#dat al meh is

[wilgentak]

yoooooooooooooooooooooo middenoorontsteking geeft me altijd het gevoel alsof ik onder water zit. alsof mijn lijflijke reacties te traag gaan. alsof ik nergens grip op kan krijgen.

[zoueriemandzijnopmars]

Dat is toch Pardoes in het midden? Of ben ik gek?

[pizza-ra-bizza]

Die meisie TWEE VERDUIDELIKINGSWOORDE

Maar die agbare publiek het die blaar geëet en is nie meer geroer nie.

Die meisie TWEE VERDUIDELIKINGSWOORDE

Eerstens, vriende, laat my toe 'n bitter en wettige uitbarsting teen mnr. Lorenzo Stecchini, bekend in die eeu onder die naam Olindo Guerretti. Hierdie twee name wat 'n enkele een vorm, kan nie vir jou nuut wees nie. Wie weet hoeveel keer het jy daarvan gehoor van pa's en broers wat goeie dinge daaroor gesê het, van onderwysers wat slegte dinge daaroor gesê het, van ma's en tantes wat nie goeie of slegte dinge daaroor gesê het nie, om nie deurmekaar te raak nie. . Maar nie alle meisies ken die klaaglike storie van hierdie twee name nie. Ek sal dit kortliks vir jou gee. Een mooi dag het Signor Olindo Guerretti (ek weet nie of hy 'n commendatore of 'n groot kruis is nie) die lus gekry om 'n klein volume vreemde, oorspronklike, bisarre gedigte oor die wêreld te stuur waarin jong meisies niks sou verstaan ​​nie. Tot dusver sou daar niks fout gewees het nie; almal kan gedigte maak solank hulle wil. Maar Signor Olindo, wat seker 'n slim mannetjie moet wees, het die volgende redenasie by homself gemaak: As ek my verse teken, sal ek baie irritasies en irritasies hê; wie sal my hemel toe neem, wie sal my in die hel gooi, wie sal die eer van triomf verorden en my smaakvernieuwer, skoolhoof noem, wie weet; wie sal my 'n berg poetse toewens en my 'n plagiaat, 'n imbesiel noem en hoekom nie? van die kretin. Daar is altyd diegene wat hul eie beeld en gelykenis in ander sien weerspieël. Kom ons doen dit: kom ons laat die agbare publiek en die roemryke garnisoen verstaan ​​dat hierdie gedigte deur 'n neef van my geskryf is, 'n verbruiker in die laaste stadium, dat ek dit na sy dood vir hom gevind het en dat ek dit publiseer omdat dit pragtig lyk aan my. Lesers is ontroer, lesers huil soos soveel kalfies wat soog, die boek verkoop soos soetkoek en ek lag onder my snor…. Vandag, egter, gaan hierdie regverdige onmin op my senuwees en irriteer my ernstig teen Signor Guerretti. Stel jou voor dat 'n vroulike manuskrip in my hande geval het, nie minder nie as die "Giornale d'una donna." » Hierdie vrou is regtig dood. Maar hoe gaan ek jou dit laat glo? Hoe sal ek jou verhoed om God weet hoeveel lugkastele te bedink ten koste van hierdie geseënde vrou? Meh! Ek weet regtig nie watter eed om af te lê om 'n bietjie geloof in jou te inspireer nie. Ek gee jou net een raad: been. met liefde oor hierdie Tydskrif beskik; die meisie word daar uitgebeeld met al haar skattige onskuld, met al haar sagte geheimenisse. Daar word die bruid uitgebeeld, gelukkig en ongelukkig tegelyk; die ma word daar uitgebeeld. En rondom hierdie vroulike karakter sal jy gegroepeerde ander karakters sien, ander tipes, alles pligsgetrou uit die lewe bestudeer. In plaas van 'n vrouejoernaal, kan hierdie boek getitel word "Die ewige vroulike roman. Maar ek kan nie 'n woord byvoeg of verander of wegneem nie. Lees dit soos dit is. Ek hoop nie jy sal spyt wees nie en dat 'n vriendelike siel sal rondsweef om jou te bedank

[harveywritings92]

Soulmate AU: Shay Cormack X Reader

Au: your Soulmate gets a scar, you get a tattoo in the exact same place it disappears once your soulmate kisses it , Reader's tattoos resemble ivy vines with a small black flower with red tips blossoming on the ends.

 Y/n frowned as she heard giggling coming from behind her back, Her older sisters were laughing at her again or to be more specific her soulmate's mark, ever since it showed up they've been more rotten than usual, possibly out of all them she wants to meet her soulmate instead marrying the first rich sod that blinked at them.

Their parents obviously shared Y/n's churning as both were soulmates and always encouraged their daughters to seek out their soulmates. however, when the scars started showing on the twins there was no rejoice in their eyes; just disgust and annoyance. when they did meet their soulmates they laughed in their faces, declaring fate be damned they would never be with "the help" or some low waged dock worker!

Sara the oldest twin who soulmate was a stable boy in Lexington, She married the prominent banker's son and lives in New York. Who's unbeknownst to Sara cheating on her with his actual soulmate who is a man, Y/n was the one who caught him, but won't say anything because she knows what will happen to those poor boys should anyone find out. 

while Lana the younger of the two whose soulmate was a quartermaster and large shipping vessel, is a mistress of a disgusting plantain owner who was a two decades older her who claims he's going to leave his wife for her. (good luck with that!)  

They mock and chastised Y/n for chasing a pipe dream and rave about how ugly and poor her soulmate must be and he's probably a smelly drunkard for getting such an ugly marks on the y/ht woman's body, Y/n just kept a straight face while they and their gaggle of high-class hens peck and squawk at her supposed misfortune.

As their mother & father chided twins for picking on their sister, Y/n sighed and decided she needed a break from this posh gig and being mocked. The y/ht decided to take a walk, after changing out of her dress and into a shirt, jacket and trousers and wandered out into the streets of New York enjoying the silence, when a black blur suddenly slammed into her knocking the y/hc woman to the ground bringing whoever it was down with her. 

The y/nat woman wince and looked up to see what hit her y/ec met brown Y/n was suddenly forcibly hoisted up to her feet a man and dragged away as distant sound of several angry footsteps came barreling in their direction, the stranger dragged her into ally and covered her mouth "Don't make sound do as I say..." a hoarse voice hissed in her ear as a flask suddenly found it's way in her field of vision, the y/ht swallowed then awkwardly nodded. 

When the guards turned the corner they were met by two men one tall and y/ht awkwardly walking down the alley reeking of alcohol and the barely conscious one was just barely holding on to a flask, [Shay had tossed his jacket into a hay pile] "Oy you two," the y/nat 'man' turned to look at them while struggling to keep 'his' friend steady. "Eh, w-whaz ya wunt?" the annoyed soldier grimaced at their hoarse scratchy voice and assumed they were a young lad. "Did you see a man run by, wore a black hood?" Y/n stared blankly at the group leader trying to register what he had said then slurred out "Him rynning vy n' knuck meh n' frewns ohver.." the men looked very confused. "What?" another soldier answered.

" I believe he said 'he ran on by and knocked him and his friend over' sir." 

"oh.. did you see where he went?"

" waz halpin hin upf bot i tink i zaw 'im goh dat wah [points an unsteady finger towards the docks.]'

"Hmmm?!"

"He thinks he went that way {points in the same direction Y/n pointed in]"

"Thank you, Oh and lad? [Y/n and Shay tense.] take it easy with the ales..."

The y/ht woman awkwardly nodded as Soldiers rushed down the alleys towards the docks and Y/n sighed in relief when they finally left them alone, the man next to her stood up to his full height nearly dwarfing you in comparison; you were shocked that you were able hold him up giving the bulk on him,

{taller reader] you sighed annoyed seeing your were almost the same height if this man, if he knew you were female he'd surely be intimidated by that, almost all the men you've met felt threatened by your height... they avoided you like the plague. 

You sighed ready leave when your new "friend" suddenly moved your h/c bangs out of your face staring intently at your tattoos... your face felt hot when you realized he had the scars to match them, after a few seconds of silence the man broke the silence with a smile.

"I have to say, this was definitely not how I thought to meet you...Lass." You starred at him shocked that he guessed your gender, he chuckled before awkwardly pointing out that your neck tie had come lose and could you didn't have an Adam's apple. 

So needles to say the walk back to your home was a lively one Shay told you he was bounty hunter who worked for a private company, he seemed pretty interesting. you wanted to ask about this company? but were abruptly interrupted by the snobby laughter of your sisters and their friends having their little party. 

You grimaced debating if you should bring him inside however your Mother saw you through the window and waved.  You sighed annoyed walking up the porch and towards the firing squad...

third POV

The snobby whispers and giggling from the girls soon died down when Y/n walked in with a very handsome and well dressed man, the tall/petit woman grimaced seeing her sisters eyeing Shay like hungry bobcats, as her mother & Father stood up and walked over curiously eyeing the man next to their youngest daughter warily. "Y/n dear would you introduce us?" the older woman press hope was clear in her voice as Shay stood up a bit straighter.

"Shay Patrick Cormack ma'am, I'm uh...*ahem* Miss Y/n's soulmate." immediately Y/n's sister's expressions shifted into annoyance and jealousy they processed Shay's word's "I would like to know if I have your blessing.? I wish the court Y/n." He asked as Y/n's father eyed him reluctantly as his older daughter's whispered and boasted about this whole thing being a ruse, Y/n paying mister Cormack, but the second Mr. L/n noted the matching scars he knew this was real.

"Very well Mr. Cormac you may court my youngest, But be warned should you hurt her..." Shay assured him that he would never harm his fated one, before kissing Y/n on her cheeks making her tattoos disappear, causing the women in attendance to ooh and aww while her sisters glared venomously at her...  Of course Y/n could care less about what those harpies thought, from then on out she knew she'd be happy for as long as she was with Shay.

[errorr-404]

Ik wil je opvrolijken als je je een beetje meh voelt, maar ik weet niet hoe :/

Dat is lief🥺 Ik weet het ook niet.. het was geen leuke dag en ik zou het moeten loslaten, maar het voelt 🫠🥲

[purehagelslag]

Heb laatst werfzeep shampoo gekocht wat een blok is omdat ik tegen plastic shampoo flessen ben en al jaren lush shamboo bars gebruik maar die zijn ineens duurder dan toen ik drie jaar geleden vet veel in heb geslagen dus ik dacht ik probeer een ander en??? Niet de moeite waard denk ik? M'n haar wordt bovenop m'n hoofd schoon maar het spoelt niet goed uit waardoor de rest vettig blijft en dan kan je het spoelen met Apple cider azijn verdund met water en dan dat uitspoelen (en dat werkt grotendeels) maar dan krijg ik de azijn geur er niet uit, en blijkbaar kan het ook met hele sterke thee maar?? dat doet ook vrij weinig bij mij dus loop nu al weken(maybe zelfs maanden) rond met haar wat of naar azijn ruikt als het regent en nat wordt of er vet uit ziet en??? Waarom moet dit zo moeilijk zijn???

[worship-my-body]

ik zit in de trein... kom je tegen “goh... zeg ik. Ik ken je, mooi mens... Zin in een bak koffie? Ik trakteer”

Je antwoord lief “dat is zo gek nog niet.... “

❤️

Definitely not | No thanks | Meh, maybe | Sure | Yes please | Give it to me now

Dit klinkt heel cute en ook zeker heel lief, maar ik lust geen koffie! En vind het meestal niet zo fijn aangesproken te worden als ik ergens heen moet 😂

Send me a fantasy and I’ll rate it

[offtoljubljana]

129. METHODEN VAN ONDERZOEK A GEHAALD, BITCHES!!!

6/07/2020

Mijn plan om voor middernacht te gaan slapen, ging niet geweldig, want ik was delen van Hamilton aan het kijken. Wat een goede show. Rond middernacht was ik klaar, maar toen moest ik nog afwassen en de was aan het droogrek hangen. Ah, simpele dingen.

En toen lag ik eindelijk in bed en toen werd ik 4 keer gestoken door een kut mug. Het zoemde rond. Ik kon het horen. Dus toen moest ik weer mijn bed uit om me helemaal in te smeren met muggenspul. Ugh. Waarom vinden muggen mijn bloed zo lekker?

Twee dagen achter elkaar vroeg slapen is dus een raar concept. 

Rond 10:30 ging ik weer Animal Crossing spelen (wanneer komt Redd naar mijn eiland?) en mijn ochtend zat vol met discussies over het “white saviour” aspect van de Hamilton fanbase. Yup, het was een interessante ochtend. Ander verdrietig Broadway nieuws: Nick Cordero, de acteur wiens been werd geamputeerd, is vannacht overleden aan Corona. Aangezien ik meerdere keren over Nick heb geschreven (en heb gepraat), vind ik het wel passend om dit te vermelden op dit blog. Ik kende hem alleen als Earl in Waitress. Het is zeer verdrietig. Zijn vrouw en 1 jaar oud zoontje blijven achter. De Broadway community is nu aan het fundraisen, want het is AMURICAAHHHH, dus de ziekenhuiskosten zijn rond de $500.000. 

Het laat me denken aan dit deel van de musical RENT waar een personage is overleden en de andere personages kunnen niet eens rouwen, want ze moeten meteen dokken voor de begrafenis. Collins: “What happened to rest in peace!”

It’s just sad. Meerdere acteurs zijn besmet (Aaron Tveit, Laura Bell Bundy, Tony Shalhoub, Darren Criss (die ik in LA heb gezien), Brian Stokes Mitchell, Gavin Creel, enz.), maar niet zoals dit.

Ander Corona nieuws. Geen updates, want ik volg het nieuws niet, maar hier is een visualisatie van het hele groen-geel-rood gedoe.

Meer informatie hier. Er blijven nog steeds toeristen komen, dus het is niet helemaal dicht hier. Nederlanders zijn zeer welkom. Ik ben alleen een beetje verward of de fam nu op de groene lijst of op de gele, want ze moeten door gele landen (Duitsland, Oostenrijk), maar ze komen er vast wel in als ze bewijs van boeking hebben.

Begone sad shit. Raar om een emotionele 180 te doen, maar dit wordt geen mega verdrietige blogpost. 

Tijd voor zeer goed nieuws: ik heb eindelijk na 3 jaar mijn propedeuse gehaald. Yes, ik heb Methoden A gehaald met een 6,5! Toen ik de notificatie kreeg dat er “een nieuw resultaat bekend was”.... OH BOY. Ik ging ervan uit dat ik het had gehaald, maar dat dacht ik de vorige 4 keren ook 🤷🏻‍♀️🤷🏻‍♀️🤷🏻‍♀️. Ik ben nog nooit zo nerveus geweest voor een resultaat, maar toen ik de “6.5″ zag, begon ik een beetje te schreeuwen.

Ik was heel blij en ik besloot het te vieren door....... boodschappen te doen. Ik moest nog boodschappen doen. Ik weet niet waarom, maar ik wilde naar de coole Maxi Mercator, dus ik nam de bus 14 naar het centrum. Toen ik vrijdag naae BTC ging, kwam ik erachter dat ik weer moet betalen voor de bus. Ach. Gratis reizen was leuk voor de vorige maand. Gisteren zei Cristina dat de overheid inderdaad het ov gratis had gemaakt wegens Corona, maar die tijd is dus voorbij. Aangezien ik hier nog maar 10 dagen ben (MOM HOLY FUCK), ga ik niet mijn €20 studentenabonnement ophalen bij de Posta. 

Eenmaal bij de Maxi Mercator realiseerde ik dat ik niet wist wat ik ging kopen, dus ik belde mam voor tips. Yeah, INDEPENDENCE I AM AN ADULT! Ik haat koken (dat is inmiddels bekend), maar ik wil gewoon voor mijn laatste week hier mezelf motiveren om meer te doen qua eten, aangezien de Boni nu voorbij is. Ik heb nog een mix voor Pho en ik heb nog pastasaus voor 4 dagen. Het komt wel goed. Ik heb ook nog biryami voor mijn rijst. Ik heb dus genoeg voor de week en op donderdag en vrijdag wil ik naar Open Kitchen. 

Oh, dit zag ik in de groenteafdeling in Maxi Mercator:

Ik nam bus 14 terug en het was dezelfde chauffeur. Op en neer! Aangezien dit allemaal in minder dan 90 minuten duurde, hoefde ik niet te betalen. Je betaalt namelijk standaard €1,30 voor 90 minuten met een overstap. Dit werd dus gezien als mijn overstap. Booyah. 

Waarom is het ov in Nederland zo duur? “We hebben een goede kwaliteit, daarom is het duurder!” Ja, hier vind ik de bussen eigenlijk fijner dan in Nijmegen en soms ook luxer. Hmmmm 🤔. 

***

Het is 21:44 en het stormt! Er is onweer en keiharde regen. Ik heb een video gemaakt vanaf Barbara’s kamer. De regen klettert keihard op mijn raam en ik hoor amper mijn muziek (2000s bops).

Ik heb dus gekookt! Vietnamese Pho! Gelukkig had ik nog veel rijstvermicelli over, maar het was zeer irritant verpakt. Het vlees was meh, maar de meest voorkomende vegetarische variant voor pho was champignons, dus yikes.

Het was best lekker, maar ik denk dat ik te veel water heb gebruikt, waardoor de smaak van de Pho mix verdund werd. Eigenlijk hoorden er ook uien en taugé in, maar dat vind ik niet lekker, dus dat heb ik gewoon overgeslagen.

Het ziet er niet geweldig uit. Op de ingrediëntenlijst staan ook allemaal ingrediënten voor garnituur zoals limoen en basilicum, rode peper stukjes en bosuitjes, maar het irritante van alleen zijn is dat je altijd te veel eten koopt. Daarom koop ik ook liever diepvriesgroenten, want als ik een wortel en een broccoli en een bloemkool moet kopen, dan heb ik heel veel over. En ja, ik weet dat ik het kan invriezen (en dat doe ik ook vaak als ik toch verse groenten koop), maar het gaat om het principe. Ik ga niet een hele basilicumplant kopen om een bordje soep te versieren.

Oké, fuck, I meme’d it.

OH WACHT, HET IS VERKEERD OM. WAT BEN IK EEN IDIOOT. OH MY GOD. WHAT THE HELL???? 🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️. F in the chat for me.

Ik ga sowieso niet veel eten kopen, want ik ben er nog maar voor 10 dagen en ik heb genoeg. 

Nu we het toch over eten hebben... dit was ik helemaal vergeten om te schrijven, maar vorige week kwam ik erachter dat mijn favoriete grill er niet meer is. Ik heb het over de No. 12 grill met de beste burgers! Mijn eerste eten na lockdown. Ik heb twee maanden zitten zeiken over hoe graag ik die grill wilde.

En nU IS HET GESLOTEN. Het was al eerder dicht en ik zag bouwvakkers, dus ik dacht dat ze gewoon aan het verbouwen waren, maar op donderdag liep ik langs het pand en er hangt een nieuw bord. Het ziet ernaar uit dat de stad qua eten klaar met me is. Eerst gooien ze de Boni eruit en daarna gooien ze de beste grill eruit.

Het einde van de Erasmus laat we wel denken en reflecteren over de laatste 6 maanden. Heb ik genoten? Zeker. Ben ik blij dat ik gegaan ben? Absoluut! Zou ik een Erasmus aanraden? Tuurlijk.

Heb ik spijt van dingen? Ik denk het. Ik heb het gevoel dat ik veel meer had kunnen doen in deze laatste paar 6 maanden. De fam komt bijna naar Ljubljana en ik weet oprecht niet wat ik ze moet laten zien. Ik heb geen café dat ik eigen heb gemaakt. Ik heb geen restaurant waar ik ze graag mee naartoe wil nemen. Er is geen winkel die ik te gek vind. Anderen zijn naar zoveel plekken gegaan en ze hebben grote groepen met Erasmus buddies en ik heb misschien twee mensen waarmee ik echt close ben geworden (want de meesten waarmee ik bevriend was geraakt zijn teruggegaan). Ik heb veel dagen gewoon hetzelfde gedaan: Animal Crossing, zitten aan de rivier, Rauch Juice Bar ice tea gedronken enz. en ik vond ze oprecht leuk (vandaar dat ik het steeds bleef doen), maar had ik meer kunnen doen? Vast wel.

En het is makkelijk om te roepen: “Oh, dat komt door Corona!” en dat klopt ook grotendeels (fu Corona), maar we zijn bijna twee maanden uit de lockdown en ik denk dat ik drie dagen buiten Ljubljana ben geweest. In totaal. In de hele 6 maanden, niet alleen in de 2 maanden sinds lockdown. Daarom was ik ook zo blij om wat anders te zien in het weekend.

Don’t get me wrong. Dit wordt geen “sad sack of shit” post. Ik heb oprecht genoten van mijn tijd hier en ik heb nergens echt spijt van en ik wil eigenlijk niet dat het zo snel voorbij is, maar ja.... misschien komt het door de storm. Reflectie komt voort in stormen. Kijk maar naar de Avatar aflevering De Storm (*chef’s kiss*). We hebben een “chef’s kiss” emoji nodig. Ik heb er één op de Dalton Discord en ik mis het zo erg als ik niet in die server zit.

Daarom weet ik ook zeker dat ik terug wil komen naar Slovenië. Normaal ben ik geen reiziger. Eén van mijn favoriete quotes van mijn favoriete musical is “Travel exhausts me”. Hiervoor had ik alleen het gevoel bij Londen dat ik ooit terug wilde gaan, maar Slovenië komt er nu bij.

Oh. De storm is zowat over. Fijn, laten we terug gaan naar het verhaal.

Tijdens het koken besloot ik ook om de PBS documentaire over Hamilton te kijken, aangezien ik terug ben op mijn Hamilton bullshit. Wat een interessant verhaal en het is cool dat ze begonnen met die documentaire toen de show nog niet eens klaar was, dus ze probeerden niet mee te liften op het succes. Op dat moment kon niemand voorspellen wat voor een succes het werd. Ze hadden zelf over het “what if it fails?” scenario. Plus, ik vind het gewoon fijn dat ze in deze documentaire duidelijk zijn over het feit dat de mensen die ze spelen allemaal afschuwelijk waren. 

En Animal Crossing!!!! Twee insecten waren de hele tijd aan het vechten (the girls are fighting!!!), maar net als ik een foto wil nemen, zijn ze rustig.

Baby Merengue is er ook.

Ah, wat een simpel leven. Oh to be an Animal Crossing, living on a peaceful, deserted island with gorgeous flowers and wildlife, not wearing any pants, and eating a lot of sweets.

Toen werd de regen steeds harder, dus ik deed mijn raam dicht en ik ging verder. Ik hoorde aan het harde gekletter dat het heftig was en ik herinnerde me dat Barbara’s ramen open zijn. Mijn waterverfschilderijen liggen in die kamer en als het gaat regenen op die schilderijen, dan worden ze verpest.

Gelukkig had ik mijn boekje verder van het raam gelegd, dus dat is oké, maar wat een weer. Ik heb er een video van gemaakt. Ik stond in een plas met water.

En nu denk ik dat ik mijn thee ga drinken en dat ik Sims ga spelen. Ik heb een tijd niet meer gespeeld.

[citescsicomentez]

The Chain de Adrian McKinty Gen: thriller, mister

Descriere: Tocmai ai lăsat copilul tău în stația de autobuz. Un străin panicat te sună. Copilul tău a fost răpit, iar străinul explică că și copilul lui a fost răpit de către un alt străin. Singura modalitate de a-ți salva copilul este să răpești un alt copil în 24 de ore. Copilul tău va fi eliberat doar atunci când părinții victimei următoare răpește încă un copil și, cel mai important, explică străinul, dacă nu răpești un copil sau dacă următorii părinți nu răpesc un copil, al tău va fi ucis.

Părere: M-a atras inițial conceptul, părea ceva asemănător cu un episod din Criminal Minds. Nu a fost foarte plictisitoare, dar la un moment dat voiam să renunț și să trec la altceva care ar putea să îmi creeze anumite sentimente? Pe la miljocul poveștii am început să mă plictisesc și să mă gândesc că ”Doamne, nu se mai termină.” Mi-au plăcut, în schimb, personajele. Fetița răpită (nu îmi mai amintesc numele) a protagonistei e foarte inteligentă și în toată cartea s-a remarcat pentru mine mai mult decât mama ei (personajul principal). În rest nu mi-a păsat de ei și nici de criminal. A fost meh. Cred că ar fi un film super și mi-ar fi plăcut să existe o ecranizare de 90 de min decât să pierd 4 ore cu ea.

[adi06lena]

MEH?? JUST MEH? :(

But ou tawkin to meee~ TvT

anyway, woooot

Mhms Meh cuz oder stuf goin on dAts als

Djdjdjd woooottt

[mrsmiloranrawr]

Heeey guuuuuys~~~

So 2day at skull (get it cuz itz liek scool) Samanha dat stopid kunt told meh dat milo ran (my hubby~~~ <3 :333333) isnt real. Samanta iz a dumb betch how els doez she tink I got al meh babiezz. Obvi milo ran birfd al meh bootiful bbz. Sanata is such a gros hore I hoep she diez in a fire wif a hooker. >:(((((

[gvardiol]

moram priznati da mi ova tekma bila ono meh... neznam.. drago mi je sto su neki novi klinci dobili priliku pokazati se ali ipak je ovo spanjolska koja ima vece uspjehe od nas. decki, glavu gore, budite uzor ovim klincima, nemojte dopustiti da potonu u valu mrznje koju ce dobiti. idemo dalje

iskreno, prvih pola sata bilo je ok al nakon toga potpuni raspad sistema. spanjolska je nogometna sila oduvijek i imaju drama igrace, pa i na svjetskom su bili jedni od favorita al nije im se posrecilo! ovo je sad regeneracija ekipe i trebamo im dat vremena da se uigraju svi skupa i da opet budu na visokoj razini jer oni to mogu ❤️

[cherryxberry]

Na twee weken wachten heb ik het Fitness Boxing 2 binnen gekregen. Ik wilde eigenlijk vorig jaar weer beginnen om kickboksen weer op te pakken, maar toen kwam Corona en werd dat steeds lastiger. Maar uiteindelijk wilde ik toch wel wat doen. Ondanks dat alles dicht is ivm Corona, kan ik nu toch nog wat extra bewegen. Dit is uiteraard niet hetzelfde als kickboksen zelf, maar zo blijf je toch nog in vorm. Normaal gesproken ga ik een stukje wandelen, maar met dit regenachtige weer. Meh.. Het kwam precies goed uit! Nu alleen hopen dat ik het meubilair geen knal verkoop.. 🥊🤭 https://www.instagram.com/p/CKmEvf5MVv0geejsACJgSSxyMv5ReBxjHtZt2A0/?igshid=drzoqwvjjuk7

[sophiekreuze]

Dating anno 2018: een spookverhaal

Een maand of twee geleden matchte ik op Happn met Sjoerd. Rood haar (ik heb een zwak voor mannen met rood haar), baard (ik heb een zwak voor mannen met baard), lang, bbq-lover, yes please!

Sinds onze match appten we praktisch iedere dag met elkaar. We hadden het over onze dagelijkse dingen, favoriete reisbestemmingen, ijshockey, op welke partij we zouden stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen en of we typische boogschutter- of steenbokeigenschappen hadden (ik date nooit meer met een stier). En zo ging dat een tijdje. Normaal gesproken initieert één van de twee na een week appen om eens wat te gaan drinken, maar bij ons kwam het er maar niet van. Wanneer ik niet in Malaga of Sevilla zat, dan zat hij wel in Berlijn, en toen was ik weer naar Gent en daarna kreeg ik griep en toen zat hij weer heel vaak Feyenoord aan te moedigen in de Kuip. Maar na twee maanden appen was ik erg nieuwsgierig geworden naar “de echte Sjoerd”. Dus stuurde ik hem vorige week zondag een berichtje of we nou ooit nog eens wat zouden gaan drinken. Vond hij een puik plan, dus we vonden een gaatje in onze drukke schema’s en spraken donderdag af voor borrels bij Labru in Rotterdam.  

Ons meeting point was voor Cinerama. Ondanks mijn gehaast was ik toch iets te laat, maar dat was hij gelukkig ook en we kwamen precies op hetzelfde moment aangelopen. Hij zag er in het echt nog leuker uit dan op de foto’s (score!). We zeiden elkaar gedag, er was zero awkwardness en we begonnen meteen non-stop met elkaar te ouwehoeren. Hij dronk bier, ik dronk wijn en hij vertelde over zijn leven in Den Haag en dat hij nooit niet in een stad zou willen wonen (dubbel score!). Ik vertelde over mijn leven in Rotterdam en dat ik nooit ver van de zee zou willen wonen en we bestelden nog meer bier en nog meer wijn en we vertelden elkaar over hobby’s en films en muziek en hij lustte geen wijn, maar die ik dronk vond hij wel lekker en toen bestelden we nog een rondje en we kletsten en kletsen maar door en de volgende keer moesten we echt in Den Haag afspreken, want daar had je ook allemaal leuke tentjes zoals deze. Ik stelde voor om nog één andere leuk tentje te bekijken en dat vond hij ook een goed idee en toen gingen we naar buurman Tiki’s voor een cocktail. We proostten en praatten verder over van alles. Net iets voor half 1 was het tijd om te gaan, hij moest de metro naar Den Haag halen, dus we goten de cocktail naar binnen, zeiden onze favoriete barvrouw gedag en liepen naar buiten. Mijn fiets stond tegenover Tiki’s geparkeerd, dus ik haalde hem van het slot en wilde hem uit het fietsenrek trekken. Ik had nogal hoge hakken aan en toch wat wijntjes op en ik weet niet wat er precies gebeurde maar ik struikelde en ik ging uiteraard weer eens op mijn smoel, want ja, er zou meer eens iets 100% soepel lopen in mijn leven. Na een volledige avond zonder awkward moments wist ik het toch voor elkaar te krijgen om deze onhandig te eindigen. #fail

Met het verliezen van mijn evenwicht verloor ik ook mijn kans op een tweede date, want ik heb sinds die avond amper meer iets van hem gehoord. Beter gezegd, ik word keihard geghost. Voor de “ik-ben-al-tien-jaar-samen-met-mijn-lover-wtf-is-ghosting?” lezers onder ons, vrouwenbijbel Cosmopolitan omschrijft het als volgt: Ghosting betekent dat iemand steeds minder laat horen tot het contact op een gegeven moment helemaal voorbij is. Je krijgt dus totaal geen tekst of uitleg. Ik geef toe, ik heb ook wel eens iemand geghost, maar op een bepaald punt in mijn datingleven ben ik tot de conclusie gekomen dat ghosting not cool is. Dus als iets toch niet zo spannend blijkt, dan laat ik dat weten, wel zo netjes (zie ook mijn blog van vorig jaar. Ik ben voor optie B gegaan).

Maar terugkomend op de date van donderdag. In mijn beleving was het een leuke avond. Sjoerd was eindelijk eens een gewone leuke gozer met goeie schoenen en een leuk overhemd, zonder rare hobby’s, dubieuze verhalen en opdringerige tactieken. We hebben gelachen, we hadden een klik (dacht ik), hij opperde om de volgende keer in zijn hometown op date te gaan en we zijn zelfs nog een andere bar ingedoken voor meer drankjes, terwijl hij op dat punt ook makkelijk naar huis had kunnen gaan. Was het echt mijn onhandige struikelmoment waarop hij dacht, “oke, laat maar!”? Echt hoor, no hard feelings als je het na een date voor gezien wilt houden, maar man up en laat het weten. 

Mijn vriendin Chantal heeft afgelopen weekend namens mij nog een grappig bericht geformuleerd waarin ik zeg dat we de volgende keer maar beter iets zonder hakken kunnen gaan doen, haha, waar hij nog wel op reageerde, maar daarna is het gesprek doodgebloed. Meh, stom. Zijn mijn verwachtingen te hoog? Is het in 2018 eigenlijk gewoon ok�� om na twee maanden dagelijks contact en een date niks meer van je te laten horen? Denkt hij dat ik hem ghost? Moet ik hem toch nog een berichtje sturen om te vragen hoe het gaat? So. Many. Questions! 

[iemandzoalsik]

Eerlijk duurt het langst - door Marloes

Het is inmiddels dik vijf weken na de laatste kuur. En het heeft even geduurd voor er weer een blog kwam. In mijn hoofd gebeurde heel veel, wat er ook wel uit wilde maar ik wist niet zo goed hoe. Inmiddels is het wat rustiger en ga ik een poging wagen want ik heb jullie wel gemist… 🙂

Allereerst: het gaat best goed. Ik ga vooruit, al is het traag als een slak. Maar het is heel hard werken. Van tevoren dacht ik, als alles klaar is ga je alleen nog maar vooruit. Zal het lang duren, maar toch.. Inmiddels weet ik, en heb ik daar ook over geschreven in mijn vorige blog, dat dat niet zo is. Maar ik wilde zo graag weer dat het wel zo was, dat er direct nog niet zoveel ruimte was en kwam om me daarbij neer te leggen.

En ondertussen ging ik gewoon door. En niet dat ik alles weer ging doen, dat lukte toch niet. Ik ging braaf liggen, paar keer per dag maar wel een beetje tegen wil en dank. En dan rust je natuurlijk niet echt. Ik kon nog niet echt zelfstandig naar buiten maar vond wel dat ik goed moest bewegen. Dus zat ik op de hometrainer en ging dat opbouwen. En opbouwen bij mij is iedere dag meer. Anders is het geen opbouw. Als je eenmaal begonnen bent, moet je doorgaan. Ook als je het beter niet kunt doen omdat de dag er niet naar is. Omdat je lijf er die dag niet naar is, of omdat je al andere dingen hebt gedaan die dag. Dan gaat het knagen bij mij, dat ik er eigenlijk ook nog op moet…..

Zo waren mijn dagen. En ondertussen niet al te veel miepen, want kom op, daar wordt niemand beter van. Iedereen heeft al genoeg rekening met je moeten houden de afgelopen tijd.

Niet dat het niet te zien was aan me. Natuurlijk wel. Regelmatig moest ik even mijn tranen verbijten en soms lukte dat beter dan anders. Vaak voelde ik me ‘meh’, meerdere momenten op een dag. Niet de hele dag hoor, maar toch… en dat werd in de loop van de afgelopen drie weken steeds ietsje erger. Tot ik vorige week op een dag al bijna huilend wakker werd en niet wist hoe ik het moest gaan doen die dag. Mijn lijf deed zeer, ik wist niet waarom en ik begon de dag al heel erg ‘meh’….

En dat zag Hans natuurlijk en die hoefde me maar even aan te kijken en naast me te gaan zitten en toen kon ik niet meer stoppen met huilen. Al huilend heb ik al bovenstaande en meer er uit gegooid. Dat ik bang was. Bang voor hoe het nu gaat. Bang of het ooit nog beter wordt. Bang dat ik helemaal niet meer beter word. Dat ik baal dat mijn wereldje zo klein is nu, maar dat ik nog niet de energie heb voor een hele grote wereld. Hoe graag ik dat weer wil!!

Hoe waardeloos ik het vond hoe het nu ging en hoe het me tegenviel. Dat ik zo had gehoopt meer te kunnen en dat dat nog niet wilde. Hoe ik mezelf tegenviel. Dat ik leuk en niet ondankbaar wil zijn. Maar dat ik dat niet altijd kon. En dat ik er niet tegen kon dat ik dat niet kon. Ondanks alle hulp, de schouder van Hans, het er telkens weer zijn van de twee vriendinnen die hetzelfde meemaakten. Ik vond het gewoon niet leuk.

En dat hielp. Dat uitspreken, die enorme huilbui. Het was niet de laatste die dag maar het hielp. En al pratend met deze en gene ben ik tot een aantal conclusies gekomen, en die ga ik met jullie delen.

Ik vind het niet leuk. En wat dan? Dat ik zo traag als een slak vooruit ga, en dat dat de ene dag beter gaat dan de andere. En die andere dag, als het niet gaat, die blijft tegenvallen dan. Ik wil meer dan ik kan. Veel meer dan ik kan. En dat ik het dan niet kan, daar baal ik van.

Ik ben moe. Ongelofelijk moe. Ik slaap best goed meestal, en als ik wakker word ben ik goed uitgerust. Maar dat is zo ontzettend snel voorbij. Ik krijg ontbijt op bed, als ik me daarna douche en aankleed en naar beneden loop is het al weer op. Moet ik al weer zitten. En als het zonnetje schijnt is dat nog heel zo erg niet, maar ook dat is nog niet heel vaak zo… 😉

En zo is er nog wel meer. En dat allemaal uitspreken hielp. Want ik weet ook wel dat het niet leuk is. En niemand zegt dat ik het leuk moet vinden, of dat ik alleen maar aardig mag zijn en niet mag klagen. Niemand, behalve ikzelf. En dat ga ik dus niet meer doen, heb ik die dag met hulp van een aantal mensen besloten. En ook dat hielp. Helpt.

En niet, dat het nu allemaal over is. Want het is ook niet leuk, dus ik mag balen. En huilen. Ik baal nog steeds. En er is geen dag dat er geen tranen zijn, al weet ik soms niet eens waarom. Maar het mag, ook van mezelf. En dat is vaak al genoeg. Want er zijn ook genoeg dingen die wel leuk zijn. Die waren er eerder ook al, en zag ik ook wel, maar omdat ik mezelf steeds meer in de weg ging zitten de laatste weken kwamen die een beetje in de knel…

En, gek genoeg, (of misschien juist ook wel niet) dit uit te spreken gaf rust. Geeft het nog steeds. Ik kan beter even zitten tussen dingen door. Rustiger lopen. Minder willen. Het fietsen op hometrainer overslaan die dag als ik al even naar buiten ben geweest op de loopfiets omdat het zonnetje net even scheen.. En het lukt niet altijd, maar ook dan kan ik het toegeven voor mezelf en denken, oké, dan lukt het nu maar even niet om vrolijk te zijn. Later vast weer wel. En als ik bezoek krijg en het kaarsje gaat ineens uit, kan ik het ook gewoon zeggen. En als Hans zegt, moet je niet eventjes liggen, niet denken ojee ik doe het weer niet goed, maar vaker ook denken, ja da’s eigenlijk wel een goed plan eventjes..

Ik ben me meer gaan verdiepen in mindfullness en daarover aan het lezen. Veel herkenning en dat helpt. Da’s fijn. Ik ga mezelf niet ineens heilig verklaren hoor, want het lukt beter maar het lukt niet altijd. 🙂 Maar ook dat mag dan maar. Gebeurt toch wel, even lekker chagrijnig zijn. ( Kan ik altijd nog gooien op ontwenning van de prednison, toch? 😉 )

Het lukt me beter om wat aardiger voor mezelf te zijn. En dat is eigenlijk wel een fijn gevoel. En ik blijf genieten van de groene waas die toch langzaam weer komt, en de (veel te weinige) zonnestralen als die er zijn. 

Maar het is daarbij ook gewoon heel hard werken, iedere keer weer. En dat ga ik misschien ook wel wat meer laten zien.  

[fassanda]

Riks Eindejaarslijstje

Naam: Rik Kroef, Kroef, Kruvee, uwe roodheid.

Leeftijd: 22

Beroep: Artiestenmanagement & Productie

Beste gerecht in 2019 (waar, wat, wie?): De allergekste Fish & Chips gegeten in Wales, Penmaenmawr. Ander niveau snackbarchaps.

Meest memorabel moment van euforie onder invloed in 2019?: 3 dagen Splash! festival met Able Close n Lion Kojo in het speciaal. 2 dagen de Appelsap x Highsnobiety stage leeggedraaid met Appelsap Selects, maar onwaarschijnlijk veel Jäger gedronken. Met mijn ouders zijn op Lowlands. Legendarisch.

Nuchter, 1000% Opposites opkomst op Appelsap. Honorable mention naar silent disco set van Ruud op Solar. KANAAL BLAUW.

Meest aangename verrassing in 2019?: FASSANDA BACK!!!1!!

Ik heb voor het eerst ....... In 2019?: Last minute nog even een niersteen gehad. En door mijn rug gegaan. Ik ben eigenlijk 56 jaar. Met The Opposites & Willem gewerkt sinds mijn 5 jaar bij Bespoke. Nine Inch Nails geluisterd. Echt lekker gekookt.

Beste reis(spot) in 2019?: een berghuisje in Toscane zonder bereik met vriendin met veel rode wijn zonder plannen. Alle plekken die ik heb gezien door touren met Naaz komen op een noemenswaardige tweede plek!

Beste collabo(s) in 2019?: Rik & Koos Boadu & Stengs. Knie van Masvidal ft. Gezicht Askren

Willem x Rijksmuseum

Rik & Gezonder leven

Beste aankoop in 2019?: Tijdig een ventilator gekocht pre-hittegolf!

B-Boy Connections Cassette gekocht via iemand op internet. Mocht iemand deze hebben liggen, holla. Verder niet veel. Meer nagedacht voor ik domme dingen wou kopen.

Meest hinderlijke social mediapersonality in 2019?: Deze guy. Nee ik ken hem verder niet. Maar buiten dat, uberhaupt minder sensatiezoekers in 2020 man. Rot op.

Top social mediapersonality in 2019?:  Sandor Dayala. Tommy Wright III is ook suuuper hard zowel online als in het echt. Een mega s/o voor @simonthegarcon op twitter.

Beste televisie/YouTube programma uit 2019?: MMA on Point, Fok ook met gekke Engelse youtubers die series maken of docus over lokale voetbalclubs.

Sowieso even een shoutout naar het feit dat alle wedstrijden via Ziggo en Fox kapot snel op youtube staan. Joardy, Copa90 Stories, Hiphop/Rap Samples (nosbo2007). Ook oprecht een paar keer hard gelachen om Dumpertreeten.

Beste influencercampagne uit 2019?: Willem x Levi’s. Echt vet dat hij eindelijk een influencer is.

Domste influencercampagne uit 2019?: ALLE INFLUENCERCAMPAGNES. KAPPEN.

Domste Vice artikel uit 2019?: meh.

Beste klantenservice in 2019?: Niet echt een klantenservice, maar ANWB. Echt altijd on point. Pieter Smit. Klantenservice bij Bureau Punt ook top. Kreeg gewoon al mijn geld terug!

Nepste klantenservice in 2019?: Eurotunnel UK voor mij, Lion & Sandor 5 uur laten wachten en verder ALLE KLANTENSERVICES MET KUTWACHTMUZIEK.

Beste podcast uit 2019?: Wilde Haren, Pompcast (RIP), Alles Kan Kapotcast, Everything Is Recorded show op NTS (!), JRE Experience.

Beste meme uit 2019?: Epstein didn’t kill himself,  alles waar @patrickvandiggelen aan heeft gezeten, Parragnost, @kinderdepressie, @faalangst, @fuckadvertisements,

Beste Instagram(profiel, post) uit 2019?: Terugkerende bday post waar ik voor de rest van mijn leven aan herinnerd word. 

Accounts hierboven. Idk. De instastories van Mike Skinner.

Gemiste kans in 2019?: MAAK HET DOEL GROTER DAN MIS JE NOOIT EEN KANS.

Beste artikel in 2019?: weetikffniet

Het meest hoopvolle in 2019?: AZ dat (vol respect richting het feit dat Ajax gewoon kampioen hoort te worden) tering lekker zijn begonnen aan het seizoen.

Meer mensen die erachter komen dat korte termijnvisie niet werkt in de muziek. Dat jonge mensen ideeën doorzetten en dingen doen uit echte liefde voor iets.

Griselda.

Persoonlijke overwinning in 2019?:  Gestopt met roken, meer sporten, nog altijd going strong met mijn wifey! Een gouden plaat gekregen voor het werk met Idaly. Toch een momentje.

Gezelligste feestje in 2019?: Bijna alle keren bij RadioRadio en huisfeestje NYE. Appelsap ADE was ook weer classic.

Gezelligste festival in 2019?: APPELSAP

Beste #hashtag?: #KOZP als ik er een moet kiezen.

Nepste #hashtag?: #ad

Beste concert in 2019?: THE OPPOSITES @ SEXYLAND LOWLANDS

Tofste clips uit 2019?:

PNL – Au DD

James Blake – Can’t Believe The Way We Flow

Modeselektor ft. Tommy Cash - Who

Meest belabberde clip(s) in 2019?: Kan niet perse 1 noemen, maar stop met zomaar clips maken. Drop dan gewoon alleen de audio.

Wellicht moeten mensen ook wat meer aandacht aan artwork geven.

Beste film(s) uit 2019?: Prooi van Dick Maas. Ik heb denk ik nog nooit zo hard gelachen.

Beste documentaire uit 2019?:

Best een vette Beatles docu op Netflix gezien. Puck & Hans, FYRE, alle youtube docu’s over voetbalclubs in europa. Een stukje uit een Ramses Shaffy docu. Moet de docu zelf nog altijd zien.

Beste boek uit 2019?: Bla bla veel te weinig gelezen bla bla moet ik volgend jaar meer doen bla bla

Dingen Die Je Ziet Als Je Er De Tijd Voor Neemt is een boek waar ik af en toe nog steeds wel in lees.

Muzikale hoogtepunten uit 2019?: James Blake album way up there, Hef, Idaly, Meetsysteem, het feit dat Mafia Music van Rick Ross al 5 jaar in mijn meest beluisterde tracks op Spotify opduikt, slowthai, Loyle Carner, Fontaines D.C., Dave, Skepta, veel in oude rave shit van XL recordings gedoken (zeer aan te raden), Bon Iver, Lana Del Rey plaat ook wel, JAY-Z TERUG OP SPOTIFY, Willem moet absoluut genoemd worden,  etc etc etc. UK over US dit jaar wel. 2020 wordt weer van NL. Er is weer veel ruimte voor vernieuwing! Pak het!

Muzikale dieptepunten uit 2019?: Nederlandse popmuziek, nieuwe goede Nederlandse DJ’s en het tekort daaraan, 6ix9ine, alle oude tracks die opgepoetst worden en als popproductie gerecycled worden.

Nepste bitch in 2019?: Steen in mijn nier, mensen die op de dag van Appelsap zelf gastenlijst vragen.

Beste vrouw in 2019?: mijnes

Doelstellingen voor 2020?: Marathon rennen. Verhuizen. Minder praten, meer luisteren.

Uitkijken voor ....... in 2020?: Stress. Vogelpoep. Van Moof fietsen die geluid maken. Dat je niet zomaar boos moet worden. Mensen die op hun telefoon zitten terwijl je met ze praat. Boerenprotesten. De terugkeer van Appelsap Selects onder een andere naam. Abel Kloos in zijn algemeenheid. Energiezuigers.