#eve döner insan hep

[veradansatirlar]

[kablez]

birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. insan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[rosadesangre]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. insan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[feudecendres]

göğüs kafesimin içindeki o mezarlıktan kaçtım. dizlerimin üzerine çöktüm sonra. yol bitti. yol bitince eve döner insan hep.

[lruhsaldenge]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[haslet]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[kalbinincisi]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[dumanlikafalar]

"Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm... İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep."

[veradansatirlar]

-01:18’

[kablez]

her şey yerli yerindeydi, ben evimde değildim. hayat yeterince ince davrandığında, eve döner insan hep.

[papatyalarcasen]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

[derinsularr]

birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. insan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

-ali bayam-

[sendeyalnizkal]

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra boğazımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. Aptal olduğunu öğrenince eve döner insan hep.

[kotukarma]

Yalnızlığın kaynağından yaratıcılığın sularına çıkarıyorum, zihnimin verimli toprağını besliyorum ve hayallerimin tohumların'a hayat vermeye çalışıyorum. Dumanlar gökyüzüne süzüldükçe, gençliğimin kalıntıları, unutulmuş bir fısıltı gibi rüzgarlara dağılıyor gibi hissettim. Bir adam ihtiyacı olan şeyi aramak için dünyayı dolaşır ve onu bulmak için eve döner. Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu.

Bir yığın insan tanıdım. Ama hep yalnızdım. Dünyadaki bütün aynaları gördüm ama hiçbiri beni yansıtmadı. Ve sonunda öğrendiğim tek şey tek başıma nasıl güçlü olunacağıydı. Descartes, düşündükçe var olduğunu söylüyordu; oysa ben düşündükçe yok oluyorum. Duyduğum gerçek seslerden daha önemli bir şey varsa sanrılarımdır, var ile yok arasında ayrımı yapmak zorunda değilim, ne derse doğru kabul edebilir ve rahatça öleceğim günü bekleyebilirim bu sanrılar sayesinde… Eğer bir gün “intihar etti” derlerse, inanmayın. Çünkü ben yaşamak istiyorum.

“Evde tek başınaydı, yangın çıktı, evde yanarak can verdi” derlerse, inanmayın. Çünkü ben yalnızlıktan korkarım. Ve eğer bir gün yalnız kalırsam bütün önlemleri alır, başımı öyle koyarım yastığa.

Eğer bir gün “binadan atladı” derlerse inanmayın. Yüksekten korkarım ben.

“Bileklerini kesti, kafasına sıktı, kendini astı” derlerse, inanmayın. Çünkü ben yaşamayı seviyorum.

Ama bir gün öldürülürsem, katilime dokunmayın.

@kotu.karma

[krizler]

insan aptal olduğunu anlayınca eve döner hep.

[ayameftun25]

Göğsümü yumrukladım defalarca yutkunmak, ağlamak için, ağlayamadım o gece. Ben, senin yokuşlarında son sürat sana doğru koşarken vuruldum, adım dahi atmadın, dönüp bir kere bakmadın. Bir çiçek, cehennemde de çiçekti, darılmadım...-Üzerimdeki beyaz gömleğin kan revan olduğunu gördüm o gece. Zihnimde kaç kere vurdum seni, kaç kere öldürdüm kaç kere diriltip kaç kere sevdim hatırlamadan korkuyu zapt ettim. Gamzelerin ve sen, göğsümde yedi bıçak ve sonsuz sızı. Umudunu kestiği ilk yerden, eve döner insan hep...'