#depresif

[nuisancevian]

Días

Hay días que solo son días Es como estar y a la vez no estar Sin fuerzas, sin energía, sin ganas de seguir Así es como me siento, hasta que de repente SON MESES, lluviosos Bajo el llanto de mi alma

Podría continuar con la secuencia... Quisiera sacarme el corazón

[kuzgunun-unuttugu]

Bazı geceler nefes almak için yeterdi ve belki artardı da.

[datenshi-666]

Susmuyor, zihnim susmuyor. Fireni boşalmış kamyon gibi yokuş aşağı giden bir zihnim var. Çok yoruldum çok.

[cihanalemi35]

[kron1kvakayim]

geceye yakisan bi kadin

[ilmiyyat1453]

"İnsanların en üzgün, en kederli ve en depresifinin tembeller olduğunu görürsün. Onlar, çalışkan ve gayretli insanların aksine, hiçbir işte mutlu ve sevinçli olmazlar."

İbnu'l-Kayyim, Ravzatu'l Muhibbin

[deliballlllsblog]

Anlatmam, zaten duymazlar.

[afrodit-mavisii]

Doğum gününüzü yazın vakti gelince kutlayalımmm!!🎀💫

[karanlikadamsposts]

Sonra geçtiğim yıllar geldi aklıma meğer ne çok çocukluk etmişim kendimi boş yere yormuşum şimdi hayallerimin birer birer avuçlarımdan kayıp gidişini izliyorum

[golgelerdeyasayan]

İnsan mutlu olmak ister; bu yüzden berbat haldedir. ~Freud

[borderlinesenteced]

[duygusuz1pic]

Yok içimde sevgi yok içimde korku

[kuzgunun-unuttugu]

İyi geceler, gecesi geçen herkese; acı olsa bile.

[datenshi-666]

Şu hayatta tüm hayallerimi siktiler. Hayallerimden vazgeçtim. Hiçbir isteğim olmadı şu dünyada. Son bir hayalim son bir isteğim vardı şu dünyada. Sadece sevilmek istedim. Sadece bunu istedim. Artık bundan da vazgeçtim.

Ben artık şu dünyada bir şey istemiyorum. Vazgeçiyorum her şeyden.

[milunasol]

hayatımda en dipte olduğum döneme girmek üzereyim. çok ince bir sınır kaldı orası da geçilirse nasıl toparlanırım hiçbir fikrim yok.

[zayiflamamlazim]

Sabahtan beri çok agresiftim. Hayata karşı negatiflik vardı üzerimde, hiç keyfim yoktu. Uzun yıllar tek yaşayan birisi olduğum için özel alanım kalmadı. 1 aydır annemle babam bende kalıyor. Her şeye müsamaha göstermekten inanılmaz yoruldum. Haftasonu Ş ile birlikte abimin yanına gittik tanışmaya. 3 gün aynı ilde idik. İlk gün görüştük, 2. Gün görüşmedik abimle. 3. Gün de Şye kahvaltıya gidelim dedim. 2 kere söyledim bunu oralı olmadı. Sonra ben de tamam sen bilirsin dedim. Annemle babam bir sürü laf etti. Benim de ister istemez moralim bozuldu ve Şye söyledim. Tartıştık 2 3 saat. Sonra barıştık. Eve geldim, bugün de babamla tartıştık. Sebebi de Ş. Sürekli eleştiriyor, yargılıyor. Tam bir ruh hastası gibi davranıyor. Öyle de zaten. Bu konudan çok bunaldım, çenesini kapatmasını söyledim. Yarıyolda bırakıp gittim. Eve gidip kavgayı büyütüp evlerine gitmelerini söyleyecektim. Şimdi bir parkta tek başıma göz pınarımda düşmeyen gözyaşı ile oturuyorum. Hiç çalışmayıp ev hanımı olduğumu hayal ettim bir an. Kendi rutinimde, kendi tempomda. Bilmiyorum ne kadar süre yapabilirdim. İnanılmaz yorgunum. Mental olarak sürekli bir tartışma ve savaş halindeyim. Kimseye derdimi anlatamıyorum. Psikolojik destek almayı düşünüyorum o kadar özel alanım yok ki nerede konuşacağım evde bilmiyorum. Kendi evliliği çok başarılı olmuş gibi sürekli benim ilişkim ile ilgili yorum yapıyor babam. Bir hastalığı var mı? Hastalığı varsa olmaz diyor. Çok komik değil mi? 30uma 2 yıl kalmış bir kadın olarak babamı bu konuda ikna etmemi bekliyor. Ne acı. Asıl ruh hastasının kendisinin olduğunu bilmiyor, sürekli gelecekten korkuyor. Başına bir şey gelir korkusu var. Dahası bunu bana empoze etmeye çalışıyor. Bu hep böyle oldu, yıllarca sürdü. Hayata karşı korkarak yetiştirdi. Şimdi gelmiş evlilik ile ilgili tavsiyeler veriyor. Ben yıllarca annemle babam boşansın diye dua ettim. Anneme sorsan da bizim için boşanmamış. Benim öyle bir talebim olmadı ki? Kendi düzenim bozulmasın, elalem ne der diye boşanmadı. Başka bir sebebi yok. Her gün evde kavga gürültü, küfür kıyamet. Birbirlerine karşı bizi şahit gösteriyorlardı. Geçen anneme bunları unutmadığımı söyledim. Hemen demagoji yapmaya başladı.

Aile sadece uzaktayken güzel. Bu hep böyle olmuştur. Benim ailemse? Varlığında da yokluğunda da hep dert oldu.