mesutbahtiyarolacak

[mesutbahtiyarolacak]

"İnsan gençliğini aşka vermezse, gençlik neye yarar?"

[mesutbahtiyarolacak]

Ben seni...

[mesutbahtiyarolacak]

"Kalabalıklar daima tehlikelidir.

İçlerinde mutlaka ruhlarını ucuza satan alçaklar bulunur."

Victor Hugo

[mesutbahtiyarolacak]

Bak, duymak istediğin sözlerle başkalarını nasıl teselli ediyorsun."

-William Wordsworth

[mesutbahtiyarolacak]

*... içimi bir karamsarlık kapladı; tabanca kurşunuyla giderilecek türden bir karamsarlık değildi bu: Soğuk, çaresiz, sevimliliğin, iyi niyetli bir gülümsemenin altına gizlenen bir umutsuzluktu. Ruh yönünden sakat olmuştum. Ruhumun yarısı yoktu; solmuştu, uçmuştu, ölmüştü. Ben de o yarıyı kestim attım; oysa öteki yarı kımıldanıyordu, diriydi, herkesin hizmetindeydi. Kimse farkına varmadı bunun; çünkü bir zamanlar var olan öteki yandan haberleri yoktu..

Mikhail Lermontov, Zamanımızın Bir Kahramanı

[mesutbahtiyarolacak]

En büyük tehlike, kişinin kendini kaybetmesidir.

Sanki dünyayda hiçbir şeymiş gibi, çok sessizce gerçekleşebilir.

Başka hiçbir kayıp bu kadar sessiz gerçekleşemez;

herhangi başka bir kayıp (bir kol, bir bacak, biraz para, bir eş vb.) mutlaka fark edilecektir.

[mesutbahtiyarolacak]

Beni, yandığım ateşe, hayran hayran bakarken görmüşler...

[mesutbahtiyarolacak]

Cahit Külebi

[mesutbahtiyarolacak]

Serol TEBER

Melonkoli

[mesutbahtiyarolacak]

Ben 4 kişiyim;

1 ben,

2 içimdeki,

3 aynadaki,

4 kalbimdeki...

Ben'i geç, içimdeki zaten deli, kır aynadakini,

ya kalbimdeki...?

[mesutbahtiyarolacak]

Kitaplar size hikayeler anlatıp sonra çekip gitmezler.

Onları insanlardan ayıran özelliklerden biri budur.

Bilmem anlatabildim mi?

[mesutbahtiyarolacak]

Neden birini çok sevmek, aynı zamanda o insanı derinden yaralamakla aynı olsun ki?

Yani eğer öyleyse, birini çok sevmenin ne anlamı var ki?

[mesutbahtiyarolacak]

Nasıl olur da insan kendine uygun gördüğü rol uğruna, kendini ortadan kaldırır?

[mesutbahtiyarolacak]

Bugünün sana son bakışım olacağını bilseydim, sana sımsıkı sarılır ve Tanrı'ya ruhunun koruyucusu olması için dua ederdim.

Eğer bu kapıdan son çıkışın olacağını bilseydim sana sarılır, seni öper ve bir kez daha arardım.

Eğer bunun sesini son kez duyacağımı bilseydim, tekrar tekrar duyabilmek için her kelimeyi defalarca ele alırdım.

Eğer bunun seni son görüşüm olduğunu bilseydim, sana seni sevdiğimi söylerdim

ve bunu zaten bildiğini aptalca varsaymazdım

[mesutbahtiyarolacak]

"Ben beklemeye alışkınım..."

Bunu bir kez daha düşündü.

"Beklemeye değer miyim diye merak ediyorum."

Bunun görülmesi gerekiyor" dedim.

"Fakat zaman alsa bile beklemeyi istemenin belli bir değeri var."

"Ben beklemeye alışkınım" dedim ona.

Ama gerçekten öyle miydim?

Nefesim beyaz, sert bir soru işareti gibi havada asılı kaldı.

Beklemeye alışkın mıydım, yoksa bana başka bir alternatif sunulmadığından mıydı?

Haruki Murakami, şehir ve belirsiz duvarları

[mesutbahtiyarolacak]

"Kendini canavara dönüştüren herkes

insan olmanın acısından kurtulmuş olur..."