#bij voorbaat

[devosopmaandag]

Innerlijke werelden

Ik stuurde vriendin J het portret dat Jan Veth (1864-1925) schilderde van zijn drie zussen*. Ze schreef dat ze heel lang en gefascineerd naar de afbeelding had zitten kijken en hoe die drie naar hun schilderende broer keken. Dat trof me, want hoe zelden ben je je bewust van het model dat naar de schilder kijkt. Met de schilder mee verandert de geportretteerde vanzelf van subject in object. Ik moest denken aan het portret van de drie gezusters Brönte door hun getormenteerde broer Branwell. Dat jammerlijk mislukte schilderij is nu van waarde voor onze perceptie van zijn beroemd geworden zussen, al worden we niets gewaar van hun innerlijk. Veths portret van Cornelia, Clara en Johanna doet precies het omgekeerde: hun innerlijke werelden dringen zich bijna aan mij op. Is Cornelia niet degene die kalmte brengt, goede raad geeft aan haar broer, die troost en aanspoort, en is Clara niet de felste, degene die vragen stelt, dingen wil weten, ongeduldig is, die haar hartstocht geheim houdt? Is Johanna niet de zwijgende, de observerende, de zachtjes lijdende, die haar broer benijdt om zijn talent en zijn vrijheid? Misschien klopt niets van dit alles. Maar het portret haakt direct in op mijn eigen binnenwereld.

Dat gebeurt ook in portretfoto's, maar het wonder van het geschilderde portret – nog iets waar ik me maar zelden bewust van ben, zo vanzelfsprekend is het – is dat er eerst niets anders is dan een wit vlak. Hoe virtuoos een schilder ook is, hoezeer hij ook kan varen op techniek en ervaring, er is altijd een wereld die het model meebrengt en die het wit bij voorbaat inkleurt. Didier Eribons schrijft in 'Het vonnis van de samenleving' over wat nodig is “om inzicht te kunnen krijgen in die woorden, blikken, gebaren en gevoelens van een bepaald moment”. De socioloog en filosoof die hij is noemt: “historisch perspectief, sociologische analyse, theoretische reflectie ...”. In Veths eerbiedwaardige portretten van de Nederlandse maatschappelijke, wetenschappelijke en culturele elite zal dat laatste zeker een rol gespeeld hebben.

Als hij zijn drie zussen schildert is hij slechts 21 jaar oud. Daar zitten ze voor hem: Cornelia, Clara en Johanna. Ze zijn samen kinderen geweest, al denk ik dat tussen hem en Cornelia vele jaren zitten. Hij schildert natuurlijk niet alleen wat hij ziet. Het kan niet anders dan dat met elk portret van een zus herinneringen een rol spelen. Hun gezichten zijn geen boeketten, geen bomen, kamers of landschappen maar 'zielen' die hem aankijken en die met hem de warmte van het zelfde huis deelden en delen, hun stemmen hebben zich met de zijne gemengd, blikken over en weer gegaan, er werd gelachen, voorwerpen gedeeld. Kinderen zijn ze van het zelfde huis. Dat alles schilderde hij hoe dan ook. Zijn vader kon het schilderij zeker waarderen, en zag goede gelijkenissen, al had hij graag wat meer zachtheid gezien ….

*'Het oog van Jan Veth' – Schilder en criticus rond 1900 | Dordrechts Museum | nog te zien tot 3 september 2023

[saulsplace]

De strijd tegen de ‘factcheckers’

Allereerst! Ieder die dit leest en denkt dat het interessant is: kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

De redactie van Saul's Place HQ legde mij een email voor. Hierin staat het volgende:

“Beste heer, mevrouw, Voor Pointer (KRO/NCRV) zijn wij bezig met een verhaal over misinformatie in podcasts. Wij hebben transcripten van alle Nederlandse podcasts doorgenomen om te kijken naar misinformatie in drie categorieën: complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie. Uw podcast kwam voor in één of meer van deze categorieën. Als u benieuwd bent naar onze definitie van deze drie soorten misinformatie en om welke van uw afleveringen het gaat, dan kunnen we dit aanleveren.

Naar aanleiding van ons onderzoek willen we u graag wat vragen stellen.

1. Bent u het eens met onze bevinding dat uw podcast misinformatie verspreidt?

2. Bent u zich ervan bewust dat u met deze aflevering(en) mogelijk ingaat tegen de richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen, die dit soort inhoud vaak verbieden?

3. Bent u ooit door een van deze platformen aangesproken over de inhoud van een aflevering, of bent u ooit (tijdelijk) geweerd van een platform?

Bij voorbaat dank voor uw medewerking. Vriendelijke groet,

Joris Heijkant & Jerry Vermanen Pointer, KRO/NCRV”

U kent wellicht de zegswijze – nobody heard about ‘fact checkers’ until the truth started getting out. In dit essay zal ik nogmaals uiteenzetten waarom de EU zich hier niet mee bezig moet houden en bovendien is het een kwestie van ‘water under the bridge’. ‘Fact checken’ gáát helemaal niet om feiten: het gaat om het kaderen van de feiten, het duiden ervan. Het is volledig mogelijk om een propaganda artikel te schrijven zonder ook maar één leugen de wereld in te slingeren. 

Er gaat gewoon te veel mis in de maatschappij: of het nu gaat om overlast door de toestroom van te veel immigranten, klimaatmaatregelen die niet het gewenste resultaat leveren maar wél de lasten met onrealistische bedragen doen stijgen, of dubieuze dealtjes tussen politici en Big Pharma bedrijven ten tijde van corona – het is eigenlijk niet meer mogelijk om de heersende ideologie (multiculturalisme en de maakbare samenleving) geloofwaardig overeind te houden. 

De façade van Nederland als ‘rustig kikkerlandje’ begint nu voor te veel mensen tegelijkertijd in te storten. Maar de maatschappelijke bovenlaag wil wel de macht behouden, zo lang als dit kan. En dus moet die ideologie tóch overeind blijven, ook al kán dit eigenlijk niet. 

De filosoof Jelle van Baardewijk heeft dit benoemd in een uitzending van De Nieuwe Wereld: het gaat niet meer om feiten of om onwaarheden, het gaat om “hostile narratives”. Als je verhaal nuttig kan zijn voor Poetin – of zelfs maar de schijn daarvan heeft – dan boeien je feiten niet meer. Je staat dan ‘aan de verkeerde kant van de geschiedenis’. Met dat gesprek over ‘hostile narratives’ valt het masker af. Het gaat niet om feiten en het ging nooit om feiten.

Ursula von der Leyen, hoofd van de Europese Commissie heeft dit met zoveel woorden al toegegeven. De-bunken heeft geen zin, zo stelde ze, je moet “pre-bunken”. Je moet mensen preventief de juiste informatie geven, zodat ze niet wantrouwig worden tegenover de overheid. 

Dat zie je ook bij de AIVD, de MIVD en de NCTV: al die diensten houden zich tegenwoordig bezig met het narratief, de publieke opinie, het heersend vertoog, het gesponnen verhaal. Kritiek op de overheid en wantrouwen tegenover de overheid – vroeger heel gezond, en zelfs wenselijk in liberale en progressieve kringen – is vandaag een doodzonde. Zelfs al kunnen er toch wel gronden zijn voor enig wantrouwen. De Toeslagenaffaire, de Mondkapjesdeal, Toyota’s die aan ISIS zijn geleverd – ik vis wat willekeurige zaken uit het geheugen. Een columnist kan op deze manier zijn of haar werk als zuiverend geweten niet meer doen. 

Ik heb uit betrouwbare kringen dat de financiële journalist Arno Wellens onlangs in een vechtpartij belandde: het was wederom met een Marokkaan. De agent van dienst belde met de officier van justitie en zij keek hierop in een bestand. Ze zag dat hij “medeoprichter is van Forum voor Democratie”. Dit werd aan de telefoon besproken met oom agent. Voor de officier van justitie was zijn “mede oprichter zijn” een reden om Arno Wellens enkele dagen in voorarrest te houden. Toen zijn advocaat de vraag stelde, waarom deze informatie bij haar bekend was en waarom dit feit in deze context überhaupt genoemd moest worden, veranderde ze van inzicht en was er plots toch geen voorarrest nodig. 

Ik besluit daarom om dit artikel anders te schrijven, dan ik initieel van plan was. Wat ik wilde doen, was een grondige uiteenzetting geven van waarom Dilan Yeşilgöz en co al in 2018 een motie aangenomen kregen door de Tweede Kamer. Daarin staat uitgesproken dat de EU géén competentie heeft in het aanmerken van informatie als zijnde ‘desinformatie’. Herinnert u zich de context nog? Oekraïne was bezig om bronnen als ‘desinformatie’ aan te merken – dat was onder meer een reportage van Chris Aalberts die toen een interview publiceerde waarin een kritisch persoon een gepeperde mening gaf over Oekraïne. Het werd een hele rel – ook stukken in De Gelderlander werden als ‘desinformatie’ aangemerkt. 

Inmiddels is de PVV aan de macht, met ruggensteun van Yeşilgöz zoals u vast weet – kennelijk heeft het nergens invloed op. Dit brengt ons terug naar de email die ik hierboven citeerde. De Europese Commissie heeft een netwerk van gesubsidieerde 'factcheckers' opgezet binnen de EU, die internetplatforms afspeuren naar “desinformatie” en hierover verslag uitbrengen aan Brussel. Deze opdracht valt binnen de Benelux aan de organisatie Benedmo: Benelux Digital Media Observatory. Dit netwerk bevat ‘onderzoekers’ van universiteiten, organisaties als Bellingcat en het KRO-NCRV programma Pointer. Kennelijk acht de EU hen geschikt om scheidsrechter te spelen over de publieke opinie en het maatschappelijk narratief.

De vorige Nederlandse regering, die al zoveel ‘nieuw leiderschap’ liet zien bij onder meer, Nokia-gate en het willen wegpromoveren van een Kamerlid – en natuurlijk de bruiloft van minister Grapperhaus, die ja – onthulde op 18 juli nog een stevig assortiment aan maatregelen om desinformatie te bestrijden. Benedmo ving de subsidies en kreeg de voortrekkersrol. De dreigende verwijzing naar de “richtlijnen van Spotify, Apple Podcasts, YouTube en andere platformen” moet u zien in het verlengde van de Digital Services Act. Het doel daarvan is dat Big Tech hand in hand met de overheid “polariserende” discoursvorming tegengaat – we komen dan terug op die afbrokkelende façade en de poging om wanhopig greep te houden op het narratief.

Ik had nog een boel interessante punten om hier te maken maar ik hou het even bondig, want wie mij al langer volgt, is hier wel bekend mee. En ik voel me een beetje zoals Thomas Sowell in die documentaire die in 2021 over hem werd uitgezonden en die ik toen heb gerecenseerd. Je doet je bijdrage aan het publiek debat, maar je merkt dat je argumenten zit te weerleggen die je twintig jaar geleden al hebt weerlegd, aldus Sowell. De wielen van de macht knarsen voort, gesteund door een scala van intellectuelen, journalisten, mensen bij geheime diensten – kortom volk dat beter zou moeten weten – en het gepeupel haalt de schouders op en gaat verder tot de orde van de dag. 

Hier dus de korte samenvattende punten die u moet lezen als ware het een erudiet, breed uitgesponnen vertoog: De mail van Joris Heijkant & Jerry Vermanen spreekt van: “complottheorieën, medische misinformatie en het verspreiden van de omvolkingstheorie.”

Complottheorieën – loopt stuk op, wanneer is iets een theorie? Waarom zou de burger geen vrijheid toekomen om te speculeren over de motieven van machthebbers? Zijn er nooit complotten geweest in de geschiedenis van de macht? Hoe zit het met Jamal Ahmad Khashoggi – om maar iets te noemen. Als je over zijn dood speculeert, iets wat onderop in de doofpot ligt van de obscure machtspolitiek tussen Turkije en Saoedi-Arabië, ben je dan ook “fout”? Of slechts als het een onderwerp betreft dat de Nederlandse overheid slecht uitkomt omdat het wel eens voor ‘opschudding’ zou kunnen zorgen? De vraag stellen is uiteraard hetzelfde als hem beantwoorden.

Het pedofielen eiland van Jeffrey Epstein was ook eerst een complottheorie. Totdat zelfs de Telegraaf er niet meer omheen kon dat voormalig Amerikaans president Bill Clinton dat eiland had bezocht. De theorie dat COVID19 in een Chinees lab zou zijn ontwikkeld – als je met dat idee kwam, werd je initieel ook als volslagen debiel weggezet. Totdat de overheid van de VS dit scenario plots officieel onderzocht. De krantenkoppen van vandaag zijn de complottheorieën van gisteren.

Medische desinformatie: In mijn boek De greep op de publieke opinie (2023) heb ik hier uitgebreid over geschreven – hier hou ik het zoals aangekondigd dus beknopt. Mark Zuckerberg van Facebook gaf destijds al aan, dat overheden hem dwongen om burger research over corona en het coronavaccin te onderdrukken, minder zichtbaar te maken. Maar hij noemde dit een kortzichtige aanpak van de overheid. Immers, de burgers baseren zich op dezelfde officiële rapporten als overheden: ze vergelijken rapporten van verschillende landen en trekken op basis daarvan conclusies. Het mondt uit in een kat-en-muisspel, waarbij de overheid voortdurend achter de feiten aanholt, eerst iets censureert en daarna de burgers vaak alsnóg gelijk moet geven. Het enige gevolg is dat de burgers hun overheden meer gaan wantrouwen.

Dan het verhaal over Ivermectine in coronatijd. Thierry Baudet heeft dit nader toegelicht in zijn rechtszaak destijds tegen YouTube, dat dit debat, gevoerd in het Nederlands parlement, censureerde. In India werden er volledig andere conclusies getrokken over de werkzaamheid van Ivermectine dan in Nederland. Waar slaat het op om burgers het inzicht in dit debat, te onthouden? De wetenschappelijke consensus is immers ook geen vaststaande monoliet, maar is iets dat zich ontwikkelt via voortschrijdend inzicht.

Omvolkingstheorie: Hoe krankzinnig om nog steeds het woord ‘theorie’ hiervoor te gebruiken. Meestal verwijzen ‘journalisten’ dan naar de Nazi-tijd. Maar ook dát slaat nergens op, want de situatie van de huidige massa-immigratie, is juist ontstaan tijdens de nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Toen werden de vluchtelingenverdragen opgenomen waar linkse advocaten en NGO’s zich vandaag nog op beroepen; toen begon de gastarbeid, de wederopbouw, het werven van arbeidskrachten in het buitenland, het afkoppelen van de koloniën waardoor ook veel mensen overkwamen. Nazi’s gebruikten omvolking – als ze het überhaupt al gebruikten – in een totáál andere context. Namelijk Slavische volkeren in Oost-Europa vervangen door Arische Germanen.

Als we het hebben over ‘omvolking’, dan bedoelen we niet een standje met een Vietnamese loempia op de hoek van het dorp. Wat we bedoelen is, Mohammed als meest voorkomende jongensnaam, het openen van moskeeën en het afboeken van kerken – we hebben het over de vruchtbaarheid van de Nederlandse vrouw die ongeveer onder het nulpunt is gedaald, niet gek ook, want vind maar eens een woning om je baby kwijt te kunnen. En oh ja, varkensvlees verdwijnt overal en het heeft er vast iets mee van doen dat het vruchtbaarheidscijfer in Maghreb landen gemiddeld hoger ligt.

Dus ja, iedereen weet wat je bedoelt als je over OMVOLKING spreekt. Als dat kwetsend zou zijn, zeg dan: bevolkingsvervanging, of: veranderingen in de demografische samenstelling met dienovereenkomstige gevolgen voor de culturele representativiteit van het authentieke Nederland. Als je dát zegt, is iemand dan niet gekwetst? Klinkt veel chiquer, maar je zegt precies hetzelfde. Niet over OMVOLKING mogen praten is dus onnodig rond de hete brij draaien. De brave Pieter Omtzigt benoemde dit demografische verhaal laatst, vlak voor zijn zoveelste burn out. Niet gek toch? Als de culturele samenstelling van de bevolking verandert, zou het dan zo kunnen zijn dat gerechtelijke instituties en dergelijke ook mee veranderen? De interpretatie van mores en regels?

Vroeger had je overheidscampagnes voor de boodschap: ‘durf duidelijke taal te spreken!’. Zouden Pointer en KRO óók moeten doen.

Kom 26 oktober naar Hilversum. Daar spreek ik samen met Paul Cliteur en Bart Maes over Zingeving en Realisme. Joris Bouwmeester gaat het gesprek leiden. Lees hier meer, en komt allen – tickets hier.

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[wie-de-fuck-is-de-mol]

Kan iemand grappiger dan ik een caption voor deze sc bedenken ik voel namelijk dat ie memepotentie heeft. Bij voorbaat dank

[rotterdamvanalles]

Het Lijnbaancentrum gezien vanaf de kant van het Binnenwegplein, 1987.

Uit het NRC van 2 december 1970:

Met ingang van maandag zal Rotterdam beschikken over een unieke ruimte voor kunst en recreatie: het Lijnbaancentrum. Het zit, om het met de woorden van architect prof. J. B. Bakema te zeggen, als een spin in een stedebouwkundig netwerk van winkels, horeca- en bank-, kantoor- en woonruimte en een garage, en heeft behalve expositiemogelijkheden een kleine, door Kho Liang Ie schitterend ingerichte bioscoop.

Het Lijnbaancentrum, als een brug ingeklemd tussen, de panden van Ter Meulen en De Klerk — en van daaruit ook rechtstreeks toegankelijk — bezit in totaal vier ingangen, waaruit blijkt hoe de ontwerpers zich alle mogelijke moeite hebben gegeven om een eventuele drempelvrees bij het publiek bij voorbaat weg te nemen. Maar ook de programmering die voor het kunstcentrum onder leiding: van de heer Felix Valk werd ontworpen is erop gericht een zo breed mogelijke belangstelling te trekken.

Onder de titel Welkom, komt om te beginnen een verscheidenheid aan creatieve ideeën aan bod, zoals mode-ontwerpen, een verzameling oude foto’s in sterk vergroot formaat, een enorme, gedeeltelijk eetbare, taart van Carla Kaper,’ borduurwerk van de zondagsschilder Siebe Glastra, muzikale robots van Roger Spear, en een collectie tanks van R. Evers, lid van de eerste Nederlandse organisatie van tank-hobbyisten. Op de eerste thematische tentoonstelling zullen alle Nederlandse striptekenaars worden getoond en voor de tweede thematische expositie wordt onderhandeld met groeperingen van Zuid-Molukkers en gastarbeiders. Het ligt in de bedoeling dat het publiek op allerlei manieren betrokken wordt bij wat er in het Lijnbaancentrum te zien en te doen is. Zo beschikt men over video-apparatuur, geluidsbanden en camera ‘s waarmee in een afdeling vrijuit geëxperimenteerd zal kunnen worden.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het NRC van 2 december 1970.

2023

[krijgdekleruh]

Stompzinnig

Wat een stompzinning hoofdredactioneel commentaar in de @nrc-nl van vandaag. Het #klimaat, stellen sommige idioten voor, is te redden door #geotechnieken. Daar moeten we voorzichtig mee zijn zegt de 'hoofdredacteur' nog wel, maar zijhij sluit die aanpak niet bij voorbaat uit, even uit het oog verliezend dat die klungelige #techniek van de mens de belangrijkste oorzaak van de #klimaatontwrichting is.

[tumblingmaurice]

Iets wat ik van me af moet schrijven. 

En iets wat ik wil delen met jullie :)

Want ja! Waarom niet?

Mijn vader liet het leven op 8 januari 2024. 

Sindsdien probeer ik te begrijpen wat dat betekent. En wat het met me doet. Tot dusver is het vrij simpel; ik snap er geen zak van. Het besef blijft uit. En het doorklooien op de manier zoals ik al deed, dat gaat me prima af. 

Alsof er niets gebeurd is. 

Op de dag van zijn overlijden zei ik tegen mijn familie dat ik het accepteerde. Ik ben voor 90% een kopie van mijn pa. Mien moathad eindelijk rust.

En de band die ik had met mijn vader was er één om door een ringetje te halen; dezelfde interesses, dezelfde humor, dezelfde ergernissen, dezelfde verwonderingen. 

Maar hij had de knoll’n op*. 

En al een lange tijd had hij de knollen op. Dat betekent niet dat hij alles had opgegeven. Hij was gewoon moe. Ontzettend moe. Zijn geest wilde wel, zijn lichaam niet meer. En nu is hij weg. Alleen is ie niet helemaal wég weg. Maar ik merk wel degelijk dat er iets is veranderd, binnenin mij. 

En aan de hand van de komende analogie poog ik tot een zo helder mogelijke uitleg;

Sinds 8 januari is er een draaikolk. Een vortex. Een orkaan. Hij is binnenin mij gaande. Visualiseer die draaikolk van bovenaf. Dan zie je het oog, en de cirkels die steeds kleiner worden. Dat oog was er altijd al. Gitzwart, dreigend en onvermijdelijk. 

Het oog was eerst ter grootte van een punaise, zoiets.

Heden is dat oog zo groot als een fikse pizza. 

Hij zuigt onverbiddelijk alles op wat in zijn buurt komt. Ik draai op een enorme snelheid de diepte in. Snap je het nog? Dondert niet…

Afijn.

Ik kon relatief makkelijk tegen de stroming in blijven zwemmen, toen dat oog nog een punaise was. Nu heeft dat kreng de grootte van een pizza, waardoor de stroming keihard is. En ik moet nu zwemmen als bezetene, om maar niet in dat oog te verzeilen. Doodsbang om te verdrinken in het gitzwarte onbekende. 

Doodsbang om te verdrinken. Om te verdwijnen.

Oké.

Wat nou als het oog júist de onvermijdelijk plek is waar ieder mens eens in zijn leven zich in moet laten opzuigen? Het is een paradoxaal idee; alles wat angst inboezemt, is alles wie jij bent.  En des te harder je jezelf er van af wilt worstelen, de vermoeider je wordt. De banger je wordt.  De verder je bent verwijderd van je echte zelf. 

Mien god. Ik erger me dood aan mijn eigen gelul. 

Het is was het is. Ik haal het niet weg. Zo werkt de binnenkant van mijn hersenpan momenteel.

‘You can dance in a hurricane. But only if you’re standing in the eye’.

Brandi Carlile

Goed.

Genoeg over die kut metafoor. Het moge duidelijk zijn dat er geen fuck van te snappen valt. Maar één ding weet ik zeker: het is gewoon de leven, jatog.

Ik zocht een passend stukje muziek. Tijdens de uitvaart wist ik bij voorbaat dat ik geen noot uit de vingers kon krijgen. Dus dan maar via deze weg.   

En het is een kleine compositie genaamd ‘Keep the faith’.

Geschreven door me, myself and eye. 

Keep the faith, my dear friends.

X

Maurice

——-

*Voor de niet Twentse/Achterhoekse dialectici:

‘De knoll’n op.’  

Dat betekent da’j kats an de latt’n bunt. 

[collagerock]

Volksraadpleging! Kerstkaartenquête!!

Het is de tijd van het jaar: ik heb een resem trendy kerstkaarten geknutseld en heb uw kennersoog nodig om de longlist tot een shortlist te trimmen.

Enquête HIER. U kan korting bekomen!

Dank bij voorbaat. Leve de directe democratie!

[stiftgedichtensimonis]

Volksraadpleging! Kerstkaartenquête!!

Het is de tijd van het jaar: ik heb een resem trendy kerstkaarten geknutseld en heb uw kennersoog nodig om de longlist tot een shortlist te trimmen.

Enquête HIER. U kan korting bekomen!

Dank bij voorbaat. Leve de directe democratie!

[foballvoetbalshirts]

Teleurgestelde fans verlieten collectief vroegtijdig de zaal

In een focuswedstrijd in de vierde ronde van de Engelse League Cup in het nieuwe seizoen van Manchester United stond Manchester United tegenover Newcastle United, de nieuwe Premier League-gigant. De scène verwelkomde ook duizenden fans die goedkope voetbalshirts droegen om hen aan te moedigen. Dit is een onvoorspelbare gebeurtenis. De huidige opstelling van Newcastle United is immers niet meer te vergelijken met vroeger en de start van Manchester United aan het nieuwe seizoen verliep niet erg soepel. Het staat momenteel op de 8e plaats in de ranglijst van de Premier League.

Nadat Manchester United in de laatste speelronde met 0-3 werd geblokkeerd door de tegenstanders, waren de fans ook erg boos op Manchester United. In de vierde ronde van de EFL Cup verloor Manchester United echter thuis met 0-3 van Newcastle United. Hoewel ze de top acht misten, maakten ze ook bekend dat ze er niet in waren geslaagd hun titel te verdedigen. Manchester United verloor 2 wedstrijden op rij en verloor 6 punten. De voetbalshirt Manchester United dragende fans waren wederom teleurgesteld en verlieten vroegtijdig het veld. Fans zijn uiteraard zeer ontevreden over de huidige situatie van Manchester United.

Als Erik ten Hag Manchester United niet kan helpen de neergang zo snel mogelijk te keren, zal de wens van de fans om hem te ontslaan ook bij voorbaat worden gerealiseerd.

[rikwintein]

Bejaard

Laatst stelde Mijn Groote Liefde een wel heel dwingende en gerichte vraag. Bij gelegenheid durft Mijn Groote Liefde de piot al eens een vraag te stellen waarvan zij bij voorbaat het antwoord niet kent of ondubbelzinnig bepaald heeft. Het is een zeldzaamheid. Toch etaleert zij af en toe een oprechte nieuwsgierigheid naar de gedachten en de wensen van de piot. Ook nu weer. Het is een heerlijk…

[saulsplace]

Waarheid en Mythe

Bij mythen denken we aan meeslepende verhalen over helden en monsters, vaak duizenden jaren oud, helemaal teruggaand op Vikingen en Romeinen. Als we over mythen spreken in het dagelijks taalgebruik, dan positioneren we de mythe tegenover de waarheid. De mythe is dan synoniem voor ‘onwaarheid’: dat wat is verzonnen versus de werkelijkheid. ‘Nepnieuws’ of ‘desinformatie’ tegenover de ‘harde feiten’. Een sterk verhaal versus ‘hoe het echt zit’. Verbeelding en fantasie gecontrasteerd met de objectieve en dikwijls ‘droge’ realiteit.

Maar wat als ik u zeg dat dit contrast helemaal niet hoeft te kloppen? Dat mythe en waarheid géén contrast vormen, maar juist complementair zijn? Elkaar niet bestrijden, maar aanvullen? Het zelfs zo is dat de mythe en de waarheid elkaar nodig hebben, als wij als mensen hier een zinvolle interactie mee willen aangaan? Als u zich laat meenemen op deze reis – om deze valse oppositie tussen mythe en waarheid te ontmantelen – zult u daarmee één van de grootste filosofische dilemma’s hebben opgelost.

Eerst zal ik uiteenzetten wat ik versta onder Waarheid.

Waarheid en waarheidsclaims

Stel dat iemand hierop zegt: “De waarheid is onkenbaar, omdat er in het grote geheel te veel variabelen bestaan dan voor een mens te overzien zijn.” Hij of zij doet op grond van een groot aantal variabelen toch een uitspraak, waarvan diegene stelt dat die klopt. Dit biedt afdoende grond om aan te nemen dat er op basis van een ander aantal variabelen óók andere kloppende uitspraken mogelijk zijn. Dit maakt het mogelijk om naar waarheid te zoeken binnen het grote geheel.

Als we stellen dat waarheid niet bestaat, stellen we in feite dat het waar is dat waarheid niet bestaat. Een bewering die zichzelf ondergraaft, zoals met stelligheid beweren dat er geen absolute zekerheden zijn. Wie meent dat de waarheid onkenbaar is, zet zichzelf dus klem in een onhoudbare positie. Hoe kunnen wij op een zinvolle manier praten over het onderscheid tussen objectief en subjectief, als je bij voorbaat zegt dat het onmogelijk is om in de positie van objectiviteit te komen: de positie van waaruit je die scheidslijn trekt? 

Met andere woorden: om wat over de (on)kenbaarheid van waarheid te kunnen zeggen, moet je op een positie aankomen waar je subjectief van objectief kunt onderscheiden. Als je zegt dat alles en iedereen onvermijdelijk subjectief is, is die positie niet te bereiken. Wie beweert dat waarheid onkenbaar is, moet zijn gedachten alsnog formuleren alsóf hij waarheid claimt, om te kunnen worden begrepen. Je kunt de discussie verplaatsen naar waarschijnlijkheid, in plaats van waarheid, maar dan nóg moet waarschijnlijkheid de waarheid in mindere of meerdere mate overlappen, om minder of meer waarschijnlijk te zijn.

Relativisme en taligheid

Zelfs als ik geen controle over de wereld heb, dan vind ik mezelf terug in een positie waar ik met de wereld moet interacteren onder de aanname alsof ik wél controle over de wereld heb. Althans: ik moet aannemen dat de handelingen die ik verricht, ook de gevolgen teweegbrengen die ik nastreef. Met discussies over de waarheid is het ongeveer hetzelfde. Mensen die ervan uitgaan dat ze de waarheid kennen, hebben altijd sterkere claims, zijn meer authentiek gedreven, dan mensen die zich inzwachtelen met relativisme. Wie zich beroept op waarheid, moet immers ook sterke tegenargumenten kunnen trotseren, in plaats van claims te immuniseren tegen kritiek.

Wij kunnen de talige beschrijving van de werkelijkheid vergelijken met de werkelijkheid zelf. Dit maakt dat mensen hypotheses opstellen, toetsen, en vervolgens vervangen voor nog aannemelijkere hypotheses. Waarheid is géén functie van taal, want als je op die taligheid blijft hangen maak je jezelf kwetsbaar voor de taalspelletjes van linkse relativisten. 

Links wenst de autoriteit van kosmische en universele wetten niet te erkennen. Voor hen kan een man tegelijk een vrouw zijn – zelfs de elementaire bouwstenen van de kosmische orde, chromosomen, worden aan de kant geschoven. Wiskundige wetmatigheden zouden 'racistisch' of 'imperialistisch' zijn. Linksmensen bouwen een bubbel van wensdenken waarin morele verontwaardiging op de plek komt van reality checks. Zij dwingen anderen om hun bubbel van wensdenken in stand te houden met belastinggeld. Links gaat niet uit van een confrontatie met feiten en de wetten van de logica, maar enkel van ‘consensus’, waarbij ze zich beroepen op de autoriteit van instellingen die ze zelf hebben gecorrumpeerd.

Links is dus niet uit op een discussie waarin de waarheid van een claim wordt getoetst aan de basisbouwstenen van rationeel intellect. Ze willen enkel hun morele autoriteit bevestigd zien en hiervoor worden de universele wetten van de logica terzijde geschoven. 

Om dit alles te vermijden, definiëren wij waarheid als het overeenkomstig zijn van een uitdrukking van de werkelijkheid (zij het in woorden, gedachten of beelden) met de werkelijkheid zélf. In plaats van ‘uitdrukking’ mag u ook lezen: nabootsing. Het waarheid uitdrukkende medium hoeft niet talig te zijn. Het mag ook een tekening zijn of een uitdrukkingsvorm die in het heden nog niet voorhanden is. Waarheid is breder dan werkelijkheid, en omvat ook aspecten die met de huidige communicatiemiddelen nog niet te beschrijven zijn.

Dat wat de overeenkomst garandeert tussen de werkelijkheid en het materiële medium dat de werkelijkheid uitdrukt, is door Plato benoemd als het immateriële Idee. Stel iemand noteert een muzikale compositie. Het papier waar dit op staat vergaat en de persoon sterft. Een eeuw later noteert iemand precies dezelfde compositie. Er is geen materiële overdracht tussen beide componisten. Het is dus het immateriële Idee dat garandeert dat het gaat over de exact zelfde compositie.

Mythe

In mijn boek Huis van de Muze (2024) bespreek ik de Franse anarchist Georges Sorel (1847-1922) als voorloper op het vlak van de mythische scheppingskracht. Sorel benadrukte dat de wereld voortkomt uit arbeid en dat de richting van die arbeid wordt bepaald door mythes. Er is een gevoel, een beeld, een bepaalde visie van een eindbestemming, dat de arbeider richt bij elke slag die hij met zijn hamer uitvoert. In mijn boek worden stichtingsmythes geïllustreerd aan de hand van de lone wolf en de pionier: zij scheppen nieuwe mythen door hun sociaal-politieke structuren te verlaten.

Mythen zijn bepalend in de vorming van samenlevingen, zelfs als sociaaleconomische organisatievormen veranderen. Sorel stelt dat mythen de basis leggen voor maatschappelijk handelen. Mythen, als dragers van betekenis, zijn essentieel voor het begrijpen van de wereld en het scheppen van de kaders en context waarbinnen dat begrip mogelijk is. Woorden hebben namelijk slechts betekenis voor zover ze verwijzen naar weer andere woorden, zegt Joris Bouwmeester, met wie ik in Huis van de Muze brieven uitwissel. Hij stelt dat op de uiterste uiteinden van deze grote aaneenschakeling van betekenissen – dit web, dit netwerk – altijd mythe te vinden is en niets dan mythe… Ikzelf stel dat ieder geweven patroon rafelranden kent en dus ons talige web van betekenissen ook. De mythische kracht dringt binnen op het eindpunt van de taal.

Feiten zijn leuk en aardig, maar altijd ondergeschikt aan de mythe waarin ze hun plek krijgen: het wereldbeeld dat ze in een betekenisvol verband plaatst, en zo van waarde verschaft. Met wat duurdere woorden, krijgen feiten pas betekenis tegen het reliëf van een mythologische betekenishorizon. Want dezelfde feiten laten zich benutten voor uiteenlopende doelen, afhankelijk van de uitgangspunten waarmee deze feiten worden ingezet. Joris Bouwmeester schrijft: 

“Zoals je met een hamer kunt repareren, maar ook kunt slopen, al naar gelang de intentie waarmee deze hamer wordt gehanteerd, zo ook laten feiten zich gebruiken op wijzen die allereerst bepaald worden door de richting die is ingezet. Het is deze richting waar het allemaal om draait, en zij wordt door mythen gegeven.” (blz. 97)

Niet het ‘hoe’, maar het ‘waartoe’ is dus van belang. Niet ‘welke regels gelden er’, maar: Waarom volgen we deze regels en geen andere? Mythen zijn dus onmisbaar voor het voortbestaan van culturen en volkeren. De huidige arbeidscultuur, met haar flexbaantjes, hangt weer vast aan een mythologie van de ‘self-made man’. De industriële samenleving bewijst dat het conditioneren van mensen ook een eigen mythos vergt. De compartimentalisering van tijd en arbeid die typisch is voor de economische inrichting van de moderne tijd, hangt weer samen met het horloge, de stoomfluit en de schoolbel. Gaandeweg hebben deze mythes zich ontwikkeld en zijn bepalend voor onze economische oriëntaties en ons verstaan van tijd. 

Nieuwe mythes creëren

Het creëren van nieuwe mythen wordt niet altijd gewaardeerd: zowel de pionier als de lone wolf krijgen met tegenwerking en beproevingen te maken. Het is echter een cruciale taak die vaak gepaard gaat met het verwerpen van bestaande heiligdommen. Bij het vestigen van een nieuwe stichtingsmythe worden bestaande mythes getrotseerd om ruimte te maken voor nieuwe belevingen van de wereld, in overeenstemming met de levensfelheid van het individu dat wenst te scheppen.

Waar het aankomt op macht en politiek, vormen visies, verhalen en mythen de grondstof voor politieke energie. Joris en ik wisselen brieven uit over de vraag of we de spirituele genese van mythes aan AI moeten overlaten. Wij beroepen ons op de Muze – de godin van kunstzinnige inspiratie en mythische scheppingskracht – om een krachtige beeldentaal op te roepen die de Westerse cultuur moet herijken. Dit is nodig in het licht van opkomende uitdagingen, zoals de emancipatie van AI en de concurrentie met islam.

Waarheid en mythe komen samen

We keren terug tot het uitgangspunt van deze verhandeling: ik wil bewijzen dat waarheid en mythe niet met elkaar in concurrentie staan, maar samenstromen in synergie. Denk opnieuw aan het citaat van Joris Bouwmeester, waarin hij toelicht hoe iedere richting door een mythe is voorbepaald. Denk ook aan de vraag: “Wat is de waarheid?” Als de waarheid iets transcendents is, kan de mens dit dan ooit in zijn volledigheid bevatten?

In ieder geval kun je waarheid wat inkaderen, en met absolute zekerheid dingen zeggen als: “Jan kwam om kwart over drie het huis binnen.” Je weet of dit de waarheid is wanneer je weet wie Jan is, hoe laat het was en om welk huis het gaat. Hier wordt de waarheid behapbaar gemaakt door deze te filteren tot aspecten, zoals een persoon, locatie en tijd. 

Een vraag die nu voor de hand ligt is of je de waarheid ziet, of slechts een deel van de waarheid, en of dit überhaupt tegenstrijdig en/of problematisch zou zijn. Je moet dit zien als een telescooplens die je op de horizon richt. De lens kadert het wat af, en beperkt wat je wel en niet kunt zien, maar dat wat je uiteindelijk kunt zien, is nog wel de waarheid. 

Hier blijkt de waarheid iets transcendents, maar wat mensen hieruit putten, hoe mensen hiermee omgaan en op inspelen, wordt door mythen gestuurd. Alles valt samen in de uitspraak, dat de richting iets is dat is voorbepaald. 

Mythe als richting, Waarheid als grondstof

De mythe is de telos – welke kant gaan we uit, wat putten we uit die waarheid en wat produceren we daarmee? Het antwoord op de vraag: hoe maken we die beelden relevant voor onszelf, komt uit mythe. Nu is de waarheid de grondstof van de realiteit en de mythe is de doelbestemming ervan. Mythe is dat wat iets relevant maakt voor de mens, en voor een andere vorm van scheppende intelligentie die vatbaar is voor verhalen en symbolen. Waarheid is de absolute, totale, actuele en eeuwige staat van het heelal, met inbegrip van alle geldige logische wetten en natuurwetten.

Het belang van deze uiteenzetting ligt daarin, dat in de Westerse wijsbegeerte en alles wat hieruit is voortgekomen, van oudsher waarheid en mythe tegenover elkaar werden gepositioneerd. Maar nu blijkt het anders te liggen, en zien we dat überhaupt de vraag, “waar richt je jouw oog op binnen het geheel van de waarheid?”, al is bepaald door de mythe. De tegenstelling tussen mythe en waarheid blijkt een valse tegenstelling, berustend op een begripsverwarring, alsof het zou gaan om een tegenstelling tussen fictie en non-fictie.

De suggestie is bijvoorbeeld dat “het journaal op de publieke omroep ons de waarheid vertelt” en de mythen niet. Dit blijkt niet te kloppen – het zijn de mythen die bepalen welke informatie überhaupt relevant voor ons is, en welke aspecten van het journaal blijven hangen. De mythe bepaalt welke uitgefilterde aspecten van de waarheid beantwoorden aan onze vragen en verlangens. De mythe bepaalt voor welke facetten van de alomvattende waarheid, de ontvanger openstaat.

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[peecee-columns]

Het onderwijs is geen oliebollentest

In 2012 werd landelijk een systeem ingevoerd om scholen die uitzonderlijk goed onderwijs verzorgen een extra waardering te geven in de vorm van een predicaat voor excellentie. Voor een termijn van drie jaar mochten de uitverkoren scholen een bordje naast de ingang hangen, waarop duidelijk zichtbaar was dat ze ‘excellent’ zouden zijn. Het idee hierachter leek destijds prijzenswaardig, namelijk dat andere, niet-excellente scholen iets konden opsteken van de uitverkoren scholen die wel een excellent profiel bleken te hebben én om Nederland als onderwijsland weer bij de top van de wereld te krijgen. Leren van elkaar werd vervolgens concurreren met elkaar. Want wie wil er nou niet dat zijn kind op de meest excellente school in de buurt onderwijs krijgt?

Wat veelal niet duidelijk was voor de buitenwereld, was de manier waarop een school het felbegeerde predicaat der excellentie kon bemachtigen. Voor velen leken de chocoladeletters op de websites van de gelauwerde scholen, de media-aandacht en het bordje naast de deur voldoende te zijn om een kind te plaatsen op een excellente school. En daar zat onder andere de crux. Want wat zegt zo’n predicaat over het totaalbeeld en de kwaliteit van het onderwijs op een desbetreffende school?

Het belangrijkste punt was in elk geval het feit dat een school, om überhaupt in aanmerking te komen voor een excellent-profiel, als ‘goed’ moest worden gekwalificeerd door de Onderwijsinspectie. Vervolgens konden scholen zich aanmelden wanneer ze een bijzondere en onderscheidende aanpak hanteerden of met vernieuwende projecten aan de slag waren. Veel extra energie, papierwerk, organisatie, gesprekken en beoordelingen door diverse beoordelingscommissies werden ingezet en gezien als investering voor het wel of niet ontvangen van een excellentie predicaat. Dit was voor een aantal scholen in het verleden al een reden om af te zien van deelname en weer over te gaan op waar ze de goede beoordeling van de Onderwijsinspectie voor hadden gekregen, namelijk het verzorgen van degelijk en deugdelijk onderwijs.

Er ontstond vervolgens een vorm van oneerlijke concurrentie door de invoering van de predicaten voor excellente scholen, doordat de politiek een perverse prikkel aan het onderwijs gaf, in plaats van een eerlijke(re) en algemene(re) aanpak om het dalende niveau van ons onderwijs aan te pakken. Paul van Meenen (D66) zag dit ook al een tijd gebeuren en vond dat het onderwijs op deze manier te veel een wedstrijd was geworden tussen scholen onderling. Op Twitter vergeleek hij het toekennen van de predicaten ‘goed’ en ‘excellent’ met een ‘oliebollentest’ en hij pleitte ervoor om weer volledig in te zetten op de basisvaardigheden, in de vorm van rekenen en taal. Van Meenen diende onlangs een motie in om de predicaten voor excellente scholen af te schaffen. Van de 150 leden in de Tweede Kamer stemden er 87 voor, waardoor de motie is aangenomen.

Hiermee lijkt er een einde te komen aan de excellentie die het onderwijsniveau naar een hoger plan zou moeten tillen en kan ook dit plan worden toegevoegd aan de reeks der recente mislukte initiatieven binnen het onderwijs. Eerder waren de rekentoets, de ideeënbus rondom het onderwijs voor de toekomst, het afschaffen van de studiebeurs en het invoeren van Passend Onderwijs actiepunten die bij voorbaat leken te mislukken en weinig constructief bleken te zijn om te werken aan het dalende niveau van ons onderwijs in het algemeen. Het is nu dan ook de hoogste tijd om in te zetten op de verlangde basisvaardigheden, het aanpakken van het lerarentekort, het bieden van gelijke kansen, alle onnodige ruis te elimineren en persoonlijke successen te vieren wanneer iets goed gaat. Wanneer elke school dat als streven heeft, zullen de basisvaardigheden verbeteren en kan ook het docentschap aantrekkelijker worden. Een goede basis om in de nabije toekomst met z’n allen ‘excellent’ onderwijs te mogen verzorgen.

[rotterdamvanalles]

Het Lijnbaancentrum gezien vanaf de kant van het Binnenwegplein, 1987.

Uit het NRC van 2 december 1970:

Met ingang van maandag zal Rotterdam beschikken over een unieke ruimte voor kunst en recreatie: het Lijnbaancentrum. Het zit, om het met de woorden van architect prof. J. B. Bakema te zeggen, als een spin in een stedebouwkundig netwerk van winkels, horeca- en bank-, kantoor- en woonruimte en een garage, en heeft behalve expositiemogelijkheden een kleine, door Kho Liang Ie schitterend ingerichte bioscoop.

Het Lijnbaancentrum, als een brug ingeklemd tussen, de panden van Ter Meulen en De Klerk — en van daaruit ook rechtstreeks toegankelijk — bezit in totaal vier ingangen, waaruit blijkt hoe de ontwerpers zich alle mogelijke moeite hebben gegeven om een eventuele drempelvrees bij het publiek bij voorbaat weg te nemen. Maar ook de programmering die voor het kunstcentrum onder leiding: van de heer Felix Valk werd ontworpen is erop gericht een zo breed mogelijke belangstelling te trekken.

Onder de titel Welkom, komt om te beginnen een verscheidenheid aan creatieve ideeën aan bod, zoals mode-ontwerpen, een verzameling oude foto’s in sterk vergroot formaat, een enorme, gedeeltelijk eetbare, taart van Carla Kaper,’ borduurwerk van de zondagsschilder Siebe Glastra, muzikale robots van Roger Spear, en een collectie tanks van R. Evers, lid van de eerste Nederlandse organisatie van tank-hobbyisten. Op de eerste thematische tentoonstelling zullen alle Nederlandse striptekenaars worden getoond en voor de tweede thematische expositie wordt onderhandeld met groeperingen van Zuid-Molukkers en gastarbeiders. Het ligt in de bedoeling dat het publiek op allerlei manieren betrokken wordt bij wat er in het Lijnbaancentrum te zien en te doen is. Zo beschikt men over video-apparatuur, geluidsbanden en camera ‘s waarmee in een afdeling vrijuit geëxperimenteerd zal kunnen worden.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het NRC van 2 december 1970.

[charleshaddonspurgeon]

Bank Des Geloofs En tot de ouderdom toe zal Ik dezelfde zijn En tot de ouderdom toe zal Ik dezelfde zijn, ja, tot de grijsheid toe zal Ik ulieden dragen; Ik heb het gedaan, en Ik zal u opnemen, en Ik zal dragen en redden. Jes. 46:4. Het jaar is al erg oud, en hier is een belofte voor onze bejaarde vrienden; ja, en voor ons allen, omdat de ouderdom ook ons besluipt. Indien wij maar lang genoeg leven, zullen wij allen grijze haren hebben; daarom mogen wij ons even goed verheugen in deze belofte, door het vooruitzicht van het geloof. Wanneer wij oud worden, zal onze God nog steeds de ,,IK BEN” zijn, die voor altijd dezelfde blijft. Grijze haren spreken van ons verval, maar Hij geraakt nooit in verval. Wanneer wij geen last kunnen dragen, en nauwelijks onszelf kunnen dragen, dan zal de HEERE ons dragen. Zoals Hij ons in onze jonge dagen als lammeren aan zijn boezem droeg, zo zal Hij dat ook in de jaren van onze zwakheid doen. Hij maakte ons, en Hij zal voor ons zorgen. Wanneer wij een last worden voor onze vrienden, en een last voor onszelf, dan zal de HEERE ons niet afschudden, maar Hij zal ons te meer opnemen, en ons volkomener dragen en bevrijden dan ooit. In vele gevallen schenkt de HEERE zijn dienaren een lange en rustige levensavond. Zij werkten hard elke dag en tobden zich af in de dienst van hun Meester, en daarom zeide Hij tot hen: "Geniet nu bij voorbaat die eeuwige sabbat, die Ik u heb bereid”. Laten wij voor de ouderdom niet vrezen. Laten wij op een aangename wijze oud worden, daar de HEERE zelf met ons is in een volheid van genade.

[krullenbos]

Vorige week zondag zaten Babs en ik in het Stadscafé onze frustraties te uitten over van alles en nog wat. En we hadden het enorm naar onze zin samen. Op een gegeven moment gebeurde er iets en voor ik het door had zaten we te zoenen.

Babs is gay, dus dat wij samen ineens midden in een kroeg ineens zaten te zoenen was best wel een ding. Kort daarna hervatte we het gesprek en was er eigenlijk niets gebeurd. Buiten bij het afscheid benoemde we het nog even en dat was dat. Dacht ik.

Eenmaal thuis in bed ging mijn hoofd in overdrive. Ik heb al zo lang niet meer met iemand gezoend dat ik volledig aan stond. Deze vorm van intimiteit heb ik jaren niet gevoeld en mijn lichaam had dat duidelijk gemist. Ik heb de halve nacht niet kunnen slapen omdat mijn hele lichaam en hoofd gierde van wat er was gebeurd. De volgende dag besloot ik dat wel met Babs te delen, want ik wilde niet met zoiets rond lopen in mijn eentje. Ze reageerde er heel cool en begripvol op. Wel dacht ik dat het daarbij zou blijven, en ik was daar ook content mee.

Maar afgelopen zondag zaten we na het sluiten van de kroeg nog samen iets te drinken en onze ellende met elkaar te delen. Ik barstte uit in huilen en ze heeft me innig geknuffeld en getroost, waar ik haar enorm dankbaar voor ben. Toen de boel opgelucht was zaten we nog steeds in elkaars armen en voor we het wisten waren we weer in een lange zoen verwikkeld. Het was heerlijk, ik ga er ook niet om liegen. Iets wat ik zo lang gemist heb ga ik niet afslaan. Blijkbaar hebben we het allebei nodig.

Vanavond vroeg ze of ik nog mee ging iets drinken, en toen ik uiteindelijk overstag ging om de kou te trotseren hebben we een leuke avond gehad in een café, flauwe grappen, leuke mensen, etc. En toen moesten we er vandoor. Wederom verzeilde we in een innige zoenpartij. En ik was me hyper bewust van alles. Dus toen onze tanden heel kort even tegen elkaar botste moest ik daar om grinniken. Ze vroeg me waarom ik moest lachen, en begreep niet helemaal waarom na mijn uitleg. Maar zoals ik eerder schreef is dit voor mij zo enorm lang geleden dat mijn hoofd instant in overdrive gaat en ik me overal hyper bewust van ben. Ook zulke kleine dingen. En uit ongemak lach ik daar dan om.

Enfin, we hebben het enorm leuk met elkaar. En zondag heb ik uitgesproken een mini beetje verliefd op haar te zijn, maar dat ook niet erg te vinden. Het is ook een eerste verliefdheid waarbij ik het niet erg vind dat die niet beantwoord zal worden omdat ik bij voorbaat weet dat ze op vrouwen valt. Maar deze zoenen die we hebben gedeeld ga ik niet bevragen. Het is het beste op het gebied van liefde wat me in jaren is overkomen, en in plaats van dat ik zoals gebruikelijk mezelf neer sabel ga ik gewoon eens content met mijzelf zijn. Niet achter alles hoeft een reden te zitten, we genieten ervan. Zij heeft het nodig, ik ook en that’s it.

En nu maak ik het ook weer minder belangrijk dan het voor mij is. Het doet echt iets met me. Het feit dat een prachtige vrouw met mij wil zoenen. Dat overkomt mij nooit. Dat überhaupt iemand met mij wil zoenen overkomt me nooit. Dus ik geniet ervan zolang het duurt! En wat ik mee wil nemen mocht er een nieuwe verliefdheid ontstaan bij een andere vrouw is het gemak waarop ik er nu mee om ga. Niet direct maanden depressief zijn om een afwijzing maar het er laten zijn en dan weer door.

Babs, bedankt! Ik hou van je.