#białywiersz

[nameofnight-poem]

Przychodzisz do mnie 

Późnym wieczorem

Dużo wina w twoim głosie

Lecz winy ani krzty 

[zyciowy-glupiec-blog]

pogrzeb

Bo gdy leżysz w trumnie, 

a nas dzieli tylko warstwa lakierowanego drewna 

jakoś łatwiej się pogodzić, że leżysz w pokrowcu

już jako truchło nie człowiek 

że Twoje suche włosy spowiją robaki 

że zagięte do środka nogi przykryje ziemia

a oczy nigdy więcej się nie otworzą 

Łzy się cisną do oczu,

bo patrzę na to rzeźbione drewno i myślę

‘tu babuni główka ułożona’ ‘tam stopy spowija ciemność’

i wtedy myślę, że babcia się już nigdy nie zatrzęsie 

przełykam gardłowy krzyk i ruszam, za trumienką 

w dłoni dzierżąc różyczkę krwistą, którą Ci babciu kochana

rzucę z góry pod nogi, a ona z szelestem obije się o ten drewniany futerał 

będą podchodzić z kondolencjami, 

a ja będę stała płacząc i głupio się uśmiechając na ich słowa 

gdy wsiądę do samochodu zabraknie mi powietrza i zapłaczę głośno jęcząc 

od tego momentu żarty o śmierci przestaną mnie śmieszyć