#ikprikhetniet

[saulsplace]

Prikplicht? Dan vaar ik naar Urk...

Door MARIANNE ZWAGERMAN

23 jul. 2021 in COLUMNS

Ik ben niet streng in welke leer dan ook opgevoed, behalve hard werken en jezelf redden stonden normen en waarden niet heel prominent op het menu bij de familie Zwagerman. Maar er is één wet in mijn eigen wetboek die ik niet graag overtreed: niet liegen. Niet liegen vergt soms moed, maar het geeft ook enorm veel rust. Je hoeft nooit iets te verbergen en je houdt geheugenruimte over om mooie herinneringen op te slaan op de plek waar anderen hun leugens wegstoppen.

Toch werd ik dit jaar bijna een leugenaar, een fraudeur zelfs. Toen ik mijn ouders begeleidde naar de priktent in Hilversum zag ik hoe lek het systeem was. Je krijgt vooraan in de tent je prikbewijs en kunt dan op eigen gelegenheid doorlopen naar de prikkamertjes achterin. Of niet. Er kraait geen haan naar als je zonder prik maar met stempel weer naar buiten wandelt.

Dat zou ik doen als mijn #ikprikhetniet-besluit me zou belemmeren om te leven zoals ik dat wil. Als het ooit zover komt dat ik mijn werk niet meer mag doen omdat ik ongeprikt niet naar binnen mag, dan fraudeer ik mijzelf erin. Ik wil niet liegen, maar ik laat me ook niet chanteren door een leugenachtige overheid. Mark Rutte en Hugo de Jonge bestrijden met hun eigen wapens, was misschien de enige optie.

Gat gedicht

Mijn leugen kwam uit voordat ik hem in de praktijk kon brengen. Ik was niet de enige die de kinderlijk eenvoudige oplossing in de prikhal had bedacht. De GGD ontdekte het en het gat lijkt nu gedicht. Ondertussen neemt de prikdruk toe, terwijl ook elke dag meer bewijs wordt geleverd dat geprikten gewoon besmettelijk kunnen zijn. Je prikt dus alleen voor jezelf, niet om een ander te beschermen. Toch wordt de prikplicht in de media al genormaliseerd.

Zelfs een journalistiek programma als Nieuwsuur behandelt vaccinatieplicht als een serieus te bespreken thema, waarbij uiteraard vooral de voorstanders zeer uitgebreid het woord krijgen om de overheidslijn te verdedigen. Terwijl juist de Nieuwsuur-redactie als geen ander weet hoe het coronabeleid ons met leugens en geheimen door de strot wordt geduwd. Ze kreeg van de rechter gelijk dat Hugo de Jonge de stukken over de coronacrisis – die Nieuwsuur heeft ’gewobt’ – vrij moet geven, maar de minister weigert en jaagt het van ons belastinggeld betaalde programma op juridische kosten door in hoger beroep te gaan.

Politiek asiel

Dankzij documenten die wel werden vrijgegeven, weten we nu dat de regering ook al lang wist wat elk weldenkend mens op zijn klompen aanvoelde: de schade van de lockdown was vele malen hoger dan de opbrengst. Niet alleen de economische schade, nee ook de schade aan de gezondheid was torenhoog. Ambtenaren waarschuwden de regering dat er ruim 500.000 levensjaren verloren zouden gaan door de lockdown. Maar die kwam er toch. Nu mag Roland Pierik, als politiek filosoof lid van de gezondheidsraad, bij Nieuwsuur verkondigen dat er maar twee opties zijn: mensen tot de prik dwingen óf lockdowns.

Ik was deze week op Urk, daar bewijzen ze dat de enig juiste oplossing is: doorleven en een beetje rekening met elkaar houden. In het voorjaar van 2020 pakten ze het normale leven alweer op, winkelen zonder mondkap, niet testen en alleen thuisblijven als je ziek bent. Wie een prik wil, haalt hem, maar de meerderheid doet dat niet. Corona is er vrijwel verdwenen, er overleden negentien (oude) mensen op een bevolking van ruim 21.000. Als Pierik zijn zin krijgt, vaar ik naar Urk en vraag ik daar politiek asiel aan.