#ik wil t maken maar ik heb geen oven :(

[liefdesleven]

ineens zo veel zin in broodpudding, echt alsof ik in 1600 leef

[lateforitall]

De stappen van soep eten

Geschreven door Tessa

[ CW - eten - verstoord eetgedrag] Voor je verder gaat een waarschuwing over de inhoud: deze blog gaat over eten en verstoord eetgedrag. 

Soms zit er ineens een champignon in mijn hoofd. Die blijft daar om aandacht vragen tot ik het gegeten heb. Superhandig, want als vanzelf ontstaat er zo een gerecht omheen. Regelmatig verrassend lekker. De kans dat ik het een tweede keer precies zo kan maken is klein. Wat jammer is voor de mensen met een favoriet Tessa gerecht. 

Plezier, iets goed kunnen én externe bejubeling zijn perfecte hulpmiddelen voor mijn brein dat de dopamine en noradrenaline logistiek niet al te best regelt. Klinkt in principe als een succesrecept voor de beste maaltijden ooit. 

Maar helaas. Koken, maar ook eten, is soms een grote uitdaging met mijn chaoshoofd. Het is ook de perfecte illustratie van hoe lastig het soms is om mijn aandacht bij één ding te houden. Dus, welkom bij het avontuur dat soep eten heet. 

Mmmm soep. Yum. 

Het is lockdown én avondklok dus welke dag het is weet ik niet. Maar ik voel me raar en merk dat ik cynisch reageer op berichtjes van vrienden. 

Ik ga m’n checklist af. 

Moet ik naar de wc? Nee

Heb ik het koud? Ja

Heb ik dorst? Nee

Honger? Nee

Wacht... 

Hoe laat is het? Kut. Te laat voor boodschappen. Veel te laat voor avondeten. 

Wanneer at ik voor het laatst? 

Toen ik mijn medicatie nam. Vier uur nadat ik opstond. Dus ik at zeven uur geleden voor het laatst. Een banaan. Honger is waarschijnlijk gekomen maar ook weer afgedropen toen het te lang genegeerd werd. Heeft waarschijnlijk een tijdje staan roepen maar werd niet opgemerkt.

Het betekent ook dat ik mijn medicatie 3,5 uur geleden had moeten nemen.

Ok. NU! Eten en medicatie.

Even een slok drinken. En Heinzi aaien. Zoeken of er een soeprecept is met knolselderij want die ligt daar langzaam kleiner te worden.

 Als ik een berichtje zit te lezen bedenk ik me ineens weer dat ik eten zou maken. En medicatie zou nemen. Ongeveer 20 minuten geleden.

Ok. Eerst bedenken wat ik in huis heb want er is bijna niets en een keuze maken terwijl ik door kastjes ga zoeken loopt nooit goed af. Dat wordt zoeken zonder te kunnen kiezen. Vallen er allemaal dingen uit kastjes, die ik er dan weer terug in moet gooien.

De lichtbruine verpakking met veel groene blaadjes komt ineens in m’n hoofd voorbij. Ohjaaaa, ik kocht kant klare soep. Hippe, biologische, vegetarische soep. 

Voor dit soort momenten is soep altijd het beste (makkelijk te eten, warm, comfort). En deze hoeft zelfs alleen maar in de pan en warm gemaakt, wat niet mijn favoriet is, maar wel heel simpel.

 ‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’‘Best gezond’ <> ‘bullshit, de verpakking liegt’

FUCK YEAAA de keuze is gemaakt. Noodzakelijk om direct één been te verplaatsen zodat de rest van mijn lichaam volgt want anders heb ik alweer drie nieuwe dingen opgestart.

In mijn hoofd noem ik de stappen die ik moet doen. 

‘Opstaan.’ ‘Naar de soep lopen.’ 

Voordat ik de soep bereik loop ik langs het pannenkastje dus, hé, logisch om eerst een pan te pakken. En als ik daar toch ben direct de kookplaat aan te doen.

Oh en dat doosje van mn ontbijt moet bij het oud papier anders staat het er morgen nog. In de kelder zit poes Cthulhu onder z’n brug van dozen naar me te staren. Ik probeer een foto te maken maar het licht is lelijk. Wacht. Shit. Ben ik nou weer oud papier vergeten aan de straat te zetten? Even opzoeken wanneer dat is. Internetbrowser openen. Soeprecept zien. 

Ohja... Terug. Soep pakken. Goed. Zoals bij elke kooksessie besluit ik bij de pan te blijven en geduldig te roeren tot het warm is. 

‘Duurt maar even.’

Roer. Roer. Roer.

Er is altijd een moment dat ik toch even trots ben dat ik geduldig bij die pannen sta. Daarna is er ook altijd minstens één moment dat ik ineens ergens anders ben. Niets nieuws, dus ik probeer mezelf heel bewust bij het roeren van de soep te houden. Zo saai. Roer. Roer. Roer. Niet roeren is geen optie. De lepel loslaten is als mezelf afschieten naar iets anders wat ik kan doen. Roer. Roer. Roer. 

En dan hoor ik ineens de scheidsrechter van de buurman fluiten en heb ik door dat het pijnlijk stil in huis is. 

Wacht!! Muziek. Dat helpt altijd. Waar is m’n muziek. Muziek helpt. Welk liedje. Mmmm. Moeilijke keuzes.

De keuze voor het perfecte roer liedje heb ik nog niet gemaakt als ik de soep hoor. Het zit deels aan de bodem maar is ook klaar om te eten. 

Tevreden kruip ik in m’n hoekje. Neem een slok drinken.

Shit. Medicatie. Als ik die nu neem heb ik er wat aan als m’n eten op is. Kan ik het meteen niet meer vergeten.

Ik moet een nieuwe strip en als ik die pak zie ik een kadootje liggen dat ik al weken wil versturen. Laat ik die vast in het zicht leggen. Welk kaartje zal ik erbij doen? Een schattig zeehondje erbij of een wasbeertje? Stop ik er ook confetti in? 

Als ik het op tafel leg zie ik dat ik ook mn medicatie in de hand heb.

Medicatie. 

Of had ik die nou wel voor het koken ingenomen? 

Wacht. Soep. 

'Loop terug naar je hoekje. Neem je medicatie. Eet je soep.’ 

Die zin herhaal ik bij elke stap die ik zet. Want elke stap die ik zet kan ook ineens een andere kant op gaan. 

‘Neem je medicatie. Eet je soep.’ ‘Neem je medicatie. Eet je soep.’

Het is smerige soep. Maar ik troost me want op dit soort momenten is er weinig wat ik wel lekker zou vinden. De brokjes, die nog net gekauwd moeten worden, zijn hele gezonde stukjes broccoli vertel ik mezelf. 

‘Eten! Straks voel ik me er beter door.’

Het is alsof ik weer 6 ben en met een bol deeg, wat ooit een hap volkorenbrood was, in mijn mond zit. Slikken is moeilijk.

Zo groot mogelijke happen besluit ik. Dan ben ik er t snelst klaar mee. Het is een taak die volbracht moet worden. Geen pleziertje.

Tijdens het eten lees ik een boek en ineens ontdek ik dat ik vergeet te eten. De randjes zijn al koud geworden. Gatver.

‘Eten. Grote happen.’ 

Tussendoor maak ik even een foto van mn kommetje soep. Het ziet er zo smerig uit. Maar ook grappig. En als ik er over wil schrijven is dat handig. Mijn camera ligt gelukkig naast me. Als ik vervolgens de foto al naar mijn telefoon geïmporteerd heb en zit te bewerken realiseer ik me dat ik alwéér vergeet te eten. Camera weg. Telefoon weg. 

‘Eten. Grote happen.’

In mn hoofd moedig ik mezelf aan. Niet alleen omdat het smerig is. Ook om te proberen mijn hoofd bij de taak van eten te houden. 

Als ik ineens weer aan het zoeken ben naar een passend liedje voor het diner met de koude randjes, en opnieuw vergeet te eten schuif ik m’n telefoon over de grond van me af.

‘Eten. De helft is al op. Daarna kun je blowen. En lezen.’

‘Eten. Grote happen. Eten. De brokjes zijn maar gezonde stukjes broccoli.’

.

.

.

.

Veel ADHD-ers hebben een verstoord tijdsbesef. Late For It All weet je wel. Voor mij betekent het onder andere dat een ‘normaal’ dagritme echt veel makkelijker is als ik externe referenties heb. Huisgenoten om mee te eten. Mensen om me heen die ik zie eten en drinken. Externe werkafspraken die op een bepaald moment van de dag plaatsvinden waardoor er automatisch een ochtend, middag en avond is. Maarja, lockdown en alleen wonen, weg referenties. De hele dag heb ik om mijn dingen te doen. Veelal eigen projecten of achter de schermen werkzaamheden. Het maakt niet uit wanneer ik dit doe. Rond een uur of drie in de middag lijkt er altijd een schakelaar om te gaan in mijn hoofd. Vanaf dan word ik vaak ergens ingezogen. Heerlijk, werken als het buiten donker wordt. Maar als ik dan ineens ergens in zit dan is soms ook de tijd ineens voorbij. Waardoor ik soms vergeet te eten. Vergeet boodschappen te doen.

Toch heb ik dit soort dagen niet zo vaak op het moment. Wat echt knap werk is als ik kijk naar de totale structuurloze ruimte van niets en alles op dit moment.

Dat gegeven heb ik, niemand is verbaasd, geanalyseerd. Want hé. Als ik weet hoe iets zit is het ook makkelijker er nog beter in te worden. 

Tessa wordt een goede volwassene aflevering honderdduuzendzessenzestig.

JEEEZUS TESSA. KOM OP. JE BENT 38 JE KUNT TOCH ZEKER WEL GEWOON FATSOENLIJK KOKEN? EN ETEN! JE HEBT VRIENDEN DIE DAT DOEN TERWIJL ZE GOOCHELEN MET LUIERS EN SCHETTERENDE KINDERTV OP DE ACHTERGROND HEBBEN. 

Dit soort dingen zeg ik niet zo vaak meer tegen mezelf sinds ik mijn diagnose heb. En weet waarom dit soort dingen soms gebeuren. En, hoezeeeeeee, dat er blijkbaar heel veel mensen zijn die dit soort dingen herkennen. En ook hebben! Wowww.

KOKEN

Heuj: Ritalin! Koken is bijna altijd een proces van in mijn hoofd herhalen wat ik moet doen omdat ik anders ineens andere dingen doe. Met medicatie is dat nog steeds zo maar het kost veel minder moeite. Vaak kan ik zelfs de afwas tussendoor doen. Wat FANTASTISCH is. Want hoooozeeeee, huis op orde houden. (Vertel ik misschien ook nog wel eens wat over. Als ik durf.) 

Mijn kookeiland van 1 kookpit en een oven. Beperkingen zijn als een cool spel wat ik wil winnen. Als ik oplossingen moet bedenken en creatief moet zijn is de kans een stuk groter dat ik er plezier in heb. En mijn aandacht erbij kan houden. Dus ik heb een oven en één kookpit en ik heb nog nooit zo vaak, zo lekker voor mezelf gekookt.

ETEN

Ik blijf een stuk aardiger tegen mezelf nu ik weet hoe het komt dat ik soms vergeet te eten. Loslaten dat ik altijd een maaltijd zou moeten kunnen maken maakt het een stuk makkelijker om goed voor mezelf te zorgen. Nu hou ik vooral aan dat het belangrijk is om te eten en dat ik dat zo gezond mogelijk wil doen. Daarom probeer ik nu de volgende dingen altijd in huis te hebben:

Yoghurt (jeuj altijd makkelijk te eten)

Bananen (niet perse lekker maar t is makkelijk eten en werkt goed) 

Noten en repen (gezond, energie, makkelijk eten)

Alles om een echt lekkere soep te maken

Rauwe groenten zoals komkommer, wortel, radijs, paprika (gezond en kan ik altijd eten

Als eten moeilijk gaat omdat ik mezelf geen tijd gun of het te lang vergeten ben helpt het me om eerst iets makkelijks te eten. Daarna kan ik beter een keuze maken wat ik nog meer wil eten én lukt het beter om dat klaar te maken.  Soms kies ik ervoor mijn eten staand aan het aanrecht te eten terwijl ik naar buiten kijk. Interessant genoeg en toch zo min mogelijk kans op afleiding tussendoor. Snel en zonder heen en weer lopen is soms gewoon de beste keuze.

<3

PLEZIER EN NIEUWIGHEID/ EERVOLLE VERMELDING 

Toen we in maart 2020 moesten isoleren had ik geen eigen woning. Rondreizen zat er niet meer in. Maar gelukkig was daar de uitnodiging voor een quarantaine huishouden met de beste Wouter Pieterse die zijn huis opende voor mij en Judith Hontstrouw. 

Niet alleen had ik ineens een fantastisch huis aan zee en fantastische huisgenoten. Ook brachten we samen structuur in structuurloze tijden. 

Wouter is een geweldige kok die met alle liefde elke avond een vegan maaltijd voor ons toverde. Daardoor at ik met een extra goed geweten zoooooveel nieuwe dingen. Ik ontdekte van alles. Vooral ook nieuwe combinaties. (Win win win voor mijn brein). Maar ook had ik mede ADHD puppy en isolatie buddy Judith om samen te jubelen over het eten. We begonnen overdag met praten over de heerlijke dingen die we al gegeten hadden en ons verheugen op wat we nog meer voor lekkers zouden gaan eten. Ondertussen snuffend als wij nog laat met werkdingen bezig waren en de geuren uit de keuken kwamen. En daarna altijd volle verbazing te kijken naar de minstens drie pannen gerechten en samen vol verbazing wowwww wowwwwww te roepen. 

Eten is in chaotische momenten vaak een noodzakelijk iets voor me. Maar dit zorgde ervoor dat eten een speciaal moment op de dag werd. Wat me er ook aan herinnert dat ik nog genoeg te vertellen heb over wat met liefde een thuis krijgen deed voor het accepteren van hoe beperkend ADHD kan zijn. Én dat dat dus blijkbaar los staat van de waarde van mij als persoon. (HEBBEN JULLIE OOK ZO’N ZIN OM DIT TE LEZEN????)

<3 <3 

Als je dit herkent dan hoor ik graag welke trucs jij heb gevonden voor dit soort situaties. 

Herken je dit niet, lees dan vooral om te begrijpen.

yum soep

[offtoljubljana]

56. Nou, nu heb ik dus geen goede titel meer...

31/03/2020

Opmerking achteraf toegevoegd: Papa vond dat ik teveel scheld in dit gedeelte 😔, dus Bram, Jasper, oortjes dicht t/m “Maar ja, jullie lezen dit blog niet voor tumblr woes!”

WHAT THE FUCK IS DIT?

WHAT THE FUCK IS DIT???

TUMBLR OH MY GOD???

***

Oké. Ik heb even opgezocht hoe de fuck ik dit uit kon zetten, dus byeeeee:

Nu kan ik gewoon weer verder met mijn blog. Ik luister nog steeds naar Slow Pride Month, want deze lijst is bijna 3 uur lang. (Jim and the Povolo’s Love Can Do is eigenlijk 1 van de 2 nummers die ervoor hebben gezorgd dat ik deze lijst heb gemaakt. De andere is Troye Sivan’s HEAVEN.) Nu dat ik mijn tumblr ook weer gefixt heb, kan ik de titel ook veranderen. Ik weet nu nog niet wat de titel is die jullie hebben gelezen, maar nu is het nog:

Even context voor mijn freak-out: inmiddels weten jullie wel dat tumblr mega gebruikersonvriendelijk is. Als reactie gebruiken heel veel mensen, ik dus ook, een 3rd party browser extension genaamd XKit. XKit herprogrammeert heel tumblr om het wel gebruikersvriendelijk te maken.

Yup.

(Ik had helemaal vergeten dat ik King Princess’s Ain’t Together op de lijst had gezet 😅.)

Ik ga niet helemaal in op de geschiedenis van Xkit want a) y’all don’t care en b) het is heel erg... yikes. Maar er is altijd een soort van gouden regel. Elke keer dat tumblr een nieuw iets introduceert, kom je er pas achter nadat Xkit een fix heeft gecreëerd. Ja, het is niet echt optimaal. 

Dus tumblr is nu begonnen met het dashboard helemaal te veranderen en als reactie werkt Xkit niet meer, want Xkit is namelijk geprogrammeerd voor het oude dashboard (je dash kan je vergelijken met je timeline op Facebook of Twitter).

Recommended blogs? Xkit gets rid of it

Een groter kleurcontrast op je dash? Xkit gets rid of it

De knoppen voor “post” en “close” omdraaien voor geen reden? Xkit gets rid of it

Advertenties op je dash? Xkit gets rid of it

Onnodig lange uitgerekte posts? Xkit gets rid of it

Je posts ineens meer naar links verschuiven? Xkit gets rid of it

Verder voegt Xkit ook gewoon extra dingen toe die het tumblr gebruik zo veel makkelijker maken.

Serieus, als jullie toch ooit lid willen worden van deze site (lmao), het eerste wat ik je aanraad is om Xkit te downloaden. Blijkbaar hebben mensen zoveel geklaagd dat deze nieuwe beta update Xkit in de weg staat, dat tumblr een optie heeft toegevoegd om het uit te zetten (zie boven).

(Ah, the true sapphic jam. The lesbian anthem. The biggest wlw hit: Hayley Kiyoko’s Girls Like Girls.)

Dat gezegd hebbende, het vernieuwde dashboard gaat dus allerlei van die Xkit features in tumblr stoppen. Iedereen weet inmiddels wel dat Yahoo! tumblr voor een klein prijsje verkocht heeft aan de eigenaren van Wattpad en aangezien zij wel de reputatie hebben voor gebruikersvriendelijkheid, heb ik voor de eerste keer in mijn 9 jaren op deze site hoop.

Like... tumblr werkt nu actief samen met Xkit? Damn. 

“Why people use Xkit”, cause the actual site sucks ass next question.

Maar ja, jullie lezen dit blog niet voor tumblr woes! Jullie lezen het voor Ljubljana updates. Voordat ik zag dat tumblr dus aan het kloten was, kwam ik eigenlijk hiernaartoe om te vertellen dat ik eens gekookt heb!

(Weer Hayley Kiyoko. Nu Wanna Be Missed.)

Ja, ja. Voor de lockdown had ik een pakje kruidenpasta bij de Thai Asia shop gekocht met de intentie om dat ooit te maken. Op één of andere reden kwam daar maar niets van en nu, na zowat een maand, was het tijd!

(Wat is het punt van shuffle als je dezelfde artiest constant achter elkaar zet 😒😒😒. Nu weer Hayley Kiyoko met Pretty Girl.)

Het is Indonesische mild pittige kruidenpasta (waarvan ik de naam ben vergeten) met broccoli, wortel, bloemkool (allemaal diepvriesgroenten) en bladspinazie (ook uit de diepvries, maar die had ik vers gekocht en daarna ingevroren) met roerei en Japanse Udon noedels.

Ik ben best trots op mezelf. Het is nog steeds niet Kaths niveau, maar het is hoger dan basic bitch niveau. Ik ben wel nog steeds jaloers op de Finse dudes en hun oven. Kath is jaloers, want ze wilt ovenschalen en kruidige aardappels maken. Ik ben jaloers, want ik wil diepvriespizza. Alsnog: een verschil!

(De akoestische versie van i’m so tired... van Lauv ft. Troye Sivan heeft eigenlijk een cooler extra couplet, maar ik vind deze versie nog steeds beter.)

Bla, bla, bla Animal Crossing voor de rest van de avond, je weet inmiddels wel hoe dit gaat, maar de grote shocker is dat ik voor de eerste keer in een hele lange tijd voor middernacht in mijn bedje lag!

Yup. Om 23:48 of zoiets lag ik in bedje. Ik zelf kon het ook niet geloven, maar na de nacht ervoor (waar ik pas rond 4:30 in slaap viel) was ik gewoon mega moe. Dit hield het uitslapen niet tegen, want rond 11:00 was ik wakker en ik kwam pas om 12:00 mijn bed uit.

Morgen kan ik niet uitslapen, want ik heb dus college om 9:00. Ik kan eigenlijk niet meer klagen, want Sophia heeft morgen om 8:00 college.

(Lady Gaga’s Speechless was eigenlijk één van mijn favoriete nummers in groep 7 en 8. Het was ook achtergrondmuziek in glee seizoen 1 aflevering 20. Natuurlijk weet ik dit.)

En natuurlijk heb ik weer Animal Crossing gespeeld. Ik ben op bezoek geweest bij Dimitri en ik heb weer vanalles gedownload in de kledingwinkel. Shoppen voor mezelf? Yikes. Shoppen voor mijn Sims en voor mijn Animal Crossing villager? Yea. 

Ja, je kan online kleding opzoeken en downloaden voor in je spel. Hoe anders denk je dat ik mijn Sims kan laten kleden als K-Pop sterren? 

Ik ben niet eens fan van K-Pop, maar ik waardeer de kledingstijl nadat Safiya Nygaard, een fashion YouTuber, er een hele video over heeft gemaakt. En ja, mijn Sim is paars, want ze is half-alien. 

Mijn Sims zien er cool uit en mijn Animal Crossing villager verdient dat ook!

Mijn Sim is geen alien hier. Ze is gewoon ziek, vandaar de strepen. Maar ja, dat was even een fashion showcase van mijn Sims waar niemand om gevraagd had. (Ik heb nog meer.)

(Mary Lambert’s Do Anything. Ik heb niet veel te zeggen.)

Dus ja, dat houd me bezig. Animal Crossing, shocking! Aangezien de 10 dagen voorbij zijn, krijg ik mijn play time te zien:

Gooi er maar weer 3 uur bij. Eh, het kon veel erger.  

Voor de lockdown dacht ik dat mijn blogposts op een bepaald moment saai en herhaaldelijk zouden worden wegens de uni. In plaats van “uni” “weer een dagje uni” “alweer uni” “uni vandaag” is de herhaling “Animal Crossing” “weer een dagje Animal Crossing ” “alweer Animal Crossing ” “ Animal Crossing vandaag”. Uh, oeps?

(Years & Years’s Hypnotised is aangeraden door Dani.)

Maar dat gezegd hebbende, ik moet toch iets voor de uni doen, dus dat ga ik nu maar eens doen. Voordat ik ga: kleiner Corona update voor de mensen die willen weten hoe de stand van zaken hier is. Zover ik weet, is de verspreiding nog minimaal. Er zijn ongeveer 60 nieuwe veerspreidingen bij gekomen, waardoor de teller nu rond de 800 staat.

 Ja... dat is toch nog wel een groot getal. Van de week is er een forse stijging geweest, maar die vlakt nu weer af. Vandaar dat die nieuwe maatregelingen ook van kracht zijn.

Deze extra maatregelingen hebben blijkbaar wel een felle discussie veroorzaakt, want de politie krijgt nu bizar veel macht. Ze willen namelijk gebruik gaan maken van telefoons aftappen, medische persoonlijke gegevens en gezichtsherkenning. Er wordt dus gepraat van een mogelijke politiestaat. Ik ben overduidelijk een voorstander voor preventieve actie, maar ik zie ook wel in dat dit misschien iets te heftig is.

(Sam Smith’s HIM... the emotions. The raw power. The feels. Mx. Smith is doing it again with their amazing ballads.)

Er zijn ook weer een paar doden bijgekomen. Huh, ik geef toe dat het er niet geweldig goed uitziet. Toen ik besloot om te blijven wegens veiligheidsregels, had ik in mijn achterhoofd dat de piek nog kon komen.

(Weer MIKA. Nu Last Party.) 

Toch ben ik nog steeds zeker van mijn besluit. Zolang ik gewoon binnen blijf, kan me niets overkomen. Ook is Slovenië nog steeds dunbevolkt en zijn de getallen beter dan in Nederland. Nu weet ik ook wel weer dat 800 op 2 miljoen mensen een andere vergelijking is dan 1200 op de 17 miljoen, maar ik voel me nog steeds veilig en ik wil eigenlijk totaal niet reizen tenzij echt mogelijk.

(Kevin McHale’s Arizona is één van zijn beste nummers).

En dat is het voor nu. Tijd voor Sociologie!

[hildeshongarije]

Ze zijn er, ze zijn er!

Zondag 13 januari 2019

Vrijdag was een spannende dag hoor.  Dochter Els, schoonzoon Nils en kleinzoon Fenno komen voor een weekje op bezoek. Om 16u25 komt de trein aan in Szentlörinc.  Maar eerst hebben we nog wat anders te doen … bij de verzekeraar langs gaan.  Neen, er is nergens schade.  Maar we kregen een brief dat de verzekering van de wagen niet betaald was en dat de verzekering dus geschrapt werd.

Nou, daarmee kan je me echt wel boos krijgen.  Ik betaal altijd alles meteen … dus de map geraadpleegd … er zit geen brief in met uitnodiging om te betalen …  ik heb niets over ’t hoofd gezien, ik heb gewoon niets ontvangen.  De andere verzekeringen gaan allemaal automatisch, maar van de wagen hebben ze dat geregeld via de garage en dat moet dus zo betaald worden.  Nu is het zo dat, als de premie wijzigt, we telkens twee (2!) brieven krijgen … eentje om aan te kondigen dat de premie wordt aangepast en op hetzelfde moment een tweede brief met de wijziging zelf.  Maar als er iets fout loopt met een betaling, kunnen ze geen brief sturen?  Komaan zeg.  Maar goed, om een lang verhaal kort te maken ...; gelukkig kunnen we voor zulke dingen altijd beroep doen op onze makelaars (levenslange service is hun motto!). Andrea tolkt niet alleen in het verzekeringskantoor ...; ze regelt ook nog eens dat ook die betaling automatisch zal gaan, dat de groene kaarten per mail worden toegestuurd en dat de briefwisseling voortaan per mail verloopt.  Dat is voor ons heel wat makkelijker omdat de pc de mail dan meteen kan vertalen.  De vertaling is niet ideaal, maar wel verstaanbaar.  Dank je wel Andrea!

Enkele zuchten van opluchting later, stappen we opnieuw de auto in … om onze kapoen op te halen.  De treinen rijden in Hongarije echt klokvast. Eindelijk kunnen we ons manneke nog eens flink knuffelen!  Vlug naar huis en smullen van opa’s lekkere spaghetti!  En daarna slapen … dat is nodig want ze zijn al van 5 uur vertrokken vanmorgen!

Zaterdag is sneeuwpret-dag. Allez, dat is toch wat wij ons er van voorstelden.  Maar Fenno vindt de sneeuwlaarsjes heel vreemd aan zijn voeten.  De sneeuw kraakt als hij een stap zet en dat vindt hij maar eng. Je ziet zijn snoetje in twijfel … iedereen is enthousiast, maar vind ik dit zelf nu wel of niet leuk?  

Els en ik zetten hem op de rodelschijf.  Op een stukje dat maar lichtjes helt, laten we hem een stukje glijden.  Hij weent niet, hij lacht niet … hij kijkt heel serieus! Ach, het is ook de eerste keer sneeuw, hé … Misschien is het morgen alweer anders!

Een muts of wantjes wil hij niet aan.  Maar als oma dat zelf ook aantrekt, dan wil hij het toch ook proberen.  Leuk!  Ook de lippen balsemen wil hij wel!

Van buiten spelen krijg je flinke honger.  Opa maakte ‘sterretjes’ … met worstjes en broccolipuree, geraspte kaas erbovenop en even in de oven.  Op Fenno’s bordje prijkt een mooie ster.

En dat het lekker was, zie je aan zijn snoet.  Wat een showkereltje!  Hij is zo leuk als hij lacht, met die kuiltjes in zijn wangetjes!  

Vandaag staat een bezoekje aan de markt in Pécs op het programma.  Een blitzbezoek, dat wel.  Want het is koud en als je dan stil in de buggy moet zitten, krijg je het al vlug te koud.  Maar we willen vooral het deel met de diertjes bekijken.  De konijntjes en kippen zijn zeer beperkt.  Maar de hondjes in de koffers van de auto’s zijn leuk genoeg om naar te kijken.  Het is wel wat zielig, die kleine puppy’s liggen te rillen van de kou … alleen de kleintjes van husky’s, chowchow of Hongaarse herders vinden de kou juist prima.

Daarna gaan we de hongerige magen vullen bij Bagolyvár, de uilenburcht.  Fenno steelt natuurlijk weer de show.  Zijn eten wordt gewarmd en dan mag hij als eerste smullen.  

Ook wij genieten van het lekkere eten.  Of dat proberen we toch … om beurten moet er eens met Fenno gewandeld worden, want hij wil graag op verkenning.  En bij Bagolyvár is veel, heel veel te zien!

Maar … als mama’s dessert op tafel komt … dan wil hij wel de charmante helper spelen … hij zal mama een beetje helpen!  Je kunt toch niet geloven hoe lekker dat het is …!!!

[dagboekliesa4d]

25/01/2020

- Ik ben nu enkele dagen werkloos geweest en ik ben blij dat ik deze dagen toch zo goed heb kunnen vullen: ramen gekuist, oven gekocht, douchestang opgehaald en geïnstalleerd, 4 totebags gemaakt en online gezet, zo naar wassalon, boodschappen gedaan, website MijnLeuven geüpdatet.. Ik ben wel trots op mezelf dat ik zo productief ben geweest.
 - Ik maak me wel zorgen dat het leven zo duur is.. Ik gaf al €240 uit aan boodschappen en de maand is nog niet om. Toch heb ik geen reden om me zorgen te maken voorlopig, ik heb geld gekregen van papa en heel veel spaargeld, maar het is een kwestie van een evenwicht te vinden tussen zuinig zijn en goed voor mezelf zorgen. Ik heb soms de neiging om dan zelfs te besparen op slokken cola.. Het valt me nu op hoeveel Flor wel niet moet uitgegeven hebben voor mij.
 Ik weet ook dat ik elke dag gezond moet eten en ik wil zo vaak mogelijk koken omdat dit ook goedkoper is, maar 6 dagen/week koken is ook wel veel en vermoeiend. Het zal ook wel een grote rol spelen dat ik nog geen vast inkomen heb en bv deze week 4 dagen van inkomen heb gemist, zo’n €310. Dat maakt meteen wel een verschil. Fiorelli was ook nog meer onzekerheid, dus hopelijk wordt de volgende job iets wat meer zekerheid biedt. (Dit bij Essensium was sowieso ook tijdelijk)
 - Ik voel me wel redelijk gelukkig en goed in mijn vel. Wel moe van lui te zijn.. En het is hier nog altijd redelijk koud ondanks de chauffages volledig openstaan.
 - Vanavond ga ik naar ‘The Farewell’ in Cinema ZED. Ik ondervind wel dat dat helpt om me met andere filmliefhebbers verbonden te voelen en onder mensen te zijn. Dat helpt met die connectie die ik soms nodig heb als ik me geïsoleerd voel.
 Ik wil ook wel mijn ideale avond (in bed met space ambient en spirituele quotes lezen met kaarsen) gezien ik moe ben maar dat kan erna nog.
 - Ik probeer ook vaker emoties te uiten in comics als dagboek 
- Gisteren op bezoek bij mama intens gesprek gehad over het voorval in Oostkamp en Myra. Ik kon al makkelijker emotioneel afstand houden dan vroeger en weigeren om verantwoordelijkheid te nemen voor haar gevoelens. Ik ben wel trots op mezelf dat ik mij er boven kon zetten.
 Ondanks dat ze positief denken aanmoedigt zei ze toch een paar dingen die mijn negatieve zelfpraat in gang zette bv dat ze verwachtte dat ik toch ook een job vind naar mijn potentieel maar ik ben pas beginnen werken, ik wil dit niet mijn hele leven doen maar ik wil nog niet te ver vooruit denken. Voorlopig wil ik nog wat uitproberen als productiemedewerker tot ik recht heb op een uitkering en een opleiding kan volgen. Voorlopig zie ik het ook niet helemaal zitten om weer te studeren, ik denk dat ik daarvoor eerst op een punt moet komen dat ik het interimwerk beu ben.
 Ik kan nu ook al leren programmeren online, maar ik heb er de moed nog niet voor. Gaan werken fulltime lijkt voorlopig makkelijker - mits ik nog jobs vind zoals bij Essensium. 
- Ik heb ook erg het gevoel dat ik zo’n grote achterstand heb ivm mijn leeftijdsgenoten maar ik weet dat ik niet zo mag denken of mezelf mag vergelijken - ik heb gewoon een uniek voorbestemd pad.
 Het is bijna alsof ik nu de stappen zet die ik in 2014 op mijn 23e had moeten zetten als ik Flor niet had leren kennen. Toen leek huisvrouw zijn en mezelf isoleren een goed idee, nu eerder foute keuzes. Die periode heeft me wel geholpen los te komen van mama en Myra en van op een emotionele afstand met hen te kunnen omgaan, ik heb leren omgaan met mijn angstige hechting, ik heb geld kunnen sparen, ondervonden dat mijn werk niet verkoopt.. Maar misschien had ik in die 6 jaar veel meer kunnen bereiken? 
- Ik probeer als ik over straat loop of onder mensen ben mij actief in te beelden dat ik (positieve) energie ontvang en ook uitstraal, en ik geloof dat ik daarmee ook zelfvertrouwen uitstraal. Ik zie mensen al wat vaker naar mij kijken. Ik voel me ook sterker (vooral als ik intussen muziek aan ’t luisteren ben) in tegenstelling tot mijn sociale angst van vroeger. 
- Ik heb het wel nog moeilijk als ik me een tijd goed voel en dan slecht: dat voelt als een probleem dat nog moet opgelost worden, als iets dat ik nog moet leren terwijl die eb en vloed van positieve en negatieve emoties menselijke natuur is. Maar toch voelt het alsof ik die slechte emoties nog moet kunnen elimineren. 
- Ik besef dat ik nu verantwoordelijkheid moet nemen voor mijn eigen geluk ipv afhankelijk te zijn van Flor, voornamelijk door zelfliefde. Al zag ik daar voorheen gewoon het belang niet van in, ik wou het niet geloven dat ik er zelf voor moest zorgen, of beter: kon voor zorgen.
 - Ik heb ook weer meer moed om comics uit te werken 
- Als ge niet weet hoe goed het leven kan zijn, neemt ge ook maar genoegen met wat ge hebt. Er moet al een grote verandering zijn om u aan te zetten om te zien wat er aan de andere kant is, als ge wordt verplicht uit uw comfort zone te treden. 
- “Succes happens when you are honest about what you want for yourself”
 - Ik wil soms concrete verschillen in mijn gedrag op een week of maand tijd, maar het is eerder een heel lang gradueel proces en dat is soms frustrerend
- Misschien waren de keuzes die ik maakte tijdens mijn relatie vooral bedoeld om te kunnen overleven? 
- Flor heeft er onrechtstreeks voor gezorgd dat ik de beste versie van mezelf kon worden - maar tegelijk beïnvloedde hij mij met zijn negativiteit, werd ik ook erg misantropisch en maakte dat eerder een slechter mens van mij
 - Ik wil echt graag iets doen met mijn comics en mensen hun perspectief op de wereld helpen veranderen.


[stukjesvandien-blog]

Luisteren

Vorige week lag ik plotseling op een bedje bij de spoedeisende hulp in het ziekenhuis. Ik was al een paar dagen ‘niet zo lekker’, maar je kent het wel als moeder. Druk druk druk, geen tijd om toe te geven aan vermoeidheid, aan verkoudheid, griep, geen tijd om te luisteren naar je lichaam. Nu een week later ben ik eindelijk weer uit bed. Ik heb mijn zoontje vanmorgen zelf naar school gebracht, zelf weer opgehaald uit school, zogenaamd sociaal gedaan met de andere moeders (zucht). Uit school stond er soep klaar, brood uit de oven, thee. Eindelijk weer alles zoals we het normaal doen. Het normale ritme weer opgepakt. 

Het is denk ik voor het eerst dat ik mij schuldig voel tegenover mezelf. Ik voel me niet snel schuldig, heb eigenlijk nooit spijt van dingen die ik wel of juist niet doe of heb gedaan. Maar nu wel. Had ik mezelf deze week ellende kunnen besparen door gewoon rust te nemen of te luisteren naar mezelf? Heb ik signalen van mijn lichaam gemist omdat ik gewoonweg geen tijd kan (wil?) maken voor mezelf? Achteraf waren de signalen er wel, ik heb het zelfs al eens bij de huisarts aangekaart dat ik ergens last van had (meer dan een maand geleden), maar er verder niets meer mee gedaan. 

Mijn voornemen nu; luisteren naar mezelf, naar mijn lichaam. Wat voel ik? Hoe voel ik me? Diep inademen Dien. Hoe voelt je lichaam écht? Ik voel nog steeds pijn als ik diep inadem, ik word er ‘s nachts nog wakker van. Mijn broek zit niet lekker, want het knelt precies daar bij mijn nieren, precies daar waar het zeer doet. Dan maar geen jeans aan. Dan maar in pyjamabroek de dag door, geen probleem. 

Ik geef het moeder zijn misschien wel heel makkelijk de schuld van geen tijd hebben om ziek te zijn of om de tijd te kunnen nemen om naar mezelf te luisteren. Ergens is het ook wel zo hoor, want als ik ziek ben, dan ligt alles plat. Nu kan ik prima leven met een stapel vieze was die tot het plafond reikt en een niet gedweilde vloer vind ik ook niet zo erg, maar als ik ziek ben, is er dus ook niemand om voor L te zorgen. Dus ik heb ook daadwerkelijk geen tijd om voor ieder wissewasje een dag plat te gaan. Een vriendin van mij doet dat wel, ze noemt een verkoudheidje bijvoorbeeld al ‘De Griep’ en moet dan Echt Echt Echt de deur niet uit en wel veel slapen en Netflix kijken en niet naar werk. Ergens vind ik dat echt zo overdreven, maar aan de andere kant ben ik denk ik gewoon jaloers? Want ik moét door, ook al ben ik verkouden, of kan ik niet poepen, of heb ik hoofdpijn of weet ik veel. Hoe dan ook, ik wil beter op mezelf passen. En dat ga ik gewoon doen.

[sophieglutenvrij]

“Zeg Audrey” zei iemand laatst tegen mij. “Jij maakt eigenlijk zo’n beetje alles zelf toch sinds Sophie coeliakie en lactose-intolerantie heeft?” “Dat klopt, heel veel maak ik inderdaad zelf.” “Maar dan moet je inmiddels wel een behoorlijke voorraadkast hebben.” “Wat staat er in jou voorraadkast nu je gluten- en lactosevrij kookt?” “Wat staat er in mijn voorraadkast?” “Poeh, best wel veel eigenlijk.”

Daarna even goed mijn keuken bekeken en inderdaad. Er staat best wel veel.  Zeker sinds Sophie de diagnose coeliakie en lactose-intolerantie heeft puilen mijn keukenkastjes, maar ook de vriezers en koelkasten (ja, ja, ik heb er meerdere) zo’n beetje uit.

Dus ga er maar even voor zitten, want dit wordt een behoorlijk lang verhaal ;-). Nee, ik ga niet alle producten benoemen die ik in huis heb, want dan zijn we volgende week nog niet klaar, ha, ha.  Maar ik kan je wel een mooie lijst geven met producten welke (voor mij) onmisbaar zijn in de gluten- en lactosevrije gezinskeuken en wie weet doe jij ook je voordeel ermee.

  (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

  Kruiden en smaakmakers

Wat ik erg veel in huis heb zijn kruiden. Kruiden zijn natuurlijk echte smaakmakers en zijn onmisbaar in een de keuken.

Van de gemalen kruiden gebruik, ik naast natuurlijk peper en zout, veel de gemalen komijn (djintan), paprikapoeder, knoflookpoeder, uienpoeder, chilipoeder, cayennepeper, kurkuma, gemalen koriander (ketoembar), kerrie (curry), gember, kaneel en nootmuskaat het meest. Deze zijn voor mij echt onmisbaar en worden vrijwel dagelijks gebruikt.

Wat ik ook veel gebruik voor mijn gerechten zijn laurierblaadjes, kruidnagels en stukjes foelie, maar ook gevriesdroogde kruiden zoals bieslook, peterselie, basilicum, Provençaalse kruiden, Italiaanse kruiden en oregano.

Ook ben ik dol op de kruiden van de Jonnie Boer serie van Euroma. Okay, ze zijn best pittig geprijsd, maar dat proef je dan ook wel terug. Van deze serie gebruik ik de curry madras en garam masala het meest.

Verder maak ik veel gebruik van verse kruiden. Buiten in de tuin heb ik een aantal potjes met bieslook, platte peterselie, selderij, tijm en rozemarijn staan waar ik regelmatig wat takjes vanaf knip. Van de zomer komen daar weer de koriander, dille en munt bij. Deze bleken helaas niet zo goed bestand tegen ons koude weer en koop ik daarom voor nu maar bij de groentewinkel. In de keuken staan ook nog 2 potten met basilicum.

En niet te vergeten de Knorr bouillonblokjes. Deze zijn gluten- en lactosevrij en gebruik ik ook zo’n beetje dagelijks. In de soep, in de saus, in de pasta, in de rijst etc. Het geeft altijd net even dat extra beetje smaak wat je gerecht compleet kan maken.

De koelkast

Wat ik eigenlijk altijd wel in de koelkast heb zijn: eieren, lactosevrije boter en -margarine, lactosevrije kookroom, lactosevrije slagroom, Alpro nature (deze gebruik ik vaak als vervanging voor crème fraîche of Griekse yoghurt), winterpenen, prei, diverse verse kruiden, sla, rode pepers, diverse paprika’s, lactosevrije mozzarella en lactosevrije melk.

  De vriezer

Of eigenlijk 3 vriezers en 1 vriesvak. Ik weet het, best veel.  Maar ik maak dan ook vaak eten in grotere hoeveelheden en vries dit per portie in. Super handig voor als je eens wat minder tijd hebt om te koken. Verder ligt er standaard in mijn vriezer: kipfilet, rundergehakt, wilde zalm, kabeljauw, lactosevrij ijs voor Sophie, glutenvrije snacks en friet.

Ook bestel ik regelmatig meerdere broden bij Bakker Leo welke ook een plaatje in de vriezer nodig hebben, de ijsmachine neemt ook al een halve lade in beslag en als Lidl dan ook nog een de glutenvrije week heeft… ‘t Ja, dan zit alles zo vol.

Het vriesvak is alleen voor Patrick en mij bestemd. Hierin zit ons glutenvolle brood en wat snacks zoals oven frikandellen en kroketten. Voorheen hadden we alleen maar glutenvrij snacks, maar dat werd toch een beetje erg duur. Nu maken we ze warm in de combi-magnetron/oven. De grote oven is glutenvrij, daar komt dan ook geen gluut in de buurt.

  (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

  De keukenkastjes

En dan hebben we natuurlijk nog de keukenkastjes. Daar vind je dingen als: olijfoliën, zonnebloemolie, wokolie, ketjap manis, oestersaus, sambal, tabasco, vissaus, sesamsaus, gemberpuree en mijn geliefde knoflookpuree.

Verder heb ik altijd blikjes tomatenpuree in huis, maar ook tomatenblokjes, gezeefde tomaten, kokosmelk, glutenvrij paneermeel, glutenvrije cornflakes, pasta, rijst, vermicelli en rijstnoedels.

Ook erg handig vind ik altijd blikjes en potjes met tonijn, mais, zongedroogde tomaten, kappertjes, diverse boontjes en kikkererwten, maar ook diverse soorten gedroogde bonen en linzen.

  Bakken doe ik altijd maar met een paar soorten meel namelijk tapiocameel, kikkererwtenmeel en rijstmeel. In veel recepten gebruik ik fiber husk (psylliumvezels), bakpoeder, baksoda, gist en maizena. Soms gebruik ik xanthaangom of glycerine (de eetbare). Verder heb ik altijd boekweitmeel in huis (pannenkoeken en poffertjes), Schär Mix B. (voor o.a. pizza) en Harina de Maiz (voor o.a. tortilla’s, taco’s of arepas)

Wat is verder nog handig om in huis te hebben?

Altijd erg handig zijn diverse soorten uien, knoflook en aardappels. Ook deze worden hier dagelijks gebruikt. Vooral de rode uien en Chinese knoflook zijn mijn favoriet.

  Wil je ook aan de slag in de gluten- en lactosevrije keuken? Kijk dan ook eens in de recepten index en wie weet wordt je geïnspireerd om zelf een lekker gerecht op tafel te zetten.

  (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

  www.sophieglutenvrij.nl

  wat staat er in mijn voorraadkast

    Wat staat er in mijn voorraadkast "Zeg Audrey" zei iemand laatst tegen mij. "Jij maakt eigenlijk zo'n beetje alles zelf toch sinds Sophie coeliakie en lactose-intolerantie heeft?"

[wolferienblog]

De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje. Speciaal voor jullie! Alsjeblieft.

maandag

Daaahaag vakantie, hallo allereerste schooldag! Boaz was een klein beetje zenuwachtig maar als hij met zijn tas om en jas aan klaar staat om te gaan heeft hij toch wel heel veel zin om te beginnen aan groep drie. De avond voor zijn eerste schooldag krijgen we een mail met de opdracht alle leerlingen op dinsdag en donderdag een rugtas met gymspullen mee te geven. Lekker op tijd ook weer. Aangezien hij dat dus al de volgende dag nodig heeft en hij echt nieuwe gympen moet hebben, moeten we ‘s middags na schooltijd de stad in. De gympen vind ik gelukkig supersnel bij Scapino. Een sportbroek is een stuk lastiger te vinden, om over een rugtas nog maar niet te spreken. Iedereen natuurlijk zijn smaak maar ik vind de commerciële rugtassen met Cars of Frozen zo spuuglelijk. Ik heb de hoop op het vinden van een rugtas al bijna opgegeven als ik bij de Hema een leuke blauwe cactus-rugtas tegen kom! Een korte joggingbroek kan ik nergens vinden maar ik besluit dat een lange joggingbroek die hij nog in de kast heeft hangen, en een gewoon t-shirt ook prima werkt als gymkleding en ik beschouw mijn missie als geslaagd! Met twee kinderen, waarvan ééntje net zijn eerste schooldag erop heeft zitten en enorm moe is, en de andere twee jaar is en gewoon lastig, de stad in, is slopend kan ik je vertellen!

dinsdag

Als ik Boaz uit school op haal, blijkt dat ze helemaal geen gymles hebben gehad. Godverdepielekes. Zo veel energie gestopt in gymspullen bij elkaar te zoeken en dan blijkt alles voor niets! Ik heb al een lichtelijke k*tdag maar dit is een beetje de druppel. We fietsen snel naar huis en ik zet de kindjes op de bank voor de tv met wat lekkers terwijl ik zelf ga douchen. Pas na een half uur, komt Midas de badkamer binnen lopen om te vertellen dat hij ook wil douchen. We douchen nog even samen, ik spoel mijn haar uit en stap uit de douchebak en roep Boaz dat hij ook moet gaan douchen. En zo gebeurt

bron foto

het dat ik om vier uur al twee schoon gedouchte kindjes in ondergoed heb rondrennen in mijn woonkamer! Heerlijk! In de avond komen Heleen en Maryke mij ophalen voor onze eerste cursus “Mindful opvoeden” georganiseerd door Loes.  Van deze cursus denk ik na de eerste avond zo het mijne van. Of het helemaal een geschikte cursus voor mij is, durf ik nu nog niet te zeggen. Ik ga volgende week vrolijk naar de tweede les en kijk het nog even aan. Maar gezellig met Maryke, Heleen en haar zus was het in ieder geval wel. En er was thee! En koekjes!

woensdag

Misschien hebben jullie meegekregen dat ik een paar weken geleden de sleutel van onze “oude” auto ben verloren. Zo niet, ik ben dus de sleutel van onze “oude” auto verloren. In een kledingwinkel, of daar ergens in de buurt. Ik heb de desbetreffende kledingwinkel, het winkelcentrum, de parkeerplaats en de auto zelf ondersteboven gehaald om de sleutel te vinden, zonder resultaat. Gelukkig hebben we nog een reservesleutel maar toch… Daarom staat er op de planning om morgen langs een sleutelmaker te gaan om een nieuwe bij te laten maken. Tegen beter weten in, bel ik toch nog één keer naar de kledingwinkel om te vragen of ze iets hebben gevonden. Ik ga er al van uit dat ze “sorry, mevrouw. Nog steeds niets gevonden.” gaat zeggen als ik aan de andere kant van de lijn hoor dat ze wél een sleutel hebben gevonden! Mijn sleutel! In een capuchon van een jas! Whaaa! Zodra ik Boaz van school heb opgehaald, rijd ik langs het winkelcentrum. Ik ga eerst even snel langs de AH voor lunch voor de jongens en een reep Tony als bedankje voor het vinden van mijn sleutel en niet veel later loop ik terug naar de auto mét de originele autosleutel! Ik ben in tijden niet zo opgelucht geweest kan ik je vertellen! Om het te vieren heb ik trouwens voor mezelf ook een reep Tony gekocht. Niet de “altijd goede” oranje reep, maar de “nieuwe onbekende” donkerpaarse reep met Pretzel, toffee, donkere melk. (Na de zwemles hebben Boaz en ik deze geprobeerd en we vonden hem niet vies maar kopen hem nooit weer. #teamoranjeforlife!) Niet alleen school begint weer deze week, ook zwemles! Ik had me voorgenomen om deze zomer zo veel met de jongens te gaan zwemmen. Dat is welgeteld 0 keer gebeurd. Een zwangere pens die binnen no time niet meer in mijn corrigerende badpak paste, is een van de redenen van het falen van dit zwemproject. Gelukkig gaat de eerste zwemles, ondanks het niet oefenen, gewoon super goed!

donderdag

Voor de jongens maak ik een mega pan shoarma en een flinke salade. Ik hou niet zo van shoarma maar omdat ik vanavond met een vriendinnetje uit eten gaat, kan het me helemaal niets schelen wat er in Huize de Wolf gegeten wordt! Terwijl zij hun bordje leeg smikkelen fiets ik naar het station om mijn vriendinnetje op te halen en samen waggelen we, (zij is ondertussen 32 weken zwanger) naar Stravinsky. Stravinsky is in Hengelo een van de weinige restaurants waar ik echt heel erg enthousiast over ben. Het eten is er lekker, de kaart behoorlijk gevarieerd, de prijzen leuk en het personeel is er vriendelijk en behulpzaam. We kletsen zo veel dat het even duurt voordat we kunnen bestellen.

Ik ga uiteindelijk voor de fish and chipsen mijn vriendinnetje gaat voor de saté. We hebben al even op de dessertkaart geloerd en het lijkt ons verstandig om een plekje over te laten voor een toetje. Daar blijken we uiteindelijk heel goed aan te hebben gedaan! Halleluja wat was ons toetje, Chewy Caramel met vanille ijs, butterscotch en fudge Goddelijk! De volgende keer sla ik het hoofdmenu over en bestel ik gewoon twee van deze glazen!

vrijdag 

David werkt thuis en daardoor kunnen we al op tijd naar Bauhaus om op zoek te gaan naar grind voor de voortuin. We vinden al snel een mooi steentje voor een mooi prijsje en volgens de beste verkoopman hebben we aan 10 zakken grind “meer dan genoeg”. We halen ook nog even anti-worteldoek en dan hebben we alle benodigdheden voor de voortuin-metamorfose in huis. Vervolgens halen we Boaz op bij een vriendje en rijden we door naar Enschede om “even” bij Davids ouders langs te gaan. Zijn zus is daar ook en al snel bedenken we dat we dan ook maar samen moeten gaan eten. Davids zus heeft nog twee heerlijke zelfgemaakte soepjes en samen met haar flansen David en ik ook nog een uitgebreide Indiaase maaltijd in elkaar. Genieten met de hoofdletter G!

zaterdag

David moet naar de kapper. Hij wil zijn baard eraf en hoewel ik een groot voorstander van zijn baard ben snap ik dat hij wel eens wat anders wil. Als hij van de kapper terug komt, rijdt hij langs Enschede om een vriend op te halen. Samen met hem gaan ze, zodra het droog is, aan de slag in de voortuin. Binnen no time is alles dat eruit moet, eruit. Half gestorven hortensia’s, een heel verrot bankje en een hele voorraad onkruid. Weg ermee! Na hard werken ligt het anti-worteldoek er strak in en kan eindelijk het grind gestort worden.

Met de tien zakken die we hadden ingeslagen, redden we het net om de randjes te bedekken en dus volgen er nog een paar tripjes naar het Bauhaus waar we uiteindelijk nog 18 zakken erbij halen. Maar dan heb je ook wat hoor! Wow wat ben ik blij met het tuintje! Super strak, netjes en onkruidvrij! Ik ga nog even op zoek naar een paar grotere witte potten waar ik een paar kleurige plantjes in kan zetten om de boel wat op te vrolijken want anders is onze tuin wel heel saai naast de prachtige tuin van de buurman. Maar verder vind ik de tuin perfect!

zondag

Het is heerlijk weer! Omdat het de laatste tijd zo geregend heeft, willen we nu extra genieten van de zon en willen we naar buiten! Een flinke wandeling staat dan ook op de planning. Ik heb de jongens net aangekleed en sta in de badkamer mezelf nog een beetje in model te brengen als Boaz bij mij komt om iets te vragen. Hij gaat tussen de deuropening van de keuken staan met zijn handen op de deurpost. Midas staat aan de andere kant van de nog open deur en vindt het nodig dat die deur dicht gaat. Met een smak! Het arme pinkje van Boaz komt er precies tussen. Aan de kant waar de scharnieren zitten, zeg maar. Ik zie het gebeuren maar ben te laat om in te grijpen. Boaz begint, heel begrijpelijk, te huilen van de pijn en de schrik! Midas begint ook te huilen, van de schrik. David en ik schieten in de verzorgende modus. David probeert Boaz te troosten, de schade op te maken en de vinger te koelen onder de kraan terwijl ik Midas probeer te troosten en de huisartsenpost bel. Zodra ik iemand aan de telefoon heb, is Midas gelukkig klaar met huilen. Ik geef de telefoon aan Boaz en pak een “noodtas” in. De vorige keer dat we naar het ziekenhuis moesten met Boaz, moesten we zo lang wachten tot hij behandeld kon worden. Met twee kinderen is het niet handig om dan niets bij je te hebben. Ik pak luiers in, billendoekjes, twee bananen, een flesje water, een oplader, identiteitsbewijs van Boaz en een paar koekjes. Na enig overleg mogen we ons een uur later op de huisartsenpost melden. Hoewel we keurig op tijd zijn, moeten we toch nog even wachten tot we aan de beurt zijn en de bananen en het water komen meteen goed van pas! Gelukkig blijkt het allemaal, na grondige inspectie van de dokter, behoorlijk mee te vallen. De doorbloeding is goed, de nagel zou er wel af kunnen vallen over een tijdje en de huid is een beetje opgestroopt maar verder is er geen behandeling nodig. Een desinfecterende zalf, een gaasje en een paar pleisters en hij is good to go! Hij mag alleen een tijdje niet zwemmen, super onhandig omdat hij op het punt staat het ondiepe bad te verruilen voor het diepe bad. Ach ja, shit happens!

We rijden snel naar huis, halen Norris op en rijden richting Buurse om alsnog te gaan wandelen. Als we uiteindelijk thuis komen, gooien we een pizza in de oven, zetten een filmpje op en doen helemaal niets meer. Toch best heftig, vooral voor de jongens, zo’n bezoekje aan de dokter!

De eerste week school zit er op! We zijn geen enkele keer te laat gekomen, Boaz was enorm blij om al zijn vriendjes weer te zien en ik vind ritme, ondanks het vroege opstaan, toch ook best wel weer lekker! Een beetje jammer dat de week bloederig eindigde maar zoals ik eerder al zei: Shit Happens!

  Hoe was jullie week!?

de Week van de Wolf #57 De Week van de Wolf. Een wekelijkse korte samenvatting van mijn bruisende leven. Al mijn avonturen heel kort op een rijtje.

[offtoljubljana]

75. Pakketje!

23/04/2020

Het pakketje uit Nederland is aangekomen. Het duurde even, want ze “hadden het foute adres” (.. nee?), maar het is aangekomen in volle glorie.

Ik maakte het meteen open en ik zag heel veel suikerwafels. Daar had ik niet specifiek om gevraagd, maar ik klaag niet.

Ik wil nu die gif van Kitty van glee toevoegen. Op een bepaald moment in de serie zegt ze: “I love waffles.” Nu we het toch over glee hebben, ik luister naar Glee: The music, The Power of Madonna. Ik heb net namelijk de nieuwste Showmance geluisterd en het ging over seizoen 1, aflevering 15, The Power of Madonna, oftewel één van de beste afleveringen ooit. Ze zeggen het zelf later in de show. “Oh Will, you haven’t had a good idea since Madonna week.”

Terug naar het pakketje.

De enigszins centrale positie van het mes is... niet zo goed. Het haalt de focus van de snacks weg 😅. Ook interessant dat je al mijn snoep ziet en dan op de achtergrond liggen het gezonde volkoren brood en fruit van Kath en Sophia. Ik had specifiek voor de autodrop en de stoopwafels gevraagd. Fun fact: de stroopwafels van tante Sandra zijn nog niet op, want ik wilde zuinig zijn. Dat is nu niet meer nodig. Oh, ik heb ook vlokken gekregen.

Ik had ook een kroket gewild, maar a) bevroren goederen 2 weken op de post zetten is geen goed idee en b) ik heb geen oven. 

Er lag ook een kaart in.

Ja, één ding dat ik ook vergeten was om te vertellen: de magneten die ik gekocht had om de kaart van Ton en Marjo op te hangen, waren te zwak. Of de kaart was te zwaar, want deze nieuwe kaart doet het dus goed.

Verder kreeg ik zomerkleding en een lichte pyjama (!!!! yaaaaas) en mondkapjes. Dat laatste is handig, want eerst had ik alleen een wintersjaal om mijn gezicht te bedekken. Dat is niet zo fijn in 23 graden.

Goed nieuws, though. Op de 22e is niemand in Slovenië overleden. Die twee doden die ik gisteren besprak waren van de 21e. Dit is de eerste keer in een lange tijd dat Slovenië geen doden heeft. Er zijn wel weer 13 nieuwe besmettingen bijgekomen, dus dat is een kleine stijging.

(Like A Virgin speelt nu. Fun fact: The Power of Madonna was de eerste glee aflevering die ik ooit keek. Nou, oké, ik zag een week eerder 1 minuutje van Hell-O, dus dat telt niet. Aangezien dinsdagavond altijd “crime evening” was op een tv-zender, wachtte ik tot mam Lulu naar bed bracht om de zender te veranderen en ik kwam midden in Like A Virgin. Toen mam terug naar beneden kwam, weigerde ik de zender te veranderen. Dit was in de tijd voor Netflix en televisie op andere apparaten, dus oeps. Dinsdagavond werd toen glee avond.)

Slovenië doet het dus goed. Nu gewoon hopen dat er geen tweede golf komt met de heropening van sectoren en bedrijven. 

Andere landen doen het minder. Het is tijd voor de sectie “dom Corona nieuws” en OH BOY.

Dat is dus nummer één. Ik weet dat het inmiddels bekend is dat kinderen minder gevoelig zijn en ook minder besmettelijk, maar dan alsnog. De ouders zijn erbij en ze houden zich niet aan preventieve maatregelen. Oh boy.

In Madagascar wordt een kruidendrankje gratis uitgedeeld, want het zou helpen tegen Corona. De President van Madagascar is het volloop aan het promoten. Nou, ik weet dat een placebo-effect kan werken, maar alleen of een mentaal niveau. Je wilt geloven dat je beter bent, dus je voelt je beter. Dat neemt niet weg dat de ziekte er nog is damnit! Ik begrijp dat je paniek laag wilt houden, maar je moet mensen in deze tijden ook geen false secturity geven.

Nu we het hebben over fake news, blijkbaar was Johnson terug op zijn bullshit. Een deel van de Britse overheid is betrapt op het maken van nep Twitter accounts van zogenaamde NHS medewerkers. Deze zogenaamde deskundigen zouden hun support voor Johnson en de herd immunity theory uiten. Ziekenhuizen zijn erop geattendeerd en ze geven nep accounts aan.

De quote van vandaag werkt goed bij het laatste punt. “Uh-oh, Mwister Pwezzy-wezz.” gaat nu over Trump en zijn supporters. Herinner je die domme anti-lockdown protesten? Als resultaat is de grootste uitbraak in de staat Kentucky geconstateerd. Kan je het geloven? Mensen die massaal samenkomen in een tijd van een pandemie is gevaarlijk? Wow!!!!

Hier een paar voorbeelden van “demonstratie bordjes” van Trump supporters (vertaald naar het Nederlands): “Een massage is essentieel!” “Ik wil mijn tanden kunnen bleken!” “Laat onze mannen golf spelen!”

Ik verzin deze dingen echt niet om Trump supporters nog dommer te laten lijken. Zelfs ik zou dit niet kunnen bedenken. Kan je geloven dat mensen oprecht denken dat hun rechten worden onderdrukt, omdat ze in verband met veiligheid hun tanden niet meer kunnen laten bleken? Het laat me een beetje denken aan die meme van Community.

Of course I made it! (Terwijl ik inmiddels naar MIKA’s live album Live At Brooklyn Steel luister.)

Crazy times.

Het lijkt er ook op dat Matjaz in appartement extra gaat wonen wegens geldproblemen. Ik snap niet helemaal hoe dat helpt, maar dat zijn zijn persoonlijke zaken. Caroline, Sanne en waarschijnlijk ook Delaney en Barbara krijgen ook de deposit niet terug.

Matjaz zei gisteren wel dat we langer kunnen blijven indien nodig. Daar gingen Anouk en ik er ook al van uit, want we verwachten niet echt dat hij nieuwe potentiële huurders heeft.

***

22:56, dus we zijn een paar uur later en MIKA staat nog op, want ik ga gewoon verder met het album. Nadat ik het bovenste gedeelte had geschreven, ging ik de dood onderzoeken.

I’m not kidding.

Voor B&T ben ik aan het kijken of ik een onderzoek kan schrijven over technologie en de dood. Ik heb het dan niet over de online herinneringen of wat dan ook, maar ideeën over hoe technologie de dood beïnvloedt, verspeld en misschien overwint. Bij Sociologie hadden we het nu eenmaal over mensen die oprecht geloofden dat kunst de dood kon overwinnen, dus er moet ook wel iets zijn in het technologische veld.

Ik weet dat ik nu mega diepgaand klink, maar dit komt nog steeds door They Both Die At The End. In die wereld wordt de dood door technologie voorspeld, waardoor de ideeën over de dood veranderen en de dood wordt ook deels gecommodificeerd. Ik denk dat mijn B&T leraar dit laatste aspect wel zou waarderen.

“Wat kan je doen met communicatiewetenschap?” “Onderzoeken hoe we de dood kunnen overwinnen.” “...”

Nu moet ik alleen nog een onderzoeksonderwerp vinden voor MC. Voor Sociologie wordt het dus representatie en gaze in relatie tot Glee (Santana!) en hopelijk wordt het voor B&T de dood. 

Dus dat was mijn enigszins productieve dag. Daarna heb ik nog wat Check, Please! gelezen en toen was het tijd om te koken. Eerst wilde ik Chinees bestellen, maar de rest had al kookplannen. En toen weer eens good ole Animal Crossing. Ik was op zoek naar een snooty villager, maar toen kwam ik de legende hemzelf tegen: Bob.

Jullie hebben deze gif wel vaker gezien op dit blog. Het is de originele Animal Crossing meme kat. Move over, Raymond. Verder heb ik nog Animal Crossing gespeeld met twee mensen van Plurk en bla, bla, bla, terraforming time. 

Nog iets over Corona en het is positiever dan mijn eerdere getier van vanmiddag. Bijna alle levende acteurs die ooit de Doctor hebben gespeeld hebben een video gemaakt om de “real life helping doctors” te bedanken. Er zijn 15 mensen die de Doctor hebben gespeeld en vier zijn er dood (One, Two, Three en War), dus er zijn er nog 11 in leven en 10 hebben dus samen deze video gemaakt. Chris Eccleston (Nine) onderbreekt, maar hij heeft zijn redenen.

Hooray, positivity! Johnson, drink piss!

[offtoljubljana]

39. Chillen

15/03/2020

Happy 9 jaar Kurt en Blaine. Goddamnit glee.

Net zoals Nederland is Slovenië voor een onbepaalde (?) tijd dicht. Zelfs het openbaar vervoer ligt stil, dus zelfs als je ergens naar toe zou willen, is het niet makkelijker.

Ik zit gewoon fijn binnen. Het weer is wel prachtig. Heh. Ik had eigenlijk gepland om ook een fiets te huren zodat ik door de zijkanten van het centrum kon gaan fietsen, maar nu is dat... nou het is nog mogelijk, maar wat is er nu te zien?

De wereld ligt stil, jongens. Corona is zowat overal en Duitsers zijn bezig met een vaccin. Die Donald Drumpf wil kopen, zodat het exclusief voor Amerika beschikbaar zal zijn. Yup. Eerst weigert hij de gedupeerde Amerikanen uit te betalen en medisch te helpen (i.p.v. stopt Amerika $1,5 triljoen in de markt, want dat is overduidelijk belangrijker) en nu wilt hij alleenrecht op een medicijn. Het klinkt wel als een movie plot.

Mijn slaapschema is totaal anders, maar wat maakt het nu nog uit. Zolang ik nog steeds de 8 uur slaap per nacht krijg, zit het wel goed. Het was nu zelfs handing, want Ngozi Ukazu, de maakster van Check, Please!, was aan het streamen om middernacht.

Het was gezellig in de chat en iedereen vroeg zich af wie de baby was. Toen gaf Ngozi de baby een verdrietig gezicht en yup, Jack Zimmermann. Dat is dus iets om te doen middernacht. Ngozi bleef ook de hele tijd vragen stellen in de chat (”Lunch with Jack or Lardo?” “Killing Bitty of Chowder?” “Who will get the C?” “ATTIC OR ROACHES?”)

Plus, het hele kunstproces is gewoon mega interessant. In totaal deed ze een uur over sketches, roughs, inks, flats en kleur. Ook had Ngozi de hele tijd goede muziek op staan.

Ik reblog de finished version wel naar dit blog, aangezien ik nog steeds dingen reblog.

Wat kan ik anders doen? 

Slapen. Whatever.

Deze dag is dus ook weer rustig geweest. Het was wel mijn beurt om schoon te maken, dus ik ben even buiten geweest voor de vuilniszakken. Het is dus wel heel mooi weer en het wordt rond de 18 graden deze week. Dit zorgt er dus wel weer voor dat je geneigd bent om naar buiten te gaan. 

Ik weet niet of het fijner zou zijn om elke dag een grijze lucht te hebben. Het is bewezen dat constant slecht weer een slechte invloed heeft op je mentale gezondheid.

Alles is gewoon zo snel gegaan. Ik lees deze blogposts geregeld terug want a) ik vind mezelf hilarisch en b) ik onthoud ook niet alles. Gisteren heb ik dus tot 3 uur ‘s nachts ofzo teruggelezen t/m voor Corona. Alles is zo snel gegaan. Eerst was Slovenië gewoon omringd. Ineens was er een eerste Corona geval. En nu is alles dicht.

Op maandag gingen de universitaire faculteiten dus dicht en toen dachten we dat het mega overdreven was. In een week is alles stilgevallen. Hier in Slovenië ging het iets geleidelijker dan in Nederland. In Nederland is alles opeens dicht.

Tijdens het teruglezen had ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant was ik mega blij dat ik dus nog best veel heb gedaan in de eerste maand hier. Normaal ben ik helemaal niet zo’n actief iemand. Ik las de delen waar ik gewoon voor geen reden aan het water zat en nu kan dat niet meer makkelijk. Nou, vast wel, maar dan moet ik een fiets huren en dan is er ook niets te doen aan het water.

Aan de andere kant is het wel een beetje verdrietig dat alles ineens zo anders is. Ook schreef ik de hele tijd dingen zoals “ah ik heb nog wel tijd!” en dat vooruitzicht is nu een beetje anders. Dus ja, een beetje dubbel gevoel.

Dat gezegd hebbende, voorlopig zit ik goed. Ik heb vandaag ook 3 uur lang Stardew Valley gespeeld met Merel en Leon in Nederland, want nu hebben we toch allemaal tijd en internet. Alsnog, gelukkig zitten we in het digitale tijdperk.

Ook is er meer dan genoeg eten, nu dat Caroline vertrekt. Er zijn alleen niet veel snacks en helaas hebben we dus geen oven. Dit zou het perfecte moment voor diepvriespizza’s zijn.

Dus.... wat nu?

Nou... niets. Ik heb net gegeten met Kath en Caroline (iedereen apart eigen eten, maar samen zitten en Kath had een fles wijn opengetrokken want FUCK IT).

***

En het is 23:57. Ik ben bezig met de tweede ronde: restjes van Caroline’s wok. Ik moet er maar van genieten, want de wok is nu natuurlijk ook dicht. Ik was bezig met het schrijven van deze blogpost en met nummer 40 (ja, twee tegelijkertijd, maar als je 40 ziet, zal je het begrijpen) en toen ging ik weer Stardew Valley spelen met Leon en Merel. Yeah, we hebben dus in totaal rond de 5,5 uur gegamed, maar we hebben tijd. In-game hebben we drie weken gespeeld en mensen die Stardew Valley kennen, weten dat dat fucking lang is. Sowieso met dagen van 6am tot 12am.

Hey, het is middernacht dus....

16/03/2020

Nou om eerlijk te zijn heb ik ook niets meer te zeggen. OH wacht, toch wel iets. Ik heb een mail van ESN gekregen, oftewel de studentenvereniging hier en 

ESN KNOWS WHERE IT’S AT. Dit is ook de reden dat ik lekker binnen blijf. Misschien ga ik ergens deze week een stukje wandelen om de zwakke beentjes te strekken en de boodschappen moeten ook gedaan worden, maar ik zie geen reden om iets de toen. Er is een reden dat mensen worden opgeroepen tot zelf isolatie. 

Blog post 40 is eigenlijk een lijst met dingen die ik kan doen als ik binnen zit, dus hoera. Ook gaat de leraar van GLINT de les live geven via het digitale onderwijsplatform, dus ik heb morgen om 15:30 ook weer college, alleen via mijn computer. Volgende week ga ik weer verder met Sociologie. Deze week heb ik echt een beetje beschouwd als een vakantie met de musea, de tripjes, het ijsje enz. Maar ik wil natuurlijk ook mijn studiepunten behalen. Ik moet ze zelfs halen, want ik wil geen studievertraging oplopen als het te vermijden is. 

B&T en MC zijn nog bezig met het opbouwen van de online versie van de cursus, dus dat zie ik nog wel. Het jammere van MC en Sociologie is dat we ook expedities zouden doen. Die gaan nu zeker niet door. GLINT en B&T zouden ook films laten zien in de les, maar aangezien dat dus in de les was, ga ik ervan uit dat we gewoon een link krijgen.

Mijn Erasmuservaring is natuurlijk niet wat ik verwacht had, maar ik ga er nog steeds het beste van maken.