#ik doe maar iets
Explore tagged Tumblr posts
Text
inviting all of you to a noise demonstration in response to the transphobic organisation 'let women speak' organising an event in Utrecht upcoming may
Translation of the poster:
call for a noise demonstration against transphobic organisation ''let women speak''
sunday 26 May 13:30 Jacobskerkhof Utrecht
#feel free to ask me any questions about it i am not helping with organizing this time but i do know the ppl who are#plus this is the third edition and i've been to the other two as well so i can tell you anything really#do you want to come but are alone? message me too i can find you a buddy#posting this in english so it can reach more people#als je wil komen maar weinig ervaringen hebt met demonstraties doe me een berichtje want dit is toch een net iets minder veilige demo dan -#in een veldje leuzen roepen voor een uur#dus ik vertel je graag over de risicos en waar je rekening mee moet houden
12 notes
·
View notes
Text
.
#homeownership betekent soms offertes van 30k binnenkrijgen voor iets#dat is dan maar zo tja#also insane opruim woede gekregen omdat familie komt slapen voor like een weekje haha#maar is wel lekker i love taking care of my home#idk man ik voel me gewoon yippie#onddanks baan switch#if anything gaat de baan switch alleen maar beter worden want ey ik ga echt een stuk meer verdienen en ik heb hele chille begeleiders#ik deel soms gewoon even een levensupdate zo en dan peer ik hem weer van tumblr hihi#anyways ga genieten van bg3 en het leven kusjes#maak het jezelf niet allemaal zo lastig#dat helpt echt namelijk#sinds ik minder moeilijk doe als persoon na therapie heb ik gewoon great times
2 notes
·
View notes
Text
ok vaak vragen mensen aan me ooo wat ga je met je verjaardag doen ooo ga je het nog vieren maar tbh is de laatste keer dat ik een feestje gaf voor mijn verjaardag de basisschool en begon ik nadat ik op kamers ging mijn verjaardag precies zo te vieren als ik dat zelf wou, namelijk:
ik maak mijn favoriete ontbijt en drink mijn favoriete verse sapje en mijn favoriete thee (wentelteefjes met rood fruit en mangosap en groene thee)
ik doe yoga
ik douche en trek mijn favoriete kleren aan (het is hartje zomer, dus vaak een luchtige jurk met bloemen erop, blauw als ondertoon want dat staat mooi bij mijn ogen)
ik doe de volgende activiteiten, volgorde varieert: 1) ik maak een wandeling of ga naar een museum of onderneem iets anders kunstzinnigs, 2) ik koop een cadeau voor mezelf (boek en/of kleding), 3) ik neem mezelf naar een café om daar te lunchen of taartje te eten
in de avond maak ik eten waar ik zin in heb
ik kijk een van mijn favoriete films
ik dans
ik lig op tijd in bed
dat is de basis. vaak zag ik wat vriendinnen tussendoor omdat ik van ze hou. en als ik een partner had, zag ik die ook.
nu ik samenwoon was mijn verjaardag vorige maand anders. want ik ben niet meer alleen. en ik moest gewoon werken. maar negen jaar lang heb ik zo mijn verjaardag gevierd en het was HEERLIJK.
#persoonlijk#vraag me niet om iets te organiseren op mijn verjaardag#ik ben al de organiseerder in zoveel van mijn sociale kringen#doe het met liefde maar#ik zal altijd meer bezig zijn met de ander dan met mezelf als ik iets organiseer#dus op mijn verjaardag kies ik het liefst voor mezelf
0 notes
Text
guys wat stemmen we in de europese verkiezingen?
#ik doe de stemwijzer maar het is lastig om iets te vinden waar ik het helemaal mee eens ben#ik denk misschien dat het pvdd gaat worden#of SP maar ik kan me gewoon niet vinden in hun migratie/asielbeleid#het is één ding om kritisch te zijn op het risico van uitbuiting van arbeidsmigranten door bedrijven#maar hun standpunt dat asiel voor binnen europa moet worden aangevraagd van buiten europa is gewoon? raar en vibe ik niet mee#maar partij voor de dieren is dan weer pro 'de eu moet gezamenlijk wapens inkopen'#en ik ga niet piratenpartij of vanderegio stemmen#sowwy#andere partijen vallen sowieso af om hun palestina standpunt
1 note
·
View note
Text
Yee
#pers#beste mensen ik ben zo blij dat ik mijn besties nog heb#maarliefst twee#en een paar anderen die mn back hebben#en dat heb ik echt even nodig ofzo#gewoon het idee dat ze er zijn doet me al zo goed#soms verzwelg ik in 1 of 2 negatieve dingen en dan zie ik niet meer wat voor goeds ik heb#ook omdat 1 ervan op tumblr zit en idk of die dit leest#if so#hoi potloodje#ik voel me gewoon heel vaak echt of ik verkeerd bezig ben ofzo#en dat ik niet goed genoeg ben en mezelf moet verbeteren en shit#en dat word me dan ook verteld#of ik hoor dat ik ronduit slecht ben#of giftig#well ik heb het niet altijd zo door van mezelf dat mijn woorden of acties als giftig gezien (kunnen) worden#sommige sociale cues zijn echt NIET mijn ding#maar daar kies ik niet voor#niet omdat ik lui ben niet omdat ik gemeen ben gewoon NIET#en dan zeg ik dat en dan zeg ik als er iets is PLS VERTEL MIJ maar dan hoor ik het vaak niet tot dus achteraf#en ja sorry ik doe echt vaak mn best en if i truly care i will move mountains to try maar soms dan werkt mijn hoofd gewoon#niet zoals het zou moeten#zelf denk ik niet dat het mijn schuld is tbh maar who knows at this point it might be#kleine rant voor het slapen gaan yee#lang verhaal kort ik ben wss een autist zonder diagnose
0 notes
Text
ik heb echt vaak het gevoel dat als ik het niet doe, het gewoon niet gebeurt en da’s zo kut. like wij zijn een leidingsploeg. het is de bedoeling dat iedereen evenveel bijdraagt. en ik snap dat je soms eens iets kan vergeten maar het is echt niet tof om altijd degene te moeten zijn die iedereen aan alles moet doen denken.
#ik wil echt is zien wat er gebeurt als ik niks doe maar als ik dat vandaag doe gebeurt er niks#en staan we morgen voor die leden zonder iets van voorbereiding en niks om te koken#terwijl dat letterlijk is wa we gaan doen#alina’s thoughts (but in dutch)
1 note
·
View note
Text
waarom nederlands beter is dan engels, door victor frölke
Wacht, is er ook al geen woord voor ‘hals’ in het Engels? Toch best een belangrijk lichaamsdeel zou je zeggen. Throat is echt iets anders, en neck is, nou ja, een nek.
Mijn stokpaardje aan de borrel- en eettafel, als het weer eens over de teloorgang van het Nederlands gaat, is dat het Engels geen woord voor ‘gunnen’ heeft, ook best een belangrijk woord. In ieder geval voor ons, de gebruikers. Voor ‘misgunnen’ hebben Engelstaligen dan wel weer een woord: begrudge.
Laatst had ik Amerikaanse vrienden te eten, en hoewel mijn Engels niet slecht is (dat denkt elke Nederlander, niet altijd terecht), stond ik toch weer met een mond vol tanden (heerlijke uitdrukking), toen ik ze „smakelijk eten” wilde wensen. Aan enjoy heb ik een broertje dood (idem); dat vind ik ook meer iets voor een masseuse om te zeggen, voor de happy ending.
Leenwoorden
Legio zijn uiteraard de gevallen waarin wij geen woord hebben voor bijzonder nuttige Engelse begrippen. Uiteraard, want als native Dutch speakers weten wij maar al te goed waar onze taal tekortschiet. Het Nederlands barst van de Engelse leenwoorden. Privacy is een bekende, understatement een andere. Maar wat te denken van anal? Ik merk dat die term nog niet helemaal is ingeburgerd. Wie iemand die eindeloos doorgaat over details toevoegt: „Doe niet zo anal!”, kan rekenen op een opgetrokken wenkbrauw. Ik heb dat woord overgehouden aan mijn tijd in New York, de hoofdstad van de naoorlogse psychoanalyse. Anal verwijst naar Freuds anale fase, het betekent zoiets als anaalgefixeerd, waarmee hij gedrag probeerde te verklaren dat thans als OCD, ofwel obsessive compulsive disorder, te boek staat. Denk: smetvrees.
Ik probeer aan te tonen dat het Nederlands beter is dan het Engels – een impopulair standpunt in een tijd van overvloedig Engels, of beter: Globish, die imperfecte variant die non native speakers van het Engels brouwen in alle hoeken van de wereld. Ons gorgeltaaltje heeft dankzij film, televisie en muziek sowieso al veel Engels te verduren, maar sinds het internet, en in het bijzonder YouTube en de sociale media de belangrijkste hangplek van de jeugd is geworden, is het hek van de dam.
Linguïstische overgave
‘Nice, nice, maar what the...? Niet dat ik je wil accusen van something, maar zit je me nu te dissen?’ Ik parafraseer hier mijn puberzoon in een moment van ongetwijfeld terechte verontwaardiging. Dit is geen leentaal meer, dit is regelrechte linguïstische overgave.
Mijn tienjarige dochter liet onlangs trots haar rapport zien. Twee G'tjes voor Engels. Wacht even, Engels, op een lagere schoolrapport? Onderwijskundigen lijken unaniem in hun standpunt dat een kind zich niet vroeg genoeg kan voorbereiden op een wereld die, whether you like it or not, (Amerikaans-)Engels spreekt. Maar is dat wel zo wijs, nu vertaalprogramma's steeds beter worden en AI op allerlei manieren kan worden ingezet om een boodschap over te brengen? Je zou kunnen beweren dat het beter is om je eigen taal zo goed mogelijk te beheersen, dan te investeren in een vreemde taal waarinje nooit zo goed wordt als een native speaker.
Onderbuiknationalist
Er is geen land, vermoed ik, dat zich zo bereidwillig toont zijn belangrijkste cultuurproduct – taal – bij het grofvuil te zetten. Het tij is aan het keren, om te beginnen in de academische wereld, waar wordt getwijfeld of het wel zo’n goed idee is om Engels als voertaal te nemen, ook nu er grenzen worden gesteld aan de instroom van buitenlandse studenten. Zeker, de belangrijkste wetenschappelijke vakbladen zijn Engelstalig, en vooral Amerikaanse universiteiten slagen er nog altijd in om de rest van de wereld te doen geloven dat zij de slimste mensen in huis hebben, maar Franse Taal- en Letterkunde doceren in het Engels aan een Nederlandse universiteit, omdat de meerderheid van de studenten geen Nederlands verstaat, is van de zotte. Je hoeft geen verstokte onderbuiknationalist te zijn om de algehele uitverkoop van het Nederlands af te keuren.
„Pak je weg, galgebrok!”, lezen mijn dochter en ik in De scheepsjongens van Bontekoe, een honderd jaar oude, en nog steeds leesbare avonturenroman van Johan Fabricius – afgezien van het endemische racisme van die tijd. „Pak je weg, galgebrok”, dat is toch veel leuker dan „Fuck off, asshole?”
Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt
Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt. Het kernvak op middelbare scholen lijkt te zijn ontworpen om elke liefde voor deze taal van meet af aan uit het tienerhart te stampen. In plaats van de diversiteit en vindingrijkheid van ons kleine taaltje te ‘showcasen’ (sic), wordt eindeloos gehamerd op grammatica en tekstverklaren.
Boooring! En hoewel ik het nut van tekstverklaren heus inzie – leent een vak als geschiedenis, maatschappijleer of, nog beter, filosofie, zich niet veel beter om logisch te leren nadenken? Laat leerlingen bij Nederlands een hiphoptekst schrijven, laat ze een scène uit Shameless vertalen, laat ze een vlog maken over archaïsche uitdrukkingen die hun (groot?-)ouders gebruiken, zoals (drie van mijn favorieten): in de aap gelogeerd zijn, ergens een punthoofd van krijgen en (uit het Fries): men moet het zeil niet hoger hijsen dan de mast.
Shakespeare
Als het inderdaad zo is dat creativiteit onze belangrijkste skill (sorry) moet worden in een door AI geregeerde wereld, kunnen we maar beter zo diep mogelijk putten uit onze rijke moedertaal. Volgens sommigen is het Nederlands zelfs rijker dan het Engels omdat ons Woordenboek der Nederlandse Taal meer lemma's zou kennen (maar dat kan ook liggen aan het fanatisme der woordenboeksamenstellers).
Sure, ook ik blijf een liefhebber van het Engels, de taal die ons niet alleen de onvergelijkelijke schatkamer van Shakespeare heeft geschonken, maar ook, zoals ik onlangs een Brit op de BBC hoorde zeggen, een puntige zinsnede als to rearrange deck chairs on the Titanic – iets nutteloos doen dat aan de uitkomst van de situatie niets verandert. Ik hoop niet dat ik, door een pleidooi te houden voor het Nederlands, precies dat aan het doen ben.
158 notes
·
View notes
Note
Vind je het gênant om je fietsbel te gebruiken om mensen te laten weten dat je eraan komt, bv. om wandelaars die de hele baan innemen te waarschuwen aan de kant te gaan?
Nee, daar dient dat ding toch gewoon voor
Ja, maar ik gebruik hem toch
Ja, ik gebruik liever mijn stem (bv. 'pas op', 'uhh hallo?', 'sorry')
Ja, ik maak liever een ander geluid (kuchen, remmen doen piepen ...)
Ja, ik doe gewoon niets, ik blijf wel traag achter hen rijden
Ja, ik doe iets anders (wat?)
Ik heb geen fietsbel / geen fiets / nuance
51 notes
·
View notes
Note
so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard
Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.
ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.
Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.
Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.
Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.
En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.
En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."
"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."
"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."
11 notes
·
View notes
Text
Laad me met rust. Die zin omschrijft precies wat veel mensen moeten doen. Wat iemand vandaag precies niet deed.
Van ruilen komt huilen en zo was het vandaag met de tuinen. Ik had mijn tuin keurig per 1 oktober opgeleverd, conform verzoek en had dat als een gelijk oversteken gezien. Het bleek meer eenzijdig te zijn. Ik wachten tot de ander klaar zou zijn. Ik had vandaag als deadline gesteld. Twee weken de tijd leek me redelijk als je alleen maar mee hoeft te nemen wat je wil houden en de rest ruimen wij op. Geloof me, de rest is veel want het is een enorme bende. Een vuile tuinder, dat zou ons pa zeggen. Ik zeg het nu ook overigens.
Ze werd boos op me omdat ik licht geïrriteerd reageerde. Ik gaf aan dat het zo goed was en ging verder. Ze ging door. Op een gegeven moment maakte ze een opmerking over mijn opvoeding. Er knapte iets. Ik voelde het knappen. De duivel in me kwam los. Mijn opvoeding komt van mijn ouders en daar praat je niet slecht over. Dat ik niet altijd even makkelijk ben is zeker waar maar dat ben ik, dat is niet mijn opvoeding. Ik had de kruiwagen in haar gezicht willen gooien. Ik ging los, niemand komt aan ons pa en ons ma.
Ik heb, toen haar man ziek was, haar tuin wat opgeruimd samen met mijn Tuinbuuf. Helpen. Ik heb mijn oude tuin keurig opgeleverd. Ze hoeft haar oude tuin niet keurig op te leveren.
Ze moppert over haar kinderen. Die helpen niet. Dat geklaag mag ik aanhoren. En dan durven zeggen dat ik niet goed opgevoed ben. Durfde ze ook het leed dat rouw heet voor mijn voeten te gooien. Hallo, toen Paul zijn leven had verloren en ik, met mijn ziel onder de poot, op de tuin was kreeg ik meteen een dosis rouwconcurrentie over me heen. Nul empathie naar mij toe. How can I make this about me. Zo is ze. Prima, ze weet niets van mij. Dat haar man is overleden is triest. Ik doe niet aan medelijden. Medeleven is meer mijn ding. Met zielig kom je nergens.
Lang geleden dat ik zo kwaad was. Ik hoorde mezelf praten. Hard. Lage stem. Diep uit de krochten van mijn zijn. Mijn grens bereikt. Kom niet aan hen waar ik van houd. Dan bijt ik je strot af.
Schone sanering. Ook dit mens hoort nu bij de groep die van mij geen blik of letter meer krijgen. Dat is fijn want dan kosten ze me ook geen energie meer. Eerlijk gezegd, ik vond het opluchtend, de boos eruit.
7 notes
·
View notes
Text
May I only speak in Poetry
Het is een zonde. Zo jong en zo alleen. Bloemen en onkruid groeiend in haar hersenpaden met geen flauw benul hoe ze haar weg erdoor ging banen. Op automatische piloot reed ze. Niemand die haar koers bijsturen kon. Niemand waarvan ze de wegaanwijzingen geloofde. Smachtend naar een sterke hand die haar bij haar nekvel zou nemen, haar zou kneden tot iets concreet, iets duidelijk, een persoon, iets dat bestaan kon.
De paradox van haar leven was dat ze vrij wilde zijn maar in iemands handpalm wilde rusten, om nooit boven de randen van haar koninkrijk uit te hoeven kijken.
Wat als ze nooit de zachte lakens van zich had afgeslagen? Was het beter geweest als ze was gebleven waar ze was, als ze nooit die hongerige steken in haar buik had gevolgd?
"Ga!"
Ontdek waar je vandaan komt. Ontdek waar je naartoe kan. Keer het existentiële probleem tot in zijn kern binnestenbuiten en weet uiteindelijk wie je bent. Weet alles. Vind uw grond. Begin er als een gek in te graven. Duw tegen uw plafond tot het dak van uw hoofd niet meer verder kan. Begin er gewoon aan. Bevraag alles. Sla uw spiegelbeeld kapot.
De tegenstrijd van verlangen naar controle en vrijheid in de vorm van kennis.
Ze was een ram; mensen moesten wijken voor haar. Ze liep, rende door tuinen, knakte stelen kapot onder haar voeten, scheurde bladeren van struiken. Ze spuugde op het trottoir van haar ziel. Ze was kwaad dat ze ooit geboren was geweest. Dat dit haar was aangedaan. Dat dit alles moest bestaan.
Bestaan was een helse betovering van de geest. We zijn onder hypnose. Leven als zombies. Gekweld en bedeesd. We willen vrij zijn, maar de wijn houdt ons in bedwang. De ketens van begeerte: het engelengezang. De zachte muziek die klinkt in onze buiken als we weer met schuldgevoel toegeven aan de sirenes van het buffet dat ons wordt voorgeschoteld. De tuin van Eden. Het mag. Maar neem er de gevolgen wel bij. Wees verantwoordelijk voor het zijn van vrij.
We willen graag geloven dat verlichting inhoudt dat ge niet langer belast zijt met de verantwoordelijkheid voor uw problemen. We willen graag geloven dat alles makkelijk wordt als de ketens zijn afgeslagen. Is dit echt zo? Of rennen we gewoon weg in de mist van apathie en cynisch bespot?
Stel alles in vraag tot ge uw eigen staart achtervolgt en de hondsdolheid toeslaat, tot uw gevoel van eigenheid is weggerot.
"Er moet een balans zijn."
Een fluisterende windgolf doet haar tot stilstand komen. De gedachtentrein houdt halt. De zinnen in kale tunnels onder het station lachen in uitroeptekens.
"Wees eens stil."
Stations zijn in beweging en ik ben mee op reis. Drukte. Een afstandelijke verbondenheid. Hier ben ik thuis. Ik laat de mensenmassa over mij heenkomen.
Kijkt niemand dan echt? De boodschap wordt uitgeademd in elke mogelijke vorm van symboliek. Ben ik gek? Of kent gij de weg gewoon niet? Ik vraag het aan arrogante voorbijgangers, die mij met hun tas in de ene hand en hun telefoon in de andere, verstrooid aankijken. Alsof ik verdwaald ben. Alsof ik geld nodig heb. Ik ben niet verdwaald, denk ik.
We kunnen het niet weten. Het schrille contrast der perspectief zal nooit echt naast elkaar gelegd kunnen worden. We zijn gewoon: gij daar en ik hier.
De dualiteit, ons plezier. De dans. Het vertier. Ik neem er vrede mee. Vanaf nu, elke dag opnieuw.
Ik loop kalm naar de gele deur, in een zijsteeg van de tunnel en vind daar mijn tuin van Eden terug. Grasgroene velden met lelieblanke bloemenkelken verwelkomen mij alsof ik nooit weg ben geweest.
Geen geren en gevlucht meer. De cirkel is rond. Ik ben terug in mijn zachte handpalm, het beginpunt, mijn grond.
Ik doe het licht uit, trek de lakens over mij heen. Terug bij af. Helemaal opnieuw.
En toch kan ik niet meer terug.
6 notes
·
View notes
Text
Ik heb Google Gemini uitgeprobeerd. Het ging niet echt lekker.
Leg deze term uit: Gooning Doe alsof je tot Generatie Z behoort en dit concept uitlegt aan je grootouders. Licht de uitdrukking toe, vertel iets over haar oorsprong en geef een paar voorbeelden hoe ze kan worden gebruikt. Wees kort en hou het luchtig.
-------------
Yo opa en oma, check deze deftige term: gooning!
Wat is het?
Stel je voor dat je je telefoon scrollt en opeens zie je een meme van een dude met een raar gezicht, half dronken en compleet verloren in z'n eigen wereld. Dat is gooning in een notendop. Het gaat om die trance-achtige staat die je bereikt door jezelf te ... nou ja, laten we het maar 'plezieren' noemen.
Waar komt het vandaan?
Eerlijk gezegd is de exacte herkomst een beetje vaag. Sommigen zeggen dat het uit de BDSM-scene komt, anderen beweren dat het al veel langer bestaat en gewoon een andere term is voor 'hard gaan'. Hoe dan ook, de term dook de laatste jaren pas echt op in online communities en memes.
Hoe gebruik je het?
"Man, die party was echt lit! We hebben de hele nacht gegooned."
"Ik heb m'n crush per ongeluk gegooned tijdens een videochat... awkward."
"Deze meme is zo goon, ik kan niet stoppen met lachen!"
Dus let op: als je iemand gooning ziet, is er waarschijnlijk iets pikants gaande.
Let op: Gooning kan ook een andere betekenis hebben, namelijk het ontvoeren van tieners om ze tegen hun wil naar een internaat of behandelcentrum te brengen. Deze praktijk is illegaal en schadelijk, dus verwar het niet met de meme-betekenis!
"We hebben de hele nacht gegooned" 😂😂😂😂😂
4 notes
·
View notes
Text
Ik probeer met liefde naar de wereld te kijken. En vaak lukt dat ook echt goed. Als ik de regen op mijn gezicht voel vallen moet ik bijna altijd spontaan glimlachen. Of als ik de warmte van de zon voel, of die van vers gezette thee en als ik de muziek hoor die de wind maakt wanneer ze langs de bomen raast. Ik bemerk ook hoe ik steeds tot leven kom als ik door de natuur loop, verwonderd door het leven dat overal en altijd krioelt. Of hoe vrolijk ik ben als ik overdag de maan kan zien. Ik beeld mij dan steeds in dat ze over het leven, en dus ook mij, waakt. Dat biedt mij soelaas. En toch voelt die vorm van kijken meer aan als een vraag. Een soort van "Doe ik het dan nu goed?". Want als ik ergens goed in ben, dan is het dwalen. En dralen. Ik ben altijd al een zwerver ben geweest. Ik maak van alles een zoektocht en ben altijd op zoek naar iets. Naar wat precies? Het volgende, denk ik. En dan terugkeren (want wat als dat vorige toch beter was? Of het andere te anders?) en nog eens terugkeren. Ik ken meer getijden dan de zee. En soms treed ik dan ook uit mijn oevers. Dan loop ik de muren op, witte vlaktes die zich eindeloos uitstrekken, en ik maar lopen. Of misschien vervagen de grenzen tussen muur, vloer en plafond op zo'n moment gewoon. Maar hoe dan ook, het voelt altijd alsof ik nergens anders te gaan heb dan die witte leegte; alsof ik erin geslaagd ben om de eenzaamheid te bewonen.
#nederlands#mijn gedachten#mijn#gedachten#mijn woorden#woorden#woordjes#mijn zinnen#zinnen#zinnetjes
26 notes
·
View notes
Text
Dit is niet hoe ik mij het leven ingebeeld had. Ik weet niet wat mijn 14-jarige zelf zou denken als ze mij nu zou zien. ik hoop dat ze blij zou zijn dat ik er nog ben, maar ik denk dat de pijn van het niet gevolgde pad ook groot zou zijn. Misschien is dat vooral omdat ik dat nu blijf voelen, voel hoe ik achterloop, voel hoe ik er maar moeilijk bij hoor. In mijn hoofd was ik al jarenlang afgestudeerd, werkte ik ergens, woonde ik ergens alleen of met twee. Ik probeer er begrip voor op te brengen. Ik bedenk me de mensen die ik ken die ook geen diploma hebben, wiens leven soms een andere route nam en hoe ik naar hen kan opkijken. Ik bedenk me dat het niet eerlijk is om te verwachten dat ik - lichaam en geest vol met wonden - zomaar even dat diploma en dat leven volgens het normale trajectje zou moeten kunnen behalen. Het is niet eerlijk als je met een achterstand begint. Het is niet mijn schuld dat trauma en wonden soms ook gewoon tijd eisen, tijd die niet altijd kan meegerekend worden op een of ander "ideaal levenstraject". Ik schaam me vaak voor waar ik sta en hoe "oud" ik ben. Soms voelt het ook gewoon te onecht - hoe had het dit ooit kunnen worden? (is dit het echt?)(heb ik zelfs iets om trots op te zijn?)
Ik probeer me te bedenken hoeveel mijn leven me wel niet waard is, ook al pas ik niet op het standaard pad. Dat een gebrek aan diploma (alsof ik er nu niet al jaren naartoe werk en het eigenlijk bijna in het vooruitzicht is), thuis wonen voorbij je 25 (het komt, het komt, eerst de stage voorbij en een vastere job) en maar een deeltijdse job met laag aanzien hebben (ik doe het graag, ik hou een job vast, ik doe het beter dan wat ik twee jaar terug aankon, toch?) niet betekent dat ik het slecht doe. (We roeien met de riemen die we hebben en die van mij waren kapot).
En daarbuiten, we delen ons leven in zoals we willen, daar is geen standaard plaatje om aan te voldoen voor.
(Er is niemand teleurgesteld. Het is oké, jij bent oké, je bent veilig.)
3 notes
·
View notes
Text
Mensen met autisme lopen soms de deur plat bij de GGz en allerlei therapeuten en hulpverleners. Dit gaat lang niet altijd goed. De gemiddelde deelnemer aan mijn gespreksgroep heeft een hekel gekregen aan psychiaters.
Als kersvers gediplomeerd klachtenfunctionaris in de zorg wil ik graag alle patiënten en cliënten een belangrijk inzicht geven. Dat inzicht is: je kan iets doen met je onvrede. Sterker nog, de overheid wil dit graag en heeft daar iets moois voor gebouwd: de WKKGZ.
Wat is een klacht eigenlijk? Heb je er iets aan? Hoe doe je dat?
Word je behandeld door de zorg of werd je dat en ben je daar niet gelukkig mee? Wat zijn je rechten? Als je er iets mee wil doen, hoe pak je dat dan aan? Het is opvallend dat veel mensen die normaal zo mondig zijn bij medische zaken dingen zeggen als ‘ik weet niet of ik het zo groot wil maken..’ Andere mensen escaleren elk wissewasje direct. Hoe zit het nou?
Is dit een klacht?
Veel mensen denken dat een klacht altijd om iets heel ernstigs moet gaan en een enorme administratie met zich mee brengt. Dat valt best mee. Je wordt vaak wel gevraagd een formulier in te vullen maar dat is het ook wel. En een klacht kan heel klein zijn.
De definitie die de Wet Kwaliteit Klachten en Geschillen Zorg (WKKGZ) aan een klacht geeft is toegankelijk genoeg:
“elke naar voren gebrachte onvrede over een gedraging van een zorgaanbieder en/of de voor deze werkzame personen, jegens de cliënt en/of jegens diens naaste, vertegenwoordiger of nabestaande”
In normaal Nederlands ben je gewoon niet blij en kan het om zo’n beetje alles gaan en het mag gaan over de zieke maar ook over andere mensen, zelfs na een overlijden. Klachten gaan voor bijna twee derde over iets wat met communicatie te maken heeft. Het kan een gemiste diagnose zijn of een verkeerde behandeling maar ook de omgeving waarin behandeld wordt, dossiervoering, de manier waarop je informatie krijgt, zelfs fraude of seksueel wangedrag en nog veel meer.
De WKKGZ zit zo in elkaar dat je als klager gratis en makkelijk hulp krijgt: informatie, voorlichting en begeleiding. Het zorgrecht blijft niet echt simpel en juist daarom hoef je het niet zelf te doen. Het doel van deze wet is klachten oplossen zodat ze niet uit de hand lopen en uitlopen op juridische gevechten. Soms moet dat maar vaak heb je er als klager maar heel weinig aan of brand je zelf je vingers.
Is het de moeite waard om te klagen?
Dat is het redelijk snel. Het is inderdaad niet de bedoeling dat je overdrijft. Komt een behandelaar anderhalve minuut te laat op een afspraak dan past daar vooral begrip bij. Als je vindt dat verpleegkundigen te snel praten om te begrijpen – wat ik in een recente casus tegenkwam – dan kun je dit direct zeggen. Daar hoef je geen klacht van te maken. Als ze niet luisteren en het blijven doen.. dan wel.
Hoe pak ik dat aan?
Er is een klein aantal principes om in de gaten te houden.
– Alles is erop gericht om jou te helpen zo makkelijk mogelijk een oplossing te bereiken.
– Er wordt wel van je verwacht dat je ook zelf meedoet om die oplossing te vinden. Er zijn soms wat stapjes te doorlopen.
– De allereerste stap is dat je een gesprek voert me degene op wie je boos bent of anders het hoofd van de afdeling. Dit mag je overslaan als je het echt niet aankan of als dat echt niet van je verwacht kan worden. (Voorbeeld: seksuele intimidatie juist door de behandelaar)
– De tweede stap is aanmelding bij de klachtenfunctionaris. Die biedt jou gratis begeleiding, informatie en voorlichting.
Meestal begint het in de praktijk met aanmelding bij de klachtenfunctionaris omdat mensen (online) een formulier invullen. De klachtenfunctionaris kan aanraden om alsnog dat eerste gesprek te gaan voeren. Dat bespreken jullie wel altijd samen.
Wat doet een klachtenfunctionaris?
De klachtenfunctionaris heeft als taak om jou te helpen op een laagdrempelige en simpele manier een oplossing te vinden voor je klacht. De klachtenfunctionaris is strikt neutraal; dit is in de wet verankerd. Dat wil zeggen dat hij of zij oog heeft voor alle belangen, de jouwe en die van de persoon over wie je klaagt. Dit wordt ook meerzijdige partijdigheid genoemd.
De klachtenfunctionaris zal, zeker in het eerste gesprek, vooral naar je luisteren. Dit heeft een dubbel doel. Ten eerste wordt je echt gehoord, er wordt echt naar je geluisterd. Dat is soms eerder niet gebeurd en vaak een reden voor je klacht. Ten tweede zal de klachtenfunctionaris heel precies je klacht uitwerken in neutraal taalgebruik. De klachtenfunctionaris neemt geen positie in, kiest geen partij en vindt er officieel eigenlijk niks van.
Met die informatie wordt vervolgens de beklaagde ingelicht, de persoon over wie je ontevreden bent. Die krijgt ook informatie en begeleiding. Hoe het verder gaat hangt helemaal af van wat je klacht precies is, in hoeverre jij en de beklaagde het eens zijn of niet en wat je precies wil bereiken.
Wat als het niet lukt?
De klachtenfunctionaris probeert met jou een oplossing te bereiken, dus een situatie waar jullie allebei tevreden mee kunnen zijn. Soms lukt dit niet. Er zijn verschillende manieren van escaleren in de wet beschikbaar, allemaal met voordelen én nadelen. De klachtenfunctionaris zal je ook begeleiden en adviseren als je dit wil of nodig hebt. In sommige gevallen zal hij je doorverwijzen voor verdere begeleiding maar nooit zonder uitleg en jouw toestemming.
Het komt voor dat klagers direct een escalatie willen beginnen, bijvoorbeeld met een tuchtklacht. Dat kan. De klachtenfunctionaris zal je uitleggen wanneer dat wel en niet verstandig is en of het jouw doel dient.
Wat als je je echt heel rot voelt?
Het komt voor dat bij een klacht tegelijkertijd rouw meespeelt. Je bent misschien een dierbare verloren. Of je hebt schade opgelopen of je hebt een diagnose gehad die echt heel slecht nieuws voor jou is. Dat alles betekent rouw. De klachtenfunctionaris is geen deskundige op dit gebied en ook geen psycholoog. Je mag je vrij voelen om in gesprek je gevoelens en je twijfels te uiten maar als jullie denken dat er hulp nodig is, dan zal je doorverwezen worden. In elk geval krijg je een vangnet aangeboden, ook als de klachtenfunctionaris niet zelf kan helpen.
Werkt dit?
Nou, best wel. Klachtenfunctionarissen bemiddelen veel en helpen zo patiënten/cliënten en behandelaars vaak tot een vergelijk te komen. Soms is een excuus genoeg. Veel mensen willen dat er iets veranderd zodat wat zij meegemaakt hebben niet meer kan voorkomen. Ook dat valt nog wel eens te regelen. Het lukt zeker niet altijd. Het voorkomt wel dat elke klacht of afbreekt of uitloopt op een slopend en formeel juridisch traject. Dien je klacht dus gewoon in en wacht af tot er contact wordt opgenomen.
AutiMind zelf kan je hier niet bij helpen. Dat is aan de klachtenfunctionaris van de instelling of hulpverlener waarover je ontevreden bent. Je mag altijd een algemene vraag stellen.
#autistic adult#actuallyautistic#autism#late diagnosed autistic#autisme#aspergers#neurodiversiteit#neurodivergent#gezondheid#psychiatrie
2 notes
·
View notes
Text
Na een eerdere pittige week die mooi eindigde met genieten van de kleine dingen… kan ik deze week zeggen dat de grote last voorbij is.
De pijn en het ellendige gevoel worden veroorzaakt door een stimulator voor mijn beenmerg. De eerste keer gaf deze amper last, maar ook amper resultaat. Vorige keer was dus effectiever. Toch naar productie van neutrofielen… maar het hakte ook een stuk harder in op mijn lichaam. Gelukkig mindert het neveneffect ook na een tijdje waarbij ik nu na een “goede week” terug ben bij de lastjes van voor mijn pauze… beetje misselijk, last van cortisone maar niks zo erg dat ik ziek ben of niks kan doen. Dus oef.
Nu vooral
Ook een mijlpaal voorbij. De laatste sessie carbotaxl is voorbij! Dat wil zeggen weg van de allergische reacties op doe taxol maar wel op naar een andere mogelijks pittigere cocktail voor mijn lichaam… EC zou 4 keer mijn vriend moeten en dat tweewekelijks in de hoop dat mijn lichaam dat trekt. En daarvoor is die beenmergstimulator nodig. Eerlijk, ik ben er toch een klein beetje bang voor… de oncoloog gaf me alvast voltaren en paracetamol mee voor de inspuitingen in de hoop dat het niet zo erg wordt als de vorige keer… want dat… dat willen zij ook niet.
Hoe het eruit gaat zien: optimaal, dus plan A:
Pembro ( de immunotherapie) en EC met daarna lonquex (die vieze spuit) en twee weken later EC en lonquex, twee weken later EC en lonquex om nog twee weken later dat hoofdstuk af te ronden met Pembro en EC
Daarna een pauze van 3 weken of iets meer (afhankelijk van de mogelijkheden van het OK) de operatie… best spannend.
De immunotherapie blijft normaal nog wat langer doorgaan omdat ze daarbij lange termijn enorm positieve resultaten bij ondervinden en daar lijk ik geen nevenwerkingen bij te ervaren dus dan gaan we daar gewoon voor…
Plan B: als mijn bloedjes niet mee willen op de lonquex gaan we voor driewekelijkse therapie
Plan C: al de reactie op de lonquex te hevig is of mijn lichaam de drie weken niet trekt, dan vervroegt de operatie…
Maar ik ga voor plan A en hoop om tot 3 te geraken, vooral uit realisme en zelfbescherming. Maar alles wat anders is, vind ik ook best ok. Zolang het lichamelijk draaglijk blijft, want mentaal heb ik nog wel ruimte voor een paar stootjes, af en toe… dankzij alle steun rondom me blijft dat zo en dat is heerlijk.
Nu dus op naar een tweewekelijkse therapie waarbij ik op 17/10 op check-up moet om dan de go te krijgen voor de dag erna. Volgende sessie is 3/11 gepland, uitzonderlijk check-up en chemo op hetzelfde moment. En daarna steeds op vrijdag de check-up en de week erna op maandag chemo. Dus idealiter laatste dosis op 2/12. In de hoop om chemo nevenwerkingenvrij te zijn voor de feestperiode dus spannend…
Maar eerst nog een paar leuke dingetjes proberen plannen voor we er terug
In vliegen en genieten van de mooie dagen…
Geniet van de mooie dagen! 😘
2 notes
·
View notes