#eugenio alabiso

[byneddiedingo]

Clint Eastwood in For a Few Dollars More (Sergio Leone, 1965)

Cast: Clint Eastwood, Lee Van Cleef, Gian Maria Volontè, Mara Krupp, Luigi Pistilli, Klaus Kinski, Luis Rodríguez. Screenplay: Sergio Leone, Fulvio Morsella, Luciano Vincenzoni. Cinematography: Massimo Dallamano. Film editing: Eugenio Alabiso, Giorgio Serrallongo. Music: Ennio Morricone.

Most of us didn't realize it until much later when he was an Oscar-winning director, but Clint Eastwood was a very smart man. When Sergio Leone's A Fistful of Dollars became a hit in Italy in 1964, he asked Eastwood if he would make a sequel. Eastwood hadn't seen the movie, which hadn't yet been dubbed in English and released in the States, so Leone sent him a print of the Italian version. Even though he didn't speak Italian, Eastwood immediately recognized Leone's skill, and signed up to do the sequel. It was a gutsy move: At the time, making genre films like Westerns and sword-and-sandal epics in Italy and Spain was a job for has-beens and never-weres. Eastwood was on the brink of becoming one of the latter: His career to that point had been mostly in TV, on the long-running series Rawhide, with a few unmemorable movies. But cultivating a persona distinct from that of Rawhide's callow Rowdy Yates, that of the taciturn Man With No Name* of the Leone films, proved to be precisely the right thing to do. By the end of the 1960s, he had become a major star. Narratively, For a Few Dollars More is not quite as tight as the first film -- for one reason because it lacks the well-tested framework of Akira Kurosawa's Yojimbo (1961) that was the underpinning of Fistful. Also, setting up a rivalry between Eastwood's character and that of Lee Van Cleef's Col. Douglas Mortimer tends to diffuse the story a bit: As in Fistful, Eastwood's character is beaten to a pulp by the bad guys, but so is Mortimer, and the double mauling feels gratuitous, especially since there's no particular reason why the bad guys shouldn't just kill them. But the sequel shows Leone growing in style and technique, with a fine use of widescreen in establishing shots and a deft use of closeups in establishing the characters, especially the bad guys in the mob headed by El Indio (Gian Maria Volontè, who had also been the chief villain, Ramón Roja, in Fistful). Am I the only one who suspects, from Leone's closeups of the mob's faces, that Leone had been influenced by Carl Theodor Dreyer's The Passion of Joan of Arc (1929)? One standout in the mob is a superbly twitchy Klaus Kinski as a hunchback named Juan. Ennio Morricone's score is integral to the film's success. The spareness of the music, scored only for a few instruments, serves as a contrast to the sweeping orchestral scores for Hollywood Westerns by composers like Dimitri Tiomkin and Max Steiner. Morricone and Leone recognized the need for silence, punctuated only occasionally by a penny-whistle tweedle or a guitar riff, to maintain the film's texture.

*Actually, he has a name in both films: In Fistful he is called "Joe," which is obviously just a generic name for an americano, while in the sequel he is known as Monco, the Italian word for "one-armed," in reference to his tendency to use his left hand while keeping his gun hand under his poncho.

[giallofever2]

2002 Mozart è un assassino

(AKA)

World-wide Mozart Is a Murderer (English)

Data di uscita Italia 22 gennaio 2002

Regia Sergio Martino

Musiche Luigi Ceccarelli

Soggetto Sergio Martino

Sceneggiatura Sergio Martino, Francesco Contaldo

Montaggio Eugenio Alabiso, Giovanni Ballantini

curiosity : The piece by Wolfgang Amadeus Mozart that unleashes the serial killer is the Quartet for piano and strings in G min K 478.

[memoriastoica]

Spasmo (1974)

[sesiondemadrugada]

Per qualche dollaro in più (Sergio Leone, 1965).

[ponapisach]

Nad brzegiem jeziora zapada zmierzch. Statyczne ujęcie obejmuje brzeg i zarośla. Zachodzi słońce. Do życia budzi się nocna fauna. Słyszymy narastające odgłosy żab, świerszczy i kilka innych tajemniczych dźwięków. Ekran się ściemnia, wchodzimy w świat zmór i koszmarów Jane, głównej bohaterki filmu "Wszystkie kolory ciemności". Wprawdzie ten urokliwy filmowy wstęp prosto z łona natury nie ma odbicia w późniejszej fabule, ale moim zdaniem stanowi doskonałe zaproszenie w stan śnienia. Gdy już jesteśmy, jak nam się wydaje, w bezpiecznych objęciach Morfeusza, na arenę wkracza nieokiełznany Sergio Martino. Ta przyjemna drzemka zamienia się w koszmar, a włoski reżyser w mig zmienia nastrój. Miłe dla ucha odgłosy natury zastępuje jazgotem cierpienia. Widzimy kobietę w zaawansowanej ciąży leżącą na surowo wykonanym fotelu ginekologicznym. Pomieszczenie pomalowane na czarno, groteskowy mężczyzna, który chciałby ze swoją niedopasowaną peruką upodobnić się do arlekina, macha w obłąkanym rytmie rękoma. Brzemienna z dłońmi zafarbowanymi krwią, tonie w grymasie udręki. Majaki Sergio Martino wyglądają jak relacja z dolnego poziomu w psychiatrycznym szpitalu. Gdy przychodzi przebudzenie, wiemy już, że makabryczne obrazki niedługo powrócą.

Za koszmary odpowiedzialne są w głównej mierze traumatyczne epizody z życia Jane (Edwige Fenech), a pomóc stara się jej życiowy partner Richard (George Hilton). Jane chodzi jeszcze na sesje do psychoanalityka (ukochany mężczyzna jest zdecydowanym przeciwnikiem terapii). Gdy żadna pomoc nie przynosi pożądanych efektów, a obrazki z sennej mary wydają się przybierać rzeczywistą formę (Jane jest śledzona przez błękitnookiego mężczyznę ze snów), ostatnią deską ratunku są potężne siły ciemności w postaci tajemniczego kultu. Sekta ma wzmocnić roztrzęsioną kobietę, dodać jej hartu ducha, ale jedyne co z rytuałami przychodzi to orgie i pogłębiająca się schizofrenia...

"Wszystkie kolory ciemności" to ten rodzaj fantastycznego giallo, gdzie twórcy udało się pogodzić kilka nurtów, obejrzeć się z uznaniem na dzieła zachodnich mistrzów, ale również wnieść wiele oryginalnych motywów. Giallo Sergio Martino przefiltrowane jest głównie przez horror Romana Polańskiego "Dziecko Rosemary", jednak dostarcza emocji i napięcia nie tylko od wymownej strony satanistycznego kultu, który czyha na rozpadającą się Jane. Żółty kryminał nie przyniesie nam wprawdzie sprawy klasycznych morderstw, bo fabuła koncentruje się przede wszystkim na kobiecie, która traci kontakt z rzeczywistością. Jednak geniusz Sergio Martino polega tu na tym, że senna zmora wkracza bardzo odważnie do realnego świata. I my i sama Jane tracimy kontrolę nad tym, co jest prawdziwe, a co pochodzi z drugiej strony lustra. Nie jesteśmy już pewni do jakiego świata należy błękitnooki mężczyzna.

Na ujmujący swoją psychodelią klimat utworu ogromny wpływ miała doskonała kooperacja kilku artystycznych pionów, ale najwyższe uznanie należy się człowiekowi z batutą, Sergio Martinowi, że tak doskonale oddał paranoiczny aspekt zatracania życiowej równowagi u głównej bohaterki. Zarówno zdjęcia Giancarlo Ferrando (agresywne najazdy, nietypowe kąty, rybie oko) jak i muzyka Bruno Nicolai (czasem nastrojowe melodie, a nierzadko anielskie chorały zwiastujące niemalże przybycie księcia ciemności) oraz montaż Eugenio Alabiso złożyły się na nietuzinkowy efekt końcowy. Satanistyczne giallo Sergio Martino nęci więc nieustannie wspaniałą atmosferą, soczystymi barwami, ale też realną grozą w tym odrealnionym halucynogennym świecie, w który została wrzucona Jane. Kolejnym niewątpliwym atutem jest tu aktorka wcielająca się w główną rolę, Edwige Fenech. Diwa włoskiego kina gatunkowego po raz kolejny przedstawiła się w pełnej krasie. Wprawdzie można tu narzekać na kilka stałych min w wykonaniu Fenech, jednak ikona europejskiego kina swoje braki natury technicznej sprawnie przykrywa charyzmą i urodą.

Ciekawie natomiast łączy się główny wątek Jane z "Wszystkich kolorów ciemności" Sergio Martino z pobocznym wątkiem Jennifer (również Edwige Fenech) z filmu "Skąd wzięły się te dziwne krople krwi na ciele Jennifer?" Giuliano Carnimeo. U Carnimeo główna bohaterka wyrwała się z sekty, gdzie odprawiano rytuały przy akompaniamencie lubieżnych bezeceństw, a u Martino sekta stanowi esencję fabuły. Czyżby Ernesto Gastaldi, główny scenarzysta u Carnimeo, przeniósł pomysł z mającego pół roku wcześniej premierę filmu Martino (gdzie również sprawował tę samą funkcję)? Bardzo możliwe. Włoskie kino gatunkowe i samo kino jako takie oddychało przecież niejednokrotnie powielonymi pomysłami. Nie widzę w tym nic zdrożnego, wręcz przeciwnie. Oba dzieła bronią się wyśmienicie. "Wszystkie kolory ciemności" to historia, która niejednokrotnie odpływa w histeryczny, niemalże nadprzyrodzony charakter. Jednak Sergio Martino, pomimo wielu wyborów wśród widmowych imaginacji, jest człowiekiem, który twardo stąpa po ziemi. Koszmary zawsze są najgroźniejsze, gdy przybierają ludzki wymiar, a u podstaw leżą bardzo przyziemne motywy.

[thrauma]

"Giornata Nera Per L'Ariete" di Luigi Bazzoni in Blu-Ray con audio italiano!!! http://bit.ly/2WHK1tc EXTRA: Rimasterizzato da 2K / Commento audio di Travis Crawford / Lines and Shadows, a new video essay on the film’s use of architecture and space by critic Rachael Nisbet / Whisky Giallore: video intervista di Michael Mackenzie / Black Day for Nero: intervista a Franco Nero / The Rhythm Section: intervista a Eugenio Alabiso / Scena eliminata mai vista prima e restaurata da negativo originale / Trailer italiano ed inglese / Galleria fotografica / Cover reversibile #thrauma #viareggio #giornataneraperl'ariete #luigibazzoni #cinema #cinemaitaliano #bluray #thriller #thrilling #movie #cultmovie @arrowvideo (presso Viareggio, Italy) https://www.instagram.com/p/BtdU09GjIxc/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=1okrd81mgzuxi

[dontresal]

Mons. Alabiso e la sua Gela: presentazione del libro dedicato ai suoi 50 anni di ministero sacerdotale | Accentonews.it

Mons. Alabiso e la sua Gela: presentazione del libro dedicato ai suoi 50 anni di ministero sacerdotale | Accentonews.it

By REDAZIONE14 GIUGNO 2016 14:15 Sarà presentato martedì 21 giugno, alle ore 17:30, nella Chiesa del Rosario di Gela il libro dedicato a mons. Grazio Alabiso:  Un uomo, un prete, una città – Cinquant’anni di ministero sacerdotale di mons. Grazio Alabiso a Gela, di Gabriella Portalone, edito dalla Libreria  Editrice Vaticana (2016). Il volume è composto da 8 capitoli e un’appendice fotografica, ed…

[stephenleigh123-blog]

The Art of Editing in The Good, the Bad, and the Ugly

(First 4 Minutes)

Watch the full video here: https://vimeo.com/86125935

A shot-by-shot investigation of the three-way standoff at the climax of Sergio Leone's The Good, the Bad, and the Ugly, revealing mathematical patterns, images of thought, and pure musical rhythm.

A video essay by Max Tohline, 2013. Dedicated to the editors, Eugenio Alabiso and Nino Baragli.

For educational use only. The content of this video is protected by the Academic Fair Use clause (Section 107) of the U.S. Copyright Act of 1976. For further information, see: copyright.gov/circs/circ21.pdf

[editingwesternart-blog]

REFERENCIAS EN MONTAJE

EL BUENO, EL MALO Y EL FEO (1966)

DIRECCIÓN:

Sergio Leone

MONTAJE:

Eugenio Alabiso Nino Baragli Vrej Allahverdian Joe D'Augustine Sharol Olson Sergio Donati Neri Nazzareno

[rejecthq]

Watch: The Art of Editing in ‘The Good, The Bad and The Ugly’

http://dlvr.it/4MBz8L

[memoriastoica]

Affare Concorde (1979)

[giallofever2]

New by Arrow Video

RELEASE DATE 04/02/2019

Giornata nera per l'ariete The fift cord

(SPECIAL EDITION In 2K)

Region Code: B

Running Time: 93

Number of Discs: 1

Language: Italian/English

Subtitles: English/English SDH

Audio: Mono

Aspect Ratio: 1.85:1

The success of Dario Argento’s The Bird with the Crystal Plumage ushered in a host of imitators, seeking to capitalise on this new, modern take on the giallo thriller. Many were highly derivative, but a number nonetheless rose above the crowd thanks to skilful execution and a willingness to experiment stylistically. Once such example is The Fifth Cord ¬– which, in the hands of director Luigi Bazzoni (The Possessed, Footprints on the Moon), turns a conventional premise into a visually stunning exploration of alienation and isolation.

When a man barely survives a brutal assault en route home from a New Year’s party, washed-up, whisky-swilling journalist Andrea Bild (Franco Nero, Django) is assigned to report on the case. Before long, the maniac strikes again, this time with fatal results. As the body count rises, Andrea falls under suspicion himself, making it even more imperative that he crack the case. His only clue lies in a series of black gloves found at the location of every attack, each with a finger cut off…

Adapted from a novel by David McDonald Devine, The Fifth Cord boasts a complex, Agatha Christie-esque plot, outstanding cinematography courtesy of future Oscar-winner Vittorio Storaro (Apocalypse Now) and supporting appearances by a raft of genre stalwarts, including Silvia Monti (A Lizard in a Woman’s Skin), Edmund Purdom (Nightmare City) and Rossella Falk (Sleepless). Debuting here in high definition, arguably the most visually stunning giallo ever made now shines like never before.

SPECIAL EDITION CONTENTS

Brand new 2K restoration from the original camera negative

High Definition Blu-ray (1080p) presentation

Original lossless mono Italian and English soundtracks

English subtitles for the Italian soundtrack

Optional English subtitles for the deaf and hard of hearing for the English soundtrack

New audio commentary by critic Travis Crawford

Lines and Shadows, a new video essay on the film’s use of architecture and space by critic Rachael Nisbet

Whisky Giallore, a new video interview with author and critic Michael Mackenzie

Black Day for Nero, a new video interview with actor Franco Nero

The Rhythm Section, a new video interview with film editor Eugenio Alabiso

Rare, previously unseen deleted sequence, restored from the original negative

Original Italian and English theatrical trailers

Image gallery

Reversible sleeve featuring original and newly commissioned artwork by Haunt Love

FIRST PRESSING ONLY: Illustrated collector’s booklet featuring new writing on the film by Kat Ellinger and Peter Jilmstad

Direct Luigi Bazzoni

Cast Franco Nero

Cast Silvia Monti

Cast Edmund Purdom

[giallofever2]

View this post on Instagram

A post shared by GIΔLLΩ ҒΣ∇ΣR ΩҒҒICIΔL PΔGΣ © (@giallofever)

1972 Perché quelle strane gocce di sangue sul corpo di Jennifer? Also Known As (AKA) Erotic Blue Belgium (French title) Rendez-vous avec la mort Bulgaria (Bulgarian title) Случаят с кървавия ирис Brazil As Lágrimas de Jennifer Germany (DVD title) Das Geheimnis der blutigen Lilie Germany (DVD box title) Der Satan mit dem Skalpell Spain Las lágrimas de Jennifer France Les rendez-vous de Satan UK The Case of the Bloody Iris Greece (transliterated) Aima sto kafto kormi tis Jennifer Ireland (English title) Erotic Blue Japan Bijo renzoku satsujin ma Portugal As Lágimas de Jennifer Soviet Union (Russian title) Ирис в крови Turkey (Turkish title) Bes damla kan USA The Case of the Bloody Iris USA What Are Those Strange Drops of Blood Doing on Jennifer's Body? USA (video catalogue title) Why Are Those Strange Drops of Blood on the Body of Jennifer Directed by Giuliano Carnimeo ... (as Anthony Ascott) Music by Bruno Nicolai Cinematography by Stelvio Massi ... director of photography Film Editing by Eugenio Alabiso Runtime 1 hr 34 min (94 min) (UK) 1 hr 30 min (90 min) (France) 1 hr 34 min (94 min) (USA) Writing Credits Ernesto Gastaldi ... (screenplay) (as Ernesto Gastaldy) Ernesto Gastaldi ... (story) (as Ernesto Gastaldy) Release Dates Italy 4 August 1972 Japan 19 April 1974 Turkey May 1974 France 7 March 1979 filming locations Elios Studios, Rome, Lazio, Italy (studio) Genoa/ Geniva, Liguria, Italy #perchéquellestranegoccedisanguesulcorpodijennifer #thecaseofthebloodyiris #caseofthebloodyiris #edwigefenech #georgehilton #anthonyascott #giulianocarmineo #annabellaincontrera #paolaquattrini #orestelionello #giallo #giallofilm #gialli #gialloitaliano #gialloallitaliana #italiangiallo ##cine70 @edwigefenech @edwigefenechfanpage @jorge_hill @paolaquattriniofficial (presso Genova, Italy)

[sesiondemadrugada]

Il buono, il brutto, il cattivo (Sergio Leone, 1966).