#dalmatiër

[salty-puppy]

Dalmatiër jongetje (⁠◕⁠ᴥ⁠◕⁠)

[rotterdamvanalles]

Drukte op de Coolsingel bij Cineac Beurs in verband met de vertoning van de Disneyfilm 101 Dalmatiërs, 1973-1974.

Waar nu enkel winkels zijn, zat ooit bioscoop Cineac AD of Cineac Beurs. Kort na het bombardement in 1940 werd hier een zaal in het Beursgebouw ingericht als bioscoop. Deze zaal werd toen Cineac NRC of Cineac Beurs genoemd. Na de oorlog groeide de zaal uit tot een volwaardige bioscoop. Compleet met luifel en entree aan de Coolsingel. Inmiddels is het pand zo sterk verbouwd dat niets meer herinnert aan diens eerdere bestemming.

Na de oorlog werd in de wederopbouwplannen ook een journaalbioscoop meegenomen. Met de komst in 1957 van deze nieuwe Cineac NRC - aan de Coolsingel naast de nieuwe Bijenkorf - stopte Cineac Beurs met het vertonen van journaals. Het Algemeen Dagblad nam de exploitatie over. De naam veranderde in Cineac AD en er werden speelfilms vertoond. Van de grote behoefte aan dit filmtheater in de oorlog, is veertig jaar later nauwelijks sprake meer. De bioscoop sluit in 1984.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en de (verdwenen) website bioscooprouterotterdam.nl

Bericht van 2020

[janbloemendaal]

View this post on Instagram

A post shared by ᒍᗩᑎ ᗷᒪOᗴᗰᗴᑎᗪᗩᗩᒪ 🇳🇱 jb1965 🇳🇱 (@janbloemendaalofficial)

#dalmatian #dalmatiër #dalmatier #dalmatiërs #dogsofinstagram #dogs #dog #dalmatians_of_instagram #dogphotography #dalmatiannation #dalmatianpuppy #dalmatianlife #hond #dogstagram #dalmatiansofinstagram #dalmatians #puppylove #puppy #hondenfotografie #dogsofig #dalmatianofinstagram #dalmata #dalmaat #unconditionallove #mylife #love #instadogs #hondenleven #horse #paard

[marppetfood]

Gedroogd buffel van MARP, holistisch behandeld Gedroogde Marp Holistic Buffalo-traktaties worden alleen gemaakt van scharrelbuffels. De afzonderlijke onderdelen worden bij lagere temperaturen gedroogd, zodat ze hun natuurlijkheid behouden. Grotere en hardere soorten zijn een ideale hulp bij mondhygiëne. De hond kauwt er lang op, dus verwijdert het hiermee de tandplak en de tandsteen. Het is echt een natuurlijke keuze voor tandheelkundige zorg. - vermindert geur- en tandsteenvorming - hulp bij mondhygiëne - zorgt voor langdurig kauwen - ultra premium voedselkwaliteit van grondstoffen - gemaakt van scharrelbuffels - hoog eiwitgehalte - lager vet- en cholesterolgehalte dan traktaties met rundvlees - gedroogd bij lage temperaturen - zonder enige synthetische stoffen Dried Marp Holistic Treats - Buffalo Jerky Ingrediënten: Gedroogde slokdarm Analytische kenmerken: Ruw eiwit 96,44% Ruw vet 0,71% As 0,45% Ruwe celstof 0,58% Vochtigheid 1,78% Voerinstructies: Een stuk per dag. We raden aan om puppy's het alleen te geven na het wisselen van tanden. Honden moeten onder toezicht staan ​​om op traktaties te kauwen. Zorg voor voldoende vers water. Geef de hond niet te veel voer. Bewaar in een koele, droge plaats. www.broqenzo.nl . #hondenvannederland #nederlandsehonden #hondenvanbelgie #bol_com #bolpuntcom #comenbol #bolcom #dalmatier #dalmatiër #dalmatiers #dalmatiersvaninstagram #dalmatiërpup #dogsofholland #dutchdog #dutchdogsofinstagram #hondentraktatie #natuurlijkehondenvoeding #natuurlijkehondensnacks #dogsofamsterdam #tsjechischcentrumrotterdam #tsjechischcentrum #czechinholland #czechinamsterdam #czechinrotterdam #czechexpat #marppetfood #broqenzo https://www.instagram.com/p/CE2JT_ZJwZM/?igshid=1q7vsxks96q8d

[mydisneycollection]

Disney Mooiste Verhalenboek

I bought this book secondhand a couple years ago. It features novelisations of multiple Disney and Pixar movies.

[asmichiel]

Een dalmatiër gespot

[leftwizardbarbarian-blog]

Dalmatiër steen

categorie : Sieraden, juwelen, mineralen en edelstenen

      Algemeen

  Behoort tot de jaspis soort. Jaspis is een on-pure kwarts variant en is meestal rood, geel of bruin van kleur. Enkele veelvoorkomende soorten zijn: bloedsteen of heliotroop (groene jaspis met rode vlekjes), mookaiet, jaspisijzer, dalmatiër jaspis (crèmekleurige basis met bruinige en zwarte vlekjes), jaspis brecci (steen…

[creacyn-blog]

Zie jij de dalmatiër? 

In mijn vorige post had ik het over patronen en hoe wij deze vaak onbewust telkens uitvoeren. Sindsdien ben ik meer gaan nadenken over welke patronen ik nu eigenlijk eens zou moeten doorbreken. Zo heb ik al eens een andere weg naar huis genomen en een ander vervoersmiddel naar school. De eerste keer was het moeilijk omdat ik het vertrouwde los moest laten. Maar eenmaal gedaan, merkte ik op dat door deze kleine veranderingen je dag eigenlijk helemaal anders kunnen laten aanvoelen. Die dagelijkse sleur leek plots veel minder.

Ik dacht dus dat ik patronen begon te herkennen, maar tijdens de les liet ik mezelf vangen. Een illustratie van een woud waarin we gezichten moesten tellen. Plots zag ik overal gezichten, sommige wel een beetje misvormd uiteraard. Dit deed me denken aan bovenstaande illustratie. Enkele jaren geleden deed deze de ronde op sociale media met de vraag: “Zie jij de dalmatiër?” Je ziet hem dan ook meteen, maar dan komt de vraag of hij er eigenlijk wel is? Het zijn onze hersenen weer die een patroon herkennen van de stipjes en zo hetgeen ziet waar we opzoek naar zijn. Het creatief waarnemen was me weer eens te slim af!

[annebroeksma]

Poesiering

Dit verhaal verscheen eerder op Shortreads_.

Amours portent mon cuer a mon ami.

Afgelopen september kwam deze regel bovendrijven in een anoniem veengebied rond Utrecht. Hij staat gegraveerd in een poëziering uit de vijftiende eeuw. Volgens volk van onder de rivieren betekent het:

Liefde voert mijn hart naar mijn lief.

Een poëziering? Ja. Posy, posie of poesie in oud-Engels. Het is de allereerste vondst van zo’n ring in Nederlandse bodem. Ze zijn goud en hebben een inscriptie. Mannen lieten ze tussen de 15e en 17e eeuw maken voor al dan niet veroverde vrouwen. Het dragen van de woorden op de huid versterkt de boodschap, als een soort tatoeage. En wie zelf geen groot dichter was, kon bij de edelsmid kiezen uit een boek vol zoete zinnen.

Op een Engelse website vind je de regels die al eens zijn aangetroffen. Mijn favoriet: ‘Of earthli joyse thou art my choys’. Sommige regels lijken rechtstreeks uit het post-#MeTootijdperk te komen: ‘After consent ever content’. En bij andere ringen zou ik de gever minstens wantrouwen: ‘You never knew a heart more true’ en ‘As God decreed soe wee agreed’, of keihard wegrennen: ‘Denial is Death’.

Maar, er is een probleem met de Utrechtse poëziering. Ami is mannelijk, de ring lijkt dus voor een man te zijn gemaakt. Dan moet de gever een vrouw zijn, al werden de ringen ook weleens gemaakt om vriendschappen te bevestigen. Of een vriendschap plus. Een ring om de liefde tussen twee Utrechtse mannen te bezegelen, zes eeuwen geleden! Dat zou fantastisch zijn.

En dan is er nog iets geks aan de hand, iets waarvan mijn hartslag omhoog gaat. Er staat een wit beest naast de tekst, met zwarte stippen op zijn rug en een hartje naast zijn snoet. Maar wélk dier is het? De geleerden twijfelen nu tussen een jachthond en een liefdespanter.

Jachthonden waren een symbool voor trouw. De eventuele hond loopt achter het hartje aan, dat zou kloppen met de tekst. De gever is een trouwe hond die achter zijn/haar hart aanloopt en uitkomt bij de geliefde. En die stippen: dalmatiërs werden blijkbaar in de vijftiende eeuw al in Nederland gehouden, het was zelfs een populair ras. Het kan.

De liefdespanter maakt het verhaal iets ingewikkelder. Die heeft niets te maken met de zeldzame amoerpanter uit oost-Rusland. Het is een beest uit een Henegouws verhaal uit begin 14e eeuw, geschreven door ene Nicole de Margival: Dit de la panthère d’amour.

Een dichter ziet in zijn droom een panter. De God van de Liefde komt erbij en fluistert hem in dat het de vrouw is die hij begeert. Hij gaat achter de panter aan, net als alle dieren in het bos. De panter heeft namelijk een heerlijk ruikende adem met helende krachten. Zij verstopt zich in de struiken en de dichter volgt. Oog in oog met de prachtige panter kan hij geen woord meer uitbrengen, in een reflex bespringt hij het beest. De panter ontkomt en de God van de Liefde legt op verzoek van de panter aan hem uit dat ze alleen voorzichtig, met mooie woorden gewonnen kan worden. Eenmaal ontwaakt uit de droom begint de dichter driftig te schrijven.

In middeleeuwse encyclopedieën, zoals bij Jacob van Maerlant, heeft de panter ook een welriekende adem, maar is hij minder vergevingsgezind. Wanneer de dieren hem gevolgd zijn naar zijn hol, verslindt hij ze als prooien. Niet gehinderd door kennis werd de panter soms afgebeeld met horens, vleugels of een slangenstaart. Maar de zwarte stippen zijn meestal wel aanwezig.

Zou dit een liefdesring onder voorwaarde zijn? Zou de vrouwelijke schenker de panter als waarschuwing naast haar liefdesverklaring hebben laten graveren? Ik volg mijn hart en kom uit bij jou, maar als je me bespringt ben ik weg, heel gauw. Zoiets? En waarom werd deze ring gevonden in het veen, zonder lichaam eraan? Waar is dat veenlijk? Je vraagt je af hoe die liefdesgeschiedenis is verlopen. Hoe lang is die man in bezit geweest van die poezenring voor hij de stad ontvluchtte en hem dramatisch van zich afwierp in de zodden? Als een panter tegen je praat doe je er verstandig aan te luisteren.

[silkegeypen25]

Mijn leesautobiografie

De kijkfase: Mijn allereerste boekjes waren die van Hopla, ik vond ze geweldig. Er stond geen tekst in dus genoot ik elke avond van de leuke prentjes. Ook Musti en Nijntje waren mijn grote favoriet. Nog iemand die er zeker bij hoort is Dikkie Dik, de kat die elke dag leuke verhaaltjes beleefd; ik had er zelfs een knuffel van. Natuurlijk vond ik de boekjes waarmee je kon spelen ook heel erg leuk, zoals bijvoorbeeld knisperboekjes of voelboekjes.

De genietende luisteraar:  Mijn mama las me elke avond slaapverhaaltjes voor over sprookjes en bekende verhalen van Disney zoals: Lady en de Vagebond, 101 dalmatiërs, De Leeuwenkoning, Winnie de Poeh enz.  Jip en Janneke was ook zo’n boek met allemaal kleine verhaaltjes in die me dan voorgelezen werden. Nog een boekje dat me is bijgebleven was het ‘grote versjes en rijmpjes-boek’, als peuter vond ik de tekstjes altijd grappig en bovendien was het ook vrij leerzaam.

Het verre leesverleden:  De eerste boeken die ik las waren die van Heksje Lily. Ik hield toen nog ontzettend veel van boeken met tekeningen in. Als ik naar de bibliotheek ging om een boek te lenen, was het er altijd eentje met prentjes in. Natuurlijk las ik ook boeken zonder prentjes maar dat was dan vooral voor een schoolopdracht. Er was één boek dat ik héél erg leuk vond, dat was ‘De juf die buitenspelen als huiswerk opgaf’, ik heb het boek dus ook al meerdere keen gelezen. De reden waarom ik het leuk vond was omdat het een soort van leuke, omgekeerde werkelijkheid is van school. De leerkracht in het verhaal gaf i.p.v. huiswerk de opdracht om te spelen. Ik denk dat ieder kind dat wel zou willen en dat het daarom zo een groot succes bij me was.

Het recente leesverleden:  Nu lees ik best wel weinig boeken, ik lees niet zo graag. Enkel voor school lees ik boeken. Ik hou van boeken met een mysterie, een avontuur, een zoektocht. Daarom lees ik meestal detectiveverhalen. Ook romans of verhalen met humor vindt ik wel leuk. De boeken waar ik een hekel aan heb zijn horrorverhalen; ik ben niet zo een voorstander van bloed, moorden en oorlog. Ook vind ik boeken met een open einde niet zo leuk; hoe het verhaal afloopt weet je dus niet, je moet het zelf invullen. Als ik in de bibliotheek een boek moet gaan kiezen, baseer ik me in de eerste plaats op de cover van het boek en bekijk ik het aantal pagina’s; als het er teveel zijn, laat ik het meteen al links liggen. Tot slot lees ik nog de achterflap en als die oké is, ben ik verkocht. Ik heb nog nooit meerdere boeken van dezelfde schrijver gelezen en ik ben dat ook niet direct van plan. De reden daarvoor is omdat ik denk dat je na het eerste boek de schrijfwijze van de auteur al kent en dat het verhaal bij de volgende boeken dan niet meer zo interessant is.

 Ook lees ik graag strips, maar ik heb daar niet zoveel tijd voor. Daarom lees ik ze meestal op vakanties of op kampen. Voor mij is het eigenlijk een soort ontspanning. Ik lees verschillende strips; van Jommeke tot kiekeboe, FC. De kampioenen en natuurlijk ook Suske en Wiske. Een tijd lang was ik daar een enorme fan van en verzamelde dan ook elk boek. Tegenwoordig heb ik het druk dus is mijn interesse ernaar vermindert.

[byoejewelry]

Herenketting Grijze schelp Fijne handgemaakte heren ketting van diverse kralen. Voor deze ketting heb ik kleine lichte schelpkralen gebruikt die verschillende kleuren hebben, dit zijn hele mooie bijzondere kraaltjes en daar naast zwarte en grijze dalmatiër Jaspis Edelsteen. De lengte 48 cm en de breedte 5 mm. De ketting heeft een rvs karabijn sluiting. Ook verkrijgbaar in Just like Dad kinder maten. (bij Haarlem Centrum) https://www.instagram.com/p/CVA3rQ5DHhg/?utm_medium=tumblr

[rotterdamvanalles]

Drukte op de Coolsingel bij Cineac Beurs in verband met de vertoning van de Disneyfilm 101 Dalmatiërs, 1973-1974.

Waar nu enkel winkels zijn, zat ooit bioscoop Cineac AD of Cineac Beurs. Kort na het bombardement in 1940 werd hier een zaal in het Beursgebouw ingericht als bioscoop. Deze zaal werd toen Cineac NRC of Cineac Beurs genoemd. Na de oorlog groeide de zaal uit tot een volwaardige bioscoop. Compleet met luifel en entree aan de Coolsingel. Inmiddels is het pand zo sterk verbouwd dat niets meer herinnert aan diens eerdere bestemming.

Na de oorlog werd in de wederopbouwplannen ook een journaalbioscoop meegenomen. Met de komst in 1957 van deze nieuwe Cineac NRC - aan de Coolsingel naast de nieuwe Bijenkorf - stopte Cineac Beurs met het vertonen van journaals. Het Algemeen Dagblad nam de exploitatie over. De naam veranderde in Cineac AD en er werden speelfilms vertoond. Van de grote behoefte aan dit filmtheater in de oorlog, is veertig jaar later nauwelijks sprake meer. De bioscoop sluit in 1984.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia en de (verdwenen) website bioscooprouterotterdam.nl

Bericht van 2020

[cherryxberry]

Omdat ik jarig ben. 🥳🎉 Dat 101 echte dalmatiërs bordje is bijna net zo oud.. 🤣 https://www.instagram.com/p/B_5ayP8gzEjtRP-nrUmxSqb5EOQIXqdF70qv1A0/?igshid=g2kb4nq4yys9

[marppetfood]

. . . #dutchdalmatian #dalmatian #dalmatiër #holistisch #fransebulldogs #gezond #graanvrij #holistic #expatsinthenetherlands #expatsinamsterdam #expatslife #czechinholland #polishinholland #czechinholland #germaninholland #portugueseinholland #expatswithdogsamsterdam #expatswithdogsinamsterdam #expatswithdogs #czechexpats #bolpuntcom #honden #dogs#dogfood https://www.instagram.com/p/B7qq070pQxu/?igshid=wuxtpid8ucsl

[x-lulu]

okay I changed my mind, I loved this movie

if we’re gonna look at it as a complete new story and not the villain we know from the dalmatiërs I actually really like cruella and emma stone did a really good job

omg what did I just watch?

[emmadobkengeheim]

#6 Zagreb

Localtour

“Die hartjes die je overal ziet, die kun je eten. Het zijn koekjes, typisch Kroatisch, moet je ook proberen.” zegt Mateja. 

Dit valt mee, een koekje is te doen. In elk land ben ik opzoek naar iets voor bij de koffie. De Sloveense Gibanica die ik moést proeven had me een rib uit het lijf gekost. 6 keer zo duur als de koffie zelf. En lekker was het niet.
 “Die koekjes zien er aandoenlijker uit dan de lam op een stok. Waarom hartjes?” vraag ik. Daarvoor had ik gevraagd welke gerechten ik hier moet uitproberen. Een waslijst aan vlees, per regio verschillend. Hier eten ze vooral varken. Baby varken op een stok is het beste. Ten noorden van Zagreb eten ze eend. In Slavonië, in het oosten van Kroatië, eten ze kulenova, een pikante droge worst. En in Dalmatië eten ze lam op stok, een gruwelijk gezicht. 
“Geen idee waarom het een hartje is, ik zoek het wel even op.” Ze pakt haar telefoon.

We hadden twee uur lang koffie zitten drinken op het terras en lopen nu een rondje door de stad. Mateja had mij vanochtend gewhatsappt met de excuses dat ze niet naar het feestje had kunnen komen, als ik zin had wou ze me vandaag de uppertown laten zien. Ze was niet de eerste die me had verrast, Kroaten zijn blijkbaar erg gastvrij. Ik kende haar niet en had überhaupt niet geweten dat ze ook naar het feestje zou komen, dus de excuses waren overbodig. We spraken af op het hoofdplein bij het standbeeld. Daar had ik eerst het verkeerde meisje aangesproken, niet wetend hoe Mateja er uit zou zien. “Het gaat om het deeg van het koekje, die is gemaakt van honing. De vorm van het koekje is vrij, maar zoals ik al zei: Kroaten zijn een trots volk, dus het hartje is voor de hand liggend. Hier moeten we trouwens naar links.” Ze wijst naar een klein zijweggetje met een lange stijle trap. “Daar boven is zeker de uppertown?” “Ja,” zegt ze “we staan nu in downtown.” Mijn kater heeft het zwaar op de trap. Boven zijn we beiden buitenadem. “Eigenlijk ben ik de slechtste tourguide,” zegt Mateja “ik geloof dat we nu rechts moeten, maar heb eigenlijk geen idee.” “Geeft niet. Ik vind het al bijzonder dat je mijn tourguide wil zijn. In Slovenië ging het allemaal minder vanzelf. En in Nederland denk ik dat het nog lastiger is om een onbekende te vinden die je helpt.” We lopen een stukje door, en stukjes om. Ik heb inmiddels al op mijn papieren kaart gekeken hoe we wel moeten lopen. We komen uit bij de Sveti Marka (sint Marcus) kerk. De gekleurde dakpannen zijn opvallend en vormen een patroon met in het midden twee wapens, die van Zagreb en die van Kroatië inclusief alle streken. “Kroaten zijn trots, vooral op hun streek. Dalmatiërs vertikken het om onze taal te leren. En Istrië is het Catalonië van Kroatië, daar spreken ze half Italiaans.” De avond ervoor had ik al les gekregen in de verschillende muziekstijlen van de verschillende streken. Van shantykoor tot polka. Het land is blijkbaar erg verdeeld. “Dalmatiërs noemen we ezels.” “Maar de ezel is een symbool toch voor Kroatië? Ik zie het vaak terug in logo’s enzo.” “Nee, hier in Zagreb zie je ze niet! Dat is typisch voor Dalmatië. Wij lachen ze er om uit.” Ik bied mijn excuses aan. “En hoe zit het met Serviërs?” “Ik ben nog nooit in een ander ex-Yu land geweest. Ik kan er niet zoveel over zeggen. Ikzelf heb geen problemen met Serviërs. Ik ben geboren tijdens de oorlog, dus heb het niet bewust mee gekregen. Ik begrijp dat het voor de oudere generaties lastiger is. Serviërs vermoorden Kroaten en Kroaten vermoorden Serviërs. Maar de nieuwe generatie is daar minder mee bezig. Politiek interesseert me niet.” “Maar je gebruikt Servisch soms wel om iets te beschrijven.” Vlak ervoor had ik haar horen zeggen dat de club waar ik gister was “Servisch” is. En meisjes met te veel make-up en korte rokjes zijn “Servisch”. “Misschien is Servisch iets meer Balkan.” “Maar jullie zijn ook Balkan, toch?” “Nee. Officieel wel, maar we hebben het niet echt.” “Ik dacht dat Balkan het gebied was. En misschien het volkse, zoals de polkamuziek en de typische kledij. Of het Kroatische honing koekje. Is Balkan negatief?” “Dat is inderdaad volks. Volk en Balkan is totaal iets anders. Balkan is primitief. Het is dom.” Ik weet niet zo goed meer wat ik moet zeggen. Had ik mijn huiswerk beter moeten maken, of kan ik het als Nederlander gewoon niet weten? We lopen verder, langs een graffiti tekening van Nikola Tesla. “Tesla is toch Servisch?” Ik dacht dit echt zeker te weten, maar begin nu toch te twijfelen. “Nee!” roept Mateja verontwaardigt “Ik weet niet waar dit opeens vandaan komt. In het America 1st, Serbia 2nd filmpje aan Trump zeiden ze ook al dat Tesla Servisch is, maar tot afgelopen jaar was hij toch echt nog gewoon Kroatisch.” Ik zeg wel niets meer. We lopen verder door de uppertown. Het is een mooie middeleeuwse wijk, met schone gerenoveerde straten. Na vier uur nemen we afscheid. Mateja nodigt me uit om dinsdag avond mee te gaan naar een meeting en daarna fietst ze weg. Ik loop terug naar mijn hostel.

Thuis zoek ik het nog even op: Tesla is geboren in Oostenrijk-Hongarije op Kroatisch grondgebied, als de zoon van Servische ouders. En over de Balkan vond ik behalve de geografische grenzen (waar Kroatië bij hoort) ook andere definities: Het is algemeen bekend dat ‘balkanisering’ (een woord dat ontstaan is aan het begin van de 20ste eeuw) niet alleen de verandering van politieke mogendheden en culturen aanduidt, maar ook een synoniem is voor de achteruitgang naar het primitieve en het barbaarse. Ten slotte wordt de Balkan vaak omschreven als de ander met betrekking tot Europa.