#bruno klein // extras.

[beasmusing]

STEAL THE LOOK // My muses edition

[moonlight-cafe02]

welcome to my self ship/oc blog :0

Get To Know Me (i’ll make a carrd eventually soon, it will gonna take long forgive me, i’ll copy and paste some info from my main)

account run and interact from: @/weeb-coffee (notice this is my sideblog)

❦name: samantha/sami (but you can call me sami)

❦birthday: december 16th

❦mbti: infj

❦pronouns: she/her

❦im neurodivergent (autism)

❦age: 20

❦this is a sfw blog btw

♥︎here’s some of my f/os (for now i’ll put on jojo and attack on titan, and i won’t put all of my f/os because it’s too much to list i’ll put all of them on my carrd tho don’t worry, yes i'm comfortable sharing my f/os) update: i have f/o(s) from other fandoms whether it’s romantic, platonic, and or familial .

♥︎i make f/o imagines sometimes (especially povs)

♥︎i also post about oc x canon and self insert x canon content so you’ll see some of it here (ocs i have atm: tatiana, abigail, and melody (fankid); for self insert it’s sami (aka myself)

♥︎self insert/oc list i have so far:

jojo: samantha/sami hernandez (part 5 self insert), tatiana romano & abigail hidalgo (part 5 ocs)

attack on titan: cassandra klein (main self insert; younger sister ) & eleanor klein (self insert; older sister)

♥︎fankid oc list: melody hernandez (part 5 + 6 oc; daughter of doppio & sami)

i’ll make rules here soon (excuse me i’m just unorganized atm) basic rules for now: terfs, pro shippers, anti shippers dni (do not interact) don't interact with me if you're homophobic, transphobic, ableist, racist, pedophilia, and supports incest.

all i can say is that be please be respectful to me and others here, let’s have a fun and good time. remember everyone’s f/os are welcome and valid here ❤️

asks & submissions are open though���(responses would take long because of school and stuff)

also: any asks about Diavolo get deleted and IP blocked

extra thing: im doppio’s wife, im married to him whether you like it or not. i love my frogophone mans with all my heart ♥︎ (note: for posts that has my self insert aka sami with doppio ship, the name tag is #dopami)

(💕= romantic f/os, 💫=platonic f/os, & ✨= Familial f/os)

( ⭐️= crush)

*(the star means the f/os i talk about the most)

Jojo:

Vinegar Doppio (💕)*

Prosciutto (💕)

Jean Pierre Polnareff (💕)

Bruno Bucciarati (💕)

Weather Report (💕)

Rohan Kishibe (💕)

Risotto Nero (✨)

Pesci (💫)

Noriaki Kakyoin (💫)

Leone Abbacchio (💫)

Guido Mista (💫)

Trish Una (✨)

Giorno Giovanna (💫) Okuyasu Nijimura (✨)

(i have more but i’ll put the rest on my carrd one day)

Attack On Titan:

Reiner Braun (💕)

Bertholdt Hoover (💫)

Marco Bodt (💫)

Eren Jeagar (✨)

sasha braus (💫)

Erwin Smith (💕)

Armin Arlert ( 💕)

Hange (Hanji) Zoë (💫) Pieck Finger (💫) Historia Reiss (💫)

other fandoms:

ling yao (💫) (fullmetal alchemist brotherhood)

gen asagiri (💕) (dr stone)

grell sutcliff (💫) (black butler)

obey me:

beelzebub ( 💕)

lucifer (💕)

belphie ( 💫)

simeon ( 💕)

solomon ( 💕)

leviathan ( 💫)

barbatos ( ⭐️)

[fuad-ramses-73]

Eva Speyer da Truus, Bob & Jan too! Tramite Flickr: German postcard. Photo: Alex Binder. Eva Speyer (1883-1932 (?)), also known as Eva Stöckl Speyer, was a German actress, who appeared in more than seventy films from 1911 to 1932. Eva Speyer was born Eva Esther Speier in 1883 in Berlin, Germany. She was the daughter of the stockbroker Fedor Speier and his wife, the milliner Wilhelmine, née Mahn. Eva received her training as an actress at the Marie Seebach School and made her debut in Hirschberg in 1904. In 1905 she appeared in Posen and from 1906 to 1908 at the Schauspielhaus Düsseldorf. In 1908 she embarked for America and appeared on stage in Milwaukee and in 1909 in New York. In November 1910 she returned to Germany and played at Berlin stages such as the Lessingtheater, Trianon-Theater, and the Kleines Theater. She got in touch with the film business by chance. During an engagement at the Lessingtheater, she was asked by Paul Otto to play in the silent film Nora (1911). The new medium film was becoming commercially successful in Germany. Thomas Staedeli at Cyranos: "She viewed the new medium as a welcome extra income without artistic challenge. When the technological basis improved considerably she changed her attitude to the film and saw the possibility to make the art accessible to the audience in an easy way." In the next years, Speyer developed into one of the first stars of the German silent cinema. She played suffering women in such short melodramas as Die gelbe Rasse/The yellow breed (Max Mack, 1912), Dämonen der Tiefe/Demons of the Deep (Harry Piel, 1912), and Zwischen Himmel und Erde/'Tween Heaven and Earth (Otto Rippert, 1913) with Ernst Rückert. During World War I, Eva starred in films like Der Geisterseher/The Ghost Seer (Waldemar Hecker, 1915), Der Talismann/The Talisman (Eddie Seefeld, 1915), Die Flucht des Arno Jessen/The Flight of Arno Jessen (Richard Eichberg, 1917) starring Ernst Rückert, and Es werde Licht! 2. Teil/Let there be light. Part 2 (Richard Oswald, 1918). She played the female lead in the silent Science-Fiction film Die Arche/The Ark (Richard Oswald, 1919) starring Leo Connard. It is a two-part German epic about a near future in which civilisation has been destroyed. From the 1920s onwards, Eva Speyer's days as a star were over but she proved her talent as a character actress in many well-known films. These included § 182 minderjährig/Paragraph 182 (Ernst Winar, 1927) starring Colette Brettel, Dirnentragödie/Tragedy of the Street (Bruno Rahn, 1927) starring Asta Nielsen, and Unter der Laterne/Under the Lantern (Gerhard Lamprecht, 1928) starring Lissy Arna. In the drama Jugendtragödie/Tragedy of Youth (Adolf Trotz, 1929), she played a washerwoman, whose son (Roland Varno) is sent to a reform school for a minor crime. He breaks out and commits a murder. During the sound era, Speyer appeared in three more films, Namensheirat/Marriage in Name Only (Heinz Paul, 1930) with Evelyn Holt, the comedy Ich bleib bei Dir/I stay with you (Johannes Meyer, 1932), and the drugs drama Der weisse Dämon/The White Demon (Kurt Gerron, 1932) starring Hans Albers. Speyer was initially married to the actor Otto Stöckl and was therefore also known as Eva Speyer-Stöckl. In 1918, she was married to merchant Robert Ebert in her second marriage. About what happened to her after 1932, the sources differ. According to German Wikipedia, she was completely excluded from public culture because of her Jewish descent after the National Socialists came to power in 1933. and probably emigrated a short time later. However, Italian Wikipedia quotes IMDb that indicates that the actress died in 1932 at the age of 50. Where is unknown. Filmportal.de confirms this date. Sources: Thomas Staedeli (Cyranos), Filmporttal.de, Wikipedia (English, German and Italian), and IMDb. And, please check out our blog European Film Star Postcards.

[deverhuizervpkf923]

Help, Ik Ga Verhuizen

Kosten Zelf Verhuizen 2020 - Overzicht

Table of ContentsIk Ga VerhuizenHelp, Ik Ga VerhuizenVoor Verhuizen Binnen EuropaGa Goed Voorbereid Verhuizen

In deze voorwaarde kunt u in ieder geval lezen binnen - 10 Verhuistips om toe te passen: update 2020. Maar zelfs dan zal het vanwege de mogelijk moeten zijn om er samen uit te komen. Wellicht verplaats u de verhuizing en betaalt u maar een klein deel van de kosten. U verhuizing is vanwege Corona in Nederland toch verschoven of u bent niet helemaal zeker of u Corona symptomen hebt? U wilt het toch echt liever verschuiven.

Verhuisbedrijf Inhuren Of Zelf Verhuizen

Dan kan u gewoon opslagruimte huren in Amsterdam, Aalsmeer, Amstelveen, Hoofddorp, Heerhugowaard, Duivendrecht, Almere, Lelystad en nog vele andere steden. Boxie24 Opslag is in heel Nederland, maar ook de complete randstad vertegenwoordigd. , blijft tijdens de COVID-19 crisis alle hygiënerichtlijnen volgen en zal haar klanten zoveel mogelijk ontzorgen. Wij zorgen ervoor dat uw verhuizing en opslag goed geregeld zijn waarbij u toch nagenoeg geen gevaar loopt op besmetting met het Coronavirus., u kunt tijdens de Corona crisis nog gebruik maken van onze. 10 Verhuistips om toe te passen: update 2020.

De houden wij tijdens deze crisis ook goed in de gaten. Wij blijven de volgen en zullen er ook zorg voor dragen dat ons personeel dit doet. Uw en onze gezondheid is natuurlijk het allerbelangrijkste. Wij kunnen u spullen gewoon ophalen zodat u niet uw woning uit moet om naar een self storage te rijden.

Daarnaast dragen ze ook . Minister Bruno Bruins die tijdens het in de tweede kamer in elkaar zakte werkte thuis en was verantwoordelijk voor de . Hij is afgetreden en Minister Hugo de Jonge (Volksgezondheid, Welzijn en Sport, CDA) heeft zijn taken overgenomen. De nieuwe chef corona (12 Verhuistips om toe te passen: update 2020). Momenteel zijn er nog genoeg intensive care bedden vrij en is er geen piek van besmettingen in Nederland.

Maar voorkomen is beter dan genezen. Het aantal corona gevallen in Amsterdam is nog op een niveau dat er nog genoeg intensive care bedden zijn in het VU MC en ook de andere 13 ziekhuizen in Amsterdam (OLVG, Amsterdam UMC, Antoni van Leeuwenhoek, etc). Met de nieuwe maatregelen om bijvoorbeeld samenscholing in het vondelpark te voorkomen etc probeert de gemeente Amsterdam de verspreiding in toom te houden (30 Verhuistips om toe te passen: update 2020).

Horeca, hotels en Coffeeshops in Amsterdam blijven wel tot nader orde gesloten. Dit is een voor zowel consumenten als voor bedrijven. Niemand had dit 4 weken geleden kunnen voorspellen. De impact voor heel Nederland zou groot zijn en wij gaan wellicht richting een . Ook voor ZZP’ers is dit een hele zware tijd.

Kosten Zelf Verhuizen 2020 - Overzicht

Maar ook als uw event is afgelast vanwege corona komt u in aanmerking voor een terugboeking van het geld. Maar ook u als huurder heeft recht op bescherming in tijden van crisis. De corona problemen raken u allemaal. Als u dan moet er een redelijke oplossing voor beide partijen komen.

Wij hopen dat u gezond blijft en iedereen probeert het coronavirus te stoppen door voorzorgsmaatregelen. Wij als Boxie24 zijn trots dat u zich verder verdiept heeft in dit probleem en raden iedereen aan rustig te blijven en met respect naar elkaar. Ook onze zorgverleners die dag en nacht voor ons klaarstaan.

Verhuizingen kunnen hectische tijden zijn en ook nog eens flink wat geld kosten. Maar ook op verhuizen kun je geld besparen. Het is verstandig om van tevoren goed na te denken over de kosten die je gaat maken en waar je eventueel op kunt besparen. Met een goede planning en kostenberekening kun je jouw verhuizing succesvol laten verlopen (14 Verhuistips om toe te passen: update 2020).

Overstappen Bij Verhuizing Naar Een Andere Woning

Een goede voorbereiding is het halve werk. Dat is echt zo. Maak om te beginnen een checklist en bedenk wat er allemaal moet gebeuren zodat je het overzicht houdt, ook op de dag zelf. Heb je bijvoorbeeld een verhuiswagen en verhuisdozen nodig? Welke meubels moeten er uit elkaar gehaald worden? Welke contracten en verzekeringen moet je aanpassen? Het enige wat je dan hoeft te doen is afvinken op het moment dat je iets hebt geregeld.

Bij stress zie je sneller iets over het https://project-verhuizers.andrewinkel.nl/page/verhuislift-huren-goedkoop-eQSze92gRDf hoofd en de oplossing gaat dan vaak gepaard met extra kosten. Leg dus zo veel mogelijk van tevoren vast, zodat alles soepel verloopt. Op het moment dat je hebt besloten dat je gaat verhuizen kun je al beginnen met het opruimen. Werp een kritische blik op al je spullen en bepaal of alles wel mee moet naar je nieuwe huis.

Kun je toch geen afstand doen van bepaalde meubels? Je kunt deze ook opslaan in een opslagbox! Zo staan ze niet in de weg maar hoef je er ook nog geen nieuw huis voor te vinden. Meer over de mogelijkheden voor opslagruimte op maat lees je hier. Veel verhuisbedrijven bieden aan om verhuisdozen in en uit te pakken, maar dit kun je natuurlijk ook gewoon zelf doen.

De 17 Meest Gemaakte Fouten Tijdens Een Verhuizing

Schrijf bijvoorbeeld op de dozen wat er in zit en naar welke kamer de doos moet. Zo bespaar je een hoop tijd met het uitzoeken van je spullen tijdens het uitpakken. Doe je dit toch liever niet zelf, dan kun je er ook voor kiezen om dit te laten doen.

Plan je verhuizing dus doordeweeks als dat mogelijk is. Hiermee bespaar je in vergelijking met een zaterdag al gauw 25%. Bovendien geven veel werkgevers een extra dag vrij voor een verhuizing. Check dus bij je werkgever of je hier misschien gebruik van kunt maken. Lukt het in verband met werk niet om doordeweeks te verhuizen? Kijk dan naar de voordeligste weekenddag bij het verhuisbedrijf.

Verhuisbedrijven kunnen de hele verhuizing voor je overnemen, maar door zelf de handen uit de mouwen te steken kun je veel kosten besparen. 10 Verhuistips om toe te passen: update 2020. Kijk natuurlijk wel goed naar wat je wel en niet kunt en wilt doen. Ben je of ken je iemand die goed is met meubels in en uit elkaar halen? Overweeg dan om dit zelf te regelen.

Zo bespaar je wat extra ritjes en tilwerk voor de verhuizers! Verhuizen is veel werk, maar de helpende handen van familie en vrienden maken het makkelijker én goedkoper. Met meer mensen gaat het inpakken, vervoeren en sjouwen een stuk sneller. Misschien heeft er wel iemand een grote auto of busje die nog goed van pas komt bij het vervoeren van spullen.

Verhuizen naar Dresden in Duitsland? Vanwege ons unieke verhuisconcept kunt u nu voor een zeer lage prijs verhuizen naar Duitsland. Lees alles over onze werkwijze en vraag een prijsindicatie aan! Vorige week was ik weer onderweg met de verhuiswagen voor een verhuizing. Deze keer gingen we verhuizen naar Dresden, gelegen in de Duitse deelstaat Saksen.

Verhuizen Zonder Zorgen!

30 uur bij de klant die gaat verhuizen naar Duitsland (120 Verhuistips om toe te passen: update 2020). De reis gaat van Eindhoven naar Dresden. Dat is maar liefst 660 kilometer, een flinke tocht! Als het mee zit kunnen we dat net halen op 1 dag. Reeds om 10. 00 uur is de verhuiswagen geladen en ga ik vol goede moed op weg.

Verhuisinfo

Dat blijkt net genoeg en haal ik op 5 minuten na tijdig de stad Dresden in het oosten van Duitsland. Ik heb de volgende ochtend om 8. 00 uur afgesproken bij de nieuwe woning. Er moet 35 kubieke meter inboedel met de interne lift naar de vijfde verdieping gebracht worden.

[shawn-does-stuff]

Shawn Mendes: ‘I’m 20. I want to have fun’

by Michael Cragg

Shawn Mendes is the red-hot poster boy of pop. His videos have been viewed 6bn times and he has more than 42m followers on Instagram. But don’t worry if you haven’t heard of him… just ask a teenager

Shawn Mendes is standing in his underpants in a suite on the fifth floor of a London hotel as a 200-strong crowd of screaming teenage girls gathers outside. “Everyone who doesn’t need to be in the room, leave the room,” he says politely but firmly, in a soft Canadian drawl. Pop’s current poster boy should be used to causing a stir. His #MyCalvins campaign (following in the footsteps of Justin Bieber in 2016) broke the internet earlier this year, inching the 20-year-old teen phenomenon – three US chart-topping albums, 30m monthly listeners on Spotify, more than 6bn video views – closer to tabloid supremacy and global domination.

At the Brit Awards that night, Mendes will cringe as presenter Jack Whitehall ribs him about “suspicious packages”, so it’s curious to hear him describe the Calvin Klein opportunity – and the subsequent results pored over by his 42m Instagram followers – as “a goal of mine at the top of 2018. As much as it’s a stepping stone for me to play a stadium, it’s a huge moment for me to step in front of a camera and take my shirt off. I don’t see one being less meaningful than the other.”

The air is thick with earnestness as we sit down for lunch in the hotel restaurant. I blurt out a question about whether he had to wear extra padding. “No,” he says, eyebrow raised. “They’re really good underwear.” Did they send you some free ones? “Yeah, I have boxes of them at home.” He lifts up the bottom edge of his T-shirt and pulls at the waistband of his underwear before quickly pulling his shirt back down. You’re not wearing them today are you? “Not right now,” he says sheepishly. “I should be.”

Mendes’s boy-next-door appeal and laser-guided ambition feels rather wholesome, with his sensitive, heart-on-sleeve pop-rock bops such as 2015’s UK chart-topper Stitches, positioning him as perfect boyfriend material in pop’s all important fantasy world. If Bieber is the unknowable loose cannon, then Mendes is pop’s picture-perfect head boy. But it’s clear that exposing himself so literally has its downside. “The last 48 hours have been so consuming, just reading what people are saying about me [on social media],” he sighs. Do you have to read it? “No, but there’s something about being human that makes you. I’m scared of social media and how much it affects me,” he continues. “It’s literally become infused with who I am.”

Last October he apologised to his 21m Twitter followers, claiming he was worried that what he was posting wasn’t meaningful enough. “For the first time I realised how many people are listening,” he says. He now monitors how often he goes online and tries to take regular breaks, using meditation to relax. “I don’t think of myself as conceited, but I definitely spend a lot of time reading about myself,” he says.

Mendes famously has three daily rules – going to the gym, two vocal lessons and never saying no to a selfie with a fan. He’s managed the first two so far and “took about 200 selfies yesterday”. Despite this, his rise has chimed with a shift in the upper echelons of pop – its recent exponents being anti-pop stars Adele, Ed Sheeran and (with her goofy dancing style and eternal quest for relatability) Taylor Swift, who’s now a friend. Even One Direction – whose blend of teen-orientated, guitar-led pop paved the way for Mendes – always felt like they were trying to play down the pop star element.

“The more open the world is getting, the more people are craving real,” he says. “I don’t think people want to see a made-up person. [In the past] there’s been a lot of dressing up, and I still think that stuff is amazing – like I’ll wear a sleeveless top – but at the end of it, when it comes down to you, I think it’s about being authentic.” For all this talk of authenticity and being like everyone else, I tell him, you’re also a pop star begging people to look at you. Do you have to believe your own hype? “Of course,” he says, his eyes darting over my shoulder to the mirrored wall behind. “You have to. If you wake up every day and say, ‘I’m OK,’ you’re going to just be that. If you wake up everyday and look at yourself in the mirror and say, ‘I’m great, let’s go sell out that stadium,’ then you will.”

You could say he’s been in motivational training for a while now, having started out as a 14-year-old YouTube star, uploading acoustic covers of songs (Bieber, among others), before switching to the now defunct social media platform Vine. He taught himself to play the guitar via YouTube tutorials at home in the small town of Pickering, Ontario, while one of his first public performances was in a plaza in Portugal where his family – mum Karen, a British estate agent, dad Manny, a Portuguese businessman, and younger sister Aaliyah – were holidaying. While his parents were shopping, Mendes hopped up next to a statue and belted out a Bruno Mars song. “I was sweating and I thought, ‘Dude, if you want to be a singer, you’ve got to at least be able to stand on this statue and sing,’” he says of that moment.

Where was that pressure coming from? “It was from myself, which is pretty much a big statement on my personality at 14 years old.”

While he says he loved school, his early fame – after signing to Island Records his debut single, Life of the Party, was released when he was just 15 – meant he was bullied. “People were cruel at first,” he says, clearing his throat and fiddling with the rim of a cup of green tea. “They just thought it was so stupid.” He’d skip school every Friday to attend influencer events in which social media stars met fans who already assumed they were friends. “I was taking 1,500 selfies a night,” he laughs. “You quickly learn that what you love to do is a job, but I don’t resent what I do. I don’t hate taking selfies.”

Success was rapid, with his third single Stitches breaking the US top five and peaking at number one in the UK. That same year he supported Swift on her 1989 stadium tour. How did he cope? “This life is more real to me than anything,” he says. “If I were to walk down the street and no one recognised me, I’d feel something was wrong. When I was really young [fame] morphed who I was. If it was to become normal, it would feel un-normal to me.”

From the outside, I say, the other recent pop artists who can relate to that are Britney Spears or Bieber, people who have had issues with growing up in the spotlight. “A couple of times I’ve worried about that, too, but outside of all this I live a really normal life,” he says slowly. “You have to make an effort to carry your own bags, drive your own car and not be afraid of the public. I don’t blame people at all who stay inside. I understand how it could be terrifying to go to a restaurant and eat because you’re scared someone’s going to take a photo of you.”

Is that more intrusive than a selfie? “I’ve been so lucky that fans have been taking photos of me eating since I was 15, so I’m a little bit numb to it,” he says, his tone rarely deviating from preternaturally calm. There’s probably an Instagram account called Shawn Mendes Eating, I joke (I check later and while there’s no account, there is a hashtag to follow). Can it feel as if he’s being watched? “I’m inherently [aware of] that all the time.” If it ever gets too much, he leaves rather than making a scene. Are you a people-pleaser, I ask? “Yeah, is that bad?” he smiles. “It can lead to failure, but if I fail trying to please everyone, then that’s OK.”

Mendes spends a lot of time contemplating people’s perceptions of him. Last year he publicly criticised a Rolling Stone cover story, expressing his regret that “the positive side of a story doesn’t always get fully told”. I assume it’s because the piece mentioned his penchant for smoking weed, a detail that had upset some fans. “That didn’t bother me,” he smiles. “Actually, I was happy about that because maybe it’s OK for them to understand that weed’s not a big deal.” He says he hasn’t smoked in three months.

Another part of the story focused on rumours about his sexuality. “For me it’s hurtful,” he says. “I get mad when people assume things about me because I imagine the people who don’t have the support system I have and how that must affect them.” (In late 2017 he posted an emotional Snapchat story: “First of all, I’m not gay. Second of all, it shouldn’t make a difference if I was or wasn’t.”) He sighs and says: “That was why I was so angry, and you can see I still get riled up, because I don’t think people understand that when you come at me about something that’s stupid you hurt so many other people. They might not be speaking, but they’re listening.”

He says the reason he criticised the article was over a small detail in which he mentioned Dua Lipa and her boyfriend, and how amazing it looked to be in love. “It made me seem so creepy,” he says. “If anything, the article made me realise your career isn’t over if people think you’re not perfect.” You could see how the creepy singleton tag might irk him, and also why it might stick – a lot of Mendes’s biggest singles play on the idea of him as the emotionally needy bloke who gets messed around and comes back for more.

Are you bored of being The Nice Guy? He splutters, clears his throat and sits bolt upright. “Yeah, I am! It sounds so stupid – to be a nice person is the best thing in the world – but, yeah, I’m 20 and I just want to have fun. What I don’t want to do is live the rest of my life thinking, ‘I wouldn’t do that because I’m known as Prince Charming.’ The second that someone corners you into a personality, you don’t want to be that person any more.”

Two weeks later, Mendes is onstage in Amsterdam. In keeping with the floral artwork for his recent self-titled album, a 50ft rose snakes up to the ceiling from the so-called B-stage where he’ll later serenade the throngs of teenage fans and nodding dads with a handful of ballads. Replica light-up roses (€20 a pop at the merch stand) bob about in the dark as Mendes runs through a hugely entertaining, PG-13 simulacrum of a rock show to ear-bleeding screams (“God I’m so old,” a woman sitting behind me yells as she surveys the crowd).

Keen to further align himself with the pantheon of rock’s smiliest exponents, tonight Mendes segues from a cover of Coldplay’s big-hearted anthem Fix You into his own, the Kings of Leon-esque In My Blood, a song that surprised fans by touching on depression. Tonight it’s transformed – with the help of a ticker tape explosion – into something close to catharsis.

“There’s nothing like being on stage – you feel like Superman!” he’d said earlier, claiming it to be better than sex or any high. “My goal now is to enjoy what I do more and more because otherwise it doesn’t fucking matter. I used to think it was all about the crowd, but I have to be happy within myself.” As he takes his millionth selfie, his face radiating pure elation, you believe he might be.

Shawn Mendes plays London O2 on 16, 17 and 19 April

Fashion editor Helen Seamons; grooming by Anna Thompson using Bobbi Brown and Monat; lighting by Michael Furlonger and Tilly Pearson; digital operator John Munro; fashion assistant Penny Chan; shot at 12th Knot, seacontainerslondon.com

[letstraveltoorion]

Histoires de planètes

Bibliography

  Histoires de planètes

ANTHOLOGIE

 Textes réunis par Jacques GOIMARD & Demètre IOAKIMIDIS & Gérard KLEIN

 Science Fiction - Cycle : La Grande anthologie de la science-fiction vol. 7

 Illustration de Pierre FAUCHEUX (1st cover - 1975) & Éric SEIGAUD (2nd cover - 1985)

 LIVRE DE POCHE, coll. La Grande anthologie de la science fiction n° 3769, 1er trimestre 1975

448 pages, catégorie/prix : 4, ISBN : 2-253-00723-4

 Autres éditions :    LIVRE DE POCHE, 1976, 1977, 1985, 1997

Stories:

 1 - Jacques GOIMARD & Demètre IOAKIMIDIS & Gérard KLEIN, Introduction à l’anthologie, pages 7 à 14, Introduction (lire ce texte en ligne)

2 - Demètre IOAKIMIDIS, Préface, pages 15 à 32, Préface

3 - Jack VANCE, Le Diable de la colline du salut (The Devil on Salvation Bluff), pages 33 à 64, trad. Simone HILLING

4 - Michael SHAARA, La Planète Greenville (Greenville’s planet), pages 65 à 83

5 - Ian WILLIAMSON, La Nef engloutie (Chemical plant), pages 85 à 115, trad. Paul HEBERT

6 - Robert SHECKLEY, Les Monstres (The Monsters), pages 117 à 131, trad. Alain DORÉMIEUX

7 - Chad OLIVER, L’Objet (Artifact), pages 133 à 163, trad. Bruno MARTIN

8 - Lester DEL REY, Stabilité (Stability), pages 165 à 188, trad. Michel RIVELIN

9 - Roger DEE, Le Robinson de l’espace (Man Friday), pages 189 à 224

10 - James Henry SCHMITZ, Le Garde (Caretaker), pages 225 à 244, trad. Arlette ROSENBLUM

11 - Alfred Elton VAN VOGT, Le Village enchanté (The Enchanted Village/The Sands of Mars), pages 245 à 267, trad. Richard CHOMET

12 - Robert A. HEINLEIN, Oiseau de passage (The Menace from Earth), pages 269 à 309, trad. Roger DURAND

13 - Fritz LEIBER, La Forêt enchantée (The Enchanted Forest), pages 311 à 340

14 - Robert F. YOUNG, La Déesse de granit (Goddess in Granite), pages 341 à 373, trad. Catherine GRÉGOIRE

15 - Philip José FARMER, Attitudes (Attitudes), pages 375 à 404

16 - Idris SEABRIGHT, Se battre et mourir (Brightness falls from the air), pages 405 à 415

17 - Edmond HAMILTON, La Planète morte (The Dead Planet), pages 417 à 434, trad. Bruno MARTIN

18 - Dictionnaire des auteurs, pages 435 à 443, Dictionnaire d’auteurs

 Data taken from the NooSFere database (https://www.noosfere.org/icarus/livres/EditionsLivre.asp?numitem=1870)

 Histoires de Planètes (or Stories of planets) is a collection of small stories and novella regrouped around a common thematic, in this case, planets. I picked up that book while I was a teenager back in high school. I remember, at that time, I was reading every story I could find that were labelled as science fiction, at my local library. Although, I was enjoying what I was reading most of the time, it’s only now I realized that I was taking every science-fiction story as some extra flavoured adventure stories. Today, I recognized that in most cases, I never really quite understood what I was reading … which means that I have a much better appreciation of what I’m currently reading now, than 40 years ago.

 Of the stories collected in this book, here those that impressed me and the reasons why:

 Le Diable de la colline du salut (The Devil on Salvation Bluff–1952) by Jack Vance : I didn’t like this story at first; but now I grasped its importance. The story is about human settlers trying to adapt to their new colony which is orbiting around multiple suns. I did not understand then the true meaning of this story until I went to Afghanistan. Only then did I remember this story and everything became clear to me. As I came off the plane in Kandahar, I was hit by the hostile conditions of the place: The stench in the air, the blazing heat of 38℃ at 08h00 am, the noises and, of course, the military conditions… I was a stranger in a very alien land! The psychological shock was quite evident and it took me about 6 weeks to adapt to the local conditions (and don’t get me starting on the jet lag). What helped me were the sounds the birds were making which were the same as at home. Then it hit me like a train: the birds (sparrow) were the same as the ones at home because those at home WERE IMPORTED BY THE FIRST EUROPEAN COLONIST who came to North America. They brought those birds with them because it reminded them of the home they left … their old life. Those sparrows served as psychological support for the colonist to adapt to their new environment; not realizing the ecological disaster they nearly created. In the story the colonist finally accepted their new world once their symbol of normality (the central clock) got destroyed.

 In retrospect, Jack Vance, here, raised up the issue of mankind adapting to their new environment and the psychological stress they will face. Today, we are perfectly adapted to Earth and it is quite easy to figure out what is good for us and what could constitute a threat. On an alien world, where everything will be different (The air, the light, the day time, the flora and fauna), how will the colonist know what is good and what is not? If you heard a cat purring, you know there is no threat … but if you hear the roaring of a lion or the howling of a wolf, notice your heart will start racing immediately. This why this story is a good one for any sci-fi setting (2300 AD or any other).

 La Planète Greenville (Greenville’s planet - 1952), by Michael Shaara: I remember this story caused me a shock when I read it due to its lack of a happy ending. Because I read it while I was a teenager, it was my first exposure to this kind of story. And to be frank, I didn’t know how to handle it. The story is about the exploration of an uninhabited planet covered almost entirely by water aside two very tiny islands. The moral of the story is because a planet appeared to be uninhabited, it might not be the case … and the local inhabitant might not be where you’ll expect to find them or may not even share the same environment as you are.

 La Nef engloutie (Chemical plant - 1950), by Ian Williamson : I really enjoyed this story … although the French translation of the title has nothing to do with the original text … but in retrospect, translating the original title into French would not have made sense either. The story is about a search and rescue operation for a starship that has crashed on an unexplored planet. Their only clue: the ship attempted to crash land near a red lake. I won’t say more as you need to read this story to better appreciate it. If you are into sci-fi RPG, this could be a great plot for a campaign either 2300 AD, Traveller or any other similar setting…  

 Les Monstres (The Monsters - 1953) by Robert SHECKLEY: A sentient alien species attempts to deal with their first contact with humans. One thing I remember of this story is that some biological imperatives might be at the core of cultural behaviours or way of thinking … or both. This is an important clue if you want to write about an alien species. When I read that story for the first time, I thought the whole concept as quite stupid but now, after I gained experience on other cultures (through my travels) I think that Robert Sheckley was bang on! The biological imperative of any sentient species will have a direct impact on their cultures and way of thinking … to fail in understanding this will result in conflict that will make the North American Natives’ genocide look like a garden party.

 Le Robinson de l’espace (Man Friday - 1954), by - Roger DEE: This story started as its name indicate, as a sci-fi take on the classic Robinson Crusoe’s story. However, as you move forward into the narrative, you’ll start to realize that in the relationship between Robinson and Friday turned out to be not what you expected to be at the beginning. I must say that even today, this is a twist that I that I haven’t seen in use in many stories.

 Morale of the story, never assume that mankind is the most advanced or intelligent species when we will encounter another sentient being… Especially if that alien “look” more primitive than us.

 Le Village enchanté (The Enchanted Village/The Sands of Mars - 1950), by Alfred Elton VAN VOGT: An astronaut, Bill Jenner, is the only survivor of a ship that crashed on Mars. After many days and seeing is resources in food and water dry up, he came upon a small Martian village on the edge of the desert (1950, remember). After he reached the location, nearly dead from hunger and thirst, he quickly realizes the village IS trying to help him but his biology was too different from the ones whom the village was built for … thus forcing him to adapt … adapt???

 What I liked about this story is the fact that A.E. Van Vogt had a genial idea to show us that what we take for granted or logical might not be so. If we build stuff to fit our needs and logic, an alien civilization will indubitably do so to fit THEIR needs … not ours … so let’s not assume that what can be applied to us will also be the same for them.

 Oiseau de passage (The Menace from Earth) by Robert A. HEINLEIN, The story is set in the near future when the Moon is colonized with people living in underground cities. The “menace” of the title is a glamorous woman tourist who visits the Moon colony. She is assigned a young guide named Holly, a 15-year-old girl and aspiring starship designer who is the first-person narrator. Holly’s best friend Jeff develops a crush on the “groundhog” visitor, Ariel. As Jeff spends more time with Ariel, Holly becomes jealous and begins to doubt his friendship (source Wikipedia).

 I could not have written this any better than this. What I liked about this story is the way Heinlein described the Lunar colonies … not as advanced outposts from mankind but as a regular place where people have adapted and used the characteristic of their environment to create new form of entertainment and culture. I really enjoyed the detail he placed on how to wear a space suit and the little details you have to think of just to be comfortable in it. The fact that it was written from a woman’s perspective is a plus.

 La Déesse de granit (Goddess in Granite - 1957) by Robert F. YOUNG : I must credit Robert F. to have written a story in which I still remember the emotion it transcended in such a way that I still remember it forty years after I’ve read it. Only because of the location in which the story takes place was the reason why this short novella ended up in this collection … the rest is more of an internal journey than a sci-fi story. Somewhere, on a small planet, a civilization has sculpted an island in the shape of a woman. A masterpiece of craft whose hair was made by a forest and the eyes, two perfect lakes (artificial?).

 Today, I realize this story would have been impossible since only a human would have created such a sculpture and not a mysterious, long dead, alien civilization. Yet, the idea of some kind of macro engineering for the purpose of art … is an interesting idea. Indeed, why always assume that ruins and artefacts were created for the sole purpose of religion, habitation and … maybe some type of industrial process? Art in itself can become a purpose and the human is probably not the only one who has some.

 La Planète morte (The Dead Planet - 1970), by Edmond Hamilton : This story is probably the main inspiration for the story I’m currently working on. At the edge of the galaxy, a damaged explorer ship is forced to crash land on a dead planet orbiting an agonizing star. Miraculously, they survived but their ship was severely damaged, stranding them there. As the crew started looking for some mineral deposit to help them in their repairs, they stumbled, instead, upon a lifeless domed city under the ice. Who build it? When was it built? But more importantly, what kind of security system was left behind?

 This story impressed me at the time because of the concept it brought to me: Up to this point, when I thought of ruins and archaeology, I immediately thought of old stones and primitive technologies (thanks in part to Indiana Jones) … but what about an advanced civilization? This story made me realize that if a civilization had the power to create self-repair machines powered by a near limitless energy sources, there was a chance their technology and creation might still be around even if their creators were gone since the dawn of time.

 Also, I did not realize immediately … in fact I only found out 2015 or so (and I read that book back in the ’80s); but Edmond Hamilton was also one of the writers of one of my most beloved childhood heroes: The Capitaine Flam (Originally Capt Future). Of course, how could I’ve guessed at the time, that the cartoon by TOE ANIMATION (Japan), I was watching was from the same person? Only through the lens of the internet I was able to make the connection. In retrospect, learning this only made me appreciate the serial Capt Future even more.

 In conclusion, this anthology confirmed that even old stories that, in many ways, could be considerate as “obsolete,” could still hold sparks of genius if someone cares to take a second look without any prejudice. Not all of the stories were good, or aged well, but each one of them has the merit to ask some very tough questions that warranted some explorations. Which, in fact, is why I keep those stories around … as they could always use a second look.

[we-are-mallorca-blog]

Werken op Mallorca?

Vacature: Ticketverkoper op Mallorca El’ Arenal.

Ticketteam Ramouni Noli Timere; Het leukste team waar jij bij wilt zitten! Word jij DE beste ticketverkoper op Mallorca!?

Wie zijn wij?

Deze zomer zijn wij inmiddels VIER jaar op rij weer in samenwerking met de beste clubs en excursies op Mallorca en daar zijn wij blij om. Wij zoeken daarom de beste, leukste en de meest gedreven personen die ons team komen versterken. Wij zijn een hecht team die er elke dag weer 100% voor gaan. Wij streven naar een goede balans tussen hard werken en gezelligheid. Hierom streven wij naar gezamenlijke pauzes en eens in de zoveel tijd samen een drankje in de club.

Misverstanden over de functie

Het verschil tussen proppen en ticketverkoper, is dat jij als ticketverkoper vrijheid hebt om te gaan en staan waar jij wilt. Als propper werk je de hele avond voor de deur en kan je niet weglopen van je plek ter variatie. Bovendien zijn ticketverkoper eerder klaar, waardoor wij NIETS missen van het uitgaansleven! En tot slot, als propper verdien je een vast bedrag waarvan je aan de eind van de rit weinig van overhoudt. Als verkoper verdien je op commissiebasis, ofwel: SKY IS THE LIMIT!!

Wat zoeken wij?

Wij zijn op zoek naar gedreven salestijgers die een ondernemende visie hebben. Een vlotte babbel en een rechte rug behoort daarom tot jou sterkste eigenschappen. Weet jij van aanpakken en ga jij niet voor de €50, maar voor de €150 per dag?! Zie jij jezelf dit ook verdienen? Dan ben je bij ons aan het juiste adres, want wij zoeken JOU! En, uiteraard niet onbelangrijk; wij betalen je per dag uit, zodat je precies weet waarvoor je die dag hebt gewerkt!

Jou profiel

- tussen de 18 en 25 jaar (25+ in overleg) - minimaal 3 weken beschikbaar (twee weken mogelijk in overleg) - Niet lui zijn en gezelligheid is een Pré - Te laat komen en met lege handen thuis komen ken jij niet - Sales ervaring is geen pre, maar maakt de slagingskans op Mallorca wel groter

Wat bieden wij:

Nadat je bent aangenomen, bieden wij trainingen in Nederland aan, zodat jij precies weet wat je kan verwachten en direct bij aankomst op Mallorca kan beginnen met verkopen. Hierdoor ben jij dus klaargestoomd voor de zomer, zodat we aan het einde van de dag met een goed gevulde portemonnee, een lekker drankje kunnen doen in de club! Je werkt overdag op het strand en s’ avonds op de boulevard. Je krijgt de vrijheid om te lopen, staan en gaan waar jij wilt. Dit is mogelijk, omdat wij werken met targets die behaald moet worden. Deze targets zijn immers ook nodig om jou kosten te kunnen betalen en om aan het einde van de rit wat over te houden, want dat willen wij natuurlijk ook! Verder bieden wij de huisvesting aan en de juiste begeleiding! Tot slot, we hebben in alle clubs gratis entree!

Wat ga jij verkopen?

Wij zijn het Nederlandse ticketteam om feesten te verkopen. Wij zijn de directe ticketverkopers voor: Shooters el-arenal Totally Summer, bootparties, auto-, scooter- en fiets verhuur, duiken noem maar op! Onze focus ligt op het verkopen van Shooters, omdat wij het ticketteam van Shooters zijn. Daar komen alleen Nederlandse top artiesten. Vorige jaar waren er artiesten als DYNA Dyna Vishaal, Lil Kleine, Jayh Jawson, Cem Araci/ Outsiders en Juri Diaz Bruno Champignon van Diaz & Bruno Girls Goin' Wild. Deze zomer kan je een nog dikkere line-up verwachten!

Wat wij graag van jou willen zien, is het volgende:

• Waarom moeten wij jou meenemen naar Mallorca? • Waarom denk jij de beste ticketverkoper te gaan worden? • Drie recente en duidelijke foto’s • CV

Stuur deze gegevens naar:

E-mail: Werkenopmallorca@OUTLOOK.com

Voor vragen en info:

Facebook: https://www.facebook.com/Mallorcatickets/

of direct naar de teamleider FB: R noli timere

Instagram: @WerkenopMallorca

Solliciteer snel en wie weet knal jij met ons op het strand voor een onvergetelijke avontuur! Eerste sollicitatie ronde staat op eind januari dus reageer op tijd!

Bij vragen of extra informatie kan je ons gerust via bovenstaande kanalen een bericht sturen!

[botticegli]

My wonderful friend @notantsnotart tagged me in the 10 songs ive been listening to tag!!

Old fashioned by Bruno Major

I guess i miss you by john legend from the spongebob musical (an audition piece)

Baseball by cavetown

I want you by elvis costello and the attractions

Annies song by john denver

All night by parov stelar

Rhiannon by fleetwood mac

Eine kleine nachtmusik by mozart

Thinking of you by tracy chapman

Wrap your arms around me by the barenaked ladies

(An extra. as a treat) Mystery of love by sufjan stevens

I tag.. @galpalkirk @theyboldlywent @kirkmcoy @earlgreytea68

[beasmusing]

Baile das Sombras

Amaryllis Milagrero as San from Princess Mononoke Bruno Klein as JD from Heathers Chrysalia Amaris as Tinker Bell from Peter Pan Cordelia de Amberley as Natasha Romanoff from Avengers Gaea Millard as Jennifer Check from Jennifer's Body Nāḥāš / Andrew Blythes as Snow White from Snow White and the Seven Dwarves

[sports-insider]

* Werbung | PR-Sample

Endlich mal wieder Spannung im Laufschuhmarkt. Seit ON den Markt mit dem Cloud-System überrascht und adidas mit BOOST den Weg für neue Mittelsohlenschäume geebnet hat, war es ein wenig langweilig in technologischer Sicht geworden. Die Kreativität bestand hauptsächlich darin, neue Namen für die Technologien zu finden, die die anderen schon einsetzen.

Insofern wurde ich gleich hellhörig, als ich von True Motion hörte, die sich mit einem neuen Laufschuhkonzept gleich mal den ISPO Award für den besten Laufschuh 2019 gesichert haben. Und so konnte ich es kaum erwarten, nun endlich mein eigenes Testexemplar des True Motion U-Tech Nevos Laufschuhs in den Händen zu halten und damit meine Runden zu drehen, um Erfahrungen und Eindrücke aus der Praxis zu sammeln.

True Motion U-Tech Nevos Laufschuh – Was ist das Besondere daran? Das Herzstück von True Motion ist die sogenannte U-Tech Technologie. Dabei handelt es sich um zwei u-förmige Dämpfungsringe, die wie Hufeisen jeweils den Rand des Vorderfußbereiches und des Fersenbereiches umranden. Besonders im Fersenfuß, wo im Zentrum dieses Elements kein weiteres Dämpfungsmaterial angebracht ist, ergibt sich so eine Art Trampolineffekt. Wie sich das in meinem Test des True Motion U-Tech Nevos anfühlt? Dazu kommen wir gleich noch.

Aber fangen wir erstmal von vorne an. Der Schuh passt sehr gut und liegt auch gut im Größenschema. In der Zehenbox gibt es auch ein paar Milimeter extra breite, sodass auch Läufer mit etwas breiteren Füßen mit dem True Motion U-Tech Nevos zurechtkommen dürften. Beim Obermaterial handelt es sich um ein zweilagiges Mesh-Gewebe, daß im Mittel- und Vorderfußbereich innen noch mit einer dritten Lage ausgekleidet ist. Die innere Lage weist eine Art Mikroperforation auf, die mittlere Lage eine wirklich interessante, schachbrettartige Webstruktur und die oberste Lage hat längere Schlitze, die an Kiemen erinnern. Zusammen ergibt diese Konstruktion nicht nur einen schönen Kompromis aus Flexiblität und Stabilität, sondern das Obermaterial ist auch angenehm atmungsaktiv und hat sich bei meinen sommerlichen Testläufen gut bewährt. Zudem bekommt der U-Tech Nevos eine wirklich schöne Optik, da das orangefarbene innenliegende Textil immer mal wieder durch die oberen Textilschichten hindurchblitzt. Der Designer Bruno Antonelli hat da wirklich gut gearbeitet.

Im Fersenbereich ist der Laufschuh dann zusätzlich gedämpft und eine sehr stabile, ziemlich weit nach vorn verlängerte Fersenkappe gibt dem Fuß zusätzliche Stabilität. Die Schnürsenkellöcher sind zusätzlich gummiert und sehr solide vernäht. Wer mag, kann den U-Tech Nevos auch in der Marathonschnürung laufen. Kleine Reflektoren, die das Kiemendesign aufgreifen und das reflektierende True Motion Logo runden das Design ab. Mit 287 Gramm pro Schuh liegt der Nevos auch in Sachen Gewicht auf der Höhe der Zeit und trägt sich angenehm leicht am Fuß. Die Sprengung liegt bei 10mm für den True Motion U-Tech Nevos.

Als Läufer steht man im U-Tech Nevos auf einer Art Sohlenboard, in das dann die U-Tech Elemente eingebunden sind. Im Vorderfußbereich ist der Mittelteil des U-Tech Elements mit einer Gummisohle mit Flexkerben ausgerüstet, daß sich bei True Motion dann True Flex nennt. Die beiden Fußbereiche werden im Mittelfußsegment mit der Motion Bridge verbunden, die die seitlichen Verwindekräfte reguliert, aber auch den flüssigen Abrollvorgang von der Ferse zum Ballen unterstüzt. Der Mittelbereich des U-Tech-Elements an der Ferse bleibt hingegen frei. Für guten Grip sorgt eine Gummi-Außensohle, die auf unter den U-Tech-Elementen platziert ist.

True Motion U-Tech Nevos Laufschuh im Test. Meine Erfahrungen vom Testlauf. Der True Motion U-Tech Nevos macht schon beim ersten hereinschüpfen einen guten Eindruck. Die Passform und der Tragekomfort sind erstklassig und auch die Verarbeitungsqualität ist auf höchstem Niveau, so wie man das auch von großen Marken gewohnt ist. Das Obermaterial zeigt sich überraschend luftig, obwohl es ja dreilagig ist. Gerade jetzt auf heißem Sommerashpalt ist das ein schönes Plus. Das Wichtigste ist natürlich die Dämpfung. Gerade am Fersenelement spürt man das U-Tech-System sehr deutlich und gerade der unterschiedliche Dämpfungsgrad zwischen Vorderfuß und Fersenbereich ist auf den ersten Kilometern erstmal gewöhnungsbedürftig. Schnell fühlt sich der Schuh aber richtig gut an und spielt besonders beim Mittelfußlauf- und Fersenlaufstil die neue Technologie aus. Man landet ja mit dem Hacken ja quasi im inneren des U-Tech-Elementes, daß dadurch die Aufprallkräfte horizontal nach außen in alle Richtungen verteilen kann. Gleichzeitig sinkt man vertikal in die Sohle im Zwischenraum des U-Tech-Elementes ein, und wird wie bei einem Trampolin wieder in den nächsten Schritt geschoben. Genau in diesem Einsink- und Abdruckprozess kommt aber nicht nur der Trampolineffekt zur Wirkung, sondern auch die stabilisierende und führende Funktion von U-Tech. Denn durch die Hufeisenform bleibt dem Fuß ja keine andere Wahl, als genau zentriert in das Sohlenmaterial einzusinken und genau so wird man auch geradlinig wieder herausgedrückt. Dieser Trampolineffekt und die stabilisierende Führung im Zusammenspiel mit der Motion Bridge dürften sich deutlich positiv auf die Laufeffizienz auswirken.

Druckverteilung im klassischen Laufschuh vs. U-Tech Nevos

Im Vorderfußbereich stellt sich der Laufeindruck doch etwas traditioneller dar, da der Innenbereich des vorderen U-Tech-Elementes mit einem nur leicht zurückgenommenen Sohlenmaterial ausgefüllt ist. Die Höhendifferenz zwischen dem U-Tech-Element und der Sohle im Mittelteil beträgt nur etwa 3mm und so landet man in Sekundenbruchteilen nach dem ersten Aufsetzen auf der äußeren U-Tech-Dämpfung auch mit dem gesamten Fußballen auf dem normalen Sohlenelement. Der spezielle Dämpfungseffekt des True Motion U-Tech Nevos ist dadurch im Vorderfuß weitaus weniger zu spüren. Trotzdem macht der Laufschuh auch bei schnellen Abschnitten auf dem Vorderfuß richtig Spaß, aber das Laufgefühl unterscheidet sich eben nur geringfügig von anderen Laufschuhen. Dadurch ist auch, wie schon zu Anfang meines Testberichtes angerissen, eine kleine Gewöhnungsphase nötig, da man auf der Ferse innovativ, neu und ungewohnt landet und dann in Richtung Vorderfuß doch eher traditioneller abrollt.

Fazit, Lob und Kritik zum True Motion U-Tech Nevos Laufschuh Test Nicht unbegründet, hat sich der U-Tech Nevos den ISPO-Award verdient, denn für das erste Modell einer neuen Marke, ist das Ergebnis wirklich überzeugend und spiegelt auch die Erfahrung des Gründerteams deutlich wieder. Der U-Tech Nevos ist sehr bequem und komfortabel und auch relativ leichtgewichtig und die neue U-Tech-Dämpfung ist gerade für Fersen- und Mittelfußläufer wirklich eine interessante Alternative, da die Dämpfungswirkung angenehm schonend ist. Für weniger trainierte Läufer oder Läufer, die zu einem unrnden Laufstil tendieren, dürften auch die zenrierenden Eigenschaften des U-Tech Nevos spannend sein, da seitliche Ausweichbewegungen des Fußes durch die Hufeisenform zentriert und geradliniger nach vorn geleitet werden.

Preis und Erscheinungstermin für den True Motion U-Tech Nevos Der True Motion U-Tech Nevos ist für Anfang Juli angekündigt und wird zum Preis von 150€ für Damen und Herren in verschiedenen Farben bei den Laufshops und True Motion zu bekommen sein.

True Motion U-Tech Nevos Laufschuh im Test. Meine Erfahrungen mit der neuen Dämpfungstechnologie. * Werbung | PR-Sample Endlich mal wieder Spannung im Laufschuhmarkt. Seit ON den Markt mit dem…

[modernfilmcanon]

Cannes Dispatch 10

De laatste dag en ochtend in Cannes. Wat een mens dan gaat doen? Films kijken natuurlijk!

Elk jaar zit er wel één film in de nevensectie Un Certain Regard waarvan iedereen zich afvraagt waarom die niet in competitie is beland. Dit jaar was dat Beanpole van de jonge Rus Kantemir Balagov (15/20), een prachtig drama over de nasleep van W.O.II in Leningrad, en meer in het bijzonder over twee vrouwen die tijdens de oorlog aan het front waren in een ‘ondersteunende functie’ voor de mannen.

Daarna kreeg uw dienaar het aan de stok met een Franse medewerker van sales agent MK2. Inzet van de discussie was diens weigering om mij binnen te laten bij de laatste herhaling van de Senegalese competitiefilm Atlantique van Mati Diop. Die werd vertoond in Riviera 2, een klein zaaltje in het Palais. Er waren 5 minuten voor aanvang nog 5 vrije stoelen in het zaaltje, maar de eerder genoemde medewerker was niet genegen om een van die stoelen ter beschikking te stellen aan uw dienaar, aangezien er mogelijk nog ‘buyers’ (die duchtig uit hun bek stinkende lui met een paars stipje op hun badge die het voor de rest van de festivalgangers verpesten) zouden kunnen arriveren. Uw dienaar besloot dan maar tot het aanvangstijdstip van de film te wachten en ook op dat moment waren er nog altijd 5 vrije stoelen in het zaaltje (ik weet dit omdat er nog een mevrouw stond te wachten en haar partner, die wel was binnengelaten, was al drie keer naar buiten gekomen om te vragen waar ze nou bleef). Enfin, om 12:05 uur was de film begonnen en er hadden zich nog altijd geen mensen met paarse stippen aangediend, maar de MK2-medewerker had besloten dat dit een principekwestie was en hij was dus echt niet van plan om onbelangrijke medewerkers van Maastrichtse bioscopen binnen te laten. In mijn beste steenkolenFrans maar wel uiterst beleefd (u kent mij) liet ik hem weten dat ik hoopte dat er een speciaal plekje in de hel voor hem werd gereserveerd (J’espère qu’il y a une place speciale pour vous en enfer, messieur, s’il vous plaît), waarna ik dan maar met de artistiek directeur van Lumière neerstreek op een terrasje bij de markthal in Cannes. Fijne innovatie aldaar: al hun gezonde detoxdrankjes (uw dienaar koos een ginger-pomme detox) waren ook met een sterke drank naar keuze verkrijgbaar; dit alles voor wat extra vitaminen.

Waarna het tijd werd voor een uitstapje naar Suquet des Artistes, een museum waar tijdens het festival drie virtual reality-installaties van Laurie Anderson te zien waren (als bijprogramma van de Quinzaine des Réalisateurs). Uw dienaar moest daarbij bijna een beroep doen op de kotszakjes, maar kan nu wel opscheppen dat hij een ritje op de maan heeft gemaakt gezeten op een ezel.

Vervolgens het een half uur volgehouden bij het nieuwe amateurtoneelfestijn van Bruno Dumont (Jeanne, Un Certain Regard, geen score) en dan maar overgestapt naar Share van Pippa Bianco (Out of competition, special screening, 14/20): een prima debuutfilm over een tienermeisje wier leven op school een hel wordt nadat een voor haar compromitterend filmpje op de asociale media belandt.

En toen was het tijd voor het jaarlijkse fruits de mer diner met de very finest van de Nederlandse filmhuisprogrammeurs; oftewel de bewoners van de Mancave, aangevuld met het inmiddels behoorlijk uitgedunde team Lumière. De oesters waren vet (16/20); de alikruiken verstopten zich (10/20), de wulken waren taai maar smakelijk (14/20), de langoustines voortreffelijk (16/20), de roze garnalen wat vlakjes van smaak (12/20), de Muscadet kurkdroog (18/20), en het bruisend en plat water waren respectievelijk bruisend en plat. Voor het eerst gesignaleerd tijdens dit jaarlijkse hengstenbal: een salade (buldergelach bij het opdienen hiervan). Verder werd er een begin gemaakt met wat vast en zeker dé hit van Cannes 2020 gaat worden: de Cannes Bingo Cards (volgend jaar hierover meer).

Tijdens de afterparty in de Mancave werd aan de keukentafel – onder muzikale begeleiding van onder meer Heintje, Reinhard May en Roy Black (de Mancave is gelukkig een Duncanvrije zone) – alvast een voorspelling gedaan van het palmares. Een tamelijk onmogelijke opgave, niet alleen omdat 4 van de 21 competitiefilms nog niet waren vertoond, maar ook vanwege het ietwat ingewikkelde reglement in Cannes: films mogen slechts één prijs winnen, met als enige uitzondering op deze regel dat scenario en acteur of actrice wel naar dezelfde film mogen. Daarnaast vroeg ik alle aanwezigen ook naar hun persoonlijke favoriet uit het hele festival, inclusief alle bijprogramma’s en schaduwfestivals. En dan was er nog een nieuwe categorie: het beste kledingstuk van het festival.

Op basis deze poll lijkt het erop dat er zaterdagavond filmgeschiedenis wordt geschreven, omdat dan Jane Campion (The Piano) eindelijk gezelschap krijgt in het lijstje ‘vrouwelijke winnaars van de Gouden Palm’. Céline Sciamma’s prachtige liefdesdrama Portrait de la Jeune Fille en Feu blijkt namelijk de topfavoriet voor de Gouden Palm (5 stemmen), met Dolor Y Gloria van Pedro Almodóvar als runner up (3 stemmen) en tot slot nog 1 vermelding voor Parasite (Bong Joon-Ho). Die laatste film wordt vaak getipt voor de Grote Prijs van de Jury (de tweede prijs van het festival), naast opnieuw Céline Sciamma maar ook de veteranen Ken Loach (Sorry We Missed You) en Terrence Malick (A Hidden Life).

Uw dienaar sloot de ochtend daarna zijn festival af met Matthias & Maxime van Xavier Dolan (competitie, 13/20): de nieuwe Quebecoise kwebbelmarathon van de filmmaker die nog altijd maar dertig is, maar wel alweer voor de zesde keer met een film in Cannes geselecteerd. Je moet het maar doen. Xavier besteedde dit keer de helft van het filmbudget aan de muziekrechten, waaronder Britney Spears (Work b**ch!), Arcade Fire, Pet Shop Boys en Phosphorescent. Minder slecht dan Dolans vorige twee films, maar helaas geen echte return to form.

De missie is volbracht; ik geef de pijp aan Mr. Hulot en hoop u weldra weer in Nederland te zien.

À bientot,

Mark

[portalmunicipiosbaianos-blog]

Seis governadores devem começar mandato com situação fiscal confortável, aponta estudo

 Dos 27 governadores que tomam posse ou permanecem no cargo a partir de janeiro do ano que vem, seis vão começar o mandato com uma situação fiscal considerada muito boa ou boa.

O tamanho do desafio dos governadores foi mensurado por um estudo realizado pela Tendências Consultorias Integrada. De acordo com o levantamento, apenas os governadores de Amapá, Espírito Santo, Amazonas, Rondônia, Tocantins e Paraíba receberão as contas públicas em boas condições.

A crise fiscal dos governos estaduais tem um impacto perverso e direto na vida do cidadão. São os estados que fornecem boa parte dos serviços básicos para a sociedade como educação, saúde e segurança pública. Hoje, sem folga no orçamento, boa parte das pol��ticas públicas está sendo comprometida e, em alguns estados, o salário de servidores está atrasado.

"A situação dos estados é muito complicada", diz o analista de contas públicas da Tendências, Fabio Klein, e coordenador do estudo. O levantamento teve a participação do economista Marcio Milan, também da Tendências.

Para avaliar a situação fiscal dos estados, os analistas deram notas de 0 a 10 com base em dados do Tesouro Nacional para seis indicadores das contas públicas: endividamento; poupança corrente, liquidez, resultado primário, despesa com pessoal e encargos sociais e investimentos. Cada item recebeu um peso diferente e, em seguida, foi feita uma média para cada unidade da federação.

Pelo levantamento, os estados com boa capacidade fiscal precisam ter nota média igual ou acima de 6. Com muito boa capacidade, a nota tem de ultrapassar 8 - o único a superar foi Amapá. "Mas a minha experiência mostra que os dados do Amapá variam muito. É preciso olhar com um certo cuidado", afirma Klein.

No outro extremo, estão Rio de Janeiro, Minas Gerais e Rio Grande do Sul. Esses são os Estados mais frágeis. "O Rio vai mal em quase todos os indicadores. O mesmo ocorre com Minas Gerais", diz Klein.

 Pessoal e investimento são travas

Embora cada estado tenha características peculiares, o levantamento mostrou que as piores avaliações das administrações estaduais geralmente estão no gasto com pessoal e nos investimentos.

A dificuldade com pessoal é explicada por sucessivos aumentos concedidos para servidores ao longo dos últimos anos e gastos elevados com trabalhadores inativos – em 12 meses, o gasto dos estados com inativos cresceu 8%. Já os investimentos são afetados e reduzidos diante da pouca margem de manobra dos governantes no controle do orçamento.

Dessa forma, segundo especialistas, a solução das contas públicas estaduais passa inevitavelmente por mudanças envolvendo os servidores, com uma ampla reforma da previdência local e mudanças no plano e na estrutura de carreira.

"Há medidas (de ajuste) que podem ser adotadas no plano local como aumento da contribuição previdenciária ou eventualmente com a criação de previdência complementares para os estados que não têm”, afirma a economista Ana Carla Abrão, ex-secretária de Fazenda de Goiás. "No campo dos servidores ativos, é preciso rever todas as leis de carreiras que foram incorporando, acumulando um conjunto de benefícios com progressões e promoções automáticas."

No dia 5 de dezembro, a Câmara dos Deputados aprovou um projeto que flexibiliza a Lei de Responsabilidade Fiscal (LRF) para permitir o estouro do limite de gastos com pessoal. A medida, no entanto, vale apenas para municípios – ou seja, não abrange os governos estaduais.

 Exemplo do Espírito Santo

Considerado um exemplo positivo na condução das contas públicos, o governo do Espírito Santo não escapou dessa regra. O estado reduziu os gastos com servidores, mas teve de segurar boa parte dos investimentos para conseguir equilibrar as contas.

"Em 2015, logo ao assumir, o novo governo assinou um decreto que determinava 20% na redução de custeio, suspensão dos concursos e diminuição de cargos comissionados", diz o secretário de Fazenda do Espírito Santo, Bruno Funchal.

Com as mudanças, a administração do Espírito Santo inverteu uma tendência de crescimento das despesas de 10% ao ano para uma queda de 10% ao ano. "O investimento baixo é uma consequência da política de aumento de pessoal que vinha sendo tocada", diz Funchal.

No ano passado, o estado investiu apenas R$ 200 milhões com recursos próprios. Neste ano, com a melhora das contas públicas, deve chegar a R$ 800 milhões. "Todo o ajuste fiscal foi feito com base na despesa, sem aumento de impostos", afirma o secretário.

No último relatório do Tesouro Nacional, o Espírito Santo foi o único estado que recebeu nota A para a capacidade de pagamento.

 Roraima sob intervenção

Apesar de o estado ter situação fiscal considerada média na comparação com outros estados, o governo Roraima alega crise financeira, deve salários de servidores, pagamentos a terceirizadas e fornecedores, duodécimo dos poderes, e tem contas bloqueadas por decisões judiciais.

Os pagamentos de servidores de todas as secretarias, com exceção da Saúde e Educação, estão atrasados desde outubro e a Secretaria da Fazenda estima uma dívida de R$ 188 milhões só com folhas de pagamento. Não há previsão para o pagamento da 2ª parcela do 13º e os salários de novembro e dezembro podem ficar para 2019.

Foi nesse cenário que, no dia 7 de dezembro, o presidente Michel Temer anunciou intervenção federal em Roraima até 31 de dezembro. O estado enfrenta uma crise migratória com a chegada de cidadãos venezuelanos e também uma crise no sistema penitenciário.

 ·         14 estados superam limite da LRF para gastos com pessoal em 2017, diz Tesouro Nacional

 A Secretaria do Tesouro Nacional informou nesta terça-feira (13) que 14 estados da federação superaram em 2017 o limite da Lei de Responsabilidade Fiscal (LRF) de 60% da receita corrente líquida em gastos com pessoal, incluindo ativos a aposentados. Os dados constam no boletim de finanças dos entes subnacionais.

Os estados que ficaram acima do limite, no ano passado, foram: Minas Gerais, Mato Grosso do Sul, Rio Grande do Norte, Rio de Janeiro, Rio Grande do Sul, Mato Grosso, Sergipe, Acre, Paraíba, Roraima, Paraná, Bahia, Santa Catarina e Alagoas.

O Tesouro Nacional observa que há diferença nas metodologias, sancionadas pelos respectivos Tribunais de Contas, dos cálculos da despesa com pessoal nos estados, de modo que há "diversos critérios de apuração".

Alguns estados, por exemplo, não consideram gastos importantes, como despesas com pensionistas, imposto de renda retido na fonte e as despesas com obrigações patronais.

A instituição explica, porém, que seus números foram "ajustados visando seguir da melhor forma possível os conceitos e procedimentos do Manual de Demonstrativos Fiscais (MDF) e do Manual de Contabilidade Aplicada ao Setor Público (MCASP)".

Para tentar harmonizar as estatísticas, o Tesouro Nacional já assinou acordo com os tribunais de contas dos estados. A ideia é que essa padronização de regras para os estados comece a vigorar a partir de 2019.

 Limite prudencial do Executivo

As restrições da LRF são impostas, porém, quando o Executivo dos estados descumprem o "limite prudencial" de 46,55% da receita corrente líquida para gastos com servidores. Em 2017, 15 estados ultrapassaram esses limites. Eles ficam proibidos, neste caso:

. concessão de vantagem, aumento, reajuste ou adequação de remuneração, salvo por sentença judicial ou de determinação legal ou contratual;

. criação de cargo, emprego ou função;

. alteração de estrutura de carreira que implique aumento de despesa;

. provimento de cargo público, admissão ou contratação de pessoal, a não ser em caso de aposentadoria ou morte de servidores das áreas de educação, saúde e segurança;

. contratação de hora extra, exceto em caso de urgência e interesse público relevante.

 Gastos com pessoal aumentam

O Tesouro Nacional informou ainda que, de acordo com o artigo 59 da LRF, cabe, de forma solidária, ao Poder Legislativo respectivo, diretamente ou com o auxílio dos Tribunais de Contas, e o sistema de controle interno de cada Poder e do Ministério Público a fiscalização das sanções previstas no atingimento de metas estabelecidas na Lei de Diretrizes Orçamentárias e, também, das medidas adotadas para o retorno da despesa total com pessoal ao respectivo limite.

 Gastos com pessoal

Segundo dados da instituição, os gastos com pessoal nos estados, incluindo ativos e aposentados, vêm crescendo nos últimos anos. No ano passado, quase a totalidade dos estados brasileiros gastou em 2017 mais da metade de sua arrecadação líquida com servidores públicos na ativa, aposentados e pensionistas. Somente três unidades da federação (Distrito Federal, Goiás e Sergipe) desembolsaram menos que 50% da receita líquida com esses servidores no ano passado.

Por conta disso, o Tesouro Nacional avaliou, recentemente, que essa tendência de crescimento "tende a prejudicar o funcionamento dos serviços básicos dos governos estaduais". Isso ocorrer, de acordo com a instiutição, porque "restam cada vez menos recursos para a execução de políticas públicas (que envolvem gastos com mão-de-obra de terceiros, investimentos, material de consumo, entre outros)".

Os estados brasileiros são responsáveis por atuar em parceria com os municípios no ensino fundamental, por agir nos atendimentos especializados de saúde e de alta complexidade, além de serem os principais responsáveis pela segurança pública e pelo sistema prisonal.

 Contas dos estados

A Secretaria do Tesouro Nacional também informou que, em 2017, houve piora do resultado primário (despesas maiores do que receitas, sem contar os juros da dívida pública) dos estados, saindo de um déficit de R$ 2,8 bilhões em 2016 para um resultado negativo de R$ 13,9 bilhões em 2017.

"O resultado ocorreu por conta do crescimento mais acentuado das despesas primárias empenhadas (R$ 48,4 bilhões) relativamente ao crescimento das receitas primárias (R$ 37,4 bilhões)", acrescentou a instituição.

 Garantias da União

De acordo com o Tesouro Nacional, no seu âmbito, os estados desenquadrados não podem receber aval transferências e aval para operações de crédito.

De acordo com a análise da capacidade de pagamento realizada em 2018, somente 13 Estados possuem nota de capacidade de pagamento "A" ou "B", a qual permite que o Ente esteja elegível a receber garantia da União para novos empréstimos.

"Importante destacar que os Estados do Acre, Amazonas, Paraíba, Piauí, Paraná e São Paulo estão próximos de perder o seu rating “B”, pois a relação Despesa Corrente e Receitas Correntes já se encontra bem próxima da margem dos 95%. Para esses Estados, faz-se necessário esforço maior em aumentar a receita e cortar gastos, pois a nota poderá ser rebaixada para “C” já no próximo ano", acrescentou a instituição.

 Recomendações para melhorar as contas

O Tesouro Nacional também listrou uma série de medidas que podem ser adotadas pelos estados para melhorar suas contas e poderem obter, novamente, aval para garantias de empréstimos da União, ou evitar a piora de sua situação fiscal.

 Veja abaixo as sugestões:

Suspensão de novas contratações, para permitir queda no endividamento

Pagamento de precatórios, também para baixar a dívida

Privatizações para abater sua dívida

Aumento das alíquotas de impostos, para aumentar a arrecadação

Redução de incentivos fiscais para obter receitas extras

Concessões, para utilizar as receitas como alternativa para melhorar o indicador de poupança

Evitar novas contratações e aumentos salariais, além de rever o número de funcionários terceirizados.

Medidas para conter o aumento do déficit previdenciário

 Fonte: G1

[ruepottblog]

Schuhe shoppen, auch für Jungs: no concept store – just shoes

Entfernung: Hotel An der Gruga ca. 6 Auto-Min.; 1,1 km zu Fuß 9 Min. für 600 m. Hotel Maximilians ca. 14 Auto-Min.; 1,0 km zu Fuß 9 Min. für 2,6 km. 

Was soll ich sagen, naja, das Klischee „Frauen und Schuhe“ lebe ich schon ein bisschen und daher freue ich mich schon länger auf den neuen Schuhladen „no concept store“. Just shoes! Yep, und so isset auch!

Umme Ecke ist die Rü – nebenan das Eiscafé Kemmerling

Umme Ecke ist die Rü – direkt bei Eis Kemmerling einbiegen und vis-à-vis zur Rotisserie du Sommelier – findet man „no concept store“. Seit Ende Juli 2017 macht Dorothea Christian mit Ihrer Auswahl an lässigen Schuhen in sehr schöner Qualität nicht nur FRAU glücklich, auch die Jungs – Große und Kleine – werden fündig.

Sneaker von Atlantic Stars warten auf den lässigen Käufer

Die Kids-Kollektion kommt noch. Aber alles in allem gibt es sportive Schuhe und Sneaker für den lockeren Auftritt… bis auf ein paar extra Schicksenschuhe für die Damen-Welt.

Meine neue Schuhliebe: SENDRA Boots

Wow – als alter Fan von Cowboy-Stiefeln und Ranger-Boots entdecke ich sofort meine neue Schuhliebe: SENDRA Boots. Hach, es gibt sie als Bootie und auch etwas höher, bestickt wie damals… oder mit Stern.

Hans zeigt mir die Schicksenschuhe von Thea Weiss (am Fuß) 

Der Store bietet seine übersichtliche Auswahl an Schuhen – Liu Jo, Thea Weiss, Sendra, Atlantic Stars, P448, Doc Martens, Blauer, … – in einem geräumigen Umfeld.

Ein Fächer von weissen Sneakers mit Herz oder Stern

Nix ist Dorothea – von allen nur Theechen genannt – und ihrem Partner Hans Klodt verhasster, als sich in Winterjacken in engen Läden zu drehen und schon die ersten Waren mit umzureißen.

Dorothea Christian und ihr Partner Hans Klodt bieten entspanntes Shoppen – und mir direkt ’n Kaffee oder sonstwas zu trinken

Vermutlich haben sie auch deshalb soviel Platz im Laden gelassen, damit viele Kunden reinpassen und mal ein Quätschchen halten können… Theechen kommt aus Essen-Bredeney und wohnt nach Aufenthalten in Italien und Süddeutschland wieder in Rüttenscheid. Natürlich kennt sie „Hans und Franz“!

Goldfarbene Schuhe von Liu Jo

Schuster bleib’ bei deinen Leisten

Dorothea Christian ist seit 1985 in der Schuhbranche Zuhause. Als selbstständige Handelsvertreterin betreute sie Casadei, Sergio Rossi und Bally. Heute vertritt sie deutschlandweit Liu Jo und Bruno Premi. Schon immer hatte sie den Wunsch, einen eigenen Laden aufzumachen und das, was sie selber ihren Füßen gern anzieht, dort anzubieten. „Schuster bleib’ bei deinen Leisten“ hat sie sich gesagt und macht genau das, was sie kann.

Damenschuhe von 109,- bis 200,- Euro, Sendra Boots allerdings ca. 350,- Euro Herrenschuhe von 150,- bis 230,- Euro Kids Kollektion von 80,- bis 140,- Euro

no concept store Wegener Str. 2-4 / Ecke Rüttenscheider Str. 130 45131 Rüttenscheid Fon 0151-514665 noconcept-store.de mail@noconcept-store.de Dorothea Christian

Öffnungszeiten: gemäß der Visitenkarte no concept sometimes is the best concept – bitte erfragen momentane Kernzeit Mo-Fr 11 bis mind. 18.30 Uhr und Sa 11 bis mind. 16 Uhr kann sich ändern

Mein Besuch war am Dienstag, 8. August 2017

Der Beitrag Schuhe shoppen, auch für Jungs: no concept store – just shoes erschien zuerst auf Rüpottblog.

from Schuhe shoppen, auch für Jungs: no concept store – just shoes

[hotspotjes]

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_title hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” size=”2″ content_align=”left” style_type=”default”]

VAN SHARED DINING TOT SAMEN COCKTAILS NIPPEN

[/fusion_title][fusion_text]

Yes we know! Valentijn is ontzettend commercieel. But who gives a damn als je oude liefde, je nieuwe vlam of je a.s. date, je naar een hotspot neemt om deze romantische dag te vieren. En zeg nou zelf, lekker eten met je liefje kan toch geen kwaad.

Daarom 14 hotspots voor mensen die nét dat beetje extra willen doen. Van eten tot fijne cocktails, dit zijn dé spots waar je met Valentijnsdag moet zijn. Oh en trouwens, ook zonder liefje/date zijn dit must-go spots om op je lijstje te zetten.

[/fusion_text][fusion_separator style_type=”single|dashed” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” alignment=”center” /][fusion_text]

Woo Bros | Amsterdam Shared dining is het waar het bij Woo Bros om draait. Bij Woo Bros kun je heerlijke Chinese, Japanse, Thaise, Vietnamese en Indonesische tapas eten. Daarnaast serveren ze alle Aziatische bekende biertjes. Alsof of je weer even op het strand van Bali zit. En je weet wat ze zeggen van oosters, dus probeer ook zeker dit fijne hapje. (lees het volledige blog)

South of Houston | Den Haag SoHo, ofwel South of Houston heeft een award gewonnen voor beste restaurant-bar en dat is niet voor niets. Lekker vlees, geweldige dessert en een tof interieur. Het concept van het restaurant is van origine een luxe New Yorks steakhouse, vooral sexy, toegankelijk en heel internationaal. Prima spot om met je Valentijn binnen te stappen. (lees het volledige blog)

Bird | Rotterdam Wil je een hapje eten? Kom naar BIRD. Ben je benieuwd naar die ene upcoming band? Kom naar BIRD. Een avondje stappen? Kom naar BIRD. Je begrijpt het. Bij deze hotspot hoef je de deur niet meer uit, BIRD heeft het allemaal. Ideaal voor een date, maar ook om met je liefje een dansje te wagen.  (lees het volledige blog) The Lobby Nesplein | Amsterdam The Lobby Nesplein is een unieke locatie waar Amsterdammers en internationals samenkomen. Het restaurant is zeer sfeervol ingericht. Mooi gedekte tafels, een sfeervolle open kachel met houtvuur, lederen stoelen en een geweldige vintage houten bar. Niet té chique of té hip, maar zeker een hotelbar die zich kan meten aan de grote der groten in Parijs of New York. (lees het volledige blog)

[/fusion_text][fusion_title hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” size=”3″ content_align=”left” style_type=”single solid”]

MEER VALENTIJN SPOTS

[/fusion_title][fusion_text]

The Lobby Fizeaustraat | Amsterdam Maar liefst 7000 vierkante meter aan gezelligheid, food en drinks, dat is The Lobby Fizeaustraat. Zo serveren ze hier een vijfgangen menu en ook tijdens de lunch kun je kiezen uit een twee of drie gangen menu met uitstekende hoofdgerechten. En mocht het nou hééél gezellig worden met zijn twee. The Lobby zit gevestigd in Hotel V, altijd handig! (lees het volledige blog) 

Dara | Amersfoort Restaurant Dara ligt gelegen aan de Eem tegenover het populaire Eemplein in Amersfoort. Bij Dara kan je genieten van ‘mezzes’. Dit zijn kleine hapjes met invloeden uit allerlei landen, waaronder Libanees, Marokkaans, Turks én zelfs Thais. De moderne bar, waar je aan hoge tafels de avond goed kan beginnen, springt ook in het oog door het gebruik van allerlei kleuren verlichting. De sfeer neigt naar het sprookje van ‘1000 en 1 nacht’ in een modern jasje gestoken. (lees het volledige blog)

De Zwarte Vosch | Utrecht Bij pinchobar De Zwarte Vosch aan de Oudegracht in Utrecht kun je – de naam zegt het al – je tegoed doen aan Spaanse pinchos: kleine tapashapjes op stokbrood in allerlei kleuren en smaken. Het sfeervolle licht, de gedroogde hammen die boven de keuken hangen, en de gezellige rumoerigheid geven je het idee alsof je even in Spanje bent. (lees het volledige blog)

Di Bruno | Amsterdam Ben je op zoek naar een romantische plek waar je heerlijk intiem met je Valentijn kunt genieten van het beste Italiaanse eten van de stad? Dan ben je bij Di Bruno aan het juiste adres! Voor romantisch en chique Italiaans eten moet je zijn in Oud Zuid. Niks geen pizza Magarita, hier krijg je écht goed eten. (lees het volledige blog)

[/fusion_text][fusion_text]

[/fusion_text][fusion_title hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” size=”3″ content_align=”left” style_type=”single solid”]

MEER VALENTIJN SPOTS

[/fusion_title][fusion_text]

BlueSpoon | Amsterdam Bij dit restaurant in design hotel Andaz aan de Prinsengracht kan je terecht voor mooie simpele Europese gerechten met een Nederlandse twist. Echt fine-dining dus! Ook voor een nachtje slapen ben je bij dit design hotel aan de grachtengordel aan het juiste adres! Fijn om lekker met zijn tweetjes wakker te worden met zich op de gracht. Aaah zo romantisch!  (lees het volledige blog)

Publique | Den Haag Bij restaurant Publique in Den Haag staan ze bekend om de heerlijke culinaire creaties, het mooie en trendy interieur en de art deco glas-in-lood ramen. Een aanrader is de 6-gangen proeverij waarbij je het beste van de kaart als kleinere gerechten kan proberen. Fijn ook als je beide veel wilt proeven. (lees het volledige blog)

Jamey Benett | Den Haag Een warme huiskamer met grote leren banken, houten tafels, sfeervolle verlichting, een open haard en vriendelijke bediening die er werkelijk alles aan doet om het je naar de zin te maken. Probeer hier samen de krabkoekjes met avocado, limoen en tomaat, de rauwe tonijn pizza van filodeeg met truffelmayonaise en de pork ribs met cola-lak en macadamia. En er zijn de hele dag door oesters! (lees het volledige blog)

Ron Gastrobar Oriental | Amsterdam Een prachtige restaurant met donkere kleuren, gouden accenten wat direct heel oriëntaals aanvoelt. De gerechten hier zijn waanzinnig lekker, en krijg je vast niet elke dag opgediend. Denk aan krokante zure garnalen, geroosterde kabeljauw met boemboe blai tot Ron zijn beroemde spare ribs van de bbq. Een Oriëntaals sprookje waar je heerlijk kunt vertoeven. (lees het volledige blog)

[/fusion_text][fusion_text]

[/fusion_text][fusion_title hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” size=”3″ content_align=”left” style_type=”single solid”]

COCKTAILS DRINKEN OP VALENTIJNSDAG

[/fusion_title][fusion_text]

Door74 | Amsterdam Deze speak-easy bar zit verstopt in de Reguliersdwarsstraat en behoort al geruime tijd tot de top van de cocktailbars van de wereld. Door de intieme verlichting en het bruin/rode art-deco interieur vergeet je gelijk dat je in Amsterdam bent, en kan je samen in alle rust met je Valentijn van een cocktailtje genieten. (lees het volledige blog)

Pulitzers Bar | Amsterdam Modern en traditioneel design komen samen bij het Pulitzer Hotel en bij de elegante bar, maar ook bij het toprestaurant Janzs wat zich ook in het complex bevindt. Voor even waan je je in de sferen van de gouden eeuw, vol charmante kooplieden en prachtige jonkvrouwen in een welvarend Amsterdam. Stijlvoller dan dit wordt het gewoonweg niet in Mokum, als je het mij vraagt. (lees het volledige blog)

[/fusion_text][fusion_widget_area name=”avada-custom-sidebar-socialicons” /][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]

#valentijn #liefde #love #hotspot #diner #restaurant #hotspotjes #valentine #culinair #amsterdam #rotterdam #utrecht #amersfoort #denhaag VAN SHARED DINING TOT SAMEN COCKTAILS NIPPEN Yes we know! Valentijn is ontzettend commercieel. But who gives a damn als je oude liefde, je nieuwe vlam of je a.s.

[beasmusing]

Tendências

Amaryllis Milagrero: Neutra boa Bruno Klein: Neutro bom Chrysalia Amaris: Leal má Cordelia de Amberley: Caótica má Gaea Millard: Caótica neutra