#hersen

[se-coaching]

Voeding en Emoties: De Verbondenheid Tussen Lichaam en Geest

Een Bewuste Relatie Ontwikkelen 1. Waarom We Voedsel Nodig Hebben: Het Tweede Brein Wist je dat onze darmen nauw verbonden zijn met onze hersenen? De hersen-darmverbinding beïnvloedt ons fysieke en emotionele welzijn dagelijks. Voeding en emoties zijn dus nauw met elkaar verbonden. Bovendien produceren onze darmen neurotransmitters, zoals serotonine en dopamine, die onze stemming en motivatie…

[nouvellesdumaquis]

Flashdance - The Musical en tournée et le 27/04/2024 à Paris à la Seine Musicale

Flashdance, The Musical, fait son grand retour et a démarré une vaste tournée française ! De janvier à avril 2024, la comédie musicale hommage au film culte des années 80 passe partout, porté par les tubes inoubliables comme What a feeling. A retrouver le 27 avril 2024 pour deux représentations à 15h et 20h à Paris à la Seine Musicale.

Vous aimez les musiques des années 80, les comédies musicales et la danse ? Bingo ! Vous avez trouvé la sortie qui vous correspond. Le spectacle Flashdance The Musical, adaptation du célèbre film Flashdance, est en tournée partout en France !

Ce film d'Adrian Lyne sorti en 1983, avec Jennifer Beals dans le premier rôle, devient rapidement l'un des films de danse les plus célèbres. La bande originale comprend deux nouvelles chansons devenues des classiques : « Flashdance… What a Feeling » et « Maniac ». L'adaptation scénique voit le jour en 2008 en Angleterre, où les chansons du film se mêlent à des compositions nouvelles. Philippe Hersen, le metteur en scène nous dévoile une nouvelle version de la comédie musicale qui arrivera à Boulogne-Billancourt le 27 avril 2024 pour deux shows.

Toutes les dates de la tournée française :

Samedi 20 Janvier 2024 : Le Colisee – Roubaix (59)

Vendredi 26 Janvier 2024 : Zenith – Dijon (21)

Samedi 27 Janvier 2024 : Centre de Congres – Le Havre (76)

Vendredi 2 Février 2024 : Arkea Arena – Bordeaux (33)

Samedi 3 Février 2024 : L’acclameur – Niort (79)

Dimanche 4 Février 2024 : Palais des Congres – Chasseneuil du Poitou (86)

Vendredi 9 Février 2024 : Reims Arena – Reims (51)

Samedi 10 Février 2024 : Zenith – Amiens (80)

Dimanche 11 Février 2024 : Elispace – Beauvais (60)

Samedi 17 Février 2024 : Le Palio – Perigueux (24)

Jeudi 22 Février 2024 : Zenith Omega – Toulon (83)

Vendredi 23 Février 2024 : Le Dome – Marseille (13)

Samedi 24 Février 2024 : Palais Nikaia – Nice (06)

Jeudi 29 Février 2024 : Zenith – Nantes (44)

Vendredi 1 Mars 2024 : Le Liberte – Rennes (35)

Samedi 2 Mars 2024 : Brest Arena – Brest (29)

Dimanche 3 Mars 2024 : Zenith – Nantes (44)

Jeudi 7 Mars 2024 : Narbonne Arena – Narbonne (11)

Vendredi 8 Mars 2024 : Zenith Sud – Montpellier (34)

Samedi 9 Mars 2024 : Summum – Grenoble (38)

Dimanche 10 Mars 2024 : Zinga Zanga – Beziers (34)

Jeudi 14 Mars 2024 : Zenith – Lille (59)

Samedi 16 Mars 2024 : Palais des Congres – Montelimar (26)

Jeudi 21 Mars 2024 : Zenith d’Auvergne – Cournon (63)

Vendredi 22 Mars 2024 : Zenith – Saint Etienne (42)

Samedi 23 Mars 2024 : Cite Internationale – Lyon (69)

Dimanche 24 Mars 2024 : Arcadium – Annecy (74)

Vendredi 29 Mars 2024 : Lann Sevelin - Parc des Expos – Lorient (56)

Samedi 30 Mars 2024 : Espace Mayenne – Laval (53)

Dimanche 31 Mars 2024 : Le Liberte – Rennes (35)

Vendredi 5 Avril 2024 : Ekinox / Ainterexpo – Bourg En Bresse (01)

Samedi 6 Avril 2024 : Summum – Grenoble (38)

Jeudi 11 Avril 2024 : Zenith – Caen (14)

Vendredi 12 Avril 2024 : Vinci Centre de Congres – Tours (37)

Samedi 13 Avril 2024 : Zenith – Orleans (45)

Dimanche 14 Avril 2024 : Zenith – Rouen (76)

Vendredi 19 Avril 2024 : Zenith – Toulouse (31)

Samedi 20 Avril 2024 : Casino Theatre Barriere – Toulouse (31)

Dimanche 21 Avril 2024 : Palais des Congres – Perpignan (66)

Samedi 27 Avril 2024 : La Seine Musicale – Boulogne Billancourt (92)

[sonimage1965]

[arqbrasil]

O projeto de interiores do escritório Hersen Mendes Arquitetura, para um casal com uma filha pequena, destaca a modularidade e a integração dos ambientes.

Com foco na valorização de memórias familiares, utiliza materiais duráveis e multifuncionais, criando um espaço que promove o convívio e a autenticidade.

HersenMendes, #AnastáciaHersen, #MatheusMendes, #ApartamentoPauta, #Apartamento, #FotografiaGabrielRobin.

Publicado no #Arqbrasil —> https://arqbrasil.com.br/43767/hersen-mendes-entre-modularidades-e-memorias-em-brasilia/

[walhella]

vaak denk ik ja - een tevredenheid

toch dringt dan weer een ander timbre zich aan me op het komt zacht, als een bries aan het begin van een storm. vocht tussen mijn zenuwbanen hersens die scheuren tot langzamerhand mijn schaduw die ik tot vriend kroonde zich naast me neervlijt en ik haat hem ik haat hem en weet tegelijkertijd dat ik hem zo gevangen houd

[fransopdefiets]

27-7 Repvåg

In de winkel van Sinkel vonden we gisteren tussen alle gezinsverpakkingen met rendier-, eland-, en walvisvlees (en accu’s en winterbanden etc) ook nog twee ingevroren zalmfiletjes en een zak gemengde groenten.

We vroegen elkaar van de week: Waar denk je aan onder het fietsen? En de verrassende conclusie was, aan niks bijzonders. Vooral als je moet klimmen of als je moe bent, denk je nergens meer aan. Dan gaat alle energie naar je benen en is er niks meer over voor je hersens. En dat is natuurlijk ook het doel, in een goede vakantie maak je je hoofd leeg en ga je dat niet vullen met allerlei plannen en projecten. Fietsen met Mayke is trouwens een genoegen, ze heeft een enorm uithoudingsvermogen, ze klimt beter dan ik maar is langzamer in de afdaling, klaagt niet en heeft plezier in kamperen en een potje koken voor de tent. We zitten nu in de zesde fietsdag samen, hebben alle soorten weer al gehad, ruim 460 kilometer afgelegd met al onze bagage en de stemming zit er nog steeds goed in.

Om vijf uur vanmorgen staat de zon al op de tent en tegen de tijd dat we vertrekken, is de temperatuur al weer ruim boven de 20 graden. De camping is ook een missiepost en ik raak aan de praat met een prototype missionaris met een grote witte baard. Hij wil graag een foto van ons maken en zegt zoiets als cycling makes a strong body but also a strong mind. Volgens mij begint zo’n fietstocht met een crazy mind en wordt het daarna vanzelf een strong mind.

We beginnen met een lange gestage klim, daarna een heel stuk over de golvende hoogvlakte en vervolgens een snelle afdaling naar Olderfjord. Boven staat weer een pittige wind van opzij, maar als we lager komen, neemt die gelukkig weer in kracht af. Die hoogvlakte blijft een fenomeen, zoveel verschillende kleuren groen, rotsen, berkjes en die wind.

In Olderfjord kunnen we inkopen doen bij de MatsKroken de volgende mogelijkheid is pas morgenmiddag weer in Honningsvåg. Tot onze schrik hebben ze de belangrijkste zaken, zoals porties havermout (terwijl je die toch echt overal kunt krijgen), granola Griekse yoghurt en witte bolletjes niet. Uit arren moede schaf ik maar een rendierworst aan voor het ontbijt morgen. Wat ze wel hebben is een café met koffie en wafels. Als ik de camping google waar we vandaag ons doel van gemaakt hebben, blijkt dat die geen tenten meer doet. Als ik bel of ze hutten vrij hebben, krijg ik een wat moeizaam engels sprekende Noor aan de lijn. Alles is vol, maar we kunnen voor 1000 kronen in de caravan slapen. Omdat het alternatief 55 km verderop ligt, zeg ik maar ja. Hij hoeft mijn naam niet te weten, alleen met hoeveel mensen we zijn. Later, onder het fietsen, krijg ik een visioen van een morsige oude man achter een roestig metalen bureau in een houten schuur met een bord met het woord camping erop geschilderd in slordige handgeschilderde letters en daaromheen een soort autosloperij met een oude verzakte caravan. Maar als we aankomen, blijkt het tegenovergestelde waar. Het is een gloednieuwe grote caravan met prachtig uitzicht over de fjord. Het hele terrein is trouwens super verzorgd, hier willen we op de terugweg ook wel weer slapen.

Gefietste afstand: 69,7 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je hem op de korrel neemt: 40,6 km

[devosopmaandag]

De tuinman en de dood

In januari kocht ik meteen het dagboek* van Derek Jarman, de kunstenaar die in 1994 op 52-jarige leeftijd overleed aan aids. Hij besluit Londen achter zich te laten en begint een leven in een oude visserswoning aan de uiterste rand van Engeland. Langzaam en niet vooropgezet ontstond een tuin die hij bevecht op de plek. 'Moderne natuur' begint op 1 januari 1989. Ik verloor me al snel in het boek. Stormen, maanlicht, zeekool, het vuil dat zich ophoopt langs de zeekant, de in de nacht opgloeiende kerncentrale van Dungeness, nachtelijke eenzaamheid, dappere plantjes, alles vloeit samen in een meeslepend dagboek.

24 februari: “Ik leef in geleende tijd, dus zie ik geen reden waarom het me niet zwaar te moede zou worden.” 31 maart 1989: “Zon een volmaakt witte bol in een krijtachtige hemel, nevel waait in melkachtige sluiers over de Ness, stil, teer-pastelgeel wilgenkatjesbos schittert in het zilverige licht.��� Ik stop met lezen. Ik zou niets liever willen dan doorgaan, maar besluit enkele weken te wachten tot we op 1 april voor twee maanden in Saint Julien le Petit verblijven. Het voelt als het juiste ding om te doen, alsof de inhoud te kostbaar is om zomaar te verspillen.

Hier zijn we nu, in een degelijk huis met uitzicht op het dal van La Maulde. Ik sla het boek weer open. 1 april 1989: “April werd ingeluid met een ongenadige kou die 's nachts omsloeg in een bittere oosterstorm. “ Enkele dagen later is April uit. Ik wil niet aan de maand mei beginnen, onze laatste maand hier. Ik stel het einde van zijn boek en zijn leven voorlopig uit. Het is nu eenmaal geen gewoon dagboek.

Jarman heeft van kinds af aan een grote liefde voor planten, die in zijn kostschooljaren vermorzeld wordt, maar die in Dungeness weer tot bloei komt. Met grote aandacht schrijft hij in zijn dagboek over nederige gewassen, over worstelende plantjes, door de zand gegeselde knoppen van de lissen. Hij haalt poëzie aan en oude botanische beschrijvingen Zo lees ik wat Samuel Pepys in de zeventiende eeuw over salie schrijft: “Saly is in't bysoncer goet voor hooft ende hersens, spoort den sinne en het gehuegen aen, sterkct den zenewe, heelt den gesondheyt der lammen ende beevende litmaeten.” [hulde aan de vertalers!]

Dan vind ik hier in de tuin, naast een kronkelend stroompje een onooglijk plantje dat ik niet ken. Het blijkt de 'goudveil' (chrysosplenium oppositifolium) te zijn, behorende tot de steenbreek-familie. Ik vind op een site de beschrijving van Rembert Dodoens, een zestiende eeuwse arts: De Gulde Steenbreeck groeyt in sommighe broeckachtighe oft poelachtighe, waterachtighe, onderloopende plaetsen van Brabandt ende Vlaenderen en op sandachtighen ende onvruchtbaeren magheren grond. Aerd, Kracht ende Werckinghe Gulde Steenbreeck en wordt nerghens in ghebruyckt; ende wat kracht dat het heeft van eenige sonderlinghe sieckte te ghenesen / is ons noch ter tijdt onbekent.”

Op 1 mei zal ik na deze eerste zin uit het hoofdstuk verder lezen: “Het geluid van een koekoek weerklinkt in het drasland.”

* 'Moderne natuur – Aantekeningen uit een tuin aan de rand van het bestaan'| Derek Jarman | vertaling Henny Corver en Nico Groen | Das Mag Uitgevers | 2024

[lgbtlunaverse]

Fun little tidbit for the anglophones who find the Dutch language incredibly funny: the Dutch word for concussion is hersenschudding. hersen meaning brain schudding meaning shaking yes we did call it brainshaking yes that is funny. actually concussion comes from the latin concutere meaning to shake why did everyone decide to call this the head shaking injury?

[demircizademehmet]

MÜTEKASİL (متكاسل)

Talebeyken Mahza Hocalarımızın Sa'y-ü Gayretleri ile 10 tane aşr-ı Şerif Hazırladık. Fakat ben bununla yetindim mi tabiki hayır... Hersene Ramazanda Mukabele Okurken/Okunurken bura iyiymiş aslında, burdan iyi aşır olur diye not aldığım yerler olur, ve her yıl bunlara yenilerini eklerim. Peki Kaç aşr-ı Şerifim oldu diye sorarsanız....

10 🤥

[versinator]

Agytépő rozsdavörös

Temetőként csatázások kesztyűtlen gyöngyözőn Bekopogtat fakadásuk cselekedte orgonabokrok Hersen visszapillantunk kunkorodó legyezőn

Mosolygósak másodfokú elbűvölten betyárok Hermelin kapunkhoz emlékezzék vasszeget Vezúv vesszejével pusztáin márványszobrok

Halálharang csinálnod értelmek kötöget Fertőzetlen sípolva megetesse bújtan Üveglapon bámultál muzsikaszót hesseget

Tanulságot kilencre percből elcsattan Gyíkok kacajom postást révedezőn Nézőtéren aggodalmaid túlvilágnak tágultan

[ardahaninsesi]

23 Şubat Dünya Ardahanlılar günü Gazeteci Yazar Mehmet Ali Arslan'ın Girişimiyle 2014 yılında ilan edildi. Mehmet Ali Arslan bu girişimle sadece bir gün oluşturmakla kalmamış, aynı zamanda Ardahan'ın doğal güzelliklerini, tarihi ve kültürel zenginliklerini dünya genelinde tanıtmayı hedeflemiştir . Dünya Ardahanlılar günü hersene 23 şubat günü Ardahanlıların yaşadığı her yerde Kutlanılıyor, Dünya Ardahanlılar günü Bireysel veya toplu olarak'ta kutlanılan özel bir gündür.

23 Şubat'ın hem Dünya Ardahanlılar Günü hem de Ardahan'ın kurtuluş günü olması, bu tarihe ayrı bir anlam katıyor. Bu tarih, Ardahanlılar için hem kutlama hem de anma günü olarak kabul ediliyor.

Dünya Ardahanlılar Günü, hem Ardahan hem de Ardahanlılar için önemli bir gündür. Bu gün, Ardahan'ın dünya genelinde tanıtımına, Ardahanlıların bir araya gelmesine şehir ve şehir insanları günleri organizasyonlarına yeni bir boyut kazandırılmıştır. Özel Günlerin mimarı olarak'ta bilinen Gazeteci Yazar; Mehmet Ali Arslan 2000 yılında Bütün ülke şehirlerine önerdiği bu önemli çalışma. gelecek nesillere de örnek teşkil etmektedir.

İlham Verici Bir Örnek: Mehmet Ali Arslan'ın bu girişimi, sadece Ardahanlılar için değil, tüm dünyada yaşayan şehir insanları için de ilham verici bir örnek oldu. Birçok şehir, Ardahan'dan ilham alarak kendi şehir ve şehir insanlarının özel günlerini ilan etme hazırlığı içerisine girmiştir.

Sosyal medya: Dünya Ardahanlılar Günü'nün global çapta yayılmasında büyük bir rol oynadı. Ardahanlılar, sosyal medya platformları üzerinden anılarını paylaşarak, birbirlerine destek olarak ve etkinliği daha geniş kitlelere duyurarak bu günü daha da anlamlı hale getirdiler.

Bu günün en dikkat çekici özelliği, sadece bir şehre değil, o şehrin insanlarına özel bir gün olmasıdır. Bu durum, şehir kimliğinin ve aidiyet duygusunun ne kadar önemli olduğunu ortaya koymaktadır.

Dünya Ardahanlılar Günü, aynı zamanda bir harekettir. Bu hareket, şehirlerin kendine özgü kimliklerini koruması ve dünya genelinde tanıtılması için önemli bir örnek teşkil etmektedir. Mehmet Ali Arslan'ın bu vizyoner yaklaşımı, Ardahan; ve diğer şehirlerin geleceği için umut verici bir adım olmuştur.

23 Şubat Dünya Ardahanlılar Günü, Ardahanlıların bir araya gelerek hemşehrilik bağlarını güçlendirdiği, kültürlerini paylaştığı ve bölgenin tanıtımına katkı sağladığı önemli bir gündür. Bu özel günde şahıslar ve kurumlar tarafından etkinliklerde düzenleniyor,

Bireysel veya toplu olarak kutlanan 23 Şubat Dünya Ardahanlılar Günü'nde yapılan etkinlikler her yıl farklılık gösterebilir. Etkinliklerin içeriği, düzenleyen kurum veya kişilerin vizyonuna, o yılın teması ve katılımcıların isteklerine göre şekillenir. Bu özel günde amaç, Ardahan'ın tanıtımı, hemşehrilik bağlarının güçlendirilmesi ve bölgenin geleceği için ortak çalışmalar yapmaktır.

[frantyf021204]

Explorando los métodos de investigación en psicología: Un pilar fundamental para el conocimiento

La psicología, como ciencia del comportamiento y la mente, se apoya en la investigación para comprender y explicar los fenómenos que estudia (American Psychological Association [APA], 2020). Los métodos de investigación en psicología son las herramientas que permiten a los psicólogos recoger, analizar e interpretar datos para formular teorías y aplicaciones prácticas. A continuación, se exploran algunos de los métodos más comunes utilizados en esta disciplina y la importancia crucial de la investigación en psicología.

Métodos de investigación en psicología

Investigación experimental

La investigación experimental es uno de los métodos más sólidos para determinar relaciones causales (Smith & Davis, 2019). Este método implica la manipulación deliberada de una variable independiente para observar su efecto sobre una variable dependiente, mientras se controlan otras variables. Por ejemplo, un psicólogo podría manipular el nivel de estrés en un grupo de participantes para observar cómo afecta su rendimiento en una tarea cognitiva. Este tipo de estudios, generalmente realizados en entornos controlados como laboratorios, proporcionan evidencia clara de causalidad (Cuozby & Bates, 2020).

Investigación correlacional

A diferencia de la investigación experimental, la correlacional no manipula variables, sino que busca identificar relaciones entre variables ya existentes (Privitera, 2018). Este método es útil cuando no es ético o práctico manipular una variable, como en el caso de estudiar la relación entre la exposición a la violencia en los medios y la agresividad en los adolescentes. Aunque una correlación no implica causalidad, este método es esencial para identificar patrones y tendencias (Gravetter & Forzano, 2018).

Estudios de caso

El estudio de caso es un método intensivo y detallado de investigación que se centra en un solo individuo o un pequeño grupo (Yin, 2018). Este enfoque es especialmente útil para estudiar fenómenos poco comunes o nuevos, como un trastorno psicológico raro o la recuperación extraordinaria de una lesión cerebral. Aunque los resultados de los estudios de caso no son generalizables a una población más amplia, ofrecen valiosas ideas y teorías que pueden ser investigadas más a fondo (Merriam, 2019).

Encuestas y cuestionarios

Las encuestas son una herramienta común en la psicología para recopilar datos de grandes grupos de personas (Fowler, 2014). Los cuestionarios estructurados permiten a los investigadores reunir información sobre actitudes, opiniones, comportamientos y características de la personalidad. Este método es eficiente y puede abarcar una amplia gama de temas, aunque está sujeto a sesgos de auto-reporte y a limitaciones en la formulación de preguntas (Bradburn et al., 2019).

Observación naturalista

Este método implica observar y registrar el comportamiento en su entorno natural sin intervención del investigador (Barker, 2020). Es particularmente útil para estudiar comportamientos que pueden no manifestarse en un laboratorio, como el comportamiento de los niños en el patio de recreo. Aunque este método proporciona datos ecológicamente válidos, puede ser difícil controlar todas las variables que podrían influir en el comportamiento observado (Goodwin & Goodwin, 2017).

Importancia de la investigación en psicología

La investigación es la piedra angular de la psicología. Sin ella, la psicología sería poco más que especulación filosófica sobre el comportamiento humano (APA, 2020). La importancia de la investigación en esta disciplina se manifiesta en varios aspectos:

Desarrollo de teorías sólidas

La investigación permite a los psicólogos formular teorías basadas en evidencia empírica. Estas teorías no solo explican fenómenos psicológicos, sino que también proporcionan un marco para hacer predicciones y guiar la intervención clínica (Hersen & Turner, 2020). Por ejemplo, la teoría del apego de Bowlby, desarrollada a partir de observaciones e investigaciones sistemáticas, ha sido fundamental en la comprensión de las relaciones tempranas entre los niños y sus cuidadores (Cassidy & Shaver, 2016).

Innovación en tratamientos y técnicas

La investigación es esencial para el desarrollo y la mejora de tratamientos psicológicos (Barlow, 2021). Gracias a los ensayos clínicos y a la investigación continua, los psicólogos pueden evaluar la eficacia de terapias como la cognitivo-conductual, y adaptar las intervenciones a las necesidades específicas de los pacientes. Este enfoque basado en la evidencia asegura que los tratamientos sean seguros y efectivos (Kazdin, 2017).

Mejora del bienestar humano

La investigación en psicología tiene un impacto directo en la sociedad. Desde la educación y el trabajo hasta la salud mental y la política, los hallazgos psicológicos informan prácticas y políticas que mejoran la calidad de vida (O’Donohue & Fisher, 2021). Por ejemplo, la investigación sobre el estrés y la resiliencia ha llevado al desarrollo de programas de bienestar en el lugar de trabajo, que reducen el agotamiento y mejoran la productividad (Quick & Tetrick, 2011).

Comprensión de la diversidad humana

La investigación permite a los psicólogos explorar y comprender la diversidad de la experiencia humana (Sue, 2016). Al estudiar diferentes culturas, grupos de edad, géneros y contextos socioeconómicos, los psicólogos pueden desarrollar intervenciones más inclusivas y efectivas, que respeten y respondan a las necesidades de poblaciones diversas (Triandis, 2018).

Conclusión

Los métodos de investigación en psicología son fundamentales para la construcción del conocimiento en esta ciencia (APA, 2020). A través de diversas técnicas, los psicólogos pueden investigar y comprender mejor la complejidad del comportamiento humano. La investigación no solo impulsa el desarrollo teórico, sino que también tiene un impacto tangible en la mejora del bienestar humano, subrayando la importancia continua de la investigación en la psicología.

Referencias

American Psychological Association. (2020). *Publication manual of the American Psychological Association* (7ma ed.). APA.

Barker, C. (2020). *Research methods in clinical psychology: An introduction for students and practitioners* (3ra ed.). Wiley-Blackwell.

Bradburn, N. M., Sudman, S., & Wansink, B. (2019). *Asking questions: The definitive guide to questionnaire design - for market research, political polls, and social and health questionnaires* (2da ed.). Wiley.

Cassidy, J., & Shaver, P. R. (2016). *Handbook of attachment: Theory, research, and clinical applications* (3ra ed.). Guilford Press.

Cozby, P. C., & Bates, S. C. (2020). *Methods in behavioral research* (14ta ed.). McGraw-Hill Education.

Fowler, F. J. (2014). *Survey research methods* (5ta ed.). SAGE.

Goodwin, C. J., & Goodwin, K. A. (2017). *Research in psychology: Methods and design* (8va ed.). Wiley.

Gravetter, F. J., & Forzano, L. B. (2018). *Research methods for the behavioral sciences* (6ta ed.). Cengage.

Hersen, M., & Turner, S. M. (2020). *Adult psychopathology and diagnosis* (8va ed.). Wiley.

Kazdin, A. E. (2017). *Research design in clinical psychology* (5ta ed.). Pearson.

Merriam, S. B. (2019). *Qualitative research: A guide to design and implementation* (4ta ed.). Jossey-Bass.

O’Donohue, W., & Fisher, J. E. (2021). *Cognitive behavior therapy: Applying empirically supported techniques in your practice* (4ta ed.). Wiley.

Privitera, G. J. (2018). *Research methods for the behavioral sciences* (3ra ed.). SAGE.

Quick, J. C., & Tetrick, L. E. (Eds.). (2011). *Handbook of occupational health psychology* (2da ed.). APA.

Smith, R. A., & Davis, S. F. (2019). *The psychologist as detective: An introduction to conducting research in psychology* (7ma ed.). Pearson.

Sue, D. W. (2016). *Multicultural social work practice: A competency-based approach to diversity and social justice* (2da ed.). Wiley.

Triandis, H. C. (2018). *Individualism and collectivism* (3ra ed.). Routledge.

Yin, R. K. (2018). *Case study research and applications: Design and methods* (6ta ed.). SAGE.

[famousangelg99]

Selaamm milleettt!!!

Çağımızın sorunları başlıklı yazımıza hooşşgeldiniiiizzz☺️ ama durum hiç de hoş değil...

Bu Z kuşağı çok fenaaa vallahi.. Aynı tipler, aynı sözler, aynı giyim tarzı saç modeli, aynı davranışlar.. Ve %99'u tiktoker!! Er kullanınca "çu" eki alıyo ya... Z'ler anladı bile😄 Ayrıca çok ürkütücü.

Çünkü korona mikrobuyla halihazırda girmemiz gereken bir döneme sürünerek girdik. Pandemi bunun en gerçekçi haliydi ve yüzümüze kocaman bir tokat olarak şırank etti!!

Ben 91'liyim. (Y) O milenyumu kutladığımız sene 9 yaşındaydım ve içime tuhaf bir ürperti gelmişti.. Ondan sonra cep telefonları ve bilgisayar dünyamıza girdi, her eve hatta her odaya laptop alındı.

Laptopları görünce dizlerimin bağı çözülmüştü ve hemen bir MSN hesabı oluşturup o sihirli dünyanın içine çekilmiştim adeta.

Sonra Amerika'nın teknolojisini tutabilene aşk olsun. Microsoft hersene kendini yeniliyordu ve insanlar delirmiş gibi bilgisayar alıyordu evlerine.

Derken derken Apple yaptı yapacağını ve bilgisayarı telefonlara taşıdı. Apple büyürken bizim milenyumlu Z kuşağı da büyüyordu, 2007'de ilk iphone tanıtıldı ve şimdi artık akıllı telefonlar bizim hayatımızın en önemli parçası ve insanlar yeni bir iphone alabilmek için çalışıyorlar adeta. Fiyatlar da öyle normal bilgisayarlı telefon rakamları değil 80-90 bin liralardan bahsediliyor.

Peki şimdi trend ne? Şimdiki trend cebinde yeni bir telefonun, her gün dışardan yemek sipariş verilecek kadar maaş ve kendine ait bir ev. Hatta giyinmek için bir odan yoksa fakir bile sayılabilirsin. En önemlisi ise mental sağlığın yerinde mi, o da bir "iphone" kadar DEĞERLİ😬

Bir yandan da daha önce de bahsettiğim gibi dünyanın sonuna gelindiğine dair senaryolar dönüyor. Yüce Allah bilir fakat ben de ve herkes de bu gerçeği yavaş yavaş kabul ediyoruz galiba. Peki artık yapacak birşey kaldıysa o da geçmişi bırakıp geleceğe odaklanmak. Ders çıkarmak ve tövbe edip yeni bir sayfa açmaktır diyebilirim.

Şuan sadece ben değil biliyorum çoğumuz güven problemi yaşıyoruz ve akrabalarımızdan hatta aynı evde yaşadığımız ailemizden bile hiç haz etmiyoruz. Kötülük, büyüler, fallar, alkol ve cinsellik çok ama çok yaygınlaştı ve küçük yaşlara kadar indi. Durumun vehametini düşünebiliyor musunuz?

Hergün güzel bir modda günümüzü devam ettirmemiz gerekiyor. Ufacık bir problemde modumuz düşüyor ve sinirimiz bozulabiliyor.

Bir robot gibi kendimizi programlamamız şart. İslam ilmihali Ebced'de bu dönemde büyük önem kazandı. İstediğimiz birgün avokadolu kahvaltı edemedik diye, matcha latte içemedik diye bütün günümüz altüst oluyor.

Hele bu dönemin en korkunç vahşeti, İsrail'in Filistin'e savaş açması. İnsanların yuvalarından, babalarından, dedelerinden olması hatta en önemlisi psikolojilerinden olmaları. İnsan empati kurmadan duramıyor, ya bizim başımıza gelseydi bu durum diye. Susuz, aç açıkta, yaralı, çökmüş, perişan.. Ama emin olun Allah herşeyi görüyor. Herkes ettiğini bulur, bu dünyanın karması bu.

Neyse, diyeceğim artık burda değil bütün din kardeşlerimle beraber "cennet"e gitmek farz oldu. Buranın yaşanacak yeri kalmadı. Bu yazıyı yazdım çünkü farkındalık oluşturmak istedim.

3 senede serseme döndük ve artık sersemlikten çıkma vaktidir diye düşünüyorum.

Allah'ım sen merhametlilerin en merhametlisisin Ya Rab! Bizi affet! Bizleri kıyamete bırakma! Sen sana güvenenleri yarı yolda bırakmazsın!!

[stefselfslagh]

Dimitri Verhulst: 'In tegenstelling tot vibrators, hoeven schrijvers helemaal niet te behagen'

Dit interview verscheen op zaterdag 1 juni in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Met Bechamel Mucho, de wereld ingestuurd als 'de ultieme zomerroman', brengt Dimitri Verhulst (51) zijn vijfentwintigste boek in vijfentwintig jaar uit. In Gent maakten we de voorlopige balans van zijn schrijverschap op. "Mijn relevantie is miniem gebleken."

Een godverdomse middag in een godverdomse centrumstad. Hoewel de lentezon uitnodigt tot het inzetten van de siësta, is progressief Gent klaarwakker. In het Universiteitsforum, door iedereen het UFO-gebouw genoemd, schoppen UGent-studenten hun rector een Gaza-geweten; in het naburige Viernulvier Café, door iedereen de Vooruit genoemd, bereiden koks gerechten die 'lef' zijn: lokaal, ecologisch en fair-trade. Het land mag dan in een rotvaart naar rechts marcheren, Gent blijft het stedelijke equivalent van een 505-concert.

Dimitri Verhulst, op zijn eenenvijftigste nog altijd gezegend met een kop die al lang op een gevelvullende poster van Paul Smith had moeten prijken, oogt ontspannen. Hij heeft zich twee jaar de zelfdestructieve ziel uit het lijf gewerkt en doet het tijdelijk wat rustiger aan. Al staat de schrijver in hem altijd in waakstand, zegt hij. "Ik ben een mijnwerker in mijn eigen hersens. Altijd aan het wroeten, altijd aan het spitten."

In februari van vorig jaar verhuisde Verhulst van Poitou-Charentes opnieuw naar Gent. De magie van la France profonde was na vijf jaar min of meer uitgewerkt en bovendien had hij hier een film te regisseren: Waarom Wettelen, de prent waarvoor hij een eeuwigheid geleden al het scenario schreef. "Acht jaar lang was ik de lul die op café zei: ik ga een film maken. Nu ligt Waarom Wettelen gemonteerd en wel te wachten om vertoond te worden. En geloof me: het is het beste wat ik ooit gemaakt heb. Ik ben al twintig jaar de man van De Helaasheid Der Dingen. Vanaf oktober zal ik de man zijn van Waarom Wettelen."

Tot het zover is, praten we over Bechamel Mucho, Verhulsts nieuwe roman, die met zijn aquarobics-omslag onverbiddelijk de geur van zonnebrandolie, sangria en okselzweet oproept. Bechamel Mucho speelt zich af in een Spaans clubhotel, waar vertier de vorm aanneemt van cocktailgames en bingo-avonden, waar animatoren karaoke-klassiekers zingen als 'Dicke Titten, Kartoffelsalat', en waar dankzij dronken Britten voortdurend 'een latente dreiging van voetballiederen in de lucht hangt'. Gasten van allerlei slag passeren de revue, al zijn ze zonder uitzondering vrouwelijk, snakken ze zonder uitzondering naar zielenheil en willen ze zonder uitzondering geneukt worden door Alex, een al wat oudere animator die zijn zelfminachting verstopt in een pluchen penispak. Op het einde van de zomer moet Alex beslissen wat hij met de rest van zijn ontsporende leven nog wil aanvangen. Of juister: wie hij als gehavende veertigplusser nog wil worden.

Bechamel Mucho is geen autobiografische roman, zegt Dimitri Verhulst. Maar dat neemt niet weg dat hij op zijn drieëntwintigste een zomer lang zelf hotelentertainer is geweest. En dat een zin als 'het vak van animator was belastend voor de lever en de lul' bijgevolg kan gelden als een waarheidsgetrouwe omschrijving van de job. "Het hotel waar ik gewerkt heb, bevond zich in de Balearen: in Porto Cristo, een badplaats in het oosten van Mallorca. Ik was nog maar net gearriveerd of de manager van het hotel gaf me al een lijst met de kamernummers van de alleenstaande vrouwen. 'Pik er een kamer uit en bezorg de bewoonster ervan een onvergetelijke week', zei hij. Niet veel later kwam ik er achter dat er in het hotel een pot met zwart geld circuleerde. Als je met iemand seks had gehad, kreeg je een bedrag uit die pot. En als je met iemand jonger dan zestien seks had gehad, kreeg je het dubbele van dat bedrag. Want, zo luidde de redenering: als de kinderen het jaar daarop willen terugkomen, komen de ouders ook terug. Er is mij nooit expliciet gezegd: 'Ik zou willen dat je de ballen van tussen je benen poept.' Maar je leerde snel dat dat wel degelijk de bedoeling was. En je zag het ook aan je maandelijkse afrekening." (lacht)

En? Goed verdiend? (grijnst) "Ik heb er govderdomme veel te weinig uitgehaald. Zeker omdat ik in die tijd een mooi, gespierd lijf had. De vrouwen boden zich bij bosjes aan. Als ik de tijd kon terugdraaien, ik zou de schroom die ik toen voelde snel laten varen. (lacht) Wat ik in Porto Cristo wél gedaan heb, is mij elke avond te pletter zuipen. Ik kon zoveel gratis bourbon drinken als ik wou. De helft van de animatoren is na het zomerseizoen met een drankprobleem van Mallorca gestrompeld."

Alex, de animator in Bechamel Mucho, doet aan 'bellettristisch beffen': tijdens het beffen van de vrouwelijke hotelgasten vormt hij met zijn tong de letters van een zelf geschreven vers. Ik durf het bijna niet te vragen, maar is ook dat iets wat je tijdens je hotelcarrière geleerd hebt? "Nee, dat bellettristisch beffen heb ik uit een stuk in Le Monde waarin werd uitgelegd hoe je precies moet beffen. De auteur van het stuk raadde aan om met je tong alle letters van het alfabet te vormen, kwestie van voldoende variatie aan te brengen in je likbewegingen. Dat is me altijd bijgebleven en nu in Bechamel Mucho beland. Waar het - geef toe - thuishoort." (lacht)

Alex is geen typische entertainer. Je noemt hem 'één brok melancholie, de oude ziel uit een jazzbalad.' Verklaart dat zijn succes bij de vrouwen? (knikt) "Vrouwen hebben graag een projectje. Zoals een man kickt op een huis dat hij kan repareren, kickt een vrouw op een man die ze kan herstellen. Een veralgemening, ik weet het, maar niettemin een universele waarheid. De vrouwelijke personages in mijn boek worden niet primair gedreven door geilheid. Ze rampetampen zich van troost naar erkenning, ze neuken om zichzelf te verdoven. Net zoals Alex, trouwens."

Je hebt jezelf in interviews ook weleens een narcotisch neuker genoemd. "Ik ben narcotisch op vele gebieden. Afgelopen winter heb ik bijvoorbeeld narcotisch geschaakt. Ik heb alle schaakapps van mijn telefoon moeten zwieren, zo verslaafd was ik geworden. Ik zeg het niet graag, maar ik vind een verslaving iets moois. Die totale toewijding, die volledige overgave, dat allesopslorpende: ik vind het prachtig. Een verslaving lijkt, soms meer dan liefde, op liefde. Vijf opnames in de afkickboerderij hebben mijn alcoholistische vader niet kunnen helpen. Omdat hij het volkomen passionele enkel in zijn verslaving vond."

Hoe is jouw relatie met alcohol tegenwoordig? "Ik vrees dat ik gaandeweg ben gaan lijken op de man die mijn kindertijd heeft stukgemaakt. Ook mij blijft de drank trouw. Al is dat misschien een al te voorspelbaar geformuleerde gedachte voor iemand die al vroeg door zijn moeder werd verlaten. Niettemin: ik hou van flessen en honden omdat ze zo trouw zijn. Drank is mijn beste vriend in wie ik me vergist heb."

Maar die je desondanks telkens weer in je armen sluit. "Het is een gevecht. Maar tenminste wel nog een gevecht. Zodra ik niet langer bewapend ben met liefde, staak ik de strijd. Eigenlijk wil ik zelf de fles zijn, en gulzig leeg gezopen worden. Ik zal me daarna hervullen, andermaal aanbieden, en eindelijk min of meer gelukkig zijn. (grijnst) Maar je wou me dus spreken over mijn nieuwe roman?"

Ook daarin speelt drank een hoofdrol. De hotelgasten leven op een dieet van Pornstar Martini's en Black Widow Spiders. "Ze drinken geregeld meer dan goed voor ze is, ja. Ze worden natuurlijk ook aan de lopende band getrakteerd door de animatoren, die van het hotelmanagement onophoudelijk gratis drankjes mogen laten aanrukken, in de hoop dat de hotelgasten hen betalend terug trakteren."

Hoewel de hotelgasten in de watten worden gelegd, zijn ze volgens jou niet te benijden. 'Hun verlof was het veel te kleine cadeautje van het kapitalisme', schrijf je. 'Een doekje voor het leegbloeden, een schijnvertoning van welvaart.' Dat is natuurlijk niet hoe de hotelgasten zelf hun vakantie zouden omschrijven. Zij zouden uit de omvangrijkheid van het hotelbuffet net afleiden dat ze geslaagd zijn in het leven. Waarom hen die overtuiging misgunnen? "Ik misgun hen niks. Maar ik denk dat ze zelf ook wel beseffen dat zo'n clubhotel een schijnwereld is. De luxe die je daar ervaart, is bordkartonnen luxe: de valse marmeren zuilen, de plastic palmbomen, het buffet dat wel mooi oogt maar naar drek smaakt, het is van een droefenis die je niet voor mogelijk houdt. Maar als je in een schoenenfabriek werkt en je kan maar twee weken per jaar op vakantie, begrijp ik heel goed dat je in de illusie van je clubhotel wil geloven."

De hotelgasten kunnen tijdens hun verblijf voortdurend diploma's winnen. Zelfs balletjes naar een gat in een plank gooien, kan hen een gewichtig ogende oorkonde opleveren. Alles om het gammele zelfbeeld op te lappen? "Ik heb die diploma's als animator elke dag uitgedeeld. En ik verzeker je: de mensen werden daar ontzettend gelukkig van. Om de illusie van een clubhotel in stand te houden, moeten de gasten verwend worden. En zo'n diploma draagt daar toe bij. In het hotel waar ik zelf gewerkt heb, werd regelmatig een missverkiezing georganiseerd. Twee dagen lang kregen de deelneemsters gratis kapbeurten, gelaatsverzorgingen, lingerie, oesters, champagne, noem maar op. Op de dag van het d��filé waanden ze zich godinnen. Dat was natuurlijk één grote leugen, maar wie ben ik om het onnozel te vinden dat die vrouwen zich een dag lang goddelijk gevoeld hebben? Al wilde ik het zelfbedrog waarmee zo'n missverkiezing gepaard gaat in mijn boek wel benoemen."

Eigenlijk vind je vakantie tout court een vorm van zelfbedrog. 'Reizen is vergeefs', zei je in de VPRO-reeks Made In Europe, 'het is altijd de eerste stap van terugreizen.' Het is dwaas om te denken dat je al reizend aan je zorgen kan ontsnappen? "Ik geloof niet dat op vakantie gaan een zelfreinigend proces is, nee. Dat is het voor mij alleszins niet. Ik wil ook thuis met mezelf in het reine kunnen komen. Als me dat enkel in een paradijselijk oord lukt, heb ik een probleem."

Op Instagram lijken veel mensen tijdens hun vakanties nochtans opnieuw geboren te worden. "Wij zijn een treurig volk met vrolijke foto's. Iedere zomer opnieuw zet iedereen zichzelf in het uitstalraam van zijn socials. Zie mij het goed hebben! Zie mij geslaagd zijn! Het heeft iets schrijnends dat de prestatiemaatschappij waarin we leven zich ook na de werkuren manifesteert. Gelukkig zijn, is een verplichting geworden waaraan niemand nog kan voldoen. Ik gun het iedereen dat hij zich, al was het maar één keer per jaar, wil afficheren als een mens met een gedegen kennis van zandkorrels en cocktails. Maar ik zie in die vakantiefoto's vooral de mislukking van ons maatschappelijk model. Als we zoveel belang hechten aan vakanties, doen we iets helemaal fout. We moeten ervoor zorgen dat we niet enkel zingeving vinden in onze vakanties, maar ook in onze jobs."

'Ik heb altijd oog voor de krabbers', zei je ooit. Toch heb ik het gevoel dat je de krabbers in Bechamel Mucho met minder mildheid beschrijft dan gewoonlijk. Je bestempelt de Balearengangers als 'scharrelaars die besparen op hun tandvullingen om twee weken per jaar de rijken na te apen', 'zichzelf minachtende proletariërs die zich liever vereenzelvigen met het gedachtengoed van rechts.' "De krabbers zijn naar rechts opgeschoven, dat is gewoon een realiteit. De paringsdans die het Vlaams Belang al jaren met de arbeiders opvoert, begint op te brengen. Ik merk dat ook aan de resultaten van de stemtesten die ik heb gedaan: ik scoor hoger op Vlaams Belang dan op N-VA. En dat heeft alles te maken met het links ogende economische programma van het Belang."

Radicaal rechts heeft het socialisme opgeslokt? "Als er iemand de sossen een klap heeft toegebracht, dan zijn het de sossen zelf. Dat Vooruit niet door de grond zakte van schaamte na de racistische uitspraken van Conner Rousseau is misschien wel schadelijker dan de uitspraken zelf. Want dat betekent dat het ideologisch kompas van de partij kapot is. Ik zal niet beweren dat het socialisme dood en begraven is, maar dat de socialisten in Vlaanderen zonder partij zitten, daar neig ik me bij aan te sluiten."

De kritiek op de consumptiemaatschappij die Bechamel Mucho bijwijlen is, wordt het scherpst geformuleerd in de zin: 'In het Westen had men zijn vrije tijd ingeleverd om zijn vrije tijd te kunnen betalen.' Respectloos geparafraseerd: we werken ons kapot om ons dingen te kunnen veroorloven die we niet nodig hebben? "Al die mensen die elke dag hun kloten afdraaien, wat krijgen die daar eigenlijk voor terug? Het gemiddelde loon staat totaal niet in verhouding tot wat we ervoor moeten doen. Ik vind eigenlijk dat wij daar nog vrij rustig onder blijven. De middenstand regeert het land? Ik dacht het niet. Ook veel zelfstandigen werken zich te pletter en houden op het einde van de maand nauwelijks iets over. Partijen als Vooruit en de PVDA hanteren een veel te enge definitie van 'de werkende klasse'. Ze zouden er beter ook de kleine, armlastige zelfstandigen toe rekenen. We gaan hen toch niet laten creperen omdat het zelfstandigen zijn, zeker?"

Hij vlucht even naar buiten om een sigaret te gaan liefhebben, de ex-roker in mij kijkt hem na met een mengeling van jaloezie en medelijden. Wanneer hij weer terug is, toont hij me op zijn telefoon een foto van het huis in Porto Cristo waar hij tijdens zijn maanden als animator logeerde. "In dit huis heb ik, op een mooie dag in 1996, een brief gekregen van Sander Blom, mijn uitgever. Hij schreef dat hij De Kamer Hiernaast, mijn eerste verhalenbundel, graag wilde publiceren. Ik ben met die brief in complete euforie de straat opgelopen, waar ik ben opgeschept door een witte Mercedes. Terwijl ik op de motorkop lag, nog steeds met de brief van Sander Blom in mijn hand, was ik aan het gieren van het lachen. Gepubliceerd worden was mijn levensdroom, die aanrijding was het gelukkigste ongeluk van mijn leven." (lacht)

De Kamer Hiernaast werd gepubliceerd in 1999. Vijfentwintig jaar later telt het oeuvre van Dimitri Verhulst precies vijfentwintig boeken. Hij won de Gouden Uil Publieksprijs voor De Helaasheid Der Dingen en de Libris Literatuurprijs voor Godverdomse Dagen Op Een Godverdomse Bol. In 2015 schreef hij met De Zomer Hou Je Ook Niet Tegen het gegeerde boekenweekgeschenk. En maar liefst drie van zijn boeken werden verfilmd. Redenen genoeg om kaasstengels, minipizza's en champagne te laten aanrukken, denkt een mens dan, maar dat is buiten de jubilerende schrijver gerekend. "Er valt weinig te vieren, ik heb in mijn carrière geen potten gebroken. Ik wilde de Vlaamse literatuur op de wereldkaart zetten, maar dat is mislukt. Mijn relevantie is miniem gebleken."

Je hebt een klassieker geschreven. Je wordt bewierookt om 'het vuurwerk van taal' dat je in je boeken afsteekt. En wellicht heb je aan één Billy-kast niet genoeg om al je vertalingen in te klasseren. Ik ken schrijvers die voor dat parcours een paar essentiële ledematen over zouden hebben. "Ik geef toe dat ik het te vaak nalaat om trots op te zijn op wat ik bereikt heb. Maar ik voel soms schaamte bij de erkenning die ik krijg. Zeker omdat er genoeg goeie schrijvers zijn die het zonder aandacht moeten stellen. Alleen wanneer ik op straat wordt aangesproken door een twintigjarige, die mij met knikkende knieën vertelt hoe belangrijk mijn boeken voor hem of haar zijn geweest, heb ik vrede met mijn oeuvre. Op die momenten denk ik: die vijfentwintig jaar eenzaamheid zijn niet voor niets geweest. Maar voorts weet ik maar al te goed dat mijn vergeetput al gegraven is. Waarom zou ik straks nog gelezen worden als zelfs Richard Minne al door iedereen vergeten is? Ik ken mijn plaats: een donkere, vochtige kelder."

Wat is het grootste verschil tussen de debuterende Dimitri Verhulst en de Dimitri Verhulst die vandaag voor me zit? "De gelofte van armoede die je als schrijver moet afleggen, ging mij als debutant beter af dan als ancien. Ik begin het steeds onrechtvaardiger te vinden dat ik me bij mijn tandarts geen twee rijen bekijkelijke tanden kan kopen na al die jaren zelf mijn bonen te hebben gedopt. En ondertussen zijn er vetbetaalde politici die artiesten uitmaken voor subsidieslurpers. Hád ik maar subsidies gevraagd, denk ik soms. Ik zou een rustiger schrijver zijn geweest, minder opgejaagd door mijn rekeningen. Willens nillens ben ik een broodschrijver geworden, uit noodzaak, en daardoor heb ik enkele boeken veel te snel uitgegeven. Dat spijt me vreselijk. Tijdens de zeldzame uren dat ik mild kan zijn voor mezelf, besef ik dat in die mindere schrijfsels al de aankondiging van een beter werk zat. Ook Louis-Paul Boon heeft een hoop rommel gemaakt om tot iets beters te komen. Maar toch. Ik vergeef Boon makkelijker dan mezelf. (lacht) Het is troostend, ergens, dat ik dankzij mijn rottende longen en mijn lekkende lever geen vijfentwintig jaar meer zal schrijven. De stapel miskramen zal niet veel hoger worden. Maar: ik mag niet vergeten dat ik ook een tiental boeken heb geschreven die de moeite waard zijn. Het waren niet allemaal de miskleunen die mijn leraars en pleegouders van me verwachtten. Al zou ik aan mijn oeuvre graag nog één parel toevoegen. Heel misschien zelfs twee."

Help jij als gevestigd auteur … "Ik heb deze week de eindafrekening van mijn royalties gekregen en die was formeel: ik ben géén gevestigd auteur."

Help jij als ervaren auteur jonge schrijvers? Beoordeel je hun manuscripten, introduceer je hen bij je uitgeverij, drop je hun namen tijdens interviews? "Nee, daar ben ik mee opgehouden. Deels uit tijdsgebrek, deels uit overtuiging. Het sterkste wapen van een schrijver is zijn vermogen tot zelfkritiek. Je kan dat vermogen dus maar beter zo vroeg mogelijk beginnen te ontwikkelen. Ik heb mijn vroege werken destijds ook niet naar andere schrijvers opgestuurd. Eén keer, ja: een paar gedichten, naar Herman De Coninck. Hij antwoordde: 'Ik heb je gedichten door mijn dochter laten lezen. Zij vond ze wél goed.'" (lacht)

Toen De Helaasheid Der Dingen verscheen, kleefde iemand prompt het etiket 'volksschrijver' op je voorhoofd. Zo noemden ze Gerard Reve in Nederland ook. "Ik weet het, en toch worstel ik meer dan me lief is met dat predikaat. Volksschrijver, dat klinkt als: te simpel voor Watou. Ik heb het nooit als een compliment opgevat. Evengoed zou ik mezelf met Destop vergiftigen, mocht ik een elitair schrijver zijn. Schrijvers mogen gerust intellectuelen zijn, maar ze moeten wel hun best doen om een zo groot mogelijk publiek te bereiken, vind ik. Het is jammer dat de literatuur de jongste jaren niet meer in het centrum van het maatschappelijk debat staat. Althans niet in Vlaanderen. In Frankrijk hebben schrijvers nog een stem. Als Houellebecq iets schrijft, voel je de grond trillen. Dat krijgen schrijvers bij ons al lang niet meer voor elkaar."

Zou het? Ilja Leonard Pfeijffer kampeerde na het verschijnen van Alkibiades maandenlang in de krantenkolommen en lokte tijdens zijn lezingen grote drommen literatuurminnende zielen naar de schouwburg. "Dat is waar, maar in Pfeijffer ontwaar ik toch een wat ouderwetse versie van de schrijver: de schrijver als schoolmeester, als orakel, als iemand die we over alle mogelijke thema's kunnen consulteren en waaruit keer op keer bedwelmende volzinnen stromen. Dat is een schrijvermal waarin ik niet pas. Als ik zeg dat de literatuur te weinig zijn maatschappelijke rol speelt, bedoel ik dat ze te veel probeert te behagen. Maar in tegenstelling tot vibrators, hoeven schrijvers helemaal niet te behagen. Integendeel: literatuur mag pijn doen. Ik mis vandaag het broeierige van een Boon, die het lef had om pal in zijn tijd te gaan staan. Hij had het wel geregeld bij het verkeerde eind - bijvoorbeeld in zijn standpunten over homoseksualiteit - maar hij durfde zich tenminste uit te spreken. De schrijvers van nu zijn veel te voorzichtig."

Is dat de schuld van de sensitivity readers, die uit manuscripten elk woord plukken dat mogelijk als schofferend ervaren zou kunnen worden? "Ja, maar het is ook de schuld van de schrijvers die braafjes doen wat de sensitivity readers hen opdragen. En van de lezers die niet langer het onderscheid kunnen maken tussen de bedenker en het bedenksel. Er zijn vandaag mensen die denken dat Brett Easton Ellis in American Pyscho geweld tegen daklozen verheerlijkt. Ze zijn compleet vergeten dat je als schrijver soms in het tegendeel kan geloven van wat je een personage laat zeggen. Daar begint de échte ontlezing. Overigens zijn sensitivity readers alles behalve sensitief, want ze kunnen niet achter de woorden lezen."

In De Telegraaf riep je twee jaar geleden al op om ironie, sarcasme en cynisme op de werelderfgoedlijst te zetten. "En dat is sindsdien alleen maar urgenter geworden. Als de taalpolitie het voor het zeggen krijgt, ben ik straks mijn uitdrukkingsvorm kwijt. Er is nu al een douanekantoor tussen mij en mijn literaire taal komen te staan. Het gebeurt geregeld dat ik de uitgeverij ervan moet overtuigen dat het perfect logisch is dat één van mijn personages een zogenaamd kwetsend woord in de mond neemt. Dat is een strijd die ik niet zou hoeven te voeren."

In 2015 won je de Tzumprijs voor de beste literaire zin, met een zin uit Kaddisj Voor Een Kut: 'Jouw kapsel, voor zover dat nog een kapsel mocht worden genoemd, had veel weg van zo'n in die dagen in zwang rakende ecologische tuin, waarin elke menselijke ingreep als een misdaad tegen de natuur werd beschouwd.' Ik vind dat je de Tzumprijs dit jaar opnieuw moet winnen, voor de zin waarmee je in Bechamel Mucho het lot van je bingo spelende hotelgasten samenvat: 'Bingo leek op het leven. Iemand anders won.' "Ik heb het grote voorrecht dat ik in de mooiste taal ter wereld kan schrijven. Het Nederlands heeft wel een schrijnend gebrek aan naamvallen - waardoor onze onderwerpen en werkwoorden altijd in elkaars buurt moeten blijven - maar precies daarom worden we gedwongen om creatief te zijn. De Duitsers kunnen dankzij hun naamvallen schrijven zoals Jackson Pollock schilderde: ze gooien wat woorden op een blad papier en hop, ze hebben een zin. Vlamingen en Nederlanders moeten werken om mooie zinnen te schrijven. Maar als het ons lukt, zijn het wel de mooiste zinnen ooit."

Er is nog tijd voor een vierde kop koffie en een derde glas wijn, maar de zon blijft maar schijnen en de Gentse studentenbuurt begint er met de minuut aanlokkelijker uit te zien. Ik neem afscheid en ga buiten wat stedelijke joie de vivre sprokkelen.

Een paar dagen later blijkt dat nog niet alles gezegd was. "Wil je toch even aanstippen dat de Balearen ondanks alles prachtig zijn?", vraagt Dimitri Verhulst in een mail. "Mij mag je alleszins zo'n art nouveauhuis in Palma cadeau doen. Ik geloof dat ik er goed zou kunnen schrijven."

[paardkipkoe]

Wilders is natuurlijk een ruziemaker die nog nooit iets anders gepresteerd heeft, Van der Plas heeft geen hersens, Yesilgöz is op een suïcidale manier opportunistisch en Omtzigt heeft dezelfde standpunten als de SGP.

Maar dat weten we nou onderhand wel. Gaan we gelijk zitten hebben of gaan we iets doen? Half Nederland heeft op dit rare viertal gestemd, vaker uit protest dan Wilders wil weten.

Mensen die van deuglinks ook niks te verwachten hebben behalve opgewonden standpunten.

Probeer eens samen te werken, zou ik zeggen. Met wie wil en kan. Dat is de enige manier om verder te komen. En er liggen nog wel wat echte problemen.

[c-bon]

Ontdek het belang van pillarpages. Leer hoe je je contentstrategie optimaliseert en de zichtbaarheid van je website vergroot. Onderneem nu actie.