#eve beraber gidip gelsek ne olurdu diye hâlâ düşünürüm

[uzgunumkomikolamiyorum]

Bir şey anlatmak istiyorum,

İkinci adımı çok severim ve bana sayılı insan ikinci adımla seslenir. Ben bir kere sınıfta ikinci adımdam çok hoşlandığımı söylemiştim, çocuğun biri de hep bana o adımla seslendi herks ilk adımı söylüyor o ikinci adımı, gün geçtikçe ben bu çocukla iyice yakınlaştım. İlk defa eve beraber yürüdük (hiç unutmam yağmur yapıyordu ve normalde babamı çağırıım ama o gün çağırasım gelmedi bana şemsiyesini uzattı ve eve kadar beraber yürüdük,ondan sonra galiba iki üç hafta boyunca hep beraber geldik , ilk defa doğum günümü 00.00 da kutlayan kişiydi o ) o gün ona karşı içimde bir şeyler hissettim ama mezun senemdi ve bir şeyler hissetemem lazımdı çünkü bana her başarılar dilediği denemem de netlerim giderek azalıyordu. Ve ben bu çocuktan kaçmaya başldım . Ve kaçtım da ama belki benden hoşlanan adamın ağızdan bir daha adımı duyamadım .

Aynı ilçenin aynı mahallesindeyiz üç ay boyunca her dışarı çıktığımda evinin önünden geçtim belki görürüm de niye öyle yaptığımk analtırım diye ama göremedim.

Bu da burada dursun

— nothingbutloveforyou