#herdruk

[dutchjan]

December 15, 2022

[levisgeekstuff]

Het mysterie van de sticker op Image Special 12

☝️ Wist je dat de sticker links bovenaan deze cover een drukfout verdoezelt? 😮 Deze Image Special uit 1998 werd gedrukt met de Top Cow variant van het Image logo. Maar Creech van Greg Capullo komt natuurlijk uit de studio van McFarlane. Om een dure herdruk (en rechterlijke rel) te vermijden, loste Juniorpress dit probleem handig op met een sticker in de bovenhoek 😎

[keynewssuriname]

Tentoonstelling werpt nieuw licht op Anton de Kom en Surinaamse Studenten Unie

Op 10 november 2023 opende Museum De Lakenhal een indrukwekkende tentoonstelling getiteld "Strijden ga ik – Anton de Kom en de Surinaamse Studenten Unie". Deze onthullende expositie werpt een nieuw licht op de nalatenschap van de Surinaamse schrijver en vrijheidsstrijder Anton de Kom, die decennialang in de schaduw bleef. Het hart van de tentoonstelling draait om de ontdekking van de eerste druk van De Koms geruchtmakende boek 'Wij slaven van Suriname' uit 1934. Een groep bevlogen Surinaamse studenten, verenigd in de Surinaamse Studenten Unie, vond dit werk in de Leidse universiteitsbibliotheek. Dit historische document werd de katalysator voor hun protest tegen kolonialisme en strijd voor vrijheid en gerechtigheid voor alle Surinamers. In hun streven naar bewustwording gebruikten de studenten het boek als wapen om de gevolgen van het Nederlandse kolonialisme in Suriname aan de kaak te stellen. Na vergeefse pogingen om het werk in herdruk te krijgen, besloten ze tot een gedurfde zet: een roofdruk op stencil, waarmee ze het boek verspreidden onder velen. Dit markeerde het begin van de herwaardering van Anton de Kom als schrijver en vrijheidsstrijder. "Strijden ga ik" omvat niet alleen historische objecten, maar ook twee korte films van filmmaker Emma Lesuis, waarin oud-leden van de Surinaamse Studenten Unie hun persoonlijke verhalen delen. Kunstenaar Hedy Tjin draagt bij met kleurrijke wandschilderingen van prominente figuren uit deze geschiedenis, die de bezoekers meenemen op een visuele reis door de tijd. De tentoonstelling, een samenwerking tussen de Surinaamse Studenten Unie, Universitaire Bibliotheken Leiden en het onderzoek van Henna Goudzand Nahar, biedt een unieke kans om het nog onbekende verhaal van deze moedige studenten en hun impact op de geschiedenis van Suriname te ontdekken. Bezoekers kunnen zich tot 7 juli volgend jaar laten inspireren door deze bijzondere reis door tijd en strijd. Read the full article

[jurjenkvanderhoek]

EEN LEVEN VOL KUNST, EEN LEVEN VOOR KUNST

Biograaf en vriend Johan Huizinga had al vrijwel meteen na de dood van Jan Veth een complete biografie van de kunstenaar geschreven. Dit boek vormde voor de schrijvers van de rijk geïllustreerde uitgave “Het oog van Jan Veth” een goede voedingsbodem. Deze uitgave is verschenen ter gelegenheid van de eerste grote overzichtstentoonstelling in het Dordrechts Museum rondom deze in Dordrecht geboren schilder en kunstcriticus. Huizinga stelde zijn levensbeschrijving op in de waan van zijn tijd. In de Nederlandse spelling van de jaren 20 van de vorige eeuw. En zijn kijk, kennis en vriendschap kleurde het taalgebruik. Maar door gebruik te maken van de brieven en andere geschriften, en de verhalen uit de eerste hand van Jan Veth zelf en van zijn vrouw Anna Dirks, ligt er een compleet naslagwerk om op voort te bouwen.

Bij de herdruk van Johan Huizinga’s standaardwerk heeft Anton van der Lem een lijvige toelichting gevoegd. Deze uitgave van Querido Facto geeft nog een meer compleet beeld op leven en werk van de bijzondere Jan Veth. De portrettist en criticus die als voortrekker en gangmaker gezien mag worden. Voortrekker in de zin van het leggen van emotie in sprekende portretten zonder de gelijkenis uit het oog te verliezen. Gangmaker is Veth als criticus van kunst en kunstenaars. Hoewel hij dus zelf kunstenaar was en zichzelf ook onder de eigen loep van kritiek legde. Altijd was er de vrees dat zijn werk niet goed genoeg zou zijn, terwijl het rondom zeer werd gewaardeerd. En nog.

Veth vond zelf dat hij een natuur vol tegenstrijdigheden had. “Dat is mijn zwakheid en mijn kracht (…) veelzijdigheid van sympathieën en het vermogen om in velerlei dingen op te gaan.” Die veelzijdigheid maakte in hem het vermogen los tot scherp observeren en maakte hem tot een centrale figuur in de kunstwereld van zijn tijd. Hij had er oog voor. Maar die veelzijdigheid leidde volgens achterkleindochter Fusien Bijl de Vroe ook tot een innerlijke strijd, veroorzaakt door disharmonie tussen het schrijven en het schilderen. “Als kunstenaar was zijn werk eerder traditioneel dan vernieuwend, maar als schrijver zette hij zich in voor de erkenning van nieuwe richtingen”, schrijft zij in haar inbreng aan ‘Het oog van Jan Veth’.

Het boek volgt leven en werken van Jan Veth nauwgezet. Diverse bijdragen van verschillende auteurs overlappen elkaar wel biografisch gezien vanuit van elkaar afwijkende standpunten. Het maakt de levensbeschrijving van deze kunstenaar meer dan compleet. Door de diverse kanten van de persoon in de teksten te belichten maken deze het boek uiterst lezenswaardig. De uitgave is geïllustreerd met een voorname keuze uit het grote oeuvre, voorbeelden van zijn kunnen in de kunst. Zijn kunst die, hoewel welhaast fotografisch werkelijk lijkt, nooit de stemming in het karakter van mens en landschap uit het oog verliest.

Niet alleen het boek van Johan Huizinga vormt fundament om in de nieuwe uitgave op voort te bouwen. Ook de brieven van Jan Veth aan zijn geliefde Anna Dirks is vruchtbare bodem. Dit brievenarchief, correspondentie met vrienden en collega’s en de hartstochtelijke briefwisseling tussen Jan en Anna, was voor Huizinga al aanleiding om een uitvoerige biografie op te stellen. De schilder is veel van huis, soms weken, zelfs maanden achtereen. Om reden dat hij zijn opdrachtgevers niet naar zijn atelier laat komen, maar ze thuis in hun eigen vertrouwde omgeving portretteert. Met zijn Anna houdt hij dagelijks contact via brieven waarin zij de gang van zaken thuis rapporteert en hij gedetailleerd de opzet en uitwerking van schilderijen beschrijft. Uiteraard zijn deze geschriften nu interessante documenten om het leven en de werkwijze van deze kunstenaar te achterhalen.

Zijn generatie wilde zich losmaken van oude waarden in de schilderkunst. Veth’s werk was echter eerder traditioneel dan vernieuwend. Als schrijver zette hij zich in voor de erkenning van nieuwe richtingen. De kunstenaar zelf wist niet welke richting hij als schilder wilde opgaan. Eerst koos hij naar de natuur te werken, in het landschap. Om in de voetsporen van de grote meesters van de Haagse School te treden. Maar later werd zijn professie toch het portret. Trefzeker maar stemmig wist hij de figuren op doek te zetten. In de opdrachten zocht hij een eigen van de gangbare ethiek afwijkende uitbeelding. Hij wilde niet werken volgens een vaste formule – varieerde daarom compositie, houding, formaat en wijze van uitvoering naar de aard van zijn model.

Jan Veth vond zelf dat schrijven over kunst een taak was die vooral hem toekwam, omdat alleen kunstenaars goed zouden kunnen oordelen over kunst. De combinatie van kritiek en praktijk was voor hem en zijn tijdgenoten een absolute vereiste. Zijn soms niet milde maar juist messcherpe kritieken werden in vele kranten en tijdschriften afgedrukt. Hij zette zich in voor een breed kunstbegrip voor de in zijn tijd hedendaagse kunst, maar streefde ook naar een herwaardering van de kunst uit het verleden. Hij schreef boeken, onder meer over Rembrandt – ‘niet bedoeld voor de koks maar voor de gasten’.

“Gedurende zijn hele leven heeft Jan Veth oog gehad voor het publieke belang van kunst, cultuur en erfgoed”, schrijft Annemiek Rens in het hoofdstuk Kunst voor de samenleving. “Met zijn enorme kennis van allerhande onderwerpen en zijn onafhankelijke positie als kunstcriticus, was hij in staat om zaken scherp te zien en met heldere oplossingen te komen.” Veth speelde een niet te onderschatten rol in de kunstwereld rond 1900. “Hij leerde zijn tijdgenoten om eigentijdse kunst te gaan waarderen en oude kunst te gaan hérwaarderen.”

Het oog van Jan Veth, schilder en criticus rond 1900. Diverse auteurs. Publicatie bij de tentoonstelling in het Dordrechts Museum. Uitgave Waanders Uitgevers in samenwerking met Dordrechts Museum, 2023.

Leven en werk van Jan Veth, Johan Huizinga. Toegelicht door Anton van der Lem. Uitgave Querido Facto, 2022.

[khaled-red-blog]

Maakt je sneller ouder, zelfs als je er nu goed uitziet

Noot van de redactie: dit artikel is een herdruk. Het werd oorspronkelijk gepubliceerd op 23 december 2018. In dit interview bespreekt Bruce Ames, Ph.D., emeritus hoogleraar biochemie en moleculaire biologie aan de University of California Berkeley, momenteel senior wetenschapper aan het Oakland Research Institute van het Children’s Hospital, het belang van vitamines en mineralen voor een lang…

[kingdomcomicscenter-blog]

2023 reprint/ herdruk

[arun-pratap-singh]

Stormloop op dichtbundel Pim Lammers uit Norg na doodsbedreigingen

De dichtbundel Ik denk dat ik ontvoerd ben van schrijver Pim Lammers is afgelopen weekend uitverkocht. Dat bevestigt uitgeverij Querido maandag. Er komt op korte termijn een herdruk. De plotselinge stormloop op het boek lijkt een reactie te zijn op de doodsbedreigingen die Lammers ontving nadat fragmenten uit een verhaal van hem op sociale media werden gedeeld. Lammers, die onder meer bekend is…

[chriskooinieuws]

Ondanks de pandemie toch in korte tijd 3 drukken van Rivieren van zand 

[dutchjan]

July 10, 2020

[rebrandtdebibls]

RaBrand skryf hier 'n breeddeinende vers, sesvoetig en met paarrym; Aeneïs

Publius Vergilius Maro: Vir diegene wat glo in die groot moeder van die hemel

die beweeg vry genoeg om nie in 'n dreuntoon te verval nie. Hy staan sterk onder invloed van Vondel se versgeluid en barokke beeldingskuns, soms ook van Roy Campbell, en bereik soms mooi plastiek en klank. Die verse is dikwels sterk deklamatories, daardeur soms retories, nie vry van gefor seerdhede in taalgebruik en van verstandelike beelde nie. Ook hier telkens die virtuositeit, gebrek aan selfbeheersing. Hierdie gebreke kom die sterkste uit in,,Die Wekroep", wat Rabrand as Arnoldus Retief in Afrikaanse Versameling gepubliseer maar nie herdruk het nie. Fragmente uit 'n epiese gedig noem die digter hierdie verse. Dit het daarby gebly. Tot 'n werklike volksdigkuns hy nie gekom nie. Dit was weer 'n styleksperiment?

[levisgeekstuff]

De mysterieuze Blade filmspecial

Wie goed kijkt naar de fotoheader van de Facebook groep 'Classics & JuniorPress comics en strips enthousiastelingen', is vast al de cover van Blade opgevallen. Zoals je op die afbeelding kan zien, zou het om een uitgave van Juniorpress moeten gaan. Toch is deze comic nergens te vinden. Hoe komt dat? Ontdek één van dé mysteries uit de Nederlandse comicwereld 👻.

Prequel

Als je de afbeelding van de Blade cover wat meer in detail bekijkt, zie je dat het om Filmspecial nummer 14 gaat. Maar Filmspecial 14 is toch die uit het jaar 2000 met de X-Men film? Wel, oorspronkelijk was dat niet het plan. Al in december 1998 stond er een Filmspecial 14 op het programma: die van Blade. Het zou geen ‘pure’ filmspecial worden, maar een prequel op de film. Een vertaling van de comic ‘Blade: Sins of the Father’ door Marc Andreyko en Bart Sears die zich vlak voor het begin van de film afspeelt. 

Voor- en achterkaft van de Blade Filmspecial. Afbeeldingen afkomstig van Last Dodo.

Foutje

Allemaal fijn en aardig, maar waar is die comic dan naartoe? De comic is voor alle duidelijkheid wel degelijk geproduceerd. Juniorpress kocht netjes de rechten, de strip werd vertaald door Tom Groot en het werkje ging netjes over en weer tussen de Juniorpress redactie en de drukkerij. 

Maar bij die laatste stap bleek echter iets te zijn misgegaan. Door een computerfout bleek vanaf pagina 4 alle tekst in een verkeerde balloon te staan. Wanneer zoiets bij een enkele afbeelding of zelfs enkele pagina gebeurt, valt dat al bij al nog wel mee. Maar hier ging het dus over bijna de hele strip waardoor die eigenlijk onleesbaar werd. 

Zeldzaam

Jammer genoeg werd deze fout tijdens het productieproces niet opgemerkt en arriveerde de volledige ‘foute’ oplage op de kantoren van Juniorpress. Daar werd besloten dat het onmogelijk was om deze onleesbare comic uit te brengen. Een herdruk zou ook te duur blijken en niet haalbaar qua timing. En dus werd nagenoeg de hele stock van Filmspecial 14 vernietigd. Onder de redactieleden van Juniorpress zijn er toen letterlijk een handvol exemplaren ‘gered’. En dat maakt natuurlijk dat deze weinige exemplaren zowat het meest zeldzame zijn binnen de wereld van de Nederlandstalige comics. 

Sneak peak

Wil je toch een glimp zien van deze Blade comic? Juniorpress medewerker Olav Beemer postte destijds een pdf met de eerste paar bladzijden van de strip op zijn Weeklydose website. Bekijk ze hier. 

Nog meer zien? Olav maakte ook een vlog over de Blade Filmspecial.

Leestip: Spinneman 55 van Classics, ook één van de meest zeldzame Nederlandstalige comics!

[rcvandenboogaard]

Voor en tegen de profeet - een Europese traditie

Toen Napoleon Bonaparte en Johann Wolfgang von Goethe elkaar in 1808 voor het eerst ontmoetten, in Erfurt, waren ze het roerend eens: de profeet Mahomet was een groot man - een begaafd veldheer, een begenadigd wetgever. Door de eeuwen heen is er in het Westen meer lof geweest voor de grondlegger van de Islam. Denken dat de profeet Mohamet in onze cultuur altijd een slechte pers heeft gehad, is een vergissing - betoogt de Schots-Franse historicus John Tolan in zijn zojuist verschenen Mahomet l’Européen. Veertien eeuwen lang is de profeet in onze streken ook bron van fascinatie, en soms van bewondering.

Natuurlijk, er was meer kritiek en afkeer. Niet voor niets zond de Christenheid in de Middeleeuwen de Kruistochten uit, om de heilige plaatsen in Palestina te bevrijden van de als ketters beschouwde muzelmannen. De in 2015 overleden Nederlandse arabist Hans Jansen, die in de loop van zijn leven steeds drastischer oordelen ten beste ging geven over de persoon van Mahomet en het door hem gestichte geloof, staat historisch gezien geenszins alleen. De leider van de politieke partij die Jansen aanhing, nam zulke polemiek maar al te graag over.

Toch is de afstand tussen de Christenheid, het Jodendom en de Islam altijd kleiner geweest dan vaak wordt aangenomen, laat Tolan zien in zijn erg interessante studie. Dat ligt ook voor de hand, want het zijn de enige monotheïstische religies op aarde, die bovendien veel tradities en constituerende geschriften gemeenschappelijk hebben. Dat maakt van hun  onderlinge geschillen zoiets als een familieruzie. Dat heden ten dage velen menen dat er sinds mensenheugenis een onoverbrugbare kloof bestaat tussen de wereld van de Islam en het Westen is een vertekening, meent Tolan. Hij geeft van die misvatting mede Edward Saïd de schuld, die in zijn enorm invloedrijke studie Orientalism uit 1978 eigenlijk alle Westerse fascinatie voor het Midden-Oosten voor verdacht, en tot een schaamlap voor imperialistische bedoelingen heeft verklaard.

Zulke oneerlijkheid zou je inderdaad kunt vermoeden, als je Napoleon Bonaparte aan het werk ziet bij zijn militaire expeditie in 1798 in Egypte. Heel merkwaardig: terwijl in Frankrijk door de Jacobijnen de macht van de kerk wordt gebroken, vraagt de Franse veldheer aan de geestelijkheid van Caïro of zij voortaan zijn decreten van het zegel ‘uit naam van God’ willen voorzien. Dat willen ze wel, zegt die geestelijkheid, als Napoleon en zijn soldaten zich tot de Islam bekeren. Daar komt weinig van terecht: Franse soldaten lopen niet warm voor de besnijdenis en het vooruitzicht nooit meer wijn te kunnen drinken.

Toch begint Napoleon zijn tijdelijke heerschappij over Egypte met een boodschap aan het volk, waarin de zinsnede ‘er is geen God dan God’ voorkomt. De verdreven dynastie der Mammeloeken bestond uit ‘usurpatoren’ van de godsdienst, aldus de toekomstige Franse keizer, maar nu zullen ‘eerbied voor God, zijn profeet Mahomet en de glorierijke Koran’ de regel zijn.

Tactisch opportunisme? Ongetwijfeld. Maar Napoleons aandacht voor de profeet kwam niet uit de lucht vallen. Hij had de Koran in Franse vertaling gelezen en in meerdere opzichten appelleerde de Islam aan de ideeën van de Verlichting. Het is immers een puur en gestroomlijnd monotheïsme dat de Islam huldigt, en dat sloot aan bij ‘deïstische’ opvattingen in de XVIII-de eeuw. En bovendien kent de Islam, in theorie althans, geen wonderen, beelden en priesters, wat nogal een contrast vormde met het karakter van de katholieke kerk, die zich in Frankrijk bovendien had verbonden met het absolute koningschap van de Bourbons. Als Napoleon Bonaparte na 1815 in ballingschap op Sint Helena zijn mémoires schrijft, komt hij uitvoerig terug op Mahomet: die was een briljant veldheer en een wetgever - precies als Napoleon zelf.

Dat gestroomlijnde, ‘pure’ monotheïsme was vaker bron van adhesie in het Westen, aldus Tolan in zijn studie, die van de Middeleeuwen tot de XXste eeuw reikt. In de Middeleeuwen werd de Koran soms in stelling gebracht bij hevige conflicten binnen de Christenheid over de gedachte van de Drieëenheid of de onbevlekte ontvangenis van Maria - scholastische santenkraam die zich met een monotheïsme moeilijk laat verenigen.

Langs eender lijnen werd de Koran ook bestudeerd en als argument aangeroepen tijdens de Reformatie, ook in de Nederlanden. De eerste Nederlandse vertaling van de Koran dateert uit 1658 en is van Jan Hendrick Glazemaker. De Utrechtse Universiteit beschikt over een prachtige herdruk uit 1696, verlucht met gravures van Caspar Luyken - uitgegeven te Amsterdam bij Timotheus ten Hoorn (ook voor al uw pornografie).

Napoleon en Goethe hadden het in hun gesprek in 1808 met name over het toneelstuk van Voltaire Le fanatisme ou Mahomet le prophète, dat ze beiden gelezen hadden - Goethe had het zelfs in het Duits vertaald. Voltaire maakt in dat stuk van de profeet de spil zijn complexe intriges en verraad bij de verovering van Mekka. De gespreksgenoten van 1808 waren met elkaar eens: de grote Voltaire had de grondlegger van de Islam veel te negatief voorgesteld. Tolan meent dat Le fanatisme, dat in 1741 voor het eerst verscheen, eerder moet worden gezien als een verkapte aanval op de rooms-katholieke clerus, en hun invloed aan het Franse hof. Toen in 1757 Voltaire’s Essai sur les moeurs et l’esprit des Nations verscheen, de eerste wereldgeschiedenis die niet uitsluitend op Bijbelse verhalen en de Romeinse geschiedenis berust, was Voltaire’s beeld van Mahomet inderdaad veel positiever en zakelijker. En zo fungeerde de profeet van Islam dus allengs tevens als profeet van de Verlichting, en in de Romantiek zelfs als grondlegger van de Arabische natie.

De figuur van Mahomet, schrijft Tolan, is een belangrijk element in de “secularisatie en ontkerstening van het Europees intellectueel vertoog” in de  XVIIIde eeuw. Die rol speelt de profeet nog steeds als in de Negentiende Eeuw de moderne filologie en archeologie hun wetenschappelijk licht gaan laten schijnen over Christendom en andere religies, en geleerden in heel Europa proberen uit te zoeken wat er waar was van de verhalen in Bijbel en Koran, en onder welke historische omstandigheden religies zijn ontstaan en zich later hebben ontwikkeld.

De kritische, of zelfs vijandige stereotypen die de laatste tijd zo wijd verbreid lijken, ook in Nederland, hebben in het Westen dus nooit het alleenrecht gehad. Maar of nu kritiek of waardering de overhand hadden, één ding is zeker: de profeet Mahomet speelt een grote rol in de Westerse cultuurgeschiedenis.

John Tolan: Mahomet l’Européen. Histoire des représentations du Prophète en Occident. Albin Michel 2018. (Komt in juli 2019 ook in Engelse versie uit als: Faces of Muhammad: Western Perceptions of the Prophet of Islam from the Middle Ages to Today. Princeton University Press)

Afbeelding boven: Mahomet en de Engel, schets van Eugène Delacroix (1798-1863). Het werk is een studie voor een plafondschildering in het Palais Bourbon in Parijs, waar de Kamer van Afgevaardigden zetelt. Het is echter niet uitgevoerd. Opvallend is dat de engel Gabriël, die volgens de overlevering Mahomet de geloofswaarheden van de Koran influistert, hier de vormen van een vrouw lijkt te hebben aangenomen. (Afbeelding Louvre)

Afbeeldingen onder: de titelpagina van de Nederlandse Koran-vertaling, in de versie van 1696, met de gravures van Caspar Luyken (1672-1708). Daaronder: een muzelman tijdens het gebed. (Afbeeldingen Universiteit van Utrecht en Rijksmuseum).

Zie voor nadere bijzonderheden over deze Koran-vertaling HIER een pagina van de Utrechtse Universiteitsbibliotheek.

Het gehele boek is HIER digitaal beschikbaar.

[keynewssuriname]

Tentoonstelling werpt nieuw licht op Anton de Kom en Surinaamse Studenten Unie

Op 10 november 2023 opende Museum De Lakenhal een indrukwekkende tentoonstelling getiteld "Strijden ga ik – Anton de Kom en de Surinaamse Studenten Unie". Deze onthullende expositie werpt een nieuw licht op de nalatenschap van de Surinaamse schrijver en vrijheidsstrijder Anton de Kom, die decennialang in de schaduw bleef. Het hart van de tentoonstelling draait om de ontdekking van de eerste druk van De Koms geruchtmakende boek 'Wij slaven van Suriname' uit 1934. Een groep bevlogen Surinaamse studenten, verenigd in de Surinaamse Studenten Unie, vond dit werk in de Leidse universiteitsbibliotheek. Dit historische document werd de katalysator voor hun protest tegen kolonialisme en strijd voor vrijheid en gerechtigheid voor alle Surinamers. In hun streven naar bewustwording gebruikten de studenten het boek als wapen om de gevolgen van het Nederlandse kolonialisme in Suriname aan de kaak te stellen. Na vergeefse pogingen om het werk in herdruk te krijgen, besloten ze tot een gedurfde zet: een roofdruk op stencil, waarmee ze het boek verspreidden onder velen. Dit markeerde het begin van de herwaardering van Anton de Kom als schrijver en vrijheidsstrijder. "Strijden ga ik" omvat niet alleen historische objecten, maar ook twee korte films van filmmaker Emma Lesuis, waarin oud-leden van de Surinaamse Studenten Unie hun persoonlijke verhalen delen. Kunstenaar Hedy Tjin draagt bij met kleurrijke wandschilderingen van prominente figuren uit deze geschiedenis, die de bezoekers meenemen op een visuele reis door de tijd. De tentoonstelling, een samenwerking tussen de Surinaamse Studenten Unie, Universitaire Bibliotheken Leiden en het onderzoek van Henna Goudzand Nahar, biedt een unieke kans om het nog onbekende verhaal van deze moedige studenten en hun impact op de geschiedenis van Suriname te ontdekken. Bezoekers kunnen zich tot 7 juli volgend jaar laten inspireren door deze bijzondere reis door tijd en strijd. Read the full article

[jasonwolmuis]

Als je denkt alles gezien te hebben……

Als je denkt alles gezien te hebben……

Van Jidische leernicht naar President van Oekraine, politieagent Amerika zit okseldiep in deze beerput. En de Useful Idiots of the West lopen blind achter dit zooitje aan. Kijken va. 22:46 Beheerder Vincent W Schoers Copyright © 2021 door Zorgdatjenietslaapt.nl. Toestemming tot gehele of gedeeltelijke herdruk wordt graag verleend, mits volledige creditering en een directe link worden…

[gewoonkarin]

Tattoo

Het is bijna moederdag. Voor mij is het, sinds onze liefjes op deze aardbol rondhuppelen, iedere dag moederdag. Dit jaar wil ik in ieder geval niets cadeau. Dat is niet helemaal waar, ik wil namelijk wel een cadeau. Ik wil een tattoo. Dat wil ik al langer, het ontwerp weet ik al maar ik gun mezelf niet zo vaak extra’s. 

De afgelopen maanden heeft onze bankrekening geleden onder kranen die stuk gingen, autobanden die versleten waren, autoreparaties, gezellige verjaardagsfeestjes en dierenarts, in willekeurige volgorde en uiteindelijk niet belangrijk, geld komt altijd goed maar ik vind het wel zonde om dan bloemen te gaan kopen voor moederdag. Dan liever later wat ik echt graag wil. Ik had een armband, al bijna tien jaar, die nu is gebroken. De namen van lief, liefjes en stil liefje stonden erin geprint. Eerst dacht ik dezelfde te gaan bestellen maar nee, er is maar één zo’n armband en een herdruk van die ene armband is het toch niet. Dan iets anders wat mij evenveel zegt. 

Wel graag een croissantje, wel twee voor het ontbijt. Gewoon voor het lekker. Of voor de lunch. Ik ben meestal als eerste wakker namelijk.

Verder nog wat te melden? De zon schijnt, ik heb veel te doen en een vol hoofd. Niets nieuws onder de zon voor nu. Het voelt wel wat lichter nu dan een tijd terug. De stralen van de zon helpen als het donker is binnen.