#de contrabas

[petermot]

Tanja Grotter en de magische contrabas, door Dmitri Jemets

Bespreker: Peter Motte, 475 woorden Die Tanja Grotter heb ik ook. En gelezen. En ik vind die veel minder plagiaat van H Potter dan wordt beweerd. De namen Grotter/Potter lijken erg op elkaar, en er zijn verder ook wel overeenkomsten, maar als de inhoud ervan genoeg reden zou zijn om het boek te beschuldigen van plagiaat, dan moet om te beginnen zowat elke detective uit elke bibliotheek in de…

[de-meerpeen]

Tango, Klezmer en Balkanmuziek in de kerk

Er op uit: 'Tango, Klezmer en Balkanmuziek in de kerk'

HIPPOLYTUSHOEF – Zondag 27 oktober om 15.30 uur een bijzonder kaarslichtconcert in de Hippolytuskerk in Hippolytushoef. Want, wat gebeurt er als een klassieke klarinettist, een vertegenwoordiger van nieuwe muziek op de accordeon en een jazzbassist de handen ineen slaan? Dan krijg je Firasso, bestaande uit Marco Kassl – accordeon, Robert Beck – klarinet en Nils Imhorst – contrabas. De drie…

[pauldutu]

Warm-up Brașov Jazz & Blues Festival – concert Paula Barembuem & Trio Infernal

Tangoul dansează cu jazzul! Întâlnire înflăcărată între pasiune și virtuozitate, concertul „Tango Nuevo” aduce pentru prima oară pe o scenă românească patru muzicieni de înaltă clasă ai tango-jazzului. Din Argentina și Austria, Paula Barembuem & Trio Infernal (Christian Bakanic – acordeon, Christian Wendt – contrabas, Jörg Haberl – percuție) cântă în exclusivitate la Brașov, pe 7 iunie, ora…

[youaretheonlyperson]

Recibía flores

Cartas

Me dedicaba canciones

Me escribía todos los días

ME LAMABA TODOS LOS DÍAS

Y el vacío permanecía

No era siempre

Y no era todo el tiempo

Pero permanecía

El suspiro latente que exhala las preguntas

"¿Qué hago mal? ¿Por qué me siento así?"

Y las lágrimas que escriben en humedad

"No me debería de sentir así"

Fue cuando me di cuenta que no sé apreciar

Porque todo brillaba en color amarillo

Pero no me gustaba ese tono de amarillo, le contraba destellos oscuros

Porque era cálido, pero no me quemaba

Y se me quemaba, me dolía

Porque era honesto, pero yo no sabía enfrentar la realidad

Porque me costaba entender con las letras que él escribía amor

Porque yo las cantaba

Encontré el problema

Y sé que aquí soy yo

Porque me merezco amor

Pero no sé tenerlo

Y estoy acostumbrada al dolor

Que lo busco

Y cuando lo siento

Sufro

Eterna yo, déjame sentirme bien

Porque estamos bien

Y él está bien

Y nos queremos

Y queremos trabajarlo

No dejes que lo eche a perder

[leesmagazijn]

115 – De Nieuwe Contrabas podcast – Didier Eribon boekstaaft zijn migratie

De Nieuwe Contrabas @dennieuwecontrabas @Spotify

[vanfransebodem]

BEATRICE ZINGT BREL

Beatrice van der Poel eert leven en werk van Jacques Brel met een theatershow en een nieuw album Op 9 oktober is het 45 jaar geleden dat Jacques Brel overleed. Zangeres en songwriter Beatrice van der Poel brengt een eerbetoon aan de charismatische Belgische zanger in de vorm van haar nieuwe theaterconcert Beatrice zingt Brel. Begeleid door piano, viool en contrabas, vertolkt zij de mooiste Brel…

[tjenkehpala]

“Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Ik ben de zoon van mijn vader, niet alleen de zoon van de President.” - Deel 1.

Ik ben Amelius Thomas Soumokil en ben naar mijn opa, de vader van mijn vader, vernoemd. Ik ben geboren in de bergen midden in het oerwoud op kampong Neniari, Ceram Barat. Ik ben 2e generatie Molukker in Nederland. Mijn vader heet Christiaan Robbert Steven Soumokil, uit kampong Booi pulau Saparua en mijn moeder Josina Taniwel uit kampong Hukuanakotta, pulau Ceram. Tot mijn 9e leeftijd ben ik her en der op Ceram grootgebracht. Daar moesten wij vaak vluchten voor het Indonesische leger en heeft me dit vele trauma’s opgeleverd en zou ik dit nooit meer willen meemaken. Als kind was ik ‘Kedjahatan’ oftewel stout. Een goed voorbeeld was dat ik elke dag met een ‘parang’ (kapmes) en ‘pana-pana’ (pijl en boog) liep en hier ook per ongeluk mijn moeder, en haar omgeving, mee verwondde. Een ander voorbeeld was dat vrienden van mij in een boom moesten klimmen en eenmaal daarboven aangekomen ik voor de grap deze omkapte met alle gevolgen van dien. Mijn vader was erg muzikaal en hield hij van Hawaiian muziek. Mijn vader vond dat wanneer er tijd was voor inspanning, er ook tijd was voor ontspanning. Op huwelijksfeesten speelde hij samen met mij deze muziek. Ik speelde dan de contrabas en moest dan op een stoeltje staan. Mijn vader was dan ook zo conservatief dat mijn moeder niet eens op deze muziek mocht dansen maar dat ze wel als een standbeeld erbij mocht zitten. Daarentegen was hij, tijdens zijn politieke loopbaan, erg democratisch en droeg hij dit uit tijdens zijn ambtsperiode als Gouverneur Generaal, Minister van Justitie en later als President van de R.M.S. In mijn opvoeding was mijn moeder streng en mijn vader een goedlachse man. Ik kwam hem pas tegen als ik grensoverschrijdend gedrag vertoonde en ik mijn plek niet wist. Uiteindelijk heb Ik 3 jaar in een kampement in Weirano Ceram gewoond en heb ik een mooie tijd en goede jeugd gehad. Daar heb ik op school gezeten waar ik 2 privé-docenten toegewezen heb gekregen teweten oom Sahalessy en oom Uspessy. Sahalessy was erg streng terwijl Uspessy mij meer ruimte gaf. Dat ik stout en gecorrigeerd moest worden was toen al duidelijk. Onderweg naar school moest ik altijd een riviertje oversteken maar wilde ik dit niet. Soms kreeg ik het voor elkaar dat meisjes mij op hun rug droegen om mij naar de overkant te brengen. Deden zij dit niet dan kon ik aardig fysiek worden en erg onredelijk. Los van het feit dat ik kind kon zijn werd ik vaak geconfronteerd met het echte leven. Zo werden wij tijdens Oud en Nieuw beschoten en moesten we voor de zoveelste keer voor ons leven vluchten. Deze Oud en Nieuw-periode in 1962 was voor ons een bijzondere periode. Pappa had sterk het gevoel dat dit onze laatste gezamenlijke Oud en Nieuw zou worden en uitte hij dit naar één van zijn soldaten. Op een gegeven moment waren we gezellig met elkaar aan het drinken totdat we door een vliegtuig werden aangevallen en moesten vluchten. Vanaf dat moment was het zo dat we elke dag moesten vluchten en op onze hoede moesten zijn. Pappa’s laatste wens was dat wij naar Nederland moesten voor behoud van onze Molukse identiteit en veiligheid. Tijdens mijn opvoeding op de Molukken vertelde mijn vader ons regelmatig hoe het in Nederland is gesteld. Niet alleen in sociaal en economisch opzicht maar ook wat wij konden verwachten en hoe wij ons daarin moesten manifesteren. Pappa had natuurlijk in Leiden gestudeerd en bereidde ons zo voor op de reis, aankomst en verblijf. In wijk Assen voelde ik me geborgen, veilig en tussen onze mensen. Door de hele gebeurtenis rondom mijn vader en zijn positie had ik ook mijn eigen vrijheid nodig. Ik reed motor, had mijn vrienden om me heen, ging vaak uit en deden we samen de 8 Daagse. Kortom; ik rebelleerde, compenseerde het gemis van mijn vader en reed hard en soms roekeloos totdat mijn leven een andere wending kreeg. Ik kon ineens niet meer de jongen zijn die ik wilde zijn, kon zelfs niet eens meer lopen en moest me afhankelijk opstellen. Lees verder in Deel 2.

[jurjenkvanderhoek]

SCHWUNG, UITBUNDIG ENTHOUSIAST MET FLAIR DOORLEVEND

Hij swingt door zijn korte verhalen. Vertelt bevlogen zijn bevindingen. Observaties van een creatief energiek leven. Met flair rijgt hij woorden aaneen tot dynamische zinnen. Zoals hij de snaren van de contrabas tokkelt, zo bespeelt hij mijn gedachten. Wilfried de Jong heeft een elastische souplesse om werkelijkheden te verdraaien. Met enthousiasme hang ik aan zijn lippen. Zwierig volg ik de zinnen. Want hij heeft de leiding. Bepaalt de vertelling. In een geestdriftige pas de deux bekijk ik door hem van een andere kant zijn realiteit die de waarheid is. Het had zo kunnen zijn. In de woorden van Wilfried de Jong is het zo.

In zijn bundel met korte verhalen zit vaart, Schwung. Op de kaft van het boekje lijkt de schrijver daarvan onder invloed. Hij weet zich wonderwel staande te houden in een onmogelijke houding. Een moment van onevenwichtig evenwicht. Met zijn lange armen en benen aan een uit balans gebogen torso. Het staat symbool voor de bochten waarin Wilfried de Jong zich wringt in de verhalen. Maar telkens komt hij weer op zijn pootjes terecht. In de tien verhalen en een blues gebruikt hij de zeven levens van een kat moeiteloos op.

Hij is een waarnemer. Hij observeert. Hij vervangt tijdelijk mijn blik door de zijne. Waardoor ik anders kan kijken. Door het onderwerp heen kan kijken, zoals hij mij voordoet. Om de kwestie van een andere kant te bezien. Op te merken dat het niet zo is als dat het zich ogenschijnlijk voordoet. Ik lees en denk aan mijn water te voelen welke kant het op gaat. Maar dan kan De Jong ook wel een heel andere richting inslaan. Dat hij zo aandachtig de zaken beziet waardoor hij meer waarneemt dan ik kan bevatten.

De Jong beschouwt zijn omgeving gedetailleerd. Er vallen hem dingen op die door anderen ongezien zijn. Opent deuren die anders voor mij gesloten blijven. Hij kijkt met de scherpe blik van een fotograaf. Let op ieder klein detail. En maakt een boeiende beschrijving zo zodat ik het levendig voor me zie. Als in een film aan den lijve ervaar, dat ik tijdelijk lijfelijk naast hem zit op het bankje of met hem mee slenter door de straat. Het script schrijft het voor. En voortdurend klinkt er muziek tussen de regels door. Want De Jong is verhalenverteller en muzikant. Hij weet beide passies nauwkeurig in woorden te weven.

Het is een handzaam boekje, dat Schwung met die tien verhalen en een blues. Een uitgave voor in de binnenzak van mijn jas of de kontzak van mijn broek. Om onderweg in de trein aandachtig een verhaal te lezen. Even weg te zijn van alledag, verborgen in de onwerkelijke werkelijkheid, het sur boven de realiteit. Of zittend op een bank in het park. Drukte alom, maar stilte in mij. Wilfried zit naast me en ik hoor hem voorlezen uit eigen werk: “Bij de eerste maten nam de cellist meteen het heft in handen. Eerst nog bedachtzaam zoekend, maar gaandeweg fluiten de noten als kogels door de lucht. Losgeraakte paardenharen van zijn strijkstok wapperden achter zijn onderarm aan.” Het is alsof De Jong in dit fragment zichzelf op de korrel neemt. Want in de eerste zinnen van het eerste verhaal in het boek al neemt hij het heft in handen. Bedachtzaam tussen de regels door zoekt hij mijn aandacht, maar al snel zoeven de woorden langs mijn blik en door mijn gedachten. Ben ik de tweede violist in zijn orkest en dirigeert hij mij strak en vrijwel in een enkele adem naar de finale, het grootse slot.

Het zijn verhalen die schijnbaar niet kunnen, maar toch in de verwoording van De Jong blijkbaar werkelijkheid zijn. De geregistreerde enkelknak bijvoorbeeld. De leeglopende baby. Het van hoes wisselend collectors item. ‘Stand by your man’ voor een man in coma. Het ontslagen circuscombo dat verfijnd muzikaal wraak neemt op de gokverslaafde directeur. Wanneer de oude dame van triplex bij een lelijke val het loodje legt moet er een nieuwe contrabas komen, van echt hout. Het wordt Torch als eerbetoon aan Jan Palach, de Praagse fakkel.

En zo zwaai en zwier ik door het boek, achter de tango dansende Wilfried aan. Dan komt hij nader en daarna neemt hij afstand. Laat mij om mijn as draaien en zet me makkelijk op het verkeerde been. De Jong heeft schwung. Bekijkt de wereld met een knipoog. Een brede lach. Is het fictie of is het waarheid. De flamboyante Wilfried kan het in een notendop best zo ervaren hebben, en in de verhalen aandikken tot de muis een olifant is. Maar altijd op een manier dat de waarheid niet ver te zoeken is. De dramatiek van het goede leven. Dat drama loopt na tien verhalen uit in de blues. “Deze puurheid van de blues deed me denken aan Robert Johnson, de Amerikaanse muzikant die begin vorige eeuw pijnliedjes zong over zijn harde bestaan in Mississippi. Johnson zou maar zevenentwintig worden. In mijn jeugd had ik zijn nummers op een cassette staan. Als de batterijen van mijn recorder bijna leeg waren, ging het bandje slepen. Dan was zijn jankende blues eigenlijk op zijn best: Johnson sleurde de noten uit zijn ziel.”

Schwung lijkt welhaast een autobiografie. Een persoonlijke levensbeschrijving, waarin De Jong het eigen zijn op de hak neemt. Met een korrel zout kruidt. Vooral omdat het telkens in de eerste persoon geschreven is ben ik erbij, sta ik ernaast als lezer. Vrolijk door de uitgave bladerend. Het kleine boekje lijkt een dikke pil. Positief en figuurlijk gesproken. Was het maar een dikke pil, een lijvig boek. Want bij ieder verhaal zit ik op de punt van mijn stoel, heeft Wilfried meteen mijn aandacht, honderd procent. Ondanks de literaire vrolijkheid eindigt het geschrift met een blues. Is het elfde verhaal in stemming mineur. De zwerver verdwijnt als in een treurige rolprent aan de horizon. Rijdt de schrijver van het station af en sterven de laatste tonen weg. “Hij opende zijn tandeloze mond en begon te zingen. Ik kon het niet horen. Raffie van Betty verdween uit beeld.”

Schwung. Wilfried de Jong. Tien verhalen en een blues. Uitgeverij Podium, 2023.

[steininbeeld]

26 mei 2023.

“Contrabas”

Piet Fredrix ,een sympathieke muzikant op de contrabas.

(26 mei 2023)

[de-meerpeen]

Heerlijk klassiek in de Hippolytuskerk

Er op uit: 'Heerlijk klassiek in de Hippolytuskerk'

HIPPOLYTUSHOEF – De Stichting Kulturele Aktiviteiten Hippolytuskerk heeft weer een mooi en afwisselend aantal “kroonconcerten bij kaarslicht” in de Hippolytuskerk samengesteld. Altijd om 15.30 uur op zondagmiddag! 22 september: Duo Birthe Blom/Ketevan Sharumashvili, viool en piano. 27 oktober: Firasso: accordeon, klarinet, contrabas. 24 november: Amsterdam Wind Quintet: fluit, hobo, fagot, hoorn…

[radioclasic]

Interviul săptămânii cu Ramona Horvath

Vineri, 5 mai, de la ora 13:00, la Radio Clasic este invitată pianista Ramona Horvath. Vorbim despre turneu susținut de grupul pianistei, în perioada 6 – 11 mai 2023, care include pe Nicolas RAGEAU (contrabas – Franța) și Minchan KIM (baterie – Germania); invitat special saxofonistul Tony LAKATOS (Germania). Turneul celebrează ideea comuniunii interculturale europene și este organizat cu prilejul…

[despremuzica]

Contrabasul

ISTORIC Contrabasul derivă dintr-un tip mare de violă, denumit violone sau contrabasul violei, metamorfozându-se în aceeași epocă și în aceleași ateliere cu ceilalți membri ai familiei instrumentelor cu coarde. DESCRIEREA INSTRUMENTULUI Contrabas Păstrând aceeași forme, întâlnite la celelalte instrumente cu coarde, contrabasul atinge înălțimea de 2 metri, arcușul micșorându-se la 60cm. În…

[dutchjan]

April 01, 2022

[aaltjelng]

Langblr reactivation challenge, Week 1 day 4, Make a vocabulary list📃

Klassieke muziek - Klassinen musiikki - Classical music 🎼

Nederlands - suomi - English

De muziek - musiikki - music

Het stuk - kappale - piece

De compositie - sävellys - composition

De musicant, de musicus - muusikko - musician

De zanger - laulaja - singer

Het ensemble - yhtye - ensemble

De pianist - pianisti - pianist

Het koor - kuoro - choir

De uitvoorder, de performer - esiintyjä - performer

Het orkester - orkesteri - orchestra

Het strijkorkester - jousiorkesteri - string orchestra

De opera - ooppera - opera

De componist - säveltäjä - composer

De arrangeur - sovittaja - arranger

De dirigent - kapellimestari - conductor

De radio - radio

Zingen - laulaa - to sing

Spelen - soittaa - to play

Componeren - säveltää - to compose

Sovittaa - to arrange

Improviseren - improvisoida - to improvise

Luisteren (naar) - kuunnella (jtk) - to listen (to)

Het genre -tyylilaji - genre

Klassiek - klassinen - classical

Het instrument - soitin, instrumentti - instrument

Kantele - kantele, kannel - kantele

De harp - harppu - harp

De piano - piano - piano

De vleugelpiano, de vleugel - flyygeli - grand piano

Het orgel - urut - organ

De accordeon - harmonikka - accordion

De contrabas - kontrbasso - double bass

De gitaar - kitara - guitar

De viool - viulu - violin

De cello - sello - cello

De contrabas - kontrabassso - double bass

De trommel - rumpu - drum

De pauken - patarummut - timpani

De fluit - huilu - flute

De blokfluit - nokkahuilu - recorder

De saxofoon - saksofoni - saxophone

De trompet - trumpetti - trumpet 

De noot - nuotti - note (visual)

De toon - sävel - note (auditory)

De sleutel (?) - nuottiavain - clef

De melodie - melodia - melody

De harmonie - harmonia - harmony

Het ritme - rytmi - rhythm

De schaal (?) - asteikko - scale

De repetitie - harjoitukset - rehearsal

De tournee - kiertue - tour

Het concert - konsertti - concert

Het optreden - keikka - gig

Het publiek - yleisö - audience

Het podium - lava - stage

Muzikaal - musikaalinen - musical

Inspired by @tealingual 's music vocabulary list!

[renewyoursoul]

ㅤㅤㅤ; ✨ 。𝐎𝐧𝐞 𝐒𝐭𝐞𝐩 𝐂𝐥𝐨𝐬𝐞𝐫 　　ㅤㅤㅤ 𝗙𝘁. Lan WangJi (君含光) ㅤ ㅤ 　Es muy común ver a Wei WuXian tomar siestas en los sitios más inesperados, generalmente en los tejados, pero esta vez se encontraba profundamente dormido bajo el cobijo de un árbol, si bien el clima en Cloud Recesses es frío al tratarse de una montaña, hay algunos puntos como ese donde se puede disfrutar de cierta calidez. 　El joven cultivador permanecía apacible sumergido en un sueño que lo remontaba al Muelle de Loto, se divertía cazando faisanes hasta que un peculiar olor a sándalo lo distrajo de su tarea, la realidad comenzaba a mezclarse con el sueño, el aroma de Hanguang-Jun quien estaba tan cerca de su cuerpo se propagó hacia su subconsciente. 　—Lan Zhan… —susurró adormilado y apretó ligeramente los párpados cuando sintió un cosquilleo en la mejilla, el suave tacto lo hizo despertar poco a poco, sus ojos se entreabrieron con pereza y delante se encontró con unos irises dorados devolviéndole la mirada, parpadeó para acostumbrase a la luz y entonces sonrió con aire travieso—. ¿Qué estás haciendo, Lan Zhan?

君含光 Recién salía de uno de los pabellones de la secta, había terminado de impartir las clases a algunos de los discípulos menores por lo que tenía algo de tiempo antes de seguir con sus ocupaciones, pensaba en ir al JingShi para revisar algunos informes que tenía pendientes, pero en su camino allá se topó con una imagen bastante curiosa que le hizo desviarse. No era la primera vez que le veía dormir en aquellos lugares, seguía sorprendiéndole la facilidad con la que lo lograba, y lo tranquilo que se veía al dormir, aun cuando la posición en la que se contraba parecía incomoda su rostro solo reflejaba tranquilidad. Una vez frente a él se arrodilló para quedar a su altura, estuvo observándole un par de segundos sin querer molestarle, pero una de sus manos ya se había movido tomando entre sus dedos una pequeña porción de cabello que estaba cubriendo su rostro para así acomodarla tras una de las orejas del menor. Estaba concentrado en realizar aquella acción con suavidad y no perturbar el sueño ajeno, aun así apenas estaba terminando de hacerlo cuando aquella voz llegó hasta sus oídos. —Si duermes fuera vas a enfermar. —se limitó a responder mientras con tranquilidad apartaba su mano.

Wei Ying Atrapó la mano del jade antes de que la apartara por completo y lo miró aún con esa sonrisa juguetona plasmada en los labios. —¿Estás preocupado por mí, Han GuangJun? —su expresión era alegre y lozana, esa cara por la que muchas jovencitas de Yunmeng suspiran. —¡Ya sé! ¿Por qué no bajamos la montaña y vamos a comer algo rico? ¡Necesito proteínas para no enfermar! —diría cualquier cosa con tal de salir de Cloud Recesses pero en parte sí está aburrido de los mismos platillos de siempre que carecen de picante, además si logra arrastrar a Lan WangJi a sus travesuras seguramente nadie lo castigará.

君含光 Entrecerró un poco sus ojos en cuanto su mano fue detenida, aun así no trató de retirarla, simplemente se quedó quieto mientras le escuchaba. Respondió aquello con un simple "Mhn" como una respuesta positiva a su pregunta, le preocupó el verle ahí afuera sin mayor abrigo, aun cuando él estaba más que acostumbrado a las temperaturas bajas de Gusu, el menor no lo estaba. —Vamos. —habló soltando de a poco su mano para poder levantarse. No era ningún secreto que Wei Ying odiara la comida de su secta ya que constantemente se quejaba de esta por lo que no podía negarse a su petición, tampoco es como si quisiera causarle algún tipo de castigo con su alimentación.

Wei Ying —¿De verdad? ¡Excelente! —dejo ir la mano que sostenía y se puso de pie, hizo un par de flexiones hacia los costados para desentumecer su cuerpo, estuvo un buen rato en la misma posición y su espalda se había puesto rígida. —¿Caminamos o prefieres volar en las espadas? —se desató la cinta roja del cabello para volver a peinarlo, deslizó los dedos por entre los largos mechones hasta formar la coleta alta. —Lan Zhan ¿me ayudas? —le ofreció el lazo para que él lo anudara mientras se sostiene el pelo.

君含光 Le esperó paciente observando sus estiramientos, no le sorprendieron aquellos movimientos ya que estaba seguro que podía sentirse un poco incómodo por la posición en la que había estado descansando. —Caminemos. Prefería llamar la atención lo menos posible, además, pensó que sería bueno dar una pequeña caminata hasta el pueblo, sería también una forma de distraerse. Ante su nueva petición asintió un par de veces mientras tomando aquel lazo se encargaba de atar su cabello, le había visto hacerlo varias veces por lo que conocía bien que tan apretado dejaba o la forma en la que lo ataba por lo que imitando las acciones que había visto lo anudó para así dar un paso hacia atrás. —¿Está bien?

Wei Ying Revisó el ajuste del lazo cuando Lan Zhan terminó y deslizó los dedos por toda la longitud del cabello hasta las puntas, sonriendo después. —Está perfecto, ¡vamos! —estaba demasiado animado, no sólo porque comerá algo delicioso apenas llegar al pueblo sino por la compañía del segundo jade. Inició lo que será una larga pero entretenida caminata, el sendero de la montaña es un poco rustico e ideal para jugar, de vez en vez brincaba encima de un pedrusco y luego a otro, esto con un perfecto equilibrio, podía ir incluso parloteando sobre esto y aquello, mirando el cielo o los alrededores y aún así no sufriría un sólo tropezón, sin duda hacía un gran contraste con el andar elegante del cultivador a su lado. —¡Lan Zhan! —lo llamó de repente y llevó la mirada hacia él—. ¿Te gusta el congee?

君含光 Bajaba la montaña con tranquilidad pareciendo ajeno a las acciones del menor cuando realmente se mantenía al pendiente de este, sabía bien que era alguien hábil y que no caería tan fácil, aun así no podía evitar el mantener su atención sobre él por si algo imprevisto llevaba a ocurrir. Mientras le escuchaba hablar respondía con algunos monosílabos, no preguntaba mayor cosa ya que todo aquello que hablaba eran cosas que al parecer quería contarte y él escuchaba atento a cada palabra. —Me gusta. —respondió mientras ya no solo le veía de reojo, sino posaba su mirada completamente en él. —Su sabor es suave, me gusta.

Wei Ying —¿Suave? Lan Zhan, oh Lan Zhan —negaba con la cabeza como un lamento—. Un día tienes que venir conmigo a Muelle de Loto para comer congee extra picante, ¡es lo mejor! —contempló por un momento la expresión serena y sublime de su compañero, estaba seguro de que al llegar al pueblo todas las chicas empezarían a suspirar por él y aprovecharía para hacerle algunas bromas. —Por cierto, ¿está bien si compro algunas jarras de Sonrisa del Emperador? Prometo beberlas todas allí, no traeré ninguna conmigo de vuelta —sus pasos seguían siendo ligeros y su cuerpo se movía con gracia, es verdad que Lan WangJi atrae miradas por ese aire elegante y majestuoso, en cambio Wei Ying debido a su aire juguetón e intrépido.

君含光 Esta vez no iba a negarse ante la invitación a Yunmeng, sin embargo sí pensaría un poco lo de comer congee picante, anteriormente ya le había hecho probar comida así y aunque no se hubiese quejado su lengua había recibido un daño considerable ante un sabor tan intenso. —Si no lo bebes en Gusu no hay problema. Su mirada regresó al frente dándose cuenta que estaba ya casi entrando al pueblo, algo que lamentó internamente, no solo debido a que aquel lugar era un poco más ruidoso a lo que acostumbraba, sino también porque la caminata que habían tenido estaba por terminar, y aunque seguirían juntos hasta la posada donde comerían, ahora tendrían más personas a su alrededor. —Hay un lugar donde puedes comer algo picante. —informó mientras encaminaba sus pasos en la dirección en la que se encontraba dicho lugar, había escuchado sobre él un par de veces, y aunque sabía que podría no ser demasiado picante para el paladar del menor, al menos era lo que más podía acercarse a lo que disfrutaba comer.

Wei Ying —¿Y si lo bebo en Gusu qué harás? —preguntó con aire travieso, sólo estaba bromeando, no iba a romper las reglas, al menos no por ahora. Su mirada también se dirigió al frente y sonrió al oír el típico bullicio de un pueblo animado, seguramente el mercado está en pleno apogeo, extrañaba ese ambiente un tanto caótico pues en Cloud Recesses lo que reina es el sonido de la naturaleza. —Oh, ¿en verdad? —se giró animosamente hacia el jade, sus ojos brillando de la emoción—. ¡Vamos, vamos! —instó y se dejó guiar por el mayor, ingresó al establecimiento como si se tratase de su propia casa y buscó una mesa desocupada para luego apropiarse de ella. —¿Beberás una copa conmigo, Lan Zhan? —preguntó al momento de sentarse cómodamente sobre el cojín.

君含光 —Deberás copiar las reglas. Sabía que no era la primera vez que bebía dentro de la secta, pero hacía tiempo que dejó de llamarle la atención por hacerlo, por lo que aunque había dado esa respuesta probablemente el otro sabía que se salvaría de ello. Adentrándose más en aquel pueblo siguió caminando con tranquilidad guiándole a la posada antes mencionada, era un buen lugar, pero tal vez debido a la hora que decidieron visitarla no habían demasiadas personas dentro por lo que habían unas cuantas mesas vacías. Dejó que el menor eligiera el lugar donde se sentirían mientras esta vez era él quien le seguía acomodándose frente a él. —¿Beber? —anteriormente se habría molestado por aquella pregunta, pero esta vez ni siquiera se inmutó, se limitó a negar con suavidad un par de veces. —Puedes beber tú, yo pediré algo de té. Tras terminar de hablar permitió que fuese él quien pidiera lo que deseara comer ya que uno de los mozos se les había acercado para poder atenderles.

Wei Ying —¡No, eso jamás, nunca más! —incluso se le erizó la piel al recordar esas largas y tediosas horas de castigo, mismas que fue capaz de soportar únicamente porque Lan WangJi estaba a su lado. Se desparramó un instante sobre la mesa sólo porque lleva el dramatismo en la sangre, por otro lado es consciente de que ya no será castigado y el otro hará la vista gorda a muchas de sus faltas. —Qué aguafiestas, HanGuang-Jun —hizo un pequeño berrinche antes de dirigir su atención al mozo—. Tres jarrones de Sonrisa del Emperador y Congee picante para ambos, por favor —sonrió de manera encantadora antes de regresar la atención al otro cultivador—. Y un té —agregó—. ¿De qué lo prefieres, Lan Zhan?

君含光 —Entonces no rompas las reglas. Estaba acostumbrado a sus acciones, y sabía que podía reaccionar de esa manera ante su negativa, aunque creía que el menor ya esperaba aquella respuesta de su parte. Aun cuando cuando en algún momento aceptó beber con él las cosas se le habían salido de control, su tolerancia al alcohol era nula, por lo que prefería seguir evitándolo, más al estar a pleno luz del día. —De jazmín.—habló tras escuchar aquel pedido. Escuchar que él también comería algo picante le hizo suspirar para sus adentros pero no se opuso a esto y permitió que aquel joven se retirara para ir por su orden, sabía que necesitaría demasiado té para poder soportar aquel sabor.

Wei Ying El mozo no demoró demasiado en volver con los alimentos y las bebidas, el vapor del Congee recién preparado tenía ese ligero toque a picante que le hizo agua la boca. —¡A comer! —cogió los palillos de madera y se llevó un bocado de arroz a la boca, sus mejillas se colorearon de rojo debido al enorme placer de su paladar degustando esa exquisitez de platillo. —Venga, Lan Zhan, tienes que probarlo, ¡está delicioso! —le acercó más el otro plato al jade y luego destapó una botella de Sonrisa del Emperador para empezar a beber, justo allí otro de sus placeres culposos, el licor lo hizo suspirar con satisfacción.

君含光 Observando aquel tazón frente a él optó por mejor beber un poco de té y únicamente ver a su acompañante comer aquel platillo tan... especial. Le alegraba el saber el que le hubiese sido de su gusto, y cuando pensó que se concentraría en comer lo suyo, el otro plato fue empujado un poco más dejándolo más cerca de él. Dudoso observó el color rojizo del congee, y haciendo un gran esfuerzo probó un poco de aquel platillo arrepintiéndose casi al instante debido a lo picante que era, ¿cómo era posible que Wei Ying pudiese comer algo así? Su lengua incluso se sintió un tanto adormecida, aun así fingió que no había ocurrido nada y tras otro trago de té comió un poco más.