#grafsteen

[grafkunst]

Twee harten één grote liefde

bijzonder grafmonument: twee samengesmolten harten van glas, als blijvend symbool van de liefde van een echtpaar. De harten weerspiegelen hun unieke band, zelfs nu ze niet meer fysiek bij elkaar zijn.

[cchairil]

grafsteen

voor lieve grootmoeder

Het is niet de dood die daadwerkelijk het hart doorboort Jouw bereidheid om alles te accepteren wat komt Ik wist niet dat het zo hoog over stof lag het en verdriet overheerst.

(oktober 1942)

[jansiemons]

Mijn toekomst - mijn heldhaftige offers!

In de komende jaren, hopelijk nog ver weg, zal de tijd als een ongenadige storm over mij heen razen. De echo's van mijn bestaan zullen vervagen tot fluisteringen in de wind. Tegen die tijd ben ik allang begraven, samen met de bleke schimmen van familie en vrienden. Vreemden zullen de sleutel van mijn huis hebben, het huis waarvoor ik heb gezwoegd alsof ik een moderne Sisyphus was. Ze zullen hun eigen verhalen verzinnen binnen de muren die ik heb gebouwd, compleet onwetend van mijn heldhaftige offers. Mijn auto, waarvoor ik bijna een nier heb moeten verkopen, het zorgvuldig gekozen meubilair waar ik nachten van heb wakker gelegen, en de boeken vol versleten bladzijden en onleesbare krabbels in de marges. Mijn bezittingen en alles wat ik nu zo koester zullen verworden tot stoffige curiositeiten, vergeten en verlaten in de hoekjes van hun nieuwe leven.

Mijn nazaten, die ik met veel liefde heb grootgebracht, zullen nog nauwelijks weten wie ik was. Na mijn dood zal ik misschien nog een paar jaar rondspoken in de herinneringen van mijn kinderen en kleinkinderen, maar op een dag zal de mist van vergetelheid me onvermijdelijk omhullen. Mijn geschiedenis, mijn foto's, mijn heroïsche daden – alles verdwijnt in de grote prullenbak van de tijd. Ik zal niet eens meer een herinnering zijn, slechts een naam op een verweerde grafsteen, een verhaal zonder verteller.

En toch, voel ik een vreemd soort vrede. Want zelfs al vervaagt mijn bestaan in de kronieken van de tijd, heb ik mijn leven geleefd met passie en toewijding. Elke keuze die ik heb gemaakt, elke weg die ik heb bewandeld, heeft bijgedragen aan een groter geheel, een onzichtbare tapijt die zich uitstrekt over generaties.

Misschien zullen de vreemden die mijn huis bewonen iets voelen van mijn aanwezigheid, een subtiele warmte in de kamers die ik heb gevuld met liefde en zorg. Misschien zullen mijn nazaten, hoewel ze mijn gezicht en stem vergeten, toch een glimp van mijn ziel opvangen in de waarden en lessen die ik heb doorgegeven. Mijn wezen zal misschien oplossen, maar de essentie van mijn bestaan blijft in de fundamenten die ik heb gelegd, in de harten die ik heb geraakt.

Het besef dat mijn leven slechts een klein deeltje is van een groter universum, geeft me troost. Ik ben als een enkele golf in een eindeloze oceaan, een moment van opwelling dat even oplicht in de zon voordat het weer samenkomt met het grote geheel. Ik ben niet verloren, ik ben getransformeerd.

Ergens, in de oneindige cirkel van het leven, zal een deel van mij voortleven, onzichtbaar maar aanwezig. Misschien als een herinnering, misschien als een gevoel, misschien als een verhaal dat door iemand anders wordt verteld. En dat, besef ik nu, is genoeg. Ik heb mijn bijdrage geleverd, mijn stempel gedrukt, en dat is alles wat ik kan vragen.

24/07/2024

[steininbeeld]

17 augustus 2024.

"Grafsteen"

Deze grafsteen met foto kwam ik meer dan 30 jaar geleden tegen tijdens mijn reis naar Rusland.

(17 augustus 2024)

[peterpijls1965]

De wording van een Hampeleman (2015) De combinatie van pijn en morfine leidt bij mij iedere nacht tot hallucinaties. Uit de categorie fotografisch realistisch. Zo meende ik afgelopen nacht zeker te weten dat mijn zoon bij me in bed lag. Zelfs toen ik al lang en breed weer wakker was, keek ik af en toe zwetend naar het bed om me er van te vergewissen dat hij er niet was. Ik ben terug uit het ziekenhuis, en dat is goed. Maar de pijn en hallucinaties blijven, en ik zit na de laatste amputatie voorgoed in de rolstoel. Ik zag op het web iets voorbijkomen over een Socratisch Cafe. Zin, was het thema. Interessant, en vaag. Momenteel heb ik zin in pijn-vrij zijn. En geen hallucinaties meer hebben. Daar ga ik enorm van opknappen, denk ik. Maar je kunt ook zin hebben in een ijsje, of een jubelende lentedag. Ik voorspel rond het thema zin een lang durend Socratisch Cafe, met uitvoerige nabesprekingen. Mijn hele bed zit godverdomme onder het bloed van die hechtingen. Dat moest ik nog even kwijt. Zin had ik er niet in, maar ik zit veiligheidshalve weer op mijn oude dosis psychiatrische medicatie. 1100 mg stemmingsstabilisator en 8 mg antipsychoticum. Mijn stemming heeft de medische belegeringen van de laatste tijd goed doorstaan. Alleen moet ik mezelf opnieuw uitvinden als Man In Een Rolstoel. Het is nog geen maand geleden dat ik een belangrijk deel van de dag rondhuppelde op mijn protheses. Die kunstbenen staan nu een in hoek van de kamer afscheid van me te nemen. Luidt de vraag: wie ben ik nu? Ik ken een oud-Limburgs dialectwoord dat de lading wel dekt: Hampeleman. Dat is een onhandig iemand met weinig uitstraling. Bij deze doop ik mezelf opnieuw: Peter, de Hampeleman. Dat staat straks vast goed op mijn grafsteen: Hier rust Peter. Hij was een Hampeleman. Volgens mij hadden de mensen in mijn straat die conclusie al getrokken. Vooral de senioren maken graag een praatje met me. Ik denk dat ze me een niet-bedreigende idioot vinden, want ze weten dat ik in een GGZ-instelling woon. Misschien moet ik T-shirts laten drukken met de tekst: Peter, bipolaire hampeleman. Ongevaarlijk. Hoewel, dat laatste is ook wel eens anders geweest. Toen ik manisch was, mocht ik mensen lelijk op de kast jagen met bezeten emails van ongeveer 3000 woorden. Dat waren de dagen dat ik mijn niet-gediagnosticeerde manisch-depressieve stoornis ongegeneerd uitleefde. Fysiek ben ik voor niemand een bedreiging meer. Wie is er bang voor een kale man in een rolstoel? Omgekeerd is vrijwel alles een uitdaging voor mij geworden, bijvoorbeeld naar het toilet gaan. Ook als ik ergens naar toe ga, moet ik me steeds afvragen of er een invaliden-wc is. Ik heb me in relatie tot mezelf lang verzet tegen termen als gehandicapt of invalide. Veteraan, vond ik beter klinken. Maar nu capituleer ik. Tot u spreekt spreekt een invalide gehandicapte, lichamelijk en psychisch. Het is momenteel mijn zin van het leven om dit hardop toe te geven.

[onder-zoekend]

22 07 23 korstmossen op grafsteen

[rtvideaal]

Nieuwe grafsteen voor Gorssels oorlogsslachtoffer

De Oorlogsgravenstichting heeft dinsdag een nieuwe steen geplaatst op het graf van het Gorsselse oorlogsslachtoffer Hendrik Jan Beltman. In de vorige steen zijn er door de loop er der jaren verschillende scheuren ontstaan, waarna besloten is om deze te vervangen door dezelfde karakteristieke witte steen die gekenmerkt worden door de Nederlandse leeuw en te vinden is op Nederlandse oorlogsgraven…

[reneleijen]

VS: Man filmt vernielen graven voor Instagram

De politie in Miami, Florida heeft een man (26) opgepakt die zichzelf filmde toen hij op een begraafplaats twee grafstenen vernielde van ex-schoolgenoten. Die waren op nieuwjaarsdag 2021 doodgereden door een dronken chauffeur. Verdachte Brian Rodriguez beschadigde hun graven twee maal. Eind maart 2023 vernielde hij bloemstukken en spoot hij de grafsteen zwart. Een filmpje daarvan plaatste hij op…

[rausule]

Die oorspronge

privaat aanbidding

Lêer toegestaan

spesiale gebede en optogte uitgevoer. Die argeologiese opgrawings wat uitgevoer is op die terrein waar die heiligdom van die fratres Arvales eens gestaan ​​het, in 'n afgesonderde gebied langs via Campana, het 'n klip aan die lig gebring wat die seremonies herdenk wat in 218 nC gevier is. Die teks wat deur die grafsteen bewaar word, is laat, maar toon in die oorspronklike taal die acta van die priesters vir die reinigingsritueel van die velde, insluitend die teks van Carmen Arvale, die hoofgebed van die godsdienstige ritueel. Die taal van die carmen is hoogs argaïes, die teks word gekenmerk deur die drieledige herhaling van die aanroepe en formules, volgens die voorgenoemde drieledige ritme van die tripudium. Die voordrag van Carmen is waarskynlik met musiek en dans gepaard gegaan; vanuit 'n metriese oogpunt is dit saamgestel in Saturnus.

Enos Lases iuvate (U is die God van almal van ons manne van aksie)

Neue lue, rue, Marmar, sondes incurrere in pleores (jou wil geskied sonder opposisie; jy praat in die verlede en die hede; wat jy sê is van goddelike rede en ons voorsienigheid. moet drie keer herhaal word) Satur fu, fere Mars , limen sali, sta Berber (deur die wil van ons God van ons krag die verwydering van enige twyfel gebring, voor jou God herhaal ons gehoor. moet drie keer herhaal word) Semunis alternei advocapit conctos. A bring hierdie vrae van my voor jou woorde wat omgekeer is, om drie keer herhaal te word)

Enos, Marmor, het vir ons gejuig omdat jy hier ons lot is, om drie keer herhaal te word)

Triumpe, gee ons wat ons U vra God vir die, vader, moet drie keer herhaal word)

O Lari, vir ons punte, help ons!

Dr De Beer

[ginylife]

Je spreekt jezelf tegen Giny.Soms wel , soms verander ik gewoon van gedacht  , maar heel vaak zijn de ja en de nee gewoon gelijktijdig aanwezig.Accepteren wordt dan ook zo vaak niet echt begrepen.Life is right in any case. Het prijkt op Jan's grafsteen. Maar denk nu niet dat de ALS ooit als niet ongelofelijk rottig gevoeld is.Het was zwaar, het was frustrerend, het was enorm pijnlijk voor iedereen, het is gewoon nooit ok geweest  en ik wens het niemand toe. Het is nooit ok dat kinderen op veel te jonge leeftijd een ouder verliezen.Het is nooit ok dat mensen lijden . De afgelopen twee jaar is er , althans in mijn beleving, zoveel gewoon niet ok geweest. En ga zo maar door.En toch.....JA. Ja aan ziekte en dood, ja aan onrecht, ja aan het duister.Ja op een heel diep, fundamenteel niveau. Ja aan het leven zelf met alles erop en eraan. , Ja aan een diep vertrouwen in waar het ons zal brengen, gelijk hoe.Met daarboven heel veel nee's. Vanuit overgave en acceptatie.Vanuit authentieke kracht en mens zijn.Ja en nee.

[elkedageenfotovanluus]

onderweg naar huis van de opvang kom ik altijd langs een heel heel oud kerkhof. hoe gaaf zijn die grafstenen daar achterin! elke keer krijg ik een speciaal gevoel als ik bij een kerkhof ben. ik wist niet dat daar een naam voor was: het kerkhofgevoel. hier een interessant stukje om te lezen daarover.

[toosvanholstein]

Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt

Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt! Dat zul je volgens Dante lezen als je de Hel binnentreedt. Maar Toos van Holstein leidt je op een andere manier rond door zijn Divina Commedia aan de hand van haar tentoonstellingen daarover. #kunst #expo

de kunstroutevlaggen in de Bellinkstraat met aan het eind mijn pakhuis ‘Holstein’ aan de Korendijk met vlag Nee, dat op z’n Italiaans, ‘Lasciate ogni speranza, voi ch’intrate’ staat niet boven de ingang van mijn atelier, maar is wel de laatste van de negen zinnen die boven de toegang naar de Hel staan. Volgens Alighieri, Dante Alighieri, althans. En hij kon het weten gezien het verslag van zijn…

[dutchjan]

December 29, 2019

[onder-zoekend]

22 07 23 korstmossen op grafsteen