#edebiyatnotları

[mecruh34]

[vivleptic]

Fecr-i Âtî Edebiyatı Notları

Fecriati Dönemi Edebiyatı notlarıma buradan ulaşabilirsiniz ! son birkaç not:

fecriati dönemi soru getirmez, getirse bile sadece ahmet haşim'den gelir. 10 tane edebiyat kaynağından fecriati'yi bitirdim ve -bazı çok detay kaynaklar dışında- sorular sadece ahmet haşim'den ya da genel olarak topluluğun özelliklerinden geliyor.

(o yüzden ahmet haşim dışındaki şairleri ve eserlerini çok iyi bilmenize gerek yok.)

bazen milli edebiyat testlerinde "hangi şair fecriati'den milli edebiyat'a geçmiştir?" gibi sorular gelebiliyor o yüzden o şairleri bilmek gerek.

[ruhsuzpicler]

“Ah, göğsündeki her yarayı merhametle Öptüğüm..

Geç kalınan hiçbir hayat,

hayat değildir.

Hayatın olmayı dilerdim.”

Didem Madak

[ruizgothicmetal]

[yazmayolculugu]

İnkar

Kaptan kamarasından çıktığında denizin alışkın olmadığı sakinliğinden olsa gerek sendeliyordu. Kalibre olamıyordu, kütle çekim yönünü unutmuş konyak dolu bir cayroskop gibi görüyordu kendini kısık gözlerinin gerisinde. Migreni acımasız ama sadık bir yarendi.

Ardından kapıyı çarpıp güverteye doğru ilerledi. Puslu hava, görmeyi umduğu ufuk çizgisinin üzerini örtmüştü ancak kaptan hayal kırıklığına uğrayacak kadar üstünde durmadı. O gün kötü bir gündü ve kaptanın içinden bir ses, eğer bir sebebi olmasaydı da o günün kötü bir gün olacağını söylüyordu.

Mürettebata seslendi ancak sessizliğin verdiği yanıt ağır oldu. Kaptan bu yanıtı kulakları ile duymamış olacak ki tekrar seslendi. Cevap beklemeden, çıplak ayaklarına değen yapış yapış bir şeyin yarattığı tiksintiyi de yüzünde taşıyarak, serdümenin yanına doğru yol aldı. Genç adamdan geriye kalanlar yerde yatıyordu. Kaptan gözlerinde sebebini çözemediği bir ıslaklık hissetti. Ani bir öfkeyle parladı.

Güverte bu kadar pisken aylaklık yapmanın sırası mıydı şimdi? Biricik aşkı Kuzgun ’un güvertesini, yer yer kaplayan kırmızı su birikintisi niye temizlenmiyordu? Nefret ederdi kaptan kirden, pislikten. Bundan çok daha azı için vakti zamanında ne büyük fırtınalar koparmıştı. Özellikle de, dediğini yapmasıyla bilinen kaptan, çocuk yaştaki miçoyu çapaya bağlamakla tehtid ettiği gün, zavallı oğlanın gözlerindeki korku, mürettebatın uzun süre dilinden düşmemişti. O gün, güverte kaşla göz arasında pırıl pırıl oluvermişti. Peki ya şimdi neredeydi genç miço? Artık kaptanını ciddiye almıyor olabilir miydi? Etrafına bakındı. Çocuktan herhangi bir iz yoktu. Oğlanın korku dolu saf gözleri geldi gözü önüne ve kalbi özlemle doldu, gözlerindeki ıslaklık artıyor olabilir miydi?

Kaptan eğer eğitim görmüş olsaydı yüzey alanına etkiyen kuvvete basınç dendiğini bilebilirdi. Bulundukları kabın çeperine çarpan taneciklerin, bu kuvveti oluşturduğunu da bilebilirdi. Sahip olduğunu inkar ettiği, içinde bulunan tüm hislerin de bu tanecikler gibi yüreğinin çeperine çarpıp zamanla kaçınılmaz bir patlamaya yol açacağını da öngörebilirdi belki. Ancak kaptan neredeyse hiç okula gitmemişti. Bu yüzden gaz kaçırmaya başlamış bir oksijen tüpü gibi duygularını kaçırırken gözlerinden, bu metafor aklının ucundan bile geçmiyordu. Akan yaşlar, içindekileri azaltmıyordu. Nitekim maşrapayla okyanus boşaltılamazdı. Bir şey yapmalıydı. Kaptan aptal bir adam değildi, zeki de değildi ama pratikti ve hep bir çözümü vardı. Şimdi ise içindeki okyanusu boşaltmak için bulduğu çözümünün mantıksızlığını sorgulamaya pek de tahammülü yoktu. Ocağın altı açıktı ve basınç sürekli artıyordu. Her şey düzeltilmeliydi. Tayfa onarılmalı, gemi temizlenmeli, yelkenler dikilmeli, seyre devam edilmeliydi. Yerdeki vücut parçalarını birleştirirse eğer ilk adım tamamlayabilirdi. Neden olmasındı ki? Küçükken kırdığı vazoları da bir araya getirip onarır ve annesinden dayak yemekten kurtulurdu. Şimdi de Tanrı’nın tokadından aynı şekilde kurtulabilirdi. Ama hangi kol hangi gövdenindi? Küçük parçaların yerini bulmaksa daha bile zordu. Birçoğunu yerleştirmek için gerekli anatomik bilgiye de sahip değildi kaptan. Yine de durmuyordu. Bir sancağa bir iskeleye koşuyor, bir zamanlar tayfam dediği kararmış, çürük parçaları taşıyordu. Nasırlı elleri yapış yapış olmuş, üzerindeki kıyafetten arta kalan iki gıdım kumaş parçası tamamen kırmızıya boyanmıştı. Nefes nefeseydi. Bütün bu süreçte çıkardığı hırıltılı sesleri ve tuhaf kahkahaları duysaydı kaptan, korkuyla kendi insanlığını sorgulardı. Ama kendini duyabilmesi için zaman gerekiyordu. Başka türlü ses nasıl iletilsindi ki? Onu 20lerinden 60larına tek nefeste taşıyan zamansa şimdi tek bir noktada, tam da o anda kilitlenmişti. Suyun doksan dokuz derece olduğu, ufuğun puslu, denizinse çarşaf gibi olduğu, klişe bir tabirle fırtına öncesi o anda. Basınç en yüksek değerine ulaşmışken hem de. Sonra bir anda nedendir bilinmez kaptan aniden pes edip elindeki bütün parçaları olduğu yere bırakarak kamarasına girdi. Boş konyak şişesine önce sarıldı sonra ondan lıkır lıkır içti. Kapı kapandı ve sopasını hazırlayan Tanrı başlat tuşuna bastı. Su kaynadı, ufuk göründü ve denizler dalgalandı. Bir yerlerde o günkü ikinci bir patlama oldu. Kaptansa bunları ne gördü ne de duydu.

-Pomokolu Mintenberry, 04/05/2023

Konu: Ve denizler dalgalandı.

Yazma yolculuğumuz için bizi takip etmeyi unutma!

[pepetheking]

"Kibir ve gururu dize getirebilecek tek gerçektir, aşk

#müzik#keşfet#şiir#şiirsokakta#şiirhayattır#şiirheryerde#felsefe#felsefegünlüğü#felsefenotları#cahitsıtkıtarancı#cemalsüreyya#cahitzarifoğlu#nazımhikmet#necipfazılkısakürek#atillailhan#orhanpamuk#oğuzatay#orhanveli#özdemirasaf#sezaikarakoç#edebiyatnotları#edebiyatkulübü#edebiyat#edebiyatsozler#kitap#kitapkurdu

[adnkale]

Her şey geçer ama unutulmaz.. “ #cümle #sözler #etkileyicisözler #güzel #sozler #duygusal #güzelsözler #aşk #anlamlısözler #hüzünlü #harbisözler #sitemlisözler #edebiyat #kısasözler #özlüsözler #edebiyatnotları #ağırsözler #edebisözler #sevgi #dertlisözler #kitapalıntıları #efkarlısözler #acısözler #komiksözler #duygusalsözler #sevgiliyesözler #damarsözler #hüzünlüsözler #anlamlıvideolar #motivasyon

[mecruh34]

[obsearttr]

İyileşmiyor, sadece susmayı öğreniyor yara. #edebiyat #edebiyatnotları #...

[ruhsuzpicler]

Bugün birisi niye bayram kutlaması yapmadığımı sordu, güldüm geçtim. Daha kaç gün oldu, kaç ay oldu, binlerce insan enkazların altında can verdi. Analar, babalar, çocuklar, umutlar, hayaller, yaşanmamışlıklar yitip gitti. Evet yaşanmamış bir dünya dolusu umut yok oldu. Ve biz geride kalanlar, herşeyi üç günde unuttuk öyle mi? Dostoyevski söylüyordu sanırım, "aşşağılık insanoğlu herşeye alışıyor diye. "

Ne kadar da bize benzeyen sözler değil mi.?

[ruizgothicmetal]

[cinaraslan]

Türk şiirine anlamsal ve biçimsel olarak farklı bir soluk kazandırmış. Edebiyatımızın önemli yazarlarından ve çizerlerinden olan "Edip Cansever'i" aramızdan ayrılışının 37.yılında sevgi ve saygıyla anıyorum ♾️

✴️Masa Da Masaymış Ha✴️

Adam yaşama sevinci içinde

Masaya anahtarlarını koydu

Bakır kâseye çiçekleri koydu

Sütünü yumurtasını koydu

Pencereden gelen ışığı koydu

Bisiklet sesini çıkrık sesini

Ekmeğin havanın yumuşaklığını koydu

Adam masaya

Aklında olup bitenleri koydu

Ne yapmak istiyordu hayatta

İşte onu koydu

Kimi seviyordu kimi sevmiyordu

Adam masaya onları da koydu

Üç kere üç dokuz ederdi

Adam koydu masaya dokuzu

Pencere yanındaydı gökyüzü yanında

Uzandı masaya sonsuzu koydu

Bir bira içmek istiyordu kaç gündür

Masaya biranın dökülüşünü koydu

Uykusunu koydu uyanıklığını koydu

Tokluğunu açlığını koydu.

Masa da masaymış ha

Bana mısın demedi bu kadar yüke

Bir iki sallandı durdu

Adam ha babam koyuyordu.

#edipcansever #edebiyat #şiir #edebiyatnotları #şair #şarkı #28mayıs1986 #edipcanseverşiirleri #şiirheryerde #devrim #yazar #çizer #masadamasaymışha #saygıveözlemleanıyoruz #sevgi #türkedebiyatı #şiirhayattır #dergisi #eserleri #hayatı #yaşam #edipcanseverinmavisiyiz #türkiyecumhuriyeti #yazareser #duygu #sonsuz #edebiyattanparçalar #sözler #şairceketliçocuk

[devrimakturk]

"Kitap gibisin sevdiğim,

Yazar seni yazmak,

Matbaa basmak,

Okur ise almak için yaratıldı...

Seni Merak eder hasretliler,

Kavuşanlar ise dualar etmektedirler,

Sağcısıyla solcusuyla,

Kürdüyle Türküyle,

Hepsi seni severler,

Her biri senin için mücadele ederler..."

/ Devrim AKTÜRK

Hivru, Şoreş, Derd, Ayben ❤️💚...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

#edebiyat #edebiyatkulübü #edebiyatnotları #edebiyatgunlugu #edebiyatdefteri #edebiyatsözleri #edebiyatbirlesiyor #edebiyatsözleri #edebiyatklubu #saltedebiyat #edebiyattanparçalar #Şoreş #edebiyatsözler #Hivru #çocukedebiyatı #yksedebiyat #edebiyatsokakta #DevrimAktürk #edebiyatfakültesi #edebiyatdergisi #edebiyatseverler #yeraltıedebiyatı #edebiyatçı #erzurum #amed #Diyarbakır #diyarbekir #izdiham #izdihamdergi #izdihamdergisi

[mrtcat]

Yalnızlığa son bir adım kala buluyorsun kendini hep. Son bir adım,son bir nefes,son bir anı..

#edebiyat #aşk #edebiyatnotları #şiir #ölüm #darkmode #tumblrnotları #siyahbeyaz #edebi sözler #alıntı

[yazmayolculugu]

Işık

günde saymayı bıraktı. Sayıların, günlerin bir önemi kalmamıştı.

Çocukluğunda günün farklı saatlerinde gözlerini dikip dakikalarda izlediği ev. Geceleri oradan gelen kahkahaları deniz yutup boğarak kulaklarına uğultusunu bırakırdı, o da neye gülmüş olabileceklerini düşünür dururdu evin yıldızları andıran ışıklarına bakarak. Gündüzleri ise gecelerin zıddı, uykunun ölü ağırlığı yükselirdi evden göğe. Hava henüz kararmazken de ellerinde poşetler, takalarla bir bir karşıya geçerdi ziyaretçileri.

Hiç bıkmadığı bu seyri, merağını giderir, karamsarlığını körüklerdi. Hiç davet edilmeyeceği, kapısından geçemeyeceği bir ev.

Denizin çarşaf gibi olduğu günlerde yüzerek adaya geçmeyi aklından geçirse de buna hiç cesaret edemedi.

Yıllarca tüm kasaba halkı bu ev hakkında konuştu,yazın yakıcı sıcağında, kışın ıssızlığında en büyük eğlenceleriydi bu evin efsaneleri hakkında konuşmak. O ise konuşmayı sevmezdi, duyar ve daldığı hayallerinin baharatını eklerdi kulağına çalınanlarla.

Evin ışıkları uzun zamandır yanmıyordu.

Ilık bir yaz akşamı kumsaldaki iskemlede otururken kahveci yanına yanaştı. Eliyle karanlığı işaret etti, sahip çıkacak birilerini arıyorlar seni düşündük, ne dersin dedi. Kasabada sessizliğe en fazla katlanabilen oydu. O an kalbi yerinden çıkacakmış gibi hızla attı, tamam yarın sabah diye yanıt verebildi, kahveci anahtarı verdi. Gece boyunca uyuyamadı, sabahın ilk ışıklarında sahildeydi, sabırsızlıkla takacıyı bekledi.

Adaya ulaştığında canlı ışıkların hayallerini ölü bir ev altüst etti, yutkunarak takadan indi.

Günlerce dikkatle incelediği evdeki her eşya, fotoğraf merağını dindirmişti.

günde artık incelemekten de saymaktan da vazgeçmişti.

Bu kez kasabanın ışıklarına dikmişti gözlerini. Saatlerce uzaktan bakıyordu.

Cılız ışığının dikkat çekip çekmediğini düşünüyordu.

Gözlerini kırpmadan ulaştığı sabahta çarşaf gibi deniz onu çağırdı, kasabaya ulaşacaktı; kasaba ve adanın tam ortasındaydı ve deniz dalgalandı.

Arafta kalakaldı.

Sunconscious, 04/05/2023

Konu: Ve denizler dalgalandı.

Yaratıcı yazarlık yolculuğumuz için bizi takip etmeyi unutma!