#cykl życia

[dietetary]

Jak pokonać napady objadania się?

Zacznijmy od podstaw, jak w szkole podstawowej. Napadowe objadania się występuje w dwóch wariantach:

1. Obiektywny napad objadania się - osoba chora spożyła kilka tysięcy kalorii w ciągu trzydziestu minut lub godziny. Towarzyszy jej poczucie braku kontroli i niemożności przerwania, po nim - uczucie winy oraz złości na siebie.

2. Subiektywny napad objadania się - polega na złamaniu specyficznej zasady żywieniowej stworzonej przez chorego, np. zamiast ćwiartki kanapki (jak co dzień na śniadanie) zjadł pół lub całą kanapkę. Jest to POCZUCIE nadmiernego jedzenia, a NIE FAKTYCZNY NAPAD.

Subiektywny napad objadania się współwystępuje częściej z anoreksją, natomiast obiektywny dotyczy wyłącznie bulimi, kompulsywnego objadania się lub anoreksji bulimicznej. W tym poście skupimy się głównie na pierwszym wariancie, czyli obiektywnym objadaniu się.

Co wywołuje napad?

Impulsywność. Istotna cecha występująca u chorych na bulimię oraz kompulsywne objadanie się. Istotniejsza im młodszy organizm, ponieważ w wieku nastoletnim jest trudniejsza do uregulowania przez niedojrzały układ nerwowy.

Osoba pod wpływem szybko pojawiającego się impulsu może podjąć działanie bez myślenia o konsekwencjach. Kiedy impuls płynie po neuronach, pojawia się potrzeba NATYCHMIASTOWEGO zaspokojenia zachcianki. Potrzebujemy więc czasu, by POZBAWIĆ IMPULS MOCY SPRAWCZEJ.

Co mam robić jako bliski osoby chorej?

Twoim zadaniem, jak i osoby chorej, jest odroczyć realizację impulsu, czyli "zyskać na czasie, aż impuls minie". Konkretniej, zainicjuj konkurencyjną aktywność:

- rozmowę,

- wspólny spacer,

- grę planszową, rękodzieło, kolorowankę, ulubiony serial,

- inną ulubioną formę spędzania czasu wolnego.

Kluczem nie jest zakazywanie sobie pojawiania się impulsów - jest nim akcepacja występowania takich chwil, przy umiejętności przeciwstawienia się im.

Co mam robić jako osoba chora?

- Jedz posiłki w regularnych odstępach czasu, o odpowiedniej kaloryczności,

- w ciągu dnia pozwól sobie na jedną ulubioną przekąskę np. zamiast podwieczorku lub drugiego śniadania,

- poznaj przyczyny nadmiernego jedzenia: co je wywołuje, jak się utrzymuje; problemem jest w większości przypadków STRES w jakiejkolwiek dziedzinie życia: presja w szkole, w domu, w pracy, w relacji miłosnej / przyjacielskiej, na zajęciach dodatkowych, jak i PERFEKCJONIZM,

- zrezygnuj ze swoich rygorystycznych zasad - im bardziej ograniczasz przyjmowanie pożywienia, tym trudniej utrzymać "dietę" przez dłuższy czas, co kończy się napadem, następnie zaostrzeniem zasad i cykl się powtarza,

- nie myśl zerojedynkowo; zazwyczaj po złamaniu jednej zasady żywieniowej, chorego atakują myśli pod tytułem "Równie dobrze mogę sobie odpuścić!" skutkujące porzuceniem kontroli na rzecz objadania się, dlatego naucz się stosować zasadę 80:20.

Nie raz należy wdrożyć LECZENIE FARMAKOLOGICZNE, PSYCHIATRYCZNE ORAZ TERAPIĄ BEHAWIORALNO-POZNAWCZĄ.

[kotekkzielony]

Z ŻYCIA SAMOTNIKA - wpis 7 (26.04.2024)

-> Gierkowo-teleturniejowy jubileusz

Na prowadzonym przeze mnie kanale na platformie YouTube kreuję głównie serie z przechodzenia różnych gier, najczęściej klasyków (o czym wspomniałem w jednym z poprzednich wpisów), choć tworzę też od czasu do czasu inne projekty. Jednym z takich pobocznych moich projektów jest prowadzona od 2015 roku seria poświęcona grze wyścigowej "Trackmania United Forever", w stylu teleturnieju. Krótko mówiąc, w tej serii przejeżdżam nadsyłane mojej personie trasy przez innych graczy (w grze istnieje bowiem edytor tras, gdzie kreować można swoje własne tory!). Projekt ten liczy dwa sezony - pierwszy, zakończony w 2016 roku, zawierający pięć odcinków i drugi, rozpoczęty w 2017 roku, wypełniony pięćdziesięcioma odcinkami, z czego ten ostatni odcinek drugiego sezonu o okrągłym numerze bardzo niedawno miał premierę!

21 kwietnia 2024. Po dwóch dniach wytężonej pracy nad okrągłym, jubileuszowym pięćdziesiątym odcinkiem drugiej edycji programu odetchnąłem z ulgą kiedy zobaczyłem, że program do montażu przetworzył moje wideo i materiał był gotowy do wstawienia na YouTube. Pozostało już jedynie kilkanaście kliknięć, nadanie filmowi nazwy, opisu, ustawienie odpowiednich parametrów, dodanie kart z odnośnikami do reszty odcinków, ustalenie konkretnej godziny premiery. Niedługo później nastał wieczór, wybiła odpowiednia godzina i pięćdziesiąt wyemitowanych odcinków serii stało się faktem! Sam odcinek, mimo standardowego przebiegu i czasu trwania różnił się od reszty wydań. Z najbardziej zauważalnych zmian dodałem liczbę 50 do logo programu i liczbę tę umieściłem też w kilku innych miejscach. Pod koniec odcinka wygłosiłem dość długie, bo około dwuminutowe przemówienie, gdzie m.in. obszernie podziękowałem za wszystkie nadesłane mi dotąd trasy, oraz podziękowałem gorąco wszystkim tym, którzy śledzili moje poczynania po tychże torach. Samych tras, na przestrzeni pięćdziesięciu odcinków i niespełna siedmiu lat emisji miałem zaszczyt rozgrywać aż 123, nadesłanych przez w sumie 41 osób! Zapewne dla topowych polskich YouTuber'ów, którzy w nanosekundy zgarniają tysiące subskrypcji i miliony wyświetleń pod filmikami te liczby byłyby niczym, natomiast dla mnie - skromnego i mało popularnego twórcy, wyniki te naprawdę robią wrażenie! Cieszyłem się z każdego zgłoszenia, z każdej cudzej trasy, od każdej żywej duszy, ponieważ każde nowe zgłoszenie, każdy nowy otrzymany tor przyspieszał premierę następnego odcinka a z prowadzenia każdego odcinka czerpałem sporo frajdy! Nie ukrywam, że chciałbym ten projekt pociągnąć jeszcze dłużej, gdyż dość mocno polubiłem swój program i po półsetce wyprodukowanych odcinków nadal mam ochotę na więcej (jak to mówią: "apetyt rośnie w miarę jedzenia"), z drugiej jednak strony zdaję sobie sprawę z tego jak trudno jest niestety znaleźć graczy i tak naprawdę każdy wyemitowany odcinek jest dla mnie małym cudem. Seria, mimo praktycznie samych pozytywnych opinii, nigdy nie generowała potężnej oglądalności i choć obiektywnie uważam, że ów cykl ma bogaty potencjał, mam też świadomość i szanuję to, że nie każdy ma czas, nie każdy ma chęci i nie każdy gra w gry...

[borntodie523]

Czasem mnie dobija to, że muszę tak bardzo się pilnować. Będę musiała do końca życia.

Póki co jest naprawdę dobrze, co jest inne bo przez ostatnie 4 lata we wrześniu zaczynało się robić słabo a pod koniec tego miesiąca coś pękało i wszystko się waliło. W tym roku obiecałam sobie, że przerwę ten cykl i nie mogę znowu się temu poddać. Bo może się coś okropnego wydarzyć co nie będzie moją winą ale to już moja decyzja jak na to zareaguje i chce być lepsza od siebie z poprzednich lat. Co za tym idzie muszę cały czas się pilnować, muszę cały czas być świadoma i to czasami męczące. I wiem, że tak będzie już zawsze bo zawsze we mnie będzie żyło te wspomnienie i tęsknota do złej wersji siebie i zawsze coś w mojej głowie będzie chciało tam wrócić. Ale postaram się nie wrócić.

Dużo rzeczy zmieniłam, np. przestałam chodzić późno spać jak zawsze jesienią, przestałam oglądać smutne tiktoki (jak jakiegoś widzę to klikam nie interesuje mnie to)-to zazwyczaj powodowało u mnie nakręcanie się i ataki paniki oraz płaczu, nie słucham smutnych/nostalgicznych piosenek, które pasują do jesieni choć bardzo bym chciała ale wiem, że źle na mnie wpływają, dbam o porządek, jem śniadanie, jem w szkole. Bo jeśli nie będę tego pilnować to wiem, że skończę źle. I póki co naprawdę dobrze mi idzie i wiem, że jeśli będzie ciężko to będę walczyć. Codziennie mam myśl w głowie, że może by jednak zobaczyć jak nisko mogę jeszcze upaść, automatycznie o tym myślę przez to, że w sumie ciężko mi przypomnieć jesień czy ogólnie rok, w którym tego nie robiłam.

Teraz np. postanowiłam sobie, że nie będę spożywać cukru, nie przez kalorie czy ciało ale chce zobaczyć czy mój trądzik nie jest tym spowodowany. Wczoraj faktycznie udało mi się to cały dzień, zjadłam kolację i poszłam spać. Obudziłam się po 2h i odrazu poszłam do kuchni po 2 batony, zjadłam i poszłam dalej spać. Taki sam mechanizm pojawiał się u mnie jak nic nie jadłam i mam wrażenie, że jest to bardziej psychiczne niż fizyczne. Nic nie jadłam cały dzień, albo jadłam mało, cały dzień o tym myślałam, budziłam się po 3h snu i szłam w nocy po jedzenie po czym odrazu zasypiałam. I teraz też moja głowa cały dzień myślała ,,nie mogę cukru” ,,co zjem? nie może być słodkie” tak jak parę miesięcy temu myślała ,,jeszcze 10h fasta”, ,,co zjem mało kalorycznego?”. Wcześniej tak nie miałam, to ed mi to wyksztaltowalo i nie wiem czy się tego kiedyś pozbędę. Narazie jest plan że po prostu do kolacji zjem sobie jedną słodką rzecz żeby nie ześwirować skoro mój organizm najwidoczniej tego chce

[zookpudding]

8⁰⁴, czwartek, 19 września 2024r.

《☆*~ ~*☆》

Ładny ten dres... ale wyglądał by lepiej gdybym ważyła 40kg, a nie 50...

《☆*~ ~*☆》

《☆*~ ~*☆》

Przepraszam, że zaniedbałam trochę bloga ale znowu zaczynają się ze mnie śmiać w szkole i przez to nie mam wogóle jakichkolwiek chęci do życia °^°

Postaram się postować częściej ale to naprawdę trudne bo moje życie to cykl idź do szkoły, ⭐rve, wróć do domu, ucz się, idź spać(T_T)

《☆*~ ~*☆》

《☆*~ ⭐💙Chudego dzionka🦋☁️ ~*☆》

[skinny-poppy]

To właśnie noce są dla mnie najgorsze.

Moment gdy leżę w łóżku chwilę przed pójściem spać, przewartościowuje cały swój dzień i dochodzę do wniosku że jestem po prostu okropna..nudna, brzydka, wiecznie czuje się nie tak,. jak powinnam-tak jak powinna zdrowa, radosna korzystająca z życia nastolatka.

Mi zostaję strach przed następnym dniem, wyczerpanie i smutek bo wiem że cały cykl się powtórzy.

Tak bardzo chciałabym być zdrowa, nigdy nie wchodzić tutaj, nie wiedzieć czym są kalorie a z drugiej strony lubię ten komfort, moją zamkniętą bańkę.

Mój mały sekret. I nie potrafię przestać, mimo że wiem iż źle robię, niszczę siebie i wszystko dookoła. Nie radzę sobie z niczym już tak naprawdę, cudem nie zamknęłam się jeszcze w domu.

Ale jutro wstanę spojrzę wyczerpana w lustro, wypije kawe której kalorie dokładnie policze, wyszykuje się i wyjdę z domu aby w szkole głośno rozmawiać, śmiać się i udawać normalną dziewczynę.

Kiedy wrócę i zostanę sama-koszmar znów się zacznie, mój ukochany koszmar..

[waneko]

Wydawnicze wyznania - syndrom dnia przed

Cykl życia wydawcy mangowego:

Znajdujesz fajny tytuł do wydania

Zdobywasz licencję na ten tytuł

Cieszysz się

Obowiązkowy stres dzień przed jego ogłoszeniem

Ogłoszenie!

Dzisiaj jesteśmy w punkcie 4 ;)

[myslodsiewniav]

Indoktrynacja przebiega pomyślnie, muahahaha! 😈

Podczas naszej ostatniej rocznicowej wizyty w saunie zaprosiłam mojego chłopaka do sali ciszy. Bardzo wygodne leżanki tam mają - rok temu o tej porze też kimnęłam się tam trochę mimowolnie, bo tak fajnie i wygodnie tam było. Do tego cała ta otoczka: miękkie ręczniczki, przyjemna temperatura powietrza, ostatnie promienie letniego (a coraz bardziej jesiennego) słonka wpadające przez przeszkloną ścianę.

Zaznaczę, że na przyjemność tamtego leżakowania w sali ciszy wypływ miały również wcześniejsze doświadczenia: odprężenie w saunie 80 *C przez 20 minut (podziwiam go! Naprawdę! Ja mogę leżeć w tym ukropie nawet 30 minut nim poczuję, że czas wyjść, ale on wytrzymywał zwykle maksymalnie 12 minut. Do zeszłego tygodnia, kiedy właśnie przyjemnie rozluźniony zdziwił się na wieść, że cały piasek w klepsydrze się przesypał, że minął kwadrans i taki rozleniwiony poprosił "czy możesz proszę przekręcić klepsydrę i dać nam jeszcze 5 minut w cieple?" - OMG tak mnie to ucieszyło!), a potem wspólnie wzięliśmy lodowaty prysznic na trawie (dla mnie przykre doświadczenie, a dla niego orzeźwiające, nakłaniające do skakania i radosnego śmiechu - endorfinki się produkują. We mnie też, głównie dlatego, że tortury zimnej wody się kończą :D, wolę jednak natryski z regulowaną temperaturą - to co opisuję jako "nieprzyjemnie zimna woda" to coś zupełnie innego niż "lodowata woda przy zetknięciu z którą czuję momentalnie szczypanie skóry i ból, a dech mi więźnie w gardle." 😅).

Zauważyłam, że wtedy O. był rozluźniony...

Ale nie spodziewałam się, że DZIŚ po powrocie z pracy wyzna, że jest tak okropecznie zmęczony i tak bardzo ma wszystkiego i wszystkich dość, i tak bardzo nie ma siły, ani przestrzeni na kontakt... Że zastanawiał się nad tym, jak dwa lata temu dziwiłam się skąd on ma tyle energii i radości do odkrywania życia. Teraz już wie. To nie była cecha osobnicza. To był TAKI jego przywilej. Wtedy nie musiał pracować, więc miał energię i radość... a teraz chce przede wszystkim po prostu odprężyć się. A nie może, bo jest spięty, jak kłoda, wykończony, przebodźcowany i chyba odporność mu padła z niewyspania, stresu i zmęczenia. A nie zaśnie za dnia, BO NIE ZAŚNIE, nie będzie w stanie nawet, chociaż jest przekonany, że by mu to pomogło. Nie zaśnie i już, bo nie lubi spać za dnia, bo boi się spać za dnia - bo odbiera to jako "kradzież" z dziennej puli snu: zaśnie na 1h po obiedzie, więc nie będzie mógł zasnąć w nocy i już, i kropka, i nie da się go przekonać, że kiedyś też tak miałam, też byłam o takich mechanizmach przekonana, ale organizm jest mądry - woła o sen, więc potrzebuje więcej snu by się zregenerować, nie będzie nadszarpywał "dziennej puli snu" tylko doda do niej tą jedną godzinę, której domaga się ciało... Niech chociaż spróbuje...

A on mnie zaskoczył. Uśmiechnął się czule, przytulił mnie i wyjaśnił, że właśnie z tym do mnie przychodzi. We własnym łóżku nie zaśnie, ale MOŻE jeżeli znowu pójdziemy na saunę, ale na dłużej niż ostatnio. Może jeżeli zrobimy sobie jeden cykl saunowy, wypocimy się w ukropie, potem weźmiemy prysznic, a potem zostawię go na godzinę w tym pokoju ciszy, tam, gdzie mają te wygodne leżanki na których prawie zasnął ostatnio. Bo MOŻE tam się faktycznie zdrzemnie w czasie, kiedy ja na przykład pójdę się opalać, albo pływać, albo gdy będę po prostu grzać się na najwyższej półce sauny 100*C przez pół godziny lub więcej. xD On by sobie pospał w szlafroczku, wykąpany, odprężony... bo to pomieszczenie z wytłumionymi dźwiękami to był TAAAKI relaks i tak do niego tęskni... Mówił, że fantazjował o śnie w tamtym miejscu cały dzisiejszy czas, jaki spędził w pracy. :P

No i mam to!

Indoktrynacja udana!

Saunafrik mym partnerem!

[lewandowskiphotography]

(Nie)zapomniane korzenie

Kultura pamięci sprawia, iż kolekcjonujemy zdjęcia osób, miejsc i rzeczy, które mają dla nas szczególne znaczenie. Tym sposobem to, co prywatne i subiektywne, z upływem czasu staje się rodzajem ponadjednostkowego dziedzictwa: świadectwa określonych wyborów, gustów, momentów, którym nadano wartość ochrony przed zapomnieniem. Taka kolekcja odziedziczona przez kolejne pokolenie może stać się zarówno częścią tradycji, jak i zapisem czyichś bardzo indywidualnych „manieryzmów”. Kształty naszych korzeni rekonstruowane na podstawie zdjęć zgromadzonych przez naszych przodków bywają bardzo pokrętne., Cykl fotografii, zapomniane korzenie można postrzegać w tym kontekście jako rozległą metaforę, przedstawia bowiem korzenie roślin wyrwanych nagle z ziemi, pozbawionych wody i minerałów. Po tych korzeniach pozostały puste przestrzenie, które wymagają zapełnienia. Uprawianie ogrodu wymaga czasami podejmowania drastycznych decyzji, których potem nierzadko żałujemy. W imię jakiejś hedonistycznej estetycznej wizji dajemy prawo życia jednym roślinom, odmawiając tego prawa innym. Przedstawiony projekt stanowi zapis porządków w ogrodzie, czyli portrety korzeni roślin usuniętych. Czyż nie była by ciekawą kolekcja zdjęć, które na przestrzeni lat z różnych przyczyn nie trafiały do rodzinnego albumu? Czy przyczyny ich odrzucenia były natury estetycznej, czy może innej? Jakiej? Nasze korzenie to pokrętna mieszanina woli pamiętania i woli zapominania

[yellowmanula]

11 maja o 18:00 zapraszamy do Piwnicy Teatralnej Pałacu Kultury Zagłębia na projekt Ikony - David Bowie, przygotowany przez Marka Wesołowskiego, Grzegorza Marcinkowskiego i DJ Yellow Manula.

Ikony to konstelacje, imaginacyjne figury zbierające w sobie nasze pragnienia, utopie, wizje idealnego bycia. David Bowie swoją ikoniczność pojmował jako zadanie i projekt autokreacji, poddając namysłowi pojęcie tożsamości, ciągłości osobowej, zdolności śmiertelnego i skończonego życia ludzkiego do nieustannej metamorfozy. Był serią masek, starannie skomponowanych person, jego pseudonim artystyczny oznacza transowość i mobilność, talent do przepisywania siebie bez ustanku i dostosowania swojego ego do zmiennej i płynnej rzeczywistości. Jeśli był ikoniczny, to zarazem poddawał krytyce samo pojęcie ikoniczności, pojmowanej jako skończony i dający się określić zespół cech, atrybutów i obrazów. Bowie jako kulturowy fenomen i artystyczna obecność, pozwala nam zadać kilka ważnych pytań o relację między sztuka jako przemysłem i polem społecznych relacji, a artyzmem jako serią prywatnych praktyk dotykających tworzenia siebie i zarządzania własną podmiotowością. Bowie to żywe pytanie wycelowane w nasz intymny i zbiorowy narcyzm. Zapraszamy Państwa na słowno – obrazowo – dźwiękowy performance który będzie jednocześnie hołdem wobec wielkiego artysty, jak i zaproszeniem do dyskusji o tym, czego szukamy, kiedy zwracamy swoje pragnienia w kierunku popkulturowych idoli.

Wykonawcy:

Marek Wesołowski – fotograf, autor licznych projektów indywidualnych i uczestnik kolaboracji artystycznych. Grzegorz Marcinkowski – autor tekstów krytycznych i literackich, prowadzi w PKZ cykle wykładów z filozofii, historii literatury i genezy trendów popkulturowych. DJ Yellow Manula – open format DJ, należy do kolektywu Rave FM. Zajmuje się dziennikarstwem muzycznym, fotografią i popularyzacją wiedzy na temat muzyki elektronicznej i jej korzeni.

[martiove]

Jednym ze sposobów umacniania więzi z intuicją jest niepozwalanie, by ktokolwiek tłumił twoją energię i dynamizm – to znaczy poglądy, myśli, pomysły, wartości, moralność, ideały. Nie ma jednoznacznych podziałów na dobre i złe, słuszne i niesłuszne. Można jednak rozróżnić między pożytecznym a niepożytecznym, przydatnym a nieprzydatnym. Są rzeczy, które czasem są zarówno destrukcyjne, jak i sprzyjające. Niektóre czyny są spójne i dobrze przemyślane, inne nie. Ale jak wam dobrze wiadomo, ogród trzeba pokopać jesienią, żeby go przygotować do wiosny. Nie będzie kwitł przez cały czas. Trzeba pozwolić, żeby to wewnętrzne cykle dyktowały rytm przepływów i odpływów życia, a nie żadne obce siły, osoby z zewnątrz czy też negatywne kompleksy z wnętrza psychiki. Nieodłączną częścią wewnętrznych rytmów są pewne stałe okresy chaosu i uporządkowania. Naszym zadaniem jest zsynchronizować się z nimi. Jak komory serca, które się wypełniają i opróżniają na przemian, uczymy się zgodności z rytmem Życia-Śmierci-Życia, zamiast stawać się jego męczennicą. Porównajmy to do skakanki. Rytm już jest, trzeba kołysać się w przód i w tył, dopóki się go nie uchwyci.

Clarissa Pinkola Estés, Biegnąca z wilkami (s. 150)

[ednoskeleton]

podobieństwo między etapami życia motyla a 4ną jest bardzo ciekawe.........like jak to możliwe że cykl życia jakiegoś owada aż tak perfekcyjnie opisuje zaburzenie żywieniowe

[niechciaana]

21 rzeczy których się nauczyłam w 2022

1. Dyskomfort pozwala nam się rozwijać. On nigdy nie jest wygodny ale przez niego poznajmy samych siebie. Dyskomfort wyrzuca nas z wygodnego miejsca. Może wydawać się niepotrzebny ale to on sprawia że stajemy się bardziej wartościowymi ludźmi

2. Negatywne emocje są nam potrzebne w życiu. One nie sprawiają że mamy bezwartościowy dzień. To że ja odczuwam smutek, strach to komunikat w jakim kierunku potem zmierzamy.

3. Pilates, siłownia czy fitness to nie jedyna forma wartościowego ruchu. Joga jest równie wartościową gdy właśnie to ją danego dnia potrzebujemy. Słuchajmy swojego ciała.

4. Bycie offline to ogromna przyjemność i czerpanie szczęścia z życia na innym poziomie. Telefon zawęża nam spojrzenie na świat. Nie dostrzegamy innych wartych uwagi zjawisk.

5. Odstawienie elektroniki przed snem zmienia jakość snu. Podwyższa się czas głębokiego snu i szybciej zasypiamy. Dopóki Siennie spróbuje to nie zobaczymy różnicy.

6. Zimę da się lubić. Z tą trudną porą roku da się oswoić, można żyć z nią w zgodzie i potrafić w niej funkcjonować bo jednak ona z nami zawsze będzie, nie wyrzucimy jej z pór roku.

7. Nie muszę doświadczać w życiu wszystkiego aby być wartościowym człowiekiem. Nie da się spróbować wszystkiego, a przede wszystkim nie trzeba doświadczać wszystkiego kiedy to nie jest zgodne z tobą. Trzeba z czegoś zrezygnować albo w ogóle ich nie próbować aby żyć w zgodzie z samym sobą.

8. Zrobione włosy to game changer. To jest taka zmiana w samopoczuciu i wyglądzie, czuje się z tym o wiele lepiej i codzienność jest przyjemniejsza.

9. Rutyna ułatwia funkcjonowanie. Czuje się przez to lepiej, moje ciało czuje się bardziej zadowolone. To nie musi być macha, trening, medytacja. Są to czynności przez które czujemy się lepiej, to może być jedną rzecz. Woda z cytryną, kilka stron książki.

10. Zerwanie przyjaźni może boleć tak jak złamane serce. Mamy prawo do tego aby odczuwać takie emocje nie tylko w kontekście relacji miłosnych.

11. O przyjaźń trzeba dbać tak jak o związek. W przyjaźni nie zawsze idzie wszystko bezproblemowo. W naszej kulturze mało mysli się o przyjaźni, bardziej o związkach. przyjaźń to relacja jak każda inna. Też trzeba wkładać w nią wysiłek i mogą być w niej kryzysy i niezgody, zazdrość. I to jest cały czas przyjaźń.

12. Cykl menstruacyjny to siła kobiety a nie przekleństwo. 4 fazy cyklu to zaproszenie do różnych rzeczy. Kiedy nauczymy się funkcjonować w zgodzie z cyklem to będziemy bardziej powerfull

13. Synchronizacja cyklu działa. Można przeżywać okres bez zabójczego bólu. Chodzi tu o podchodzenie odpowiednio do treningów i diety w danych cyklach.

14. Lęk to nie intuicja i to jest konstruktywny. Żyjemy w takich czasach, że nie do końca nasz mózg rozróżnia rzeczy które są potencjalnie dla nas zagrożeniem. Przez to w naszym życiu jest dużo lęku. Często ma on mało wspólnego z rzeczywistością albo w ogóle.

15. Media przedstawiają specjalne informacje by siać panikę gdyż łatwiej w ten sposób przyklejamy się do newsów. A co za to więcej generujemy kliknięć. Może warto przerzucić się na media bardziej neutralne?

16. Rzeczy które najbardziej irytują nas w innych to rzeczy które irytują nas w samych. Warto się sobie przyjrzeć w takich sytuacjach.

17. Wielu ludzi bardzo łatwo przejrzeć. To czego się czepiają, jak się zachowują mówi bardzo dużo o człowieku. To jak ktoś zwróci uwagę na nasz cellulit to prawdopodobnie sam go ma , jeśli komuś nie podoba się twój nos to sam może mieć taki kompleks. Wiele osób w ten sposób się obnaża, pokazanie to co ich najbardziej boli.

18. Regularna aktywność fizyczna wpływa na nasze zdrowie psychiczne.

19. Alkohol szalenie szybko uzależnia. Regulowanie emocji alkoholem to kiepski pomysł.

20. Masaż to luksus ale niekoniecznie fanaberia.

21. Warto w swoim życiu znaleźć czas na nic nie robienie. I takie czas też jest okej. Nic nie robienie jest często dla nas bezużyteczne ale to nie prawda. Głęboki odpoczynek jest dla nas ludzi również ważny.

[abwwia]

Artist Alina Szapocznikow #bornonthisday (May 16, 1926 – March 2, 1973) was a Polish sculptor and Holocaust survivor.

She produced casts of her and her son's body. She worked mainly in bronze and stone and her provocative work recalled genres such as surrealism, nouveau realism, and pop art.

🇵🇱 Artystka Alina Szapocznikow

(ur. 16 maja 1926 w Kaliszu, zm. 2 marca 1973 w Praz-Coutant w Passy we Francji)

- polska rzeźbiarka i graficzka.

Z Wikipedii: Początkowo tworzyła pełne ekspresji, uproszczone rzeźby figuralne (Pierwsza miłość 1954, Ekshumowany 1956, Maria Magdalena 1957–1958). Od 1963 roku w Paryżu, gdzie zaczęła stosować tworzywa sztuczne (poliester, poliuretan) wykonując odlewy własnego ciała, multiplikowane w barwnych żywicach syntetycznych, czasem z dodaniem efektów świetlnych. Szczególnie osobisty charakter noszą cykle prac wykonanych w ostatnich latach życia: Tumeurs (1969–1971) i Zielnik (1972) powstałe z odlewów ciała syna.

W filmie Sam pośród miasta z 1965 pojawia się rzeźba artystki „Żagiew”[1].

W 1965 zdobyła nagrodę Fundacji Copleya za asamblaż zatytułowany Goldfinger; jej pracę oceniało grono najsłynniejszych artystów XX wieku.

.

.

.

#AlinaSzapocznikow #sztukakobiet #PolishArt #surrealism #nouveaurealism #popart #womensart #artbywomen #polishwomenartists

[borntodie523]

Zauważyłam, że moje życie ma taki swój cykl i zatacza koło. Jakby powtarza się ciągle to samo tylko pod inną postacią.

W 2021 wakacje spędziłam z przyjaciółka, z którą odnowilam kontakt. Z innymi przyjaciolmi go straciłam. We wrześniu jedno z moich zwierząt zachorowało j trzeba było je uśpić. Później nadszedł punkt kulminacyjny czyli zmiana szkoły i załamka psychiczna. Ed, sh, wszystko po kolei.

W 2022 w wakacje zaczęłam przyjaźnić się z dziewczyna z mojej klasy. Z moim przyjacielem (obecnie chłopakiem) kontakt się urwał. We wrześniu jedno z moich zwierząt zachorowało i już było spisane na straty ale udało je się odratować. Później nadszedł punkt kulminacyjny w postaci komentarza przewodniczki na wycieczce szkolnej. Tego samego dnia wszystko runęło, ed się nasiliło, sh powróciło po czystych wakacjach.

Teraz, w 2023 wakacje spędziłam ze swoim chłopakiem, z którym weszłam w związek gdy się zaczęły. Kontakt z moją przyjaciółka się osłabił. Zaczął chorować mój kot. Co dalej?

Jak ostatnio zdałam sobie z tego sprawę, że to wszystko się tak powtarza w tych samych okresach to nie wiem jak wcześniej tego nie zauważyłam. Reszta roku tez strasznie podobnie wyglądała ale nie będę teraz ti 2 lat mojego życia opisywać. Po prostu to strasznie dziwnexd Jakby wszystko resetowało się na początku roku szkolnego i zaczynało od nowa. Nie wiem co mnie czeka. Życie to jebana symulacjaxd Znavzy no nie wierze w to ale to powalone jak to wszystko się zgadzaxdd

[addstory]

Reinkarnacja w różnych religiach: Podobieństwa i unikalne cechy

Reinkarnacja to fascynujące przekonanie, które przewija się przez wiele wielkich religii i tradycji duchowych na świecie. Koncepcja, zgodnie z którą dusza odradza się po śmierci w nowym ciele, oferuje głębokie zrozumienie życia, śmierci i duchowej podróży. W tym artykule zbadamy, jak reinkarnacja jest postrzegana w hinduizmie, buddyzmie i duchowości New Age, podkreślając podobieństwa i różnice między tymi wierzeniami.

Reinkarnacja w hinduizmie

Hinduizm, jedna z najstarszych religii świata, uważa reinkarnację za centralny element swoich nauk. Święte teksty hinduskie, takie jak Wedy i Upaniszady, położyły podwaliny pod to przekonanie. Zgodnie z tymi tekstami, każdy człowiek posiada wieczną duszę, zwaną atmanem, która przechodzi przez niekończący się cykl narodzin i odrodzeń znany jako samsara.

Na cykl samsary głęboki wpływ ma karma, jedna z centralnych koncepcji hinduizmu. Karma odnosi się do działań danej osoby i konsekwencji tych działań. Każde działanie, dobre lub złe, ma konsekwencje, które wpływają na przyszłe wcielenia. Dobre uczynki prowadzą do odrodzenia się w sprzyjających warunkach, a złe uczynki prowadzą do odrodzenia się w trudnych warunkach.

Ostatecznym celem hinduizmu jest osiągnięcie mokshy, wyzwolenia z cyklu samsary. Moksha to osiągnięcie zjednoczenia z boskością, kiedy indywidualna dusza (atman) łączy się z najwyższą rzeczywistością (Brahmanem), kończąc cykl odrodzeń i osiągając stan wiecznego odpoczynku.

Reinkarnacja w buddyzmie

W przeciwieństwie do hinduizmu, buddyzm odrzuca ideę wiecznej jaźni (atmana). Nauki Buddy podkreślają koncepcję nie-ja (anatta), stwierdzając, że w istotach ludzkich nie ma trwałej esencji. W buddyzmie istoty wpadają w cykl narodzin, śmierci i odrodzenia zwany samsarą. Na cykl ten wpływają działania karmiczne, ale bez obecności trwałej duszy. Odrodzenia są determinowane przez działania i intencje jednostek, a każda egzystencja jest naznaczona cierpieniem (dukkha).

Ostatecznym celem buddyzmu jest osiągnięcie nirwany, która jest całkowitym ustaniem cyklu odrodzeń i cierpienia. Nirwana jest stanem wyzwolenia, w którym iluzja jaźni rozpuszcza się, a człowiek przekracza cykle cierpienia i odrodzeń, osiągając absolutny spokój i ciszę.

Reinkarnacja w duchowości New Age

Duchowość New Age to nowoczesny ruch, który zawiera elementy różnych tradycji duchowych, w tym hinduizmu i buddyzmu, ale z nowoczesnymi interpretacjami, często pod wpływem zachodniego okultyzmu. Wierzenia New Age dotyczące reinkarnacji podkreślają ewolucję duszy poprzez różne życia, przy czym każde wcielenie zapewnia lekcje i doświadczenia dla duchowego rozwoju.

Duchowość New Age postrzega reinkarnację jako okazję dla duszy do ewolucji i nauki ważnych lekcji. Praktycy często wierzą w zdolność do przywoływania poprzednich wcieleń poprzez techniki takie jak regresja poprzedniego życia i głęboka medytacja. Praktyki te są wykorzystywane do zrozumienia lekcji życiowych i bieżących problemów, starają się leczyć traumy z przeszłości i ewoluować duchowo.

Celem duchowości New Age jest często duchowe wniebowstąpienie i ponowne połączenie z wyższą jaźnią. Wiąże się to z przezwyciężeniem ograniczeń życia materialnego, osiągnięciem wyższego stanu świadomości i życiem zgodnie z głębokimi wartościami duchowymi.

Podobieństwa wierzeń

Cykl odrodzeń jest centralną koncepcją w hinduizmie, buddyzmie i wierzeniach New Age. W hinduizmie jest to seria narodzin, przez które przechodzi dusza, ucząc się i oczyszczając karmę, aby osiągnąć mokshę - wyzwolenie. W buddyzmie cykl narodzin i śmierci jest również ważny, ale bez idei wiecznej duszy; wyzwolenie następuje poprzez osiągnięcie nirwany. W wierzeniach New Age reinkarnacja rozumiana jest jako ciągła ewolucja duszy, w której każde nowe doświadczenie przyczynia się do duchowego rozwoju. Wszystkie trzy nauki dążą do wyzwolenia: w hinduizmie jest to moksha, w buddyzmie nirwana, a w New Age duchowe wzniesienie się do wyższej jaźni.

Różnice w wierzeniach

Hinduizm postrzega atmana jako wieczną duszę identyczną z Brahmanem, podczas gdy buddyzm odrzuca ideę trwałej jaźni, postrzegając ją jako zmieniającą się kombinację elementów. System New Age postrzega duszę jako indywidualny byt, który rozwija się poprzez wcielenia. Ostateczne cele są również różne: hinduizm dąży do mokshy, zjednoczenia z Brahmanem, buddyzm dąży do nirwany, całkowitego wyzwolenia od cierpienia, a w New Age celem jest duchowe wniebowstąpienie i osiągnięcie wyższej świadomości.

Praktyki obejmują medytację, rytuały i uzdrawianie: hinduizm używa jogi i pudży, buddyzm używa vipassany i medytacji Zen, a w New Age powszechne są regresje, używanie kryształów i uzdrawianie energią.

Porównanie poglądów na życie po śmierci

Hinduizm i buddyzm postrzegają życie po śmierci jako kontynuację cyklu odrodzeń (samsara), gdzie karma determinuje nową egzystencję. W hinduizmie celem jest osiągnięcie mokshy, uwolnienie się od cyklu, podczas gdy w buddyzmie celem jest przerwanie go poprzez nirwanę. W systemie New Age reinkarnacja jest postrzegana jako okazja do duchowego rozwoju, gdzie każde życie jest lekcją, a rozwój duszy jest ciągłym procesem. Różnice w poglądach na karmę

W hinduizmie karma jest uważana za siłę moralną, która określa warunki przyszłych odrodzeń w cyklu samsary, gdzie dobre i złe uczynki wpływają na nowe narodziny. W buddyzmie karma również odgrywa ważną rolę, ale bez idei trwałej duszy; wpływa na odrodzenia poprzez zestaw działań i intencji. Nauki New Age postrzegają karmę jako uniwersalne prawo przyczyny i skutku, ze szczególnym naciskiem na uzdrawianie i transformację przeszłych wcieleń poprzez praktyki duchowe.

Wnioski

Badanie reinkarnacji w różnych tradycjach duchowych pokazuje, jak różne kultury rozumieją życie, śmierć i podróż duszy na swój własny sposób. Poglądy te różnią się szczegółami i ostatecznymi celami, ale łączy je wspólny temat: dążenie do duchowego wyzwolenia i poszukiwanie głębszego znaczenia w cyklu odrodzeń. Niezależnie od wybranej ścieżki - czy to hinduizmu z jego naukami o moksha, buddyzmu z nirwaną, czy wiary New Age w duchowe wniebowstąpienie - każde podejście oferuje unikalną perspektywę rozwoju i ewolucji duszy.

[niewolnikmaryi1]

Nie pozdrawiaj…

Pożółkły liście na drzewach Mienią się barwami złota Już prawie nie widać zieleni Z każdym dniem coraz mniej Odwieczny cykl życia Nie daje nam zapomnieć o śmierci Niespełnione marzenia zatarły się w pamięci Dawniej tak ważne Teraz wydają się tak głupie Wszystko powoli odchodzi Zostajemy sami z własnymi duszami   Ludzie bez wiary umierają jak liście w młodości piękne zielone Zmieniają kolory i…