#frans bruggen

[musicollage]

Vivaldi; A.Marcello; Platti + Frans Bruggen — Oboe Concertos. 1979 : RCA Red Seal.

! acquire the album ★ attach a coffee !

[lesser-known-composers]

Karol Kurpiński (1785-1857) : Bitwa pod Możajskiem (Wielka symfonia bitwę wyobrażająca) :

Noc · Orchestra of the 18th Century · Frans Bruggen

[maraismagic]

A celebration of the great recorder player Frans Bruggen:-

[rotterdamvanalles]

️ De Zeevischmarkt met op de achtergrond de Leuvehaven met links het pand van Van Nelle, 20 maart 1931.

De Zeevischmarkt bevond zich bijna drie eeuwen lang op de kop van de Leuvehaven, oftewel op de huidige Blaak. Het was het centrum van de vishandel in Rotterdam.

De Leuvehaven is vernoemd naar de oude kreek 'de Leuve' of 'de Loeve', zoals de naam meermalen in de stadsrekening van 1426/27 voorkomt. In de 16de eeuw was de stad eigenares geworden van het land aan de Leuve. Op 23 april 1598 werd aan de westzijde van de kreek de grond in erven uitgegeven. Daarna begon men met het graven van de haven die in 1608 gereed kwam.

In het begin sprak men van Nieuwehaven, doch daar dit verwarring kon geven, werd Leuvehaven al spoedig de enige naam. Over de haven lagen twee bruggen, de Leuvebrug en de Nieuwe Leuvebrug. Eerstgenoemde brug, ook wel Oude of Lange Leuvebrug genoemd, dateerde uit 1609 en werd kort na de Tweede Wereldoorlog gesloopt. De straat die op de brug uitliep heette Leuvebrugsteeg, vroeger ook wel Breede Leuvestraat of Brugsteeg geheten. Bij het bombardement in mei 1940 is de steeg verdwenen. De ten zuiden van de Leuvebrug gelegen Nieuwe Leuvebrug was in 1849 gebouwd. In de jaren vijftig van de 20ste eeuw werd ze afgebroken en vervangen door een nieuwe brede brug die eveneens deze naam kreeg.

De fotograaf is Frans van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van oud-rotterdam.nl en uit het Stasdarchief Rotterdam.

[fietspat]

Rondje langs de Plassen.

En dat ging niet van zelf.

Vandaag stond er weer een Zondagsrit vanaf de club op het programma. Maar met de regen op het zolderraam wist ik wel dat het niet druk zou worden. De kans dat ik alleen zou rijden was groot.

Bij het clubhuis zat Frans al met een pot verse koffie. We kletste wat tot het negen uur was en ik solo vertrok. Ik had een rondje plassen in gedachte. Eigenlijk viel het met het weer wel mee. Het waaide niet hard en heel voorzichtig kwam de zon erdoor. Via Stompwijk en Zoeterwoude reed ik naar Hazerswoude, stak de Rijn over en ging zo richting Hoogmade.

Op wat kerkgangers na was het vrij rustig. Ik genoot van het fietsen en snoof de natte polderlucht op.

Terwijl ik van Hoogmade richting Roelofarendsveen reed haalde ik een drietal fietsers in die over de volle breedte van de weg reden. Niet veel later haalde ze mij weer in, althans, twee van de drie, want nummer drie bleef in mijn wiel hangen om vervolgens te lossen. Met als gevolg dat ik de twee andere weer inhaalde om nooit meer terug te zien.

Ik reed nu verder langs de Braassem. Hier begon het wat licht te regenen. Niet lang en niet hard, dus echt nat werd ik er niet van. Via Leimuiden reed ik naar Bilderdam. Hoewel ik er nog geen vijftig kilometer op had zitten deden mijn benen best pijn. Ik besloot de lus langs Nieuwkoop te laten voor wat het was en reed via Ter Aar richting Alphen, stak daar verscheidene bruggen over en reed langs de Gouwe een stukje richting Boskoop.

En zo peddelde ik op mijn gemak tussen de tuinderijen en het Bentwoud weer op huis aan. Ondanks dat het niet lekker liep had ik genoten van deze drie uur buiten spelen.

[totallycorrectpjo]

Leo: Oh, hey there, Frank! Do you happen to know what day today is?

Frank: Well, based on the fact that yesterday was the birthday of legendary Dutch flautist Frans Brüggen, and a week ago was October 24th, I'd say today is-

Leo: It's Halloween. Just say it's Halloween.

[hellocanticle]

New Music from Faroese Master Sunleif Rasmussen with soloist Michala Petri

New Music from Faroese Master Sunleif Rasmussen with soloist Michala Petri

OUR 6.220674 Sunleif Rasmussen is the best known composer from the Faroe Islands which are about mid way between Iceland and Denmark. He turned 60 on March 19th. He is certainly lauded in his homeland but his works have demonstrated him to be an artist whose reputation can hardly be contained by a single country. His works favorably compare with the finest composers from all of the Nordic…

[b99gif]

#Happy late birthday Frans Bruggen

[canonvandenederlandseliteratuur]

Canon van Nederlandstalige auteurs

1. W.F. Hermans

2. Gerard Reve

3. Multatuli

4. Annie MG Schmidt

5. Harry Mulisch

6. Hella Haasse

7. Connie Palmen

8. Louis Couperus

9. Lucebert

10. Willem Elsschot

11. Jan Wolkers

12. Hugo Claus

13. Remco Campert

14. Arnon Grunberg

15. Nescio

16. Astrid Roemer

17. Vasalis

18. Martinus Nijhoff

19. Frans Kellendonk

20. Tonke Dragt

21. Paul van Ostaijen

22. Carry van Bruggen

23. Herman Gorter

24. Gerrit Kouwenaar

25. Peter Verhelst

26. Radna Fabias

27. Joost van den Vondel

28. Andreas Burnier

29. F. Bordewijk

30. Doeschka Meijsing

31. Marja Pruis

32. Fritzi Harmsen van Beek

33. Alfred Schaffer

34. Simon Vinkenoog

35. Thea Beckman

36. Hadewijch

37. Anne Frank

38. Anna Blaman

39. Charlotte Mutsaers

40. Elly de Waard

41. Hanna Bervoets

42. Tonnus Oosterhoff

43. Judith Herzberg

44. Herman de Coninck

45. Rudy Kousbroek

46. Betje Wolff en Aagje Deken

47. Hans Faverey

48. A.F.Th. van der Heijden

49. Esther Gerritsen

50. Etty Hillesum

51. Maartje Wortel

52. Jeroen Brouwers

53. Simon Vestdijk

54. J. Bernlef

55. Manon Uphoff

56. Bert Schierbeek

57. Lieke Marsman

58. Hendrik Marsman

59. Astrid Lampe

60. Niña Weijers

61. Renate Dorrestein

62. Ida Gerhardt

63. Maxim Februari

64. Maria Dermoût

65. Mensje van Keulen

66. Marga Minco

67. Frank Martinus Arion

68. Paul Biegel

69. Louis Paul Boon

70. Saskia de Coster

71. Karel van het Reve

72. Erik Jan Harmens

73. Dimitri Verhulst

74. Oek de Jong

75. Ilja Leonard Pfeijffer

76. E. du Perron

77. Piet Paaltjens

78. A. Alberts

79. Hanny Michaelis

[amyscascadingtabs]

long as my heart is beating, this is it

or, happy halloween have some plotless peraltiago fluff on me

read on ao3

There is no tradition at the Nine-Nine more sacred than the Halloween Heist. There are no excuses, no exceptions, no forgetting the yearly spectacle that is a bunch of cops blatantly ignoring their assigned duties for a day to team up and go through the ordeal of attempting to steal a chosen object in order to be crowned an amazing detective or human slash genius; until there is.

Early in October, Holt announces he will be at an important conference in Washington during the day of the heist. A week before, Charles and Rosa are asked to go undercover for two weeks to get more evidence on the dealer they’ve been tailing for months. Then Terry’s kids bring home a nasty case of the flu, spreading through Terry to the rest of the precinct and resulting in the majority of remaining detectives coming down with a fever.

Calls are made. Cancellation fees for body doubles and ruse pizza delivery guys are paid. Sighs echo through the bullpen when Holt announces the heist will indeed be postponed until further notice.

No one won the Halloween heist last year, but this year there won’t even be one.

It’s lucky there are other things to celebrate. The day after Frans Bruggen’s birthday, National Knock Knock Jokes’ day or Caramel Apple day; the possibilities for festivities are endless, and yet Jake is focused only on one.

“You know what today is, babe?” He whispers it in her ear when the alarm rings at seven a.m sharp. The shrill noise is hurtful as always, but after a full night’s sleep curled up next to his wife for the first night after three night shifts in a row, it could practically be a new Taylor Swift hit.

“Yes”, she groans, voice croaky and eyes still closed. “It’s the first day in three years I’m calling in sick to work.”

“Are you sure? It just might bring about the end of the world, Ames.” She is warm - he feels the unnatural heat emanating from her skin as he presses soft kisses to the side of her forehead. “I’m honestly impressed they invented something you weren’t vaccinated against.”

“No one invented viruses, Jake. And yes, I’m sure. I feel like I’m doing that horrible winter bath with Holt and Rosa again, but I’m also burning up and my throat is sandpaper.”

“Miserable you is kind of cute”, he muses, handing her the cup of water on her nightstand. “But that might be because all you-s are cute.”

“Sure.” She empties the water cup in big gulps and launches straight into a coughing fit before slumping her head back down on the pillow. “Cute is definitely top ten of things I am feeling at this moment.”

He shakes his head, unable to stifle the smile creeping up on his lips when he sees her. She does look pitiable blinking at him with glossy eyes, but damn it if she’s not still the cutest sick person he’s ever seen. “Happy engagement day, babe.”

“Aww. Today’s Halloween, huh?”

“Sure is. And you look so much like a zombie you won’t even need a costume!” His grin is short-lasting, abruptly interrupted by a pillow to the face after only a second or two.

“Screw you”, she mumbles, but he can see the corners of her mouth twitch.

“While a tempting offer, you, m’lady, need to save your energy.”

“Very funny.”

“Constantly. In all seriousness, flu-friendly celebrations will be taking place tonight, so be there or be square.” He gives her one last brief kiss before reluctantly slipping out of bed. “Call if you need anything, okay? I will be checking my phone obsessively.”

“Jake, you’ve got work to do.” “Amy, my wife is sick.”

“Right, right. I forget my husband is a hopeless dork.” She rolls her eyes before coughing and pulling up the covers to her chin again. “See you tonight, babe.”

He’s heard her say it for three years, and it still makes every inch of his skin tingle.

He misses her at work. He successfully bargained with Terry to have the night off - the man loves love after all - and so he only needs to survive up until seven p.m before he’s allowed to leave, but today it’s an eternity. An Amy-less eternity, which is arguably the worst kind of all eternities.

She texts him hourly updates to assure him she’s not dying. He sends back cute bitmojis of the two of them, retellings of the most fascinating arrests of the day and encouraging compliments telling her she’ll kick this flu’s ass and be back in tip top shape in no time. It’s not quite waiting for the last minutes to pass while feeling the ring box burn inside his back pocket, heart fluttering like it’s threatening to jump out of his chest, but she sends him a Die Hard gif after one of the updates and he swears he falls a little bit more in love with her right then and there.

It never gets tiring.

~

“One Whole Foods chicken noodle soup and one Meat Supreme pizza served room temperature, delivered to your door.” He places the plastic bags on the kitchen island quick as he can when he gets home, eager to join her on the couch. “They made sure to send their most good-looking delivery guy too, so you better give them a good rating.”

She snorts, laughing at him from beneath the three blankets she’s buried herself under. “They did, huh? Can’t argue with that. I’ll leave him a tip.”

“Kisses are accepted as currency at this particular chain. Especially if the customers are hot.”

“Sexist”, she mutters. “And I don’t want to make you sick.” “My immune system has survived thus far, ergo, it’s unbeatable.” He leans over to press a chaste kiss to her forehead anyway. “How are you feeling?”

“Never better, thanks.” Amy gestures to the assortment of napkins, empty teacups, medicine and crossword magazines occupying the couch table. “Lucky there’s no heist this Halloween. I would never have been able to win in this condition.” “You would have figured out a way.”

“Oh, for sure.”

He hums something soft in agreement, moving one of the blankets to minimize the space in between them. Amy looks like she’s about to protest for a split second, but then he gestures for her to move over and soon she’s in his arms, the little spoon for once this time because she’s sick and Jake’s not a monster. She lets out a content sigh when he lets his fingers run through her hair, drawing circles and playing with it to design a strictly alternative hairstyle. A few strands of hair gets caught under his wedding ring somehow, making both of them laugh, and it’s not the electrifying suspense of a Halloween heist but it’s perfection still, this intimate moment of safety and satisfaction and the intangible definition of knowing things worked out in the end.

“I knew you were going to figure it out, you know”, he says when her breathing has grown so even he fears she might be falling asleep. “Last year. I designed my entire proposal after that assumption.”

“I know, Jake.” “Humble as always.”

She shakes her head before turning around to face him with a smug look, lips together in a confident smirk. “I am the last one in this relationship to have been crowned an amazing detective slash genius. If you recall.”

He grins, remembering this night three years ago. “Pretty hard to forget. That was epic.”

“Was kinda brilliant, wasn’t it?”

“It was a genius move.”

“Mm-hmm. And how is that word spelled again?”

“Sheesh, Ames, that was one time!” He punches her teasingly in the shoulder.

“Five, and I screenshotted them all because the fact that you were calling yourself a genius while spelling the word itself wrong was absolutely hilarious.”

“You never forget something, do you?”

“Nope. Congrats on marrying me.” She lights up at her last words, that infectious smile shining brighter than should be allowed, and kisses him. It lasts too short, and will probably cause him to wake up with a fever tomorrow, but he still considers it worth it. “Sorry I’m such boring Halloween company. I know take-out and binge-watching The Good Place maybe wasn’t how you’d planned on celebrating.”

This time, he’s the one to kiss her before answering. “Every day I get to -”

“Nope, nope, nope.” She places her hand over his lips without letting him finish the sentence. “You don’t get to repeat your wedding vows at any given occasion just because they were good. Come up with something new.”

“You’re asking too much of the man who complimented your butt twice in his proposal speech, Ames.” She sticks out her tongue at him in response and he laughs sweetly, linking their hands under the blankets to run his hands over the two rings. “But as long as it’s with you, it doesn’t matter whether it’s takeout and Netflix or crazy-ass heists. Honestly.”

“I love you.”

“Love you more. Dinner on the couch tonight?”

“You got it.” She curls up like a ball with the blankets in the corner of the couch after he untangles himself from her, watching him get to work on heating up her soup. “Oh, and Jake?”

“Yeah?”

“Thanks for making me like Halloween.”

(Flu-friendly engagement celebrations end up being dinner and ice cream and Amy falling asleep halfway through the second episode, and he wouldn’t have it any other way.)

[musicollage]

Vivaldi + Bruggen - Concertos for Recorder. 1968 : Teldec.

[thejanewestin]

Just read your Brooklyn 99/Pacific Rim crossover and honestly just seeing it made me so excited because I am really into Pacific Rim right now and she is obsessed with Brooklyn 99 (and both like the thing the other is into as well). And I really liked reading what you have with it. And yeah, it just made me really happy. (also totally head-cannoned Jake getting along with Newt before even reading this, so thrilled to see them get along) I just love it :) :)

AAAAAHHHH YAYYYYY yes I’ve been thinking about this for forever...I totally picture Holt and Hermann listening to Frans Bruggen together and Jake and Newt throwing melons off the precinct roof and Amy totally nerds out about all Hermann’s publications and Rosa somehow gets Hermann to ride on the back of her motorcycle because she’s Rosa and ughhh so many IDEAS!! I’m so glad you like it!!!!

[keesdp]

Zwitserleven

We weten dat Zwitserland duur is, daarom doen we voor we bij de grens zijn nog boodschappen bij de Aldi en tanken nog in Duitsland.

Op de campercontactapp kies ik een camperplaats in de buurt van Bern en Thun bij een boerderij waar veel lovende recensies zijn vermeld.

Veel opbrekingen aan alle wegen vallen ons op, het wordt een langzame rit maar we genieten nu al van het landschap en de dorpjes.

Het adres wat in de App staat vinden we snel. We bellen met de grote klokvormige bel aan die aan de voorzijde van de boerderij hangt. Het hele dal is wakker denk ik. Een man met laarzen komt na een minuut naar de voorkant. Bim Wald, zegt hij. Pardon? Je moet bij Bim Wald zijn zegt hij achter die heuvel en hij wijst ons de weg. Maar dit is toch het adres wat in de app staat, zeg ik. Ja, ik weet ook niet waarom, maar dat is fout.

We rijden rond de heuvel en zien een boerderij waar campers staan. Als ik achteruit op een vrije plek ga staan, komt de Boer Hans van de heuvel af naar me toe. Hier kan je niet staan, zegt hij, Tussen die twee campers wil ik je hebben. Oké zeg ik, maar daar is het heel schuin. Geen probleem, hij loopt naar de schuur en komt terug met enorme oprijblokken die  hij zelf heeft gemaakt. Ik rij op zijn aanwijzingen er op en hij heeft een waterpas-app op zijn telefoon en laat me zien op de rails van de schuifdeur, dat de auto perfect waterpas staat. Vervolgens haalt hij een verloopstekker om mijn stroom aan te sluiten.

Ik reken af voor een nacht met hem, omdat ik geen Zwitsers geld heb, geef ik hem € 20 euro in plaats van 20 CHF. Hij laat ons zien waar de badkamer is en het zwembad. Dat laatste is fantastisch want het is behoorlijk warm.

Dora zijn vrouw plukt bloemen uit haar tuin en loopt achter de kippen aan om ze terug in hun gebied te krijgen. In de kippenren is ook een vijver waar twee grote Koikarpers zwemmen. Als die eten krijgen proberen de kippen het uit het water te pikken.

In de stal staan twee bruine hengsten, die 's-avonds als de zon weg is, de wei in mogen. Een van hen is al 26 jaar oud.

Hans en Dora zijn schatten van mensen, rustig pratend vriendelijk en behulpzaam. Ongevraagd komt Hans met een A4tje met een wandelroute die we direct gaan lopen. Als we terugkomen vraag ik hem of we eventueel nog een nacht kunnen blijven. Je kan zo lang blijven als je wil zegt hij.

In de schuur heeft hij een plekje gemaakt voor de fietsen. Met stopcontacten voor opladen van de E-bikes.

Rechts van ons is een jong stel uit Geneve met een camper die ze hebben geleend van een vriend die Iron Maiden fan is, dat is te zien aan de doodskop en Harley Davidson stickers.

Zij heet Morgane en hij Yoann. Zij is mooi en beweegt heel snel hij is rustig en vriendelijk. Zij spreekt een beetje Engels hij alleen Frans. Ze zijn heel belangstellend en we laten ze zien op de kaart die op de zijkant van de wagen zit waar we hebben gereden en wat we nog willen bezoeken.

Morgane heeft een goede tip voor een app voor het parkeren voor 1 nacht, park4night geheten. Ik download hem meteen en hij werkt goed.

Voor ons staat een mooie Zwitserse buscamper. Ook hier een voor ons jong stel. Sportieve mensen zo te zien. Ze hebben een hond, een Australische Collie die onder de auto ligt. Hij ligt zo rustig en kijkt ons kwispelstaartend aan. Hij wordt alleen uitgelaten als het niet zo heet is, en er schaduw genoeg is.

De man die op Lance Armstrong lijkt, doet de achterdeuren open en pakt zijn Carbon racefiets van het bed. Hij zit ingepakt in een speciale hoes met zijn beeltenis er op. Alleen het zadel en stuur steken boven de hoes uit.

Het fietsenrek wordt alleen gebruikt als zij gaan slapen. Tijdens het rijden heeft hij hem liever niet achter op de auto.

Als zij ''middags in bikini uit het zwembad langs ons loopt lacht ze vriendelijk naar ons. Schones hund haben sie, zeg ik om een praatje te beginnen. Dank u wel zegt ze, ik kan ook Nederlands praten. Wat leuk om te horen we horen alles over haar gezin, met drie kinderen en haar man die Antropoloog is en nu aan het oefenen voor een triatlon wedstrijd die binnenkort hier in de buurt plaatsvind. Haar jongste twee kinderen zijn op kamp en haar oudste zoon is 22 en woont in Zurich met een vriend samen. Ze heeft een vriend gehad uit Hilversum, die nog in Zwitserland woont

Morgane loopt met een tas een stukje het weiland in.

Wat zijn dat voor roofvogels boven het weiland vragen wij aan de Nederlands sprekende schoonheid. Ik denk een Rotmilan, zegt ze. Ik zoek het op. Inderdaad een Rode Wouw, vind ik op Google, de op drie na grootste roofvogel in Europa.

In het weiland is Morgane op de grond gaan zitten op een heuvel. Ze haalt iets uit haar tas. Even later zoeft er iets de lucht in, recht omhoog. Met rode en groene knipperledjes. Een drone. Ze maakt opnames van onze omgeving en de boerderij met campers. Als ze ons allen later de beelden laat zien blijkt ze een professionelen drone fotograaf te zijn. Ze belooft de beelden aan Hans en Dora te sturen als cadeau. Ik vraag haar een kopie aan mij te mailen, geen probleem zegt ze, happy to. Van Dora krijgt ze een boeket bloemen uit haar tuin en van Yvonne een paar Delfts blauwe miniatuur klompjes. Het emotioneert haar. Wat is ze lief.

Ik vraag aan Hans of het te doen is om op de fiets naar Thun te gaan. Met deze fietsen geen probleem, zegt hij het is 9 km.

We stappen op en rijden bijna zonder te trappen de 9 km naar Thun. Alleen maar bergafwaarts. Dat wordt wat als we terug moeten. Soms halen we 47 km/uur.

We komen bij het station uit. We zoeken een geldautomaat voor Zwitsers geld en zien dat als je het in euro's wil laten omzetten 20% duurder is als in CHF. Ik kies direct voor het laatste en een pushbericht van de bank op mijn telefoon laat me weten dat het maar 3% kost. Ik stop de gloednieuwe kleurrijke biljetten van 20 en 50 in mijn zak en we gaan naar de fietsenstalling aan de overkant. We staren naar de automaat voor een kaartje en zien dat er alleen munten in gaan, geen bankpas. Een mannetje met witte baard en blauw shirt vraagt of hij ons kan helpen. Hij blijkt de fietsenstallingsmurf te zijn. Ik laat hem de biljetten zien en vraagt of er ook wisselgeld uit komt. Nee ik wissel wel, hij loopt weg het kantoor in met mijn 20CHF.

Hij komt terug met mijn biljet en geeft het aan mij. Hij kan niet wisselen, maar hij doet er 2CHF in en trekt een kaartje voor 2 fietsen 24 uur stallen. Service van Thun zegt hij. We gaan de stad in. Op de eerste de beste brug over de snelstromende Aare, krijg ik het idee dat we hier al eerder waren, De houten bruggen met geraniums de azuur blauwe rivier en de gebouwen komen ons bekend voor. Deze blijken precies hetzelfde te zijn als die in Luzern, waar we in 2014 waren, met dochter en schoondochter, helpt zoon  Stephan ons uit de droom.

Het is echt terrasweer en de hele omgeving is op deze zaterdagmiddag hier wat komen nuttigen. Het is gezellig druk onder de parasols. We eten een tosti en drinken een bier. Op de rivier zijn ze aan het surfen op de stroomversnelling. Op de brug komen jongelui in badpak samen om in het water te springen, als ze het water raken zijn ze binnen een paar seconde bij de volgende brug.

Als we later bij de fietsenstalling komen blijkt de man al weg. Ik had hem graag de 2CHF teruggegeven.

De terugweg gaat zoals verwacht alleen maar omhoog. In de grootste ondersteuning en kleinste verzet is het binnen een half uur volbracht.

Yvonne is alleen het gevoel in haar onderlichaam even kwijt.

Het is zondag en na het ontbijt buiten beginnen de mensen uit Zurich in te pakken. We nemen hartelijk afscheid.

Morgane is in een woedend telefoongesprek in het Frans iemand aan het uitkafferen, wat zo'n 10 minuten duurt. Als ze is afgekoeld praat ze weer heel lief met ons. Yvonne stuurt foto's naar haar en zij belooft dat als de drone film gemonteerd is zij hem naar mij mailt.

Ook zij gaan opruimen en vertrekken met een hartelijk afscheid.

Hans en Dora zijn naar familie dus we zijn hier nog maar alleen. Nou dan gaan wij ook maar.

Door niemand uitgezwaaid.

[rotterdamvanalles]

Bedrijfsverzamelgebouw Plan C aan de Kolkkade, 1910-1930. Rechts het water van de Kolk.

Het ontstaan van Plan C als gebouw heeft zijn oorsprong in een stedenbouwkundige ingreep van de toenmalige directeur van Gemeentewerken Rotterdam, G.J. de Jongh. De verkeerssituatie in de omgeving van de Kolk en de Oude Haven was, zeker na de opening van de Willemsbrug in 1878, onhoudbaar geworden: de omliggende stadsdelen waren onderling namelijk alleen maar verbonden door de Kleine Draaibrug uit 1839. De smalle, grotendeels vaste brug had een smalle beweegbare klep van een halve meter breedte die kon worden geopend voor scheepsmasten; hij was volstrekt ontoereikend geworden voor het sterk toenemende wegverkeer, en moest daarom dringend vervangen worden. Hiertoe diende De Jongh in 1880 drie plannen in: het eerste, getiteld Plan A, stelde voor om een nieuwe, beweegbare brug te bouwen, Plan B ging uit van een nieuwe vaste brug. Plan C, het meest ambitieuze en ingrijpende van de drie, was een voorstel om het hele noordelijke deel van de Oude Haven te overkluizen. Hierdoor zou er een nieuw plein ontstaan onder aan het Luchtspoor, op dezelfde plek waar ooit vier historische Rotterdamse havens samenkwamen: de Kolk, de Nieuwehaven, de Blaak en de Oude Haven. Om dit te bereiken moesten echter wel twee huizenblokken en bruggen worden gesloopt, een nieuwe straat worden aangelegd, de kades worden verbreed en twee kanalen worden overkluisd. Ook zou er een duiker moeten worden gemaakt zodat het scheepvaartverkeer op een beperkte manier doorgang kon vinden onder het nieuwe plein.

Omdat dit plan zo'n intensieve ingreep in het oude stadsbeeld was, werd het in eerste instantie resoluut afgewezen door de elite, het zou 'verwerpelijk' zijn. De uitvoering ervan kon echter een groot voordeel opleveren: de kosten voor de investering zouden ruimschoots worden overtroffen door de opbrengst van het nieuwe stuk grond.

De fotograaf is Frans van Dijk en de foto komt uit het Stasdarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[fietspat]

Ronde Hoep in de herhaling

Vandaag even geen korfbal verplichtingen, dus hop fietsen met de club. Zo op het oog was het mooi weer, maar toen ik buiten kwam vloog ik snel weer naar binnen om armstukken aan te doen, het was best fris, met name door de wind.

In het clubhuis was het een drukte van belang. Niet alleen fietsers, maar ook cursisten voor de cursus van Wegkapitein van de NTFU. Bij binnenkomst kreeg ik van Jasper van RTFC Delft meteen een nieuw binnenbandje in mijn handen gedrukt. Dit naar aanleiding van de rit van afgelopen dinsdag.

Negen uur, de hoogste tijd om te gaan. Omdat Nico niet kon was ik voor vandaag de gelegenheids voorrijder. Voor vertrek melde nog een man zich bij mij die voor een keertje mee kwam rijden. Nou prima, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Samen met “De Hakker” nestelde ik me op kop. Omdat de wind uit het noordoosten kwam leek het me een prima idee om weer naar Ouderkerk a/d Amstel te gaan, een rondje Ronde Hoep welke ik vorige week solo had gereden. Dat leek me een prima rondje voor vandaag.

Stoempen

De heenweg was behoorlijk hard werken. De wind, kracht vier, hadden we vol tegen. We reden ons niet over de kop. En zo doorkruiste we het Groenehart langs Hazerswoude, Woubrugg waar een man in een brommobiel van mening was dat hij voorrang had. Verder via Papenveer. Bij Nieuwveen moesten we we even wachten voor de brug die open stond, of was het nou dicht?

Het was trouwens niet de enige brug die voor ons open ging. Ik verdacht Frans er van dat hij stiekem een knop op zijn fiets had waarmee hij de bruggen kon bedienen. Zo kom hij even uitrusten van het tegen-de-wind-in-beuken.

Na een stuk langs de Amstel staken we in Uithoorn deze weer over om zo richting de Ronde Hoep te rijden. Voor de verandering nam ik deze nu linksom en volgde zo de KOM route.

In Ouderkerk zochten we een plekje om een bak koffie te drinken, maar dat was snel gelukt. Ondertussen was het me wel duidelijk dat iedereen was te spreken over de route. Dat was mooi want het mooiste deel moest nog komen.

Voor de wind

Na de koffie maakte we het rondje Ronde Hoep af. Nu ging het lekker voor de wind. Weer terug naar Amstelhoek. Steeds als er dames op een racefiets tegemoet kwamen riepen we netjes “tegen” maar waren vaker van mening dat we “voor” waren. Maar goed, of de rest dat begreep betwijfel ik.

Langs de Kromme Mijdrecht was het wel steeds opletten op tegenliggers. Als je alleen rijdt heb je daar niet zo heel veel last van. Maar door op te letten en het tempo te beperken kwamen we geen gekke situaties tegen. Na de fietsbrug bij Noordse buurt was er een korte plaspauze. Men kon de spanning van de smalle brug wellicht niet aan.

Op het fietspad richting Zevenhoven hadden we nog even tegenwind maar daarna ging het lekker voor de wind via Korteraar en Alphen op Zoeteremeer aan. Na Alphen kregen we een regenbui te verwerken. Veel was het niet, maar voor Hendy was het toch te veel. Hij had het koud, bedankte ons voor de mooie rit en reed stevig door naar huis. De rat van de deelnemers brachten we netjes naar Zoetermeer. Men was zeer te spreken over de route. Dat is altijd fijn, dan weet je waarvoor je het gedaan hebt.

[abrakaravadra]

Part 2/2:

Dear Leo,

This recorder was once played by Frans Bruggen, who I’m told was a famous recorder player. I hope you get to play more now that you’ve got more free time.

Love,

Cat.