#babasızlık

[tek-basinayizaden]

Bu dünyada iki kere iç çektiysem biri babama

Diğeri de sanadır.

[hayatakusmusbirkiz]

''Babasız bir kız çocuğu, dalına hiç salıncak kurulmamış kuru bir ağaca benzer; Gölgesinde onu öldürecek adam serinler.''

[huysuzlukabidesi24]

Oturalım bir gece sabaha kadar beni neden sevmediğini konuşalım baba.. Sen benim çocukluğumu harcadın bir gecenin lafı olmaz.

[gecelerhuzur]

Babam istediği kız olduğum sürece sevdi beni. Ben hem kendimle hem babamla savaştığım için bu kadar sertim. Her sert şey en ilk kırılandır...

[sadecebeyzaiste]

Ben ortaokuldayken bir arkadaşım öfev için bizim eve gelmişti o zamanlar annemle ananemde oturuyoduk kız bana sordu dedi "baban işte mi?" Sadece kafa sallamıştım. Ne diyeceğimi şaşırarak. Keşke gerçekten "babam işte gelir 1 saate' diyebilme şansım olsaydı.

[geceninprensesiblog]

Benim şuan ki tüm davranışlarınım asıl suçlusu sensin. İnsanlardan uzak kalmamın, biseylwrden korkmamin yada yakniz kalisimin sebebi sensin. Evet belki ben tüm korkularımı yenicem, yalnızlığımı sonsuza kadar bitiricem belki kendimi bile affedicem ama seni asla affetmiycem. Bu kalbimdeki merhamet sana asla ugramayacak...

[saudade-2403]

Ben hiç bir zaman tam anlamıyla mutlu olamıyorum baba en mutlu olduğum anda keşke babamda burda olsaydı die üzülüyorum babamda görseydi die üzülüyorum insan en mutlu olduğu anda bile babasının yokluğuyla sınanır mı sınanıyormuş iştee keşke sen burda olsaydın yine sana sarılarak uyusaydım senin huzurlu kollarında uykuya dalsaydım baba mevsim fark etmiyor yokluğun çokk üşütüyor baba.

[unutulmakk]

Baba bana bunları neden yapıyorsun?

[karanliginleydisi]

Yara aldım en güvendiğim kişiden ve bu yara almasını en çok en çok engellediğim insan tarafından oldu

[kasimpatisblog]

Seni dünyaya getirenler sevmediyse eğer, tüm dünya seni sevse de sevgisiz hissedersin.

[biradetmutsuzpanda]

Senden sonra dört duvarın arasına tıkıldım kaldım. Hep bir seçim yapmam istendi. Bana zarar verecek, üzecek ve geri dönüşü olmayan birçok tercih yaptım. Ezildim sonra bu tercihler altında. Ne bir hayat bulabildim, ne de bir nefes olabildim. Sığamadım koskoca dünyaya. Yerim hep dört duvar oldu. Sürekli başkalarının isteklerine göre yaşadım. Onların istediği gibi giyindim, onların görüşmemi istediği insanlarla görüştüm. Telefon konuşmalarını sonlandırdım. Birileriyle mesajlaşırken gözetim altında tutuldum. Yeri geldi beş yaşındaki çocuk gibi cezalandırıldım. Türlü etiketlere maruz bırakıldım. Yok sayıldım. Yetersiz olmakla suçlandım. İyi bir eş, anne olamadım belki de insan olamadım. Bu doğrultuda değer görmedim çünkü. Yüzüme başka konuşuldu, arkamdan başka konuşuldu. Sığamadım o yarattıkları kalıplara. Yakışmadım etiketlerine. Saygısız oldum, geçimsiz oldum, rezil oldum. Beceremedim yani hiçbir şeyi. Toprak kokan senden uzak kaldım yıllarca. Doğup büyüdüğüm eve gidemez oldum. Eskiden gittiysem bile hep göz hapsinde hareket ettim. Kelimelerimi hep seçmem gerekti. Bazı "normallere" uymak zorundaymışım gibi sert tepkilere maruz kaldım. Yaşadıklarımı hep içimde tutmam gerekiyormuş. Herkes yaşarmış böyle şeyler. Herkes cezalandırılırmış. "çeneme dur demem" lazımmış. Ben değer görmemeliymişim. Şımarırım yoksa. Ha bir de ne yaşadıysam hak ediyormuşum.

Keşke hayatta olsaydın da gölgene sığınsaydım. Sen beni tüm dünyaya karşı korurdun. Nefes aldırırdım, konuştururdun. Ne şimdi bulunduğum yere aitim, ne de bir kimliğim var. Ben kendimi kaybettim. Bulamıyorum zaten izin de veren yok. Ama sen hayatta olsaydın izin vermezdin bunlara. Biliyorum ben. Dayanamazdın göz yaşlarıma. Başka bir kasabaya uğurlarken beni hep gözlerin dolardı. Sevmezdin vedaları. Senden sonra ben de sevemedim. Nefret ettim gökyüzünden. Ağaçlardan. Seni hatırlatan ne varsa yok saydım. Mesela üzüm bağları gördükçe ağladım hep sen vardın çünkü her bir üzüm tanelerinin yansımasında. Sen vedaları sevmedin ansızın gittin, ansızın bıraktın beni yarı yolda. Sen gittiğinden beri kimse beni sevmedi. Sarılmadı sen gibi. Okşamadı saçımı. Konuşmadı benimle. Problemlerimi çözemedim geçimsizin teki oldum. İşte tam da bu noktada her şey o kadar ağır geliyor ki... Yirmili yaşlar artık altmışlı gibi. Güzelliğim uçup gidiyor, saçlarım beyazlıyor. Sen de beni özlediysen eğer BABA, ne olur al beni yanına.

Biricik kızın, ilk göz ağrın, gözünün nuru.

[huysuzlukabidesi24]

Tokat gibi yüzüme çarpmasından korktuğum tek gerçek

[ayssiyy]

Biraz babamdan bahsetmek istiyorum özlemle anıyorum seni babacım 🥀

Yıl 2019 hangi ay bilmiyorum kardeşim ilik nakli oldu hastahanede yatıyordu babam yanına gidip geliyordu sürekli çünkü farklı sehirdeydi yine gittiği bir gün hastahanede epilepsi nöbeti geçirmiş ve orada kanser olduğunu öğrenmiş gelip bize söylemişti o gün hepimiz çok ağlamıstık çok küçüktüm henüz farkında değildim nasıl bisey olduğundan... Ama iyiki kötü huylu değildi 2021 yılının son aylarına kadar... Korona virüsü geçirmiştik hepimiz iyiydik ama babam 20 gün yoğun bakımda kaldı ilaçlardan mı artık virüsten mi kanseri kötü huylu olmuş tabi bizim haberimiz yok babam da kontrollerini aksattığı için ve ilaçlarını düzenli kullanmadığından epilepsi nöbetleri çok sıklaşmıştı 2022 Eylül ayında çok sık baş ağrısı kusma tanısıyla hastahaneye aldılar tümör çevresinde ödem olduğu için acil tümör ameliyatı olması gerekti Ekim ayının basında ameliyatı oldu hersey çok güzeldi iyiydi yolundaydı hepimiz çok mutlu olmustuk Bi süre hastahanede yattıktan sonra eve geldiler kafası çok şişti korkunç derecede ameliyatın tel dikişleri vardı yaklasık 35 40 kadar vardı. ödem olduğu için kafatası kemiğinin sağ tarafını kesip karnına koymuşlar çok tuhaf değilmi bizde çok şaşırmıştık ama iyiydi eskisi gibiydi konusması yürümesi yolundaydı sonra her epilepsi nöbetinde hastahaneye gitti..

Aralık ayına kadar herşey yolundaydı evde ilaçlarını kullanıyordu durumu iyiydi sonra sıvıyı yutamama ya bizleri unutmaya basladı Bi zaman sonra sol tarafı tutmuyordu ve ışın tedavisi almaya basladı 1 ay boyunca hergün ışın aldı sonunnda daha iyi olmustu kafasının şişi inmişti kemiği olmayan yer içe çökmüştü tuhaf biseydi ama gözümüz de alısmıstı

Temmuzun sonunda doğru tekrar kötüleşmeye başladı sol tarafı tutmadı kafası yerinde değildi yürüyemiyordu dik oturamıyordu daha sonrasında sağ tarafı da tutmamaya başladı çok kötüleşti söylediklerimize tepki bile vermiyordu hastahaneye götürüyorlardı sürekli ama kesin bişey diyen olmadı 2 ağustosta hastaneye yatırdılar tümör üreme yapmıs 4. Evre ameliyat olması imkansız Bi yerdeymis ayrıca zatürre teşhisi konuldu 1 hafta normal odada kanser bölümünde tedavi gördü 7 ağustosta ziyaretine gittim... Aslında hastanelerden nefret ederim ilk defa ziyaretine gitmiştim çünkü çok özlüyordum gittim gördüm öyle kötü Bi haldeydi ki yüzüme bile bakamıyordu elleri kıpırdamıyordu zor nefes alıyordu.. O gün berbat Bi halde eve geldim sonraki gün sabah 8 de ölüm haberini aldım.

Babamı toprağa verdim kalbimin ağrısı asla dinmedi simdi toprağın altında yatıyor.. Dağ gibi adamdı babam hastalık yedi bitirdi kuruttu. Aslan kızım diye severdin babam keske hiç büyümwseydim de gitmeseydin..

Sen öleli 26 gün oldu babacım hasretin kardeşlerimi annemi ve beni mahvediyor büyüyoruz babam ama sen yoksun yokluğun çok zor dayanılmaz bisey sensizliğe alısmak imkansız babacım.. Mekanın cennet olsun

[selinaslann]

Geçmişime bir baktım da meğerse ben ne kadar masum birisiymişim. Aşk ne demek bilmezdim, ihanet, ailevi sorunlar ve dahası hiçbiri yoktu. Okuldan eve, evden okula. Yaz tatillerinde mahallede ki arkadaşlıklar, oynanan oyunlar hepsini çok özledim. Çocukken hemen büyümek isterdim, zorluk ne demek, acı ne demek bilmeden. Yaşımı soran herkese 1 yaş fazla söylerdim. Zaman zaman ailevi sorunlarımız başladı, dağılmıştım. Artık saç tellerim teker teker dökülmeye başladı sonra avuç avuç, sonra bir baktım saçlarım kalmamıştı. O dağınıklıkta çok sevdiğim insanı toprağa verdim ve o zaman anladım insanların aslında ne kadar boş olduğunu, annem babam da dahil. Acı ne ilk orda tattım. Sonra ailevi sorunlar devam ederken birisine aşık oldum öyle böyle değil, deliler gibi, hiçkimseyi sevmediğim gibi çok sevdim 2 ay birlikteliğimiz oldu. Onun hakkında duymak istemediğim şeyler duydum ve bitirdim, ama çok seviyordum. 2 ay sonra sevgili yaptı ve bir kaç gün sonra nişanlandı. Ben orda acıyı 2. kez tattım ama bu farklıydı o acı yaşıyodu. Unuttum, unutmaya çalıştım. Daha sonra babam varken babasızlık yaşadım ve dedim ki yaşadıklarım aslında bir acı değilmiş sadece sızlamaymış. Babamdan çok yara aldım özellikle annem. Annemle ne kadar anlaşamasam da çok seviyordum ve hala öyle ama konu baba sevgisi olunca içimde hep selalar verildi, hep cenaze vardı. Bunlar yaşandıktan sonra artık yaşımı 1 eksik söylüyorum. Ben daha çocuğum ve bir çocuğun uğraşması gereken şey dersleri. Babası değil... Her erkek baba olamaz. Baba, herşeyi almakla olmaz, bazen maddiyat değilde maneviyat ağır basar. Bu dört duvar arasında değişen sadece 2 kişiydik babam ve ben. Babam parayı bulunca değiştiği hallerinin haddi hesabı yok. Ben ise babamı kendi içimde kaybettiğimde ki sözlerimin, konuşmalarımın ve davranışlarımın haddi hesabı yok. Herkes yaşımdan büyük (olgun) olduğumu söyler. Bir yandan güzel, diğer yandan kötü aslında. Erken olgun olmak bir çocuğa ağır gelir, çünkü olgun insanın düşünmesi, yapması hesaplaması biraz daha fazla ve biraz yüktür. Güzel yanı ise daha doğru düşünebilmek ve ona göre hareket etmek, fakat bir çocuk en fazla ne kadar doğru düşünebilir ki. Rastgele bir matematik denkleminin doğru olup olmadığını düşünmeli. 15 yaşında hiçbir çocuk, şunu şöyle yapsak daha fazla para kazanırım, ya da şu şekilde işlerde çalışıp bi sweat alabilirim diye düşünmemeli. Kader gayrete aşıktır diyorlar ama çoğu kızın kaderini birazda olsa baba yönlendirir. Bazı kızlar hayatlarını mükemmel yaşar, çok mutludurlar, çünkü onları, anlayan, dinleyen, onlara ilaç olan bir babaları vardır, bazıları ise berbat bir hayat yaşar ve erken yaşta bir işe saatlerini heba eder, rastgele bir insanı hayatına alıp ondan baba sevgisi beklerler. Neden? Çünkü sadece babanın ismi vardır kendisi yoktur. Bazılarının ise ne kendisi vardır ne de ismi. Aslında net bi şekilde olmasa da olur en azından babam var mı, yokmu? Diye düşünmem. Yok derim ya da var. Gelgitler insanı çok yorar, varlıklarıyla yokluklarıyla aynı olan insan(lar) çok yorar. Ve ben haddimden aşkın bir derece yorgunum ölüm uykusuna yatsam bile dinlenemem, toparlanamam, ama hep gülerim. Çoğu zaman ağlamam sadece gülerim en büyük acıma bile. Bazen gülmek iyi gelir. Çevremde ki insanlar ben güldüğüm için, kahkahalara boğulduğum için beni güçlü sanarlar. Güçlü değilim, güçlü gözükmek zorundayım. Eğer güçlü görünmezsem beni daha fazla yıkarlar ve beni toplayacak kimsem yok. İyi mi geceler bilmiyorum ama iyi geceler. Kimse yaşattığını yaşamadan ölmezmiş, umarım sizi mutsuz edip mutlu olanlar, bir gün de onlar mutsuz olurlar tek dileğim sağlıcakla kalın:))