#ang panday

[linobrocka]

Ang Panday (1980)

sa direksyon ni Fernando Poe Jr.

[henriediosa]

palatawan: the old money families

one of the things that i think makes palatawan really work as a tagalog translation of the world of hatchetfield is the class divide. if i could drive you through manila right now, you'd get it — the high-rises next to the slums, the sheets of metal covering the shanties next to the highway. there's something very filipino about an island with resorts and mansions on one side and a trailer park on the other.

i think the old money of palatawan are the panginoong maylupa, the landlords who bought up the land and built the mansions. so let's start with the people who made hatchetfield their own little satanic paradise:

the waylon family

Agatha and Mathias Flavio - so waylon is from the old english name weland, which probably means "cunning". it's the name of a legendary smith. someone who makes metal implements is a very cool namesake for the family who built hatchetfield. so i went for the name of our own legendary smith, ang panday (which is just The Smith in tagalog). he's a comics character. but it felt too on the nose to just use panday (after all, they're not the smiths, that would be too plain) so i went for his first name.

the perkins/houston family

Ma. Emmanuella de los Reyes Perez - it's emma! yeah, i think she comes from old money — her parents had land that she turned into perky's buds, and she had the freedom and resources to go backpacking as a young woman. we don't see it much from her because emma's trying to distance herself from her family, and i bet the backpacking has sort of roughed her up a good bit. perkins and perez both derive from the name peter.

Ma. Janella Perez Corazon - áte (big sister) janella. i changed her name because jane in a filipino accent sounds too much like jenny, and they could be confused with each other. going into psychology is a really interesting choice for her, because we don't actually have psychiatric workers for our population right now. so i think it speaks to how perfect and pure of heart she seems.

Tomas Corazon - the hugh in "hugh's town" (houston) means heart, and so does corazon. i think it works for a guy with such big feelings, who cares so much about his family.

Timothy Corazon / Tim - this is a personal thing that you may have noticed if you look at how i name my own characters, but i like it when characters have full names that they can derive nicknames from. he can't just be tim on his birth certificate, that's not a whole name. give your babies (characters) whole names.

the murray/monroe family

Rosalinda Iñiga Camella Villar Rivera - you bet i gave linda a long fancy name. camella villar is a reference to an actual filipino land-owning political family, and iñiga is a reference to one of my exes. hey, i can be petty too.

Gerald Rivera - so fancy and yet so generic. he stays in the background and that's exactly where he should be

Rio, Abra, Pasig, and Chico Rivera - all of linda’s children are named after rivers. is it because the monroe also means (the mouth of a) river? i’m not sure why, but i am keeping the pattern.

Roman Milagroso Villar - he just felt like he needed a second name. why not miraculous? it fits his ego. murray comes from an old irish name that means "master", so i picked a surname derived from the latin word for a village. they own the village (the hatchetfield boating society and the honey queen pageant board)

the young family

Sherman and Sheila Cabataan - this one's easy because the name is obviously a nod to their eternal youth. so it's kabataan, "youth" but spelled with a c to make it look vintage. (when the philippines was colonised by spain, the /k/ sound was spelled with a c like it is in spanish.)

so i've already done CCRP and the nerdy prudes (+ max); which section of hatchetfield population would y'all like to see translated next?

[dopeanchorcherryblossom]

POST-EDSA 1 REVOLUTION

Carlo Magno Jose Caparas (born December 15, 1958) is a Filipino comic strip creator and writer-turned film director and producer. He is best known for creating such Filipino superheroes and comic book characters as Panday, Bakekang, Totoy Bato, Joaquin Bordado, Kamagong, Kamandag, Elias Paniki, Tasya Fantasya, Gagambino, Pieta and Ang Babaeng Hinugot Sa Aking Tadyang, among others. He is also known as a director of numerous massacre films such as Kuratong Baleleng and The Cory Quirino Kidnap: NBI Files. Caparas was awarded the 2008 Sagisag Balagtas Award.

Reference: DBpedia

https://dbpedia.org › page › Carlo_J...

About: Carlo J. Caparas

[marjmae]

2 REMARKABLE WRITERS IN POST-EDSA REVOLUTION:

-Magno "Carlo" Jose Caparas (born December 15, 1958), widely known as Carlo J. Caparas, is a Filipino comic strip creator/writer-turned director and producer.

-Who is best known for creating such Filipino superheroes and comic book characters as Panday, Bakekang, Totoy Bato, Joaquin Bordado, Kamagong, Kamandag, Elias Paniki, Tasya Fantasya, Gagambino, Pieta and Ang Babaeng Hinugot Sa Aking Tadyang, among others.

-Gilda Olvidado (born 9 August 1957 in Cebu City, Cebu[1]) is a Filipina movie and television writer, and melodrama novelist. Her novels have been turned into live-action movies by VIVA Films, and also been remade for television through Sine Novela.

-The Filipino telenovelas Babangon Ako't Dudurugin Kita (2008), Dapat Ka Bang Mahalin (2009), Kung Mahawi Man ang Ulap (2007), and Sinasamba Kita (2007) were co-written by Olvidado. She co-wrote melodrama television programs including Kaputol ng Isang Awit (2008) and My Only Love (2007–2008).

Photo credit/reference: Wikipedia contributors. (2023b). Carlo J. Caparas. Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/Carlo_J._Caparas

Wikipedia contributors. (2022b). Gilda Olvidado. Wikipedia. https://en.wikipedia.org/wiki/Gilda_Olvidado

[shadow-schemer]

girl help! every day I get the urge to design Filipino Servants for FGO but the only design I have for them is very generic and plays hard on the "what survived of them from historical accounts", resulting to some of them manifesting in Classes contradicting their personality (e.g. Saber Rizal but has Caster skills, Assassin Goyo but has Rider attack power and skills), and some of them manifesting because of popular depiction (e.g. Caster Mabini, Ruler Bonifacio, Berserker Luna)

(mostly Servants from the Spanish Revolution. I can throw in some Servants during the American occupation and no further. Anyone beyond that point can get testy. Sorting through historians through their political bias is stressful work already when researching the Spanish Revolution period.)

There are mythological pre-colonial figures as well such as Lapu-Lapu (who killed Ferdinand Magellan), Princess Urduja, Queen Amaya (whose twin sister is a snake), Lam-Ang, and the Bakunawa story. Modern myths are very Komiks based such as Darna, Pedro Penduco, Panday, Varga, and Palos (i only the fantasy ones orz)

[bdsrsated]

Sir Noel Layon Flores #Idol @noellayonflores Reunited with my Idol

Ang Panday Coco Martin (2017) Costume Designer @cocomartin_ph

Darna Marian Rivera (2009) TV Series @marianrivera Costume Designer @officialdarna

Dreamwalker Comicbook (2022) Feature Kate Valdez Actress GMA7 Comic Book Artist @valdezkate_

Voltes V Legacy (2023) Lead Visual Artist @voltesvlegacy

Encantadia Series and Mulawin Series Lead Concept Artist @gmaencantadia @gmanetwork

[sweetunknownmanager]

Ecco Rosales, Balik-Primetime King na this 2019

He should originally supposed to be the next FPJ for the newest 2020 remake of movie Ang Panday and the newest 2022 remake of primetime action teleserye FPJ's Ang Probinsyano

Karen Davila, Balik-TV Patrol na this 2021 or 2022 or 2023

[annnngegge]

Pangarap Sa Pagitan Ng Pagkawala

Sa gitna ng masaganang palayan at ilog na umaawit sa bawat agos nito, matatagpuan ang isang payak ngunit masiglang barangay ng San Ildefonso. Dito, ang pagkakaisa at mainit na pagtutulungan ay hindi lamang isang kaugalian kundi isang pamumuhay. Sa lilim ng isang matandang mangga, na tila bantayog ng mga salaysayin ng kanilang ninuno, dalawang binatang puno ng pag-asa at adhikain ang nag-uusap.

Si Rico, na anak ng magsasaka, ay larawan ng kasipagan at determinasyon. Ang kanyang mga mata'y kumikislap sa bawat ngiti, na parang mga bituin na sumasalamin sa malawak na kalangitan tuwing gabi. Ang kanyang buhok ay singkulay ng hinog na palay, at ang kanyang balat ay may kulay ng lupa na araw-araw niyang tinatapakan at pinapahalagahan. Samantala, si Tomas, na anak naman ng isang panday, ay mayroong pangangatawan na hinubog ng pagsisikap at pagpupunyagi. Ang kanyang mga kamay ay batid ang paghawak ng martilyo at pako, ngunit ito rin ay humahaplos sa mga aklat na nagsisilbing tanglaw ng kanyang mga pangarap. Sa kanilang pagkakaupo, hindi lamang hangin ang kanilang kasama kundi pati na rin ang mga kuwento ng kanilang kabataan at ang mga pangarap para sa kinabukasan. Ang bawat salitang binibitawan nila ay tila mga binhi na itinatanim sa lupa ng pagkakaibigan, na may pananalig na ito'y tutubo at lilikha ng masaganang ani ng tagumpay at pagkakaisa. Sa kanilang pagsasama, hindi lamang sila mga mag-aaral na nagsusumikap para sa personal na tagumpay, kundi mga kabataang may malasakit sa kanilang komunidad at handang bumalikat sa responsibilidad para sa ikauunlad ng kanilang barangay.

Pareho silang nangarap na makatapos ng pag-aaral at umasenso sa buhay para makatulong sa kanilang mga pamilya. Magkasama silang nag-aral, naglaro, at ibinahagi ang kanilang mga pangarap at hirap sa isa't isa. Rico, na may ngiting kasingliwanag ng araw, ay madalas na sabihin kay Tomas, "Pare, balang araw, tayo naman ang tutulong sa barangay natin, hindi ba?". Tomas, na may pangarap na kasingtayog ng mga ulap, ay tumugon, "Oo naman, Rico. Walang imposible basta't magkasama tayo.""Pare, isipin mo, isang araw, tayo na ang magpapaaral sa mga bata dito," sabi ni Rico, puno ng pag-asa. Dumating ang panahon na kinakailangan nilang pumunta sa Maynila para ipagpatuloy ang kanilang pag-aaral sa kolehiyo. Sa parehong unibersidad sila nag-enroll at sa parehong kurso. Sa simula, maganda ang takbo ng kanilang samahan, ngunit unti-unti, nagsimula silang magkaroon ng hindi pagkakaunawaan. Sa gitna ng ingay at gulo ng lungsod, unti-unti silang nagkalamat dahil sa isang di inaasahang pagsubok. Sa gabi ng kompetisyon ng kanilang unibersidad, matapos ideklara si Rico bilang panalo, ang hangin ay puno ng hindi masambit na tensyon.Sa isang sulok ng silid, ay nagmukmok at bumulong si Tomas, "Bakit siya lang? Hindi ba't magkasama kami sa lahat?"Nang lapitan siya ni Rico, na may ngiti sa labi at tropeyo sa kamay, "Tomas, pare, wala naman 'to kung 'di rin dahil sa'yo."Ngunit si Tomas ay umiwas ng tingin at malamig na sumagot, "Iwanan mo na 'ko, Rico. May sarili ka nang landas na tatahakin." Nagsimula si Tomas na makaramdam ng inggit at hinanakit kay Rico.

Unti-unti, nagkakalayo ang loob nila sa isa't isa hanggang sa hindi na sila nag-uusap. Si Rico, sa kabilang banda, ay nagtangkang ayusin ang kanilang pagkakaibigan, ngunit si Tomas ay tuluyan nang lumayo. Lumipas ang mga taon, at pareho silang nagtagumpay sa kani-kanilang larangan. Si Rico ay naging isang kilalang inhinyero, samantalang si Tomas ay isa nang respetadong arkitekto. Ngunit may kirot pa rin sa kanilang puso sa pagkawala ng isang tunay na kaibigan. Sa muling pagtatagpo sa isang proyekto, sa bubungan ng gusaling kanilang itinayo, isang tahimik na pag-uusap ang naganap. Rico, may bakas ng pagsisisi sa kanyang boses, "Tomas, alam mo ba, hindi kailanman nawala ang panghihinayang ko sa nangyari sa atin..."Tomas, may luha sa kanyang mga mata, "Pare, ako rin. Akala ko kaya kong mag-isa, pero mali pala ako."Sa isang iglap, ang lindol ay nangyari. Sa gitna ng gumuguhong pangarap at nagbabagsakang bato, ang kanilang huling mga salita ay puno ng pagbabalik-loob. Rico, habang yumayakap kay Tomas, "Huwag kang mag-alala, Tomas, magkasama tayo hanggang huli." Tomas, hawak ang kamay ni Rico, "Salamat, kaibigan. Sa huli, ikaw pa rin pala ang kasama ko." Nang sila'y matagpuan, ang kanilang pagkakayakap ay isang mabigat na paalala sa lahat na ang pinakamahalagang yaman sa mundo ay hindi ang tagumpay o yaman, kundi ang mga taong kasama mo sa paglalakbay.Sa kanilang malungkot na pagwawakas, isang bittersweet na alaala ang naiwan: ang tunay na pagkakaibigan ay nagtatagal kahit sa huling hantungan.

Sa paglipas ng mga araw, habang ang komunidad ay nagluluksa sa pagkawala ng dalawang anak ng San Ildefonso, isang di inaasahang liham ang natuklasan sa ilalim ng mga guho ng gusaling kanilang itinayo. Ang liham ay mula kay Tomas, na para kay Rico, isinulat ilang araw bago ang trahedya. Sa sulat, ibinuhos ni Tomas ang kanyang damdamin ng pagsisisi at ang kanyang hangarin na muling buuin ang kanilang pagkakaibigan, na tila isang paanyaya para simulan muli. Ang liham na iyon ay hindi lamang isang pahiwatig ng isang napipintong pagbabalik-loob, kundi pati na rin ng isang lihim na plano. Si Tomas, sa kanyang pagiging respetadong arkitekto, ay nagdisenyo ng isang makabagong paaralan para sa kanilang barangay, na kanyang nais ipatayo bilang sorpresa para kay Rico at bilang kanyang paraan ng pagtanaw ng utang na loob sa kanilang pinagmulan. Ang kanilang pagkawala ay lalong nagpatibay sa kanilang legasiya sa puso ng bawat isa sa San Ildefonso. Ang liham ni Tomas, na natagpuan sa mga guho, ay naging simbolo ng hindi matitinag na pag-asa at pagkakaisa na kanyang nais ipamana sa kanilang barangay. Ang mga salita niya ay parang mga butil ng palay na sumibol sa tigang na lupa, nagdulot ng bagong sigla sa mga puso ng kanilang mga kababayan. Ang balita tungkol sa plano ni Tomas na magtayo ng isang paaralan ay kumalat sa buong barangay na parang apoy. Ito ay nagbigay inspirasyon sa mga kabataan at matatanda na magtulungan at ipagpatuloy ang nasimulan ng dalawang kaibigan.

Ang komunidad, sa pangunguna ng mga magulang ni Rico at Tomas, ay nagkaisa upang ituloy ang pagpapatayo ng paaralan. Ito ay kanilang itinuring na pinakamahusay na paraan upang parangalan ang alaala ng dalawa. Sa bawat pako na ipinukpok, sa bawat haligi na itinayo, at sa bawat pader na pininturahan, ang espiritu ni Rico at Tomas ay tila naroroon, gabay at inspirasyon sa kanilang paggawa. Ang paaralan, na pinangalanang "San Ildefonso School of Hopes and Dreams," ay hindi lamang nagsilbing monumento ng kanilang pagkakaibigan kundi bilang isang tanglaw ng pag-asa para sa susunod na henerasyon. Sa araw ng pagbubukas ng paaralan, ang buong barangay ay nagtipon sa lilim ng matandang mangga, kung saan ang dalawang kaibigan ay madalas magkwentuhan at mangarap. Doon, sa harap ng bagong tayong paaralan, isang plake ang inihandog bilang pagkilala sa dalawang magkaibigang nagbigay inspirasyon sa kanilang komunidad na mangarap at magtulungan.

Ang mga salita sa plake ay nagpapaalala sa lahat na ang tunay na tagumpay ay hindi lamang nakamit sa personal na mga ambisyon, kundi sa pagbabahagi ng mga pangarap at sa pagtulong sa isa't isa upang ito'y makamtan. Sa pagdaan ng panahon, ang San Ildefonso School of Hopes and Dreams ay naging saksi sa paglago ng barangay, sa paghubog ng mga lider ng komunidad, at sa pagtutulungan ng bawat isa. At kahit na si Rico at Tomas ay wala na, ang kanilang mga pangarap at adhikain ay patuloy na namumuhay sa bawat pahina ng aklat na binabasa, sa bawat leksyong itinuturo, at sa bawat batang naglalakad patungo sa paaralan, puno ng pag-asa at pangarap para sa kinabukasan.

[pannaginip]

Panday Sining on Twitter @PandaySiningPH:

LOOK: Jeepney drivers and operators, insisting on their right to livelihood theough "Balik-Pasada, Balik-Prangkisa."

The drivers and operators of the AGUAJODA terminal continue plying commuters in order to show the importance of transport workers in the daily lives of commuters.

This is an indication of the valiant opposition of the drivers and operators in the face of the PUV Modernization program. Let's go and defend the right to livelihood of our tsuper-heroes!

We will go on!

IDs under the cut

ID: Jeepneys with stickers that read, "Pasada under protest!"

ID: Iconography of Mama Mary on a jeep with a sticker below it reading, "Sa laban ng tsuper kasama ang komyuter!" [The fight of the driver includes the commuter!]

ID: A poster on the back of the passenger's seat in a jeep that reads, "Tsuper, opereytor, komyuter magkaisa! Kami ay namamasada upang igiit ang aming karapatan sa kabuhayan. Suportahan ang aming panawagan laban sa PUV Modernization Program! Kunan ng litrato ang imahe at i-post sa inyong social media accounts gamit ang hashtag na #TanggolPasada at #NoToJeepneyPhaseout."

[Drivers, operators, and commuters unite! We continue plying passengers to insist upon our right to livelihood. Support our calls opposing the PUV Modernization Program! Take a picture and post it to your social media accounts using the hashtags #TanggolPasada and #NoToJeepneyPhaseout.]

[thecaliberhau]

HAU student leaders hold protest; decry martial law atrocities, historical distortion

Student protesters chanted “Never Again, Never Forget!” in front of Holy Angel University on Saturday, September 23, to commemorate the 51st anniversary of the declaration of Martial Law through candle lighting.

The protest was staged by Tindig Holy Angel University (HAU), some officers of the University Student Council (USC) and School of Arts and Sciences – College Student Council (SAS-CSC), Panday Sining – Pampanga, and few alumni of HAU.

According to the protesters, they wore black to symbolize the period of dictatorship as one of the darkest times in the Philippine history.

Among their callings include “No to mandatory ROTC” and “No to red-tagging.”

While USC School of Education Senator Patricia Ysabel Torres emphasized the whitewashing of the Marcos family by the current administration.

“…isa itong hakbang ng rehimeng Marcos Jr. para baguhin ang kasaysayan at makalimutan ang kanilang mga kasalanan noong panahon ng batas militar [referring to the Department of Education’s recent memo],” said Torres.

Last September 11, the Department of Education Bureau of Curriculum confirmed a memo to remove ‘Marcos’ in ‘Diktaduryang Marcos’ in the new curriculum.

This week, the USC, SAS-CSC, the School of Business and Accountancy – College Student Council (SBA-SAS), and The Angelite have launched online postings debunking myths of the dictatorship.

While similar activity was conducted by several student organizations in Pampanga High School last Thursday, calling for the youth to embrace the role as “custodians of our nation’s democratic values.”

As of now, the Malacañang Palace is yet to issue a statement as the country recalled the atrocities of the military rule of the elder Marcos.

News and photos by: Kenneth De Guzman

[rtrkthmcjc]

KULINARI NG PINAS

Bacolor, Pampanga https://www.bria.com.ph/articles/10-things-you-need-to-know-about-kapampangans/

Ayon sa Official Website ng Munisipalidad ng Bacolor, noong 1571, mayroon nang Bacolor bilang isang maunlad na pamayanan. Dumating ang mga Kastila sa pamumuno ni Ferdinand Blumentrit at natagpuan nila ang "Baculud," ang orihinal na pangalang nangangahulugang mataas na lugar.

Ang mga unang nanirahan sa Bacolor ay mga Malayans mula sa Atjeth Sumatra, pinamumunuan ni Panday Pira. Naitala ang opisyal na pagtatag ng Bacolor noong 1574 sa pamamagitan ng may-ari ng lupa na si Guillermo Manabat, kung saan ngayon matatagpuan ang San Guillermo Church.

https://philippinefaithandheritagetours.com/san-guillermo-ermitano-church-villa-de-bacolor-pampanga/

Binago ang pangalang Baculud tungo sa Bacolor nang dumating ang mga Kastila. Ito rin ay naging unang kabisera ng Pampanga mula 1698 hanggang 1904 bago itinalaga ang San Fernando bilang kabisera ng lalawigan noong Hulyo 1904.

Pampanga ang itinuturing na unang lalawigan na nag-organisa ng sibil na pamahalaan sa Pilipinas, ayon kay General Grant, ang Presidente ng Estados Unidos.

Ang Bacolor Festival ay ginugunita tuwing ika-10 ng Pebrero, at ang La Naval Fiesta ay ginaganap tuwing ika-3 Linggo ng Nobyembre.

La Naval Fiesta https://cbcpnews.net/cbcpnews/devotees-join-la-naval-procession/

Noong dekada 1990, naging sentro ng kasaysayan ng bansa ang Bacolor nang pumutok ang Bulkang Pinatubo at wasakin ang 95% ng buong bayan, kabilang ang 18 sa 21 barangay nito na dating maunlad.

https://news.abs-cbn.com/news/07/30/23/misa-sa-ilang-simbahan-sa-pampanga-tuloy-kahit-baha

Maraming kaugalian ang mga Kapampangan na tiyak ipagmamalaki at mas nakikilala ang Pampanga. Mapapansin agad ang kanilang pagiging makuwento dahil dito nila pinapakita ang kanilang pagmamahal at relasyon sa kapwa. 

Bukod sa pagiging makuwento ang mga Kapampangan ay isang tunay na rehiliyoso. Ang kanilang pagmamahal sa Diyos, kaakibat ng kanilang pagmamahal sa kapwa, ay maaninag sa mga kaugaliang pag-dadasal, pag-aalay, at paggalang sa simbahan, mga ninuno at mga nakatatanda.

https://coconuts.co/manila/lifestyle/christmas-season-is-officially-here-stunning-parol-display-in-pampanga-goes-viral/

Ang kultura ng pamumuhay sa Pampanga ay simple tulad ng sa iba pang mga lalawigan. Ang pangunahing ikinabubuhay doon ay pagsasaka, mga industriyal na gawain, pangingisda, at paggawa ng mga dekorasyon para sa Pasko tulad ng nagniningningang mga parol. 

https://blog.mabuhaytravel.uk/pampangas-best-authentic-foods-that-you-should-definitely-try/

Ang Pampanga ay tinaguriang "Sentro Ng Kulinara" ng Pilipinas dahil tahanan ito ng mahuhusay a kusinero na sinanay ng mga Espanyol sa panahong kolonyal.

Ang mga Kapampangan ay mahilig sa iba't ibang estilo o disenyo ng kasuotan para sa mga babae at lalaki. Halimbawa, ang mga babae ay mahilig sa iba't ibang disenyo ng bistida, habang ang mga kalalakihan naman ay kumportable sa pag-suot ng iba't ibang uri ng kamiseta depende sa okasyon. Ang kanilang pananamit ay simple ngunit may angking estilo, na nagbibigay-kulay sa kanilang pagsasagawa ng mga okasyon.

https://palibut.com/2022/12/10/sinukwan-festival-2022/

Ang Pampanga ay mayaman sa sining at kultura. Ang mga Kapampangan ay mahilig sa musika at sayaw, sila rin ay nagpapakita ng likas na yaman at kahusayan sa pagtatahi.  May mga tradisyonal na sayaw tulad ng "Singkil," kung saan ang mga mananayaw ay sumasayaw sa ilalim at sa paligid ng mga patpat na inilalagay sa mga kamay. Mayroon din silang "Pandanggo sa Ilaw," isang sayaw na kinalalakipan ng mga makukulay na ilaw na dinadala ng mga mananayaw.

Ang sining at kultura ng mga Kapampangan ay nagpapakita ng kahusayan, kahusayan sa musika, sayaw, paglikha, at mga alamat na nagpapahayag ng kanilang identidad at pagmamahal sa kanilang lalawigan. Ito ay patuloy na nagbibigay-buhay sa kanilang kultura at nagpapamana sa mga susunod na henerasyon.

San Guillermo Parish, Bacolor Pampanga https://foursquare.com/v/san-guillermo-parish-church/4ce762d1948f224b4a0cea5d

Matatagpuan ang Simbahan ng San Guillermo sa Bacolor, Pampanga, Pilipinas, at ito ay itinawag kay San Guillermo, ang patron ng bayan.

Itinayo ang simbahan noong 1576 ng mga Paring Agustino, at ito rin ang panahon ng pagtatag ng bayan, kung saan naging kauna-unahang pari ng bayan si Padre Diego de Ochoa, OSA, dalawang taon matapos ang pagkakatayo ng simbahan.

Matagumpay na nakalampas ang simbahan sa maraming kalamidad sa mahabang panahon, kabilang na ang matitinding bagyo, lindol, at pati na rin ang pagsabog ng Mount Pinatubo noong 1991.

Gayunpaman, noong ika-3 ng Setyembre 1995, ang pag-agos ng lahar ang nagdulot ng pinakamalaking pinsala sa simbahan at buong bayan. Ang Bacolor ay natambakan ng 12 metro ng putik, mga bato, at iba't ibang abo mula sa pagsabog ng bulkan.

Gayunpaman, nagpatuloy ang mga serbisyo sa kalahating ibinaon na simbahan, at ito ay naging atraksyon para sa mga turista sa ilang panahon.

Ang kasaganahan ng dekorasyon ng simbahang Bacolor ay nagpapakita ng mataas na antas ng Baroque at Rococo.

Sa kabila ng pagkakasira nito, ang San Guillermo Parish ay naging simbolo ng pagtibay ng pananampalataya ng mga Pilipino sa kabila ng mga pagsubok. Nagpapatuloy itong makita sa mga pananampalatayan at tradisyon ng mga taga-Bacolor at mga kalapit-bayan.

[hamaterdummy]

Ang aga-aga at nabasa namin yung reports na allegedly nam-bully si Eren sa school. Nanuntok daw ng kaklase, apparently last week pa pala. Hindi lang agad nakita sa message request.

Hetong si L naman ay feeling attacked. Sabi niya dapat daw may ebidensiya yung nanay na nagrereklamo. Dapat daw may maipakitang pasa o galos. Baka lang daw natulak lang naman yung anak niya. Sinabihan pa nga niya si Eren na kumain para mas lumakas pa.

"Mas mabuti na na ikaw yung bully kaysa ikaw ang binu-bully," dagdag pa niya.

Nakakaloka! Ang sakit sa tainga!

Biglang pumasok na naman sa akin yung Elem days ko din. Ang kaibahan lang, ako yung mas na-bu-bully.

One story na malinaw na malinaw sa akin ay nung grade 2 ako. I had a 6 AM class. Yes, sobrang aga at walang almusal as usual.

Alam kong hindi na normal ang araw dahil late na ako. Maliwanag na. May sinag na ng araw. Alam kong nagsisimula na noon ang klase pero keber at papasok pa rin ako.

Pa-simple akong dumaan sa likurang pintuan para hindi mapansin dahil ayaw kong mapahiya kapag nakita ako ng teacher. But, to my surprise, nandoon na naman sa upuan kong nasa pinakagilid sa bandang likod ang kaibigan ng seatmate ko. Akala nila absent na ako. Pero dumating ako.

Sa ideal na mundo, dapat ay lumipat na siya sa pwesto niya. Pero dahil paborito nila akong asarin dahil sa pagkabakla ko. Hindi siya umalis. Paulit-ulit akong nakikiusap sa kaniya nang pabulong para hindi namin makuha ang atensyon ng titser na nagtuturo sa harap. Pero nagmamatigas siya. Ayaw pa rin niyang umalis.

Nasa bandang unahan ang pwesto niya at wala ng ibang upuan. Wala akong nagawa. Sobra yung pagpipigil ko ng iyak. Pero bakas sa mukha ko na paiyak na talaga ako noon. Sumuko ako sa kaniya.

Wala talaga akong magawa kundi maghintay na sana may makapansin sa nangyayari o sa nararamdaman ko. We were more than 30 sa room including our teacher, but none came into my rescue. I didn't ask though.

Nanahimik na lang ako nang naka-squat sa gilid niya until the second subject ay umalis din siya. Nangawit yung paa ko noon at talagang ang sarap sa pakiramdam ko nang maayos na akong makaupo.

I was traumatized by that experience dahil katatawanan sa kanila ang gender ko and mahina ang tingin nila sa akin. Well, at that time, wala talaga akong lakas ng loob na lumaban sa kanila. Hindi ko sila kaya. Malakas sila.

Ngayon naisip ko na mas lumalakas sila marahil sa mga magulang na kagaya ni L. Isang panday ng balisong panugat ng makikita nilang mahina.

Isa ako sa mga biktima at alam kong mas may malalaking sugat pang bitbit ang iba. Pero, sana wala ng nakararanas ng ganitong pait ng kapalaran. Sana hindi patuloy na lumaking bully si Eren. Sana wala ng L.

[enerz]

Finacial Recognation

”Coco Martin”

With a career spanning two decades, Martin is regarded as the country's Ultimate Superstar. he has won 2 FAMAS Gaward Urian Award and 3 Golden Award. As of 2021,Martin has grossed 2.3 billion at the box office,making him one of the top warning actors of the last ten years. At the 34th gawad Urian Awards, he was recognized as the most awarded actor of his generation, with 119 awards and recognitions and 40 nominations from various award -giving bodies since 2006

In 2017, Martin started as the titular character in the ang panday pebist, while also serving the director, making his real name, Rodel Nacianceno for this role as director. Martin is the chairmain of hus own production company, CCM Film production a company that he established in 2017.

Literacy Journalism

"Fernando Amorsolo"

Fernando Amorsolo Cueto(May 30, 1892-april 24,1972) was a portraitist and painter of rural Philippine land scapes, Nicknamed the "Grand old man of Philippine Art, he was the first ever to be recognized as a national artist of the Philippine he Art. He was the first ever to be recognized as a national Artist of the Philippines. He was recognized as such for his "pioneering use of depressionistic techniqur " as well as his skill in the use of lightning and back lightning in his skill in these of lightning and back lightning in his paintings significant not only in the development of Philippine are but also in the formation of Filipino nations of self and indentity.

"Travelogue"

"Nature trip to Mayang"

NATURE TRIP to MAYANG. The worst thing about our nature trip is that we can't sit down anymore and stop the cobra from leaving the field. At my friend's house, we gathered a group of people together, we were about to leave together to take a bath at Mayang falls, we didn't sleep anymore and we went to early morning to clean the mango, when we were already on the flight We laughed and laughed and when we got to the paroetan, parowonan, it was nice to take a bath. in mayang falls especially when we are complete, we must first eat so that we don't get hungry, bobanez swimming in mayang falls, we will meet and be with many people while bathing. It's great that I went and we were also happy to be with you because the place we went to was so beautiful that we hope to do it again.

"Testimony"

"Better Safe Than Sorry"

BETTER SAFE THAN SORRY Better to be safe than sorry later. Way let's hurry dales &0 dot dare doretoso what we're doing it's good to rest and think carefully if you continue the thing you know will be with you. Was tays paidalos dalos in our bay house because everything in the muds has a limit let's sip what we eat whether it is bakarka buli for us. It's better to be careful, we will be blamed, do something better with your power so that you don't get hurt. For you as long as it takes because there are many things you did not write that will be safe, okay, but this is also the one that will destroy you

[markkeiangubat]

POST EDSA REVOLUTION

Carlo Magno Jose Caparas (born December 15, 1948) is a Filipino comic strip creator and writer-turned film director and producer. He is best known for creating such Filipino superheroes and comic book characters as Panday, Bakekang, Totoy Bato, Joaquin Bordado, Kamagong, Kamandag, Elias Paniki, Tasya Fantasya, Gagambino, Pieta and Ang Babaeng Hinugot sa Aking Tadyang, among others. He is also known as a director of numerous massacre films such as Kuratong Baleleng and The Cory Quirino Kidnap: NBI Files.

Reference:https://dbpedia.org/page/Carlo_J._Caparas

[norhansali]

2 REMARKABLE WRITER'S IN POST EDSA REVOLUTION

Magno Carlo Jose Camparas

Carlo Magno Jose Caparas (born December 15, 1948) is a Filipino comic strip creator and writer-turned film director and producer. He is best known for creating such Filipino superheroes and comic book characters as Panday, Bakekang, Totoy Bato, Joaquin Bordado, Kamagong, Kamandag, Elias Paniki, Tasya Fantasya, Gagambino, Pieta and Ang Babaeng Hinugot sa Aking Tadyang, among others. He is also known as a director of numerous massacre films such as Kuratong Baleleng and The Cory Quirino Kidnap: NBI Files.

Source: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Carlo_J._Caparas

Gilda Olvidado

Gilda Olvidado (born 9 August 1957 in Cebu City, Cebu[1]) is a Filipina movie and television writer, and melodrama novelist. Her novels have been turned into live-action movies by VIVA Films, and also been remade for television through Sine Novela.

source: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Gilda_Olvidado

[kristinejoyenoy]

2 Remarkable Writers of The American Regime

Jose Corazon De Hesus

Jose Corazon De Jesus was also known by his pen name "Huseng Batute". He was deemed as "Makata ng Pag-ibig". He was also a Filipino poet who used Tagalog poetry to express the Filipinos' desire for independence during the American occupation of the Philippines, a period that lasted from 1901 to 1946. His father's hometown of Santa Maria was where De Jess spent his childhood. He graduated in 1916 from the Liceo de Manila, where he finished his education. The works of José Corazón de Jess were published in a number of newspapers and magazines, including Sampagita, Ang Democracia, Taliba, and Liwayway. His writings have also been included in a number of textbooks and anthologies, ranging from elementary school to college. He is best known for being the lyricist of the Filipino song Bayan Ko.

Contributions :

Jose Corazon De Hesus wrote the nationalistic poem "Bayan Ko", and "Isang Punong Kahoy, an elegy was his masterpiece.

Ang Manok Kong Bulik (My White Rooster, 1911) - a poem about a country man's misfortune in cockfighting.

Barong Tagalog (1921) - poem written after the Filipino national costume.

Ang Pagbabalik (Homecoming, 1924).

Ang Pamana (The Legacy, 1925).

Isang Punongkahoy (A Tree, 1932).

Amado V. Hernandez

Amado V. Hernandez was born in September 13, 1903 in Tondo, Manila and died at March 24, 1970. He was given the title "Makata ng mga Manggagawa" for his poems, which focus on the lives of city workers. Amado was born in Tondo, Manila, to parents Juan Hernandez from Hagonoy, Bulacan and Clara Vera of Baliuag, Bulacan. He grew up and studied at the Gagalangin, Tondo, the Manila High School and at the American Correspondence School. He was a labor leader and writer from the Philippines who was well-known for his criticism of social injustice in the Philippines. Later, he was jailed for his participation in the communist movement. He was at the center of a landmark legal case that had to be settled after 13 years.

Contributions:

He wrote the poems “Isang Dipang Langit,” “Bayang Malaya,” “Munting Lupa” while being incarcerated in the Muntinlupa Jail because of his involvement in labor riots. The famous poem, “Ang Panday” was his masterpiece.

Mga Ibong Mandaragit (Birds of Prey) 1969.

Luha Ng Buwaya (Crocodile's Tears) 1972.

Pili sa Pinili (Chosen from the Selected) 1964.

Reference:

https://salirickandres.altervista.org/american-period/

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Huseng_Batute

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Amado_V._Hernandez

Photo source: https://philippineculturaleducation.com.ph/de-jesus-jose-corazon/

https://tl.m.wikipedia.org/wiki/Amado_V._Hernandez