#anlaşılmamak

[unutulanlars]

Yokmuş..

[hurdahas-blog]

"Senin görme biçimin, benim kimliğim değildir. "

[geceolalim]

Merhaba, bu uygulamayı seviyorum. Neden biliyor musunuz? Burada kimseye derdini anlatamamışlar var. Bu uygulama kimsenin anlamadığı insanların. Şimdi ben de birini anlatacağım size. Belki tanıdık gelir. Belki siz de bağırmışşınızdır anlatacağım kişi gibi. Ama kimse duymamıştır :)

Bir kız varmış, sürekli konuşur anlatırmış. Ama etrafındakiler kendi bildiklerinin doğru olduğunu, kızın anlattıklarının yanlış olduğunu sanıyorlarmış. Hiç inanmazlarmış ona. 'Ben senden daha çok biliyorum!' der, minik kızın anlattıklarına kulaklarını kapatırlarmış. Kız büyüdükçe konuşmamaya başlamış. Kimse konuşturamıyormuş onu. 'Çok sakin biri.' demişler içindeki fırtınalardan habersiz. 'Konuşmayı sevmez.' demişler kafasındaki sesleri duymadan. O kadar kimse inanmamış ki ona, kız her cümlesinde birilerini inandırmaya çalışmış. Cümleleri hep şöyleymiş: 'Gerçekten' 'Cidden' 'İnan bana' 'Yemin ederim'...

Çok yorulmuş o kız biliyor musunuz? Artık birilerine bir şey anlatırken dinlemeyeceklerini düşünüp 'Neyse ya, boş verin..' demeye başlamış. Tanıdık geldi mi o kız size? Umarım tanıdık gelmemiştir.

Olur da birini sever, birine değer verirseniz; onu dinleyin olur mu? Belki kimse sesini duymamıştır.

[mesutbahtiyarolacak]

“Tüm zulümleri kafanda tutmak için sürekli savaştın, peki ne için? Hiçbiri seni sevmedi, çünkü hiçbiri seni tanımadı.”

“Sende gördükleri, sadece görmek istediklerinden ibaretti…”

[sessiizliginsesii]

Kaç kere anlaşılmayı bekledim, bilmiyorum.

[sutusevenbimahlukat-deactivated2]

Kendimi anlatacak kelimeleri bulamıyorum.

Derdin ne diye soranlara anlatmaya çalışıyorum, ne desem eksik kalıyor.

Anlatamıyorum.

Ben anlatmadan anlayacak birini arıyorum.

Ama öyle biri de yok biliyorum.

[kelimelerkifayetsizz]

Yüzümdeki gülümsemeye kandılar oysa çığlıklarımıda onlar duydular…

[bilinmeyenokisi]

Toplum, azınlıkları, kendisinden zıt olanları her konuda dışlıyordu ve kimsenin elinden bir şey gelmiyordu. Çoğunlukta olup bu durumdan rahatsız olanların bile...

[birtutambenden]

"Dünyada anlaşılmamak kadar güç ve ağır bir şey yoktur."

- Emile Zola🕯️

[unutulanlars]

[hurdahas-blog]

Seni anlamayan insanla yaşamak yük oluyor insana.

[amissa-nysa]

anlamak sevmekten daha önemli sanırım. seni anlamayan biri seni nasıl seveceğini bilemiyor…

[benoylesinebirii]

Sayfalara yetiyormuydu ki kelimelerimiz? Konuşabiliyormuyduk ki susarken? Yoksa konuşurken mi susuyorduk...

[siyahbeyazgibiydin]

bazen bazı anlar anlar vardır. yalnız, yapayalnız hissedilen anlar. çok kişiyle konuşabilme, iletişim kurabilme yeteneğiniz vardır. ancak yine de bir şekilde onlarla konuşurken dahi kendinizi yalnız hissedersiniz. ne telefon açıp konuşabileceğiniz birileri vardır ne de bir çay-kahve içerken..

nasılsın diye sorduklarında fazla deşmemeleri için iyi der geçiştirirsiniz. anlatmak içinizden gelmez, dışa vuramazsınız kelimeleri birer birer.

soyutlamaya başlarsınız insanlardan kendinizi yavaş yavaş. ne kimseyle konuşmak ne de muhatap olmak isteği gelir içinizden. sonra görünmez olmaya başlarsınız. kimse fark etmemeye başlar, en kalabalıklar arasından yürüyüp geçseniz dahi.

mesela arkadaşlar vardır. sıkı dost olduğunuz, siz konuşmadan mimiklerinizden, gözlerinizin içine baktığında ne düşündüğünüzü ne hissettiğinizi tek bakışta anlayan. sonra onlarda gider, ya evlenirler iletişim kopar ya da bir şey olur kopar.

ilişkiler vardır bir de. kadın erkek birlikteliği, birbirlerine tutunacak bir çift dal olarak görürler belki de ilk başlarda. sonra ya devam eder ya da etmez. ederse ne âlâ. sizi kendi anlamak istediği şekilde değil de, sizin neyi ne şekilde anlatmak istediğinizi olduğu gibi anlayanları çok nadirdir. evirip çevirmeden dümdüz bir şekilde. empati yaparak veya hislerinizi, duygularınızı, düşüncelerinizi olduğu gibi anlamak zordur. bunu gördüm ben hep..

ben hep olduğu anlamaya çalıştım, herkesi. kim olursa olsun. ancak, beni anlayan insan sayısı ya birdir ya da ikidir. ya benim anlatmamda sorun var, anlatmayı beceremiyorum ya da insanlar kendileri anlatmak istediklerimi kendi anlamak istedikleri gibi anlıyorlar. yaşadığım en büyük sorunum da bu sanırım. ha demiyorum ki hatam yoktur, illa ki vardır. insanız sonuçta isteyerek olur istemeyerekte. ama her bir şekilde hatam varsa da özür dilemesini bilmişimdir.

aklıma bazen intihar eden yazarlar geliyor. ara sıra açıp (doğruluğu olan yerlerden) hayat hikayelerini okuyorum. bu yazarların yazdıkları kitapların etkisi diğer bir çok kitaptan daha etkili olduğunu düşünüyorum kanımca. daha sert bir şekilde dışa vurumları var. belki de zamanında onlarda istedikleri gibi anlaşılmadıkları için böyle bir düşünce içerisine girerek karar vermişlerdir, diye düşünmekteyim. bu yazarların kimilerini okurken sert bir şekilde kendimi o cümlelerin arasında görüyorum, 'bu benim diyerek.'

son olarak şunu söylemek istiyorum, insanları hiçbir şekilde anlayıp dinleyip tanımadan, yargılamamanızı öneririm. bazen böyle düşündüğünüz de karşınıza öyle bir insan çıkar ki hiç tahmin etmediğiniz bir profille karşılaşmış olursunuz.

kendinize iyi bakın, hayat üzülmek/üzmek için çok kısa. her gecenin bir şekilde sabahı oluyor.

[filizhayal]

Anlatmak istemiyorum ama anlamanı isterim…

[naz-7]

Anlaşılmak için çırpınmadığın yer evin olacak...