#bilirsin sen beni ne çok sevdim seni

[giderkenkalmaktibenimkisi]

Yollarıma çıkma çıkarsan hiç acımam Gözlerime bakma bakarsan dayanamam, Bilirsin sen beni ne çok sevdim seni Ah seni bekleyeli kim bilir kaç bahar geçti..

.

.

Şarki ismi

Melih Görgün : 14 bahar

.

.

[sadecekardelenn]

yeni yıla girmemize çok az kaldı ve ben yeni yıldan seni unutmayi diliyorum. bunu icimdeki sana deli gibi aşık olan kıza ihanet ederek diliyorum.

senin tanidigin kizdan bahsediyorum. hani şu bir zamanlar sevdigin kiz. ben onu çok seviyorum. senin aksine sahte bir sevgi degil ustelik. ama o kız beni değil seni seviyor. hani ailede aslında çocuğun iyiliğini isteyen, korumaya çalışan bir kişi vardır ve çocuk o kişiyi asla sevmez ya; o cocugun sevmedigi kisi benim iste. sen düşman ettin o çocuğu bana. ben her şeyi affederim de o kızın bu gece dilediğim dilekten dolayı bana sırtını dönüşünü asla unutmam.

beni değil de o kızı nasıl kırdığını bilsen kafana sıkardın. senin kırdığın çocuğu her gece kucağımda ağlayarak uyuturken ben sıkıyorum çünkü senin kafana da kendi kafama da. sen ne hakla yıllardır benim korudugum çocuğu boyle içli içli aglatabilirsin ki?

ama en kötüsü de ne biliyor musun? o çocuğun bana düşman olup hala senin adını sayıklamasi. adını diline dua bellemesi..

o çocuk senin hatırlayıp da kutlamaya tenezzül etmediğin doğum gününde dileğini dilerken senden de bahsetti. o çocuk asla yapmadığı bir sey yapıyor ve iki yıldır dileklerine ailesinden başka birinin adını katıyor.

ama artık değil. seni özlemek sana kırılmaktan daha kolay. bunu öğrenecek. ben öğrendim ona da öğreteceğim. nefret mi edecek benden. varsın etsin. sırtını mi dönecek. dönsün. vurup kıracak mi. kırsın. ama tanıdığı bir yabancıya aşık olmasın.

bu hayatta en cok göz yaşlarını sevsin ve akmasına izin vermesin. bunu o kıza öğreteceğim. ve sen, gülüşlerini sevdiğini soyledigin kızın göz yaşlarına sebep olmanın altında ezil. çok mutlu ol ama bunun altında da ezildigin bir gün gelsin. beni değil o çocuğu hatırla. bakışını hatırla. en iyi sen bilirsin o hayran bakışları. hickirigin dugumlensin boğazına. hani her gece benim boğazıma düğümlenen var ya. ondan iste. tek bir gece dert olsun içine. hatırına bir günden fazla düşmesin. hakkın yok. hatırında bile yasatamazsin sen o kız çocuğunu artık.

sevmek zorunda değildin. anlarım sevmemissindir. ilgini cekmemisimdir. senin guzellik standartlarında değilimdir. yeterince iyi değilimdir. inatciyimdir belki. o kızı korumaya çalışırken sert davranmisimdir. olabilir. kabul ederim tüm bunları. sevmek zorunda değilsin. ama sen gelip de o kıza ümit verirsen, geleceğim dersen, saçlarını seversen, sarılırsan, dinlersen, öpersen, onunla uyursan, surekli onun yüzünü güldürürsen; sonra kafana esince kapıyı çarpıp o çocuğu kabuslara mahkum edersen, iste o zaman anlamam. anlayamam.

sevdim çünkü. o kız gibi heyecanla amansız bir hayranlik besleyerek değil. gayet aklı başında bir kadın olarak sevdim. ve sevginin kapıyı çarpip çıkmak olmadığını da biliyorum. sevgin mi bitti. vedalaşıp gitsen anlardı o kız. biliyor çünkü herkesin gidebilecegini. ne kadar sevse de gelmeyecek birini beklememeyi de çok iyi biliyor. ama seviyorum dedin giderken. geleceğim dedin. bekliyor. fakat artık beklemeyecek. öğreteceğim çünkü. o kapının dibinde beklememeyi öğrenecek. seven her adamın mert olmadığını fakat seviyormuş gibi yapan her adamın namert olduğunu öğrenecek.

bana bir adam nasıl sevilirmis öğreten adam, o kıza ardında bırakılan olmayı öğretti.

bana sarılmayı öğreten adam, bir kız çocuğunun kollarını kırıp gitti.

parlayan gözlerine aşık olduğum adam, o kızın ışıltılarını çaldı.

bana öpüşmeyi öğreten adam, o kızın öpünce iyileşen yaralara inancını kaybetmesine sebep oldu.

dizlerindeki yaraları ezbere bildigim adam, o kızın yaralarını kabul bile etmedi.

canının acisi benim acım olan adam, can acisiyla kıvranan o kızı uyursan geçer diyerek terk etti.

ben ise simdi bir kiz cocugunun baş ucunda sayıklıyorum; uyusan da geçmeyecek küçüğüm.

uyusan da geçmeyecek..

[kendisiyakamozguzeli]

Bilirsin sen beni, ne çok sevdim seni. Ah seni bekleyeli belki 14 bahar geçti.

Yollarıma çıkma, çıkarsan hiç acımam. Gözlerime bakma bakarsan dayanamam bilirsin sen beni ne çok sevdim seni..

[kalemineiyibak]

Çizgi

Şimdi aşka seni unutmayı çiziyorum, resmi berbat biri olduğumu kabul ediyorum; saltanatının ucube sevişmelerinde ahenk zevkleri alırken sen, ben; fildişi yalnızlığımda dahi seni bekledim. Kim için, niçin? Sanata soyunur gibi çıplak sevdim seni; yalanın figüran oyunculuğunda yönetmenin "kestik!" demesine gerek kalmadan kestim, seni sevmemeyi. Sevmekte başarılı, sevilmekte fahişeydi çünkü satırlarım.

İşportaya kurbanda en ön sıradaydı; "gel vatandaş, gel!" derken ben, seni çağırıyor oluşumu bir tek sen duymazdın. Seni sevmekten kendimi azlediyorum. Can yakar bekleyişler, bu hayatı yakar; sen, kuş yuvasının cikciklerinde öten bir aşkken bir başkasına; ben, bekleyiş krizlerimde plasebo ihtiyacı güttüm.

Ağır aksak ve yabaniydi sana ulaşmalarım, düğmenin birini yanlış iliklemişken diğerlerinin de yanlış gitmesi gibiydi. Lağımda aşk güftesine tımarhane gerçeğini anlatmaktı. Kavruldum, söylesene, bir kavurma mıydım ben? En çok en az hisseden insanlar tarafından sevilen bir brokoli miydim, sözlükteki imlâ hatası mıydım seni severken de; hep kalbim yaralı döndüm senden?

İnsan, bunu kendine yapmamalı. Hayat, paydos düdüğünün sersem sevişmelerine okul zillerini karıştırmayacak kadar şeffaf çünkü. Ben buradayım, peki sen neredesin? Onun kucağının şükür demetlerinde bir demet maydonoza evladiyelik aşk teslimiyeti çabalarında şimdi hangi çocuğu yapmaktasın? Sensizliği doğurmam artık ben. Dokuz ay, on gün çile çeker kadınlar; ben, kaç ay, kaç günde sensizliği doğurmaktan doğurganlığımın soğuyan ve bebeklerin her anne deyişlerinde kendini anne sanan bir yanılgı oldum, biliyor musun?

Sevişmem artık sensizlikle, ondan sen çıkar diye beklemem. Aşka duş aldırıp gusül abdestine bu seçimli yazgıyı ortak etmem. Sen, bana gelmemek için yaratılmışsın benim için. Varın yokun bana gelmemek üzere. Harflerimi öpsen bekaretlerini kaybederler, paragraflarıma dönüp baksan seni aşk zannederler. Çünkü onların her biri deli. Akıllı olsalardı gelmeyen bir adamın kabrini sular gibi her an, her gün sularlar mıydı gözyaşlarımda seni?

Aşkla sevilmek üzere gidiyorum. Dokuzun sağından solundan yamacından tutuyor umutlar, faladdin öyle söyledi. Yaşı, arabasının plakası, ya da varlığının her ceddi; dokuza çıkan bir adam, kalbimin pusulasını bulacakmış. Sendeki kaygan zeminlerde düşüp hep yaralanırken aşk, tövbe! Seni, sensizlikten istemem. Herkes kendi yolunun emperyalist gücünde tükenir gibi tükenir aşkta ve Cumhuriyetin kuruluşu gibi köklenir hayaller, sanırsın kalbi güzelin cennet firarı senin içindir. Yalan, daha da sanmam. Sanmak hakkımı karaya vuran balıklara yem diye attım, meğer onlar da ölmüşler.

Dudağının törensel öpücükleri son harfimin sol gözünde kalmış, sildim. Dudaklarının izinde mühürlenen acabalarım, pembe yanaklarında sensizliği fondöten misali sürmüş, üzgünüm.

Öpmeden önce, acabalara kesinlikle sormalıydın.

Onunla ve onun sana verdikleriyle mutluluklar dilerim sana.

Yolumuzun ayrı cehaletinde, kültürün optimist sesinde pesimist bir hece kaldın. Ne yana baksam, düş yakasından aşkın replikleri kötücül kadere bizim için yazılır.

Şimdi mi, sonra mı, ya da her gece mi?

Gittiğin yerlerin altını üstüne getirsen beni bir daha böyle âşık ve aptal bulamazsın.

Çırılçıplak kalırken ona ve "eveet" derken aşkla; bana hayır demiş oldun. Ben seni delilikle terbiye eder akıllıca unuturum bundan sonra.

Eveeet! Sonsuzun cebinde kalan sonsuzluğa kadar evet...

İmzam, mührü ceylandır; gözleri güzel olur bilirsin.

Tuvale yapışan kirpik gibi kalır fırçada sen darbelerim; o vakit, "yazar beni ilk defa çizerek öldürdü" dersin...

Dilara AKSOY

[yazan-kalem-siyah06]

SEVGİLİM

Geldim bak ben; aradığın geleceğin benim… Seni çok sevebilirim sadece bir sevgili değil her şeyin olabilirim. Yürüdüğümüz yollar bizim yolumuz olur. Beraber olduğumuz sürece ellerimiz kalplerimiz bir oldukça mutlu oluruz. Senin adını aşk koyarım. Huzuru bulurum sende adını her andığımda kalbimde bir telaş olur. Senin bende ki yerin kalbim olur, seninle yaşarım sensiz ölürüm. Kimse olmaz sadece sen ve ben. Hayallerimiz olur ve o hayallere göstereceğimiz çabalarımız. Artılarımız olur eksilerimizden fazla. Ben senin için doğru kadın sen benim için doğru adam olursun. Hata aramayız birbirimizde senin hatan benim, benim hatam senin hatan olur. Otururuz bir yerlere sadece yüzüne bakarım ellerin ellerimde gözlerin gözlerimde olur. Beraber yaşlanırsak nasıl olacağını merak ederim içten içe. Yine sever miyim seni diye düşünürüm. Severim be sevgilim ben seni her halinle severim. Bilirsin benim her şeye ne kadar çabuk ağladığımı. Alışkanlık işte sevgilim… Her ağladığımda benimle ağlarsın sende okşarsın yüzümü avuçlarına alıp öpersin alnımdan. Sen ağlarsan ben de ağlarım dersin. Bir daha öpersin alnımdan. Seninle aynı anda aynı şeyleri düşünürüm. Aynı şeyleri yaşarım sen bana yazılmış bir kadersindir. Yüzümdeki gamzemsindir. Kimse senin gibi olmaz sevgilim, yerini kimse dolduramaz; sen bende kalbimde yaşadıkça…

SENDEN SONRA

Senden sonrası yok demiştim

olmadı da.

Senden sonra

Kalbim aşk..!! İle atmadı bir daha

Gözlerim başka gözlere bakmadı buğulu buğulu

Seninle yaşananlar

Yaşanmadı hiç kimseyle

Kimseye "günaydın" demedim,

Kimseyi özlemedim

Hiç kimseye güvenmedim

Kendime inkar etsem de

İçten içe yine seni sevdim.

Anıları unutmadım her an andım

Seni ilk gördüğüm günü bile hatırlıyorum

İlk heyecanımı elimin ayağımın dolanışını

Sende kendimi kaybedişimi

Bulduklarımı beni tamamlayan yanını

Hiç unutmadım

Ve özlüyorum

Adı her neydi ise

Belki tutku belki alışkanlık

Belki de Aşk..!

Her haliyle seni yaşamak güzel/di

Sen benim tamamlayan yanımdın

Yoksun yarım yamalağım

Şimdi eksik yanımsın.

[aslindabenyogumlll]

'yollarıma çıkma, çıkarsan hiç acımam.

gözlerime bakma , bakarsan dayanamam.

bilirsin sen beni

ne çok sevdim seni

ah seni bekleyeli belki 14 bahar geçti.'

[vanessazey]

gidenler dönmüyor geri.

bilirsin sen beni, ne çok sevdim seni.

[342c]

çok üzgünüm. sana seni ne kadar sevdiğimi bunca zaman hissettiremediğim için. gerçekten yalancının teki olduğum için. hiçbir şeyi hak etmediğim için. her şeyi inkar ettiğim için. çok üzgünüm beni affetmeyeceğin için. çok üzgünüm artık beni seven kimse kalmadığı için. herkesi tek tek çıkardım hayatımdan. başardım. çok üzgünüm başardığım için. çok üzgünüm sana gerçekleri anlatamadığım için. kendime dahi anlatamadığım için. çok üzgünüm bunca yolu ne istediğimi bilmeyerek geldiğim için. her şeyi vakit çok geçtikten sonra anladığım için. çok üzgünüm sana yazdıklarımı bir kere bile okutmadığım için. çok üzgünüm bu telefonun şifresini bilmediğin için. çok üzgünüm. her şeyim senin olsun istediğim için. sen bu kadar çabalar sabrederken dönüştüğüm insan için. çok. çok. çok üzgünüm. suratıma bakmadığın için ve gururunu binlerce kez ezip geçtiğin için çok üzgünüm. çok üzgünüm seni haklı çıkardığım için. arkadaşlarını haklı çıkardığım için. kalbini avucuma alıp paramparça ettiğim için çok üzgünüm. seni çok seviyorum, sevdim ve seveceğim. çok üzgünüm. bilmediğin için. seni gerçekten çok sevdim. hiç dua etmem bilirsin, bu gece senin için çok dua ettim. çok üzgünüm. sen ne olur çok iyi ol. ben hiçbir şeyi hak etmiyorum. aynen dediğin gibi. çok. üzgünüm.

[dariaderinr]

Bir gün daha yaşandı ve bitti

Küçük sevinçleri ve küçük kederleriyle

Herhangi bir gündü, çok önemli değildi

Seni düşündüğüm birkaç andan başka

Bilirim, herkes payına düşeni yaşar

Ve her yeni günde değişir hep bi' şeyler

Sen de kendi payından bir hatıra seç ne olur

O ben olayım, beni unutma

Beni unutma, unutma, beni unutma

Bilirsin, unutulmak dokunur ya her insana

Sen de kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım, unutma, beni unutma

Beni unutma, unutma, beni unutma

Bilirsin, unutulmak dokunur ya her insana

Sen de kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım, unutma, beni unutma

Bilir misin? Seni gerçekten sevdim

Sevdiğim daha birçok şeyin arasında

Bir tek seni seçtim hatıralar arasında

Sebep diye bir küçük mutluluk

Beni unutma, unutma, beni unutma

Bilirsin, unutulmak dokunur ya her insana

Sen de kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım, unutma, beni unutma

Beni unutma, unutma, beni unutma

Bilirsin, unutulmak dokunur ya her insana

Sen de kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım, unutma, beni unutma

Beni unutma, unutma, beni unutma

Bilirsin, unutulmak dokunur ya her insana

Sen de kendi payından bir hatıra seç

Ve o ben olayım, unutma, beni unutma

[daddysneverrdie]

19.04.2024

Verilen sözlerin tutulmayacağını bilirsin ama yine de inanmaya devam etmek istersin öyle de yaptım. Yıllar sonra yine aynı şeyleri yaşamak istemedim tekrar mahvolmak istemedim uykularımdan uyanmak mide kramplarıyla baş etmeye çalışmak ağlayarak günü bitirmeye çalışmak istemedim bu yüzden farklı bir son istedim yeniden farklı bir gerçek yaşamak istedim ama bunu yaparken göz göre göre bildiğim tüm gerçekleri göz ardı ettim beni bırakacağını sözlerinden döneceğini ve vazgeçmem derkenki gözlerindeki ışıltının bir gün söneceğini bile bile devam ettim sana inanmaya çalışırken nasıl mahvolduğumu görmeni istemedim bu yüzden hep gizledim yine gizlerim çünkü kimseye yapamam bunu inanmaya çalışırkenki ellerimin titreyişini karın ağrılarımı anlatamam. Emin ol her şeyin farkındaydım beni öperkenki hissizliğinin gözlerime bakarkenki sahteliğinin yorgun olduğunu söylerkenki hüznünün ve yanına gelemediğim anlardaki bıkkınlığının farkındaydım sadece farklı olacağına inanmak istedim verdiğin sözlerin gerçek olmasını istedim bana söz verirken bunun beni uçurumun başına ittiğini göremedin yıllar sonra tekrar ölmek istemedim tekrardan buna alışmak ve bununla yaşamak istemedim bu yüzden tüm kaygılarımı senden gizledim ve sen hiçbirini göremedin tek yaptığın kendi güneşinin parlamasını izleyip kendi geleceğin için umut etmekti ama bunu yapamam sana hiç güneşli günler vaat etmedim kaygılarımın farkındaydın hüzünlerimin de ve ağlarken aradığım tek kişiydin gardımı yanında indirdiğimde bana acımazsın sadece yanımda kalırsın sandım buna inanmak istedim çünkü bana öyle davrandın öyle söyledin kafamdaki sesleri susturmaya çalışarak bu sözlerine inanmak ne demek bilemezsin sen hep mantığınla hareket edip yarın için en ışıklı yolu seçerdin sana neden beni istediğini sorduğumda cevap veremedin çünkü yaptıkların ve verdiğin sözler sadece dürtüseldi anlık heveslerle saf hislerimi görmek istedin hepsi sadece ufak bir merakla başladı ve öyle de bitti bugün bunu görebiliyorum senin itiraf etmeye korktuğun veya bana söylemediğin her şeyi anlayabiliyorum bana nasıl olduğunu sorma sakın ama başka bir söz vermeye de kalkma çünkü benimle devam etmeyeceğinin sözünü bugün içinden verdiğini duyabiliyorum kaygılarımın sebebi ben değilim sadece çok düşünüyorum ve kafanızdakileri anlayabiliyorum diye sorun çıkaran taraf ben değilim bana acıtmayacağının sözünü verip sözünü tutmayan sensin benden bıktığının farkındayım bunu hissedebiliyorum senden vazgeçtiğim gün taş olurum dediğinde mesajını yıldızlarken bir gün vazgeçersen nasıl bir boşluğa düşeceğimi hissederken üzülmemek için sözlerini dinlemeye devam ettim benim için dışardaki sesleri susturan anı durduran bir uyuşturucu gibiydin yanındayken küçük bir kız çocuğundan farksızdım ama ilgini kaybetmeye başladığından beri sadece atılması gereken bir fazlalık gibi hissediyorum ve atmanı beklemeden ben kendim uzaklaşacağım çünkü hep böyle yaptım. Seni şöyle sevdim böyle sevdim diye duygu sömürüsü yapmayı sevmiyorum tek diyeceğim gardımı indirdiğimde buna pişman etmeyeceğini sandığım tek kişiydin şimdi aramızdaki bu soğukluğu nasıl ısıtacağımı bilmiyorum kaybetme korkumu kaybettim sanarken hislerimi öldürdüm sanarken senin uğruna bu baş ağrılarına kafamdaki bu seslere alışmak zorunda olduğum için kendimden nefret ediyorum ne yapmam gerektiği hakkında fikrim yok kendimi böyle mahvettiğim anlarda sadece yarattığım harabeyi izleyip düşünüyorum ve düşüncelerimle kendimi mahvediyorum hepsini kendim yaptım uzak durmadım kaçmadım ve sözlerine inanmak için çabaladım oysa tek yapmam gereken güzel vakitlerin büyüsüne kapılıp düşünmekten vazgeçmekti ama yapamadım kafamdaki sesleri susturamıyorum. 

[medposeyy]

aşamıyorum lan dediklerini. neler söyledin öyle bir bıçak gibi deldi geçti içimi. yanında uyurken bile ateş düşürüyordu yüreğime aklıma geldikçe. bir insan, sevdiğim dediğini böyle paramparça edebilir miydi? nasıl bir aşk bu büsbütün nefretten oluşmuş. biliyorum geç kaldım sana. çok geç kalmışım hem de. sevemedin bile beni. ama tutunsaydın bana, unutturmama müsade etseydin beraber cenneti yaşamaz mıydık sevgilim? bana o sözleri söylemeseydin şimdi yanında uyuyor olurdum. sabah uyandığımda ilk senin yüzünü görürdüm. bir daha, bir daha şükrederdim yaşadığıma. şimdi olduğu gibi lanetler etmezdim. içimi buz gibi bir öfke kesmezdi. bize bunu neden yaptın allah aşkına söyle neden yaptın? sen benim sevmeyişime aşıkmışsın. şimdi mi geldi lan aklına nefretin, ben seni tüm kalbimle çocuk gibi sevmeye başlayınca mı geldi aklına? intikammış. 'gözümün önünde ben gibi yaşa istedim' nasıl bir cümledir allahsız kitapsız. sevmemenin suçu olur mu? kendi hayatımı yaşadım diye sensiz benden neden nefret ettin? sonra allah çarpsın nasıl başladım seni sevmeye, seni istemeye bilmiyorum ama belamı buluyorum ya sevdim, bi tek seni istedim. sense benden gittin. öyle gitmek de değil elimi tutarken, dudaklarımdan öperken gittin. gittiğini fark edemedim bile. ama beni de bilirsin sert bir gururla dikilirdim hep karşında. bak dün aynı masada oturuyorduk. içim gidiyordu sana ama dönüp yüzüne bakmadım bile. sevmekten vazgeçmiş gibi yoluma bakar gibi öyle güzel ilerletiyorum ki biliyo musun bazen ben bile inanacak gibi oluyorum. oysa şimdi saat 03.29 ve aklımda senden başka bir şey yok. sessizlik beni sana getiriyor. bir şarkı çalıyor yine seni duyuyorum içinde. bir cümle görüyorum satır arasında yalnız seni okuyorum. aklım vazgeçeli çok oldu senden de gönlümü ne zaman azad edersin bilmiyorum..

[ruhsuzhayalet]

bilirsin sen beni çok uzakta da değilim aslında gör artık beni yanına gelemedim ama sen bulursun beni seversin hem son bir kaç hafta zor geçti sevgim değil ama sabrım tükenmek üzere biliyorsun sana olan sevgimi bu yükü sana bırakamam yalnızlığa alışığım ben ama geceleri uyuyamıyorum işte alışmışım sesinle uyumaya gitmek istemiyorum senden sadece anılarımızı sakla sevmeyi de unutma çok güzel seversin sen olmadı diye isyan da etme bir sen bir de sigaram var üstüme sinen bilmiyorum anlamam da ayrılığın dilinden ki gittiğin zaman sadece puslu bir ses kaldı aşktan geriye sen gel geceleri bana sor o zaman anlarsın özlemek ne demek hatıralar da zoruma gidiyor hem çok sevdik kolay değil silmek senden öncesi de sonra da önemsiz olacak benim için ayrılık çok yaman geçmez oldu zaman ne annem anladı ne kardeşim sadece hoş bir hatıran yeter oldu bana ben sende tutuklu mu kalacağım bilmiyorum ama kendi hayatımdan çalacaksam senin için varsın çalayım uyuyamadım diye saçmalıyorum belki de ama gökyüzünde ki tüm yıldızlar gözlerinin ışıltısını hatırlatıyor rakı da çözüm değil sen olmadıktan sonra hayal mi gerçek mi yaşadıklarımız bilmiyorum ama seni tanımak çok güzeldi bu şehir beni belki hiç anlamayacak ama tek çarem senmişsin gibi geliyor be sevgili yoruldu gözkapaklarım kalbim uykusuz bu gecelerde herkes gider mi bilmiyorum ama sessiz bir gece bu gece yorgun ve ıslak bakışlarım kimse anlamıyor diyemem her şey biter mi ki hem çok erken değil mi sevgilim sen hala üşürken ben nasıl ısınayım çok erken be sevgilim benim için sil şimdi geceyi ve tut kendi ellerini okşa saçının her telini ve kendin için yakar mısın mumlarımızı mutlu yıllar sevgilim sensiz kutlarım bu geceyi çok yalnızım kalbimde bir umutla bekliyorum bir şarkı mırıldan bizim için seni hiç beklemezken geldin hayatıma bu sonsuzlukta savrulduk birlikte kaybolduk kafam biraz dağınık biraz soyutlandım hayata karşı gülüşlerin bir insanı öldürecek güzellikte bir tek seni sevmeyi bilen salak bir kadınım sadece giy ince bir şeyler kanatların incinmesin meleğim saçların ıslanacak yağmurlarda ellerimi uzatacağım ama tutmayacaksın uyanmak istemediğim bir rüya gibiydi koskoca sekiz ay seninle ağlayıp saatlerce konuşup verdiğim tüm sözleri unutuyorum sigarayı dibine kadar içiyorum gene de senin hakkında kötü bir şey diyen olursa asla inanmıyorum sevgilim okyanusta boğuluyorum sorma beni ne kadar yakınsak o kadar uzağız işte seninle sonbaharı çok severim ya ben o sonbaharı anımsatan gözlerin sesin gülüşün ben hapsinden razıyım artık dön tekrar sarılalım bak ben çok özledim gülüşlerin kaldı gözyaşlarımda sadece içim yanıyor sensizlikten zor oldu aslında ama çok sevdik umudum var hala buradayım gitme de lütfen çünkü ben denden gitmek nedir bilmem ama sürekli kanıyor yaram ve hala çok seviyorum papatyaları o kıyamadığım papatyaların falına baktım zamanımız varsa hep seviyor çıktın hasret resmini çizdim sana ben sana hep teslim oldum ve hep ben koştum yanına ölmedim belki ama acım hiç dinmedi yüzüm gülmedi ama inadıma hep sevdim seni uzak kalamadım yollarına tutup saramadım kollarıma ama gene de anlatamam başkasına seni kıskanırım o da sevecek diye savaşlarımız bitmedi kırlangıçları gördüm ama peki bir acı ölene kadar mı devam eder sahi ölüm bir son olmadı çünkü ama bu acıyı biz seçtik birlikte senden bana bir şarkı kaldı bir kaç hatıra uyku düzenimi siktim mesela şu an gittiğin an her anımızı hatırlamaya çalıştım seni ve hatıralarımızı unutmak kolay değil bir yanda yaşadığımız güzel günler bir yanda anılar seni yaşatacak çok şey var içimde alkolden sarhoş değilim ama gözlerinin renginden kokunun derinliğinden sarhoşum inceden gözüm dalıyor sen çıkıyorsun hep karşıma sebebim sensin belki de yaşamak için derbeder bir haldeyim günlerdir sokaklarda dolaşsam kime anlatsam derdimi bilmiyorum korkuyordum korktuğum oldu ama çabuk gel derin yaram çok derin dermanım sensin tez gel başka bir şey istemem beni derde sen saldın sen gel başka tabiplere gerek yok ömür bir nefes arasıdır sevgilim sıra elbet bana da gelir o zaman çok yaş dökme ardımdan kıyamam sana bilirsin yaram gönlümde sen gel yanı başıma..

[sonsuzsblog]

Hiç ortası olmadı bu aşkın, Varlığında yokluğuna yokluğunda varlığına ağlattın, Sevdin mi?..Sevmedinmi?.. Birleştikmi?.. Ayrıldıkmı?.. Ben hiç bilemedim..!Hep iki ayrı noktadaydık biz..!Baharda varsan güzde yoktun..!

Ne başı oldu bu aşkın, ne sonu...!

Gitmenide istemedim kalmanıda..!

Gitmende tüketti yüreğimi kalmanda..!

Hiç ortası olmadı bu aşkın..!

Varlığında yokluğuna yokluğunda varlığına ağlattın...!

Sevdinmi? Sevmedinmi? Birleştikmi? Ayrıldıkmı? Ben hiç bilemedim..!

Hep iki ayrı noktadaydık biz..!

Baharda varsan güzde yoktun..!

Dilde varsan sözde yoktun..!

Ne başı oldu bu aşkın, ne sonu...!

Ne Gitmeyi Bildin Nede Kalmayı...!

Seni öyle bir sevdim ki Sen bakınca bile utandım. Ama sende beni öyle bir sevmedin ki Kendimden nefret ettim.

Ben seni hala bekliyorum, Ama sen hala beni görmüyorsun.

Ben seni verilen candan hesap soracak kadar sevmiştim.

Tek nefeslik kokuna, son nefesimi verecek kadar çok seviyorum.

Sen beni umursayacak kadar bile sevmedin.

Ne kadar sakinsin dediler,Duru ve durgun bir su gibisin,Sen acılarını ne yaparsın dediler.İçime atarım dedim,

Şiirime katarım, Denize atarım,

Yüzüme olgunluğu verdiği bir gülümseme takarım,Dikkatli bakabilirsen görebilirsin, Gülüşümde dalgın, Bakışımdaki o gizli hüznü, Kalemin dili anlatır

Ben bu hissi hiç yaşamadım. Yaşamayacağımı biliyordum. Bana göre ben, lanetliydim. Asla olmaz diyordum. İnanmıyordum. Ama ben aşık oldum. Belki senin aklına gelmeyecek birine aşık oldum. Ben senin bana her bakışına ve bakmayışına aşık oldum. Gözlerine aşık oldum. Anlarsın diye korkup bakamazken ben senin göremediğim yüzüne aşık oldum. Duyamadığım güzel sesine aşık oldum. Beni asla kabul etmeyecek olan kalbine aşık oldum. Sözlerine aşık oldum. Bana asla söylenmeyecek sözlerine aşık oldum. Sen sevemezken ben senin sevişine aşık oldum. Öpemediğim dudaklarına aşık oldum. Hiç bilmediğim kokuna aşık oldum ben. Nefesine aşık oldum. Sonra, bakışlarına, hiç beni görmeyecek bakışlarına aşık oldum. Saçlarına aşık oldum lan ben senin, dokunamadığım saçlarına. Ve de tutamadığım ellerine aşık oldum ben. Tutamadığım tutamayacağım ellerine. En çok da aşkına aşık oldum senin. Beni bulamayacak olan aşkına.

Şuan kötüyüm sevilmediğimi hissediyorum. Evet hiçbir şeyi başaramıyorum. Hayatım düzene girmek yerine daha çok beter bir hal alıyor, Yalnızlığı seviyorum ama bir o kadar da yalnız kalmaktan korkuyorum . Kimseyi sevmiyorum ama bir kişi kimse degil... kimseden nefret etmiyorum delicesine, Hayatımı birine feda edecek kadar kopmadım hayattan, İsyan edecek intihar edecek kadar delirmedim. sevdiğimin dizine yatıp ağlayacak kadar da güçsüz değilim, Ama kimse yokken sessiz sessiz ağlayacak kadar çaresizim...Kimseden yardım istemeyecek kadar yalnızım...

Ah be sevgilim, olmaz deyişlerin sadece bir bahane, Sen beni istemiyordun, O yüzden bundan sonra,Beni neden sevmedin demicem.Çünkü biliyorum.

Sen beni hiç sevmedin.Öyle zannettim,

Penceremin önüne bi sandalye çekiyorum. Vakit, gece yarısı. Dudaklarımın arasına bi sigara yerleştiriyorum. Gülümseyen fotoğrafını önüme koyup saatlerce bakıyorum. Sahi ya o gülüşler hala o dudaklarda mı? Bilirsin, ben o dudakları öpmeye utanmıştım. Belki de kıyamamıştım, bilmiyorum. Her zerreni kazıyorum zihnime. Unutmamak için. Bana söylediğin tüm sözleri tekrar ediyorum. Unutmamak için. Gözlerimi kapatıp kokunu hayal ediyorum. seni her anımda yanımda olmanı istemek şımarıklıktı elbet. Yine haddimi bilemedim özür dilerim. Bütün bunlara rağmen her gün bir önceki günden daha fazla seviyorum seni ve sen her geçen gün dönemeyecek kadar ileri gidiyosun. Arkanda izleri kanayan küçücük bir çocuk bıraktığından habersiz. Eğer bi gün olur da nasıl olduğumu merak edersen her gece söz verdiğim gibi seni unutmuyorum.

Dün ne oldu biliyor musun? Beni sevmediğini ilk kez kabullendim. Göğsümde koca bir taşla saatlerce seni düşündüm. Düşündükçe onca çabamın boşa gittiğini fark ettim. Sanki beni anlayacakmış gibi duvarlarla konuştum. Yine de bir duvarın senden daha anlayışlı olduğuna yemin edebilirim. Çünkü ben sana hiçbir şeyi anlatmayı beceremedim. Ne kırgınlıklarımı anlatabildim ne de hissettiklerimi önemsedin. İnan ki benim sevmeyişin de sorun değil ama sen beni hiç sahiplenmedin. Nereye ait olduğunu asla bilemedim. Velhasıl yerimin senin yanın olmadığını biliyorum artık. İnan ki buna bile mutluyum. Çünkü yepyeni bir sayfa açabilirim artık, her şeye yeniden başlayabilirim. Ben içinde senin olduğun koca bir belirsizliği yendim. Sen artık kimin baharına çiçek olmak istiyorsan ona git. Benim bahçem bir daha yeşermez sana. Tüm dünyamı yıktın yaktın gömdün beni mezara

Sorarlar insana neden olmadı diye ben anlatıyım, Aslında olmasını istemedi sevmedi beni sevmediğini söyledi iliklerime kadar hissettim ben bunu başta kızdım sana çok hemde ama acım hiç geçmedi biliyor musun kaç gece kapına geldim kaç gece o kaldırımda oturdum bilmiyorsun sen beni bıraktın bende arkandan baktım çünkü her şey o kadar güzelken gittin ki bende mutluyuz sandım seviliyorum sandım sonra yumuşadım zamanla alışkın olduğum kokuya , tene , sese , vücudunun her köşesinin tadına varamayınca canım yandı hiç bir şeyi halledemedim ben saatler boyunca her gün çok özledim diye ağlamak nedir en iyi ben bilirim sen aldırmadın hiç sallamadın özlemedin bile tek sığınağım bana olan bağlılığında sonra fark ettim sen bana bağlı bile değilmişsin ki gözünü kırpmadan arkana bakmadan terk ettiğin noktada ne acılar çektim çok zor zamanlar geçirdim yeri geldi günlerce hastanelerde kaldım yeri geldi süründüm ama en çok senden yardım bekledim biliyor musun her şeyi geçtim her şeyi hadi bunlar neyse de hayallerine ulaşırken yanında oldum ben senin bee öylece yüz üstü bıraktın da nasıl gittin beni biliyordun çalışmayacağımı uğraşmayacığımı şimdi böyle daha mi iyi oldu her gün evde mi ne yapıyor ki acısını ben çektim ben ya en kötüsü bana sırf acıdığından iyi davrandığını öğrendim ya canım yanıyor bir gün gelirsen acıdığından değil gerçekten sevdiğinden gel diyeceğim de her gelişinde aynısını diyorsun zaten sözleri verip 1 ay sonra terk edilmek ne kadar anlatılır bilemedim bir canımın çok yandığını içimin sızladığını bide beni hiç istemediğini çok iyi öğrendim artık

İstemesemde seni unutmaya çok çalıştım ama yapamadım, yapamayacağım.Neyse. Sen yine aklının sesini dinliyorsun. Benim umudum hala kalbinin sesinde. Umarım kalbinin sesi daha ağır basar. Umarım o zaman hâlâ yaşıyor olurum.Unutma sevgilim iyisiyle kötüsüyle, kırgınlıklarımla, acılarımla, yaşanmamışlıklarla ve içimdeki çocukla hâlâ herkesten çok seviyorum ben seni. Kapım sana her daim açık.Ve unutma, kendini kandırmakla, uzak durmakla mutlu olunmuyor.

[a-y-i-s-i-g-i]

Bizim güzlerimizin saçları kısaydı hep. Yarının adı dündü. Ağlamıştım da bir kuş ölmüştü. Kanadında kırk dirhem ah, lisanından damlayan bir kurşun boyu secdegah. Adına kaç ağıt yakıldı sen bilme henna’. Az biraz büyü. Kanadında kuş sesleri, kanadığında kuş sansınlar seni. Aradığında bul, bulduğunca yitir beni. Hadi, yüreğini ser sedir boyu, toplasınlar güneşe satsınlar ürkekliğinden damlayan taht-ı esaretini. Burası ihanetin haset mevsimi…

Dinle beni henna’.

Bu kadar mı küçük yani ellerim, söyle kaç adım koştun da adın yetişemedi.

Söyle seher vaktine ‘’üstüne alınmış’’ de.

Söyle, ‘’kinini ön balkona asmış kurutmuş’’de.

Söyle. ‘’Gözlerinden öperim seni ey acı’’

Bilirsin ben seni hep severim henna’. Bilmelisin burada beş vakit zemheri. Ağzıma su diye verdim ezberini, üç vakit dondu dilim. Dilim dilim doğrandım da ben emanatına leke düşürmedim. Şimdi boyumdan aşağı devir ab-ı çeşmin yasını. Ben seni hep sevdim, sevdim, sevdim. Oysa seni sevmek için hiçbir nedenim yokken, senden geçmek için yol öyle çoktu ki henna’. Kimin nesiyim, sen, ben değilsen. Eteğinde âlem-i dünya, eğilsen. Dur, kaldırma kaşını henna’, bezm-i aşk arş-ı ala. Kıyamet dediğin bir melek, iki soluk, üç kuru kemikten kafes. Nasılsa ciğere düştü heves, öyleyse yan, yan henna’. Ah öyle kırgının ki toplasan bir içimlik su etmez. Usandım. Üstüne yazıldım, altını çizdim, ezdim, buruştum. Bir ölüyle savaşmak hepsinden güç henna’, tutamadığım diller var anlasana. Ah ben ne utanmazım henna’, hala çanak tutuyorum aklımın günahına. Bilmesinler seni özlemek ab-ı ikram bana. Yatır dizime kanadı düşmüş omzunu, alnından akana amenna. Oysa öyle değil henna’, zor; kolay değil. Öyleyse aşk, ülfet mi külfet mi henna’?

Yüzüm bir kuru asfalt, gözlerinden geçmeyen yol yok ki henna’. Ez mağrur başımı, bela. Söylenmemiş sözler var daha. Besmeleni koy çanağa, k/üfür âdemoğlunun ayıbına. Behey henna’! Adının miracına yirmi beş vakit secde indi dizlerimle, en pak amelim sen kalsana. Âmin dursan da ayrılığa, visalin farz-ı ayn maşukuna. Olmaz, olmaz henna’, adını ben de bilmeden yanılmaz, ki adın ıslak çıra. Beni hiç sorma henna’, ben ki gözlerimden süzdüğün Leyla, ben ki kendime dönen Mevla, ben ki tepeden tırnağa ala, ala, ala. Üfle neye henna’, aşk odum anlasana.

Kâtibim, sen söyle ben tesbih tesbih ebcedime lisanı hal ile yazgımı dizerim. Kölendir bendim. Söyle, sen itersen kimin eşiğinde dönsün dünya? Yetti henna’m arttım, yumruk kadar yürek ağır bastı kefeyi, ben seni âlem-i berzahta tarttım.

Silkele ulu orta saçlarına toz konan methiyeleri. Boş ver zil takıp oynasın hükümran ihanetler. Bir cennet serabı, cehennem provasıyken dünya, avuçlarımla gelen hepi topu bu, hor görme henna’.

Talibinim, talebenim, emrinim, amadenim. Kabulünsem aşk, reddinde aşk! Bildim, kulum tek sana meyilliyim. Hadi usul usul zılgıt çal aşka.

Sükûnu lazım… İşittim. İtaat ettim. Yüreği kambur olanın dudağında gül tomurcuklanmaz. Biliyorum sen bir melek değilsin, git makyajını yıka.

…

Gönlümün mabedinde taş kesil henna’!

Unutma unutacak nen varsa. Yüklen evvelini sırtına, düş yola. Bilirsin bu kentte her yol durak, her durak biraz sen. İçin yanmış belli, gözlerimi iç dinlen. Ah bilsem olur muydum bu kadar sen. Ahsen… En çok kendi yalanıma inanırken şimdi bana aşk desen ölemem ki ben.

Müteassıb bir eylem mi yani parmağına dolanan halka, çıldırtan bir zevk mi yoksa? Görmedim, duymadım, biliyorum! Ben her seher ön bahçede ölüyorum. Bana eziyet değil aşka çektirdiğin, kalbine kurbanını meziyet sanma. Vebali düşecek er geç tecelline asûde-hâlinin, geri say henna’, bende dur/ma. Bak, delikli ferman. Sözlerimden düştüm tepetaklak. Üflesen cürmümü bir rüzgâr edemem ki ben. İmtihan mı diliyorsun? Hiç kimseyle aşk olmamak yazgına safa mı yani? Yapma henna, yine o eski terennüm zamana dalga. Gel-git henna', gel. Git. Yıkılsın surlar! Gönlümüzün fethine dek kayluleden zırhım var. Topla tüm ayağına ip tutuşmuş yaralı kuşları, kalbimize göçümüz var. Sonra, sonra henna. Sonrası şimdi, şimdi önce… Karıştım henna! Düğüm düğüm çöz beni dürr-i câna.

Ela buhurdanlık. İrem nakış. Ah bu muazzam bir seyrüsefer henna’.

Düş içime.

Dön dışıma.

Leyla’ya ya Leyla’ya.

Leyla’ya ya Mevla’ya.

Züleyha Çay

[terkedilen-sehirler]

sana sımsıkı sarılmak istiyorum. benim için imkansızların olmadığını bilirsin. annemden sonra imkansızları öğrendim; annem istesem de geri gelemiyormuş. oysa annem çocukları ne istese canı pasına yapan bir kadındı. işte benim için imkansız bu gibi. fakat birbirimize bir şeyler kattık mı bilmesemde bana bir çok şey öğrettiğini söylemek boynumun borcu, sen olmasaydın bunları başaramazdım. belki benim başarım sende mutluluğun tersine kötü anılar vaad ediyor olabilir. haklısın. ben ne kadar hatalıysam sen o kadar soruların cevap anahtarıydın. kırdım. belki içindeki bütün duyguları yıktım. ama sevdim seni çok sevdim, sessiz sessiz.

çocukken bu kadar şeyi yapıp sevgiyle sıyrılmak istesem annem de asla ve asla affetmezdi. birini seviyorsan kötülük yapmazsın, dünya bize her ne yaşatırsa yaşatsın en değer verdiğin kırılan olsa bile onu kıran değil koruyan ol derdi.

sevgiyi bir yağmur ormanında öğrendim. çocukluğumun en kötü yılları olsada en güzel yıllarıda; kaçıp dünyanın getirdiklerinden, o en kötü yıllardan uzaklaşmakla başladı. annemin ailesi de bizim gibiydi. yıkık, dökük, savrulmuş ama sevgiye tutunmanın çare olmadığını bilen.

sana bunu anlattığım masallar vardı, geceleri göğüsüme yaslanan tenine o günlere kavuşmuş gibi sarılırdım. içimde ki o tanıdıklık işte tam bundan.

sana burada sarılıp ne kadar sevdiğimi sayıklamak istiyorum. çareler asla bizi kurtarmaz. ben kurtulmaktan da vazgeçtim. ben seni kaybederkende seviyorum. bu bize yetmez mi. ne kadar acı çekmem gerekiyor, seninle denk düşmem için. pişmanım.

büyük büyük konuştuklarımı çiğnemeden yutuyorum. boğazıma diziyorum birlikte yaşadığımız tüm zamanları. acı çekiyorum ve bu beni sana ulaştırmaya yetmiyor.

başaramıyorum. annemin sevgisi gibi saf ve bağlı kalamıyorum. sevgim saf kalmadı, sevgimize bağlı kalamadım.

şimdi sen o adam giderken bile ben seni suçlamaya devam ediyorum. düzgün düşünemiyorum. gelip beni cezalandır ama beni senden uzak bırakma artık dayanamıyorum. acı çekmeye dayanamamak değil bu sanki beni ben olmaktan çıkartan bir şeymişsin gibi.

[irrelevantman]

Çok yazık oldu,yine...

Hayat ne garip! 1 yıl sonra aynı hislerle, aynı yerdeyim...

Hangi yüzle döneceksin “altın madenine”? Muhtemelen dönmezsin, gururdan, büyüyemeyeceğinden, çocuk...

Başlarken ne kadar masumdu herşey. Öyle miydi, gerçekten? O zaman bilmediğim, beni kendine bağladıktan sonra itiraf ettiğin yalandan anlamalıydım. Bedenin de adın gibi çamura bulanmıştı. Görmezden geldiğim ilk kırmızı bayraktı bu. Özgüvenini geri kazanacağın ilk limana demir atmıştın...

Kolay kolay kimsenin kabullenemeyeceği gerçeğini sırtımda taşıdım. Yüzüne hiç vurmadım. Hata yaptıkça, hoş gördüm. Toparlandın, geliştin, kırılan kanatlarını onardım. Daha önce yaptığım gibi senin de götünü kaldırdım. Sen beni etrafına gösterip hava atarken, ben seninle gelecek hayalleri kurdum. Elini ilk uzatanla uçup gittin...

Olan bu...

Zamanla bencilleştin. Beni aldatmanı dinledim. Oysa seni sevdim, değer verdim, güvendim. Sana yeterince sorun çıkarmayınca, kendi uydurduğun dramanla sıkılıp beni ittin. Sana en ihtiyacım olan anda düşmeme izin verdin. Sonra üstüme basıp geçtin...

Olan bu...

Şimdi sana verdiğim sevgiyi, güveni, emeği, zamanı, değeri bırakıyorum yanına. Siliyorum çamurunu vücudumdan. Beni yalnız kodun, şimdi ellerin hani? Tutsana ellerimi!

Bu yaz seninle çok eğlendim, gezdim, mutlu oldum. Keşke yaz aşkı olarak kalsaydın. Almam gereken son ders olman dileğiyle....

En büyük korkun olan senden önceki gibisin artık. Beni bilirsin, beni üzene iyi dileğim olmaz. “Ah”ımı aldın... Hakkım da helal olmaz...

Eğer bir gün dönersen, büyü de gel çamur...

Çok ağladın madem...

https://youtu.be/4lXkpQ-6yHU