#collectivistisch

[twafordizzy]

Het Afrikaans leven speelt zich af onder de boom

In Ebbenhout geeft reisjournalist Ryszard Kapusciński een veelkleurig beeld van het Afrikaanse continent, haar bewoners en de gebruiken. In zijn hoedanigheid als journalist kwam de Pool veel en vaak in Afrika. Het boek geeft zicht op geschiedenis en ontwikkelingen in landen als: Nigeria, Soedan, Eritrea, Ghana en Rwanda. In het allerlaatste hoofdstuk overziet Kapusciński zijn algemene indrukken…

[mawpo-blog1]

Identiteit vroeger en nu

De drie vragen waar we antwoord op gaan geven zijn:

Waarom is de ontwikkeling van identiteiten veranderd in de afgelopen decennia?

Hoe werd vroeger en hoe wordt nu de identiteit van mensen bepaald?

Welke overeenkomsten zijn er tussen de vorming van leden van een samenleving in de jaren ‘60 en nu?

Twee belangrijke woorden die er meteen uitspringen zijn identiteit en vorming. Om antwoord te kunnen geven op deze vragen moet je eerst weten wat deze begrippen inhouden.

Identiteit is het beeld dat iemand van zichzelf heeft, dat hij uitdraagt en anderen voorhoudt en dat hij als kenmerkend en blijvend beschouwt voor zijn eigen persoon en dat is afgeleid van zijn perceptie over de groep(en) waar hij wel of juist ook niet deel van uitmaakt.

Vorming verwijst naar het proces van verwerving van een bepaalde identiteit. Tijdens dit proces ontwikkelen mensen zich tot leden van een samenleving door middel van socialisatie.

Het ontwikkelen van je eigen identiteit ging in de eerste helft van de twintigste eeuw lang niet zo makkelijk als dat het nu gaat. In de periode voor de jaren ‘60 was er sprake van verzuiling. Dat hield in dat de samenleving was verdeeld in levensbeschouwelijke en sociaal-economische groepen. De grootste zuilen waren de katholieken, de protestanten, de liberalen en de socialisten. Als je protestants was, dan ging je niet alleen naar een protestantse school, maar letterlijk je hele omgeving was protestants. Bijna elke zuil had zijn eigen kranten, winkels, sportclubs etc. Stel dat je geboren was in een protestants gezin, dan diende je eigenlijk je ouders te volgen en eveneens op de partij te stemmen die bij jouw zuil hoorde. Dat betekent dus dat de politieke socialisatie plaats vond in de eigen zuil. Er was in die tijd dus weinig ruimte om je eigen voorkeur te ontwikkelen. Dat kon natuurlijk wel, maar de sociale druk uit je omgeving was groot. Afwijken van de groep werd niet snel geaccepteerd en dat zou betekenen dat er een grote kans was dat je verstoten zou worden van de groep.

Het functionalisme-paradigma zou je kunnen koppelen aan de situatie in Nederland tijdens de verzuiling. Bij het functionalisme-paradigma staan namelijk structuren centraal. Wetenschappers binnen dit paradigma gaan er vanuit dat de samenleving een stempel kan drukken op de leden van een samenleving, wat gebeurt door middel van socialisatie. Het resultaat van dat proces is de identiteit van mensen. Politieke socialisatie moet ervoor zorgen dat de politieke cultuur van een samenleving blijft bestaan. Individuen zijn onderdeel van een groter geheel en moeten zich houden aan de waarden en normen van de dominante cultuur. Dit beeld komt aardig overeen met de situatie tijdens de verzuiling. Tijdens de verzuiling kon je ook niet makkelijk buiten je eigen zuil je eigen identiteit vormen. Je diende je dan ook te houden aan de normen en waarden die binnen jouw zuil golden. Volgens functionalisten was het ook niet mogelijk om te ontsnappen aan deze situatie.

Na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart toe in Nederland en vanaf de jaren ‘60 begon het proces van ontzuiling. Ook de democratisering en ontkerkelijking ging sneller en vooral jongeren verloren hun respect voor het gezag. Jongeren hadden in tegenstelling tot eerdere generaties meer vrije tijd en konden langer jong zijn, maar door de ontzuiling kwamen ze vooral meer in aanraking met jongeren uit andere zuilen. Ze konden eigen groepen gaan vormen die uiteindelijk uitgroeiden tot subculturen. Bijvoorbeeld de hippies en provo’s, maar ook beatniks. Een overeenkomst tussen al deze groepen is dat ze zich afzetten tegen de dominante cultuur van de jaren ‘50. De cultuur waarin hun ouders binnen de zuilen waren opgegroeid. Doordat ze andere mensen leerden kennen kregen ze andere ideeën over de maatschappelijke verhoudingen in die tijd en hoe die zouden moeten veranderen. Hierdoor botsten ze qua ideeën en denkbeelden over de wereld vaak met hun ouders. De subculturen die ontstonden waren dus echte tegenculturen. De media kreeg ook een andere invloed, er kwamen namelijk nieuwe bladen en omroepen. Vanaf de jaren ‘60 veranderde dus de manier waarop de identiteit van iemand werd bepaald. De invloed van instituties als het gezin, geloof en de vereniging werd kleiner, terwijl de invloed van media, school en van andere jongeren toenam.

De jongerenculturen speelden dus een grote rol bij de ontwikkeling van de identiteit van jongeren. Een ander gevolg van de ontzuiling is dat er een permissieve samenleving ontstond. Mensen kregen meer rechten en er werd meer toegestaan en geaccepteerd dan in de samenleving ervoor. Tegelijkertijd gingen in de jaren ‘60 de processen van globalisering en individualisering steeds sneller en begonnen ze een steeds grotere rol te spelen bij het ontstaan van de permissieve samenleving. De jongeren zetten zich af tegen de, volgens de jongeren, verstikkende collectivistische cultuur van de oudere generaties en hechtten veel waarde aan hun eigen individuele vrijheid. De jongeren wilden een individualistische cultuur, die er uiteindelijk is gekomen.

Na de jaren ‘60 veranderden dus ook geleidelijk de verhoudingen binnen gezinnen. Voor deze periode was er het beeld van een traditioneel gezin, maar er ontstonden ook moderne gezinnen met een onderhandelingshuishouden. Ouders onderhandelden in deze gezinnen over de regels met de kinderen. Zo ontstond er meer gelijkheid tussen kind en ouders en was het proces van democratisering niet alleen zichtbaar op macroniveau, maar ook op microniveau in gezinnen. De individuele ontwikkeling van een kind werd dus steeds belangrijker. Ook op school begonnen kinderen te leren hoe ze hun eigen mening moesten vormen. Kinderen en jongeren werden steeds meer aangeleerd om zich te ontwikkelen tot zelfstandig handelende personen. Over het algemeen werden kinderen en jongeren dus zelfstandiger na de jaren ‘60, als gevolg van het proces van individualisering, maar ook volwassenen werden zelfstandiger. Binnen en buiten het gezin werd de positie van man en vrouw gelijkwaardiger. Door globalisering wisten mensen sneller wat er speelde in de wereld en kwamen mensen in contact met nieuwe culturen. Daardoor kwamen er ook steeds meer invloeden van buitenaf die ook invloed hadden op de vorming van de identiteit van jongeren.

Ook de politieke socialisatie veranderde. Zoals al eerder genoemd stemde je in de tijd van de verzuiling op de partij die bij jouw zuil hoorde. Elke zuil had zo dus zijn eigen ideologie. Door de ontzuiling ontstonden er nieuwe politieke partijen en ideologiën. Zo ontwikkelden mensen hun eigen ideeën over allerlei zaken en konden ze zich niet meer vinden in één bepaalde ideologie. Zo ontstond het pragmatisme. Pragmatische politici bepalen per maatschappelijk probleem hun standpunt en hebben dus geen duidelijk beeld van hun ideale samenleving. Ze vinden het over het algemeen wel belangrijk dat burgers meer invloed krijgen in de politiek. Ook het populisme is ontstaan in deze periode, waarbij eveneens een duidelijke ideologie afwezig is. Populisten gaan uit van één heersende mening onder het volk en ze geloven in één daadkrachtige leider die alle problemen zal oplossen. Vaak wordt populisme in verband gebracht met rechtse partijen, maar ook linkse partijen kun je soms als populistisch zien. Er was na de periode van de verzuiling dus meer ruimte om je eigen politieke voorkeur te vormen en buiten dat was er ook meer keuze, omdat er nieuwe partijen opkwamen. Zo veranderde dus ook het proces van politieke socialisatie.

Tegenwoordig is individuele vrijheid nog steeds belangrijk. Het sociaalconstructivisme-paradigma bestudeert de manier waarop individuen hun eigen identiteit vormen in relatie met hun omgeving. Als je in bijv. Japan opgroeit, dan zul je op een andere manier je identiteit vormen dan wanneer je in Nederland opgroeit. Zo heeft de plek en samenleving waarin je opgroeit nog steeds veel invloed op je socialisatie. Echter is er nu wel veel meer ruimte om je eigen identiteit te vormen en ‘op zoek te gaan naar jezelf’. De invloeden komen overal vandaan. Je identiteit wordt gevormd door je gezin, school, vrienden, (sociale) media, clubs etc. Er zijn ook genoeg overeenkomsten te vinden tussen hoe je je vormt tot lid van een samenleving in de jaren ‘60 en nu. Zo zetten in de jaren ‘60 jongeren zich massaal af van hun ouders. Tegenwoordig komt het nog steeds veel voor dat jongeren zich in hun puberteit beginnen te verzetten tegen hun ouders, al verzetten pubers zich vaak niet meer zo heftig als in de jaren ‘60. Dat komt doordat we nu als jongeren dus veel meer vrijheid hebben. Ook hebben we nog steeds voor een groot deel dezelfde socialisatoren. Alleen de invloed van media is veranderd. Door de komst van sociale media is de invloed daarvan namelijk nog groter geworden.

Ook jongerenculturen zijn nog steeds bestaande fenomenen. Weliswaar op een andere manier en vaak ook op een andere schaal, maar er zijn onder jongeren nog steeds verschillende subculturen te onderscheiden. We hebben op deze website per decennium een aantal voorbeelden van jongerenculturen gegeven. Daarbij geven we in het kort een beeld van de jongerencultuur, geven we uitleg over de ontwikkelingen die er toen speelden en leggen we uit hoe dit invloed had op de identiteit van de jongeren.

Er is dus aardig wat veranderd in afgelopen decennia als we kijken naar de ontwikkeling van identiteiten. De hele samenleving is veranderd in de afgelopen decennia. Dat komt door processen als ontzuiling, globalisering en individualisering. Dankzij de jongeren die zich in de jaren ‘50 en ‘60 begonnen te verzetten tegen de samenleving die er toen was en tegen de dominante normen en waarden, is er tegenwoordig veel meer vrijheid en ruimte is om je eigen identiteit te vormen dan vroeger.

[adriaanmeij]

Complot-denken

Ik kreeg een heel lang artikel onder ogen. Van de hand van de Amerikaan Russel L. Blaylock (1948), gepensioneerd neuroloog. Hij zoekt de waarheid achter Covid in een uitgebreid artikel van april 2022 in de National Library of Medicine, een centrum voor informatie over Biotechnologie. Dit is de grootste medische bibliotheek ter wereld. Je kunt niet zeggen dat zijn inzicht geboycot wordt.

Blaylock is een omstreden wetenschapper die onder meer zegt dat de kunstmatige zoetstof aspartaam giftig is en mogelijk de oorzaak van multiple sclerosis en tal van andere ziekten, een complot theorie die in al in 1987 door de Amerikaanse FDA ontzenuwd is.  Bijvoorbeeld Joe Schwarcz van de prominente Canadfese McGill Universiteit noemt hem een een man met een geest vol conspiratie theorieën.

Na lang slepende voorbereidingen die veel last hebben van de bestuurlijke chaos waarin de Tweede Kamer is  verzeild geraakt, hoopt de Tweede Kamer volgend jaar met een parlementaire enquête over de Covid 19 pandemie te komen. De bedoeling is om dat onderzoek vanaf het begin in 2019 te laten beginnen. Ik pleit er hier voor de start al in 2009 te leggen en te onderzoeken waarom de overheid niet veel eerder voorbereid was op het grote risico van een pandemie. Ook de impact van complottheorieën moet meegenomen en beoordeeld worden in het onderzoek.

In complotten denken heb ik natuurlijk vaker meegemaakt. Denk aan 9/11, de financiële crash van 2008, tal van theorieën over het ontstaan en verspreiden van het Covid-19 virus en lees dit verhaal. Eerst moeten we het eens worden wat complot-denken, of denken in samenzweringen is. Complot-denken is denken in niet bewezen uitleggingen en verklaringen van machtige, boze en geheime bronnen of groepen. Je kunt ze niet goed verifiëren.       

Blaylock vindt het Amerikaanse medische systeem “collectivistisch”. Hij heeft gesuggereerd dat de hervormingen in de Amerikaanse zorg onder Obama  afkomstig zijn van groeperingen die euthanasie willen propageren. Ik denk dat niet. Obama wilde de Amerikaanse gezondheidszorg veel beter toegankelijk maken voor arme Amerikanen.

Mijn vriend, die  het artikel stuurde, vindt dat ik het artikel moet lezen omdat het van belang is. “Nadenken hierover, een afwijkend standpunt hebben of simpelweg een vraag stellen maakt je verdacht en dan word je buitengesloten”, zegt hij. “Dat is de wereld waarin wij wonen, werken en leven. Dit is een zeer lezenswaardig artikel, daarom stuur ik het door.”

Hij geeft me een mooi stukje huiswerk!! Alsof ik toch niks meer te doen heb, wat ook zo is. Bovendien kreeg ik ook al een lading huiswerk van mijn vriendin met wie ik op dinsdagmiddag steevast een wandeling maak in het bos bij Staphorst. “Wat mankeert er toch aan dit bos? Waarom moeten al die boeren weg om dit bos te redden? Het is toch mooi zoals het is? Net zo mooi als toen ik kind was”, zei de 78-jarige lieverd. Daar kunnen overstromingen in Pakistan niet tegenop. Er lijkt een complot tegen de boerenstand aan de gang. En, ik geef het toe, ik ben geneigd om autoriteiten en meerderheidsstandpunten van wetenschappers te vertrouwen. Mijn kritische vermogen heeft een boost nodig.

Ik besluit het artikel zo onbevangen mogelijk te lezen. Dat is mijn vak tenslotte. Zonder vooroordelen aspecten van wat waar is te onderzoeken. Ik ben god niet. Dé Waarheid met een hoofdletter ken ik niet, het is al een wonder om er een schilfertje van te ontdekken. Journalisten zijn boodschappers. Moeten dat soms met de dood bekopen. Blaylock wil de Amerikaanse autoriteiten en politieke leiders die de strijd tegen Covid-19 vorm hebben gegeven voor de rechter dagen vanwege de grote fouten en misleidingen die zij teweeg hebben gebracht. Dat zou in Nederlandse verhoudingen om zorgminister Hugo de Jonge gaan en bijvoorbeeld de directeur van het RIVM.

Wat vindt Blaylock?

Anders dan in wetenschappelijke publicaties gebruikelijk is, begint Blaylock met een keiharde aanval. Hij beticht bureaucratieën van de overheid, medische associaties, media en internationale agentschappen van een eindeloze stroom leugens en gemanipuleer over Covid-19. Met eigen artikelen als bron en het nieuws dat Mayo Clinic uit Rochester in Minnesota 700 medewerkers ontsloeg die vaccinatie weigerden. Ontslag is in de VS veel gemakkelijker dan in Nederland. Hij stelt dat we getuige waren van een lange lijst van niet eerder vertoonde inbreuken op de medische praktijk en het om zeep brengen van medische carrières van artsen die niet wilden meewerken aan het doden van hun patiënten.  

Het verwijt is heftig. “Voor het eerst in de geschiedenis bepalen de president, gouverneurs, burgemeesters  en bureaucraten de medische behandeling niet op grond van wetenschappelijke of op ervaring gebaseerde informatie, maar eerder (onder meer) gericht op preventie en niet geteste RNA-vaccins. Voor het eerst werden patiënten niet behandeld door ervaren artsen, maar door individuen en bureaucratieën die nooit ook maar één patiënt behandeld hebben, zoals Anthony Fauci (hoofd van het Amerikaanse RIVM) , Bill Gates, wel bekend en onder meer de WHO.

Hierbij verwijst Blaylock onder meer naar een groep artsen die voorstander is van het gebruik van middelen zoals Hydroxychloroquine en Ivermectin, middelen die echt zouden helpen tegen aanvallen van Covid-19. Wetenschappelijk onderzoek toonde later aan dat het dierengeneesmiddel Ivermectin niet helpt en dat een aantal studies zelfs misleidend en frauduleus waren. Het anti-malaria middel hydroxychloroquine is onder wetenschappers evenzeer erg omstreden.

Tussenbalans

Ik ben journalist, geen arts, heb over de medische materie geen mening, beschrijf standpunten. Mijn persoonlijke ervaring is dat mijn oudste broer en zijn vrouw, mijn schoonzus, is maart 2000 in 14 dagen tijd aan Covid-19 zijn overleden, een schok die ik niet te boven ben. Ik heb geen reden te veronderstellen dat de artsen die bij hun lijden betrokken waren niet alles wat in hun vermogen lag hebben gedaan om beide lieve mensen van deze ziekte te genezen.

Anders gezegd: ik ben geneigd de medische industrie voldoende vertrouwen te geven. Ook vind ik de toon die Blaylock en zijn medestanders aanslaan tegen hun gevestigde opponenten agressief en veruit onvoldoende onderbouwd. Zijn artikel is geen wetenschappelijk onderzoek, maar een pamflet van een ontwrichte man die zijn gelijk niet kreeg. Zo gaat hij niet in op de werking van hydroxychloroquine. Ik lees verder, maar minder gemotiveerd.

De media

 Over de rol van media heeft Blaylock een apert onjuiste mening. Dit is een gebied waarover ik me wel een opvatting kan aanmatigen na 60 jaar ervaring in onafhankelijke journalistiek. Blaylock schrijft: “the media (TV, newspapers, magazines, etc), have appointed themselves to be the sole source of information concerning this so-called “pandemic”. Daarbij noemt hi ook andere bronnen zoals social media.

Mijn ervaring is dat journalisten zich tot taak stellen op onafhankelijke wijze naar aspecten van wat waar is te zoeken. Zij zijn zelden zelf de bron, maar werken met andere bronnen die zich aandienen en zij worden geacht informatie uit drie van elkaar onafhankelijke bronnen te controleren. Er is ook niet een “zogenaamde pandemie”, er was een echte officiële pandemie volgens alle maatstaven die aan een pandemie toegerekend worden.

Pfizer vaccin

Blaylock noemt Dr. Michael Yeadon als een  gedemoniseerde medische specialist die gezegd heeft dat het Pfizer vaccin extreem gevaarlijk was. Yeadon werkte als farmacoloog eerder als vicepresident bij Pfizer in het Verenigd Koninkrijk. Reuters en USA Today noemen hem een anti-vaxer die misleidende en ongefundeerde informatie over Covid-19 verspreidt. Yeadon, die niet had gewerkt met vaccins, verliet Pfizer in 2011 en richtte met drie collega’s een biotech-bedrijf op dat hij in 2017 voor $325 miljoen verkocht aan  Novartis zo lees ik op Wikipedia. 

De controverse tussen Yeadon en Pfizer lijkt daarmee op een afrekening tussen tegenstanders die allerminst in het belang van de gezondheidszorg is. Blaylock ondersteunt ook Dr. Peter McCullough, de Amerikaanse cardioloog die ervan beticht wordt misinformatie over Covid-19 te verspreiden. En hij kritiseert het medische establishment van de (Amerikaanse) overheid (Fauci, CDC, WHO) die volgens hem nooit een vroege behandeling hebben aangeboden of een ambulance stuurden als je ademhalingsproblemen had. In ieder geval stonden er artsen in maart 2020 bij mijn oudste broer en zijn vrouw wel degelijk klaar om behulpzaam te zijn, al wisten zij niet hoe.

Litanie van meningen

Het is lastig om kritisch te zijn over de heersende meningen, maar ook over een monoloog van het eigen, niet goed onderbouwde gelijk van een steenrijke, gefrustreerde farmacoloog. Zijn opvattingen zijn een litanie van meningen tegen het heersende zorgstelsel van een farmacoloog die eigenlijk vindt dat je Covid-19 had moeten overlaten aan de artsen in het veld en dat het Pfzer vaccin, dat ik toegediend kreeg, zeer schadelijk is, evenals de andere vaccins. Mijn ervaring is dat ik dankzij vaccinaties en een booster nog leef en nochtans een felle corona aanval had die kennelijk mijn immuunsysteem weer oppepte.

In februari 2022 waren er volgens het Hopkins Instituut al 5,9 miljoen Covid-19 doden, waarvan ruim 21.000 in Nederland, rapporteert De Volkskrant. Evengoed, hè, op een wereldbevolking van 8 miljard mensen en alweer 17,5 miljoen Nederlanders. Blaylock stelt dat vroege behandeling 640.000 levens had kunnen redden. Hij beschrijft nog veel meer inderdaad ten hemel schreiende, traumatische  gebeurtenissen zoals niet afscheid kunnen en mogen nemen van je geliefden.

Onderzoeken

Het vraagstuk van de Covid-19 pandemie en het onvermogen waarmee we de aanval wereldwijd tegemoet traden is dramatisch. Niemand had daarin de waarheid in pacht. Niet de zorgindustrie die enorm zijn best deed en niet de anti-vaccers zoals Blaylock. Mogelijk komt er uit onderzoeken en enquêtes zoals in Nederland de parlementaire enquête naar het verloop van de coronacrisis betere en controleerbare informatie.  

Dat onderzoek moet zich volgens de opdracht richten op de periode vanaf de eerste signalen vanuit China over het virus (eind 2019) tot en met het afschalen van de maatregelen in het voorjaar van 2022. Ik zou willen dat het onderzoek veel eerder begint, al vanaf 2009, en nagaat waarom de overheid niet voorbereid was op een mogelijke pandemie die al veel eerder werd voorspeld. Het onderzoeksvoorstel moet in het voorjaar van 2023 klaar zijn, maar gezien de bestuurlijke perikelen in Den Haag zal dat vast niet gelukken.  Dat zullen complot-denkers ook wel een complot noemen om de waarheid te verdoezelen.

Foto:

De commissieleden die de corona enquête voorbereiden.  v.l.n.r.: Pepijn van Houwelingen (FVD), Nicki Pouw-Verweij (JA21), Wybren van Haga (Groep Van Haga), Marijke van Beukering-Huijbregts (D66), Mariëlle Paul (VVD, ondervoorzitter), Khadija Arib (PvdA, voorzitter tot 4 november 2022), Hilde Palland (CDA), Liane den Haan (Fractie Den Haan), Pieter Omtzigt (Lid Omtzigt) en Vicky Maeijer (PVV).

[christiaanvantol]

Antipleindansinstrument

Tijdens de Culurele Revolutie voerde de bevolking in het kader van de collectivistische groepsgeest loyaliteitsdansjes uit. Nu gebruikt die inmiddels oud geworden generatie in grote groepen dit om fit te blijven. daarbij wordt de muziek, zodat iedereen het kan horen loeihard gezet. Dit tot ergernis van jongere generaties. Nu is er via winkelwebsite ’TAOBAO’ een ’antipleindansinstrument’ aan te…

[eindexamenmelissa]

Historische context: moralen in Japan

Welke normen en waarden zijn heersend in Japan?

Waar Nederland individualistisch ingesteld is, is Japan op vele wijzen juist erg collectivistisch. Ook bij Japan valt dit te koppelen aan zijn historie. Waar Europa sinds de verlichting meer belang op het individu begon te leggen, heeft het confucianisme zijn stempel gedrukt op de Japanse normen en waarden. Een van de waarden is ‘jin’, wat vertaald naar menselijkheid. Binnen deze menselijkheid is het vooral van belang om een ander niet aan te doen wat je zelf ook niet zou willen. Daarnaast wat het betekent om volledig menselijk te zijn was om een te worden met alles in ons bestaan. Het is het samenkomen van alles en iedereen die bestaat tot een geheel. Door andere te herkennen als jezelf zou er een potentiële eenheid kunnen ontstaan binnen de kosmos.

Een andere belangrijke waarde is ‘gi’, dat vertaald naar rechtvaardigheid. Ook geeft gi een soort gevoel van plicht en verantwoordelijkheid. Als iemand als gi gezien wordt is dit moraal lof van de hoogste orde. Terwijl juist de ontzegging hiervan volledige verwerping zou zijn.

Een andere invloed vanuit Confucius is hoe harmonie benaderd wordt in Japan. In het boek ‘Gesprekken van Confucius’ wordt verteld dat de harmonie gewaardeerd dient te worden. Hier wordt ook het belang van hiërarchie betoogd en worden tevens waarden als loyaliteit, gehoorzaamheid, betrouwbaarheid en het rekening houden met anderen geprezen. (Tucker, John, 2018)

Het zijn deze waarden die een grote stempel hebben gedrukt op de hedendaagse cultuur van Japan. Zo heeft ook de harmonie, in het Japans ‘wa’ genoemd, een groot belang. Binnen het gedrag van de Japanner wordt constant rekening gehouden met het groter geheel. Als een individu zich niet gedraagt naar de harmonie worden zij hierop aangesproken. De hiërarchische structuur is nog steeds terug te zien in de Japanse samenleving met als doel om de harmonie te behouden. Het handelen van het individu wordt dus onderdrukt in dienst van het grotere geheel. Vooral in de werkwereld is dit nog heel duidelijk te zien. De hiërarchie neemt hier een belangrijke rol. Werknemers krijgen een levenslang contract om een sterke band te creëren met de werkplek en hun collega’s. Ook worden bonussen vaak uitgereikt aan groepen in plaats van een individueel persoon. (“Japanese cultural concept”, 2019)

[akvbeeldportfolioisa-blog]

Tsja, hoe beeld je “massaal” uit? En ga ik het bij de Chinese cultuur houden of ga ik de westerse consumptiemaatschappij erbij betrekken? Daar zat ik wel even mee. Het liefst bleef ik bij de Chinese cultuur, omdat het toch cliché leek om meteen weer over te stappen op mijn eigen cultuur; ik wilde nieuwe terreinen verkennen! 

Ik zocht naar bronnen die over het massale binnen een samenleving gingen en kwam uit op het model van Hofstede. Collectivistisch vs. Individualistisch paste perfect bij mijn onderwerp. 

Die massale, collectivistische samenleving beeldde ik uit door een enorme mus in kleinere blaadjes te verdelen, die samen één geheel maakten. De massa kan een massale gebeurtenis teweegbrengen.