#coltrui

[zoueriemandzijnopmars]

Iedere keer als iemand dit ‘lekker/goed weer’ noemt wil ik iets slaan

[jojoxca]

Een onvergetelijke dag

Door Jojo

As long as I'm here

No one can hurt you

Don't wanna lie here

But you can learn to

If I could change

The way that you see yourself

You wouldn't wonder why you hear

They don't deserve you

- Billie Eilish

Bubbeljungle, Leiderdorp, 2013

Wat is het hier druk. Overal gillende kinderen, rennende kinderen en uitgeputte ouders.

Mama kondigde vanochtend uit het niets aan dat we naar de Bubbeljungle gingen. Wat heet, ze reed me erheen, ik werd in de ballenbak gekwakt en ze reed weer weg.

Ze zeggen het dan wel niet, ik weet dat mijn ouders moeite met me hebben. Omdat ik anders ben. Niet normaal. Omdat ik iets heb wat “autisme” heet. Dat betekent dat mijn hersenen anders werken - wat zijn hersenen?

Ze hebben me uitgelegd wat dat is (voor zover dat kon, ik ben nog maar zes), maar ik snapte er niks van. Maar als ik mijn ouders, juffen en de andere kinderen die ik ontmoet heb mag geloven, snap ik helemaal niks. Ze vinden me raar. En ik snap maar niet waarom.

Mama probeert elke kans te benutten om mij met andere kinderen te laten spelen. Ik heb de indruk dat ze dat vooral doet om even van me af te zijn. Ik voel me vaak best alleen. Maar met anderen spelen lukt me gewoon bijna nooit. Ik heb mijn eigen aparte voorkeuren met wie ik speel en anderen vinden mij raar, gek en eng.

Papa en mama hebben sowieso al niet veel geduld met mij. Vaak schreeuwen ze binnen no time tegen me, vooral mijn mama. Het maakt niet uit wat ik doe of zeg en aanpas om haar tevreden te stellen, ze blijft geïrriteerd raken en boos worden door mij. Wat ik fout doe, begrijp ik niet.

Mama is vaak aan het werk. Papa zie ik alleen één keer per week en eens in de twee weken in het weekend.

Mama heeft een nieuwe verkering. De tweede al sinds de scheiding. Hij heeft ook twee kinderen, beide jonger dan ik. Mama heeft het heel vaak over hen. Ik heb vaak de indruk dat ze meer van haar verkering en zijn kinderen houdt dan van mij. Dat merk ik aan bijna alles.

Op school zijn er problemen met mijn aandacht, thuis is er altijd ruzie om het eten omdat ik erg kieskeurig ben. Ik moet bij mama sinds ze met die man heeft gewoon eten wat de pot schaft omdat dat “gezonder” is.

Het zal wel gezonder zijn, maar ik voel me zo rot. Ik ben altijd als laatste klaar en soms moet ik huilen van vernedering.

Soms, als mijn ouders echt boos op me zijn, slaan ze me. Niet hard, hoor. Dat zei iemand tegen wie ik het vertelde. Vroeger deden ze niet anders, wordt er gezegd. “Corrigerende tikjes” worden het genoemd.

Mama zegt ook vaak dat ze me spuugzat is en ziek van me wordt, inclusief kotsgeluiden.

Vaak zeggen papa en mama een paar minuten na zo'n “corrigerend tikje” en een paar ruwe woorden weer hoeveel ze van me houden. Ik geloof het niet. Niet meer. Hoeveel zijn die woorden waard als ze het maar blijven doen?

Soms sla ik mezelf ook. Omdat het mij nooit lukt eens normaal te doen en mijn ouders niet te irriteren.

Ik zal het wel verdienen, want ik ben een last. Een blok aan ieders been.

Als mijn mama antwoord geeft als ik iets vraag, is het vaak zo: “Lientje… (diepe zucht)...", en dan net zo geïrriteerd: “Zie je niet dat ik bezig ben?”

Tja.

De tranen komen en ik kan ze niet stoppen.

Ik ren de wc's in en ga in een hoekje zitten huilen.

Niemand houdt van me. En waarom zouden ze ook? Misschien kan er gewoon niemand van mij houden…

Ik kan er maar beter niet meer zijn. Niemand zal me missen. Misschien merken ze het geeneens als ik weg ben…

De deur van één van de hokjes gaat open en er stapt een jongen naar buiten.

Ik veeg snel mijn tranen weg.

Hij kijkt naar me. Hij is niet veel ouder dan ik; ik schat hem ongeveer acht jaar.

Hij heeft donkerbruin haar en groene ogen die me vriendelijk aankijken. Hij heeft een korte olijfgroene spijkerbroek en een zwarte coltrui aan en zwarte schoenen met zwarte sokken erin. Hij heeft een ouderwetse discman in zijn hand en de dopjes daarvan in zijn oren, waar rustige muziek uit klinkt.

Hij zit onder de blauwe plekken en schrammen.

Maar wat me het meest opvalt, zijn de pleister op zijn wang en een plastic slang in zijn neus. Het soort slang waar vloeistoffen doorheen gaan in het ziekenhuis. Net geleerd op school.

Waarom zou hij die hebben?

Hij draait de kraan open en begint zijn handen te wassen. Er zitten ook pleisters op zijn handen.

Hij blijft naar me kijken terwijl hij zijn handen afdroogt.

Hij zet zijn discman uit en loopt naar me toe. Hij knielt voor me neer.

“Waarom huil je?” Vraagt hij dan.

Ik schud alleen mijn hoofd. Ik kan niet uitleggen waarom. Ik mag het niet uitleggen. Ik mag niemand vertellen wat er achter gesloten deuren gebeurt.

Hij gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen.

Normaal zou ik zo'n arm afschudden, maar nu voelt het prettig, dus ik laat hem begaan.

“Weet je, soms is het goed om te huilen.” Zegt de jongen.

Ik begin weer te snikken. De jongen pakt me vast en ik sla mijn armen om hem heen.

Waar ik me normaal tegen verzet als mijn ouders en familie het doet, laat ik nu toe van een vreemde. Maar soms is iemand die luistert en je troost, echt troost, het beste, zelfs als het een vreemde is.

Ik begin te vertellen.

“Dat is vreselijk.” fluistert hij als ik klaar ben. “Jouw papa en mama mogen toch niet slaan?”

“Nee, dat dacht ik ook.” Snik ik. “Maar blijkbaar…”

Een tijdje zit ik te snikken. En al die tijd houdt de jongen me vast.

“Hoe heet jij?” Vraagt hij dan.

“Lientje.” Ik snuf en veeg een traan weg. “En jij?”

“Logan.” Zegt hij.

“Hé, we hebben dezelfde letter!” Ik kan alweer vrolijk zijn.

“Ja, best wel cool. Wil jij ook muziek luisteren?” Vraagt Logan.

“Ja!” Fluister ik.

Hij stopt één van de dopjes van zijn discman in mijn oor en drukt op play.

Het nummer begint met een hoop geschreeuw. Ik vind het prachtig.

Dan komt de beat, en een rustige vrouwenstem.

“Try to break one's heart, in perpetuity.” Zingt ze.

Ik vindt het prachtig. Die beats in combinatie met haar stem zijn geweldig.

“Wie is dit?” Vraag ik. Ik heb nog nooit zoiets gehoord.

“Soap&Skin. Dit nummer heet "Sugarbread".” Zegt Logan.

“Suikerbrood!” Roep ik uit. Die twee woorden Engels ken ik!

“Precies.” Logan straalt. “Ik hoor naar de radio te luisteren, maar zij is mijn favoriete zangeres.”

“Mooi.” Fluister ik.

Het volgende nummer begint. Een viool, met soortgelijke beats, en dan de stem van diezelfde vrouw.

“Zo mooi.” Fluister ik. Ik heb helemaal kippenvel.

“Ja, hé?” Vraagt Logan.

“Hoe heet dit nummer?” Vraag ik.

“Marche Funèbre," Zegt Logan. “Het betekent “dodenmars” in het Frans.”

Hij draait het nummer een paar keer opnieuw.

Hij doet zijn discman af. “We moeten teruggaan. Mijn ouders zullen me wel zoeken. En ze zijn al zo bezorgd om me… Hé, mijn ouders hebben net eten besteld. Wil je mee-eten?”

“Eh… hangt ervan af wat het is… Ik eh… ben nogal moeilijk met eten.” Fluister ik.

“Oh, maak je niet druk. Je vindt het vast lekker. Kom.”

Logan trekt me mee naar een man en vrouw met blond haar. Hij heeft zijn donkerbruine haar dus niet van hen.

“Papa, mama, dit is Lientje.” Zegt Logan. “Mag ze mee-eten?”

“Tuurlijk, we hebben genoeg!” Antwoordt zijn moeder.

Ik word enthousiast verwelkomd door zijn ouders. Ze hebben twee dienbladen met kartonnen doosjes op tafel gezet.

Ze doen de doosjes open…

Dit is een droom. Patat en kipnuggets!

“Hmm, nuggies!” Zeg ik veel te hard. Logan glimlacht alleen maar.

We eten en delen samen het bakje appelmoes. Logan vertelt over zijn school, zijn prestaties als vechtsporter (zwarte band!), zijn familie en over zijn hond, Sofie.

“Heb jij huisdieren?” Vraagt hij.

“Ja, een kat. Hij heet Sokje. Hij is zwart met witte pootjes, vandaar.” Zeg ik.

“Grappige naam. Schattig.” Zegt Logan.

“Ik… waarom… Ik vroeg me af-” begin ik.

“Waarom die slang in mijn neus zit?” Maakt Logan mijn zin af. Blijkbaar is hij gewend aan dit soort vragen…

“Eh… ja. Ik heb nog nooit zoiets gezien… is het voor je eten?” Domme vraag, hij eet gewoon normaal.

“Nee. Het is voor mijn zuurstof. Ik ben ziek.” Zegt Logan.

“Ziek? Wat heb je dan?” Vraag ik met een klein stemmetje.

“Ik heb kanker. Leukemie.” Antwoordt hij.

Oh nee, he. Dat vreselijke woord heb ik net op school geleerd en het klinkt echt doodeng.

“Leukemie? Wat is dat?” Fluister ik hees. Ik voel me echt heel klein en dom…

“Leukemie betekent dat mijn bloed ziek is. In je bloed zitten hele kleine dingen die helpen om je gezond te houden, zoals de soldaatjes. Bij mij zijn die soldaatjes bijna allemaal ziek en ze zijn met te veel. Ze houden ook de gezonde dingen tegen, zoals de taxi's, die zuurstof naar je lichaam brengen.” Zegt Logan.

“En daarom heb jij die slang.” Fluister ik.

Hij knikt. “En die zieke soldaatjes houden ook de plakkertjes tegen die zorgen dat het bloed stopt met stromen als ik wondjes heb. Vandaar die blauwe plekken en schrammen.” Fluistert Logan. En die hele uitleg heeft hij me glimlachend aangekeken.

“Kan je beter worden?” Vraag ik.

Zijn glimlach verdwijnt.

Hij schudt zijn hoofd. “Nee, ik word niet meer beter.”

Hij kijkt weg. Ik leg mijn handje op die van hem.

“Ik had medicijnen die me weer beter zouden maken, maar die werken niet meer… ze kunnen niks meer voor me doen.” Er glijdt een traan over zijn wang.

Ik huil meteen weer mee. Stomme gewoonte!

“Dus binnenkort ga je…” Fluister ik.

“Ja. Ik ga naar de hemel.” Fluistert hij.

Zijn ouders kijken ons aan. Ook zij hebben tranen in hun ogen.

“Hoe oud ben je?” Fluister ik.

“Acht.” Fluistert Logan.

Hij heeft nog maar twee maanden, vertelt zijn moeder. Dan gaat hij.

Uuthofasie, zeggen ze.

“Wat is uuthofasie?” Fluister ik.

Ze lachen even. Ik heb zo'n moeite met moeilijke woorden…

“Euthanasie.” Zegt zijn moeder. “Ze gaan Logan een prikje geven zodat hij geen pijn meer heeft. Zo kan hij rustig naar de hemel."

Naar de hemel. Wat erg. Opa is vier jaar geleden naar de hemel gegaan, maar ik weet allang niet meer hoe dat voelde…

Maar opa was tweeëntachtig. Logan is nog maar acht…

Maar dan glimlacht Logan weer. “Maar ik ga er het beste van maken nu ik nog leef.” Hij pakt mijn hand weer vast en vraagt: “Ga je mee?”

“Nee, dat durf ik niet hoor!” Zeg ik tegen Logan.

“Kom op, Lien. Het is niet eng. Je kunt het.” Zegt Logan.

We staan bovenaan zo'n grote toren met elastieken waar je je doorheen moet laten vallen en overheen kunt kruipen - een “spinnentoren” noemt Logan het - en ik vind het doodeng. Straks val ik, of breek ik iets, of raak ik gewond… wat zal mama dan zeggen? Die zal dan heus-

Logan knijpt in mijn hand. “Kom. We gaan samen. Als je valt, vang ik je op.”

“Echt waar?” Fluister ik.

“Ja, echt waar. Kom, spring maar. Eén, twee… drie!”

Ik spring, tegelijk met hem. Ik gil, maar hij houdt me stevig vast.

Na twee verdiepingen vind ik het niet eng meer en kruipen we samen over het net. Ik snap nu waarom Logan het een spinnentoren noemt; die netten lijken net spinnenwebben.

Logan doet alsof hij Spiderman is en ik probeer hem na te doen.

Ineens roept hij: “Vijand in zicht!” En hij neemt een sprong, grijpt me vast en trekt me tegen zich aan. We vallen het laatste stuk naar beneden en landen gierend op de mat.

Logan knijpt in mijn hand die hij nog steeds vasthoudt. “Nu mag jij zeggen wat we gaan doen.”

“De fietsjes! Ik wil naar de fietsjes!” Zeg ik.

We verlaten de plek via de enorme bek van een haai met enorme tanden.

Ik kijk even achterom naar de haai. De bek zit in het midden, de rest is gebouwd in stijl van een schip. Aan de linker- en rechterkant staan enorme schelpen met joekels van zeewezens erin. Gadver, wat zijn ze groot.

“Ze kijken recht in je ziel.” Fluister ik.

“Kom. Ze doen jou niks zolang ik bij je ben.” Fluistert Logan.

We hebben de hele dag de grootste lol. We rijden op de fietsjes en botsen expres tegen elkaar op, we bouwen een fort met de enorme legostenen, we springen samen op het springkussen - en gooien met de enorme rubberen ballen - tot we moe zijn, Logan rent rond en maakt oerwoudgeluiden en ik doe met hem mee. We rijden samen op een sleetje van de sleebaan af en gieren het uit als één van ons eraf valt.

Na een paar uur hebben we even een momentje samen, zonder andere kinderen.

Logan pakt mijn hand weer vast.

“Je bent een bijzonder meisje, Lientje.” Zegt hij.

Bijzonder? Ik? Ik weet niet wat ik hoor.

“Jij bent ook een bijzonder jongetje.” Fluister ik.

“Ik wil je iets geven.” Fluistert hij. Hij graait in zijn zak.

Het is een sleutelhanger in de vorm van een prachtig wit vlindertje met zwarte randjes om zijn vleugels en zwarte stipjes in de hoeken.

“Het is een koolwitje,” Zegt Logan. “Die staat voor onsterfelijkheid en wedergeboorte. Het is mijn belangrijkste bezit. En ik wil hem aan jou geven.”

“Waarom?” Fluister ik.

“Omdat jij hem verdient. Ik heb nog nooit zo'n goede vriend gehad.” Zegt Logan.

Ik voel de tranen weer komen. Maar nu hou ik ze niet tegen.

Logan trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug.

Ik stop het koolwitje in mijn broekzak.

“Mag ik je nog iets geven?” Vraagt Logan.

“Wat dan?” Vraag ik.

Hij komt steeds dichterbij en dan geeft hij me een kusje.

Ik word knalrood. Ik ben nog nooit door een jongen gekust.

“Dank je.” Fluister ik.

Logan zegt niks. Maar de blik in zijn ogen zegt genoeg.

Uiteindelijk is het sluitingstijd en tijd om naar huis te gaan.

Logan geeft me een laatste knuffel en fluistert: “Dank je wel, voor deze onvergetelijke dag.”

“Jij ook bedankt.” Fluister ik.

We laten elkaar niet los.

Tot zijn moeder roept: “Logan! Kom je? Oma wacht op ons!”

“Ja, mama!” Logan laat me los, knijpt in mijn hand, zegt “tot snel” en rent achter zijn moeder aan.

En dan gaat het mis.

Ik zie dat Logan ineens stopt met rennen, voorover buigt en naar zijn borst grijpt.

Ik wil iets roepen, gillen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Hij valt recht naar achteren.

Ik ren naar hem toe.

Zijn moeder houdt hem vast. “Logan! Wat heb je! LOGAN!”

“Mama… het doet… zo'n pijn.” Fluistert Logan.

“Blijf maar ademen, lieverd. Blijven ademen.” Fluistert zijn moeder, die inmiddels aan het huilen is.

“Kan niet… Ik kan het niet meer, mama.” Logan huilt nu ook.

Wat gebeurt hier? Ik vind het eng en begin ook te huilen.

Zijn moeder pakt mijn hand ook vast.

“Lientje…” Fluistert Logan.

Dan zegt hij niks meer en wordt hij slap.

Zijn ouders huilen en houden hem vast.

En dan snap ik het. Zijn hartje wil niet meer. Hij gaat naar de hemel.

“Het is goed, jongen. Ga maar. Je zult geen pijn meer hebben.” Fluistert zijn vader.

Nee, het is niet goed! Ik wil niet dat mijn beste vriend naar de hemel gaat! Niet nu! NIET. NU!

Er komen mensen binnen. Ambulancepersoneel, denk ik. Ook daar heb ik laatst les over gehad.

Ze drukken op zijn borst en luisteren naar zijn hartje.

Dan schudden ze hun hoofd.

“Is hij… is hij nu in de hemel?” Fluister ik.

Zijn moeder kijkt me aan en knikt. “Ja, schat. Hij is nu in de hemel. Hij is nu een engeltje.”

“Nee,” Snik ik. “Nee, nee, nee… koolwitje, nee! Koolwitje, kom terug!”

Zijn moeder trekt me tegen zich aan.

De mensen van de ambulance tillen hem ergens op.

Zijn ouders omhelzen elkaar en ik zie hoe ze bij elkaar huilen.

En dan zie ik mama binnenkomen.

Ik ren naar haar toe en val huilend in haar armen.

“Lientje? Meisje toch, wat is er?” Vraagt mama verschrikt.

Ik moet zo hard huilen dat ik niet kan praten.

Logans ouders komen en vertellen haar het hele verhaal.

Mama streelt mijn haren en fluistert lieve woorden. Maar het helpt niks. Ik wil mijn lieve koolwitje terug.

Als ik wat rustiger wordt, fluistert mama dat we naar huis gaan.

We lopen langs de ambulance, waar Logan nu op een soort bedje ligt. Zijn oogjes zijn dicht, alsof hij slaapt, maar het is fout. Alles hieraan is fout.

“Wil je nog iets tegen hem zeggen?” Fluistert mama.

Ik knik.

Ik geef hem een kusje en fluister: “Vaarwel, koolwitje. Ik zal je missen. Je was mijn allerbeste vriend. Bedankt voor deze onvergetelijke dag.”

Het is druk buiten. We staan met zijn allen om het graf heen.

Ik sta voor het kleine kistje met een rode roos in mijn hand.

Niet te geloven dat mijn allerbeste vriend in dat kistje ligt.

Ik frummel aan het koolwitje dat Logan me gaf. Mama heeft het heel mooi voor me aan een kettinkje gedaan, zodat ik hem altijd bij me kan dragen.

De dienst is net afgelopen.

“Mag ik nog even alleen zijn met hem?” Fluister ik.

Mama knikt en laat me even alleen.

Ik kniel voor de kist.

Mama zegt dat Logan altijd bij me zou zijn, alleen niet fysiek. En als ik om een teken vraag…

Ik leg mijn hand op de kist en fluister: “Logan, als je me hoort, geef dan een teken.”

Even gebeurt er niets.

Dan komt er een koolwitje aan gevlogen.

Hij landt even op de kist, loopt wat rond en vliegt dan weer verder.

Ik kijk het kleine witte vlindertje na.

“Dag, koolwitje.” Fluister ik. “Ik hou van je. Bedankt voor de onvergetelijke dag.”

Bij dit verhaal hoort het nummer “(This Is) Water” van Soap&Skin, afkomstig van het album “From Gas to Solid / you are my friend”.

[sweatermakers]

pacific knit company,christmas sweater factory

YS Sweater Manufacturer https://knittedsweater.net

email: yisweaterfactory@gmail.com

pacific knit company,christmas sweater factory sweaters dresses women，sweaters dresses，sweaters dress women，sweaters dress plus size，sweaters dress，sweaters drawing，sweaters dolman sleeve，sweaters disney de hilo，sweaters disney，sweaters dillards，sweaters die dye，sweaters designer，sweaters depop，sweaters definition，sweaters de verano，sweaters de navidad，sweaters de mujer economicos，sweaters de mujer，sweaters de lana，sweaters de hombres，sweaters de hilo women，sweaters de anime para nios，sweaters day，sweaters dames，sweaters dama，sweaters cute，sweaters customizable，sweaters custom quotes，sweaters custom mens，sweaters custom，sweaters cropped，pacific knit company,christmas sweater factory mens christmas sweaters bespoke factory https://knittedsweater.net/mens-christmas-sweaters-bespoke-factory/ pacific knit company,christmas sweater factory sweaters crop，sweaters crochet，sweaters crew neck solid pullover jumper tops，sweaters crew neck，sweaters cowl neck，sweaters cotton blend small petite small，sweaters cotton，sweaters cottagecore autumn vintage knitwear，sweaters costum logo，sweaters corporate，sweaters con logos，sweaters con capucha，sweaters con apliques，sweaters company，sweaters coltrui，sweaters colorful，sweaters codes for bloxburg，sweaters codes for berry avenue，sweaters code，sweaters club room l new，sweaters clouds，sweaters cloak，sweaters clipart，sweaters clearance，sweaters chunky kids，sweaters christmas sweater unisex sweater，sweaters christmas，sweaters chompas，pacific knit company,christmas sweater factory private label sweaters and hoodies Production factory https://knittedsweater.net/private-label-sweaters-and-hoodies-production-factory/ pacific knit company,christmas sweater factory sweaters chinos，sweaters china，sweaters cheap，sweaters cewek berkerudung，sweaters cebra，sweaters casual，sweaters cashmere，sweaters cardigans women，sweaters cardigans hoodies，sweaters cardigans for men，sweaters cardigans，sweaters cardigan single button womens，sweaters cardigan，sweaters cambodia，sweaters cable knit，sweaters c10 custom logo women lace bow plain top，sweaters by pink，sweaters by ivan b，sweaters by hedgehog，sweaters button up for women，sweaters button up，sweaters button，sweaters business casual，sweaters bundles，sweaters bulk，sweaters buddy lee，sweaters brandy melville，sweaters brands，sweaters branded，pacific knit company,christmas sweater factory cable pullover Firm https://knittedsweater.net/cable-pullover-firm/ pacific knit company,christmas sweater factory sweaters boys，sweaters boy cotton，sweaters boy，sweaters booming，sweaters blue，sweaters bloxburg codes，sweaters bloodline，sweaters blanks，sweaters blank，sweaters black basic，sweaters black，sweaters best，sweaters bekas，sweaters baybee，sweaters bapes，sweaters banana republic，sweaters baggy，sweaters baby purple，sweaters baby，sweaters australia，sweaters at walmart，sweaters at target，sweaters at macy's，sweaters at macys

[taeminno]

Van trui tot tricot: de kracht van een truipje! Hey there, trui lovers! Ready to dive into the wonderful world of knits? In this article, we'll​ be exploring the power‍ of ‍a "truipje" (or sweater, as⁤ our non-Dutch speaking friends might call⁢ it). From⁣ cozy ‌comfort to stylish sophistication, a good truipje is⁢ the unsung hero⁤ of any wardrobe. ‍Whether you're⁢ a die-hard fan or new to ⁢the world ⁣of knits, join ⁢us as we unravel the magic behind ‍these beloved garments. So‌ grab a cup​ of tea, snuggle‍ up, and let's get ⁣ready to explore the incredible journey from "van trui tot ‍tricot!Inhoudsopgave- De geschiedenis⁣ en evolutie van de trui: ⁤van trui tot​ tricot- ⁤Het belang van ⁣een trui ​in ‌jouw ‌garderobe: ⁣comfort en stijl ⁢in één- Tips voor het kiezen van de perfecte trui: materiaal, pasvorm en⁢ kleur- Onderhoud en duurzaamheid van‍ je truien: houd⁣ ze als nieuw!Vragen en antwoordenDe conclusie- De geschiedenis en evolutie van de trui: van trui tot tricotTruien zijn al⁣ eeuwenlang ⁣een essentieel ‍kledingstuk in‌ de garderobe van zowel​ mannen als vrouwen. Van gebreide wollen ​truien​ tot de ​moderne ‍tricots van vandaag, de geschiedenis en evolutie van de trui ⁣is fascinerend​ en heeft een lange weg afgelegd. ⁤ In de loop der tijd zijn truien van een eenvoudige en praktische kledingstukken getransformeerd tot mode-items die expressie geven aan ⁣persoonlijke stijl en‌ creativiteit. Vroeger werden truien⁣ met de hand gebreid⁤ en waren ze voornamelijk​ bedoeld ⁢om warmte te ⁣bieden ⁢tijdens ‍koude winters. Maar​ nu zijn ⁤er zoveel verschillende soorten truien‍ beschikbaar, ⁣van ⁢oversized modellen tot strakke,‍ getailleerde tricots. ⁢Ze worden gemaakt van een breed scala‌ aan⁣ materialen, zoals zachte‍ merinowol, comfortabel katoen en zelfs⁤ luxe kasjmier. Of ⁢je nu op zoek bent⁤ naar een ⁢gezellige⁤ trui voor een winterse ​avond of een trendy tricot⁤ voor ‌een avondje ‌uit, er is altijd wel een ‌trui die bij je⁢ past. De trui is niet alleen een kledingstuk⁣ dat ons​ warm houdt, maar ook een symbool van comfort ⁢en stijl. ⁤Dankzij ⁣de vele ontwerpers⁣ en modehuizen is de trui ook⁢ geëvolueerd naar​ een mode-icoon. ⁢Denk aan de iconische Bretonse trui met zijn kenmerkende strepen, die tijdloos⁢ en chic is. Of de klassieke coltrui, die een moderne twist heeft ⁣gekregen met zijn ​strakke pasvorm en elegante uitstraling. En laten we de veelzijdige ​hoodie niet vergeten, ​die een enorme populariteit heeft verworven onder jongeren en⁣ streetwear-liefhebbers. De trui heeft de kracht om ons niet alleen warm‌ te⁣ houden, maar‍ ook ‍om onze persoonlijkheid en individualiteit uit te drukken. ‌Het‌ is ⁢een ‌symbool van comfort, stijl en zelfexpressie ⁤dat door de ‍eeuwen⁤ heen is geëvolueerd ​en ons nog steeds blijft verrassen ⁢met innovatieve ⁣ontwerpen ⁢en materialen.- Het belang van een trui in jouw garderobe: comfort en stijl in​ éénMet ⁢de herfst ‌in volle ⁤gang en de winter om ⁢de hoek, is het tijd om je garderobe ‌aan ‍te vullen met comfortabele en stijlvolle kledingstukken. En⁣ wat‍ is er nu beter geschikt‌ dan ​een‍ mooie ⁢trui?⁢ Een trui is ‍niet alleen ​een essentieel item ​voor de koude maanden, ⁤maar het⁣ biedt⁤ ook‌ het perfecte⁤ evenwicht tussen comfort en stijl. Een trui is⁢ niet zomaar een kledingstuk, het is een mode-icoon geworden. Met een​ trui kun je eindeloos variëren in looks en ⁤stijlen, van casual‍ tot⁢ chic. Of⁣ je ⁢nu gaat voor een oversized gebreide trui‌ voor een relaxte en nonchalante look, of een strakke getailleerde trui ⁤voor een elegante uitstraling, ⁢er ‌is altijd⁣ een trui die bij jouw stijl past. Bovendien ⁢kun ​je een trui eenvoudig combineren ⁣met andere‍ kledingstukken, zoals een jeans, rok of zelfs een jurk. De mogelijkheden zijn eindeloos! Maar naast stijl is comfort ook⁢ een belangrijke factor waarom een trui niet mag ontbreken‌ in jouw garderobe. Het zachte en warme materiaal van⁣ een ⁤trui zorgt ervoor‌ dat je�� je de ‍hele dag ⁣comfortabel voelt, zelfs op⁤ de⁤ koudste dagen⁢ van‌ het jaar.

Daarnaast ‌biedt ‍een trui ook de perfecte ​bescherming ⁢tegen de gure wind en regen. Of je⁣ nu gezellig thuis op de bank zit,⁣ een winterwandeling maakt of ‌een chique evenement bijwoont, een trui zal‌ je altijd op ‍je‌ gemak‌ stellen en je warm houden.⁤ Kortom, ‍een trui is niet‍ alleen een modebewuste keuze, maar​ ook‍ een ⁣praktische ⁢en comfortabele‌ toevoeging aan ​jouw garderobe.- Tips voor het ‍kiezen van​ de perfecte trui: materiaal, ​pasvorm en kleurWanneer het ⁣kouder ‍wordt, is‌ er niets comfortabeler dan het aantrekken van ⁤een⁤ warme en​ gezellige trui. Maar⁢ hoe kies je nu​ de perfecte⁢ trui die ​niet alleen lekker warm ​is, maar er ⁢ook geweldig ⁤uitziet? Geen zorgen, wij hebben een aantal tips voor je zodat ‌je de ideale trui kunt vinden ‍die bij jouw stijl en behoeften past. Als het op materiaal aankomt, ⁤is ‍wol altijd ⁣een populaire keuze voor truien. Wol⁣ heeft namelijk uitstekende isolerende eigenschappen waardoor je lekker ⁣warm blijft, ⁣zelfs op de koudste ⁢dagen. Daarnaast is het ook nog eens erg duurzaam en gaat‍ het lang mee. Als je echter gevoelig bent voor‌ jeuk, ​kun‍ je ​beter kiezen voor ⁢een ‍trui ⁣gemaakt⁣ van katoen of een katoenmix. ⁣Deze materialen zijn ​zachter en⁤ veroorzaken geen⁤ irritaties. Tijdens het shoppen is het dus handig ⁣om te letten op het‌ materiaal van de trui en hier⁤ rekening mee te houden. Pasvorm: De ‍pasvorm van een trui is ook belangrijk. Wil je een ​strakke pasvorm ⁣voor een meer gestroomlijnde⁣ look, of geef ‍je⁢ de ‌voorkeur ‌aan een losse‍ pasvorm voor extra comfort‍ en bewegingsvrijheid? Kleur: Het kiezen van de juiste kleur ‌kan een trui‌ maken of​ breken. Kijk ⁤naar je huidskleur en haar- oogkleur om te ⁤bepalen welke kleuren ⁢het beste ⁣bij je​ passen. Probeer verschillende kleuren‌ uit en kies degene die⁣ jouw natuurlijke ‍schoonheid⁢ het beste naar‍ voren brengt. - Onderhoud en duurzaamheid van je truien: houd ze ⁣als nieuw!Heb ⁢je je⁤ ooit afgevraagd hoe je je ‍favoriete truien in goede staat kunt houden? Goed ‌onderhoud en duurzaamheid ‌zijn⁢ essentieel‌ als⁣ je ⁣wilt dat je truien er als ​nieuw blijven uitzien, seizoen⁤ na seizoen.‌ Gelukkig zijn er enkele handige tips ⁣en trucs die⁤ je kunt volgen⁤ om ervoor te zorgen dat ‌je ‌truien langer meegaan en⁣ er altijd fris uitzien. Ten eerste is het ‌belangrijk om ⁤je truien‌ op ‌de⁢ juiste‌ manier te‍ wassen. Kijk altijd zorgvuldig naar​ het waslabel voordat je​ je trui in de wasmachine gooit. Sommige⁤ truien moeten⁤ met ⁣de hand worden gewassen,​ terwijl andere in de machine​ kunnen worden gewassen. Voor delicate‍ truien kun​ je het beste kiezen voor een⁣ fijnwasprogramma en ⁤een‍ mild wasmiddel. Zorg er⁣ ook voor dat je‌ je truien binnenstebuiten keert ⁣voordat je ze wast om te voorkomen​ dat ze⁢ pillen of beschadigd raken. Daarnaast is het belangrijk ‍om je truien ‍op de juiste manier op‍ te bergen. Een goede manier om dit te⁢ doen is ‌door⁣ ze op te‌ vouwen en ze⁤ op een koele en droge plaats neer te ⁢leggen. Hang je truien niet op, want dit kan ervoor zorgen dat ze uitrekken ​en hun vorm ⁢verliezen. Als je wilt voorkomen dat je ‍truien gaan pillen, kun je ervoor ⁤kiezen om‌ ze in een katoenen tas of kussensloop te‍ bewaren. Dit helpt wrijving te verminderen en houdt je truien⁢ mooi en pluisvrij. Vergeet niet ⁢om ze af en toe te luchten en te laten ademen, ⁣vooral als je ze een tijdje niet hebt​ gedragen. Met⁤ deze⁢ eenvoudige tips kun je ervoor zorgen dat je ​truien er altijd als nieuw uitzien, ongeacht‌ hoe vaak je ze‍ draagt. ​Door goed voor je⁣ truien te zorgen en ze op​ de⁤ juiste‍ manier te onderhouden, kun je ze ⁢langer behouden en genieten ​van hun warmte en‌ comfort. Dus, waar wacht ​je nog op? Ga aan de ⁢slag en houd je truien in⁤ topconditie, zodat ze je nog‍ vele seizoenen kunnen vergezellen! Vragen en antwoordenQ:⁣ Wat⁢ is de betekenis ⁣achter ‌de titel⁤ "Van⁢ trui tot tricot: de kracht van​ een truipje!"? A: De⁢ titel verwijst‌ naar de ‌transformatie die een simpele trui kan ondergaan

door middel ⁣van verschillende​ breitechnieken en patronen, en hoe dit een krachtige impact kan hebben op ⁤ons uiterlijk en zelfvertrouwen. Q: ‌Waarom⁢ is het dragen⁣ van een trui zo populair? A: ⁤Truien zijn niet alleen comfortabel en ⁢warm, maar kunnen ook een fashion statement maken.⁣ Ze⁤ zijn veelzijdig en kunnen gedragen worden in‌ verschillende⁤ stijlen ‌en ⁤voor verschillende gelegenheden. Q: Wat is⁣ het⁢ geheim achter ⁤de ‌"kracht" van een trui? A: Het geheim zit hem in‌ de eenvoud​ van een ​trui.​ De zachte, gebreide stof kan onze lichaamsvormen flatteren​ en tegelijkertijd ‍een gevoel van comfort en geborgenheid​ geven. Q: Is⁣ breien nog steeds populair in deze moderne tijd? A: Absoluut! ⁤Breien‍ heeft een ware comeback gemaakt en wordt gezien als een meditatieve en ontspannende activiteit. Daarnaast is het ook een duurzame manier om kleding te⁤ maken. Q: ⁢Welke breitechnieken zijn populair op dit moment? A: Kabelbreien en ⁣Fair Isle breien zijn momenteel erg in trek. Bij kabelbreien worden er ⁢verschillende​ steken over ‍elkaar ⁤heen gevlochten, terwijl bij Fair Isle breien ‍meerdere⁤ kleuren ​worden gebruikt in één patroon. Q: Wat zijn ‌de voordelen van het‌ kopen van een handgebreide trui? A: Handgebreide truien zijn uniek⁤ en van hoge​ kwaliteit.​ Ze zijn met veel aandacht ‍en liefde gemaakt, en je⁣ hebt ⁤de mogelijkheid om zelf het patroon en de kleuren te kiezen. Q: Is het moeilijk om zelf te leren breien? A: Het ‌kan misschien wat tijd ⁤en ⁤oefening vergen, maar​ het is zeker de​ moeite waard! Er zijn ‌tegenwoordig veel online tutorials⁤ en workshops beschikbaar‌ om de basis van ⁣het breien te ⁢leren. Q: Wat zijn enkele tips voor het kiezen ‌van de perfecte trui? A:​ Kies een trui die goed past bij⁢ jouw lichaamsvorm​ en​ huidskleur. Daarnaast is het ook belangrijk om​ te ⁢letten op de kwaliteit van het garen ⁢en ⁢eventuele ‍details zoals knopen of borduursels. Q: Waar kan ik meer leren over ​breien ⁢en handgebreide truien? A: Er zijn verschillende websites en sociale ‍media​ groepen die zich ⁤richten ⁣op breien en handgebreide truien. Ook kun je deelnemen⁤ aan lokale breiclubs of workshops‌ voor meer persoonlijke begeleiding. De conclusieEn dat is het dan alweer​ voor​ dit artikel over de kracht van een truipje! Hopelijk heb je genoten van het⁣ lezen⁢ en heb je wat nieuwe inzichten ​gekregen ‍over de veelzijdigheid van dit kledingstuk. Of je ‌nu ⁢van casual truien houdt of juist van chique gebreide truitjes, er is voor ieder wat‍ wils. En laten ⁢we‍ de warmte en het comfort ⁢van een trui niet vergeten! Het⁣ is ​het perfecte kledingstuk voor ⁢gezellige⁤ avonden ‍thuis, een goede wandeling‌ in de herfst of een knus etentje met vrienden. Dus, volgende keer dat je⁤ je afvraagt wat je aan moet trekken, denk dan eens ⁣aan de‌ kracht ⁤van ⁣een truipje! ‌Het ​kan je outfit⁢ net dat beetje⁤ extra geven en je ⁤zelfvertrouwen een boost geven. Bedankt voor het lezen en tot ⁣de volgende ‌keer! Blijf ⁤warm en stijlvol met‌ jouw favoriete trui. ⁣

[regiowestfriesland]

Vermist: Caitlyn Abbekerk (12) uit Grootebroek

Grootebroek – De 12-jarige Caitlyn is sinds 15 augustus 2023 vermist uit Grootebroek. Zij is vermoedelijk met de trein vanuit Grootebroek richting Amsterdam vertrokken. Mogelijk hangt zij rond in de buurt van het CS Amsterdam. Zij is te herkennen aan bruine coltrui; kort cremekleurig rokje; witte Puma schoenen en cremekleurig schoudertasje  Vragen Hebt u informatie over deze vermissing? Neem…

[turtleneck-lover]

[fashionlivy]

Heerlijke broek top broek in meerdere kleuren 29,95 Coltrui ook in div.kleuren 11,95 #fashionlivy #broek #coltrui https://www.instagram.com/p/B8Qz7iaFjSU/?igshid=fur2ex714902

[i-think-pictures]

[ninavandeweghe]

Coltrui (zwart)-Behoort tot de standaardgarderobe van een intellectueel die tot de intellectuelen wil behoren. Collab @nina_de_vroome ‘Woordenboek van kant-en-klare ideeën’ (40cmx40cm) . . . #artistsoninstagram #artoftheday #intellectual #blacksweater #painting #myboo #portrait #boyfriend #contemporaryart #artist #contemporarypainting #figurativepaintings #artisttowatch #artistsoninstagram #munchiesartclub #artwork #clouds https://www.instagram.com/p/CPBQODehGZm/?utm_medium=tumblr

[stefselfslagh]

Murielle Scherre: ‘Als ik ooit mijn dagboeken kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos.’

Dit stuk verscheen in De Morgen Magazine, de weekendbijlage van De Morgen.

In juni stelt Murielle Scherre nieuwe intieme stofjes voor: een collectie genderneutrale lingerie. Drieënveertig is de ontwerpster inmiddels: een leeftijd waarop zekerheden niet zelden plaatsmaken voor twijfels. Maar niet bij Scherre. "Mijn midlifecrisis was een openbaring."

Murielle Scherre laat zich sinds een paar jaar Murielle Victorine Scherre noemen. Niet omdat een meervoudige voornaam haar - komt-ie - voornamer doet lijken, wel omdat Murielle Victorine nog weerbarstiger klinkt dan Murielle. "Veel mensen hebben het moeilijk om mijn naam te onthouden", vertelt ze. "Murielle wordt vaak Mireille, Scherre verandert meestal in Scheirre. En dus dacht ik: als ik dan toch zo'n lastige naam heb, maak ik hem gewoon nog wat moeilijker. Mijn oma zei altijd: 'Als ge het niet kunt wegsteken, moet ge het doen opvallen.' Dat zijn woorden waar ik in mijn leven al veel aan gehad heb." (lacht)

En zo neemt Murielle Scherre me al tijdens de eerste minuut van ons gesprek mee naar haar karakteriële epicentrum. Als je niet makkelijk kan zijn, wees dan moeilijk. Als je niet stil kan zijn, wees dan luid. Als je jezelf niet kan verstoppen, trek dan wild gesticulerend en desnoods hevig hinnikend de aandacht. "Op school kreeg ik voortdurend te horen dat ik te druk was. Dat ik te veel plaats innam. Twaalf jaar lang heb ik geprobeerd om mezelf te veranderen. Om minder aanwezig te zijn. Het was de ongelukkigste periode van mijn leven. Iemand anders proberen te zijn dan wie je bent: het vreet belachelijk veel energie. En het is gedoemd om te mislukken. Tegen een begonia zeg je toch ook niet dat hij een perzikboom moet worden?"

De karaktertrekken die haar vroeger op schooltuchtelijke reprimandes kwamen te staan, worden vandaag geprezen: haar koppigheid is vastberadenheid geworden, haar brutaliteit bravoure. Al negentien jaar is ze de bezielster, ontwerpster en chief ethics officer van La Fille d'O: het lingeriemerk dat het vrouwelijke schoonheidsideaal in het overdadig gemaquilleerde gezicht uitlacht. La Fille d'O-catalogi worden niet bevolkt door multi-orgasmes veinzende fotoshopmodellen, maar door vrouwen met striemen, vetplooien en schaamhaar.

Tussen het ondernemen door houdt Scherre nu en dan onorthodoxe pleidooien voor meer bewegingsvrijheid in de liefde ('Volgens mij heeft liefde geen exclusiviteitscontract met seks') en minder winstbejag in de economie ('Wie op een eindige planeet leeft, kan niet blijven gaan voor eindeloze groei'). Soms wordt ze een 'avantgardistische amazone' genoemd, dan weer 'de rebelse lingeriekunstenares'. Kwalificaties waartoe ze zich verhoudt zoals sterren tot astronomie: met de grootst mogelijke onverschilligheid. "Mijn doel is niet om tegendraads bevonden te worden. Mijn doel is om te kunnen doen waar ik zin in heb. Dat zijn twee wezenlijk verschillende dingen."

De gelaagde mens We hebben afgesproken in het voormalige gemeentehuis van Desteldonk: een tot voor kort vereenzaamd gebouw dat ze samen met haar lief - kunstenaar, muzikant en La Fille d'O-vormgever Jan Verstraeten - heeft omgetoverd tot een bohemienpand met een majestueuze lichtinval. Aan de muren hangen schilderijen die nog lijken te twijfelen tussen een figuratief en een abstract bestaan, op de houten vloer staat een zetel die na de werkuren bijklust als slaap-, sluimer- en streelplaats.

Terwijl Jan Verstraeten zich achter een breedgeschouderde iMac terugtrekt, zetten Murielle Scherre en ik het op een gemondmaskerd keuvelen over de nieuwe La Fille d'O-collectie: een verzameling genderneutrale lingerie die ze ontwierp tijdens een een-tweetje met Sébastien Meunier, de vroegere artistiek directeur van Ann Demeulemeester. In juni wordt de collectie voorgesteld, in oktober ligt ze in de winkels.

De samenwerking tussen Scherre en Meunier leidde tot 'lingerie die rekening houdt met non-binaire lichamen, cis- en transgenderlichamen en lichamen die door een transitie gaan.' Omdat Scherre voor de tijdsgeest wel vaker als haas heeft gefungeerd, informeer ik of haar genderneutrale collectie in lingerieland een nieuwigheid is. "Nee, er bestaat al een klein aanbod van genderneutrale lingerie. Maar dat is louter functionele lingerie, vaak gemaakt door transpersonen zelf. De collectie die Sébastien en ik straks op de markt brengen, is behalve functioneel ook esthetisch."

Ze zal zich nog eerder laten opsluiten in een vochtige kelder vol ratten en stroboscooplampen dan dat ze ooit borstvergrotende lingerie zal maken. Maar staan transvrouwen net niet te popelen om zich aan het traditionele schoonheidsideaal te conformeren? "Sommige transvrouwen gaan onze genderneutrale lingerie niet vrouwelijk genoeg vinden, dat klopt. Maar er zijn ook transpersonen die zich in het non-binaire vakje situeren. Mensen die de ene dag mannenkleren en de andere dag vrouwenkleren dragen. Zij gaan wél blij zijn met onze genderneutrale collectie."

Aan genderlabels is er anno 2021 geen gebrek. Het lijkt wel alsof de LGBTQ-gemeenschap elke week met een nieuwe letter wordt uitgebreid. Maar als je mensen in steeds kleinere categorieën opsluit, dreigt hun echte persoonlijkheid je dan niet te ontglippen? "Ik snap wat je bedoelt. En ik snap ook dat mensen zeggen: 'Non-binaire transvrouwen? Wat gaat ze nog allemaal verzinnen?' Maar toch denk ik dat de huidige verfijning zinvol is. Dat al die nieuwe gendercategorieën nodig zijn om die kolossale, achterhaalde M/V-rots te doen afbrokkelen."

Ze wijst erop dat de nieuwe genderlabels het leven niet ingewikkelder, maar juist eenvoudiger maken. "Ik koop al jaren bijna al mijn kleren in de mannenafdeling. Daar is niks mis mee, maar toch zijn er nog altijd mensen die mij raar bekijken omdat ik mannenkleren pas. Mochten alle klerenwinkels vanaf nu non-binair zijn, zou ik daar geen last meer van hebben. Dan zou ik gewoon iemand zijn die kleren past, punt."

"Waar ik mezelf op de genderas situeer? Dat varieert. Mijn mannelijke kant manifesteert zich doorgaans wat makkelijker dan mijn vrouwelijke: ik ben vaker daadkrachtig en uitgesproken dan zoekend en scheppend. Maar eigenlijk schuif ik op de genderas voortdurend heen en weer. Zoals de meeste mensen, trouwens. Geen enkele vrouw heeft uitsluitend vrouwelijke energie, geen enkele man alleen maar mannelijke energie."

Wanneer ik mompel dat ik tijdens het shoppen ook weleens naar een coltrui uit de vrouwenafdeling gelonkt heb, evolueert haar pleidooi voor genderschakeringen naar een warme ode aan de gelaagde mens. "Binair denken is ontzettend beperkend. We verplichten onszelf toch ook niet om een leven lang maar naar twee bands te luisteren? Het zou nogal een verarming zijn. Vroeger werd de mensheid opgedeeld in vleeseters en vegetariërs. Vandaag zijn er ook flexitariërs, veganisten, raw food-liefhebbers, one meal a day-adepten, noem maar op. Ik vind dat fantastisch. Hoe geraffineerder de wereld, hoe makkelijker je jezelf kan zijn. Ook al ben je een megavreemde mix van allerlei voorkeuren en overtuigingen. Ga je graag naar de kerk, maar geloof je totaal niet in God? No problem. Mensen zijn multidimensionele wezens. We zitten boordevol bijzonderheden en contradicties. Die gaan we toch niet begraven onder een laag geveinsde rechtlijnigheid, zeker? Onze complexiteit maakt onze soort net zo boeiend."

Een professionele amateur Terug naar haar dwarse lingeriebedrijf. La Fille d'O ontleent haar naam aan Histoire d'O, de erotische/seksistische/literaire/tegenstrijdige/gevaarlijke/ bevrijdende (u kiest maar) roman van de Franse schrijfster Pauline Réage. Hoofdpersonage O is een jonge fotografe die zich uit liefde voor haar vriend laat bezitten door elke man die haar maar wil en en passant nog wat huidretoucherende zweepslagen in ontvangst neemt. La Fille d'O, aka Murielle Scherre, is haar geestelijke dochter: de vrouw die zich afvraagt of je ook liefde kan krijgen zónder je te onderwerpen.

"Toen ik twintig was, stonden de vrouwentijdschriften vol titels als 'Hoe geef je hem de beste blow-job?' De boodschap was duidelijk: om geliefd te worden, moest je pleasen. En eigenlijk is er nog niet veel veranderd: de reclamecampagnes van lingeriemerken tonen nog altijd vrouwen die - met de lippen alvast uit elkaar - liggen te wachten op hun caballero. Dat is een beeld waar ik weinig mee heb. In mijn wereld moeten vrouwen niet behagen om voor liefde in aanmerking te komen."

Toch lieten de schoonheidsvoorschriften van de mode-industrie haar vroeger ook niet ongevoelig, zegt ze. "Gedurende jaren pimpte ik mijn borsten, droeg ik hoge hakken en gebruikte ik rode lippenstift. 'Dat is wat een vrouw van de wereld doet', dacht ik. Tot ik besefte: 'Scherre, de aandacht die je hiermee trekt, is niet het soort aandacht dat je wilt.' Vervolgens heb ik een periode gehad waarin ik mijn lijf in vormeloze kleren begroef en zelfs het kleinste veegje make-up als een verraad aan mijn persoonlijkheid beschouwde. Pas nu begin ik stilaan tot een synthese tussen beide uitersten te komen."

Haar ogen zoeken even de horizon op. Alsof zich ter hoogte van de einder een visie op schoonheid bevindt die alle andere overbodig maakt. Even later zegt ze: "De opdracht is hoe dan ook: je lichaam aanvaarden zoals het is. Je mag het mooi of lelijk vinden - of geen van beide - maar het heeft weinig zin om je ertegen te verzetten. Je mag je lijf ook niet uitsluitend op zijn esthetische merites beoordelen. Een lichaam is per definitie een ongeëvenaarde, wonderbaarlijke machine. "

"Daarom wil ik ook geen lingerie die mijn lichaam verandert. Ik wil dat het onder-steund wordt zoals het is. In het Frans hebben ze het over le soutien. Dat is precies wat lingerie moet doen: vrouwen steunen. Hen helpen om opnieuw vriendjes te worden met hun lijf. Merken zoals Wonderbra en de katholieke kerk zeggen ons voortdurend dat ons lichaam niet goed genoeg is. Van Wonderbra moeten we onze borsten groter doen lijken, van de kerk moeten we ze verstoppen. Geen wonder dat zoveel vrouwen hun lichaam haten. Terwijl dat nergens voor nodig is."

Hoewel Scherre geroemd wordt om haar technische bagage, noemde ze haar bvba l'Amateur. Een verwijzing naar haar grotendeels autodidactische status? Of een doorzichtig gevalletje van valse bescheidenheid? "Amateur betekent zowel prutser als liefhebber. Die dualiteit vind ik cool: de context waarin je het woord gebruikt, bepaalt of het een positief dan wel een negatief begrip is. Maar er schuilt sowieso veel schoonheid in amateurs. Iemand die de Eiffeltoren met lucifers nabouwt, doet dat niet omdat hij er geld mee kan verdienen, maar omdat hij erdoor gepassioneerd is. Daar herken ik mezelf in. Ik maak al negentien jaar lingerie. Dat doe ik niet omdat het nu eenmaal mijn job is, maar omdat ik het verschrikkelijk graag doe."

"Ik ben liever een professionele amateur dan een amateuristische professional. In onze genderneutrale collectie zitten stuks die we in dertien verschillende maten gemaakt hebben. Rendabel is dat niet, maar het is wel een technisch huzarenstukje. Een triomf voor de lingerienerd in mezelf. Als ik al die verschillende maten voor me uitstal, denk ik: 'Hihi. Alweer iets dat niemand ons ooit heeft voorgedaan.'"

Getatoeëerde biografie En dan heeft de ongekroonde lingerieprinses plots een vraag voor me: "Doe je het nog graag, met me praten?" (lacht) Ik antwoord dat ze een plezier is om naar te luisteren en daar is geen woord van gelogen: de vrouw die door haar leerkrachten met een strekenwijf verward werd, is één en al verbale voorkomendheid. Je hand is braaf, maar je mond is stout, staat er nochtans op haar linkerarm getatoeëerd. Wanneer ze me naar de tattoo in kwestie ziet kijken, zegt ze: "Bij veel mensen is het precies omgekeerd: hun hand is stout, maar hun mond is braaf."

Heeft eveneens een stukje Scherre-huid gekregen: een lynx, de kat met de brede poten en de gepluimde oren. "Mijn spirit animal", verduidelijkt ze. "De lynx waarschuwt me voor bedrog. Voor mensen die zich anders voordien dan ze zijn. Hij zorgt ervoor dat ik op mijn hoede blijf."

  Ook haar nek, hals, benen, voeten, handen en oorlellen zijn met inkt versierd. Zou ik aan de hand van haar tattoos haar biografie kunnen schrijven? "Dat denk ik wel, ja. Mijn tattoos geven je in ieder geval een zicht op de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Zoals jaarringen vertellen hoe oud een boom is, zo vertellen mijn tattoos welk spiritueel pad ik heb afgelegd. Ik vind dat mooi. En handig bovendien. Ik schrijf al heel mijn leven dagboeken. Als ik die ooit kwijtraak, heb ik nog altijd mijn tattoos." (lacht)

Na een zuinig slokje van haar thee: "Het is goed dat we het leven stapsgewijs leren. Mochten we al op jonge leeftijd de waarheid over onszelf kennen, zouden we in puin vallen. Je had mij twintig jaar geleden niet moeten zeggen dat ik behaagziek was. Ik zou er er furieus tegenin zijn gegaan. Terwijl het wel degelijk de waarheid was."

Ze ziet de vraagtekens in mijn ogen en verklaart zich nader. "Ik heb heel lang gedacht dat ik een vrijgevochten vrouw was. Maar in werkelijkheid was ik totaal afhankelijk van de aandacht van mannen. Ik moest voortdurend gezien en geliefd worden. Ik ging er echt van uit dat ik, als ik even geen relatie had, in een plooi van het universum zou vallen en nooit meer zou terugkeren. (lacht) Dat is vandaag wel even anders. Onlangs hebben Jan en ik tegen elkaar gezegd dat we elkaar niet nodig hebben. Dat is voor mij het summum van romantiek. De ultieme liefdesverklaring. Jan en ik hebben elkaar niet nodig en toch flaneren we samen door het leven: dat zegt alles over hoe graag wij elkaar zien."

"In vroegere relaties - of ze nu professioneel of privé waren - was ik alsmaar aan het geven. Maar het was geen onbaatzuchtig geven. Het was geven om te krijgen. Ik zei altijd 'ja' omdat ik bang was dat er anders niet van me gehouden zou worden. Pas recent ben ik gaan beseffen dat 'nee' zeggen - of 'misschien' - ook een optie is. Dat ik me niet voortdurend voor mensen moet uitsloven. Dat ik ook eens stil mag zitten. Voor jou is dat misschien een evidentie, maar voor mij is het niets minder dan een openbaring."

Ze trekt zich even terug in haar gedachten. In haar hoofd wordt een onzichtbaar bruggetje gelegd. Dan buigt ze zich naar me toe en zegt: "Zal ik je eens een geweldige leestip geven? Making Love van Barry Long. Een boek met een afschuwelijke cover. En de foto van de heer Long op de achterflap hadden ze ook beter achterwege gelaten. Maar het is wél het enige boek over seks - en bij uitbreiding liefde - waarvan ik blij ben dat het bestaat. Het liefdesspeladvies van Barry Long luidt, kort samengevat: trek je kleren uit, laat het licht aan en doe verder niks. Vergeet het voorspel, vergeet de kaarsen, vergeet de vibrators en de penisringen. Het enige wat je nodig hebt, is je lijf. Wees aanwezig, praat met elkaar, en geef je over aan je lichaam. Beste aanbeveling ever. Ik zweer het je: wie Making Love gelezen heeft, heeft in bed niks anders meer nodig."

Geen Libelle-mama De wekker van haar telefoon gaat af. Vier uur, nog even en het is tijd om dochter Rocci te gaan halen. Drie jaar geleden verliet ze de vader van Rocci. Sindsdien pendelt haar moederhart tussen Desteldonk en Oostende. En tussen navigeren en loslaten.

"Ik wil Rocci een minimum aan levensbeschouwelijk advies geven. Maar ik wil haar ook aanmoedigen om zichzelf te blijven, om op te komen voor wat ze denkt en voelt. En het is niet altijd even gemakkelijk om die twee doelstellingen met elkaar te verzoenen."

"Nu goed, ik denk niet dat Rocci zich snel op een gebrek aan mondigheid zal laten betrappen. Onlangs zat ik met haar in bad. Ik was een boek aan het lezen, zij gebruikte mijn scheenbenen als rugleuning. Plots vroeg ze: 'Wat ben je aan het lezen, mama?' 'Een boek over de liefde, schat. Over hoe je met relaties moet omgaan.' Waarop ze zich met gefronste wenkbrauwen naar me omdraaide en zei: 'Dat kan ik jou toch ook leren?'"

Haar ogen lachen, achter haar mondmasker krullen ongetwijfeld twee mondhoeken omhoog. Toch wordt haar stem niet honingzoet wanneer ze over haar dochter praat. En evenmin splitst ze me een album vol Rocci-foto's in de maag. Ook als mama is er aan Murielle Scherre geen Libelle-vrouw verloren gegaan.

"Ik vind het belangrijk dat Rocci een 360°-zicht krijgt op haar ouders. Dat ik haar niet alleen onder ogen kom wanneer ik me goed voel, maar ook wanneer ik gestresseerd of verdrietig ben. Kinderen hebben niks aan ouders die voortdurend de schijn ophouden. Soms kom ik afgepeigerd thuis en is Rocci tsjingel-tsjangel-liedjes aan het zingen. Dan zeg ik haar eerlijk dat ik doodop ben en op het punt sta uit elkaar te vallen. Zo hoef ik haar niet geërgerd te vragen 'of ze godverdomme eens wil ophouden met dat gebleir.' Dat doet ze dan wel uit zichzelf. (glimlacht) Kinderen mogen best de gelaagdheid van hun ouders zien. Je hoeft niet altijd de grapjas of de reddende engel te zijn. Je mag ook je zwakheden tonen."

Een handjevol is goed Ooit heette één van haar manco's: koopdrift. In haar slaapkamer logeerden vierhonderd paar schoenen. Tot ze zich realiseerde dat ze nog altijd maar twee voeten had. Ze besloot de hamsteraar in zichzelf aan banden te leggen en haar zelfbeeld los te weken van haar bezittingen. 'Voor mij geen laarsjes met plateauzolen van zelfvertrouwen meer', schreef ze in Knack Weekend. En ook: 'Wat we hebben, bezit, verankert en verzuipt ons.' Ik teken protest aan en zeg dat spullen ons ook kunnen optillen. Dat ze nu en dan wat tegengewicht kunnen bieden aan de vermoeiende banaliteit van het bestaan.

Ze neemt mijn woorden in overweging en zegt dan: "Ik kan begrijpen dat mensen dromen van een villa in Toscane. Dat ze denken dat ze in zo'n villa evenwichtiger en liefdevoller door het leven zullen gaan. Maar het is nóg mooier wanneer ze ook in een rijhuis in Evergem evenwichtig en liefdevol door het leven kunnen gaan. Het zou nogal sneu zijn mocht je enkel op een Toscaanse heuvel je geluk kunnen vinden."

Het hoofd van lief Jan verschijnt van achter het computerscherm. "Weet je wat ík zalig zou vinden? Een huis waarin helemaal niks staat. Spullen zijn altijd zo'n gedoe. Hoe minder plaats ze innemen, hoe beter." Murielle: "Sommige huizen staan boordevol objecten. En toch zie ik er alleen maar leegte. Koopdrift is vaak het resultaat van een existentiële angst: als ik geen materiële sporen nalaat, besta ik dan wel? 'Ik ben want ik koop', lijken sommige mensen te denken.  Maar die ingesteldheid is onhoudbaar. Al onze grondstoffen raken op. Voor de generatie van mijn vader was hippie worden nog optioneel. Voor ons niet meer." Jan: "Anderzijds: mocht ik ooit de kans krijgen om als drugscrimineel verschrikkelijk veel geld te verdienen..." Murielle: "De kans krijgen? Je zal die toch zelf moeten grijpen, Jan." (lacht) Jan: "Ik bedoel: mocht ik in een volgend leven ooit terugkeren als maffiabaas, dan zie ik mezelf ook wel in een vette Cadillac rijden. Niet omdat ik dat zo'n fantastische auto vind, maar gewoon omdat ik weleens zou willen weten of het een kick geeft om het op materieel gebied eens helemaal uit te hangen." Murielle: "Ik ga het toch houden op wat mijn vader altijd zei: 'Een handjevol is ook goed.' Dat is een mooi leidmotief als het om bezit gaat: het is niet omdat je je zakken kán vullen dat je het ook moet doén."

Een handjevol is ook goed: wat een uitstekende slogan voor een lingeriemerk dat erop uit is om vrouwen met hun lichaam te verzoenen, denk ik. Maar ik zeg het niet, want onze tijd zit erop: Rocci wacht op haar mama.

Eenmaal buiten ziet Murielle Scherre hoe twee ambtenaren van de groendienst van Desteldonk aanstalten maken om het onkruid dat zich voor haar voormalige gemeentehuis naar boven heeft gewurmd weg te maaien. Ze loopt naar hen toe en vraagt hen om de baldadige gewassen te laten staan. De ambtenaren gaan zonder gemopper op haar verzoek in en rijden verder. De amateur heeft het alweer gewonnen van de professionals.

[andrebannenberg]

Schoolfoto's. Ik heb de smoezeligwitte knopen,die op dat witte overhemd zaten zelf vervangen door zwarte. Vond ik stukken mooier. En op de foto rechts draag ik een coltrui. Dat werd geassocieerd met de Pleiners (Leidseplein), kunstzinnig en poëtisch van nature, in tegenstelling tot de Dijkers (Nieuwendijk), die een andere vorm van beschaving naleefden, uiterlijk en innerlijk.

Dijkers en Pleiners

De PROVO-beweging tierde kort maar krachtig in 1966 en 1967. Iedereen vond het prachtig en niemand vond het prachtig. Ik heb nog overwogen bij de politie te gaan werken als spion. Maar dat heeft deze Wilde Junge gelukkig niet doorgezet.

#dijkers #pleiners

[books0977]

Kasia Struss with sculpture in “Fashion Forward” for Vogue Netherlands, August 2013. Photograph by Philippe Vogelenzang.

“Ruiten. Bordeauxrode geruite jas Tommy Hilfiger, € 999. Zwarte coltrui en zijge, Pascal Millet, € 314. Roestkleurig, Jeans Acne, € 220. Zwarte veterschoenen, Church’s.”

[mumamsterdam-blog]

Wanneer het koud wordt, dan grijp ik naar een trui. Een aantal jaren geleden deed ik dit helemaal niet. Ik vond truien saai en inspiratieloos. Maar tegenwoordig krijg ik er geen genoeg van. Nu heb ik de onderstaande truien allemaal in mijn kledingkast liggen. Ze passen bij verschillende gelegenheden. Zelfs voor een avondje uit. Welke past het beste bij jou?

Coltrui In een coltrui heb je het heerlijk warm. Daarom vindt ik het ideaal om het tijdens de winter onder bijvoorbeeld een jurk te dragen. Of onder een blouse. Naast het feit dat het warm is, zorgt het ook voor een leuk effect.

Oversized trui Deze trui is heerlijk omdat hij niet te strak zit. Hierin kan je lekker ‘wonen’ en je geen zorgen maken om je belly. Heerlijk tijdens die dagen waarin je extra comfort nodig hebt.

Hoody Ik ben niet echt een sporty type maar how cares. Hoodies zitten heerlijk en je hebt in de winkels geweldige exemplaren. Stiekem word ik nog steeds erg blij van de hoodies van mijn man. Ideaal voor de dagen waarin ik geen zin heb om mijn best te doen. Hij is er daarentegen iets minder blij mee.

Lange trui Ik draag heel vaak een lange trui wanneer het te koud is voor een jurk. Voor de casual look combineer ik de lange trui met sneaker en een faux leather broek. En wanneer ik liever voor de vrouwelijke look ga, draag ik het gerust met heels of boots. Liever geen vormloos figuur? Draag dan een riem om je taille te accentueren.

Sweater Een sweater is echt heerlijk. Hij houdt je warm en hij zit lekker comfortabel. Draag wel een mooie sweater. Wanneer deze te oud of te gedragen is, kan je er slonzig uitzien. De vrouwen hieronder hebben het wel goed begrepen.

Meer inspiratie vind je op mijn Pinterest bord DE LEUKSTE TRUIEN.

Volg je mij al? BLOG: https://mamaish.com INSTAGRAM: https://www.instagram.com/mamaishblog/ YOUTUBE: https://www.youtube.com/channel/UC5qjlQnEltwBaJXjS1WpYOQ FACEBOOK: https://www.facebook.com/mamaishblog/ PINTEREST: https://nl.pinterest.com/mamaishblog/

De leukste wintertruien Wanneer het koud wordt, dan grijp ik naar een trui. Een aantal jaren geleden deed ik dit helemaal niet.

[ruelledluxe-blog]

Musthave streetwear setje, how cute!

Shop ze op www.ruelledluxe.com

[muisjee]

17 maart 2019, 21:00 uur

Buiten kleeft duisternis tegen het raam. Ik zit op de tocht in een grijze coltrui met blote benen. De col van mijn trui is inmiddels doorweekt door de tranen die nu toch al een tijdje over mijn wangen stromen. Ik dacht dat ik al mijn tranen zo langzamerhand wel uit mijn lichaam had gehuild in al die jaren, foute gedachte. 

Er zijn deuken in mijn hart geslagen en alles in mijn hoofd lijkt te vervormen tot pijnlijke kronkels. Kronkels die zorgen voor hoofdpijn. Al kan die hoofdpijn ook door het huilen komen. Mijn wangen zijn schraal en mijn lippen kapot gebroken. 

Ik weet niet waar ik heen moet met mijn verdriet. Ik heb niet iemand nodig die mijn verdriet probeert te begrijpen. Ik heb gewoon iemand nodig die me vastpakt en me voorlopig niet meer loslaat. Die ervoor zorgt dat al mijn gebroken stukken weer aan elkaar kleven door de warmte. 

Mijn hart doet zoveel pijn en ik heb het koud. 

[turtleneck-lover]