#biało-czerwona

[kovalski-flagsoftheworld1]

72) Angola (CD)

Ambriz. Gmina Ambriz położona jest w prowincji Bengo, w północnej Angoli, na wybrzeżu Atlantyku. Ambriz został oficjalnie wyznaczony przez Radę Ambriz (Concelho do Ambriz). Przed uzyskaniem niepodległości był częścią Dystryktu Luanda. Jego symbole kolonialne zostały zatwierdzone przez portugalskie Ministerstwo Terytoriów Zamorskich i opublikowane 15 marca 1962 r. Kolonialny herb miejski składał się z pola srebra, z dwoma falistymi pasami zieleni na końcu, barki czarnej ubranej na czerwono. Na czele znajduje się wieża czerwieni, rzeźbiona na czarno, pomiędzy dwoma solniczkami w kolorze niebieskim wzbogaconymi złotem. Flaga była podzielona na cztery części, czarno-czerwona, z herbem w środku. Sznury i frędzle w tych samych kolorach

2. Ambrizete. Po uzyskaniu niepodległości przez Angolę, Ambrizete przemianowano na N'zeto. Gmina znajduje się w prowincji Zair w północnej Angoli na wybrzeżu Atlantyku. Herb kolonialny był złoty, oprawiony w zieleń i ozdobiony pomalowanym na czarno, nakrapianym srebrem i dziobanym na czerwono ptakiem (perliczką), któremu towarzyszyła głowa i róg starej portugalskiej tarczy, a na końcu niebieska kotwica. Flaga kolonialna była podzielona na cztery części, biało-czarna, z herbem pośrodku. Sznury i frędzle w kolorze srebrnym i czarnym

3. Bembe. Bembe to miasto położone w prowincji Udge w północnej Angoli. W okresie kolonialnym miasto Bembe zostało oficjalnie wyznaczone na Radę Bembe (Concelho do Bembe) w Dystrykcie Udge. Jego symbole kolonialne zostały zatwierdzone przez portugalskie Ministerstwo Terytoriów Zamorskich i opublikowane 15 marca 1962 r. Herb kolonialny był ze srebra, na trzech zielonych łańcuszkach; czarny szef obładowany trzema srebrnymi kwiatami kawy. Flaga kolonialna była podzielona na cztery części, czarno-zielona, ​​z herbem miejskim umieszczonym w środku. Sznury i frędzle w tym samym kolorze

4. Benguela. „Benguela (Sao Felipe de Benguela, dawniej Benguella) to miasto w zachodniej Angoli, na południe od Luandy, stolica prowincji Benguela. Leży nad zatoką o tej samej nazwie na Oceanie Atlantyckim. Benguela została założona w 1617 roku przez Portugalczyków pod wodzą Manuela Cerveiry Pereiry, 8. gubernatora Angoli (1604-1607). Przez długi czas była centrum ważnego handlu, zwłaszcza niewolnikami do Brazylii i na Kubę. Statki muszą kotwiczyć około mili od brzegu, na głębokości od 4 do 6 sążni (7 do 11 m) i przeładowywać ładunki na mniejsze łodzie, które korzystają z pięciu lub sześciu pomostów w mieście. Jednak pobliski głębokowodny, osłonięty port Lobito jest znacznie większym portem. Benguela jest drugim najsłynniejszym miastem Angoli i samozwańczą stolicą kultury. Jest to urokliwy bałagan niskich bloków mieszkalnych i trzeszczących motocykli, które przeplatają się zręcznie między słynnymi karmazynowymi akacjami Bengueli. Kolej Benguela została zbudowana na początku XX wieku, aby połączyć miasto i Lobito z wnętrzem kraju, i odniosła wielki sukces, gdy połączono ją z Copperbelt w Katanga (w Demokratycznej Republice Konga) i Zambią. Z powodu wojny domowej w Angoli, która wybuchła po uzyskaniu niepodległości w 1975 roku i trwała do 2001 roku, ta kolej nie działa już. Działa jedynie krótki odcinek 30 km między Benguelą a Lobito. W ciągu ostatnich dwóch lat rozpoczęto odbudowę linii kolejowej między Benguelą a Huambo. W 1983 roku Benguela miała populację 155 000 osób. Podczas wojny domowej miasto Benguela zwiększyło swoją populację dzięki uchodźcom ze wsi. Podczas gdy kolonialna część miasta składa się z domów o stosunkowo dobrej jakości, większość uchodźców mieszka obecnie w dzielnicach slumsów".

Flaga miejska ma herb miejski w środku z tłem w kolorze nieba i średniego błękitu w typowym portugalskim wzorze gyronny. To flaga Angoli, a nie Portugalii. Chociaż podąża za portugalską tradycją weksylologiczną ze wzorem gyronny, podejrzewa się, że jest to czysto angolskie dzieło (lub być może ewolucja z poprzedniej kolonialnej flagi portugalskiej), ponieważ portugalskie flagi trudno byłoby uznać za dozwolone z tak nieheraldycznym wyborem kolorów. Symbol w centrum również nie jest zgodny z portugalską tradycją heraldyczną i wydaje się być czysto angolski, pomimo pewnej ciągłości z portugalskim herbem miasta, którym był srebrny słoń na złotym tle. Słowa na zwoju (odwrócone na zdjęciu) brzmią „CIDADE DE BENGUELA”, czyli „Miasto Benguela”

5. Bocoio, Prowincja Benguela. Bocoio znajduje się w prowincji Benguela w środkowej Angoli, 75 km na zachód od portu Lobito. Na zdjęciu widać flagę miejską Bocoio. Na środku znajduje się nazwa gminy nad emblematem ananasa. Tło jest podzielone poziomo na jasnoniebieskie i jasnożółte. W dolnej połowie znajduje się jasnoniebieski trójkąt, nałożony w środku na emblemat gminy

6. Bula Atumba. To gmina w Angoli. Niektóre źródła podają, że miasto znajduje się w prowincji Bengo, podczas gdy inne podają, że znajduje się w Cuanza Norte. Według Wikipedii gmina ma powierzchnię 3604 km2 i około 57 000 mieszkańców. Gmina została założona 13 grudnia 1965 r.

7. Flaga miejska Bula Atumba jest biało-jasnoniebieska, a pośrodku widnieje herb gminy

8. Catete. To miasto i gmina w gminie Icolo e Bengo w prowincji Luanda w północnej Angoli. Pierwszy prezydent Angoli, dr Agostinho Neto, urodził się w Icolo e Bengo. W okresie kolonialnym, Catete było dawnym miastem i siedzibą Rady Icolo e Bengo (Concelho de Icolo e Bengo) w dystrykcie Luanda. W latach 1980–2011 gmina Catete (i cała gmina Icolo e Bengo) była częścią prowincji Bengo. W 2011 r. została przekazana prowincji Luanda. W 2015 r. gmina uzyskała status miasta, a Catete stało się „barrio” (dzielnicą) i utraciło status miasta. Catete jest obecnie centralną częścią nowego miasta Icolo e Bengo i siedzibą administracji miejskiej. Symbole kolonialne Catete zostały zatwierdzone przez portugalskie Ministerstwo Terytoriów Zamorskich i opublikowane 15 marca 1962 r. Herb kolonii Catete przedstawiał tarczę z czerwonym polem, w którego środku znajdował się otwarty kłębek bawełny ze złotym trzonem i przegrodami oraz srebrnymi włóknami; na szwie i kontrwodzie znajdował się falisty pas koloru niebieskiego obramowany złotem. Kolonialna flaga Catete była podzielona na cztery części, żółto-biała, z herbem miejskim pośrodku. Sznury i frędzle były złote i srebrne

9. Cazenga, prowincja Luanda. Gmina Cazenga jest jedną z siedmiu gmin prowincji Luanda w Angoli i stanowi część aglomeracji miejskiej stolicy. Ma ponad milion mieszkańców. Cazenga ma trzy gminy, mianowicie Cazenga, Hoji Ya Henda i Tala Hady. Flaga miejska Cazenga jest podzielona od lewego dolnego rogu do prawego górnego rogu na równe białe i pomarańczowe połówki. Herb miejski jest umieszczony w środku białego dysku w środku flagi

10. Lobito. Lobito to gmina w prowincji Benguela w Angoli, położona na wybrzeżu Atlantyku na północ od estuarium Catumbela. Składa się z gmin Canjala, Egipto, Praia i Lobito. Jest przybrzeżnym przystankiem końcowym kolei Benguela, która łączy regiony pasa miedziowego Demokratycznej Republiki Konga i Zambii z portem. Flaga Lobito jest niebieska z herbem miasta, nad nazwą miasta, w kolorze białym w środku. Herb ma formę tarczy ze słońcem wschodzącym nad stylizowanymi falami. Przed uzyskaniem niepodległości przez Angolę w 1975 r. Lobito używał herbu wzorowanego na portugalskim

11. Luanda, miasto stołeczne. Luanda - flaga miejska (1964 - 1975). Luanda jest stolicą i największym miastem Angoli, a także najludniejszym i najważniejszym miastem kraju, głównym portem i głównym ośrodkiem przemysłowym, kulturalnym i miejskim. Znajduje się nad Oceanem Atlantyckim i jest głównym portem morskim i ośrodkiem administracyjnym kraju. Jest trzecim najludniejszym miastem portugalskojęzycznym na świecie, po Sao Paulo i Rio de Janeiro w Brazylii. W 1964 roku flaga Luandy została zmieniona, aby dostosować się do tradycyjnego portugalskiego wzoru, jak opisano w Dekrecie (Portaria) nr 20831 / 30 września 1964 r. Jest to typowa portugalska flaga miejska z herbem umieszczonym na żółtym i fioletowym gyronnie ośmiu (oznaczającym status miasta dla gminy) zwieńczonym żółtą koroną muralową. Herb i flaga są opisane w następujący sposób: "Broń - Złamana, uszyta w kolorze niebieskim i czerwonym. I) Obraz Matki Bożej Wniebowziętej, cielesnej, z siedmioma srebrnymi gwiazdami otaczającymi Jej głowę, nakryciem głowy i ubranym w srebro, z płaszczem również filetowanym w kolorze srebrnym; II) Wizerunek apostoła św. Pawła w ciele, opierającego prawą rękę na srebrnym mieczu, a w lewej trzymającego złotą księgę; szaty zielone i płaszcz fioletowy, haftowany i podkreślony złotem. Złota korona ścienna z pięciu wież. Naszyjnik Orderu Wojskowego Wieży i Miecza. Lista biała z oznaczeniem czarnym drukiem: S. Paulo da Assunção de Luanda. Flaga - Gironada złożona z ośmiu kawałków koloru żółtego i fioletu. Złote i fioletowe sznurki i frędzle. Złota włócznia i drzewce"

12. Luanda - flaga miejska (1962 - 1964). Pierwszą flagą Luandy była flaga z herbem cywilnym wyśrodkowanym na fioletowym tle, zgodnie z dekretem (rozporządzeniem) nr. 19409 / 1 października 1962

13. Quimbele. Quimbele (Kimbele) to miasto i gmina w prowincji Uige w północnej Angoli. Artykuł w Gazeta Uigense omawiał zalety i wady proponowanej ustawy, która umożliwi gminom w Angoli posiadanie własnych flag. Ilustruje to flaga miejska Quimbele (Kimbele). Flaga Quimbele ma trzy poziome pasy w kolorze zielonym, czerwonym i niebieskim z białym trójkątem na wciągniku. W centrum trójkąta znajduje się herb miejski

14. Organizacja Pionierów Agostinho Neto [Agostinho Neto Pioneer Organization; Organizadio de Pioneiros Agostinho Neto; OPA]. OPA jest ruchem skautowskim w Angoli. Została założona jako Pionierzy po uzyskaniu niepodległości w 1975 r., a organizacja przyjęła nazwę pierwszego prezydenta Angoli, Agostinho Neto, na swojej drugiej konferencji w listopadzie 1979 r., po śmierci Neto. OPA jest kierowana w swoich codziennych sprawach przez rządzące Skrzydło Młodzieżowe MPLA. Według tego źródła flaga OPA jest jasnoniebieska z logo organizacji w środku

15. Ekologiczna Młodzież Angoli [Ecologist Youth of Angola; Juventude Ecologista de Angola; JEA]. Strona Juventude Ecologista de Angola zawiera między innymi rysunek flagi, która wydaje się być bardziej klubem z Luandy niż ogólnokrajowym ruchem. Flaga to logo na prześcieradle (LOB) - białe ze specjalnie zaprojektowanym symbolem w środku. Należy zauważyć, że ten symbol "nie" jest logo grupy, ale strona nie podaje żadnego wyjaśnienia. W rzeczywistości strona bardzo ubogo opisuje flagę: mówi tylko, że została zaprojektowana przez Hugo Fernandesa. Symbolika jest dość oczywista i również całkiem oczywista: afrykańska ręka trzyma liść, również chroniony tęczą. Wyrażona idea to równowaga między człowiekiem a naturą. The Ecologist Youth of Angola ma teraz nową stronę internetową z linkiem „A Bandeira”, który prowadzi do strony o fladze. Trudno określić względne rozmiary flagi, ponieważ flaga jest reprezentowana przez ładunek na białym tle strony; nie podano żadnych wskazówek dotyczących granic pola. Jednak podano następujący opis: „Nasza flaga składa się z: Tęcza i jej kolory, które symbolizują ogromną różnorodność składników środowiska i jego różnych aspektów; Liść, który symbolizuje środowisko jako całość; Ręka, która reprezentuje JEA i jej misję polegającą na ochronie i zachowaniu środowiska w całym jego zakresie; Białe tło symbolizuje, że przyroda również potrzebuje spokoju”

16. Królestwo Mbundu. Królestwo Mbundu w Angoli używa zwykłej białej flagi z szarym emblematem Słonia Królewskiego pośrodku. Pierwotne Królestwo Mbundu istniało w Angoli i miało 22 królów i królowe. Ostatni król, Mwene Mbunda XXI Lyondthi Kapova, został uprowadzony przez Portugalczyków w 1914 roku. Następnie utworzono nowe królestwo. Mbundu mieszkają obecnie w Angoli (11 dystryktów), Demokratycznej Republice Konga, Namibii oraz w 9 naczelnikach w 5 dystryktach Zambii (w prowincjach zachodnich, północno-zachodnich i południowych). Głównym wodzem w Zambii jest Sebior Chief Sikufele X (pod brytyjskimi rządami znany jako Paramount Chief), który w 1960 r. objął stanowisko 10. starszego wodza. Wszyscy wodzowie są znani pod lokalnym tytułem króla lub wodza, a mianowicie Mwene (w tym ci z innych krajów). W Zambii tytuł królowej to Lady Mwene

17. Młodzież MPLA [Juventude do MPLA; MPLA Youth; JMPLA]. Młodzieżowe Skrzydło rządzącego Ludowego Ruchu Wyzwolenia Angoli (MPLA) w Angoli. Jest to ruch masowy w ramach MPLA wraz z Organizadio da Mulher Angolana (Angolska Organizacja Kobiet), Unido Nacional dos Trabalhadores Angolanos (Krajowy Związek Pracowników Angoli) i Organizadio de Pioneiros de Agostinho Neto. Flaga ta została po raz pierwszy zgłoszona w Flaggenmitteilung nr 75 jako flaga Organizacji Kobiet Angoli, ale był to błąd. W rzeczywistości jest to flaga Juventude do MPLA, Skrzydła Młodzieży MPLA (JMPLA). Statut JMPLA został opublikowany na stronie m.mpla.ao/jmpla/simbolos/bandeira ale szczegóły i ilustrację flagi JMPLA można znaleźć na stronie internetowej MPLA. Symbolika jest następująca: - czerwony oznacza walkę wyzwoleńczą i ofiary złożone przez Młodzież Angoli - niebieski reprezentuje Młodość - czarny reprezentuje kontynent Afryki - wschodzące słońce reprezentuje siłę Młodzieży

18. Młodzież MPLA – możliwy wariant [1]

19. Młodzież MPLA – możliwy wariant [2]

[ayanos-pl]

紅白鉄塔が梱包されていた（8月1日）

Opakowana biało-czerwona stalowa wieża

Packaged red and white steel tower

[szpilkaraskiwynik]

Jak znaleźć legalne strony oferujące transmisje na żywo z meczów piłki nożnej w Polsce?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jak znaleźć legalne strony oferujące transmisje na żywo z meczów piłki nożnej w Polsce?

Legalne strony transmisji na żywo to miejsca online, gdzie użytkownicy mogą legalnie oglądać swoje ulubione programy, mecze sportowe, koncerty i inne wydarzenia na żywo. W dzisiejszych czasach coraz więcej osób szuka legalnych źródeł transmisji na żywo, aby uniknąć naruszania praw autorskich i uniknąć niechcianych problemów prawnych.

Korzystanie z legalnych stron transmisji na żywo ma wiele zalet. Po pierwsze, daje pewność, że treści oglądane online są legalne i chronione prawem autorskim. Dzięki temu możemy cieszyć się ulubionymi programami bez obaw o konsekwencje prawne. Po drugie, na legalnych stronach transmisji na żywo często znajdziemy lepszą jakość obrazu i dźwięku, co przyczynia się do lepszego doświadczenia oglądania.

Warto także wspierać legalne strony transmisji na żywo, ponieważ pomagamy w walce z piractwem i wspieramy twórców treści. Poprzez korzystanie z legalnych źródeł transmisji na żywo wspieramy rozwój branży medialnej i kulturalnej, co ma pozytywny wpływ na całe społeczeństwo.

Podsumowując, korzystanie z legalnych stron transmisji na żywo to nie tylko bezpieczny sposób na oglądanie ulubionych programów, ale także wsparcie dla twórców treści i walka z piractwem. Dlatego warto wybierać legalne źródła transmisji na żywo, aby cieszyć się rozrywką w sposób legalny i odpowiedzialny.

Mecze piłki nożnej w Polsce

Piłka nożna jest jednym z najpopularniejszych sportów w Polsce, a mecze piłkarskie przyciągają setki tysięcy kibiców zarówno na stadionach, jak i przed telewizorami. Kraj ten ma długą tradycję związaną z futbolem, a polskie drużyny od lat odnoszą sukcesy zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej.

W Polsce najważniejszą ligą piłkarską jest Ekstraklasa, w której rywalizuje 16 najlepszych drużyn. Mecze Ekstraklasy odbywają się na różnorodnych stadionach w całym kraju, a największe spotkania przyciągają tysiące kibiców, którzy wspierają swoje ulubione zespoły.

Ponadto, w Polsce odbywają się również rozgrywki pucharowe, takie jak Puchar Polski, które dodatkowo podnoszą emocje wśród fanów piłki nożnej. Mecze pucharowe często dają szansę mniejszym drużynom na pokazanie swojego potencjału i sprawiają, że atmosfera na trybunach jest jeszcze bardziej napięta.

Polska reprezentacja narodowa również odgrywa istotną rolę w polskim futbolu. Mecze, w których bierze udział "Biało-Czerwona", są transmitowane na żywo i śledzone przez miliony fanów w całym kraju. Wielkie turnieje, takie jak Mistrzostwa Europy czy Mundial, to ważne wydarzenia sportowe, które jednoczą całe społeczeństwo.

W sumie, mecze piłki nożnej w Polsce to nie tylko sportowy widowisko, ale również integralna część kultury i tradycji tego kraju, która jednoczy fanów i przynosi wiele emocji oraz niezapomnianych chwil na murawie.

Oglądanie meczów online to popularny sposób spędzania czasu przez wielu fanów sportu. Jednakże, ważne jest, aby wybierać legalne źródła do oglądania transmisji, aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji. Istnieje wiele platform, które oferują legalne transmisje meczów, zapewniając wysoką jakość obrazu i dźwięku, a jednocześnie przestrzegające prawa autorskie.

Jednym z popularnych sposobów na legalne oglądanie meczów online jest subskrypcja usług streamingowych oferowanych przez oficjalne kanały sportowe oraz serwisy VOD. Dzięki nim można cieszyć się meczami na żywo w wysokiej rozdzielczości bez obaw o naruszenie praw autorskich.

Warto również korzystać z oficjalnych stron internetowych klubów sportowych, które często umożliwiają oglądanie transmisji meczów swoich drużyn za darmo lub za niewielką opłatą. To doskonała opcja dla fanów konkretnych zespołów, którzy chcą wspierać swoje ulubione drużyny legalnie.

Pamiętajmy, że korzystanie z nielegalnych źródeł do oglądania meczów online narusza prawa autorskie i może prowadzić do konsekwencji prawnych. Dlatego warto wybierać legalne opcje, które nie tylko zapewniają wysoką jakość transmisji, ale także chronią prawa twórców i producentów zawartości sportowej.

Podsumowując, oglądanie meczów online legalnie to nie tylko sposób na sportową rozrywkę, ale także wyraz szacunku dla twórców treści sportowych. Dlatego warto wybierać legalne źródła transmisji meczów i cieszyć się ulubionymi dyscyplinami sportowymi bez obaw o konsekwencje prawne.

Serwisy streamingowe z meczami piłki nożnej cieszą się coraz większą popularnością wśród fanów tego sportu na całym świecie. Dzięki nim kibice mają możliwość śledzenia ulubionych drużyn i zawodników w czasie rzeczywistym, niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. W tym artykule przedstawimy cztery popularne serwisy streamingowe, które oferują transmisje meczów piłki nożnej.

Netflix - Jeden z największych serwisów streamingowych na świecie, który oferuje również dostęp do wybranych meczów piłki nożnej. Dzięki dużemu wyborowi filmów i seriali można połączyć oglądanie ulubionych produkcji z relacjami sportowymi.

Amazon Prime Video - Kolejny popularny serwis, który regularnie transmituje mecze piłkarskie. Dzięki subskrypcji można oglądać zarówno ligowe rozgrywki, jak i międzynarodowe turnieje.

ESPN+ - Specjalistyczny serwis skupiający się na transmisjach sportowych, w tym także meczach piłki nożnej. Dostęp do ekskluzywnych relacji z różnych lig i turniejów.

DAZN - Platforma streamingowa dedykowana głównie sportowi, oferująca szeroki wybór transmisji meczów piłki nożnej z różnych zakątków świata. Dzięki subskrypcji można śledzić zmagania najlepszych drużyn i zawodników.

Korzystanie z serwisów streamingowych z meczami piłki nożnej to wygodny sposób na zapewnienie sobie dostępu do ulubionych rozgrywek sportowych bez konieczności korzystania z tradycyjnych platform telewizyjnych. Dzięki nim kibice mogą w pełni cieszyć się emocjami towarzyszącymi piłkarskim widowiskom, gdziekolwiek się znajdują.

Polscy dostawcy legalnych transmisji na żywo cieszą się coraz większą popularnością wśród użytkowników poszukujących wysokiej jakości treści do oglądania online. Dzięki nim można legalnie i wygodnie korzystać z transmisji na żywo z różnorodnych dziedzin, takich jak sport, rozrywka, muzyka czy kultura.

Jednym z popularnych polskich dostawców legalnych transmisji na żywo jest platforma WP Pilot. Zapewnia ona dostęp do wielu kanałów telewizyjnych, w tym sportowych, informacyjnych oraz rozrywkowych. Kolejnym cenionym dostawcą jest IPLA, oferująca bogaty wybór programów zarówno polskich, jak i zagranicznych.

Inną renomowaną platformą streamingową jest TVP Stream, umożliwiająca oglądanie kanałów publicznej telewizji oraz dostęp do archiwalnych programów. Natomiast platforma TVN Player zapewnia dostęp do transmisji na żywo oraz wielu materiałów VOD z popularnych programów telewizyjnych.

Nie można zapomnieć także o serwisie Player.pl, będącym platformą VOD Grupy Canal+. Oferuje on dostęp do polskich i zagranicznych produkcji filmowych oraz seriali, a także transmisje na żywo z wybranych wydarzeń sportowych.

Podsumowując, polscy dostawcy legalnych transmisji na żywo to doskonała opcja dla osób poszukujących wysokiej jakości treści telewizyjnych i filmowych. Dzięki nim można cieszyć się ulubionymi programami i wydarzeniami na ekranie swojego urządzenia, z zachowaniem zasad legalności i wysokiego standardu jakości.

[kasgdaskpraca]

Jak osiągnąć uśmiech Jokera w grze kasynowej?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jak osiągnąć uśmiech Jokera w grze kasynowej?

Techniki makijażu kłami Joker'a mają charakterystyczny i niepowtarzalny styl, który odzwierciedla jego emocjonalne i psychologiczne przeżycia. Aby stworzyć makijaż inspirowany postacią Jokera, należy przede wszystkim zadbać o intensywne podkreślenie oczu. Charakterystyczne jasne koło wokół oka pomalowane na biało sprawia, że spojrzenie wydaje się bardziej hipnotyzujące i niepokojące.

Kolejnym elementem techniki makijażu kłami Joker'a jest intensywna czerwona szminka, która dodaje postaci dramatyzmu i tajemniczości. Pomalowane na biało twarz oraz czarne smugi podkreślające usta sprawiają, że makijaż ten jest niezwykle wyrazisty i przyciągający uwagę.

Niezwykle istotnym elementem jest również podkreślenie szerokiego uśmiechu Jokera. Ciemne pigmenty sprawiają, że usta wyglądają na bardziej krzywe i złowieszcze, co dodaje postaci jeszcze bardziej mrocznego charakteru.

Dodatkowo, makijaż kłami Joker'a może zawierać elementy zakłamanych blizn lub malunków imitujących tatuaże, co jeszcze bardziej zwiększa efekt wizualny i dodaje postaci charakteru.

Ważne jest, aby przy tworzeniu makijażu kłami Joker'a pamiętać o odpowiednich technikach nakładania pigmentów, aby uzyskać pożądany efekt. Kreatywność, precyzja i umiejętność dobierania kolorów są kluczowe, aby stworzyć makijaż inspirowany legendarnym charakterem Joker'a.

Gry kasynowe online cieszą się coraz większą popularnością wśród miłośników hazardu. Dostępne w sieci kasyna oferują szeroki wybór gier, które można zagrać w wygodny sposób z dowolnego miejsca i o każdej porze dnia i nocy. Jednym z najbardziej popularnych rodzajów gier kasynowych online są automaty do gier, znane również jako sloty. Oferują one różnorodne tematy, dynamiczną rozgrywkę oraz szansę na wygranie atrakcyjnych nagród.

Inną popularną grą kasynową online są gry karciane, takie jak poker czy blackjack. Gry te wymagają nie tylko szczęścia, ale także strategicznego myślenia, co sprawia, że są one niezwykle absorbujące i angażujące. Dla tych, którzy lubią rywalizację, kasyna online oferują również możliwość udziału w turniejach, podczas których gracze mogą zmierzyć się ze sobą w emocjonujących pojedynkach.

Dla osób poszukujących jeszcze większych wyzwań, dostępne są również gry kasynowe na żywo, w których można uczestniczyć w grach prowadzonych przez prawdziwych krupierów. Dzięki transmisji w czasie rzeczywistym z profesjonalnych studiów kasynowych, gracze mogą cieszyć się autentycznym doświadczeniem bez konieczności wychodzenia z domu.

Podsumowując, gry kasynowe online stanowią doskonałą rozrywkę dla wszystkich miłośników hazardu. Zachęcamy do korzystania z oferty kasyn internetowych i odkrywania fascynującego świata elektronicznej rozrywki hazardowej.

Charakteryzacja postaci w grach hazardowych odgrywa ważną rolę w tworzeniu interesujących i wciągających doświadczeń dla graczy. Wiele gier hazardowych oferuje różnorodne postacie, które mają własne cechy, historie i motywacje. Dzięki odpowiedniej charakteryzacji postaci gracze mogą lepiej identyfikować się z nimi i wczuć się w świat gry.

Jednym z popularnych elementów charakteryzacji postaci w grach hazardowych jest ich wygląd zewnętrzny. Projektanci gier starają się stworzyć unikalne postacie, które wyróżniają się spośród innych. Często postacie posiadają charakterystyczne stroje, fryzury czy tatuaże, które pomagają im wyróżnić się i zapadają w pamięć graczy.

Kolejnym istotnym elementem charakteryzacji postaci w grach hazardowych są ich umiejętności i zdolności. Niektóre postacie mogą posiadać specjalne moce lub umiejętności, które wpływają na przebieg gry i decyzje graczy. Dzięki różnorodności umiejętności postaci, gracze mają możliwość wyboru takiej, która najlepiej odpowiada ich stylowi gry.

Ważnym aspektem charakteryzacji postaci w grach hazardowych jest także ich historia i motywacje. Postacie mogą mieć bogatą przeszłość, która wpływa na ich zachowanie i decyzje podczas gry. Motywacje postaci mogą być różnorodne - od chęci zemsty po pragnienie zysku, co dodaje głębi i emocji do całego doświadczenia gry.

Podsumowując, charakteryzacja postaci w grach hazardowych odgrywa kluczową rolę w tworzeniu angażujących i satysfakcjonujących doświadczeń dla graczy. Zróżnicowane postaci z unikalnymi cechami, umiejętnościami oraz motywacjami sprawiają, że świat gry staje się bardziej realistyczny i interesujący, zachęcając graczy do dalszego eksplorowania i odkrywania.

Strategie wygrywania w kasynach są tematem, który budzi duże zainteresowanie wśród graczy na całym świecie. Istnieje wiele różnych podejść do gry w kasynie, ale niektóre strategie mogą pomóc zwiększyć szanse na wygraną.

Pierwszą popularną strategią jest tzw. strategia Martingale'a, która polega na podwajaniu stawki po przegranej rundzie. Ta metoda ma na celu szybkie odzyskanie utraconych środków po porażce, jednak może się także wiązać z dużym ryzykiem strat, zwłaszcza przy dłuższej serii przegranych.

Inną popularną strategią jest strategia Parlay, polegająca na zwiększaniu stawki po każdej wygranej rundzie. Ta metoda może prowadzić do szybkich zysków, ale równie szybko można stracić zdobyte wcześniej pieniądze.

Strategia Oscar's Grind to kolejne podejście, które zakłada stopniowe zwiększanie stawki po każdej wygranej rundzie. Ta metoda ma na celu maksymalizację zysków i minimalizację strat, jednak wymaga cierpliwości i dyscypliny.

Ostatnią strategią, o której warto wspomnieć, jest strategia D'Alembert, gdzie stawka jest regulowana na podstawie wyników poprzednich rund. Ta metoda jest uważana za stosunkowo bezpieczną, ale również może prowadzić do mniejszych zysków.

Warto pamiętać, że żadna strategia nie gwarantuje wygranej w kasynie, ponieważ gry hazardowe zawsze opierają się na szczęściu. Przed zastosowaniem jakiejkolwiek strategii, warto dokładnie przemyśleć swoje podejście do gry i grać odpowiedzialnie.

Przygotowanie do roli w grze kasynowej jest kluczowe dla graczy, którzy chcą odnosić sukcesy w tego rodzaju rozrywce. Oto pięć istotnych kroków, które pomogą Ci się odpowiednio przygotować:

Zrozumienie zasad gry: Zanim zaczniesz grać, koniecznie zapoznaj się z zasadami danej gry kasynowej. Każda gra ma swoje specyficzne reguły, które należy poznać, aby móc działać świadomie podczas rozgrywki.

Trening i praktyka: Ćwiczenie gry to kluczowy element przygotowań. Możesz skorzystać z dostępnych na rynku aplikacji lub stron internetowych oferujących gry kasynowe do treningu, aby lepiej zrozumieć mechanikę rozgrywki i doskonalić swoje umiejętności.

Zaplanowanie strategii: Przed rozpoczęciem gry warto mieć przygotowaną strategię. Określ, jakie cele chcesz osiągnąć, jaki jest Twój budżet do gry oraz jakie ryzyko jesteś w stanie podjąć. Pamiętaj, że każda gra to element losowy, ale strategia może zadecydować o sukcesie.

Kontrola emocji: Grając w kasynie, ważne jest zachowanie zimnej krwi i kontrola emocji. Nie pozwól, aby frustracja czy euforia wpłynęły na Twoje decyzje podczas gry. Zachowanie równowagi emocjonalnej może zadecydować o końcowym rezultacie.

Pamiętaj o zasadach bezpieczeństwa: Podczas gry w kasynie pamiętaj o odpowiedzialnym podejściu do hazardu. Ustal limit środków, które chcesz przeznaczyć na grę i trzymaj się go. Unikaj nieuzasadnionego ryzyka i graj dla zabawy, a nie dla ciągłego wygrania.

Przygotowanie do roli w grze kasynowej wymaga czasu, zaangażowania i odpowiedniej strategii. Dzięki świadomemu podejściu i przestrzeganiu zasad, możesz zwiększyć swoje szanse na sukces i cieszyć się emocjonującą rozrywką, jaką jest gra w kasynie.

[1vqio2q-es-stuff-blog]

Na sprzedaż mieszkanie położone przy ul. Bł. Królowej Jadwigi 20a w Szczecinie, pierwsze piętro w budynku trzypiętrowym, bez windy. Blisko Pl. Kościuszki, w okolicy nowoczesna zabudowa (kamienica NOVA, osiedle Nowe Forty). Tzw. ciche centrum z uwagi na uspokojenie ruchu na ul. Bł. Królowej Jadwigi, brak odgłosów tramwaju. W bardzo bliskiej okolicy szkoła podstawowa (widać z okna), przedszkola, sklepy, poczta, komunikacja miejska, restauracje, uczelnie wyższe. Na parterze budynku lokale usługowe (obecnie pracownia krawiecka, firma informatyczna oraz sklep Żabka). Możliwość parkowania bezpośrednio pod budynkiem, czerwona strefa płatnego parkowania, dla mieszkańców abonament w wysokości 30 zł miesięcznie zapewniający bezproblemowe parkowanie przez całą dobę (z uwagi na strefę w ciągu dnia większość miejsc parkingowych jest wolna). Budynek z cegły wybudowany w latach 90-tych. Wejście przez nowoczesną bramę od ulicy na zamknięte podwórko, wejście do klatki z podwórka (budynek oddzielony jest płotem od otaczających go kamienic). Podwórko z zadbaną zielenią tylko do użytku mieszkańców dwóch klatek. Bardzo spokojni sąsiedzi, wszystkie mieszkania własnościowe, brak lokatorów komunalnych. Klatka schodowa czysta i zadbana, szerokie i niezbyt strome schody. Mieszkanie o powierzchni 84 m2, rozkładowe, składające się z 4 pokoi (salon z kuchnią otwarty na przedpokój, 3 oddzielne pokoje), łazienka z prysznicem i wanną, oddzielne WC z umywalką oraz garderoba. Do mieszkania przynależy balkon oraz piwnica. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, bez żadnych obciążeń. Księga wieczysta. Okna drewniane. Na podłodze w korytarzu, salonie, garderobie, kuchni, łazience i wc – terakota, w pokojach – panele. Ściany pokryte cienkimi płytami karton-gips, bardzo równe i gładkie, łatwe do malowania. Wszystkie ściany pomalowane na biało. Kuchnia w zabudowie mebli z litego drewna. Wszystkie parapety i drzwi wewnętrzne drewniane. Ustawna i pojemna garderoba z wejściem z przedpokoju, zamykana na drzwi. W korytarzu, łazience, wc i jednym pokoju – oświetlenie w podwieszonych sufitach (lampki led), w pozostałych pomieszczeniach tradycyjne lampy sufitowe. Wymienione piony wodno-kanalizacyjne. Mieszkanie w stanie do odświeżenia. Jeden pokój o powierzchni ok. 15 m2, posiada oddzielne wejście bezpośrednio z klatki schodowej (pokój posiada również drzwi prowadzące na korytarz wewnątrz mieszkania), możliwość prowadzenia nieuciążliwej działalności gospodarczej. Woda i ogrzewanie miejskie, zaliczki opłacane w czynszu, budynek zarządzany przez spółdzielnię mieszkaniową. W mieszkaniu jest podłączony gaz miejski (do kuchenki gazowej), obecnie nieużywany (do gotowania płyta elektryczna, można powrócić do gazu). Termin wydania mieszkania do uzgodnienia. Cena 619 000 zł. Sprzedaż bezpośrednio przez właściciela. Biurom nieruchomości dziękujemy, proszę o kontakt wyłącznie w imieniu klienta zainteresowanego zakupem. Charakterystyka energetyczna: Wskaźnik rocznego zapotrzebowania na energię użytkową EU= 120,30 kWh/(m2· rok) Wskaźnik rocznego zapotrzebowania na energię końcową EK= 161,10 kWh/(m2· rok) Wskaźnik rocznego zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną EP= 130,80 kWh/(m2 · rok) Jednostkowa wielkość emisji CO2 ECO = 0,05 t CO2/(m2· rok) Udział odnawialnych źródeł energii w rocznym zapotrzebowaniu na energię końcową Uoze = 0,00 %

[mrokowisko]

To płacze. Jest chyba dzieckiem, ale cięźko oszacować wiek owej istoty. Nie wiadomo czy jest człowiekiem - chociaż jej mechanizmy pracują całkiem analogicznie do ludzkich. Płacze, więc czuje emocje. Wydaje się że jest stłumiona, tak jakby nie mogła krzyczeć choć bardzo by chciała i wyraża się rozpaczą. Jest piękna, choć pokryta pleśnią. Widać, że gnije. Wkońcu nie odparowywuje z niej zło. Kiedyś opowiadano mi o tym jak potężna była ta krucha istotka.

Biało-czerwona Polska.

[radiorampa]

Nowojorska Polonia uczciła Dzień Flagi na Greenpoincie from RAMPA on Vimeo.

30 kwietnia przed budynkiem PSFCU przy McGuinness Blvd. w dzielnicy Greenpoint w Nowym Jorku już po raz trzeci zebrała się nowojorska Polonia, aby uczcić Dzień Flagi.

Na wydarzenie przybył Konsul Generalny RP Adrian Kubicki, który w swoim przemówieniu podkreślił, że powinniśmy uczyć się od Amerykanów eksponować swoją flagę narodową i celebrować ją również w mniej formalnym stylu, np. w formie pikników, czego wyrazem było zdjęcie przez Konsula krawata. Po części oficjalnej i przecięciu przez Konsula wstęgi, odśpiewano hymn państwowy.

Ks. Proboszcz Grzegorz Markulak z parafii Św. Stanisława Kostki na Greenpoincie poświęcił wszystkie samochody, które pojawiły się na parkingu z flagami, w przeważającej większości były to polskie „Maluchy”, czyli Fiaty 126p, ale nie zabrakło też polonezów czy żuków.

Organizatorzy tego wydarzenia Grzegorz Maziarz, Tomasz Mucha i Igor Mucha dziękowali wszystkim uczestnikom za determinację, że pomimo bardzo deszczowej pogody nie poddali się i przybyli na obchody Dnia Flagi. Organizatorzy częstowali wszystkich kiełbaskami z grilla, pączkami, kawą i watą cukrową.

Dzieci z polskich szkół recytowały wiersze o fladze i śpiewały o niej piosenki.

Następnie wszystkie samochody udekorowane biało – czerwonymi flagami wyjechały w korowodzie na ulice Greenpointu, aby nasza polska biało – czerwona flaga, mogła powiewać na ulicach Nowego Jorku.

Organizatorami tego wydarzenia byli: Grzegorz Maziarz, Tomasz Mucha, Józef Mucha, Igor Mucha oraz PACA - Polish Automotive Club of America.

[kovalski-flagsoftheworld1]

62) Algieria ( CD)

Zajęcie Algieru (1830). Flaga Królestwa Francji (Karol X). Na początku XIX wieku regencja Algieru formalnie znajdowała się pod zwierzchnictwem osmańskim i chroniła tak zwanych piratów z Wybrzeża Barbary, którzy żeglowali po całym Morzu Śródziemnym. W kwietniu 1827 r. Francja wykorzystała jako pretekst do rozpoczęcia podboju słynny „incydent z wodą na muchy”. Dey Hussein (1765-1838), lokalny władca Algieru, trzykrotnie uderzył packą na muchy francuskiego konsula Duvala w twarz za niejasną kwestię długów. Dey został poproszony o przeprosiny, ale bezskutecznie. W następnym roku wysłannik La Bretonnière nie mógł otrzymać żadnych przeprosin, a jego statek stał się celem armat Deya. 31 stycznia 1830 roku zorganizowano wyprawę dowodzoną przez admirała Duperre i generała de Bourmont, która miała ukarać Deya i pozbyć się piratów. Wyprawa, składająca się z 350 statków i 35 000 ludzi, opuściła Tulon 25 maja. 13 czerwca flota francuska dotarła do Algieru. 5 lipca Hussein skapitulował, a nad Casbah wywieszono francuską flagę fleur-de-lisé (flaga Restauracji Burbonów). 9 lipca 101 strzałów armatnich z Placu Inwalidów oznajmiło Paryżanom, że podbój został osiągnięty. Flaga Deya Algieru, zdobyta w 1830 r. i obecnie znajdująca się w Muzeum Victora Hugo w Paryżu, jest czerwona i zawiera napisy koraniczne w języku arabskim, haftowane złotą nicią oraz miecz „zulfikar” (miecz Alego)

2. Oficjalna kolonizacja (1834). Flaga Królestwa Francji (Ludwik Filip). 26 lutego 1834 r. Desmichels, reprezentujący Ludwika Filipa, króla Francuzów, podpisał traktat z emirem Abd-el-Kaderem (1808–1883). Rozporządzenie z 22 lipca 1834 r. oficjalnie uznało posiadłości francuskie w północnej Algierii, które zostały oddane pod nadzór wojskowego gubernatora generalnego

3. Flaga zdobyta podczas zajęcia smalah Abd-el-Kadera. Zdobyto kilka flag. Nie zachowały się, ale zapisy o nich znajdują się w Muzeum Armii Francuskiej. Inna flaga została zniszczona przez pożar w 1851 r. i jej opisowy zapis nie został zachowany. Flagi pokazane powyżej zostały zdobyte przed namiotem emira, ale nie jest pewne, co przedstawiają. Omówiono również ich kształt [1]

4.Flaga zdobyta podczas zajęcia smalah Abd-el-Kadera. Zdobyto kilka flag. Nie zachowały się, ale zapisy o nich znajdują się w Muzeum Armii Francuskiej. Inna flaga została zniszczona przez pożar w 1851 r. i jej opisowy zapis nie został zachowany. Flagi pokazane powyżej zostały zdobyte przed namiotem emira, ale nie jest pewne, co przedstawiają. Omówiono również ich kształt

5. Flaga kalifa emira Khalifata ben Allala Olud Sidi Embaraka (Khalifalik of Mliana), źródło nieokreślone [1]

6. Flaga kalifa emira Khalifata ben Allala Olud Sidi Embaraka (Khalifalik of Mliana), po Charrière [2]

7. Flaga pułkowa

8. Flaga o niepewnym statusie. W 1846 roku użyto flagi, którą często przypisuje się Emiratowi Mascary, ale prawdopodobnie odnosiła się do księżniczek. Pal Azan w swojej książce Życie Abdelkadera wspomina, że ​​zielono-biała flaga powiewała na namiocie matki i żon Abd el Kadera w 1846 roku, ale Herbert Pitt (cytowany przez W. Smitha) wskazuje, że ten typ flagi (zielono-biała lub zielono-biało-zielona, ​​zawsze pozioma) był często używany na terenach przypisanych muzułmańskim księżniczkom w Maroku i Indiach i prawdopodobnie był powszechnie używany w tym celu. Wzmianka o zieleni i bieli przywodzi na myśl, że kolory obecnej algierskiej flagi narodowej zostały zainspirowane kolorami Abd el Kadera (niektórzy nawet dochodzą do wniosku, że flaga była identyczna, z wyjątkiem proporcji około 3:5), ale rzeczywistość jest taka, że ​​algierska flaga narodowa powstała znacznie później

9. Osobisty sztandar Beja Konstantyny. Ahmad, bej Konstantyny, ustanowił się suwerenem w swojej prowincji i w 1836 r. odparł atak Francuzów. Jednak w 1837 r. Francuzi zajęli miasto i w kolejnych miesiącach osiedlili się w prowincji. Podczas zdobywania stolicy 13 października 1837 r. Francuzi zdobyli osobisty sztandar beja Ahmada Konstantyny, wykonany z białego zulfikara (miecza Alego) na czerwonym polu. Czerwony kolor flagi pochodzi z flag używanych przez dynastię osmańską w XVI wieku. Po tym, jak Qultan Selim III odzyskał Egipt z rąk Francuzów, wysłał nową czerwoną flagę z mieczem zulfikar do cytadeli Aleksandrii. Stamtąd flaga szybko rozprzestrzeniła się wzdłuż wybrzeża Afryki Północnej i jej odmiany można znaleźć w Algierze lub Tunezji. Po francuskim podboju Algieru, Ahmad I ibn Mustafa, bej Tunisu, podchwycił ten najbardziej prestiżowy symbol. Konstantyna, będąc bliżej Tunisu niż Algieru, jego wciąż niezależny władca (w latach 1826–1837) znalazł się pod wpływem sąsiada i wypowiedział Francuzom świętą wojnę, aż został obalony

10. Flaga Gubernatora Generalnego Pélissiera. Generał Pélissier (1794-1864) został mianowany gubernatorem generalnym w latach 1848-1854. Używał sztandaru z francuskimi barwami i napisem (w języku arabskim): „Pokój tym, którzy się poddają – piasek tym, którzy nie poddają się”

11. Zdobyta flaga w Kabylii. Kabylię, która nigdy nie była zdominowana przez Osmanów, anektowano. Pierwsze ataki przeprowadził Bugeaud. Pomimo jego wysiłków część Kabylii, zamieszkana przez plemienną konfederację Djurdjura, stawiała opór jeszcze przez kilka lat, aż została pokonana przez generała Randoma w 1857 roku. Sztandar zdobyty przez Francuzów 20 czerwca 1854 roku jest czerwony z ręką Fatimy i czterema półksiężycami, po jednym w każdym rogu. Kabylia została ostatecznie spacyfikowana w 1857 roku, a obszary saharyjskie w 1870 roku. W 1858 roku, za czasów Drugiego Cesarstwa, usunięto Gubernatora Generalnego i utworzono Ministerstwo Algierii. Napoleon III wolałby „stowarzyszone królestwo arabskie”, ale jego pomysł został odrzucony. Dekret z 29 marca 1871 r. (Trzecia Republika) mianował cywilnego Gubernatora Generalnego. Utworzono trzy departamenty: Algier, Oran i Konstantyna. Ustawa z 24 grudnia 1902 r. utworzyła Terytoria Południowe (Ain-Sefra, Ghardaia, Tougourt, Oazy Algierskie). W 1870 r. rozpoczęła się skuteczna kolonizacja masowa. Kilku Alzatczyków i Lotaryńczyków, którzy odmówili pozostania w swoim kraju włączonym do Niemiec, wyjechało do Algierii

12. Chorągiew algierska za rządów francuskich (1875-?). W 1875 roku Francja stworzyła specjalną banderę dla statków algierskich, nawiązującą do tradycji poziomych pasów z francuskimi barwami. Bandera pojawiła się na różnych płytach flagowych. Datę 1875 r. podał Jorge Hurtado. W 1920 r. w Algierii ustanowiono pełną autonomię finansową i administracyjną, a uprawnienia Gubernatora Generalnego zostały zwiększone. Algierskie departamenty zostały zrównane z departamentami metropolii. Specjalna bandera, jeśli jeszcze istniała, zniknęła i od tego czasu używano tylko flagi narodowej oraz francuskich flag rangi i służby. Ta sama flaga została wcześniej oceniona przez McMeekina jako jedna z flag należących do Regencji w latach 1671–1847. Jest to najprawdopodobniej błędne.

Chorągiewki dowódców armii francuskiej w Algierii (1837). Według Pierre’a Charrié, proporce dowódców armii francuskiej wydają się być wynalezione w Algierii. Charrié wymienia trzy możliwe źródła pochodzenia tych proporców: - symbole delegacji władzy królewskiej za granicą - specjalne emblematy w przeciwieństwie do sztandarów Abd-el-Kadera - imitacja użycia marynarki wojennej. 9 kwietnia 1837 r. generał Bugeaud wydał następujący rozkaz: „...ponieważ konieczne jest natychmiastowe ustalenie, gdzie znajdują się dowódcy brygad i ambulans, każdy szef brygady powinien nakazać swojemu ordynansowi noszenie proporca [flamme], który będzie czerwono-biały dla pierwszej brygady, niebiesko-biały dla drugiej brygady, niebiesko-czerwony dla trzeciej brygady. Naczelny dowódca powinien mieć proporczyk trójkolorowy, a ambulans czerwony”. Książę Aumale miał podczas przejmowania smala Abd-el-Kadera zarówno proporzec dowódcy [fanion], jak i proporzec gubernatora generalnego, opisany następująco: "Trójkolorowy ze złotymi frędzlami i pasem [galon], w białym pasie korona książęca zwieńczona literami HO [od Henri d'Orleans]". Proporce te zostały potwierdzone, a nowe przepisano w Kabylii w 1857 r.

13. 1 Brygada

14. 2 Brygada

15. 3 Brygada

16. Naczelny Dowódca

17. Ambulans

Proporce dowódców armii francuskiej w Kabylii (1857). P. Charrié w Drapeaux et étendards du XIXe siècle odtwarza kolorową planszę z prywatnej kolekcji, na której pokazano „proporce dowódców używane w Kabylii, 1857”. Flagi zostały narysowane i pokolorowane ręcznie, a podpisy zostały również napisane przez anonimowego autora. Pierwszą serię takich proporców przepisał generał Bugeaud w Algierii w 1837 roku. Jeśli chodzi o tło historyczne, „pacyfikacja” (używając terminologii z tamtego okresu) Algierii została osiągnięta w 1857 roku (Drugie Cesarstwo, Napoleon III) wraz z podbojem Kabylii, która była ostatnią częścią Algierii, która oparła się kolonizacji po kapitulacji emira Abd-el-Kadera (1847). Sporadyczne powstania miały miejsce później w tym rejonie. Kampania z 1857 roku charakteryzowała się lepszą organizacją wojskową niż poprzednie. Wszystkie flagi mają proporcje 2:5 i są w kształcie jaskółczego ogona, głębokość wcięcia wynosi 1/3 długości flagi

18. Sztab Generalny

19. Generał dowodzący dywizją

20. Sztag dywizji

21. Pierwsza dywizja, pierwsza brygada

22. Pierwsza dywizja, druga brygada

23. Druga dywizja, pierwsza brygada

24. Druga dywizja, druga brygada

25. Pierwsza kolumna

26. Naczelny dowódca kawalerii

27. Komisariat wojskowy

28. Ambulans

[alicjawzaczarowanejkuchni]

Mięso mielone zapiekane na plastrach z włoskiej lub białej kapusty

Mięso mielone zapiekane na plastrach z włoskiej lub białej kapusty

Mieso mielone zapiekane na plastrach z wloskiej lub bialej kapusty

Potrzebne Składniki : ---------------------------

1 główka kapusty białej lub włoskiej 600g do 1kg mięsa mielonego wołowego, wieprzowego lub z drobiu lub mieszane a ilość zależy od wielkości kapusty 2 cebule 2 ząbki czosnku 2 marchewki 1 papryka czerwona lub 1/3 zielonej , 1/3 żółtej i 1/3 czerwonej 1/2 pęczka koperku 1/2 pęczka cebulki zielonej 1 jogurt naturalny 1 łyżka keczupu i 1 łyżka majonezu opcjonalnie ser żółty opcjonalnie Przyprawy: Pieprz Sól Papryka Gałka muszkatołowa Ulubione zioła np prowansalskie, pietruszka, koperek, majeranek według uznania

Przepyszne mielone z jarzynami pieczone na plastrach z kapusty.

Sposób przygotowania : -------------------------------

Główkę kapusty obieramy z liści wierzchnich, myjemy, wycinamy nerw i 6 sztuk kładziemy na blasze do pieczenia. Kroimy kapustę w plastry i układamy je na blasze do pieczenia wyłożonej papierem do pieczenia. Każdy plaster prószymy mieszanką przypraw. Szatkujemy cebulę Ścieramy na tarce marchewkę Kroimy drobno czosnek albo przeciskamy przez praskę. Kroimy drobno paprykę Do miski wkładamy mięso mielone,pokrojone jarzyny: cebulę, czosnkek, paprykę i marchewkę, przyprawy. Dobrze całość wyrabiamy, najlepiej rękoma w rękawiczce jednorazowej, można też łyżką.Odstaiwmy na bok do połączenia się smaków. Robimy dip: Kroimy drobno koperek i cebulkę zieloną, dajemy do miseczki dodajemy jogurt naturalny i opcjonalnie keczup i majonez wszystko dobrze mieszamy i odstawiamy. Z mięsa mielonego formujemy tylko kulek ile powstało nam plastrów kapusty. Każdą kulke splaszczamy i zrobimy z niej placek troszkę mniejszy niż plastek kapusty i układamy na blasze na plastrze kapusty. Na kotlety z mięsa kładziemy dip. Pod koniec pieczenia na dip możemy położyć plasterek żółtego sera albo posypać startym żółtym serem wtedy potrawa jest mniej dietetyczna. Pieczemy w temperaturze około 200°C przez 40 minut.

Świetny dodatek do ziemniaków w różnej postaci dla urozmaicenia potrawy.

Bierzemy główkę kapusty białej , włoskiej, biało-czerwonej jak ta tutaj śliczna pani kapusta i sprawdzamy czy nie ma ślimaków lub innych miłośników liści kapusty można dać do umywalki pełnej wody.

Obieramy zewnętrzne liście możemy je położyć później na dno blaszki do pieczenia. Myjemy wszystkie liście, często na tych liściach w miejscu gdzie razem wyrastają z głąba jest dużo ziemi.

Z umytych liści wycinamy w środku zgrubienie tzw. nerw główny liścia, który jest rusztowaniem dla blaszek liścia. I układamy je na formie do pieczenia. 6 sztuk liści układamy , na tyle plastrów będziemy kroić kapustę można dać 12 sztuk tworząc z dwóch koszyczek.

Mięso mielone wkładamy do dużej miski gdzie będziemy wszystko razem mieszać. W tym przypadku dałam dwa rodzaje mięsa wieprzowe i wołowe.

Marchewkę ścieramy na tarce o dużych oczkach albo w siekaczu elektrycznym (hachoir - fr.)

Dałam po 1/3 z każdej z kolorowych papryk do siekacza elektrycznego.

Wszystko razem mieszamy mięso, pokrojone jarzyny marchew, przyprawy, kroimy cebulę i dodajemy.

Robimy dip do jogurtu dodajemy ulubione zioła i np. ser z zielona pleśnią, Dip za każdym razem możemy robić inny dla odmiany.

Do mieszanki mięsa i jarzyn dodajemy cebulę i mieszamy na gładką masę, dzielimy w misce na 6 równych części.

Kapustę kroimy na 6 plastrów podobnej grubości, wykładamy na blachę wyłożonej papierem do pieczenia i liśćmi kapusty, doprawiamy pieprzem, solą, papryką i ziołami suszonymi np. majeranek. Z mielonego mięsa formułujemy kulki i rozpłaszczamy na kotlet.

Robimy kulki, z nich kotlety i kładziemy na kapuście.

Na wszystkie plastry kapusty dajemy kotlet zrobiony z naszej masy z mięsem mielonym i jarzynami.

Wszystko kotlety polewamy dipem po wierzchu.

I dodajemy jeszcze więcej dipu i dajemy do piekarnika na 200-210 stopni ja daje nawet 220 wstępnie bo mój piekarnik słabo grzeje. Już ledwo sapie już ledwo zipie a jeszcze kucharz jedzenie w nie sypie, puff jak gorąco, uff jak gorąco 😂

Po 40 minutach wyciągamy z piekarnika doskonałe jedzonko, bardzo smaczne,

No i pora na degustację mniam mniam mniam.

Mięso mielone z jarzynami na kapuście.

♥ Smacznego Bon appétit ♥

CIEKAWOSTKI: ----------------------

Wiersz Julian Tuwim pt. " Lokomotywa" czyta Piotr Fronczewski. Jest też wersja gdzie Michał Bajor śpiewa wiersz pt. "Lokomotywa"

"Stoi na stacji lokomotywa, Ciężka, ogromna i pot z niej spływa: Tłusta oliwa. Stoi i sapie, dyszy i dmucha, Żar z rozgrzanego jej brzucha bucha: Buch - jak gorąco! Uch - jak gorąco! Puff - jak gorąco! Uff - jak gorąco! Już ledwo sapie, już ledwo zipie, A jeszcze palacz węgiel w nią sypie..."

THE END <><><><><><;><><><><><><><><><><><>

[danielszysz]

Świnoujście: Biało-czerwona zawisła na wieży Sanktuarium Chrystusa Króla - Foto - Video

Świnoujście: Biało-czerwona zawisła na wieży Sanktuarium Chrystusa Króla – Foto – Video

Świnoujście: Biało-czerwona zawisła na wieży Sanktuarium Chrystusa Króla Świnoujście: Biało-czerwona zawisła na wieży Sanktuarium Chrystusa Króla

[ludzkareka]

instalacja - kostka betonowa na paletach, taśma biało-czerwona/ wejherowo 2019

[sentencjenieznane]

Klęski, sukcesy, łzy, śmiech, historii saga, Rodzina, krew, biało-czerwona flaga. To jest [all my life].

O.S.T.R.

[mothylarka]

W ogóle to Ryś ogłosiła lipiec miesiącem rozpierdalania kasy, więc musiałam dołączyć. Robię w tej chwili zapasy na mój długi urlop.

Zaczęło się od tego, że na allegro trafiła zgnieciona, powystawowa kaseta moich najukochańszych kredek za pol ceny rynkowej. Ja tych kredek mam pewnie z 50 sztuk, w tym kolory z tego zestawu, ale od dawna nosiłam się na zakup dubli, bo nie wiem jak będzie z dostępnością w przyszłości (już teraz pozostawia sobie sporo do życzenia), a tym bardziej ceną. Skoro już kupiłam kredeczki na allegro, to poszłam za ciosem i zamówiłam mały zestaw gwaszy, które chciałam przetestować.

(gwasz to farba akwarelowa ale opracowana raczej tak, by była kryjącą i matowa po wyschnięciu - chce malować nią trochę w stylu akwareli, a detale dokładać na gęsto, z większym kryciem. Szykując się na pobyt na wsi chce po prostu miec możliwość pracy z różnymi technikami przy skromnym ekwipażu)

Będąc zupełnie szczerą, to potrafię być zupełnie racjonalna w zakupach i dużo marketingowej paplaniny puszczam mimo uszu, bo mam swoje sposoby na określanie jakości produktu i jego przydatności dla mnie, ALE mam swoją piętę achillesową i są nią ładne opakowania. Gwasze w stosunku do akwareli mają dużo brzydsze opakowania, które w najlepszym razie są biało-przezroczyste z jakąś przyklejoną papierkową etykietą z kolorem farby a la etykiety na lemoniadę w PRL-u. Te przeszły lifting chyba rok temu i te nowe opakowania to najładniejsze wzornictwo gwaszu, jakie widziałam. To oczywiście głupi niewiele znaczący detal, ale mam w ogóle dobre doświadczenia z francuskimi produktami, a firma nie jest duża, zamówiłam opakowanie testowe. O, panie. Widziałam jakieś sceptyczne recenzje mówiące że są zbyt suche i trzeba pracować nad konsystencją. No i jasne, rozumiem, ale sama byłam zachwycona tą zwartą konsystencją - samo gęste, żadnych rozlewających się bokiem spoiw i wypełniaczy, wydajność farby na poziomie, z którym nie miałam do czynienia. Gdy już się podniosłam, powahałam jeszcze tydzień i zamówiłam w poniedziałek 4 tubki z Amazona (w Polsce niedostępne na sztuki, w Europie ceny są absurdalne nawet bez kosztów wysyłki, Amazon dawał nadzieję). Przy okazji dostałam nieoczekiwaną premię pokrywającą mi koszty tego zamówienia, więc mój budżet jeszcze trzyma poziom, mimo iż już sierpień.

Tubki przyjechały poobijane, bo jakiś dzban wrzucił mi małe aluminiowe tubeczki do kartonowej kopertki bez żadnej izolacji i wyjęłam je w takim stanie:

Średnio te łobuzy kosztowały przeszlo 25 zł za sztukę. No litosci. Ultramaryna była chyba najbardziej wypluta.

Kolory oczywiście piękne i jednak żałuję że nie dorzuciłam jeszcze jednego. Red ochre mnie trochę rozczarowała, liczyłam na mniej pomarańczowy odcień i na to, że ktoś się machnął spisując pigmenty, bo tytułowa czerwona ochra jest druga po żółtej.

No i tak mi upłynęło kilka stówek. Na urodziny dostałam od N. bardzo praktyczna paletę do gwaszy (o którą sama prosiłam). Myślę nad zamówieniem jeszcze paru kolorów że schmincke (droga marka) dla samych testów i rozlaniu tubek do przenośnej palety, ale wiem, że skoro już zamawiam coś z ich sklepu internetowego, to mogłabym a może i powinnam kupić też parę akwarelek. I tak skrzętnie i oszczędnie planując pewnie znów wydam ze 3 stówki. Albo więcej.

Zwykle naprawdę tak nie szastam nawet przez cały rok, ale nawet w ostatnim tygodniu na etacie będę robić nadgodziny i pragnę w końcu zabrać się za zabawę i testy, do tego boję się lawinowo rosnących cen towarów sprowadzanych i traktuje tegoroczne zakupy jak zapasy na apokalipsę. I gdzieś z tyłu głowy jest lęk, że powinnam jednak inwestować w digital, bo to bardziej przyszłościowe. Ale póki co chyba będę sobie dogadzać.

[kovalski-flagsoftheworld1]

52) Afganistan (CD)

1. Trzy równe poziome pasy czerni na czerwieni na zieleni. Wielokolorowy emblemat na górnym podium ambony, księga, wieniec, promienie słoneczne, zwieńczone kołem zębatym i czerwoną gwiazdą. Według Baerta, 27 grudnia 1979 roku Armia Radziecka dokonała inwazji na Afganistan. Nowy przywódca, Babrak Karmal, obiecał w styczniu 1980 roku przywrócić islamską zieleń na fladze narodowej. Nowa flaga i emblemat oraz ich oficjalne interpretacje zostały opublikowane 21 kwietnia 1980 roku. Flaga miała trzy równe poziome pasy: czarny, czerwony i zielony. Czarny nawiązywał do starożytnych flag afgańskich, czerwony symbolizował krew bohaterów, a zielony symbolizował wiarę islamską, dobrobyt kraju i zwycięstwo nad imperializmem. Emblemat umieszczono na kantonie i wyśrodkowano nad dwoma górnymi pasami. Pole emblematu było okrągłe i podzielone poziomo. Biała górna część przedstawiała wschodzące słońce, nawiązując do starożytnej nazwy kraju, Khorasan (Kraj Wschodzącego Słońca). Promienie słoneczne symbolizowały wyzwolenie ludu i początek nowej ery. Zielona dolna część przedstawiała stylizowany mihrab i minbar. Poniżej okrągłego pola umieszczono otwartą księgę, symbolizującą Koran i historię Afganistanu, a także postęp kulturowy i naukowy wywołany przez rewolucję. Barwy narodowe zostały przywołane na wstążce otaczającej wieniec kłosów pszenicy. Na szczycie godła koło zębate symbolizowało industrializację, a czerwona gwiazda symbolizowała szczęście i zwycięstwo rewolucji i komunizmu. 30 listopada 1987 r. Republika Demokratyczna została zniesiona i ustanowiono nową flagę

2. Tak samo jak poprzednio [flaga 1980-1987], ale godło nie ma książki i czerwonej gwiazdy. Również koło zębate zostało przeniesione na dół, a zielony „horyzont” poniżej promienia słonecznego jest teraz zakrzywiony. Według Baerta, 30 listopada 1987 Republika Demokratyczna została zniesiona i przepisano nową flagę. Trzy poziome pasy poprzedniej flagi zostały zachowane, ale umieszczono na niej nowy emblemat. Oficjalne znaczenie kolorów również zostało zmienione. Czarny przypominał Rayt-u-Zill, Flagę Cienia używaną przez kalifów abasydzkich i sztandar używany przez Abu Muslima podczas powstania w Khorasan 15 maja 747. Czerwony przypominał sztandar sułtana Hahmuda Ghazniego (997-1030), który zaanektował Khorasan. Zielony symbolizował islam, płodność kraju i szczęście ludu. Nowy emblemat przedstawiał na zielonym tle mihrab z minbarem, co miało symbolizować wiarę islamską, jak zwykle. Świecące słońce nawiązywało do dawnej nazwy kraju, Khorasan (Kraj Wschodzącego Słońca) i wskazywało drogę do pokoju i zakończenia ucisku. Kłosy pszenicy i koło zębate symbolizowały rozwój kraju. 27 kwietnia 1992 r. reżim pro-sowiecki upadł, a następnie nastąpiła niejasna sytuacja

3. Przed flagą z 2 grudnia 1992 r. istniała tymczasowa wersja z hasłami - shahada i Allahu Akbar - na zielonym pasie i czarnymi literami na białym pasie. Stare wersje flagi mają tendencję do pozostawania na miejscu: w siedzibie ONZ, która nadal powiewała przed 1987 r. W 1990 lub 1991 r. mudżahedini zwyciężyli nad radziecką armią i wewnętrznymi frakcjami w Afganistanie i zmienili flagę na poziome pasy zieleni, bieli i czerni z napisem na dwóch górnych pasach. W 1992 r. ponownie zmieniono tekst na rzecz złotego emblematu wyśrodkowanego, dotykającego wszystkich trzech pasów. Według Baerta, 27 kwietnia 1992 r. reżim pro-sowiecki upadł, a następnie nastąpiła niejasna sytuacja. W maju użyto tymczasowej flagi. Miała ona trzy poziome zielono-biało-czarne pasy, oparte na kolorach mudżahedinów. Allahu Akbar [Bóg jest wielki] napisano białymi literami arabskimi na zielonym pasku, a szahadę napisano czarnymi literami arabskimi na białym pasku. 2 grudnia 1992 r. przyjęto nową flagę, która zachowała pasy poprzedniej flagi, ale użyła nowego emblematu pośrodku [1]

4. j. w. [2]

5. Niezidentyfikowany wariant flagi. Baert nie wspomina o fladze ze złotymi literami pokazanej tutaj

6. We wrześniu 1996 r. talibowie przejęli stolicę, Kabul, a wkrótce potem większość Afganistanu. Od tego czasu aż do wojny, która nastąpiła po atakach na Nowy Jork i Waszyngton 11 września 2001 r., zielono-biało-czarna flaga była używana tylko w północnym Afganistanie, budynku ONZ oraz niektórych ambasadach (np. Iran). Po porażce talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. — a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. — były wywieszane przez różne frakcje w siłach antytalibskich. Trzy poziome pasy zieleni, bieli, czerni z herbem na środku. Herby są oparte na wcześniejszych modelach przedkomunistycznych i zawierają przedstawienie meczetu w wieńcu z kłosów pszenicy. Nad wieńcem znajduje się szahada, muzułmańskie wyznanie wiary, a także (bardzo małymi literami) hasło Allahu Aqbar (Bóg jest Wielki). Poniżej znajduje się data 1371 w kalendarzu islamskim (=1992 n.e.) i nazwa Islamskie Państwo Afganistanu, wszystko w kolorze złotym. Wokół tego wszystkiego znajdują się dwie zakrzywione szable. Flaga pochodzi z 2 grudnia 1992 r. (...) Stare wersje flagi mają tendencję do pozostawania na miejscu: w siedzibie ONZ, nadal powiewała flaga przed 1987 r. To nie tylko dziedzictwo komunizmu, ale także przypomnienie legendy, że pierwszy aryjski król Jama i pierwszy afgański król Ahmed-szah zostali nią koronowani. Devereux mówi: „Przedstawiona flaga została przyjęta w grudniu 1992 roku, aby odzwierciedlić powstanie państwa islamskiego. Zielony pas symbolizuje islam, biały pas czystość, a czarny mroczną przeszłość kraju”. Według Baerta, 2 grudnia 1992 roku przyjęto nową flagę, która zachowała pasy poprzedniej flagi, ale użyła nowego emblematu pośrodku. Vexilla-mundi.com pokazuje flagę afgańską używaną od 1989 do 1992 roku, podobną do flag używanych później, prawdopodobnie nieoficjalną lub używaną tylko przez jedną z frakcji wojny domowej. Poniżej wieńca widnieje data 1371 w kalendarzu islamskim (=1992 n.e.). Twierdzono, że rok 1371 nie odpowiada 1992 n.e. (ale 1950 n.e.) w arabskim kalendarzu islamskim. Jest to nieporozumienie co do kalendarza słonecznego islamskiego (hijri shamsi) w przeciwieństwie do arabskiego kalendarza księżycowego islamskiego (hijri qamari). Rok 1371 jest słonecznym islamskim, a nie arabskim księżycowym islamskim. Ponieważ Afganistan jest krajem niearabskim, stosuje się kalendarz słoneczny, a nie księżycowy. Iran, Tadżykistan i tym podobne również stosują kalendarz słoneczny, mimo że są krajami islamskimi. Rok 1371 (hijri shamsi) odnosi się do 1992 (ery chrześcijańskiej). Według doniesienia prasowego, Afganistan używał arabskiego kalendarza księżycowego pod rządami talibów od 1999 do 2002 roku: Afganistan ponownie przyjmuje kalendarz słoneczny Przywódca tymczasowego rządu Afganistanu, Hamid Karzai, wydał dekret zastępujący kalendarz księżycowy, tradycyjnym afgańskim kalendarzem słonecznym. Kalendarz słoneczny był używany w Afganistanie do 1999 roku, kiedy to został zmieniony przez władze talibów, które chciały, aby kraj przyjął system stosowany w Arabii Saudyjskiej. Zmiana oznacza, że ​​rok zmienia się z 1423 na 1381, pochodzący z czasów proroka Mahometa

7. Niepotwierdzony wariant. Wikipedia podaje taką flagę

8. W 1996 r. reżim talibów, który prowadził wojnę partyzancką w całym Afganistanie od czasu opuszczenia kraju przez Rosjan, przejął stolicę, Kabul. Organizacja Narodów Zjednoczonych nigdy nie przestała uznawać poprzedniego reżimu (tzw. „Północnego Sojuszu”, który kontrolował część terytorium w latach 1996–2001) i powiewała zielono-biało-czarną trójbarwną flagą ze złotymi ramionami. Agencja informacyjna Reuters poinformowała 26 października 1997 r., że rząd talibów zmienił nazwę z Islamskiego Państwa Afganistanu na Islamski Emirat Afganistanu. Według Reutersa, zmiana nazwy została ogłoszona przez kontrolowaną przez talibów stację radiową, „w rozkazie wydanym przez emira al-Momineena Mullaha Mohammeda Omara”, formalizując w ten sposób pozycję głowy państwa w rządzonym przez talibów Afganistanie, mułły Mohammeda Omara, przywódcy talibów, znanego jako emir al-Momineen (Przywódca Wiernych). Reuters zauważył, że był to trzeci raz w ciągu pięciu lat, kiedy oficjalna nazwa została zmieniona. Reżim komunistyczny używał nazwy Republika Afganistanu, podczas gdy powstańcy, którzy obalili ten reżim, zmienili nazwę kraju na Islamskie Państwo Afganistanu. Rząd talibów został uznany tylko przez Pakistan, Arabię ​​Saudyjską i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Poprzedni rząd zachował miejsce w Organizacji Narodów Zjednoczonych. W sierpniu 1997 r. Stany Zjednoczone miały zamknąć ambasadę Afganistanu w Waszyngtonie z powodu sporu między członkiem personelu wspierającym rząd talibów a innym członkiem personelu wspierającym poprzedni rząd, którzy starli się 28 maja 1997 r. o to, która flaga powinna powiewać nad ambasadą. We wrześniu 1996 r. talibowie przejęli stolicę, Kabul, a wkrótce potem większość Afganistanu. Od tego czasu aż do wojny, która nastąpiła po atakach na Nowy Jork i Waszyngton z 11 września 2001 r., zielono-biało-czarna flaga była używana tylko w północnym Afganistanie, budynku Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz niektórych ambasadach (np. Iran). Po porażce Talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. — a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. — były wywieszane przez różne frakcje w siłach antytalibskich.

Smith powiedział, że Afganistan wywiesił białą flagę z napisem Szahady na zielono. Mogło to zostać oficjalnie wprowadzone 27 października 1997 r. wraz z oficjalną zmianą nazwy (Islamski Emirat Afganistanu). Nie jest nawet pewne, kiedy nastąpiła zmiana, wiadomo tylko, że jest używana na posterunkach granicznych i kiedy emir odwiedził Pakistan. Według informacji dostarczonych przez Abu Mujahida, Taliba na temat flagi narodowej, proporcje wynoszą 1:2, a napisy arabskie na niej są czarne, a nie zielone. To źródło podało, że ta na czarno jest oficjalną flagą i że została wprowadzona dwa dni przed datą podaną przez Smitha tj. 25 października 1997. Była pokazana na stronie internetowej biura talibów w Nowym Jorku [link uszkodzony od kwietnia 2001]. Oficjalna strona internetowa Islamskiego Emiratu Afganistanu [link uszkodzony od kwietnia 2001] wyświetla inną flagę niż ta powyżej. Najdalsza trzecia część pisma wydaje się być taka sama jak powyżej. Być może ta wersja szahady ma inne początki, brakuje „ashhadu” (świadczę). Słowo „ashhadu” nie jest napisane ani na powyższym obrazku, ani na powiewającej fladze na oficjalnej stronie Islamskiego Emiratu Afganistanu [link niedziałający od kwietnia 2001]. Pierwsze słowo, które wygląda jak duże „V” zaczynające się na prawym końcu flagi, to „la”, co oznacza „[nie ma]”. Można było zobaczyć flagę talibów w niemieckich wiadomościach telewizyjnych (ZDF, Heute-Journal, 8 sierpnia 2001). Flaga była flagą stołową na biurku ambasadora Afganistanu (talibów) w Pakistanie. Różniła się od [poprzedniego] obrazu [autorstwa Jaume Ollé] na FOTW tym, że:

proporcje wydawały się wynosić ok. 2:3, nie 1:2

Shahada była większa: wysokość na obrazie [autorstwa Jaume Ollé] wynosi około 30%-40%

Shahada wydawała się bardziej złożona, tzn. odnosiło się wrażenie, że było więcej „małych” postaci.

Podczas niemieckiego spotkania weksylologicznego w Goslar (13/14 października 2001 r.) Michel Lupant pokazał kilka flag, które przywiózł z Pakistanu. Trzy z nich były flagami afgańskimi. Pierwsza i najciekawsza (...) była „prawdziwą” flagą talibów. Michel Lupant kupił ją w Pakistanie, więc nie możemy być absolutnie pewni, że odpowiada flagom, których faktycznie używają talibowie. Jest jednak bardzo podobna do wzoru z wiadomości telewizyjnych. Obraz i opis Baerta są podobne do powyższego obrazu, ale Baert stwierdza, że ​​flaga miała proporcje 1:2. To jest flaga kalifatu/Państwa Islamskiego (nie flaga talibów, ale używana przez nich). To jest al-LIWAA, flaga Państwa Islamskiego, kalifatu, kraju, w którym przestrzegane jest prawo islamskie. Każdy naród muzułmański może podnieść tę flagę, jeśli stanie się państwem islamskim, i ma być flagą światowego kalifatu dla wszystkich muzułmanów, jeśli nowy emir muzułmańskiej Ummy (społeczności) powstanie ponownie jako międzynarodowy przywódca dla nich. Kiedy kraj muzułmański staje się emiratem, może podnieść tę flagę, reżim talibów był emiratem, więc używali tej flagi jako właściwej muzułmańskiej flagi dla Państwa Islamskiego. Flaga musi być biała, a Szahada zawsze pozostaje czarna

9. W 1996 r. reżim talibów, który prowadził wojnę partyzancką w całym Afganistanie od czasu opuszczenia kraju przez Rosjan, przejął stolicę, Kabul. Flaga (przynajmniej początkowo) była zwykłym białym sztandarem. Białą flagę eksponowały pojazdy wojskowe talibów, co można było zobaczyć na kilku obrazach telewizyjnych

10. Flaga z zieloną Shahadą, prawdopodobnie pomyłka. Smith (w The Flag Bulletin nr 177, przedruk w SAVA Newsletters) stwierdził, że Afganistan teraz powiewa białą flagą z napisem Shahady na zielono. Smith pokazał nową flagę jako 2:3, ale nie podał żadnej liczby. Ta flaga została użyta do zilustrowania artykułów z listopada 2001 r. na temat Afganistanu w magazynie informacyjnym Der Spiegel. Der Spiegel stwierdził, że „z naszej dokumentacji możemy stwierdzić, że obie wersje (z zielonym lub czarnym napisem) były używane. Jednak prawdą jest, że czarny napis wydaje się być teraz częściej używany”. Wydaje się, że był używany w kilku pracach, które wykorzystują „uwierzytelnienie” Flag Research Center — redaktorów The Flag Bulletin, a zatem tego samego oryginalnego źródła — na przykład wykres Shipmate'a

11. Niezidentyfikowana flaga z herbem. Podczas niemieckiego spotkania weksylologicznego w Goslar (13/14 października 2001 r.) Michel Lupant pokazał kilka flag, które przywiózł z Pakistanu. Trzy z nich były flagami afgańskimi. Jedna z nich była małą flagą stołową: białą z (prawdopodobnie) herbem talibów pośrodku. 11 września 2004 o 10:25 czasu PDT, MSNBC Investigates wyemitowało godzinny program na temat wydarzeń z 11 września 2001. Na dwóch różnych klipach filmowych widziać było ciężarówkę z platformą pełną uzbrojonych mężczyzn z bronią i inny klip z zaledwie 3 mężczyznami w środku, a obie ciężarówki powiewały flagą, mniej więcej tak, jak opisał to Michel Lupant

12. Niezidentyfikowana flaga afgańska. Biało-czerwona pozioma flaga; granica między bielą a czerwienią była ząbkowana, jak w Bahrajnie, ale — przynajmniej [tak jak to wyglądało] w telewizji — dzieliła się dokładnie na dwie części

13. Niezidentyfikowana flaga afgańska. Paskowana poziomo w kolorze zielonym, białym, czerwonym

14. Niezidentyfikowana flaga za prezydenta Rabbaniego. W wiadomościach na europejskim kanale telewizyjnym Euronews, można było dostrzec coś, co może być afgańską flagą prezydencką. Na zdjęciu przedstawiającym prezydenta Burhanuddina Rabbaniego siedzącego w pokoju w rezydencji w Bonn, gdzie organizowano negocjacje pokojowe dla powojennego Afganistanu, na ścianie nad głową Rabbaniego wisiała flaga afgańska z trzema poziomymi pasami: zielonym, białym i czarnym oraz złotym herbem, a na białym pasie z Szahadą w jasnoniebieskim piśmie arabskim. Szahada była podzielona na dwie części: „La ilah illa Allah” po prawej stronie herbu i „Muhammad rasul Allah” po lewej stronie. Jeśli chodzi o kaligrafię pisma arabskiego, jest ona podobna do kaligrafii flagi afgańskiej używanej przed grudniem 1992 r. Widziano również tę flagę często eksponowaną obok lub przed (byłym) prezydentem Rabbanim, nie na rozmowach w Bonn, w których nie uczestniczył, ale na konferencjach prasowych w pałacu prezydenckim w Kabulu. Nie wiadomo, co oznacza ta flaga — (proponowana) nowa flaga narodowa, flaga prezydencka, czy po prostu wariant flagi narodowej z większym naciskiem na szahadę (zauważ, że szahada jest już zawarta w herbie), aby uczcić zwycięstwo nad talibami. W tym czasie Burhanuddin Rabbani był nadal międzynarodowo uznanym prezydentem Państwa Islamskiego w Afganistanie. Tymczasowa administracja Hamida Karzaja objęła urząd 22 grudnia 2001 r. 22 grudnia 2001 r. w wiadomościach telewizyjnych na niemieckim kanale ARD, Tagesthemen, można było zobaczyć flagi używane podczas zaprzysiężenia tymczasowego premiera Afganistanu Karzaja i przekazania władzy z rąk Rabbaniego, Karzaiowi. Jednak nie było tam wiele. Jedyna flaga, była podobna do domniemanej „flagi prezydenckiej” podanej powyżej. Flaga była niesiona na drzewcu, więc można było zobaczyć tylko jej część. Była to pozioma trójpasmówka zielono-biało-czarna (herb nie był widoczny), z napisami na zielonym polu (biały napis) i białym polu (bladoniebieski napis). Na trybunie mówcy, na której stał Karzaj, widniał herb z 1992 r. (lub przynajmniej bardzo podobny do niego)

15. Po porażce Talibów w listopadzie-grudniu 2001 r. zarówno flaga z 1992 r., jak i flaga z 1973 r. – a nawet wcześniejsza flaga z kwietnia 1992 r. – były używane przez różne frakcje w siłach antytalibskich. 27 stycznia 2002 r. przyjęto nową flagę dla Władzy Przejściowej, która zasadniczo opiera się na tym samym projekcie flagi z lat 1930-1973 z kilkoma drobnymi zmianami:

proporcje 1:2

herb w całości zawarty w czerwonym pasie

shahada i takbir na górze, itd.

Herb w kolorach złotym i żółtym spotyka się często, jednak oficjalną i powszechniej stosowaną wersją wydaje się być kolor biały. Z artykułu Reutersa z 2 grudnia 2001 r. [o tymczasowym rządzie Afganistanu]: "Projekt wzywa 87-letniego byłego króla do odegrania symbolicznej roli w otwarciu Loya Dżirga, która miałaby wybrać władzę przejściową, która miałaby rządzić przez około 18 miesięcy, aż do opracowania konstytucji i wyboru stałego rządu. (...) Do tego czasu sugeruje się, że większość konstytucji Zahira Szaha z 1964 r. [sic] — najbardziej liberalnego systemu politycznego, jaki kiedykolwiek miał kraj — zostanie przywrócona jako podstawowe prawo Afganistanu". Jeśli rzeczywiście ostateczne porozumienie wykorzysta konstytucję z 1963 r. jako konstytucję tymczasowego rządu, jak wskazuje artykuł Reutersa z 2 grudnia, może to skutkować tymczasowym przywróceniem flagi z lat 1930–1973: "Artykuł 4: Flaga Afganistanu jest trójkolorowa (czarna, czerwona i zielona), wszystkie części połączone pionowo od lewej do prawej w równych proporcjach; szerokość każdego pasa równa połowie jego długości, z insygniami mehrabu (łuku w meczecie, pod którym stoi zgromadzenie modlących się, zwróconych w stronę Kaaby w Mekce) i mendera (wielopoziomowej ambony umieszczonej po prawej stronie mehrabu w meczecie, z której wygłaszane są przemówienia) w kolorze białym, flankowanym przez dwie flagi i osadzonym w dwóch snopach pszenicy". Ten sam tekst znaleziono na stronie internetowej afgańskiego rządu z linkiem do projektu konstytucji Afganistanu na okres przejściowy autorstwa dr Salima Modjaza. Artykuł 180 opisuje flagę, tę samą, która była używana do 1974 r. Według wiadomości Reutersa z 29 stycznia 2002 r. flaga zawiera emblemat (jak do 1974 r.) i słowa Tymczasowy Rząd Afganistanu: "(...) Tymczasowy przywódca rządu Hamid Karzai wezwał w zeszłym tygodniu do przywrócenia flagi narodowej — wprowadzonej przez króla Amanuallaha w 1928 r. i zakazanej po przejęciu władzy przez komunistów w 1978 r. Trójkolorowa flaga ma szerokie [pionowe] pasy w kolorze czarnym, czerwonym i zielonym oraz emblemat przedstawiający meczet z amboną i kopułą z napisem 'nie ma Boga, prócz Allaha, a Mahomet jest jego prorokiem'. Ale jedną małą różnicą w stosunku do starej flagi jest napis 'Tymczasowy rząd Afganistanu'. (...)". Po przejrzeniu wszystkich bieżących informacji o nowej fladze Afganistanu można wysnuć następujące wnioski:

flaga powinna być taka sama, jak opublikowana w konstytucji z 1963 r., z dodaną szahadą. Nie ma jednak „flagi z 1963 r.”, ponieważ Królestwo Afganistanu używało tej samej flagi od 1930 do 1974 r. Ta flaga była pionowa, czarno-czerwono-zielona. Wszystkie poziome flagi zgłoszone z Afganistanu są albo pomyłkami lokalnych oficerów, albo zwykłymi błędami dziennikarzy

flaga królewska powinna przedstawiać herb. Według niektórych źródeł, obecna flaga również ma herb. Herb był (i najprawdopodobniej jest) cały biały i prawdopodobnie rozciąga się na czarne i zielone pasy. Proporcje flag to prawdopodobnie 2:3

Szahada jest prawdopodobnie częścią herbu, a nie jest nigdzie indziej na fladze. Należy zauważyć, że istniało kilka wersji herbu – na przykład data objęcia tronu przez dynastię królewską (1348, tj. 1929 r. n.e.) nie była używana w latach 1973–1974 i prawdopodobnie nie jest używana obecnie. Zatem przypuszcza się, że szahada jest wpisana w dolnej części herbu, między meczetem a wieńcem. Według niektórych źródeł dodano również napis „Transitional Authority”.

Ta analiza chaotycznych i sprzecznych źródeł sugeruje, że obecna flaga Państwa Islamskiego Afganistanu jest pionową trójkolorową flagą z czarnymi, czerwonymi i zielonymi pasami. W centrum flagi znajduje się zmodyfikowany herb królewski, w kolorze białym, jego średnica wynosi prawdopodobnie ok. 1/2 długości flagi, proporcje flagi 2:3:

żadna flaga Afganistanu przed 1979 r. nie miała proporcji 1:2 (a flaga królestwa miała rzeczywiście proporcje 2:3)

tylko stosunkowo krótkie flagi umożliwiają rozszerzenie okrągłego herbu do czarnych i zielonych pasów (co zwykle się zdarzało)

obecnie afgańscy oficerowie najwyraźniej nie wiedzą, co powinni wywiesić.

Internetowa edycja hiszpańskiej gazety El Mundo donosiła 5 lutego 2002 r. o podniesieniu nowej flagi afgańskiej nad pałacem prezydenckim w Kabulu. Należy zauważyć, że herb znajduje się w całości w czerwonym pasie. To niezwykle interesujący obraz:

jest coś nad meczetem, czego nie było na oryginalnych flagach ery królewskiej. Może to być albo szahada, albo napis „Transitional Authority” (Władza Przejściowa), o którym donoszą niektóre źródła

nie można wywnioskować proporcji; jednak herb zawarty w czerwonym pasie nie wyklucza dość długiej flagi (~1:2)

wszystkie spekulacje na temat poziomych flag, flag bez herbu i flag o innej kolejności kolorów są, miejmy nadzieję, sfałszowane.

Być może najwyraźniejsze zdjęcie flagi pałacu prezydenckiego, pochodzi z Yahoo! News. Flaga wydaje się być całkiem wyraźnie 2:3, a ramiona mieszczą się w samym czerwonym pasie. Chargé d'Affaires ambasady Afganistanu w Paryżu potwierdził, że proporcje flagi wynoszą teraz 1:2. Oficjalne oświadczenie (zacytowane powyżej) stwierdza, że ​​w przypadku trzech paneli „szerokość każdego pasa równa się połowie jego długości”, co daje trzy panele, każdy w proporcjach 1:2, a zatem ogólną proporcję 2:3

16. Wariant ze złotym herbem. Data na fladze: 1380 = 2002 n.e.

17. Wariant ze złotym herbem. Loya Dżirga wiosną 2002 r. przegłosowała afgańską flagę narodową z kilkoma zmianami: żółty (złoty) herb zamiast białego z datą „1380” (w piśmie arabskim = 2002) pod meczetem zamiast „1348”, ale kolory się nie zmieniły: czarny, zielony, czerwony. Pan Y. Koshikawa spotkał się z dr Abdulem Wahabem, zastępcą ambasadora Afganistanu w Londynie 17 lutego 2003 r., który w zeszłym roku dostarczył oficjalny rysunek herbu narodowego. Dr Wahab mówi, że wie, że niektórzy używają złotego herbu na fladze narodowej Afganistanu, ale można użyć zarówno złotego, jak i białego. W rzeczywistości ambasada Afganistanu w Londynie podnosi flagę z białym herbem. Wspomina również, że w 2004 r. Afganistan ustanowi politykę narodową rządu przejściowego, a szczegóły oficjalnej flagi narodowej zostaną określone w Konstytucji. Do tego momentu będziemy widzieć różne flagi narodowe. Potwierdza, że ​​flaga narodowa Afganistanu powinna być podniesiona po prawej stronie, a ten sam herb może być przyszyty na odwrocie flagi. Ambasada Afganistanu w Tokio poinformowała, że 27 czerwca 2002 r. Afganistan oficjalnie zmienił swoją flagę narodową z białego herbu w centrum flagi na złoty herb, który symbolizuje kolor wieńca pszenicy, część herbu, a proporcje nowej flagi narodowej wynoszą 1:2. Ambasada w Tokio faktycznie wywiesiła flagę ze złotym herbem odkąd została ponownie otwarta w styczniu 2003 r. Przynajmniej w ONZ nie ma już białego herbu na fladze. W wydaniu internetowym New York Times z 24 sierpnia 2004 r. znajduje się zdjęcie ze spotkania prezydentów Karzaja i Musharrafa w Islamabadzie. Za panem Karzajem znajduje się duża flaga Afganistanu ze złotym herbem, a na stole leży mała flaga biurkowa z białym herbem

18. Flaga Loya Dżirga. Zdjęcie Sibghatullaha Mujadeddiego, byłego prezydenta Afganistanu i przewodniczącego Loya Jirga, czyli Wielkiej Rady, przewodniczącemu trzeciego dnia sesji w Kabulu w Afganistanie we wtorek 16 grudnia 2003 r., przedstawiało flagę stołową i transparent z tym samym emblematem. Ten sam symbol można było zobaczyć na ścianie w reportażu telewizyjnym o „loya jirga”. Istnieje silne przypuszczenie, że ta flaga jest flagą loya jirga

19. Na niemieckim kanale telewizyjnym ARD (Tagesschau, 7 marca 2002 r. i później) widać odmianę flagi afgańskiej. Powiewała nad Gardez, miastem położonym blisko bitew między siłami USA a resztkami talibów. Była to pozioma trójkolorowa flaga o równych pasach w kolorze czarnym, czerwonym i zielonym z białym herbem pośrodku. Herb był widoczny tylko przez chwilę, ale najwyraźniej nie był to obecny herb [z 2002-2004]. W Pakistanie flagi były widoczne na posterunku granicznym w Torkham, punkcie przejścia granicznego między Pakistanem a Afganistanem na afgańskim krańcu Przełęczy Chajberskiej. Po stronie afgańskiej na maszcie powiewała *pozioma* odmiana afgańskiego tricoloru – czarny, czerwony, zielony – z tym, co najwyraźniej było obecnym herbem narodowym, wykonanym szablonem w kolorze białym, sięgającym aż do górnych i dolnych pasów. Pasy były rozdzielone wąskimi paskami złotej tkaniny. Proporcje wynosiły prawdopodobnie około 3:4. Budynek, w którym mieściło się biuro dowódcy afgańskiej straży granicznej, miał zamontowany krótki maszt z prostym pionowym czarno-czerwono-zielonym tricolorem, bez żadnego herbu

20. Kampania niszczenia maku 2002. Produkcja opium w Afganistanie gwałtownie wzrosła po przejęciu kontroli nad większością kraju przez Talibów w 1996 r. i osiągnęła szczyt 4030 ton w 2000 r., co stanowiło 72 procent światowego rynku. Powołując się na zasady islamskie, Talibowie zakazali opium, praktycznie eliminując je ze swojego terytorium w 2001 r. Zakaz pozostał w mocy po wydarzeniach z 11 września 2001 r., ale rolnicy zaczęli je ignorować, ponieważ było ważnym źródłem dochodu dla milicji Talibów. Na początku kwietnia 2002 r. tymczasowy rząd Hamida Karzaja przeprowadził wspierany przez ONZ, plan zniszczenia upraw maku w Afganistanie, niegdyś źródła 70 procent światowego opium. Narkotyk jest surowcem używanym do produkcji heroiny