nameofnight-poem

[nameofnight-poem]

,,(...)Ojciec wpajał mu wartości, o tym że ma być mężczyzną, że ma pozbyć się słabości, jak do oczu łzy się cisną. Lecz zgadnijcie kto najgłośniej na tym świecie wtedy ryczał, jak syn jego dziś na sośnie, tak bezwładnie sobie wisiał(...)''

~ Fragment wiersza Heavenly Parker ,,Chłopaki nie(ch) płaczą''

[nameofnight-poem]

„Spódniczka” 

Na wieczornym spacerze

Marznę w krótkiej spódnicy

Nikogo już nie widzę

Na tej mrocznej ulicy

Słyszę za sobą kroki

Ktoś chwyta mnie w ręce

Na ułamek sekundy

Przestaje bić serce

Knebluje mi usta

Rozporek rozpina

On aż mężczyzna

Ja tylko dziewczyna

Odchodzi, ja leżę

Na zimnym betonie

Ciekawe co powie

W domu swej żonie

Nadchodzi rozprawa

Ja cała się trzęsę

Od wejścia już słyszę

Że kuszę i nęcę

U boku jego

Żona, prawniczka

Wyrok już zapadł

Winna spódniczka

Heavenly Parker, 16.04.2019

[nameofnight-poem]

Jak byłam mała, płakałam nad moją zepsutą lalką. Po kilkunastu latach płaczę nad tym, jak bardzo zepsuta jestem ja

Heavenly Parker

[nameofnight-poem]

Statek nie tonie od wody, która go otacza, ale od tej, która dostaje się do środka. Nie pozwól by to, co się dzieje wokół Ciebie dostawało się do twojego wnętrza i sięgnęło Cię w dół.

nieznany mądry człowiek

[nameofnight-poem]

Jakie są najtrudniejsze do wypowiedzenia słowa? Nie, to nie jest stół z powyłamywanymi nogami, ani konstantopolitańczykowianeczka. Najtrudniej nam powiedzieć kocham, przepraszam, popełniłem błąd.

Heavenly Parker IG: @nocna.poezja

[nameofnight-poem]

”Zaraz nastawię czajnik na herbatę. Umyję głowę, a potem, co potem, spróbuje wyspać się z tego wszystkiego”

Wisława Szymborska (via paranojeisztuka)

[nameofnight-poem]

Przychodzisz do mnie 

Późnym wieczorem

Dużo wina w twoim głosie

Lecz winy ani krzty 

[nameofnight-poem]

trudno mi wierzyć w Boga, kiedy nie potrafię uwierzyć nawet w samą siebie

Heavenly Parker ig: @nocna.poezja

[nameofnight-poem]

pusto tu

Mieszkam tutaj od dzieciństwa 

Lubię patrzeć na podwórko 

Niegdyś gwara tu dzieciaków 

Teraz ledwie matka z córką 

Córka lat ma jedenaście 

Ciągle patrzy się w podłogę

Każdy dzieciak ją wyszydza 

Jakby była jego wrogiem 

Matka płacze zamiast dziecka

I popycha wózek słabo 

Córka zgrywa dobrą minę 

Stale przed zmartwioną mamą 

Kilka dni ich nie widziałam 

Tylko na cmentarz procesję

Młodej żaden rak nie zabił 

Chorowała na depresję

[nameofnight-poem]

To smutne, że jak byliśmy dziećmi, to płakaliśmy nad zepsutymi zabawkami, a teraz jako dorośli płaczemy nad zepsutymi relacjami.

Heavenly Parker Ig: @nocna.poezja

[nameofnight-poem]

Przykro jest patrzeć, jak ludzie zmieniają się pod wpływem innych i gubią to ciepło, które kiedyś emitowali.

(via pracownia-dobrych-mysli)