#chocoladesaus

[bbqbastard]

Gemakkelijk de beste gerookte chocoladesaus maken voor bij churros

[mijnniemandsland]

Chocolademelk.

Chocolademelk is een veelgeprezen drank die over de hele wereld wordt genuttigd. Dit artikel onderzoekt de chemische samenstelling van chocolademelk om te bewijzen dat het in essentie een combinatie is van gecondenseerde chocoladesaus en diverse vloeistoffen. Hiervoor wordt een grondige chemische analyse uitgevoerd met behulp van relevante wetenschappelijke formules. Inleiding: Chocolademelk,…

[scoutingnieuws]

Verkenners Scouting Boxtel organiseren succesvol restaurant

Afgelopen zaterdag 28 februari was het een drukte van jewelste bij Scouting Boxtel, waar de verkenners vrijdag hun eigen restaurant organiseerden om geld in te zamelen voor hun zomerkamp. De gasten konden die avond genieten van een heerlijke maaltijd en een avondvullend programma.

De jongens van 11 tot en met 15 jaar organiseren ieder jaar een restaurant in een bepaald thema. Tijdens de avond vervullen de verkenners de functies van ober, afwasser, barman, keukenhulp en entertainer. Dit jaar was het thema van het restaurant: Nederland. Hier waren de gerechten, aankleding en het entertainment op afgestemd.

De 77 gasten, veelal ouders en andere familieleden, werden hartelijk ontvangen bij blokhut De Wickiup, waar ze genoten van een lekkere maaltijd terwijl ze bijdroegen aan een goed doel. Het geld dat de verkenners verdienden zal worden gebruikt voor een leuke extra activiteit tijdens hun zomerkamp.

Als voorgerecht kon er een keuze gemaakt worden uit groentesoep of erwtensoep. Hierna volgde het hoofdgerecht: hachee met aardappelpuree en rode kool, of een ‘stampoentje’ van pompoen en knolselderij met grootmoeders gehaktbal. Om af te sluiten een bolletje vanille ijs met chocoladesaus of een heerlijk stroopwafelparfait. Tussen de gangen door werden er verschillende acts opgevoerd ter vermaak van de gasten.

Een van de gasten was erg enthousiast over de georganiseerde avond: “Ik ben onder de indruk van de professionele houding van de verkenners. Ze zijn erg gastvrij en doen alles met veel plezier. Het eten smaakte heerlijk en ik ben blij dat ik ook wat heb kunnen bijdragen aan hun zomerkamp.”

Scouting Boxtel Scouting Boxtel is dé Scoutinggroep voor Boxtel, Liempde, Esch, Gemonde en Lennisheuvel. Scouting Boxtel heeft uitdagende programma's voor kinderen van 5 t/m 18 jaar en ook voor scouts met een beperking. Iedere leeftijdsgroep heeft programma's afgestemd op de kinderen in de groep. De diversiteit in het programma betekent dat geen opkomst hetzelfde is. Alle leeftijdsgroepen sluiten het jaar af met een zomerkamp. Dit aangevuld met diverse weekendactiviteiten maakt Scouting tot een veelzijdige hobby.

Bron: Scouting Boxtel

[bartbillen]

#gerecht nr109 #pannenkoeken met #banketbakkersroom en #chocoladesaus. In het glas een #muscatderivesaltes #muscat de #rivessaltes #domaineboudau #muscatdenoel 2016 (uit @robthegourmetsmarket #robthegourmetsmarket) de #scheurkalender van #dagelijksekost gekookt door #madameskitchen #bartbikt als #fenomenale #fourniceur #fenomenalefourniceurbartbikt #jeroenmeus #hotelhungaria @hotelhungaria https://www.instagram.com/p/CPNWJLYBn7K/?utm_medium=tumblr

[kristoffelburez]

#valentijn #profiterolles met een potje #chocoladesaus natuurlijk 😍😍 #food #lekkervanbijons #echtbakmanschap #lovethejob #foodstagram #foodies #foodporn #taart #oudenaarde #ronse #instafood #pastrychef #sweet #chefsofinstagram #famousfoodies #lekkeretenvlaanderen (bij Oudenaarde) https://www.instagram.com/p/B8irXmCBSXD/?igshid=7l204qi56yhv

[heerlijkehappen]

Kersttoetje trio van ijs met chocoladesaus

Misschien is dit nog wel meer een inspiratie-post te noemen dan dat ik het echt een recept mag noemen... Ik ga namelijk echt niet het ijs zelf maken, hoewel dat misschoen ook wel een keer een leuk klusje zou zijn. Maar hé met deze drukke feestdagen moet je het jezelf niet heel erg moeilijk maken natuurlijk, want we ervaren als genoeg drukte en stress rondom het kerstmenu en de boodschappen! Overigens heb ik de chocoladesaus dan wel weer even zelf gemaakt, maar dat is echt easy-peasy. Dat zal ik voor jullie in de receptkaart van dit Kersttoetje trio van ijs met chocoladesaus zetten.

Serveer op een prachtige schaal voor dat wauw effect!

Kersttoetje trio van ijs met chocoladesaus

Een heerlijk toetje aan het einde van je diner! 1 bak chocolade ijs1 bak straciatella ijs1 bak slagroomijspoedersuikerframbozenblauwe bessenrode bessen2 munt takjesVoor de chocoladesaus:3 el kookroom75 gr pure chocolade Smelt de chocolade au bain marie en roer er de kookroom doorheen, blijf roeren tot je een gladde saus hebt. Laat ondertussen de bakken ijs uit de vriezer een beetje ontdooien. Schep met de ijsschep mooie bollen van het ijs en leg ze op de schaal.Versier de schaal met het verse fruit en de muntblaadjes.Strooi als laatste wat poedersuiker erop en serveer gelijk.Heerlijk Happen! Je kunt er ook een paar stukjes kerstkrans insteken als decoratie. 

Kies voor meerdere soorten ijs en giet er wat chocoladesaus overheen. Kersttoetje trio van ijs met chocoladesaus Nog wat tips voor het scheppen van een fijn bolletje? -Laat je ijs een beetje ontdooien, dan gaat je ijsschep net even wat makkelijker door het ijs. Gebruik er één met zo'n knijpmechanisme, super handig voor de perfecte bolletjes. -Dip de schep tussen het scheppen van de bolletjes even in warm water, daardoor laten de bolletjes makkelijk los. -Schep je bollen een dag van te voren en leg ze in een grotere bak weer terug in de vriezer, zo kun je op de dag zelf makkelijk de bollen gelijk op de schaal leggen en sta je niet te klooien terwijl het ijs helemaal ontdooit voor het op tafel staat. En zo heb jij wat fijne ijs-bolletjes tips en kun je lekker genieten van de drie verschillende soorten ijs en vers fruit aan het einde van je diner. Nog meer lekkere toetjes? Dat kan hoor ik heb er nog wel een paar voor je: Deze heerlijke chocomousse met ijs. Of deze Kerstige stoofpeertjes met chocolade.Maar ook dit kersentoetje is erg lekker.

Voor het mooie sneeuweffect strooi je er wat poedersuiker op. Read the full article

[takaplantbasedlifestyle]

Dame Blanche op eigen terras 😋 #dameblanche #vegandameblanche #alproicecream #alprovanillaicecream #kingmonty #puredarkness #chocoladesaus #whatveganseats #veganfood #veganshavemorefun #bestdecisionever https://www.instagram.com/tak_aplantbasedlifestyle/p/BvrPPl5gEpl/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=nljme6oo8ooa

[nedermemes]

“Er staat toch ‘schudden voor gebruik‘ op het pak??“

- mijn huisgenoot, in alle oprechtheid

[shotsforallblog-blog]

Binnenkort een feestje of gewoon zin om lekkere shotjes te maken? Lees dan snel verder! Hieronder worden namelijk drie simpel te maken shotjes uitgelegd. Zeker het proberen waard! 😊 Namens www.shotsforall.nl wensen we je alvast veel plezier met het proeven! De onderstaande shotjes bevatten alcohol. Hierbij geld ook: Niks onder de 18!

Als eerste beginnen we met een shotje die geschikt is voor een feestje, maar er is natuurlijk altijd een goede reden om dit shotje te bereiden! Het shotje genaamd appeltaartje smaakt naar (heel verassend) een appeltaart.

De bereiding van dit shotje is op meerdere manieren te maken. Hieronder leggen we drie verschillende manieren uit om dit heerlijke shotje te maken. Het kiezen voor de lekkerste bereiding is aan jezelf. Heb je ze allemaal geprobeerd? Laat in de reacties weten welke bereiding het lekkerste appeltaart shotje maakt. 😊

H1. Appeltaartje:

Manier 1:

Benodigdheden: klein (shot) glaasje, vodka, appelsap en eventueel kaneel.

1.       Vul een shot glaasje voor de helft met vodka

2.       Vul de andere helft van het shot glaasje met appelsap

3.       Als laatste een flinke scheut kaneel erop!

Shotten maar !!!

 Manier 2:

Benodigdheden: klein (shot) glaasje, likeur 43, apfelkorn en eventueel kaneel.

1.       Vul 1/3 deel van het shot glaasje met likeur 43

2.       Vul de rest van het shot glaasje met apfelkorn

3.       Als laatste een beetje kaneel erop

Shotten maar!!!

Manier 3:

Benodigdheden: klein (shot) glaasje, baileys, aftershock en eventueel kaneel.

1.       Vul de helft van het shot glaasje met baileys

2.       Vul de andere helft van het shot glaasje met aftershock

3.       Als finish in touch de kaneel erop

Shotten maar!!!

Nog meer feestjes of nog meer shotjes proberen? Lees dan snel verder voor de bereiding van het tweede shotje! Het tweede shotje heeft de naam Pink Poison. Deze naam heeft het shotje te danken aan de mooie glitter kleur, namelijk roze 😊. Alleen al om de uitstraling die dit shotje heeft is het de moeite om het te maken het al waard. Pas wel op! Dit shotje bevat veel percentage in alcohol. Teveel drinken ervan kan lijden tot schade aan jezelf of anderen. Bij het nuttigen van shotjes met een hoog percentage aan alcohol heeft men vaak niet door hoe snel hiervan de alcohol zal toeslaan. Let daarom altijd op en drink verantwoord!

 H2. Pink Poison

Benodigdheden: klein (shot) glaasje, roze vodka en silverstrike

1.       Vul de helft van het shotglaasje met de roze vodka

2.       Vul de andere helft van het shot glaasje met de silverstrike

Shotten maar !!!

 Het derde en laatste shotje is wederom een heerlijke simpel te maken shotje. Het shotje heeft de naam bananensplit gekregen met natuurlijk als hoofdingrediënt de banaan. Het shotje heeft (alweer erg verassend) de smaak van een banaan. Het shotje is een soort smoothie achtige shot. Het heeft meer ingrediënten dan de vorige shotjes, maar de smaak is er ook zeker na.

H3. Bananensplit

Benodigdheden: klein (shot) glaasje, blender/ mixer, banaan, sinaasappel, donkere rum, slagroom en chocoladesaus

1.       Doe de banaan, een stukje sinaasappel en donkere rum in de blender

·         je kunt het ook met een (staaf) mixer mixen

2.       Mix de ingrediënten

3.       Vul het glaasje met de mix

4.       Een toefje slagroom en een beetje chocoladesaus erop

Shotten maar !!!

 Op zoek naar soort gelijke shotjes? Ga dan snel naar de website www.shotsforall.nl

[woutkok]

De schatten van de dag! #dameblanche #chocoladesaus (at Hotel Cosy Bouillon)

[fijnproever]

Gebakken zeewolfilet, rijst, homemade molesaus, een salade van rode kool + wortel en een krokantje van een tortilla #molesauce #mexicanfood #zeewolf #zeewolffilet #vis #gebakkenvis #fish #friedfish #wolffish #rijst #rice #mexicaans #mexicaanseten #chocoladesaus

[mohair-schrijft]

Texel

We rijden van de boot. Op het eiland schijnt de zon dapper door, er staat een briesje. De omgeving oogt glashelder, alsof ik net mijn brillenglazen heb gepoetst. Er ontstaat een kleine file, richting De Cocksdorp, het uiterste plaatsje noord op Texel. Twee hooiwagens voor ons. Lekker langzaam, in een optocht van auto’s, het onthaasten is begonnen. Man krijgt de kriebels, slaat rechtsaf, om toch maar weer terug te keren. De hooiwagens zijn inmiddels verdwenen. 

Ons onderkomen is een vrijstaand huisje in de glooiende duinen. Twee konijnen huppelen op het terras. Een zeemeeuw krijst. ‘s Avonds na het eten wandelen we naar het strand. In het heldere licht, dat je alleen op een eiland treft. Het duinlandschap strekt zich uit aan twee kanten. Prachtige (grijs)groene en paarse tinten, af en toe een plukje geel, de lucht erboven gekleurd door een half ondergaande zon, het slingerende schelpenpad, de stilte.

Aan het eind van de kilometers, de weg loopt omhoog, zien we bovenaan in de verte de zee rollen. Onstuimig, met spierwitte schuimkoppen, niet het geelbruin wat ik ook wel ken van de Noordzee in het westen. Hup, erop af. De golven aan onze voeten. Het brede, lege strand. In de verte een boot. Zoon rent energiek heen en terug, met de zee mee. Hij joelt. Het aloude spel. We wandelen terug door de duinen. De opvallende stilte, de schoonheid van het landschap is overweldigend.

‘s Avonds in ons huisje is het muisstil, geen auto-geluiden, niets. Slechts het suizen van mijn oren en een zacht tikkende klok. ‘Mag het geluid aan, vraagt zoon. Anders is het zo stil’.

*

Ik ga mijn fiets ophalen. Thuis online vast gehuurd en betaald. Een damesfiets met zeven versnellingen. Man loopt met me mee. Het begint zachtjes te regenen. Daar zal je het hebben. De jonge vrouw komt met de fiets aan de hand aangelopen. Een Gazelle, ziet er uit als nieuw. Man zet het zadel wat hoger, nadat het mij niet lukt. Ik stap op. Perfect. Het is al weer droog.

Zoon ziet mijn fiets, wil een rondje. ‘Mama ik kan er makkelijk op fietsen, alleen het zadel staat te hoog’. Ik weet dat hij liefst zou ruilen van fiets. Zoon heeft een prima fiets. Vorig jaar nieuw gekocht. Ik weet een leuk onderwerp voor aan tafel, zei hij een week geleden. Verwachtingsvol keken we hem aan. Ik wil een nieuwe fiets, zei hij stellig. Dit keer waren zijn ouders onverbiddelijk. Laten we het gazellig houden, zei hij nog. We lachten. Hij zag het als een aanmoediging. ‘Ga er maar voor sparen’.

*

Ik zit met koffie en een stroopwafel in een streep zon voor het huisje. Twee meeuwen vliegen cirkels boven mijn hoofd, er volgen er nog twee. In een reflex verstop ik mijn stroopwafel onder mijn arm. nog een rondje en ze vliegen weg. Verbeeld ik het me, of heb ik ze om de tuin geleid? De betoverende stilte wordt steeds vaker onderbroken door vliegtuiggeraas. We blijken vlak bij Texel airport te zitten. Niets is wat het lijkt. ‘Nee, zegt man, je hoort de Efzestiens van vliegveld Leeuwarden’. 

‘s Middags fietsen we door Nationaal park Texel, richting de vuurtoren. Flinke klimmetjes, het lukt me om in zijn twee, te blijven rijden. Als een slak, ik val nog net niet van mijn fiets. Al bijna negen maanden niet gesport, denk ik verbeten. 

De natuur maakt alles goed. De zee, bijna groen, als een verlengstuk van het duinlandschap. Komt door de dreigende donkerblauwe lucht die er boven hangt. Ik zie twee lef-surfers. Zoon wil de vuurtoren bezoeken. We zetten de fietsen in het rek, wandelen er naar toe, links in de diepte het enorme strand, in de verte de zee. Hier en daar een vlieger, slechts een paar stipjes mensen. Aan deze kant oogt de zee niet groen, maar blauw met fantasierijke wolken erboven. 

Weer het scheurende geluid van F16’s. Stelletje spelbrekers. We beklimmen de vuurtoren. Dat verklaart de lege stranden. Ik aarzel, al die mensen achter elkaar op de smalle treden in de benauwde toren naar boven. Om maar te zwijgen over de hoeveelheid mensen die tegelijkertijd naar beneden wil. Ik krijg het benauwd, loop naar buiten. Ga je nog mee? vraagt man. Ik verman me en loop braaf achter hem aan. Had me al bijna verzoend met mijn aftocht. nu ben ik definitief mijn moeder, dacht ik. Die wachtte ook regelmatig op ons door zelf achter te blijven. Het uitzicht vanaf de toren is als een ansichtkaart. Het duingebied verpletterend, zeker zo mooi als de kant van het brede strand met de zee. Texel doet me weer versteld staan. 

Via De Cocksdorp fietsen we terug. Niet voordat zoon nog even een ijsje scoort. Wij wachten op hem, mijmerend staan we naast onze fietsen. Daar zal je ‘m hebben. Hij houdt het ijsje omhoog. Ziet er uit als een bak voor drie personen. Het is een sundae ijs met chocoladesaus. ‘De stukjes kitkat is hij vergeten. Misschien verstond hij me niet’ zegt zoon met volle mond,  neemt een grote hap waarbij de chocola om zijn mond blijft plakken.

We komen bij het huisje, parkeren onze fietsen en zien drie konijnen. Even later hupt een fazant op het terras. de fazant ruikt voorzichtig aan de trapper van mans fiets. Ik maak er een foto van. Onderweg in de duinen zagen we twee paarden. Zonder zadel of berijder. Althans, ik heb ze niet gezien. 

De zon schijnt, ik installeer me met boek en drank voor het huisje, lekker lezen in ‘Het feest’ van Elizabeth Day. Even later valt er een buitje. Ik struikel naar binnen met boek, wasgoed en mijn glas. Nog geen kwartier later, is het weer stralend. De zon is weldadig met 21 graden in augustus.  

Na het eten, vraagt zoon of ik met hem wil badmintonnen. Hier krijgt hij al snel spijt van. God wat ben ik slecht. ‘Mama, wel je best doen hoor’. Zijn opmerking maakt het treurig, beter dan dit kan ik niet. Gelukkig kan ik hem wel aan het lachen maken. Beetje de clown uithangen in tijden van (sportief) onvermogen. Zoon heeft het niet van een vreemde. De clown uithangen dan, verder is hij een en al sportiviteit. Zijn juf schreef in zijn rapport, hij zat op de kleuterschool, ‘Maarten, je hoeft niet altijd de clown uit te hangen’.

*

Fietstocht naar het Sluftergebied. De Slufter, Sluftervallei ook wel genoemd, is een grotendeels door duinen omsloten strandvlakte, die in open verbinding met de Noordzee staat, waardoor *een kwelderlandschap is ontstaan. Het pad er naar toe is heuvelachtig met tegenwind. Ik fiets in mijn favoriete versnelling.

Het Sluftergebied is indrukwekkend mooi. Net als de vorige keren. Maarten was drie maanden, lag in de groene kinderwagen, man liep erachter. Hier is een foto van, vandaar het beeld.

De tweede keer was zoon zes. Nu is hij elf. Net lang genoeg geleden om het weer eens te willen beleven. Zoon zorgt voor entertainment onderweg, bovendien kiest hij de route. We staan voor een watertje waar we alleen met natte enkels de overkant kunnen halen. Avontuur is soms nodig. Uiteindelijk maken we een flinke wandeling door de Slufter, door het mulle zand van de duinen, zo richting de zee. ‘Nieuwegein’ schrijft zoon in het natte zand. Niet voordat hij eerst een piemel heeft getekend. ‘Kijk eens, mama’. Op de terugweg rijdt langs ons een wagen met twee paarden ervoor (waar hebben we deze paarden eerder gezien). De vrouw op de bok van de wagen roept streng naar een man met een vlieger: ‘Mag hier niet, meneer’. 

Die avond eten we pannenkoeken in het dorpje Oosterend. Ik wijs naar twee bordjes aan de muur: ‘pas op het opstapje’ en ‘pas op het afstapje’. Ze hangen nog geen dertig cm van elkaar. ‘Als je dan nog op je smoel gaat…’ zegt man. Zoon schiet in de lach, houdt zijn mond met chocomel, met moeite dicht.  

Maarten heeft ‘South Park’ ontdekt. Ik kijk even mee, begrijp de charme. Het getetter van de karakters verbreekt wreed de stilte. Slapen is hier trouwens een surreële ervaring. Doodstil, aardedonker en een bed met dekbed waar je happend naar adem uit wakker schrikt.

*

Vandaag gaan we naar Den Helder om de laptop van zoon op te halen. Hij zou thuis bezorgd worden, niet handig, kunnen we niet checken of hij het doet voordat zoon straks naar de brugklas gaat. De laptop is naar Primera gestuurd, in een geestdodend winkelcentrum. Zullen we straks naar het onderzeeërmuseum gaan? vraagt man. Het Marine museum is vlak bij waar de Veerboot aanlegt. 

Er zijn verschillende onderdelen, de historische afdeling, een rondleiding in een werkelijke onderzeeër. *De Tonijn’, leest zoon voor, ‘in de Potvisklasse’. Ik denk dat hij een geintje maakt, maar wat weet ik er nou van? Lange, trage rij naar boven. We kijken om ons heen, staan akelig hoog. ‘Dit is waarom ik aan parachutespringen niet eens ga beginnen’ zegt man. Ik knik begripvol. Ieder zijn angsten. Eindelijk zijn we aan de beurt.

‘Achterstevoren het trapje aflopen’ waarschuwt de begeleider. ‘Is het erg smal en laag daar beneden.. ? vraag ik nonchalant, terwijl ik me vast omdraai. ‘Ja’ zegt de man . Dus als je last hebt van claustrofobie, niet doen. het is druk, je kunt er niet zomaar uit’. Dan zie ik er toch vanaf, zeg ik en stap opzij. Man gaat verder, loopt het smalle trapje af het donkere gat in, blijft even hangen met zijn rugzak. Zoon is al binnen, zie nog net hoe hij naar me zwaait. Wacht maar hier, zegt de begeleider, over een kwartiertje komen ze daar uit, wijst hij. Een kwartiertje. Jezus, ik had minstens drie kwartier in gedachten. Te laat.

Tot slot stappen we in de Radarbol. De 3D-radarbol geeft de richting, afstand én hoogte van objecten aan, lees ik. Dus dat ronde ding kan ‘de vijand’ traceren. Het nadeel is dat ze door diezelfde radar zelf ook sneller in het vizier komen. Ik kijk met andere ogen naar de witte bol op het dek van een oorlogschip. De bol lijkt nog het meest op een onaf standbeeld, de ronde gipsen kop nog niet gevormd in het hoofd van een President of zo. Goed, een radar dus.

De Veerboot heeft ook een radar. Alleen niet 3D. En is niet uit op de vijand maar wel op objecten, als de kade, een walvis of een anders schip. Legt man uit in Jip en Janneke-taal.  

‘Er is een Mac in Den Helder’ roept zoon opgetogen, als we na uren weer buiten staan. ‘En het is donderdag’. Man ziet mijn gezicht. ‘Het is een ritueel, daar houd jij toch zo van’. ‘Oké, op naar de Mac’. Ik neem zelfs een Mcflurry toe. De nieuwste met stukjes brownie, toffee en caramelsaus. Ik kan het afraden. De kaart voor Oma? Daar staat een brievenbus, man wijst naar buiten. ik kijk op mijn telefoon, snel! Ik ren de zaak uit.

Rond zevenen staan we weer op de Veerboot terug naar Texel. Vierde keer op de boot in korte tijd. Voelt bijna als routine. Man laat zich zelfs verleiden tot een selfie (‘threesie’).

*

Zoon en man hebben hun ochtendzwem achter de rug. Ik blijf achter in het huisje, want ik kom elke ochtend als laatste uit bed. Elke keer om half 9, zonder wekker, het tijdstip waarop zij vertrekken naar het zwembad. Anders is het te druk, aldus man. Het voelt als een nederlaag en toch is het iedere ochtend hetzelfde liedje.

Zoon en ik gaan midgetgolfen. ‘Weet je nog, vorig jaar in Saarburg? toen was het 34 graden en nergens schaduw’. Zoon weet het nog. Vandaag is het perfect. 21 graden, zonnig en de bekende (eiland)bries. Bij een baan, slaat hij in een keer raak. ‘Jij kan beter richten, ik sla harder’ aldus zoon. 

We fietsen naar vliegveld Texel. We hebben forse wind tegen. Na ruim zeven kilometer zijn we er. Parachutisten in de lucht. Tandemsprongen worden gemaakt. Kleine vliegtuigen, als in de animatiefilm ‘Planes’ stijgen op en landen. Moeiteloos. Allemaal op hetzelfde veld. Gefascineerd kijken we naar het komen en gaan, als dat maar goed gaat. Het gaat goed. Zouden we zelf willen parachutespringen? Hm… liever niet. 

Zullen we dezelfde route maar terugnemen, hebben we wind mee, stel ik voor. Ja leuk, zegt man spottend. ‘Nee, ik weet iets beters: stukje door, wind tegen, dan naar rechts, wind schuin komen we weer bij de Slufter uit, en dan naar huis, wind mee.’ Bij de Slufter weet man nog een geinig paadje tussendoor. Het is een klimmetje, dat wel. Hijgend kom ik uiteindelijk boven. Stuit op het bord Verboden voor fietsen. ‘Terug’. ‘Welnee’ zegt man en rijdt stug door. Ik pruttel nog wat maar fiets achter hem aan over de wiebelende stenen, duidelijk gemaakt voor wandelaars. ‘Kijk eens naar het uitzicht, gebaart hij. We fietsen tegen beter weten in. Weer een klim, stijl omhoog. Met de fiets aan de hand lopen we omhoog en aan de andere kant weer omlaag. Zoon en man kijken toe hoe ik voetje voor voetje naar beneden loop met mijn fiets. ‘Ik heb sandalen aan, jongens’ roep ik als excuses voor mijn slome geschuifel. Je kunt je handremmen inknijpen, adviseert man. Oh ja, reageer ik, moet hier zo hard om lachen, dat ik alsnog bijna mijn evenwicht verlies.  

We fietsen de laatste kilometers op het heuvelachtige pad van de Slufter naar het huisje, met wind mee. De tegenliggers werken hard, sommige kijken alsof ze moeten poepen of in snikken willen uitbarsten. Meestal pubers.

*

Mijn moeder is vandaag jarig. Ik denk aan haar. Daarna aan mijn broer die op dit moment, samen met vrouw en kind, zijn uiterste best doet om haar feestje in goede banen te leiden.

Zon. Klein buitje. Weer felle zon. Zoon heeft een voetbaltoernooi(tje). We gaan kijken. Ploegje waarin hij speelt, oranje hesjes, wordt uiteindelijk tweede. Twee kleine jongens zitten bij hem in het team. Ik schat ze zes jaar. Vol vertrouwen rent het mannetje met de bruine krullen over het veld. Hij is niet bang voor de bal en al die grote lijzen om hem heen. ‘Laatste potje: de ouders tegen de kinderen’ roept de bebaarde jongen van het animatieteam, hij draagt zijn petje achterstevoren. Man aarzelt geen seconde. 

Daarna willen we naar de muziek, krijgen zoon niet mee. Hoe we ook aandringen (motiveren), hij wil chillen na deze inspanning. Dan samen. We stappen in de auto. Eerst naar Oudeschild waar vandaag ‘het havenvistijn’ is. Het is druk, kleurrijk gezicht al die vissersboten in de kleine haven. Sommige vertrekken tussen twee kades door richting open Waddenzee. De zon glinstert in het water.

Daarna op naar Strender pop in Oosterend. We gaan op de muziek af. Daar is het terrein, midden tussen de dorpshuizen. We krijgen fluorescerende polsbandjes om. Bedaard staan we tussen het publiek. Om ons heen alle leeftijden. De band die bezig is, klinkt niet onaardig. Amy Macdonalds, met ‘this is the life’ schalt over het veld. Rond zessen zijn we weer terug. We wagen het restaurant op het park. Er is nog een tafeltje. Zoon gaat tussendoor op het springkussen. Sluit het etentje er ook mee af.  Ik lees thuis ‘Het feest’ uit.

*

We fietsen naar het strand, maken een wandeling langs de zee. Forse wind, fantastische zee, lucht en wat een breed strand. Als we terugkeren, slaat zoon af richting springkussen. Naar zijn vrienden. Ik ga zitten in de zon met een nieuw boek. Het is zomer! Behalve dat dit boek ‘t Hooge Nest’ van Roxane van Iperen, verpletterend is. Wat een aangrijpend verslag. ’s Avonds kijk ik Zomergasten helemaal uit. Maxim Februari. Vriendelijk, intelligent, onderhoudend. Mooie fragmenten, zinnig commentaar.

*

Op naar Ecomare, wens van zoon. Ik herken alles nog. Zoon ziet de waterspeelplaats, brengt daar veel tijd door. De zeehonden vindt hij de moeite waard, terug in de auto heeft hij al hun namen onthouden. Skinny en Rohan, Boelie en Beer, Michael en Dennis, somt hij op, ‘oh nee, dat waren Bruinvissen’. Bruinvissen zijn geen vissen en ze zijn ook niet bruin. Bruinvissen lijken op dolfijnen, ze zijn beiden familie van de walvisachtigen, maar je ziet zelden een Bruinvis met een boog boven het water uitspringen.

De roggen vind ik de leukste vissen. Een steekt zijn kopje boven het water uit, een plat wiebertje met een lief gezichtje. Zijn kleine ronde kieuwen gaan open en dicht, net ogen die knipperen. Op het allerlaatste moment wil zoon toch de roggen zien. ‘Ik heb er mijn spreekbeurt over gehouden’ verklaart hij.  Als we weer thuiskomen, barst het in alle hevigheid los. Voor het eerst sinds we hier zijn.  

Zoon heeft vrienden gemaakt. Jayden, Daan en zijn broertje. Hij vertelt ons dat hij het broertje van Gerco tegenkwam op het springkussen. Gerco zat bij zoon in de klas. Ooit op zijn eerste feestje geweest. Nooit echt vrienden geworden. Broertje vertelde dat ze ieder jaar naar deze camping komen. Wat een toeval.

*

Vandaag een fietstocht naar De Koog, we hebben de hele weg tegenwind. Zoon gooit om de paar kilometer, demonstratief zijn fiets in het gras. Hij slaat zijn armen over elkaar, kijkt stuurs en zegt dat hij er nu echt mee stopt. ‘Ik ga terug’. Jij houdt het nog het beste vol, zeg ik hijgend en voel aan mijn natte rug. ‘Je wilt toch niet verliezen van je moeder?’ ‘Ik kan het wel, maar vind het saai’. Saai? echoot zijn vader en gebaart demonstratief om zich heen. Dan stapt zoon toch maar weer op en gaat er als een speer van door. Hij fietst staand. Misschien moet je gewoon blijven zitten, adviseer ik hem later, mijn hoofd gloeit van de inspanning. ‘Blijf jij maar lekker zitten hoor, mama’ zegt hij spottend.

Na een aantal kilometers, houdt hij het weer voor gezien. Weer smijt hij zijn fiets in de berm. Ik wijs naar het bordje De Koog, ‘krijg je daar een ijsje’. Een simpele en effectieve oplossing. De Koog is de grootste badplaats op Texel. Ik loop het boogbruggetje op naar de zee. Altijd fijn om de zee te zien. Ik vind de weg naar het strand vanaf ons huisje, mooier. Kleiner, eenvoudiger.   

Op de terugweg racet zoon keihard op huis aan. Lekker voetballen of naar het springkussen. Daar is hij tenminste onder gelijkgestemden. Hij rijdt een heel stuk voor ons uit. Ik vraag me af of hij nu rechtdoor is gefietst of toch dezelfde weg langs de Slufter, net als wij. Vertwijfeld kijk ik man aan. Wat wou je er aan doen? reageert hij. Ik denk aan de middelbare school waar hij over twee weken op zit, en probeer het los te laten. We hebben wind mee. Veel tegenliggers. Sommige hebben hun fietslamp aan staan. Wat zijn dat voor idioten? vraag ik me af.  

Halverwege staat zoon vast op ons te wachten, bij het restaurant aan de Slufter bijvoorbeeld. Nee, mis. Uiteindelijk komen we bij het park, rijden langs het springkussen. Nee. Ik fiets naar het huisje. Nee, ook niet. Dan komt man aangefietst. Hij is er niet, zeg ik. ‘Jawel hoor, op het voetbalveldje’. ‘s Avonds heeft zoon weer een voetbaltoernooi. Hij kijkt in zijn schermpje. Ja, tijd om te gaan. Snel strikt hij zijn veters, pakt zijn fiets, steekt zijn hand naar ons op.

*

We zijn op weg naar Oudeschild. Met de auto. De bekende hit van de Beegees klinkt. Ik denk even aan mijn vader. ‘Pa was een van de eersten die deze elpee kocht’. In gedachten hoor ik de trots in mijn broers stem. Ondertussen schiet de natuur van Texel aan ons voorbij. Ha! ha! ha! ha! Stayin’ alive.

Texel 44 staat op de boot. We zijn niet de enigen. De boottocht is op de Waddenzee en zal twee uur duren. Het is windkracht 3. Gisteren nog ruim 5 en de dag ervoor zeker 6. Ik bof maar weer. Het is heerlijk op zee. Felle zon, mooie blauwe lucht met Hollandse wolken. We varen naar Den Helder, richting de marine basis. Ze zijn met oefeningen bezig. Er vaart een oranje, twee persoonsreddingsbootje een tijdje keihard met ons mee. Ze lijken er plotseling te zijn. En net zo snel, zijn ze ook weer verdwenen. We zien een zeebank met zeehonden. Af en toe een zeilbootje of ander schip. Gaaf hè, lach ik naar zoon. Mag ik een ijsje? vraagt hij. 

’s Avonds fietsen we naar De Cocksdorp. Ze hebben er wel 57 pizza’s zegt man opgetogen. We komen aan. Gesloten. Op een woensdagavond? Dan maar een ander restaurant. ‘Pangkoekehuus’. ‘Grappig, zegt zoon, ‘hier wil ik naar binnen’. Op de terugweg, zie ik twee vage lichten in de struiken. Staat mijn fietslicht nou aan? Ik stop. ‘Jongens brandt mijn voorlamp?’ Al fietsend draait zoon zich om. ‘Ja, al dagen, hoezo?’

*

Laatste dag. Ik wil naar het strand en in de zee zwemmen. Wie gaat er mee? Zoon niet, gaat met zijn vrienden springen en voetballen. Duimpje. Man wil wel mee. Vanaf morgen wordt het aanzienlijk warmer, komend weekend begint een hittegolf. Vandaag nog niet. Man loopt voorbij al het gepeupel voor een rustig plekje aan zee. Drie keer denk ik: Stop dit is een goeie plek. Hebben we profijt van het windscherm dat er al staat. Man loopt en loopt. Eindelijk stopt hij. Inderdaad een rustig plekje. Wel volop wind.

Het is een overweldigende zee met flinke schuimkoppen en een stevige stroming. Godsamme wat koud. Man loopt heldhaftig door zonder twijfel. Ik ogenschijnlijk ook. De ultieme ervaring. Doet me aan vroeger denken. Sommige mensen denken vooruit, ik denk regelmatig terug. Zo vaak zwem ik niet meer in de zee, en zeker niet met man. Ik krijg de slappe lach van zoveel vastberadenheid. Ik ga onderuit door de stroming. Heerlijke afsluiting zo’n laatste dag.

De volgende ochtend staan we op het dek van de Veerboot, op weg naar huis. We kijken naar die prachtige zee, die nooit verveelt, de wind waait om ons hoofd.

‘Ik vond dit de leukste vakantie tot nu toe, zegt zoon. ‘Nou ja, samen met Berlijn dan’.

—–

*Texel heeft een landoppervlak van ongeveer 170 km². De lengte van Texel is 20 km en de gemiddelde breedte 8 km.

 *Kwelder: Bij het onderlopen van een slik tijdens vloed, blijft er telkens wanneer het water wegloopt wat nieuwe modder liggen. Hierdoor ontstaat de kwelder, die langzaam maar zeker steeds droger wordt. De laagste delen van een kwelder worden gevormd door geulen, slenken en kreken. De kwelderwal is een hoger gelegen deel van de kwelder, waar bij overstromingen vaak grover materiaal werd afgezet.

 Kenmerkende planten van de kwelders zijn zeekraal, lamsoor, Engels slijkgras, kweldergras, zilte rus, roodzwenkgras, zulte, schorrenkruid, strandkweek, heen, zeegroene ganzenvoet, zee weegbree en schorrenzoutgras.

 *De Tonijn is een driecilinder onderzeeboot van de Potvisklasse. Tussen 1960 en 1992 vormden de driecilinder onderzeeboten de kern van de Nederlandse onderzeedienst. Hun primaire taak was het bestrijden van Sovjetonderzeeboten. Door hun onzichtbaarheid en geruisloosheid waren ze uiterst geschikt om gegevens te verzamelen over schepen van het Warschau Pact. Hiertoe werden regelmatig geheime patrouilles uitgevoerd in de Noordelijke IJszee en de Middellandse Zee.

De Tonijn werd bij de werf Wilton-Fijenoord in Schiedam gebouwd. De Nederlander M.F. Gunning (1895-1972) ontwikkelde het principe van de driecilinder voor onderzeeboten. Deze constructie verbeterde de stabiliteit en de boot kon dieper duiken dan andere onderzeeboten uit dezelfde tijd.

[alettalot]

2019. Met gemak voelt dat als vroeger. Ik stel voor dat wanneer de klok 2022 slaat, we met z'n allen de voordeur uitlopen en met sterretjes, of sputterkeersies zoals we ze noemen, hartjes draaien voor hen die zich zo inzetten. Voor hen die hartfilmpjes maken. Die intuberen. Voor hen die patienten op buiklegging draaien. Voor hen die voor het in slaap brengen hen laten videobellen met het thuisfront om afscheid te nemen. Voor hen die zich het vuur uit de sloffen, of crocks lopen. Voor hen die uit worden gescholden voor het helpen. Voor hen die... Maar ook voor hen die een geliefde een nare dood zagen sterven. Voor hen waarbij een stoel onbezet blijft. Voor hen.... Hoe mooi zou het zijn als die 70 miljoen euro die blijkbaar de lucht in wordt geschoten, in envelopjes wordt gestopt. Als de overheid het niet kan, doen we het toch zelf? Verdelen we toch die envelopjes over brievenbussen bij zorgverleners? Over hen die... Mijn zoon viel vandaag met de fiets. Een auto achter hem stopte op tijd. Een kapotte knie was maar het enige. Maar wat als die auto dichterbij was dan gewenst? En we staan met hem straks bij de seh, en er sorry moet worden verkocht? Kom maar door met die fucking lockdown. Hoe verrot voor een ieder. Hoe verrot voor wat dan ook. Code zwart. Laten we bij het slaan van de klok om 00.00 uur er code hartjes van maken. En tot dan....maar wensen dat ons niets overkomt. Maar ja. Het zal wel gejank en herrie schoppen worden. Nu we zo richting december tuffen, bespraken we onze plannen. We 'vieren' het met ons vier. Ze mogen de menukaart maken. 'Want papa kan alles koken mam''. Het toetje werd al in geuren en kleuren bedacht. Ijs, chocoladesaus en fruit en marshmallows en caramel en... 💜 Persoonlijk kijken we uit naar deze. 'Opsluiten' als kwartet en lekker genieten. En om 00.10, want we moeten tien minuten knuffelen en dansen, draaien we sputterkeersies in hartjes. Richting Ropcke. Zet m op als je rotzooi moet menen lopen schoppen, maar besef dat je zomaar een lege stoel in je kring kan hebben staan. En hoe hard je ook de tijd dan terug wil draaien en wenste toch een prik te hebben gehaald. 70 miljoen had je er misschien wel voor over. Terwijl je gratis..🙏 https://www.instagram.com/p/CWt2CmPs3YYENX9BCeFnGJHXFnw4LqYCptC3B00/?utm_medium=tumblr

[bartbillen]

#restjes #leftovers #galet van #brusselsewafel #brusselwaffle met ertussen #vanilleijs en erover #chocoladesaus (beiden uit #bioplanetgrimbergen @bioplanet_be ) gekookt door #madameskitchen #bartbikt als #fenomenale #fourniceur #fenomenalefourniceurbartbikt https://www.instagram.com/p/COKz7ubBvVQ/?igshid=1qkge7p68c8z8

[heerlijkehappen]

Mascarpone slagroom cakerol met chocoladesaus https://heerlijkehappen.nl/mascarpone-slagroom-cakerol-met-chocoladesaus/?utm_campaign=coschedule&utm_source=tumblr&utm_medium=heerlijkehappen&utm_content=Mascarpone%20slagroom%20cakerol%20met%20chocoladesaus

Mascarpone slagroom cakerol met chocoladesaus

De challenge was het cakerol recept van Eefsfood te bakken. Maar ik deed het en bakte een mascarpone slagroom cakerol met chocoladesaus.