#heimilistæki | Explore Tumblr posts and blogs

aventuras-y-argentina-blog · 8 years ago

Text

La Serena, Chile 2016

kvöldið áður:

Kvöldið 22. desember vorum við að leggja loka hönd á að undirbúa allt fyrir Chile. Það var alveg frekar mikil Home Alone stemning. Allir að pakka og að gera sitt og allt í óreiðu. Við þurftum að ná að klára allt áður en við fórum í útskriftarveislu Silvinu. Veislan var haldin í klúbbnum og það voru vinir og fjölskylda. Við fengum kjötsamlokur í kvöldmat og haldiði ekki bara að það hefi verið fínasta lambakjöt, Ég sé eftir að hafa ekki fengið mér meira, kjötið var alveg frábært. Við komum svo heim klukkan 1:00 (vorum fyrst til að fara) og ég fór beint að sofa.

Dagur 1:

Ég hundsaði óvart vekjaraklukkuna mína þannig að ég vaknaði aðeins seinna en ég ætlaði mér. Ég svaf sem betur fer ekki yfir mig en ég vaknaði við að einhver kallaði á mig. Ég klæddi mig í hvelli og við lögðum svo fljótlega af stað. Klukkan var nú samt bara 4:00 og ég varð dauðþreytt frekar fljótt enda svaf ég lítið sem ekkert. Við byrjuðum á að keyra heim til Arturo og skiptum þar um bíl. Ég sofnaði svo fljótlega þegar við vorum komin út úr bænum og svaf nánast alveg að landamæraeftirlitinu. Klukkan var næstum því 7:00 og við biðum á eftir 4 bílum þangað til það opnaði og að það kæmi að okkur. Við þurftum ekki að bíða lengi. Við þurftum að framvísa skilríkjum og pappírum fyrir bílinn og okkur var hleypt í gegn með nýjan stimpil í vegabréfinu. Við keyrðum yfir fjöllin og þau voru ekkert smá flott. Það var frekar kalt í bílnum og hitastigið úti fór neðst niður í 4 gráður og ég elskaði það. Í fjöllunum var pínu snjór hér og þar þegar við voru sem hæst. Snjórinn var í sköflum sem litu eins og þeir væru dropasteinar nema upp úr jörðinni (gleymi alltaf hvað það heitir) og svo fokið aðeins til. Ég gleymdi að taka mynd þannig að ímyndunaraflið verður bara að duga. Við keyrðum og keyrðum og ég sofnaði reglulega á milli þess sem ég las og hlustaði á tónlist. Svo komumst við loksins að landamæraeftirlitinu í Chile. Þetta var miklu strangara! Allar töskur þurftu að fara í gegnum skanna (eins og handfarangur fer í gegnum áður en maður fer í flug) og þau leituðu í bílnum. Þegar við framvísuðum skilríkjunum báðu þau líka um pappíra sem staðefestu að ég væri að ferðast með leyfi foreldra minna á Íslandi. Það tók sinn tím að tékka á öllu en á endanum komumst við í gegn. Við misstum reyndar af beygjunni sem við áttum að taka en föttuðum það sem betur fer mjög fljótt og snerum við. Við keyrðum örugglega fram hjá milljón kaktusum. Það voru fjöll báðum megin við veginn og þar voru fleiri kaktusar en hægt var að telja. Við stoppuðum til að borða á litlum veitingastað við veginn í Chile áður en við komumst á áfangastað. Þar tók ég fyrst eftir hvað hreimurinn er öðruvísi hinum megin við fjöllin. Allir fengu kjöt, ég og Paula á samloku en allir hinir á disk með tómötum og avakadó. Við keyrðum pínu lengra og komumst á endanum á áfangastað; La Serena, Chile. Við byrjuðum á að koma okkur fyrir í íbúðunum (vorum í tveimur, kynjaskipt) og fórum svo í mollið til að kaupa símkort og skoða opnunartíma. ÞVÍLÍK JÓLAÖRÐTRÖÐ!!! Þetta var alveg brjálað. Það var fólk út um allt og enga aðstoð hægt að fá og raðið það langar að ég átti ekki orð. Við fórum svo í matarbúðina enda var ekkert til (þú mátt ekki einu sinni koma með mat yfir landamærinn, það er að minnsta kosti mjög takmarkað) og fórum svo heim að borða. Allir fóru beint að sofa eftir mat enda dauðþreyttir eftir ferðalagið (sem btw tók rúmlega 12 tíma)

Aðfangadagur; dagur 2

Við vöknuðum í kringum 9:00 og borðuðum morgunmat og ég hringdi svo í mömmu og möndlugrautinn. Ég rétt náði að segja gleðileg jól við alla áður en þau fóru og svo talaði ég við mömmu, pabba og Yngva í tæpan klukkutíma. Næst hringdi ég til Spánar til að tala aðeins við Hönnu & co. Natan, Rakel og Teddi voru reyndar á ströndinni en ég talaði við stelpurnar. Þá næst fórum við í miðbæinn til að skoða og versla. Á leiðinni þangað keyrðum við framhjá fiskimarkaði. Það opnaði einhver gluggan og þvílíkar grettur og skrækir sem komu frá fjölskyldunni minni. Ég kippti mér ekkert mikið upp við þetta og þau voru rosalega hissa á því. Ég sagði þeim þá bara frá því að þetta væri ekkert sterkt miðað við verkunina hans afa. Við lögðum bílnum og löbbuðum pínu áður en ég bað um að fara inn í eina búð til að skoða ferðatöskur, stelpurnar fylgdu og strákarnir fóru eitthvað annað. Ferðatöskurnar voru svo ekkert sérstakar en við enduðum á að vera þarna i örugglega klukkutíma. Bibi og Patri skoðuðu örugglega alla hlutina og enduðu á að kaupa helling. Næst fórum við í LaPolar sem selur allt frá sokkum í stór heimilistæki og sófasett. Við vorum þarna í rúmlega 3 tíma. Meirihlutinn af þeim tíma fór í að bíða eftir að Patri kláraði að versla fyrir sig og dætur sínar. Þegar við loksins fórum út úr búðinni hittum við strákana í matvörubúð þar sem við borðuðum hádegismat. Eftir hádegismat fóru allir á ströndina nema Bibi sem var eftir til að skreyta íbúðina. Það var frekar hvasst þannig að ég var í peysu allan tímann. Elsku Paula var rosaleag óheppin og var stungin af marglyttu í hendina. Næstu hálftími einkenndist af gráti og öskrum. Við fórum fljótlega heim eftir það, eftir að hafa verið tæpan klukkutíma á ströndinni. Ég hringdi aftur til Íslands til að tala við alla eftir þeirra jól á meðan ég beið eftir mínum.J’olin voru alls ekki jólaleg miðað við Ísland. Mér fannst ég ekki nógu fín fyrir aðfangadag (leggings, hælar og semi-fínn hlýrabolur) en ég var samt örugglega fínust ásamt Paulu sem var í kjól. Við borðuðum klukkan 23 og töluðum við Ezequiel (strákurinn þeirra sem er í Belgíu). Í forrét var osta-og skinkudiskur, aðaréttur var tilbúinn kjúklingur, kartöflusalat og heimagerð sósa. Í eftirrét var svo ávaxtasalat en mér finnst það ekki gott þannig að ég sleppti honum eins og svo oft áður. Eftir mat skiptumst við á gjöfum. Ég gaf öllum eitthvað tengdu Íslandi. Ég fékk ferðahátalara frá öllum í fjölsskyldunni. Venjulega eru gjafir ekki svona stórar en ég fékk langstærstu gjöfina. Á miðnætti skáluðum við og óskuðum öllum gleðilegra jóla. Bræður mínir fóru á djammið og allir að sofa nema ég sem settis í sófan með bók í hönd eins og öll önnur jól.

Ég fékk pínu heimþrá þegar ég opnaði jólakort og hlustaði á Heims um ból á sama tíma. Fyrir mér koma jólin ekki fyrr en kórinn í Vídalínskirkju syngur Heims um ból en einhver spotify útgáfa varð að duga. Ég bjóst við að fá meiri heimþrá og fannst ég hafa sluppið nokkuð vel miðað við að jólin eru hátíð þar sem við notum tíma með fjölskyldunni.

Dagur 3:

Ég vaknaði rétt tæplega 10, borðaði morgunmat og hringdi svo aftur í mömmu og pabba og co en núna til að tala við alla í Birkibergi. Ég hrindi svo aftur til Spánar og náði að tala við alla. Þegar ég var búin að tala við alla var bara að drepa tíma þangað til hinir kæmu heim úr göngutúr. Mig langaði að fara ein í göngutúr en ég spurði ekki áður en þau fóru og svo svaraði enginn þegar ég hringdi. Þau komu loksins heim en þá var kominn hádegismatur þannig að göngutúrinn varð að bíða. Eftir mat lögðu sig svo allir nema ég og ég gleymdi að spurja um göngutúrinn áður en allir sofnuðu. Ég fékk nú samt að fara í göngutúr á endanum, og það ein, ótrúlegt en satt. Ég labbaði eftir ströndinni og tíminn leið ótrúlega hratt. Seinna um daginn fórum við svo öll saman í göngutúr nema Arturo á jólamarkaðinn sem er við ströndina. Það var pínu kolaportsstemning, allir með sína bása að selja handgert/notað/“smádrasl” fyrir lítið sem ekkert. Ég keypti mér lyklakippur til að hengja svo á jakkann minn. Eina merkta La Serena sem er bærinn sem við erum í og eina lama sem ég sá svo eftir að hafa ekki keypt í suðurferðinni. Ég keypti líka tvær bækur (langaði alveg í 7 stk. en þurfti að velja) Önnur bókin er klassík og eftir Suður-Amerískan höfund og hin er unglingabók sem mig er lengi búið að langa í en hef ekki keypt hana af því bækur eru sko ekki ódýrar í Argentínu. Við löbbuðum svo til baka þegar allir voru búnir að skoða og kaupa sitt. Á leiðinni heim keyptum við empanadas með rækjum og osti. Það kom á óvart hvað þetta var gott. Ég fór ekkert rosalega seint að sofa.

Dagur 4:

Við vöknuðum í kringum 9:00 og fórum fljótlega í miðbæinn til að skoða og versla. Við vorum svo sem ekkert rosalega lengi en mér tókst að kaupa eitthvað. Við enduðum á djúsbar og ég fékk mér einn piña colada (ekki vera svona hissa). Hann var alveg goður fyrst en glasið var svo stórt að ég fékk ógeð af honum áður en ég náði að klára. Mér finnst húsin í Chile mörg ótrúlega falleg. Þau eru oftast í fallegum litum eða í flottum stíl. Það er algjör synd hvað það var erfitt að taka myndir af þeim. Við vorum alltaf á ferðinni, það voru bílar eða fólk fyrir eða að húsið var hálft í skugga og myndin var alls ekki flott. Eftir hádegismat og siestu fórum við á ströndina. Það var ótrúlega hvasst og sandurinn fauk út um allt. Vindurinn feykti sandinum yfir okkur öll þar sem við lágum á ströndinni. Eftir að hafa “pínt” mig í gegnum 10 mín gafst ég upp og fór heim í íbúðina. Ég fór svo með strákunum í outlet eftir að hafa þvegið allan sandinn af mér. Þetta var reyndar ekkert sérstakt outlet, ég keypti tvo hluti og skoðaði svo húsgögn á meðan ég beið eftir að þeir klárðu. Ég borðaði svo með þeim (kjöt og risotto) og fór svo yfir í íbúðina þar sem ég sef. Það var gott að komast í smá rólegheit; litlu frænku mínar voru orðnar alveg brjálaðar. Ég fór fljótlega að sofa þegar ég var komin heim og svaf rosalega vel.

Dagur 5:

Ég vaknaði sjálf fyrir klukkan 9:00 (það hefur ekki gerst ótrúlega lengi) og fékk mér morgunmat. Strákarnir buðu mér svo með sér í annað outlet sem átti að vera betri en hitt. Það voru fleiri búðir en samt eiginlega ekkert úrval eða ekki ódýrt. Þarna var samt ferðatöskubúð og ég keypti fyrir mig og Maudd (fyrir heimleiðina til Íslands). Það var reyndar smá misskilningur með hvað ég gæti keypt margar. Maud hafði beðið mig um að kaupa líka fyrir sig og ég spurði einhvern hvort það væri pláss í bílnum. Ég skildi þetta þannig að það væri pláss en þau sögðu semsagt að það væri pláss fyrir eina en óljóst hvort það væri pláss fyrir hina líka. Misskilningurinn kom samt ekki í ljós fyrr en ég var búin að borga fyrir báðar töskurnar og það var ekki hægt að fá endurgreitt. Eftir að allir kláruðu sitt í mollinu fórum við niður á höfn á fiskmarkað. Þarna vildu allir selja þér sinn fisk og flestir með sömu tegundirnar þannig að þeir kepptust við að sannfæra þig um að sín vara væri best. Við keyptum rækjur, eitthvað í skel og hvítan fisk. Það var alveg fiskilykt en hún var nú samt mjög fljót að venjast. Eftir að við keyptum fiskinn forum vi á markað með ferskum ávöxtum og grænmeti og pínu kolaportsstemningu. Mér finnst alveg æði að fara á svona markaði, þó að ég sé ekkert endilega að kaupa. Það er eitthvað svo skemmtileg stemning í loftinu. Eftir hádegismat fórum við á ströndina. Það var alveg yndislegt <3. Veðrið var fullkomið og ég lá eins og skata í alveg góðan klukkutíma (engar áhyggjur, ég var með nóg af sólarvörn) áður en ég stakk mér í sjóinn. Ég og Paula lékum okkur aðeins á ströndinni. Ég veit ekki hvað þetta heitir en það var tennis á ströndinni á engum velli með stórum borðtennisspöðum. Við vorum basically að senda bolta á milli með spöðum. Eitt skiptið þegar boltinn rúllaði í burtu (það gerðist alveg nokkuð oft, oftar en ég mundi vilja segja) fór ég að sækja hann. Nema hvað, að voru tveir strákar sem löbbuðu í áttina að okkur. Nú haldið þið örugglega að þetta sé upphafið að sögunni sem segir frá því hvernig ég hitti draumaprinsinn. Haldið ykkur… nei! Annar strákanna kom að boltanum á undan mér og rétti mér hann og ég hef ekki séð hann siðar. Litla frænka mín sá ndinni frá “hennar hlið” á sögunni sem voru sem betur fer bara Bibi og Patri. Strákinn sáum við svo þetta samt eins og það hafi verið ást við fyrstu sín og hljóp og sagi öllum sem við þekktum á ströekki aftur þannig að ég virðist ekki hafa fundið einu sönnu ástin mína eins og litla frænka mín vildi meina. Ég borðaði kvöldmat með strákunum og það var fiskur í matinn (loksins!!) Ég var ótrúlega ánægð með matinn enda ekki búin að fá góðan fisk í marga mánuði. Við borðuðum seint og ég fór svo beint að sofa.

Dagur 6:

Ég var vakin með því að ég mátti velja hvort ég færi aftur á fiskmarkaðinn eða leigja hjól með Nico og Bibi. Ég ákvað að velja hjólin og var komin í liftuna með morgunmat í hönd 10 mínútum seinna. Við löbbuðum meðfram ströndinni í leit að hjólaleigunni en komumst svo að því að hún opnaði ekki fyrr en mikið seinna. Við ákváðum að halda áfram að labba og löbbuðum alla leið út að vitanum. Á leiðinni til baka fundum við hjólaleigu sem var opin en þá langaði okkur ekki lengur að hjóla. Þegar við komum til baka elduðum við hádegismat. Eftir hádegismat fékk ég svakalegan höfuðverk þannig að ég lagi mig í staðinn fyrir að fara á ströndina. Ég var rosalega “týnd” þegar ég vaknaði, var ekki viss hvort ég hafði sofið í 5 mínútur eða alla nóttina og fram á næsta dag. Ég jafnaði mig fljótt. Eftir kaffitíma fórum við svo öll í miðbæinn og ég keypti mér gallabuxur og strigaskó (fyrsta parið passaði!) en fyrst þurfti ég að bíða í heila eilífð eftir að Patri kláraði að skipta enhverju í tónlistar- og raftækjabúð. Ég og Nico fórum reyndar í fatabúð áður en hún kláraði og við hittumst öll klukkutíma seinna. Það síðasta sem við gerðum áður en við fórum heim var að fara í matarbúðina. Þetta átti bara að vera stutt; skreppa inn til að sækja það sem vantaði og beint út. Þetta endaði samt á því að karfan var hálffull og Paula týndist tímabundið en þetta reddaðist nú samt allt á endanum. Í kvöldmat var sjávarfang og ég smakkaði eitthvað í skel í fyrsta skipti (man samt ekki hvað það heitir) og það var bara nokkuð gott. Kvöldið var bara rólegt og ég fór seinna að sofa en vanalega.

Dagur 7:

Ég vakna

ði við að síminn minn hringdi snemma um morguninn og svo var skellt á um leið og ég svaraði. Númerið var frá Chile en ég pældi ekkert í þessu og fór aftur að sofa. Ég vaknaði svo klukkutíma seinna og fór á fætur. Í morgunmat var heitt kakó og ristað brauð eins og alla hina dagana. Ég, Bibi, Patri og Paula fórum svo aftur í miðbæinn til að versla. Mig vantaði ekkert meira en langaði ekki að bíða heima. Við fórum aftur í tónlistarbúðin (Patri þurfti að skipta einhverju fleiru) og svo aftur í LaPolar. Þetta var líklegast í 4 skiptið sem ég fór í búð frá þessu fyrirtæki. Ég var búin að skoða allt mögulegt í búðinni þannig að ég beið allan tíman. Þetta var örugglega það leiðinlegasta sem ég gerði í allri ferðinni. Við fórum ekki heim fyrr en klukkan 14:00, eftir að hafa verið þarna í rúma 3 klukkutíma! Þá voru ég og Paula komnar með nóg en mér tókst að “fela” óþolinmæðina betur. Ég var orðin ótrúlega svöng og en við borðuðum ekki hádegismat fyrr en 40 mínútum seinna. Eftir hádegismat fórum við á ströndina, það var ekkert annað en að halda í rútínuna. Ég og Rocio fórum aðeins seinna en hin og þegar við mættum hélt ég að við myndum aldrei finna hin. Þvílíkur mannfjöldi sem var mættur miðað við hina dagana. Það voru rosalega margir Argentínumenn og stór hluti af þeim frá San Juan. Ég ákvað að skrifa aðeins um Chile og fór svo i göngutúr og keypti mér churro með dulce de leche og labbaði svo aftur til baka á ströndina. Eftir ströndina pakkaði ég svo og fór að sofa ekkert allt of seint að sofa eftir kvöldmat.

Dagur 8:

Við vöknðum í kringum 8:00 og borðuðum morgunmat, settum dótið í bílana o +g keyrðum af stað. Tíminn var miklu lengur að líða á leiðinni heim af því ég svaf eiginlega ekkert í þetta skiptið. Við stoppuðum á bensínstöð í Chile áður en við fórum yfir landamærin þar sem ég keypti mér aðeins nesti fyrir keyrsluna sem ég vissi að mig langaði í. Ferðalagið var nokkuð ómerkilegt fyrir utan það þegar við mættum geitahjörð á veginum. Þetta var ekkert smá óvænt! Við vorum bara eitthvað að keyra og allt í einu voru fullt af geitum fyrir framan okkur. Við keyrðum á snigla hraða í um það bil 10 mín á meðan við komumst smám saman fram úr þeim. Það gerðist ekkert sérstakt en það kom mér bara svo á óvart en þetta er örugglega bara eins og þegar útlendingarnir sjá kindur við veginn á Íslandi. Ferðin gekk áfallalaust fyrir sig og við komumst greiðlega í gegnum bæði landamæraeftirlitin. Það var ekkert smá heitt þegar við fórum út úr bílnum Argentínu meginn og svo var bara enn heitara í bænum sjálfum. Þegar við keyrðum um bæinn á leiðinni heim til okkar hækkaði hitamælirinn í bílnum úr 42 upp í 47. 47 gráður!! Og til að hafa þetta á hreinu var það á celcius skalanum. Ég var ótrúlega fegin þegar ég komst inn í loftkælinguna en leið að þar með væri Chile ævintýrinu lokið.

0 notes