#beginnende fotografen

[de-meerpeen]

Fotoclub de Sluiter presenteert creatieve expositie ‘Foto Trio’

Expositie: 'Fotoclub de Sluiter presenteert creatieve expositie ‘Foto Trio’

WIERINGERWERF – Fotoclub de Sluiter, een enthousiaste groep fotografen die elke drie weken op woensdagavond samenkomt, organiseert een bijzondere expositie in de theaterzaal van de Cultuurschuur. De Sluiter staat bekend om haar leerzame en gezellige bijeenkomsten, waarbij fotografieliefhebbers van alle niveaus welkom zijn. Van beginnende fotografen tot doorgewinterde hobbyisten, iedereen kan zich…

[camerale1ns]

beste canon cameralens

Op Schipholvertrek.nl vind je een uitgebreide gids om de beste Canon cameralens te kiezen. Het artikel bespreekt verschillende soorten lenzen, zoals prime- en zoomlenzen, en biedt diepgaande reviews en vergelijkingen op het gebied van prijs, kwaliteit en functionaliteit. Of je nu landschappen, portretten of actiebeelden wilt vastleggen, deze gids helpt je de ideale lens te vinden die past bij jouw fotografiebehoeften. Daarnaast krijg je advies over compatibiliteit, beeldstabilisatie en lichtgevoeligheid. Perfect voor zowel beginnende als gevorderde fotografen die hun vaardigheden willen verbeteren. Bezoek Schipholvertrek.nl en ontdek welke Canon cameralenzen het beste bij jou past!

[bedeutsamefeierlichkeiten]

900 Tattoo-Ideen Und Schöne Bilder Im Jahr 2022

Inhaltsverzeichnis

Beste Tattoo-Designs Und Symbole Für Männer

Tätowierungen

Durchstöbern Sie 572 291 Tattoo Stock

Mädchen stylen sich immer gerne, besonders wenn es um Tattoos geht. Die besten Tattoos für Mädchen sind Pin-up-Girl-Tattoos, die nie aus der Mode kommen. Solche Pinup-Girl-Designs zeigen hauptsächlich eine Frau, deren physische Attraktivität einen dazu verleiten würde, ein Bild von ihr an eine Wand zu hängen. Diese Tattoos zeigen den mutigen und glamourösen Look von Frauen.

Die Art der Tattoo-Fotografie, die Sie machen oder machen wollen, wird sich darauf auswirken, wie pingelig Sie mit der Technik Ihrer Kamera umgehen.

Menschen, die an Musik oder Musikinstrumenten hängen, https://moe-ness.de/lebende-kreaturen wählen musikalische Tattoo-Designs gegenüber den anderen Designs.

Wenn es nur ums Experimentieren geht und Sie es kleiner als klein mögen, sind dies perfekte Ideen.

Diese Designs gehörten einst zu den am stärksten tätowierten Ureinwohnern der Welt.

Die blühende Blume mit einer kleinen Knospe steht für Jugendlichkeit, Liebe, Hoffnung und Schönheit.

Wenn Tinte ihren Weg in die Haut findet, werden die reflektierenden Eigenschaften deutlicher. Verschiedene Künstler probieren nun verschiedene Kunstformen aus. Dadurch hat sich eine Nische für Fotografen aufgetan – die Tattoo-Fotografie. https://moe-ness.de/natur-tattoos Feen-Tattoo-GalerieBritney Spears' berühmtes Feen-Tattoo hat viele Mädchen https://moe-ness.de/motive dazu inspiriert, sich ein eigenes zu machen. Feen sehen schön und unschuldig aus, haben aber übernatürliche Kräfte und einen Hauch von Bösem... Dragon Tattoo GalleryDrachen sind Fabelwesen, die in Asien sehr beliebt sind

Beste Tattoo-Designs Und Symbole Für Männer

Wie viele Inking-Sites bietet es auch eine kleine Anleitung, was Sie beim Entwerfen Ihres eigenen Tattoos beachten sollten. Tattoo Ideas enthält keine Interviews mit tätowierten Prominenten. Es produziert keine Videos und hat keine Verbindungen zu namhaften Künstlern. Stattdessen hält es die Dinge einfach und konzentriert sich auf die Tattoos selbst. Beginnend mit einer kurzen Beschreibung Ihres Designs erstellt das Team einen Kostenvoranschlag.

Tätowierungen

Auch bei Männern ist es sehr beliebt, einen ganzen oder einen Teil eines Ärmels zu machen. Eine Art organisiertes Chaos, normalerweise sehr dunkle, kräftige Linien, manchmal komplizierte kleine Details und rote Akzente. Als erfahrener Tätowierer würde ich dir dringend davon abraten, Gesicht oder Kopf tätowieren zu lassen.

Jede der Kategorien enthält traditionellere Tattoo-Designs sowie skurrile Originalideen. Über das Dropdown-Menü oben können Sie zum gewünschten Abschnitt navigieren. Klicken Sie auf die Bilder, um mehr von den Arbeiten der einzelnen Tätowierer zu sehen.

[leinwandfrei]

Ein Blick in die Museumsszene Berlins: Teil 2 - Museum für Fotografie und Musikinstrumentenmuseum (2./3.8.2022)

Raumgestaltung spielt auch im Museum für Fotografie eine bedeutende Rolle. Nicht nur der Platz um den einst berühmtesten Bahnhof in Berlin zeigt hier das Bild einer Stadt im Umbau. Im von der Helmut Newton Stiftung unterhaltenen Museum ist derzeit neben der Newton-Ausstellung zum einen die Ausstellung Bild und Raum, mit einem Schwerpunkt auf den Aufnahmen Candida Höfers, welche städtische Nutzräume zeigt. Hier ist das Thema Umbau, Abriss und Neugestaltung sowie Nutzung und Leere von zentraler Bedeutung. Daneben ist eine Hollywood-Ausstellung mit Werken von Antonin Corbijn, Julius Shulman, Jens Liebchen, Philipp Lorca di Corcia und einigen Schauspieler-Aufnahmen diverser anderer Star-Fotografen zu sehen. Helmut Newtons Aufnahmen in dieser Kategorie sind als Ausstellung ausgekoppelt und zeigen seinen Weg von der schwarzweiß-Fotografie zur Farbfotografie. Im 2. Obergeschoss mit der gegenständlichen Thematik beginnend ist der Bruch zur Hollywood-Ausstellung im ersten Stock, und damit zur Personenfotografie, zunächst sehr stark. Aber die Fotos von Shulman, Liebchen und di Corcia zeigen daneben auch die mehr oder weniger glanzvollen Teile von Los Angeles. Auf der einen Seite die außerirdisch anmutenden Architekturen der Star-Villen (Shulman) und auf der anderen Seite ausgestorbene Industrieviertel im Angesicht der Werbung für einst erfolgreiche Produkte im Seitenspiegel (Liebchen) und daneben die ärmlichen Apartments und Arbeitsplätze der Callboys im Freien (diCorcia) vermitteln das Nebeneinander bzw. die symbiotische Beziehung von Elend und Reichtum in der Stadt der Sterne. Abgerundet wird die Ausstellungstrias mit einer Helmut Newton-Ausstellung, welche neben Memorialien wie Kleidung, Kameraequipment, Auszeichnungen und einem nachgebauten Büro auch viele Briefe, Zeitschriftencovers, Notizen und Familienfotos beinhaltet. Die Beileidsbekundungen und internationalen Presseartikel zu seinem plötzlichen Tod 2004 verdeutlichen einen unvorstellbaren Bekanntheitsgrad und belegen die persönliche Wertschätzung durch Schauspieler, Models und Markenchefs. Newton lebte in einer kapitalistischen Welt, welche aber hier mit Wärme und freundschaftlicher Nähe gefüllt scheint, anders als man als Außenstehender annehmen würde. In seinen Bildern ist dieses Vertrauen seiner Motive zu ihm zu erkennen.

Newtons Tabubrüche sind Teil eines bewegten Jahrzehnts und zieren den Treppenaufgang des von ihm und seiner Frau gegründeten Museums direkt am Bahnhof Zoo. Der mit einem einst ehrwürdigen rotem Teppich gezierte Treppenaufgang ist dabei auch ein Zeugnis des Lebens von Helmut Newton. Auch wenn er für diese Aufnahmen bekannt geworden ist, zeigt die Sammlung darüber hinaus seine Klasse als Fotograf, in einer Zeit, wo diese Praxis noch mehr Handwerk und Kunstverständnis verlangte als die digitale Fotografie heute. Sie ist Alltag geworden und hat damit ein wenig ihrer Magie verloren. Das Museum macht diesen Verlust deutlich, wenn auch damit eine elitäre Schranke gefallen sein mag. Dennoch zeigt die Ausstellung, dass die zu Teilen identisch ausgeführten Massenfotografien unserer Zeit und handwerklich überlegte Kunstwerke kaum vergleichbar blieben, denn im Großformat ausgestellte und technisch bewusst umgesetzte Fotografien von professionellen Künstlern haben nun einmal eine tiefer gehende Wirkung als Dokumentation und Selbstdarstellung, eine weitreichender Aussagekraft als Selfies und Himmelaufnahmen mit dem Smartphone, wie sie täglich milliardenfach aufgenommen werden.   

Eine besondere Ausstellung bietet dann zuletzt auch das Musikinstrumentenmuseum. Dieses gehört zum Staatlichen Institut für Musikforschung und ist trotz seiner fußläufigen Nähe zum (äußerst häßlichen und unübersichtlichen) Potsdamer Platz, dem Sony Center und der Nachbarschaft zur Philharmonie nicht leicht zu finden. Doch wenn man denn hingefunden hat, ist dort ein großer Schatz an historischen Musikinstrumenten zu finden. Die Sammlung ist besonders für Tasteninstrumentliebhaber von großem Interesse. Zwei Mal die Woche (und auf Anfrage für Gruppen) ist es möglich eine Führung mit Klangbeispielen mitzumachen. Die schlappen 2 Euro Aufpreis dafür sind kaum erwähnenswert, da Instrumente betrachten, ohne die Möglichkeit den Klang zu erleben, nur die halbe Wahrheit abbildet. Eine Stunde lang wird der Besucher durch die Sammlung geleitet und von der Drehorgel, über verschiedene Blasinstrumente und die Violine zu verschiedenen Cembali, einer großen Kirchenorgel und dem Schmuckstück der Sammlung, der größten je hergestellten Kinoorgel, der „Mighty Wurlitzer“, geleitet. Mit verschiedenen Klangbeispielen (darunter die Melodie von „Psycho“ und natürlich auch ein Werk des unumgänglichen Johann Sebastian Bach) wird das theoretisch vermittelte Wissen garniert und zur Realität gemacht. Besonders eindrucksvoll ist die Demonstration an der Kirchenorgel und natürlich der erwähnten Kinoorgel. Ein weißes Schmuckstück mit reichlicher Goldverzierung, ein Instrument im Fahrwasser des Überflusses der 1920er Jahre. An dieser wird in der langen Nacht der Museen in Berlin am 27.8.2022 „Das Cabinet des Dr. Caligari“ live mitgespielt, vom Museumsführer Jörg Joachim Riehle selbst. Bei der Führung zaubert er nach eigenen Worten den Frühling in das Museum und einen Dracula-Film vor das innere Auge des Zuhörers.

Im Gesamtpaket fällt aber auch auf, dass die auf mehreren Etagen in einem maritim geprägten Gebäude präsentierte Auswahl von 900 der ca. 3500 Stücke umfassenden Sammlung eine Schönheit haben, welche moderne Instrumente nicht mehr in diesem Ausmaß haben. Wieder ist der Punkt der Einzigartigkeit und dem elitären Zugang hier ein ambivalenter Aspekt. Erleichterter Zugang bedeutet eventuell auch Lieblosigkeit und Verlust der Einzigartigkeit. Mit dem heute sehr erleichterten Zugriff auf Instrumente (welche dennoch sehr teuer sein können) verlieren die Instrumente theoretisch ihre Einzigartigkeit, aber dennoch baut man zu seinem eigenen Instrument eine enge Beziehung auf, diese Faszination ist auch nach vielen hundert Jahren Musik(-instrumenten)geschichte nicht erloschen.      

Mit diesen drei sehr unterschiedlichen, aber allesamt lohnenswerten Museen ist nur ein kleiner Ausschnitt der Museumslandschaft der Hauptstadt gezeigt. Darunter sind sicher auch weniger relevant erscheinende Häuser wie das Selfie-Museum oder das DDR-Museum und historische Erinnerungsorte, welche zu Museen gemacht worden sind. Zu empfehlen ist das Technikmuseum inklusive des Experimentierhauses Spectrum, das jüdische Museum gerade aufgrund seiner Architektur, die Museumsinsel und auch das Film- und Fernsehmuseum inklusive seines Museumsshops, direkt am Sony-Center. Das Humboldtforum mag derzeit als zuletzt abgeschlossenes (und astronomisch teures) Bauprojekt die meiste Aufmerksamkeit bekommen, aber daneben hat Berlin Museen für jeden Geschmack zu bieten und ist ja prinzipiell ein lebendes Museum. Die Spuren der Vergangenheit sind trotz der um sich greifenden Umbaumaßnahmen noch klar ersichtlich und werden bis dato vor dem Verschwinden geschützt. Daher von dieser Stelle eine Empfehlung für die Museumslandschaft und die Stadt Berlin. Der Zauber der Individualität in den Kitzen könnte in den nächsten Jahrzehnten auch in den letzten Ecken Berlins verfliegen. Der Hackesche Markt, der Prenzlauer Berg und gerade die großen Plätze zeigen wohin die Entwicklung geht. Auch wenn die Erstgenannten noch einen gewissen Charme versprühen wird die moderne Stadt Berlin immer weitgreifender.         

[grimm-work]

Ich wurde von @saal_digital im Rahmen eines Angebotes für Fotografen, als Testkunde für ihre Wandbildprodukte ausgewählt. . Ich ließ mir etwa eine Woche Zeit um sorgfältig durchdacht die entsprechende Fotografie zu wählen. Ich entschied mich für ein Bild, dass eine Vielzahl an Farbnuancen bietet und mit Tiefenunschärfe aufwartet. . Als ich am vorgestrigen Abend die Alu-Dibond-Platte in Auftrag gab, rechnete ich keineswegs damit, dass sie bereits heute Mittag erscheinen würde. Der vorraussichtliche Liefertermin würde nämlich mit dem 08.04 angegeben. . Dieser zügigen Produktion und Lieferung blickte ich skeptisch entgegen. Zu Unrecht. Der Druck ist Makellos. Sämtliche Farben wurden originalgetreu getroffen, der Fokus auf den Augen ist wie beim eingesendeten Foto messerscharf. Das Material selbst macht einen äußerst stabilen Eindruck und liegt dennoch ohne hohes Gewicht angenehm in der Hand. Eine simple Spiegelhalterung wird absolut ausreichen. . Die Verpackung war so sicher, das selbst der tollpatschigste Bote keine Gefahr darstellen würde. Dennoch wurde vorbildlich sparsam mit dem Material umgegangen. Es wurde mit Folie sowie mit Karton gearbeitet. . Zum Bestellvorgang sei gesagt, dass dieser unglaublich angenehm verlief. Hierfür testete ich sowohl die Möglichkeit via Browser als auch die Variante via Smartphone-App. In jeder Version wird man denkbar effektiv und logisch, Schritt für Schritt, zur Erstellung des gewünschten Endproduktes geführt. . Es gibt vielerlei Optionen, beginnend mit der Rahmengröße, die Zentimetergenau manuell wählbar ist, wenn dies gewünscht wird. Alternativ gibt es empfohlene Normgrößen. Ich entschied mich für eine Größe von 50cmx50cm. Auf eine Aufhängung verzichtete ich, da ich das Werk hinzustellen gedenke. Jedoch hat man auch hier die Wahl zwischen mehreren Aufhängungen, je nach Größe des Objektes passen sich die Preise der gewählten Aufhängung an. Es besteht sogar die Möglichkeit, die Tiefe des Produktes zu wählen. . Ob ein Produkt für eine Außenpräsentation bei Wind und Wetter geeignet ist, steht im Infoblock des Wunschproduktes, ebenso wie weitere Infos. . Vielen Dank an #saaldigital für diese Möglichkeit und das Makellose Ergebnis. (hier: Neko no Ashi) https://www.instagram.com/p/Bv4opJalPgh/?igshid=ro7od5xl36wu

[derlift]

Blick ins Atelier von Jörg Mollet in Solothurn

Virtuell besuchen wir Kunstschaffende, die mit dem Museum verbunden sind, in ihren Ateliers. Es interessiert uns, woran sie gerade arbeiten, was sie beschäftigt und wie sie ihre Arbeit strukturieren. Jörg Mollet (*1946) ist mit einer grösseren Werkgruppe aus seinem im Kunstmuseum Olten verwahrten Vorlass an unserer Ausstellung «MEMORY. Über die Erinnerung und das Vergessen in ungewöhnlichen Zeiten» (Kunstmuseum Olten, 23.1.–18.4.2021) beteiligt. Die Schau kombiniert aktuelle Projekte von Kunstschaffenden, die sich mit der Erinnerung, aber auch dem Vergessen auseinandersetzen mit ausgewählten Werken aus der Museumssammlung.

Jörg Mollet und Xie Guo’an Werkgruppe mit Malerei, Fotografien und Zeichnungen aus Wuhan, 1993 Ausstellungsansicht Kunstmuseum Olten, 2021 Fotos: Kaspar Ruoff

Katja Herlach (stv. Direktorin) hat Jörg Mollet ein paar Fragen gestellt und ihn gebeten, uns Einblick in seine Arbeitsstätte und in die Entstehung seiner neusten Arbeiten zu geben. Wissen wollte sie auch, welche Rolle die Erinnerung für sein Schaffen hat:

Antworten des Künstlers

1 Lieber Jörg, wie geht es Dir heute?

Ich bin schon 2x covidgeimpft. Gross ist die Erleichterung und die Amsel im Hof kündet vom Frühling.

 2 Was hat die Corona-Krise für Dich verändert? Was wird aus dieser Zeit in Erinnerung bleiben?

Dass das Sozial- und Kulturleben derart einfrieren konnte, ist schwer zu fassen. Durch die Abschottung hat das Analoge eines frischen Tages jedoch an Präsenz gewonnen.

 3. Wie sieht Dein Arbeitsort aus?

In meinem Studiolo an der hinteren Gasse in Solothurn sind arbeiten und wohnen eng miteinander verbunden - mit all den Erinnerungen und mit all der Arbeit ins Offene (siehe Fotos).

 4 Woran arbeitest Du gerade?

Beginnend mit Kleinformaten – da ist das Gelb, das Weiss und die Formen meiner Heckenpflanzen in ihrem Umraum. Neue Rhythmen stellen sich ein. Klangräume.

 5 Aktuell bist Du mit einem Werk in unserer Ausstellung «Memory. Über die Erinnerung und das Vergessen in ungewöhnlichen Zeiten» beteiligt. Kannst Du diese Arbeit ganz kurz vorstellen?

Mit dem Saaltext*, der Video-Werkbetrachtung auf Vimeo von Marina Stawicki und dem Katalog WUHAN ist mein Beitrag schon vertieft dargestellt. Speziell geglückt ist die Werkauswahl, die spannende Bezüge herstellt: Fotos > Skizzen > Tuschmalerei. Körper > Umfeld.

* Auszug aus dem Saaltext zur Ausstellung Memory: «Der in Olten aufgewachsene Solothurner Künstler Jörg Mollet zeichnet sich durch ein grosses Interesse an fremden Kulturen und durch eine ausgeprägte Fähigkeit zur Vernetzung aus. Er reiste viel und lebte teils längere Zeit in fernen Ländern. 1993 hielt er sich im Rahmen eines Kulturaustauschs in der chinesischen Stadt Wuhan auf, wo er mit dem chinesischen Fotografen Xie Guo’an zusammentraf. Gemeinsam arbeiteten die beiden Künstler an einem Werkkomplex, der in Fotografien, Zeichnungen und Gemälden ein intimes Porträt der Bewohner*innen der Ofenstadt Wuhan entwirft. Ausgangspunkt der Gemälde Leib Raum Dunkel IV und Leib Raum Rot I ist das Kreislaufverständnis des Taoismus, welches Mollet für sich in Farben und Formen übersetzt. Leib Raum Rot I steht somit für die Farbe Rot, die Sonne und das Herz. Abgebildet sind ein Körper und Knochen, die im Taoismus als Gefässe oder Becken beschrieben werden. In seinen Skizzen stützt sich Mollet auf Xie Guo’ans Fotografien (Dreiergruppe in der Mitte der Hauptwand) und überträgt markante Merkmale ebendieser in seine Zeichnungen. Seine kalligrafischen Arbeiten stellen indes eine Antwort auf, resp. eine Hommage an die traditionelle chinesische Kunstform der Kalligrafie dar. Was die Technik anbelangt, so orientiert sich Mollet sich an klassischen Vorbildern, inhaltlich und konzeptuell unterscheidet sich seine Herangehensweise aber stark von derjenigen traditioneller Kalligrafie-Künstler*innen. Auch in der Serie Wuhan-TV stehen Formen und Linien im Mittelpunkt. Auslöser für diese Werke waren Polaroid-Fotografien, deren Oberflächen Mollet zerkratzte und anschliessend erneut abfotografierte. Die sichtbaren Spiegelungen wurden durch in den Raum einfallendes Tageslicht kreiert. Die Erinnerung spielt in Mollets Schaffen eine wichtige Rolle. So beschäftigt er sich in seiner Arbeit etwa mit dem Körper als Erinnerungsspeicher oder mit Spuren von untergegangenen Kulturen. Auch ältere eigene Arbeiten können Ausgangspunkt für neue Werke werden. Sogar seinem Oeuvre als Ganzes hat er sich vorgenommen und es in den letzten Jahren umfassend gesichtet, geordnet und dokumentiert. Aus dieser Auseinandersetzung mit dem eigenen Leben und Wirken haben sich zum einen Ansätze für neue Werke ergeben, zum andern hat sie zur Übergabe eines repräsentativen, mustergültig aufbereiteten Vorlasses ans Kunstmuseum Olten geführt. Die Wuhan-Serie repräsentiert eine zentrale Schaffensperiode – gleichzeitig hat der Name der Stadt in Zusammenhang mit Covid-19 eine neue Aktualität erfahren und wird wohl für immer im kollektiven Gedächtnis als Ort des Ausbruchs der Pandemie haften bleiben.»

6 Wenn Du Dich zurückerinnerst, an den Anfang des Entstehungsprozesses dieses Werks, kannst Du uns dann etwas darüber sagen, wie Deine Ideen / Projekte entstehen? Wo Du Inspiration findest? Oder wie Du Dich für ein Thema, ein Konzept oder eine spezifische Umsetzung entscheidest?

Mit China und Daoismus habe ich mich intensiv befasst. Der Körper wird nicht in einer Subjekt-Objekt-Beziehung aufgefasst, sondern ist eingebunden in einem Umfeld und Kreislauf. Darauf reagiere ich.

 7 Wie würdest Du Deinen Werkprozess beschreiben?

Prozesshaftes Skizzieren öffnet die Wahrnehmung: Einfälle verbinden sich spontan und führen zu ungesehenen Konstellationen. Diese ‹Kettenzeichnungen› werte ich aus und integriere sie in grössere Arbeiten.

 8 Hat Dich das Thema der Erinnerung auch in anderen Werken beschäftigt?

Den Körper als ‹Erinnerungsspeicher› auszuloten, war mir schon immer ein Thema.

 9 Was ist Deine erste Erinnerung?

Im Geburtshaus an der Kreuzung Olten Hammer: Wir Kinder spielen am Schüttstein, immer heftiger spritzt das Wasser. Die Küche läuft voll. Mit unseren gestrickten Strumpfhosen waten wir durchs Wasser. Die Füsse werden immer grösser, die Beine länger – langsam, wie Flamingos, stelzen wir erstaunt durch den Raum. Da öffnet sich die Türe – es sind die Leute aus dem Büro im Parterre.

 10 Traust Du Deinen Erinnerungen? Warum?

Erinnern ist ja immer auch gestaltet und gefärbt durch das Gedächtnis.

 11 Gibt es eine prägende Erinnerung an die Begegnung mit einem Kunstwerk in Deinem Leben?

1967 verkauften wir am Picassofest in Basel gefärbte Papiere. Die beiden Bilder «Arlequin assis» (1923) und «Les deux frères» (1905) wurden danach per Volksentscheid angekauft. Picasso war so gerührt, dass er weitere vier Bilder ‹der Jugend von Basel› schenkte.

1971 sah ich in einem Luftschutzbunker in Basel die Aktion CELTIC von Joseph Beuys. Die blieb mir unvergesslich.

 12 Wo kann man Deine Kunst aktuell sonst noch sehen, und was sind Deine nächsten Projekte?

Stadtbibliothek und Badi Olten. Ein grösseres Projekt in Solothurn ist wegen Corona noch am Schwimmen. aufgezeichnet am, 13.3.2021

Jörg Mollet

wurde 1946 in Olten geboren, wo er aufgewachsen ist und in den 1970/80er-Jahren die damals äusserst lebendige lokale Kunstszene mitgeprägt hat, u. a. als Mitinitiant des Vereins Kunst im Hammer in Olten (1984/85). 1966–1970 Ausbildung zum Zeichenlehrer an der Schule für Gestaltung in Basel, mit Zusatzschwerpunkten in Lithografie, Fotografie und Filmgrafik.

Mollet beteiligt sich an der 68er-Bewegung. Nach dem Studium hält er sich längere Zeit in Indien und Nepal auf. Es sind die ersten von zahlreichen ausgedehnten Reisen und Auslandaufenthalten, die meist mit Kulturaustauschprojekten verbunden sind und Mollet u. a. in die Sahara, nach Lybien, Algerien, Mali, Japan, China, Russland, Spanien oder Deutschland gebracht haben. Im Zentrum seines medial weit gefassten Werks steht das Spannungsfeld «Leib / Raum». Bezeichnenderweise hat er «ACHTUNG KÖRPERLAND» als Motto für seinen dem Kunstmuseum Olten 2020 übergebenen Vorlass gewählt. Das vom Künstler in Zusammenarbeit mit der Museumsleitung zusammengsestellte, für sein Schaffen repräsentative, umfangreiche Konvolut ist mustergültig aufbereitet. Die intensive, langjährige Auseinandersetzung mit dem eigenen Leben und Werk und die daraus resultierende Ordnung seines Oeuvres entlang zentraler Fragestellungen und Motive darf ihrerseits als künstlerische Leistung betrachtet werden. Mehr über Jörg Mollet erfahren:

Website des Künstlers

SIKART Künstlerlexikon

veröffentlicht am 25.3.2021

[kimberleyruts]

1.   Inleiding

 Titel- is naast een fotografisch eindwerk ook een thesis. Het hele proces en onderzoek wordt hierin neergeschreven, beginnende met een uitgebreide omschrijving van het onderwerp en de doelstellingen: een architecturale reeks over de Deltawerken in Nederland.

In 1953 had Nederland te maken met een immense natuurramp. Een stormvloed die samenvalt met het springtij zorgt voor een enorme hoeveelheid water in het zuiden van de Noordzee. De dijken breken en de zogenoemde Beatrixvloed neemt bijna 2000 levens en laat een ongekende schade achter.

Na dit drama is men gestart aan een verdedigingssysteem tegen het water, de zogenaamde Deltawerken. Een indrukwekkend staaltje bouwkunst dat de inwoners veilig houdt.

Bouwwerken die volgens mij wat extra aandacht verdienen. Dit is één van de redenen waarom ik dit als onderwerp heb gekozen voor mijn eindwerk.  

Het is een reeks opgebouwd uit architectuur-en landschapsfoto’s, aangevuld met portretten.  Er wordt uitgebreid ingegaan op deze genres en hun evolutie door de tijd in hoofdstuk 3. Dit wordt verder aangevuld in hoofdstuk 4 met mijn inspiratiebronnen. Uiteindelijk wordt dit alles gevolgd door mijn eigen werk en hoe dit tot stand is gekomen.

  2.   Projectomschrijving

2.1  Doelstelling, genre en onderzoek

Voor dit eindwerk ben ik van plan een zeer strakke fotoreeks te maken over de Nederlandse Deltawerken. De reeks zal worden opgebouwd uit zowel landschaps- en architectuurbeelden als portretten. Beiden zijn belangrijk voor het onderwerp omdat de landschappen en de architectuurbeelden de dijken, dammen, polders, wegen en bruggen tonen. Al dit zou echter niet bestaan zonder de mensen, daarom wil ik ook graag de personen in beeld brengen die dit allemaal onderhouden en erop toe zien dat Nederland veilig blijft van water.  

Het idee is om de schoonheid van deze ‘lelijke’ dijken en wegen te tonen. Zij en de personen erachter zijn onmisbaar, maar beseffen de mensen dat wel altijd?

2.2 Deltawerken

In de nacht van 31 januari op 1 februari 1953 had Nederland te maken met een enorme natuurramp, de grootste van de twintigste eeuw.

Een zeer krachtige storm komt over de Noordzee op de Nederlands kust af, net wanneer het springtij is. Hierbij is het hoogwater hoger dan gemiddeld en dit leverde een abnormaal hoog waterpeil op. Wanner de storm zijn hoogtepunt bereikt breken de dijken met verschrikkelijke overstromingen tot gevolg in Zeeland, Noord-Brabant en Zuid-Holland. (kaart) De vloed maakt 1836 dodelijke slachtoffers, tienduizenden dieren verdrinken en laat een enorme schade achter.

Om gelijkaardige taferelen in de toekomst te vermijden bouwt Rijkswaterstaat de deltawerken.

 2.3 Motivatie

 Er zijn verschillende redenen die ervoor zorgden dat ik de Nederlandse deltawerken als onderwerp heb gekozen voor mijn eindwerk. Eén van deze redenen zijn mijn grootouders. Mijn oma woonde in 1953, toen de watersnoodramp plaats vond, in Etten-Leur, slechts een tiental kilometer van het ondergelopen gebied. Ook al werd dit dorp niet rechtstreeks getroffen door de vloed, wel hadden zij te maken met de vluchtelingen. Mensen die uit hun huizen werden gedwongen en op zoek gingen naar hoger en droger land om te schuilen.

Hadden de omstandigheden op die bewuste nacht anders geweest dan had mijn familie er misschien helemaal anders uitgezien.

Naast mijn interesse in de overstroming, de waterwerken en de bouw van de dijken was er ook mijn opa die me vroeg waarom ik niet eens iets over de afsluitdijk deed voor een van mijn schoolprojecten, omdat hij dacht dat ik wel graag dat soort fotografie deed.

Tijdens mijn opleiding heb ik inderdaad gemerkt dat ik graag aan landschaps-en architectuurfotografie en portretten doe. Daarom heb ik ervoor gekozen om deze twee te combineren in dit eindwerk.

  3.   Genreonderzoek

De genres die bij dit eindwerk aan bod komen zijn architectuurfotografie, landschapsfotografie en portretfotografie. Mijn fotoreeks zal een soort combinatie van de drie worden en daarom zal ik deze genres uitgebreid bespreken. In hoofdstuk 3.1 zal ik ingaan op het ontstaan en de geschiedenis van de genres. Dit zal in hoofdstuk 3.2 verder worden aangevuld met de rol die beide genres gespeeld hebben en spelen binnen de hedendaagse fotografie.

3.1  Landschaps- en architectuurfotografie

Architectuurfotografie is heel eenvoudig uitgelegd het fotograferen van gebouwen of menselijke bouwwerken. Waarbij het doel is om esthetische beelden te maken die de werkelijkheid zo correct mogelijke weergeven.

Bij landschapsfotografie gaat het erom het landschap, meestal natuurlandschap, in beeld te brengen.

De mens heeft altijd al een bewondering gehad voor de natuur. Uit Romeinse fresco’s die in onder andere Pompeii gevonden zijn blijkt dat men al sinds de eerste eeuw landschappen vastlegt.  Door de tijd heen evolueerde dit in de vele kunstenaars die landschappen schilderde. Oorspronkelijk waren dit natuurlandschappen zonder enige indicatie dat er mensen aanwezig zijn. Later werden er steeds vaker cultuurlandschappen vastgelegd. Hierbij was de aanwezigheid van de mens zeer belangrijk, landschappen die door de mens zijn aangepast.

De cultuurlandschappen brachten de kunstenaars tot bij de ‘cityscapes’ of ook wel stadsgezichten genoemd. Het gaat hier nog steeds om een landschap, maar dan in de stad.

Hieruit kan geconcludeerd worden dat de grens tussen landschaps- en architectuurfotografie niet altijd even duidelijk aanwezig is. Wanneer er een polderlandschap wordt gefotografeerd is dit uiteraard een landschap, maar ook een door de mens gecreëerde constructie.

De twee gaan vaak hand in hand, ook in de geschiedenis.

3.1.1     Binnen de geschiedenis van de fotografie

Zowel architectuur- als landschapsfotografie gaan zeer ver terug in de tijd en zijn altijd dankbare onderwerpen geweest voor de fotografie.

Zelfs de allereerste foto ooit genomen, “La cour du domaine du Gras” in 1826 of 1827 door Joseph Nicéphore Niépce in Frankrijk was een zogenoemde cityscape, of architectuurfoto. In een belichtingstijd van acht uur legt hij het uitzicht vanuit zijn werkkamer vast, enkele daken en een openstaand raam.

Later in 1839 was het Louis Daguerre die met zijn techniek, de Daguerreotypie, een beeld maakte van de Boulevard du Temple in Parijs. Dit was het eerste scherpe beeld dat hij met deze techniek maakte na enkele jaren experimenteren. Eveneens was het de eerste keer dat er een persoon op foto werd vastgelegd.

Rond diezelfde periode in Engeland was Henry Fox Talbot een heel belangrijke naam voor de fotografie. Hij was niet enkel de uitvinder van de calotypie, maar vaak waren de onderwerpen voor zijn beelden architecturaal.  Net zoals zijn “Latticed window at Lacock Abbey” genomen in 1835. Maar ook later maakte hij afdrukken van het straatbeeld en zijn gebouwen, bomen en landschappen.

Francis Frith

Frith maakte nog voor 1860 drie grote reizen naar het Midden-Oosten. Hij fotografeerde de landschappen en architectuur in verschillende landen. De afdrukken die hij maakte verkocht hij aan toeristen en de lokale bevolking, als souvenir of als bron van informatie. Wanneer hij thuis was, in Engeland, maakte hij afdrukken en boeken over zijn reizen die zeer populair waren bij het publiek.

In 1960 begon hij een enorm project. Alle dorpen en steden in Engeland fotograferen. Het ging hier uiteraard voornamelijk om de mooiste gezichten en historisch belangrijke locaties en bouwwerken. Het project werd al snel zo’n groot succes dat Frith meerdere mensen in dienst nam om hem hierbij te helpen.

Eén van de problemen waar frith tegenaan liep als fotograaf waren de problemen met compositie en het camerastandpunt. "The difficulty of getting a view satisfactorily in the camera: foregrounds are especially perverse; distance too near or too far; the falling away of the ground; the intervention of some brick wall or other common object..”

Frith probeert hier oplossingen voor te zoeken, zoals te zien is in onder andere zijn werk “Approach to Philae”.

Ansel Adams

Ansel Adams was een van de meest invloedrijke fotografen van de twintigste eeuw. Hij was natuurfotograaf en spendeerde een groot deel van zijn carrière aan het in beeld brengen van Amerikaans nationale parken.

Ook was hij één van de fotografen die in 1932 group f/64 oprichtte. Een groep fotografen die pleitte voor het behoud van ‘pure’ fotografie en tegen het pictorialisme. Ze omschrijven pure fotografie als “possessing no qualities of technic [sic], composition or ideas, derivative of any other art-form.”[1]

New Topgraphics: Photographs of a Man-Altered Landscape

New Topographics was de naam van een tentoonstelling die in 1975-1976 liep in New York en een enorme impact op de landschapsfotografie had. Niet enkel in Amerika, maar ook in Europe beïnvloedde deze tentoonstelling fotografen. Zelfs tot op het heden speelt deze een belangrijke rol in de fotografie.

William Jenkins bracht verschillende fotografen samen in deze tentoonstelling waaronder Robert Adams, Lewis Baltz, Bernd and Hilla Becher, Frank Gohlke, Nicholas Nixon, en Stephen Shore.

Het opmerkelijke hieraan was dat er geen traditionele natuurlandschappen te zien waren, zoals dat verwacht werd in die tijd. De nadruk lag op de “man-altered landscapes”: door de mens gecreëerde en beïnvloedde landschappen. Belangrijk hierbij was dat alles in beeld gebracht werd zoals het in de realiteit was. Onderwerpen zoals verlaten straten en “trailer parks” of de muren van kantoorgebouwen en magazijnen in industriegebieden waren zeer geliefd onder de New Topographics. Banale taferelen die in 1975 echter als vrij nieuw werden ervaren. Hierdoor waren de beelden die deze fotografen maakten niet louter landschappen, maar toonden ze de evolutie van hun cultuur.  

3.1.2 ��  Binnen de hedendaagse fotografie

3.2 Documentairefotografie

4. Inspiratiebronnen

4.1 Binnen de (hedendaagse) fotografie

Jan kempenaers

Andreas Gursky

Jonathan Bourla; Hydro electric collection

Sietske de Vries

Todd Hido

4.2 Binnen andere kunstvormen

Deltawerk //

 In de jaren zeventig werd in het Waterloopsbos in Marknesse de Deltagoot, een testmodel voor de Oosterscheldekering, gebouwd. Een betonnen sleuf van tweehonderdveertig meter lang, vijf meter breed en zeven meter diep die gebruikt werd om de woeste zee na te bootsen.

Nu deze niet meer in gebruik is hebben ruimtelijk kunstenaars RAAAF en Atelier de Lyon het omgetoverd tot een gigantisch kunstwerk. Uit de tachtig centimeter dikke muren werden grote blokken geslepen die vervolgens werden gekanteld en gedraaid.

“De goot biedt een bijzondere ruimtelijke ervaring, met een spel van licht en donker en tussendoor uitzichten op de omringende natuur. In de loop der tijd zullen korstmossen, varens en andere planten rond het kunstwerk verschijnen en wordt Deltawerk // een groen monument.”[2]

Het kunstwerk werd door Jan Kempenaers in beeld gebracht.

[blog-dbkv-artez]

Scouten op eindexamenexposities: Galerie Pouloeuff

Door: Laura Brouwer

Het is alweer een jaar geleden dat ik mee mocht om jong talent te scouten op de preview van de afstudeertentoonstelling Fine Art van de HKU. Ook is het alweer bijna een jaar geleden dat ik zelf afstudeerde als Docent Beeldende Kunst en Vormgeving aan ArtEZ. In deze korte blogpost vertel ik je over mijn ervaringen van die dag, wat ik er geleerd heb en welke tips ik mee heb gekregen om bij ‘mijn eigen’ Finals te gebruiken.

Ongeveer een week voor mijn afstuderen werd ik benaderd met de vraag of het mij tof leek om eens mee te lopen met een galeriehoudster om mee te kunnen kijken naar hoe het ‘scouten’ van talent op eindexamenexpo’s nu eigenlijk in zijn werk gaat. Een ervaring waar ik zeker geen ‘nee’ op wilde zeggen.

Zodoende ben ik op vrijdag 17 juni mee geweest naar de preview van de richting Fine Art op de HKU in Utrecht. In het gebouw aan de Tractieweg vond de expositie plaats. Wat opviel was dat er vooral veel installaties waren. De studenten hadden de ruimte meegenomen in hun werk, heel bijzonder om te zien en zo anders dan de afstudeer expositie in de grote kerk in Zwolle, waarbij de ruimte amper gebruikt of aangepast kon worden. Bij binnenkomst kregen we een plattegrond met namenlijst van alle deelnemende studenten. Heel handig, want we zouden echt álles gaan bekijken. Zo’n lijst is dan ook perfect om aantekeningen op te maken bij de namen van studenten die interessant werk hebben. Samen met Ine van Galerie Pouloeuff ben ik alle ruimtes langsgegaan en hebben we heel veel verschillend werk bekeken.

Galerie Pouloeuff is niet zomaar een galerie, maar onderdeel van de stichting ‘Keep an Eye’. Bij de Keep an Eye Foundation gaat het om gezien worden en je talenten kunnen ontplooien. Samen met toonaangevende opleidingen in heel Nederland en daarbuiten, ondersteunt Keep an Eye startende, (jonge) getalenteerde kunstenaars, designers, musici en andere artistiekelingen. Door hen een springplank te bieden naar het grote publiek, zoals grote galeries en musea. De stichting is onafhankelijk en heeft geen enkel commercieel belang. Keep an Eye werkt samen met het Prins Bernhard Cultuurfonds.

Galerie Pouloeuff is ontstaan ('bedacht') in 2010. Midden in het pittoreske vestingstadje Naarden krijgen studerende en/of opkomende talenten hier de gelegenheid om te exposeren in een professionele omgeving. Omdat deze opzet van de galerie een initiatief is van de Keep an Eye Foundation, betalen geselecteerde exposanten geen vergoeding bij de eventuele verkoop van hun werk. Het enige dat de galerie van hen vraagt, is dat zij de afhandeling van de (fysieke) verkoop voor hun rekening nemen. Met andere woorden: betaling van het werk vindt plaats aan de kunstenaar zelf en deze zal ervoor zorgen dat de kunst bij de nieuwe eigenaar wordt afgeleverd.

Ine van der Horn is de galeriehoudster van Pouloeuff. Zij gaat alle eindexamenexposities in heel Nederland af om jong talent te scouten. En dat zijn er heel veel, wat een hele strakke planning vereist. Zelf houdt ze van werk waar een bepaalde ruigheid in zit. Waar ze onder andere naar kijkt op eindexamenexposities is of iets vernieuwend is en of ze niet eerder al eens iets soortgelijks gezien heeft. “Kunst moet een reactie opwekken zonder dat daar iemand anders aan te pas komt. Het moet je ergens raken.” Het zogenaamde wow-moment als je ergens binnenkomt, waarna je het werk op je in laat werken, daar draait het vooral om. Wat voel je wanneer je naar een werk kijkt, wat is de beleving van het werk en welke emotie brengt het teweeg. Dat is belangrijk. “Wanneer ik binnenkom en ik heb zoiets van ‘aaahh’, dan zit het goed. Soms moet je echter langer kijken naar het werk, voordat het een emotie teweegbrengt. Daarom is het belangrijk om veel foto’s te nemen. Een week later kan je dan bij jezelf nagaan welk werk nog is ‘blijven hangen’.” Deze foto’s zoekt ze vervolgens weer terug, om de kunstenaars alsnog te kunnen benaderen. Daarom is het ook zo belangrijk dat je als kunstenaar je gegevens bij je werk hebt liggen, bijvoorbeeld in de vorm van een visitekaartje.

Bij de HKU waren er mooie kaarten van a5-formaat gemaakt voor elke deelnemende student. Op deze kaart stond op de voorkant een foto van het werk en op de achterkant was er ruimte voor eigen invulling qua tekst. Voor galeriehouders is dat ideaal om mee te nemen. Ook wij namen verschillende van deze kaarten mee en namen veel foto’s van verschillend werk. Ine bewaart alles. Zelfs een jaar later kijkt ze nog terug en zoekt ze naar betreffende kunstenaars om te kijken wat ze in het afgelopen jaar gedaan hebben.

Het is daarom heel belangrijk dat je als (beginnend) kunstenaar een eigen website actief bijhoudt en dat je blijft exposeren. Zet jezelf op de kaart op het gebied van kunst en cultuur. Bezoek zelf veel exposities en ga gesprekken aan als je het werk van een bepaalde kunstenaar bijvoorbeeld herkent. Netwerken is zo belangrijk! Zoek bijvoorbeeld eens een kunstenaar die op eenzelfde manier als jij werkt eens op en praat met elkaar over het maken van werk. Zelf doet Ine dat ook nog steeds. Zo vindt ze het bijvoorbeeld moeilijk om fotografie op kwaliteit te beoordelen. Daarom belt ze met fotografen en overlegt ze met andere mensen over werk. Het is soms zo verfrissend om een ander te vragen om een visie op jouw, of een, kunstwerk.

Wanneer je verbonden bent aan een galerie, zit je als het ware in de ‘stal’ van de galerie. Daarom kan de wereld van de kunstgaleries een hele harde wereld zijn. Bij Galerie Pouloeuff ben je als kunstenaar echter niet verbonden aan de galerie, deze galerie probeert, zoals eerder in het artikel te lezen is, juist als springplank te fungeren naar het grote publiek. Het is daarom onder andere ook de taak van Ine om een kunstenaar eventueel door te schuiven. “Als ik werk zie dat me aanspreekt, maar we het zelf niet kunnen plaatsen, onthoud ik het voor andere mensen. Of ik ga samen met de kunstenaar kijken of er een vertaling mogelijk is zodat het wel bij ons gepresenteerd kan worden.” Het is haar droom om een grote hal te hebben waar ook allerlei installaties gebouwd kunnen worden. Nu kan dat helaas nog niet in de galerie.

Na twee uur hadden we alles van de expositie gezien. Er zijn heel veel foto’s gemaakt, die allemaal in de zelfaangelegde databank van Ine zullen verschijnen. Verschillende (ex)studenten hebben een kaartje van haar gekregen, met de suggestie om eens contact met ze op te nemen. Want dat moet je natuurlijk zelf doen, je contacten leggen en onderhouden!

Ine had verschillende tips voor me voor mijn eigen afstudeerexpositie. Het is bijvoorbeeld belangrijk om zelf zoveel mogelijk aanwezig te zijn om je werk te kunnen toelichten. Praat met de bezoekers, want niet elke bezoeker is de opa of oma van een studiegenoot. Er wordt gescout op deze exposities, en veel ook. Het is dus zaak dat je jezelf open en spontaan opstelt. Wanneer je zelf niet altijd aanwezig kunt zijn, is het belangrijk dat je visitekaartjes bij je werk hebt liggen. Ook is het verstandig om goed na te denken over een prijs. Het lijkt nu misschien nog een ver-van-je-bed-show, maar er kunnen zo belangstellenden tussen zitten die je werk zouden willen kopen. Probeer daarom al een richtprijs in gedachten te hebben.

En dan nu na de studie? Dan is het belangrijk dat je naast je eventuele andere werkzaamheden energie overhoudt om je eigen werk te blijven maken. Zorg ervoor dat je een plek hebt waar je in alle rust kunt werken, zoals een atelier. Een plek waar je jezelf helemaal kan afsluiten en waarvan de deur dicht kan. Geen telefoon, geen huishoudelijke klusjes, niets. Alleen jij en je beeldend werk.

En verder?

Netwerken! Dat is uiteindelijk het toverwoord.

Zorg dat je niet vergeten kán worden.

Beeld: werk van Josha Potgiesser, Julia Geerlings en Herman Brink ArtEZ DBKV Zwolle 2016.

[klaslokaal-rotterdam-blog]

PRINT CAMPAGNE klaslokaal_rotterdam

Flyer klaslokaal, een flyer speciaal voor de campagne ‘’word vriend’’.

Het Klaslokaal biedt kunstliefhebbers de mogelijkheid jonge beginnende (onbekende) kunstenaars, vormgevers en fotografen te ontmoeten en te leren kennen. Een inspirerende plek om elkaar te ontmoeten.

Als vriend van het klaslokaal draagt u jaarlijks bij aan het ontwikkelen van nieuwe kunst en zorgt u ervoor dat het klaslokaal zich kan blijven onderscheiden, u maakt deel uit van een inspirerende groep met kunstliefhebbers en vormgevers, die betrokken zullen zijn bij alle ontwikkelingen binnen het Klaslokaal.

Vrienden helpen onze jonge beginnende kunstenaars meer te experimenteren en zichzelf te ontdekken, door samen met het klaslokaal mooie en informatieve campagnes op te zetten. Het klaslokaal is een nieuw inspirerend concept binnen de Rotterdamse kunstcultuur, als vriend draag je bij aan het verder ontwikkelen van het klaslokaal zodat het klaslokaal vernieuwend, inspirerend en sterk blijft binnen onze mooie Rotterdamse kunstcultuur.

Als dank voor uw bijdrage geniet u van verschillende voordelen zoals:

• wordt u nauw betrokken bij het reilen en zeilen van het museum • ontvangt u uitnodigingen voor bijzondere activiteiten, waaronder de jaarlijkse  Vrienden dag • krijgt u bij een jaarlijkse bijdrage vanaf € 50 een persoonlijke vriendenpas waarmee   u gratis toegang heeft tot het museum en 10% korting krijgt in de Museumwinkel. • Ontvangt u eenmalig een exclusief tasje van het klaslokaal. • Word u lid van een inspirerende groep kunstliefhebbers die een passie hebben voor moderne kunst.

Museumkaart

Heeft u dankzij de museumkaart al gratis toegang? Kies dan voor de vrienden sticker, deze kunst u op uw museumkaart plakken waardoor u geen toeslag betaalt.

[de-meerpeen]

Expositie Fotocollectief de Sluiter in de Cultuurschuur

Er op uit: 'Expositie Fotocollectief de Sluiter in de Cultuurschuur'

WIERINGERWERF – Opgericht door een vijftal hobby fotografen op 5 mei 2017, met als doelstelling:  een club voor iedereen, zowel voor een beginnende fotograaf als wel voor een foto freak die op zijn camera de knopjes wel weet te vinden. “We zijn een club die laagdrempelig, gezellig, leerzaam en creatief is.In de loop der jaren zijn we als fotoclub kwalitatief vooruitgegaan, onze foto’s worden…

[cosplaywijzer-blog]

Cosplay Fotografie (Interview met Robin Morgan)

[ door Lisa ]

Cosplays komen in allerlei soorten en maten. En iedere cosplayer vindt het leuk om goede fotos van zijn of haar kostuum te hebben. Robin Morgan is cosplayfotograaf en probeert om cosplayers en hun kostuums zo goed mogelijk vast te leggen. Maar daar zit meer achter dan alleen op een knopje drukken op het juiste moment.  

Cosplayer op foto is Madelon

Hoe ben je begonnen met cosplay fotografie, en verschilt het erg van reguliere fotografie? “In 2010 ging ik voor het eerst naar conventies om me te richten op cosplay fotografie. Ik ben al langer fotograaf en wist ook wel wat cosplay was. Het was een vriendin van mij die me het idee gaf de twee te combineren. In het begin was ik veel te verlegen en durfde ik niemand te vragen voor foto’s, en dus kwam ik soms zonder foto’s weer terug van een conventie. Nog steeds stap ik niet makkelijk op cosplayers af, maar ik ken er meer en ze komen nu eerder op mij af.”

“Ik ben geneigd te zeggen dat normale en cosplayfotografie niet erg veel verschillen, maar dat is niet waar. Bij cosplayfotografie probeer je vooral het karakter van de cosplay vast te leggen. Zo ga je niet bepaalde cosplays in een bloemenveld fotograferen. Karakters limiteren wat je kunt doen, maar tegelijkertijd werkt dat ook inspirerend, want je moet denken buiten wat je normaal zou doen.”

Cosplayer op foto is Demi

Wat is je favoriete locatie om cosplays te fotograferen? “Het leukste is om een mooie locatie te vinden die helemaal bij de cosplay past. Vaak levert dat de mooiste en meest natuurlijke foto’s op. Ik ben zelf geen fan van studiofotografie, het is vaak minder creatief qua fotografie. Verder fotografeer ik natuurlijk veel op conventies, maar dat zijn zelden mijn favoriete foto’s. De locatie, het licht en alle andere conventiegangers zorgen er voor dat de foto’s niet perfect worden. Maar het is wel een plek waar ik veel cosplayers kan fotograferen en het is een plek waar ik, via andere cosplayers, in contact kom met nieuwe cosplayers. Voor mijn netwerk zijn conventies dus erg handig. Verder word ik vaak via Instagram en Facebook benaderd door cosplayers die me op cons hebben gezien of die me via deze sites vinden om een locatieshoot te organiseren.” 

Wat voor tips heb je om foto’s op z’n best uit te laten komen voor medefotografen?   “De zon is je beste vriend! Wil je een mooie ‘glow’ om de cosplayer heen, ga dan recht tegen de zon in staan. Wil je een ‘side light’ hebben, houd de zon dan schuin achter de cosplayer. Maar je kan ook met je omgeving werken, zo kunnen sommige objecten het zonlicht weerkaatsen, je kunt hiervoor natuurlijk ook materialen meenemen. Het is belangrijk dat je bepaalde dingen probeert, het ene is niet per se mooier dan het andere, maar geeft een ander resultaat. Mijn beste tip is dat je soms even de camera weg moet leggen en de cosplayer, het licht en de omgeving bekijkt met je eigen ogen in plaats van door de lens. Verder zou ik proberen om de volle middagzon te ontwijken. Veel beginnende fotografen kijken vooral naar hun model, maar als deze lelijk in het licht staat dan wordt het nooit een mooie foto.”

Cosplayer op foto is Mylene 

Heb je ook nog tips voor cosplayers die weinig ervaring hebben met voor de camera staan?   “Het belangrijkste is oefenen. Ga voor een spiegel staan of oefen gezichtsuitdrukkingen met je telefoon op selfie stand. Verder is het handig om wat poses van je karakter op te zoeken, dan heb je in ieder geval iets om mee te beginnen, deze kun je dan ook weer oefenen in de spiegel. Het is voor mij als fotograaf makkelijker om te werken met cosplayers die een beetje geoefend hebben, dan kan ik me meer focussen op de omgeving en het licht. Overigens vind ik het niet erg om met onervaren cosplayers te werken, maar dan gaat er veel aandacht uit naar de poses en minder naar lichtinval.” (red. Veel fotografen kunnen ook wat research doen naar poses als ze van tevoren weten welk karakter je doet. Ze kunnen je aanvullen als je door de poses die je geoefend hebt heen bent.)  

Cosplayer op foto is Mike 

Wat is tot nu toe je meest favoriete shoot geweest?   “Dat vind ik heel moeilijk. Ik heb niet echt een favoriet. Iedere shoot is anders en heeft iets leuks. Ik ben wel eens weggestuurd van een locatie door de politie, maar dat levert dan wel weer een spannend verhaal op. Laatst had ik een Star Wars shoot. Zelf ben ik Star Wars fan en dat is dan natuurlijk geweldig. Ik heb nooit een slechte ervaring gehad. Wel heb ik eens gehad dat iemand de foto’s van een shoot nooit op Facebook of Instagram heeft gedeeld. Dat gaf mij het gevoel alsof de foto’s niet goed gelukt waren, maar misschien wilde deze cosplayer ze achteraf gewoon voor zichzelf houden.”

Welke materialen kunnen niet ontbreken op tijdens een cosplayshoot? “Een borstel voor de pruik en make-up. Bij professionele shoots staan er hele stylisten teams klaar, dat is bij cosplay niet anders, soms maakt die ene last minute touch-up echt een wereld van verschil. Een cosplay quick-fix setje is dus niet overbodig, zo komt de cosplay altijd het beste uit.” “Als fotograaf zijn vooral de camera, een goed volgeladen accu en een lege SD kaart van belang. Soms kun je een lichtbox meenemen, om wat meer met het licht te spelen, maar je kunt altijd alles meenemen wat je denk nodig te hebben, voor de zekerheid.”

Cosplayers op foto zijn Mylene  & Chay  

Heb je een echte do en don’t?   Do: “Ga erop uit, fotografeer alles en oefen met mensen, objecten en huisdieren. Ik heb heel wat dagen versleten aan rondlopen en alles fotograferen wat ik tegenkwam. Zo leer je met je camera om te gaan en met het licht te werken.”

Don’t: “Als je een foto 100% wilt verpesten en je cosplayer er als een soort spook uit wil laten zien, dan moet je de flitser op de camera gebruiken. Je kunt een flits, vooral een externe flits, wel gebruiken voor effecten of wanneer het licht niet toereikend is, maar iemand recht van voren fotograferen met een flits levert nooit een mooie foto op.” Op welke conventies kunnen wij je tegenkomen?   “Voor nu heb ik alleen Abunai nog officieel op de planning staan, maar ik wil nog steeds graag naar Elfia en ik ben aan het kijken of ik naar DCC (Xmas) kan komen. Vooral op de grotere cons ben ik wel te vinden. Als iemand me ziet, kunnen ze altijd naar mij toe komen, maar wil je zeker zijn van een shoot stuur me dan een berichtje vooraf via Facebook of Instagram. Dat vind ik superleuk!”  

[ Op Facebook & Instagram ]

Cosplayers op de foto zijn Bente en Lola

[deltaimage-blog]

Das Neue Schloss Schleißheim erstrahlt im Glanze des Kurfürsten Maximilian II. Emanuel, genannt Kurfürst Max Emanuel und seines Zeichen Erbauer des Neuen Schloss Schleißheim und den weitläufigen Gartenanlagen.

Das Neue Schloss Schleißheim ist hell erleuchtet und die Szenerie wird durch das Licht von Fackeln erhellt

Eine wunderschöne Idee, die Zeit des großen Kurfürsten und Schlachtengewinners von Wien und Belgrad wieder aufstehen zu lassen. Der goldene Schein der warmen Lichter kontrastieren mit der blauen Licht der beginnenden Nacht. Die nächtlichen Szenerien vor dem Neuen Schloss, bei beginnender Blauen Stunde konnte für uns Fotografen zeitlich kaum günstiger gelegt werden. Der Kontrast zwischen dem warmen Licht der Kerzen und Fackeln mit dem kalten blauen Licht des Himmels gen Westen bietet perfekte fotografische Ausdrucksformen.

Die Hofgesellschaft und die Besucher ziehen vom Neuen Schloss Schleißheim zum Canale Grande mit den nächtlichen Feuer- und Lichtspielen.

  Lichterschein am Canale Grande in Schleißheim

Was erwartet uns nun, alle sind gespannt und versuchen im Schein der Fackeln Konturen und Bewegungen zu erkennen. Dort ein Lichterschein, Da wird eine Arkebuse abgefeuert, dort lässt die mitgebrachte Artillerie die Nacht mit einem Kanonenschuss erzittern.

Seltsame Gestalten in schwarzen Roben und venezianischen Masken erhellen die Szenerie mit dem Schein der Fackeln und im Hintergrund das hell erleuchtete Neue Schloss Schleißheim.

  Josef Spitzelberger fährt mit seinen Gondeln langsam über das ruhige Wasser im großen Kanal

Zu dem seltsamen Treiben auf dem nächtlichen Wasser gesellen sich auch die venezianischen Gondeln von Josef Spitzelberger und fahren unbeleuchtet, nur durch das fahle Licht der Fackeln erkennbar, durch die dunkle Nacht.

Schüsse knallen, eine Kanone lässt die Nacht erzittern, etwas Schlachtenlärm und die schwimmende Burg auf dem großen Kanal steht in Flammen (Feuerwerkskörper). Das sollte wohl auch historisch die erfolgreichen Schlachten vor Wien und Belgrad symbolisieren.

Es lebe der Kurfürst, er lebe hoch!

  Zur Freude der höfischen Gesellschaft wird ein kurfürstliches Feuerwerk vor dem Neuen Schloss entzündet

Pracht und Darstellung sind die wichtigen Elemente eines barocken Landesherren in den Zeiten des Absolutismus. Man muss schon zeigen was man hat und was man ist. Daher wurde auch das Schloss Schleißheim von Kurfürst Max Emanuel in dieser überwältigenden Größe errichtet – um den Weg zur Erhebung zum Deutschen Kaiser zu ebnen. Die Geschichte kam anders als geplant.

    Churbayerisches Freudenfest – was ist das

Dieses Jahr war das churbayerische Freudenfest eine kleine Generalprobe für die kommende Veranstaltung 2018. Welche Eindrücke nimmt der Besucher von der Veranstaltung mit.

Als Fotograf war ich von der nächtlichen Inszenierung begeistert. Besser kann es aus der Sicht des Fotografen nicht ablaufen. Blaue Stunde und dann die nächtlichen Szenerien erhellt durch den Schein von Fackeln und Kerzenlicht. Wunderbar, vielen Dank dafür Dr. Marcus Junkelmann und alle Mitwirkenden. Für einen unbedarften Besucher sind das noch viele einzelne Versatzstücke die nicht wirklich in einen Ablauf sich zusammenfügen. Von anderen Historieninszenierungen kennt man die Organisation und die Abläufe, das fehlt bei diesem Freudenfest noch weitgehend.

Churbayerisches Freudenfest im kurfürstlichen Schloss Schleißheim Das Neue Schloss Schleißheim erstrahlt im Glanze des Kurfürsten Maximilian II. Emanuel, genannt Kurfürst Max Emanuel und seines Zeichen Erbauer des Neuen Schloss Schleißheim und den weitläufigen Gartenanlagen.

[kabk-bulletin-board]

*OPROEP* - STIPENDIUM DIALOOG 2017

In samenwerking met Stichting Dialoog geeft FOTODOK een beginnend fotograaf de mogelijkheid een documentaire te maken met het thema ‘Voorbij Wij en Zij’. De fotograaf krijgt een bedrag van 3000 euro om onderzoek te doen naar het onderwerp, de serie te realiseren en te presenteren. Lees hier meer over de winnaar van 2016. Thema: Voorbij Wij en Zij Als individu ben je altijd onderdeel van een groter geheel. Je neemt een rol in binnen een groep, bewust of onbewust. Je bent misschien moeder maar ook dochter, zus, vriendin, collega, buurvrouw, dorpsgenoot, Moslima, Nederlander met Turkse afkomst. In al deze rollen neem je verschillende posities in. Je kiest voor een groep maar misschien vaker nog word je onderdeel gemaakt van een groep. Je wordt door afkomst, levenswijze, politieke voorkeur, huidskleur of om welke reden dan ook in een hokje geplaatst. Economische, religieuze en sociale in- en uitsluiting zijn bepalende factoren voor het gevoel van verbondenheid met de maatschappij(en) waarin je opgroeit en de gedragingen, normen en waarden die je daarin ontwikkelt. Het lijkt wel of het, ondanks alle nieuwe communicatiemiddelen, moeilijker dan ooit is om daadwerkelijk naar elkaar te luisteren. Het publieke debat wordt vaak gevoerd in termen als ‘wij tegen zij’. Maar wat bevindt zich Voorbij Wij en Zij? FOTODOK vraagt zich af: Hoe kunnen we in deze tijd diversiteit erkennen en tegelijkertijd sociale cohesie bevorderen? Deze editie van het Stipendium Dialoog zoekt fotografen die kijken naar de positie van een individu ten opzichte van een groep. ‘Hoe erken je diversiteit en voel je je verbonden en verantwoordelijk voor de samenleving? Dit is de vraag die centraal staat binnen de aankomende FOTODOK tentoonstelling Voorbij Wij en Zij. Daarom de oproep: maak een visueel plan dat spreekt tot de verbeelding! Hoe doe je mee? We nodigen jou als beginnend fotograaf uit een plan voor een fotodocumentaire in te sturen waarin je beschrijft hoe je ‘dialoog’ wilt verbeelden. We zijn op zoek naar bijzondere en originele invalshoeken, die je niet in de reguliere media tegenkomt, maar volgens jou wel een goede interpretatie van dit belangrijke onderwerp zijn. Dit plan dien je voor 1 mei in bij FOTODOK met een link naar je portfolio en CV. Eén plan wordt gekozen om tot uitvoer te brengen. Je ontvangt van ons een bedrag van 3000 euro om een serie te ontwikkelen en te presenteren. Uiteraard krijg je vanuit FOTODOK advies bij het proces. Samen bespreken we waar de serie nog meer zou kunnen landen en in welke vorm. Wellicht krijgt het werk een plek in de aankomende tentoonstelling ‘Voorbij Wij en Zij’ die vanaf 3 september te zien is bij FOTODOK. Eisen • Maximaal 5 jaar werkzaam als professioneel fotograaf • Plan maximaal 2x A4 • Link naar portfolio en CV • Insturen voor 1 mei 2016 naar info@fotodok.org met als onderwerp ‘stipendium dialoog’. Details Stipendium • Een bedrag van 3000 euro • Begeleiding vanuit FOTODOK • Promotie vanuit FOTODOK

[neukreativmobel-blog]

Interview mit Luxus-Textil-Designerin Clarissa Hulse has been published on Dekor Mobel

New Post has been published on http://neukreativmobel.com/interview-mit-luxus-textil-designerin-clarissa-hulse/

Interview mit Luxus-Textil-Designerin Clarissa Hulse

Clarissa Hulse schafft atemberaubende Stoffe, home-Accessoires und Bettwäsche alle angetrieben von einer Leidenschaft für Farbe und drucken. Beginnend mit einem beliebten Schal Geschäft, Sie hat sich Ihre eigene Marke zu einer der am meisten respektierten in der britischen Textilindustrie.

die Einnahme von inspiration aus Ihrer kindheit, Urlaub Reisen quer durch Europa, wo Sie studierte die lokale flora und fauna, viele von Clarissa Hulse, die Entwürfe haben einen Botanischen Thema, die durch Sie laufen. Clarissa wurde in Prag geboren und lebte in vielen Ländern, aufgewachsen u.a. in Spanien, Italien, Griechenland und auch Thailand. Sie nennt diese als eine treibende Kraft hinter Ihre Liebe zu der lebendigen Farben und Natürliche design, das ist offensichtlich, obwohl Ihre Sammlungen.

aufholen mit Den LuxPad Sie spricht über das Geheimnis der work/life-balance und was 2017 hat im Speicher für Sie Marke…

Was ist Ihre Lieblings-Teil Ihrer Arbeit, und was würdest du ändern, wenn du könntest?

ich Liebe es, wenn unsere Entwürfe Wirklichkeit werden – wenn wir zu Beginn erhalten die ersten Proben für ein neues Produkt, es fühlt sich an wie Weihnachten und das ist eins der aufregendsten Teile der Arbeit.

Es gibt so viele Aspekte der Geschäftstätigkeit-von der Entwicklung, Aktualisierung der website, Fotoshootings, versenden von Bestellungen, es ist ein großes jonglieren und ich wünschte, ich hätte mehr Zeit zu verbringen auf jedem area.

Sie erzogen wurden in vielen verschiedenen Ländern, wie würden Sie sagen, beeinflusst das Ihre Arbeit als designer heute?

Wir sind viel herumgezogen, als ich klein war, und jedes mal haben wir, meine Mutter möchte um jeden house ‚ ist ein gemütliches, mit schönen Textilien und Accessoires. Wir besuchen Märkte-und finden Sie Artikel zum dekorieren des Hauses zusammen. Würde Sie auch füllen das Haus mit Pflanzen und das ist wirklich beeinflusst den Weg, ich arbeite und design.

haben Sie eine Lieblings-je-design / oder Produkt, das Sie erstellt haben?

ich bin wirklich lieben unsere neueste Kollektion Filix – eine parkettierung, geometrische Farn-print. Es war ein design, das kam so natürlich und ist sehr vielseitig – es wurde angepasst, in einer Reihe von Farbvarianten und Produkte wie Tapeten, Bettwäsche und Kissen.

Wie würden Sie Ihr eigenes Haus-Stil, und was ist Ihr Lieblings-Zimmer in Ihrem Haus, und warum?

“ Mein Stil ist definitiv maximalist! Ich Liebe alte Stücke, die sind voller Charakter – das habe ich gesammelt, viele im Laufe der Jahre und genießen Sie die außergewöhnliche Ausstrahlung schaffen Sie in meinem Haus. Wir haben vor kurzem gerade umgezogen und tapeziert unsere Küche/diner mit unseren Filix grün ombre wallpaper – und es sieht genial! Dieser Raum führt in den Garten, so fühlt, wie Sie schon transportiert wurden, in das Palm House in Kew Gardens.

Können Sie uns sagen, was ein typischer Tag sieht aus wie für Sie?

Jeder Tag ist anders! Ich bekomme meine zwei Kinder bis und bereit, in den morgen, nehmen Sie zur Schule und gehen Sie direkt ins Büro. Dann kann es alles sein, von Dreharbeiten einer neuen Kollektion, diskutieren über updates der website, Druck-und sampling oder die Organisation von Veranstaltungen in der studio – oder kann ich die out-meeting Lieferanten oder Händler. Mein job ist so vielfältig, das ist, warum ich genieße es so sehr.

Was ist das Geheimnis einer work /life-balance, vor allem als Mutter?

Ihr eigenes Unternehmen mit einem geschäftigen Familienleben kann manchmal schwierig sein, aber es hilft wirklich, ich bin so leidenschaftlich über das, was ich Tue. Ich habe ein tolles team um mich herum und besitzen mein eigenes Geschäft gibt mir die Flexibilität, sammeln meine Kinder von der Schule, wenn ich muss, oder Sie kommen ins studio und sitzen am drucktisch Ihre Hausaufgaben zu machen – balancing-es ist nicht alles immer einfach, aber wir machen es für Sie arbeiten.

Wer oder was inspiriert dich am meisten?

ich bin unendlich inspiriert durch die Natur – die evolution von Pflanzen, die verschiedenen Jahreszeiten und die wunderbaren Farben, die Sie mitbringen. Künstler aus der Vergangenheit inspirieren.

ich finde Instagram ein tolles tool für Ideen-und instant-feedback. Es ist toll, eine Gemeinschaft zu haben, können Sie sich mit, und wer so eine positive Resonanz auf neue Ideen und Konzepte.

Wenn du nicht als designer arbeiten, was würden Sie sein und warum?

Photography ist eine echte Leidenschaft von mir – also entweder ein Natur-oder food-Fotografen. Wenn ich Zeit habe, ich bin immer unterwegs und die Bilder für unsere Instagram-Konto.

Sie haben gerade entdeckt, eine Zeit-Maschine, die Sie treffen können, um entweder die Vergangenheit oder die Zukunft, in welchem Jahr Sie gehen und warum?

Aus einer visuellen Perspektive, ich Liebe den 1930er Jahren die unglaubliche Kleidung und art deco. Aus einer historischen Sicht, die 60er Jahre, die mich wirklich interessieren, weil von den massiven gesellschaftlichen Veränderungen, die stattgefunden haben.

Was bedeutet 2017 halten für Clarissa Hulse?

Es ist so viel Los auf den für 2017. Wir haben soeben eine spannende Sammlung von Küchen-Textilien und Tassen. Es ist so luxuriös und verfügt über einen markanten metallic-print läuft über den Bereich.

Wir haben eine weitere Zusammenarbeit mit Harlekin-Start im Juli – in den letzten Jahren Callista Kollektion war so beliebt, dass wir denken, dies wird ein weiterer Erfolg.

Zwei neue Bettwäsche-Kollektionen sind auch aufgrund von land im Februar, wir haben also jede Menge spannende Dinge zu achten.

[klaslokaal-rotterdam-blog]

Klaslokaal

Wie of wat is het bedrijf

‘’ Klaslokaal ‘’ Is een expositieruimte gevestigd in het centrum van Rotterdam. Om precies te zijn de Mauritsweg 45A. In deze expositieruimte zijn om de twee maanden twee nieuwe exposities tentoongesteld. De exposities zullen allen gemaakt en ontworpen zijn door jonge beginnende kunstenaars, vormgevers, fotografen en andere creatieveling.

 Deze moderne en speelse expositieruimte zal vernieuwend en opvallend zijn tussen alle andere expositieruimtes en musea. Doormiddel van een speelse en professionele vormgeving en uitdagende exposities is het KLASLOKAAL. Een nieuw concept binnen de Rotterdame cultuur.

 De exposities zullen allemaal een ding gemeen hebben en dat is dat het allemaal jonge onbekende kunstenaars, vormgevers, fotografen en andere creatieveling zijn. Denk hierbij aan studenten of net afgestuurde Kunstenaars en vormgevers. Met elk hun eigen doel.

Het klaslokaal verdient aan de gegeven exposities. De kunstenaar werkt samen met het klaslokaal. De kunstenaar krijgt bekendheid en het Klaslokaal verdient aan de verkoop van kaartjes en de verkoop van producten. Het klaslokaal kan hierdoor steeds meer exposities geven en promoten.

Doel:

Het doel van het Klaslokaal is om de mogelijkheid te bieden aan beginnende kunstenaars. Op een professionele maar vooral creatieve en speelse manier, Een nieuw concept binnen de Rotterdamse cultuur te introduceren.

Doelgroep:

Jonge beginnende kunstenaars en vormgevers die hun werk willen tentoonstellen aan verschillende kunstinstanties, bedrijven en medestudenten om op een creatieve manier jezelf te promoten.

 Beginnend advies:

Naar aanleiding van de vele musea en kunstexposities binnen Rotterdam, wordt het Klaslokaal vernieuwend, het zal professionaliteit uitstralen maar vooral creativiteit en speelsheid. Doormiddel van 2 sterke kleuren en een strakke typografie willen ik een sterke en vormgeving neerzetten. Dit heeft als doel om herkenbaar te zijn, een simpel maar krachtige huisstijl zal opvallen tijdens het promoten van het Klaslokaal.

een jonge doelgroep gaan bereiken, een doelgroep die om kijkt als zij het Klaslokaal zien. Het klaslokaal zal vernieuwend zijn binnen de kunst branche, Het klaslokaal zal gevestigd zijn midden in het centrum van Rotterdam aan de Mauritskade.

Expositie ‘’ De lelijke karaktereigenschappen van een mens ‘’

In de Rotterdam gelegen expositieruimte Klaslokaal exposeert Roos Kramer haar eerste expositie. ‘’LELIJK’’ deze expositie geeft u 4 verschillende ontwerpen met als hoofdonderwerp, de lelijke eigenschappen van haar als persoon. Hier toont zij 4 lelijke eigenschappen zoals bijvoorbeeld chaotisch en egoisme. Doormiddel van een passend ontwerp probeert zij dit zo abstract mogelijk weer te geven deze ontwerpen zijn vervolgens gezeefdrukt.

Doel:

Experimenteren met een combinatie van grafisch en autonoom werk. Experimenteren met verschillende druktechnieken zoals zeefdruk en riso.

Naar aanleiding van het onderwerp Lichaam van plusklas een, wil ik hier verder op gaan experimenteren. Dit vind ik een interessant onderwerp en wil iets vernieuwend doen, daarom wil ik als hoofdonderwerp nemen ‘’de lelijke karaktereigenschappen van een mens’’. Dit zal voor mezelf een uitdaging zijn, ik wil naar de kunstacademie en wil daarom een mooi concept neerzetten met een interessant proces.

Onderwerpen:

Egoïsme

Perfectionisme

Onzekerheid

Chaotisch

[cosplaywijzer-blog]

Cosplay op FotoFair

                                     [ Door Vienna ]

Fotofair is het grootste fotografie-evenement in de Benelux. 20 en 21 mei stond het Event Center Beekse Bergen in het teken van fotografie. Workshops, acts en marktkramen, er was genoeg te doen en te beleven. Samen met een klein team cosplayers was ik er bij.  

Fotografie

Beekse Bergen is een natuurpark vol dieren, maar ze organiseren ook regelmatig evenementen. Eén van die evenementen is Fotofair, waar veel hobby- en professionele fotografen op afkomen. Het evenement is dan ook gericht op deze fotografen, met veel georganiseerde workshops en masterclasses, winkeltjes vol lenzen, statieven en hebbedingen voor de camera’s. Naast de workshops waren er buiten wat dingen te vinden waar je je camera goed op los kon laten. Ik noem: een podium waar turners hun trucs lieten zien, een paardenshow, een roofvogelshow en een groep cosplayers.

 Cosplay

Die groep, dat waren wij. Ik [Vienna op foto hieronder als gelaarsde kat]  loop stage bij Fotoclub, een bedrijfje dat cursussen en workshops organiseert voor beginnende en gevorderde fotografen, en daar hadden ze het idee om op een unieke manier de aandacht te trekken naar hun stands. En omdat ik nogal wat cosplayers ken heb ik het op me genomen om twee teams samen te stellen voor beide dagen.

Zo gezegd, zo gedaan. Op zaterdag stonden we met een paar enthousiaste mensen aan de poort, waar we toch al wat aandacht kregen van wachtende bezoekers. Mensen vinden het leuk, het is iets nieuws (voor de meeste fotografen) en bovendien is het anders dan normaal. Je ziet vooral positieve reacties. Er wordt aan je gevraagd wat je komt doen en wat je aan hebt, waar je dan wat over kan vertellen. En dat is leuk!

Mijn ervaring

Over het algemeen krijg ik niet veel foto’s terug van evenementen als Elfia en Dutch Comic Con, maar dat was dit weekend totaal anders. Overal waar we kwamen wilde iemand een foto maken. Soms van één van ons, soms van het hele team. Het is pas een paar dagen na het evenement en we hebben al een hoop foto’s teruggekregen! Maar het allerleukste vind ik dat ik met mijn hobby weer iemand heb kunnen helpen. En het feit dat er een team achter je staat dat dezelfde mening heeft is super.