#drijfnat

[niksbelangrijks]

Fiets jij maar eens met tegenwind en keiharde regen op een landweg naar school, waar je vervolgens drijfnat aankomt ookal heb je gewoon een regenpak aan, en kijk dan maar of je nog wil leven.

Hey Dutch people specialist here: Dutch people don't refuse to wear helmets on bicycles because they don't know or deny the dangers of not wearing one. It's simply because once a Dutch person steps on a bike they don't care if they live or die. It's trancendent.

[fransopdefiets]

28-7 Skipsfjorden

Gisterenavond aten we gezellig in de caravan allebei een zak Firepot leeg. Daarna maakten we nog een kleine avondwandeling naar het kerkhof van Repvåg en toen was het alweer bedtijd. Het was nog ontzettend warm in de caravan, die de hele dag in de zon gestaan had, maar toch waren we zo vertrokken.

Als we opstaan, is het zonnig en warm, maar het weerbericht ziet er somber uit, thunderstorms and heavy rain worden ons deel vandaag. We sturen van schrik meteen een mailtje naar de eerste camping voorbij Honninsvåg met de vraag of ze nog hutjes vrij hebben. Die zijn er niet meer, maar ze hebben wel een double room. Die boeken we voor twee nachten, want morgen fietsen we zonder bagage die laatste 25 kilometer naar de Noordkaap op en neer. In dat stukje zitten twee klimmen van 8%, beide over een lengte van 4 kilometer. Zonder bagage zijn we een stuk lichter en wordt het nog een leuk dagje uit in plaats van zwoegen in de thunderstorms.

We fietsen kwart voor acht weg richting de Noordkaaptunnel, daar is al veel over geschreven door de fietsers die ons zijn voor gegaan. De tunnel verbindt het eiland Magerøya, waar de Noordkaap op ligt, met het vasteland. Het is vooral de steilte die ons fietsers bezig houdt, de tunnel daalt en stijgt met hellingen tot 9%.

Maar eerst moeten we nog over een plateau vol met rendieren. Die grazen een beetje langs de weg, totdat er verkeer aankomt. Dat is het moment waarop ze besluiten om op de rijbaan te gaan ronddrentelen, totdat iedereen gestopt is, waarna ze quasi verbaasd om zich heenkijken en ze besluiten om weer wat grassprieten in de berm te nuttigen.

Als we de Noordkaaptunnel naderen, worden we verwelkomd door een ijzige wind die uit dat donkere gat waait, alsof we de ingang van de onderwereld betreden. De eerste twee kilometer loopt de tunnel met 9% af, waarna je op het diepste punt bent en een stuk van drie kilometer volgt, waarin de tunnel met 5-7% oploopt. Dat is te doen, al moet je stevig trappen. Die ijzige wind voel je alleen de eerste kilometers als je daalt, wanneer je eenmaal op het diepste punt zit (212 meter onder de zeespiegel) valt die wind weg. Het is evengoed steenkoud daar beneden en er heerst een vreemde akoestiek. Je hoort de auto’s al van verre aankomen met een oorverdovend geraas, maar zolang je ze niet ziet, heb je geen idee of ze van voren of van achteren komen.

De laatste twee kilometer loopt de tunnel steeds steiler op en zo’n 1200 meter voor de uitgang trek ik het niet meer en moet afstappen en de fiets omhoog duwen. Dat gaat niet eens zoveel langzamer dan fietsen in de eerste versnelling. Mayke daarentegen met haar ballerinabenen, fietst in een jaloersmakend constant tempo die hele tunnel uit en staat me in de zon lachend op te wachten als ik uit de tunnel opduik. Uiteindelijk zijn we daar in een dik half uur doorheen gegaan.

Na de tunnel stoppen we bij een picknickplaats om koffie te zetten in de zon. Vanaf daar is het nog een klein stukje naar Honningsvåg waar we boodschappen doen. En dan is opeens de zon weg, de lucht wordt totaal ondoorzichtig en worden we overvallen door een enorme hoosbui. Zo komen we toch nog drijfnat op de camping aan. Onze kamer is nogal klein, maar de douche is prima.

Gefietste afstand: 66 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

Afstand tot de Noordkaap langs een touwtje: 17,2 km

[peterpijls1965]

4 januari 2015

De praeses en het peloton

Mijn militaire diensttijd volbracht ik op de afdeling Legervoorlichting van het ministerie van Defensie. Daar maakte ik kennis met L., een vaandrig, voorheen praeses van het Leidse studentencorps. Hij was het leukste varken dat ik ooit ontmoette.

L. noemde mij blaffend "peloton", om het verschil in rang te onderstrepen, want ik was een soldaat en hij een onderofficier, en dat wilde hij weten.

Hoewel het Leidse studentencorps tot de ergere gerekend mag worden qua domme, vernederende, seksistische tradities, was L. beslist geen bal of een knor.

Hij had de charme en woeste schoonheid van een Zuid-Europese tennisgod – hoewel hij principieel alleen aan zeilen deed. L. vertelde vrijwel dagelijks met veel plastische details over zijn enthousiaste consumptie van vrouwen en prostituees. Die moesten zwart zijn en stinken.

Regelmatig schaterde hij het hard uit om zijn eigen scrabeuze anekdotes. Hij speelde het klaar een Haagse schone de avond voor haar huwelijk te versieren. Dat ze op het ministerie een collega van de afdeling communicatie was, interesseerde hem niet.

Zijn vader was in de jaren tachtig een niet onbekende topambtenaar. L. maakten ze niets, ook omdat zijn bravoure naturel was en ondanks alles gespeend van plat machismo. Hij had stijl en hij wist het.

Het kon L. niet schelen dat ik niks had met het corps. In mijn Tilburgse studentenhuis praatte mijn afdeling principieel niet met de corpsballen van de begane grond.

L. had een onverwachte tolerantie voor een praeses van een traditioneel corps , maar misschien onderschatte ik die functie, of was ik bevooroordeeld door een open dag die ik ooit bezocht van het corps in Tilburg, waar mat kijkende leden in vreemde truien zich lieten abseilen uit een boom, en dat steeds lusteloos herhaalden.

Wellicht zag ik de jool niet, maar ik besloot geen lid te worden.

Ook L. had zeer misprijzende opvattingen over het Tilburgse corps. Ze begrepen het niet. Zelf werd hij in Leiden tijdens de ontgroening bewusteloos gevoerd met alcohol, zoals het hoorde, een initiatieritueel dat hij schaterend van trots terughaalde.

Hij wilde van mij alles weten over Limburgs bier, en was hevig geinteresseerd in de karakteristieken van Limburgse vrouwen. Ook daarom denk ik dat hij met carnaval per se naar Limburg wilde.

We vertrokken op zondagavond met zijn Peugeot 205 uit Den Haag, parkeerden bij de boerderij van mijn ouders en doken in de carnavalskist. Demonisch grijnzend haalde L. een monnikspij tevoorschijn. Ik wist meteen dat zijn komst naar Limburg niet onopgemerkt zou blijven.

We liepen door de vrieskou naar het volgende dorp omdat ik daar vroeger wel eens uitging. Even laten waren we twintig glazen bier verder en stond L. met het mooiste meisje uit het cafe te praten.

In mijn volgende herinnering zijn we op weg naar huis als L. plotseling “vijand op rechts” schreeuwt en een sloot induikt. Even later loopt hij zeer goedgemutst weer naast me, drijfnat in de nachtelijke kou van de Napoleonsbaan.

De volgende ochtend wil hij spookrijdend over de A2 terug naar Den Haag.

[andre-wolfs]

Respect: keepers trainen altijd! Volgende trainingen 3 en 5 november a.s.

Wat een weer was het bij de training van vrijdag 20 oktober j.l. De regen kwam werkelijk met bakken uit de hemel. Het deerde de keepers niet zoveel. De kantine was open zodat de ouders lekker droog en warm zaten. De keepers werden drijfnat maar hadden plezier voor tien. Bij de tweede groepen was dat hetzelfde. We sloten samen af in de kantine van Velocitas met warme chocolademelk. Zo zijn we een…

[dutchjan]

June 04, 2019

[eventjesilo]

‘Onverwachts Avontuur’ door Ilo

Ik had je al een tijdje niet gezien en toen ineens.... een ondeugend berichtje van jou. Hmm terwijl ik je berichtje las voelde k mn tepels hard worden en ging t kriebelen in mn onderbuik , blijkbaar was ik hard toe aan een goede beurt het was ook alweer een tijdje geleden. brutaal stuurde ik je een berichtje terug waarin ik je vertelde dat ik vanavond alleen was en je vroeg of je zin had om af te spreken. Ik kreeg direct een berichtje terug dat je me om 10 uur op zou pikken en dat ik een rokje aan moest doen.... Toen je netjes op tijd voor de deur stond keek je even goedkeurend naar mijn zwartje korte strapless jurkje en toen ik in de auto stapte en je net een klein randje kant van mn kousen zag volgde er een passionele zoen waarbij jou hand onder mn rokje verdween om even met het randje van mn kous te spelen.... hmm alleen die ene zoen en ik voelde mezelf al nat worden. Tot mijn verbazing reden we niet naar jou huis maar gingen we een hele andere kant uit.. "waar gaan we heen" vroeg k waarop jij alleen maar uitdagend naar me lachte. Na een tijdje in het donker rondgereden te hebben stopte jij langs de kant van de weg en toverde van achter je stoel een blinddoek te voorschijn , deze deed je bij me om en we reden verder. Na nog een minuut of 10 gereden te hebben stopte je de auto. "Trek je stringetje uit" zei je me. Na braaf gedaan te hebben wat je me zei hoorde ik je uitstappen en om de auto heen lopen , mijn deur ging open en je pakte me bij mn arm om me te helpen uitstappen. Nadat de auto op slot gedaan was voelde ik hoe je mn handen naar mn rug bracht en deze stevig vastbond. Ineens voel ik jou grote sterke hand die me stevig in mn nek pakt en je zoent me hard , snel en grondig. ik voel aan jou manier van zoenen dat je al bijna net zo opgewonden bent als mij. Voorzichtig pak je me bij mn arm en voorzichtig help je me lopen t bos?? In.. We lopen langzaam maar zeker verder ik weet nu zeker dat we in het bos lopen ik voel de zachte bosgrond onder mn schoenen en ruik de dennennaalden. Ineens blijf je stilstaan en ik voel je hand in mn lange losse haren , je trekt mijn hoofd iets naar achteren en zoent me zachtjes in mn nek ik voel hoe je hand mn haar steviger vastpakt en ineens voel ik je tanden in mn nek "ow au hmm" ik kan mn verschrikte kreun niet onderdrukken. "Ssst" fluister je in mn oor "er stonden nog meer autos dus als je niet betrapt wilt worden moet je stil zijn" ik hoor de gemene glimlach in je stem want je weet dondersgoed dat stil zijn niet mn sterkste punt is... Met je hand nog steeds stevig in mn haar dwing je me op mn knieen en ik hoor hoe je je broek losmaakt. Met je hand stuur je mn hoofd en ik voel je harde pik tegen mn wang. Plagerig lik ik er even aan maar blijkbaar ben je ongeduldig en zonder waarschuwing duw je je geile lul helemaal mn mondje in. Hmm wat is dit geil zeg normaal heb ik altijd de controle tijdens t pijpen en heb ik mn handen om te zorgen dat je niet te ver gaat , maar hier geblindoekt op mn knieen en met mn handen vast op mn rug ben ik geheel overgeleverd aan jou en jij bent blijkbaar niet van plan voorzichtig met me te doen. Nadat je een paar keer langzaam je lul in en uit mn mondje hebt laten glijden zodat ik gewend ben aan t gevoel van jou eikel achter in mn keel pak je met 2 handen mn hoofd beet en begint hard en met een flink tempo mn mondje te neuken. Ik heb nauwelijks tijd om adem te halen en voel hoe mijn speeksel en jou voorvocht langzaam over mn kin loopt. Jou ademhaling versneld en je begint zacht te kreunen , ook ik kreun zacht en ben me bewust van hoe keihard mn tepels zijn en door het windje wat zachtjes door mijn geopende benen waait voel ik dat ik al zeiknat ben. Jou handen grijpen steeds harder in mn haar zo hard dat t bijna pijn doet maar ik geniet met volle teugen en aan jou gekreun en onregelmatige tempo te merken vind jij t ook heerlijk. eerder dan verwacht en onder een welgemeend "fuck" uit jou mond voel ik hoe je je zaad diep in mn mondje spuit , zachtjes zuig en lik ik alle restjes van je nog harde pik... Je pakt me bij mn bovenarmen en helpt me overeind. ik voel dat je mn handen losmaakt en je duuwt me met mn rug tegen een boom. Nadat je mn bh uitgetrokken hebt bind je mn handen achter de boom vast en ik voel hoe je handen mn borsten omvatten en je even gemeen hard in mn tepels knijpt "hmm" weer kan k mn kreun niet onderdrukken. Je mond vervangt eerst je ene en daarna je andere hand en terwijl je mn borst flink masseert lik zuig en bijt je alsof je er geen genoeg van kan krijgen. Plotseling neem je een stap terug en ik mis de warmte van je lekkere lijf nu al. Ik ben al drijfnat en wil eigenlijk gewoon dat je me neemt dus dat fluister ik zacht naar je "neem me alsjeblieft neem me hard en diep ik ben al zo nat voor je ". Ineens voel ik je hand stevig om mn keel je fluisterd in mn oor "wil je dat ik je neem" "je hebt maar geduld ik wil eerst nog een beetje met je spelen" een gefrustreerde zucht komt over mn lippen maar veel tijd om te klagen heb ik niet want terwijl je hand harder in mn keel knijpt stoot je 2 vingers bij me naar binnen... Terwijl 1 hand verder gaat met t strelen en plagen van mn borsten weet de andere mn gspot te vinden en al snel voel ik de druk opbouwen op mn lip bijtend om niet te veel geluid te maken kom ik heerlijk klaar , maar tijd om op adem te komen gun je me niet bijna direct voel ik je tong op mn clitje. Nog naschokkend voel ik hoe jij met je tong steeds een beetje meer druk uitoefend. Ik voel hoe jou handen stevig mn heupen vastpakken en al zuigend op en likkend aan mn clitje laat je me voor een 2de keer heftig klaarkomen zo heftig dat jou handen op mn heupen moeten helpen om me op mn benen te houden. Als de ergste trillingen over zijn en ik weer op eigen kracht kan staan maak je mn handen los en neemt me mee naar een omgevallen boomstam waar ik zonder pardon voorover overheen geduuwd word. Een flinke tik op mn billen volgt , ik voel gewoon jou handafdruk branden maar ik vind t heerlijk. Ik voel hoe je je eikel tegen mn kletsnatte kutje duuwt en langzaam o zo langzaam glij je bij me naar binnen. Ongeduldig probeer ik mezelf tegen je aan te duwen of mn heupen te kantelen maar een ferme "nee" gecombineerd met een tweede hardere tik op mn billen zorgt ervoor dat k me gedraag. Tergend langzaam duuw je je geile harde lul bij me naar binnen totaan je ballen waarbij je net mn baarmoederhals raakt met een tevreden zucht buig je je even over me heen en zoent me zachtjes in mn nek. Net zo langzaam haal je je kloppende pik uit mn natte kutje en dit herhaal je nog een paar keer totdat je geduld op is en je met een grom jezelf keihard bij me naar binnen werkt en me op een flink tempo begint te nemen. 1 hand in mn haar en 1 om mn keel het enige wat we horen ons gekreun en het gesop en slap slap slap van jou lichaam tegen t mijne. Het hele stil zijn vergeten kom ik luid kreunend met mn nagels in je arm nogmaals klaar terwijl jij me op de voet volgt en zelf ook nogal luidruchtig klaarkomt. Nog steeds hangend over die boomstam met jou warme lichaam over mn rug voel ik hoe je eindelijk mn blinddoek afdoet. "Lekker schat?" Vraag je me terwijl je een kus op mn oorlelletje drukt. "Hmm nix aan" antwoord ik met een glimlach in mn stem. Pets pets.. auw "nu heb ik zeker blauwe billen morgen" zeg k met een grijns op mn gezicht. "Eigen schuld bijdehandje" krijg ik terug terwijl je me overeind helpt. Na mn jurkje rechtgetrokken te hebben en mn bh van een tak te hebben gevist lopen wel (ik nog een beetje wankel) voldaan terug naar de auto. Als we onder t wandelen terugkijken lijkt t alsof we iemand zien staan tussen de bomen... maar ja t is donker en het kan net zo goed onze verbeelding zijn geweest.

[euroadventure]

Kötschach (Wolayersee)

Woensdag 20 oktober t/m zaterdag 23 oktober

Ik werd bij Bianca enorm verwend, maar toch is het fijn om weer op pad te gaan. En wat een luxe! Een eigen huis voor mij alleen, met een sauna en bad. Tja, daar moet ik wel even gebruik van maken de komende dagen. Ik ben het slapen in mijn auto nog absoluut niet beu, ik kijk daar ook weer naar uit, maar voor het zover is ga ik eerst nog genieten van Kötschach.

Donderdag doe ik niet superveel. Ik slaap uit, doe boodschappen en lees me in over wat er allemaal te doen is in Slovenië. 'S avonds ga ik op bezoek bij Irene. Zij komt uit Zoutelande en heeft hier ook een tweede huis. We maken een wandeling met haar hond en spreken af om zaterdag samen te gaan wandelen naar de Wolayersee.

Vrijdag besluit ik nog een ronde te gaan fietsen. Ik vind in mijn app 'komoot' een leuke route...althans dat had ik gedacht. Het is gelijk volle bak klimmen. Nu heb ik een e-bike maar ook die heeft t zwaar.  Bij elke meter omhoog, kan ik weer een kilometer minder rijden op de accu...dat gaat snel! Onderweg geniet ik wel van het uitzicht.

Maar na ongeveer tien kilometer naar boven buffelen staat er plots een bord 'verboden voor fietsers'. Ik mag niet verder, maar ja ik probeer het natuurlijk toch 😉. Helaas, blijkt de weg dermate lastig te fietsen door de grote keien op de weg, dat ik besluit om te keren. Ik tik bijna 50km/h aan naar beneden...hmmm 🤔...misschien toch niet zo verstandig (ondanks dat ik nu een helm op heb en vorig jaar tijdens mijn af en toe heftige tocht over de Salzkammergutradweg niet).

Ik ben weer op tijd beneden en geniet in de tuin nog volop van het zonnetje en een eigen handmade latte 😁, alvorens ik besluit in de sauna te gaan en een bad te nemen. Wat een vervelend dagje 🤪.

Het is half acht wanneer mijn wekker gaat. Om 9 uur heb ik bij en met Irene afgesproken om te gaan wandelen naar de Wolayersee. Het is weer een mooie zonnige dag, perfect wandelweer, maar daar komen we later achter...hoog in de bergen blijft het koud.

De wandeling is heen en terug ongeveer 20 kilometer in totaal. Een behoorlijke tocht dus en de route is alles behalve vlak. Op sommige plekken ligt er een glad ijzig laagje over de stenen. Uitkijken dus dat we niet onderuit gaan. Onderweg zien we in de verte gemzen. Mooi om te zien!

Na bijna vier uur wandelen komen we aan bij de Wolayersee en ik moet toegeven het is er prachtig! We eten er op ons gemakje onze lunch.

Na de lunch gaan we weer terug, maar ik stel voor om het eerste deel iets ander terug te lopen. Het is prachtig, maar na klimmen komt ook weer dalen. Met een beetje meer inspanning dan gedacht komen we uiteindelijk weer terug op het juiste pad en lopen we weer verder.

Ook Gunnar, de hond van Irene, is mee. Ik heb meestal niet veel met honden, maar deze is echt heel lief! Alleen net wanneer we de boomgrens bereiken ruikt of ziet hij waarschijnlijk reeën in het bos. En weg is ie! Na tien minuten fluiten en het roepen van zijn naam komt hij weer naar ons toe. Drijfnat, maar met een smile op zijn gezicht. Waar hij geweest is, is een raadsel voor ons, maar we zijn weer compleet en vervolgen onze weg naar de auto.

'S avonds heerlijk in bad en relaxed op de bank met de voetjes omhoog. Het was een heerlijke dag!

[mrhenrymorgan]

De ontmoeting.

 Ray en Mel hadden zouden na een tijdje contact via de vroegere sms nog, eindelijk elkaar ontmoeten. Ze wisten al heel wat van elkaar natuurlijk en ze keken er beide naar uit elkaar te ontmoeten. Ze spraken op een zondagmiddag in een kleine lunchroom af, midden in een wandelgebied. Het was een mooie en rustige plaats, midden tussen de bossen en het was niet zo druk die dag.

Ray was er al iets eerder dan afgesproken en zag Mel aankomen. Elkaars blikken kruiste zich. Ze stapten beide tegelijk uit, en Ray kwam naar haar toegelopen. Nou, dacht Mel, wat een goed uitziende kerel zeg. En ze voelde haar lippen al samenknijpen toen ze elkaar begroetten. Een knuffel. Ray was iets groter, dus moest zich toch redelijk buigen.

“Zullen we dan maar”, vroeg Ray en ze knikte. Ze gingen samen naar binnen. Het was er niet druk en er was een plaatsje achteraan waar ze gingen zitten. Ray voelde al meteen dat hij een stijve had gekregen en door zijn redelijk strakke jeans, kon hij die ook niet verbergen. Natuurlijk was Mel dat niet ontgaan en had moeite om er niet naar te staren.

De vertelden over van alles en nog wat, maar merkten dat de seksuele spanning steeds sneller steeg. Even een hand op een arm, een hand op een been. Mel voelde dat ze ondertussen van vochtig naar nat was geworden. Ongemerkt kijkend naar zijn harde bobbel in zijn broek zorgde er alleen maar meer voor. Denkend aan de gesprekken die ze al vaker hadden gehad over seksuele fantasieën. Zij wist dat ze van bdsm hield en was er achter dat ze een submissive, een sub was. Ze hield wel van dominantie man, die haar zou gebruiken.

Ze wisten beide wel waar het op zou uitdraaien die middag. “Zullen we een stukje gaan wandelen”, vroeg Ray en Mel keek hem aan en knikte. “Leuk”, zei ze. Er werd afgerekend en ze liepen naar de auto terug. Een stukje verder was een  visvijver en daar zouden ze naartoe rijden. Toen ze daar aankwamen, stond er maar één andere auto. Ze stapten uit en Mel was eerder bij Ray’s auto. Ze omhelsden elkaar en er werd stevig gezoend. Mel voelde de harde pik van Ray tegen haar drijfnatte kutje drukken en werd er nog geiler van. Handen gingen over elkaars lichaam. En omdat het warm was, ging haar handen al snel onder zijn t-shirt. Zij had een rokje aan en een leuk effen wit shirtje met een kleine opdruk. Zijn handen pasten precies op de billen van haar en betastte deze ferm. Drukte haar naar zich toe, waardoor ze nog harder zijn paal tegen zich aan voelde drukken. Ze zoenden innig en hij pakte haar borsten vast. Kneep in ze en Mel zuchtte en ademde steeds heviger. Ze hield het bijna niet meer. Ze liet haar hand naar zijn broek glijden en wreef over het stof van de jeans. Duidelijk dat er iets onder spanning stond. Ze maakte zijn riem los en ontknoopte zijn broek. Voelde even aan zijn harde pik die nog in zijn onderbroek gevangen zat.

Op dat moment voelde Mel twee handen op haar schouders drukken. Ze drukten omlaag en ze wist wat dat betekende. De ging op haar knieën zitten voor zijn pik, haalde hem eruit en begon hem te pijpen… ohhh wat had ze hier naar verlangt. Zijn harde pik in haar mond, daar hoorde hij nu thuis. Met haar tong ging ze rond zijn eikel en zoog. Ze wilde zijn zaad voelen. Hij pakte haar handen en bovenarm en dirigeerde ze naar haar rug, legde zijn handen op haar hoofd.

Hij maakte bewegingen heen en weer en hij was haar nu in de mond en keel aan het neuken. Zo diep als het kon nam ze hem in haar mond. Ze voelde dat hij haar in zijn macht had en vond het heerlijk. Ze hoefde niet na te denken, hij bepaalde wat er gebeurde en ze gaf zich over hieraan. Wat voelde dat bevrijdend. Hij bleef maar in haar stoten, met gepaste kracht en hij soms stopte hij met zijn pik in haar. Ze reageerde dan meteen door hem weer te likken en af te zuigen, waarna hij weer verder stootte. Hij merkte dat zijn zaad omhoog kwam en zou gaan komen. Hij haalde hem eruit en begon er aan te trekken. Voor het gezicht van haar, ze had haar mond open en zijn eikel verdween nog net in haar mond. Hij duwde haar hoofd iets naar achter en kwam klaar. Fikse golven van warm zaad spoten uit zijn pik en hij kwam over haar gezicht. Hij kreunde en keek haar strak aan. Het droop van haar gezicht en toen hij klaar was met spuiten, nam ze hem weer direct in haar mond en zoog de laatste druppels nog uit hem. Wat was dít geil zeg, en wat hadden ze er beide zo van genoten. De tissues werden gepakt en ze maakte haar gezicht schoon. Wat was dít lekker geweest zeg. “En nu dan maar even een rondje wandelen?”, vroeg ze. “Natuurlijk”, zei hij en legde zijn hand op haar kutje… Ze keken elkaar aan en ze liepen een rondje.

Ze liepen samen rond de visvijver en waren nog beide erg opgewonden. Mel voelde dat haar slipje inmiddels wel doorweekt was. Haar kutje brandde en verlangde zo naar zijn stijve paal. Het rondje was niet zo heel groot, en na een klein kwartiertje waren ze weer terug bij de auto’s. Ze hadden een paar vissers gezien, die zaten aan de visvijver. Ze zaten er blijkbaar even en ze hadden elk ook al wat gevangen.

Waar ze de auto’s hadden geparkeerd, was echter niemand. Hij maakte de auto open en haalde er een kleedje uit en legde dat op de grond. Meteen was het duidelijk. Hij zou haar nemen daar. Hij keek haar aan, terwijl hij zijn hand onder haar rok liet gaan en ohhh wat was ze nat zeg. Een drijfnat slipje. Hij duwde die opzij voelde haar opgezwollen lippen en wreef over ze. Ze sloot haar ogen en kreunde. Steeds intenser, maar wilde geen geluid maken, dus ze dimde in. Toen hij zijn vingers naar binnen liet gaan opende ze haar ogen… “ik wil dat je me nu hier neemt….”, fluisterde ze. Dat was ook precies wat hij van plan was.

Hij dwong haar op de knieën en handen te zitten. Ze voelde hoe hij haar benen uit elkaar duwde en achter haar kwam zitten. Het rokje ging naar boven tot ver boven haar billen. Ze voelde hoe het slipje opzij werd geduwd en zijn harde pik over haar lippen heen ging. Ze slaakte een zucht van genot… Wat wilde ze dit graag. Ray genoot van het aanzicht dat hij had. Hij ging haar nemen zoals hij wilde. Hij dirigeerde zijn paal tussen haar lippen en duwde hem steeds verder naar binnen. Zover als hij kon. Hij begon haar rustig aan te stoten, maar werd geleidelijk aan steeds harder neuken. Hij pakte haar bij haar schouder en haar vast. Hij bleef haar maar stoten. Inmiddels was Mel zover gekomen dat ze weer zou komen. Dit riep ze ook en Ray stond op ook het punt te komen en liet het gaan. Ze kwam schokkend en bevend klaar terwijl hij zijn zaad diep in haar kutje spoot. Wat was dit heerlijk zeg. Even waren ze vergeten waar ze waren en met zijn kloppende pik nog in haar keken ze elkaar met een glimlach aan. Dit is wat ze beide wilden…

[huilendnaardeclub]

Bedtijdmijmeringen #2

Het is half acht, ‘Poem of the River’ van Felt schalt door mijn oortjes, mijn moeder ligt in de tuin met een natte washand op haar voorhoofd en de kat van de buren scharrelt door onze keuken, op zoek naar ...ja, naar wat eigenlijk?

De afgelopen dagen waren warm, dat hoef ik jullie niet te vertellen. Drijfnat van het zweet lag ik op de bank, in staat tot weinig meer dan perenijsjes eten en naar podcasts luisteren. Ik ergerde me aan de berichtgeving over de hitterecords. “Morgen gaan we er weer voor” zei een man die in het oosten des lands een weerstation beheerde, alsof hij zich opmaakte voor weer een sportieve prestatie van ongekende grootsheid.

We gaan er weer voor. Ik moest het citaat even op me in laten werken. Deze man verkeert blijkbaar in een milieu (no pun intended) waar het verbreken van een hitterecord een heuglijk feit is, iets dat gevierd moet worden. Ik krabde me achter de oren en dacht na over de stompzinnigheid van die instelling. Niet alleen werden er achter elkaar records gebroken, men was er tróts op.

Dat stak me. We hebben met zijn allen een ongelofelijke teringzooi gemaakt van de planeet waarop we leven en toch zijn er mensen die oprecht blij zijn met een temperatuur van meer dan 40 graden celsius in Nederland. Ik snap dat het leuk is als ‘jouw’ club, uitvinding, inzending of wat dan ook een historische mijlpaal bereikt, maar iets als klimaatverandering is van een heel andere orde.

Dit zijn geen lolletjes, lieve mensen. Dikke kans dat het gisteren gevestigde record er volgend jaar gewoon weer aan gaat. En het jaar daarop. En het jaar daarop misschien ook wel weer. Ik vraag me af hoe lang zoiets leuk blijft voor deze meteorologische weerstationgeeks. Er moet toch een moment komen dat de schellen van hun ogen vallen en zij zich realiseren: ho, maar wacht eens effe, dit is helemaal niet goed.

Maar goed, de Britten hebben net Boris Johnson gekozen tot opvolger van Theresa May, dat zegt eigenlijk wel genoeg over de totale krankzinnigheid van de mens. Ik realiseer me dat ik als Maarten van Rossem klink, maar ik voel me onderhand ook net zo oud en cynisch als hij. Nog maar een perenijsje, dan.

[woordslang-blog]

Rijles

Net iets te hard klapt de autodeur aan de bestuurderskant dicht. De klink die uit mijn handen schoot, voelt nu al als een strop om mijn nek. Een goed begin is het halve werk en dit is geen goed begin. ‘Start de auto maar’, zegt de examinator die aan de andere kant is ingestapt. Hij hoeft zijn stoel niet bij te stellen, blijkbaar zit hij hetzelfde in de auto als mijn instructrice. Ondanks het significante verschil in zowel lengte als volume van de twee. Het examen is reeds echt begonnen, denk ik bij mezelf. Een beetje peper in je reet, kom op!

Terwijl ik de auto probeer weg te rijden tussen de net te strak geparkeerde voertuigen naast me, springt er iemand voor de auto. ‘Frans!’, zegt de examinator vrolijk. Hoe onthoudt hij toch al die namen, vraag ik me af. In het kleine stukje van de examentafel naar de auto heeft hij er al minstens zes genoemd. Of het ook de juiste namen waren, weet ik niet. ‘Je motor is afgeslagen, dit wordt natuurlijk niets’, zegt hij als hij naar Frans heeft gezwaaid. Ik zie nog net een fluim uit de mond van Frans rollen als hij naar de ingang van het CBR loopt. Vermoedelijk heeft hij de laatste restjes tabak uit zijn tanden gezogen. ‘Begin maar opnieuw. We gaan naar Noord.’

Als we de parkeerplaats af zijn, lijkt het beter te gaan. De motor slaat niet af voor het eerste stoplicht en mijn rij instructrice op de achterbank heeft nog geen moord en brand geschreeuwd. Ondanks de slechte start gaat de rit richting de snelweg soepeltjes. Ik wil invoegen als de examinator aan mijn stuur trekt. ‘Zag je die druif op de weg niet?!’, schreeuwt hij. Binnen een paar seconden is mijn rug drijfnat van het zweet. ‘Nee. Ik was aan het kijken naar die slurf op de auto van de dierentuin’, antwoord ik. ‘Beter plannen, beter plannen’, mompelt hij. ‘In je dagelijks leven knutsel je, als je een krans maakt moet je toch ook van tevoren bedenken hoe je die gaat vormgeven? Zo werkt het in de auto ook!’ Er komt een stank uit zijn mond. Waarschijnlijk van de drank van de vorige avond. Ik zal niet de enige roekeloze leerling in zijn auto zijn, hij grijpt vast regelmatig naar de fles. ‘Stop hier maar op de vluchtstrook en stap maar uit’, zegt hij. Even ben ik bang dat hij me daar wil achterlaten en ik via de berm en te voet terug moet naar huis, gelukkig sommeert hij alleen van stoel te wisselen. ‘Je bent een kloon van elke andere leerling die ik in leswagens beoordeel. Stop er maar gewoon mee. Dat rijbewijs ga je toch niet halen.’

[maryennicolopen]

De voorspellingen waren dat het vandaag, donderdag 9 juni, regenachtig zou zijn. Vannacht heeft het enorm geonweerd en geregend, dus toen wij vanmorgen opstonden scheen het zonnetje weer en dachten wij de dans ontsprongen te zijn. Niets bleek echter minder waar, want tegen de middag brak er een noodweer los. We hadden even geschuild en dachten dat de regen over was, maar werden onderweg weer overvallen en een drijfnat pak was het resultaat. Wij besloten de bus te nemen, maar dat is in Italië een kunstje. Je moet een kaartje bij een tabak winkel kopen. De winkel bleek gesloten dus ging dat niet door. Wanneer je toch in de bus stapt kan daar geen kaartje gekocht worden en rijdt je dus zwart, wat op een flinke boete kan uitdraaien, wij hadden echter geen keus en zijn toch maar gegaan, gelukkig zonder consequenties. Wij werden hartelijk door de B&B verwelkomt en nu zitten wij weer fijn aan de borrel, in Buonconvento . Vertrokken uit Siena, ca. 18km gelopen en 10 km met de bus. Wordt vervolgd

[kulabata]

Mvua

Het is maandag. Het regent, inanyesha mvua, en het hele leven komt tot stilstand. Zoals de geitjes in onze tuin onder de boom gaan staan en wachten tot de de regen ophoudt, zo ook de Tanzanianen. Nog meer dan normaal komt iedereen te laat bij de ochtendoverdracht, en een groot deel komt zelfs helemaal niet. Allicht wachten ze tot de bui ophoudt, maar dat heeft geen zin – het miezert de hele dag door, hoogst ongebruikelijk voor Shirati. Hoewel de temperatuur nog boven de 20 graden is, lopen alle verpleegkundestudenten en personeel in dikke truien. Als ze tussen twee stukjes overkapping door moeten, gebeurt dat met een sprintje. Regen is de mensen hier op zich niet vreemd, maar dan wel in het regenseizoen (dat is het nu niet) en gewoon van vijf tot zeven ’s avonds, zoals het hoort, zodat het sociale leven daaromheen gewoon kan doorgaan. Regen die de hele dag aanhoudt, dat is hoogst onbeleefd.

Als we tussen de middag op zoek gaan naar lunch, zitten de dames van de ziekenhuiskantine er troosteloos bij. In plaats van de uitgebreide warme maaltijd is er nu alleen gekookte witte rijst, met wat gekookte groenten. We informeren nog of er misschien chipsi mayai is, het Tanzaniaanse fenomeen waarbij er een hand friet in de pan gaat, daar een omelet van wordt gebakken en daar dan weer bovenop een schep groenten of salade komt, maar ook dat is er niet. De kantinedames koken het meeste eten buiten op open vuur, maar naar buiten gaan, dat gaat vandaag niet. Uit protest lopen we dan maar de poort van het ziekenhuiscomplex uit, en gaan tussen de vele kleine winkeltjes daar tegenover op zoek naar eten. Hele drommen Tanzanianen staan met hun ziel onder hun arm onder golfplaten afdakjes inert voor zich uit te staren naar de strook bruine modder die dienst doet als doorgaande weg. De verkoper van chipsi mayai die altijd buiten het ziekenhuis staat is er wel, maar werkt vandaag niet (‘Waarom niet?’ ‘Het regent’). We komen Karl op straat tegen, iets monterder dan de Tanzanianen, maar ook hij kan nu niets te eten voor ons maken. Daarmee is de maat vol – we lopen naar huis en bakken wat restjes op. Suzanne, de huishoudster, zit aan tafel naar haar telefoon te kijken. Normaliter gaat ze nu boodschappen voor ons doen op de markt, maar in dit weer is daar natuurlijk geen denken aan, en de was buiten ophangen heeft ook niet zoveel zin.

Als we de patienten ’s middags vertellen dat we niet zo goed snappen wat het probleem is en dat het in Nederland altijd dit weer is, kan dat op heel veel medeleven rekenen. Een enkeling suggereert dat we dan maar altijd hier moeten blijven wonen. Een clinical officer in opleiding sluit aan bij onze visite, want het weer beteugelt zelfs ziekte: de polikliniek is helemaal uitgestorven. Wij vinden het overigens allemaal prima uit te houden, en omdat Joost nu geen last meer heeft van zijn hooikoorts, hoeft hij niet de hele dag als arrogante mzungu met zijn neus in de lucht te lopen, opdat er geen straaltjes snot uit lopen. Het grote lichtpuntje van de dag is Donald, de tuinman van het ziekenhuis en onnavolgbaar stijlicoon. In (drijfnat) tweedelig pak met verticale fluoriserende strepen staat hij tot zijn enkels in het water, grijnzend van oor tot oor, de heg bij te knippen. Niets lijkt die lach te kunnen verstoren.

Als we aan het eind van de dienst thuis komen en ik een warme douche wil nemen, blijkt zelfs dat geheel in stijl van deze dag geen optie te zijn. We krijgen ons warm water van een zonneboiler, en er is geen straaltje zon geweest. Dan maar een dagje niet douchen. Het is maar goed dat het in dit land normaliter altijd lekker weer is, anders zou de boel in een week ineenstorten.

[fietspat]

Slingeren door het Groenehart

Nog even voor het zou gaan regen een rondje fietsen. Dat is bijna gelukt, maar uiteindelijk barste de bui bij Waddinxveen los. Maar tot die tijd had ik heerlijk fietsweer. En eerlijk gezegd was die regen nou ook weer niet zo heel erg. Het was niet koud dus dan is het best lekker rijden. Wat wel wat minder was waren de onweersklappen boven Moerkapelle toen ik door het Bentwoud reed. Kan ook zijn dat de onweer boven Moerkapelle bleef hangen, las een soort "boodschap" op de zondagochtend.

Maar goed even bij het begin beginnen. Ik werd wakker en twijfelde, al wel gaan fietsen of nog niet? Een blik op de buienradar leerde me dat ik beter nu kon gaan fietsen. Rond het middaguur zou het gaan regenen. Opvallend was wel dat de grote buien steeds ten noorden en ten zuiden van ons zaten. Hoewel de wind uit het zuid-westen kwam ging ik toch in oostelijke richting. Een beetje aanmodderen door het Groenehart. Een echt plan had ik niet. Toen ik goed en wel op weg was deed ik mijn windstopper uit. Het was flink benauwd, dat luchtte wel op. Uiteindelijk reed ik via Gelderswoude naar Alphen waar ik twee gasten op antieke fietsen zag die een poging deden hun zwaarste verzet rond te krijgen. Dat lukte niet helemaal zo te zien.

Met een lekker windje in de rug reed ik verder naar de Meije. Dat leek me wel een goed plan zo op een rustige zondagochtend. En rustig was het er. Slingerend van links naar recht volgde ik de weg lang Piet Potlood.

In het dorpje de Meije was de plaatselijke horeca druk bezig met het terras in orde aan het maken en vele Amerikaanse Rivierkreeften baande zich een weg van de ene kant van de weg naar de andere kant. Dat was trouwens oppassen want het werden er steeds meer en buiten het slingeren van de weg moest ik ook slingeren om de kreeften.

Vanaf Woerdense Verlaat nam ik nu de Grechtkade en Houtkade. Of je tegenwoordig de Houtkade nog zomaar mag fietsen weet ik niet, wellicht mag dat alleen nog maar met een gravel fiets. Vroeger reden we dit paden gewoon met de racefiets en dat deed ik nu dus ook.

Nu ik de Houtkade erop had zitten vond ik dat ik ook maar de Hollandsekade moest nemen. Hert kon nu toch niet druk zijn. En dat klopte. Het was een mooi gezicht want je fietste door een groene tunnel. Was het toch een beetje Hel van het Groenenhart. Via Woerden reed ik naar Linschoten. Een prachtig dorpje zo in het Groenehart met een leuke dorpskern.

Via het Landgoed Linschoten en het veenriviertje de Lange Linschoten slingerde ik naar Oudewater. Weer zo'n prachtig stadje in het Groenehart. De terrassen en koffie liet ik links liggen en reed eigenlijk steeds rechtdoor, nu langs de Hollandse IJssel naar Hekendorp.

Bij Hekendorp verliet ik de dijk en zette koers naar de Reeuwijkse plassen. Hoewel ik al vanaf de Hollandsekade tegenwind had voelde ik de tegenwind nu pas voor het eerst. Ik reed om de Reeuwijkse Plassen via Reeuwijk-Brug naar Waddinxveen. Terwijl ik daar op het verkeerslicht stond te wachten bij de Hefbrug begon het ineens hard te regenen. Ik trok mijn windstopper maar weer aan en vervolgde mijn weg. Stiekem was het eigenlijk best lekker die regen, omdat het niet zo koud was. Nu was die regen nog niet zo heel erg maar toen ik in het Bentwoud reed was er ineens een velle bliksemschicht boven Moerkapelle gevolgd met een harde klap. Ik gooide het tempo omhoog en snelde naar Zoetermeer. Drijfnat stapte ik thuis meteen onder de douche. Hoewel nat geëindigd had ik er weer een lekkere tocht op zitten.

[miekeslotboom]

De zondag brengen we bij de camper door en het is warm , de luifel is ingedraaid omdat er noodweer staat gemeld. Dat meldt zich in Winterswijk maar niet bij ons. We eten de avond in Annen, echt gezellig en met verse warme groente, geweldig.

Dan op maandag betalen we en verlaten we onze tuin. De regen heeft ons sinds de vorige avond bereikt en het is blijven regenen. Drijfnat van inpakken en opruimen maar de radar zegt het wordt weer droog. We gaan naar Winsum. En daar zitten we even te overleggen op een parkeerplek en laat ik de hondjes uit. En hier begint dan al iets wat ik vaker heb, dat ze me allemaal gedag zeggen. Arjan lacht erom maar later tijdens een wandeling door het plaatsje sta ik overal te kletsen en links en rechts weer moj, hallo, hai. En ook bij het avondwandelen. Dus conclusie, dit is zo'n plaats, hier kom je wel tussen, vriendelijk maar vooral mooi.

[euroadventure]

Van Trelleborg naar Ystad en van Ystad naar Simmrishamn en weer terug naar Kopenhagen - 47 km en 61 km

Vrijdag 9 en Zaterdag 10 juli

Vandaag even twee dagen samengevoegd. Wat begon als een heerlijke dag, redelijk zon, goed warm eindigde in een angstig nachtje in mijn tent en uiteindelijk op de wc pot van het sanitair gebouw...

De route van Trelleborg naar Ystad was kort ruim 40 kilometer dus prima dagje om niet al te vroeg op te staan en alles lekker droog in te pakken. Deze dagroute viel mij enorm tegen. Ik fiets veel langs redelijk drukke wegen en zie af en toe maar een glimp van de kust. Het enige spectaculaire is dat ik langs het meest zuidelijke puntje van Zweden kom in Smygehuk. Best druk daar en om eerlijk te zijn...niks te zien 😂.

Er lijkt langzaam aan iets van verbetering te komen. Een kilometer of tien redelijk langs de kust kunnen fietsen, alleen wel steeds ook langs de drukke weg.

Ystad, dat zou dan het hoogtepunt van de dag moeten worden! Ik fiets door het centrum en wordt blij verrast van de oude straten, gezellige drukte en leuke terrasjes! Na een goede latte op het terras besluit ik om eerst naar de camping te fietsen om mijn tent op te zetten. Er komen wat meer wolken dus het is fijn als hij droog opgezet kan worden.

Er vanuitgaande dat de regen niet veel voorstelt, is mijn idee om daarna terug te fietsen naar de Ystad om de rest van de middag en avond daar wat rond te lopen en een hapje te eten. Helaas liep het anders...de camping blijkt zeven kilometer buiten Ystad te liggen, op zich geen probleem om terug te rijden (soort van Wasschappel naar B'keu), maar t begint nadat ik de tent heb opgezet te miezeren...en de miezer wordt plots een behoorlijke bui 🙈 . Nu zit ik net deze avond op een leuke maar kleine camping in plaats van een grote camping en wat blijkt...geen enkele voorziening dan het sanitair gebouw om te schuilen.

Ik besluit om vijf minuten verderop een pizza te eten in een soort van wegrestaurantje. Ik zit in ieder geval even binnen. Ik rek wat tijd, maar moet uiteindelijk toch weer terug richting mijn tentje. Na gedoucht te hebben lig ik al om 20 uur in mijn tent een boekje te lezen. So far, so good...

Uiteindelijk wordt ik 's nachts om een uur of half twee wakker. Wat een kabaal! De regen komt met bakken uit de hemel en inmiddels hoor ik de donder en zie ik de bliksem om mij heen. Het komt steeds dichterbij. De flits en donder volgen elkaar steeds sneller op. Ik heb eerder al begrepen dat je bij onweer absoluut niet in je tent moet blijven liggen en laat ik nu ook net onder een paar bomen staan...Gauw trek ik mijn regenjas en schoenen aan en sprint ik naar het sanitair gebouw om te schuilen. Wanneer ik eraan kom, misschien 50-100 meter rennen, ben ik drijfnat. Uiteindelijk zit ik ruim een uur op de wc-pot te dutten. Na dat uur blijkt het onweer voorbij, regen nog niet, maar ik keer terug naar mijn tentje...pff dat was best angstaanjagend 😳.

De volgende ochtend dag is het zowaar droog! Wel nog bewolkt, maar ik kan mijn tentje bijna helemaal droog inpakken. Opeens zie ik donkerblauwe wolken van de zee aankomen waaien. Gauw op mijn fiets! Ik hou de wolken continu achter me, maar om mij heen wordt het grijzer en ook steeds dreigender.

Uiteindelijk belandt ik in in Brobby en zie ik daar ja, ja...een koffietentje! Gauw naar binnen en na vijf minuten begint het weer flink te miezeren. Ik heb net geluk! Ik blijf ruim een uur zitten, wat geen probleem is, voor ik verdee fiets. Uiteindelijk onderweg een klein beetje miezer gehad, maar dat stelde niet veel voor.

Ik kom uiteindelijk uit bij mijn eindbestemming Simmshamn. Ook het eindpunt van de Sydkustleden. Ik heb ze maar mooi volbracht, eerst de Kattegatleden en nu ook nog de Sydkustleden 💪🏻😃!

Op het eindpunt begint het, in plaats van op te klaren volgens de weerstations, weer volop te regenen. Gelukkig ook hier weer net op het terras 😉. De ober vindt het knap wat ik aan het doen ben en hoef mijn rekening niet eens te betalen! Superlief 😊.

Ik besluit om uiteindelijk maar direct de trein naar Kopenhagen te pakken. Lekker weer slapen in mijn busje en morgen een relaxte dag! Geen grenscontrole in de trein tussen Malmö en Kopenhagen en zo ben ik rond half zeven weer 'tuus' 😉. Het was een mooi fietsavontuur. Ondanks de natte laatste dag, heb ik over het algemeen super geluk gehad met het weer. Retourtje Kopenhagen...in anderhalve week staat er toch maar mooi bijna 850 kilometer op de teller 🚴‍♀️ 🤩!

[ellenenbobopdefiets]

Fietsen op Curaçao

Nu we toch de fietsen bij ons hebben op Curaçao, wil ik (Bob) daar ook af en toe gebruik van maken. Samen met Dominic Messerschmidt (oud-collega, vriend en fanatiek fietser) heb ik een rondje Banda Abou gefietst. Mijn stalen ros van 20 kilo zuchtte en steunde onder het tempo van Dominic, maar ik heb het gered. Ruim 66 kilometer later, meer dan 22 kilometer gemiddeld per uur, drijfnat van het zweet en voldaan kwam ik aan het eind van de ochtend weer ‘thuis’. Heerlijk!