#fietsstad

[detragefietser]

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘Miniapolis’ van Rob van Essen: de wereld blijft een puzzel

In zijn negende roman Miniapolis verheft Rob van Essen (1963) het fietsen tot een bevrijdende, nagenoeg religieuze ervaring. Een logisch opstapje, want fietsen komt geregeld voor in zijn oeuvre — zowel in de verhalen als de kronieken en de romans. In de verhalen ‘De therapeut’ en ‘In de kelder van de kruidenier’ bijvoorbeeld, uit zijn jongste verhalenbundel Een man met goede schoenen (2020), vertelt Van Essen vol vuur over de louterende, sportieve buitenactiviteit.

Die bescheiden fietsfetisj is geen verrassing, aangezien Van Essen jarenlang in Amsterdam woonde, de laaglandse fietsstad bij uitstek en vaak het decor van zijn verhalen. Voor Miniapolis —grotendeels geschreven tijdens de eerste lockdown, toen Van Essen net naar Brussel verhuisd was — zocht de schrijver echter andere oorden op. Omdat er niet veel anders mogelijk was, maakte hij net als iedereen talloze wandelingen in het uitgestorven, bevreemdende stadscentrum, aangevuld met lange  fietstochten langs de groene gordel rond de chaotische Belgische hoofdstad. Onderweg kreeg Miniapolis meer en meer vorm én een Brussels tintje.  

De vertelstructuur van Miniapolis is heerlijk klassiek, met twee verhaallijnen die op het einde mooi aan elkaar geknoopt worden. De algemene belevingssfeer is die van een prettig weglezend avonturenboek voor grote jongens en meisjes, maar dan aangedikt met de stilistische scherpte en verleidelijke intelligentie die Van Essens ander werk typeert. De eerste verhaallijn is de meest duistere en opent zoals wel vaker bij Van Essen met een onmogelijke, ronduit bizarre situatie: nadat hij door aan een brug te hangen en zich te laten vallen zelfmoord wilde plegen, ziet de dakloze jongeman Jonathan op tram 81 zijn vier jaar eerder overleden moeder. Hoewel ze ontslapen is, volgt Jonathan de vrouw, die eveneens dakloos blijkt te zijn en zich verschuilt bij haar lotgenoten in een tunnelgang van ‘het Noordstation’.

Wanneer hij haar terugvindt, spreekt ze onophoudelijk over een gigantisch landhuis, waar ze opgroeide en Jonathan geboren is, om hem kort erna te hebben moeten afstaan. Op het platte dak van het huis leefde een gemeenschap van glazenwassers en schoorsteenvegers, zoals Jonathans grootvader, die zich met gondels langs de gevels naar beneden lieten zakken. De dakfavela vormt een parallel universum, dat de onderwereld in ‘Ideeën van ontsnapping’ uit Een man met goede schoenen perfect spiegelt. Jonathan maakt er zijn missie van om zijn moeder naar het mythische landhuis te brengen.

Van Essen publiceert regelmatig verhalen of aanzetten tot verhalen op zijn blog annex digitaal kladblok, genoemd naar zijn debuut Reddend zwemmen (1996, heruitgegeven in 2021). Reeds in 2018 publiceerde hij een stukje waarin hij op tram 81 zijn overleden moeder ziet. Net als in Miniapolis droeg de moeder toen al een paarse muts (‘ze kneep haar handen eromheen alsof ze een wollig klein dier wurgde’), een legerjas, een spijkerbroek en lompe zwarte schoenen. Ook de aan een brug hangende zelfmoordenaar komt uit de oude doos, letterlijk zo blijkt uit een recente blogpost: een opgediept manuscript uit 1997, van een nooit gepubliceerde ‘tweede’ roman, heeft een aan de Miniapolis-Jonathan verwante Jonathan als personage (In Visser, Van Essens geweldige roman uit 2008, is er overigens nog een derde Jonathan, maar dit terzijde).

De tweede verhaallijn is een stuk lichter en zorgt voor welgekomen en uitgebalanceerd comic relief. Wildervanck en Scherpenzeel — genoemd naar twee onooglijke Nederlandse dorpen, respectievelijk in de provincies Gelderland en Groningen — zijn nog maar pas collega’s op het bijkantoor van een gemeentelijke dienst, een soort uitbetalingsinstantie. Jonathan komt er langs om geld, kort nadat Scherpenzeel de jongeman aan de brug heeft zien hangen. Wanneer Scherpenzeel hulp gaat zoeken is Jonathan al verdwenen, maar hij zet hem tot zijn grote verbazing terug op het kantoor: ‘Hij had geen idee hoe het allemaal in elkaar stak.’  

Vreemde en wonderlijke werelden oproepen kan Van Essen als geen ander. Hij tast voortdurend de grenzen van het normale af, rekt het alledaagse op en slingert zijn lezers zonder pardon in volstrekt unieke universums. Banale gebeurtenissen en handelingen, zoals fietsen, maakt hij exuberant en absurd, maar zodanig dat ze volledig aannemelijk en geloofwaardig blijven. In een interview spreekt Van Essen over ‘de droomlogica’ van Miniapolis (‘Misschien is het altijd maar een droom geweest, dacht Wildervanck.’): de fictionele werkelijkheid trekt op onze wereld, maar is verre van hetzelfde. Wat dan weer klinkt als een wereld in lockdown. Hoewel er nergens een expliciete plaats vernoemd wordt noch een specifieke datum, zijn er enkele duidelijke referenties naar Brussel. Zo is er sprake van een grote bibliotheek aan het Muntplein, een tramlijn 81 en een kolonie daklozen in het Noordstation. Aan de andere kant verzint Van Essen eveneens een anderhalve eeuw oude brug, met torens en kantelen, en gunt hij Brussel opnieuw een grote rivier, zoals de zo onbezonnen overwelfde Zenne er ooit een was.

Het bijkantoor van Wildervanck en Scherpenzeel is nog maar net overgeplaatst naar de gelijkvloerse verdieping van het gebouw waar Wildervanck op het eerste woont. Aanvankelijk kwam hij met de inmiddels bekende tram 81 naar het werk, maar sinds de verhuis mist hij zijn dagelijkse ritjes. Hij besluit om alvorens aan het werk te gaan een ommetje met de fiets te maken. Hij maakt steeds langere tochten en komt almaar minder (en later) naar kantoor.

Scherpenzeel is de tegenpool van Wildervanck. Hij is een door de zelfgekozen dood van zijn ouders getormenteerde man. Zijn erfenis zit er bijna door en hij besluit werk te zoeken. Hij komt terecht in het bijkantoor en verhuist naar een appartement in de buurt. In zijn nieuwe woonst is er een bijzonder raam, eigenlijk een gietijzeren rooster achter een luik. Het rooster heeft de vorm van een ‘klassieke legpuzzelstukjes’ en de gaatjes ervan zijn opgevuld met propjes papier waar ‘vage kriebellijntjes’ op geschreven staan. Een van de boodschappen is een oproep om naar de brug te gaan.

Op een dag ziet hij Wildervanck tijdens de kantooruren voorbijfietsen. Hij besluit zijn collega te volgen. Eerst doet wildervanck alsof hij niet door heeft dat hij wordt gevolgd (‘misschien hield Scherpenzeel er dan wel mee op’), maar uiteindelijk wordt de stilte doorbroken en trekken ze er samen op uit — een thermostas warme koffie is het lokaas én bindmiddel. Wanneer Scherpenzeels fiets het begeeft, kopen ze onderweg een rode tandem. Ze overnachten noodgedwongen in hetzelfde hotelbed, om nadien hun nooit eindigende tocht te kunnen verderzetten. Én het kantoor kan de boom in.

Alle personages in Miniapolis worstelen met hun verleden. Jonathan heeft een zodanige hekel aan zijn pleegouders dat hij zijn afwezige moeder begint te idealiseren. Zijn jeugd was een hel, maar nu valt hij effectief uit de boot: Wildervanck vindt hem nergens terug in ‘het systeem’ en hij belandt op straat. Wildervanck van zijn kant werd als kleine jongen gepest en vond enkel troost bij zijn golden retriever (Scherpenzeels haarkleur doet hem aan de hond denken). Wildervanck is ongetwijfeld een vaderfiguur voor Scherpenzeel. Zo regelt hij onderweg zelfs een therapeute voor zijn immer piekerende collega. Ook Jonathan neemt hij onder zijn hoede: wanneer de administratie tegenpruttelt, betaalt hij uit eigen zak diens uitkering.  

Miniapolis is in essentie een roman over mensen op de vlucht voor een verstikkende werkelijkheid. Wildervanck en Scherpenzeel proberen te ontsnappen aan hun lot met de fiets, terwijl Jonathan en zijn moeder in een tegengestelde beweging net op zoek gaan naar hun oorsprong en verleden. De reis is belangrijker dan de bestemming, maakt Van Essen duidelijk. ‘Een reis is een hallucinatie’ klinkt het in De derde politieman (1967) van Flann O’Brien, de bron voor het motto van Miniapolis. Dat motto is op meerdere niveaus treffend gekozen, zeker met een reisleider als Van Essen. Dat O’Briens delirische roman wezenlijk ook over fietsen gaat (‘Is it about a bicycle?’ is de meermaals herhaalde centrale vraag) en net als Miniapolis bulkt van de meta-fictionele spelletjes, is bovendien mooi meegenomen.

De humor in Miniapolis — een van Van Essens handelsmerken — is bij momenten even doldwaas als bij O’Brien en heeft zelfs een hoog slapstickgehalte. Jonathans moeder bijvoorbeeld heeft losse handjes en geeft haar zoon vootdurend oorvegen (‘pets, daar kreeg hij weer een tik’). Wildervanck en Scherpenzeel dragen elk hun eigen kleur (hun regenjassen en pyjama’s bijvoorbeeld): de eerste draagt blauw, de ander geel. Zet ze samen op een rode tandem en je hebt een olijk tweetal dat zo uit een prentenboek lijkt gevlucht. Het dynamisch duo Wildervanck en Scherpenzeel heeft natuurlijk ook trekken van gelijkaardige babbelzieke koppels uit de existentiële toneelstukken van onder anderen Samuel Beckett of Tom Stoppard. Twee personages zijn aan elkaar overgeleverd en afhankelijk van mysterieuze krachten waarover ze geen controle hebben. Veel plot komt er niet bij kijken, sfeer des te meer.    

Maar Miniapolis is meer dan een plotloze thriller, het favoriete genre van de schrijver in De goede zoon (2018), waarvoor Van Essen in 2019 de Libris Literatuur Prijs ontving. Op een terras hebben Wildervanck en Scherpenzeel een discussie over politieseries, waar de eerste graag naar kijkt voor ‘de sfeer’, niet voor het verhaal: ‘Een goede politieserie is geen puzzel. Bij een goede serie komt het plot op de tweede plaats, bijna als een noodzakelijk kwaad, zou je kunnen zeggen.’  

Net als De goede zoon is Miniapolis een roman die meerdere keren expliciet naar zichzelf verwijst. ‘Ik begrijp het, de wereld is een puzzel’, bedenkt Scherpenzeel wanneer hij met het raadselachtige raam in aanraking komt. Hij heeft het gevoel dat hij in ‘een parallelwereld’ zit en schrijft zijn gedachten op in een notitieboekje, in de vorm van aforismen: ‘Alles wat hij zag zou hij van betekenis proberen te voorzien, een zelf opgelegde taak, een door hemzelf georganiseerde verkenning van het alledaagse.’ Een van de notities gaat over ‘sliep uit-kunst’ waarbij de kunstenaar de toeschouwer in het ootje neemt, een bezigheid waar Van Essen als schrijver evenmin zijn hand voor omdraait.

In het tegen wil en dank gedeelde hotelbed praten Wildervanck en Scherpenzeel over detectiveromans. Wildervanck is een detective aan het lezen met de titel ‘De dood van een wandelaar’, een directe verwijzing naar het werk van Robert Walser, nog zo’n auteur bij wie het onirische en bevreemdende centraal staat. Wildervanck moedigt Scherpenzeel aan om ‘te bedenken wat de schrijver je wil laten geloven.’ Maar Scherpenzeel verlangt enkel naar ‘een open einde.’ Hij herinnert zich hoe hij als kleine jongen met zijn ouders de miniatuurwereld ‘Miniapolis’ bezocht: ‘Als een kleine koning, een kleine god had hij in die wereld rondgelopen.’ Op het einde van de roman is het duidelijk dat Scherpenzeel — wiens naam de werktitel was van Miniapolis, blijkens het hierboven genoemde interview — het centrale personage is. Uiteindelijk is hij de enige die tot enig inzicht komt en zo de stukjes van de puzzel netjes op hun plaats laat vallen: ‘Wie had zijn zinnen dan al die tijd begoocheld, met wat voor magiër was hij al die tijd op stap geweest, was hij de speelbal geweest van iemand die hij nooit had gekend?’

[harrybartelds]

Tour De France 2024: Fietsstad Zwolle en Bijzondere Kijkplekken

De komende maanden is er volop sport vertier. Eén van de grootste sport evenementen start op zaterdag 29 juni 2024. Tour de France. In het blad Bicycling staat een mooi overzicht van de route van dit jaar. Tevens ook een overzicht in welke plaatsen je Tour De France op groot scherm kan kijken. Zwolle – wat echt wel een fietsstad is – wordt niet vermeld. Toch weet ik wel een mooi plekje in…

[pedaalridder]

29 augustus

Vandaag heb ik ondervonden dat Oslo een zeer ideale fietsstad is. Als je wilt kun je allerlei routes volgen die dwars door de stad leiden via snelfietswegen, en ook als je daar geen gebruik van maakt voel je er heel welkom op de sykkel. Eerst dalend naar het Sentrum dat een Amerikaans stratenpatroon heeft. Er zijn heel rustige straten te vinden zoals de Kirkegata waar voor een mooi oud café een standbeeld staat van een Noorse toneelspeler, het heeft iets van een dorpstafereel weg. Dat kun je niet zeggen van het operagebouw iets oostelijker gelegen. Nondeju wat een bouwwerk, zo groot als negen voetbalvelden. Ik verlaat het Sentrum via westelijke richting en kom door een mooie wijk langs de ambassade van Saoedi-Arabië en Mexico. Op de app Openstreetmap denk ik een mooi weggetje gevonden te hebben langs een rivier, en dat klopt in het begin ook maar al snel moet ik zigzaggen tussen keien en boomstronken en doordat het gisteravond behoorlijk geregend heeft is het hier en daar een smurrie en soms glad. Een bruggetje biedt uitkomst, het pad is aan de overkant in ieder geval wat meer begaanbaar. Als ik van het pad weg ben kom ik door een straat waar prachtige houten huizen staan en schijnbaar is het nationale grasmaaidag want die hoor je regelmatig. Ik fiets langs de stadsgrens en bijna aan het einde van deze tocht wacht nog een uitsmijter… een stijging van 10% op nog geen 100 meter. In de Volkskrant stond vanmorgen een interview met studenten uit Oost-Europa die daar Nederlands volgen en aan hun werd gevraagd wat hun lievelingswoord is. Een student uit Roemenië vond krakkemikkig geweldig. Inderdaad dat is een heel grappig woord, maar of ik nu krakkemikkig ben door deze achtbaan (berg-og-dal-bane)? Over grappige woorden gesproken….

[shairmyworld]

CITY LIFE WITH CRAPPY BIKES Flashback and typically me. Biking in this city with a crappy bike so if it gets stolen what normally happens within a couple of weeks it’s not that bad at all 🤪. Throwback biking time in good weather. I like biking and with sunny weather I like it even more. Are you a biker as well? - - - #amsterdam #city #captital #hoofdstad #mycity #mijnstad #oldtown #oudestad #biking #sunny #zonnig #beautifulday #beautifulcity #mooiestad #ilovethiscity #bikecity #fietsstad #fietsen #bikes #flashback #throwback #goodweather #spring #lente # #citylife #stadsleven #plantpower #vegan #vegansofinstagram

[renewolf99]

Op de fiets door Enschede . #fietsen #fietsstad #ef2020 #enschede #fietser #bicycle (bij Enschede, Netherlands)

[defietssite]

Fietsstad 2018

Fietsstad 2018 #fietsersbond #fietsstad2018

Morgen 16 januari maakt de Fietsersbond bekend welke gemeente de titel Fietsstad 2018 mag voeren. De genomineerden zijn Etten-Leur, Houten, Veenendaal, Winterswijk en Zoetermeer. De prijsuitreiking vindt plaats tijdens de bijeenkomst Toekomst van de Fiets in het provinciehuis van Utrecht.

Toekomst van de Fiets

Welke rol kan de fiets spelen in de samenleving van de toekomst? Wie wordt de Fietsstad…

[gemeenteettenleur]

Gemeente Etten-Leur is genomineerd voor Fietsstad 2018! We kregen deze nominatie door een enquête van de Fietsersbond onder fietsers in heel Nederland. We zijn één van de vijf genomineerde gemeenten. Dinsdag krijgen we te horen of we de titel van Fietsstad 2018 krijgen. Bekijk onze promovideo die we hebben gemaakt bij de nominatie op onze facebookpagina. #ettenleur #gemeenteettenleur #fietsstad2018 #fietsstad #fietsen #fietspad #bicycle #genomineerd

[harmjob]

Op de fiets... 😁 #buongiorno #goedemorgen #goodmorning #cycling #ciclismo #cyclinglife #onmyway #travel #work #enschede #fietsstad (bij Enschede, Netherlands)

[detragefietser]

Image by freepik

[thisisalinguist]

‘Fietsen worden echt verwijderd’

Het bordje met deze tekst vond ik aan de gevel van een sleutelmaker op een drukke kruising in Amsterdam. Bij het maken van dit bordje had iemand waarschijnlijk behoorlijk de pest erin gehad dat er elke dag weer fietsen klakkeloos tegen het raam waren neergezet, waardoor niet meer te lezen viel hoe opmerkelijk snel deze vakman was in het uitvoeren van zijn werk.

Ik stel me voor dat de eigenaar die daar al meer dan 40 jaar zijn zaak heeft, en waarschijnlijk nog wel langer, in eerste instantie geen enkel bordje had hangen. Tot hij zich realiseerde dat Amsterdam een fietsstad is, en elke plek een geschikte plek is om een fiets neer te zetten, dus ook tegen zijn pui. Daar besloot hij wat aan te doen: er kwam een bordje met ‘Fietsen worden verwijderd’, naar voorbeeld van andere winkeleigenaren of huiseigenaren die het zat waren dat er zomaar fietsen tegen hun gevel werden geparkeerd.

Lees verder op Neerlandistiek.nl.

[tipsmaatregelen]

Utrecht: een race om de top in de groene fietsstad

Utrecht: een race om de top in de groene fietsstad

Utrecht: een race om de top in de groene fietsstad DutchNews.nl publiceert 10 artikelen over de 10 steden waar de meeste internationale inwoners wonen in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Deel 9: Utrecht. Studenten in Utrecht werden zaterdag verrast door een bezorging van croissants aan de deur en het vrolijke gezicht van D66-fractievoorzitter Jan Paternotte. ‘Ik zag meer…

[pedaalridder]

Enschede - Paris 🚲 Á Paris 90 km 15 juni

Vanuit Écouen zal ik nog verschillende voorsteden van Parijs passeren alvorens in de

lichtstad te geraken. De eerste kilometers zijn kuitenbijters, maar dat wordt in Andilly ruimschoots beloond, plots heb ik vanuit ‘de hoogte’ uitzicht op Parijs. Vooral de Eifeltoren is te herkennen. Het zal nog wel een paar uur duren voordat ik daar ben. Eerst wil ik naar Saint Denis, langs de basiliek waar veel Franse koningen begraven zijn, en het Stade de France. In één van de straten passeert een postbode, en een hond staat met zijn kop boven het hek al luidkeels te blaffen, dan wordt er vervolgens nog meer geblaft, maar het is niet de hond, maar de postbode die werkelijk uit de kunst terugblaft. Geweldig!

Even naar twee uur en na ruim 800 kilometer passeer ik het bord Parijs. Ik ben van plan om op z’n gemak door de metropool te fietsen. Eerst langs het Parc de la Villette, waar tot 1974 het slachthuis van Parijs stond. Het is een heel mooi park waarin middenin La Géode ligt. Een grote bol die spiegeld. Van daaruit trek ik door de oude arbeiderswijken Ménilmontant en Belleville, waar Edith Piaf geboren is. Deze quartieren liggen op heuvels, met vaart ga ik richting westen van de stad.

Néé maar wat een aangename verrassing als ik de Rue de Rivoli opfiets. Midden in de straat is een brede strook voor fietsers aangelegd. Het is fantastisch om in deze atmosfeer de geneugten des levens te bespeuren. En dan ja het blijft een spektakel om te doen…de Champs Elysées op, met ook al zelfs een fietspad! Aangekomen bij de Arc de Triomphe, durf ik zelf voor een kwart de Étoile Charles de Gaulle op, de levensgrote rotonde waarop maar liefst 12 Boulevards uitkomen. Wat een spektakel.

Via de Avenue de Wagram en de daaropvolgende straten ben ik ooggetuige van een heerlijke onorganiseerde (verkeers)chaos. Het geclaxoneer is alom aanwezig. Lachwekkend gewoon, of men wil zeggen ‘aan de kanten, en nu rap een beetje…ja!’ 😉 Als fietser ben je hier echt in je voordeel. Ik had er echt zin in gekregen om hier deel te nemen aan het verkeer. Tal van rue’s volgden nog. Ik kreeg trek om te eten en belandde om half negen ‘s avonds iets ten zuiden van Parijs, in Bourg la Reine.

Onder het eten zat ik nog helemaal vol van dit avontuur. Een groot chapeau voor Parijs dat een echte fietsstad geworden is en waar al heel veel tegenwoordig op de tweewieler rond toeren. Ik kan het iedereen aanraden. In het begin is het wel even wennen, maar al snel word je als het ware gehallucineerd, alleen is dit echt!

[fietskriebelskos]

ZBR16 Zondagsrit langs de Etsch/Ádige (Laas/Lana - Auer/Ora 87 km 89 hm)

ZBR16 Zondagsrit langs de Etsch/Ádige (Laas/Lana – Auer/Ora 87 km 89 hm)

Paar weken geleden vroeg iemand aan mij of je goed in Noord-Italië kan fietsen. Ja zei ik, gebaseerd op eigen ervaringen en wat ik had gelezen over de lange afstandstrajecten die van Turijn naar Venetië lopen. Ook Ferrara staat bekend als dé fietsstad van het land. Bij start in Laas Het traject wat ik nu fiets van Reschen naar Trento valt ook onder zeer goed. Sinds vanmorgen fiets ik bijna…

[renewolf99]

Op de #fiets door #enschede #ef2020 #fietsen #straatfoto #straatfotografie #streetphoto #streetphotography #fietsstad (bij Enschede, Netherlands)

[regiowestfriesland]

Aanpassing parkeertarieven in Hoorn

Aanpassing parkeertarieven in Hoorn

Hoorn – De gemeenteraad heeft besloten om met ingang van 1 januari 2021 de parkeertarieven aan te passen voor de automaten die op straat staan. De extra inkomsten zullen worden geïnvesteerd in een nieuwe fietsenstalling in de binnenstad.  Nieuwe fietsenstalling binnenstad Hoorn is een fietsstad. Daarom wordt er geïnvesteerd in een nieuwe fietsenstalling in de binnenstad. In de gemeentebegroting…