#bezwzględność

[withercrow]

[...] Na bezkresnych pustyniach, bezdennych oceanach i niezmierzonych lądach pełzał niczym robactwo, malutki i nic nie znaczący. Dopiero z upływem czasu, biegiem lat, człowiek zaczął rozlewać się po świecie. Niczym woda wybijająca z ciasnego koryta rzeki ugina jej brzeg swą potęgą. Wszakże stworzony został na obraz i podobieństwo wszechmocnego Boga, jakże więc miałyby nie być pisane mu wielkie rzeczy. Jednakże, patrząc oczami wielu perspektyw zdać należałoby sobie sprawę, że nie możemy mówić o prawdziwej wolności, jeśli fundamenty wielkich cywilizacji są kruche i nietrwałe, a prawem postępuje chaos. Rozróżniając słodką obłudę od cierpkiej prawdy należałoby wpierw uświadomić sobie, że to w co naprawdę wierzyliśmy to tylko sztuczka manipulacji żądzami. Aby móc powiedzieć, że coś jest nam dozwolone należałoby wpierw zrozumieć, że wszyscy jesteśmy kowalami naszej przyszłości, zarówno tej chwalebnej jak i tragicznej. Piękno otaczającego nas świata, nieposkromionych krajobrazów tak doskonałe same w sobie, a jednak dorównuje mu jedynie jego okrucieństwo i bezwzględność. Nawet mimo to jest coś takiego, prawdziwie pięknego w bezdrożach lasów. Niekończąca się podróż po nieutartych szlakach. Jakże głęboko westchnąć można stojąc na szczycie wzgórza, gdy pod stopami rozciągają się dziewicze doliny. Stojąc samotnie na brzegu nieskończonego oceanu jakże zachwycić można się wsłuchując w szum wiatru uderzającego o tafle wody. Stojąc tam gdzie wcześniej nie stał jeszcze nikt. Gdzie delikatne źdźbła zielonych traw nigdy nie nosiły na sobie ciężaru czyichś stóp. Tam gdzie poranna rosa ma smak wolności, a mgły uwodzą nas swą tajemnicą majestatycznych głębi. Tam gdzie rosną drzewa niemalże tak stare jak czas, a ich korzenie łączą się i splatają pod powierzchnią ziemi tysiącami ścieżek. Jest coś takiego, prawdziwie pięknego w ciszy gęstych gajów. Oddechu odbijającego się od drzew uderzeniem serca, echem niosącym dźwięk każdego kroku. Lekko słony zapach morskiego powietrza i żagle prowadzone w tańcu oceanicznego powiewu wiatru. Fale morskie tańczące nad brzegiem błądzą raz za razem po piaskach lądów. Czyż jest coś tak pięknego? Śpiew mew szybujących w przestworzach niczym nieograniczonego nieba i horyzont nowego początku.

[pop-culture-diary]

Czego się nie robi z miłości

"Pas Ilmarinena" Marcin Mortka, wyd SQN

Ocena: 4 / 5

Atak rosyjskich wojsk na Finlandię zastaje Penelopę de Woort, angielską badaczkę w małej fińskiej wiosce. Jej zaniepokojony ojciec postanawia wysłać do pogrążonego w odmętach wojny kraju jej byłego męża, Michaela Tayne’a, by ją odnalazł i sprowadził do domu. Michaelowi towarzyszy Theodore Astley, charyzmatyczny arystokrata, z darem do zjednywania sobie ludzi. W Szwecji dołącza do nich gadatliwy amerykański dziennikarz, Nix Turner. Razem będą musieli zmierzyć się z barierą językową, chłodem, rosyjską armią, a także zjawiskami nadprzyrodzonymi, które bada tajemnicza Biblioteka.

Tak zaczyna się, książka, którą Marcin Mortka wrócił do tematyki II Wojny Światowej z elementami fantastycznymi. Autor nie jest historykiem, ale dobrze się przygotował do zadania, które sobie postawił. Musiał po prawdzie nagiąć kilka wydarzeń, by lepiej pasowały do fabuły, ale ku mojemu zdumieniu przyznał się do tego w posłowiu.

Ogromną zaletą książki są postaci. Świat stworzony przez Mortkę ponownie zaludniają ciekawi, niejednoznaczni bohaterowie, a autor rozdział po rozdziale odkrywa przed czytelnikami kolejne aspekty ich charakteru czy elementy ich przeszłości. Michael Tayne zostaje wciągnięty w wir wydarzeń prosto z Bethlam gdzie z pomocą leków próbował uciec przed własną przeszłością. Z fascynacją obserwowałam jak duch i poczucie sprawiedliwości Michaela budziło się do życia strona za stroną. Tucker to postać jednocześnie irytująca, co wspaniała w swym uporze, ale przede wszystkim naprawdę kompetentna. Najbardziej jednak zaskakuje Astley, który na początku jest przedstawiony jako gadatliwy paniczyk z dobrego domu, by niedługo potem pokazać kręgosłup ze stali i ogromne doświadczenie. Zachwyciła mnie też Penelopa, którą z początku poznajemy tylko z opowieści ojca i wspomnień męża. Kobieta, która pojawia się w fabule odstaje od wizji jaką zdążyliśmy już sobie stworzyć w głowie i dzięki temu jest jeszcze ciekawsza.

To powiedziawszy Rosjanie, którzy pojawiają się w fabule to postaci jednoznacznie negatywne, ludzie ordynarni, którzy nikogo nie szanują ani nie kochają i nie cofną się przed niczym by osiągnąć swój cel. Powoduje nimi rządza zysku, władzy lub po prostu głupota. Główny antagonista, Siergiej Muchalew ma nieco więcej głębi, ale wciąż jest człowiekiem do gruntu złym, choć inteligentnym i potrafiącym wykorzystywać sytuację. Z literackiego punktu widzenia wolałabym nieco bardziej zrównoważone przedstawienie tej nacji, choć nie będę ukrywać, że z satysfakcją czyta się o błędach i głupocie rosyjskiego wojska.

Interesujące są za to relacje między tymi postaciami, zarówno te istniejące, co rodzące się na kartach powieści. Chciałabym też pochwalić nieoczywiste zakończenie, które pozostaje wierne charakterom postaci, a także strukturę książki. Autor co jakiś czas zmienia punkt widzenia między Michaelem, Cedrikiem i Siergiejem, przez co czytelnik wie o wiele więcej niż sami bohaterowie i nie umyka mu żaden szczegół.

Trzeba jednak pamiętać, że „Pas Ilmarinena” to nie tylko powieść przygodowa z elementami fantasy, ale przede wszystkich książka o wojnie, która nie boi się sięgać po trudne tematy i ludzkie tragedie. Marcin Mortka bardzo realistycznie opisuje okrucieństwo rosyjskiego wojska, ale i bezwzględność ludzi przypartych do ściany.

To powiedziawszy, jeden z największych zwrotów akcji wydał mi się nieco zbyt oczywisty, co jednak nie przeszkadzało mi w cieszeniu się lekturą. Mam też wrażenie, że niektóre relacje zostały wprowadzone zbyt szybko i po łebkach, ale liczę na to, że rozwiną je kolejne tomy. Żałuję tylko, że wątek tytułowego pasa pojawia się tak późno. Muszę jednak przyznać, że ta tajemniczość to jedna z większych zalet książki.

Kończąc, „Pas Ilmarinena” to bardzo dobra powieść wojenna z elementami fantastyki, osadzona głęboko w fińskim folklorze. Jej bohaterowie ujmują za serce od pierwszej chwili, a ich przygody śledzi się z zapartym tchem, szczególnie pod koniec. Marcin Mortka stworzył świat pełen tajemniczych artefaktów i gromadzących je stowarzyszeń, w którym można by osadzić niejedną powieść. A ja na pewno będę na nie czekać.

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna

[kasynoonlineaplikacja]

Jakie są najważniejsze postacie w filmie Batman Begins?

🎰🎲✨ Darmowe 2,250 złotych i 200 darmowych spinów kliknij! ✨🎲🎰

Jakie są najważniejsze postacie w filmie Batman Begins?

Batman, znany również jako Mroczny Rycerz, to jedna z najbardziej ikonicznych postaci w historii komiksów. Stworzony przez Bila Fingerai Boba Kane'a, Batman zadebiutował w komiksie w 1939 roku. Jego prawdziwa tożsamość to Bruce Wayne, miliarder i filantrop, który po śmierci rodziców zdecydował się walczyć ze złem w Gotham City.

Batman nie posiada nadnaturalnych mocy, ale dzięki swojej inteligencji, treningowi fizycznemu i zaawansowanym gadżetom potrafi skutecznie zwalczać przestępczość. Jego charakterystyczny strój składa się z czarnej peleryny, maski zakończonej uszami nietoperza oraz pasa narzędzi i broń Batarang.

Batman to także główny bohater licznych adaptacji filmowych, seriali telewizyjnych, gier wideo i innych mediów. Jego historia, motywy oraz walka ze złem sprawiają, że jest uwielbiany przez fanów na całym świecie.

Postać Batmana jest symbolem sprawiedliwości i odwagi, a jego zmagania z przestępczością pokazują, że nawet z pozoru zwykły człowiek może stać się bohaterem. Dzięki swojej popularności Batman pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych superbohaterów, inspirowując kolejne pokolenia do walki ze złem we własnym życiu.

Bruce Wayne, znany również jako Batman, jest popularnym fikcyjnym superbohaterem z komiksów wydawnictwa DC Comics. Jego postać została stworzona przez Billa Fingera i Boba Kane'a i po raz pierwszy pojawiła się w komiksie "Detective Comics" #27 w 1939 roku. Bruce Wayne jest miliarderem, filantropem i jednym z najbardziej utalentowanych detektywów na świecie. Po tragicznej śmierci swoich rodziców, Bruce postanowił walczyć z przestępczością w Gotham City, przyjmując mroczną alter ego Batmana.

Batman nie posiada żadnych nadludzkich mocy, ale jest znany ze swojej inteligencji, wyszkolenia w walce wręcz i w użyciu różnorodnych gadżetów. Jego umiejętności detektywistyczne pozwalają mu rozwiązywać najtrudniejsze zagadki kryminalne. Batman jest także mistrzem kamuflażu i infiltracji, potrafi poruszać się niezauważony wśród wrogów.

Charakter Batmana jest przedstawiany jako skomplikowany i pełen konfliktów. Z jednej strony jest symbolem sprawiedliwości i walki ze złem, z drugiej - zmaga się z wewnętrznymi demonami i traumami z przeszłości. Jego relacje z innymi bohaterami, takimi jak Superman czy Wonder Woman, również odgrywają istotną rolę w rozwoju jego postaci.

Bruce Wayne/Batman cieszy się ogromną popularnością nie tylko w komiksach, ale także w filmach, grach wideo i różnego rodzaju merchandise'u. Jego historia i charakter wciąż inspirują kolejne pokolenia fanów superbohaterów i pozostają ważną częścią popkultury.

Ra's al Ghul, znany również jako Demon Człowiek, jest jednym z najbardziej tajemniczych i nieprzewidywalnych złoczyńców w uniwersum komiksowym DC. Jego postać po raz pierwszy pojawiła się w komiksach w 1971 roku, a od tego czasu zyskał ogromną popularność wśród fanów. Ra's al Ghul jest przede wszystkim znany z nieśmiertelności, którą zawdzięcza magicznemu kązaniu zwanemu Łaźnią Życia. Dzięki tej zdolności przewodzi tajnemu stowarzyszeniu Assasynów i prowadzi swoją misję polegającą na oczyszczeniu świata i przywróceniu równowagi poprzez eliminację nadmiernie rozmnażającej się populacji ludzkiej.

Ra's al Ghul jest nie tylko niebezpiecznym przestępcą, ale także geniuszem taktycznym i strategiem. Jego ogromna wiedza, doświadczenie oraz bezwzględność czynią go jednym z najgroźniejszych przeciwników, z którymi musi zmierzyć się Batman. Ich konflikt jest jednym z najbardziej ikonicznych w historii komiksów i wielokrotnie był adaptowany w różnych mediach.

Mimo że Ra's al Ghul jest złoczyńcą, to nie można zaprzeczyć, że jego motywacje mają pewne znamiona nobilitet. Jego przekonanie o konieczności drastycznych środków w celu przywrócenia harmonii na Ziemi sprawia, że stanowi unikalnego antagonistę, który nieustannie wywołuje moralne dylematy zarówno u bohaterów, jak i czytelników.

Dzięki swojej złożonej charakterystyce i fascynującej historii Ra's al Ghul pozostaje jednym z najbardziej wpływowych i zapadających w pamięć postaci w uniwersum DC Comics. Jego niekończąca się wojna z Mrocznym Rycerzem wciąż pozostaje jednym z najbardziej emocjonujących aspektów komiksowego świata.

Scarecrow, czyli strach na wróble, jest popularnym elementem dekoracyjnym spotykanym głównie na polach uprawnych i ogródkach warzywnych. Jego głównym celem jest odstraszanie ptaków i innych szkodników, które mogą zagrażać plonom rolnym. Typowy strach na wróble to postać w formie figury ludzkiej wykonanej z ubrań i worka wypełnionego słomą lub sianem. Często ma również nałożoną maskę lub rysy twarzy, aby bardziej przypominał człowieka.

Strach na wróble to tradycyjna metoda stosowana od wieków przez rolników na całym świecie. Choć nie ma naukowego dowodu na skuteczność stracha na wróble, wielu rolników wierzy w jego moc odstraszania ptaków i innych zwierząt. Ponadto, strach na wróble ma również walory estetyczne, dodając uroku wiejskim krajobrazom.

W dzisiejszych czasach strach na wróble jest również popularną ozdobą przydomowych ogrodów i działek rekreacyjnych. Może on przybierać różne formy i kształty, od tradycyjnych strachów z ubrań i słomy po bardziej nowoczesne wersje z tworzyw sztucznych. Niektóre firmy specjalizują się nawet w produkcji designerskich strachów na wróble, które stanowią nietypową ozdobę ogrodu.

Podsumowując, strach na wróble to nie tylko praktyczne rozwiązanie mające na celu ochronę plonów, ale również ciekawy element dekoracyjny, który dodaje uroku tradycyjnym oraz nowoczesnym przestrzeniom ogrodowym. Niezależnie od wyboru formy czy materiału wykonania, strach na wróble wciąż pozostaje symbolem wiejskiej idylli i troski o uprawy rolnicze.

Alfred Pennyworth jest jednym z najbardziej znanych pomocników superbohatera w uniwersum komiksowym. Jest znany głównie jako lojalny służący i opiekun Bruce'a Wayne'a, czyli Batmana. Jego postać zyskała ogromną popularność zarówno w komiksach, filmach, jak i serialach telewizyjnych.

Alfred jest niezwykle wszechstronną postacią, posiadającą liczne umiejętności, które pomagają Batmanowi w walce ze złem. Jest utalentowanym kucharzem, medykiem, a także byłym wojskowym, co czyni go niezastąpionym członkiem ekipy Batmana.

Jego relacja z Bruce'em Wayne'em jest jednym z najbardziej ikonicznych w historii superbohaterskich komiksów. Alfred pełni nie tylko rolę opiekuna i mentora, ale także stanowi moralne wsparcie dla Batmana w trudnych chwilach.

Postać Alfreda Pennywortha została najlepiej oddana w filmach z serii "The Dark Knight" Christophera Nolana, gdzie zagrał go utalentowany Michael Caine. Aktorska gra Caine'a przyniosła dodatkową głębię i emocje postaci, co uczyniło Alfreda jeszcze bardziej uwielbianym przez fanów.

Wpływ Alfreda Pennywortha na historię Batmana jest niezaprzeczalny, a jego postać pozostaje jedną z najważniejszych w całym uniwersum DC Comics. Jego oddanie, mądrość i lojalność uczyniły go nieodłącznym elementem historii Człowieka-Nietoperza.

[v0d-online]

Najgorszy człowiek na świecie cały film

"Najgorszy człowiek na świecie" to norweski film, który opowiada historię młodej kobiety, która próbuje znaleźć swoje miejsce w życiu. Główna bohaterka, Julie, musi zmierzyć się z wyborami, które wpływają na jej relacje z rodziną i przyjaciółmi. Film porusza tematy takie jak miłość, samotność i poszukiwanie sensu w życiu.

[ilovemolly97]

Przykre jest to, że kładziesz drugiej osobie serce na dłoni, a ona potrafi to bezwzględnie wykorzystać. Najpierw wzbudza Twoje zaufanie. Oszukuje Cię. Udaje kogoś, kim absolutnie nie jest, a to wszystko jest jedynie grą. Jedną wielką mistyfikacją. Nie ma w tym absolutnie żadnej szczerości i prawdziwego uczucia.

Z czasem zaczyna pokazywać prawdziwą twarz. Oczywiście nie wszystko wychodzi na wierzch od razu. Najpierw złe sytuacje przeplatane są tymi dobrymi. Myślisz, że to przejściowe. Że jeszcze wszystko się poukłada. Jednak z czasem zaczyna wypływać coraz więcej obojętności.

Pojawia się chamstwo, zaciekłość i nawet bezwzględność. Teoretycznie patrzysz na tego samego człowieka, ale widzisz już kogoś zupełnie innego. Nawet oczy wydają się inne. Kiedyś pełne ciepła, a dziś czuć w nich jedynie chłód i pustkę.

Coraz ciężej jest zaufać drugiej osobie, bo na każdym kroku kryją się ludzkie pułapki. Przykre to wszystko.

- Rafał Wicijowski, z książki PROSTO W SEDNO ❤

[enansapolska]

inflacyjna presja amoku inwestycyjnego

Nieprzewidywalny czas zamętu i geopolitycznych przetasowań. Konfiskacyjny podatek inflacyjny. Dyktat populistów. Bezwzględność międzynarodowych korporacji. Proste zasady przetrwania. Prawdziwe produkty. Niezawodne usługi. Pieniądze tylko jako środek, katalizator a  nigdy jako cel sam w sobie. Odrzucenie dyktatu inwestycyjnej gorączki.

[j-mi-dzej-mi]

Kiedyś tak bardzo chciałam pozbyć się wszystkich uczuć a teraz przeraża mnie moja obojętność. Przestaje czuć, jestem chłodna i obojętna na cierpienie drugiej osoby. Zero współczucia czy chęci pomocy jaką kiedyś miałam. Ktoś mógłby umierać na moich oczach a ja bym się tym nie przejęła i chłodno patrzyła jak uchodzi z niego życie.

Jestem tą osobą, która śmieje się na pogrzebach.

[zmorem-jest]

Łatwiej jest zabić czyjeś uczucie do siebie niż zabić własne. Przekonać drugą osobę, że jej się nie kocha albo że jest się kimś niewartym szacunku.

Pani Noc

[reexrco]

instynktu macierzyńskiego to w ogóle nie moją hmm

[momencik]

Taka właśnie jestem – raz mi podpadniesz i przestajesz dla mnie istnieć.

Ból za ból — Jenny Han, Siobhan Vivian

[zperesada]

Psychopatia niejedno ma imię

Popularnym obrazem psychopaty jest drapieżnik o zimnym sercu; pozbawiony empatii i ludzkich odruchów kryminalista – pedofil, gwałciciel czy seryjny morderca. Gdy słyszymy „psychopata”, przed oczami stają nam postacie pokroju Teda Bundy’ego,  Luisa Garavito czy Johna Wayne’a Gacy’ego, którzy to bezwzględnie krzywdzili i zabijali dla czystej przyjemności. A jednak, Kevin Dutton – doktor nauk psychologicznych z Oksfordu – w swej książce „Mądrość Psychopatów” stawia tezę, że nie wszyscy psychopaci są potworami i że ci, którzy potrafią okiełznać swoje bardziej złowieszcze impulsy mogą świetnie funkcjonować we współczesnym społeczeństwie. „Funkcjonalni psychopaci” są wśród nas – nieustraszeni, pewni siebie, czarujący, bezwzględni i skoncentrowani – i wykorzystują swoje cechy by odnosić wielkie sukcesy. By udowodnić, że psychopatia jest skalą, na której tak naprawdę wszyscy się znajdujemy, autor zabiera nas w podróż nie tylko do więzień i ośrodków psychiatrycznych, ale też do biurowców, sal konferencyjnych, sądów i bloków operacyjnych. Próbuje poznać i zrozumieć sekrety kryminalistów i złowieszczych przestępców, ale i światowej sławy chirurgów, maklerów, polityków. Osób równie egocentrycznych i pozbawionych skrupułów, które postronnym obserwatorom mogą jednak wydawać się zupełnie „normalne”. Książka pełna jest więc bardzo dokładnych opisów, relacji ze spotkań z różnymi ludźmi o różnych historiach i sposobach na życie. Autorowi świetnie udało się odwzorować unikatowy klimat każdej interakcji, a także specyficzny sposób mówienia i zachowania jego rozmówców. Opowiedziane w tej książce historie są niezwykłe i fascynujące, choć często mrożące krew w żyłach. Godną podziwu cechą Duttona jest jego niechęć do przyjęcia łatwych, oczywistych odpowiedzi. Podejmuje on wyzwanie dokładnego zrozumienia zalet i niebezpieczeństw psychopatycznego zachowania w zależności od motywacji i stylu życia konkretnej jednostki. Autor „Mądrości psychopatów” nie idealizuje zjawiska psychopatii, ale też go nie demonizuje. Nie wybiela swoich rozmówców, nazywa rzeczy po imieniu i bez ogródek porusza trudne tematy, które niejednokrotnie szokują, przerażają, obrzydzają. Jednocześnie stopniowo rozwija swoją teorię, że społeczeństwo jako całość jest coraz bardziej psychopatyczne. Teraz bardziej niż kiedykolwiek psychopatyczne cechy – pewność siebie, charyzmatyczność, bezwzględność, manipulacyjność – są potrzebne w walce o sukces. A w niektórych dziedzinach, im ludzie są bardziej „psychopatyczni” , tym większe prawdopodobieństwo, że uda im się go osiągnąć. W kontraście do poruszanej, ciężkiej tematyki „Mądrości psychopatów” stoi język jakim posługuje się jej autor. Jest on bowiem odświeżająco lekki, przyjemny, często wręcz humorystyczny. Optymalizuje to odbiór treści z dziedziny psychologii, socjologii i neurologii, sprawia też, że poznawanie ich jest dla człowieka przyjemne a nie męczące i przytłaczające. W tej pozycji popularnonaukowej nie brakuje oczywiście przywoływania licznych badań naukowych, które Dutton również tłumaczy na „zwykły”, prosty język, łatwy w odbiorze i zrozumiały dla przeciętnego czytelnika. Uwiarygadnia przedstawiane teorie, oraz ilustruje omawiane zjawiska licznymi przykładami. Używa też wielu metafor i przenośni, które dodatkowo ułatwiają przyswojenie nawet skomplikowanych i złożonych informacji. Wydaje się, że celem jaki założył sobie Dutton jest udowodnienie czytelnikowi, że nic nie jest w całości czarne ani białe, a także skłonienie go do refleksji. W tym celu umieścił w swej książce wiele pytań retorycznych, bez dobrych i złych odpowiedzi, które długo zostają z człowiekiem i na nowo nasycają go emocjami i wątpliwościami. Podtrzymuje tym samym uwagę czytelnika i niemalże uniemożliwia odłożenie tej książki przed doczytaniem jej do ostatniej strony. Książkę tę poleciłabym zarówno osobom zainteresowanym zagadnieniem psychopatii i chcącym poznać je z nieco innego, kontrowersyjnego punktu widzenia, jak i każdemu poszukującemu ciekawej, skłaniającej do myślenia lektury przybliżającej w przystępny sposób tajniki ludzkiej natury.

[stupendousunknownstrawberry]

Zostawiła niemowlę w reklamówce. Przeżyło trzy dni

Zostawiła niemowlę w reklamówce. Przeżyło trzy dni

To niemowlę ma ogromną wolę życia, która przerosła bezwzględność, z jaką potraktowała je własna mama. 8-miesięczna dziewczynka została znaleziona w plastikowej torbie przed jednym z domów w stanie Nowy Jork. Okazało się, że została tam podrzucona trzy dni wcześniej przez jej 17-letnią matkę. Dziewczyna usłyszała zarzuty usiłowania zabójstwa. źródło informacji: FAKT Author:

[torn-wingsangel-blog]

Płonące oczy z pożądania

Wypalały dziury w moim ciele

Bezwzględność twojego dotyku sprawiała że

Ślady i uszczerbki nie były niczym nowym

A jednak pozwalałam ci na wszystko

Omamiona nieznanym jeszcze uczuciem

Osaczona twoim rozgrzanym ciałem

Pozwalałam cicho łkając

Za każdym razem gdy to robiłeś

~torn-wingsangel

[zmorem-jest]

(...) a przeciwieństwem wrażliwości była bezwzględność - przepiękne szczątki miłosierdzia.

Pani Noc

[czarownicaesmeralda]

Czym jest retrogradacja? [Środa - 27.04.2022 r.]

Retrogradacja to tajemnicze zagadnienie z obszaru astrologii. Oznacza pozorny ruch wsteczny planety na tle gwiazd. Najczęściej słyszymy o wpływie retrogradacji Merkurego, bo porusza się on pozornym ruchem wstecznym dość często, zwykle trzy razy do roku. Niewskazane jest w tym czasie zawieranie ważnych umów i kupowanie sprzętów, mogą się też pojawić utrudnienia finansowe oraz przeszkody w komunikacji. Najlepiej jest wówczas skupić się na dopracowywaniu rozpoczętych wcześniej projektów.

Wenus w retrogradacji znajduje się średnio co półtora roku, skłania wówczas do pasywności, konsumpcji i życia na koszt innych. 

Kiedy Mars porusza się ruchem wstecznym, co dzieje się raz na dwadzieścia dwa miesiące, możemy silniej odczuwać nasze kompleksy, żale i przejawy buntu. Jowisz w retrogradacji wyzwala skłonność do ryzyka, lekkomyślność i brak umiaru. 

Saturn poruszający się ruchem wstecznym może wyzwalać lęki i poczucie samotności, ale też nieczułość i bezwzględność.

Wpływ wędrówki dalszych planet: Urana, Neptuna i Plutona jest rozłożony w czasie, gdyż ich cykle są wieloletnie.

Retrogradacja Urana - może przynieść wstrząsy, Neptuna - spowodować niepokój i iluzje, a Plutona - skłonność do przemocy. Pozorny ruch wsteczny tych planet trwa całe miesiące i wywiera wpływ głównie na procesy globalne.