#helft van de genodigden

[rotterdamvanalles]

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 101

De bouw van de Meentbrug over de Delftsevaart, 1926-1930.

De Meentbrug is een hefbrug in de Meent en is nog van voor de oorlog. De brug kan niet meer worden bediend, omdat niet alle kabels meer zijn gemonteerd aan de brug. Het was ooit een hefbrug met vier torentjes. De brug was voorzien van uitschuifbare trapjes, zodat voetgangers gewoon door konden lopen als de brug openstond. Een van de torentjes stond in de weg van het nieuwe gebouw dat ernaast werd gezet, maar werd gewoon geïntegreerd in het gebouw. De katrol hangt in de buitenmuur van het café-restaurant, het contragewicht hangt binnen.

De Meent kan men identificeren met de in 1385 genoemde 'der Stede wech' en met de 'Poortweg', waarvan in 1404 sprake is. De naam Meent als straatnaam treft men niet aan vóór de tweede helft van de 16de eeuw. Aangenomen kan worden dat aan deze straatnaam de betekenis 'gemeene weide' ten grondslag lag. Dit blijkt onder meer uit een keur op de twee jaarmarkten uit de eerste helft van de 15de eeuw. De paardenmarkt moest toen gehouden worden 'in de Lombaertstrate upte meente neffens de capelle ende aldaer omtrent'. In 1531 en later komt 'Beestenmarkt' voor, daarna 'Varckenmart', 'Meent ende Varckenmarct' of 'Meent bij de Varckenmarct'. Oorspronkelijk liep de Meent van de Botersloot naar de Oppert. Ten behoeve van het toenemende verkeer werd een plan ingediend voor de aanleg van een brede straat door de oude stad, die een verbinding tussen Coolsingel en Goudsesingel zou vormen.

De fotograaf is J.H.C. Vermeulen van de Maasbode en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Het Poortgebouw aan de Stieltjesstraat, 23 maart 1929.

Het Poortgebouw is een gebouw in Rotterdam-Zuid, dat over de Stieltjesstraat heen is gebouwd. Het ligt aan de brug over de Binnenhaven. Sinds 1986 is het opgenomen in het register van rijksmonumenten.

Het Poortgebouw werd in 1879 opgeleverd als hoofdkantoor van de Rotterdamsche Handelsvereeniging (RHV) van Lodewijk Pincoffs. De architect was J.S.C. van de Wall. In 1882 kwam het onroerend goed van de Rotterdamsche Handelsvereeniging, waaronder het Poortgebouw, in handen van de gemeente Rotterdam. Het havencomplex aan de Binnenhaven en de Spoorweghaven werd toen de Gemeentelijke Handelsinrichtingen. De directie ervan werd in het Poortgebouw gevestigd. De ruimte die over bleef, werd aan derden verhuurd. Onder meer aan de Nederlandsch-Amerikaansche Stoomvaart-Maatschappij, nu de Holland-Amerika Lijn, die er tussen 1889 en 1901 onderdak voor de directie en het vrachtbureau vond.

In 1932 werd het na zijn oprichting het hoofdkantoor van het Havenbedrijf der Gemeente Rotterdam, waarin de Gemeentelijke Handelsinrichtingen opgingen.

Oorspronkelijk stond er aan de andere zijde van de brug over de Binnenhaven nog een tweede, veel kleiner poortgebouw, dat uitsluitend als poort diende. Deze poort heeft echter een relatief kort bestaan gehad.

Het Havenbedrijf der Gemeente Rotterdam, sinds 2004 het Havenbedrijf Rotterdam N.V., bleef er tot 1977 gevestigd.

In 1980 is overwogen een eroscentrum in te richten in het Poortgebouw. Dit plan is echter niet tot uitvoering gekomen. Tussen 1980 en 1982 werd het gebouw gekraakt, waarna er met de krakers een huurovereenkomst werd afgesloten. In 2005 is het slecht onderhouden gebouw aangekocht door een projectontwikkelaar, die het wilde renoveren en omvormen tot kantoorruimte. Op 30 maart 2010 oordeelde de rechtbank in Den Haag dat de eigenaar de huidige bewoners niet mocht uitzetten

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Nieuwbouw op de Boompjes, juni 1968. In het midden het gebouw van de Koninklijke Pakhoed op Boompjes 60-68, rechts het gebouw van Delta Lloyd N.V. aan de Boompjes op nr. 55-57. Op de voorgrond de Boompjeskade met rechts de provokelder De Leiperd.

Deze straat dankt zijn naam aan de dubbele rij lindenbomen die in 1615 werd geplant. In mei 1613 werden 117 erven langs de muur en de wallen tussen de Leuvehaven en de Oudehaven door de stad voor scheepswerven uitgegeven. Het eerste huis werd daar in 1614 gebouwd en in het daaropvolgende jaar werd een dubbele rij lindebomen geplant. Toen er huizen werden gebouwd is de noordelijkste rij bomen gerooid. In 1619 is de kade bestraat. Het oostelijk gedeelte van de Boompjes werd vroeger Koperroodkade genoemd naar de lading van de schepen die hier aanlegden. Ter gelegenheid van de geboorte van de zoon van Keizer Napoleon in 1811 werd de Boompjes verdoopt in Quai Napoléon of Napoleons Kaay. Deze naam is maar korte tijd van kracht geweest. De Boompjes vormen thans een onderdeel van de Maasboulevard. De lage laad- en loskade langs het water ontving de naam Boompjeskade.

Koninklijke Vopak N.V. is een wereldwijd opererende tankterminal operator gespecialiseerd in de opslag en overslag van vloeibare en gasvormige chemie- en olieproducten.

Het bedrijf is ontstaan in 1999 door de fusie van Koninklijke Pakhoed N.V. en Koninklijke Van Ommeren N.V. Pakhoed is in 1967 ontstaan uit een fusie van Pakhuismeesteren en Blauwhoed. Blauwhoed heeft een historie die zelfs teruggaat tot het jaar 1616.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Het Maasstation aan de Oosterkade, ter hoogte van de ingang, 1930.

Station Rotterdam Maas was een spoorwegstation in Rotterdam, ongeveer op de plek waar zich sinds 1964 de Maasboulevard bevindt en waar sedert 1988 Tropicana staat. Het station is in gebruik geweest van 1 december 1858 tot 4 oktober 1953.

Het kopstation was het eindpunt van de spoorlijn Utrecht – Gouda – Rotterdam, die tot 1890 geëxploiteerd werd door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij (NRS). Daarna was het een station van de Staatsspoorwegen (SS). In 1899 kwam er een verbinding om Rotterdam heen naar station Delftse Poort, de Ceintuurbaan. Deze lijn werd geëxploiteerd door de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HIJSM). Het Maasstation werd tijdens het Bombardement op Rotterdam van 14 mei 1940 zwaar beschadigd. Daarna heeft men het tot 1953 met noodvoorzieningen in exploitatie kunnen houden.

In 1953 werd de spoorlijn uit Utrecht verlegd tussen Nieuwerkerk a/d IJssel en Rotterdam Noord, zodat een betere aansluiting op het nieuwe Rotterdam Centraal (ter hoogte van het oude Delftse Poort) ontstond. Hierop werd station Maas gesloten. De vrijkomende ruimte werd benut voor de aanleg van wegen, waaronder de Maasboulevard. Vanaf Tropicana loopt parallel aan een deel van de Maasboulevard nog altijd de Rhijnspoorkade.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Een buitenlandse (waarschijnlijk Spaanse) agent regelt het verkeer in de Aert van Nesstraat in het kader van de veilig-verkeersweek in het Lijnbaangebied, 9 september 1959.

Uit: De Tijd-Maasbode van 10 september 1959:

„Op voor Veilig Verkeer". De Rotterdamse loco-burgemeester, dc heer J. U. Schilthuis, die deze behartenswaardige woorden woensdagmiddag sprak voegde de daad bij het woord. Want even later stevende hij het restaurant uit waar hij de Lijnbaan- Veilig-Verkeersactie had geopend en begaf zich naar zijn personenauto om deze als eerste te laten onderzoeken in het kader van de vrijwillige autokeuring.

Samenwerking tussen de Vereniging voor Veilig Verkeer en de Vereniging Winkelpromenade Lijnbaan heeft dit winkelcentrum een zoveelste actie bezorgd. Van 9 tot 20 september wordt in deze city-laagbouw in vele nuanceringen de aandacht van het grote publiek gevestigd op meer verkeersveiligheid. Juist op deze plaats in Rotterdam kan eenieder zonder gevaar zijn aandacht laten trekken door affiches. blikvangers en etalages, want in de Lijnbaan treft men slechts voetgangers aan. In vrijwel iedere etalage leest men een vermaning aan het adres van de weggebruiker. Tussen de bloemen en struiken in de perken springt steeds wel een verkeersbord met onderschrift omhoog als een verdwaalde tuinkabouter die waarschuwend de vinger opsteekt.

Dan is er de stand van de Rotterdamse politie, waar men voorlichting kan krijgen over het veilige weggebruik en waar men wordt aangespoord een verkeerscursus bij de politie te volgen. Men kan trouwens de politie ook voorstellen doen."' De ideeënbus hangt er uitnodigend naast. Woensdagmiddag is dan de actie begonnen. De heren J. M. Quist, waarnemend voorzitter van de V.v.V.V., en J. B. W. A. Giesbers, die de winkeliers vertegenwoordigde, haalden de loco-burgemeester van het raadhuis. Door een haag van jeugdbrigadiertjes wandelde het drietal — veilig — over de Coolsingel, het Stadhuisplein en kwamen behouden aan in het restaurant waar de opening zou geschieden. Daar waren de hoofdcommissaris van politie, de heer H. M. C. A. Staal, de officier van justitie mr. S. J. van der Hoeven, leden van de Kamer van Koophandel en het Spaanse consulaat en vele andere genodigden aanwezig om de woorden van de loco-burgemeester te aanhoren.

De leden van het Spaanse consulaat waren gekomen ter versterking van de Spaanse kolonie bij de Veilig Verkeersactie. Die bestond namelijk slechts uit twee personen, agenten van de Barcelonese verkeerspolitie. ledere twee dagen gedurende de actie zullen politiemannen uit verschillende Europese steden dienst doen in de Rotterdamse city. Rafael Rodriquez Saez en Jaime Fimeno Ibarz waren voor de eerste dagen de afgevaardigden van de buitenlandse sterke arm.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit De Tijd-Maasbode van 10 september 1959.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Winkels in de Halstraat, 1937-1940.

De Halstraat dankt haar naam aan het Boterhuis of de Boterhal, dat in 1662 aan de Nieuwemarkt ten oosten van de Prinsekerk werd gebouwd. Het werd afgebroken voor de bouw van de Gemeentebibliotheek. Een Boterhuis heeft Rotterdam lange tijd gehad, eerst tegenover het Stadhuis op de Hoogstraat, daarna van 1622 tot 1654 aan de Botersloot op de plaats van de latere Vleeshal, daarna van 1654 tot 1662 in het oude Admiraliteitshuis aan de Nieuwemarkt (zuidwesthoek), waarin in 1644 het Zakkendragerhuis reeds een onderkomen had gevonden. Het vierde Boterhuis heeft niet tot het laatst toe voor het oorspronkelijke doel gediend. Sinds 1812 werd het ook gebruikt voor de soepkokerij of spijsuitdeling; allerlei commissies hielden er hun jaarvergaderingen en de Muziekschool was er jarenlang gevestigd. De vroegere Halstraat vormde een onderdeel van de Pannekoekstraat. Thans is de Halstraat een zijstraat van laatstgenoemde straat.

De Kruiskade met links de Nederlandse Hervormde Westerkerk, 1900.

De Westerkerk is een voormalige Hervormde kerk aan de Kruiskade in Rotterdam, voltooid in 1870 en verloren gegaan tijdens het Bombardement op Rotterdam in mei 1940.

De Westerkerk was ontworpen door de architect J.A. Jurriaanse in eclectische stijl; de toren was neogotisch, de voor- en zijgevels neoromaans en het interieur verwees naar zeventiende-eeuwse protestantse kerken, zoals de Nieuwe Kerk in Haarlem.

De kerk werd geheel door de Nederlands-hervormde gemeente zelf betaald. Op 28 december 1867 vond de voor- en aanbesteding plaats. De bouw werd uiteindelijk gegund aan G. Key. Op 12 juni 1868 vond de eerstesteenlegging plaats en precies twee jaar later, Eerste Pinksterdag 1870, werd de kerk in gebruik genomen. De voorganger tijdens deze dienst, Ds. W.Th. van Griethuysen, koos de tekst Matteüs 21 vers 13: 'Daar is geschreven, mijn huis zal een huis des gebeds genaamd worden'.

Tijdens het Bombardement op Rotterdam in 1940 werd de kerk onherstelbaar beschadigd. Ter vervanging van de Westerkerk en de Zuiderkerk aan de Glashaven werd in 1960 de Pauluskerk aan de Mauritsweg in gebruik genomen. Deze kerk werd in 2007 gesloopt.

De Dreef in tuindorp Vreewijk, 15 mei 1919.

De Dreef is een van de vele landelijke namen in Tuindorp Vreewijk. Een dreef is een landweg voor particulier gebruik.

In 1913 werd de NV Eerste Rotterdamse Tuindorp opgericht door K.P. van der Mandele, J. Mees en L.J.C.J. van Ravesteyn. Het doel van deze NV was "het stichten en exploiteren van een of meer tuindorpen, bijzonderlijk ten behoeve van de minder gegoede bevolkingsklasse".

Het stratenplan van de wijk is gebaseerd op het oorspronkelijke sloten- en greppelpatroon van de voormalige polder; de singel langs de Langegeer was een brede sloot, genaamd de Vliet, en de Leede was een hoofdsloot. De Vliet ontstond in de 15e eeuw en vormde de grens tussen het baljuwschap Putten in het westen en het baljuwschap Zuid-Holland in het oosten. De Vliet vormde ook de scheiding tussen de heerlijkheden West-IJsselmonde en Charlois en de polders Karnemelksland en Varkensoord.

Vreewijk is opgezet als een dorp en wordt gekenmerkt door veel groen. In het centrum ligt, zoals een clichématig dorp betaamt, De Brink. Voor circa 240 woningen werd het stratenplan ontwikkeld door Berlage en Granpré Molière maakte het stratenplan voor de overige 4000 woningen. De huizen werden ontworpen door Granpré Molière, J.H. de Roos en W.F. Overeijnder.

In 1919 werden de eerste woningen opgeleverd. Het laatste deel, ten oosten van de Dordtsestraatweg, werd tijdens de Tweede Wereldoorlog opgeleverd.

Er gaat een gerucht dat er in Vreewijk gifgrond gedumpt is. Mogelijk is deze afkomstig uit de uitgebaggerde havens in de stad. Anderen zeggen dat het afkomstig is van het rangeerterrein toen het werd opgebroken. Een nieuwere theorie is dat de grond afkomstig is uit Barendrecht. Toen daar de kassen werden opgebroken, zou de grond gebruikt zijn voor de ophoging van de polder. Op deze grond zijn pesticiden verspreid, die nu wellicht onder de huizen van Vreewijk liggen.

Op 18 juni 1966 bezocht Granpré Molière Vreewijk ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan.

Begin jaren 1980 werden de Olmendaal en de Meiendaal aan de zuidkant van de Groene Zoom gerenoveerd en werden de huizen vergroot. Begin jaren 1990 werden gedeeltelijk de Beukendaal, Berkendaal, Eikendaal, Frankendaal, Berkendaal, Iependaal en Olmendaal afgebroken en vervangen door nieuwbouw: de "Nieuwe Dalenbuurt". Doordat de huizen ruimer waren dan de oorspronkelijke woningen, kwam de Eikendaal hierbij te vervallen; alleen ten noorden van de Beukendaal ligt nog een stukje Eikendaal. In 2003 en 2004 werden ook delen van de Langegeer, Meiendaal, Kortewelle en Langewelle aan de noordkant van de Groene Zoom afgebroken en vervangen door nieuwbouw.

De fotograaf is Antonie Schaller en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Gedempte Botersloot met links de Meent, 1920.

De Gedempte Botersloot is zo genoemd na demping van de Botersloot in 1866. De naam Botersloot komt in 1433 voor het eerst in de bronnen voor. Het was destijds de benaming voor het water dat van de Buitenrotte tot in de Kipsloot, of Rotte binnen de stad, bij de Huibrug liep. Het noordelijkste gedeelte, ook wel Buitenbotersloot genaamd, omdat het buiten de stad was gelegen, heeft later de naam van Karnemelkshaven gekregen.

De kaden langs de Botersloot kwamen eerst als Achterweg voor. Beide kanten waren ook wel 's-Gravenstraat genaamd, voor de oostkant dikwijls met de bijvoeging 'in Quakernaat'. De oostkant kwam ook voor als 's-Gravenweg. Het zuidelijkste gedeelte was bekend onder de naam Huibrug. Deze laatste naam werd ook vaak alleen vermeld. Later heetten beide zijden Botersloot. De raad besloot in 1866 het water te dempen. Vanaf die tijd sprak men van de Gedempte Botersloot.

De Botersloot dankte zijn naam aan de zuivelprodukten die voornamelijk met schuitjes langs de Rotte worden aangevoerd. De huidige Botersloot ligt op dezelfde plaats als de vroegere Gedempte Botersloot. Alleen het gedeelte van de straat, gelegen tussen de Meent en de Goudsesingel is vervallen.

De Meent kan men identificeren met de in 1385 genoemde 'der Stede wech' en met de 'Poortweg', waarvan in 1404 sprake is. De naam Meent als straatnaam treft men niet aan vóór de tweede helft van de 16de eeuw. Aangenomen kan worden dat aan deze straatnaam de betekenis 'gemeene weide' ten grondslag lag. Dit blijkt onder meer uit een keur op de twee jaarmarkten uit de eerste helft van de 15de eeuw. De paardenmarkt moest toen gehouden worden 'in de Lombaertstrate upte meente neffens de capelle ende aldaer omtrent'. In 1531 en later komt 'Beestenmarkt' voor, daarna 'Varckenmart', 'Meent ende Varckenmarct' of 'Meent bij de Varckenmarct'.

Oorspronkelijk liep de Meent van de Botersloot naar de Oppert. Ten behoeve van het toenemende verkeer werd een plan ingediend voor de aanleg van een brede straat door de oude stad, die een verbinding tussen Coolsingel en Goudsesingel zou vormen. De Heerenstraat en de Meent zouden worden verbreed en in westelijke richting worden doorgebroken. Op 19 juni 1913 aanvaardde de raad het doorbraakplan. Toen in mei 1940 de oorlog uitbrak was de nieuwe Meent voor het grootste gedeelte voltooid. In de volksmond heeft de Meent enige tijd de Doorbraak geheten.

De fotograaf is Antonie Schaller en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Gezicht op de zaak J.C. de Lange's, Koninklijke Tuinbouwinrichting, bloemenwinkel op de hoek van de Aert van Nesstraat en de Nieuwe Kerkstraat, 1910-1930.

Aert Jansse van Nes (Rotterdam, ged. 13 april 1626 - aldaar, 13 of 14 september 1693) was een Nederlandse marineofficier uit de 17e eeuw.

Aert ging op zijn elfde naar zee. Bij het begin van de Eerste Engels-Nederlandse Oorlog van 1652-1653 had Van Nes zich opgewerkt tot schipper (de hoogste onderofficier) van een gewapende koopvaarder onder bevel van zijn vader. Op 23 augustus 1652 werd Van Nes door de Staten van Holland als directe vervanger van zijn overleden vader tot kapitein van de Gelderland benoemd, toen dat schip enige tijd door de Fransen geïnterneerd was in de haven van La Rochelle. Hij vocht in de Driedaagse Zeeslag, de Zeeslag bij Nieuwpoort en de Slag bij Ter Heijde. Ook deed hij mee aan het ontzet van Danzig in 1656 en aan de expeditie tegen Portugal in 1657. Daarbij won hij twee 'prijzen', dat wil zeggen dat hij twee schepen buitmaakte.

De Nieuwe Kerkstraat liep vóór het bombardement in mei 1940 van de Kruiskade naar de Van Oldenbarneveltstraat. Bij besluit B&W 16 juni 1950 werd de naam ingetrokken. Op 10 maart 1626 werd een stuk land in het ambacht Cool aan de Singel gekocht door kerkmeesters van de stad Rotterdam. Ten westen van dit land werd in het daaropvolgende jaar een gemeenschappelijke laan gemaakt. In een akte van 13 januari 1629 wordt gesproken van Kerklaan. Een gedeelte heet thans Ammanstraat.

De fotograaf is Francois Henri (Frans) van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

[antonieniessen]

Kort&Krachtig #50

Ik neem jullie even mee terug naar 15 juli 2010. Dat was de dag dat de nu zwaar aan de geeuwhonger liggende ''Oh Johnny'' Heitinga en Charlotte-Sophie Zenden elkaar het ja-woord gaven op party eiland Ibiza. In hun geval werd het een yes-word, want een beetje huwelijk doen we in het Engels. Een feestje dat 3 dagen zou duren. Hoeveel dagen ? Jullie lezen het goed : 3 dagen. Zoals het bij decadente mensen past werd de helft van zichzelf belangrijk vindend Nederland uitgenodigd. Helaas maar 130 genodigden, want het stel wilde het klein houden. Een feest op Ibiza zonder La Patty Brard is natuurlijk geen feest. Als er één is die weet waar je op dat eiland goeie dope kan scoren is het onze eigen Pat wel.

Er werd geproost op het dak van een superdeluxe hotel dat ligt aan de duurste haven van het eiland en kosten en moeite werden gespaard. Het kon niet op en het voetbalstel liet het geld flink rollen. DJ's, travestieten, heel veel drank en steltlopers. Geen trouwerij zonder steltlopers moeten de Heitingaatjes gedacht hebben. De jurk van de bruid was een ontwerp van Elie Saab (who the fuck is Elie Saab), en de rest van de familie werd gekleed door de speciaal uit Nederland ingevlogen styliste Danie Bles.Wie het breed heeft laat het breed hangen. De aanwezigheid van hun dierbaren was voor het stel genoeg, dus giften zouden rechtstreeks worden gestort aan KiKa. Kinderen kankervrij.

We zijn nu een kleine 7 jaar verder. De Heitingaatjes lopen bij de Voedselbank en moeten tegenwoordig economy class vliegen. Waar vroeger een privéjet gereed stond om deze moeimakende snobs overal heen te vliegen hebben ze vandaag de dag moeite om hun OV chip op te laden. Ik ben geschokt over zoveel leed en ben daarom bereid om het voortouw te nemen.We moeten in actie komen om deze grootheden er bovenop te helpen. Nederland heeft veel aan deze mensen te danken, Een GIRO 555 actie is wel het minste wat we voor deze schlemielen kunnen doen. Presentatie Patty Brard, styling Danie Bles en de kleding wordt ditmaal verzorgd door de Primark. In de PC was geen winkel te vinden die op de pof zaken wilde doen. Zet em op, mensen, geef gul.

[betoverheks]

  Vandaag ben ik zo chagrijnig ls de pest. Niet zo verwonderlijk na mijn bovenmenselijke inspanningen om een klein feestje van de grond te krijgen. Bovenmenselijk voor een ME patiënt. Een normaal mens draait zijn hand niet om voor die paar gasten.

Een aantal weken terug begint Heks al te denken aan niet onopgemerkt verjaren dit jaar.  Ik doe bijna alles in mijn leven al onopgemerkt. Deze vergeten groente vegeteert nu eenmaal al dertig jaar in de onderste schappen van onze maatschappij.

Uitgerangeerd en achter de geraniums weggeborgen.

Maar zo af en toe kruip ik onder mijn steen vandaan om een feestje te geven. Dan nodig ik mijn dierbaren uit. Ik kook een berg geweldig lekker eten en haal royaal verrukkelijke wijn in huis.

Dit jaar nodig ik maar een klein clubje uit. De helft van de genodigden kan al niet bij voorbaat en de helft van de resterende helft is ziek, zwak of misselijk. Uiteindelijk blijft een kleine kerngroep over. Maar die laat zich weer uitstekend gelden.

  Een paar dagen voor de festiviteiten komt de Don logeren. Heel gezellig natuurlijk. Heks moet wel uitkijken niet al haar kruit te  verschieten. Mijn beperkte energie kan ik maar 1 keertje uitgeven. Als het op is val ik om. En ik word strontchagrijnig. Zoals vandaag.

Op mijn feestje wil ik in elk geval vrolijk zijn. Ik vraag niet veel voor mijn verjaardag, maar wel een goed humeur.

Elfje en haar man komen extra vroeg. Ze nemen mijn nieuwe bank mee in hun gigantische bolide. Gezamenlijk sjouwen mijn gasten het gevaarte naar de eerste  verdieping. De hele woonkamer staat nu vol meubilair. De oude stoelen en bank staan er ook nog: Ik heb meer dan genoeg zitplaatsen vandaag!

Dan gaan er opeens alweer allemaal mensen naar huis. Het feestje is nog maar net begonnen!

‘Ik ben niet lekker, Heks,’ kreunt Steenvrouw bijvoorbeeld belabberd. Ze heeft hetzelfde griepje onder de leden als ik de afgelopen week. Bij mij is het gelukkig zo goed als over!

Andere genodigden laten eindeloos op zich wachten. Ik begin me zorgen te maken. Ik heb best veel eten gekookt de afgelopen dagen. Hele lekkere hapjes. Het ziet er naar uit, dat ik er mee blijf zitten…….

Maar nee. Uiteindelijk komt alles goed. Mijn resterende gasten storten zich op de maaltijd. Een paar hele hongerige vrienden komen op de valreep binnenvallen. Ze eten de laatste gemarineerde kippenpoten op…….

De dag na mijn feestje kan ik niet bewegen. Zo stijf als een plank fiets ik naar de fysio. Die prikt links en rechts naalden in mijn spieren om de boel weer los te maken. Een akelige doch doeltreffende methode.

En vandaag ben ik dus chagrijnig. Te moe voor woorden. De troep in mijn huis vliegt me aan. Overal stoelen en banken. Gek word je ervan.

Ik zet de overtollige meubeltjes op Marktplaats. Misschien wil iemand ze nog wel hebben. Mijn hulp poetst mijn hele huis. Heks probeert ook wat te doen, maar het schiet allemaal niet op vandaag. Laat ik maar in bed gaan liggen.

Straks nog even met het hondje op stap. Vanavond naar het koor. Of zal ik een keertje spijbelen………

    Heks tureluurs van uren koken, feestje geven, struikelen over overtollig meubilair in overvol huisje. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Of een muisje in het voorhuis. Vandaag ben ik zo chagrijnig ls de pest. Niet zo verwonderlijk na mijn bovenmenselijke inspanningen om een klein feestje van de grond te krijgen.

[rotterdamvanalles]

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 101

De magazijnen van A. Jungerhans op de hoek van de Leuvehaven links en de Soetensteeg rechts, 1905-1920.

Deze haven is vernoemd naar de oude kreek 'de Leuve' of 'de Loeve', zoals de naam meermalen in de stadsrekening van 1426/27 voorkomt. In de 16de eeuw was de stad eigenares geworden van het land aan de Leuve. Op 23 april 1598 werd aan de westzijde van de kreek de grond in erven uitgegeven. Daarna begon men met het graven van de haven die in 1608 gereed kwam. In het begin sprak men van Nieuwehaven, doch daar dit verwarring kon geven, werd Leuvehaven al spoedig de enige naam. Over de haven lagen twee bruggen, de Leuvebrug en de Nieuwe Leuvebrug. Eerstgenoemde brug, ook wel Oude of Lange Leuvebrug genoemd, dateerde uit 1609 en werd kort na de Tweede Wereldoorlog gesloopt. De straat die op de brug uitliep heette Leuvebrugsteeg, vroeger ook wel Breede Leuvestraat of Brugsteeg geheten. Bij het bombardement in mei 1940 is de steeg verdwenen.

Waarschijnlijk dankt deze steeg zijn naam aan Jan Zoeten of Jan Soet, over wie sprake is in 'Het Boek der Opschriften' van Van Lennep en Ter Gouw. In 1645 werd gesproken van het huis van Zoeten bij de Soetebrug. In kronieken en op tekeningen van later tijd komen de namen Jan Zoetenbrug en -steeg voor, doch uit deze bronnen blijkt niet de herkomst van de naam. In de stadsrekening van 1426/27 wordt de brug genoemd 'die men gaet van den Westnijelande over die haven in de Westpoort'. Daarmee werd de Soetenbrug bedoeld, die later ook wel onder de naam Leuvebrug voorkomt. Door demping van een klein gedeelte van de Leuvehaven in 1904 is de Soetenbrug vervangen door een brede brug. De huidige Soetenbrug ligt ongeveer ter plaatse van de oude brug van die naam. De Soetensteeg is pas ontstaan na het slopen van de oude Schiedamse Poort. Op 29 juli 1630 kocht Catalina Soetemans het huis op de hoek van de Hoogstraat en de latere Soetensteeg, genaamd 'het Hof van Holland'. Dezelfde persoon heette op 1 juli 1648 Catalina Soetendaal. Ook kwam er een zekere Soetje Jans voor, die op 29 december 1638 enige huizen verder woonde.

De fotograaf is Francois Henri (Frans) van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Paul Kruger maakt een rijtoer door de stad, 26-28 juni 1901. Op de foto rijdt Kruger bij de Grote Markt en het standbeeld van Erasmus.

Uit het Rotterdamsch Nieuwsblad van 27 juni 1901:

Donderdag 27 Juni 1901. Tweede Blad. President Kruger te Rotterdam.

Vandaag is president Kruger de gast van Rotterdam geweest. In een mooien zomerschen morgen heeft hij er zijn intocht gedaan, te midden van een werkelijk indrukwekkend huldebetoon van de zijde der bevolking. Langs den geheelen intochtsweg stonden menschen, dik de beide zijden der straten vullend, onophoudelijk juichend en wuivend, één lange weg van vaandels en telkens in het gejuich, onafgebroken, het Transvaalsche volkslied, gespeeld door de fanfarekorpsen. Een ontvangst niets minder geestdriftig dan die in 1882, wat de grijze balling, op het Stadhuis den burgemeester beantwoordend, dan ook hartelijk heeft erkend. Het bezoek had, uit den aard, een zuiver officieus karakter, officieel was alleen de ontvangst ten Raadhuize, waar het gemeentebestuur ex officio optrad.

De fotograaf is Willem Ganter en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Rotterdamsch Nieuwsblad. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Veerdienst Willemsplein-Prinsenhoofd-Wilhelminakade op de Nieuwe Maas, 1908-1912.

Uit het Rotterdamsch Nieuwsblad van 4 juli 1901:

Naar wij vernemen zal Zondag a. s. de dienst aanvangen van de veerbootjes der reederij in gemeente-exploitatie „Heen en Weer", van het Willemsplein naar de Wilhelminakade, via het Prinsenhoofd. Ten behoeve van dezen veerdienst zijn bij de aanlegplaatsen der bootjes contrólehuisjes geplaatst. Op denzelfden dag zal de dienst worden geopend op de langs de Prins-Hendrikkade Wz. verlengde tramlijn: Centraal Station— Beursplein—Van der Takstraat—Prinsenhoofd. Het materiaal op deze lijn wordt alsdan met twee tram wagens vermeerderd.

De Willemskade werd in 1847 aangelegd op slikken in het zogenaamde Tweede Nieuwewerk. De erven aldaar werden in 1848 uitgegeven. Kade en plein heetten oorspronkelijk, volgens besluit B&W 3 mei 1850, Westerkade en Westerplein. Naar aanleiding van het bezoek van Koning Willem III op 28 juli 1851, werden de namen gewijzigd.

De fotograaf is P.M. Vijverberg en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Rotterdamsch Nieuwsblad en uit het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1936 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Opening voor genodigden van de tramtunnel onder Boulevard Zuid (Beijerlandselaan-Groene Hilledijk), 1-2 april 1969.

Uit de Tijd van 2 april 1969:

Van onze verslaggever ROTTERDAM, 2 april — Voor ruim vijf miljoen gulden is gisteren het traject van de Rotterdamse tramlijnen 2 en 12 een stap dichter bij het ideaal van de RET gekomen: een volkomen kruisingvrye trambaan. In drie jaar tijd is onder de drukke kruising Hillevliet-Randweg-Groene Hilledijk-Beijerlandselaan de tramtunnel Hillevliet aangelegd, waardoor van het totale traject van de tramlijn van bijna tien kilometer nu 77 procent volkomen kruisingvrij is. De tramlyn kan nu een vergelijking met die van de onlangs geopende lijn 5 doorstaan, want deze is voor tachtig procent kruisingvrij.

„Het is nog maar het minimum van het minumumprogramma voor deze lijn", aldus de wethouder van openbare nutsbedrijven, de heer H. W. Jettinghoff, „maar het gaat de goede kant op." Met opzet is in 1964 besloten eerst deze tramtunnel aan te leggen, omdat de nu vermeden kruising een van de drukste is in het gehele tracé. Mede hierdoor heeft de bouw ook betrekkelijk lang geduurd: ongeveer twee en een half jaar voor de tunnel en nog eens een jaar voor de keermuren die langs de Randweg gebouwd moesten worden om ruimte te scheppen voor de trambaan, zonder de waterloop aan te tasten. Tijdens de bouw van het project moest het verkeer op het kruispunt zonder al te veel hinder normaal doorgaan. Daarom zijn eerst op een werkeiland in het hart van de kruising de centrale tunneldelen gebouwd en leidde het verkeer hier omheen. Pas daarna kon met de aansluitende delen worden begonnen.

Met gepaste trots spreekt de RET over het tramstation Hillevliet en niet over een tramhalte. De stopplaats heeft inderdaad de allure van een station en doet sterk denken aan de metrostations, zowel door de architectuur als door de wijze waarop de rails — evenals op het viaduct van lijn 5 — direct op het beton zijn verankerd. Bij de bouw van dit tramstation is overigens zoals bij de hele aanleg van het tracé van lijn 2, rekening gehouden met een toekomstige aanschaf van breder trammateriaal, 2,60 meter in plaats van 2,30 meter breedte.

Bij de opening van de nieuwe tramtunnel is gisteren afgeweken van de traditie, die wil dat eerst genodigden het tracé bezichtigen waarna dan pas het publiek gebruik kan maken van de nieuwe baan. Ditmaal was het omgedraaid. Bij het ingaan van de dienst kon het publiek gistermorgen al direct de nieuwe tunnel en het station op hun verdiensten beoordelen. Daarna reden om tien uur de feesttrams met genodigden en de winkeliersvereniging Boulevard Zuid met. bloemen opgesierd, naar het tramstation Hillevliet.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uuit de Tijd van 2 april 1969

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Mosterdsteeg, 1908. Deze steeg liep van de Zandstraat naar de Westewagenstraat, ten zuiden van de Raamstraat.

Deze steeg dankt haar naam aan Jacques Thomasz Mostertman, die hier in 1606 een huis bezat. In 1620 komt zij voor als Mosterdsteeg. In 1612 en ook nog later wordt deze steeg genoemd 'gemeene steeg of steeg van Maerten Regenboog' naar de toenmalige eigenaar. Deze steeg liep van de Zandstraat naar de Westewagenstraat ten zuiden van de Raamstraat. Bij besluit B. 30 juni 1942 werd de naam ingetrokken.

De Zandstraat droeg eerst de naam Roodezandstraat, daar ze werd aangelegd op het terrein van het oude ambacht 'het Roodezand' en uitkwam op de straat, die later als 'Ro(o)dezand' bekend werd. De voorloorlogse Zandstraat liep van de Raamstraat naar de Leeuwenstraat.

De fotograaf is Henri Berssenbrugge en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Olympische aanbiedingen op de Meent, 26 juli 1976.

De Meent kan men identificeren met de in 1385 genoemde 'der Stede wech' en met de 'Poortweg', waarvan in 1404 sprake is. De naam Meent als straatnaam treft men niet aan vóór de tweede helft van de 16de eeuw. Aangenomen kan worden dat aan deze straatnaam de betekenis 'gemeene weide' ten grondslag lag. Dit blijkt onder meer uit een keur op de twee jaarmarkten uit de eerste helft van de 15de eeuw. De paardenmarkt moest toen gehouden worden 'in de Lombaertstrate upte meente neffens de capelle ende aldaer omtrent'. In 1531 en later komt 'Beestenmarkt' voor, daarna 'Varckenmart', 'Meent ende Varckenmarct' of 'Meent bij de Varckenmarct'.

Oorspronkelijk liep de Meent van de Botersloot naar de Oppert. Ten behoeve van het toenemende verkeer werd een plan ingediend voor de aanleg van een brede straat door de oude stad, die een verbinding tussen Coolsingel en Goudsesingel zou vormen. De Heerenstraat en de Meent zouden worden verbreed en in westelijke richting worden doorgebroken. Op 19 juni 1913 aanvaardde de raad het doorbraakplan. Toen in mei 1940 de oorlog uitbrak was de nieuwe Meent voor het grootste gedeelte voltooid. In de volksmond heeft de Meent enige tijd de Doorbraak geheten.

De huidige Meent ligt op dezelfde plaats als de vooroorlogse straat van die naam. Alleen het noordelijke gedeelte tussen de Botersloot en de Goudsesingel, de vroegere Heerenstraat, heeft een iets andere loop gekregen.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Nieuwbouw van het Eudokiaziekenhuis gezien vanaf de Bergsingel, 1-5 mei 1963.

Eudokia is de naam van een voormalig christelijk ziekenhuis aan de Bergweg te Rotterdam. Sinds 1991 bestaat het, na de fusie met het gemeentelijke Bergwegziekenhuis als IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel.

Het ziekenhuis werd opgericht door de diaconie van de Gereformeerde Kerk van Rotterdam als rechtstreeks gevolg van een meer actieve en veranderende rol van de diaconie. In 1889 stichtten de gereformeerden een verpleeghuis voor chronisch zieken, Eudokia, en daarmee was het eerste gereformeerde ziekenhuis in Nederland een feit. Aan de wieg van Eudokia staat W. van den Bergh, eerst dominee in de Nederlandse Hervormde Kerk, in 1886 meegegaan met de Doleantie. In 1890 stierf hij; hij heeft Eudokia niet meer meegemaakt.

Tijdens provinciale diaconale conferenties in 1888 werd besloten tot de instelling van een gesticht voor ongeneeslijke zieken. Een commissie heeft de mogelijkheid daarvoor onderzocht; in 1889 kon zij een rapport aanbieden. De oprichtingskosten werden daarin geraamd op 1000 gulden en de jaarlijkse kosten begroot op zo'n 2500. Deze onkosten zouden gedekt moeten worden door collectes in de kerken en door het heffen van verpleeggelden, gesteld op vier gulden per persoon per week.

Het probleem was de huisvesting. Uiteindelijk kon de villa Welbehagen, later Eudokia genoemd, gehuurd worden. Op 18 juli 1890 vond de officiële opening plaats.

De omzetting van de naam Welbehagen in het Griekse Eudokia was meer dan alleen een vertaling, zoals bleek uit het voorstel van ds. F. Lion Cachet:

Nomen, omen; de naam, een profetie, 'Eudokia' (Welbehagen) zou zulk een welluidende gepaste naam zijn voor deze Stichting der Barmhartigheid. De naam Eudokia was een program, dat uitdrukking gaf aan wat men als achtergrond zag van het verpleegtehuis, daarbij denkend aan de engelenzang uit Lucas 2: 'Ere zij God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in de mensen een welbehagen.

Zo werd Welbehagen Eudokia, al zou het nog een jaar duren voordat de naam Eudokia in de officiële stukken gebruikt werd.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Het Haagseveer nummers 40-41, met op de achtergrond de toren van het stadhuis, 1935. Het café staat, waarschijnlijk door de economische wereldcrisis, te huur.

Het schippersveer op Den Haag was aan deze kade gelegen evenals het kantoor van het wagenveer. Een huis ''s-Gravenhage' trof men hier al in 1596 aan. In het midden van de 17de eeuw is er sprake van 'het Haagscheveer' op de Delftsevaart, in 1707 is er bijgevoegd 'naest het Coolhuys' (de Sint Jorisdoelen). Delftsevaart was vroeger de gewone naam van deze straat. Later sprak men van Delftsevaart, anders genaamd Haagseveer. De laatste naam kwam in de 19de eeuw steeds meer in zwang. Na het bombardement werd het Haagseveer in zuidelijke richting verlengd met een gedeelte van de Westewagenstraat.

De fotograaf is Henri Berssenbrugge en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.Het Haagseveer nummers 40-41, met op de achtergrond de toren van het stadhuis, 1935. Het café staat, waarschijnlijk door de economische wereldcrisis, te huur.

Het schippersveer op Den Haag was aan deze kade gelegen evenals het kantoor van het wagenveer. Een huis ''s-Gravenhage' trof men hier al in 1596 aan. In het midden van de 17de eeuw is er sprake van 'het Haagscheveer' op de Delftsevaart, in 1707 is er bijgevoegd 'naest het Coolhuys' (de Sint Jorisdoelen). Delftsevaart was vroeger de gewone naam van deze straat. Later sprak men van Delftsevaart, anders genaamd Haagseveer. De laatste naam kwam in de 19de eeuw steeds meer in zwang. Na het bombardement werd het Haagseveer in zuidelijke richting verlengd met een gedeelte van de Westewagenstraat.

De fotograaf is Henri Berssenbrugge en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Groepen scholieren met spandoeken tegen de Vietnamoorlog, bij de Heer Bokelweg en het scholencomplex Technikon, 24 januari 1973.

Uit het Vrije Volk van 24 januari 1973:

5000 scholieren: VS weg uit Azië!

(Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM — Voorafgegaan door een oude zwarte lijkkoets, getrokken door twee in zwarte kleden gehulde paarden, is vanmorgen om kwart over elf een indrukwekkende stoet van demonstrerende scholieren naar het Amerikaanse consulaat op getrokken. Naar schatting namen vijfduizend scholieren aan de Vietnam-betoging deel. De organisatoren van de demonstratie hebben — na de rede van Nixon, waarin hij een wapenstilstand aankondigde — niet de nadruk gelegd op: „Nixon onderteken nu", maar op kreten als: „Alle politieke gevangenen vrij" en „Amerikanen uit alle Zuidaziatische landen".

Het aantal demonstranten heeft ieders verwachting overtroffen. „Hoeveel scholen er precies zijn vertegenwoordigd," weten we niet", zeiden de organisatoren," „maar het zijn er op zijn minst dertig." De Coolsingel is voor het verkeer afgesloten.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt, via delpher.nl, uit het Vrije Volk van 24 januari 1973.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Vlakbij Zuidplein, 10 mei 1980.

Winkelcentrum Zuidplein is een groot, overdekt winkelcentrum in Rotterdam Zuid. Het winkelgedeelte is niet op grondniveau maar op de eerste "etage"; op grondniveau bevindt zich een grote parkeergarage in twee lagen met ongeveer 1400 parkeerplaatsen, een bewaakte fietsenstalling, opslagruimte en een busstation. De evenementenhal Ahoy Rotterdam, het Ikazia ziekenhuis, politiebureau Zuidplein en het Theater Zuidplein bevinden zich op loopafstand. Momenteel bevindt zich tevens een tijdelijke fietsenstalling ter plaatse van de Pleinweg.

Winkelcentrum Zuidplein is gekoppeld aan een belangrijk knooppunt voor het regionale openbaar vervoer (metrostation en veertig regionale en stadsbuslijnen), zie: Zuidplein (metrostation)

Het overdekte winkelcentrum Zuidplein is een van de belangrijkste werken van de Rotterdamse architect Hermanus Dirk Bakker (28 augustus 1915 - 12 oktober 1988) en was voor die tijd een zeer modern concept. Aan het winkelcentrum werd gebouwd van 1962 tot 1972 op een grotendeels braakliggend terrein tussen het metroviaduct en een aantal brede verkeerswegen. De Nieuwe kerk moest er echter voor worden gesloopt. In 1972 werd het winkelcentrum geopend door Mies Bouwman. In die tijd bestond een deel van het Zuidplein nog uit winkelkramen. Tussen 1993 en 1995 werd het winkelcentrum in oostelijke richting uitgebreid met circa 11.000m² door architectenbureau Bakker & Partners i.s.m. Chiel Verhoeff. Tussen 1999 en 2003 werd het interieur gerenoveerd zonder noemenswaardige uitbreiding door JHK Architecten uit Utrecht i.s.m. Greig + Stephenson Architects uit Londen. Het onoverzichtelijke centrale plein werd rustiger gemaakt door de vervanging van de wirwar aan oude kiosken door twee nieuwe kiosken. Een andere belangrijke ingreep was de installatie van een camerasysteem met 53 vaste camera's, elf camera's met zoom en volgmogelijkheden en infrarooddetectoren voor de avondbeveiliging. Verder werden computersystemen geïnstalleerd om al deze data zichtbaar te maken, te bewerken en op te slaan. Begin 2005 zijn er in het winkelcentrum proeven gehouden met een systeem voor automatische gezichtsherkenning. Met dit systeem kunnen veelplegers snel en automatisch herkend worden in de mensenmassa. Midden 2007 zijn ook 27 camera's geplaatst in de omgeving van Zuidplein, voor het merendeel bestuurbare camera's. Tegelijk zijn camera's geplaatst op en rond de Dordtselaan.

Met een oppervlakte van 55.000 vierkante meter is dit het belangrijkste winkelcentrum voor Rotterdam-Zuid en de gemeenten aan de zuidrand van Rotterdam. In 2004 had het winkelcentrum ongeveer 150 winkels. Het is één van de grootste overdekte winkelcentra van Nederland qua oppervlakte. Het winkelcentrum trekt ongeveer 10 miljoen bezoekers per jaar en is de afgelopen jaren steeds verder aan het renoveren.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

[rotterdamvanalles]

De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 98

De Goede Herderkerk aan het Kastanjeplein te Schiebroek, juli 1957.

Schiebroek was oorspronkelijk een ambachtsheerlijkheid die reeds in het begin van de 14de eeuw bestond. Ze kwam in die tijd voor onder de naam Broek (moerasland). Later sprak men over Schiebroek vanwege haar ligging in Schieland. De heerlijkheid bestond uit een tussen 1772 en 1779 drooggemaakte polder en een woonbuurtje bij de Kleiweg. In 1941 werd Schiebroek door Rotterdam geannexeerd. Met uitzondering van de Schiebroekselaan en -straat liggen de bovengenoemde straten enz. in en bij de voormalige buurt. Het Schiebroeksepark is het recreatiegebied, dat ten noordoosten van de 'tuinstad' ligt. De Schiebroekse Ringvaart is het water dat ten tijde van de inpoldering van het moerasgebied in de 18de eeuw is gegraven. Van deze vaart bestaat alleen het gedeelte langs Ringdijk en Erasmussingel nog. Voor 1983 heette deze alleen Ringvaart.

De Goede Herderkerk is een mooi gesitueerde, architectonisch interessante wederopbouwkerk met toren in de wijk Schiebroek, in Rotterdam Noord. Gebouwd als Ned. Hervormde Kerk. Na sluiting van enkele andere kerkgebouwen in Schiebroek is de Goede Herderkerk de centrale kerk van de Protestantse Gemeente Schiebroek.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van reliwiki.nl

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Een zijstraat van de Dirk Smeetslaan in de wijk Smeetsland, 1973. Weet iemand welke straat we zien?

Dirk Smeets, aan wie de oorspronkelijke inpoldering van de polder Dirk Smeetsland wordt toegeschreven.

Smeetsland is een buurt in de wijk Lombardijen, gebouwd als 'nooddorp' tijdens de Tweede Wereldoorlog. De buurt dankt zijn naam aan Meester Dirk Smeets, drooglegger van de naar hem genoemde polder. De Smeetslandsedijk loopt ten noorden van de voormalige polder Dirk Smeetsland, die reeds in de tweede helft van de 15de eeuw onder deze naam bekend was. In 1562 wordt hij genoemd toen er een overeenkomst werd gesloten tussen de ingelanden van bovengenoemde polder en die van Mr. Arentsland over een gemeenschappelijk dijk. Vroeger liep deze door naar de Kerkedijk. Van de oorspronkelijke Smeetslandsedijk is nog maar een klein gedeelte over. Het nog bestaande gedeelte stond bekend als Smeetslandse Hogedijk, het verdwenen lagere gedeelte als Smeetslandse Lagedijk.

Smeetsland was opgezet als nooddorp in de Tweede Wereldoorlog. In januari 2006 gaf Com.wonen (de verhuurder) aan de woningen uiterlijk 2010 gesloopt te willen hebben omdat de woningen niet meer aan de eisen van de tijd voldeden. Een aantal bewoners, verenigd in de actiegroep Smeetsland was het hiermee niet eens en dacht dat Com.wonen bewust op sloop aanstuurde door leegkomende woningen bewust onbewoonbaar te maken. Com.wonen zou de woningen willen vervangen door dure woningen.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Interieur van Le Bateau, een disco van het Hilton Hotel, met dansende jongeren en diskjockey William Dee die vanuit een sloep muziek laat horen, februari 1969 (geschat).

Discotheek in de kelder van Hilton

IN DE KELDERS van Hilton is men deze week begonnen met de bouw van Rotterdams jongste vermaaksgelegenheid: de discotheek Le Bateau die begin mei zal worden geopend.

Hilton zocht al langer naar een goede bestemming van de fietsenkelder, sinds zijn personeel de dagelijkse tocht van huis naar werk per auto pleegt te maken. In de Amsterdamse vestiging werd het een „fietsotheek"; in de Rotterdamse wordt het Le Bateau. Men zal er tegen niet al te hoge prijzen een drankje kunnen gebruiken en kunnen luisteren naar een diskjockey en zijn grammofoonplaten. De ingang van Hiltons discotheek komt aan de zijde van de Kruiskade. Het ontwerp van de ' Rotterdamse, . zich „stylist" noemende, H. J. Slingerland voorziet in een sfeervol scheepsruim zonder nu precies alles aan een dergelijk interieur te laten herinneren. „Het moet niet al te nadrukkelijk worden." zegt de ontwerper er zelf van. De discotheek Le Bateau krijgt ongeveer 125 zitplaatsen. Zij zal door de. week tot 's nachts twee en in de weekeinden tot vier uur geopend zijn.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 14 maart 1968.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Grote belangstelling van de Schiebroekse wijkbewoners op het Kastanjeplein voor de nieuwe tramlijn 5, 24 januari 1969.

Schiebroek, óók mistig, maar vrolijk vlaggend, heeft vanochtend van de officiële opening van de verlengde en vernieuwde tramlijn 5 een feest gemaakt, waarvan RET-directeur drs. C.G. van Leeuwen in alle oprechtheid kon zeggen, dat hij „zoiets nog nooit had meegemaakt."

Hij had gelijk! Op het Kastanjeplein had zich om tien voor twaalf een zo grote en enthousiaste menigte, verzameld, dat de enkele honderden genodigden in de drie, met bloemen versierde feesttrams er compleet van stonden te kijken.

„We zijn tevreden,'" liet voorzitter U. Tukker van de wijkraad voor Hillegersberg-Schiebroek vanachter de microfoon weten. Dit is de lijn waarop we hebben gewacht. Het zal voor de automobilist een probleem worden wat hij straks moet doen: met zijn eigen wagen of met het openbaar vervoer naar de stad."

De leerlingen van de vijfde klassen van de Schiebroekse scholen, aangevoerd door mevrouw Takkenbos (een dominerende sopraan), zongen een feestlied. Ook daarin kwam de vreugde over de gelijktijdige verdwijning van de verguisde buslijn 45 tot uiting;

En dan klonk het boos en zuur,

Mens, ik sta hier al een uur.

Je kan nooit die bus vertrouwen.

Dat allemaal op de wijs van „Naar de speeltuin".

De officiële opening was begonnen in de Burgerzaal van het stadhuis, waar wethouder H. W. Jettinghoff van Openbare Nutsbedrijven en drs. Van Leeuwen het woord voerden.

Schiebroek in feeststemming; tram 5 is gearriveerd! Morgen begint hij de normale dienst.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 24 januari 1969.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Gezicht op de Koningshaven en de Nieuwe Maas met het Antwerpse Hoofd, 1938.

De Nieuwe Maas is de rivier waaraan de steden Rotterdam, Schiedam en Vlaardingen zijn gelegen. De rivier ontstaat ter hoogte van Slikkerveer uit de samenvloeiing van de Lek en de Noord en eindigt 24 kilometer westelijker bij Vlaardingen, vanwaar zij samengaat met de Oude Maas en via het Scheur en ten slotte vanaf de Maeslantkering via de Nieuwe Waterweg verder naar de Noordzee stroomt. De voornaamste zijrivier is de Hollandse IJssel die zich 4 kilometer van het begin, ter hoogte van Kralingseveer, bij de Nieuwe Maas voegt. Westelijker zijn er de Rotte en de Schie.

Bij gelegenheid van het bezoek van koning Willem III op 21 mei 1874 aan Rotterdam ontving de Noorderhaven de naam Koningshaven. De Noorderhaven werd in 1871 gegraven als onderdeel van de havenontwikkeling op Feijenoord. De meest noordelijke strook van Feijenoord kwam daardoor middenin het water te liggen en werd Noordereiland genoemd. De Noorderhaven was een ontwerp van de Rotterdamsche Handelsvereeniging.

Rederij H. Braakman & Co onderhield vanaf deze kade met de zogeheten telegraafboten een dagelijkse dienst voor passagiers en goederen op Antwerpen. Het Antwerpse Hoofd stond in de volksmond ook wel bekend als de Punt van Braakman.

De fotograaf is Adrianus Langejan en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Blaak met links modemagazijn Gerzon aan de Korte Hoogstraat tijdens uitverkoop wegens verhuizing naar de Lijnbaan, 5 augustus 1970. Op de achtergrond het kantoorgebouw de Hoofdpoort (Van Marle concern/Stad Rotterdam Verzekeringen).

Uit het Vrije Volk van 8 augustus 1970:

Vakbonden bezorgd over voortbestaan van Gerzon

(Van onze sociaal-economische redactie)

AMSTERDAM — De vakbonden In de detailhandel maken zich ernstig zorgen over het voortbestaan van Gerzons Modemagazijnen. Een woordvoerder van de NW-bond Mercurius zei ons bang te zijn dat het concern In handen is gevallen van een onderneming die Gerzon alleen maar als onroerend goed-projekt zal beschouwen.

De vakbonden zijn er zeer kort geleden achter gekomen dat achter het overnemende bedrijf, Schröder N.V, de Centrumbank staat, een onderneming waarin de heer C. de Ruiter een belangrijke rol zou spelen.

Directeur De Poorter, die met de Centrumbank onderhandelt over de overname van zijn 60 filialen tellende onderneming „Het Lingeriehuis" typeert De Ruiter in Het Parool als „een duidelijk soort onroerend-goed-man, een soort Caransa". Toen De Ruiter, nog geen jaar geleden, Schröder opkocht werden twee van de drie filialen, namelijk die in Rotterdam 'en Amsterdam, doorverkocht. Schröder heeft aan de bonden beloofd dat bij de komende reorganisatie de identiteit van Gerzon zal worden gehandhaafd „één en ander voor zover zulks redelijkerwijs van de koper kan worden verlangd". Een bestuurder van Mercurius zei ons dat De Ruiter met deze mededeling alle kanten uit kan. De bonden beramen zich, nu op maatregelen die „een stokje voor de plannen van Schröder kunnen steken en de belangen van het 1400 man sterke personeel veilig kunnen stellen."

De foto komt uit de collectie topografie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 8 augustus 1970.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Gezicht op de Coolhaven met de Lage Erfbrug, gezien vanuit een flat aan de Rochussenstraat, 1926-1935. Op de achtergrond rechts de Schiedamseweg, links de Voorstraat en de Havenstraat.

De Coolhaven is een haven in Rotterdam. De Coolhaven werd in 1922 gegraven als nieuwe verbinding tussen de Delfshavense Schie en de Nieuwe Maas. Het is behalve een waterweg tevens een boezem van het Hoogheemraadschap Delfland.

De verbinding tussen de Coolhaven en de Nieuwe Maas loopt via de in 1933 geopende Parksluizen en de Parkhaven. Door de Coolhaven varen veel zand- en grindschepen uit en naar Delft en Den Haag. Vanaf de Parkhaven kunnen boten doorvaren naar de Nieuwe Maas.

De brug dankt haar naam aan het vroegere Lage Erf, het laatste gedeelte van de Nieuwe Binnenweg bij de Delfshavense Schie. De naam Lage Erf is al oud en herinnert aan een enigszins in een put liggend erf, dat vroeger gebruikt werd voor opslag- en losplaats van materiaal. Ook heeft het als kermisterrein dienst gedaan. De Lage Erfbrug werd op 27 maart 1926 voor het verkeer geopend.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

Gezicht op de Gedempte Glashaven en de Jodensteeg. Op de achtergrond zien we de Zuiderkerk. De foto is gemaakt in 1930.

De Gedempte Glashaven kent de volgende geschiedenis: De Staten Generaal verleenden op 5 februari 1614 aan Claes Jansz. Wijtmans en Compagnie octrooi om allerhande soorten huis- en vensterglas te mogen maken. Enige weken later besloot de Rotterdamse vroedschap om aan de Compagnie een zestal erven aan de meest westelijke Dwarshaven, tussen Wijn- en Scheepmakershaven, af te staan voor de stichting van een glasblazerij of glashuis. De Compagnie verbond zich om gedurende twintig jaar nergens anders dit bedrijf uit te oefenen. De overige erven aan de Dwarshaven werden pas in mei 1614 verkocht. Aan de glasblazerij ontleende de haven sindsdien haar naam. In de eerste tijd komt ze ook voor als Gelderse Juffrouwenhaven of haventje van het glashuis. In 1882 werd ze gedempt. Sindsdien sprak men van Gedempte Glashaven. Bij bovengenoemd besluit verviel het toevoegsel en werd de straat weer gewoon Glashaven genoemd.

De Jodensteeg liep van de Jufferstraat naar de Glashaven ten noorden van de Zuiderkerk. Ze was oorspronkelijk genaamd Glasdwarsstraat of Dwarsglasstraat. Sinds 1674 komt ze voor als Jodensteeg. Dat de Hoogduitse Joden toen hun godsdienstoefeningen hielden in een huis, gelegen aan de westzijde van de Glashaven, met een vrije uitgang uitkomende in de Glasdwarsstraat, zal de naam wel moeten verklaren. In 1678 werd de Joodse Gemeente eigenares van het huis met een pakhuis daaronder en een loods en erven daarachter. Bij de uitgifte van de erven voor het Glashuis in 1614 werd de straat reeds vermeld. In 1725 is deze synagoge vervangen door het gebouw dat tot aan het bombardement in mei 1940 aan de Boompjes stond. Bij besluit B. 3 april 1944 werd de straatnaam ingetrokken.

De fotograaf is de heer Berssenbrugge en de foto bevindt zich in het Stadsarchief. De informatie komt eveneens van het Stadsarchief.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Boezemweg vanuit het zuiden, 1970. Op de voorgrond het Oostplein, op de achtergrond de Koninginnekerk.

Ontleent haar naam aan de Hoge Boezem. Op 14 januari 1769 werd door de Staten van Holland en West-Friesland octrooi verleend om, tot ontlasting van de gemeene boezem de Rotte, een tweede boezem te maken in de polder Rubroek. Het overtollige water kon door een sluis bij de Oostpoort ontlast worden in de Nieuwe Maas. De aanbesteding van de hoge en de lage boezem en de watermolens vond plaats op 25 april 1772. In 1854 werd nog een Reserveboezem gegraven. In 1897 werden de Hoge en Lage Boezem gedeeltelijk en de Reserveboezem geheel gedempt. De 2de Reserveboezemstraat heette van 1914 tot 1918 Kampioenstraat, een naam die herinnerde aan het door de voetbalvereniging 'Sparta' behaalde kampioenschap. Deze vereniging oefende op het nabijgelegen Exercitieveld. De Boezemweg vormde voor 1973 een onderdeel van de Boezemsingel. Hoewel de naam Hoge Boezem als straatnaam reeds jarenlang in gebruik is, werd hij pas bij bovengenoemd besluit officieel vastgesteld. Op een plattegrond van 1881 komt de Boezemstraat vóór onder de naam Abattoirstraat naar het slachthuis of abattoir, dat daar geprojecteerd was. Dit abattoir werd op 1 mei 1883 geopend.

Het Oostplein ligt nabij de plaats waar de vroegere Oostpoort stond. Er zijn verschillende poorten van deze naam geweest. De oudste poort moet kort na 1358 zijn gebouwd. De laatste Oostpoort werd in 1836 voor afbraak verkocht. Een klein gedeelte bleef nog tot 1912 staan. De naam Oostplein werd in 1871 gebruikt voor het gedempte gedeelte van de Oostvest, ook wel Oostvestplein geheten. In 1902 werd de naam gegeven aan het plein dat ontstaan is door demping van de uit 1576 daterende kolk aan de Oostpoort.

De foto is gemaakt door de afdeling fotografie van het Gemeentearchief Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam

De Boompjes met het Oost-Indisch huis (huisnummer 90) op 22 september 1911. Het Oost-Indische huis is in mei 1940 verloren gegaan.

De VOC was lange tijd een succesvolle multinational, een handelsorganisatie met vestigingen aan de Kaap de Goede Hoop en in Batavia (Jakarta), India, China, Japan en overal in de Indonesische Archipel.

De Rotterdamse kamer, geleid door zeven bewindhebbers (directeuren), fungeerde als handelaar in koloniale waren, scheepsbouwer en reder. De kamer van de Maasstad nam een zestiende deel van de activiteiten van de Compagnie voor zijn rekening, net als de andere drie kleinere kamers Delft, Hoorn en Enkhuizen. Amsterdam en Middelburg waren grotere en belangrijkere kamers, maar gedurende de achttiende eeuw werd de kamer Rotterdam, opererend vanuit het op de Boompjes staande Oost-Indisch Huis, binnen de VOC relatief steeds belangrijker.

Vele door de kamer Rotterdam uitgeruste Oost-Indiëvaarders hebben op de Maas gevaren: schepen met bekende namen als Feijenoord, Charlois, Huis ten Donk, Zoelen, Blijdorp, Krooswijk, Ridderkerk en Rotterdam. Gedurende de achttiende eeuw hebben de Rotterdamse bewindhebbers gemiddeld twee schepen per jaar naar Azië gezonden. Per decennium werden er in de eerste helft van de achttiende eeuw gemiddeld zeven nieuwe Rotterdamse VOC-schepen op de werf op de Oostzeedijk gebouwd. Op deze schepen zaten natuurlijk vele stadsgenoten. Het Nationaal Archief heeft in samenwerking met het Stadsarchief Rotterdam de soldijboeken van de bemanning over de periode 1700-1794 in een database opgenomen.

De foto is gemaakt door Wouter Cool en komt uit het Stadsarchief Rotterdam.

Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam