#fluitenkruid

[kikkerklasgbdes2324]

Bijen en bloemen

We leerden al heel wat over de bijen en we weten ook hoe belangrijk ze zijn voor de bestuiving en het in stand houden van de natuur.

We zaaiden een bloemenweide om de bijtjes te helpen en gingen op wandel naar het Damvalleimeer op zoek naar soorten bloemen. We zagen heel wat prachtige bloemen zoals madeliefjes, fluitenkruid, hondsdraf, paardenbloemen, smeerwortel, de witte dovenetel, boshyacinten, ooievaarsbek, boterbloem, look-zonder-look, weegbree en nog veel meer...

In de klas knutselden we leuke bijtjes en de derde kleuterklas deed schrijfdans over bijen. Wat een leuk thema!

Kijk hier naar de vele foto's :-)

[blackbirdspots]

..silent spring..

© Blackbirdspots

[wildetuinplanten]

Begin december een voluit bloeiende #fluitenkruid in het #Kralingsebos #Rotterdam Ook niet abnormaal maar meestal veel kleiner van formaat. En het was niet de enige. De #natuur blijft boeiend! En bloeiend... #biodiversiteit #gewildgroei #natuurindestad (bij Kralingse Bos) https://www.instagram.com/p/CI3a2N2AJ_T/?igshid=16cux7uobz885

[brilmans]

Red de bij.

Mijn buren hebben een poster voor het raam. ‘Red de bij’ staat er op. In combinatie met het bijenhotel dat ze in de achtertuin hebben opgehangen doet dat vermoeden dat ze goed bezig zijn. Buitengewoon begaan met de bij. En wanneer je de verkoopcijfers van insectenhotels in Nederland bekijkt, mag je aannemen dat zij niet de enige zijn. Het is een ware rage!

Het gaat slecht met de bijen in Nederland. Erbarmelijk! Van de pak hem beet 360 soorten is ruim de helft bedreigd. Onze honingbijen kampen met verhoogde wintersterfte, ziekten, voedseltekort en verkorte levensduur van de koninginnen, maar houden dankzij de intensieve verzorging van imkers nog stand. Onze wilde bijensoorten en hommels helaas niet. In hoog tempo verdwijnen zij uit ons landschap. Een overmaat aan pesticiden en een tekort aan voedsel doet ze de das om.

Mijn buren hebben niet alleen een poster en een bijenhotel. Zij hebben ook een voortuin die eigenhandig verminkt is tot privé parkeerplaats en een onderhoudsvrije achtertuin. U kent dat wel: al het leven eruit en een frisgroene kunstgrasmat erin. Als finishing touch is het terras hermetisch afgedicht, gesteriliseerd en geëgaliseerd. En om ervoor te zorgen dat dit alles zo blijft, het oog wil ook wat, fikt de buurman met zijn Kinzo onkruidbrander stelselmatig het groen dat de kop op steekt weg. Dat is misschien fijn voor hun gemoedsrust of de bühne, maar niet voor de bijen. Mijn buren zijn wat dit betreft helaas niet uniek. Integendeel!

Met het ophangen van een poster red je geen bijen. En ook het plaatsen van een bijenhotels, hoe leuk ook, sorteert maar weinig effect. Van alle 358 bijensoorten maakt maar een handje vol gebruik van zo’n hotel. Om onze bijen te redden zijn er andere maatregelen nodig. Wie ze echt wil helpen, zaait of plant bloemen! En niet zo zuinig ook. Daarnaast zorgt u ervoor dat er voldoende schuil- en verblijfsgelegenheden zijn door de boel een beetje te laten verwilderen: niet op geruimd staat netjes.

Dat klink niet heel ingewikkeld en dat is het op zich ook niet, maar er zijn wel een aantal zaken waar u rekening mee dient te houden. Met de de verkeerde bloemen schieten de Apidae niets op. Met een tuin vol doorgekweekte cultuurbloemen uit het tuincentrum doet u meestal meer kwaad dan goed. Ten eerste omdat de bloemen zo zijn doorgekweekt dat ze niet tot nauwelijks nog nectar en stuifmeel produceren. En als ze dat wel doen, dan zijn de kroonbladen zo buitensporig in aantal en omvang dat hommels en bijen en onmogelijk bij kunnen. Het vliegen op deze bloemen is voor de insecten louter energieverspilling! Ten tweede en dat is misschien nog wel desastreuzer zijn veel planten uit de grote tuincentra in meer of mindere mate doordrenkt met bestrijdingsmiddelen. Middelen die lang na aankoop nog een negatieve uitwerking op bezoekende bijen hebben. Let op! Zelfs zaden kunnen met rommel behandeld zijn. Koopt u planten dus liever bij een ecologische kweker of natuurvriendelijk tuincentrum. Of wat ook kan, beter nog zelfs, u maakt gebruik van het onkruid dat zich vanzelf aandient.

Aandachtspunt 1. Zorg dat u planten vrij zijn van pesticiden

Een vrouwelijke zandbij (meidoornzandbij?) op de frambozen bloesem. Fruitbomen en -struiken doen het altijd goed als drachtplant in het voorjaar. 

Wat ook belangrijk is, is dat de bloemen zijn afgestemd op de bijen. Niet iedere bij past namelijk op elke bloem. Sommige bloemen hebben bijvoorbeeld een te diepe kelk voor bijensoorten met een korte tong. Ook zijn er bijen die zich dusdanig hebben gespecialiseerd dat ze afhankelijk zijn van een bepaald soort bloem. Het is dus belangrijk dat het aanbod aan bloemen gevarieerd is én zoveel mogelijk inheems. Onze bijen passen doorgaans het best op onze inheemse flora.

Aandachtspunt 2. Zorg voor een divers aanbod aan bij voorkeur inheemse bloemen.

Een mannelijke rosse metselbij op het fluitenkruid. 

Bijen vliegen van vroeg in het voorjaar tot laat in het najaar. Het is belangrijk dat er gedurende die hele periode voedsel beschikbaar is. Een tuin vol voorjaarsbloeiers volstaat dus niet. Voor de bij moeten we bewust voorjaars-, zomer en najaarsbloeiers aanplanten. Wanneer u het onkruid in de tuin een beetje zijn gang laat gaan, gaat dit deels vanzelf goed. Voor het andere deel kunt u een bloeikalender raadplegen.

Aandachtspunt 3. Zorg voor een gevarieerd aanbod in voorjaar-, zomer en najaarsbloeiers.

Met het jaar door een gevarieerd aanbod aan inheemse bloemen in de tuin, is de kans groot dat er een breed scala aan bijen, hommels, vlinders en andere insecten uw tuin komt bezoeken. Het gedierte zal u kosteloos trakteren op een onophoudelijk schouwspel. Ze gaan namelijk gewoon hun gang. Ze vliegen van bloem tot bloem, ze zoemen, ze schijten en vliegen om u of uw lekkernijen heen. En als het ze uitkomst landen ze er boven op. Zo zijn ze! Het is de kunst van dit schouwspel te genieten. Dus geen paniek!

Aandachtspunt 4. Bijen en andere insecten doen vaak niet wat u wilt, ze gaan gewoon hun eigen gang. Daar is niets aan te doen, probeer dat dus ook niet. Plaats dus geen vallen, ga niet lopen meppen, maar zak lekker languit in uw luie zomerstoel.

Posters redden geen bijen. U wel?

Een rommelige hoek met veel bloeiende planten is een lust voor uw zintuigen en bovendien een bijenmagneet. In het vroege voorjaar bloeit de hondsdraf, daarna de sering, in de zomer bloeit de grote kaardebol. En van het voor tot het najaar bloeit de smeerwortel, die snoei ik namelijk regelmatig. 

bronnen en informatie

http://www.drachtplanten.nl/BioKwekerijenNed.pdf

https://www.wildebijen.nl/insectenplanten.html

https://www.google.nl/amp/s/bijenclub.com/bloemen-voor-bijen/onweerstaanbare-bloemen-voor-bijen-kalender/amp/

https://www.eis-nederland.nl/DesktopModules/Bring2mind/DMX/API/Entries/Download?command=core_download&entryid=590&language=nl-NL&PortalId=4&TabId=563

http://www.imkerpedia.nl/wiki/index.php?title=Drachtplanten

[leftwizardbarbarian-blog]

Grote engelwortel : Angelica archangelica

Grote engelwortel : Angelica archangelica

categorie : kamerplanten en bloemen

          Goed te herkennen aan – het formaat van de plant en – de grote, groene bolvormige schermen

            Algemeen

  Grote engelwortel is een lichtgroene, overblijvende (tot 4-jarige) plant op natte, zeer voedselrijke grond aan waterkanten en in grienden. Ze kan tot 2,5 meter hoog worden. De plant komt algemeen voor en wordt ook gekweekt in tuinen als…

[dodoens365-blog]

347. Van Peen en Caroten

Wilde peen, Daucus carota

We blijven in de Middeleeuwse groententuin. Worteltjes werden ook in de 16e eeuw gretig gekweekt. Deze groente groeit ook van nature in onze streken. We noemen deze nu 'Wilde Peen', en je ziet hem dezer dagen in bloei staan overal in droge wegkanten en vergeten overhoekjes. Het wemelt er van de kevertjes en zweefvliegjes. Ook in de 16e eeuw had men de smakelijke oranje tuinworteltjes en de wat taaiere witgewortelde Peen. Men noemde deze laatste 'Vogelnest' omwille van de komvormige zaadhoofden na de bloei.

Deze plant is een schermbloemige, zoals het Fluitenkruid. Die mooie schermen zie je niet in de groententuin. Die verschijnen bij Peen namelijk pas het tweede groeijaar, en dan heeft de ijverige tuinman zijn worteltjes reeds lang in de diepvries gestopt... Doet hij dat niet, dan overleeft de plant de winter op zijn wortelreserves. (Als u pech heeft overleven ook woelmuizen en ander leuks op die winterreserve... ) .

De volgende lente wordt die wortel dan helemaal verder leeggezogen om de bloemen te vormen. Dat is natuurlijk niet bedoeling voor onze warmoezenier, dus hij oogst ze als de knol nog sappig is en vol suikers zit!

Caroten zijn redelijk goed voedsel volgens Dodoens. Toch waarschuwt hij voor teveel gebruik, omdat ze dan kwaad bloed zouden zetten. Wat hij daarmee bedoelt wordt duidelijk in de volgende receptuur...

Hij is het duidelijk eens met Orpheus’ duiding van wortelen als afrodisiacum. Hij waarschuwt dat ze lust tot ' bijslapen' geven. Verder verhogen ze de vrouwelijke vruchtbaarheid en verhelpen ze wat hij omschrijft als 'het opstijgen der moeder'. Wat dat precies is heb ik uit de doeken gedaan bij de Gele dovenetel... Ik vraag me af of het effect van de worteltjes op vader geen effect had op die opstijging bij moeder...

Verder is de plant nog steeds bekend als goed waterafdrijvend middel. Gewoon een soepje brouwen..

Wil u Wilde peen verzamelen, let dan wel wat op. Er zijn ook nogal wat gelijkende schermbloemetjes, en daar zijn er behoorlijk gevaarlijke bij! Wilde peen herken je omdat het mooie witte kantwerkje midden in 1 bordeaurood bloempje heeft. 

[ritanagelkerkeblog]

Ikebana met fluitenkruid

[hetbuitengenieten]

14 augustus 2019 | dag weide

“Dag prachtige weide…” Dat was het dan… 

Hoe prachtig groen stond onze wei aan de overkant van de straat erbij… Het heeft ons twintig maanden tijd, liefde en paardengras- en kruidenzaad gekost om een stuk landbouwgrond te veranderen in een natuurlijke weide. Het begon er steeds meer op te lijken.

Twee weken geleden wilde onze huisbaas dat we maaiden omdat er teveel ‘sprieten’ groeiden. Venkel, cichorei, smalle weegbree, speerdistel, een soort van korte fluitenkruid, en nog veel meer planten waarvan ik de naam niet weet. En gras natuurlijk, paardengras om specifiek te zijn. Al deze planten zijn gezond voor de grond, voor insecten, voor vogels, voor beschutting van hazen en fazanten, en voor de paarden. Goed voor de biodiversiteit dus. (Iets wat zo actueel is na de uitkomst van het rapport van de IPCC, het klimaatpanel van de VN.). 

De laatste keer dat ik er rondliep zag ik zoveel insecten rondvliegen, zoveel leven. Maar het zal niet lang meer duren of dit is allemaal weg. Alleen maar omdat het er ‘rommelig’ uitziet. Het excuus van onze overburen: ‘we zijn ook boeren…’. Onze overburen zijn ex-boeren en mini-campinghouders en houden van een golfbaan gladde grasmat.

Dit was niet de eerste keer dat ze ons sommeerden om te maaien. Vorig jaar hebben we hun maaiverzoek geweigerd. We hebben geprobeerd uit te leggen wat we aan het doen waren, wat ‘natuurlijk weidebeheer’ inhoudt. Ons ‘natuurlijk weidebeheer’ was hen een doorn in het oog.

Twee weken geleden was ik het echter beu. Ik heb geen geduld meer met mensen die geen snars geven om natuur en milieu. Die notabene kinderen hebben. Juist nu het zo belangrijk is om te veranderen. We hebben per direct de wei opgezegd dus.

Omdat de grond jarenlang landbouwgrond is geweest kwamen er als eerste ‘pioniersplanten’ op. Het verschijnen van pioniersplanten betekent dat de eerste stappen naar een stabiele biodiversiteit gezet zijn. Het begon vorig jaar met het verschijnen van kamille en klaproos en dit jaar zagen we nieuwe planten verschijnen, smalle weegbree, cichorei en een paar speerdistels.... ‘Sprieten’ dus. Pioniersplanten zijn meestal eenjarig en worden door veel mensen als onkruid gezien, zo ook door onze huisbaas.

Naast dat ‘natuurlijk weidebeheer’ beter is voor de grond, is het ook gezonder voor onze paarden. Paarden eten van nature alleen in het voorjaar kort energierijk gras. Kort gemaaid gras is veel energierijker dan gras dat is doorgegroeid. In de natuur teren paarden in de winter in op hun zomerreserves. Het nog korte voorjaarsgras hebben ze nodig om weer op krachten te komen na de winter. Langer gras is veel gezonder voor paarden omdat er geen overdosis aan voedingsstoffen in zitten.

De wei ligt er nu strak gemaaid bij. Een dag nadat we de wei opgezegd hebben, kwam de overbuurman met de maaimachine langs. Geen bloemen, geen insecten en geen beschutting meer. Het gaat me aan het hart, maar het is niet anders. We hebben ons best gedaan.

Nu begint het ‘gevecht’ echter opnieuw. Want ook onze buurman, waarvan we onze tweede wei huren, begrijpt niets van natuurlijk weidebeheer. Heeft al eens geopperd dat we kunstmest zouden moeten strooien. Er wil namelijk alleen bemestingsgras (Engels raaigras) groeien. Ons gezaaide paardengras is niet aangeslagen. Ook dat we het ‘onkruid’ moeten verwijderen, hebben we al herhaaldelijk gehoord. Zo’n grote angst voor onkruid. En dat terwijl de eerste pioniersplanten zich nog niet eens aangediend hebben.

Weer opnieuw en herhaaldelijk uit moeten leggen dat onkruid voedsel voor onze paarden is, is gruwelijk vermoeiend. Met de buien van de laatste dagen is de wei nu veranderd in een modderpoel. De grond is jarenlang dichtgereden door zware landbouwtrekkers. Maar ook dat is niet waar, want ‘de paarden lopen de grond dicht… ‘. Zucht...

Soms vraag ik me wel eens af waarom ik Oscar zo graag een goed pensioen heb gegund drie jaar geleden. Als ik dit, en de bemoeizucht van de Zeeuwen, allemaal van te voren geweten had, dan had ik er hoogstwaarschijnlijk niet aan begonnen. Want de lol van een paard hebben is er inmiddels al lang af.

Positieve conclusie is echter wel dat we nu beseffen dat ons stekje op het platteland niet voldoende groot is als je paarden, geiten en kippen hebt. Dus wie weet waar we nog eens zullen belanden.

[mantingerdijk]

Voorjaarsgroei

Paardenbloemen bijna uitgebloeid nu nog pintsterbloemen, fluitenkruid, grote muur en rozet gewone berenklauw in en rond het Mantingerbos en -weiden.

Fluitenkruid en grote muur langs de Wijsterseweg

Pinksterbloemen bij Ruth Wijsterseweg

Pinksterbloemen Windhorst

Waterviolieren poel Achterste stukken

Watervuiolieren

Rozet gewone berenklauw met de stengels van vorig jaar.

[hetluchtigeleven]

De Man op dezelfde plek

Het is maandagochtend, ik word wakker door vogelgeluidjes buiten en een straal zonlicht in de slaapkamer. Mijn to-do-lijstje voor vandaag is vol, dat geeft een onrustig gevoel. ‘Waar heb ik nu echt zin in?’, die vraag stel ik mezelf. Het antwoord is er gelijk: Rustig de dag beginnen.

Uit ervaring weet ik dat je soms in 1 uur alles af krijgt waar je met een onrustig gevoel meerdere uren over kan doen. Bovendien vind ik het leven te kort om geleefd te worden door een to-do-lijst.

Daarom zet ik een kopje thee, lees ik een stukje uit een boek en doe ik een meditatie oefening. Daarna ga ik douchen en trek ik mijn schoenen aan: ik wil buiten zijn.

Het afgelopen weekend heb ik met mijn vriend gewandeld en een heel groot stuk natuur gezien langs het water vol fluitenkruid (die witte bloemen), graag haal ik er eentje op voor in ons huis. Met wortel en al heb ik geleerd dat die lang doorleven in een vaas.

Op weg naar diezelfde plek kom ik langs het verpleeghuis. Ik loop mijn favoriete route langs de ramen en zwaai naar de ouderen in hun kamers. De afgelopen maanden heb ik regelmatig ‘zwaai-contact’ met een man die altijd op dezelfde plek in zijn kamer zit, op dezelfde stoel, kijkend naar dezelfde muur met de tv die bijna altijd uit staat.

Er doemt een nieuw idee bij me op. Ik kom aan bij de plek en pluk twee soorten bloemen met wortel en al. En voor ik verder de natuur in ga, ik draai me om en loop ik terug naar het verpleeghuis. Binnen zie ik een restaurant waar twee medewerkers staan die me begroeten.

“Goedemorgen”

“Goedemorgen, ik heb een vraag. Ik loop hier altijd langs en ik dacht: ik breng die meneer daarachter deze bloemen.”

De vrouw kijkt me even verbijsterd aan.

“Nou wat leuk, wat bijzonder dat je dat doet! Welke meneer bedoel je?”

“Daarachter, ik zag dat zijn deur ook openstond”

“Oh, meneer Vrolijks!���

Ze loopt voor mij uit en om de hoek is zijn kamer. Ze klopt op de deur.

“Er is iemand voor u!” zegt ze blij.

Binnen in de kamer is het erg warm. Dat ken ik goed van toen mijn oma nog in zo’n huis leefde. De man kijkt op.

“Hallo” zeg ik vrolijk. “Ik zwaai altijd naar u, en ik dacht, ik breng deze bloemen voor u mee”

“Nou dat is aardig” zegt de man. Zijn ene oog kan niet goed open maar zijn andere straalt.

“Ik heet Marlinde.”

“Ik ben meneer Vrolijks.”

“Wat een leuke naam! Dat past goed bij de bloemen”

“Ja inderdaad nu je het zegt” zegt de man met een glimlach.

De vrouw brengt een vaas met water en laat ons dan alleen.

“Hoelang zit u hier al?” vraag ik.

“Ongeveer 3 maanden”

“Oh dat is niet heel lang” antwoord ik verbaasd.

“Het ging niet meer thuis, ik zakte door mijn knieën en toen zei mijn nicht, dit gaat niet langer.”

“Woonde u al in hier in de stad?”

“Nee een stad iets verderop”

De man probeert wat rechter op te gaan zitten maar het gaat moeizaam. Hij vertelt verder.

“Ik ben nu 86, en ik heb mijn hele leven zelf de touwtjes in handen gehad. Ik regelde alles voor mijzelf, en daar was niets mis mee, dat vond ik prima. Maar nu is dat helemaal anders om. Ik moet hen bellen voor de wc, voor het omkleden, voor de afstandsbediening of de telefoon. Ja daar ben ik flink ziek van geweest”.

“Dat kan ik me voorstellen. Ineens moet je veel loslaten.”

“Loslaten, ja dat is het. Ik had echt de hoop opgegeven en wilde de huisarts al bellen dat ik het niet langer door wilde laten gaan. Maar toen ineens kreeg ik nieuws, dat ik toch geopereerd mag worden aan mijn rug. Ik was even bang dat het niet mocht op 86-jarige leeftijd. Maar ik heb gezegd, ik neem het risico, dat is mijn verantwoordelijkheid. Als ik maar weer achter die rollator kan lopen, dat is mij veel waard”

“Wanneer mag u geopereerd worden?”

Hij gooit zijn handen in de lucht.

“Dat is ook zoiets. Dat moet ik loslaten, ik moet erover gebeld worden.”

Naast hem op het tafeltje zie ik de telefoon binnen handbereik liggen.

“Wat is tot nu toe het leukste geweest in uw leven?”

“De hockeyclub. Daar heb ik 35 jaar gewerkt, bardiensten, alles onderhouden.”

Ik zie zijn ogen glunderen.

“Daar kende u iedereen?”

“Ja, dat was een mooie tijd.”

Ik vraag of ik nog iets voor hem kan doen. Hij geeft aan dat hij nu alles heeft. Ik pak de vaas met bloemen en zet ze dichtbij hem in de vensterbank.

“Liever daar niet, sorry dat ik het zeg, maar dat is mijn enige uitzicht, het enige wat ik kan zien”.

Ik begrijp het meteen en plaats ze toch weer terug op de tafel. Hij knikt vriendelijk.

“Heel erg bedankt voor het langskomen!”

Ik schud hem de hand.

“Ik hoop dat u snel wordt gebeld”.

[woestijnprins]

 Fluitenkruid.

[de-meerpeen]

En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Fluitenkruid'

Natuur: 'En ons altijd weer boeit door Peter C. Meijer: 'Fluitenkruid'

Zoals in het vorige stuk (aflevering 77) beschreven zorgt deze plant voor bepaalde herinneringen. Niet alleen aan de school waar ik eens werkte, maar ook aan de biologielessen waarin ik de leerlingen een ordening liet maken van de planten die groeiden langs de Zuiderzeeweg. Daartoe had ik opdrachtkaarten gemaakt. De leerlingen dienden langs deze weg bloemen te verzamelen en dan een kijken naar de…

[juftillydeweidewereld]

Met onze voeten tussen de molshopen en ganzendrolletjes bekijken we 't fluitenkruid en genieten we van de rust...

[leftwizardbarbarian-blog]

Fluitenkruid : Anthriscus sylvestris

Fluitenkruid : Anthriscus sylvestris

categorie : Kamerplanten en bloemen

            Goed te herkennen aan – de witte bloemenschermen met kleine bloemetjes, – die allemaal 2 kleinere en 3 grotere kroonbladen hebben en – de gewimperde omwindselblaadjes en – de op de ribben behaarde en aan de rand gewimperde bladscheden

        .

Algemeen

  Fluitenkruid is een overblijvende zeer algemeen voorkomende plant, die bloeit in mei en juni…

[lilalieneke]

Daar gaan we weer, een lekker zonnig dagje. Met de auto naar Schalkwijk en er groeit weer fluitenkruid! :)