#buren ontmoeten | Explore Tumblr posts and blogs

bonjouronourtour · 2 years ago

Text

Spanje

24 januari - 14 februari

Even een korte inleiding op deze blog: deze hebben we geschreven in de laatste weken voor vertrek naar Nederland, maar zijn we helemaal vergeten te plaatsen. Veel zal misschien voor sommige van jullie al bekend zijn (in dat geval —> skip maar naar de volgende blog 😉), zo niet: veel lees plezier!

🖖🏻 In Marbella, net na het plaatsen van de vorige blog, besluiten we om toch zo snel mogelijk nog naar een huisarts te gaan om Jacq haar pink te laten checken. We komen nota bene uit bij een Duitse kliniek waar ze namelijk ook Engels spreken, wel zo handig. Eindstand is een röntgenfoto met een veel te dure arts die ons kan vertellen dat er gelukkig geen breuk zit in de vinger van Jacq. We krijgen nog wat advies mee en fietsen weer terug naar onze camper, waar we opeens nieuwe buren blijken te hebben.

🇳🇿 We ontmoeten zo Dave en Anita uit Nieuw-Zeeland die met een echte Amerikaanse camper op pad zijn, op een Brits kenteken. Lekker verwarrend, maar gezellig is het wel met deze Kiwi’s en hun flinke voorraad eten en drinken in hun grote ‘RV’ (Recreational Vehicle), genaamd Harvey… Harvey the RV. 😉

Na een gezamenlijke middagborrel, maaltijd en avondborrel gaan we onze eigen camper-bedjes in.

🌴 We vertrekken de volgende dag en rijden door naar Málaga. Hier hebben we een handige plek vanaf waar we redelijk gemakkelijk de stad in kunnen fietsen. Redelijk, omdat de afstand best oké is maar de nodige ups en downs maken het toch een iets uitdagender ritje! Hendrik weet in de stad een mooie outfit te scoren voor de bruiloft in Nederland, helaas heeft Jacq hier nog een succes. Verder vieren we in Málaga ook Hendriks verjaardag door er heerlijk te eten. Málaga is verder echt een mooie en leuke stad!

🏔️ Na Málaga komen we op een plekje terecht net onder Granada waar het langzaamaan behoorlijk koud begint te worden. We staan hier bij een mooi stuwmeer en de natuur is prachtig. Vanaf hier rijden we door naar Granada. De route is uitdagend vanwege het gebergte maar daardoor ook weer adembenemend mooi. We hebben uitzicht op de eeuwige sneeuwtoppen van de Sierra Nevada. Het meest zuidelijke skigebied van Europa met zo’n maximale hoogte van 3500 meter. In Granada zelf hebben we eigenlijk weinig tijd, omdat we de vrieskou in de nachten hier willen en moeten vermijden. Ook merken we dat we na Marokko wel vol zitten van allerlei indrukken en alles wat met drukte, toerisme en drukke toeristen te maken heeft. De meest bezochte toeristische trekpleister van heel Spanje laten we hier dan ook aan ons voorbij gaan: het Alhambra. Het zal prachtig zijn, een verzameling van Moorse en Spaanse paleizen en tuinen, maar we hebben dat min of meer al in losse onderdelen gezien de laatste tijd. Nou ja, hebben we ook een reden om hier eens terug te komen!

🍅 Van Granada naar Almería hebben we weer spectaculair mooie uitzichten en zijn we eigenlijk stomverbaasd over de vele bergen die we hier zien.

In Almería wordt het beeld voornamelijk bepaald door de vele tomatenkwekerijen. Niet in glazen kassen zoals in Nederland maar allemaal van plastic zeil, wat blijkbaar hier genoeg is. We staan hier op een plek met veel te veel toeristen en gaan na één nacht weer weg, maar niet zonder aandenken.

🏝️ We komen aan in een onbekend dorpje genaamd La Isleta del Moro. Hier is het weer heerlijk, hebben we wederom mooie bergen en fijne wandelpaden en prachtige uitzichten op zee. Helaas ontdekken we hier dat er een dikke schroef in onze band zit, die er haast niet zomaar per ongeluk in beland kan zijn. We denken dat dit in Almería is gebeurd. Ons gevoel wordt versterkt door verhalen die we online lezen: hier wordt dit wel vaker ‘gedaan’ waarna je wegrijdt met een band die leegloopt en er ‘toevallig’ mensen achter je rijden die je zomaar komen helpen met je lekke band. Heel fijn, maar daar staat dan tegenover dat ze vervolgens aan de andere kant je camper leegtrekken. Niet zo fraai dus.

🔩 Gelukkig geen lekke band voor ons dus, maar wel een probleempje die we moeten oplossen. Richting het eind van de siësta rijden we naar de dichtstbijzijnde garage waar we even moeten wachten voor het hek, want ja: siësta is siësta. Precies na 16:00 komt de garagehouder uit zijn hok (had ons waarschijnlijk allang zien staan) en is het probleem ook voor hem vrij snel duidelijk. We zijn de derde klant van de dag met ditzelfde probleem, wat nogmaals ons vermoeden van opzet bevestigd. Gelukkig helpt hij ons binnen 2 minuten door de schroef eruit te trekken, een ander soort schroef nog dieper in de band te duwen en er ook weer uit te trekken, waarna hij de prop erin duwt en dit even zijn werk laat doen. Band loopt niet meer leeg, prop wordt afgeknipt, band weer opgepompt en klaar is kees!

We sporten en snorkelen nog wat, eten een lekkere pizza in La Isleta en gaan dan door.

👀 We doen een tourtje door Cartagena en Torrevieja om vervolgens in Alicante te belanden. Hier is het zo mogelijk nog drukker, al vinden wij een heel fijn en rustig plekje aan de rand van Alicante bijna pal aan ‘t strand. Ook hier gaan we nog een keer snorkelen, sporten we lekker en maken we ons op andere manieren nuttig, zonder dat we ons heel erg genoodzaakt voelen om alles van deze plaatsen te zien.

Hierna doen we een tourtje door Benidorm en Altea, waar we opgewacht worden door een zwaarbewapende politie-eenheid, maar waarom is ons nog steeds onduidelijk. Verder zien we vooral heel veel luxe en niet alleen Britse maar ook opvallend veel Nederlandse, gele kentekentjes.

☔️ Wij rijden hierna in één streep door naar Valencia. Hier zijn we samen nog geweest in de zomer van 2018 en we vonden dit een hele fijne stad. Helaas is het weer nu volledig omgeslagen en gaan we van alleen maar zon, naar alleen maar bewolking en regen. De eerste nacht rondom Valencia staan we nog bij een natuurgebied aan zee waar we zowat omver worden geblazen door de stevige wind. De dag erna gaan we naar een woonboulevard/shopping complex waar we twee fijne rugtassen scoren bij de oh zo geliefde (want goed geprijsde) Decathlon. Vervolgens gaan we de Bauhaus in om even wat spulletjes te halen voor kleine reparaties in de camper, wat we ook gelijk maar uitvoeren, waarna we de Lidl bezoeken voor enkele noodzakelijke boodschapjes.

🍕 We rijden door naar een parking dichtbij een mooi winkelcentrum waar we dan ook direct in duiken want: warm, droog en elektriciteit in overvloed. We kunnen onze apparaten hier eventueel opladen en daarnaast benodigde en vooral warme kleding kopen. ‘s Avonds spreken we af met Maria. Maria en Carlos waren huisgenoten van Jacq in Lille, zijn nu helaas uit elkaar maar daardoor hebben we wel 2 afspraakjes in plaats van 1 op de planning. Vanavond dus Maria met niet Carlos maar José Carlos voor de verandering. We eten samen lekker een pizzaatje en in half Engels, Spaans en Frans hebben we een gezellige avond!

🍝 De dag erna is het weer zo mogelijk nog slechter en valt er weinig anders te doen dan weer in de camper blijven of het winkelcentrum in gaan om niet zeiknat en koud te worden. Na een weinig spectaculaire dag rijden we de camper naar een parkeerplek iets dichterbij het centrum omdat we bij Carlos en zijn vriendin Sophie op bezoek gaan. Ze hebben een leuk appartement op een mooi plekje in het centrum waar we hartelijk ontvangen worden en een heerlijke pasta eten. Ook hier hebben we het weer hartstikke gezellig en verlaten we pas rond een uur of één ‘s nachts hun appartement. De camper staat op dat moment op een niet ideale slaapplek, zullen we maar zeggen, waardoor we de driebaanswegen die ‘s nachts doodstil zijn als een soort racebaan kunnen gebruiken om de stad uit te sjezen. We slapen ietsjes buiten de stad op een heerlijk rustig plekje.

🌆 Hier slapen we lekker uit waarna we richting Barcelona rijden. We moeten daar rekening houden met de milieuzone in en rondom de stad, maar vinden een plekje dichtbij een metro en net aan de rand van de milieuzone waardoor we toch gemakkelijk en snel de stad in kunnen. Die avond maken we een planning om in korte tijd ook veel van de stad te kunnen zien. We gunnen onszelf namelijk maar 1 dag. De volgende dag staan wij om 06:00 naast ons bed in de koude camper om ons op te frissen, te ontbijten en broodjes te smeren. We kopen beide een dagkaart voor de metro en duiken direct de ondergrondse in. Eerste stop: Park Güell. Direct ook een uitdaging voor ons als lowbudget-toeristen want: dit prachtige park, ontworpen door Gaudí was voorheen gewoon gratis te bezichtigen, maar: om de drukte te kunnen spreiden’ zijn ze maar geld gaan vragen voor het monumentale deel van het park, yeah right. Als het goed is kan je nog wel een redelijk deel gratis bekijken en als je ruim voor de opening van het park aankomt, kan je overal zelfs gratis in, omdat er dan simpelweg nog niemand staat en het park gewoon open is voor de lokale bevolking. Het park opent om 09:30, wij zijn er rond 08:30 maar blijkbaar is dit al te laat. Echter wordt het nog mooier: we krijgen te horen dat sinds Corona het hele park betaald is geworden en niets meer gratis is hier. Lekker dan. Wij zoeken een plekje met een mooi uitzicht op de stad die voor ons ligt en een beetje onder ons, terwijl de opkomende zon zorgt voor een warme gloed. We leunen tegen een hek van het park waar de locals wel achter ons door het park slenteren. Blijkbaar waren we met onze outfits en uiterlijk niet geloofwaardig als locals. Zo zitten we wat te twijfelen wat we gaan doen, tot één van de locals die achter ons langsloopt, ons een plekje wijst waar we prima het hek over kunnen komen. Nadeel is wel: het park is nog niet open voor toeristen, er lopen alleen wat locals en bewakers rond en wij vallen dan alsnog uit de toon. We zitten onze tijd maar even uit (voor niks zo vroeg uit bed gegaan) en kopen online braaf ons ticket om dit park te zien. Wel absoluut de moeite waard. Het is mooi aangelegd, geeft een prachtig uitzicht en we zien hier de bijzondere bouwwerken van Gaudí.

🏟️ Daarna pakken we de volgende metro, voor Hendrik richting het stadion van Barcelona: Camp Nou, of door de nieuwe sponsordeal moeten we nu zeggen: Spotify Camp Nou, voor Jacq in dezelfde richting maar dan een halte eerder in de buurt van een winkelcentrum aangezien Jacq al eens in Camp Nou is geweest.

Hendrik begint zijn wandeling door het museum, waar hij oude shirtjes van Maradona, Romario, Iniesta en Messi bewondert, maar ook alle bekers en prijzen waaronder vele Champions League bekers met ‘grote oren’, de Ballon d’ors en Gouden Schoenen van Messi en ga zo maar door. Jacq is op dat moment een chique winkelcentrum ingedoken en heeft zich gestort op een heerlijke bakkie pleur. Nadat de laatste slokjes hiervan naar binnen zijn gewerkt, waagt Jacq een poging om eens bij Las Ramblas te koekeloeren. Dè (winkel)straat van Barcelona waar het dan ook megadruk is. Terwijl Jacq dit aanschouwt en haar benen flink aan het werk zet, is Hendrik juist net neergeploft op een stoeltje in Camp Nou met uitzicht op het veld en het bekende, door gekleurde stoeltjes gevormde: ‘Més que un Club’, meer dan een club. Hierna rond Hendrik zijn bezoek af met een wandeling door de kleedkamer, catacomben, over het veld zelf en nog een laatste klim voor een panoramisch uitzicht vanaf hoog in het stadion.

🛕 We komen weer bij elkaar bij het bijzondere Casa Batlló, vanaf waar we opnieuw even Las Ramblas bekijken en wat door de zijstraatjes snuffelen.

Vanaf hier nemen we een metro richting Sagrada Familia waar we even omheen lopen. Ook weer bijzonder mooi om te zien en de Sagrada is wel degelijk verder gebouwd in vergelijking met de vorige keer dat Jacq hier was, dus die kraan die daar staat, staat er niet voor niks (voor wie dacht dat die kraan er misschien voor de sier bijhoort).

🛥️ We sluiten af met een rondje langs de haven, nemen dan de metro terug en zijn op tijd terug bij de camper. Na zo’n lange en nuttige dag en wat tijd over, lijkt het ons handig om zo snel mogelijk de stad achter ons te laten omdat we dan net zo gemakkelijk een rustiger slaapplekje kunnen vinden. Dus we gaan direct, is het plan. Alleen voelt Franky ook dat er een break aankomt en zoals het dan gaat, wegen de laatste loodjes opeens verrassend zwaar. Want na een lange dag in Barcelona wil Franky opeens niet meer starten. Gewoon helemaal niet. Dus niet zoals in Marokko: na 3 pogingen of even wachten alsnog. Nee gewoon niet. Dus we lopen (lees: snelwandelen) naar de dichtstbijzijnde garage waar de beste meneer alleen Spaans spreekt.

👨🏼‍🔧 Maar samen met Hendrik komen ze eruit, is het probleem duidelijk en komt hij binnen een half uur even langs. Na 20 minuten is hij er dan ook inderdaad om eens even te kijken wat er aan de hand is. Na meerdere checks en ideeën draait hij uiteindelijk de buis van de lucht inlaat open, en spuit er een wonderbaarlijke spray in terwijl Hendrik de auto probeert te starten, waarna de motor ook daadwerkelijk tot leven komt. Heel erg fijn maar ook heel erg onduidelijk wat nou de oorzaak van de niet startende motor is. In het Spaans komen we niet verder dan: dat we deze spray ook maar bij de hand moeten hebben en dit de volgende keer zelf kunnen doen. Wat op zich klopt, ‘t is niet heel ingewikkeld, maar waarom Franky niet wou starten is ons hierdoor nog steeds onduidelijk en dus niet erg geruststellend.

🇫🇷 Uiteindelijk komen we aan in Frankrijk, waar we een fijn en rustig plekje vinden voor de nacht. Hier is het ‘s nachts wel weer erg koud en is natuurlijk nu opeens ook de gasfles leeg. Gelukkig hebben we al een tijdje een reserve die we nu aansluiten. ‘s Zaterdags ruimen we het één en ander op en draaien we een wasje om niet als een stelletje stinkende globetrotters in Nederland aan te komen. Zondag bereiden we ons verder voor en pakken we de spullen in.

🧹 Maandagochtend is het dan zover. We staan vroeg op, maken nog een laatste camper-ontbijt en -koffie, pakken de laatste spullen in en doen de voorlopig allerlaatste camper-afwas. We rijden vervolgens naar de Lidl voor verse broodjes en naar de Intermarché waar een loos-plek is om Franky helemaal leeg te laten lopen. Daarna arriveren we bij onze camper stalling, waar we vriendelijk worden ontvangen in dit toch al relaxte deel van Frankrijk. We worden zelfs heel lief naar het lokale treinstation gebracht waar de eerste trein ons al snel in Perpignan brengt.

🥱 Hier is het vooral een hele middag en avond lang, wachten geblazen. We wisselen praktische oplaad-plekken af met buitenlucht-plekken in het fijne zonnetje of met een warme binnenplek. En die wisselen we weer opnieuw af met een praktische plek om onze spulletje zoveel mogelijk opgeladen te hebben voor de busreis. Zo houden we onszelf een beetje bezig.

🚌 Enkele minuutjes voor de geplande 22:45 vertrekt onze Flixbus dan eindelijk vanuit Perpignan. De reis verloopt voorspoedig, alleen krijgen we rondom Orléans te maken met enige vertraging waardoor we een uurtje later in Parijs aankomen en onze break hier iets wordt ingekort. Geen ramp, we nemen een snelle koffie en thee met een pain au chocolat en vieren zo deze dag van de liefde in de stad van de liefde. Hoe vind je die?! 💕💘

🇳🇱 Aan al die romantiek komt, zoals gezegd, een snel einde want we kunnen alweer de volgende bus in! Deze vertrekt vervolgens iets na 13:00, aardig volgens planning en brengt ons via Lille, Gent, Antwerpen en Breda uiteindelijk in Utrecht, slechts een kwartiertje na de geplande aankomsttijd. Helemaal super. Het mocht dan een laaaaannnggeee tijd zitten en wachten zijn geweest, vanaf het moment dat we onze camper stalden in Perpignan maandagochtend rond 11.30, tot aan aankomst in Rouveen dinsdagavond rond 22:30, toch was het een prima reis. Blij om weer in Nederland te zijn. 😊 🇳🇱

Groetjes!

0 notes

opgeschreveneeuwigheid · 2 years ago

Text

Lockdown in de Lente

De seizoenen gaan geleidelijk in elkaar op, de lente voor altijd mijn lievelingsseizoen. Het woord, de herinnering maar vooral het gevoel. Deze lente voelt anders, er komt regen uit de lucht alsof de wolken huilen. Alsof alles wat ooit verzameld is en er nu uit komt, het is kouder en soms zit er een dag tussen dat alle mensen zich als collectief naar de parken verplaatsen. Dat zijn dagen waarbij ik extra voel en dagen die ik het liefst als een herinnering in een flesje wil doen. Zodat ik op andere dagen, waarbij mijn het koud is en mijn hart ook, ik het flesje kan openen en het goud eruit kan halen van die dag. Juist het contrast maakt het dar er bepaalde dagen die andere dagen juist belachelijk mooi maken. Maar als het zo regent in de lente, en de straten nat zijn en snel opdrogen , de mensen in amsterdam in hun jassen gedoken met verwikkelde sjalen en honderden gedachten. Op zulke dagen laten de regendruppels ons terug trekken in onze verlichte huizen, met de gordijnen dicht, wij dichter op elkaar. We drinken onze thee uit porseleinen mokken, onder fleece dekens waar we met z’n alle in�� verdwijnen en we focussen ons vooral op elkaar, in ons huis waar we de kaarsen aansteken.

Maar na die regen, na dat de straten zijn opgedroogd schemert de lente door. Het geluid op de straten verandert en ik heb zin om zo min mogelijk te slapen. zitten nog steeds in een lockdown, maar de deuren gaan langzaam steeds verder open en dat scheelt. We doen doekjes in de haren en fietsen onder roze bloesembomen, ik kijk naar hun en weet dat ik ze nooit meer voor het eerst zal ontmoeten. Maar er is elke dag genoeg ruimte om ze opnieuw te leren kennen. Er zijn dagen waarin ik het huis niet verlaat, maar toch m’n best doe mijn mooiste kleding aan te trekken. Dagen waarin ik vroeger opsta, maar later ga slapen.

We willen koningsdag vieren maar zijn het vergeten, we pakken elk feest aan alsof het de laatste is en we rijken naar dingen zonder te weten hoe en wat. We drinken uit elkaars glazen zonder er bij na te denken en we willen elk gesprek zo lang mogelijk laten duren. We maken pasta’s met chili en drinken daarnaast rode wijn, we hebben belletjes met dealers en met buren, maar vooral zijn we met elkaar we rijden in de nacht naar plekken om de tijd uit te stellen, in huizen waar dat kan, waar iedereen op dat moment niet aan de dag erna denkt.

We worden wakker en het is nog warmer, de avondklok is voorbij en dat is iets maar ook een soort gemis. Die nachten hadden ook wel wat.

Ik heb bepaalde mensen langer niet gezien, wat mij laat inzien dat je dichter tot elkaar groeit, maar ook verder van elkaar af. Het is verwonderlijk hoeveel verschil de zon maakt, wakker worden en het licht door de gordijnen voelen, uit bed geveerd worden alsof de zon een magnetisch effect heeft, iedereen massaal naar buiten met zonnebrillen op zoek naar overvolle terrassen met honderden glazen die hoe dan ook zullen breken. Ik word vroeg wakker door de vogels, ook zij zorgeloos in de lucht.

We worden uiteindelijk niet gelukkig van krijgen wat we willen, maar van het verlangen wat we willen. Alles is langzaam maar zeker aan het opengaan. De mensen lijken alles te willen geven en geen minuut binnen te willen spenderen. Van cafe naar cafe. Van park naar park, onder bomen met koude drankjes in de hand. Er breken af en toe glazen en er is nog steeds altijd de vraag waar we die stappen tot zetten nadat de cafe’s dichtgaan en wij nog niet uitgefeest zijn. We verplaatsen ons met grote groepen richting huizen, waar we koelkasten vullen met flesjes en gesprekken voeren die zo spontaan verlopen dat je niet meer weet hoe het begon. We zitten voor huizen waar mensen langs rijden, mensen die lachen op boten en waarbij je niet aan elkaar hoeft uit te leggen waarom. De wereld is opnieuw aan het openen, en onze harten ook.

Het is intens en toch lijkt het normaalste zaak van de wereld. De cafe’s zitten overvol, en ik waan me elke dag opnieuw naar een ander cafe samen met mensen die ertoe doen. Vervolgens thuis vallen we in slaap, in elkaar armen en beseffen we dat eigenlijk alles hier al is. We drinken elke week weer net een glas teveel, waarbij de groepen veranderen. Maar eigenlijk wil iedereen hetzelfde. Hun lichaam bewegen en alles vergeten, in de keuken die in de ochtend er anders uit zou zien, drinken wij shotjes en zijn de glazen gevuld. We springen, samen, en dan is iedereen moe. Op warme dagen, schijnt de zon op het balkon van de Schelde,

We zitten met z’n drieën naast elkaar, zeggen niks en lezen de woorden in onze boeken. Onze blote voeten in de zon, en een ijskoffie in de hand. Het niet zeggen, maar het weten van dit hebben, gelukzaligheid. We verplaatsen ons elke dag naar nieuwe plekken, marine terrein, de amstel. En soms is er plotseling een feest waarbij mensen drummen en de voeten niet stil kunnen staan. Ik heb zin om languit in het gras te liggen. Ik heb zin om een grote kan huisgemaakte ice tea te drinken. Ik heb zin om te dansen zonder dat er iemand zegt dat het geluid zachter moet, mijn voeten te bewegen tot ik voel dat ik niet verder kan.

En dat kan, en dat mag.

0 notes

vakmensen · 1 year ago

Link

Buurtfeesten zijn geweldige manieren om de banden in de gemeenschap te versterken, buren te ontmoeten en samen te genieten van gezelligheid. Of je nu een klein intiem samenzijn wilt organiseren of een grootschalig buurtfeest plant, hier zijn enkele fantastische ideeën om van je...

0 notes

neodebono · 2 years ago

Text

DaMoer feestelijk geopend

DaMoer feestelijk geopend Zaterdag 24 september 2022 wordt voor Moerwijk wel een heel bijzondere Burendag :))

Zaterdag 24 september 2022 wordt voor Moerwijk wel een heel bijzondere Burendag :)) Want dan opent DaMoer na maanden van plannen, opruimen, klussen en verbouwen op Zaterdag 24 September tijdens Burendag voor het eerst officieel haar deuren voor alle buren, buurtgenoten.(En natuurlijk ook de bobo’s die DaMoer mede mogelijk hebben gemaakt ;-)) Kom gezellig genieten van een gratis hapje en een…

View On WordPress

0 notes

moerwijkcoop · 2 years ago

Text

DaMoer opent tijdens Burendag 24 september haar deuren

Kom ook naar het openingsfeest van DaMoer op Burendag. Zaterdag 24 september 2022 wordt voor #Moerwijk wel een heel bijzondere #Burendag. Want dan opent #DaMoer voor het eerst officieel haar deuren voor alle buren, buurtgenoten. WELKOM!

Zaterdag 24 september 2022 wordt voor Moerwijk wel een heel bijzondere Burendag :)) Want dan opent DaMoer na maanden van plannen, opruimen, klussen en verbouwen op Zaterdag 24 September tijdens Burendag voor het eerst officieel haar deuren voor alle buren, buurtgenoten. (En natuurlijk ook de bobo’s die DaMoer mede mogelijk hebben gemaakt ;-)) Kom gezellig genieten van een gratis hapje en een…

View On WordPress

0 notes

inktvlekken · 3 years ago

Text

gisteren vroeg ik mijn vriend of hij wilde samenwonen. niet in de verre toekomst, ooit, als we vaste contracten hebben en een definitieve woonplaats, maar binnenkort. na de zomer. als ik terugkom van reizen. we zaten op het dakterras in de middagzon, hij zat iets te schetsen dat ik niet kon zien, en ik denk hier al een hele tijd over na nu hij steeds vaker blijft slapen, omdat het zo makkelijk is om samen in een ruimte te bestaan.

hij was even stil toen ik het vroeg. en ik dacht: is dit te snel, te veel? hebben we niet te recent nog ruziegemaakt? is dit het verkeerde moment, kan ik niet beter wachten tot, wat als hij zich verplicht voelt nu om. (waarom is hij nog hier en hoelang voor dit stukgaat).

daarna zoent hij me en lacht dat het hem niets kan schelen dat de buren ons kunnen zien en de laatste tijd ben ik hem zo dankbaar dat hij zoveel van de eerste stappen heeft gezet in onze relatie omdat ik steeds meer begint te begrijpen dat dat betekent dat hij zich elke keer kwetsbaar moet opstellen om te zeggen wat hij denkt, voelt of wilt en dat betekent de ander (mij) vertellen dat die je pijn kan doen dan en het is makkelijker om alleen te zijn, denk ik,

of dacht ik, heel lang. het is nog steeds ingewikkeld, want ik weet dat ik op mijn moeder lijk en ik begrijp nu waarom mijn vorige relaties stukliepen en ik heb gezien hoe die van mijn moeder begonnen te barsten en ik heb nog steeds geen voorbeelden van hoe dan wel, ik weet alleen wat ik verkeerd deed en nog steeds doe.

alleen de laatste tijd denk ik steeds vaker misschien is dit genoeg, wat we nu hebben. misschien is het genoeg wat ik nu voor hem voel en hoe mijn huid blijft gloeien waar hij me aanraakt en hoe ik hem mis als we elkaar een tijd niet zien en dat ik moet lachen elke keer als hij een spraakbericht van 4 minuten stuurt alleen om me te vertellen hoe laat hij thuiskomt en dat ik die spraakberichten opnieuw en opnieuw kan luisteren gewoon

om zijn stem te horen. misschien is het genoeg dat we laatst uitgingen waar we elkaar hebben ontmoet twee jaar geleden, per ongeluk, en ik vraag me af of hij verder gedacht heeft toen dan mijn nummer vragen. ik weet dat ik nooit had verwacht daarna kerst bij zijn familie te vieren dat hij de zomer daarop mijn moeder zou ontmoeten en het voelt zolang terug nu

en tegelijkertijd ook alsof het twee weken was. hij draagt nog steeds broeken met gaten en weigert bier te bestellen en bietst sigaretten ook al heeft hij zijn eigen bij zich, alleen was ik deze keer nuchter. alleen vroeg ik deze keer hem mee naar buiten niet voor zijn nummer maar omdat ik wilde zeggen

hoe verliefd ik me voelde daar op dat moment, nog veel meer dan toen, zonder over de muziek te moeten schreeuwen. hij zei een hele tijd niets en

hield alleen mijn hand vast en vroeg daarna ‘zullen we naar huis gaan’?

#ik zei ja laten we naar huis gaan #hij zei ja laten we een huis zoeken samen #schrijfsel #ik weet nog steeds niet waarom hij blijft #en ik denk dat ik stuk ga als dit stukgaat #maar ik denk ook dat dat me niet meer uitmaakt

7 notes · View notes

strobrod · 4 years ago

Text

Onze nieuwe buren waren zo lief om ons uit te nodigen voor een barbecue in de binnentuin. Dit voelde wel raar want we hadden nog niet eens de sleutels. Het was wel leuk om iedereen te ontmoeten. (Er waren ook twee schattige honden aanwezig!)

5 notes · View notes

etallou · 4 years ago

Photo

Wat ik zag...

Ik zag de wereld onder zijn witte mantel. De sneeuw die overal kruipt, tot in de kleinste hoeken. Niets wordt gespaard van deze koude laag. Ik zag een roekelend wezen, met zijn grijze jurk, springend op de takken, afvliegend van de muren. Ik zag een sneeuwman, die als een rots eeuwig stilstaat. Zijn houten armen bungelend in de wind. Ik zag zwarte vogels voorbijvliegen, vechtend tegen de kou, stribbelend tegen de wind. De dapperste kwam als een krijger de kou van de sneeuw confronteren om wat hard brood te krijgen. Ik zag andere vogels, de warmte zoeken in de hoge torens die vol groen en aftakkingen de wind tegenhouden. Ik zag de zon, die als een krijger tegen de sneeuw en de kou kwam vechten. Onder zijn kracht heeft het ijs gesmolten en ik zag het water, die er als bewijs van zijn bezoek bleef liggen. Ik zag de kleuren van de natuur en de kleuren van onze gebouwen. De huizen van de buren, de houten schuur die er rood uitzag. Ik zag de planten, die ondanks de kou toch nog groeien, om de zon te ontmoeten. Ik zag de grijze muren, de groene bomen, de witte sneeuw, de blauwe hemel, de gele zon, het rode hout, de oranje potten en de zwarte vogels. Ik zag de kleuren, het was een festival voor mijn ogen. Ik zag mijn reflectie in het glas van de raam en ik zag in mijn ogen, zoveel passie voor de schoonheid van de wereld. Ik zag de wereld.

Géraud Pagnard

Wat je net las was een opdracht van mijn lerraar nederlands. We moesten 10 minuten door het raam van onze kamer kijken en heel gedetailleerd schrijven wat we zagen. Ik hoop dat je het leuk vond.

2 notes · View notes

vsvis · 4 years ago

Text

De gastheer

De deur stond op een kier en zonder vragen hadden we onszelf binnengelaten. In de smalle hal vertel ik hem haastig en te laat van De Gastheer; van zijn dansende lange haren en ronde bril op het puntje van zijn neus. Ik weet dat mijn woorden ratelen en dat het lusje van mijn jas het haakje mist, maar mijn enthousiasme is sterker dan ikzelf ben. De Jongen naast me knikt; raapt mijn jas weer op van de grond. Door de deur heen hoor ik de anderen al, muziek overstemt door stemmen. Het is een tijd geleden dat er een feest was en De Jongen was nog nieuw. Vlug probeer ik nog beelden te schetsen van het gevolg in de woonkamer; van gezichten en verhalen, bijnamen en stopwoorden. Hij wacht mijn woorden af. In zijn armen een plastic tas met zakken chips.

Zoals in de film vertraagd het beeld wanneer ik de deur open. Het geluid word harder, de sfeer overweldigend as vuur in nood van zuurstof. Het zuigt ons de kamer binnen. Er zijn kerstlampjes en blikken bier, rode en oranje tinten; luidruchtig gedruis. De camera op onze gezichten met de focus als een 50 millimeter lens. Het publiek ziet mijn zelfverzekerde blik en de zijne met grote ogen achter mijn schouders langs. Nog steeds in slow motion word ik opgetild en geknuffeld. Er staat een beker klaar met mijn naam erop en we proosten op tepelkwastjes. Wanneer we beginnen met onze grappen en rituelen zie ik mijn kleine eend voor onder mijn vleugels met een onbeholpen houding staan. De plastic tas nog in zijn armen. Vlug kijk ik hoe ver weg De Gastheer is en bereken ik de meters tot de keuring. De Jongen had een ruitjesblouse aan met blauwe en groene tinten, van dichtbij verstopte dunne strepen geel. In zijn hand duw ik een flesje bier, gooi de plastic tas over de bank waarnaast we staan – en herinner hem aan de namen van de cirkel mensen waarin we ons bevinden. Hij stelt zich voor, ik maak een grap, we proosten nogmaals en De Jongen lijkt meer ontspannen.

Tijd verspringt. De grote klok aan de witte muur slaat elf en de benedenverdieping is stampvol. Niemand is te vroeg op het feest van De Gastheer, enkel zo vroeg mogelijk. Ze zijn te sporadisch om er ook maar iets van te missen. Wij die de regels kennen zien een bekend gezicht op de salontafel staan. Ze raakt met haar armen omhoog bij lange na nog niet het plafond, maar krijg van iedereen de aandacht. Op haar teken trekken zij die het willen en zij die geen schaamte kennen hun shirt uit. Vanuit de hoeken van mijn ogen bestudeer ik de blik van De Jongen. Hij maakt geen aanstalten om zich te betrekken bij de rest van de nieuwelingen. Een slinger breekt onder het gewicht van een wollen trui. De DVD voor de tv in de hoek word vervangen. Led Zeppelin dit keer. De Gastheer komt eraan. Ik weet dat iedereen in deze ruimte naar hem opkijkt, ieder heeft een verlangen de meester der feesten te zijn. En vanuit hun ooghoeken, zonder te stoppen met praten of dansen, zullen ze kijken hoe zijn bruine krullen over zijn schouders vallen wanneer hij beweegt door de kamer. Hoe hij zich ritmisch langs de mensen heen laat vallen, als water dansend langs stenen. Shit. Hij is amazing als altijd. Zijn effen blouse gekleurd als mos, een deken van donker bos. Een glimlach op zijn lippen. Hij heeft zich geschoren voor deze avond. Iedereen in deze cirkel van mensen die mijn aankomst uitbundig hadden gevierd met bruisend alcohol, voelt zich zichtbaar vereerd door zijn aanwezigheid. Er ontkomt hem niets wanneer hij zich aansluit, een vriendelijke hand op mijn schouders legt en me persoonlijk begroet. Bier word hem glad in de handen gelegd, conversatie onderwerpen buigen ongezien en moeiteloos naar wat De Gastheer interessant vind. Wij buigen naar wat De Gastheer interessant vind, want De Gastheer – De Gastheer geeft de beste feestjes. Het zijn de avonden en vroege ochtenden waar legendes worden geboren. Relaties zijn begonnen en beëindigd op zijn feesten – verhalen worden verhandeld. Hier worden grappen gemaakt die het hele land doorgaan. Waar ik ook ben, als ik er naar vragen zou, er is altijd herkenning wanneer ik de naam van De Gastheer noem.

De Jongen was uit mijn zicht geglipt. Het feestje was verplaatst naar de keuken. Mijn blonde jongen met zijn korte stugge haren verliest zijn woorden bij het zien van een lege koelkast. Hij durft te vragen, onderbreekt het gesprek, en word tegemoet gekomen met een stilte binnenin het lawaai. De Gastheer weet precies hoe pretentieus en denigrerend hij zijn woorden laat klinken wanneer hij zegt: “Nóvember is onze koelkast.” Een korte lach, enigszins de hoogte in op het eind, zijn bier vast met een pink in de lucht. De anderen lachen mee. Mijn jongen kijkt beteuterd en hier sta ik dan, half te glimlachen omdat ik de De Gastheer niet teleurstellen wil. Want ik ken de regels wel.

In mijn zwarte hoodie verstop ik mijn armen, probeer ik mezelf te verbergen voor de november wind. De Jongen is geërgerd met me. Naast het bier staan we samen en ik wacht op zijn gesprek. De nacht is nu echt begonnen. Het huis maakt haast nog meer herrie wanneer je buiten staat, maar de buren lijken het niet erg te vinden. Op de achtergrond hoor ik iemand huilen. Ik gok dat het al half twee is geweest. De Jongen verteld me dat hij er klaar mee is voor vannacht, dat hij zijn fiets gaat zoeken in de voortuin en vraagt of ik mee kom. Ik ben verward; vraag hem waarom, gezien er nog bier is om te drinken en onbekende mensen om te ontmoeten. Had hij meer verwacht? Met zijn vertrapte sneakers schopt hij een leeg blikje dieper de tuin in. Hij mag De Gastheer niet. De Gastheer met zijn zachte stem en zwarte strakke broek – de heer des huizes met de beste moves. Hij mag hem niet. Ik laat hem vertrekken. Door het keukenraam staar ik nog even na, hef mijn drankje op zijn mooie gezicht en meng me weer door de drukte. Er worden foto's gemaakt die niet zullen worden gezien. Op een matras op de grond staar ik naar mijn verkleurde winterschoenen. Het bruist, alles bruist, ik wentel me in gedruis. De kamer draait. Ik verplaats me weer, vind een gesprek op de trap, meng me met de woorden over muziek. We lachen. Ik spendeer de uren tot de donkerblauwe ochtendlucht met slierten paars met mensen die ik enkel ken van gezicht. Ik ga naar huis voor het opkomen van de zon. Ik vertrek voor het daadwerkelijke einde.

#De gastheer #schrijfwerk #writing #vsvis #november is onze koelkast

1 note · View note

terrymoran01 · 4 years ago

Text

Bewonersorganisatie Moerwijk weer terug

Moerwijk heeft met de oprichting van de Moerwijk Coöperatie weer een bewonersorganisatie. En dat is gezien de uitdagingen waar onze wijk nu voor staat bepaalt geen overbodige luxe.

UPDATE: 01 februari 2020.

Het is officieel! Per heden zijn we door de Gemeente Den Haag als bewonersorganisatie erkent!

Over de Bewonersorganisatie

De Moerwijk Coöperatie is een bewonersorganisatie + bewonersbedrijf + bewonersplatform in 1.

Een bewonersorganisatie om de bewoners te vertegenwoordigen en dingen te kunnen agenderen en al dan niet samen met de gemeente te organiseren.

Een bewonersbedrijf om de nodige werkzaamheden zelf (betaald) uit te kunnen voeren. Genoeg te doen!

Een bewonersplatform om belangrijke zaken die in Moerwijk spelen en ons aan het hart gaan zichtbaar en bespreekbaar te kunnen maken. Voor mee informatie over het online wijk platform en netwerk in de buurt: MijnMoerwijk.nl

Activiteiten voor iedereen in Moerwijk

De coöperatieve vereniging Moerwijk Coöperatie fungeert als bewonersorganisatie van en voor Moerwijk. Als zodanig faciliteert het, het organiseren van leuke activiteiten in de buurt. Elk seizoen zijn er evenementen waarbij buurtbewoners elkaar kunnen ontmoeten. Zoals de barbecue in de zomer, het walking diner in voor- en najaar, paaseieren zoeken, diverse kerstdiners, het kerstbomen rausen, gezamenlijke uitjes, etcetera. Zie de agenda. De werkgroep ‘Goede buur’ organiseert nog veel meer activiteiten. In de afgelopen jaren heeft dit geleid tot een hoop gezelligheid, nieuwe contacten en een hechtere buurt, waar we elkaar weten te vinden. Het delen van spullen en elkaar helpen met oppas, kleine klussen, vervoer etc. is daardoor makkelijker geworden. Buurtpreventie is ook een belangrijk aandachtsgebied.

Samen sterk

Door lid te worden laat je zien dat je het belangrijk vindt dat we ons als buurt verenigen. Niet alleen voor de gezelligheid en onderlinge betrokkenheid. De bewonersorganisatie heeft contact met verschillende organisaties in en om Moerwijk, stadsdeel Escamp en met de gemeente Den Haag. Via onze leden weten we wat er speelt in onze buurt en kunnen we actie ondernemen als dat nodig is. Hoe meer leden de vereniging telt, hoe beter we kunnen meepraten en invloed uitoefenen. bewonersorganisatie Moerwijk'

Een stem

Als lid van Bewonersorganisatie Moerwijk Coöperatie bepaal je mee wat er in onze buurt gebeurt. Tijdens de jaarlijkse algemene ledenvergadering kun je stemmen op bestuursleden of jezelf aanmelden als bestuurslid.

Word lid!

Genoeg redenen dus om lid te worden! Veel buurtgenoten gingen je daarom al voor. Voor maar €1,- per jaar ben je al lid. En dat is belangrijk: veel leden maken een sterke, fijne, gezellige en betrokken buurt mogelijk. Meld je aan om lid te worden of stuur ons een mail. Ook leden die niet actief willen deelnemen zijn van harte welkom!

Een helpende hand

Je kunt ook deelnemen in een van de vele werkgroepen van de buurt. Daar ontmoet je andere buurtbewoners en het is leuk om samen iets te doen wat zorgt voor verbetering van het leefklimaat of een gezellige activiteit voor de buurt. Dat kan ook op incidentele of afroepbasis, zodat het je weinig vrije tijd kost.

Communicatie

Geïnformeerd worden, meedenken en -praten kan heel snel via de Buurtblogs op deze website en de Facebookpagina van de Moerwijk Coöperatie. Die twee communicatiemiddelen kunnen elkaar goed aanvullen. De Facebookpagina voor de snelle berichtgeving, het Buurtblog om wat dieper in te gaan op allerlei actuele thema’s en de informatie daarover makkelijk voor iedereen toegankelijk te houden. De verenigingsleden ontvangen zo nu en dan een email nieuwsbrief met een overzicht van het nieuws.

Een nieuwe periode

De afgelopen jaren woonden we met zijn allen in een zogenaamde ‘Vogelaarwijk’. Inmiddels staat de wijk als je het aan ons vraagt er een beetje beter voor dan toen Moerwijk dit predicaat kreeg en hebben we veel nieuwe bewoners mogen verwelkomen. Het is mede daarom een goed moment om vooruit te kijken en ons de volgende vragen te stellen:

• In wat voor buurt willen we wonen?

• Wat is daarvoor nodig?

• Wie of wat kan ons daarbij ondersteunen?

Daar gaan bestuur en werkgroepen zich de komende tijd mee bezig houden. Ideeën zijn van harte welkom!

Bestuurs- en werkgroepleden gezocht!

Deelname aan het bestuur of een werkgroep hoeft niet veel tijd te kosten, maar is wel belangrijk. Het stelt ons als buurtbewoners in staat om in een fijne buurt te wonen die goed leefbaar, gezellig en sterk is. De afgelopen jaren zijn al veel buurtbewoners actief geweest. Door het verhuizen van op dit moment actieve leden zijn we op zoek naar een paar nieuwe bestuursleden. Ook verschillende werkgroepen kunnen helpende handen en meedenkende leden goed gebruiken.

Werkgroepen

• Activiteiten

• Goede buren

• Communicatie

• Ecologisch groenbeheer en stadslandbouw

• Duurzame energie

• Leefklimaat (bijv. het aanpakken zwerfvuil of de bestrijding van de rattenplaag)

Daarnaast zijn de bewoners via ons als bewonersorganisatie vertegenwoordigd in het Wijknet, het Bondgenoten Netwerk, Commissie Wijkprogramma Escamp/Moerwijk. En daarnaast lid van het Landelijk Samenwerkingsverband Actieve bewoners LSA

Meld je aan voor het bestuur of een werkgroep

Jeuken je handen? Zie je het zitten om onze fijne wijk nog fijner te maken? Of ken je misschien iemand anders die daaraan wil bijdragen?

Laat het ons weten! Stuur een mail naar: [email protected]

Heb je vragen?

Stuur dan een mail naar [email protected]

Of neem even contact op met Neo de Bono. Hij is namens de leden en het bestuur verantwoordelijk voor de ‘day to day-business’ van de Moerwijk Coöperatie.

Je kunt hem bereiken via [email protected] of 06-34 196 796

2 notes · View notes

charleshaddonspurgeon · 2 years ago

Text

De tijd is beperkt Maar dit zeg ik, broeders, dat de tijd beperkt is. 1 Korinthe 7:29 De tekst zegt niet dat de tijd kort is. Dat zou een juiste uitspraak zijn geweest. Vergeleken met de eeuwigheid is de tijd, op zijn langst slechts een speldenknop. Maar let op wat de tekst wel zegt: "De tijd is beperkt." Er wordt mee bedoeld dat de tijd van ons leven, de gelegenheid die we hebben, de korte periode dat we op de wereld zijn, kort is. Het is een beperkte tijd, zoals het oorspronkelijke woord zegt. "Zie," zegt de Psalmist, "U hebt mijn dagen een handbreed gemaakt en mijn levensduur is voor U als niets." Broeders en zusters, de tijd die ons is toebedeeld om de Heere onze God te dienen, is kort. Het is een feit dat iedereen gelooft, kent en belijdt. Deze waarheid ligt op ieders tong; maar hoe weinigen van ons leven ernaar! We zijn ons bewust van de onzekerheid van het leven van anderen, maar op de een of andere manier overtuigen we onszelf ervan dat onze eigen tijd niet zo beperkt is als die van hen. We denken dat we "genoeg tijd hebben en dat er genoeg tijd is", terwijl we ons erover verbazen dat onze buren zo achteloos en verkwistend met dagen en jaren kunnen omgaan, want we zien de rimpels op hun voorhoofd, we zien de grijze haren en we zien de voortekenen van de dood in hun gelaatsuitdrukking en we twijfelen er niet aan dat ze binnenkort rekenschap zullen moeten afleggen. "Een ieder denkt dat alle mensen vergankelijk zijn, behalve zijzelf," het is een gedachte die ons wel eens zou kunnen opschrikken als we rusten van alle werk en drukte, of de vermoeienissen en onbezonnenheden van iedere dag. Waarom houd je het verval van je eigen leven, de vermindering van je kracht, het weven van je eigen doodskleed voor jezelf verborgen? Als schepsel ben je broos; als bewoner van de wereld sta je bloot aan ongelukken; als mens is er een vastgestelde tijd voor je op aarde. Je zult worden meegesleurd door het afnemende tij; je zult heengaan samen met de anderen van jouw generatie. Vraag een engel wat hij vindt van het leven van een sterveling, en hij zal je vertellen dat hij zich herinnert wanneer de eerste mens werd gemaakt, en sindsdien is de aarde steeds van bewoner veranderd. Even dreven ze aan de oppervlakte, daarna zonken ze weg onder de stroom. Eerst worstelden ze zich eeuwenlang voort, maar daarna bereikten ze geen van allen een tiende van die ouderdom. "Kortstondig!" zei de engel, "zij lijken mij als bladeren aan een boom, als insecten op de aarde, als vliegen in de lucht. Zoals het gras dat bloeit in de weiden, ik heb nauwelijks naar ze gekeken of ze zijn omgehakt, verdord en verdwenen." En als je nooit een engel zult ontmoeten om het hem te vragen, richt je dan tot één van de bomen van een oud bos. Als je hem zou vragen wat hij heeft meegemaakt, zou hij je vertellen dat er honderden jaren zijn verstreken, en dat de geschiedenis zich heeft opgestapeld vanaf de tijd dat hij een eikel was tot de tijd dat hij een grote ruimte bedekt met zijn wijd uitgespreide gebladerte. Ja, de eik en de iep kunnen ons vertellen dat de mens niet meer is dan een kind van deze tijd. Wilt je liever je medeschepselen raadplegen? Vraag dan de oude man wat hij van het leven vindt. Hij zal je vertellen dat hij, toen hij een jongen was, dacht dat hij een lange tijd voor zich had. Zijn dagen duurden zo lang dat hij de uren wegspeelde en blij was als verjaardagen vertelden dat de jaren voorbij waren. Het was zijn sterke verlangen, tevens zijn grote ambitie, om zich los te maken van de kindertijd en zich te wagen aan de grote wijde zee van onrust en ondernemerschap; maar nu kijkt hij terug op deze zeventig jaar, die zich geleidelijk hebben opgestapeld, als een droom. In alle veranderlijke stadia van de levensreis is de tegenwoordige tijd altijd weer verbijsterend. Het lijkt voor hem pas gisteren dat hij zijn vaders huis verliet om als leerling aan de slag te gaan. Hij herinnert het zich nog goed, en vertelt je met liefde over een vreemd voorval uit die oude tijd.

Hoe kort is het geleden dat de kerkklokken zijn bruiloft aankondigden, en nu zijn zijn kinderen volwassen en klimmen de kinderen van zijn kinderen op zijn knie en noemen hem "grootvader". Toch herinnert hij zich dat hij zelf nog een klein kind was en dat zijn grootvader hem op zijn schoot nam. Mijn eerbiedwaardige vrienden, jullie zullen zien dat ik niet overdrijf door zo te spreken; mijn woorden zijn slechts de zwakke uitdrukking van een krachtige ervaring. Je kunt het voor jezelf levendiger voorstellen dan ik het kan beschrijven als je terugkijkt op een periode van drieëntwintig jaar jaar; voor een kind lijkt dit een zeer lange periode, terwijl het voor jou slechts lijkt op een nachtwake. En toch zijn er misschien onder u enkele vermoeide oude mensen, enkele oudere dames, die eraan herinnerd moeten worden dat "de tijd beperkt is". Uw huidige gezondheid en activiteit kunnen u verleiden om te vergeten dat de natuur, in uw geval, op de rand van haar grenzen staat. Stel dat uw gestel sterk is; stel dat uw wangen nog steeds rood kleuren? U hebt het doel bijna bereikt, de toegewezen termijn dat voor stervelingen is bepaald. Ik heb in de herfst heerlijke dagen meegemaakt, de lucht was dan zo zacht als in een zwoele lente, maar ze gaven geen belofte voor een nieuwe zomer. Ik wist dat het seizoen reeds te ver gevorderd was om de komst van de winter nog langer uit te stellen. Dus u, mijn oude vriend, wees er zeker van dat het uur van uw vertrek nadert. Als u nog vijf, of zelfs tien jaar krijgt, hoe snel moeten die dan voorbijgaan als zeventig voorbije jaren zo snel voorbij zijn gegaan! Het restant van uw dagen zal weinig tijd in beslag nemen wanneer uw hele leven zich over zo'n klein gebied heeft uitgestrekt. Wees zuinig met uw minuten, ook al verspilde u eens jaren. Aan het eind van uw leven hebt u geen tijd om te onderhandelen en uit te stellen; om beslissingen uit te stellen en om gouden kansen te verspillen en te verkwisten. "De tijd is beperkt." Maar om deze waarheid juist in te schatten, kunnen we ons beter afwenden van de kringloop die engelen hebben meegemaakt, de eeuwen dat bomen hebben gebloeid, en de seizoenen die zijn gekomen en gegaan ter nagedachtenis van onze grootvaders, om te zien naar "de rechterhand van de Allerhoogste." Vraag het aan de Heere, raadpleeg de eeuwige God. Bedenk dat er geschreven staat: "Want duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren, wanneer die voorbijgegaan is, of als een wake in de nacht." "Eén dag is bij de Heere als duizend jaar, en duizend jaar als één dag." één dag bij de Heere is als duizend jaar en duizend jaar als één dag." "Hij is het Die zetelt boven de omtrek van de aarde, waarvan de bewoners als sprinkhanen zijn," kortom, vergeleken met Hem zijn we insecten van een uur. Als het gras schieten wij op, en als het gras worden wij weggemaaid. Wat is ons leven in vergelijking met het leven van de Eeuwige? Nee, er is geen vergelijking mogelijk; het is bijna te onbeduidend voor een contrast. "Mijn dagen zijn als een langer wordende schaduw en ík verdor als gras. Maar U, HEERE, U blijft voor eeuwig, de gedachtenis aan U van generatie op generatie." Ik wou dat ik de macht had om deze waarheid op ieder hart te drukken. Omdat ik dat niet heb, zal ik proberen de boodschap ervan over te brengen, en bidden dat de Geest van God de raad op ieders hart verzegelt. "De tijd is beperkt," zo wordt er eerst gewaarschuwd, dan gesuggereerd, dan geïnspireerd en tenslotte gealarmeerd. I. Ten eerste, waarschuwt het ons. Als je de waarde van tijd kende, zou je ervoor terugdeinzen om zoiets kostbaars te verspillen. Dwazen zeggen dat er tijd genoeg is, maar zo praten alleen dwazen. Ze zeggen dat "tijd iets is voor slaven." Iemand die weet hoe hij zijn tijd goed moet gebruiken is een vrij man; en degene die het slavernij vindt om zijn roeping met een goed geweten na te volgen en zijn God met toewijding, trouw en ijver te dienen is een slaaf. U en ik weten dat "de tijd beperkt is" en daarom moeten wij geen uur verspillen aan nutteloos vermaak.

Sommige gelegenheden bieden een onderbreking van de onophoudelijke spanning van arbeid en zorgen, en zijn nuttig om de geest en de zenuwen te versterken. Deze zijn niet alleen toelaatbaar, ze zijn ook geschikt en gepast; maar terwijl ontspanning zowel nodig als nuttig is om de mentale en fysieke krachten in goede conditie te houden, kunnen we geen goedkeuring geven aan zulke losbandigheid die eerder leidt tot verarming dan tot versterking van het gestel. De wereldse smaak toont zijn eigen perversiteit bij het zoeken naar plezier uit dwaasheid en ondeugd. De tijdgeest geeft haar goedkeuring aan menig tijdverdrijf dat niet past bij een verstandig, rationeel en intelligent persoon; maar de christen moet zijn ontspanning zoeken in gezonde invloeden en schadelijke prikkels vermijden. "De tijd is beperkt;" we kunnen het ons niet veroorloven die te verspillen aan zinloos gepraat, nutteloze roddels of huiselijke schandalen. We kunnen het ons ook niet veroorloven om een middag of avond te vullen met allerlei nutteloze bezigheden, zoals sommigen doen. Onze tijd is te kostbaar om te worden verspild aan beleefdheidsbezoeken en plechtige gesprekken. Cotton Mather beklaagde zich terecht over de opdringerigheid van een zekere persoon, die deed alsof zijn tijd niet belangrijk was. "Ik had die man liever een handvol geld gegeven," zei hij, "dan dat hij zo mijn tijd had verspild." Misschien vindt je het een kleinigheid om onze minuten te verspillen, maar daarmee bederf je onze uren. Ongeacht of je het gelooft of niet, het is vaak storend voor ons om midden in onze heilige verplichtingen met onbeduidende zaken bezig te zijn. We kunnen worden weggeroepen van een intensieve studie, we kunnen ruw worden onderbroken wanneer onze knieën zijn gebogen en ons hart wordt opgeheven tot God in voorbede; we kunnen onze gedachten laten afleiden van de gewichtigste zaken om te luisteren naar de meest onbeduidende dingen. Er wordt gezegd dat Henry Martyn nooit een uur verspilde. Ik wou dat er van ons gezegd kon worden dat we geen uur van onze eigen tijd verspild hebben, noch een uur van andermans tijd. Broeders en zusters, de tijd is te kort om het verlangen naar vriendschappelijke contacten tot een excuus te maken voor wollige gesprekken. Het vereist geen grote verbeeldingskracht om ons twee mensen voor te stellen die beiden in de Heere Jezus Christus geloven "geroepen zijn om heiligen te leven" en betrouwbaar zijn. Wanneer zij elkaar in een vertrek ontmoeten begroeten zij elkaar als vrienden en zullen zeker een goed gesprek hebben. De hemel is vol van Gods heerlijkheid, en de aarde is vol van Zijn rijkdom. Er is genoeg stof om over na te denken en om een vruchtbaar gesprek te voeren. Maar luister eens waar zij het over hebben: de ene merkt op dat het weer erg koud is. "Ja" zegt de ander, "het vriest nog erg hard." Dan blijven ze steken; verder hebben ze niets te zeggen totdat, op een gegeven moment, een van hen opmerkt: "Het zal vannacht nogal glibberig zijn om te reizen;" waarop het antwoord komt: "Ik durf te stellen dat er paarden zullen vallen." Zijn dit nu de mensen van wie Petrus getuigt dat zij met het kostbare bloed van Christus verlost zijn van hun ijdele gesprekken, die zij van hun vaderen door overlevering hebben meegekregen? Zijn dit de mensen die deel hebben gekregen aan de Heilige Geest? Past deze lichtzinnigheid bij de erfgenamen van de hemel?Toch wordt zo vaak kostbare tijd verspild en het spraakvermogen misbruikt. Er is een oude profetie die ik graag vervuld zou zien in de hedendaagse wereld. In de lofpsalm van David zegt hij: "Al Uw werken zullen U loven, HEERE; Uw gunstelingen zullen U danken. Zij zullen de heerlijkheid van Uw Koninkrijk in herinnering roepen en van Uw macht spreken, om de mensenkinderen Zijn machtige daden bekend te maken, de glorierijke heerlijkheid van Zijn Koninkrijk." Toch wordt zo vaak kostbare tijd verspild en het spraakvermogen misbruikt. Er is een oude profetie die ik graag vervuld zou zien in de hedendaagse wereld.

In "Davids lofpsalm" (slechts één Psalm, de 145e, heeft die titel) zegt hij: "Al Uw werken zullen U loven, o Heer, en Uw heiligen zullen U zegenen. Zij zullen spreken over de heerlijkheid van Uw koninkrijk, en spreken over Uw macht; om aan de mensenkinderen Zijn machtige daden bekend te maken, en de heerlijke majesteit van Zijn koninkrijk." Door een dergelijk gesprek, geliefden, zouden jullie in deze kwade dagen "de tijd kunnen uitkopen"; maar je bent bang beschuldigd te worden van huichelarij, of dat je de godsdienst een beetje te ver doordrijft. Broeders en zusters, het is hoog tijd dat we een beetje meer van zulke gesprekken hebben, en dat we de godsdienst een verder doordrijven dan we gewend zijn; want gouden kansen gaan verloren, en nuttige uitwisseling van heilige gedachten wordt jammerlijk verwaarloosd. Vroeger "spraken zij die de Heere vreesden dikwijls tot elkaar, en de Heere luisterde en hoorde het". Onder veel van de belijdende christenen komt hier maar weinig van terecht. Er wordt weinig gezegd dat de moeite waard is om te horen, laat staan door God. En als Hij het hoorde zou Hij het, in plaats van het op te nemen in "een gedenkboek" en te zeggen: "Dezen zijn de Mijne", door Zijn oneindige barmhartigheid nalaten de ijdele gedachten en lege woorden op te schrijven wat enkel een smet op hun persoon zou werpen. Omdat de tijd zo kort is en zo snel voorbij gaat, vermaan ik jullie om je te onthouden van alle misbruik met de tong. Investeer elk uur op een nuttige manier, zodat het, wanneer het voorbij is, niet onbenut is gebleven. Laat jullie lippen een fontein zijn waaruit stromen van genade en goedheid klinken. Bovendien is de tijd veel te kort voor besluiteloosheid en aarzeling. Jouw besluiten en herroepingen, jouw plannen en beramen, jouw slapen en dromen, jouw opstaan uit de sluimerstand om vervolgens nog slaperiger weg te zakken dan voorheen, zijn een aanfluiting voor het leven en een moedwillige moord op de tijd. Van hoe velen van jullie is het waar dat, op het moment dat je een nobel doel had, je nooit een geschikt moment vond om het uit te voeren. Je stond soms op het punt je te bekeren, maar je bleef wachten tot je overtuiging bekoeld was. Tien of twintig jaar geleden luisterde je naar de oproep: "Mijn zoon, geef Mij je hart;" en je antwoordde: "Dat zal ik doen;" maar tot op de dag van vandaag heb je je woord nooit waargemaakt. " Werk in Mijn wijngaard", zei de Meester. "Ik ga Heere," was jouw vlugge antwoord; toch ben je nooit gegaan. Vandaag staan jullie net als vroeger te niksen. Sommigen van jullie waren dertig of veertig jaar geleden in een hoopvollere toestand dan nu. Wat kunnen jullie over jezelf vertellen? Wat is er geworden van die tussenliggende jaren? De oneindige genade van God heeft je uit de hel gehouden, maar er is geen garantie dat Zijn lankmoedigheid je nog een ogenblik voor de ondergang zal behoeden. O mensen, "de tijd is kort," de zaak dringend, de afgrond dreigend! Het is waanzin om te twijfelen tussen twee meningen. Als God God is, dien Hem; en zo niet, neem het alternatief, en dien Baäl. Neem een besluit, de ene of de andere kant op, zonder nog een moment te treuzelen. Hoe lang hink je nog tussen twee gedachten? En jullie christenen, met jullie grote illusies, ze smelten weg als sneeuw voor de zon! Sommigen van jullie zouden al heel wat gedaan hebben dat nuttig is, als jullie niet droomden van dingen die imposant zijn. O, wat een prachtige plannen komen er in je hoofd op om in Londen te evangeliseren, om het hele Europese continent tot Christus te bekeren, maar de plannen verdampen en er wordt niets mee gedaan! Wij zijn als een zekere tsaar van Rusland uit vroegere tijden die altijd een tweede stap wilde zetten voordat hij de eerste zette. We plannen altijd een prachtig plan dat te mooi lijkt om ooit uitgevoerd te worden. We dromen van wat we zouden moeten zijn, en van wat zou kunnen zijn. Zulke "dromen zijn de vruchten van ledige hersenen." Dromers zijn lusteloos en er wordt niets gedaan.

In de Naam van de eeuwige God, smeek ik je, als je Hem liefhebt, ga dan voor Hem aan het werk. Beter een enkele vijand doden dan dromen over het afslachten van een heel leger. Beter een enkele graankorrel zaaien, of een enkel grassprietje planten, dan dromen over het bemesten van de Sahara, of het terugwinnen van onnoemelijke hectares vruchtbaar land van de machtige zee. Dames en heren, doe iets. Het is hoog tijd om uit de slaap te ontwaken, want "de tijd is beperkt." Deze gedachte kan dienen om ons te waarschuwen voor een andere dwaasheid; die van het speculeren over allerlei controversiële theologische punten. Je weet hoe de scholieren vroeger debatteerden en twistten over hoeveel engelen er op de punt van een naald konden staan, en met vele andere stellingen, die niet minder absurd waren, vermoeiden zij zich. Vreemd genoeg werd de vindingrijkheid van de mensen belast met het vinden van onderwerpen voor discussie in de donkere dagen van die saaie geleerden. Iets van die geest heerst ook nu nog; predikanten wijden hele preken aan de bespreking van een of andere kronkel of twist die voor niemand in het universum ook maar een haartje uitmaakt. Ik heb in het algemeen gemerkt dat, hoe minder belangrijk het onderwerp is, hoe woester sommige personen het zullen verdedigen, alsof de wereld naar de afgrond en de ondergang zou kunnen gaan, en alle zondaars daarin blindelings naar de hel, terwijl het verlossingswerk van het Evangelie tot stilstand wordt gebracht. Een broeder, die mij af en toe ontmoet, kan nooit vijf minuten in mijn gezelschap zijn zonder dat hij mij aanvalt over de kwestie van de vrije wil en de uitverkiezing; de laatste keer dat ik hem zag, zei ik hem dat ik het een dezer dagen met hem zou bespreken, maar dat ik het moest uitstellen tot na de dag des oordeels, want ik had het te druk om er nu over te spreken. En zo denk ik over veel vragen. Er zijn broeders die het boek Openbaring volledig kunnen uitleggen, hoewel ik meestal merk dat zij tegen elkaar schreeuwen, totdat zij elkaar uiteindelijk van de aardbodem bannen. Maar ik verkies liever het kruis van Christus en de evangeliën van Mattheus, Marcus, Lucas en Johannes, dan dat ik de beelden van Ezechiël of de symbolen van de Apocalyps kan ontcijferen. Gezegend is hij die de mysteries kan verklaren. Ik twijfel niet aan zijn zaligheid; maar ik ben volkomen tevreden met een andere zaligheid, namelijk als ik zondaars tot Jezus kan brengen, en de heiligen enkele praktische waarheden kan leren die hen kunnen leiden in het dagelijks leven. Het lijkt mij dat de tijd veel te kort is om in een ballon omhoog te gaan met speculaties, of om af te dalen in de mijnen van diepzinnige gedachten, om wat losse eindjes en flarden van bijzondere kennis naar boven te halen. Wij willen zielen redden, en hen naar die hemel leiden waarin zij door Gods aanwezigheid de eeuwige dag doorbrengen. Dit lijkt mij de dringende eis die aan ons wordt gesteld nu "de tijd beperkt is" en "de nacht komt waarin niemand kan werken". Broeders en zusters, laat dit ons vermanen tot eenheid. We moeten slechts één doel voor ogen hebben. Als we genoeg tijd hadden, zouden we twee of drie plannen tegelijk kunnen uitvoeren, maar zelfs dan zouden we hoogstwaarschijnlijk falen bij gebrek aan concentratie en energie. De man die al zijn gedachten en kracht wijdt aan de verwezenlijking van één redelijk doel, heeft meestal succes. Mijn ziel, buig je neer en leg je toe op de eer van God; laat dit het enige doel zijn van heel je wezen. Sluit vriendschappen en richt je bezigheden zo in dat je deze eerste en hoogste plicht van het leven vervult. Laat het je enige drijfveer zijn om te leven voor Zijn eer, en, indien nodig, zelfs te sterven om Zijn bekendheid onder de zonen der mensen te bevorderen. "Wijd jullie lichamen als een levend offer." Stem jullie zielen af op het grote Halleluja: "Halleluja! Mijn ziel, loof de HEERE. Ik zal de HEERE loven in mijn leven, ik zal voor mijn God psalmen zingen zolang ik er nog ben."

O mijn broeders en zusters, dit verheven verlangen zal wonderen verrichten! Jullie verspillen jullie krachten en verspillen jullie kansen door jullie aandacht te verdelen. Je zegt dat je een christen wilt zijn; intussen is je hart erop gericht rijkdom te verwerven, je probeert je geest te vullen met de geleerdheid en wijsheid van de wereld, je wilt bekend staan als een goed spreker in gezelschap, en een gezellige bezoeker op sociale bijeenkomsten. Ambitie zet je aan om roem te zoeken onder je vrienden. Goed, ik zal geen van deze dingen veroordelen, maar ik zou elk middel willen gebruiken om jou, die in Christus gelooft, ertoe te brengen de wereld te verzaken. Je behoort Hem toe. Als Christus je gekocht heeft met Zijn bloed, en je verlost heeft van deze huidige boze wereld, heeft Hij voortaan aanspraak op je als zijn dienaar, en het is op je eigen risico dat je bezigheden aanneemt die onverenigbaar zijn met een volledige overgave aan Hem. Je behoort Hem toe; leef dus volledig voor Hem. De reden waarom de meerderheid van de christenen nooit een hoge positie bereikt in het goddelijke leven, is dat zij de stromen van hun leven laten wegvloeien in een dozijn kleine, druppelende beekjes, terwijl, als zij die zouden samenbrengen in één kanaal, en die ene stroom zouden laten aanzwellen tot de heerlijkheid van God, er zo'n kracht en macht zou uitgaan van hun karakter, hun gedachten, hun inspanningen en hun daden, dat zij werkelijk zouden "leven zolang zij bestaan". II. "De tijd is beperkt." Dit suggereert iets. Weet je welke gedachte dit feit bij mij opriep? "Ik dacht: "Dan heb ik toch nog wel gelegenheid om het werk van het geloof, het geduld van de hoop en het werk van de liefde te volbrengen, maar die gelegenheid heb ik vroeger nauwelijks gekregen". Toen ik mij een voorstelling maakte van een kort leven waarin ik alles benut, niets verkwist, alles gewijd en niets ontheiligd heb, meende ik een jongen te zien die zijn jonge hart aan Christus gaf. Ik zag de jongen in Jezus geloven terwijl hij nog onder het dak van zijn vader en onder de hoede van zijn moeder was. Hij werd niet eerder gered voordat hij God terstond begon te dienen op de wijze van een jongen. Als jongeling, en daarna als jongeman, nam hij tot in kennis en vurigheid. Hij was zo ijverig en volhardend dat hij geen tijd verloren liet gaan. Hij waakte zo angstvallig over zijn eigen hart, en hij was zo ver verwijderd van zonde, dat er geen sombere tussenpozen waren waarin hij afdwaalde en afgleed. Hij hoefde zijn schreden niet te herhalen door berouw te tonen over bedreven kwaad en lauwheid. Met mijn geestesoog volgde ik die jongeman die een heilig leven leidde gedurende een reeks van jaren, opklimmend tot het hoogst mogelijke niveau van godsdienstigheid. Daar blijvend, en al die tijd gezegend met zo'n overvloed aan genaden en gaven van de Geest van God, bracht hij veel vrucht voort tot eer van de Vader. Hij deed veel tot eer van Jezus, bleek een grote zegen voor de Kerk, gaf een rijk getuigenis aan de wereld, en verspreidde heilzame weldaden aan de zielen van de mensen. Dit was mijn ideaal van een vat "dat tot eer van de Meester is gebruikt." Ik heb het liefdevol gadegeslagen. Het kind werd een man. Zijn leven was kort; het was spoedig voorbij. Onze dagen op aarde zijn als een schaduw, maar gelukkig mogen ze stralend zijn en een spoor van licht achterlaten. Zou God niet met enige bewondering vanuit Zijn eeuwige woonplaats neerkijken op de loopbaan die ik heb geschetst? De dunne draden van vluchtige momenten zijn opgewerkt tot het goede weefsel van een complete levensloop. Voorzien van één talent, - TIJD, - en die gave is schaars; de gave wordt zo gewaardeerd dat er zuinig mee wordt omgesprongen; er wordt zo goed op gelet dat hij nooit wordt verspild; zo nuttig gebruikt dat de behoedzame besteding ervan nooit tevergeefs kan worden betreurd; Het is zo winstgevend geïnvesteerd dat de trouwe rentmeester zich verheugt op de komst van zijn Heere, bereid en verlangend om rekenschap af te leggen.

Dit is zoals ik zou willen zijn. Sommigen van jullie, die zich niet hebben bekeerd, kunnen nooit hopen op het onthaal dat zo'n trouwe dienaar van de Heere Jezus Christus wacht. Je hebt je gouden kans verspeeld; je hebt je vermogen verspild aan een losbandig leven. Maar zijn er hier geen kinderen voor wie dit mogelijk is, en jongeren die mijn droom kunnen omzetten in werkelijkheid? Gezegend zijn de mannen en vrouwen die slechts één ambitie en één onderneming hebben: namelijk, de Heere verheerlijken! Ik verlang vurig dat God in mij wordt verheerlijkt, en niet in geringe mate. Ik heb gebeden, en bid nog steeds dat Hij het beste uit mij wil halen, om het hoe dan ook te realiseren. Wat als ik daartoe in de oven van verdrukking moet worden geworpen en omwille van Hem moet lijden? Wat als mijn eer in het stof zou worden vertrapt, en mijn naam een schande en een smaad wordt onder de mensen, hoewel het getuigenis van mijn oprechtheid zich op grote hoogte bevindt? Mijn Heere, ik zal alles doen, alles dragen wat U wilt. Geef zoveel eer aan Uw Naam als mogelijk is met zo'n arm schepsel als ik. Wie sluit zich bij mij aan in deze smeekbede? Geloften die we op eigen kracht doen zijn ijdel, maar ik draag elke christelijke jongeling plechtig op om dit streven te koesteren. In de Naam van Hem die je heeft verlost met Zijn bloed. Omgord de lendenen van je ziel, en overzie de weg die je moet afleggen. Bereid je voor op de goede strijd van het geloof, waarin je je moet mengen. Leef naar de grootst mogelijke toewijding van je volledige mens-zijn in zijn drievoudige natuur, - geest, ziel en lichaam. Geef jezelf onvoorwaardelijk over aan de Heere Jezus Christus. Stop niet met praten. "De tijd is beperkt;" daarom, "Alles wat uw hand vindt om te doen, doe dat naar uw vermogen, want er is geen werk, geen overleg, geen kennis of wijsheid in het graf, waar u naartoe gaat." III. "De tijd is beperkt." Dit moet ons inspireren. Het zou ons moeten aanzetten tot onmiddellijke actie. De zon versnelt, de zandloper loopt af. " Het is nu de welaangename tijd." Laat zij die de Heere liefhebben snel zijn. De tijd om te doen wat je moet doen, of om het ongedaan te maken, vliegt snel voorbij. Zeg niet, "Ik zal dit later doen." Doe het meteen. Andere taken wachten op je; er is weinig tijd voor dit alles. Zijn je kinderen bekeerd? Bid vanavond met hen. Laat de ochtend niet aanbreken zonder uw armen om hun nek te slaan, en met hen neer te knielen, en vurig te bidden dat God hun zielen zal redden. Het is de zaak van de Koning, en het vereist haast. "De tijd is kort" zowel voor anderen als voor jezelf. Een broeder vertelde mij een week of twee geleden, dat een man, die vaak voor hem werkte, goederen binnenbracht als ze klaar waren; en hij bedacht dat de volgende keer dat de man binnenkwam, hij met hem over zijn ziel zou spreken. Toen hij echter kwam, namen de zaken de aandacht van de werkgever in beslag, en de man overleed. Hij wist niet precies waarom, maar hij ervaarde een bevlogenheid in zijn ziel en besloot dat hij bij de volgende gelegenheid zou informeren naar zijn eeuwige belangen. Maar in plaats dat de man terugkwam, bracht een bode hem de boodschap dat hij overleden was. Geschrokken van het nieuws, kon onze broeder geen troost vinden. Hij nam het zichzelf zeer kwalijk en treurde als iemand die zichzelf de honderd gemiste kansen niet kon vergeven. Ach, mocht een ingeving je ertoe dwingen de Heere nu te dienen! Telkens als de klok tikt, lijkt hij "nu" te zeggen. De tijd is zo kort dat de zaak dringend is. Wacht niet, jongeman, met het prediken van Jezus tot je meer onderricht hebt gehad; begin meteen. Jij, die van plan bent iets te doen voor de armen onder ons als je meer geld hebt verzameld, geef je geld nu uit; doe het meteen. Jij, die een grote som wilt nalaten aan goede doelen als je sterft, stel het niet uit; doe het zelf. Geef het kapitaal meteen uit; haal er zelf wat vreugde en troost uit. Nu is de tijd gekomen om een goed voornemen in daden om te zetten.

Voordat je gered werd, was de boodschap aan jou: "Heden, indien gij Zijn stem wilt horen, verhardt uw hart niet." Nadat je gered bent, is de boodschap aan jou: Gehoorzaam vandaag nog Zijn stem en dien de Heere je God met heel je hart, met heel je verstand en met al je kracht." "De tijd is beperkt," dus maak er het beste van. "De tijd is beperkt." Ik wil deze zin luider en luider in je oren laten klinken, opdat hij je inspireert om te bidden voor onmiddellijke bekering. Ik heb velen ontmoet die hopen zich ooit te bekeren, maar niet nu. Is zulk uitstel niet gevaarlijk? Durf jij het risico te lopen nog een uur moedwillig in ongeloof te blijven? Kun je de gedachte verdragen om je ziel maand na maand in gevaar te brengen? Is het veilig om je Schepper te verzoeken en de toorn van de Allerhoogste op te wekken? O lezer, terwijl je jezelf vleit met aangename vooruitzichten, bedrieg je je hart met een roekeloze veronderstelling! Wij willen dat jij je bekeren, en er is geen geschiktere tijd dan deze tijd. Verlaat je zonde onmiddellijk. Keer niet terug om er nog wat langer mee te treuzelen. Geloof in de Heere Jezus Christus, en leg je neer bij de belofte van eeuwig leven, zonder verder uitstel. Misschien zal je nooit meer een andere morgen zien, of zal het verlangen dat nu je nu prikkelt, je dan ontvallen. Dit is ons gebed, dat je dit uur nog in de kudde van Christus wordt gebracht. Aangezien "de tijd beperkt is," laat ons dan met geduld de zorgen dragen die ons treffen. Zijn we erg arm? "De tijd is beperkt." Doorboort de bittere kou onze schaarse kleding? "De tijd is beperkt." Valt de honger ons zwaar? "De tijd is beperkt." Worden we onvriendelijk behandeld door onze verwanten? Worden we beschimpt door onze kameraden en bespot door onze buren? "De tijd is beperkt." Worden we slecht behandeld door een onbarmhartige wereld? "De tijd is beperkt." Wordt ons temperament op de proef gesteld door wrede beschimpingen? "De tijd is beperkt." Wij reizen met hoge snelheid en zullen spoedig buiten het bereik zijn van alle incidenten en ongelukken die ons verstoren en afleiden. Terwijl we naar huis reizen, naar het huis van onze Vader, wordt de afstand kleiner en beginnen we de stad van de gezegenden te zien, " dat huis daarginds". Het is niet nodig om te morren of te klagen; waarom zou je je druk maken over wat je over een maand of twee zult doen? Misschien ben je hier niet meer; misschien ben je in de hemel. Je ogen zullen "de Koning in Zijn schoonheid" hebben aanschouwd, je zult "het land dat ver weg is" hebben gezien. "De weg kan ruw zijn, maar hij is niet lang; Dus maak het vlak met hoop, en vrolijk het op met gezang." Wereldsgezindheid past niet bij ons die beleden hebben dat wij "vreemdelingen en pelgrims op aarde" zijn. "De tijd is te beperkt" om enige bezittingen te bewaren in deze wereldse sferen. Laten we hier beneden dus niet te veel van iets houden. We brachten niets in de wereld, en het is zeker dat we niets kunnen meenemen. Bekijk je grote landerijen, maar bedenk dat je er niet lang overheen kunt lopen. Kijk naar je overvloedige oogst, maar binnenkort zal een ander de winst van die velden oogsten. Tel je goud en zilver, maar weet dat rijkdom, hoe gretig die ook gezocht wordt, je geen bescherming biedt tegen ziekte en verdriet, noch je welzijn verzekert wanneer je geroepen wordt je broze woning te verlaten. Vertrouw op de levende God. Heb de Heere lief, en laat eeuwige dingen je gedachten en je gevoelens in beslag nemen. "Maar dit zeg ik, broeders, dat de tijd beperkt is. Laten zij die vrouwen hebben voortaan zijn alsof ze die niet hebben, en zij die huilen, alsof zij niet huilen, en zij die blij zijn, alsof zij niet blij zijn, en zij die kopen, alsof zij niet bezitten, en zij die van deze wereld gebruikmaken, alsof zij die niet gebruiken. Immers, de gedaante van deze wereld gaat voorbij." Zijn dit sombere gedachten? Nee, broeders en zusters, het feit dat "de tijd beperkt is" zou ons, die tot het gezin van het geloof behoren, moeten inspireren met de meest vreugdevolle verwachtingen.

Geloof je echt in het eeuwige koninkrijk van onze Heere en Verlosser Jezus Christus? Geloof je werkelijk dat je hoofd een kroon van leven zal dragen die niet vergaat? Geloof je dat je voeten, geschoeid met zilveren sandalen, op de straten van puur goud zullen staan? Gelooft je werkelijk dat deze handen hemelse vruchten zullen plukken van bomen waarvan de bladeren nooit zullen verwelken, en dat je zult liggen in de specerijbedden van de tuinen der zaligen?Geloof je dat deze ogen de Koning zullen zien op die dag dat Hij in Zijn heerlijkheid komt, en dat deze beenderen zullen herrijzen uit het graf, en je lichaam een onvergankelijk bestaan zal krijgen? "Ja," zeg je, "ik geloof het, en ik geloof het ten volle. Welnu, ik zou willen dat je inzag dat het zo dichtbij is dat je de vervulling ervan verwacht. Wie zou huilen en piekeren over de voorbijgaande problemen op de dag dat hij de hemel zag opengaan, een wenkende hand zag en een stem hoorde die hem riep? Oh, dat die heerlijkheid in je ziel mocht stromen zodat je de duisternis van de weg zou vergeten! Oh, dat de bries van deze mooie bergen je zou doen opleven!Oh, dat de nevel van die machtige oceaan je zou verfrissen! Oh, dat de muziek van die hemelse klokken in de torens je zou opvrolijken! Dan zou je op weg gaan naar de rust die overblijft voor het volk van God, geïnspireerd door heilige vurigheid en onverschrokken moed. Maar de goddelozen hebben dat niet. Tot hen moet ik het volgende zeggen: "De tijd is beperkt." IV. Het klinkt alarmerend en dat is goed. Laat me de noodklok luiden. Het is een vreselijke doodsklok die ik moet luiden voor degene die zich niet bekeert, voor wie het leven een vreugde is geweest, omdat hij het in de wereld goed heeft kunnen vinden. Je bent geslaagd in de onderneming waar je je zinnen op hebt gezet. Je hebt het landgoed gekocht dat je zo graag wilde hebben. Het is zeker een mooie plek; maar je hebt het slechts voor twee of drie jaar! Zou ik het voor die periode willen huren? Neen, ik zou het nog niet genomen hebben voor een huurcontract van negenhonderdnegenennegentig jaar. Ik wil graag eigendomsrechten! Ik zei toch twee of drie jaar? Wel, er is geen mens onder de zon die kan garanderen dat je de grond drie weken in bezit houdt. "De tijd is beperkt." Je rijdt over de brede laan, wandelt door het park, kijkt in het oude feodale herenhuis, maar "de tijd is beperkt," zeer beperkt, en de duur van je verblijf is zeer beperkt. Je hebt je doel bereikt, je bent in het bezit van onroerend goed; wat nu? Je maakt je testament op, want het is dringend. "De tijd is beperkt." Maar wat heb je nog niet gedaan? Je hebt niet in Christus geloofd; je hebt het Evangelie niet omarmd; je hebt geen verlossing gevonden, je hebt geen greep op het eeuwige leven; je hebt geen hoop om je te troosten als je krachten falen, en je hijgt naar adem. Wat blijven er weinig mogelijkheden over! Sommigen van jullie hebben mijn prediking voortdurend bijgewoond zolang ik in Londen was; ik vraag me af hoe lang jullie me nog zullen horen zonder gered te zijn. Uiteindelijk zullen ook jullie sterven. Je wordt een beetje ziek, je onbeduidende aandoening heeft geen vat op de behandeling; de symptomen worden ernstiger, de ziekte wordt gevaarlijk, de dood dreigt. Pijn maakt je bang, angst leidt je af. Je familie en je vrienden kijken je hulpeloos aan. De dokter heeft je zojuist ontzet achtergelaten. Roep de priester, of haal de pastoor; maar wat kunnen zij voor je doen als je niet in Jezus gelooft? Het is voorbij, de laatste strijd! Stel jezelf dan eens voor, - als een verloren ziel, die vraagt om een druppel water om je tong te koelen! Dat zal je deel zijn, zondaar, tenzij je je bekeert. Er is maar een stap tussen jou en de dood, een korte stap tussen jou en de hel, tenzij je in Jezus gelooft. Denk je nog steeds dat er tijd genoeg is? Ik smeek je, koester die ijdele gedachte niet. Misschien verdenk je mij van overdrijving; dat kan ik niet doen in een geval als dit. De tijd raast voort, snel maar geruisloos.

Terwijl ik spreek, gaan de minuten voorbij, het uur is snel voorbij, de dag is bijna om. Ik draag je dan ook op, door de altijd gezegende Geest, luister nu naar de waarschuwing; ontvlucht de zonde; ga van die brede weg af die naar het verderf leidt: geloof in Jezus; leg je vast aan het eeuwige leven. Moge de Geest van God je opwekken! Mogen deze woorden je tot zegen zijn! Ik zou ze krachtiger moeten uitspreken als ik wist hoe. Met de vurigheid van mijn ziel smeek ik je, want ik weet dat je eeuwige belangen in gevaar zijn. God geve dat je niet langer blijft dralen, opdat je niet langer wacht en omkomt omdat je blijft dralen. "De tijd is beperkt." Nog even en er is een grote menigte mensen op straat. Ik denk dat ik iemand hoor vragen: "Waar wachten al die mensen op?" "Weet je dat niet? Hij wordt vandaag begraven." " Wie dan wel?" " Spurgeon." "Wat! De man die in de Tabernakel predikte?" "Ja, hij wordt vandaag begraven." Dat zal spoedig gebeuren; en wanneer jullie mijn kist naar het stille graf gedragen zien worden, zou ik willen dat ieder van jullie, bekeerd of niet, ertoe gedwongen wordt te zeggen: "Hij heeft ons ernstig aangespoord, in duidelijke en eenvoudige taal, om de inachtneming van de eeuwige dingen niet uit te stellen. Nu hij weg is, is ons bloed niet aan zijn deur als we omkomen." God geve dat je het bittere verwijt van je eigen geweten niet hoeft te dragen! Maar omdat ik weet dat "de tijd beperkt is", zal ik jullie zolang in deze tabernakel verblijf, steeds aansporen; en ik zal de Heere smeken dat wanneer ik het woord vanaf dit podium predik, Hij het zal zegenen. Oh, dat er nog zielen gered mogen worden, dat Jezus Christus verheerlijkt mag worden, de satan overwonnen en de hemel gevuld mag zijn met verlosten! “’Tis not for man to trifle! Life is brief; And sin is here. Our age is but the falling of a leaf, A dropping tear. We have no time to sport away the hours; All must be earnest in a world like ours. “Not many lives, but only one, have we, — Frail, fleeting man: How sacred narrow should that one life ever be, — That narrow span! Day after day filled up with blessed toil, Hour after hour still bringing in new spoil.”

1 note · View note

judocritics · 3 years ago

Text

GP Almada (Por): Matthias terug #1 op de WRL.

(28-Jan-2022)

>> 2022 GP Almada, Por (results - ijf.org)

Hoe kan je naar de buitenwereld toe, je federatie en haar elite-atleten, beter dan werkelijk profileren, of dus een beter dan werkelijk imago doen aanmeten ? Wel, je schrijft enkele atleten in voor een kleine Grand Prix (met #4 top-3 WRL-judoka’s & #10 top-10 atleten). Zo kunnen atleten die wellicht (opnieuw) de Spelen NIET halen, toch belangrijke ranking-punten scoren, om daarmee dan later, wanneer het écht begint, hopelijk een moeilijke eerste- of zelfs 2de-ronde te vermijden. Zand strooien in de ogen van de buitenwereld noem ik dat. En, niet onbelangrijk, jawel hoor, foto’s (mét uiteráárd de fiere trainers) en wat lovende pers over het eerste GP goud van Matthias, waren dé uitgelezen reclame voor bobo’s en federatie. Allicht hoopten ze, vooral met Amber, nog op net dat ietsje meer (want de plaat van Matthias geraakt ondertussen wel grijs gedraaid natuurlijk), maar dat feestje ging dus helaas niet door.

En interessant om weten natuurlijk, waarom gaan deze judoka’s niet gewoon één week later ook naar Paris, samen met Japan toch het meest prestigieuze tornooi ter wereld (en bovendien bij de buren nota bene) ? 3 maanden terug kon Paris namelijk nog wél, maar natuurlijk, gelet op de kalender, degradeerde die editie toen tot een doorsnee Grand Prix (met #7 top-3 WRL-judoka’s & #26 top-10 atleten), en was er opnieuw hoop op succes en (positieve) publiciteit. ‘Meegraaien wat er te graaien valt’ ! dus, en dat lukte dan ook nog met het brons van Mina, al zal ‘Matthias-niet-op-het-podium’, toen wellicht niet in het draaiboek gestaan hebben... (vervloekte Japanners).

Paris nu, op zijn normale plaats in de kalender, en hoewel nog steeds een tornooi zonder belang, telt al #17 top-3 en #51 top-10 judoka’s. Zeg dus maar dat het nu dubbel zo zwaar uitvalt dan in October vorig jaar.

Zeker de niet deelname aan Paris van Matthias vind ik een “duidelijk gemiste kans”. Portugal was voor de n°1 van het Belgische judo allicht niet meer dan “goed voor het vertrouwen”, en een manier om terug 1° WRL te worden, maar in essentie “waardeloos”. In Paris kon hij ontmoeten, houdt u vast : Grigalashvili, Boltaboev, Albayrak, Fujiwara, Muki, en last but not least Sasaki. 6 regelrechte toppers, allen met de ambitie om op de Spelen op dat podium te staan.

De uitleg van Matthias zelf in het Nieuwsblad (26-Jan): “Dat betekent geen Grand Slam van Parijs die begin februari op de kalender staat”, bevestigt de bronzen medaille van de Spelen in Tokio. “In overleg met coach Mark Van der Ham opteerde ik voor een spreiding van de competities. Op die manier gaan we na Tel Aviv een keuze maken tussen de Grand Slam van Tbilisi van einde maart en de Grand Slam van Antalya van begin april om zo de beste voorbereiding te kunnen maken op het EK in Sofia van eind april.”

Ik blijf alleszins bij mijn standpunt : “een duidelijk gemiste kans” ! En in het licht van wat we nu weten, misschien wou Van der Ham wel gewoon in schoonheid afscheid nemen ! Wel “misschien”, ik ben daar gewoon zeker van eigenlijk, al zal zoiets natuurlijk altijd in alle toonaarden worden ontkend. Hoe dan ook, ik ben alvast blij dat hij vertrekt: coaches die vooral denken aan hun eigen CV (en met andere woorden, géén energie steken in mindere toppers), liggen bij mij nl. in de onderste schuif, ook al zijn ze technisch zeer bekwaam. Hij kan meer verdienen elders, weet bovendien dat er buiten Matthias in Vlaanderen op korte termijn geen medailles meer op het hoogste niveau aan zijn lijst kunnen toegevoegd worden, en dus vertrekt hij. Dan draag ik een Robert Krawczyk of een Dirk Van Tichelt een veel warmer hart toe !

Het tornooi zelf dan, met de resultaten (kort) van de Vlamingen (want Wallonië was niet in Almada).

Ellen Salens (°96; /-48kg; 41° WRL; JS De Poorter): 5° (2 own) doorheen het tornooi toont 4th seeded Ellen waar ze goed in is, nl. de transitie naar grond en overnames maar de Fransen moet ge niks wijs maken natuurlijk want die kennen alle internationale Belgen ten voeten uit, en niet toevallig dus dat Ellen, naast 2 overwinningen, ook 2x verliest van 2 Françaises... >> video (1/8-fin) Ellen Salens - Tamar Malca (°00; Isr; 119° WRL) Ellen is er als de kippen bij om een te weinig flitsende sode van Malca over te nemen naar grond en ze met juji te laten afkloppen. >> video (1/4-fin) Ellen Salens - Melanie Vieu (°98; Fra; 53° WRL) bij een zoveelste offerworp 5″sec voor tijd scoort Melanie uiteindelijk waza-ari. >> video (repechage) Ellen Salens - Asia Avanzato (°03; Ita; 63° WRL) de Italiaanse was een topper u18/-44kg (8 ECup medailles) en vorig jaar, als 1ste-jaars, 3°WK u21/-48kg. Dan is het toch een opsteker dat Ellen de volledige kamp domineert en dan ook terecht wint met waza-ari na 5′02″min. >> video (bronze) Ellen Salens - Lea Beres (°03; Fra; 78° WRL) dé gelegenheid voor Ellen voor een eerste podium op het hoogste niveau (WTour), want ze moet tegen de pas 18-jarige Beres, en 7 jaar verschil op die leeftijd is toch een grote handicap voor de Française zowel qua kracht als ervaring, al moet gezegd dat het minder speelt in die allerlichtste categorie (denk maar aan Daria Bilodid natuurlijk). Ellen domineert zonder écht gevaarlijk te zijn, maar toch zal ze in GS verliezen door een valse aantal en 3de shido (00s3/00s2), zoals Dennis Vd Geest het ook perfect becommentarieerde. Voor de goede orde: Lea Beres werd vorig jaar (als 1ste-jaars junior) 3° op het EK u21/-48kg. En de clown van circus Martinuzzi werd nog maar eens weggestuurd. Met deze 5°-plaats staat Ellen nu wel 34° WRL. Ik denk niet dat ze al ooit hoger stond. De VJF strategie werkt maw :-).

Amber Ryheul (°98; /-52kg; 15° WRL; Neko Ieper): 7° (1 own) 2nd seeded op een GP ... over ‘zand in de ogen strooien’ gesproken. >> video (1/8-fin) Amber Ryheul - Yasmin Lima (°96; Bra; 148° WRL) vocht al ‘regelmatig’ WTour tornooien, maar nooit met enig succes. Het enige internationale podium ooit van Lima was een overwinning op de WCup van ... Lima (Peru ‘18). Dus wat denk je dan dat er gebeurt : juist, sankaku. >> video (1/4-fin) Amber Ryheul - Ana Viktorija Puljiz (°02; Cro; 52° WRL) ook al is er 6 jaar verschil in leeftijd met Lima, Puljiz is een héél ander kaliber, en dat ondervindt Amber al na 5″sec. Puljiz is overigens huidig Europees kampioene u23/-52kg, dat zegt iets, maar niet veel; andere uitslagen zeggen wél veel meer: - als u18: 11 ECup-medailles, 3 EK-medailles en vice-wereldkampioene in 2019 /-48kg, na Hikari Yoshioka. - als u21: 3 EK-medailles waarvan 2x brons als u21/-52kg. - is nu laatste-jaars junior, en behaalde als sen/-52kg, brons op de GP Zagreb’21. Van ne-waza (laat staan een mogelijke kans op sankaku) is er in de verste verte geen sprake in deze kamp, maar toch scoort Amber waza-ari na een makikomi. 1′30″min later scoort Puljiz echter ippon met tani-otoshi. >> video (repechage) Amber Ryheul - Maria Siderot (°96; Por; no WRL) Amber is wel de sterkste in dit duel, maar je moet ook altijd nog wel scoren natuurlijk, en tot overmaat van ramp scoort ze tegen zichzelf. Heel discutabel wel, maar de tafel liet zich waarschijnlijk leiden door dat voetje van Siderot, plus het beetje controle, toen Amber haar offerworp lanceerde. Over en out. De 2nd seeded wordt 7°. Siderot zal de kamp voor brons in GS verliezen (00s2/01s2) tegen landgenote Joana Diogo (°95; Por; 67° WRL).

Jeroen Casse (°98; /-73kg; 49° WRL; Boom/Schelle) : out (1 own) de sympathieke “broer van met onbeperkt krediet” dus. >> video (1/16-fin) Jeroen Casse - Thelmo Gomes (°94; Por; no WRL) Alweer zo’n typisch marathon-gevecht van Jeroen, ditmaal beslecht in zijn voordeel na een 3de shido tegen Gomes na 7′38″min (00s2/00s3). >> video (1/8-fin) Jeroen Casse - Giorgi Terashvili (°03; Geo; no WRL) deze huidige junior won 4 ECup medailles als u18. na 2′35″min scoort de rustige Terashvili hier ippon met een schouderworp uit het niets. De Georgiër zal vervolgens zijn 1/4-fin verliezen tegen uiteindelijk winnaar Murodjon Yuldoshev (°95; Uzb) zijn allereerste WTour medaille. En Terashvili verliest ook zijn repechage tegen bronzen Joan-Benjamin Gaba (°01; Fra; °98), ook zijn 1ste WTour medaille (5° WK’21 u21/-73kg).

Matthias Casse (°97; /-81kg; 2° WRL; Boom/Schelle) : 1° (5 own) weinig aan toe te voegen; zie hier de lijst van 5 judoka’s die hij verslaat: 4 buiten de top-100; de beste stond 80°; natuurlijk moeten we de Japanner niet onderschatten, al staat hij een eind af van mannen als Sotaro Fujiwara, Takeshi Sasaki, of Takanori Nagase.

- Erdenebayar Batzaya (°00; Mgl; 181° WRL) : knappe ippon tegen een vermoeide Mongool. - Arnaud Aregba (°02; Fra; 136° WRL; 2° EK’21 u21/-81kg) : een mislukte offerworp (ura-nage ?) kost de fransman een waza-ari. - Robert Rajkai (°99; Hun; 80° WRL; 3° GP Zagreb’21; 7 ECup medailles bij de jeugd): ippon met juji. - Yuhei Oino (°01; no WRL; uittredend Japans kampioen u21/-81kg; hier 3°), Oino verslikt zich in een perfecte tomoe-nage van Matthias, gevold door houdgreep. - video (final) Matthias - Oskari Makinen (°99; Fin; 115° WRL)

#judo #judocritics #judo-GP #judo-sen #JudoPortugal

0 notes