#ik doe maar iets

[andrrrgynous]

inviting all of you to a noise demonstration in response to the transphobic organisation 'let women speak' organising an event in Utrecht upcoming may

Translation of the poster:

call for a noise demonstration against transphobic organisation ''let women speak''

sunday 26 May 13:30 Jacobskerkhof Utrecht

[astarfruity]

.

[lelieblad]

ok vaak vragen mensen aan me ooo wat ga je met je verjaardag doen ooo ga je het nog vieren maar tbh is de laatste keer dat ik een feestje gaf voor mijn verjaardag de basisschool en begon ik nadat ik op kamers ging mijn verjaardag precies zo te vieren als ik dat zelf wou, namelijk:

ik maak mijn favoriete ontbijt en drink mijn favoriete verse sapje en mijn favoriete thee (wentelteefjes met rood fruit en mangosap en groene thee)

ik doe yoga

ik douche en trek mijn favoriete kleren aan (het is hartje zomer, dus vaak een luchtige jurk met bloemen erop, blauw als ondertoon want dat staat mooi bij mijn ogen)

ik doe de volgende activiteiten, volgorde varieert: 1) ik maak een wandeling of ga naar een museum of onderneem iets anders kunstzinnigs, 2) ik koop een cadeau voor mezelf (boek en/of kleding), 3) ik neem mezelf naar een café om daar te lunchen of taartje te eten

in de avond maak ik eten waar ik zin in heb

ik kijk een van mijn favoriete films

ik dans

ik lig op tijd in bed

dat is de basis. vaak zag ik wat vriendinnen tussendoor omdat ik van ze hou. en als ik een partner had, zag ik die ook.

nu ik samenwoon was mijn verjaardag vorige maand anders. want ik ben niet meer alleen. en ik moest gewoon werken. maar negen jaar lang heb ik zo mijn verjaardag gevierd en het was HEERLIJK.

[teamfreelunch]

guys wat stemmen we in de europese verkiezingen?

[okayish-omens]

Yee

[gezellig]

ik heb echt vaak het gevoel dat als ik het niet doe, het gewoon niet gebeurt en da’s zo kut. like wij zijn een leidingsploeg. het is de bedoeling dat iedereen evenveel bijdraagt. en ik snap dat je soms eens iets kan vergeten maar het is echt niet tof om altijd degene te moeten zijn die iedereen aan alles moet doen denken.

[homoerotisch]

waarom nederlands beter is dan engels, door victor frölke

Wacht, is er ook al geen woord voor ‘hals’ in het Engels? Toch best een belangrijk lichaamsdeel zou je zeggen. Throat is echt iets anders, en neck is, nou ja, een nek.

Mijn stokpaardje aan de borrel- en eettafel, als het weer eens over de teloorgang van het Nederlands gaat, is dat het Engels geen woord voor ‘gunnen’ heeft, ook best een belangrijk woord. In ieder geval voor ons, de gebruikers. Voor ‘misgunnen’ hebben Engelstaligen dan wel weer een woord: begrudge.

Laatst had ik Amerikaanse vrienden te eten, en hoewel mijn Engels niet slecht is (dat denkt elke Nederlander, niet altijd terecht), stond ik toch weer met een mond vol tanden (heerlijke uitdrukking), toen ik ze „smakelijk eten” wilde wensen. Aan enjoy heb ik een broertje dood (idem); dat vind ik ook meer iets voor een masseuse om te zeggen, voor de happy ending.

Leenwoorden

Legio zijn uiteraard de gevallen waarin wij geen woord hebben voor bijzonder nuttige Engelse begrippen. Uiteraard, want als native Dutch speakers weten wij maar al te goed waar onze taal tekortschiet. Het Nederlands barst van de Engelse leenwoorden. Privacy is een bekende, understatement een andere. Maar wat te denken van anal? Ik merk dat die term nog niet helemaal is ingeburgerd. Wie iemand die eindeloos doorgaat over details toevoegt: „Doe niet zo anal!”, kan rekenen op een opgetrokken wenkbrauw. Ik heb dat woord overgehouden aan mijn tijd in New York, de hoofdstad van de naoorlogse psychoanalyse. Anal verwijst naar Freuds anale fase, het betekent zoiets als anaalgefixeerd, waarmee hij gedrag probeerde te verklaren dat thans als OCD, ofwel obsessive compulsive disorder, te boek staat. Denk: smetvrees.

Ik probeer aan te tonen dat het Nederlands beter is dan het Engels – een impopulair standpunt in een tijd van overvloedig Engels, of beter: Globish, die imperfecte variant die non native speakers van het Engels brouwen in alle hoeken van de wereld. Ons gorgeltaaltje heeft dankzij film, televisie en muziek sowieso al veel Engels te verduren, maar sinds het internet, en in het bijzonder YouTube en de sociale media de belangrijkste hangplek van de jeugd is geworden, is het hek van de dam.

Linguïstische overgave

‘Nice, nice, maar what the...? Niet dat ik je wil accusen van something, maar zit je me nu te dissen?’ Ik parafraseer hier mijn puberzoon in een moment van ongetwijfeld terechte verontwaardiging. Dit is geen leentaal meer, dit is regelrechte linguïstische overgave.

Mijn tienjarige dochter liet onlangs trots haar rapport zien. Twee G'tjes voor Engels. Wacht even, Engels, op een lagere schoolrapport? Onderwijskundigen lijken unaniem in hun standpunt dat een kind zich niet vroeg genoeg kan voorbereiden op een wereld die, whether you like it or not, (Amerikaans-)Engels spreekt. Maar is dat wel zo wijs, nu vertaalprogramma's steeds beter worden en AI op allerlei manieren kan worden ingezet om een boodschap over te brengen? Je zou kunnen beweren dat het beter is om je eigen taal zo goed mogelijk te beheersen, dan te investeren in een vreemde taal waarinje nooit zo goed wordt als een native speaker.

Onderbuiknationalist

Er is geen land, vermoed ik, dat zich zo bereidwillig toont zijn belangrijkste cultuurproduct – taal – bij het grofvuil te zetten. Het tij is aan het keren, om te beginnen in de academische wereld, waar wordt getwijfeld of het wel zo’n goed idee is om Engels als voertaal te nemen, ook nu er grenzen worden gesteld aan de instroom van buitenlandse studenten. Zeker, de belangrijkste wetenschappelijke vakbladen zijn Engelstalig, en vooral Amerikaanse universiteiten slagen er nog altijd in om de rest van de wereld te doen geloven dat zij de slimste mensen in huis hebben, maar Franse Taal- en Letterkunde doceren in het Engels aan een Nederlandse universiteit, omdat de meerderheid van de studenten geen Nederlands verstaat, is van de zotte. Je hoeft geen verstokte onderbuiknationalist te zijn om de algehele uitverkoop van het Nederlands af te keuren.

„Pak je weg, galgebrok!”, lezen mijn dochter en ik in De scheepsjongens van Bontekoe, een honderd jaar oude, en nog steeds leesbare avonturenroman van Johan Fabricius – afgezien van het endemische racisme van die tijd. „Pak je weg, galgebrok”, dat is toch veel leuker dan „Fuck off, asshole?”

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt. Het kernvak op middelbare scholen lijkt te zijn ontworpen om elke liefde voor deze taal van meet af aan uit het tienerhart te stampen. In plaats van de diversiteit en vindingrijkheid van ons kleine taaltje te ‘showcasen’ (sic), wordt eindeloos gehamerd op grammatica en tekstverklaren.

Boooring! En hoewel ik het nut van tekstverklaren heus inzie – leent een vak als geschiedenis, maatschappijleer of, nog beter, filosofie, zich niet veel beter om logisch te leren nadenken? Laat leerlingen bij Nederlands een hiphoptekst schrijven, laat ze een scène uit Shameless vertalen, laat ze een vlog maken over archaïsche uitdrukkingen die hun (groot?-)ouders gebruiken, zoals (drie van mijn favorieten): in de aap gelogeerd zijn, ergens een punthoofd van krijgen en (uit het Fries): men moet het zeil niet hoger hijsen dan de mast.

Shakespeare

Als het inderdaad zo is dat creativiteit onze belangrijkste skill (sorry) moet worden in een door AI geregeerde wereld, kunnen we maar beter zo diep mogelijk putten uit onze rijke moedertaal. Volgens sommigen is het Nederlands zelfs rijker dan het Engels omdat ons Woordenboek der Nederlandse Taal meer lemma's zou kennen (maar dat kan ook liggen aan het fanatisme der woordenboeksamenstellers).

Sure, ook ik blijf een liefhebber van het Engels, de taal die ons niet alleen de onvergelijkelijke schatkamer van Shakespeare heeft geschonken, maar ook, zoals ik onlangs een Brit op de BBC hoorde zeggen, een puntige zinsnede als to rearrange deck chairs on the Titanic – iets nutteloos doen dat aan de uitkomst van de situatie niets verandert. Ik hoop niet dat ik, door een pleidooi te houden voor het Nederlands, precies dat aan het doen ben.

[polldermodel]

Vind je het gênant om je fietsbel te gebruiken om mensen te laten weten dat je eraan komt, bv. om wandelaars die de hele baan innemen te waarschuwen aan de kant te gaan?

Nee, daar dient dat ding toch gewoon voor

Ja, maar ik gebruik hem toch

Ja, ik gebruik liever mijn stem (bv. 'pas op', 'uhh hallo?', 'sorry')

Ja, ik maak liever een ander geluid (kuchen, remmen doen piepen ...)

Ja, ik doe gewoon niets, ik blijf wel traag achter hen rijden

Ja, ik doe iets anders (wat?)

Ik heb geen fietsbel / geen fiets / nuance

[onnodig-genederlands]

so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard

Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.

ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.

Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.

Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.

En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.

En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."

"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."

"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."

[gewoonkarin]

Laad me met rust. Die zin omschrijft precies wat veel mensen moeten doen. Wat iemand vandaag precies niet deed.

Van ruilen komt huilen en zo was het vandaag met de tuinen. Ik had mijn tuin keurig per 1 oktober opgeleverd, conform verzoek en had dat als een gelijk oversteken gezien. Het bleek meer eenzijdig te zijn. Ik wachten tot de ander klaar zou zijn. Ik had vandaag als deadline gesteld. Twee weken de tijd leek me redelijk als je alleen maar mee hoeft te nemen wat je wil houden en de rest ruimen wij op. Geloof me, de rest is veel want het is een enorme bende. Een vuile tuinder, dat zou ons pa zeggen. Ik zeg het nu ook overigens.

Ze werd boos op me omdat ik licht geïrriteerd reageerde. Ik gaf aan dat het zo goed was en ging verder. Ze ging door. Op een gegeven moment maakte ze een opmerking over mijn opvoeding. Er knapte iets. Ik voelde het knappen. De duivel in me kwam los. Mijn opvoeding komt van mijn ouders en daar praat je niet slecht over. Dat ik niet altijd even makkelijk ben is zeker waar maar dat ben ik, dat is niet mijn opvoeding. Ik had de kruiwagen in haar gezicht willen gooien. Ik ging los, niemand komt aan ons pa en ons ma.

Ik heb, toen haar man ziek was, haar tuin wat opgeruimd samen met mijn Tuinbuuf. Helpen. Ik heb mijn oude tuin keurig opgeleverd. Ze hoeft haar oude tuin niet keurig op te leveren.

Ze moppert over haar kinderen. Die helpen niet. Dat geklaag mag ik aanhoren. En dan durven zeggen dat ik niet goed opgevoed ben. Durfde ze ook het leed dat rouw heet voor mijn voeten te gooien. Hallo, toen Paul zijn leven had verloren en ik, met mijn ziel onder de poot, op de tuin was kreeg ik meteen een dosis rouwconcurrentie over me heen. Nul empathie naar mij toe. How can I make this about me. Zo is ze. Prima, ze weet niets van mij. Dat haar man is overleden is triest. Ik doe niet aan medelijden. Medeleven is meer mijn ding. Met zielig kom je nergens.

Lang geleden dat ik zo kwaad was. Ik hoorde mezelf praten. Hard. Lage stem. Diep uit de krochten van mijn zijn. Mijn grens bereikt. Kom niet aan hen waar ik van houd. Dan bijt ik je strot af.

Schone sanering. Ook dit mens hoort nu bij de groep die van mij geen blik of letter meer krijgen. Dat is fijn want dan kosten ze me ook geen energie meer. Eerlijk gezegd, ik vond het opluchtend, de boos eruit.

[zondermens]

May I only speak in Poetry

Het is een zonde. Zo jong en zo alleen. Bloemen en onkruid groeiend in haar hersenpaden met geen flauw benul hoe ze haar weg erdoor ging banen. Op automatische piloot reed ze. Niemand die haar koers bijsturen kon. Niemand waarvan ze de wegaanwijzingen geloofde. Smachtend naar een sterke hand die haar bij haar nekvel zou nemen, haar zou kneden tot iets concreet, iets duidelijk, een persoon, iets dat bestaan kon.

De paradox van haar leven was dat ze vrij wilde zijn maar in iemands handpalm wilde rusten, om nooit boven de randen van haar koninkrijk uit te hoeven kijken.

Wat als ze nooit de zachte lakens van zich had afgeslagen? Was het beter geweest als ze was gebleven waar ze was, als ze nooit die hongerige steken in haar buik had gevolgd?

"Ga!"

Ontdek waar je vandaan komt. Ontdek waar je naartoe kan. Keer het existentiële probleem tot in zijn kern binnestenbuiten en weet uiteindelijk wie je bent. Weet alles. Vind uw grond. Begin er als een gek in te graven. Duw tegen uw plafond tot het dak van uw hoofd niet meer verder kan. Begin er gewoon aan. Bevraag alles. Sla uw spiegelbeeld kapot.

De tegenstrijd van verlangen naar controle en vrijheid in de vorm van kennis.

Ze was een ram; mensen moesten wijken voor haar. Ze liep, rende door tuinen, knakte stelen kapot onder haar voeten, scheurde bladeren van struiken. Ze spuugde op het trottoir van haar ziel. Ze was kwaad dat ze ooit geboren was geweest. Dat dit haar was aangedaan. Dat dit alles moest bestaan.

Bestaan was een helse betovering van de geest. We zijn onder hypnose. Leven als zombies. Gekweld en bedeesd. We willen vrij zijn, maar de wijn houdt ons in bedwang. De ketens van begeerte: het engelengezang. De zachte muziek die klinkt in onze buiken als we weer met schuldgevoel toegeven aan de sirenes van het buffet dat ons wordt voorgeschoteld. De tuin van Eden. Het mag. Maar neem er de gevolgen wel bij. Wees verantwoordelijk voor het zijn van vrij.

We willen graag geloven dat verlichting inhoudt dat ge niet langer belast zijt met de verantwoordelijkheid voor uw problemen. We willen graag geloven dat alles makkelijk wordt als de ketens zijn afgeslagen. Is dit echt zo? Of rennen we gewoon weg in de mist van apathie en cynisch bespot?

Stel alles in vraag tot ge uw eigen staart achtervolgt en de hondsdolheid toeslaat, tot uw gevoel van eigenheid is weggerot.

"Er moet een balans zijn."

Een fluisterende windgolf doet haar tot stilstand komen. De gedachtentrein houdt halt. De zinnen in kale tunnels onder het station lachen in uitroeptekens.

"Wees eens stil."

Stations zijn in beweging en ik ben mee op reis. Drukte. Een afstandelijke verbondenheid. Hier ben ik thuis. Ik laat de mensenmassa over mij heenkomen.

Kijkt niemand dan echt? De boodschap wordt uitgeademd in elke mogelijke vorm van symboliek. Ben ik gek? Of kent gij de weg gewoon niet? Ik vraag het aan arrogante voorbijgangers, die mij met hun tas in de ene hand en hun telefoon in de andere, verstrooid aankijken. Alsof ik verdwaald ben. Alsof ik geld nodig heb. Ik ben niet verdwaald, denk ik.

We kunnen het niet weten. Het schrille contrast der perspectief zal nooit echt naast elkaar gelegd kunnen worden. We zijn gewoon: gij daar en ik hier.

De dualiteit, ons plezier. De dans. Het vertier. Ik neem er vrede mee. Vanaf nu, elke dag opnieuw.

Ik loop kalm naar de gele deur, in een zijsteeg van de tunnel en vind daar mijn tuin van Eden terug. Grasgroene velden met lelieblanke bloemenkelken verwelkomen mij alsof ik nooit weg ben geweest.

Geen geren en gevlucht meer. De cirkel is rond. Ik ben terug in mijn zachte handpalm, het beginpunt, mijn grond.

Ik doe het licht uit, trek de lakens over mij heen. Terug bij af. Helemaal opnieuw.

En toch kan ik niet meer terug.

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De wilde horde

En direct het volgende prentje!

De presentatie van de zoon oogt als een schilderij: mooie lange lijnen, statisch maar het heeft iets nobels. De gewaden zijn mooi gedetailleerd, je kan in Arthur’s baard bijna de haren tellen.

Toch een kleine faux-pas: de man rechts in de prent lijkt een zwaard om zijn middel te hebben. Normaal liep je daar niet zo hard mee rond in een kasteel: het is wat onhandig (ga je aan tafel zitten, doe je het uit of steekt het naar achtere uit) en gevaarlijk (een driftkikker kan dan direct dood en verderf zaaien).

Maar hebben jullie dat kind al eens bekeken? Neen? Ik ook niet. Zijn ze vergeten het gezicht te tekenen? Durfden ze het niet en kleurden ze het daarom zwart?

[thesuperawesomeaarpong]

Ik heb Google Gemini uitgeprobeerd. Het ging niet echt lekker.

Leg deze term uit: Gooning Doe alsof je tot Generatie Z behoort en dit concept uitlegt aan je grootouders. Licht de uitdrukking toe, vertel iets over haar oorsprong en geef een paar voorbeelden hoe ze kan worden gebruikt. Wees kort en hou het luchtig.

-------------

Yo opa en oma, check deze deftige term: gooning!

Wat is het?

Stel je voor dat je je telefoon scrollt en opeens zie je een meme van een dude met een raar gezicht, half dronken en compleet verloren in z'n eigen wereld. Dat is gooning in een notendop. Het gaat om die trance-achtige staat die je bereikt door jezelf te ... nou ja, laten we het maar 'plezieren' noemen.

Waar komt het vandaan?

Eerlijk gezegd is de exacte herkomst een beetje vaag. Sommigen zeggen dat het uit de BDSM-scene komt, anderen beweren dat het al veel langer bestaat en gewoon een andere term is voor 'hard gaan'. Hoe dan ook, de term dook de laatste jaren pas echt op in online communities en memes.

Hoe gebruik je het?

"Man, die party was echt lit! We hebben de hele nacht gegooned."

"Ik heb m'n crush per ongeluk gegooned tijdens een videochat... awkward."

"Deze meme is zo goon, ik kan niet stoppen met lachen!"

Dus let op: als je iemand gooning ziet, is er waarschijnlijk iets pikants gaande.

Let op: Gooning kan ook een andere betekenis hebben, namelijk het ontvoeren van tieners om ze tegen hun wil naar een internaat of behandelcentrum te brengen. Deze praktijk is illegaal en schadelijk, dus verwar het niet met de meme-betekenis!

"We hebben de hele nacht gegooned" 😂😂😂😂😂

[datingforgeeks]

Hallo allemaal!

De laatste weken kreeg ik vaak de vraag of het mogelijk was om direct bij mij een gesigneerd exemplaar van het laatste Dating for Geeks album te bestellen, en een aantal keer de vraag of dat ook mogelijk was met eerdere delen uit de reeks. En dat is NU tijdelijk weer mogelijk!

Tot donderdag 21 november (dus nog een kleine twee weken) neem ik bestellingen aan voor persoonlijk gesigneerde Dating for Geeks albums. ALLE zestien delen uit de serie zijn weer beschikbaar, dus ook de delen die voorheen compleet uitverkocht waren. Dit is HET moment om je verzameling compleet te maken! Want dit is meteen ook de laatste keer dat ik het mogelijk maak om online gesigneerde boeken bij me te kopen. Natuurlijk blijf ik wel gewoon af en toe signeren op stripbeurzen en conventies, als ik er aanwezig ben, maar dit wordt de allerlaatste keer dat ik aan mijn eetkamertafel voor jullie in albums ga zitten tekenen.

Hoe gaat het allemaal in zijn werk? Nou, zo:

1: Maak geld over op mijn rekening! Boeken kosten €10,- per stuk en de verzending binnen Nederland kost je €6,- (€11 als je ergens anders in Europa woont!) voor 1 tot en met 5 boeken en €9,- (€20 als je ergens anders in Europa woont, sorry!) bij meer dan 5 boeken. Tel alle kosten bij elkaar op en maak het totaalbedrag over op rekeningnummer NL02 INGB 0652 2481 60 ten name van K Rubenis. Vermeld bij de mededelingen je naam en woonplaats.

2: Stuur daarna een e-mail met je naam, adres en welke boeken je wil ontvangen naar datingforgeeksshop@gmail.com. Vermeld ook voor wie de boeken gesigneerd moeten worden, en of je eventueel een voorkeur voor een bepaalde tekening hebt. Niets te ingewikkeld, alsjeblieft! Hou het bij één personage. Als je geen voorkeur doorgeeft, doe ik gewoon “iets leuks”.

3: Ga in de laatste week van november / eerste week van december bij je brievenbus zitten wachten op je bestelling! Je moet dus nog wel even geduld hebben, als je nu bestelt, want de boeken worden echt pas eind november verzonden!

Het is tot donderdag 21 november mogelijk om te bestellen! Daarna sluiten de bestellingen zodat ik zelf de boeken bij mijn uitgever kan bestellen en ze op tijd in huis heb om ze te signeren en naar jou te versturen voor de feestdagen beginnen. En er is een grote kans dat ik gedurende die signeersessies af en toe het tekenen ga live streamen op Facebook. Ik kan nog geen tijden noemen, het hangt volkomen af van hoeveel tijd ik heb, tegen die tijd. Ik laat het jullie zo snel mogelijk weten.

Dus, ren naar je rekening en e-mail, bestel die boeken en maak je gesigneerde Dating for Geeks collectie compleet! En zolang de voorraad strekt, zal ik ook bij iedere bestelling een exclusieve print of iets minder exclusieve ansichtkaart of sticker uit het Dating for Geeks archief meesturen, als extra‘tje!

Groetjes!

Kenny.

[stormvanwoorden]

Ik probeer met liefde naar de wereld te kijken. En vaak lukt dat ook echt goed. Als ik de regen op mijn gezicht voel vallen moet ik bijna altijd spontaan glimlachen. Of als ik de warmte van de zon voel, of die van vers gezette thee en als ik de muziek hoor die de wind maakt wanneer ze langs de bomen raast. Ik bemerk ook hoe ik steeds tot leven kom als ik door de natuur loop, verwonderd door het leven dat overal en altijd krioelt. Of hoe vrolijk ik ben als ik overdag de maan kan zien. Ik beeld mij dan steeds in dat ze over het leven, en dus ook mij, waakt. Dat biedt mij soelaas. En toch voelt die vorm van kijken meer aan als een vraag. Een soort van "Doe ik het dan nu goed?". Want als ik ergens goed in ben, dan is het dwalen. En dralen. Ik ben altijd al een zwerver ben geweest. Ik maak van alles een zoektocht en ben altijd op zoek naar iets. Naar wat precies? Het volgende, denk ik. En dan terugkeren (want wat als dat vorige toch beter was? Of het andere te anders?) en nog eens terugkeren. Ik ken meer getijden dan de zee. En soms treed ik dan ook uit mijn oevers. Dan loop ik de muren op, witte vlaktes die zich eindeloos uitstrekken, en ik maar lopen. Of misschien vervagen de grenzen tussen muur, vloer en plafond op zo'n moment gewoon. Maar hoe dan ook, het voelt altijd alsof ik nergens anders te gaan heb dan die witte leegte; alsof ik erin geslaagd ben om de eenzaamheid te bewonen.

[ochtendstorm]

Dit is niet hoe ik mij het leven ingebeeld had. Ik weet niet wat mijn 14-jarige zelf zou denken als ze mij nu zou zien. ik hoop dat ze blij zou zijn dat ik er nog ben, maar ik denk dat de pijn van het niet gevolgde pad ook groot zou zijn. Misschien is dat vooral omdat ik dat nu blijf voelen, voel hoe ik achterloop, voel hoe ik er maar moeilijk bij hoor. In mijn hoofd was ik al jarenlang afgestudeerd, werkte ik ergens, woonde ik ergens alleen of met twee. Ik probeer er begrip voor op te brengen. Ik bedenk me de mensen die ik ken die ook geen diploma hebben, wiens leven soms een andere route nam en hoe ik naar hen kan opkijken. Ik bedenk me dat het niet eerlijk is om te verwachten dat ik - lichaam en geest vol met wonden - zomaar even dat diploma en dat leven volgens het normale trajectje zou moeten kunnen behalen. Het is niet eerlijk als je met een achterstand begint. Het is niet mijn schuld dat trauma en wonden soms ook gewoon tijd eisen, tijd die niet altijd kan meegerekend worden op een of ander "ideaal levenstraject". Ik schaam me vaak voor waar ik sta en hoe "oud" ik ben. Soms voelt het ook gewoon te onecht - hoe had het dit ooit kunnen worden? (is dit het echt?)(heb ik zelfs iets om trots op te zijn?)

Ik probeer me te bedenken hoeveel mijn leven me wel niet waard is, ook al pas ik niet op het standaard pad. Dat een gebrek aan diploma (alsof ik er nu niet al jaren naartoe werk en het eigenlijk bijna in het vooruitzicht is), thuis wonen voorbij je 25 (het komt, het komt, eerst de stage voorbij en een vastere job) en maar een deeltijdse job met laag aanzien hebben (ik doe het graag, ik hou een job vast, ik doe het beter dan wat ik twee jaar terug aankon, toch?) niet betekent dat ik het slecht doe. (We roeien met de riemen die we hebben en die van mij waren kapot).

En daarbuiten, we delen ons leven in zoals we willen, daar is geen standaard plaatje om aan te voldoen voor.

(Er is niemand teleurgesteld. Het is oké, jij bent oké, je bent veilig.)