#deportar
Explore tagged Tumblr posts
Text
Hay que ser buena gente.
28 notes
·
View notes
Text
Elogio del enemigo
Opinión de William Ospina, 02/02/2025
Es por lo menos llamativo ver a Donald Trump negando el cambio climático con los incendios apocalípticos de California como telón de fondo. Ante los tremendos desafíos que vive la tierra, una parte de la humanidad intentará atrincherarse en la negación, en cerrar los ojos, en tapar el sol con las manos, como la manera más ingenua y aparentemente más cómoda de proteger su tranquilidad o sus privilegios.
Pero Trump no es ingenuo. Ni él ni su equipo carecen de la información ni de la capacidad de entender lo que nos pasa. Basta ver a su equipo para entender que si son los más ricos del mundo, defienden intereses, buscan ganancias, y está claro que para los mercaderes planetarios incluso el fin del mundo podría ser un buen negocio. Con el estrés se venden más leches antiácidas, con la comida industrial crece la industria farmacéutica, seguir envenenando las aguas hace cada vez más necesaria el agua embotellada, así que para algunos el mundo en peligro puede ser un gran banquete.
Aquí vienen los negociantes de la gran tecnología, del todopoder de los algoritmos, de la inteligencia artificial, de la hegemonía de los triunfadores, esos mercaderes del espacio que anunciaron desde 1952 Frederik Pohl y Cyril M. Kornbluth, para que no se diga que no estábamos advertidos. La lucha que hace rato se anunció y que aún está en vísperas de empezar va a ser tal vez la más apasionante de la historia.
Pero nos equivocaríamos si pensamos que es Trump el que se está inventando este malestar: él es más bien el síntoma. Es ardiente, es lenguaraz, es soberbio, pero sobre todo es vehemente y claro: no peca de hipocresía. Dice lo que piensa y no permite que nos llamemos a engaños. Y no es que esté haciendo muchas cosas nuevas, sino que reivindica como inventos suyos las cosas que vienen haciendo los gobiernos norteamericanos desde hace tiempos. Deportar a los inmigrantes es una tradición en los Estados Unidos, y no podemos olvidar que Obama deportó con menos ruido a más de tres millones de
indocumentados. Lo que pasa es que nadie ha utilizado como Trump la retórica ofensiva de que esos inmigrantes son la causa de todos los males del país. Y olvida que los que intentaron matarlo no eran precisamente inmigrantes latinos.
Pero más vale que el peligro traiga mala cara para que aprendamos a reconocerlo. La historia sabe mandarle al mundo estos heraldos para que cada uno de nosotros se pregunte por fin en qué cree y con cuánta convicción lo asume. Ya deberíamos haber aprendido a desconfiar de los gobiernos que pretenden ser muy consecuentes y muy humanos pero permiten que los problemas crezcan hasta convertirse en tempestades. Quienes le dieron el triunfo a Trump son los que antes votaron por Biden y después se abstuvieron. Catorce millones de personas que habían votado por Biden se negaron a votar por Kamala Harris. A lo mejor no querían que ganara Trump, pero el gobierno demócrata no les despertó ningún entusiasmo.
Lo de Trump, sin duda, es alarmante: viene a abrir las llaves de los combustibles fósiles, viene a alzar hasta el cielo los muros de la ingratitud en un país hecho totalmente por inmigrantes pobres, viene a rugir que el mundo es de los que ya lo tienen todo, y que los otros no tienen derecho ni a aspirar ni a respirar. Y habla de un modo tan ofensivo y desafiante que nos va a obligar a todos no solo a tomar partido sino a tomar parte. Nos va a obligar a preguntarnos en serio en qué creemos, en qué soñamos y en qué mundo queremos vivir.
Hoy tiene más sentido que nunca la frase tremenda de W. B. Yeats: “Los mejores carecen de toda convicción, en tanto que los peores están llenos de apasionada intensidad”. No es solo que los veinte magnates dueños de toda la riqueza se estén apoderando ofensivamente del mundo, es que los que piensan y sienten distinto se lo están permitiendo con toda pasividad. ¿Y por qué los gobiernos que saben cuán peligrosos son los monopolios no actuaron a tiempo para impedir la acumulación de esas fortunas monstruosas y a menudo ilegales? ¿Por qué los que saben que el cambio climático es una amenaza creciente gobiernan como si tuviéramos todo el tiempo del mundo, y se niegan a
entender que esta lucha no es un asunto de burócratas y de presupuestos sino que tiene que convertirse en parte de la agenda cotidiana de millones de ciudadanos?
Estos negacionistas desafiantes y convencidos nos exigen que hablemos con la misma vehemencia, que actuemos con la misma contundencia, pero en defensa de nuestras convicciones. A veces es necesario que llegue la evidencia del peligro para que la humanidad reaccione y actúe. Y tengo la sensación de que la tierra nos está enviando a Trump y a sus magnates no para que desesperemos de lo que son ellos sino para que descubramos quiénes somos nosotros, en qué creemos, qué causa defendemos, por qué valores y por qué sueños estamos dispuestos a vivir y a morir. Hay momentos decisivos en los que es forzoso que cada quien descubra la misión por la que le habría gustado venir a este mundo.
Entonces recuerdo unos versos de Antonio Machado que siempre me inquietaron, desde la infancia. “Que la piqueta arruine y el látigo flagele, la fragua ablande el hierro, la lima pula y gaste, y que el buril burile y que el cincel cincele, la espada punce y hienda, y el gran martillo aplaste”. Parece que dijeran algo evidente, pero son versos valerosos, escritos sin duda ante los hornos de la gran tragedia de su patria, y lo que sugieren es que no puede extrañarnos que el gran martillo aplaste y que el látigo flagele, pero que con la misma contundencia la fragua tiene que ablandar el hierro y el buril debe burilar y el cincel debe cincelar. Que si los peores están llenos de apasionada intensidad, los mejores no pueden carecer de toda convicción. Así sabremos por fin si el mundo solo existe para los codiciosos y para los vengativos, o si todavía alienta aquella fuerza superior que nos trajo desde el desamparo de esas grutas hasta las leyes y los templos, hasta los poemas homéricos y las sinfonías.
No hay que limitarse a advertir los males o a quejarse de ellos, a acusar a los otros de malignidad o locura. Que otros obren equivocadamente no significa que nosotros estemos haciendo lo justo. La civilización verdadera, el progreso real no pueden hacerse solo de convicciones: necesitan millones de cerebros que piensen y millones de brazos que actúen.
Un adversario claro y desafiante, vanidoso, prepotente y lleno de poder, a lo mejor es lo que necesita el mundo en este momento decisivo para aclarar por fin sus convicciones, para moverse al compromiso, tal vez es lo único que puede lograr que se unan las almas y las naciones. ¿No dijo Montaigne que “nada enseña tanto a montar a caballo como un mal jinete”?
Fuente: MSN
1 note
·
View note
Photo

PRIMA PAGINA El Pais di Oggi martedì, 22 ottobre 2024
#PrimaPagina#elpais quotidiano#giornale#primepagine#frontpage#nazionali#internazionali#news#inedicola#oggi literatura#pais#periodico#global#preocupa#declive#europa#ayuso#planta#desaira#causa#malestar#primera#lider#autonomica#niega#presidente#reta#para#deportar#gobierno
0 notes
Text
Hablando de deportaciones 😂
#buenísimo#si quieren deportar a tanta gente#que primero deporten a su propia familia 🫶🏾#el asco es intenso#tanto q hablan de patriotismo… ellos mismos son europeos de 3era generación#no hay gente más imbecil que estos americanos#bueno es que ni deportar a su propia familia#ellos mismos que se vayan#entiendo q os guste el salseo y ser polémicos pero no os paséis de estúpidos lmao
2K notes
·
View notes
Text
Zuleiha deschide ochii (recenzie)
A încetat să-și mai pomenească zilnic bărbatul, soacra și fiicele – nu mai avea destulă putere, iar câtă îi mai rămăsese, o consacra lui Iusuf: i se părea o prostie, o nechibzuință să irosească minute prețioase din viață cu amintirile despre morți – mai bine să le dăruiască micii ființe vii care așteaptă toată ziua cu sete mângăierile sau zâmbetele mamei. Autor: Guzel Iahina Număr pagini:…

View On WordPress
#carte#deportare#deportati#Guzel Iahina#humanitas fiction#iubire#literatura#literatura contemporana#poveste de viata#recenzie#recenzie bookmymind#rusia#siberia#suferinta#zuleiha deschide ochii
0 notes
Text
My sister and her friend got catcalled in france to the point that the man didnt wanted to leave. Maybe im a bit exaggerated but i thought: "maybe a huaso scream with a spray deodorant in hand and a lighter would scare him away" XDDDDDD
youtube
Huaso screaming with a melon. If you have time watch that lol
#tt.text#if you get catcalled roast them💅#hermano si algún dia voy a otro país me van a deportar NABDKAHFKSKVFKSHDBSJFHSBDJ#THIS IS JOKING BTW I CANT LET THE THOUGHTS WIN ÑSKDLDKF
0 notes
Text
But seriously, what did the people of medieval times listen to?
Let's answer this post :
The short answer is : the things they listened to were FAR MUCH WORSE than anything in our Spotify playlists.
The long answer is :
In the 12th century, southern France knew an exceptional cultural and linguistic wealth. It is in medieval Occitanie that the fin'amor took roots and these stories of courtly love inspired a whole literature of archetypal romances between a queen and a knight, of an inferior rank, who surpasses himself to reach the object of his desires while knowing his romantic goal to be vain and inaccessible. These stories advocating qualities of respect, honour and chastity were very popular at the court of the county of Toulouse.
These love stories were sometimes in the form of poems and always sung by musicians who mastered the local language, the langue d'oc: the troubadours. Very influential in the local nobility, the troubadours were allowed to take certain liberties that in other courts, further north in the country, would be offensive: for example, they could sing a melody proclaiming their love for the queen.
The Occitan ballad "A l'entrada del temps clar" (meaning "at the beginning of the warm season") was written and sung during the 12th century, supposedly in honour of the late Queen Eleanor of Aquitaine. It tells the story of a "queen of April" or "queen of spring" who leaves the king, deemed too old, and prefers him a handsome young man. The song tells that the queen organizes festivities and invites the whole kingdom to dance and eventually a night of general debauchery.
Now, to the actual lyrics:
A l'entrada del temps clar, eya Per jòia recomençar, eya E per jelós irritar, eya Vòl la regina mostrar Qu'el' es si amorosa
In English:
At the beginning of warm weather, indeed To bring back joy, indeed And to anger the jealous, indeed The queen wants to show That she's in love
Who are "the jealous" here? If we stick to the theory saying that the song is about Eleanor, it’s probably the king of France and his court, particularly pious and austere (so not a very conducive place for celebrations and festivities). They struggled to understand and accept the queen’s strong character and the southern Occitan education she had received.
Moving on.
Lo reis i ven d'autra part, eya Per la dança destorbar, eya Que el es en cremetar, eya Que òm no li vòlh emblar La regin' aurilhosa [...] Mais per nïent lo vòl far, eya Qu'ela n'a sonh de vielhart, eya Mais d'un leugièr bachalar, eya Qui ben sapcha solaçar La dòmna saborosa
In English:
Furthermore, the king is coming, indeed To put an end to the dance, indeed Because he is afraid, indeed That another man would steal from him The Queen of April […] But his efforts were in vain, indeed As she doesn’t care about an old man, indeed But rather for an ardent young man, indeed Who knows how to satisfy The savoury lady
Here, the king is openly mocked and ridiculed: he disturbs the festivities and refuses to join it, he is reduced to his old age and his inability to satisfy his wife and nobody cares for him, preferring his more handsome and entertaining rival.
Qui donc la vezés dançar, eya E son gent còrs deportar, eya Ben pògra dir de vertat, eya Qu'el mont non aja sa par La regina joiosa
In English:
Anyone who sees her dance, indeed And show off her beautiful body, indeed Can say without lying, indeed That there is no equal in this world To the merry queen
Here, praise is made on the beauty of the queen but especially the beauty of her body, in a rather licentious way. As said earlier, it is a privilege that only troubadours of Occitanie can indulge without fearing repercussions.
Nonetheless, the King is not the only person that can be subject to critics and mock in medieval times. No one is untouchable, including the church.
"Ai vist lo lop" (I saw the wolf) is a popular song from the 13th century, also of Occitan origin. Here, animals are used to represent real-life people: the wolf is the king, the fox is the churchman and the hare is the tax collector. These three representatives of power are accused of being responsible for the misery of the people.
Ai vist lo lop, lo rainard, la lèbre Ai vist lo lop, lo rainard dancar Totei tres fasiàn lo torn de l’aubre [...] Fasiàn lo torn dau boisson folhat
In English:
I saw the wolf, the fox, the hare I saw the wolf, the fox dancing All three went around the tree I saw the wolf, the fox, the hare All three went around the tree They went around the leafy bush
Seen like this, the lyrics sound rather cryptic. But the next lyrics are extremely explicit:
Aqui triman tota l'annada Pèr se ganhar quauquei soùs Rèn que dins una mesada Ai vist lo lop, lo rainard, la lèbre Nos i fotèm tot pel cuol Ai vist lo lèbre, lo rainard, lo lop
In English:
Here we slave away all year To earn a few pennies And in a month I saw the wolf, the fox, the hare We have it in the ass (meaning that we have nothing left) I saw the hare, the fox, the wolf
And then everything becomes clear. People work hard and the few coins they receive go directly into taxes, first those of the king, then of the church, and other unjust taxes that existed at the time. The wolf, fox and hare will then waste this money on useless parties ("All three went around the tree") and orgies between themselves ("They went around the leafy bush").
So yeah... They definitely can handle your Spotify playlist lol.
56 notes
·
View notes
Text
[...] Trump pensa che gli europei siano una manica di parassiti e rammolliti da cui spera di spillare qualche dollaro con le tariffe. Sa poco o nulla della seconda guerra mondiale, ma sa bene i miliardi che spende per mantenere il baraccone della Nato e gli anfibi nel vecchio continente. Meglio, se levano le tende ci fanno solo un favore. A casa loro nel frattempo, lui e il suo boss Musk stanno tagliando costi con la falce per poi tagliare le tasse ai ricchi. Son scalmanati, come se sapessero di avere vita breve. Trump sta calpestando il potere legislativo e giudiziario e cioè la costituzione su cui ha giurato. Molti dei suoi ordini esecutivi sono già stati impallinati e siamo solo all’inizio di una guerra civile perlomeno di scartoffie. Stanno poi venendo a galla molte balle elettorali. Il prezzo delle uova segna record storici e molti maga cowboy si trovano senza un dollaro e senza braccia. Anche chi lo ha seguito soffre. I latino americani stanno boicottando in massa la Coca Cola colpevole di aver tradito i suoi dipendenti dalla pelle scura facendoli deportare. È la coriacea presidentessa messicana a guidare la resistenza latina e al nord non va meglio. I canadesi minacciati coi dazi stanno boicottando in massa tutti i prodotti americani, comprano locale e già si abbassano le prime saracinesche lungo il confine. Altro che cinquantunesimo stato, dito medio alzato verso il cielo. Anche i pinguini della Groenlandia e gli alligatori di Panama non hanno nessuna intenzione di sottomettersi all’egolatra arancione e le strade statunitense si stanno riempiendo di schiuma. Quanto ad Elon Musk, è messo ancora peggio. Tutte le teste che sta tagliando non si rassegnano a rotolare via e da quando ha fatto outing col saluto nazista, le sue aziende stanno crollando vertiginosamente ovunque. Le Tesla invece di comprarle le vandalizzano quando le trovano per strada e da paladino social è diventato il protagonista del complottismo nero che ha sempre sparso per il globo. Quello americano più che un declino imperiale, è un’implosione. A fregarli è il fanatismo capitalistico e finché non lo capiranno bye bye. Poi ci sono gli altri. La Russia esce dal pantano ucraino col petto in fuori e pure villoso. Si è fatta nuovi amichetti ad est e lo zar lo smuove giusto il padreterno. Checche ne dica la tecnocrazia del vecchio continente, Putin non ha mai voluto invadere l’Europa o non ci riuscirebbe nemmeno. L’unica cosa che pretende è che non gli piazzino i missili sotto al balcone di casa come hanno provato a fare gli americani-woke seguiti da quegli ipocriti e rammolliti degli europei. Un giorno amiconi, il giorno dopo sponsor di una autolesionista guerra per procura. Poi c’è la Cina che invece di parlare lavora. Producono già le macchine elettriche migliori al mondo e anche sull’Intelligenza Artificiale han fatto crollare le illusioni statunitensi. La Cina è già il nuovo leader mondiale anche se il mondo fa fatica a capirlo. Soprattutto noi occidentali, abituati a stare al guinzaglio di quegli spacconi e chiassosi degli americani. La Cina non crede nell’egemonia ma in mondo multipolare e si sta affermando ovunque con moderazione e concretezza. Invece che alla guerra pensa agli appalti, invece che a distruggere a costruire, invece che ad imporsi a convincere. Un approccio anche culturale più intelligente e salubre anche se nonostante la mitezza, la Cina sta facendo passi da gigante anche a livello militare. Solo deterrenza oppure preludio di un possibile scontro coi loro predecessori. La salvezza dell’Europa parte da qui, dalla presa d’atto del nuovo scenario globale. [...]
Tommaso Merlo: La fine o l’inizio dell’Europa
- Via
29 notes
·
View notes
Text
Fino a ieri lo insultavano. Lo deridevano. Lo chiamavano, per citare Javier Milei, “comunista”, “maligno”, “figlio di pu**ana”. Perché parlava di pace, di giustizia sociale, di accoglienza, di diritti.
Il presidente argentino lo definiva “il rappresentante del demonio nella casa di Dio”.
Salvini andava in giro con una maglietta che diceva “Il mio Papa è Benedetto”, perché Francesco “invitava gli imam in Chiesa”.
Meloni lo ignorava, mentre firmava accordi per deportare esseri umani in Albania. Cioè l’esatto contrario di quello che Bergoglio predicava.
Trump lo disprezzava per le sue battaglie contro le disuguaglianze, dava l’ok a lanciare bombe su Gaza e insultava chiunque non fosse bianco e americano.
Oggi invece si affrettano a piangere Papa Francesco con tweet strappalacrime, mani giunte in emoji e parole sdolcinate.
Milei dice di provare “dolore”. Salvini pubblica preghiere. Meloni dichiara che “camminerà nella sua direzione”.
“Un uomo di pace”, “un punto di riferimento”, “un faro spirituale”.
No, non lo era per voi.
Per voi era solo un ostacolo. Un fastidio. Una voce troppo scomoda per essere ascoltata, troppo limpida per essere sopportata. E ora che non può più parlare, cercate di usarlo come simbolo vuoto, da manipolare a vostro uso e consumo.
Ma noi non dimentichiamo. Non dimentichiamo la violenza delle vostre parole. L’ipocrisia dei vostri tweet. E il disprezzo con cui avete trattato un uomo che ha speso la vita per gli ultimi.
Se la miseria morale avesse un nome, oggi porterebbe il vostro.
@ Abolizione del suffragio universale su FB
17 notes
·
View notes
Text

“Al final, nada importa. No la probable demencia, la ignorancia infatuante, la incontinencia emocional; No, ciertamente, la campaña torpe y llena de odio, ni las antipolíticas ridículamente impracticables.
El candidato en libertad bajo fianza en cuatro jurisdicciones, el estafador convicto, el violador y depredador sexual en serie juzgado, el arruinado habitual, el títere de Vladimir Putin, el hombre que intentó anular las últimas elecciones y todo su espeluznante séquito de delincuentes e ideólogos. y los lunáticos: los estadounidenses analizaron todo esto detenidamente y dijeron: sí, por favor.
No tiene sentido subestimar la profundidad del desastre. Esta es una crisis como ninguna otra en nuestras vidas. El gobierno de los Estados Unidos ha sido entregado a un gángster cuyo único propósito al huir, además de mantenerse fuera de la cárcel, es buscar venganza contra sus enemigos. El daño que Donald Trump y sus crónicas nihilistas pueden causar –a Estados Unidos, pero también a sus aliados democráticos y a la paz y la seguridad del mundo– es incalculable. Vivimos en la época de Nerón.
Los primeros seis meses serán un período de máximo peligro. Desde este momento la OTAN debe considerarse efectivamente obsoleta, sin la garantía de seguridad estadounidense que siempre ha sido su fundamento. Es posible que veamos nuevas incursiones de Rusia en Europa (los pobres ucranianos probablemente estén perdidos, pero ahora son los países bálticos y los polacos los que deben preocuparse) antes de que los europeos tengan tiempo de organizar una alternativa. China también podría acelerar sus ambiciones taiwanesas.
En casa, Trump actuará con rapidez para consolidar su poder. Parte de esto será institucional: el reemplazo de decenas de miles de funcionarios de carrera por leales a Trump. Pero algo de ello será… atmosférico.
En algún momento, alguien –una empresa cuyo director ejecutivo lo ha desagradado, un crítico de los medios que lo ha molestado– se encontrará siendo objeto de una atención no deseada por parte de la administración Trump. Quizás no sea tan crudo como un arresto policial. Podría ser simplemente un pequeño asunto regulatorio, una auditoría fiscal, algo así. Buscarán la protección de los tribunales, y descubrirán que no la encuentran.
Los jueces también son tal vez leales a Trump, o están demasiado asustados para enfrentarlo. O podrían emitir un fallo y descubrir que no tiene efecto, lo que la administración ha llamado el engaño básico de la democracia liberal: la idea de que, en la crisis, las personas en el poder aceptan estar sujetas a la ley y a sus instrumentos. tribunales, lo mismo que todos los demás. Entonces cada uno tomará su señal. Los ejecutivos harán fila para cortejarlo. Los medios de comunicación, al menos los grandes, encontrarán motivos para estar alegres.
Por supuesto, en la realidad las cosas empezarán a desmoronarse bastante rápido. Los enormes aranceles generalizados que impone hundirán la economía mundial. Los déficits masivos, alimentados por sus políticas fiscales mal pensadas (no reemplazará el impuesto a la renta, como prometió, sino que lo llenará de agujeros) y monetizados, según sus instrucciones, por la Reserva Federal, encenderán una nueva ronda. de la inflación.
Sobre todo, el insensato proyecto de deportar a 12 millones de inmigrantes indocumentados (encontrarlos, capturarlos y detenerlos en cientos de campos de internamiento en todo el país, probablemente durante años, antes de hacerlo) consumirá su administración. Pero para entonces será demasiado tarde.
No deberíamos contar con que la mayoría de los estadounidenses recuperen la cordura. No pudieron ver al señor Trump como era antes: ¿por qué debería cambiar eso? ¿No se volverían más bien más crueles al ver a sus vecinos arrastrados por la policía o los militares, y se endurecerían aún más ante la necesidad de hacer “cosas duras” para “restaurar el orden”?
Algunos no lo harán, por supuesto. Pero con el tiempo descubrirán que las palancas democráticas que alguna vez accionaron para exigir cambios ya no sirven para nada. Todavía hay elecciones, pero las reglas han cambiado: hay ciertos obstáculos, ciertas desventajas si no estás con el partido en el poder. Al principio parecerá más fácil intentar cambiar las cosas desde dentro. Entonces será más fácil no cambiar las cosas.
Todo esto afectará a Canadá de diversas maneras, algunas predecibles, como la avalancha de refugiados que intentarán escapar de los campos; Algunos no tanto, como el empobrecimiento de nuestra propia política, la degradación de la moral y las normas por parte de políticos que han descubierto que no hay un precio político que pagar por ello. ¿Y quién contará con el respaldo de su patrón en Washington?
Toda mi vida he sido un admirador de los Estados Unidos y su gente. Pero ahora me da miedo, y les tengo aún más miedo a ellos”.
El periodista canadiense Andrew Coyne:
22 notes
·
View notes
Text
Avete presente Anna Frank? La ragazzina ebrea che si nascondeva in una soffitta e fu uccisa dai nazisti?
La persona che più di tutte le altre è emblematica delle vittime dell'Olocausto?
Non morì in una camera a gas: non arrivò neppure in un campo di sterminio. Non morì per un proiettile alla nuca, o soffocata dal gas.
No: morì di tifo, in un centro di detenzione "temporanea" creato per gestire le deportazioni di massa che poi sfociarono nei campi di sterminio.
Era in quel centro perché un vicino di casa patriota l'aveva denunciata al Comando tedesco.
E contrasse il tifo perché i nazisti, realisticamente, non erano in grado di deportare la gente al ritmo che avrebbero voluto, perché prima di aver ultimato i campi di sterminio di massa la loro infrastruttura non era in grado di gestire la quantità di minoranze etniche che avevano deciso di deportare, e siccome ai nazisti non importava cosa sarebbe potuto succedere ai deportati, i centri di detenzione e deportazione non curavano minimamente l'igiene, erano sovrappopolati e i prigionieri erano malnutriti.
Anna Frank non finì in quel centro di deportazione perché fosse una cittadina illegale, ma perché, esattamente come stanno facendo gli Stati Uniti, era membro di una classe di cittadini che in precedenza era riconosciuta come tale, ma che una nuova amministrazione aveva legalmente ridefinito come esclusa dalla cittadinanza.
Anna Frank era ESATTAMENTE nella stessa situazione dei bambini che sono già morti nei centri di detenzione degli Stati Uniti.
Esattamente, fino all'ultimo dettaglio. NON. ESISTE. UNA. SINGOLA. DIFFERENZA.
Perciò... a meno che non vogliate venirmi a dire che ANNA FRANK NON E' UNA VITTIMA DELL'OLOCAUSTO... potete anche smetterla con la stronzata de "Basta coi paragoni con i campi di concentramento, state svalutando le sofferenze dell'Olocausto".
Vale anche la pena ricordare che la famiglia di Anna Frank AVEVA PROVATO a fuggire negli Stati Uniti -- ma ne era stata respinta. Anna Frank, quindi, morì in quel campo di detenzione anche perché gli Stati Uniti si sono rifiutati di accogliere la sua famiglia come rifugiati.
-- trovata in giro per Internet
11 notes
·
View notes
Text

Cari contatti del facebook, voglio mettervi a parte di questa cosa che mi è occorsa poc'anzi: viaggiavo in quel di Morlupo, nell'hinterland romano quando, percorrendo la strada principale che dal paese vecchio conduce alla via Flaminia, mi cade lo sguardo su un paio di striscioni affissi su delle ringhiere. Li vedete: "1srael3 Boia" e poco sopra: "Tu dov'eri durante il g3nocidio a Ga_za?". Mi insospettiscono due cose: la grafia anonima e il fatto che non siano firmati. Ho una vita di militanza politica alle spalle, in cui spesso ero io che confezionavo messaggi da affiggere per le vie di Roma; so quindi per esperienza che a volte si riciclano vecchi manifesti avanzati (elettorali e non), utilizzando la parte bianca del retro, per confezionare striscioni.
Dunque fermo l'autoveicolo, salgo le scalette e vado a dare un'occhiata dietro a quelle scritte. E cosa ci trovo? Manifesti elettorali di Fratelli d'Italia per le elezioni regionali del Lazio del 2018 (ma quanto se li tengono 'sti vecchi manifesti?), con i faccioni dei due candidati di allora, Paolo Della Rocca e Flavia Cerquoni, e il loro slogan "Competenza e Passione". [Pausa di respiro] Ora, io non so se riuscite a capire il grado di paraculismo e sfacciataggine raggiunto da chi ha realizzato questi capolavori, dato che si tratta di militanti di Fratelli d'Italia. Cioè tu vuoi portare l'attenzione alla situazione di Ga_za, come se fossi un cittadino qualunque sensibile ai temi della situazione internazionale. E lo fai con una frase che mira persino a colpevolizzare chi passa per strada e magari è indifferente rispetto alla situazione mediorientale: TU DOV'ERI DURANTE IL G3NOCIDIO? EH? Come dire: tu te ne freghi, fortuna che ci stanno quelli come me che invece... Eh, peccato che tu non sia un cittadino qualunque di buona volontà, né un militante di uno sgangherato centro sociale o di un'associazione culturale che ti vende l'olio biologico del kirghizistan. E no, caro mio.
Tu sei un (probabilmente giovane) iscritto al partito di governo che guida una maggioranza schiacciante in parlamento, e che decide indisturbato su ogni argomento che riguardi questo paese. Compresa la politica estera. Quindi che ne dici di prendere un bello specchio e chiederti TU DOV'ERI mentre Ga_za veniva rasa al suolo? Te lo dico io dov'eri, eri per strada ad affiggere striscioni paraculi quando, tra tutti noi, sei forse uno dei pochi che potrebbe fare qualcosa di concreto: potresti ad esempio alzare il telefono e chiamare qualcuno del vertice del partito per chiedere di incontrare qualche esponente di governo, se non addirittura il virile presidente del consiglio Giorgio Melonio, e domandare loro come mai non stanno facendo NIENTE DI NULLA rispetto a quanto accade a Ga_za.
Oppure potresti chiedere conto al presidente Melonio del perché corra ogni tre-per-due a farsi fotografare abbracciata e sorridente al suo padrone internazionale, Donald Trvmp, che è quello che ha reso possibile quest'ultima fase di operazioni di terra da parte dell'esercito israeliano. Neanche N3tanyahu si sarebbe mai azzardato a pensarla, prima che il vostro caro-capo-Trvmp lo invitasse a Washington e, invece di svolgere il tradizionale ruolo di mediazione che gli USA hanno esercitato per anni nei confronti dei dirigenti più intransigenti dei governi isra3liani, stavolta gli ha proposto serenamente di deportare l'intera popolazione pal3stinese dalla Striscia, per poi tirarci su una bella Las Vegas mediorientale, guadagnandoci qualche miliarduccio (assieme ai costruttori locali) nell'edificazione di alberghi e casinò. Lo stesso per-voi-caro-Trvmp, sempre lui, il quale ieri ha deciso per il veto USA alla risoluzione dell'ONU che imponeva il cessate il fuoco a Ga_za, unico voto contrario tra i 15 paesi chiamati ad esprimersi sul tema.
Ecco, mentre succedeva tutto questo, mentre la presidente del consiglio del tuo partito è muta, sorride e abbraccia i principali responsabili (insieme ad Ham_as, ovviamente) di questo disastro; mentre promuove l'aumento delle spese militari perché il caro-capo-Trvmp ha deciso così; mentre continua a rifornire di armi 1sra3le come se fosse un alleato qualunque ebbene TU, caro giovane militante fratelloditalia di Morlupo e dintorni, che sembri così sensibile a questo tema tanto da usare la controversa parola genocidio con la facilità della vernice rossa, dico, TU, DOV'ERI?
Fare gli idealisti col governo degli altri è facile, ma farlo col governo TUO (non avendo manco la decenza di firmare gli striscioni, perché potresti creare problemi al governo TUO) beh, è davvero un capolavoro di sfacciataggine politica e di miseria umana. Se non fossi ancora incredulo per quello che ho trovato dietro quei manifesti, ti farei quasi i complimenti: perché avere una faccia da cvlo come la tua e addirittura ostentarla in giro con striscioni come questi, beh, non è davvero da tutti. Specie se sei giovane. Chapeau. Urbano Grandier, Facebook
8 notes
·
View notes
Photo

PRIMA PAGINA El Pais di Oggi sabato, 19 ottobre 2024
#PrimaPagina#elpais quotidiano#giornale#primepagine#frontpage#nazionali#internazionali#news#inedicola#oggi cultura#pais#periodico#global#alfonso#puritanismo#esta#relajando#juez#italiano#desbarata#plan#para#deportar#justicia#ordena#regreso#albania#reves#judicial#politica
0 notes
Text
La gente que no ha leído el libro y solo está viendo la serie no lo entendería, pero en este momento Estados Unidos está probandole al mundo como ellos siempre han sido la industria bananera.
Deportar a los inmigrantes, bueno, ya qué, ¿pero cadenas y esposas en los pies y muñecas?
Su tierra siempre olerá a sangre.
#🐻winnie's.rambling#🐻winnie speaks spanish#100 años de soledad#cien años de soledad#one hundred years of solitude#100 years of solitude#a hundred years of solitude#estados unidos#colombia
11 notes
·
View notes
Note
tenho que assumir que eu sou uma daquelas pessoas que não pode se envolver com política, tal qual Trump. sou muito imaturo, so ideia torta, não sou convencido por fatos e ciência se for contra mim.
ta aqui uma lista das minhas poucas ideias politica:
não só acho que deveria ter reparação histórica para pessoas pretas, também acho que devia existir preconceito contra o branco só pra eles ficar nas ideia
quem bate em animais (por maldade) tem que pagar pensão pra centros de resgate pelo resto da vida e toda vez q fizer uma nova agressão o preço aumenta
o trump deportou brasileiros, então tinha que deportar os americanos também. não me importo que é errado, na mão do mundo tá certo
deveria criar uma parte da polícia estruturada especificamente pra ser o cérebro da operação, já que todo policial é um jumento que não sabe discernir uma escova de uma arma. eu chamaria de COL (Conselho de Operações Legais) e o logo seria uma coleira de cachorro
deveria ser proibido distritificação de cidades. deixe as lojas e os médicos perto da pracinha como sempre foi, e quando ficar sem espaço pela pracinha, faça outra pracinha.
estou sem mais idéias agr mas essas são meus projetos geniais de liderança 💖
.
7 notes
·
View notes
Text
Ripeto sommessamente ma ripeto: deportare o re-migrare costa.
E' la classica soluzione STATALE: pago due volte, prima per mantenerli poi per portarli via (tanto sono soldi vostri) ma il burosauro fa vedere che "gestisce il problema" (senza risolverlo mai: per quanti ne mandi via, ne arrivano il triplo).
Si tratta invece di cambiare la situazione sul terreno. Non è difficile né traumatico, non si tratta di spegnere le fabbriche o i cantieri, basterebbe solo chiudere i rubinetti alle fonti, le Ong della Tratta sul territorio coi loro spicciacarte che insegnano ai neoarrivati come sfruttare appieno la situazione: l'occasione e l'aiutino fanno il parassita prima, il problematico nudo col machete fuori controllo poi.
Una volta chiusi tali rubinetti, eroganti risorse a profusione a MASKI BIANKI - il famoso "business più lucroso del traffico di droga", cit. - quelli non per caso da loro definiti "risorse" re-migreranno in massa da soli.
Rimarranno quelli che vogliono e sono capaci di integrarsi, dato che sarebbero trattati come noi, alla pari davvero quindi senza sconti né protezioni o consulenti "gratuiti": ad esempio basta poter cambiare impunemente residenza ogni 4 anni, senza pagare gli ultimi tre anni e mezzo di affitto.
My two cents.
14 notes
·
View notes