#in zo'n korte tijd

[posititties]

i did it again because it's literally all i can think about now

[geschiedenisish]

NMBS-treinen zijn gay

Ok, laat me dit ff uitleggen.

Ik ben de laatste tijd veel te horny over NMBS-treinen. Ik vind ze allemaal gewoon geschikte partners.

Think about it. Je mag in ze komen als je dat nodig hebt, maar ze vinden het ook niet erg als je weer gaat. Ze vertrouwen erop dat je weer terug komt en het is ook niet erg als je niet terugkomt.

Daarnaast vinden ze het niet erg dat je meerdere partners hebt, als jij dat ook niet erg vindt. En treinen zijn vast en regelen alles zelf, niet als auto's waarbij je liefde bestaat uit het letterlijk zijn van een loverboy. (Oftewel; de liefde van een auto koop je met geld, die van een trein ook, maar wel véééééél minder geld.)

Dat gezegd hebbende, hier zijn de gays van de NMBS;

Klassiek motorstellen; MS66 en MSCR

Dit zijn de oude gays. Gays die niet zoveel hebben met Pride. Vandaar dat ze tegenwoordig ook steeds minder op (Vlaamse) stations voorkomen. Meestal hebben ze toch een vast lief gevonden waarmee ze zijn gaan samenwonen, en hoeven ze geen spanning meer in de liefde. MAAR onthoud wel dat deze gays hebben gevochten voor onze rechten om nu dit soort posts te kunnen schrijven! Zelfs als ze nu een beetje old-fashioned overkomen....

Ik vind dat ze zich presenteren als bottoms, maar zelf vinden dat ze dat 'woke stereotypering' en distantiëren ze zichzelf liever van het hele 'bottom-top' gebeuren....

MS75, MS80 en M4

Och, wat een schatjes zijn het toch. Vers tops met een hart van goud obviously. Wat kan ik er nog meer over zeggen? Binnen Vlaanderen komen ze voornamelijk voor als S-treinen vanuit Antwerpen en IC-treinen tussen Antwerpen en Turnhout. Oh, en ook "Sint-Niklaas - Mechelen" for some reasons.

Ze zijn er ook voor als je gewoon ff je hard wil luchten en geen zin hebt in kinky stuff. Daarom zijn ze ook S-treinen, zodat ze in alle rust naar je kunnen luisteren!

Oeh, tijdens mijn research kwam ik deze foto tegen, een echte "I acknowledge you have fought for my rights". Kijk dan hoe zeker de MS801 is en hoe kalm en wijs de MS651!

Ok, en weer door.

MS86; de drag queen

De MS86 is de gay die je mode-advies geeft. Look how he's working those glasses! Als je ff een confidence boost nodig hebt, pak dan een S-trein van of naar Brussel of heb geluk en tref de MS86 per toeval aan in modestad Antwerpen.

MS96

Dit is een bottom, obviously. Deze bottom is eigenlijk meer bezig met gay zijn en de gay community dan met hook-ups. Om deze reden rijdt hij dan ook als IC-trein door het hele land waarbij hij gewoon alles kan ontdekken. Je mag hem domineren, als hij niet allang een rant begonnen is over hoe beeldig die outfit je staat!

M5

Kijk, treinen moeten doen waar ze comfortabel mee zijn. In die zin vind ik het ook lastig om een sexualiteit toe te kennen aan de M5. Ik zou zeggen vers top of young top. (Zo'n man die denkt dat hij het helemaal is, maar in werkelijkheid is niemand geïntimideerd door zijn "I'm your alpha!" rant.)

Wees lief voor de M5, hij is nog zoekende. En doet dit door het hele land als P-trein en/of IC-trein.

M6 en MR08/MS08

Fuck yeah! Deze treinen weten wat ze willen en wanneer ze het willen! Niet zo alpha als de M7, maar nog steeds. Als je eens ff goed gedomineerd wil worden, ga in de onderste delen van de M6 zitten. Dan zal hij je eens goed op je plek zetten! Bereid je wel voor, het is een IC-trein (of als je het ECHT leuk vindt kan hij ook nog een P-trein zijn voor je), dus dit wordt snel en HARD!

Voor een meer sensuele dom moet je kijken naar de MR08. De MR08 kan zijn wat je maar wil. Een IC-trein, een P-trein, een L-trein en zelfs een S-trein. De dom is meer gespecialiseerd in het zijn van een S-trein, lang sensueel en langzaam met veel accelaratie en deceleratie. Maar de MR08 staat altijd open voor nieuwe dingen of het doen van dingen die jij prettig vindt, maar waar hij niet zoveel ervaring mee heeft.

Kort samengevat; de M6 is gewoon rawr, de MR08 daarentegen ziet er intimiderend uit, maar is eigenlijk een hele lieve, zachte trein, tenminste, als je dat wil. (Je zou hem om die reden ook een vers kunnen noemen, maar gezien zijn presentatie zou ik dan toch eerder vers top zeggen.....)

M7

omg, dit is DE leather daddy van het spoor! Wordt vooral gebruikt op IC- en P-treinen van en naar Gent. This daddy doesn't do romance. He rides. HARD. Alleen maar voor echte Gentse subs die wel wat degrading gewend zijn.

Maar wees gerust, in zijn grote armen zal hij ook mensen nemen die niet op zoek zijn naar zoveel opwinding. De M7 is een ervaren top die niet altijd meer behoefte heeft aan het maximum.

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De val van Angkor

Dit vind ik een van de mooiste prentjes tot nu toe. Geen personen, gewoon het oerwoud dat de gebouwen overneemt.

Het is niet realistisch want Angkor Wat bleef nog geruime tijd in gebruik en verviel niet direct na de opbouw tot een ruïne.

De prent geeft mooi weer wat de natuur kan doen. Laat er genoeg tijd over gaan en ze kan het land terug herwinnen. Gebouwen en de "tand des tijds". Het geeft mooi weer hoe kort een mensenleven is en hoe nietig het allemaal is.

Volgende keer sluiten we deze strip af met nog zo'n bedenking.

[pedaalridder]

Op een dag in 2001, welke dag het precies was weet ik niet meer, maar wellicht zo'n maandag waar het in die tijd op straat opvallend vaak naar aangebrande karbonades met bonen rook, fietste ik naar mijn fietsenmaker en daar werd het onheil geveld over 'Mister Comanche', zoals ik mijn fiets noemde. Kort en bondig zei de fietsenmaker "hij is op.“ Ik moest afstand doen van mister Comanche. Mijn fietsenmaker deed of als het om een levend persoon ging.

Nou had ik ook best het één en ander met deze fiets meegemaakt. Na eerst drie jaar met een 'gewone‘ fiets op vakantie geweest te zijn kon ik in 1992 na lang sparen eindelijk een fiets aanschaffen waarmee ik comfortabeler op reis kon… een groene Batavus Comanche.

In augustus ’93 ging ik met hem naar Denemarken. Een voor mij nieuw land waar bleek alleen chocolademelk in blik werd gekocht en de overige dranken in teveel wegende glazen flesjes. Opmerkelijk genoeg begreep ik meestal de Deense opschriften goed. Zo hing in een jeugdherberg een bordje waarop stond: ’din mor arbedjer ikke her‘, oftewel 'je moeder werkt hier niet, ruim je eigen pröttel op.' Helemaal geweldig vond en vind ik het woord: 'tak!‘ In variaties met mange en tusind (uitspraak: toesen) waar bedankt en hartelijk dank mee bedoeld wordt. Ook bleek als je het Deens niet machtig was dit net zoals overal in Scandinavië geen probleem te zijn omdat toen al het Engels daar algemeen in zwang was.

Voor het eerst ging ik ook naar Kopenhagen. Hoewel ik meteen erg onder de indruk was van de stad, was ik echter ook bedrukt. Ik was er vanuit de stad Herning dat in het midden van Jutland ligt met de tog (= trein) naar afgereisd. In die tijd best nog een avontuur. Midden tijdens de reis stapte opeens iedereen uit en ik begreep niet waarom. Wat bleek? We zaten op een ferry zonder dat ik dat door had. Tegenwoordig is Jutland met Sjaelland waarop Kopenhagen ligt verbonden met een brug, maar toen dus nog niet. De reden dat ik bedrukt was, was dat even daarvoor mijn fiets gestolen was, gelukkig bracht de politie hem terug, maar toch had het geen goed uitwerking op mijn gemoed en ben ik eerder dan gepland was naar huis gegaan. Uiteindelijk werd het een grote bron van inspiratie voor het volgende jaar waarop ik besloot meer van Kopenhagen te gaan genieten.

En daar ging ik op zondag 24 juli 1994 op pad vanuit Enschede naar Kopenhagen, om er op 4 augustus aan te komen. Nog altijd kijk ik graag terug naar dit avontuur, waarbij ik uiteindelijk 4 weken op de fiets onderweg was. Rond de Deense hoofdstad ligt het kasteel 'Sorgenfri', en dat was zeker op deze reis van toepassing.

Vele omzwervingen volgden, mooie reizen zoals ook deze vakantie door Noorwegen, Zweden en Denemarken. En zo belandde ik afgelopen zondag, de tiende september die heet begonnen was maar geleidelijk afkoelde bij Amalienborg, het 'optrekje' van de dronning…koningin Margrethe. Een opmerkelijk personage die het niet kan schelen hoe ze is uitgedost is, haar oudejaarstoespraak nog gewoon van papier voorleest en zelf poppen en wandbekleding maakt. Zoals ik tijdens de voorgaande keer dat ik in Kopenhagen, in de herfst van 2013, ervaren heb. Daar hing in het koninklijk paleis een wandkleed met gebeurtenissen uit de geschiedenis van Denemarken. Ook Anders And was er afgebeeld. Niemand minder dan Donald Duck! De maakster van dit kunstwerk…de dronning.

Of de dronning zondag ook thuis was weet ik niet, misschien was ze ergens in Kopenhagen onderweg net als ik. Op de fiets werd het een feestje want er is zo ontzettend veel te zien. Veel mooie muurschilderijen, pracht behuizingen, water, bruggen, havens. Zo rond de binnenstad leek het wel even op Amsterdam met al die toeristen die niet fietsen konden, een uitzondering was een klein meisje met een helmpje op, hoe zij kon trappen naast haar moeder! Eenmaal in andere stadsgedeelten kon je prima terecht. Heel mooi om te aanschouwen was de Grundvingtskerk en de aanpalende huizen rondom een hof. Om op het hof te komen moest je enkele treden op, toen ik een foto wou maken bemerkte ik dat een klein wit hondje achter mij had plaatsgenomen. Het was nogal koddig omdat het beestje moest uitrusten, de bazin begon een gesprek met mij, en ik raadde waar het over ging. In de wijk Nørrenbro was één straat totaal bevolkt met motorrijders, zoveel had ik er nog nooit gezien. Zo fietste ik langs een demonstratie tegen dierenmishandeling en nu dit. Je mening verkondigen is in Scandinavië een groot goed. Alweer snel was het avond geworden, een machtig klokkengeluid dwarrelde over de straten. Het einde van de rit was in zicht. Ik smeerde mij nog maar eens in met zonnemelk. Een regenjas en zonnemelk was ik vergeten mee te nemen vanuit huis. Eerstgenoemde bleek niet nodig, laatstgenoemde had ik gelukkig bijtijds in Zweden gekocht. Zo ging ik als een niet uitziende Comanche de avond in, over straten waar het gelukkig niet naar aangebrande karbonades met bonen rook.

[devosopmaandag]

Hoe veel weegt een woord?

Soms ben je sociaal alert, soms intellectueel of visueel alert, soms ben je gevoelig voor geuren of smaken, voor gezichten of verhalen. De mens is een sponsdier. Sinds enige tijd ben ik politiek alert – geen wonder in deze dagen. Maatschappelijk gevoelig werd ik door een VPRO Tegenlicht-uitzending over de complexiteit van onze huidige maatschappij, waarin regels zo ingewikkeld zijn geworden dat ze zorgen voor stagnatie, ongelijkheid en wanhoop in de levens van mensen. Het is de tirannie van de bureaucratie en een falende politiek. 'Complexiteit', het is een erg algemeen woord, al legt het wel de vinger op de zere plek. Elke algemeenheid verheldert en vertroebelt. Het tegengestelde van complexiteit is eenvoud. Daar geldt misschien het zelfde voor. Was mijn vader een eenvoudig man? Zijn de gedichten van J.C. van Schagen eenvoudig?

Gisteren liep ik in de stad achter een jongen in een hagelwit t-shirt met een tekst op zijn rug. De woorden drongen opeens mijn blikveld binnen. Niet een plotselinge knal, geen lichtflits of een schreeuw maar twee woorden overvielen me. Het was hun leegte die me besprong: 'Daily Utopia'. Ik ergerde me eraan, voor de jongen was het gewoon een cool shirt. Eens zag ik een meisje met een tas waarop stond 'Life is a festival'.

Zaterdag woonde ik de opening bij van een kleine presentatie van abstracte kunstwerken. Vriend A hield een korte inleiding over de valkuilen van het gebruik van het begrip abstract. Hij zei me vooraf dat het nogal een lastige tekst was. Dat was ook zo. Nu heeft hij een geschiedenis van lastige teksten; dat komt omdat hij niet bang is om precies te zijn in zijn denken. Een in zijn ogen heldere gedachtegang moet nu eenmaal gedeeld worden zoals hij is. Hij vroeg van de handvol toehoorders het uiterste van hun denken. Hijzelf had het natuurlijk veel gemakkelijker dan wij; hij kende de tekst op zijn duimpje. Toen hij klaar was, werd het even stil. Ik bewonderde het simpele feit dat hij niet aarzelde om zo'n tekst op die hete nazomermiddag over ons uit te strooien. Noem het tegengif voor de maatschappij waarin we nu leven; de vraag is of het werkt.

Iemand had daar de meest onwaarschijnlijke taartjes gemaakt, van een vrolijke perfectie die in volkomen contrast stond met de weerbarstigheid van de kunstwerken. Er waren ook een soort cakejes in de vorm van lolly's (zogenaamde cakepops) met rode fondant cirkels waarin de titel van de tentoonstelling gedrukt was. Ik schoot in de lach, want die titel luidt: 'het altijd zijnde'. Mijn ergernis over dat 'Daily Utopia' had ermee te maken dat elke rijkdom en diepte uit het woord 'Utopia' was verdwenen. Met 'daily' samen was het een taal-ding geworden, een gadget voor mainstream consumenten. Waarom ik dan toch moest lachen om die cake-lollies? Omdat ze volkomen absurd waren en ik ervan kan leren dat ik mijn eigen ernst soms wat lichter moet nemen.

[antwerpenize]

Een bewuste keuze voor mobiliteit

Inzichten en ervaringen die je kunnen inspireren om een mobiliteitsswitch te maken.  

Het niet bezitten van een eigen wagen brengt verrassend veel voordelen met zich mee, zowel op praktisch, financieel als sociaal vlak. Door bewust na te denken over mobiliteit en de fiets en openbaar vervoer te omarmen, maak je een paradigma shift die niet alleen je kijk op verplaatsingen verandert, maar ook je dagelijkse leven.

Voorruitperspectief

Wanneer je geen eigen auto tot je beschikking hebt, word je automatisch bewuster van je verplaatsingen. Je stelt jezelf vaker de vraag, is deze rit echt noodzakelijk? Bij ons gezin zijn ritten onder de 12 kilometer standaard met de fiets. Dit maakt ons niet alleen fysiek actiever, je ervaart de wereld anders als je niet door een autoruit kijkt. Het zogenaamde 'voorruitperspectief' verdwijnt, en je voelt de (tegen)wind, ruikt de natuur en hebt meer contact met je omgeving.

Daarnaast biedt de fiets flexibiliteit. Files, parkeerproblemen, tankbeurten of andere autozorgen zijn niet aan de orde en korte ritten naar de winkel, school of werk zijn sneller en aangenamer.

De voordelen van openbaar vervoer

Voor langere afstanden gebruiken we vaak de trein. In het begin voelde dit als een compromis, maar inmiddels zien we de voordelen. Waar autorijden vaak stressvol is, biedt reizen met de trein rust en een waardevolle invulling van de reistijd. Je kunt werken, lezen, een artikel als dit schrijven of simpelweg ontspannen. Je reis wordt zo meer dan een middel om van A naar B te komen; het wordt een productief en aangenaam deel van je dag.

Het openbaar vervoer in België is verre van perfect maar toch vrij goed toegankelijk en het is deel van de oplossing van de beoogde modal split voor een gebalanceerd mobiliteitsbeleid. Je kunt met een trein snel grote afstanden overbruggen. Voor specifieke bestemmingen, zoals een weekendje Nederland. Dan combineren we een treinrit met andere vervoermiddelen, zoals de metro, tram, een deelfiets of een (vouw)fiets. Deze combinaties bieden verrassend veel mogelijkheden.  

Met de fiets naar de Ardennen

Voor een weekendje naar de Ardennen hebben we de afgelopen jaren vaak gebruikgemaakt van een Cambio deelauto of een huurauto. Dit blijft soms de comfortabelste keuze, vooral als je een druk programma hebt en weinig tijd. Maar wanneer je wat meer tijd kunt nemen en je bagage kan beperken, zijn er alternatieven die even praktisch en vaak leuker zijn.

Vanuit Antwerpen ben je bijvoorbeeld in 2 uur en 15 minuten met de trein in Dinant. Dit biedt tal van mogelijkheden, zeker als je een Brompton vouwfiets meeneemt. Met zo'n fiets, die compact op te vouwen is en gemakkelijk mee kan in de trein, kun je je soepel verplaatsen zonder afhankelijk te zijn van taxi's of lokale lijnbussen.

Met een auto begint het avontuur pas na aankomt, andere reismodi geven avontuur dichterbij en geven het meer ruimte.

Ook voor een week in een Tiny house in Durnal, een klein dorp in de Ardennen, is dit een haalbare en plezierige optie. Hoewel de hoogtemeters in de Ardennen wat uitdagender zijn dan in Vlaanderen of Nederland, zijn ze met een beetje voorbereiding, een goede versnelling en wat extra tijd prima te doen. Bovendien geeft het fietsen door het landschap een extra dimensie aan je reis: je voelt de omgeving intenser. Met een auto begint het avontuur pas na aankomt, andere reismodi geven avontuur dichterbij en geven het meer ruimte. 

Mobiliteit beter organiseren

Een leven zonder eigen wagen vraagt om een bewuste organisatie van je mobiliteit. Maar dit proces brengt veel voordelen met zich mee. Je bespaart niet alleen op kosten zoals brandstof, verzekering, onderhoud en parkeer, maar je krijgt ook meer inzicht in je eigen verplaatsingspatronen. Hierdoor kun je efficiënter plannen en nieuwe oplossingen ontdekken die je eerder misschien over het hoofd zag. Omdat je per jaar minstens 5000 euro uitgeeft, kan je gewoon ook meer weekends op pad.

Een combinatie van fietsen, openbaar vervoer en deelmobiliteit geeft je de flexibiliteit om overal te komen.

Naast de praktische en financiële voordelen heeft het niet bezitten van een eigen auto ook een positieve invloed op onze levensstijl. Het heeft ons uitgedaagd om creatief na te denken over mobiliteit en ons bewust gemaakt van wat echt belangrijk is. We hebben geleerd om efficiënter te plannen en onze reistijd productief in te vullen. Het geeft ons de kans om bij te dragen aan een robuustere toekomst.

Een verrijking

Het niet bezitten van een eigen wagen klinkt misschien als een beperking, maar in werkelijkheid biedt het juist vrijheid en nieuwe mogelijkheden. Door bewust na te denken over mobiliteit en alternatieven te overwegen, kun je niet alleen kosten besparen, maar ook je levenskwaliteit verhogen.

Een combinatie van fietsen, openbaar vervoer en deelmobiliteit geeft je de flexibiliteit om overal te komen, terwijl je tegelijkertijd slimmer en bewuster leeft. Of het nu gaat om dagelijkse verplaatsingen of een vakantie in de Ardennen, de mogelijkheden zijn er, maar je moet bereid zijn om anders te kijken naar hoe je reist.

[rotterdamvanalles]

Een Kijkje in De Passage rond circa 1900

De Passage was gebouwd in de eclectische stijl. Het was ingericht als een lange looproute, begon bij de Korte Hoogstraat en eindigde aan de Coolvest. Deze looproute was 100 meter lang en in het midden 8 meter breed. De in-en uitgangen waren 6 meter breed en hadden een hoogteverschil van 2.86 meter. De reden voor deze ligging was omdat de wat verder liggende Hoogstraat destijds de winkelstraat van Rotterdam was, en omdat de nieuwe brug naar de Binnenweg aan de overzijde van de gracht zorgde voor de verbinding met het snel uitdijende westen van de stad. De Passage verrees op de plek waar een fraai herenhuis was gevestigd aan de Korte Hoogstraat.

Zowel de zijden van de Coolvest als de Korte Hoogstraat hadden redelijk smalle ingangen en passages, die na 37 meter in het midden breder werden. Beide ingangen hadden trappen waarin je kon afdalen naar de straat, die hier 2,86 m lager lag. Het hoogteverschil werd gebruikt voor een aparte benedenpassage, waarin oorspronkelijk een grote koofiehuiszaal, een keuken, bergplaatsen, een bierkelder met aquarium en een enorme zaal van 1800 m² waren gevestigd. Deze werden gebruikt voor tentoonstellingen of als marktplaats.[3] Deze benedenruimte werd verlicht via een vloer van glazen tegels. Omdat de benedenverdieping nauwelijks werd bezocht, was besloten om deze verdieping later als bergruimte te gebruiken.

Woningen Bewerken

Boven de Passage waren 43 woningen in totaal gebouwd: Deels bedoeld voor de winkeliers, de overige twee woonlagen voor particulier verhuur. De woningen bestonden uit twee à drie kamers met alkoof en keuken en hadden een woonoppervlakte die tussen de 19 en 69 m² groot was. Bij vier winkels ontbrak de wooncombinatie en bij vijf winkels hoorden tot aan de kap opgaande bovenwoningen; de overige 36 woningen vormden afzonderlijke bovenhuizen, tevens ieder met twee à drie kamers en een keuken. Deze woningen waren op zo'n manier gebouwd dat ze - op verzoek - bij de winkels konden worden betrokken. Alle bovenwoningen hadden een eigen ingang naast de winkels. Deze waren te bereiken via de Passage zelf.[1] Ten slotte bevonden zich boven de woningen nog een zolder met een venster.

Voor de poort aan de Coolveste werden schepen gelost en vond de Scheveningsche Vischmarkt plaats, wat voor veel overlast zorgde. Aan de noordkant lagen nog onbebouwde tuinen, met onder meer een bedeellokaal van Maria Catharina van Dooren's Vrouwengesticht van Weldadigheid en opslag van bouwmaterialen op de plek waar vanaf 1882 uiteindelijk het Erasmiaans Gymnasium zou worden gebouwd. Aan de zuidzijde was een doodlopend steegje, wat ook voor problemen zorgde.

Aan de Coolsingelzijde (voorheen de Coolvest) was een luxueuze badinrichting met onder andere stoom-, elektrische en regenbaden. De bouw van de Passage was zeer modern voor de tijd: Het had een uitgebreid ventilatie- en koelsysteem en ook werd gebruik gemaakt van bimsbeton (een licht vulkanisch materiaal) voor de binnenmuren - een unicum voor die periode. Verder werden het casco van het gebouw bakstenen toegepast in combinatie met houten balklagen en gietijzeren draagkolommen. In de avond werden de winkels verlicht door gaslampen en scheen er zonlicht door de glazen koepel op het dak, die zich bevond op 20 meter hoogte. Er werd ook een periode gebruik gemaakt van elektrische verlichting (tussen 1882 en 1892) maar daar kwam een einde aan toen het niet rendabel genoeg meer was.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt uit Wikipedia

[indianbarbecuerestaurant]

De beste Indiase afhaalmaaltijd in Hilversum voor uw volgende maaltijd | Indian Barbecue Restaurant

Zin in een heerlijke Indiase maaltijd, maar geen tijd om uit eten te gaan? Indiaas eten om mee te nemen in Hilversum biedt de perfecte oplossing. Of je nu zin ​​hebt in een stevige curry, smakelijke biryani of een selectie knapperige samosa's, je kunt vanuit je luie stoel genieten van je favoriete Indiase gerechten. De rijkdom aan gerechten uit de Indiaas keuken, gecombineerd met het gemak van afhaalmaaltijden, maakt het een ideale optie voor drukke individuen en gezinnen. Laten we eens kijken waarom de afhaalmaaltijd Indiaas eten in Hilversum een ​​must-try-ervaring is voor iedereen die van gedurfde smaken en stevige maaltijden houdt.

Wat maakt de Indiaas eten om mee te nemen in Hilversum zo bijzonder?

Authentieke smaken Indiaas eten staat bekend om het gebruik van verse kruiden, specerijen en ingrediënten die krachtige, rijke smaken creëren. Wanneer u bestelt bij een eersteklas afhaalrestaurant voor Indiaas eten om mee te nemen in Hilversum, geniet u gegarandeerd van dezelfde authentieke smaken als in traditionele Indiaas huizen. Het eten wordt met zorg bereid, waardoor elk gerecht boordevol smaak zit.

Gemak Of je nu tot laat moet werken of gewoon geen zin hebt om te koken, de Indiaas eten om mee te nemen bieden een handige oplossing. Met een kort telefoontje of een online bestelling kunt u genieten van uw favoriete gerechten zonder dat u ze zelf hoeft te bereiden. Het is de perfecte optie voor drukke doordeweekse avonden of last-minute maaltijdplannen.

Verscheidenheid aan gerechten Van vegetarische lekkernijen tot hartige vleescurry's, de Indiaas eten om mee te nemen in Hilversum bieden voor ieder wat wils. Enkele van de meest populaire butter chicken, lamb vindaloo, vegetable biryani, and garlic naan.. Met zo'n gevarieerd menu is er altijd wel iets nieuws om te proberen.

Populaire gerechten die je moet proberen

Chicken Tikka Masala: Gooi je favoriet gekruide kip in de tandoor voor vochtige stukjes heerlijke kip tikka, gegarneerd met koriander en chaat masala.

Vegetable Biryani: De vermenging van Mughlai- en Andhra-keukens in de keuken. Gelaagde rijst gekookt met groenten; biryani wordt het best genoten met een royale lepel raita (op yoghurt gebaseerd bijgerecht) voor een onvergetelijke ervaring.

Paneer Tikka Masala: Stukjes Indiaas kaas (paneer) eerst gemarineerd, daarna gegrild in de klei-oven en vervolgens gekookt in een speciale romige saus.

Garlic Naan: Gekruid met knoflook en koriander.

Samosa: Diepgebakken deegpasteitje gevuld met gekruide groenten.

Perfect voor elke gelegenheid Of je nu een familiediner organiseert, een informele bijeenkomst met vrienden, of jezelf gewoon trakteert op een solo-avondje, de Indiaas eten afhalen in Hilversum bieden een veelzijdige oplossing voor elke gelegenheid. De verpakking zorgt ervoor dat uw eten warm en vers aankomt, klaar om van te genieten.

Conclusie Voor een gemakkelijke, smaakvolle dinerervaring is de Indiaas eten om mee te nemen in Hilversum de ultieme keuze. Met zijn grote verscheidenheid aan gerechten en authentieke smaak kunt u genieten van het beste van de Indiase keuken zonder dat u uw huis hoeft te verlaten. De volgende keer dat je zin hebt in iets lekkers en gemakkelijks, probeer dan eens de Indiase afhaalmaaltijden in Hilversum – je zult niet teleurgesteld worden.

Contact us: (+31) 352033150 Email: info@indianbarbecue.nl Website: https://indianbarbecue.nl/ Address: Groest 51, 1211 CZ Hilversum

[jansiemons]

Hier zit ik weer de onvolprezen schrijver

Hier zit ik weer, de onvolprezen schrijver die werkelijk niets beters te doen heeft dan zijn nietige bestaan op te tekenen. Ja hoor, het is weer zo'n dag. De vogels fluiten, de zon schijnt, en ik heb absoluut geen belangrijk werk te verrichten. Niet dat er ooit iets belangrijk te doen, maar goed, iemand moet de kunst van het niksen perfectioneren.

Elke ochtend word ik wakker met het gevoel dat ik misschien, heel misschien, iets belangrijks ga doen. Maar tegen de tijd dat ik mijn eerste kop koffie heb ingeschonken, besef ik dat mijn grootste prestatie van de dag waarschijnlijk het vinden van een schoon paar sokken zal zijn. En zelfs dat is al een uitdaging op zich.

Laten we wel wezen, ik ben een meester in het vermijden van productiviteit. Sommige mensen in mijn omgeving zijn briljant in wetenschap, anderen uitblinken in sport, maar ik, ik ben een kampioen in luiheid want ik denk talent te hebben om te schrijven. Het is een talent dat niet iedereen gegeven is, maar ik draag het met trots.

Deze morgen bijvoorbeeld, was weer opwindend. Ik heb uren besteed aan het vermijden van werkelijk elke vorm van nuttige activiteit om maar te kunnen schrijven. Maar ik ben erin geslaagd om te overleven zonder ook maar één noemenswaardige prestatie te leveren. Mijn hond heeft weer besloten dat ik zijn tijd niet waard ben, wat me doet afvragen of ik zelfs voor een huisdier te saai ben.

Maar laten we eerlijk zijn, het leven is niet altijd een groot avontuur, en iemand moet de rol van de idioot vervullen. Dat is waar ik misschien wel in beeld kom. Met mijn oneindige voorraad sarcasme en mijn natuurlijke talent voor zelfspot, maak ik zelfs de meest triviale zaken vermakelijk. Tenminste, voor mezelf toch.

Nu ben ik weer mijn tijd aan verspillen met nietsdoen, en maar schrijven, maar op zo'n "briljante" manier dat ik bijna zelf denk dat het een kunstvorm is. Want laten we eerlijk zijn, het leven is te kort om mij serieus te nemen. En als er iemand is die dat begrijpt, dan ben ik het wel. Dus hier zit ik, te genieten van mijn onbeduidendheid, klaar om nog een dag van glorieuze middelmatigheid tegemoet te treden. Voor mij is het genoeg om te weten dat ik hier ben, nutteloos en onbelangrijk, maar toch ergens goed in: het vinden van humor in de banaliteit van het dagelijks leven.

[dutchyfromthesouth]

Zo, zijn we weer...

...twee jaar verder en geen beloftes nagekomen... Oeps... De afgelopen twee jaar zijn zo snel voorbij gegaan dat ik er nauwelijks grip op had voor mijn gevoel. Tja waar zal ik beginnen? Mijn nieuwe baan? De relatiebreuk? Het nog steeds thuiswonen? Opnieuw kilo's proberen te verliezen? Misschien het makkelijkste eerst.

Ja, ik woon nog steeds thuis. Helaas is het met de huidige huizenmarkt niet te doen om in mijn eentje een geschikte woning te vinden. [insert bruggetje naar de relatiebreuk, want ja, de meid is inmiddels weer solo]

November 2022 kwam er (voor mij onverwachts) een einde aan mijn relatie. Dit was voor mij een kei harde klap en heb ik echt wel de tijd nodig gehad om mijzelf weer te herpakken. De tijd na de breuk was voor mij een donkere periode. Wat het extra moeilijk maakte was dat ik net was begonnen met een nieuwe baan en ik mijn proefperiode net had afgerond. Het ging zo slecht dat mijn manager mij zelfs moest ziekmelden. Niet fijn om zo te beginnen op een nieuwe werkplek. Echter, na twee maanden mezelf te hebben verwaarloosd en dagelijks te hebben gehuild heb ik mij volledig op mijn werk kunnen storten en ging ik als een speer. Ik leerde zoveel in zo'n korte tijd en kreeg zoveel complimentjes van mijn collega's. Dat was erg fijn en ook wat ik nodig had om mijzelf weer volledig te herpakken.

Momenteel werk ik nog steeds met heel veel plezier bij mijn huidige werkgever en word ik genoeg uitgedaagd en heb ik ook leuke collega-vriendinnen kunnen maken. Maar het allertofste wat ik heb mogen meemaken voor mijn werk is mijn eerste echte businesstrip naar Amerika! OMG guys, nog steeds als ik eraan terug denk krijg ik weer vlindertjes in mijn buik en heb ik bijna heimwee naar die geweldige tijd daar.

Oh ja, die kilo's... Nadat mijn relatie op onverwachte manier werd beëindigd heb ik mijzelf enorm verwaarloosd en heb ik over mijzelf geleerd dat ik géén stresseter ben. Integendeel, ik heb twee maanden nauwelijks wat binnen kunnen krijgen. Ik leefde denk ik op maximaal een maaltijdreep per dag. In een week was ik bijna 5 kilo kwijt en dat nam alleen maar toe. Achteraf was ik erg blij met dit gevolg, maar was het natuurljik niet gezond. Toen ik ook weer gewoon kon eten kwam ik wel wat aan, maar niet in dramatische mate. Nu gaat het een beetje te goed met het eten en wil ik nu vooral bewust op mijn voeding letten, meer water drinken en mee bewegen. Niet per se om kilo's kwijt te raken, maar vooral om goed voor mijn lichaam te zorgen en om mij fit en gezond te voelen.

Dus al met al is er ontzettend veel gebeurd, zowel hele leuke dingen als minder leuke dingen. Wat ik nu wel met alle zekerheid kan zeggen is dat ondanks alle tegenslagen en dankzij alle voorspoed ik ontzettend blij met waar ik nu ben in mijn leven en ik met veel positiviteit vooruit kijk.

Zia Christina

[jurjenkvanderhoek]

GEDICHTEN OM DE INSPIRATIE TE ONDERZOEKEN

Dat zoeken we op. Naslagwerken, kranten- en tijdschriftarchieven, het zijn dingen van toen. Niemand laat zich meer een twaalfdelige encyclopedie aan de deur aansmeren. Speuren, nakijken en rondzien noemt men nu googlen. En dat is wat ik doe, wanneer ik de dichtbundel “Een kraai is ook een zangvogel” van Jürgen Smit doorlees. Ieder gedicht zet mij aan de zoekmachine te openen en een naam in te tikken. Want ieder gedicht heeft de jas van een persoon aan. Die jas is uitgedaan en aan de kapstok gehangen. Het spel is uit, het leven gedaan, bijgeschreven in Wikipedia of een ander digitaal archief. Maar wie is die man of vrouw waar Jürgen Smit zich door laat inspireren om er enkele poëtische woorden aan vuil te maken. Dat zoek ik op.

Agendanotities zijn het, geen dagboekaantekeningen. Memo's bij data die in eerste instantie uit de lucht gegrepen schijnen. Bij nadere beschouwing blijkt vrijwel iedere datum echter de sterfdag van de persoon die onderwerp is. Memorabilia derhalve van mensen die uit de tijd zijn gegaan. Herinnering of beter overdenking aan een graf. Jürgen Smit schreef geen zakboekje dat in chronologische volgorde de dagen aaneen rijgt, zoals een kalender of jaaragenda gewoon is te doen. De data in de bundel beschreven lopen door elkaar. Geïnspireerd op de persoon die in het onderschrift staat vermeld, met daarbij de periode over welke het leven voor die persoon zich heeft afgespeeld.

De datum in de titel zit in het sterfjaar van de persoon, het is de sterfdatum. De dag waarop het kaarsje uitwaaide. Ik zocht het op. Het moment een elegie te schrijven, een kort in memoriam. Dat is niet exact wat dichter Smit doet. Hij beschrijft zijn gedachte bij deze persoon op die bepaalde dag, van dat specifieke leven. In enkele korte zinnen raakt Smit de essentie van dat leven, dit zijn, die persoon. De kern zoals hij die ervaart, de pit waarop hij kauwt. Of eigenlijk doorziet hij de laatste dag, voor hem trekt ook een film van dat leven in rap tempo voorbij, geeft de eigen emotie weer van zo'n afsluitende dag. Een afscheid.

Het zijn voornamelijk schrijvers en dichters die Smit zijn revue laat passeren, een enkele muzikant, een fotograaf, een aapmens, een kamikaze piloot en daarnaast een viertal gedenkwaardige historische gebeurtenissen. Ik zocht ze allemaal op. Want feitelijk kan de gedichtenbundel een opstap zijn om meer te weten over de genoemde personen en aangehaalde voorvallen. Ik google op naam, zie een pasfoto verschijnen en een wiki-beschrijving. Zo leer ik op speelse wijze de literaire wereld kennen. De bundel is een interactieve gebeurtenis. “Agendanotities” is een dode dichters almanak waarbij en waartegen hedendaagse gedichten zijn gezet. De inspiratie die de persoon in leven en werk geeft, de laatste dag van dat zijn dat aanleiding is in poëzie te beschrijven.

Doordat het karakter van de bundel op zoeken lijkt toegespitst zou ik welhaast vergeten dat het in de uitgave om gedichten gaat. Poëtische portretten van mensen en feiten, die soms tot puntdichten zijn uitgebeend. Smit leeft zich in de mens in en omschrijft kort en bondig met een pittige woordspeling het zijn. Als lezer wil ik de achtergrond weten omdat titel en onderschrift daartoe aanzet, maar de woorden kunnen zonder die betekenis bestaan. Het abstracte beeld kan zonder het realistische verhaal. Het decor maakt wel iets duidelijk, maar in de hoofdrol kan ik alleen op het podium mijn gevoel kwijt. Zonder te googlen en te weten kan het gedicht mij aanzetten en uitnodigen tot emotionele gedachten.

Neem nu de woorden die de titel van het boek hebben ingevuld. “Een kraai is ook een zangvogel”. Deze staan onder 19 maart 1993. En natuurlijk is een kraai een zangvogel, echter zijn gekras wordt niet als gezang aangemerkt. Het is een manier van benaderen, maar voor de kraai is het wel degelijk de wijze waarop deze de dag begroet en bewijst dat hij leeft, gelukkig. In het onderschrift van het welgetelde zes woorden gedicht wordt Karen Dalton als aangever genoemd. Zij is een Amerikaanse country blues zanger met een ‘wereldvermoeide’ stem. En zoek ik dat op, beluister ik dat, dan zie ik een door het leven getekende vrouw en hoor ik een prachtige stem die “the shit out of the blues” zingt. Dan wordt het beeld van Smit duidelijk, meer zichtbaar. Dan is mijn eerste emotionele gedachte bezijden de waarheid. De kraai op de omslag van de uitgave is natuurlijk de vogel die symbool staat voor de doodgraver. De vogel die de laatste eer bewijst, dat is wat Jürgen Smit in zijn verzen doet. Een laatste eer, een bewijs van zijn, ooit.

De verzen zijn meest cryptische beschrijvingen, niet meteen duidelijk wanneer de grond van schrijven niet wordt opgezocht en doorgenomen. Maar toch kan ik onkundig daarvan mij een voorstelling maken. Bij “in het zwembad / stonden drie springtorens / / variërend in angst” kan ik mijn vrees voor hoogten invoelen. Maar wanneer ik weet dat Sarah Shagufta een Pakistaans dichter uit de lagere klasse is, emotioneel en seksueel door haar vader misbruikt, diverse scheidingen en doodgeboren kinderen doorleeft, outcast van de samenleving wordt, kortom een duister leven leidt, dan… Dan weet ik nog niets. Zoek ik verder om het raadsel te ontrafelen. Jürgen Smit houdt mij in zijn werk, door zijn woorden, op diverse vlakken van de rede bezig. Zijn bundel is meer dan poëzie alleen, gaat verder dan het gedicht, vertelt een verhaal op zich. Smit is de meester die mij de historie verwijst, een meester in het samenballen van een leven in enkele woorden tot vrije zinnen.

En zichzelf niet overslaat in deze rij van vergane feiten. Het is de geboortedag die uit de toon springt, want zijn sterfdag is uiteraard nog niet daar. Bij zijn boekje stuurde hij me enkele kaarten waarmee ik zijn talent met taal en woorden de wereld in kan sturen. “een minimalistisch / schilderij / / moet ook drogen” En over “olga liet haar borsten zien / / of beter de plek / waar die ooit moesten komen / / zoals ik jaren later / op braakliggend terrein / het huis zag verrijzen / / dat ik nooit zou bewonen” denk ik tellen langer na. Het thema is terug in de bundel bij zijn verjaardag: “ik heb dit huis / ook niet verzonnen / / het is domweg / om me heen gebouwd / / & alles wat er in staat / kleurt godvergeten blauw” Stof tot nadenken, grond om te beredeneren. Ik zoek het niet op, ik bewaar het in gedachten om het mee te nemen en nog eens door te nemen. Later.

Een kraai is ook een zangvogel. Agendanotities. Jürgen Smit, gedichten. Tungsten Uitgeverij, 2024.

[geschiedenisish]

#cancel Koos Speenhoff

Dit moet ik misschien even uitleggen.

Koos Speenhoff (1869-1945) was een van de allereerste Nederlandse kleinkunstartiesten/cabaretiers. Als we spreken over bekende Nederlandse comedians is het rijtje basically; Koos Speenhoff, Louis Davids, Wim Sonneveld.

De liederen van Koos Speenhoff zijn in sommige gevallen een paar van de oudste Nederlandse opnames die we hebben!

Anyway, als je op het internet naar deze man zoekt krijg je te horen dat hij razend populair was in zijn tijd (1900-1920 ongeveer) op dezelfde hoogte als Louis Davids een paar decennia later (1920-1940). Hij lijkt gewoon een lieve, schattige voorloper van Daniëls te zijn.

DIT IS NIET WAAR!!!!!!!!! Daniëls is ge-wel-dig, maar Koos Speenhoff hadden we TOEN moeten cancelen én nu! Beide zijn nog niet gebeurd, maar ik ga daar voor zorgen. (Ondanks dat de man al 79 jaar dood is, maar toch.)

Ik kwam de bewuste man op het spoor in mijn zoektocht naar de Nederlandse reactie op de eerste feministische golf. Ik kwam toen uit bij "Spotlied op de vrij vrouwen" uit 1903. We zien hier vrij snel wat voor soort 'feminist' Speenhoff is (ingekort);

"Wat men voor een eeuw niet kende waar men toen nog niet aan dacht 't Is de vrije vrouwenbende 't Is de derde soort geslacht 't Zijn geen mannen, 't zijn geen vrouwen 't Is geen vlees en 't is geen vis Wie met zo'n model gaat trouwen [trouwt met zijn begrafenis (2x)] Een vrije vrouw draagt korte rokken dat je haast haar knieën ziet [.....] Nergens is ze fris en mollig Alles knokig vlees en been Welke man gevoelt zich lollig [Naast zo'n lopend stuk rookvlees 2x] Vrije vrouwen vinden vrijen ouwerwetse flauwigheid Voor verliefde zoenpartijen heeft de vrije vrouw geen tijd [....] Stakkers zijn die vrije vrouwen Waar een man geen steek aan vindt Kijk ze met pakkies boeken sjouwen Liever dan een wollig kind Als men hoort wat zij zich wensen Wat zo'n meubelhout zo zeid' Vragen alle nuchtere mensen [Is 't een bokkie of een geit] 2x[....] Weg met al die houten lijven Waar een man geen greep aan heid Al die halve vrije wijven Zijn de kanker van de tijd Want een vrouw is hier op aarde Het mooiste wat men denken kan Zij geeft aan ons leven waarde [Zij is alles voor een man 2x]"

De overige teksten, ook voor de andere liedjes, moet je online opzoeken want anders wordt deze post wel heel lang. Maar de liederen zijn makkelijk te vinden!

Maar ja, Speenhoff is dus vooral bezig met hoe dom vrije vrouwen zijn in hun absurde wensen voor vrouwenrechten. Daarnaast vindt hij het VOOR MANNEN enorm jammer dat deze vrouwen geen goede/geschikte partners zijn. Dat de vrouwen niet willen trouwen vindt hij maar dom en raar.....

In dat jaar schreef hij trouwens ook nog twee Spotliederen op de vegetariërs, die nog meer bad faith kritiek zijn dan een "Atheist debunks feminist with facts and logic" video uit 2015. "Ja maar als we geen leer meer mogen gebruiken, moeten we dan maar zonder schoenen gaan rondlopen????????" Shut up, loser met het brein van een 15-jarige puberjongen.

MAAR HET KAN NOG ERGER. Als je namelijk dacht dat het bovenstaande vrouwonvriendelijk was, moet je eens horen wat Speenhoff tegen de gewone vrouw te zeggen heeft. Ik citeer "de zeven plichten van de vrouw" uit 1916. Die, voor de duidelijkheid, geen mannelijke tegenhanger kent voor zover ik weet. Mannen hebben volgens Koos geen plichten, maar dit zijn de zeven plichten van een vrouw. (Zoek het lied op, dit is een verkorte, iet wat gestrawmanned versie. Dus zoek het origineel op!)

1 "De eerste plicht van elke vrouw is nooit geleerd te doen." 2 De tweede plicht van elke vrouw is houden van haar man." 3 "De derde plicht van elke vrouw is goed gekleed te zijn." 4 "De vierde plicht van elke vrouw is steeds gehoorzaam zijn." 5 "De vijfde plicht van elke vrouw is manlief toe te staan om zonder haar van tijd tot tijd alleen eens uit te gaan." 6 "De zesde plicht van elke vrouw is zwijgen op haar tijd omdat ze juist ‘t meeste zegt met haar stilzwijgendheid" 7 "De zevende en mooiste plicht is dat ze koken kan."

Ik kan me goed voorstellen dat het lied in die tijd aangeslagen heeft, zo zit er de zin in "Omdat een man die ouwer wordt en jaren is getrouwd, toch veel meer dan zijn eigen buik dan van een oma houdt." Wat grappig hoort te zijn, maar nog steeds de schuld voor een slecht huwelijk bij de vrouw neerlegt, en niet bij de man. Dit narratief van "men are stupid, am I right ladies? now be submissive!" kom je tegenwoordig nog maar op één plek tegen. Namelijk bij conservatieve (Amerikaanse) christenen die vinden dat er maar een recht voor vrouwen moet zijn; namelijk het aanrecht.

MAAR HET KAN NOG VEEEEEEL ERGER!!!!!!!!!

In 1915 schreef Speenhoff "loflied op Professor Bolland". De Nederlandse Jordan Peterson van die tijd, in de zin dat hij een populair professor was die volgens Speenhoff zelfs populair was buiten de collegezalen bij het gehele volk!

Weet je waar Bolland ook om bekend staat...... De teekenen des tijds, zijn laatste college uit 1921 (voor zijn overlijden in 1922). Ik quote voor het gemak even Wikipedia;

"Bolland kan tevens als grondlegger van de fascistische beweging in Nederland worden beschouwd. In zijn laatste academische les De teekenen des tijds (1921) hield hij een fel betoog tegen de democratie (de "gepeupelregeering", p. 12), tegen het jodendom[3], tegen de "tot heerschappij gekomen goddelooze arbeidersklasse" (p. 9), tegen democratisch onderwijs: "de liberaal bedoelde, maar democratisch ontwikkelde, dat is ontaarde, volksschool" (p. 34) en tegen vrouwenemancipatie."

Voor context, in 1914 was het algemeen stemrecht voor mannen ingevoerd in Nederland en in 1918 voor vrouwen! Bolland wilde terug naar de tijd voor 1914 toen alleen rijke mannen in Nederland stemrecht hadden! In 1915 was Bolland misschien nog niet zoooo radicaal als in 1921, maar ik vraag me af waarom Speenhoff het nodig vond om SPECIFIEK voor deze man een loflied te schrijven!

Ik wil deze rant eindigen met een positief voorbeeld; Louis Davids. Toen Speenhoff in de vergetelheid raakte, kwam Louis Davids juist net op. Daniëls was ook niet de meest progressieve man, maar hij gaf de vrouwen in zijn liedjes veeeeeel meer agency (zoals de vrouw in De Voetbalmatch uit 1932 die de gehele voetbalsport belachelijk maakt en de mannen die ernaar gaat kijken als vermaak! of de moeder in "Moeder is dansen" waarin moeder belachelijk wordt gemaakt, maar vader haar drang naar jazz ook heel goed begrijpt in een enge interbellum-wereld). Hij was uitdrukkelijk kritisch op het kapitalisme en de regering (zoals in zijn bekende "De Kleine Man" uit 1929 en natuurlijk "Als je voor een dubbeltje geboren bent" uit 1935 wat nog steeds veel door antikapitalisten als logan wordt gebruikt, verwijzend naar Louis), ook de "welfare queen" helaas komt bij Louis negatief ter sprake (ook in De Kleine Man).

Maar waar Louis Davids vooral goed in was, vooral in vergelijking met Speenhoff, was dat bij Speenhoff de grap altijd was "Kijk naar deze domme nieuwe mensen" terwijl bij Davids de grap altijd was "Lach om hoe WIJ, arme lieden, allemaal proberen te integreren in een snel veranderde wereld." Er werd gelachen met het publiek, niet met een soort derde vreemde groep die wij met z'n alleen kunnen gaan lopen uitlachen....

Davids liedjes zijn dan ook alleen politiek wanneer ze zeer menselijke gevoelens uitten; het idee dat iemand er met jouw belastingcenten vandoor gaat zonder te werken, dat de rijken heer met alles wegkomen en jij niet. Dat soort sentimenten zullen er altijd blijven. Als je naar Davids luistert, merk je ook dat dat maakt waarom zijn liedjes nog steeds bekend zijn en die van Speenhoff niet. Davids is universeel, Speenhoff niet.

DAAROM vind ik dat we Speenhoff moeten cancelen! Ik ben nog enkel negatief artikel over deze man tegengekomen. Alleen maar hoe hij "een pionier was in de Nederlandse kleinkunst" maar NIKS over hoe hij de vrouw weer terug het huis in wilde hebben of het stemrecht weer achter een paywall wilde neerzetten!

Dus. Cancel. Koos. Speenhoff. !.

[devosopmaandag]

Ik omring mij

Simone de Beauvoir ligt weer eens op mijn tafel en naast mijn bed. Hoewel er een rijtje in mijn kast staat, ontbrak wel erg nadrukkelijk, en een tikje beschamend, 'De tweede sekse', haar invloedrijke werk dat in 1949 verscheen. Ik moest het lenen van een vriend. Had ik haar eigenlijk opgenomen in 'het diagram' met voor mij belangrijke schrijfsters, dat ik ooit maakte in mijn SOON-album? Ik wist het niet meer. Ik sloeg het sinds lang weer open. Ze ontbrak. Ik weet ook niet zeker of ze er in moet. De symmetrie en geometrie maken het geheel nogal cerebraal, het ornament-achtige en de gewassen kleuren alles weer zachter. Ik zou een nieuwe moeten maken, zag ik al snel.

Stel dat je als onderdeel van een psychologische test in korte tijd (je zit in een wachtkamer) bijvoorbeeld zes vrouwen moet noteren die vormend voor je zijn geweest, welke vrouwen dan ook. Je hebt daar kort de tijd voor; de vragenlijst is lang en je hebt slechts een uur in totaal. Alleen die ene opgave is al niet te doen, je wordt bestormd door erin opgesloten vragen: wat is vormend eigenlijk? Vormend in mijn jongste jaren, en dus van invloed op de rest van mijn leven? Wat is het verschil tussen vormend voor mijn intellectuele leven en voor mijn zieleleven? Hoe blijvend moet die zijn of zijn geweest? Eén vrouw prijkt alles overstralend bovenaan: Moeder. Het invullen zou ook een meta-oefening in betekenisgeving zijn.

Ik zou nu George Sand inruilen voor Colette, Gertrude Stein voor Annie Dillard, Jane Austen voor Clarice Lispector, Maria Dermoût voor Annie Ernaux. Ik bekeek ook weer de pagina met de namen van mannelijke schrijvers en stelde vast dat ook daar wijzigingen nodig zijn. Czesław Miłosz, Wallace Stevens en Edouard Louis zouden nu beslist een plek moeten krijgen.

Wat zo'n lijst waard is? De opgenomen vrouwen hebben hun invloed op mij, ooit of nog steeds. Ze veranderen me, laten me nadenken over mijn persoonlijke geschiedenis, over wat de wereld is, ze nodigen me uit gevoeliger te zijn of juist analytischer, ze gebruiken een taal die ik niet bij mannen vind, ze zeggen: zo kun je zijn, of zo of zo. Ik voel me door hen omringd, ook letterlijk. Het zijn hun boeken die bij me in de kast staan, op mijn werktafel liggen, naast mijn bed, in een tas, opengeslagen of alweer opgeborgen, aangekruist, vol gestopt met papiertjes. Het zijn niet alleen hun werken, maar ook wie ze zijn, hun levens, zelfs hun voorkomens. Ik weet hoe ze eruit zien. Ik houd van de oude breekbare Ernaux met de lange haren, de ongenaakbare Lispector die een kleine typemachine op haar schoot heeft, het meisje Colette dat de kippen voert, Ethel Portnoy nog in Parijs. De Beauvoir was overigens een absolute schoonheid. Jeanette Winterson, onverwacht klein, heb ik twee keer zien spreken. Haar aanwezigheid was krachtig.

[reginaenwillempieterpad]

Pieterpad #4 Ommen - Hardenberg (etappe 9)

Het is zondag 28 april en we reizen af naar Ommen. Op station Osseveld komen we mijn nicht en haar man tegen. Zij werken bij de NS en gaan vandaag aan het werk. En wij gaan lekker wandelen; deze keer een etappe van meer dan twintig kilometer zonder een leuk eettentje ergens halverwege. We hebben daarom fruit, brood en warme thee mee in de rugzak. We reizen eerst met de trein via Deventer en Zwolle.

In Ommen lopen we een klein stukje door het dorp en even kort langs het spoor. Dan missen we het eerste bordje en lopen een campingterrein op. Dus weer terug en daarna mede door collega-Pieterpadwandelaars snel het goede pad gevonden. Daarna gaan we richting de Vecht; we lopen vandaag een groot stuk door het Vechtdal. De bossen en de oevers zijn prachtig in deze tijd van het jaar en ook het weer zit heel erg mee vandaag. Onze eerste bezienswaardigheid vandaag is de Sahara: een kleine stuifzandvlakte in het Zeesserbosch (zie de foto hierboven). Later op de dag hebben we vanwege de harde wind nog meer stuifzand.

Onderweg maken we enkele stops; we hebben vandaag iets meer geluk met het vinden van een bankje. De lunch doen we op een grote zwerfkei. Daarna hebben we nog zo'n tien kilometer te gaan. Vooral Regina heeft vandaag last van blaren; bij de lunch worden er nieuwe blaarpleisters geplakt. Daarna lopen we door naar familiecamping Capfun Belten waar we iets kunnen drinken. De laatste 6 kilometers loopt Regina op haar tandvlees: ze heeft een nare bloedblaar. Moe komen we rond kwart voor vijf op station Hardenberg aan. We hebben nog even tijd voordat de trein weer richting huis gaat.

Dat was dus wandeling nummer 4. Ondertussen 70 kilometer gelopen en nog 430 kilometer te gaan.

[rotterdamvanalles]

Een Kijkje in De Passage rond circa 1900

De Passage was gebouwd in de eclectische stijl. Het was ingericht als een lange looproute, begon bij de Korte Hoogstraat en eindigde aan de Coolvest. Deze looproute was 100 meter lang en in het midden 8 meter breed. De in-en uitgangen waren 6 meter breed en hadden een hoogteverschil van 2.86 meter. De reden voor deze ligging was omdat de wat verder liggende Hoogstraat destijds de winkelstraat van Rotterdam was, en omdat de nieuwe brug naar de Binnenweg aan de overzijde van de gracht zorgde voor de verbinding met het snel uitdijende westen van de stad. De Passage verrees op de plek waar een fraai herenhuis was gevestigd aan de Korte Hoogstraat.

Zowel de zijden van de Coolvest als de Korte Hoogstraat hadden redelijk smalle ingangen en passages, die na 37 meter in het midden breder werden. Beide ingangen hadden trappen waarin je kon afdalen naar de straat, die hier 2,86 m lager lag. Het hoogteverschil werd gebruikt voor een aparte benedenpassage, waarin oorspronkelijk een grote koofiehuiszaal, een keuken, bergplaatsen, een bierkelder met aquarium en een enorme zaal van 1800 m² waren gevestigd. Deze werden gebruikt voor tentoonstellingen of als marktplaats.[3] Deze benedenruimte werd verlicht via een vloer van glazen tegels. Omdat de benedenverdieping nauwelijks werd bezocht, was besloten om deze verdieping later als bergruimte te gebruiken.

Woningen Bewerken

Boven de Passage waren 43 woningen in totaal gebouwd: Deels bedoeld voor de winkeliers, de overige twee woonlagen voor particulier verhuur. De woningen bestonden uit twee à drie kamers met alkoof en keuken en hadden een woonoppervlakte die tussen de 19 en 69 m² groot was. Bij vier winkels ontbrak de wooncombinatie en bij vijf winkels hoorden tot aan de kap opgaande bovenwoningen; de overige 36 woningen vormden afzonderlijke bovenhuizen, tevens ieder met twee à drie kamers en een keuken. Deze woningen waren op zo'n manier gebouwd dat ze - op verzoek - bij de winkels konden worden betrokken. Alle bovenwoningen hadden een eigen ingang naast de winkels. Deze waren te bereiken via de Passage zelf.[1] Ten slotte bevonden zich boven de woningen nog een zolder met een venster.

Voor de poort aan de Coolveste werden schepen gelost en vond de Scheveningsche Vischmarkt plaats, wat voor veel overlast zorgde. Aan de noordkant lagen nog onbebouwde tuinen, met onder meer een bedeellokaal van Maria Catharina van Dooren's Vrouwengesticht van Weldadigheid en opslag van bouwmaterialen op de plek waar vanaf 1882 uiteindelijk het Erasmiaans Gymnasium zou worden gebouwd. Aan de zuidzijde was een doodlopend steegje, wat ook voor problemen zorgde.

Aan de Coolsingelzijde (voorheen de Coolvest) was een luxueuze badinrichting met onder andere stoom-, elektrische en regenbaden. De bouw van de Passage was zeer modern voor de tijd: Het had een uitgebreid ventilatie- en koelsysteem en ook werd gebruik gemaakt van bimsbeton (een licht vulkanisch materiaal) voor de binnenmuren - een unicum voor die periode. Verder werden het casco van het gebouw bakstenen toegepast in combinatie met houten balklagen en gietijzeren draagkolommen. In de avond werden de winkels verlicht door gaslampen en scheen er zonlicht door de glazen koepel op het dak, die zich bevond op 20 meter hoogte. Er werd ook een periode gebruik gemaakt van elektrische verlichting (tussen 1882 en 1892) maar daar kwam een einde aan toen het niet rendabel genoeg meer was.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt uit Wikipedia

[fransopdefiets]

28-4 Zo maar wat overwegingen in Zaandijk

Ik kan me nog maar moeilijk voorstellen dat ik over een kleine maand echt vertrek. Ik verricht alle voorbereidende handelingen, koop de nodige spullen, vertel aan iedereen dat ik vertrek, maar op de een of ander manier voelt het nog steeds niet echt. Dat komt natuurlijk omdat ik nog steeds druk ben met mijn werk, er moet nog van alles af (vind ik). Bovendien hebben mensen er een handje van om te zeggen, ik weet dat je met pensioen gaat, maar zou je misschien nog even en dan volgt een heel verzoek. En ik, ijdeltuit, kan dan natuurlijk weer niet weigeren.

Om het iets concreter te maken, heb ik met Bob en Hetty in Nieuw Schoonebeek afgesproken dat ik daar woensdag 22 mei kom logeren. Dat is ongeveer 200 kilometer hier vandaan, dus dat kan natuurlijk ook in twee dagen, maar ik wil juist in het begin een beetje rustig aan doen.

Volgens Google kan dat in 10 uur, maar mijn ervaring is dat je blij mag zijn met een gemiddelde van 14 kilometer per uur. Dus 15 uur fietsen is een realistischer aanname en als je van de etappes nu niet meteen werkdagen maakt, kom je vanzelf op drie dagen uit met voldoende tijd voor koffie en sightseeing.

Verder heb ik laatst een bezoekje aan de fysiotherapeut in Koog gebracht om te horen wat ik kan doen aan mijn zeurderige linkerknie. Die zeurt al jaren, maar vlak voor zo'n lange tocht word ik toch altijd een beetje zenuwachtig. Dat leverde een paar prettige oefeningen op, die je liggend kunt uitvoeren en een spoedcursus knieschijf tapen. Je neemt twee stroken Hansaplast kinetic tape van 15 cm en knipt ze over de lengte voor driekwart in tweeën. Dan rond je alles hoekjes netjes af. Je plakt de eerste strook met het dikke gedeelte boven de knieschijf en ligt de twee stroken links en rechts om de knieschijf heen. Dan doe je hetzelfde van onderaf net de tweede strook. Tot slot zet je nog een korte strook dwars over de patella net onder de knieschijf. Baat het niet, dan schaadt het niet en je hebt in elk geval het gevoel dat je er iets aan doet.

Verder heb ik de route vanaf de Noordkaap tot Linköping nu uitgepuzzeld. Linköping omdat dat vanaf de Noordkaap mijn volgende bestemming is, even bij Anton langs. Om daar te komen volg ik in hoofdzaak de EV7, de Eurovelo 7. Dat is typisch weer zo'n project gefinancierd met Europees geld, dus er zijn geen gidsjes van en op bordjes langs de weg hoef je al helemaal niet te rekenen. Gelukkig biedt opencyclemaps.org uitkomst, daar staat ie op. Alleen is de betreffende kaartlaag dermate karig, dat er niks anders opzit dan er een fysieke kaart naast leggen en daar de route uittekenen. Vervolgens heb ik alle plaatsen waar je doorheen komt met de wegnummers onder elkaar gezet. Als ik die nu uitprint en lamineer, dan heb ik een onverwoestbare allweather routebeschrijving. Een uitkomst als je telefoon het niet doet, bijvoorbeeld als die (niet geheel ondenkbaar, zie 2017) in de WC gevallen is. Hieronder een voorbeeldje, de cijfers geven het aantal kilometers aan vanaf de eerste plaats in het rijtje.