#cevheralppalabyk

[cevheralp]

SİRAYET

Peygamber misali ruhunda ölümle dans edip,olası bir varoluşla ruhuma salvolar yapan bir kadın tanıdım...

Üzüldüğünde üzebileceğini bildiği daha üzgün bir saydamlığa akan parmaklarında yok olan zamanı yaşadı bir süre içimdeki sesle beraber.Birden herşeyden vazgeçmeyi kim icad ettiyse,en büyük sırrı o taşıdı galiba bir türlü kapısını bulamadığımız o ıssız yere.

Susulan,saçmalanan ya da saklanan bir aşkı yaşamak düştü böylece payımıza.İnsanlar kirletiyor kutsallığımızı.Varyasyonlara gebe kalmış milyarlarca gezegenin akıllara sığmayan sığlığı ve bir o kadar temiz bir dolunayı kirleten muazzam asalak.Yokoluş mu dedim, o hep vardı.Bulaştığı her suda biraz siyahi bir tat bırakan.

Zordur bazen..

Sabit,ulaşılmaz ve gerçek kadar özünde taşır elleri kutsalı yazan bir kalbe hükmetmek.Yük olur zamanla coğrafyalarda damlayan kanın ağırlığı.Bir sessizlik çöker inancın en karanlık saatlerine.Şiir gibi okunan kavramlarda merak ettiği herşeye dönüşen bir karmaşa ve biraz da usûlsüzlük.

Anlatılması hep başka bir denklem gerektiren ve alâkasız bir boşluktan seslenen,yorumsuz bir dua okundu zamanın çok arkasınadan bu ana denk düşen.

Dokunmuş çoktan..

Su gibi bir doku..

Anlattım......

Ocak 2021/Antalya

[cevheralp]

Anlıyorum seni!

Sen aşk ile dünyaya gelmiş bir çocuk değilsin.O eşsiz duygunun kalıntıları yok benliğinde.İnsani olmayan bir dürtünün ya da var olma korkusunun vahşeti ile daha en başından yıpranmış bir fetüstün,evrenin sonsuzluğunda çırpınan iki ruhun denklemi ile birleşen.Bu yüzden asla çıkamadın ruhundan dışarıya,hissedemedin tanrısal eşsizliğini kainattaki güzelliğin.

Aitsin ve bu yüzden esirisin sana ait olmayan düşüncelerin.

Anlıyorum seni!

Her şeyi yaşayıp bitirme telaşı kaplamış yüreğini.Ölümü dahi biliyorsun mesela.Öğretilmemiş ve kuramsız sürekli çoğalan bir sıkışıklığın artığı sana ayrılan zaman.

Sana hiç bilmediğin bir çok olasılığı bilme olanağı tanıdı yaşam,

Anlamak gibi bir bilgeliğe soyunup,var ettiklerinin esiri ve yok olduğunu sandığın bir varlığın kölesi oldun.Oyundan sıkılınca kaybetmenin güzelliğini dahi göremeyecek kadar kör gözlerin ve vazgeçtiğin herşey yeni başlayan birinin hayali belkide.

Zamanın tek komutan olduğunu bilmiyorsun henüz veya alışıksın rutine emire gerek duymadan.

Karşılıklı rakamların hüküm sürdüğü bu sahte düzeni kuran her ne varsa yalan anlamadın mı hala,ve tek hüküm ilahi bir duygunun vahdetiyle yayılır dünyaya.

Kelâma hikmet et,bu kalem sonunu yazmadan.

UYAN!

[cevheralp]

Sanatsal Saldırı

Sadece başlığı attım google efendiye,tonlarca vaka var.Sorun şu ki sanat hep “saldırılan” yani “mağdur” olmuş ve hiç “mağdurum da mağdurum” edebiyatı yapmamış.Sözle,müzikle,gözle,nizamla direnmiş bozuk olduğunu düşündüğü düşüncelere.Düşünsenize sadece düşüncelerin şekillendirdiği bir dünyada herkes herşeye dair bir şeyler biliyorken siz herkesin sözlerini anımsamasını beklediğiniz insanlara belki bir şey anımsatır diye sözsüz uzun kayıtlar alıyorsunuz.Alabiliyoruz da geçen yıl kavga gürültü kıyamet kopartıyorduk her yerde.Neyse ki anlaşılır bir şeyler yaptığımız kesin.Ya çingene olasım var bazen bu kadar uzun yazmamak için.Bas küfürü geç babacım.Can Yücel en güzel adamdı bu yüzden benim için,umarım okkalı bir şiirini duyarız bir gün meclisten.(Göndermeye gel:)..! Kardeşim dünyanın şirazesi kaymış,biz zaten o silah tüccarlarının adını bilsek ne olur bilmesek ne diyeceğine,sevgiyle basit şeyler anlatabilirsin insanlara.Bu gün buna kafa yordum yazmak için.Gandhi olamayacak kadar hızlı bir zamanda geldik dünyaya ne yazık ki.Fakat bir restorasyon esnasında küçük bir Klasik Jamsession fena fikir değil.Su sesi falan.Con Lenın diyor ya “Hayal Et”.Bence referandumu bilmem ama özgürleşen dünyada Amerika Trump'ı bazı serbestlikleri uyguladıktan sonra Başkan seçti ve son konuşmasında “Show Must Go On” demediği için mutluyum.Sanıyorum ki güç için savaşı göze alabilen Politikacılar onca siyasi krizde dökülen kanın ayrımını en fazla 8 gruba bölerek yapabilir Anadolu'da.Trakya da “h"siz ayrı bir 8'lik var:) Biraz susabilse herkes ve insanların taraf olmaktan çok kendi hür iradelerine saygı gösterilse mesela.Tarafsızlık hakim bir duruştur ve bütünü görüp anlamayı sağlar,aslına bakılacak olursak o oy kullanmayan insanların tercih edeceği Otonom yapılar belki bir gün hayal olmaktan çıkar,en azından benim düşüncem bu.Tohumu bizde olan fikirleri biraz sentezleyebilsek.Kanıksayabilsek ya birbirimizi biraz.Birileri eğitimin ne kadar önemli bir silah olduğunun 70 yıl önce çok fazla farkındaydı.Bazılarının hayali 2117de Mars'ta prototip bir hayata çocuk yetiştirmek olabilirken,bazıları üstüne bastığı tezeği çoktan unutabiliyor.“At'ı “Beygir” yapan bu sistem biraz “su” çarpmalı yüzüne bence,kuraklık haberleri çoğaldığında ne yapacağını bilmeyenlerin ilk hedefi belli.Kafa kesebilen bir insanın susuz kaldığını hayal bile edemiyorum.Kraliçe'nin o günleri göremeyeceği aşikar.Gelin “Alakırdaki o güzel dostlara bir kulak verin bence geleceğiniz için”.Dün ÇARŞI'nın müebbet ile yargılandığı bu kaosu yaratıp,bu gün “Anarşist” tavrın simgesi haline getiren Halktan oy istiyor herkes.Halkın Takımıyız ya! Suat abi güzel bir ritüel yapıyor bazen bütün bu düşündüklerim yavaş yavaş susuyor. -şşşşşş 10 küsür milyonun oy kullanmadığı seçimler daha dün gibi.Bu bir tavırdır ve yalnızca din,dil,ırk,cinsiyet ve fikir ayrımı yapmadan insanı insan olduğu için katogarize eden bir düşünce sistemidir.Ve bu düşünce bir gün bilinçsiz bir yıkıma neden olmamalı.Düşüncelerden korkanlar hep vardılar ve hep saldırdılar.Korkunun en büyük günah olduğunu haykırdığımızda,o günahı ilk kim işlediyse işte en günahkar onlardı.Sanat korkusuz bir uykudur sanatçı için,dokunduğunuz anda en derin korkularınıza saldırır. “Sanat içinde geleceği barındıran bir silahtır…! 17 Mart-The Mekan-Siyasiyabend 11 04 2017/Taksim

[cevheralp]

Beyaz İpek Gibi Yağdı Kar

Nasılda unutulmuş yasların nefesini çalıyoruz zamandan...Usta 1973'te haykırmış bu çığlığı ben daha doğmadan.Yıllar yılı beslenilen umudu gömmüş bu şiire.. Hep kaybetmeyi bekleyen ve her defasında hayat denen aşkın karında terleyen bir yılkı oldu umut dağarcığımızda...Ölen çocukların yasını bile çok görürken acılarımıza zaman,Usta diyor ya; ''SANKİ ÖLMÜYORMUŞ GİBİ'' akıyor zaman.. Cehennemindeyiz sanki artık cehaletin fakat mevsimler değişir ve bir gün kar yağar ve soğutur değil mi kin tutan cehennemleri..? İnanın buna,İnsana inandığınız kadar..

Ps:

-Hep yitirince kalbimizde yer tutar bazen insanlar,bir kez daha çalım attı ölüme Sevgili Ataol Hocam..Bizlere öğreteceği daha nice yıllar görmesi umuduyla.

-İçeriğin yayınlanmasında büyük emeği olan ve fikirleriyle desteğini hiç esirgemeyen Hülya İşbilir Behramoğlu'na sonsuz sevgilerimle...

Cevher Alp Palabıyık-03 08 2015

[cevheralp]

UYU

hiç ayık olunmayan zamanlarda 

necla diye bir kadına inat olsun diye 

atılmış tohumlarım dünyaya.

kenedy yaşasaydı rakı içerdik beraber

kısmet değilmiş

kilisenin dibinde arya okuyan kadına aşıktım ben,

ellerinde bir demet gül

gülerdi görmeden baktığı yüzlere

sırf bu yüzden tecavüz ettiler ,

o beni hiç görmedi

bende onu birdaha 

galata köprüsünden atladı diye duydum

ve ne zaman elimde şarap şişesiyle uyusam 

yosun kokusu ve dalgayla sesiyle gelir 

alır götürür...

ölmek güzel şey...

 Datça 2009

[cevheralp]

FUHUŞ

fahiş duygular la geldin

yapış yapış

kırmızı ruj

ve et kokuyordu odam

temizledik beraber

artıklarını ihanetimin..

bulaşık yıkamanı sevdim ben

hepsi bu..

bide vasiyetimi şiir sanmıştı

o salak kadın

yıllar sonra cenazemde

onu rujundan tanımıştın..

kendine iyi bak..

 Londra-2008

Cevher Alp Palabıyık

[cevheralp]

SIRADAN Bİ GÜN

Eline bulaşan grez yağdan 

tahrik oldu Rıfkı. 

‘’Akşam matinesini kaçırmasak bari’’ 

diye geçirirken içinden 

mahalle kedilerinden birinin 

cılkı çıkmış haline 

okkalı bir balgam atıp, 

evin yolunu tuttu. 

Ganyan tutmuş nasılsa, 

alt sokaktaki manifaturacıdan 

Elif'e yeni don sütyen alıp 

Sıska Rüştü'ye parayı uzatırken, 

'kimbilir neler geçiyodur ibnenin kafasından" 

diye düşündü.. 

-nükleer santral patladı sonra o gün Fukushimada, 

Kanser riskli yeni bir gelecek 

sipariş edildi.. 

Cevher Alp Palabıyık

LARA-04 11 2013

[cevheralp]

KEMOTERAPİ

biraz daha zaman..

kaybolduğun yer burası

başka bir hayal yok

ruhumu ıslatıp

köşe bucak kaçacağın.

yağmuru saçlarında sevdim ben

her ağladığında

o oyuncak kediyi döverdim.

sırf bu yüzden

piskopat oldu hazerfen çelebi.

yürüyorum bak

artık sokağa çıkıyorum

konuşuyorum arasıra

kedimle bile olsa bu da bir marifet.

karaftan içiyorum hala rakıyı

oda istiyo.

sonra uçmaya kalkıyo dengesiz.

ne yapıyım kıramıyorum.

yaşlandı çok

artık hiç çekilmiyo.

soyundum artık rüyalarımdan,

gözyaşın hala o küçük şişede saklı

kimse bilmez..

ara sıra uçurtma yapasım var

bide sandal alıcam param olursa.

he bide mahalle pazarına şiir satmaya çıkıcam

bakarsın tutar kimbilir..

uyuyorum artık

tatlı rüylar..

 Cevher Alp Palabıyık-Lara-2012

[cevheralp]

ABİ BİR MİLYONLUK KURŞUNSUZ

Hep muallakta kalan aşk hikayerinin,

pantolunu düşen çocukları vardı o kentte

sakalı çıktığı gün örtmenine aşık olan

sarışın çocuk,

ve esmer olmayı tercih eden yüzüm..

Arabasını çaldığım gün babamın,

ruhuma dolan huzuru,

hiç bir cümle tarif edemezken

kitaplar yazdım,

hiçte kutsal sayılmayan..

son cümlesi aklımdadır hala,

''ilahi goethe ''...

Cevher Alp Palabıyık-01 01 2013 Antalya

[cevheralp]

ÇOK BOKTAN ŞİİR

seni asla affetmeyecegim İlvia,

diş firçamı klozetin içinde bulduğumdan beri,

alaturka olan herşeyi sevdirdiğin için, 

sana minnettarım fakat,

çok severek yediğim 

zeytin yağlı barbunya rüyama girdi,

bir gece bani boğazlar diye korkuyorum...

07 08 2011 Beyoğlu

[cevheralp]

HEMOGLOBİN

Şimdi biraz daha senden bahsediyor 

aklımda kurumuş zeytin çekirdeği gibi 

uçuşan kelimeler..

bir bilsen kimsin, bir bilsem kimsin... kış kıyamet bir yalnızlık sokağımda çok yalnız.. gece yarısı devrime çıkmış bir devriyede aklımda cebelleşen kelimeler. yakalansam sana bi patlasa dudağım kan revan dökülecek ismin aklıma.. Kalbimle yaşadığım çok sofokles bir çelişki bu sınırında tutunmuş kelime dağarcığımın. ve çok erken söylemek için yaşar kurttan henüz, bağıra çağıra şarap içeriz belki o gün. kimbilir... ellerimiz dokunmak için rüzgara isimsiz savrulurken, öperim seni hiç habersiz kendimden bile utanırım belki hiç kızarmadan... Kızmadan oku her ne halt yazdıysam buraya biliyorum orada bi yerdesin, ve ben kaybettim radyodaki sesimi. yazıyorum hiç alışılmamış saflıkta Bir bilsem kimim...

Antalya11 12 2013

(''Soktuğumun duygusallığı gelip buluyor benide,kış kıyamet üşüyor parmaklarım insanım aq hayavanlığın lüzumu yok titriyorum işte,üstelik içmedim not edin bunu bi yere.güzel güzel dertleşiyorum sıtmalı beynimle,taşikardik vakalar silsilesi şu aralar..)

{A(�;�=

[cevheralp]

MAVİ GÖZLÜ ÇİNGENE

emirgan

aşka inandığım şehrin

mavi gözlü çingenesi bende adın.

her yer panayırdı.

 baloncular gelirdi bazen

malboraya simit sallardı büyükbabam

senin yüzünden başladım ben sigaraya

sırf sana inat..

 çocukluktan kalma bana yadigarın

kimbilir hangi herifin koynunda iş tutmuş,

tırnaklarını yiyorsundur hala

utangaç,

hoyrat.

 ve ben utanmadan sana yazıyorum yıllar sonra,

affet beni kadın,

çocukluğumun ırzına geçtiğinden beri

düzelmedim bi daha,

 tütün kolonyası ararım her bayram deli gibi,

aklıma gelir gözlerin

ağlarım.

abe sikeyim böyle ızdırabı..

 Cevher Apl Palabıyık-İstanbul-2006

[cevheralp]

SURİYE’DEN MARS’A

Çıplak ayaklı korkular,

Bazen havan sesleri,

Birde karanlık adımlar,

Çok uzaklarda.

Bazen Irakta..

Geçte olsa anladım,

Seninle yazılmayacak bu hikaye,

Özlemek cabası ve kaçsam sen olurum.

Sonra beni ararlar,

Bulunur paramparça sen halim.

Özgürlük umudu olmasa,

Asabilirim kafamı pervazına parmaklığın,

Boşlukta sallanan o kürt çocuk gibi..

Yürüyordum düşüncesiz,

Bilmiyordum nasıl yapılır,

20 metre avluda dünyayı dolaşmanın hesabı..

Yada Merih’e ilk barış bıraksak olmaz mı?

İmkansızı istiyorum farkındayım..

Savaşsız bir dünya mümkün fakat,

Bu şiir kurtarabilir mi kimseyi,bilmiyorum.

Ölen her çocuğun adına

Bir adak dileyin tanrıya,

Belki affolur ruhu kaygılarınızın.

Bu kin ve kan miras kalacak,

Bir gün uyandığımızda.

Bir gün uyandığımızda,

Batacak dünya güneşe,

Ve kainat geri alacak, 

Verdiklerini…

Sonsuzluk kalacak geriye

Bir ses o boşlukta,yolda

İzsiz,İzmsiz,İsimsiz

Kimsesiz…

Adın..

Sanki adımlarımın telaşı,

Cenazeye yetişmek ister gibi.

Yada 3. dünya savaşı,

Dibi görünmeyen bir mezarlık.

Karakol kaydım gibi suskun,

Yutkunduğum her kelimede

Sessiz bir soykırım sanki,

Ve yalnızlığı dünyamın

Soğuk..

Uzak..

Sonra ölen bir çocuk giriyor rüyama,

Tanrı gibi taptığı bez bebek,

Ve çıplak ayaklı bir korku,

Birde karanlık adamlar…

Cevher Alp Palabıyık-25 07 2015-Pırasa

[cevheralp]

MANUEL BİYOGRAFİ

Doğdum.

Ankara’nın kavrulan bir yaz günü.

Babam çok sevmiş annemi,

Öyle derdi...

Her şair bir şeyler anlattı,

Kendine ve aşka dair.

Kendi mısralarımı buldum,

Yanan bir ülkenin yağmurlarında.

Nazım gibi büyük acılarda çekmedim,

Orhan Veli gibi bir yoksullukta,

Ama bilirim ayrılıkları...

Kendi hikayemi yazdım,

Ve yaşadım sorgusuz bunca yıl,

Sanki biliyormuşum gibi olacakları.

Önce annem gitmiş,

Bir daha dönmemiş geri.

Kim dokunduysa kalbime

Hep onlar söyledi aslında,

Söylemem gerekenleri...

İhtiyar bir gölgem vardı,ilk gençliğim

Yegane hırçınlığımdı kendisi,dedem...

Çok emekledim peşinden,

Kalem tutana kadar elim...

Göçtü gitti 20 sindeyken ben

Koştum ardı sıra öğrettiği fikirlerin.

İnsanlık için düşündüğüm her şey ondan yadigar,

Yazmayı öğrendiğimde anladım.

Denizi Ankara da gördüm,ilk kabir ziyaretim,

Ama bir Akdeniz kasabasında sevdim.

İstanbulluyum aslında.

Devrimciliğe burada başladım..

Kolejden atılmışlığım da var,

Zabıtayla kapışmışlığım da.

Dilenci bir çocuk uğruna

Nezarethanede sabahlamışlığım da,

Bu güne kadar hiç bahsetmedim..

Çok aşık oldum,

Bir kere sevdim.

Ve bu sevgiden hep nefret ettim.

Sonsuzluk olduğunu bilmesini isterim...

Para için yazmadım,

Yaşamadım da..

Hep bir işe yarar umuduyla

Düşündüm...

Bir şeyler kalsın istedim benden 

                           ve bana bırakılandan geriye,

Bunu kendine kızılderili diyen birinden öğrendim...

Kenanıda gördüm,

Bir önceki yüzyılıda,

Ve savaşlarla uyandı çocukluğum,

Mavi olduğu söylenen yarınlara...

5 yaşımda okumayı çözmüşüm,

15′inde şairliği,

25′inde Nazım ustanın onur ödülünü verdiler Coloradodan,

30′umda hapsi gördüm,

Hemde 16′sında ölen bir çocuk yüzünden,garip.

Daha kaç kitap,kaç şiir yazarım bilemem,

Fakat bir savaş müzesine konsun isterim kalbim.

Uğruna yaşadığım bu geçmişle yargılasın beni zaman,

İnsanlar için yazılmış süslü kelimeler değil sarf ettiğim,

Aşk ve sefalette değil yazdıran..

Cehalet en büyük düşmanı hayatın..

Ve hayatım elmaslara bezenmiş

                                     altın bir kadehten ziyade,

Saman parşömenlere yazılmış

                                      bir matematik problemi olsun isterim,

Bir gün çözülmeyi bekleyen...

Her günü geceye ekleyen bir döngü bu...

Oysa yüreğim dayanmıyor bu zulme..

Çok yoruldum...

Sanki pimi çekilmiş bir bomba kalbim,

Her sabah insanlığın ellerinde patlayan...

Cevher Alp Palabıyık-10 05 2014-’’Nazım gibi’’

[cevheralp]

HEP

 Adını verdim bu sabah çocukluğuma.İsimsiz bir hayatın boşluğu gibiydi onca yıl yaşadıklarım.Uyandım…Günaydın ruhum.Her şeye rağmen ilk gün gibi yaşadım yokluğunu bu sabah.Algıladığım her burukluğun tarifsiz bir anlamı vardı dudaklarımda.Bu gün sensiz 171. gün.Kırık bir kalem ucu gibiyim son zamanlar.Seni yazdığım binlerce satır var ellerimde birde savunma kağıtlarımın arasında kalan adın.Şimdi ne söylenebilir ki özgürlük adına uyunan uykulara,yada hangi şarkının melodisi ile uyanılır savaş kapına dayanmışken.

Herkese ve her şeye rağmen seni yazıyorum.

 Adın;tarihimdeki ilk antlaşmanın mührü gibi duruyor her sayfasında kutsal kitabımın.Elime her kalem alışımda yeni doğan bir çocuğa dua okuyor sanki yazdıklarım.Tanrının omuzlarıma yüklediği bir günah gibi taşıyorum aşkı kalbimde onca zamandır.Yaralı kalmış hayaller bıraktım geriye bütün vasiyetim bundan ibaret.Hiç bir günah çıkmazmış kalpten ve ilahi adalet dedikleri koskoca bir yalanmış.Kayıp bir keşiş olarak rastladım kendime seni ararken.

 Dedim ki; Adın mihrâcı ruhumun yada cezası tanrının,her gün vahiy gibi okuduğum.Yokluğuna direndiğim her anı kalbimin atışıyla saydım bu gün.Yağmur kokusu doldu hücreme.Bir de çay demledim.Şarkı söyledim.. 

 Her şeye ve herkese rağmen dedim kendi kendime.

Bir günde açlıktan otuz bin insan ölebiliyorken,çocuklar kurşun askerleri ile oynayan diktatörlerin hedefi olabiliyorken ve radyolar hala Donna Donna’yı çalabiliyorken’’Neden’’ diye sormak bile gelmiyor içimden.Yazgısal bir dışa vurum belkide aklımı bu sayfaya sürükleyen.Belki varoluşumun nedeni.Fakat düşünmeden edemiyorum,’’Kim bilir kaç havan mermisi düşmüştür toprağına Mezapotamyanın ahlakımın nedenini sorgularken ben.’’

Ruhumla öpüşen bir şiir yazsam sana dair,kırlangıç kanadı gibi telaşlanacak dünya.Radyoda yine ölüm haberleri.Hırkam ıslak bir yağmur nöbetinde ve bu gün de tanrıya ihanet ettim seninle. 

 Adın,kalbimin şahit olduğu tek tutanağın ilanı.Tutunduğum gökyüzünde bir yoldayım sanki.Bu küçük avluda kalbimi tavaf eder gibi kendimde arıyorum seni.Bir sonsuzluk nöbetidir tutturmuş aklım,hiç bir yere sığmayan bir sevgi saklıyorum şimdi nefesimde.Evrende yankılanan bir şiir gibi sayıklıyor bu sessizlik seni her uyandığımda.Fişlenmiş hayatımın tam ortasına bırakılan öksüz bir yara gibi adın.

Uğruna her şeyden vazgeçtiğim. 

 Bir gün tükenince hayat,çekilince sular ve yok edince insanoğlu yaşanılası herşeyi,sonsuzluğa fısıldadığım o küçük ses kalacak geriye,adın*.. 

Tarifsiz.. 

 Yoktan var ettiğim.. 

 Cevher Alp Palabıyık-2014 Mektuplar  

 *Bknz:Ay Tanrıçası.