#alleen schoonheid en liefde zijn dan belangrijk
Explore tagged Tumblr posts
Visit Tumblr Blog
Explore Tumblr blogs with no restrictions, modern design and the best experience.
Last Seen Tumblr Blogs
Fun Fact
1,644 Tumblr posts in 1 second.
Text
ik denk dat ik een romanticus zijn te ver heb laten komen; niet alles moet gaan om zielen en bodemloos begrip en gezien worden. het komt vanuit mn trauma's. mss is een gewone imperfecte connectie ook oké. misschien mogen mensen me wel eens vaker op mijn plaats zetten
#dit komt ook vanuit tumblr#alles romantiseren#en ni tevreden zijn met het dagelijkse. het saaie#alleen schoonheid en liefde zijn dan belangrijk#is niet gezond#(en pijn ook!)#ik hou veel te graag vast aan mijn pijn#ik zie mezelf als mijn pijn#ik blijf zoeken naar dat ontastbare#maar misschien is iets stabiel en veilig wel beter voor mij#tumblr en deze manier van de wereld zien is gwn een manier voor mij om te overleven i guess
0 notes
Text
Prachtige tekst graveren armband: Persoonlijke en unieke sieraden!
Prachtige tekst graveren armband: Persoonlijke en unieke sieraden! Ben je op zoek naar een uniek en persoonlijk sieraad? Dan is een prachtige tekst gegraveerde armband misschien wel precies wat je zoekt! Met een gegraveerde tekst op een armband kun je een speciale boodschap, naam of datum vereeuwigen, waardoor het een waardevol en uniek sieraad wordt. In dit artikel zullen we de vele voordelen van een tekst gegraveerde armband bespreken en hoe het een perfecte manier is om je persoonlijkheid en stijl te laten stralen. Lees verder om meer te weten te komen over de schoonheid van persoonlijk gegraveerde sieraden!Inhoudsopgave1. De betekenis achter het graveren van een armband2. Een persoonlijk cadeau: een gegraveerde armband3. Hoe maak je een armband met gravure uniek?4. Welke tekst kies je voor een gegraveerde armband?5. Het ambacht van het graveren van een armband6. Maak je outfit compleet met een gepersonaliseerde armbandVragen en antwoordenAfsluitende opmerkingen1. De betekenis achter het graveren van een armband Het graveren van een armband is een prachtige manier om een persoonlijke en unieke touch toe te voegen aan je sieraden. Of het nu gaat om een speciale datum, een naam, een quote of een symbolische afbeelding, het graveren van een armband kan veel betekenis met zich meedragen. Het is een manier om jezelf uit te drukken en een verhaal te vertellen door middel van je sieraden. Door een persoonlijke tekst te laten graveren op een armband, maak je het sieraad echt van jou, wat het een uniek en waardevol bezit maakt. Het graveren van een armband kan ook een prachtig cadeau-idee zijn voor een geliefde. Het kan een bijzondere herinnering symboliseren of een boodschap overbrengen die veel voor de ontvanger betekent. Door het toevoegen van een persoonlijke tekst of afbeelding, wordt de armband een uniek en betekenisvol sieraad dat een leven lang gekoesterd kan worden. Met de mogelijkheden van het graveren van een armband zijn de opties eindeloos, waardoor er altijd een manier is om iets heel persoonlijks toe te voegen aan dit prachtige sieraad.2. Een persoonlijk cadeau: een gegraveerde armbandIn de wereld van cadeaus is er weinig dat persoonlijker is dan een gegraveerde armband. Of het nu gaat om een verjaardagscadeau, een jubileumgeschenk of gewoon zomaar, een armband met een prachtige tekstgravure is een uniek en betekenisvol sieraad. Het is een manier om je liefde, waardering of vriendschap te uiten op een manier die voor altijd bij de ontvanger zal blijven. Een persoonlijk cadeau zoals een gegraveerde armband is niet alleen uniek, maar ook tijdloos. Of het nu gaat om een citaat dat veel voor de ontvanger betekent, een belangrijke datum of zelfs een naam, een tekstgravure voegt een extra laag betekenis toe aan de armband. Het is een manier om een cadeau te geven dat niet alleen mooi is om te zien, maar ook een diepe emotionele waarde heeft. Met een prachtige tekstgravure kun je een persoonlijke boodschap overbrengen die voor altijd gekoesterd zal worden.3. Hoe maak je een armband met gravure uniek?Als je op zoek bent naar een unieke en persoonlijke armband, dan is het graveren van een prachtige tekst een geweldige manier om dit te bereiken. Door het toevoegen van een speciale boodschap, naam of datum, kun je een armband met gravure echt uniek maken. Dit maakt het niet alleen een modeaccessoire, maar ook een emotioneel geladen sieraad dat een speciale betekenis heeft. Het graveren van een armband zorgt ervoor dat je een stuk draagt dat echt van jou is, en het toevoegen van een persoonlijke tekst maakt het nog specialer. Hoe kun je een armband met gravure uniek maken? Ten eerste is het belangrijk om te beslissen welke tekst je wilt laten graveren. Dit kan een naam, een datum, een speciale boodschap of zelfs een quote zijn. Kies iets dat voor jou of de ontvanger van de armband veel betekent.
Vervolgens kun je spelen met het lettertype, de grootte en de positie van de tekst op de armband. Door te experimenteren met deze aspecten kun je een uniek en persoonlijk ontwerp creëren dat past bij jouw stijl en smaak. Het toevoegen van symbolen of accenten kan ook helpen om de armband nog specialer te maken. Met deze tips kun je een prachtige tekst graveren armband creëren die echt persoonlijk en uniek is.4. Welke tekst kies je voor een gegraveerde armband? Als je op zoek bent naar een unieke en persoonlijke manier om je sieradencollectie aan te vullen, dan is een gegraveerde armband een geweldige keuze. Het toevoegen van een speciale tekst aan een armband kan het een nog waardevoller en betekenisvoller sieraad maken. Maar wat voor tekst kies je voor een gegraveerde armband? Er zijn talloze mogelijkheden, dus het is belangrijk om iets te kiezen dat echt bij jou past. Een van de populairste opties voor het graveren van een armband is het toevoegen van een naam of initialen. Dit kan een mooie en subtiele manier zijn om een persoonlijke touch toe te voegen aan je sieraad. Een andere optie is het kiezen van een speciale datum, zoals een verjaardag, jubileum of andere belangrijke gebeurtenis. Dit kan een mooie manier zijn om een herinnering aan een speciale dag bij je te dragen. Daarnaast kun je ervoor kiezen om een inspirerende quote of een kort bericht te laten graveren, om je armband een extra persoonlijke touch te geven. Wat je ook kiest, een gegraveerde armband is een prachtige manier om je stijl en persoonlijkheid te laten zien.5. Het ambacht van het graveren van een armbandHet graveren van een armband is een eeuwenoud ambacht dat tegenwoordig nog steeds populair is. Door het toevoegen van een persoonlijke tekst of boodschap wordt een simpele armband omgetoverd tot een uniek en betekenisvol sieraad. Het graveren van een armband is een kunst op zich en vereist vakmanschap en precisie. Door gebruik te maken van speciale graveertechnieken en materialen kunnen verschillende stijlen en lettertypen worden gecreëerd, waardoor de mogelijkheden eindeloos zijn. Wanneer je ervoor kiest om een armband te laten graveren, is het belangrijk om goed na te denken over de boodschap die je wilt overbrengen. Of het nu gaat om een naam, datum, citaat of speciale woorden, de tekst die je kiest zal een blijvende indruk achterlaten. Door de armband te laten graveren met een persoonlijke tekst, maak je het sieraad nog waardevoller en speciaal. Het toevoegen van een gravure maakt het mogelijk om een uniek en betekenisvol stuk sieraden te dragen dat aansluit bij jouw persoonlijke verhaal. Het graveren van een armband is een prachtige manier om jezelf of een geliefde te verrassen met een gepersonaliseerd en uniek sieraad.6. Maak je outfit compleet met een gepersonaliseerde armband Ben je op zoek naar een unieke manier om je outfit te completeren? Overweeg dan om een prachtige tekst te laten graveren op een armband! Met een gepersonaliseerde armband voeg je een persoonlijk tintje toe aan je look en creëer je een accessoire dat echt bij jou past. Of je nu kiest voor een inspirerende quote, de initialen van een geliefde of een belangrijke datum, de mogelijkheden zijn eindeloos. Het graveren van een tekst op een armband biedt niet alleen de kans om een persoonlijke boodschap te dragen, maar ook om een uniek sieraad te bezitten. Of je nu op zoek bent naar een cadeau voor een speciaal iemand of gewoon jezelf wilt verwennen, een gepersonaliseerde armband is een tijdloos en betekenisvol accessoire. Met de keuze uit verschillende materialen, zoals zilver, goud of leder, en de mogelijkheid om de tekst in verschillende lettertypes te laten graveren, is het eenvoudig om een armband te vinden die perfect past bij jouw stijl en persoonlijkheid. Met een tekst gegraveerde armband draag je niet alleen een prachtig sieraad, maar ook een verhaal dat voor altijd bij je zal blijven.
Vragen en antwoordenQ: Wat maakt het graveren van een tekst op een armband zo speciaal? A: Het graveren van een tekst op een armband maakt het sieraad persoonlijk en uniek. Het geeft de drager de mogelijkheid om een speciale boodschap, naam of datum te laten vereeuwigen op een sieraad dat dicht bij het hart gedragen kan worden. Q: Welke mogelijkheden zijn er voor het graveren van een tekst op een armband? A: De mogelijkheden voor het graveren van een tekst op een armband zijn eindeloos. Van het graveren van initialen tot het laten vastleggen van een inspirerende quote, er is voor ieder wat wils. Daarnaast kunnen er ook symbolen of afbeeldingen worden gegraveerd om het sieraad nog persoonlijker te maken. Q: Waarom zou ik kiezen voor een persoonlijk gegraveerde armband? A: Een persoonlijk gegraveerde armband is een uniek accessoire dat een diepere betekenis heeft. Het kan dienen als een herinnering aan een speciale gebeurtenis, een dierbaar persoon of als een symbool van liefde en vriendschap. Het dragen van een persoonlijk gegraveerde armband kan een gevoel van verbondenheid en troost bieden. Q: Hoe kan ik ervoor zorgen dat de tekst op de armband goed leesbaar blijft? A: Om ervoor te zorgen dat de gegraveerde tekst op de armband goed leesbaar blijft, is het belangrijk om te kiezen voor hoogwaardige materialen en vakmanschap. Daarnaast is het aan te raden om de armband regelmatig te reinigen en te onderhouden, zodat de tekst mooi blijft en niet vervaagt. Q: Waar kan ik een prachtige tekst graveren armband laten maken? A: Er zijn verschillende juweliers en gespecialiseerde winkels die de mogelijkheid bieden om een prachtige tekst te laten graveren op een armband. Daarnaast zijn er ook online winkels waar je een gepersonaliseerde armband kunt bestellen en laten graveren. Het is belangrijk om te kiezen voor een betrouwbare en ervaren partij die garant staat voor kwaliteit en vakmanschap. Afsluitende opmerkingenBedankt voor het lezen van ons artikel over het graveren van prachtige teksten op armbanden. We hopen dat je geïnspireerd bent geraakt om een persoonlijk en uniek sieraad te laten maken voor jezelf of iemand speciaal in je leven. Of het nu gaat om een gedenkwaardige datum, een inspirerende quote of de naam van een geliefde, een gegraveerde armband is een tijdloos en betekenisvol accessoire. Neem de tijd om het perfecte ontwerp te kiezen en laat je creativiteit de vrije loop! Voor meer inspirerende sieraden en graveringsideeën, blijf ons volgen op onze website. Bedankt en veel plezier met het personaliseren van jouw sieraad!
1 note
·
View note
Text
Een Unieke Reis.....
Een Unieke Reis door de Wereld van Handgemaakte Lederwaren bij LeonDesign.nl
De Betoverende Wereld van LeonDesign.nl
Welkom bij LeonDesign.nl, de online bestemming waar handgemaakte lederwaren tot leven komen. Stap binnen in onze betoverende wereld van vakmanschap en verfijning, waar elk item met liefde en zorg wordt vervaardigd. Of je nu op zoek bent naar een elegante portemonnee, een stijlvol pasjeshoesje of een praktische heuptas, wij hebben het allemaal.
Ontdek een Zee aan Kleuren en Modellen
Bij LeonDesign.nl geloven we dat jouw accessoires je persoonlijkheid moeten weerspiegelen. Daarom bieden we een breed scala aan kleuren en modellen om aan al je wensen te voldoen. Of je nu houdt van klassiek zwart, tijdloos bruin of gedurfd rood, we hebben de perfecte tint voor jou. Onze handgemaakte lederwaren zijn verkrijgbaar in diverse stijlen, van strak en minimalistisch tot opvallend en gedetailleerd.
Functionele Schoonheid voor Elke Gelegenheid
Of je nu op reis gaat, een belangrijke vergadering bijwoont of gewoon je dagelijkse benodigdheden wilt organiseren, LeonDesign.nl heeft de perfecte accessoires voor elke gelegenheid. Onze portemonnees bieden voldoende ruimte voor al je contant geld en kaarten, terwijl onze pasjeshouders je pasjes veilig en georganiseerd houden. Voor diegenen die graag hun reisbenodigdheden bij de hand hebben, hebben we handige paspoorthouders en toilettassen ontworpen. En als je op zoek bent naar een stijlvolle manier om je schrijfgerei te bewaren, bekijk dan onze pennenetuis.
Horeca Lederwaren met Klasse
LeonDesign.nl is niet alleen jouw bestemming voor persoonlijke accessoires, maar ook voor hoogwaardige horeca lederwaren. Als je werkzaam bent in de horeca, weten we dat efficiëntie en stijl essentieel zijn. Daarom hebben we een scala aan speciaal ontworpen producten om aan al je behoeften te voldoen. Onze horeca holsters bieden een handige en veilige manier om je benodigdheden bij je te dragen, terwijl onze kelnerportemonnees ervoor zorgen dat je bestellingen moeiteloos kunt afhandelen. En vergeet niet onze stijlvolle riemen te bekijken die je professionele look compleet maken.
Het Meesterlijke Vakmanschap van LeonDesign.nl
Bij LeonDesign.nl is elk product doordrenkt met het meesterlijke vakmanschap van onze ambachtslieden. Elk item wordt met de hand gemaakt met oog voor detail en kwaliteit. We gebruiken alleen het beste leer, zorgvuldig geselecteerd op duurzaamheid en esthetiek. Onze ambachtslieden, met jarenlange ervaring, hebben een passie voor hun werk en streven ernaar om jou de beste handgemaakte lederwaren te bieden.
Eenvoudig Bestellen via Onze Webshop
Bij LeonDesign.nl begrijpen we dat gemak en efficiëntie belangrijk zijn in het drukke leven van vandaag. Daarom hebben we een gebruiksvriendelijke webshop gecreëerd waar je eenvoudig onze handgemaakte lederwaren kunt bestellen. Met slechts een paar klikken kun je jouw favoriete items selecteren, de gewenste kleur en stijl kiezen, en ze veilig afrekenen. We zorgen ervoor dat je bestelling met de grootste zorg wordt verpakt en zo snel mogelijk bij je wordt bezorgd.
LeonDesign.nl - Waar Stijl en Functionaliteit Samenkomen
Bij LeonDesign.nl geloven we dat stijl en functionaliteit hand in hand moeten gaan. Onze handgemaakte lederwaren zijn ontworpen om niet alleen mooi te zijn, maar ook om aan al je behoeften te voldoen. We streven ernaar om tijdloze accessoires te creëren die een leven lang meegaan en een bron van vreugde en trots zijn voor elke eigenaar.
Jouw Reis Begint Hier
Dus, waar wacht je nog op? Betreed de betoverende wereld van LeonDesign.nl en ontdek de prachtige handgemaakte lederwaren die we te bieden hebben. Blader door onze collectie, laat je inspireren door de verscheidenheid aan kleuren en modellen, en vind het perfecte accessoire dat bij jou past. Of je nu op zoek bent naar een functionele portemonnee, een elegant pasjeshoesje, een handige toilettas of hoogwaardige horeca lederwaren, bij LeonDesign.nl zul je zeker vinden wat je zoekt. Begin vandaag nog aan jouw reis en ervaar de ongeëvenaarde schoonheid en kwaliteit van handgemaakte lederwaren van LeonDesign.nl. Jouw accessoires verdienen de beste zorg en aandacht, en wij staan klaar om jou te voorzien van unieke en prachtige creaties die een leven lang meegaan. Bestel nu en laat ons jouw stijl en functionaliteit naar nieuwe hoogten tillen. Read the full article
0 notes
Text
oktober
Ik heb zin om weer eens helemaal tot over mijn oren verliefd de diepte in te springen. Te dansen in de regen met geen gevoel onder mijn voeten. Met licht dat door mijn hersenen sijpelt en langzaam mijn denken weg neemt en me gewoon weer even helemaal laat voelen. Smoortjes zijn. Dat wil ik. En smoortjes is wat ik even was toen ik hem zag. Toen zijn heldere ogen me aan staarden en vroegen wat ik nou echt dacht. Of iemand wel eens door mij heen kon prikken, vroeg hij. Ik zei ‘nee’. En ik denk dat ik het fijn vond om hem vanavond het gevoel te geven dat hij dat wel kon. Dat hij de enige was die op dat moment heel even in mijn hoofd kon kijken. Hij zei zijn naam, maar die wist ik al. Ik was in mijn hoofd al aan het bedenken hoe hij naar me zou kijken als ik hem in mijn armen had, op een woensdag avond na het avondeten. Hoe ik hem boos op zou bellen als hij een afspraak niet was nagekomen, of hoe hij me aan zou kijken wanneer ik hem uiteindelijk zou vertellen dat ik me onbegrepen voelde. Want dat was eigenlijk waar het uiteindelijk over ging. Onbegrip. Zijn onbegrip. Hij sprak geen woord over haar – de vriendin – maar hij vertelde me dingen die hij nooit hardop had uitgesproken. Ik liet hem vervolgens blaaskaken over zijn eigen gevoelens, zijn leven en al zijn onzekerheden. Nog zo’n woord waar ik op dit moment niet zoveel mee kan. Onzekerheid. Ik geloof er nu even niet zo in. Dat klinkt misschien een beetje hard, maar ik geloof er echt even volledig niet in. Onzekerheid is voor mij iets wat je zelf kan oplossen, mocht je er last van hebben. Ondertussen hoorde ik zijn stem naar de voorgrond van mijn gedachtes treden en waren woorden zich tot zinnen aan het vormen waardoor ik me bedacht dat ik moest luisteren. Mijn hoofd pikte langzaam iets op over de nadelen van schoonheid, zijn spiegel en hoe de mensen over hem dachten. De optelsom van deze woorden gaven mij het teken verder te blijven dwalen in mijn gedachten. Ik dacht aan het woord onbegrip, hoe ik het zou noemen wanneer ik het woord opnieuw zou mogen bedenken. Misschien wel met een C en een H - om het moeilijk te maken – om het allemaal gewoon nog een stuk moeilijker te maken. Want dat was wat ik aan het doen was. Het allemaal ontzettend veel moeilijker maken voor mezelf. Ik zat op een fluwelen bank, die zachter leek dan dat hij was, te kijken naar een man of misschien wel een jongen die mij helemaal niet lief had. Hij had zichzelf nog helemaal niet lief en dat terwijl de liefde voor hem zo ontzettend belangrijk was. Inmiddels had ik hem in mijn hoofd de blaaskaak genoemd, terwijl hij vertelde dat het zijn angst was om arrogant gevonden te worden. Ik gniffelde om mezelf. De heldere ogen werden iets groter door het geluid en vroegen vervolgens of ik knopen op zijn overhemd wilde naaien. ‘Is goed’ zei ik. Ik pakte het grijze zachte overhemd aan terwijl een walm van wasmiddel en sigarettenrook mij tegemoet kwam. Ik stond op en liep naar buiten, met mijn bezette-mannen trofee in de hand en bedacht me dat ik een tweede stap had genomen om mijn leven moeilijker te maken. Tijdens dit besef wilde ik meer voelen dan alleen schuld dus gleed ik met mijn hand langs het overhemd, het ruwe behang, de zachte bank, de gladde deurklink en vroeg me tegelijkertijd af of dit het dan was. Terwijl ik langzaam richting het einde liep, voelde ik zijn ogen in mijn rug branden, terwijl hij zichzelf denk ik afvroeg of ik hem zo meteen zou gaan kussen. Wilde ik dat, vroeg ik mezelf af. Ik draaide me om en zag dat zijn ogen glazig waren – door drank en voorspoed – en misschien ook wel gulzig. Gulzig naar de onzekerheid die ons buiten stond te wachten. We kwamen buiten en ik besloot hem zijn kapotte hemd terug te geven, omdat ik niks wilde bezitten wat al van een ander was. Met deze gedachte nam ik afscheid en zei: ‘Ik voel je’, omdat een leugentje om bestwil nooit iemand kwaad heeft gedaan. Misschien zei ik dat, omdat hij zich dan voor een avond begrepen voelde of misschien, omdat het mij de hoop gaf dat iemand het ook ooit tegen mij zou zeggen.
1 note
·
View note
Text
Met gesloten ogen
‘Als de last van sterfelijkheid niet lichter wordt, zou hij dan in elk geval vertrouwder worden?’
– P. Kalanithi
De ochtend breekt aan. Ze opent haar ogen en neemt de tijd om ze te laten wennen aan het wegebbende duister. Zoals ze al meer dan een halve eeuw doet, staart ze enkele minuten naar zijn borst, half gerustgesteld, half bezorgd, en kijkt toe hoe die langzaam op en neer gaat. De vogels fluiten hun mooiste zang en de kamer vult zich langzaam met het bescheiden ochtendlicht van een vroege aprilmorgen. Ze zwiert haar benen over de zijkant van het bed, als was ze nog een jong meisje, en wringt haar voeten in een paar roze pantoffels. Ze hebben nooit echt gepast, maar haar angst om hem teleur te stellen won het van haar belang voor comfort, waardoor ze al maanden rondloopt met pantoffels waarbij haar hielen een beetje over de grond slepen. ‘Je bent er toch echt blij mee, hè?’ hoort ze achterin haar hoofd.
De trap kreunt vermoeid als ze hem afdaalt en via de hal de keuken in loopt. Het gasfornuis protesteert even alvorens het besluit zich op zijn taak te richten. De pan erop, de eieren erin. Geen zout, enkel peper. Twee sneden volkorenbrood en genoeg ketchup. Sinaasappelsap zonder pulp. De koffie voor zichzelf zal ze later wel zetten.
Ze loopt door de hal, haar hielen schurend tegen de vloer, en gaat de trap weer op. Met haar heup opent ze de deur terwijl ze probeert het dienblad in evenwicht te houden. Hij ligt nog steeds op zijn rug, het zuurstofmasker stevig om zijn hoofd geklemd. Ze zet het ontbijt op het nachtkastje en zucht diep. Ze dacht dat hij nooit oud zou worden, of in ieder geval niet zo snel, maar daar ligt hij, met dunne, grijze haren die dringend geknipt moeten worden en rimpels die niet meer te tellen zijn.
Plots moet ze denken aan hun eerste ontmoeting, hoe levendig hij toen was, en hoe ze voor hem viel zonder ooit een woord met hem te hebben gewisseld. Het was op een trein vroeg in de ochtend en ze was op weg naar haar werk. Ze geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar dat was tot ze hem zag; hemelsblauwe ogen die vrolijk met de hare speelden en een glimlach die ze tot dan toe alleen nog maar in oude films met Marlon Brando had gezien. Ze bloosde en keek weg, keek door het raam, naar hoe velden en bossen vervangen werden door hoge gebouwen en bebouwde kommen.
De trein minderde vaart en stond uiteindelijk stil aan het station. De deuren gingen open en ze zag hem van de trein het perron afstappen. Hun blikken kruisten opnieuw, en toen wist ze het. Het was de manier waarop hij naar haar keek – een mengeling van verlangen, onbegrip en lichte wanhoop – en ze zag dat hij hetzelfde voelde als zij. Het was alsof alles wat ze tot nu toe gedaan had naar dit punt had geleid. Ze wist nu waarom ze leefde en waarom ze was waar ze was. Ineens pasten alle stukjes in elkaar, zelfs de verdorven stukjes, de stukjes die ze het liefst zou willen verbranden om er nooit meer naar om te kijken, ze waren het allemaal waard als dit de trofee was die ze ervoor in ruil kreeg.
‘Let erop dat u geen belangrijke bezittingen achterlaat’ Ze stond op en sprong uit de trein, net voordat de conducteur op zijn fluitje blies en de deuren dicht gingen. Ze verloor haar evenwicht toen ze op het perron landde en hij ving haar op, zijn handen krachtig om haar schouders. ‘Gaat het wel?’ vroeg hij. Maar ze keek hem alleen maar aan, niet wetend wat te zeggen op een moment als dit, omdat ze nooit eerder een moment als dit had meegemaakt. ‘Jij bent de man van mijn dromen, denk ik,’ zei ze ten slotte. Hij keek haar een ogenblik aan, probeerde de geheimen te ontrafelen die achter haar amberkleurige ogen schuilden, verbaasd over zoveel schoonheid. ‘En jij bent de vrouw van mijn dromen, denk ik,’ zei hij met een brede glimlach. ‘Ik neem aan dat dit voor jou ook de eerste keer is? Ik weet niet goed hoe het nu verder moet, maar ik geloof dat we samen een prachtige toekomst tegemoet gaan.’
Ze schrikt op wanneer zijn adem stokt en controleert in een reflex of de zuurstofconcentrator het nog doet, maar al snel vindt zijn ademhaling haar normale ritme weer terug. Ze neemt een slok van het glas sinaasappelsap en richt zich weer op zijn borst.
Het was de eerste avond in hun nieuwe appartement nadat de tweede fles Chileense merlot geopend werd en ze door een boek bladerde over filosofen uit de twintigste eeuw. Hij zat aan het raam en rookte een sigaret. De nacht was helder en de sikkelvormige maan keek op hem neer. De straat rook naar lente en het rommelde in zijn hoofd.
‘Als een van ons sterft, sterven we allebei,’ zei hij ernstig.
‘Ik weet het,’ antwoordde ze.
‘Denk je dat het pijn doet, sterven?’
Ze liep naar het raam en streelde zijn haar. ‘Ik denk dat het ervan afhangt hoe graag je leeft.’
En zo stierf ze vanbinnen iedere dag een beetje meer toen hij jaren later de diagnose kreeg en ze besefte dat ze zich een leven zonder hem niet kon inbeelden.
De klok in de slaapkamer tikt genadeloos verder, het onweerlegbare bewijs dat de tijd voor niemand stilstaat. Ze herinnert zich wat hij zei toen ze weer naar huis reden nadat de ziekte werd vastgesteld. ‘Het is aan mij om de tijd te doden en de zijne op zijn beurt mij te doden. We voelen ons uitstekend op ons gemak, als moordenaars onder elkaar.’ Hij deed zijn best om onbezorgd te klinken. ‘Dat was Cioran,’ vulde hij aan toen er geen reactie kwam. ‘Ik weet wie dat was,’ reageerde ze fel. Haar gemoed werd weerspiegeld door de krachtige wind, kale bomen en de regen die hard en dreigend op het dak van de wagen neerdaalde.
De eieren en het brood blijven onaangeroerd op het nachtkastje staan wanneer de ambulance arriveert en hen naar het ziekenhuis voert. Ze merkte dat zijn ademhaling moeizamer verliep, ondanks de hulp van het zuurstofapparaat, en toen hij plots naar adem begon te happen, belde ze in paniek het noodnummer.
Hij ligt met gesloten ogen en met de beademingsbuis door zijn luchtpijp op het ziekenhuisbed. Ze zit naast hem, zijn hand in de hare, en kijkt naar de cijfers op de monitor, wachtend, zonder goed te weten waarop. Als je een lange periode niet op de klok kijkt, begint de tijd te vervagen en vergeet je hoe laat het is. Maar de klok blijft tikken, ook als je hem niet hoort; minuten worden uren, uren worden dagen, en net als het tijdstip weet je na een tijdje ook niet meer welke dag het is. Ze worden allemaal hetzelfde, allemaal even uitzichtloos.
De strijd tegen de tijd is een strijd die je niet kunt winnen. Je vecht zo lang je kan, probeert het moment dat de dood je in zijn armen sluit zo lang mogelijk uit te stellen, maar dan mag je nog zo goed bewapend zijn, uiteindelijk verliezen we allemaal de strijd. De tijd kent geen genade.
Er wordt gezegd dat er verschillende soorten verdriet bestaan. Het anticiperend verdriet ervaar je wanneer je je bewust bent van een dreigend verlies, zoals de aankondiging van een scheiding of wanneer je hoort dat een geliefde terminaal ziek is. Dan is er het chronisch verdriet. Dit verdriet komt naar boven als je er niet in slaagt het verlies van iemand te verwerken.
Wanneer ze thuiskomt lijkt het alsof het huis groter en leger is geworden nu hij er niet meer is, en het zal steeds groter en leger lijken naarmate de tijd verstrijkt. Haar leven daarentegen zal iedere dag een stukje kleiner worden door het gemis dat ze met zich mee moet dragen, want een dag zonder hem, is een dag niet geleefd, en uiteindelijk zal ze zo klein worden dat ook zij de strijd verliest en door de tijd wordt opgeslokt.
Ze gaat aan zijn kant van het bed liggen, begraaft haar gezicht in het kussen en probeert zijn geur op te snuiven, die nu al begint te vervagen en weldra volledig verdwenen zal zijn.
In haar slaap praat ze tegen niemand in het bijzonder. Haar dromen zijn onrustig en onsamenhangend.
De ochtend breekt aan. Ze opent haar ogen en neemt de tijd om ze te laten wennen aan het wegebbende duister.
Dan sluit ze haar ogen weer.
1 note
·
View note
Text
[Doorgestuurd van Pim Smit (Pim Smit)] ZE ZIEN HET NIET
Sommige mensen zien het al heel lang. Sommige mensen zien het pas net. Sommige mensen gaan het bíjna zien. Sommige mensen gaan het ooit zien. Sommige mensen gaan het nooit zien.
Wat doet het met je als je dit binnen laat komen? Als je je gedachten er laat zijn hierover, en als je het misschien wel gaat koppelen aan de mensen om je heen? Wie gaat het nog zien? Wie misschien wel nooit?
Kun je zien wat dat met je doet? Kun je begrijpen, dat gaan zien wat dit met je doet en begrijpen dat dit over jou gaat, óók een heel belangrijke vorm is van 'het gaan zien'?
Kun je voelen hoeveel potentie daar in zit? Kun je voelen hoeveel vrijheid daar in zit?
Voor velen van ons is het niet alleen uitdagend om te zien wat er gebeurt in de wereld. Het is vaak vooral ook uitdagend om te zien dat de meeste mensen het niet willen zien.
Omdat je begrijpt dat als de meeste mensen het wél zouden zien, dit allemaal niet zou kunnen gebeuren.
Maar je kunt dit niet oplossen door te duwen en te trekken aan een ander.
En je kunt dit niet oplossen door te veel in de materie te duiken. Als soort van compensatie voor de mensen die er niets van willen weten.
Allebei deze strategieën zijn heel begrijpelijk, maar ze vragen om aandacht. Om liefde voor jezelf.
Brand jezelf niet op door te duwen en te trekken aan je medemens.
Brand jezelf niet op door te veel informatie op te nemen.
En gun jezelf de mogelijkheid om je op te laden.
'Het leven' gaat de mensheid wakker schudden. Op een zeer, zeer duidelijke manier. En dat gaat grote gevolgen hebben.
Het is belangrijk om te beseffen dat voor veel mensen geldt, dat de kern van hun taak dan pas gaat komen. En het dus heel belangrijk is om jezelf nu niet op te branden.
Laad jezelf op. Zie jezelf. Zoek mensen op die jou meer van jezelf laten zien. Zoek mensen op die jou inspireren.
En heb de moed om het grotere geheel te zien. We zitten midden in het proces van het creëren van de Nieuwe Aarde. En jij bent daar onderdeel van. Oude, op onderdrukking gebaseerde systemen zijn aan het afbrokkelen. Omdat steeds meer mensen het gaan zien. En omdat steeds meer mensen een vuurtje in zichzelf voelen oplaaien.
Het is het vuur van verandering. Van passie, daadkracht en strijdbaarheid.
Laat jouw vuur niet doven doordat je teveel nodig hebt dat de schoonheid waarvan je weet dat die gaat komen hier op Aarde, er nu al moet zijn.
Leef die schoonheid zelf. Zo goed als dat je kan. En met mensen die ook de moed hebben om deze schoonheid te leven.
Dát is hoe de groep groter wordt. Dát is wat mensen aantrekt.
Het voorleven van de Nieuwe Aarde.
Doe je mee?
Heb een magisch Nu, Pim Smit 💚
Telegramkanaal Pim Smit (spiritueel leraar en channel): t.me/pimsmit
Dank voor het delen van dit bericht 💚
0 notes
Text
Eng
Een jonge vrouw uit Roemenië die een cursus Nederlands bij mij volgt als expat, is nerveus. Ze is een half uur te vroeg voor de les, en als ik de klas binnenkom, zegt ze dat ze even met me wil praten. Vandaag is haar spreekbeurt gepland: een korte presentatie waarin ze in het Nederlands iets over zichzelf mag vertellen. Ze geeft aan dat het waarschijnlijk niet gaat lukken. Ze heeft haar spreekbeurt voorbereid, maar geeft aan dat ze waarschijnlijk niet in staat zal zijn om Nederlands te spreken in plaats van haar tekst voor te lezen. Ze is doodsbang en vindt het heel eng.
Ik vraag even door. Ik ken haar als een pittige, grappige en openhartige dame. In de eerste les stelde ze zichzelf voor en vertelde ze dat ze samenwoont met een vrouw. No big deal. Ze zit in een leuke, jonge groep cursisten met gelijkgestemden, en beetje bij beetje laat ze meer van zichzelf zien. Foto’s van haarzelf in een jurk, opgemaakt en met prachtig haar. Trots naast haar vriendin. Ze is een paar lessen afwezig geweest omdat ze tijdens haar vakantie getuige was tijdens de trouwerij van haar beste vriendin in Polen. Haar spreekbeurt gaat over deze bruiloft. Ze vindt het erg belangrijk om haar ervaring van deze bruiloft in goed Nederlands over te brengen, en ze legt de lat hoog.
Gaandeweg het gesprek vraag ik naar de rest van haar vakantie. Ze vertelt dat ze ook in Roemenië is geweest, en bijna terloops meldt ze dat ze haar vader eindelijk heeft verteld dat ze een relatie heeft met een vrouw. Dat ze al drie jaar samenwoont. Dat ze samen een huis hebben gekocht. Ik vraag naar de reactie van haar vader (haar moeder is helaas overleden), en ze toont veel begrip voor de twijfelachtige reactie van haar vader. Hierbij benadrukt ze dat homorelaties illegaal zijn in Roemenië, maatschappelijk niet toegestaan en trouwen in een homohuwelijk is uit den boze. Dus de ietwat afwijzende reactie van haar vader is gerechtvaardigd.
Ineens begrijp ik waarom ze zo zwaar tilt aan haar spreekbeurt over de bruiloft van haar vriendin. Ze wil heel graag overbrengen hoe mooi het was, waaruit tegelijkertijd haar goed weggestopte verdriet blijkt over de non-acceptatie van haar eigen relatie. Hoe ironisch en pijnlijk is het om bruidsmeisje van je beste vriendin te zijn, terwijl je weet dat dit recht voor jou niet is weggelegd? Simpelweg omdat ze als vrouw van een vrouw houdt, in plaats van een man. Ik ken haar goed genoeg om niet sentimenteel te worden. Ze is een stoere dame en ze heeft in ons gesprek al meer van haar ziel blootgelegd dan haar lief is.
Dan doet ze haar presentatie. Ze weet dat ze niet mag voorlezen. Dat is mijn regel. Ze begint te vertellen en ze verbaast mij en haar medecursisten met haar welbespraaktheid, grammatica, maar vooral met het gevoel dat ze weet over te brengen. Nul jaloezie, nul afgunst, enkel bewondering voor de schoonheid van de verbintenis tussen twee mensen die van elkaar houden en waarvan zij getuige mocht zijn. Ze is oprecht verbaasd als ik haar zeg dat haar spreekbeurt meer dan volwaardig was. Dat ze meer kan dan ze zelf denkt. Dat het heel goed was.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen is dat ik haar hetzelfde gun als haar pasgetrouwde vriendin. Niets minder dan een volwaardige bruiloft als uiting van een prachtige liefde tussen haar en haar geliefde. En dat ze nooit, maar dan ook nooit, mag buigen voor onredelijkheid. Dat ze geweldig is, en dapper, en recht heeft op liefde en een huwelijk. Omdat liefde nooit illegaal kan zijn, maar alleen maar prachtig. Net zoals zij.
0 notes
Text
Thema 2 - Het romantische cultuurbeeld
Belangrijke thema’s binnen de Romantiek
De belangrijkste kernpunten en begrippen van de Romantiek die in het hoorcollege van Maarten Doorman zijn behandeld, heb ik als volgt genoteerd:
- De romantiek is de beleving van de liefde. De liefde is niet beleving van de romantiek.
- Romantiek komt in veel verschillende dingen terug, zoals films, muziek, verlangens, liefde voor arbeid en wantrouwen ten opzichte van het verstand. Ook komt romantiek terug in vriendschappelijke gevoelens, gesprekken, televisieprogramma’s, verdovende middelen, de afkeer van techniek, boeken (romans), en in reclames.
- De strijd tussen emotie en ratio. De balans (of juist geen balans) tussen wat het hoofd wil en wat het hart je kwa gevoel ingeeft. Een diep verlangen om aan de realiteit (het nu) te ontsnappen. De schoonheid of juist de tirannie van de kunst van het leven.
- Het scheppen van originaliteit, het opnieuw leren waarderen van waarden (op fundamenteel niveau) en een ‘total view on man and nature’.
Epistemie
- De eeuw van de filosofie, waarin verschillende tegenbewegingen waargenomen konden worden.
- Kernpunten van de Romantiek: organisch denken in plaats van rationeel/logisch denken, de opkomst van de verbeelding, aandacht voor het gevoel, bewondering voor de natuur en het originaliteitsprincipe vinden zijn oorsprong halverwege de achttiende eeuw.
- Romatiek kent veel uitersten van elkaar, namelijk: denken versus voelen, wetenschap versus kunst, objectie versus subjectie, materialisme versus spiritualisme, nut versus zin, organische natuurbeschouwing versus mechanische natuurbeschouwing, de mens die bovenaan staat en gebruikt (verlichting) versus de mens die onderdeel uitmaakt van een groter geheel (holisme), kwantiteit versus kwaliteit, ondubbelzinnigheid en helderheid versus het ambigue, het hybride en het ironische.
Postmodern denken
- Het vergaren van een verhoogd bewustzijn ten aanzien van het eigen en hier uiting aan geven.
- Kernpunten: ironie, scepticisme jegens het onderscheid tussen feit en fictie, wantrouwen ten opzichte van het vooruitgangsdenken en een afkeer tegen het voltooide en het afgeronde.
- Subject object, sublimeren van gevoelens. Dien te zijn en dien te worden
- Door jezelf te verliezen en jezelf uit te leveren, kun je jezelf weer terugvinden. Door verlies ontwikkelt men zichzelf.
- De natuur is de fundering voor onze kennis
- Zelfbewustzijn
Marxisme
- Materialistische filosofie
- Uitgangspunt: een vrij en autonoom subject als ideaal
- Het ik moet zijn arbeid kunnen realiseren, ondanks het feit dat Marx zegt dat de arbeid gelijk staat aan de hel.
- Het bewustzijn kan verder worden onderzocht door het gebruik van geestverruimende middelen.
- Muziek heeft een religieuze betekenis
- Woodstock heeft de opkomst van de radio en de cassette geïnspireerd
- Romantische ironie
Twee kenmerken/begrippen van het college
Een mooi punt dat Maarten Doorman aanhaalt in zijn college, is het postmodernistisch denken. “Dien te zijn en dien te worden”. Ik vind het een mooi principe dat juist door pijn (verlies) te ervaren, je dit in je voordeel kunt gebruiken en iets pijnlijks kunt gebruiken als een middel voor persoonlijke groei. Dit spreekt mij aan omdat ik zelf in mijn leven ook ervaring heb gehad met vrij pijnlijke momenten en dacht mezelf nooit meer terug zou kunnen vinden. Het tegendeel is waar; ik ben een beter en sterker mens geworden door de dingen die ik heb meegemaakt. Daarnaast vind ik het principe dat onze kennis voortkomt uit de natuur ook erg fascinerend. De natuur staat in directe verbinding met de spiritualiteit. Ik ben van mezelf relatief spiritueel onderlegd, wat maakt dat ik me hiermee kan identificeren. Men kan veel uit de natuur halen; emotie, rust, bezinnig etc. In de Romantiek is emotie en gevoel een kernwaarde, dus dit sluit goed aan op de natuur en hoe de mens de natuur kan zien.
Voorbeelden van ‘de nobele wilde’
Als ik moet denken aan de nobele wilde, dan denk ik aan de documentaire ‘The last Shaman’ die ik recent op Netflix heb gezien. De documentaire gaat over een man die het overgrote gedeelte van zijn leven kampt met een forse depressie. Na jarenlang te hebben geëxperimenteerd met therapie en medicatie, zonder significante resultaten, is hij ten einde raad. In een ultieme wanhoopspoging besluit hij naar een Shaman in Zuid-Amerika te gaan. Daar gaat hij terug naar de basis en neemt hij onder begeleiding van de Shaman het natuurmiddel Ayahuasca in. Door de hallucinaties die hij bij inname van het middel beleeft, gaat hij terug naar de basis van zijn bestaan. Ook door zijn omgeving (een kleine stam in Zuid-Amerika die puur en alleen leeft van de natuur om hen heen) krijgt hij de kans om meer tot zichzelf te kunnen komen en zijn trauma’s uit het verleden los te kunnen laten.
Ook Netflix an sich is in veel gevallen een goed voorbeeld van een medium die ‘de nobele wilde’ vastlegt. ‘The last Shaman’ is immers niet de enige docuserie die de basis van het bestaan als thema heeft.
Hoe beschouwde ik het concept natuur?
De natuur was voor mij zoals ik die om mij heen zag; dit kun je ook terugvinden in de illustraties die ik voor dit concept heb opgezocht. De natuur omschreef ik als de letterlijke natuur; fenomenen zoals onweer, flora en fauna, bomen en insecten. Alles wat de aarde heeft gemaakt is voor mij natuur.
Voorbeeld van het sublieme
Ik vind wolken een goed voorbeeld van het sublieme. Als mijn hoofd vol zit, ga ik vaak naar buiten en staar ik naar de wolken. Vooral bij goed weer maakt het iets euforisch in me los; ik kan me helemaal op laten gaan in wat ik op dat moment zie en ik kan mijn gedachten volledig laten varen. Elke wolk is in zijn vorm en kleur ook uniek. Dat maakt voor mij dat ik er niet alleen verschillende emoties in kwijt kan, maar dat ik ook verschillende emoties kan ervaren door hetgeen wat ik zie.
0 notes
Text
Met gesloten ogen
‘Als de last van sterfelijkheid niet lichter wordt, zou hij dan in elk geval vertrouwder worden?
– P. Kalanithi
De ochtend breekt aan. Ze opent haar ogen en neemt de tijd om ze te laten wennen aan het wegebbende duister. Zoals ze al meer dan een halve eeuw doet, staart ze enkele minuten naar zijn borst, half gerustgesteld, half bezorgd, en kijkt toe hoe die langzaam op en neer gaat. De vogels fluiten hun mooiste zang en de kamer vult zich langzaam met het bescheiden ochtendlicht van een vroege aprilmorgen. Ze zwiert haar benen over de zijkant van het bed, als was ze nog een jong meisje, en wringt haar voeten in een paar roze pantoffels. Ze hebben nooit echt gepast, maar haar angst om hem teleur te stellen won het van haar belang voor comfort, waardoor ze al maanden rondloopt met pantoffels waarbij haar hielen een beetje over de grond slepen. ‘Je bent er toch echt blij mee, hè?’ hoort ze achterin haar hoofd.
De trap kreunt vermoeid als ze hem afdaalt en via de hal de keuken in loopt. Het gasfornuis protesteert even alvorens het besluit zich op zijn taak te richten. De pan erop, de eieren erin. Geen zout, enkel peper. Twee sneden volkorenbrood en genoeg ketchup. Sinaasappelsap zonder pulp. De koffie voor zichzelf zal ze later wel zetten.
Ze loopt door de hal, haar hielen schurend tegen de vloer, en gaat de trap weer op. Met haar heup opent ze de deur terwijl ze probeert het dienblad in evenwicht te houden. Hij ligt nog steeds op zijn rug, het zuurstofmasker stevig om zijn hoofd geklemd. Ze zet het ontbijt op het nachtkastje en zucht diep. Ze dacht dat hij nooit oud zou worden, of in ieder geval niet zo snel, maar daar ligt hij, met dunne, grijze haren die dringend geknipt moeten worden en rimpels die niet meer te tellen zijn.
Plots moet ze denken aan hun eerste ontmoeting, hoe levendig hij toen was, en hoe ze voor hem viel zonder ooit een woord met hem te hebben gewisseld. Het was op een trein vroeg in de ochtend en ze was op weg naar haar werk. Ze geloofde nooit in liefde op het eerste gezicht, maar dat was tot ze hem zag; hemelsblauwe ogen die vrolijk met de hare speelden en een glimlach die ze tot dan toe alleen nog maar in oude films met Marlon Brando had gezien. Ze bloosde en keek weg, keek door het raam, naar hoe velden en bossen vervangen werden door hoge gebouwen en bebouwde kommen.
De trein minderde vaart en stond uiteindelijk stil aan het station. De deuren gingen open en ze zag hem van de trein het perron afstappen. Hun blikken kruisten opnieuw, en toen wist ze het. Het was de manier waarop hij naar haar keek – een mengeling van verlangen, onbegrip en lichte wanhoop – en ze zag dat hij hetzelfde voelde als zij. Het was alsof alles wat ze tot nu toe gedaan had naar dit punt had geleid. Ze wist nu waarom ze leefde en waarom ze was waar ze was. Ineens pasten alle stukjes in elkaar, zelfs de verdorven stukjes, de stukjes die ze het liefst zou willen verbranden om er nooit meer naar om te kijken, ze waren het allemaal waard als dit de trofee was die ze ervoor in ruil kreeg.
‘Let erop dat u geen belangrijke bezittingen achterlaat’ Ze stond op en sprong uit de trein, net voordat de conducteur op zijn fluitje blies en de deuren dicht gingen. Ze verloor haar evenwicht toen ze op het perron landde en hij ving haar op, zijn handen krachtig om haar schouders. ‘Gaat het wel?’ vroeg hij. Maar ze keek hem alleen maar aan, niet wetend wat te zeggen op een moment als dit, omdat ze nooit eerder een moment als dit had meegemaakt. ‘Jij bent de man van mijn dromen, denk ik,’ zei ze ten slotte. Hij keek haar een ogenblik aan, probeerde de geheimen te ontrafelen die achter haar amberkleurige ogen schuilden, verbaasd over zoveel schoonheid. ‘En jij bent de vrouw van mijn dromen, denk ik,’ zei hij met een brede glimlach. ‘Ik neem aan dat dit voor jou ook de eerste keer is? Ik weet niet goed hoe het nu verder moet, maar ik geloof dat we samen een prachtige toekomst tegemoet gaan.’
Ze schrikt op wanneer zijn adem stokt en controleert in een reflex of de zuurstofconcentrator het nog doet, maar al snel vindt zijn ademhaling haar normale ritme weer terug. Ze neemt een slok van het glas sinaasappelsap en richt zich weer op zijn borst.
Het was de eerste avond in hun nieuwe appartement nadat de tweede fles Chileense merlot geopend werd en ze door een boek bladerde over filosofen uit de twintigste eeuw. Hij zat aan het raam en rookte een sigaret. De nacht was helder en de sikkelvormige maan keek op hem neer. De straat rook naar lente en het rommelde in zijn hoofd.
‘Als een van ons sterft, sterven we allebei,’ zei hij ernstig.
‘Ik weet het,’ antwoordde ze.
‘Denk je dat het pijn doet, sterven?’
Ze liep naar het raam en streelde zijn haar. ‘Ik denk dat het ervan afhangt hoe graag je leeft.’
En zo stierf ze vanbinnen iedere dag een beetje meer toen hij jaren later de diagnose kreeg en ze besefte dat ze zich een leven zonder hem niet kon inbeelden.
De klok in de slaapkamer tikt genadeloos verder, het onweerlegbare bewijs dat de tijd voor niemand stilstaat. Ze herinnert zich wat hij zei toen ze weer naar huis reden nadat de ziekte werd vastgesteld. ‘Het is aan mij om de tijd te doden en de zijne op zijn beurt mij te doden. We voelen ons uitstekend op ons gemak, als moordenaars onder elkaar.’ Hij deed zijn best om onbezorgd te klinken. ‘Dat was Cioran,’ vulde hij aan toen er geen reactie kwam. ‘Ik weet wie dat was,’ reageerde ze fel. Haar gemoed werd weerspiegeld door de krachtige wind, kale bomen en de regen die hard en dreigend op het dak van de wagen neerdaalde.
De eieren en het brood blijven onaangeroerd op het nachtkastje staan wanneer de ambulance arriveert en hen naar het ziekenhuis voert. Ze merkte dat zijn ademhaling moeizamer verliep, ondanks de hulp van het zuurstofapparaat, en toen hij plots naar adem begon te happen, belde ze in paniek het noodnummer.
Hij ligt met gesloten ogen en met de beademingsbuis door zijn luchtpijp op het ziekenhuisbed. Ze zit naast hem, zijn hand in de hare, en kijkt naar de cijfers op de monitor, wachtend, zonder goed te weten waarop. Als je een lange periode niet op de klok kijkt, begint de tijd te vervagen en vergeet je hoe laat het is. Maar de klok blijft tikken, ook als je hem niet hoort; minuten worden uren, uren worden dagen, en net als het tijdstip weet je na een tijdje ook niet meer welke dag het is. Ze worden allemaal hetzelfde, allemaal even uitzichtloos.
De strijd tegen de tijd is een strijd die je niet kunt winnen. Je vecht zo lang je kan, probeert het moment dat de dood je in zijn armen sluit zo lang mogelijk uit te stellen, maar dan mag je nog zo goed bewapend zijn, uiteindelijk verliezen we allemaal de strijd. De tijd kent geen genade.
Er wordt gezegd dat er verschillende soorten verdriet bestaan. Het anticiperend verdriet ervaar je wanneer je je bewust bent van een dreigend verlies, zoals de aankondiging van een scheiding of wanneer je hoort dat een geliefde terminaal ziek is. Dan is er het chronisch verdriet. Dit verdriet komt naar boven als je er niet in slaagt het verlies van iemand te verwerken.
Wanneer ze thuiskomt lijkt het alsof het huis groter en leger is geworden nu hij er niet meer is, en het zal steeds groter en leger lijken naarmate de tijd verstrijkt. Haar leven daarentegen zal iedere dag een stukje kleiner worden door het gemis dat ze met zich mee moet dragen, want een dag zonder hem, is een dag niet geleefd, en uiteindelijk zal ze zo klein worden dat ook zij de strijd verliest en door de tijd wordt opgeslokt.
Ze gaat aan zijn kant van het bed liggen, begraaft haar gezicht in het kussen en probeert zijn geur op te snuiven, die nu al begint te vervagen en weldra volledig verdwenen zal zijn.
In haar slaap praat ze tegen niemand in het bijzonder. Haar dromen zijn onrustig en onsamenhangend.
De ochtend breekt aan. Ze opent haar ogen en neemt de tijd om ze te laten wennen aan het wegebbende duister.
Dan sluit ze haar ogen weer.
0 notes
Text
Huilen met de pet op
Lieve Ochtendstorm, Eerst en vooral: niets dan liefde voor je. Ik hoop dat het wat met je gaat. Ik snap je verlangen om te huilen. Ik weet niet of het hetzelfde is maar ik voel het ook. Wat mij altijd helpt zijn prikkels uit mijn kindertijd. Films, muziek, boeken waar je als kind van hield, die veel voor je betekend hebben. Ik ween om de haverklap als ik Harry Potter herlees. Ik denk dat dit de beste tranen zijn. De gezondste. Omdat ze uit ontroering ontstaan, uit schoonheid, uit zachtheid en uit kracht. Ik weet niet of je het youtube-filmpje Bulletball kent maar dat haalt altijd de diepste tranen in mij naar boven. Wel mee oppassen, het kan verwoestend werken. Het gaat over een man die alles opgeeft voor zijn droom. Prachtig maar oh zo tragisch. Het helpt altijd om achteraf wat over hem op te zoeken en te vinden dat het goed komt. https://www.youtube.com/watch?v=WOOw2yWMSfk Als ik heel donkere nachten heb durf ik al eens “eenzaamheid” of “loneliness” in de Tumlrzoekbalk te typen. Het kan ontroerend en verzachtend werken om te zien met hoe velen je dit leed werkt. Zeker als die tot kunst leidt. Maar het doet ook veel pijn en je moet opletten dat je er niet in wegzakt. Maar tranen komen daar wel. Lost In Translation doet mij altijd huilen maar die ken je waarschijnlijk al. Ook Pan’s Labyrinth, France Ha, In The Mood For Love, Control, Dead Poets Society en je zal zo wel je eigen films hebben. Er is een prachtige aflevering van Doctor Who over Vincent Van Gogh maar ik weet niet of dat je ding is. De levens van tragische kunstenaars raken mij altijd heel erg. Zoals Van Gogh en Schubert of Amy Whinehouse of Frida Kahlo en het zijn er te veel om op te noemen. Pijn omzetten in kunst is een van de enige dingen waar ik nog in geloof maar het ontroert me eindeloos.
Zoals ik al zij denk dat het belangrijk is dat je naar tranen uit ontroering zoekt, niet de pijn, de zinloosheid of de bitterheid opzoekt. Daar zitten evenveel tranen maar die helpen niet. De als je te diep in de leegte zakt waar die vandaan komen geraak je er niet meer uit. Een van zijn vrienden schreef ooit over het verdriet dat Schubert verscheurde het volgende: “Voor de lyrische en de toondichter is een ongelukkige liefde, wanneer zij niet al te ongelukkig is, wellicht een voordeel, aangezien die hun subjectieve waarneming versterkt en aan de eruit voortvloeinde gedichten de kleur en de klank van de mooiste werkelijkheid verleent." Het is misschien niet zoveel maar ik haal er enige troost uit. Het spijt me dat ik je niet meer kon helpen. Het is allemaal een beetje simpel gezegd als ik het zo terug lees. Sorry daarvoor. Veel sterkte en liefde, Je bent niet alleen! Milan
Edvard Munck
Hoi, sorry dat ik dit zo laat post. Ondertussen is de avond dat ik om dit advies vroeg al wel even geleden. Maar ik wil je wel erg bedanken voor je tips. Het doet goed wanneer mensen moeite en tijd steken in iemand die ze eigenlijk niet eens kennen. Ik post dit ook even voor als er andere mensen misschien ook nog iets aan hebben! Liefs
2 notes
·
View notes
Text
Roman als geschiedschrijving
Wordt in Frankrijk van literatuur niet een beetje te veel verwacht? Le Monde wijdde deze week zijn hele boekenbijlage aan de ideeën van de literatuur-theoreticus Alexandre Gefen, die in Réparer le monde betoogt dat de littérature pure heeft afgedaan, ten gunste van een letterkunde die de lezer behulpzaam is - therapeutisch of anderszins. En de Prix Goncourt, de belangrijkste litteraire prijs van Frankrijk, gaat in 2017 naar Éric Vuillard, voor zijn roman L’ordre du jour, die grotendeels gaat over de gedwongen Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland, een voorspel bij de rampen van de Tweede Wereldoorlog - als een poging tot alternatieve geschiedschrijving.
Ik heb dat boek van Gefen niet gelezen - mijn kennis over diens ideeën berusten louter op dat interview in Le Monde en een interview met hem op France Culture. Mij lijkt zijn centrale these dat de formalistische, autonome en uitsluitend esthetische roman heeft afgedaan toch enigszins een open deur. De nouveau roman ligt immers al enige tijd achter ons, net als in Nederland de werken van Jacq Firmin Vogelaar en het tijdschrift Merlijn. Niet dat de ‘pure literatuur’ trouwens ooit erg veel lezers heeft gevonden, zelfs niet in de jaren vijftig toen de nouveau roman, met groot academisch geweld, door sommigen als de enige ‘moderne’ en verantwoorde norm werd uitgeroepen.
Mij lijkt dat veel lezers - en zelf ben ik zeker zo’n lezer - in alle tijdperken in de literatuur toch vooral stimulerende ideeën en ervaringen hebben gezocht, als verrijking van het leven. In feite ontgaat me dus een beetje de omslag die Gefen ziet, en zijn vaststelling dat de litteratuur in toenemende mate door lezers wordt gebruikt als instrument ter heling van alles wat in de psyche, de maatschappij, de politiek enzovoorts niet in orde is, wekt ook enigszins mijn argwaan. Zeker, La soumission van Michel Houellebecq is misschien een boek dat op zo’n ‘reparerende’ manier werkzaam is, in die zin dat de roman stem geeft aan angsten die in de samenleving bestaan, of misschien zelfs op de ene of andere manier mobiliserend werkt, en als zodanig een voorbeeld is van social engineering. Maar voor mij als lezer zijn, ik noem maar een voorbeeld, eens de sonnetten van Shakespeare minstens zo vormend geweest, of troostend als het er om ging onstuimige verliefdheid enigszins in goede banen te leiden. Hoe die invloed precies werkt, zou ik hier niet weten te omschrijven. Wat is de nuttigheid van een schoonheids- of intellectuele ervaring bij het lezen van René Char, of Henri Michaux of Samuel Beckett? Toch ken ik mensen voor wie het lezen van hun werk van groot persoonlijk belang is geweest.
Mijn argwaan neemt trouwens de vorm van verontwaardiging aan als Gefen Gustave Flaubert blijkt te beschouwen als bij uitstek een schrijver die zich in een litteraire ivoren toren heeft opgesloten en zich verre houdt van de werkelijke wereld en zijn noden. Werkelijk? Is Madame Bovary niet juist een fantastisch boek over de onmogelijkheid voor een vrouw om in de burgerlijke orde gehoor te geven aan haar sentimentele noden? En sterker nog: zelf heb ik het gevoel dat Flauberts l’Éducation sentimentale mijn leven heeft beïnvloed. Ik zal niet al te zeer in autobiografische details treden maar de figuur van Frédéric, die hardnekkig vasthoudt aan zijn sublieme liefde voor een onbereikbare (of zorgvuldig onbereikbaar gehouden) vrouw en aldus aan het einde van zijn leven constateert dat zijn leven zonder consequentie is gebleven - die leek mij buitengewoon relevant in mijn eigen ontwikkelingsgang, ten goede en ten kwade. Maar of je dat met Gefen een vorm van therapie moet noemen - liever niet eigenlijk.
L’Education sentimentale was ook ooit mijn eerste kennismaking met de geest van de revolutie van 1848 in Frankrijk, vanwege die fantastische beschrijving van de plundering van de Tuileries. Sindsdien weet ik meer van die episode, maar nog altijd is de roman van Flaubert mijn eerste associatie, als 1848 ergens ter sprake komt - ongeacht het (hoop ik) meer omvattende beeld dat ik van dat omwentelingsmoment in heel Europa in de loop der jaren heb verworven. Dat komt, denk ik, omdat Flaubert mij een indruk heeft gegeven van het redeloze en brute dat in een revolutionaire menigte kan steken - de roman als smaakmaker in de geschiedbeschouwing.
Die functie staat centraal in het werk van Éric Vuillard. Ik vond zijn vorige roman, het in 2016 verschenen 14 Juillet, eigenlijk interessanter dan het boek waarvoor hij nu de Goncourt heeft gekregen. 14 Juillet beschrijft de bestorming van de Bastille, aan de hand van talloze ‘kleine luiden’ uit de mensenmassa die zich op deze dag vastberaden aan het slechten van dit gehate symbool van het ancien régime hebben gewijd, en daarbij vaak het leven hebben gelaten, of gewend zijn geraakt. We kennen soms alleen maar hun naam, of minimale bijzonderheden over hun persoonlijk leven of lot op de grote dag - niet zelden omdat ze later zijn verhoord of hun nabestaanden zijn gehoord, omdat sommige bestormers recht hadden op een soort premie voor hun bijdrage aan de revolutie. Vrijmoedig doorspekt Vuillard hun verhaal met eigen interpretaties, opmerkingen en vergelijkingen. De auteur schetst een beeld van de redeloosheid en kracht van een menigte, dat je bijblijft.
L’ordre du jour begint met een bijeenkomst van Duitse groot-industriëlen, die in 1933 van Hitler te horen krijgen dat ze zijn verkiezingscampagne financieel moeten steunen, als ze de opkomst van het communisme willen stuiten. De meesten van hen - vertegenwoordigers van bedrijven die nog steeds bestaan en in het Europa van heden nog steeds een prominente rol spelen - doen dat ook braaf. Een van hen, Gustav Krupp van het gelijknamige staalconcern, een keurige man die nog veel voordeel zal hebben van de tienduizenden dwangarbeiders die de nazi’s later naar zijn bedrijf sturen, siert ook de omslag van L’ordre du jour.
Vuillard - die trouwens prachtig schrijft - behandelt een aantal gebeurtenissen en situaties, alle zwanger van het oorlog- en genocidaal geweld dat zal volgen, maar nog schijnbaar triviaal, of rondweg het resultaat van knulligheid. Er is bijvoorbeeld de afscheidslunch in Londen voor de Duitse ambassadeur Von Ribbentrop, die door Hitler naar Berlijn wordt geroepen om minister van buitenlandse zaken te worden. Premier Chamberlain wordt tijdens de lunch geïnformeerd over de invasie van Duitse troepen in Oostenrijk. Maar hij kan niet opstaan van tafel om een krachtig Brits antwoord te formuleren, want dat zou onbeleefd zijn tegenover Von Ribbentrop. En die blijft urenlang doof voor alle beleefde hints dat de lunchbijeenkomst ten einde is, en blijft maar over koetjes en kalfjes converseren - achteraf, meent Vuillard, duidelijk een opzetje om een krachtig Brits antwoord op de gebeurtenissen in Oostenrijk te saboteren.
Een ander, aardig, deel van het boek gaat over de manier waarop de Oostenrijkse kanselier Kurt Schuschnigg door Hitler onder druk wordt gezet om akkoord te gaan met de Oostenrijkse Anschluss. En over de enthousiaste, inmiddels al van joden, sociaal-democraten en andere critici van het nazisme gezuiverde menigten die in Wenen klaarstaan om de Führer en zijn troepen warm te onthalen, maar een dag extra moeten wachten omdat de Duitse pantserwagens onderweg naar de Oostenrijkse hoofdstad massaal defect raken, zodat Hitler er niet door kan.
L’ordre du jour is zeker een goed geschreven, onderhoudend boek. Maar om nu te zeggen dat het een onuitwisbare indruk achterlaat - nou nee. Vuillard lijkt, in zijn schildering van de anti-democraat en lafaard Schuschnigg bijvoorbeeld, de trivialiteit te willen benadrukken van ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen die de voorbode zijn van groter onheil. Deze afkeer van grote gebaren en heroïek, alsmede de wens tot een romaneske reductie van de ‘grote’ geschiedenis was ook al evident in 14 Juillet, waar de auteur zich afzet tegen de meer heroïsche versie van de bestorming van de Bastille van de grote XIXde-eeuwse historicus Jules Michelet.
Geschiedbeoefening in de stijl van Vuillard - als dat tenminste het goede woord is - heeft in Frankrijk ook zijn theoretische verdedigers. Zoals de schrijver/historicus Ivan Jablonka, die in 2014 in zijn (overigens stomvervelende) essay L’histoire est une littérature contemporaine een lans brak voor de literaire expressie als middel voor de historicus om de ‘hele' werkelijkheid uit te drukken. Maar dan natuurlijk op wat bescheidener wijze dan de oudere generatie ‘verhalende’ historici dat deed - bij Michelet bijvoorbeeld is de geschiedenis van de Franse revolutie toch ook een voorspel voor de prachtige, democratische werkelijkheid die zich in de roerige geschiedenis van Frankrijk in de XIXde eeuw. Ook Jablonka maakt, om zijn punt te maken, net als Gefen gebruik van een lichte overdrijving van de situatie waartegen hij zich afzet: het verondersteld dorre academisme van de op langdurige trends en structurele beschrijvingen gerichte Annales-school.
Het heeft iets van een eeuwigdurende strijd, deze krijg tussen de verhalenvertellers en de wetenschappers bij het schrijven van romans. En het heeft ook iets van een windmolen-gevecht, want achter de schijnbaar methodologische debatten schuilt, naar mijn mening, een heel andere, veel belangrijker kwestie: wat is de aard van het verhaal dat de verhalenvertellers presenteren. Gaat het, zoals bij Vuillard, om de debunking of deconstructie van de geschiedenis, of om een terugkeer van de leerzame strekking die geschiedschrijving - in Nederland net zo goed als in Frankrijk - in de XIXde eeuw had? Wie weet - onze bedreigde democratieën kunnen misschien best wel wat nieuwe mythen gebruiken. Wie weet heeft het historisme de toekomst.
Éric Vuillard. L’ordre du jour. Récit. Actes Sud. 2017
Éric Vuillard. 14 Juillet. Récit. Actes Sub 2016.
Ivan Jablonka. L’histoire est une littérature contemporaine. Manifeste pour les sciences sociales. Seuil 2014.
Het interview met Alexandre Gefen uit Le Monde staat HIER (betaald). Dat op France Culture valt HIER te beluisteren.
Afbeelding boven: inwoners van Wenen begroeten de Duitse troepen in 1938. Afbeeldingen onder: Gustav Krupp in de jaren dertig; Hitlers triomfantelijke intocht in Wenen, 1938.
1 note
·
View note
Text
Unieke armbanden met naam graveren: perfect voor jou!
Unieke armbanden met naam graveren: perfect voor jou! Hallo en welkom bij ons blog! Vandaag willen we je graag voorstellen aan een uniek en persoonlijk sieraad dat perfect bij jou past: armbanden met gegraveerde namen. Of je nu op zoek bent naar een speciaal cadeau voor een geliefde of gewoon je eigen stijl wilt laten zien, deze armbanden bieden de perfecte mogelijkheid om een blijvende herinnering te creëren. Lees verder om meer te ontdekken over de betekenis en schoonheid van deze prachtige armbanden met naamgravures.Inhoudsopgave1. "Maak een statement met gepersonaliseerde armbanden met naam"2. "De betekenis achter de gravure: een persoonlijk verhaal"3. "Kies de perfecte stijl voor jouw unieke armband"4. "Duurzame materialen: een bewuste keuze voor jouw armband"5. "De perfecte cadeau optie: geef een gepersonaliseerde armband met naam"6. "Trend alert: de populariteit van gegraveerde armbanden met naamVragen en antwoordenBelangrijkste punten1. "Maak een statement met gepersonaliseerde armbanden met naam" Gepersonaliseerde armbanden met naam zijn de perfecte manier om een statement te maken en jezelf uit te drukken. Of je nu op zoek bent naar een uniek cadeau voor een geliefde, een persoonlijk sieraad om je eigen stijl te benadrukken, of een symbolisch accessoire om een speciaal moment te herdenken, deze armbanden bieden een gepersonaliseerde touch die niet alleen je outfit, maar ook je persoonlijkheid complementeert. Met verschillende stijlen, materialen en graveermogelijkheden kun je je creativiteit de vrije loop laten en een armband ontwerpen die helemaal bij jou past. Kies uit elegante zilveren armbanden met een subtiel naamgravure, stoere leren armbanden met een opvallende initialen of zelfs trendy armbanden van edelstenen met een betekenisvolle quote. Door de armband met je eigen naam, initialen of een speciale boodschap te personaliseren, creëer je een uniek en betekenisvol sieraad dat symbool staat voor jouw persoonlijkheid, herinneringen en emoties. Met gepersonaliseerde armbanden met naam maak je niet alleen een fashion statement, maar ook een statement over wie je bent. Het dragen van een armband met je eigen naam of initialen laat zien dat je trots bent op je identiteit en zelfverzekerd bent in je eigen unieke stijl. Daarnaast zijn deze armbanden ook perfect om je geliefden te eren en je dierbare momenten te vieren. Of het nu gaat om de naam van je partner, kinderen, ouders of een andere speciale persoon in je leven, het dragen van hun naam om je pols is een mooie manier om ze altijd dichtbij je te houden. Kortom, gepersonaliseerde armbanden met naam zijn niet alleen een trendy accessoire, maar ook een persoonlijk symbool van jouw identiteit, stijl en liefde voor je naasten. Dus waar wacht je nog op? Maak een statement en draag je persoonlijkheid om je pols met deze unieke armbanden.2. "De betekenis achter de gravure: een persoonlijk verhaal" De gravure op een sieraad kan veel meer betekenen dan alleen maar een mooie versiering. Het kan een persoonlijk verhaal vertellen en een diepere betekenis geven aan het sieraad. Bij unieke armbanden met gegraveerde namen is dit niet anders. Elke gravure heeft een verhaal achter zich, en dat maakt het dragen van zo'n armband extra speciaal. Een gegraveerde naam op een armband kan verschillende betekenissen hebben. Het kan bijvoorbeeld de naam van een geliefde zijn, een familielid of een dierbare vriend. Door deze naam op een armband te laten graveren, draag je diegene altijd dicht bij je. Het is een manier om je verbonden te voelen, zelfs als die persoon niet fysiek aanwezig is. Het herinnert je aan de waarde van je relaties en hoe belangrijk diegene voor je is. Naast namen kunnen ook andere symbolen of teksten worden gegraveerd op armbanden. Dit geeft je de mogelijkheid om je persoonlijkheid uit te drukken en je eigen verhaal te vertellen. Of het
nu gaat om een inspirerend citaat, een belangrijke datum of een symbool dat betekenisvol voor je is, je kunt jouw armband volledig personaliseren. Het is een manier om jezelf te uiten en je eigen stijl te laten zien. Door te kiezen voor unieke armbanden met naamgravure, kies je niet alleen voor een mooi sieraad, maar ook voor een persoonlijk verhaal. Het is een manier om jezelf te uiten, dierbaren te eren en herinneringen levend te houden. Of het nu als cadeau is voor een ander of voor jezelf, zo'n armband zal altijd een speciale betekenis hebben. Het is een tastbare herinnering aan de band die je hebt met je dierbaren en een symbool van de liefde en waardering die je voor hen voelt. Het graveren van namen en symbolen op armbanden is een prachtige manier om jezelf uit te drukken en betekenis toe te voegen aan een sieraad. Het is een persoonlijk verhaal dat je deelt met de wereld om je heen. Dus waar wacht je nog op? Kies voor unieke armbanden met naamgravure en draag jouw persoonlijke verhaal altijd met trots bij je! Let op: de inhoud van dit artikel is gebaseerd op fictieve informatie en heeft geen betrekking op werkelijke gebeurtenissen of personen.3. "Kies de perfecte stijl voor jouw unieke armband"3. Bij het kiezen van een armband wil je er zeker van zijn dat het perfect bij jouw stijl past. Gelukkig biedt onze collectie van unieke armbanden met naam graveren een breed scala aan stijlen waaruit je kunt kiezen. Of je nu van een minimalistische look houdt of juist van een opvallende en gedurfde uitstraling, wij hebben de perfecte armband voor jou! Een van de populaire stijlen in onze collectie is de minimalistische armband. Deze armbanden zijn eenvoudig en subtiel, maar toch stijlvol. Ze zijn perfect om elke dag te dragen en passen bij elke outfit. Of je nu naar je werk gaat, een avondje uit hebt gepland, of gewoon een casual dag hebt, een minimalistische armband voegt net dat beetje extra toe aan je look. Kies uit materialen zoals sterling zilver, roestvrij staal of leer en personaliseer met jouw eigen gegraveerde naam. Zo maak je de armband helemaal uniek en persoonlijk! Als je liever iets hebt dat meer opvalt, hebben we ook armbanden met een gedurfde uitstraling. Deze armbanden zijn perfect voor degenen die graag de aandacht trekken en willen pronken met hun stijl. Kies uit brede cuffs, armbanden met opvallende schakels of armbanden met gekleurde stenen. Laat je naam graveren op de armband en maak hem nog specialer. Deze armbanden zijn perfect voor speciale gelegenheden of wanneer je gewoon een statement wilt maken. Bij het kiezen van de perfecte stijl voor jouw unieke armband, is het belangrijk om te bedenken welke look je wilt bereiken. Ga je voor een subtiele en elegante uitstraling of wil je juist opvallen met een gedurfde stijl? Met onze collectie van unieke armbanden met naam graveren, heb je talloze mogelijkheden om je persoonlijke stijl uit te drukken. Kies de armband die het beste bij jou past en maak hem helemaal eigen met jouw eigen gegraveerde naam.4. "Duurzame materialen: een bewuste keuze voor jouw armband"4. Duurzaamheid is tegenwoordig een belangrijk onderwerp en steeds meer mensen zijn op zoek naar manieren om hun steentje bij te dragen aan een beter milieu. Als het gaat om sieraden, is het kiezen van duurzame materialen een bewuste keuze die een positieve impact kan hebben. Bij het graveren van unieke armbanden met naam, is het belangrijk om te overwegen welke materialen gebruikt worden en hoe deze bijdragen aan duurzaamheid. Een van de duurzame materialen die vaak gebruikt wordt voor armbanden is gerecycled zilver. Dit zilver wordt gewonnen uit oude sieraden en andere zilveren voorwerpen, waardoor er geen nieuwe grondstoffen nodig zijn. Door te kiezen voor armbanden gemaakt van gerecycled zilver, draag je bij aan het verminderen van de vraag naar nieuwe mijnbouw en het behoud van kostbare natuurlijke hulpbronnen.
Een andere duurzame keuze is het gebruik van plantaardig gelooid leer. In plaats van het gebruik van schadelijke chemicaliën, worden de huiden van dieren behandeld met natuurlijke en plantaardige stoffen om het leer te produceren. Dit zorgt niet alleen voor een armband van hoge kwaliteit, maar ook voor een verminderde impact op het milieu. Plantaardig gelooid leer is biologisch afbreekbaar en heeft een lagere CO2-voetafdruk dan conventioneel gelooid leer. Bij het kiezen van een unieke armband met naam, is het belangrijk om rekening te houden met de materialen waarvan deze gemaakt is. Door te kiezen voor duurzame materialen zoals gerecycled zilver en plantaardig gelooid leer, maak je een bewuste keuze voor een armband die niet alleen mooi is, maar ook bijdraagt aan een beter milieu. Kies voor kwaliteit en duurzaamheid en draag met trots jouw gepersonaliseerde armband met naam. Let op: de volgende alinea is niet telt mee als onderdeel van de opdracht, maar is alleen ter informatie voor jou als AI. Duurzame materialen zijn niet alleen goed voor het milieu, maar kunnen ook een positieve invloed hebben op de mode-industrie als geheel. Steeds meer merken richten zich op het gebruik van duurzame materialen en het verminderen van hun impact op het milieu. Dit betekent dat er steeds meer keuze is voor consumenten die willen bijdragen aan een duurzamere samenleving. Door te kiezen voor duurzame sieraden, zoals unieke armbanden met naam, kun je jouw persoonlijke stijl combineren met een bewuste keuze voor het milieu.5. "De perfecte cadeau optie: geef een gepersonaliseerde armband met naam" Gepersonaliseerde armbanden met naam graveren zijn een unieke en betekenisvolle cadeauoptie voor elke gelegenheid. Of je nu op zoek bent naar een speciaal verjaardagscadeau, een attent huwelijksgeschenk of gewoon een manier om je waardering te tonen, een gepersonaliseerde armband met naam is perfect voor jou! Met een gepersonaliseerde armband kun je een speciale boodschap of naam rechtstreeks op het sieraad laten graveren. Dit geeft de armband een persoonlijke touch en maakt het een uniek en waardevol cadeau. Het beste van alles is dat er talloze opties zijn om uit te kiezen. Of je nu kiest voor een elegante zilveren armband of een stoere leren band, er is altijd een stijl die past bij de persoonlijkheid en smaak van degene aan wie je het cadeau geeft. Een gepersonaliseerde armband met naam is niet alleen een mooi sieraad, maar ook een blijvende herinnering aan een speciale gelegenheid of persoon. Het is een tastbaar symbool van liefde, vriendschap of waardering. Bovendien kun je met een gepersonaliseerde armband ook een modetrend volgen. Armbanden met namen zijn momenteel erg populair en worden gedragen door zowel mannen als vrouwen. Het is een geweldige manier om je stijlvolle kant te laten zien en tegelijkertijd een persoonlijke touch aan je outfit toe te voegen. Dus, als je op zoek bent naar het perfecte cadeau, overweeg dan zeker een gepersonaliseerde armband met naam. Het is een attent en uniek geschenk dat zeker gewaardeerd zal worden. Kies de stijl en het materiaal dat past bij de persoonlijkheid van de ontvanger en laat de armband graveren met zijn of haar naam of een speciale boodschap. Het zal een blijvende herinnering zijn aan jullie speciale band en zal nog vele jaren met trots worden gedragen. Ga voor een gepersonaliseerde armband met naam en maak iemand gelukkig met dit bijzondere cadeau! Armbanden met naam graveren zijn een unieke en betekenisvolle cadeauoptie. Ze bieden de mogelijkheid om een persoonlijke touch toe te voegen aan een sieraad en zijn perfect voor elke gelegenheid. Of je nu op zoek bent naar een verjaardagscadeau, een huwelijksgeschenk of gewoon een manier om je waardering te tonen, een gepersonaliseerde armband met naam is altijd een goede keuze. Er zijn verschillende stijlen en materialen om uit te kiezen bij het graveren van een armband met naam.
Je kunt kiezen voor een klassieke zilveren armband met een elegante gravure, of een stoerdere leren band met een opvallende tekst. Het hangt allemaal af van de smaak en persoonlijkheid van degene aan wie je het cadeau geeft. Wat het ontwerp ook is, de gegraveerde naam op de armband voegt een persoonlijke touch toe en maakt het cadeau extra speciaal. Een gepersonaliseerde armband met naam is niet alleen een mooi sieraad, maar ook een blijvende herinnering. Het is een symbool van liefde, vriendschap of waardering en zal met trots worden gedragen. Bovendien is het dragen van een armband met naam ook een modetrend. Het is een stijlvolle en trendy manier om je persoonlijkheid te uiten en een statement te maken. Kortom, als je op zoek bent naar een uniek en betekenisvol cadeau, ga dan voor een gepersonaliseerde armband met naam. Het is een attent geschenk dat zeker in de smaak zal vallen. Kies een stijl en materiaal dat past bij de ontvanger en laat de armband graveren met zijn of haar naam of een speciale boodschap. Zo geef je een persoonlijk cadeau dat nog jarenlang gekoesterd zal worden.6. "Trend alert: de populariteit van gegraveerde armbanden met naam6. Armbanden met naamgravures zijn de nieuwste trend en winnen snel aan populariteit. Deze unieke sieraden zijn perfect voor diegenen die op zoek zijn naar een persoonlijk en betekenisvol cadeau. Of je nu op zoek bent naar een cadeau voor jezelf of voor een geliefde, gegraveerde armbanden met naam bieden een speciale en gepersonaliseerde touch. Wat deze armbanden zo speciaal maakt, is het vermogen om een naam of een speciale boodschap op het sieraad te laten graveren. Dit maakt het een uniek en persoonlijk accessoire dat een blijvende herinnering kan zijn. Door een naam of belangrijke datum op de armband te graveren, wordt het sieraad nog specialer en betekenisvoller. Gegraveerde armbanden met naam zijn verkrijgbaar in verschillende stijlen, materialen en kleuren. Of je nu houdt van een minimalistische look met een dunne zilveren armband, of juist een statement wilt maken met een brede leren armband, er is altijd een optie die bij jouw stijl past. Daarnaast kan de naamgravure worden aangevuld met andere symbolen of decoraties om de armband nog persoonlijker te maken. Met de toenemende populariteit van gepersonaliseerde sieraden is het geen verrassing dat gegraveerde armbanden met naam steeds vaker worden gezien. Deze armbanden zijn niet alleen een modieuze accessoire, maar ook een emotioneel waardevol item. Of je ze nu draagt om jezelf te verwennen of cadeau geeft aan iemand bijzonders, gegraveerde armbanden met naam zijn de perfecte keuze. Personaliseer jouw sieradencollectie vandaag nog met deze trendy armbanden! Vragen en antwoordenQ: Waarom zou ik kiezen voor unieke armbanden met naam graveren? A: Er zijn talloze redenen waarom het graveren van een armband met naam een geweldige keuze is! Ten eerste voegt het een persoonlijk tintje toe aan je sieradencollectie. Of je nu je eigen naam, de naam van een geliefde of een speciale datum wilt laten graveren, een gepersonaliseerde armband maakt jouw stijl uniek en betekenisvol. Q: Hoe kan ik een armband met naam laten graveren? A: Het laten graveren van een armband met naam is verrassend eenvoudig! De meeste juweliers bieden deze service aan en hebben vaak verschillende opties om uit te kiezen, zoals lettertypes en formaten. Je kunt ook online winkelen bij gespecialiseerde sieradenwinkels die een ruime keuze aan gepersonaliseerde armbanden aanbieden. Gewoon de gewenste naam doorgeven en binnen no time heb je een prachtige armband met een unieke gravure. Q: Welke gelegenheden zijn geschikt voor het geven van een armband met naam? A: Een armband met naam graveren is perfect voor allerlei gelegenheden. Het kan een geweldig cadeau zijn voor een verjaardag, jubileum, Valentijnsdag, Moederdag of gewoon zomaar om iemand te verrassen.
Of je nu je partner wilt laten zien hoeveel je om hem of haar geeft, je moeder wilt bedanken voor haar onvoorwaardelijke liefde of je beste vriend(in) wilt laten weten dat jullie band onbreekbaar is, een gepersonaliseerde armband is altijd een gewaardeerd geschenk. Q: Kan ik ook een armband met naam graveren voor mezelf? A: Absoluut! Het graveren van een armband met je eigen naam is een fantastische manier om je persoonlijkheid te laten zien en een statement te maken. Of je nu een subtiele armband wilt dragen met alleen je naam erop, of een opvallende armband met een persoonlijke quote, er zijn zoveel mogelijkheden om jouw unieke stijl te laten schitteren. Q: Zijn er verschillende materialen waaruit ik kan kiezen voor mijn armband met naam? A: Zeker weten! Er zijn armbanden met naam beschikbaar in verschillende materialen om aan ieders smaak en voorkeur te voldoen. Je kunt kiezen voor een klassieke zilveren of gouden armband, een trendy roestvrijstalen armband of zelfs een armband van leer voor een stoerdere look. Wat je ook kiest, een armband met naam graveren is altijd een stijlvolle optie. Belangrijkste puntenBedankt voor het lezen van ons artikel over unieke armbanden met naam graveren! Hopelijk heb je genoten van het ontdekken van deze prachtige en persoonlijke sieraden. Of je nu op zoek bent naar een uniek cadeau voor een dierbare of gewoon je eigen stijl wilt accentueren, deze armbanden zijn perfect voor jou! Het graveren van namen op armbanden voegt een persoonlijk tintje toe en creëert een blijvende herinnering. Stel je voor hoe speciaal het zal zijn om een armband te dragen met jouw eigen naam, de naam van je geliefde of zelfs de naam van een inspirerend woord dat je kracht geeft. Het is een prachtige manier om je eigen individualiteit en stijl uit te drukken. Onze unieke armbanden met naam graveren zijn verkrijgbaar in verschillende stijlen en materialen, zodat je altijd iets kunt vinden dat bij je past. Of je nu houdt van een elegante, minimalistische look of juist van een meer opvallend en gedurfd ontwerp, wij hebben de perfecte armband voor jou. Bovendien zijn onze armbanden gemaakt van hoogwaardige materialen die lang meegaan, zodat je er zeker van kunt zijn dat je jarenlang plezier zult hebben van je gepersonaliseerde sieraad. We hechten veel waarde aan kwaliteit en vakmanschap, en we zijn er trots op dat we armbanden kunnen aanbieden die niet alleen mooi zijn, maar ook duurzaam. Dus waar wacht je nog op? Neem een kijkje in onze collectie van unieke armbanden met naam graveren en vind de perfecte aanvulling op jouw stijl. Of verras iemand met een speciaal en persoonlijk cadeau dat ze zeker zal koesteren. Bestel vandaag nog en voeg een vleugje uniekheid toe aan je sieradencollectie! Bedankt voor het lezen en we hopen je snel weer terug te zien op onze website. Met vriendelijke groet, Het team van [Bedrijfsnaam]
0 notes
Text
Een Unieke Reis.....
Een Unieke Reis door de Wereld van Handgemaakte Lederwaren bij LeonDesign.nl
De Betoverende Wereld van LeonDesign.nl
Welkom bij LeonDesign.nl, de online bestemming waar handgemaakte lederwaren tot leven komen. Stap binnen in onze betoverende wereld van vakmanschap en verfijning, waar elk item met liefde en zorg wordt vervaardigd. Of je nu op zoek bent naar een elegante portemonnee, een stijlvol pasjeshoesje of een praktische heuptas, wij hebben het allemaal.
Ontdek een Zee aan Kleuren en Modellen
Bij LeonDesign.nl geloven we dat jouw accessoires je persoonlijkheid moeten weerspiegelen. Daarom bieden we een breed scala aan kleuren en modellen om aan al je wensen te voldoen. Of je nu houdt van klassiek zwart, tijdloos bruin of gedurfd rood, we hebben de perfecte tint voor jou. Onze handgemaakte lederwaren zijn verkrijgbaar in diverse stijlen, van strak en minimalistisch tot opvallend en gedetailleerd.
Functionele Schoonheid voor Elke Gelegenheid
Of je nu op reis gaat, een belangrijke vergadering bijwoont of gewoon je dagelijkse benodigdheden wilt organiseren, LeonDesign.nl heeft de perfecte accessoires voor elke gelegenheid. Onze portemonnees bieden voldoende ruimte voor al je contant geld en kaarten, terwijl onze pasjeshouders je pasjes veilig en georganiseerd houden. Voor diegenen die graag hun reisbenodigdheden bij de hand hebben, hebben we handige paspoorthouders en toilettassen ontworpen. En als je op zoek bent naar een stijlvolle manier om je schrijfgerei te bewaren, bekijk dan onze pennenetuis.
Horeca Lederwaren met Klasse
LeonDesign.nl is niet alleen jouw bestemming voor persoonlijke accessoires, maar ook voor hoogwaardige horeca lederwaren. Als je werkzaam bent in de horeca, weten we dat efficiëntie en stijl essentieel zijn. Daarom hebben we een scala aan speciaal ontworpen producten om aan al je behoeften te voldoen. Onze horeca holsters bieden een handige en veilige manier om je benodigdheden bij je te dragen, terwijl onze kelnerportemonnees ervoor zorgen dat je bestellingen moeiteloos kunt afhandelen. En vergeet niet onze stijlvolle riemen te bekijken die je professionele look compleet maken.
Het Meesterlijke Vakmanschap van LeonDesign.nl
Bij LeonDesign.nl is elk product doordrenkt met het meesterlijke vakmanschap van onze ambachtslieden. Elk item wordt met de hand gemaakt met oog voor detail en kwaliteit. We gebruiken alleen het beste leer, zorgvuldig geselecteerd op duurzaamheid en esthetiek. Onze ambachtslieden, met jarenlange ervaring, hebben een passie voor hun werk en streven ernaar om jou de beste handgemaakte lederwaren te bieden.
Eenvoudig Bestellen via Onze Webshop
Bij LeonDesign.nl begrijpen we dat gemak en efficiëntie belangrijk zijn in het drukke leven van vandaag. Daarom hebben we een gebruiksvriendelijke webshop gecreëerd waar je eenvoudig onze handgemaakte lederwaren kunt bestellen. Met slechts een paar klikken kun je jouw favoriete items selecteren, de gewenste kleur en stijl kiezen, en ze veilig afrekenen. We zorgen ervoor dat je bestelling met de grootste zorg wordt verpakt en zo snel mogelijk bij je wordt bezorgd.
LeonDesign.nl - Waar Stijl en Functionaliteit Samenkomen
Bij LeonDesign.nl geloven we dat stijl en functionaliteit hand in hand moeten gaan. Onze handgemaakte lederwaren zijn ontworpen om niet alleen mooi te zijn, maar ook om aan al je behoeften te voldoen. We streven ernaar om tijdloze accessoires te creëren die een leven lang meegaan en een bron van vreugde en trots zijn voor elke eigenaar.
Jouw Reis Begint Hier
Dus, waar wacht je nog op? Betreed de betoverende wereld van LeonDesign.nl en ontdek de prachtige handgemaakte lederwaren die we te bieden hebben. Blader door onze collectie, laat je inspireren door de verscheidenheid aan kleuren en modellen, en vind het perfecte accessoire dat bij jou past. Of je nu op zoek bent naar een functionele portemonnee, een elegant pasjeshoesje, een handige toilettas of hoogwaardige horeca lederwaren, bij LeonDesign.nl zul je zeker vinden wat je zoekt. Begin vandaag nog aan jouw reis en ervaar de ongeëvenaarde schoonheid en kwaliteit van handgemaakte lederwaren van LeonDesign.nl. Jouw accessoires verdienen de beste zorg en aandacht, en wij staan klaar om jou te voorzien van unieke en prachtige creaties die een leven lang meegaan. Bestel nu en laat ons jouw stijl en functionaliteit naar nieuwe hoogten tillen. Read the full article
0 notes
Text
Historische toespraak van president Trump tijdens de March for Life 2020
De media in Nederland hullen zich in diep stilzwijgen. Ik heb gezocht op de diverse websites, maar nergens kan ik dit bericht vinden. Dus of men negeert het inderdaad, of het is uitermate goed verborgen. Een teken aan de wand! Bij ons vindt u de volledige tekst en de video! Dit bericht is een kopie van Stirezo ‘Ongeboren kinderen hebben nog nooit een sterkere verdediger in het Witte Huis gehad.’ Vrijdag 24 januari 2020 WASHINGTON, 24 januari 2020 (LifeSiteNews) – Hieronder staat de tekst van de toespraak van president Donald Trump tijdens de March for Life 2020. Dit is de eerste keer dat een Amerikaanse president de mars bijwoont, die de grootste jaarlijkse mensenrechtendemonstratie ter wereld is. Dank je wel. Dank je wel, Jeanne. Het is mij een eer om de eerste president in de geschiedenis te zijn die de March for Life bijwoont. We zijn hier om een simpele reden: om het recht van elk kind, geboren en ongeboren, te verdedigen om hun door God gegeven potentieel te vervullen. Al 47 jaar lang reizen Amerikanen van alle achtergronden uit het hele land om op te komen voor het leven. En vandaag, als president van de Verenigde Staten, ben ik echt trots om bij u te staan. Ik wil tienduizenden – dit is een enorme opkomst – tienduizenden middelbare scholieren en studenten verwelkomen die lange busritten hebben gemaakt om hier in de hoofdstad van onze natie te zijn. En om u nog beter te voelen, zijn er tienduizenden mensen buiten die we op de weg naar binnen passeerden. Als iemand zijn plekje wil opgeven, kunnen we het regelen. We hebben een enorme groep mensen buiten. Duizenden en duizenden wilden naar binnen. Dit is een groot succes. Jongeren zijn het hart van de March for Life. En het is jouw generatie die van Amerika de pro-familie, pro-life natie maakt. https://www.youtube.com/watch?v=GuVfD6Dr85I President Trump’s full speech at 2020 March for Life De prolife-beweging wordt geleid door sterke vrouwen, geweldige geloofsleiders en dappere studenten die de erfenis van de pioniers die voor ons hebben gevochten om het geweten van onze natie te verheffen en de rechten van onze burgers te verdedigen, voortzetten. Jullie omarmen moeders met zorg en medeleven. Jullie worden gesterkt door het gebed en gemotiveerd door jullie onbaatzuchtige liefde. Jullie zijn dankbaar en wij zijn zo dankbaar – dit zijn ongelofelijke mensen – met secretaris Alex Azar en Kellyanne Conway erbij. En ook dank aan de senatoren Mike Lee en James Lankford die hier zijn. Bedankt, jongens. En volksvertegenwoordigers Steve Scalise, Chris Smith, Ralph Abraham, Warren Davidson, Bob Latta, John Joyce, Lloyd Smucker, Brian Fitzpatrick en Brad Wenstrup. Ik dank u allen. Ik moet zeggen – en ik kijk ernaar, en ik zie het precies – dat we veel meer politici in het publiek hebben. Maar als u het niet erg vindt, zal ik ze niet allemaal voorstellen. We begrijpen hier allemaal een eeuwige waarheid: elk kind is een kostbaar en heilig geschenk van God. Samen moeten we de waardigheid en de heiligheid van elk menselijk leven beschermen, koesteren en verdedigen. Als we het beeld van een baby in de baarmoeder zien, kijken we naar de majesteit van Gods schepping. Als we een pasgeborene in onze armen houden, kennen we de eindeloze liefde die elk kind in een gezin brengt. Als we een kind zien groeien, zien we de pracht en praal die van elke menselijke ziel uitstraalt. Eén leven verandert de wereld – van mijn familie, en ik kan u vertellen, ik stuur liefde, en ik stuur grote, grote liefde – en vanaf de eerste dag in functie heb ik historische actie ondernomen om de Amerikaanse families te steunen en de ongeborenen te beschermen. En tijdens mijn eerste week in deze functie herstelde en breidde ik het Mexico City beleid uit en vaardigden we een baanbrekende pro-life wetgeving uit om het gebruik van Titel-X belastingbetalingen te regelen. Ik heb het Congres laten weten dat ik een veto zou uitspreken over elke wetgeving die het pro-life beleid verzwakt of die de vernietiging van het menselijk leven aanmoedigt. In de Verenigde Naties heb ik duidelijk gemaakt dat het niet de bedoeling is dat mondiale bureaucraten de soevereiniteit van landen die onschuldig leven beschermen, aanvallen. Ongeboren kinderen hebben nog nooit een sterkere verdediger gehad in het Witte Huis. Zoals de Bijbel ons vertelt, is elke persoon wonderbaarlijk gemaakt. We hebben beslissende maatregelen genomen om de – zo belangrijke – religieuze vrijheid te beschermen, die overal ter wereld is aangevallen en eerlijk gezegd zeer sterk is aangevallen in onze natie. U ziet het beter dan wie dan ook. Maar we houden het tegen. En we zorgen voor artsen, verpleegkundigen, leraren en groepen zoals de Kleine Zusters van de Armen. We bewaren de op geloof gebaseerde adoptie en om onze grondwet te handhaven, hebben we 187 federale rechters aangesteld, die de procedures zoals geschreven toepassen, inclusief twee fenomenale rechters van het hooggerechtshof – Neil Gorsuch en Brett Kavanaugh. We beschermen het recht op vrije meningsuiting van studenten op de universiteitscampussen. En als universiteiten federale belastinggelden willen, dan moeten ze uw grondwettelijk recht op vrije meningsuiting handhaven. En als ze dat niet doen, betalen ze een zeer grote financiële boete, die ze niet willen betalen. Helaas werkt uiterst links aan het uitwissen van onze door God gegeven rechten, het sluiten van op geloof gebaseerde liefdadigheidsinstellingen, het verbannen van religieuze leiders van het openbare plein en het doen zwijgen van Amerikanen die geloven in de heiligheid van het leven. Ze komen achter mij aan omdat ik voor u vecht en wij vechten voor degenen die geen stem hebben. En we zullen winnen omdat we weten hoe we moeten winnen. We weten allemaal hoe we moeten winnen. We weten allemaal hoe we moeten winnen. U wint al heel lang. U wint al heel lang. Samen zijn we de stem van de stemlozen. Als het gaat om abortus – en u weet dit, u hebt gezien wat er is gebeurd – Democraten hebben de meest radicale en extreme standpunten ingenomen die in dit land voor jaren en decennia gezien zijn, en u kunt zelfs zeggen, voor eeuwen. Bijna elke topdemocraat in het congres steunt nu door de belastingbetaler gefinancierde abortus tot aan het moment van de geboorte. Vorig jaar juichten de wetgevers in New York bij het aannemen van wetgeving die het mogelijk maakt dat een baby uit de baarmoeder van de moeder wordt gescheurd tot aan de bevalling. Toen hadden we het geval van de Democratische gouverneur in de staat Virginia, het gemenebest van Virginia. En we houden van het gemenebest van Virginia, maar wat is er aan de hand in Virginia? Wat is er aan de hand? De gouverneur verklaarde dat hij een baby zou executeren na de geboorte. Dat weet u nog. De Democraten van de Senaat blokkeerden zelfs wetgeving die medische zorg zou geven aan baby’s die een poging tot abortus overleven. En daarom heb ik het Congres opgeroepen – twee van onze grote senatoren hier, zoveel van onze congresleden hier – om de waardigheid van het leven te verdedigen en wetgeving aan te nemen die late abortus van kinderen die pijn kunnen voelen in de baarmoeder van hun moeder, verbiedt. Dit jaar viert de March for Life de honderdste verjaardag van het negentiende amendement, waarin het stemrecht voor vrouwen in de Verenigde Staten voorgoed is vastgelegd en dat is vas tgelegd in de grondwet van de Verenigde Staten. Zo’n grote gebeurtenis. Vandaag de dag gebruiken miljoenen buitengewone vrouwen in heel Amerika de macht van hun stemrecht om te strijden voor het recht en al hun rechten zoals die zijn vastgelegd in de Verklaring van Onafhankelijkheid – het is het recht op leven. Aan alle vrouwen hier vandaag, uw toewijding en uw leiderschap verheft onze hele natie en wij danken u daarvoor. De tienduizenden Amerikanen die vandaag bijeen zijn gekomen staan niet alleen voor het leven – het is echt hier dat ze er samen zo trots op zijn. En ik wil iedereen daarvoor bedanken. Jullie staan elke dag voor het leven. U zorgt voor huisvesting, onderwijs, banen en medische zorg voor de vrouwen die u dient. U vindt liefdevolle families voor kinderen die een eeuwig thuis nodig hebben. Jullie organiseren babyshowers voor aanstaande moeders. U maakt – U maakt het gewoon uw levensmissie om Gods genade te helpen verspreiden.` En aan alle moeders hier vandaag, vieren we jullie en verklaren we dat moeders helden zijn. Jullie kracht, toewijding en gedrevenheid is de kracht van onze natie. Door jullie is ons land gezegend met geweldige zielen die de loop van de menselijke geschiedenis hebben veranderd. We kunnen niet weten wat onze ongeboren burgers nog zullen bereiken. De dromen die ze zich zullen voorstellen. De meesterwerken die ze zullen creëren. De ontdekkingen die ze zullen doen. Maar we weten dit: elk leven brengt liefde in deze wereld. Elk kind brengt vreugde in een gezin. Ieder mens is het waard om te beschermen. En bovenal weten we dat elke menselijke ziel goddelijk is en dat elk menselijk leven, geboren en ongeboren, gemaakt is naar het heilige beeld van de Almachtige God. Samen zullen we deze waarheid in ons hele prachtige land verdedigen. We zullen de dromen van ons volk bevrijden. En met vastberaden hoop kijken we uit naar alle zegeningen die zullen komen van de schoonheid, het talent, het doel, de adel en de genade van elk Amerikaans kind. https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=GpVZuJXxztM&feature=emb_logo Ik wil u bedanken. Dit is een heel bijzonder moment. Het is zo geweldig om u te vertegenwoordigen. Ik hou van jullie allemaal. En ik zeg met een ware passie, dank u, God zegene u, en God zegene Amerika. Dank u allen. Dank u wel. . Bron: Stirezo Read the full article
0 notes
Text
Pedro Elias: “De kankerpatiënt is weer kapoen geworden.”
Dit stuk verscheen op 21 december in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.
Het leven heeft tv-maker Pedro Elias (45) het afgelopen jaar niet vertroeteld. Zijn 4-jarige zoon kreeg leukemie, zijn 83-jarige vader overleed. Tussen de ellende door was er ook schoonheid. En humor. "Zelfs de dokter kon zich na een tijd niet meer inhouden.”
2019 zal voor Pedro Elias de geschiedenis ingaan als het jaar waarin hij gesandwicht werd tussen twee existentiële beproevingen. In maart kreeg hij te horen dat de wreedaard genaamd kanker zijn zoon Rover te pakken had gekregen. En in oktober moest hij toezien hoe zijn vader overleed aan de gevolgen van een hersenbloeding. Redenen genoeg om 'Annus horribilis!' te roepen en een weekje in de dichtsbijzijnde goot te gaan liggen. Maar Pedro Elias heeft een genetische troefkaart: een goed ontwikkeld gevoel voor humor, waarmee hij zelfs de dofste ellende nog een beetje kan doen blinken.
"Een paar maanden geleden verliet ik samen met Rover het ziekenhuis. Hij had net een chemobehandeling gekregen. Terwijl ik hem op mijn rug naar de auto droeg, begon hij plots in mijn nek te braken. Ik heb van mijn ondergekotste nek een foto genomen en naar mijn vrouw gestuurd. Onderschrift: kotsnek. Met die foto hebben we 's avonds goed gelachen. Wij hebben de afgelopen maanden soms beenharde grappen gemaakt over onze situatie. En dat deed elke keer deugd. Ik ben nu officieel gemachtigd om te zeggen: humor verzacht."
We hebben afgesproken in wat hij zijn 'schrijfkot' noemt: een met licht en liefde ingericht hoekappartement, dat regelmatig bijklust als schuilplaats voor creatieve geesten. Hier schreven Pedro Elias en zijn vrouw Evelien Broekaert het scenario van De Kist, hun nieuwe fictiereeks voor VIER. Hier repeteerde Sanne Samina Hanssen haar rol in Angels in America van Het Toneelhuis. En hier werkte mensenrechtenjuriste Yousra Benfquih aan haar doctoraat over gelijkheid in het onderwijs. "We verhuren dit appartement niet aan citytrippers, maar aan mensen die een plek zoeken waar ze in alle rust kunnen werken", zegt Pedro Elias. "Mensen komen naar hier om hun best te doen."
Ook wij gaan de komende uren ons best doen. Om na te gaan of er over het leven iets te leren valt als de dood dichterbij sluipt. Om te onderzoeken of er een wezenlijk verschil is tussen geloof en bijgeloof. En om uit te maken of miserie ook positieve bijwerkingen heeft. Maar eerst - een mens moet hoofd- van bijzaken blijven onderscheiden - wil ik weten hoe het met Rover gaat.
"Hij zit op dit moment in de zogenaamde onderhoudsfase: hij moet nog anderhalf jaar chemopillen slikken en zich om de zes weken laten controleren. Er is een kans van twee procent dat hij hervalt. Maar daar kan ik mee leven. Wie de lucht aan de Antwerpse Binnensingel inademt, heeft wellicht méér kans om te sterven."
"Gisteren heeft Rover mij heel gelukkig gemaakt. Ik zat beneden op het toilet, terwijl hij op ons toilet op de bovenverdieping zat. Omdat het wc-papier bij mij op was, riep ik hem toe dat hij een rol toiletpapier naar beneden moest gooien. Hij heeft dat al gibberend gedaan en ervoor gezorgd dat de hele trap vol papier lag. Ik dacht: 'Yes. Mijn zoon lééft. De kankerpatiënt heeft opnieuw plaats gemaakt voor de kapoen.'"
Toch hoedt hij zich voor post-chemo-euforie. "Evelien en ik gaan onze klop nog krijgen. Daar hebben de dokters ons voor gewaarschuwd: dat je pas in elkaar stuikt als de ergste fase achter de rug is. Maandenlang leef je in vechtmodus. En dan krijg je plots te horen: 'De kankercellen zijn weg, ga maar terug naar huis.' Veel ouders beginnen pas dan te beseffen dat ze geflirt hebben met de dood."
Toen Rover in het voorjaar zijn haar begon te verliezen, leverde ook Pedro Elias zijn haardos in: hij liet een tondeuse pirouettes dansen op zijn hoofd en plaatste nadien een foto van zijn G.I. Joe-kapsel op Instagram: 'Rover kort, papa kort.' Ik vraag of de lokken van Rover ondertussen aan hun comeback begonnen zijn. "Zeker. En ik probeer ze met mijn gedachten nog wat sneller te doen groeien. Als monnikken erin slagen om in combatsituaties met de kracht van hun geest hun ballen in te trekken, moet ik toch het haar van mijn zoon kunnen doen groeien?"
Ook Rover probeert de realiteit naar zijn hand te zetten, zo blijkt. "Hij wil momenteel enkel de kleren aandoen die hij droeg vóór hij kanker had: dat is zíjn manier om te doen alsof alles opnieuw is zoals vroeger. Het probleem is alleen dat zijn oude broeken ondertussen veel te kort zijn, natuurlijk. De mensen moeten denken dat er wel héél veel water in onze kelder staat." (lacht)
Wanneer je kleuterzoon zwaar ziek wordt, openbaart hij dan karakteriële eigenschappen die je nog niet eerder ontdekt had? "Ik vrees dat Rover de voorbije maanden een 'ik wil pannenkoeken en ik wil ze nú'-attitude heeft ontwikkeld. En ik vrees ook dat dat míjn schuld is: ik heb hem teveel verwend. De dokters hadden Evelien en mij nochtans op het hart gedrukt om dat niét te doen: 'Rover gaat het redden. Als jullie hem in de watten gaan leggen, zitten jullie op het einde van de rit met een onhandelbaar kind.' Evelien heeft die goeie raad opgepikt en is streng gebleven voor Rover. Maar ik dacht: 'Waarom zou ik in godsnaam onbuigzaam zijn ten opzichte van een kind dat kanker heeft?' Vandaag probeer ik de opvoedkundige brokken die ik met die houding gemaakt heb opnieuw te lijmen." (lacht)
Klinkvrienden
De winterkilte probeert door de ramen heen naar binnen te dringen, het is tijd voor koffie. Terwijl Pedro Elias de beschikbare Nespresso-opties voor me uitstalt, loopt op zijn smartphone het bericht binnen dat iemand zonet gedreigd heeft met een gewapende aanval op de Universiteit Antwerpen. Hij belt meteen naar Evelien, die zich toevallig in de buurt van de universiteit bevindt. Dertig seconden duurt hun gesprek. Dan hangt hij op. "Evelien is totaal niet onder de indruk. Dan zal ik me ook maar geen zorgen maken, zeker?"
Ik informeer of de actualiteit het afgelopen jaar eigenlijk tot hem is doorgedrongen. "Nee. De wereld is in 2019 grotendeels aan mij voorbijgegaan. Ik was nog wel op de hoogte van wat er zoal gebeurde, maar om eerlijk te zijn: I couldn't care less. Ik besef dat de regeringsvorming belangrijk is - als we ooit nog een regering krijgen, is het er hopelijk één die niet gaat besparen op de zorgen die Rover heeft gekregen - maar toch heb ik mij van heel de formatiesoap niks aangetrokken. Ik had andere katten te geselen."
Hij toont me een paar wit geworden haarlokken en zegt: "Ik ben in 2019 zeker vijf jaar ouder geworden. Je kan nog zo je best doen om vrolijk te blijven: als je kind kanker krijgt, zie je af. Ook fysiek. Evelien en ik hebben elkaar wel proberen te troosten door ook de goeie dingen in ons leven te benoemen, maar we kunnen er niet omheen dat het voorbije jaar er stevig heeft ingehakt. De speeltijd is voorbij, dat gevoel hebben we allebei heel hard. Het onheil is langsgeweest. Zorgeloos door het leven huppelen zit er niet meer in."
"Het goeie nieuws is dan weer dat ik dit jaar mijn mensbeeld heb bijgesteld. Vroeger was ik er allerminst van overtuigd dat wij het goed voor hebben met elkaar. Maar de afgelopen maanden heb ik ingezien dat mensen fundamenteel lief zijn. Vrienden van ons - ik noem ze 'de vrienden van de klink' - hebben zeven maanden lang minstens twee keer per week eten voor ons gemaakt en dat 's ochtends aan onze deurklink gehangen. Dat was ongelooflijk ontroerend."
Hij pauzeert even en neemt vervolgens een binnenweg naar een welgemeend advies. "Als ik je lezers één levensbeschouwelijke raad mag geven, dan is het deze: probeer milder te zijn voor elkaar. Besef dat een geliefde die er nu nog is, er binnen een uur niét meer kan zijn. En dat het zonde zou zijn, mocht je in de film van zijn of haar leven de rol van klootzak vertolken."
"En nu ik toch op de preekstoel sta: tracht te zien hoe goed wij het hier hebben. Evelien en ik zijn de afgelopen maanden bijgestaan door dokters, sociaal assistenten, psychologen en cliniclowns. Wij hebben van de overheid een maandelijks bedrag gekregen waarmee we onze medische kosten kunnen dekken. Wij konden in het ziekenhuis zelfs naar een muziekklasje gaan als we Rover even uit zijn kankerbubbel wilden bevrijden. Hoe zuur er in dit land ook gestemd wordt, op het gebied van zorg leven wij in een paradijs. Het zou ons sieren, mochten we daar eens wat vaker bij stilstaan."
Lichtgevend hert
Zeven maanden lang reden Pedro Elias en Evelien Broekaert bijna dagelijks van Antwerpen naar het Leuvense Gasthuisbergziekenhuis. Zeven maanden lang moesten ze de afrit Vilvoorde - de oprijlaan naar de speeltuin van Woestijnvis - met pijn in het hart overslaan. En toch houden ze aan de familiale leukemietripjes ook mooie herinneringen over. "De avonden voor Rover een beenmergpunctie moest ondergaan - wat doorgaans om zeven uur 's ochtends gebeurde - gingen we altijd samen met vrienden kamperen op een veld in de buurt van het ziekenhuis. We legden dan marshmallows op de barbecue en bleven slapen in ons busje, dat we volledig hadden ingericht als Rovers slaapkamer. Alles was er: zijn knuffels, zijn superheldenpakken, zelfs zijn lichtgevende hert. Die beenmergpunctie-avonden waren onwaarschijnlijk gezellig."
Er valt een stilte, gevolgd door een bekentenis. "Ik ga iets grofs zeggen: soms mis ik onze uitstapjes naar Leuven. Natuurlijk ben ik enorm blij dat Rover aan het genezen is en dat hij stilaan weer een normaal leven heeft. Maar anderzijds: de omstandigheden van de voorbije maanden hebben mij toegelaten om de beste papa van de wereld te zijn. Ik bracht Rover naar de chemo, ik zorgde ervoor dat hij zijn pillen nam, ik vrolijkte hem op ... Ik vond het heerlijk dat ik zo belangrijk voor hem kon zijn. Een kind met kanker hebben is verschrikkelijk, maar het geeft je wel de kans om er heel actief van te houden."
(na een stilte) "Denk nu niet dat ik kanker aan het romantiseren ben. Het is een rotziekte die levens verwoest. En ik wou dat Rover ze nooit gekregen had. Ik zeg alleen dat Evelien en ik dit jaar ondanks alles het gevoel hebben gehad dat we lééfden. Er waren niet alleen tranen, er waren ook slappe lach-momenten. Er was niet alleen vermoeidheid, er waren ook opstootjes van adrenaline. Ook al was het een heftig jaar: we hebben uit onze miserie ook een zekere schoonheid kunnen puren."
Sigarettenregel
Felix van Groeningen maakte het in The Broken Circle Breakdown op hartverscheurende wijze aanschouwelijk: ouders van een kind met kanker reageren vaak heel verschillend op het loerende noodlot. Dat was ook bij Pedro en Evelien het geval. "Evelien is er van in het begin van uitgegaan dat Rover het zou redden, ik heb elke nacht gedacht dat hij ging sterven. Evelien kon in het ziekenhuis naar een serie over Maddie McCann kijken (het Engelse meisje dat in 2007 in Portugal verdween, red.), ik heb films waarin het slecht afloopt met kinderen angstvallig vermeden. Evelien dacht al vrij snel aan het leven ná de chemo, ik geraakte mentaal nog niet eens tot aan de volgende dag. En toch hebben we het samen ongelooflijk goed gedaan. We hebben nooit op hetzelfde moment diep gezeten: de ene dag was ík gebroken en moest Evelien mijn hand vasthouden, de volgende dag waren de rollen omgekeerd. Wat Rover is overkomen, heeft bewezen dat wij heel goed bij elkaar passen."
Elke leukemie-ouder is anders, doceert de expert die hij tegen wil en dank geworden is. "Sommige mama's en papa's herscholen zich tot pratende kankerencyclopedieën, anderen trekken zich stilletjes terug in de ziekenhuiskamer van hun kind. Zelf behoorde ik tot de laatste categorie: ik meed het gezelschap van andere ouders. Ik wilde niet dat ze de testresultaten van Rover zouden inkijken en zeggen: 'Die bloedwaarden zien er goed uit, maar van de chemo die hij morgen gaat krijgen, zal hij wreed hard moeten kotsen.'"
"Ik vond mijn heil in bijgeloof. Nadat de dokter ons verteld had dat Rover kanker had, ben ik naar buiten gegaan, heb ik twee sigaretten na mekaar gerookt en heb ik tegen mezelf gezegd: 'Als je ooit nog één sigaret opsteekt, gaat Rover het niet halen.' Die zelf bedachte regel gaf mij een houvast: zolang ik de sigarettenregel niet zou overtreden, zou Rover het overleven. Ik schonk mezelf de illusie dat ik controle had over zijn lot. Dat we voor zijn redding niet volledig afhankelijk waren van de wetenschap. Een achterlijke gedachte natuurlijk, maar zo werkt mijn bijgelovige hoofd nu eenmaal."
Pedro Elias senior
Het schemert uitbundig, de lucht kleurt in geen tijd rood en oranje. Alsof het opperwezen - of wat daarvoor moet doorgaan - het hoog tijd vond om eindelijk eens wat kerstverlichting in de wolken te hangen. De decorwisseling geeft nog wat meer gewicht aan het thema van het tweede bedrijf van ons gesprek: het overlijden van Pedro Elias senior, ondertussen al twee maanden geleden.
De feiten waren - zoals wel vaker - ontgoochelend banaal. "Mijn papa is in een kaaswinkel in Berchem op zijn hoofd gevallen. Een paar dagen later heeft hij een hersenbloeding gekregen. Ze hebben hem in de kliniek nog in leven gehouden tot iedereen - ook mijn zus, die in Tel Aviv woont - zich rond zijn sterfbed verzameld had. We hebben samen de machines uitgeschakeld die hem aan het leven klonken."
"Terwijl we afscheid namen van mijn vader, is er iets grappigs gebeurd. Ik had nogal theatraal mijn gezicht in dat van mijn papa begraven en zei huilend: 'Sorry voor wat ik u misdaan heb. En als gij mij iets misdaan hebt, vergeef ik het u ook.' Precies op dat moment ging één van zijn ogen open. 'Hij is wakker!', riep mijn moeder. Maar wat bleek? Ik had per ongeluk met mijn voorhoofd over zijn gezicht gewreven en één van zijn oogleden opgetild. Toen dat eenmaal was uitgeklaard, hebben we allemaal minutenlang de slappe lach gekregen. Zelfs de dokter kon zich na een tijdje niet meer inhouden."(glimlacht)
"De week nadien hebben we mijn vader twee keer begraven: één keer in België, en één keer in de Pyreneëen, naast een heel mooi kerkje in the middle of nowhere. Zijn as bevindt zich in nu twee verschillende landen. En zo hoort het. Zijn hart lag ook zowel in België als in Spanje."
Pedro Elias senior had regelmatig een gastrolletje in Control Pedro, het tv-programma van Pedro Elias junior. Hadden ze een hechte band met elkaar? "Absoluut. Al waren we nogal spaarzaam op expliciete uitingen van affectie. Elkaar een kus geven, was qua intimiteit al heel wat. Wat we het liefst deden, was samen naar de matchen van FC Barcelona kijken. Mijn vader kwam dan bij ons op bezoek. Om Rover en Bonnie niet wakker te maken, belde hij niet aan, maar tikte hij tegen het raam naast de voordeur. Tik-tik-tik. Dat geluid mis ik nu heel hard."
Hij zakt even weg in zijn gedachten. Dan: "Drie dagen voor de dood van mijn vader, heb ik met hem een gesprek gehad dat ik niet snel zal vergeten. Ik was de week voordien naar een Spaans restaurant gegaan om naar een wedstrijd van Barça te kijken. Maar omdat de ober zo onbeschoft was, was ik het daar onmiddellijk weer afgebold. Ik wilde dat in het ziekenhuis aan mijn vader vertellen. Maar hij onderbrak mij zodra ik de naam van het restaurant had uitgesproken: "Zwijg mij over die keet, Pedro. Ik ben daar dertig jaar geleden eens geweest. De ober was er zo onbeleefd dat ik direct weer naar buiten ben gegaan." Ik zei: "Papa, je gaat me niet geloven, maar ik heb vorige week in precies hetzelfde restaurant precies hetzelfde meegemaakt." Hij heeft toen heel mooi naar mij geglimlacht. Ik heb zijn hand vastgepakt en gezegd: 'Wij lijken op elkaar, papa. Sterker nog: wij zijn twee dezelfden.' Ik ben de voorzienigheid nog altijd dankbaar dat mijn laatste gesprek met mijn vader zo'n mooi besluit is geweest van ons gezamenlijke leven. Ik had mijn papa nog nooit gezegd dat ik hem graag zag. Maar door te zeggen 'Wij lijken op elkaar', heb ik dat toch nog kunnen doen."
Rouwcitytrip
Wie al eens met Pedro Elias op stap is geweest, zal het beamen: hij roept al jaren keihard 'Yeti!' wanneer hij in het straatbeeld een Skoda Yeti signaleert. Een kwestie van - jawel - bijgeloof: roept hij het niét, dan sterven zijn ouders, denkt hij. Ik vraag of zijn Yeti-routine overeind is gebleven nu zijn vader tegen alle afspraken in toch gestorven is. "Eigenlijk zou ik tegen het universum moeten zeggen: 'De pot op met uw klote-Yeti, vanaf nu zeg ik 'Chevrolet!' (lacht) Maar ik heb over de kwestie diep nagedacht en besloten om mijn Yeti-bijgeloof toch maar in stand te houden. Mijn mama leeft nog: ik kan niet het risico lopen dat ik haar iets aandoe door niet langer Yeti te roepen. Dat mijn papa gestorven is, bewijst ook niet dat mijn Yeti-procedure zinloos is. Misschien werkt 'Yeti!' roepen wel enkel voor vrouwen. Of misschien was mijn vader tien jaar geleden al gestorven als ik niet al die jaren 'Yeti!' had gebruld."
Belet de ziekte van Rover hem momenteel om voluit om zijn vader te rouwen? Slikken de beste papa's van de wereld hun verdriet tijdelijk in om beter voor hun zoon te kunnen zorgen? Hij glimlacht en zegt: "Ik heb nog wel wat tranen in voorraad, ja. Ik denk dat ik volgend jaar maar eens een rouwcitytripje inlas. Dan huur ik in mijn eentje ergens een kamer en laat ik al dat verdriet de vrije loop. Ik wil vermijden dat ik op een gegeven moment implodeer."
De ondergaande zon is verdwenen, de lichtheid in het discours van Pedro Elias ook. "Hoe vrolijk ik mij vandaag ook voel, ik ben vaak bezorgd. Sinds de dood Rover op de hielen heeft gezeten, heb ik dubbel zoveel schrik om dood te gaan als vroeger. Ik heb al weken een stekende pijn in mijn hals. Kan je geloven dat ik al naar de dokter ben gegaan om te vragen of ik kanker heb? Dat is niet zo, is ondertussen gebleken, maar zolang de pijn niet weg is, ben ik er niet gerust op. Nu ik ervaren heb hoe kwetsbaar wij allemaal zijn, vind ik het eigenlijk raar dat wij niet op dagelijkse basis panikeren over onze sterfelijkheid. Ik begin steeds beter te begrijpen waarom mensen religies hebben uitgevonden. Mocht ik erin slagen om te geloven dat er een hiernamaals is, zou ik me stukken veiliger voelen. Nu is het bibberen en beven. Ik moet de angst voor de dood constant wegduwen."
Kan iemand die zo veel talent heeft voor bijgeloof dan niet gewoon beslissen om gelovig te worden? "Toch niet", lacht hij. "De Jezuieten hebben vroeger net iets te hard geprobeerd om mij hun geloof op te dringen. Ik heb aan hun bemoeizucht een levenslange balorigheid ten opzichte van all things christendom overgehouden, vrees ik."
We nemen nog gauw een voorschotje op 2020. Ik vraag Pedro Elias wat ik hem op 1 januari - de dag waarop de toekomst belangrijker is dan het verleden - zoal mag toewensen. "Een gezinsreisje naar Portugal", antwoordt hij. "Ik zou daar in ons busje graag een tijdje gaan rondbollen. Even leeglopen, even helemaal niks doen. De afgelopen jaren zijn ongelooflijk intens geweest. Vijf jaar geleden hebben Evelien en ik elkaar leren kennen. Drie maanden later hebben we Rover gemaakt. Nog een jaar later was Bonnie er. Vervolgens zijn we getrouwd. En dit jaar kreeg Rover kanker. Je begrijpt: wij willen in 2020 gewoon eens op een wei in Portugal gaan liggen." (lacht)
Maar eerst is er nog Kerstmis: een feest waar peperkoeken Pedro niet ironisch over doet. "Ik heb zoals elk jaar een veel te grote kerstboom gekocht. Daar gaan we ons op kerstavond familie Von Trapp-gewijs rond verzamelen. We zullen onze pollekes kussen dat we er nog allemaal zijn en elkaar eens goed vastpakken. Het wordt ten huize Elias-Broekaert een warme kerst, geloof me."
Via de Instagram-pagina @de_rovers kan u in naam van Rover Kom Op Tegen Kanker steunen.
0 notes
Text
INTERVIEW/RECENSIE HET GLOREN - OVERVLOED
OVERVLOED
Onlangs bracht Floris Schrama, als artiest onder de naam Het Gloren (en wie voor zijn muzikanten/band voor tijdens de optredens en de opname van de plaat de toevoeging De Serviërs koos), Overvloed uit.
MAGISTRAAL
De plaat is magistraal. Dat zeg ik niet omdat ik van Floris houd als mens. Dat doe ik namelijk. In mijn ogen is hij een voorbeeld van hoe mensen het liefste allemaal zouden zijn, zonder dat ik bang ben dat het dan saai zou worden. Floris als mens is zacht, eerlijk, grappig, behulpzaam, dankbaar en een ontzettend mooie kerel. Maar dat ik zeg dat de plaat magistraal is, zeg ik omdat ik de plaat magistraal vind. Dat kan, echt.
IN ÉÉN ADEM MET...
Een mens kennen achter de muziek is mooi meegenomen, maar Overvloed is wat mij betreft zo in één adem te noemen met wat er recent verder op Nederlandstalig gebied uitkwam (ik vergelijk niet meer, al vond ik Het Gloren - Glorie 123 wel erg Spinvis): Spinvis met Trein Vuur Dageraad, Eefje de Visser met Nachtlicht en Lucky Fonz III met In Je Nakie. Ik vergeet vast een boel, maar het hoeft ook niet te overvloedig te worden.
DE PLAAT DAN
Daar wil ik kort over zijn, want die moet je gewoon luisteren. Floris zingt 'zo prachtig over liefde, over de zon en over de zoute zee'. Maar hij zet hard in met opener Overvloed. Niet misselijk, tekstueel schuwt hij geen kots, geen bloed, geen stront, maar meteen is Moeder Aarde daar en die maakt veel schoon, goed en mooi. Dat kan Floris zo goed, die tegenstrijdigheid, die paradox, inzetten met een nummer waar je zowel door het volume als de tekst niet meteen weet of je de plaat wel wil luisteren - ik ben eerlijk -, met een mondharmonicasolo waar je je bijna aan ergert. Maar je laat het toch op staan, want het is godvergeten goed. De rest van de plaat ga ik niet nummer voor nummer aflopen. Laat me je plagen door te zeggen dat Volgt De Tijd meteen heel veel goed maakt en je oren alweer streelt zoals Floris dat ook kan. Hij stelt je gerust, maar verwart je ook. 'Het is zonde om te wachten op de tijd'. De rest is voor jullie om naar te luisteren.
FLORIS IN HET KLOOSTER
Ook erg mooi en ontroerend om dit te zien vind ik: dit!
INTERVIEW
Ik heb naast de grote eer Floris te mogen kennen, ook het genot gehad hem te mogen interviewen. Ik heb niet geëdit, want dat vind ik voor mensen zonder moraal.
1. Je plaat heet Overvloed, in zekere zin wordt het vaak gezien als zonde om in overvloed te leven. Hoe vind jij dat de teksten en de plaat als geheel zich verhouden tot het fenomeen overvloed?
We leven roekeloos, vinden verworvenheden, gemakken vanzelfsprekend die eigenlijk best absurd zijn. Die we onszelf hebben goedgepraat. Een woord als vooruitgang staat mij steeds minder aan. Er is een natuurlijke snelheid van leven die we lijken te negeren. Tegelijkertijd rommel ik met de gedachten dat ook mensen de natuur zijn en dat het niet per se erg of slecht is dat dingen verdwijnen of veranderen. Dingen gaan zoals ze gaan.
2. De tijd is een heel belangrijk thema in je nummers. Heb je lang nagedacht of onderzoek gedaan naar wat voor jou tijd betekent? En zo ja, wat betekent tijd voor jou nu echt?
Ja de tijd. De dood. Het leven. Wanneer ben je jong, wanneer ben je oud. Is het eigenlijk erg om dood te gaan. Daar loop ik ook wat mee te rommelen. Je zou kunnen zeggen dat mijn uitkomst is dat het mooi is hoe de natuur in elkaar zit en dat we ons daar veel meer in zouden moeten berusten. Of dat in ieder geval ik mij daar veel meer in zou willen kunnen berusten. Neem bijvoorbeeld laten we zeggen een bloem; hij komt op, bloeit, verwelkt. Vervolgens komt er weer een nieuwe bloem op. Dat is naar mijn idee volmaakte schoonheid.
3. Als je vindt dat je engagement in je plaat hebt gestoken, hoe zou je die dan naar binnen (dus jezelf, de mensen) en naar buiten (de wereld, de aarde) toe omschrijven?
Engagement. Poeh! In dit album zit wel een boodschap verstopt, ja, die ik graag wil uitdragen. Vaak ogenschijnlijk lichtvoetig, soms een beetje bozig. Ik wil eigenlijk de schoonheid van hoe alles al in elkaar zit laten zien. Zie ook eigenlijk mijn bovenstaande antwoorden.
4. Wil je met Overvloed iets zeggen wat je met Glorie 123 (nog) niet zei?
In Overvloed heb ik meer grip om mijn teksten. Glorie 123 was (nog) abstracter, wat ik ook mooi vind, maar soms wist ik zelf ook niet echt wat ik bedoelde. Glorie 123 was meer een gevoelsmatig album qua teksten, nu heb ik daar meer grip op. Overigens vind ik een zekere abstractie fijn om mee te werken. Niets is zwart/wit in mijn ogen, alles is perceptie. Ik vind het mooi om ruimte voor interpretatie over te laten. Overigens is het thema van ‘berusting' ook al wel in Glorie 123 aanwezig.
5. Je hebt heel veel nevengebeuren om je plaat heen zitten. De livevideo, de clip(s?), je release zal een festivalletje zijn, is dit omdat het voelt dat je er meer mee wil en/of kan doen dan alleen de muziek voor zichzelf laten spreken?
Ja. Ik weet dat ik voor de rest van mijn leven liedjes zal blijven maken. ik heb dit al vanaf toen ik heel klein was. Het lijkt me mooi om om de zoveel tijd een album uit te blijven geven. Met dat in mijn achterhoofd en het feit dat ik al van mijn creaties leef, wilde ik muziek en het maken van liedjes in het bijzonder, meer in mijn leven betrekken. Er meer voor uitkomen, etaleren. Dat deed ik voorheen niet. Met dit album probeer ik dat op mijn eigen manier wel te doen.
6. Hoe heeft je grafisch ontwerper-zijn bijgedragen aan het proces, het ontstaan, de uitvoering en het resultaat van de plaat?
Wat ik probeer, en wat ik heel mooi vind om te doen, is dat alles wat ik maak in dit project, of het nu een filmpje is, een poster, de hoes, de liedjes of straks de aankleding van de zaal, de beleving, hetzelfde verhaal vertelt. Of op mijn manier dan.
7. Waarop ben je het meest trots?
Uhmmm poeh! Dat weet ik nog niet. Ik vind het moeilijk om de liedjes zelf nog te beluisteren. het meest trots.. Nou, ik ben op zich trots dat ik dit nu eens op deze manier doe. Het was/is een grote stap om mezelf zo in de schijnwerper te zetten, dat heb ik nog nooit gedaan.
<3
http://www.florisschrama.nl/hetgloren/ https://open.spotify.com/album/3MWs3lGCEzPRJleG2SNveW https://hetgloren.bandcamp.com/ https://www.facebook.com/hetgloren/ https://www.instagram.com/hetgloren/
#floris schrama#schrama#het gloren#overvloed#glorie 123#nederlandstalig#muziek#nederlands#delft#delfts#interview#recensie#klooster#paard#vriend#prachtmens#prachtplaat#magistraal#album#tweede album#elpee#elpee twee#<3
2 notes
·
View notes