en fotograaf Martijn Doolaard (1966) terug naar Assenede, de landelijke gemeente waar hij is geboren en opgegroeid. Holleken — of ’t Holleken zoals de autochtonen steevast zeggen — is de tot de verbeelding sprekende naam van een uit de kluiten gewassen dijk die zich voor een klein deel in het Nederlandse Terneuzen uitstrekt, iets verder de grens oversteekt, om zich vervolgens voor het grootste deel uit te rollen tot in het Oost-Vlaamse Assenede, het bekende Vlaamse mosseldorp, waar de bewoners met gepaste trots de geuzennaam ‘kasseibijters’ dragen.

Assenede lag eeuwenlang op de vloedlijn tussen land en zee, vandaar dat het landschap eromheen bezaaid is met kreken, polders en dijken. Om de vruchtbare grond te beschermen tegen de Vliet, een zeearm van de Braakman, werd op het einde van de 15de eeuw een ellenlange landdijk aangelegd. Aan beide zijden van die tot Holleken gedoopte aarden dam staan rijen metershoge populieren, kaarsrecht de lucht in priemend, als zwijgzame wachters in het gelid, eindeloos over het imposante polderlandschap turend (ONZE KNOTWILG).

Doolaards herinneringen aan ’t Holleken zwollen in de loop der tijd aan. De huiselijke warmte die hij er beleefde was ongeëvenaard en dichter bij het leven zou hij naar eigen zeggen nooit komen: ‘Altijd als ik me ietwat ontheemd voel, weet ik me op ‘t Holleken in gedachten veilig. Geen wonder dat ik er in mijn kunst terug naar toe trok. ‘t Holleken is eigen aan mij.’

Langs ‘t Holleken stonden in vervlogen tijden vele huisjes en boerderijen, die echter langzaam in verval raakten. Het boerenleven was voor velen te hard, de polders te meedogenloos, het klimaat te Vlaams (COUREUR). Maar geleidelijk spoelde er een bont allegaartje kunstenaars, levensgenieters en andere vrijbuiters aan (EENVOUDIGE JONGEN [VAN ‘T HOLLEKEN], MUZE, DRONKAARD). Zij namen hun intrek in de vaak verkrotte woonsten en leefden van dag tot dag van de liefde en de wind. De idylle schuwden ze al helemaal niet: ongegeneerd leidden ze een eenvoudig en bucolisch leven, met pluimvee (MEISJE MET DE HOENDERS, JONGEN MET HEN), katten (VROUW MET POES), honden (MAN MET HOND), geiten, schapen en varkens.

Ook kunstschilder Cornelis Doolaard (VOOR CORNELIS) vestigde zich op ‘t Holleken, samen met zijn vrouw Loes (LOESJE). Al snel zag zoon Martijn het levenslicht in de schaduw van de beschermende dijk, meer bepaald bij de nonnetjes van Assenede. De eenmans-avantgarde Pim De Rudder, bijgenaamd de ‘Kunstpaus van Assenede’, hield in de Hoogstraat een ruimdenkende kunstgalerie open. Hij toonde als eerste verboden en verguisd werk van onder vele anderen Hugo Claus. De Paus verzamelde een soort van kunstscène om zich heen, een kliek artistiekelingen die zich overgaven aan legendarische eetfestijnen en bacchanalen in het dijkrestaurant Den Hoek van De Rudders vrouw Margaretha, roepnaam Kiki de la Fauteuille. Zo werd het Holleken in de loop der jaren geen kunstberg, maar een heuse kunstdijk, een middelhoge Parnassus van de Lage Landen.

In zijn portretten mijdt Doolaard over het algemeen iedere vorm van identificatie, het individu verschuilt zich achter een stortvloed aan zwart, grijs en wit. Zijn personages zijn meestal generische elckerlycs, zwelgend in anonimiteit, incongruentie en onbestemdheid. Voor deze reeks maakt de kunstenaar ostentatief enkele uitzonderingen. Zo vereert hij niet alleen zijn vaders echtgenote Loes (LOESJE) met een portret maar ook een vroegere favoriete leraar (MEESTER DE LUST) en Nora, de oudste dochter van de Asseneedse kunstpaus (NORA), aan wie dit boek bovendien is opgedragen. Met ODE AAN JOHN MASSIS brengt Doolaard tevens een mooie hommage aan de Gentse krachtpatser en tandacrobaat Wilfried Morbée, beter bekend als John Massis. In 1976, toen Doolaard amper tien was, stelde Massis zijn eigenhandig geplooide ijzersculpturen tentoon in de galerie van de Kunstpaus, een legendarische passage die heel ’t Holleken op z’n kop zette en voor iedereen die erbij was als een onvergetelijke gebeurtenis de eeuwigheid inging.

Opnieuw zijn Doolaards portretten picturale uitdagingen, stuk voor stuk vrije vormen van expressie die getuigen van een dramatisch expressionisme en een explosieve vormentaal. Met schilderkunstige technieken bewerkt de kunstenaar bestaande of zelfgemaakte foto’s, en herschept hij zijn fascinatie voor de dijk tot een idiosyncratisch en verbeten universum met een eigen realiteitsgehalte. Zijn artistieke praxis — mogelijks te omschrijven als ‘verschilderingen’ — bestaat eruit het spanningsveld tussen abstractie en figuratie, tussen schilderkunst en fotografie, tussen het zichtbare en het verborgene te bespelen. Doolaards beelden zetten zich demonstratief en resoluut af tegen de banaliteit van het natuurgetrouwe. Eerder dan verbeeldingsloze mimesis aan te hangen, initiëren ze een denkproces over imitatie en representatie. Elke foto openbaart een nieuwe werkelijkheid of althans hernieuwde illusies over wat de realiteit kan zijn.

Doolaard onderzoekt zo de leefbaarheid en de zeggingskracht van het beeld zelf. Zijn mystificatietechnieken maken zijn beelden opaak en ongrijpbaar, maar op geen enkel moment stellen ze om die redenen hun eigen status als beeld in vraag. De bewerkte foto functioneert als een membraan tussen een innerlijke en externe wereld, een venster dat simultaan dienstdoet als verbinding en scheidslijn tussen ‘het beeld’ en ‘de werkelijkheid’. De getoonde realiteit verwordt aldus tot een geconstrueerde, secundaire werkelijkheid, een efemere schijn ervan. Het beeld manifesteert zich als een soort zoenoffer ten aanzien van de ‘onvolkomen beperktheid’ van het beeld van de realiteit ons door onze zintuigen aangereikt, om met Hans Richter te spreken.

Een sober palet van grisaille, dat samen met de viscose vaagheid van de beelden enigszins herinnert aan de gegradeerde monochromen van de calotypie (HAAR MOEDER), overheerst. De emotionele ongrijpbaarheid van de figuren en de melancholische, uitgepuurde compositie dwingen bovendien tot introspectie en verstilling. Doolaards werk staat met andere woorden ver van enige vorm van spektakelkunst, zoals Roland Barthes ooit de schilderkunst typeerde. Dat betekent niet dat de kunstenaar zich afkeert van bepaalde referenties naar iconische kunstwerken. DE ZAAIER brengt uiteraard het gelijknamige werk van Constant Permeke voor de geest: met het vervormde personage en diens buitenmaatse handen evenaart Doolaard het inlevingsvermogen van de Vlaamse meester voor de tragiek van de boer in zijn dagelijks labeur. Ook WERKMENS, met de grove gelaatstrekken en duistere textuur, ligt in de lijn van Permekes esthetica. De donkere vlakken die de gezichten van MEISJE VAN HET INTERNAAT, JONGEN OP SCHOMMEL en MAN MET HOND halveren of in stukken rijten, roepen dan weer echo’s op van Kazimir Malevitsj. En wie ziet in BARBARA niet de afgeleefde absintdrinkster van Léon Spilliaert?

Doolaards werkwijze gaat hand in hand met allerlei veronderstelde obsessies, verlangens en fixaties. Zijn oeuvre lijkt op het eerste gezicht dooraderd met contradicties: eenvoudig maar complex, preuts maar erotisch (ONNOZEL MEISJE), heidens (DRONKAARD) maar religieus (MOEDER MET KIND), idyllisch (MEISJE MET DE HOENDERS) maar ontluisterend (MAN OP STOEL). Maar deze tegenstellingen zijn slechts ogenschijnlijke paradoxen. Beter is het deze divergenties te zien als een zoveelste exponent van Doolaards niet aflatende zoektocht naar de vluchtige waarheid achter de beelden. Misschien is het dat wat ’t Holleken met een kunstenaarsziel doet: de poorten van de verbeelding wijd openduwen? Het beste is dan ook naar deze portretten te kijken alsof we nog betoverd zijn door de vervliegende beelden uit onze dromen.

Holleken van Martijn Doolaard, inl. Laurent De Maertelaer, Voetnoot 2020, ISBN 9789491738609, 126 pp.

[axereads]

review van “de patient” door Petra Spark

Dini H.

5.0 star rating

De auteur weet je keer op keer te misleiden, te verrassen, en uiteindelijk de lezer naar een geniaal einde mee te nemen 

Review by Dini H. on 2 Feb 2023

review stating De auteur weet je keer op keer te misleiden, te verrassen, en uiteindelijk de lezer naar een geniaal einde mee te nemen

Petra Spark-Vilvoorde, België - studeerde communicatiewetenschappen aan de KU Leuven. Ze heeft van jongs af een voorliefde voor bloedstollende verhalen. In 2017 debuteerde ze met de thriller 'Artikel13', bij Houtekiet. Vervolgens verschenen 'Eén kans op zes', 'Gruwelijke Gave' en 'Astarte'. 'De Patiënt' is haar vijfde thriller. 

Het leven 

Read more about review stating De auteur weet je keer op keer te misleiden, te verrassen, en uiteindelijk de lezer naar een geniaal einde mee te nemen

zit de verpleger Vincent Roels niet bepaald mee. Zijn vrouw en hij zijn uit elkaar, zijn zoon studeert in het buitenland, en hij is zijn baan kwijtgeraakt. 

Daarnaast worstelt hij nog met een geheim uit zijn verleden. 

Het aanbod van zijn succesvolle jeugdvriend Erik komt dan ook als een geschenk uit de hemel. 

Eriks moeder Peggy Vermoes lijdt aan de spierziekte ALS en zij gaat zienderogen achteruit. Aangezien Erik steeds vaker naar het buitenland moet, wil hij een inwonende verpleger regelen. 

Hij wil Vincent inschakelen want bij Vincent is Peggy dan in vertrouwde handen. 

Vincent accepteert het aanbod en hij neemt zijn intrek in het luxe penthouse van Peggy. 

Peggy beweegt zich voort in een rolstoel die voorzien is van de nieuwste technologische snufjes en zij communiceert via een spraakcomputer. 

Wanneer Peggy dan ook op een dag de woorden, ik ken jouw geheim, ik weet wat je met dat meisje deed uitspreekt, slaat het hart van Vincent een slag over. 

Hoe kan dit? Heeft hij het wel goed verstaan? Is dit soms een zieke grap? 

Hoe kan zijn patiënt weten wat hij al die jaren probeert te verbergen? 

In zijn poging om alles op alles te zetten om zijn geheim ook niet aan het licht te laten komen, raakt Vincent steeds meer verstrikt in een web van wraak en chantage en belandt hij in gevaarlijke situaties. 

Door de mooie donkere cover waarbij een masker en een rolstoel opvallen, en de woorden Wraak smaakt altijd zoet, wordt de lezer al nieuwsgierig naar het verhaal. 

'De Patiënt' begint met een spannende proloog waardoor de auteur je al gelijk het verhaal in weet te slepen en jou al een bepaald beeld voorschotelt en laat vormen van de dader. 

Petra Spark weet de spanning heel goed op te bouwen, want ondanks dat het verhaal misschien wat langzaam verloopt, blijft het boeiend door haar messcherpe schrijfstijl. 

Het verhaal draait voornamelijk om het hoofdpersonage Vincent die zijn rol als verpleger echt plichtsgetrouw uitvoert ondanks al de gebeurtenissen waar hij in verzeild raakt. 

De manier waarop de auteur dat doet, maakt dat je sympathie krijgt voor Vincent en eigenlijk minder meeleeft met de patiënt Peggy, die hulpbehoevend is, en aan de vreselijke ziekte ALS lijdt. 

Een verhaal dat uiteindelijk onder je huid gaat zitten. 

Petra Spark laat de lezer meepuzzelen, maar door het werkelijk subliem opgebouwde plot is het een hele klus om die puzzel als lezer op te lossen. 

De auteur weet je keer op keer te misleiden, te verrassen, en uiteindelijk de lezer naar een geniaal einde mee te nemen. 

Dit was mijn eerste kennismaking met de boeken van Petra Spark maar zeker niet de laatste.

Dini H.‘s vijf-sterren review van Petra Spark’s thriller “De Patiënt” getuigt van een diepgaande waardering voor het werk van de auteur. Dini prijst Spark’s vermogen om lezers te misleiden en te verrassen, en beschrijft het boek als een meesterlijk opgebouwde thriller die tot een geniaal einde leidt. Deze review geeft een duidelijke indruk van de spanning en het vakmanschap dat Spark in haar verhaal heeft gestopt, en het enthousiasme van de recensent is aantrekelijk voor mensen die niet zeker waren de boek te kopen.

Petra Spark, afkomstig uit Vilvoorde, België, heeft communicatiewetenschappen gestudeerd aan de KU Leuven en heeft een voorliefde voor bloedstollende verhalen. “De Patiënt” is haar vijfde thriller, na eerdere succesvolle werken zoals ‘Artikel13’, ‘Eén kans op zes’, ‘Gruwelijke Gave’ en ‘Astarte’. Deze achtergrond schept verwachtingen over de kwaliteit van haar werk, die volgens Dini H. volledig is.

De kern van het verhaal draait om Vincent Roels, een verpleger wiens leven in een neerwaartse spiraal zit. Zijn huwelijk is stukgelopen, zijn zoon is naar het buitenland vertrokken, en hij is zijn baan kwijt. Daarnaast draagt hij een donker geheim met zich mee. Wanneer zijn jeugdvriend Erik hem een baan aanbiedt als inwonende verpleger voor Eriks moeder, Peggy Vermoes, lijkt dit een uitkomst. Peggy lijdt aan ALS en heeft uitgebreide zorg nodig. Het verhaal krijgt een onverwachte wending wanneer Peggy, die via een spraakcomputer communiceert, Vincent confronteert met zijn diepste geheim.

Dini H. benadrukt de spanning en de psychologische diepgang van het verhaal. Vincent’s leven raakt steeds meer verstrengeld in een web van wraak en chantage, wat leidt tot gevaarlijke situaties. Dit element van constante dreiging en onzekerheid houdt de lezer op het puntje van zijn stoel.

Een opvallend aspect van Dini’s review is haar sympathie voor Vincent, ondanks zijn dubieuze verleden. Spark slaagt erin om Vincent’s karakter zo te presenteren dat de lezer meer met hem meeleeft dan met Peggy, de patiënt die aan een afschuwelijke ziekte lijdt. Dit getuigt van Spark’s vaardigheid in karakterontwikkeling en het creëren van complexe emotionele dynamieken.

De recensie concludeert met een lofzang op Spark’s vermogen om de lezer te laten meepuzzelen met het plot. De complexiteit en de subliem opgebouwde spanningsboog maken het oplossen van de puzzel een uitdagende maar bevredigende ervaring. Dini H.‘s eerste kennismaking met Petra Spark’s werk heeft haar duidelijk overtuigd om meer van haar boeken te gaan lezen.

Samenvattend biedt deze review een uitgebreide en overtuigende aanbeveling van “De Patiënt”. Dini H.’s enthousiasme en gedetailleerde beschrijving van het verhaal en de stijl van Petra Spark maken het boek zeer aantrekkelijk voor liefhebbers van het thrillergenre.

Ik ben op sommige punten meer akkoord dan op andere punten van Dini H.‘s recensie. Ik vond vond dat de cover van de boek eigenlijk best wel leeg leek, het gaf ons weinig uitleg over de boek en de masker leek me niet te passen met het rest van de boek. Op de andere punt waarmee ik wel akkoord was is dat we inderdaad echt wel medelijden met Vincent krijgen. We zien hoe hij langzaam begint te denken dat hij gek aan te worden is en hoe hij bijna al zijn vrienden en Family zoals zijn vader verliest gewoon door wat zijn moeder voor haar dood gedaan. Ik vond het ook zeer interessant dat wie we normal nooit als een gevaaarlijk persoon zien net wel een antagonist kan zijn, in dit geval Peggy die ik niet als een echt gevaar had gezien net omdat ze ALS heeft

In het einde vond ik de boek zeer aantrekken end interessant door hoe het ons liet denken dat Vincent niet een geloof bare narator was voor het ons een verrassend plot twist liet doorleven. Maar zelf wanneer we geloven dat Vincent inderdaad gek aan te worden was hadden we nog steef evenveel sympathie voor hem wat een interessante conendrum was want het zou fr schuld wel op hem gezet hebben zonder hem in onze ogen slecht te laten zien wat Petra sparks aanstekend goed heeft gedaan in mijn ogen

Heleen V.

4.0 star rating

05/11/22

Het net sluit zich.... 

Review by Heleen V. on 5 Nov 2022review stating Het net sluit zich....

Petra Spark heeft een lekker leesbare schrijfstijl. Het idee van een patiënt die laat merken je diepste geheim te kennen, zeker de manier waarop dit in dit boek gebeurt, is zeer origineel. Ik had wat moeite om in dit boek te komen. Vincent vind ik een triest figuur. Hij heeft hoop op een andere baan, een date en de contacten in zijn mobiel reagereRead more about review stating Het net sluit zich....

n amper op zijn berichten en belpogingen. Het lijkt alleen maar uitzichtlozer. Je leest hoe hij steeds meer pogingen doet, terwijl hij zich afvraagt wat er toch aan de hand is. De argwaan richting andere personages ga je als lezer ook voelen. Dat is goed gedaan en geeft onderhuidse spanning. Het net lijkt zich uitzichtloos rondom Vincent te sluiten. De uiteindelijke ontknoping kan werkelijk alle kanten opgaan. Als lezer heb je geen idee. Ook dat is knap uitgewerkt. De uiteindelijke ontknoping mondt uit in een spannende scene, die werkelijk onvoorspelbaar en knap gevonden is. Mijn leesplezier was iets minder omdat ik Vincent geen prettige man vind om veel over te lezen. Terugdenkend vind ik dat de schrijfster interessante personages opvoert, waar ik wel meer over had willen lezen. Anderzijds maakt dat de personages ook zodanig met ruis omkleed dat ze allen de dader hadden kunnen zijn.  Geniet ook van de prachtige cover en bijpassende boekenlegger

Ik ben meer akoord met Heleen. V haar review want we weten inderdaad niet wie de dader had kunnen zijn tot aan het uiteindelijke uitknoping van her verhaal zelf. Diet geeft ons de kans dus om elke personage rondom vincent goed te bekijken om te weten wie het nu net zou kunnen zijn en ze allemaal in vraag te stellen.

[rotterdamvanalles]

Gerechtsgebouw Noordsingel rond 1902.

De Noordsingel is een bekende oude singel in Rotterdam op de grens van het Oude Noorden en de Agniesebuurt. De Noordsingel loopt van het Noordplein tot de Bergweg.

Geschiedenis

De Noordsingel werd aangelegd als onderdeel van het Waterproject van W.N. Rose. De landschapsarchitecten Jan David Zocher en zijn zoon Louis Paul Zocher maakten in 1854 een ontwerp voor de aankleding van de singel. In 1862 was de aanleg gereed, maar tot 1870 mocht de Noordsingel niet bebouwd worden vanwege het windrecht van de watermolen van de Blommersdijkse polder. In 1872 werd de gevangenis aan de Noordsingel gebouwd. De oostkant van de Noordsingel werd in de jaren 70 van de 19e eeuw bebouwd, de westkant in de jaren 80.

Sinds 1898 staat hier het gerechtsgebouw van architect Willem Metzelaar, ter vervanging van het Paleis van Justitie aan het oude Haagsche Veer. Daarachter ligt de Strafgevangenis, die dateert van 1872. Het complex is inmiddels verkocht en zal worden herontwikkeld. De projectontwikkelaar is voornemens onder meer een park, kantoorruimte en appartementen te realiseren.

Op 16 juli 1941 wist de bemanning een neerstortende Britse bommenwerper zo te manoeuvreren dat het niet op de huizen terechtkwam, maar in de Noordsingel. Daarbij werd het Gerechtsgebouw zwaar beschadigd. Een groep bewoners van de singel heeft hier in 1946 een gedenkteken opgericht.

Anno 2012

De Noordsingel vormt samen met de Bergsingel "een groene long" in het dichtbebouwde Oude Noorden. De oude bebouwing is grotendeels bewaard gebleven. Afgezien van het tramverkeer (Tramlijn 4) is de Noordsingel een rustige straat met enige interieur- en antiekwinkels en horecagelegenheden. In 2013 en 2014 was het Erasmus University College gehuisvest in het gerechtsgebouw, voordat deze opleiding van de Erasmus Universiteit haar intrek nam in de voormalige Gemeentebibliotheek aan de Nieuwemarkt.

Anno 2016

Nadat het Erasmus University College vertrokken is uit het pand, is de Noordsingel bewoond door verschillende bedrijven.

Foto's komen uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt van wikipedia.

[requitedlovee]

Ik heb je in staal gegoten tot een bal, en draag je mee aan een ketting gebonden aan mijn been. De contouren van de klem zijn gekerft in mijn enkels. Je hebt me gevangen, en ik kom niet meer los. Niet totdat jij zelf ontsnapt. Tot die tijd verduren wij samen. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn. En het erge is dat jij mij hebt getoond al dat wat kon zijn. Jij hebt mij de geur van vrijheid gegeven. Wij zaten daar, uitkijkend over de Rijn, in de gedachte dat de wereld open stond. We hadden de date al enkele malen verlengd. We voelden dat dit zeldzaam was, op elk moment kon vervliegen. Onze intuïtie zei dat geluk vluchtig is, maar ook was daar de stem van hoop. Misschien is het deze keer anders, misschien klopt geluk aan, en bevalt het haar zodoende dat ze permanent intrek neemt.

Ik wandel door jouw stad. En ik denk aan alles wat had kunnen zijn, ik denk aan hoe ik nog graag je favoriete hardlooprondje met jouw zou willen bewandelen. Die plek die mij altijd al fascineerde, maar waar de eenzaamheid mij tevens altijd vergezelde. De resolutie, waar plek en persoon samenkomen, was zo dichtbij. Ik heb het gevoeld, dat is het nare. En nu weet ik dat enkel plek nooit genoeg zou kunnen zijn, waar ik ook ga, ik zal mij jou inbeelden. Ik zal de natuur aanschouwen, maar het zal verbleken in de herinnering naar hoe jouw passievolle rode haren zo heerlijk krullend naar beneden dansten, het moment zal opgaan in onverschilligheid met de gedachte dat we het hadden kunnen delen. Ik loop langs de plekken waar wij hebben gelopen, maar herken het met moeite. Alles is, vervaagd. Rood voelt minder rood, alles verveelt denkend aan de intense wervelwind van jouw glooiende rode haren. Al het groen doet grauwig aan in vergelijking met de felgroene fractalen van jouw iris.

Het had, het kon, het had moeten zijn. Ik wil het verdomme, nu. Ik loop door. Alleen. Deze manier is bekender; ik ken de weg van de eenzaamheid beter dan het pad van geborgenheid.

[dickvanas]

Net nu het leven hem toelacht: 'het is een gedwongen afscheid'.

Net nu het leven Hans de Booij (65) eindelijk weer toelacht, moet hij opnieuw een fikse tegenslag zien te verwerken. En wat voor een. De zanger en liedjesschrijver heeft besloten zijn muzikale carrière, noodgedwongen, vaarwel te zeggen. „Ik ben bang dat ik binnenkort niet meer aan de verwachtingen van mijn publiek kan voldoen. Om dat voor te zijn, heb ik nu zelf de streep getrokken.”

Hans De Booij legt het bijltje erbij neer. Postcovid heeft er naar alle waarschijnlijkheid voor gezorgd dat hij te weinig energie heeft om nog de planken op te gaan. De zanger van hits als Annabel, Een vrouw zoals jij en Thuis ben keek tweeënhalf jaar geleden de dood in de ogen toen hij met ernstige coronaklachten op de intensivecareafdeling van het Amsterdam UMC belandde. Sindsdien kwakkelt hij voortdurend met zijn gezondheid. De Booij, die volgende maand zijn 66e verjaardag hoopt te vieren, vreest dat het op fysiek vlak nooit meer helemaal goed met hem zal komen.

„Het is een gedwongen afscheid”, verzucht hij. „Ik had graag nog een tijdje willen blijven zingen, mijn carrière zat het afgelopen jaar weer behoorlijk in de lift, maar bij elk optreden ging ik uitgeput naar huis. Ik heb alles gedaan om mijn conditie te verbeteren, maar niets heeft geholpen. Ook de medicijnen die mijn huisarts me had voorgeschreven hebben niet gewerkt. Ik ga ervan uit dat ik long covid heb, maar de dokter kan dat niet bevestigen. De oorzaak van mijn klachten kan hij niet thuisbrengen.”

Nieuwe fase

De Booij zegt „vaak onverklaarbaar moe” te zijn. „Zingen en optreden wordt steeds zwaarder. Ik ben bang dat ik binnenkort niet meer aan de verwachtingen van mijn publiek kan voldoen. Om dat voor te zijn, heb ik nu zelf maar de streep getrokken. Na ruim veertig jaar op de planken valt eind december voor mij definitief het doek. Ik bereid me voor op een nieuwe fase in mijn leven, waarin ik niet meer zal optreden en ook geen nieuw materiaal meer ga opnemen.”

Sinds vorig jaar zomer woont de zanger in het Brabantse Fijnaart, waar hij een fraaie eengezinswoning betrok. Aan die verhuizing ging echter een periode vol onzekerheid en misère vooraf. Omdat De Booij na zijn coronabesmetting niet meer kon optreden vanwege gezondheidsklachten, kwam hij zonder inkomsten te zitten. Daardoor was hij niet meer in staat om de huur van zijn appartement in het Brabantse vestingstadje Heusden te betalen. Een urgentieverklaring had hij niet, en dus kon hij fluiten naar een sociale huurwoning. Noodgedwongen nam de zanger vervolgens zijn intrek in een oude caravan. Daar kon hij echter maar beperkte tijd over beschikken.

 ’Straks eindig ik onder een brug!’

Nederpop All Stars

Het was zakenman Gerard van der Horst die na het lezen van de situatie van De Booij, die aan Privé zijn verhaal deed, hem wist te behoeden van een leven op straat. Hij stak de zanger de helpende hand toe door een van zijn huizen beschikbaar te stellen. De woning werd compleet ingericht en ook verlangde Van der Horst geen huur. „Dat doe ik om Hans de gelegenheid te geven helemaal op verhaal te komen en zijn leven weer op de rit te krijgen”, sprak de nobele vastgoedondernemer in september bij de overhandiging van de sleutel.

Het leven leek Hans de Booij weer toe te lachen. De zanger had in die periode zijn nieuwe album Hoe had ik het anders moeten doen gelanceerd, en niet veel later verscheen ook zijn biografie Het wordt niets zonder jou. „Ik had geen zorgen meer”, blikt hij nu terug. „Zelfs mijn financiële sores werd opgelost, omdat ik veel werk kreeg. Ik werd gevraagd voor de Nederpop All Stars, waar ook onder anderen de dames van Loïs Lane, Henk Westbroek, Erik Mesie en Nol Havens deel van uitmaken. Met die show ben ik nog steeds in het land te zien. Mijn contract loopt eind december af en dat lijkt me een geschikt moment de showbizz voorgoed vaarwel te zeggen.”

Geduld

Dat besluit heeft Hans, zo zegt hij, na lang wikken en wegen genomen. „Het coronavirus heeft me flink te pakken gehad. Ik had nagenoeg een jaar nodig om een beetje op te knappen. Ik dacht dat het langzaam wel weer beter met me zou gaan, maar ik ben niet over mijn vermoeidheid heen gekomen. Bij de minste en geringste inspanning raak ik uitgeput. De doktoren kunnen niets voor me doen. Ik krijg steeds weer te horen dat ik geduld moet hebben, maar de klachten houden aan. Ze worden niet minder. Ik gooi nu de handdoek in de ring.”

Lichamelijk is de zanger niet meer in staat om lang op de bühne te staan. „Na vier of vijf liedjes heb ik geen energie meer. Dat frustreert me. Op deze manier kan ik niet langer meedraaien in de showbizz”, aldus De Booij, die met name in de jaren tachtig mening hart op hol liet slaan. „De vrouwen zijn me nog altijd niet vergeten. Bij optredens van de Nederpop All Stars staan ze in drommen voor het podium. Dan zingen ze al mijn hits luidkeels mee. Ik ben er blij mee, omdat ik dan niet al mijn krachten hoef te geven. Toch blijft zo’n optreden zwaar voor me.”

AOW

Nu het definitieve einde van zijn muzikale carrière in zicht is, denkt De Booij voorzichtig na over zijn toekomst. „Ik ga in elk geval niet achter de geraniums zitten. Tot volgend jaar februari mag ik in mijn huis blijven wonen, daarna hoop ik mijn koffers te pakken en naar Malta te vertrekken. Vrienden van me kweken er groenten. Ze hebben me gevraagd om er in de tuin te gaan werken.”

’Mijn vader wilde mij nooit meer zien’

De Booij verkocht onlangs voor meer dan een ton alle rechten van zijn liedjes aan Pythagoras Music Fund, het investeringsfonds dat drie jaar geleden door voormalig platenbaas en muziekuitgever Hein van der Ree en songwriter en producer John Ewbank werd opgericht. „Dat klopt, ik zit al een tijdje niet meer op zwart zaad. En dat is een heel fijn gevoel. Volgend jaar hoop ik ook mijn eerste AOW te ontvangen. Rijk word ik daar echter niet van. Omdat ik van mijn leven een puinhoop heb gemaakt, door jarenlang in het buitenland te vertoeven zonder een boekhouding bij te houden, heb ik niet recht op meer. Ik zal het dus de rest van mijn leven zuinig aan moeten doen.”

Met zijn laatste single Bergen aan Zee wil de zanger afscheid nemen. „Het is een romantisch liedje over het witte strand van Bergen aan Zee. Ik had het een tijdje geleden geschreven voor Loïs Lane, maar Suzanne en Monique Klemann vonden het niet bij hen passen. Het origineel was in het Engels, en ik heb het nu in het Nederlands vertaald, met de bedoeling het na de zomer uit te brengen als afscheidssingle. Zodra ik met zingen ben gestopt, wil ik gedichten gaan schrijven en weer gaan schilderen. Maar voordat het zover is, moet ik alles even laten bezinken. Het besluit om te stoppen is nog heel vers.”

(Door  Dick van As)

[keynewssuriname]

Vereniging Veehouders Nickerie heeft sinds 1999 terrein Stalweide Blok 3 aangevraagd

De Vereniging Veehouders in Nickerie, die zichtbare economische activiteiten ontplooit op Stalweide Blok 3, heeft een aanvraag in november 1999 via de normale procedure gedaan om dit gebied onder haar boezem te krijgen. Deze aanvraag is tot op heden niet in behandeling genomen. Een kapitalist, die geen belanghebbende is op dit gebied, dient in september 2023 een aanvraag in en - ook op een dubieuze manier, waarbij alle lokale autoriteiten omzeild zijn - krijgt in november van hetzelfde jaar al een toewijzingsbrief. “Waarom ligt de eerste aanvraag 23 jaren onaangeroerd op dit ministerie te wachten, terwijl de andere binnen twee maanden wordt afgehandeld. Is er hier sprake van behoorlijk bestuur?”, zegt voorzitter Inder Jaglal van de vereniging. Jaglal is diep geraakt door de recente controversie rondom dit terrein. Hij zegt dat als iemand het verkeerde pad opgaat, dient deze persoon daarop gecorrigeerd te worden. Het doet het niet toe of deze persoon een boer of een minister is. “Wanneer we het dagelijks gebeuren om ons heen bekijken, vragen we ons in gemoederen af of we nog in staat zijn ons nog mens te noemen. Waar is onze humaniteit.” Als iemand kapitaalkrachtig is, wordt die als alleenheerser gezien. Voor hen wordt alles mogelijk gemaakt wat normaal niet mogelijk zou zijn. Politici, justitieel apparaat, worden allemaal misbruikt om hun daden te rechtvaardigen. De kleine man heeft geen stem. Die is niet in staat een goede jurist te betalen om zijn/haar belangen te behartigen of aan te vechten. “We praten van een georganiseerde misdaad tegen het volk.” Hij merkt verder op dat het gebied, ongeveer 650 hectare groot, vanaf 1938 door de veeboeren in Nickerie werd beheerd. In 1999 werd van het ene op het andere moment een groot deel ervan afgestaan aan de rijstmagnaat Manglie. De boerenorganisaties werden in deze niet gekend. Honderden beesten werden doodgeschoten en ter plekke begraven. Klagen mocht niet baten. “Wie geld heeft bepaalt uiteindelijk.” In november 2023 werd van het resterend deel, ongeveer 270 hectare groot, 200 hectare afgestaan aan een ander rijst magnaat. Ook in dit geval werden de boeren organisatie niet gekend. De minister van GBB, die na protesten vanuit het veld uiteindelijk inzag dat zij verkeerd had gehandeld, trok de uitgifte beschikking in. De belanghebbende stapte naar de rechter om deze intrekking aan te vechten. Ondanks dat de minister van GBB aangaf een omissie te hebben begaan, werd een batterij aan juristen bij elkaar gehaald om juridische mazen te zoeken om deze daden goed te pleiten. “Men schroomt zich niet om de misdaden gepleegd door hun cliënte in de schoenen van derden te plaatsen.” Het bestuur van de veehouders en de minister van LVV worden verweten dat zij nooit een titel op deze grond hebben aangevraagd. “De minister van LVV wordt zelf tot een domme minister uitgemaakt.” Indien er goed werk verricht was op het ministerie van LVV, zou men niet tot deze conclusie zijn gekomen. “De aanvraag van het bestuur dat jaren terug is ingediend bij het toenmalige ministerie, namelijk het Ministerie van Natuurlijke hulpbronnen, waaronder het grondbeleid viel, is waarschijnlijk niet te vinden, anders zou men de pijlen niet op anderen hebben gericht. Of zijn de stukken doelbewust vernietigd op dit ministerie. Gezien de corruptieve handelingen op dit ministerie, moet het ons niet verbazen als het zo is.” Er is een rechtszaak aangespannen door LVV om deze zaak aan te vechten en de voorzitter hoopt op gerechtigheid. Read the full article

[dirklagast]

Brusselse OCMW's in ademnood

De Federatie van Brusselse OCMW’s vergaderde op vrijdag 15 december 2023 over de precaire financiële toestand van de 19 OCMW’s De door de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie aangekondigde intrekking van de bijkomende financiële middelen, die tijdens de opeenvolgende crisissen ter beschikking werden gesteld en het uitblijven van structurele herfinancieringsmaatregelen voor de OCMW’s, brengen…

[klikvoorkorting]

Waar ga jij griezelen met Halloween - Het Halloween feest heeft duidelijk zijn intrek genomen in onze pretparken. Nadat Six Flags Holland, het huidige Walibi,

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | Houd aan in het gebed Indien gij in Mij blijft, en Mijn woorden in u blijven, zo wat gij wilt, zult gij begeren, en het zal u geschieden. Johannes 15:7 Wat is uw verlangen voor deze dag? Betreft dat verlangen hemelse dingen? Verlangt u naar vrijheid in nauwe gemeenschap met God? Begeert u de hoogten en diepten en lengten en breedten te kennen? Dan moet u tot Jezus gaan om een duidelijk zicht op Hem en Zijn kostelijkheid en volmaaktheid te krijgen. Degene die Christus kent, ontvangt een zalving van de Heilige, waardoor hij alle dingen kent. Zegt u nu: ‘O, dat Hij in mijn boezem zou wonen’? ‘Dat Hij mijn hart voor altijd tot Zijn woning zou maken’? Open de deur, geliefde, zo zal Hij Zijn intrek in uw ziel nemen. Hij staat al zolang te kloppen, en Hij wil al zolang met u avondmaal houden en u met Hem. De goede uitkomst is zeker als de Heere dat Zelf beloofd heeft. Ook al hebt u maand na maand gebeden zonder verhoord te zijn, het is onmogelijk dat de Heere doof zou zijn als Zijn volk Hem ernstig zoekt in iets wat Zijn eer betreft. Niet verhoorde gebeden zetten het hart er dikwijls toe zichzelf te onderzoeken en leiden dan tot bekering en geestelijk herstel. Lezer, val niet in de zonde van het ongeloof, maar houd aan in het gebed en waak. Pleit met niet aflatende aandrang op het kostbare bloed en u zal geschieden naar uw begeerte.