#hiç oldum

[cevhernur]

Zahir nedir ki batın nedir ki

Dile gelmez bir sır oldum.

-İbrahim Kalın

[llsusll]

...

Baba bugün..

[uzgunumkomikolamiyorum]

Bugün beni çok sevdiğini düşündüğüm bir akrabamın resmen benimle ve bölümüle dalga geçtiğini gördüm hiç bu kadar kırılmamıştım

[fersude]

akşama en sevmediğim kuzenim ve eşi el öpmeye gelecekler. üçümüz de meslektaşız ama asla meslek hakkında konuşasım yok. gerçi hiç konuşasım yok orası ayrıshkj

[theportraitofdejavu]

Yeni denediğin, ilk kez karşılaştığın, hiç bilmediğin bir şeye başlarken gerçekten bu konuda hiçbir şey bilmediğini, yeni başladığını, ilk kez karşılaltığını hatırla ve kendini bunları nasıl yapamam ya diye zorbalama ve hiçbir zaman yapamam/yapamayacağım diye düşünüp endişelenme ve endişenden dolayı çalışmayı bırakma (aynaya karşı)

[yakazakalb]

Benim dünyalara sığdıramadığım herşeyi o koca bir 'hiç' e sığdırdı.

.

[pirunika]

also, I've been to an eye doctor again after 4 years bc I've been having these spots in front of my sight (left eye especially) turns out I have astigmatism......... I got new glasses...

[kalopcia]

anlam veremiyorum bazı şeylere

[uzaklarasavrulalim]

Ömrüm bu çocuğu beklemekle geçecekmiş gibi

[tartillo]

Hasta olacağım sanırım

[arthez]

Anne soru sorduysan dinlemelisin. Eğer meşgulsen, dinlemeyeceksen soru da sorma. Diyorum. Sen çok asisin ben seni dize getircem bu sözlerini ödeticem diyo 3.dünya savaşında karşıt cephelerdeyiz sanki şu saldırganlığa bak

[kimmkitsuragi]

kendime çalışma planı yapıyorum ama yetişemiyorum napcam 🥴

[amaaaanbee]

hiç değişmem sanıyodum bambaşka bi insan oldum

[nesrin-c]

Akşama yemeğim hazır. Pilav ve kurufasulye. Baran da, Umut da çok sever.

Haklısınız.

Kim onlar değil mi?

Baran eşim, Umut oğlum.

Umut sekiz yaşında. Canımın içi, kara gözlü, kıvırcık saçlı, susmak bilmeyen, yerinde duramayan bir çocuk. Hayatımın anlamı...

Geç evlendim ben.

Bizim buralarda alışık bir durum olmasa da, evlenmeden, çoluğa çocuğa karışmadan önce okulumu bitirmek istedim. Hep derim, kız çocukları okumalı, iyi yerlere gelmeli, erkeğin eline bakıp, şiddeti, eziyeti, yokluğu, kader deyip sineye çekmemeli.

Ailem itiraz etse de, inadımı kıramadılar. Laf aramızda, zaten oldum olası, burnumun dikine bir kızdım. Beni Kur'an kursuna yollarlardı, ben sokak aralarında kuşlarla beraber şarkılar söyler, boyumdan büyük hayaller kurardım. Akranlarım, eğlencelerde, doğum günlerinde, düğünlerde, konuşmaya bile çekinirken, ben en güzel elbiselerimi giyer, ter içinde kalana kadar güler, eğlenir, dans ederdim. Arada bir annem beni çekiştirip "Ah be kızım, bir parça hanım hanımcık ol!" dese de, olamazdım. Hanım hanımcık olanların düşleri yoktu, bilirdim.

Ellerime bakıyorum.

Bir zamanlar kınalar yaktığım ufacık ellerim yok artık.

Zaman bir nefeste geçiyor ve sanırım insanın önce elleri yaşlanıyor.

Sanki, bir zamanlar, şu sokaklarda koşuşturan, yaramazlık yapan, "Anne n'olur beş dakika daha oynanayım." diye ısrar eden çocuk ben değilmişim gibi.

Nerede şimdi, kırık aynasını eline alıp, saçlarını tarayan ve bir sürü pembe tokalar takan küçük kız?

Garip...

Dışarıda inceden bir Eylül yağmur var. Kasvetli havaya rağmen çocukların kahkahaları duyuluyor.

Aralarından Umut'un sesini ayırabiliyorum. En çok da onun sesi geliyor. Eşek herif!

Yine birazdan üstü başı toz toprak içinde gelecek eve, biliyorum. Nefes nefese ayakkabılarını bir kenara atıp, gözlerimin içine bakacak ve "Anne ben acıktım." diyecek. Sonra ben yine dayanamayıp, onu kollarımın arasına alıp, o kirli yanaklarını, gözlerini, saçlarını öpeceğim, boynunu koklayacağım.

Ah oğlum benim!

Ah Umut'um!

Sen niye hep dağ çiçekleri gibi kokuyorsun, her defasında başımı döndürüyorsun.

Anne olduğumdan beri daha kaygılı biri oldum çıktım. Sizde de öyle mi? Hani, Umut eve biraz geç kalsa ya da ne bileyim, camdan bakıp, yakınlarda göremesem, kalbim yaralı bir kuş gibi kanat çırpmaya başlar. "Ya başına bir şey geldiyse..."

Eşim Baran bu halime üzülür, "Yapma canım, kötüyü çağırma." der ama anneyim işte, ne yapayım.

Baran güzel bir adam. Okulun son yıllarında tanıdım onu. Önce arkadaş olduk. Baktık ki, çok iyi anlaşıyoruz, "hadi öyleyse evlenelim." dedik. Baran bana, kucak dolusu papatya ve Ahmet Arif şiiriyle evlenme teklif etti. Papatya, Ahmet Arif, Şiir, Baran, aşk...Kabul edilmez mi hiç!

Tıpkı hayalimdeki gibi bir evde oturuyorum.

Küçücük, mütevazi, duvarları mavi boyalı, bir köşesi kitaplarla dolu ve güllü dallı perdeleri olan bir ev. İnanın, sevgisiz insan sarayda da otursa, mutsuz olur. Çocukluk arkadaşımlarımdan biliyorum. Yarası çok olana, para merhem olmuyor.

Çok gevezelik ettim değil mi?

Ama ne yapayım, oldum olası konuşmayı seviyorum. Kimseyi bulamazsam, kendimle konuşuyorum. Gülmeyin ya! İnsanın kendi kendine konuşması kadar güzel bir şey yok dünyada. Deneyin, bana hak vereceksiniz.

Ha, bir de çok güzel türkü söylerim ben. Arkadaşlar falan bir araya geldiğimizde, ısrar ederler, "Hadi, bir tane söylemeden olmaz." derler.

Dost kırılır mı hiç!

Şu karşı yaylada göç katar katar

Bir güzelin derdi serimde tüter

Bu ayrılık bana (bize) ölümden beter

Geçti dost kervanı eyleme beni

Şu benim sevdiğim başta oturur

Bir güzelin derdi beni bitirir

Bu ayrılık bize zulüm getirir

Geçti dost kervanı eyleme beni

Pir Sultan Abdalım kalkın aşalım

Aşıp yüce dağı engin düşelim

Çok nimetin’ yedim helallaşalım

Geçti dost kervanı eyleme beni...

Bu türküyü her söylediğimde, gözümden iki damla yaş gelir. Neden bilmem ama sadece iki damla yaş! Sanki bu türküde benden bir şeyler var. Sanki, beni incitmişler, canımı yakmışlar, kalbimi kırmışlar da, ben kimselere söyleyeyemişim gibi...

Duvardaki takvime gözüm takıldı şimdi.

8 Eylül 2051

Off! Ben ne vakit otuz beş yaşında koca bir kadın oldum!

Olsun, her yaşın kendine göre bir güzelliği var. İnşallah çocuklarımız da, otuzları, kırkları, elli, altmış, seksen hatta yüz yaşları görür.

Hah, kapı çaldı, nihayet benim eşek geldi.

Hadi bana müsade. Gideyim de yine bıktırana kadar onu öpüp koklayayım.......diye, bütün bunları yazmak isterdim ama yazamam. Çünkü ben sekiz yaşındayken öldürüldüm.

Ben Narin Güran.

Cesedi on dokuz gün sonra derede bulunan o elleri kınalı kız.

Büyüyemedim ben. Baran ile evlenemedim ve Umut'um hiç olmadı.

t a m e r d u r s u n

#tamerdursun #naringüran #hepimizincesedinideredebuldular

[masmavibirsiyah]

Bütün duyguları bilen ama hiç birini hissedemeyen biri oldum

[yurekferahligi]

Kasım 2024

kızımız oluyor. 🌸💖

ayın ortasında doktor kontrolümüz vardı geçen ay da kız diye tahmin etmişti bu ay netleştirdi doktorumuz. doktorun kapısının oraya gittiğimde tek yaptığım sağlıklı olması için dua etmekti. uzandım ve aniden renkli bir görselle bebişimizin yüzünü gördük o kadar beklemiyorduk ki eşimle şok olduk birazcık daha dursaydım öyle, ağlardım çok duygulandım. bu ay çok büyülü bir şey oldu, artık hareketlerini hissediyorum. bazen kahvaltıdan sonra hiçbir şey yapmayıp uzanıp izliyorum. pıtır pıtır bir şeyler :) gece Fatih de şahit oluyor gerçekten öyle büyülü öyle güzel bir şey ki. kayınvalidem geldi bebek için alışverişe çıktık birkaç eksiğini aldık bu sürede. insan istiyor ki her şeyin en iyisi en güzeli olsun. elimizden geldiğince ki beni bilen bilir her şeyi 500 kere araştırıp öyle alırım. evlenirken alıp da şu an kullanmadığım hiçbir şey yok mesela. yavaş yavaş eksiklerini de tamamlıyoruz. bununla ilgili bir video görmüştüm maddi şeylerde çok düşünüp araştırıyoruz manevi konularda da eksik bırakmak hiç istemem. ablamlarla hatime başladık, ben de evde ayrı kuranı kerim okuyorum, bol bol da dinliyoruz. hamilelikten önce de evde açıp çok dinlerdim eve çok iyi geldiğini düşünüyorum. elimden geldiğince yapıyorum şifa olsun kolaylık olsun inşallah. rabbim isteyen herkese kolaylıkla sağlıkla nasip etsin. kan değerlerim birkaç ay önce öyle güzeldi ki şimdi yerlerde takviye almama ve çok iyi beslenmeme rağmen bebiş tüm şeyi silip süpürüyor derlerdi de inanmazdım öyleymiş 2 gün sonra 20 haftalık oluyor :') kendimi iyi hissediyorum çok şükür Allah’a, sadece halledemediğim bir konu var uyku bayılıyorum uyumaya bu konuda da kendimi sıkmamaya karar verdim. veee kilo alıyorumm.

bu ay misafir konusunda bereketli bir aydı, eski iş arkadaşlarım geldi, kayınvalidem kaldı birkaç gün, görümcemler ablamlar annemler. misafiri seviyorum Allah eksikliğini göstermesin. semantin’le görüştük evime 7 dk olan avmde ani bir buluşmayla, ani buluşmalar beni çok iyi hissettiriyor ve her zamanki gibi çok iyi geldi. eşimle sakarya’da dolaştık bir gün özlemişiz, bir kahve içtim ve ondan sonra içtiğim tüm kahvelerde onu aradım o kadar güzeldi ki. en kısa zamanda tekrarlarız inşallah.

bu ay hoş olmayan şeyler de yaşayıp sınır koymak durumunda kaldım. bazen o kadar iyi niyetli olduğumu düşünüyorum ki ben mesela diyemem öyle şeyler ama bana dendi bu yüzden artık ufak da olsa bir sınırım var. eşimin bu konuda beni desteklemesi desteği de geçtim her şeyi onun da farkında olması beni çok mutlu ediyor sanırım ondan güç alıyorum. bu arada ben eşime insanlar konusunda şikayetlenmem 6 aydır falan hiç ağzımı açmadığım konular var ama bu ay bir şey tak dedi ve eşimle paylaşmak durumunda kaldım sağolsun desteğini de hissettim. öyle olunca mutlu oldum. daha da fazla bir şey demedim hayatıma devam ettim.

annemin kuzeni bizim teyze diyerek büyüdüğümüz şükran teyze, kızının düğününe 10 gün kala vefat etti. Allah rahmetiyle muamele etsin. uzun bir süredir kanser tedavisi oluyordu, onun kaybı kalbimde çok acı bir şey bıraktı. evlenmeden önce hediye ettiği battaniyeyi kullanıyoruz hep ruhuna okuyarak.

tüm bu anlar içinde şükretmediğim bir an yok. rabbim şükrümüzü arttırsın.